Ομιλία - ανάπτυξη της ομιλίας σε παιδιά κάτω των 3 ετών

[λουκουμαδάκι]

Just now, Έσπερος είπε:

η αλήθεια είναι ότι τους φανταστικούς φίλους δεν τους είχα για κάτι τόσο συνηθισμένο! γι αυτό λέω ότι θα τρόμαζα αν το άκουγα. 

 

οκ ησύχασα τώρα γιατί γενικά με το μέτρημα κ τα αριθμητικά έχει μεγάλο σκάλωμα κ πέρα από τον πονοκέφαλο, γιατί είναι οντωσ εκνευριστικό, επειδή παραπέμπει κ σε άλλα, είχα ανησυχήσει. 

 

μα δεν κάνουμε εκπαιδευτικό παιχνίδι. αλήθεια. 

 

να αυτά είναι που κανένας μας δεν τα έχει καθολου κ δεν ξέρω πώς να τα κάνω κ γι αυτό δεν τα κάνουμε καθολου κ αγχώθηκα τώρα....

Είπες δεν θα τον στείλεις σχολείο άρα θα μείνει με την κοπέλα που έχετε; Αυτή τι κάνει; Την έχεις δει; Ποιός ο ρόλος της αυτές τις ώρες; Έχεις δει πως παίζουν; Οκ εσείς δεν το έχετε με το παιχνίδι, σεβαστό. Η κοπέλα; Μπορεί να γίνει σύντροφος σε τέτοιο παιχνίδι; Εχει όρεξη την έχεις κόψει; Σας έχει προτείνει παιχνίδια που θέλει για να τον απασχολεί; Όταν γυρίζεις σπίτι φαίνεται ένα σπίτι που "παίχτηκε"; Γιατί οκ εσύ δεν παίζεις ψεύτικο παιχνίδι αυτή δεν το κάνει; Θα έπρεπε να το δεις στο παιδί να ζητήσει να παίξει και με σένα το ίδιο. Δεν θέλω να σε μπριζώσω τώρα απλά κάνουμε κουβέντα για τον άλλο φροντιστή. Είναι του ίδιου στυλ με εσάς; 

Επεξεργάστηκαν 6 Αυγούστου,2020 by λουκουμαδάκι

[vicky86]

Θα σας πω κυρίως σκηνικά με τον μικρο,τον οποίο άνετα τον λες φαντασιοπληκτο. Ανέβηκε σε ζωάκι χοπ-χοπ (κτ σε κατσικι), το φώναζε μοσχάρι κ πήρε ένα ψαράκι που βγάζει φούσκες κ εκανε ότι είναι όπλο, κ εκανε τον καουμπου

Περπατάμε έξω, περνάμε από ένα πάρκο, το βλεπει κ λεει οτι ειναι δάσος. Του λεω δ ειναι, η πλέον καταλαβαίνει γτ παμε συχνά, κ αρχίζει τα δικα του. Στην νονα μου ομως(αγαπημενο θέμα, μένουμε στα δυο άκρα της Ελλάδας κ ζήτημα να την έχει δει 15φορες), κοντά στο σπίτι της, έχει ένα δάσος, κ εκεί έχει αρκούδες κ λιοντάρια μέχρι κ για δεινοσαύρους έχει πει. Εχει τυχει όμως να μιλήσουμε στα σοβαρά άλλη στιγμή ότι δ υπάρχουν δράκοι, κ οι δεινόσαυροι υπήρχαν παλιά κλπ

Του αρέσουν οι καρχαρίες, σαν εικόνα, βεβαια φοβάται κιολας, κ συνηθως ρωτάει σε κάθε παραλία που παμε αν εχει

Γενικα μέρα παρά μέρα, το λιγότερο, θα μας για κτ φανταστικό που έκανε συνηθως με την νονα του

[irin]

Just now, vicky86 είπε:

Θα σας πω κυρίως σκηνικά με τον μικρο,τον οποίο άνετα τον λες φαντασιοπληκτο. Ανέβηκε σε ζωάκι χοπ-χοπ (κτ σε κατσικι), το φώναζε μοσχάρι κ πήρε ένα ψαράκι που βγάζει φούσκες κ εκανε ότι είναι όπλο, κ εκανε τον καουμπου

Περπατάμε έξω, περνάμε από ένα πάρκο, το βλεπει κ λεει οτι ειναι δάσος. Του λεω δ ειναι, η πλέον καταλαβαίνει γτ παμε συχνά, κ αρχίζει τα δικα του. Στην νονα μου ομως(αγαπημενο θέμα, μένουμε στα δυο άκρα της Ελλάδας κ ζήτημα να την έχει δει 15φορες), κοντά στο σπίτι της, έχει ένα δάσος, κ εκεί έχει αρκούδες κ λιοντάρια μέχρι κ για δεινοσαύρους έχει πει. Εχει τυχει όμως να μιλήσουμε στα σοβαρά άλλη στιγμή ότι δ υπάρχουν δράκοι, κ οι δεινόσαυροι υπήρχαν παλιά κλπ

Του αρέσουν οι καρχαρίες, σαν εικόνα, βεβαια φοβάται κιολας, κ συνηθως ρωτάει σε κάθε παραλία που παμε αν εχει

Γενικα μέρα παρά μέρα, το λιγότερο, θα μας για κτ φανταστικό που έκανε συνηθως με την νονα του

Eμένα με βάζει να πέφτω στα 4 και να κάνω τον λύκο! Αλλά αν κάνω ουουυυ προς εκείνον τρομάζει κιόλας! χαχα

[Mama_Anesti_]

Just now, Έσπερος είπε:

αλήθεια είναι ότι τους φανταστικούς φίλους δεν τους είχα για κάτι τόσο συνηθισμένο! γι αυτό λέω ότι θα τρόμαζα αν το άκουγα. 

 

Δεν μιλάμε για φανταστικούς φίλους που θα "συνυπάρχουν" σε όλη την καθημερινότητα του παιδιού, που θα είναι ενα "ρεαλιστικό" αποκύημα της φαντασίας τους για ψυχολογικούς λόγους. Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο σε ανησυχητικό βαθμό φαντάζομαι πρέπει να απευθυνθουμε σε ειδικούς που να ξέρουν να μας καθοδηγήσουν. Συζητάμε για φίλους που μπορεί να μην είναι καν πρόσωπα αλλά ζωάκια ή αντικείμενα που αναπλάθονται απ το παιδί για να συμβάλλουν στο παιχνίδι του, τα θυμάται μονο οπότε θέλει. Δεν μπορώ να το εξηγήσω διαφορετικά. Όταν το δεις θα καταλάβεις!   

[Έσπερος]

Just now, λουκουμαδάκι είπε:

Είπες δεν θα τον στείλεις σχολείο άρα θα μείνει με την κοπέλα που έχετε; Αυτή τι κάνει; Την έχεις δει; Ποιός ο ρόλος της αυτές τις ώρες; Έχεις δει πως παίζουν; Οκ εσείς δεν το έχετε με το παιχνίδι, σεβαστό. Η κοπέλα; Μπορεί να γίνει σύντροφος σε τέτοιο παιχνίδι; Εχει όρεξη την έχεις κόψει; Σας έχει προτείνει παιχνίδια που θέλει για να τον απασχολεί; Όταν γυρίζεις σπίτι φαίνεται ένα σπίτι που "παίχτηκε"; Γιατί οκ εσύ δεν παίζεις ψεύτικο παιχνίδι αυτή δεν το κάνει; Θα έπρεπε να το δεις στο παιδί να ζητήσει να παίξει και με σένα το ίδιο. Δεν θέλω να σε μπριζώσω τώρα απλά κάνουμε κουβέντα για τον άλλο φροντιστή. Είναι του ίδιου στυλ με εσάς; 

εχουμε συζητήσει για το φανταστικό παιχνίδι, ξέρει ότι θέλουμε να ασχοληθεί με αυτό, βέβαια μας είπε ότι γενικά δεν τον συγκινεί για πολλή ώρα και προτιμάει να κάνουν πράγματα που του αρέσουν πιο πολύ πχ ζωγραφική (όχι ότι ζωγραφίζει αλλά τέλος πάντων), βιβλία, παζλ κ τέτοια, εξαλλου πάνε και βόλτα, κοιμάται νωρίς για μεσημέρι, δεν είναι ότι περνάει όλη του τη μέρα με την κοπέλα για να αναρωτιέμαι τι κάνουν.

έχει πολλή διάθεση να ασχοληθεί και φέρνει και δικά της, και καταλαβαίνω και ποιο παιχνίδι εχει μετακινηθεί όταν γυρίζω, αλλά νομίζω έχει κ εκείνη έφεση πιο πολύ στο γνωστικό - και την χειροτεχνία πάρα πολύ, που για πέρσι δεν ήταν, φέτος όμως σίγουρα θα μπορεί να ακολουθήσει περισσότερο. 

Just now, Mama_Anesti_ είπε:

Δεν μιλάμε για φανταστικούς φίλους που θα "συνυπάρχουν" σε όλη την καθημερινότητα του παιδιού, που θα είναι ενα "ρεαλιστικό" αποκύημα της φαντασίας τους για ψυχολογικούς λόγους. Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο σε ανησυχητικό βαθμό φαντάζομαι πρέπει να απευθυνθουμε σε ειδικούς που να ξέρουν να μας καθοδηγήσουν. Συζητάμε για φίλους που μπορεί να μην είναι καν πρόσωπα αλλά ζωάκια ή αντικείμενα που αναπλάθονται απ το παιδί για να συμβάλλουν στο παιχνίδι του, τα θυμάται μονο οπότε θέλει. Δεν μπορώ να το εξηγήσω διαφορετικά. Όταν το δεις θα καταλάβεις!   

ναι κατάλαβα. δεν ήξερα ότι υπήρχε τέτοια διαφορά. 

[Anna3011]

Just now, irin είπε:

Eμένα με βάζει να πέφτω στα 4 και να κάνω τον λύκο! Αλλά αν κάνω ουουυυ προς εκείνον τρομάζει κιόλας! χαχα

Σου έχω και χειρότερο. Κουκουλωνόμαστε κάτω από τα σκεπάσματα και κάνουμε τα γουρουνάκια. Ο μπαμπάς απ εξω είναι ο λύκος και μετά από ένα ρεσιτάλ ουουου φυσάει το σπίτι για να το ρίξει (δεν το ρίχνει είναι από τουβλα). Εμείς βάζουμε φωτιά, αυτός κατεβαίνει την καμινάδα και το παραμύθι συνεχίζεται. Το χειμώνα παλευόταν η κατάσταση. Τώρα κάτω από το σεντόνι κοντεύω να σκάσω. Η μικρή ατάραχη, αντέχει και μισάωρο.

@Έσπερος εγώ για να είμαι ειλικρινής δεν είχα ψάξει το φανταστικό παιχιδι και τους ρόλους, δεν ασχολήθηκα ποτέ να μάθω πως και πότε γίνεται, θυμόμουν όμως πώς έπαιζα εγώ, τους διαλόγους με τις κούκλες μου και τα playmobil, το ότι κάναμε τους μαγαζάτορες και τους μάγειρες κτλ και απλά ξεκίνησα με τη μικρή. Πλέον θεωρώ ότι η φαντασία σε μεγάλο βαθμό καλλιεργείται από το περιβάλλον, δεν είναι δηλαδή μόνο έμφυτη και για το γεγονός ότι η μικρή μου από νωρίς έπαιξε ρόλους και πλέον η φαντασία της καλπάζει θεωρώ υπεύθυνο κυρίως τον άντρα μου. Από 1,5 έτους πήρε κουκλοθέατρο και της έκανε παραστάσεις (πλέον μου κάνουν παράσταση μαζί). Όλη την καραντίνα τη βγάλαμε στο σπίτι με αναπαράσταση παραμυθιών (αυτός να κάνει τη νονά νεράιδα και εκείνη τη Σταχτοπούτα - είχαμε και ραβδί σκουπόξυλο, λούτρινα ποντικάκια και πλαστική κολοκύθα), ή μύθων του Αισώπου που της αρέσουν (αυτός λαγός εκείνη χελωνα, τζίτζικας-μέρμυγκας κτλ). 

 

Είναι απαραίτητο να δουλέψετε αυτό το κομμάτι. Αντί να ψάχνετε για ρεαλιστικά σύνεργα γιατρού (μα αλήθεια τώρα;) αντιληφθείτε και η δύο ότι το παιχνίδι με ένα 2χρονο είναι παράλογο, χαζό και τρελό. Ζώα μιλάνε, τρώμε πλαστικά φρούτα, το χαλί γίνεται θάλασσα, εσύ κύκνος, το παιδί κουκουβάγια και πάει λέγοντας. Δε θέλει ωράριο, δε θέλει προγραμματισμό, ούτε πλαίσιο. Ούτε διάβασμα θέλει, έχεις διαβάσει και εγώ δεν ξέρω τι και είσαι σε σύγχυση. Χαλιέσαι που το παιδί μετράει και βάζει στη σειρά τα αυτοκινητάκια του όμως σκέψου ότι μόνο αυτού του είδους τα ερεθίσματα του έχετε δώσει. Και είμαι σίγουρη ότι αν άρχιζε να σου εξιστορεί κάτι φανταστικό ή ξεκινούσε τους διαλόγους με τα ζωάκια του πάλι θα φρίκαρες (πως θα του εξηγήσω ότι τα ζώα δε μιλάνε, θα έλεγες). Πρώτα λοιπόν χρειάζεται να αποδεχτείτε εσείς οι ίδιοι το φανταστικό παιχνίδι. Το να το ξεκινήσετε και στη συνέχεια να το καλλιεργήσετε στο παιδί είναι επόμενο στάδιο.

[ΑΡΓΚ]

Κοίτα @Έσπερος εχω μία γειτόνισσα με παιδιά πάνω κάτω στην ηλικία των δικών μου. Η γυναίκα δεν το έχει με το παιχνίδι, καθόλου όμως. Αλλά επειδή είχε προφανώς διαβάσει ότι ΠΡΕΠΕΙ να το κάνει, κυκλοφορούσε στην παιδική και το πάρκο, μιλώντας με μια εντελώς ψεύτικη φωνή και λέγοντας πράγματα που σαφέστατα της έβγαιναν ψεύτικα και με το ζόρι. Αν είναι να μη σου βγαίνει, ειλικρινά καλύτερα μην το κάνεις. Τα παιδιά μου δέκα χρόνια μετά ακόμη την αποφεύγουν, τους είχε φρικάρει ο τόνος και το στυλ. ενώ ειλικρινά είναι συμπαθέστατη. 

Δεν παίζουν όλοι οι γονείς με τα παιδιά και όχι όλοι με τον ίδιο τρόπο. Σωστό είναι να μην προσποιείσαι, το παιδί το καταλαβαίνει, και να μην πιέζεσαι. Κάνε ό,τι σου βγαίνει: πες παραμύθια, διάβασε του βιβλία, σκάψτε στην άμμο, μαγειρέψτε μαζί, χτίστε πύργους, πάτε για περπάτημα, τραγουδήστε τραγούδια. Ό,τι από αυτά όντως σου βγαίνει, και χωρίς στόχο να μάθει κάτι το παιδί, απλά ό,τι σε διασκεδάζει. Μόνο μην κόβετε το παιδί όταν αντίστοιχα δείχνει να διασκεδάζει. Δώστε του τουβλάκια, πλαστελίνες, ζυμάρι, μπογιές, απλά πράγματα και όχι ιδιαίτερα ψαγμένα, και θα τη βρει την άκρη μόνος του. Επειδή η αντιμετώπιση σου ειδικά στο φανταστικό παιχνίδι είναι πέρα από ο,τι πιο παλαβό έχω διαβάσει από γονιό, απλά μην πιέζεσαι. Σοβαρά είπατε στην νταντά να παίξει επί τούτου φανταστικό παιχνίδι; Και δεν σκιάχτηκε η γυναίκα; Ποιος παίζει το λύκο βάσει οδηγιών;  Και το σπίτι σας είναι τόσο τακτοποιημένο που καταλαβαίνεις και θυμάσαι ποιο παιχνίδι κουνήθηκε μέσα στη μέρα; 

Just now, Anna3011 είπε:

Σου έχω και χειρότερο. Κουκουλωνόμαστε κάτω από τα σκεπάσματα και κάνουμε τα γουρουνάκια. Ο μπαμπάς απ εξω είναι ο λύκος και μετά από ένα ρεσιτάλ ουουου φυσάει το σπίτι για να το ρίξει (δεν το ρίχνει είναι από τουβλα). Εμείς βάζουμε φωτιά, αυτός κατεβαίνει την καμινάδα και το παραμύθι συνεχίζεται. Το χειμώνα παλευόταν η κατάσταση. Τώρα κάτω από το σεντόνι κοντεύω να σκάσω. Η μικρή ατάραχη, αντέχει και μισάωρο.

 

Καλά αυτό ήταν τρελό σουξέ, το θυμάμαι κι εγώ. Οταν ήταν η μεγάλη 6-7 , που ήταν 3 πια τα παιδιά, ήταν τα τρία γουρουνάκια, και κάνανε σπίτι από χαρτόκουτα, από μαξιλάρια, από σεντόνια κλπ, και ήμουν ο λύκος και τα φυσούσα ένα ένα

[Έσπερος]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

Σοβαρά είπατε στην νταντά να παίξει επί τούτου φανταστικό παιχνίδι; Και δεν σκιάχτηκε η γυναίκα; Ποιος παίζει το λύκο βάσει οδηγιών;  Και το σπίτι σας είναι τόσο τακτοποιημένο που καταλαβαίνεις και θυμάσαι ποιο παιχνίδι κουνήθηκε μέσα στη μέρα; 

Δεν της είπαμε να παίξει με το ζόρι. απλώς έχουμε πει ότι σ αυτόν τον τομέα υστερεί κα να του δίνει καμία ιδέα πχ όταν παίζει με τα λεγκο να τον φτιάχνει μια ιστοριούλα με τα ζωακια, κάπως έτσι. όχι να τον πιέζει, απλώς να του δώσει κάποιες ιδέες παραπέρα. 

 

Επειδη είναι μικρό σπίτι τα παιχνίδια δεν είναι απλωμένα, είναι τακτοποιημένα το ένα πίσω ή πάνω απ τ άλλο για να χωράνε κ επειδή εγω έχω μια τάση για συμμετρία, συνήθως τα βάζω με τον ίδιο τρόπο όποτε αν έχω κάνει εγω την τακτοποίηση το βράδυ, καταλαβαίνω τι έχει μετακινηθεί γιατί η κοπέλα δεν τα τακτοποιεί στην ίδια θέση. εξάλλου είναι κ ένας τρόπος να τσεκάρω αυτός. υποθέτω όλοι το παρατηρούν. 

[ΑΡΓΚ]

Just now, Έσπερος είπε:

Δεν της είπαμε να παίξει με το ζόρι. απλώς έχουμε πει ότι σ αυτόν τον τομέα υστερεί κα να του δίνει καμία ιδέα πχ όταν παίζει με τα λεγκο να τον φτιάχνει μια ιστοριούλα με τα ζωακια, κάπως έτσι. όχι να τον πιέζει, απλώς να του δώσει κάποιες ιδέες παραπέρα. 

 

Επειδη είναι μικρό σπίτι τα παιχνίδια δεν είναι απλωμένα, είναι τακτοποιημένα το ένα πίσω ή πάνω απ τ άλλο για να χωράνε κ επειδή εγω έχω μια τάση για συμμετρία, συνήθως τα βάζω με τον ίδιο τρόπο όποτε αν έχω κάνει εγω την τακτοποίηση το βράδυ, καταλαβαίνω τι έχει μετακινηθεί γιατί η κοπέλα δεν τα τακτοποιεί στην ίδια θέση. εξάλλου είναι κ ένας τρόπος να τσεκάρω αυτός. υποθέτω όλοι το παρατηρούν. 

 

Nομίζω ότι αν δεν υπερβάλεις, ποτέ μα ποτέ στην αληθινή ζωή δεν έχω συναντήσει άνθρωπο που να αγωνιά και να ελέγχει με τόση λεπτομέρεια τη ζωή του παιδιού του. Ίσως είναι καλό να βγει βέβαια από μέσα σου τώρα, μην περάσετε τα γυμνασιακά του χρόνια να μετράτε γιατί πήρε 1/14 λιγότερο από το διπλανό του στο τετράμηνο και πού κάνατε λάθος σαν γονείς, γιατί από αυτό έχω παραδείγματα  

[xaroumenh mama]

Βλέπω πως τα φαντάσματα αρέσουν πολύ στα παιδιά κ ο μεγάλος μου γιος πάντα κ παντού λέει ιστορίες για τα φάντασμα... Όπως κ οι φανταστικοί φίλοι που γίνονται θαμώνες του σπιτιού εμένα έχει ένα μικρό μαξιλάρι κ ένα μικρό κουκλάκι (που ήταν του μπαμπά του) κ κοιμόταν με αυτά τα βράδια κ ένα διάστημα έγιναν τα φιλαράκια του κ δε μπορούσαμε να φύγουμε από το σπίτι χωρίς αυτά για να μην τα αφήνει μόνα κ νιώθουν μοναξιά κ συνέχεια εκφράζει το συναίσθημα αγάπης απέναντι σε αυτά. 

 κ εγώ δε το έχω καθόλου με το φανταστικό παιχνίδι κ δυσκολεύομαι αρκετά, όταν ξεκινήσαμε να πηγαίνουμε τον μεγάλο στη παιδοψυχολογο σε μια από τις πρώτες συνεδρίες μπήκα κ εγώ μέσα για να παίξω με τον γιο μου για να δει τη μεταξύ μας σχέση, μας έδωσε η ψυχολόγος επιλογές από παιχνίδια κ μερος που μπορούμε να χρησιμοποιησουμε στο παιχνίδι ο γιος μου ενθουσιασμενος από τα παιχνίδια τα έβγαλε όλα στο πάτωμα για να τα δει κ μας λέει η παιδοψυχολογος τώρα ξεκινήστε να παίζεται, εγω παθαίνω ένα σοκ που δεν το έχω κ τόσο με το φανταστικό παιχνίδι κ ήταν κ όλα τα παιχνίδια στο πάτωμα κ δεν ήξερα από που να ξεκινήσω, ωστόσο ήταν η περίοδο που είχε ανοιχτεί εδώ αυτο το θέμα κ το είχα διαβάσει κ  βλέποντας τα παιχνίδια θυμήθηκα αυτά που είχα διαβάσει εδώ κ ξεκίνησα να φτιάχνω την ιστορία, όταν τελειώσαμε μου λέει η ψυχολογος μπράβο σας έχετε πολύ φαντασία κ εκείνη την ώρα είπα από μέσα μου να είναι καλά το φόρουμ  

[Έσπερος]

Just now, xaroumenh mama είπε:

 

 κ εγώ δε το έχω καθόλου με το φανταστικό παιχνίδι κ δυσκολεύομαι αρκετά, όταν ξεκινήσαμε να πηγαίνουμε τον μεγάλο στη παιδοψυχολογο σε μια από τις πρώτες συνεδρίες μπήκα κ εγώ μέσα για να παίξω με τον γιο μου για να δει τη μεταξύ μας σχέση, μας έδωσε η ψυχολόγος επιλογές από παιχνίδια κ μερος που μπορούμε να χρησιμοποιησουμε στο παιχνίδι ο γιος μου ενθουσιασμενος από τα παιχνίδια τα έβγαλε όλα στο πάτωμα για να τα δει κ μας λέει η παιδοψυχολογος τώρα ξεκινήστε να παίζεται, εγω παθαίνω ένα σοκ που δεν το έχω κ τόσο με το φανταστικό παιχνίδι κ ήταν κ όλα τα παιχνίδια στο πάτωμα κ δεν ήξερα από που να ξεκινήσω, ωστόσο ήταν η περίοδο που είχε ανοιχτεί εδώ αυτο το θέμα κ το είχα διαβάσει κ  βλέποντας τα παιχνίδια θυμήθηκα αυτά που είχα διαβάσει εδώ κ ξεκίνησα να φτιάχνω την ιστορία, όταν τελειώσαμε μου λέει η ψυχολογος μπράβο σας έχετε πολύ φαντασία κ εκείνη την ώρα είπα από μέσα μου να είναι καλά το φόρουμ  

Καλά εγω αν ήταν να το περάσω αυτό θα ήθελα ψυχολόγο για μένα για το σοκ! 

 

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

 

Nομίζω ότι αν δεν υπερβάλεις, ποτέ μα ποτέ στην αληθινή ζωή δεν έχω συναντήσει άνθρωπο που να αγωνιά και να ελέγχει με τόση λεπτομέρεια τη ζωή του παιδιού του. Ίσως είναι καλό να βγει βέβαια από μέσα σου τώρα, μην περάσετε τα γυμνασιακά του χρόνια να μετράτε γιατί πήρε 1/14 λιγότερο από το διπλανό του στο τετράμηνο και πού κάνατε λάθος σαν γονείς, γιατί από αυτό έχω παραδείγματα  

ο άντρας μου δεν σκάει, νομίζει ότι όλα τα κάνουμε άψογα κ έχουμε το τέλεια ανεπτυγμένο παιδί. Καλά για βαθμό δεν πρόκειται να σκάσει ειδικά αυτός. ούτε εγω αλλά θα σκέφτομαι μήπως στενοχωρηθεί αν κάποιος τα καταφέρνει καλύτερα. Δεν είναι έλεγχος πάντως να θες να εμπλουτίσεις το παιχνίδι. αφού κ τα κορίτσια πιο πάνω λενε ότι με αυτό πρέπει να ασχοληθούμε πιο συστηματικά. μάλλον επαναπαυμενοι στο ότι παίζει μόνος του είμαστε, παρά ελεγκτικοί. εγω μόνο παλεύω πού κ πού με κάτι άγχη αν κολυμπήσαμε αρκετή ώρα όταν ζητάει να βγούμε, αν έπαιξε με τον μπαμπά του ή με παιδάκια όση ώρα κολυμπούσα εγω, αν κάνανε κάτι πιο εποικοδομητικό από το μου γέλωτα κλπ, αλλά δεν τα εκφράζω, τα απομακρύνω! 

[xaroumenh mama]

Εμένα το φανταστικό παιχνίδι δε με ενοχλεί ξέρω πως είναι ένας τρόπος των παιδιών για να καλλιεργούν τη φαντασία τους κ χαίρομαι όταν βλέπω παιδιά κ ξέρουν κ παίζουν τόσο ωραία η και γονείς που μπαίνουν κατευθείαν στο παιχνίδι, εμένα με αγχώνει που δεν το έχω σχεδόν καθόλου κ νιώθω αμηχανία εκείνη την ώρα.. 

Το να κάτσω με τα παιδιά μου να παίξω παιχνίδια ρόλων δε το κανω ιδιαίτερα κάποιες φορές το αποφεύγω κιόλας έχω επαναπαυθεί βέβαια που ο άντρας μου τα πάει πολύ καλά σε αυτο το κομμάτι... 

Όμως στο μεγάλο μου γιο έχει χρειαστεί να δουλέψω αρκετά το μυαλό μου για να φτιάξω ιστορίες για να του "αποσπάσω τη προσοχή " ώστε να κάνει κάτι εκείνος δυσκολεύεται πολύ στις αλλαγές κ η παιδοψυχολογος μου έχει πει σε τέτοιες περιπτώσεις να φτιάχνω φανταστικές ιστορίες ώστε να δελεαζω τον γιο μου πχ να αλλάξει η να χρεισιμοποιω τους αγαπημένους του ήρωες.. Κ έτσι μια φορά σκέφτηκα για να βγάλει τα ρούχα του κ του είπα ερχετε γρήγορα γρήγορα ο λαγός να σου βγάλει το παντελόνι κ η χελώνα να σου βγάλει τη μπλούζα θα τη βγάλεις εσύ ή θα σε προλάβει η χελώνα κ άλλαξε στο τσακ μπαμ, όταν είναι για ύπνο του έλεγα ένα διάστημα ερχετε η γατούλα να πιάσει το ποντικάκι να τον πάει στο κρεβάτι να κοιμηθεί κ του άρεσε, όταν είναι να βγούμε στην αυλή του έλεγα πάμε να δούμε που θα φτιάξουν το αρχηγείο τους οι πιτζαμοηρωες η ο κατ μπόι έκανε καινούργιο φίλο πάμε να τον γνωρίσουμε κ έτσι ξεκινούσε κ έλεγε τα δικα του κ ερχόταν στην αυλή... Εμένα αυτά μου φαινόταν πολύ λίγα που του έλεγα θα ήθελα να μπορούσα να του φτιάχνω ποιο ωραίες ιστορίες για να τον δελεαζω περισσότερο..!!! 

[Mama_Anesti_]

13 ώρες πρίν, xaroumenh mama είπε:

όταν είναι να βγούμε στην αυλή του έλεγα πάμε να δούμε που θα φτιάξουν το αρχηγείο τους οι πιτζαμοηρωες η ο κατ μπόι έκανε καινούργιο φίλο πάμε να τον γνωρίσουμε κ έτσι ξεκινούσε κ έλεγε τα δικα του κ ερχόταν στην αυλή... Εμένα αυτά μου φαινόταν πολύ λίγα που του έλεγα θα ήθελα να μπορούσα να του φτιάχνω ποιο ωραίες ιστορίες για να τον δελεαζω περισσότερο..!!! 

Εγώ αυτά τα χαρακτηριζω ως διπλωματία αν κ εξελίσσονται σε παιχνίδι. Του λέω διάφορα τέτοια ώστε να πετύχω ένα σκοπό που ξέρω πως του αρέσει αλλά λόγο ηλικίας προφανώς το αρνείται. Πχ στην αρχή του καλοκαιριού δεν ήθελε να μπει στην θαλασσα. Του λέω "έλα θα είμαστε νεροχελωνες" και έτσι μπήκε κ φυσικά του άρεσε ή θάλασσα. Ή αντί να πω πάμε για μπάνιο όταν είναι απασχολημένος αλλά έχει περάσει κατά πολύ ή ώρα θα πω "πάμε να δούμε τι κάνει ή χελώνα μας" (ένα πλαστικό παιχνίδι μπάνιου) ή "εγώ πάω να παίξω με τα μπουκαλια" (αδεια πλαστικά από αφρολουτρα κ σαμπουάν που τα ανανεωνω συχνα για να παίζει). 

 

Είναι κ δύσκολες οι προσχολικες ηλικίες, χρειάζεται υπομονή κ κάποιες φορές διπλωματία!

[Έσπερος]

Just now, Mama_Anesti_ είπε:

Εγώ αυτά τα χαρακτηριζω ως διπλωματία αν κ εξελίσσονται σε παιχνίδι. Του λέω διάφορα τέτοια ώστε να πετύχω ένα σκοπό που ξέρω πως του αρέσει αλλά λόγο ηλικίας προφανώς το αρνείται. Πχ στην αρχή του καλοκαιριού δεν ήθελε να μπει στην θαλασσα. Του λέω "έλα θα είμαστε νεροχελωνες" και έτσι μπήκε κ φυσικά του άρεσε ή θάλασσα. Ή αντί να πω πάμε για μπάνιο όταν είναι απασχολημένος αλλά έχει περάσει κατά πολύ ή ώρα θα πω "πάμε να δούμε τι κάνει ή χελώνα μας" (ένα πλαστικό παιχνίδι μπάνιου) ή "εγώ πάω να παίξω με τα μπουκαλια" (αδεια πλαστικά από αφρολουτρα κ σαμπουάν που τα ανανεωνω συχνα για να παίζει). 

 

Είναι κ δύσκολες οι προσχολικες ηλικίες, χρειάζεται υπομονή κ κάποιες φορές διπλωματία!

Για αυτά έχω αναρωτηθεί αν είναι σωστό ή αν τα ξεγελαμε. όχι ότι δεν τα κάνω. κ στη θάλασσα επινοώ παιχνίδια, στην αρχή ειδικα που προτιμούσε να πλατσουρίζει έξω. σε τέτοιες περίπτωση  πάντως που δρω αυθόρμητα, μου βγαίνουν φανταστικά παιχνίδια. δεν μπορώ να ξεπεράσω όμως την απορία τι σκέφτεται όταν του λέω κάτι φανταστικό πχ ότι η βάρκα μας έλυσε τη άγκυρα ή ότι μπήκε στο λιμάνι. μέσα μου σκέφτομαι ότι δεν καταλαβαίνει κ στενοχωριέται ή νομίζει ότι το κάνουμε στα αλήθεια..., 

[Mama_Anesti_]

Just now, Έσπερος είπε:

. δεν μπορώ να ξεπεράσω όμως την απορία τι σκέφτεται όταν του λέω κάτι φανταστικό πχ ότι η βάρκα μας έλυσε τη άγκυρα ή ότι μπήκε στο λιμάνι. μέσα μου σκέφτομαι ότι δεν καταλαβαίνει κ στενοχωριέται ή νομίζει ότι το κάνουμε στα αλήθεια..., 

Στο παράδειγμα που έφερες εμένα θα με απασχολούσε περισσότερο αν ξέρει τι είναι ή άγκυρα κ το λιμανι. Δηλ όταν οι λέξεις που χρησιμοποιείς είναι γνωστές στο παιδί ως αντικείμενα προφανως κ καταλαβαίνει πως ή μικρή βάρκα είναι παιχνιδι κ δεν σε βοηθά να αγκυροβολησετε μία πραγματική.

 

Γενικά τέτοιες απορίες λύνονται πάνω στην κουβέντα επεξηγοντας. Ελεγα Πχ "ο καρχαρίας (παράδειγμα που νομίζω αναφέρθηκε παραπάνω) είναι φουσκωτό παιχνιδι, θα σου δείξω στο βιβλίο/κινητο/υπολογιστη πως είναι ο αληθινός. Έχει μεγάλα δόντια σαν κ αυτον, πτερύγιο κ τρώει ψαρια ".

 

Εμένα με βοήθησε αρκετά το διαδίκτυο, ως εύκολη πρόσβαση σε πληροφορίες, να του γνωρίσω την αληθινή υπόσταση των πραγμάτων, να του δώσω πληροφορίες σωστές κ εικόνες που όσο κι αν τις διηγουμουν δεν έφταναν χίλιες λέξεις. 

[xaroumenh mama]

2 ώρες πρίν, Mama_Anesti_ είπε:

Εγώ αυτά τα χαρακτηριζω ως διπλωματία αν κ εξελίσσονται σε παιχνίδι. Του λέω διάφορα τέτοια ώστε να πετύχω ένα σκοπό που ξέρω πως του αρέσει αλλά λόγο ηλικίας προφανώς το αρνείται. Πχ στην αρχή του καλοκαιριού δεν ήθελε να μπει στην θαλασσα. Του λέω "έλα θα είμαστε νεροχελωνες" και έτσι μπήκε κ φυσικά του άρεσε ή θάλασσα. Ή αντί να πω πάμε για μπάνιο όταν είναι απασχολημένος αλλά έχει περάσει κατά πολύ ή ώρα θα πω "πάμε να δούμε τι κάνει ή χελώνα μας" (ένα πλαστικό παιχνίδι μπάνιου) ή "εγώ πάω να παίξω με τα μπουκαλια" (αδεια πλαστικά από αφρολουτρα κ σαμπουάν που τα ανανεωνω συχνα για να παίζει). 

 

Είναι κ δύσκολες οι προσχολικες ηλικίες, χρειάζεται υπομονή κ κάποιες φορές διπλωματία!

Είτε διπλωματια λέγετε είτε φαντασία εμένα με δυσκολεύει.. Όχι τα απλά που τα κάνω από μικρή ηλικία αλλά όταν πρέπει να φτιάξω ολόκληρη ιστορία για να τον δελεασω να κάνουμε κάτι 

2 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Για αυτά έχω αναρωτηθεί αν είναι σωστό ή αν τα ξεγελαμε. όχι ότι δεν τα κάνω. κ στη θάλασσα επινοώ παιχνίδια, στην αρχή ειδικα που προτιμούσε να πλατσουρίζει έξω. σε τέτοιες περίπτωση  πάντως που δρω αυθόρμητα, μου βγαίνουν φανταστικά παιχνίδια. δεν μπορώ να ξεπεράσω όμως την απορία τι σκέφτεται όταν του λέω κάτι φανταστικό πχ ότι η βάρκα μας έλυσε τη άγκυρα ή ότι μπήκε στο λιμάνι. μέσα μου σκέφτομαι ότι δεν καταλαβαίνει κ στενοχωριέται ή νομίζει ότι το κάνουμε στα αλήθεια..., 

Εγώ θα έλεγα από την άλλη ότι μπορούμε να το δούμε με την οπτική ότι σε μικρές ηλικίες τα βοηθάμε να κσλιεργησουν τη φαντασία τους, από όταν έγινα μαμά μέχρι τώρα έχω καταλάβει ότι αν ένα παιδί (τουλάχιστον ο γιος μου για να μιλήσω επί προσωπικού) ότι ιστορίες κ να του πεις αν δε θέλει  δε το κάνει.. Απλά κάποιες φορές θέλουν λιγο παρακίνηση από εμάς, σε μικρές ηλικίες που τους είναι όλα άγνωστα γιατί τώρα γνωρίζουν το κόσμο αυτό τα εξιτάρει, μεγαλώνοντας μπορούν να διακρίνουν τη διαφορά κ να έχουν καλλιεργήσει κ τη φαντασία τους ταυτόχρονα, γιατί για ένα παιδί 2 χρόνων περίπου λέμε ιστορίες με φανταστικούς φίλους κ στην ηλικία τον 12 χρόνων μπορεί να χρειαστεί να γράψει έκθεση πως φαντάζεται τη ζωή του αν ζούσε στο διάστημα (ένα τυχαίο ίσως κ άκυρο παράδειγμα..), αλλά αν έχει πάρει τις σωστές βάσεις από μικρός κ το έχει κ το παιδί θα του είναι ποιο φυσικό σε μεγαλύτερη ηλικία. Πιστεύω το φανταστικό παιχνίδι κ το παιχνίδι ρόλων δεν είναι τόσο τυχαίο που είναι απαραίτητο από μικρές ηλικίες 

[Έσπερος]

4 ώρες πρίν, Mama_Anesti_ είπε:

Στο παράδειγμα που έφερες εμένα θα με απασχολούσε περισσότερο αν ξέρει τι είναι ή άγκυρα κ το λιμανι. Δηλ όταν οι λέξεις που χρησιμοποιείς είναι γνωστές στο παιδί ως αντικείμενα προφανως κ καταλαβαίνει πως ή μικρή βάρκα είναι παιχνιδι κ δεν σε βοηθά να αγκυροβολησετε μία πραγματική.

Μένουμε σε νησί, η άγκυρα κ το λιμάνι είναι καθημερινά θεάματα κ ακούσματα! το άγνωστο για μας θα ήταν να παριστάνω ότι είμαστε στο μέτρο πχ αλλά κ πάλι έχει παιχνίδι τρενάκι, δεν είναι κάτι εξωτικό. 

 

Το παιχνίδι αυτό το έκανα χωρίς βάρκα. έχω ξεπεράσει τον εαυτό μου. υποτίθεται εμείς είμαστε η βάρκα, σηκώνουμε άγκυρα, πάμε στο ένα νησί, μετά το άλλο νησί, σνεφοδιαζομαστε κλπ. γι αυτό αναρωτιέμαι τι καταλαβαίνει. 

[maripoz]

Just now, Έσπερος said:

Μένουμε σε νησί, η άγκυρα κ το λιμάνι είναι καθημερινά θεάματα κ ακούσματα! το άγνωστο για μας θα ήταν να παριστάνω ότι είμαστε στο μέτρο πχ αλλά κ πάλι έχει παιχνίδι τρενάκι, δεν είναι κάτι εξωτικό. 

 

Το παιχνίδι αυτό το έκανα χωρίς βάρκα. έχω ξεπεράσει τον εαυτό μου. υποτίθεται εμείς είμαστε η βάρκα, σηκώνουμε άγκυρα, πάμε στο ένα νησί, μετά το άλλο νησί, σνεφοδιαζομαστε κλπ. γι αυτό αναρωτιέμαι τι καταλαβαίνει. 

Όλα τα καταλαβαίνει, τέλεια το κάνεις

[Mama_Anesti_]

Just now, Έσπερος είπε:

, η άγκυρα κ το λιμάνι είναι καθημερινά θεάματα κ ακούσματα! τ

Ναι το γνωρίζω πως του είναι γνωστές έννοιες. Στο δικό μου παιδί δεν ήταν ή άγκυρα. Την είδε στα παραμύθια, του εξηγησα που χρησιμεύει, την είδε και στο ίντερνετ πως είναι ή αληθινή. Δεν εννοούσα πως δεν τα ξέρει ο γιος σου. Ηθελα να πω πως όταν τα αντικείμενα που χρησιμοποιούμε στο φανταστικό παιχνιδι είναι γνωστά τότε γίνεται πιο κατανοητό στο παιδι. 

 

Just now, Έσπερος είπε:

 

Το παιχνίδι αυτό το έκανα χωρίς βάρκα. έχω ξεπεράσει τον εαυτό μου. υποτίθεται εμείς είμαστε η βάρκα, σηκώνουμε άγκυρα, πάμε στο ένα νησί, μετά το άλλο νησί, σνεφοδιαζομαστε κλπ. γι αυτό αναρωτιέμαι τι καταλαβαίνει. 

Με εξεπληξες! Πράγματι αν αφεθεις έχεις την φαντασία να καλλιεργησεις/στησεις ένα παιχνίδι. 

  Αν βλέπεις πως το παιδί συμμετέχει, συμπληρώνει δικά του ή συνεχίζει το παιχνίδι όπως του έχει δωθεί πιστεύω πως καταλαβαίνει τι συμβαίνει. Αν είναι αμέτοχο ή κάνει μηχανικά ό,τι του λες ίσως και να μην εχει καταλαβει ακριβώς τι γίνεται. 

[Έσπερος]

Just now, Mama_Anesti_ είπε:

Ηθελα να πω πως όταν τα αντικείμενα που χρησιμοποιούμε στο φανταστικό παιχνιδι είναι γνωστά τότε γίνεται πιο κατανοητό στο παιδι. 

ναι δεν θα επέλεγα κάτι ανοίκειο πχ αεροπλάνο. 

 

Just now, Mama_Anesti_ είπε:

Αν βλέπεις πως το παιδί συμμετέχει, συμπληρώνει δικά του ή συνεχίζει το παιχνίδι όπως του έχει δωθεί πιστεύω πως καταλαβαίνει τι συμβαίνει. Αν είναι αμέτοχο ή κάνει μηχανικά ό,τι του λες ίσως και να μην εχει καταλαβει ακριβώς τι γίνεται. 

δεν έχω καταλάβει. επαναλαμβάνει με ενθουσιασμό αυτά που λέω ή τα αναφέρει ξανά στο σπίτι, αλλά με τόσο ενθουσιασμό που αναρωτιέμαι μήπως όντως νομίζει ότι τα κάναμε. 

[Mama_Anesti_]

14 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

ναι δεν θα επέλεγα κάτι ανοίκειο πχ αεροπλάνο. 

 

δεν έχω καταλάβει. επαναλαμβάνει με ενθουσιασμό αυτά που λέω ή τα αναφέρει ξανά στο σπίτι, αλλά με τόσο ενθουσιασμό που αναρωτιέμαι μήπως όντως νομίζει ότι τα κάναμε. 

Τί να σου πω, δεν ξέρω! Το μοναδικό που μπορείς να κάνεις για να ξεχωρίζει πιο εύκολα την διαφορά είναι να δηλώνεις πως αυτό είναι παιχνιδι κ το κάνουμε στα ψέμματα, αληθινά είναι όταν βλέπουμε τις μεγάλες βάρκες στο λιμάνι που δένουν άγκυρα. 

 

Εγώ πάντως που κ που το λέω πχ όταν βλέπει στα παιδικά οικιακες συσκευες να μετακινούνται αυτοβούλες βγάζοντας πόδια μου λέει μαμα τώρα το πλυντήριο θα φύγει ? Σε άσχετες στιγμές μες στην μέρα. Του απαντώ έχεις δει κανένα να περπατάει στα αλήθεια? στα ψέμματα, στα παιδικά μόνο γίνονται αυτα! 

[Me&myboy]

Καλησπέρα,

 

Συγνωμη μου μπαίνω εμβόλιμα στην κουβέντα....ημουν παλιό μέλος οταν ο γιος μου ηταν μικρός. Τώρα είναι 9.5 χρονων κ πάει δ Δημοτικού.

Οταν πηγε παιδικο ,29 μηνών, πολύ γρήγορα άρχισε να παίζει σχολείο με τα λουτρινα που είχε. Εκανε ακριβώς ο.τι εκαναν στο σχολείο. Είχαμε μαζέψει πολλά μπολακια απο γιαούρτι κ εβαζε μεσα τουβλάκια κ τους έδινε πρωινό,δεκατιανο,μεσημεριανό. Τους πήγαινε τουαλέτα, τους ελεγε παραμυθια, μετα σχολουσαν λέγοντας....ελα ταρανδε η μαμά...

 

Έκανε δανειστική Βιβλιοθήκη , με φακέλους πλαστικούς για τον καθένα όπως στον παιδικό , με τα ονόματα τους

 

Αυτο κρατησε μεχρι το νηπιαγωγείο.....

Κ εκανε ολη την γκάμα.....γιορτες ,ποιήματα, ζωγραφιές για τον καθένα...

Στο νηπιαγωγείο μεχρι φωτοτυπίες βγάζαμε για όλα τα "παιδιά "

 

Έπαιζε σουπερ μαρκετ κ τα τυριά ήταν τα φύλλα του uno.πουλουσε τα παιχνίδια του , εμεις καναμε τους πελάτες. Εκανε μεχρι κ ντελιβερι

 

Το αγαπημένο του λουτρινο ηταν ενα σκυλάκι ,που ακομη κοιμάται μαζι του. Επίσης μας λεει παντα καληνύχτα με την δικη του φωνή.

Έχω παει σε πάρτυ του λουτρινου....χαχα...έχω κανει παρέα με την μαμα του που είναι μια χελωνα .....κ αλλα πολλά!!!!

 

Παντα τον αφηναμε ελεύθερο να παίξει ο.τι ηθελε...

Καθε μερα εξω, πολλές παρέες , απειρα αυτοκίνητα να δημιουργουν μποτιλιάρισμα στον διάδρομο....τραμ κ λεωφορεία με επιβατες σε ολες τιςτις στάσεις μετρο

 

Τωρα που το σκέφτομαι ,μου λείπουν ολα αυτά....μια που τώρα είναι η φάση του PlayStation.

 

Στην νονά του που έχει ενα 3,5 χρόνο ,προσπαθω να την πείσω να μην του μαθαίνει γράμματα μικρα κ κεφαλαια, να μην του λέει μην βγαίνει απο τις γραμμές,να μην του κάνει "μαθημα" οπως της λεει το παιδί....κανε το Λ κοκκινο κ το Χ μπλε

 

Δεν έχει αυτά αναγκη!!!!

 

Μονο παιχνίδι κ μονα τους κ μαζί μας!!!!

On 5/8/2020 at 7:51 ΜΜ, Έσπερος είπε:

Ξανα σε αυτό το θέμα, δεν θα σταματήσω μου φαίνεται μέχρι να τελειωσει το πανεπιστήμιο ο μικρός!

 

Τα παιδια σας πέρασαν κάποια φάση που μιλούσαν μόνα τους; τώρα τελευταία το κάνει πολύ ο δικός μας, πριν κοιμηθεί για να χαλράωσει, ή αν πούμε κάτι ενδιαφέρον να το επαναλαμβάνει - αυτά νομίζω είναι συνηθισμένα, αλλά τώρα τελευταία μου έχει κάνει εντύπωση που καποιες φορές μιλάει μόνος του ψιθυριστά (δεν ακούμε πάντα δηλαδή τι λέει) και είναι πολύ απορροφημένος, κι επειδή έχει και μια τρέλα με το μέτρημα και τους αριθμούς, τον πέτυχα σε μια φάση να μονολογεί αριθμούς και φρίκαρα. Δεν φρίκαρα όσο όταν δεν μιλούσε γιατί τον βλέπω τώρα ότι είναι πολύ επικοινωνιακός και κάνει και χιούμορ -ας το πούμε έτσι- πχ λέει μια λέξη λάθος για να γελάμε ή φτιάχνει δικές του λέξεις για να γελάμε και παίζει και με παιδάκια  στην παραλία, αλλά αυτό σήμερα μου θύμισε κάτι spooky ταινίες με περίεργα παιδάκια...

 

Επίσης, εξακολουθεί να μην έχει ξεχωρίσει το πρώτο και το δεύτερο πρόσωπο. Συνέχεια όμως. δηλαδή πάντα για τον εαυτό του μιλάει σε δεύτερο πρόσωπο. για εμάς μιλάει είτε σε πρώτο, όπως δηλαδή ακούει να περιγράφουμε τις ενέργειές μας, ή σε τρίτο (η μαμά να κάνει αυτό...)

 

Δεν θυμάμαι ποσο είναι ο.μικρός σου (αν κ.καπου το χω δει...κοντά στα 3?)

 

Ενα θα σου πω....ο δικός μου όταν ήθελε να κανει διάφορα πράγματα μονος του ,φώναζε...

 

Μονηηηηη.....μουυυυυυ

 

Ο άντρας μου φρικαρε κ.του ελεγε ..μόνος μου θα λες!!!

[diane2020]

Είμαι κι εγώ αυτης της άποψης 

Παιζω παρα πολυ με τα παιδια, παιζω σε σημείο απελπισιας χορεύουμε τραγουδάμε μας ακουει η γειτονιά πολλες φορες 

Θεωρώ σπουδαίο να ξέρεις να παίζεις ,καμμια φορα κουράζομαι η βαριεμαι αλλα γενικα μου αρεσει

Απο φανταστικό παιχνίδι αλλο τιποτα

Πιστεύω τους κάνει πολυ καλο αυτο, το βλέπω 

[Φάντια]

Καλησπέρα σας

Γεννώντας το πρώτο μου παιδί δεν μπορούσα να φανταστώ πως όλη αυτή η χαρά σήμερα στους 27 μήνες θα εξελισσόταν σε μια κατάσταση δύσκολη με στενοχώρια και μελαγχολία.Το κοριτσάκι μου αναπτυξιακά στη γλώσσα είναι στους 18 άντε το πολύ 20 μηνών σύμφωνα με αυτά που διαβάζω κι όσα μας είπε η αναπτυξιολόγος που την πήγα στα δύο χρόνια της...Είναι παιδί πολύ κοινωνικό,με αγκαλιές,φιλιά,χαιρετάει,της αρέσει να παίζει μαζί μας κρυφτό,γύρω γύρω όλοι,μιμείται πάρα πολύ τις κινήσεις μας,ακολουθεί οδηγίες,μας δείχνει αυτά που την ρωτάμε,αντικείμενα,ζώα,μέρη του σώματος, αλλά όχι με λέξεις.Όταν θέλει κάτι μας τραβάει να της το δώσουμε ή μπορεί να το πει άσχετα χωρίς να μοιάζει με την λέξη.Ξέρει τον μπαμπά,μαμά,παππού,γιαγιά,θείο,θεία στις φωτογραφίες ,χορεύει,προσπαθεί να ακολουθήσει στον ρυθμό τραγουδάκια λέγοντας παπαπα ή κάτι τέτοιο.

Από λεξούλες λέει μπαμπά,μαμά,γιαγιά,παππού,κοίτα,μαμ,μιμή,

κότα,πάει,όχι αλλά αυτά τα έλεγε και από τα 2 συν κάποιες περισσότερες όπως κιγιά τα κλειδιά,ψάι το ψάρι,λουλου το λουλούδι που πλέον δεν τις λέει.Αντί δηλαδή να προσθέτουμε εμείς αφαιρούμε λέξεις.Ακόμα και τη γιαγιά της προχθές της χτυπούσε την πόρτα για να της ανοίξει και της  έλεγε μπαμπά,μπαμπά.Σαν να υπάρχει σύγχυση μέσα στο μυαλουδάκι της.Την πάμε 2 εργοθεραπείες,1 λογοθεραπεία εδώ κι ένα μήνα,βελτίωση δεν βλέπω.Σαν να κάνει ένα βήμα μπροστά .δύο πίσω.Ο εργοθεραπευτής μου λέει πως είναι καλή,ανταποκρίνεται αλλά θέλει δουλειά για να συγκεντρωθεί.Φεύγει από το ένα παιχνίδι στο άλλο και μόνο με την επιμονή την ξαναβάζει να συνεχίσει το ίδιο που το εκτελεί βέβαια . Η λογοθεραπεύτρια επίσης μου λέει πως είναι πολύ καλή στην εξωλεκτική της επικοινωνία και θα εστιάσει στο να μάθει να λέει την πρώτη συλλαβή από τη λέξη που ακούει.Αυτό δεν έχει γίνει ,η ομιλία της είναι ακατάληπτη..Άλλοι γνωστοί μου λένε πως παιδιά μιλούν ξαφνικά στα 3 χρόνια και να μην ανησυχώ αφού έχει αντίληψη.Εγώ βλέπω ένα παιδί που ζητά την επικοινωνία και δυστυχώς δεν μπορεί,μας κοιτάζει και αρχίζει να το λέει έντονα ακαταλαβίστικα ,νευριάζει που δεν ξέρουμε τι να της δώσουμε.Στο μυαλό μου έχω παιδιά που βγάζουν κραυγές,μου φαίνεται όνειρο ότι θα μιλήσρι κάποια στιγμή,έχω μελαγχολήσει και κλαίω συνέχεια.Ο άντρας μου με θεωρεί υπερβολική ,πέστε μου παρακαλώ μανούλες αν τυχόν έχετε τέτοια περίπτωση και την εξέλιξη..

[maripoz]

On 2/3/2021 at 7:23 PM, Φάντια said:

Καλησπέρα σας

Γεννώντας το πρώτο μου παιδί δεν μπορούσα να φανταστώ πως όλη αυτή η χαρά σήμερα στους 27 μήνες θα εξελισσόταν σε μια κατάσταση δύσκολη με στενοχώρια και μελαγχολία.Το κοριτσάκι μου αναπτυξιακά στη γλώσσα είναι στους 18 άντε το πολύ 20 μηνών σύμφωνα με αυτά που διαβάζω κι όσα μας είπε η αναπτυξιολόγος που την πήγα στα δύο χρόνια της...Είναι παιδί πολύ κοινωνικό,με αγκαλιές,φιλιά,χαιρετάει,της αρέσει να παίζει μαζί μας κρυφτό,γύρω γύρω όλοι,μιμείται πάρα πολύ τις κινήσεις μας,ακολουθεί οδηγίες,μας δείχνει αυτά που την ρωτάμε,αντικείμενα,ζώα,μέρη του σώματος, αλλά όχι με λέξεις.Όταν θέλει κάτι μας τραβάει να της το δώσουμε ή μπορεί να το πει άσχετα χωρίς να μοιάζει με την λέξη.Ξέρει τον μπαμπά,μαμά,παππού,γιαγιά,θείο,θεία στις φωτογραφίες ,χορεύει,προσπαθεί να ακολουθήσει στον ρυθμό τραγουδάκια λέγοντας παπαπα ή κάτι τέτοιο.

Από λεξούλες λέει μπαμπά,μαμά,γιαγιά,παππού,κοίτα,μαμ,μιμή,

κότα,πάει,όχι αλλά αυτά τα έλεγε και από τα 2 συν κάποιες περισσότερες όπως κιγιά τα κλειδιά,ψάι το ψάρι,λουλου το λουλούδι που πλέον δεν τις λέει.Αντί δηλαδή να προσθέτουμε εμείς αφαιρούμε λέξεις.Ακόμα και τη γιαγιά της προχθές της χτυπούσε την πόρτα για να της ανοίξει και της  έλεγε μπαμπά,μπαμπά.Σαν να υπάρχει σύγχυση μέσα στο μυαλουδάκι της.Την πάμε 2 εργοθεραπείες,1 λογοθεραπεία εδώ κι ένα μήνα,βελτίωση δεν βλέπω.Σαν να κάνει ένα βήμα μπροστά .δύο πίσω.Ο εργοθεραπευτής μου λέει πως είναι καλή,ανταποκρίνεται αλλά θέλει δουλειά για να συγκεντρωθεί.Φεύγει από το ένα παιχνίδι στο άλλο και μόνο με την επιμονή την ξαναβάζει να συνεχίσει το ίδιο που το εκτελεί βέβαια . Η λογοθεραπεύτρια επίσης μου λέει πως είναι πολύ καλή στην εξωλεκτική της επικοινωνία και θα εστιάσει στο να μάθει να λέει την πρώτη συλλαβή από τη λέξη που ακούει.Αυτό δεν έχει γίνει ,η ομιλία της είναι ακατάληπτη..Άλλοι γνωστοί μου λένε πως παιδιά μιλούν ξαφνικά στα 3 χρόνια και να μην ανησυχώ αφού έχει αντίληψη.Εγώ βλέπω ένα παιδί που ζητά την επικοινωνία και δυστυχώς δεν μπορεί,μας κοιτάζει και αρχίζει να το λέει έντονα ακαταλαβίστικα ,νευριάζει που δεν ξέρουμε τι να της δώσουμε.Στο μυαλό μου έχω παιδιά που βγάζουν κραυγές,μου φαίνεται όνειρο ότι θα μιλήσρι κάποια στιγμή,έχω μελαγχολήσει και κλαίω συνέχεια.Ο άντρας μου με θεωρεί υπερβολική ,πέστε μου παρακαλώ μανούλες αν τυχόν έχετε τέτοια περίπτωση και την εξέλιξη..

Καταρχάς να μην διαβάζεις στο ίντερνετ γιατί τα οροσημα είναι απλώς για αναφορά δεν σημαίνει πως το παιδί έχει κάποιο πρόβλημα εάν δεν  πετύχει κάποια οροσημα. Το δικό μου παιδί κατά καιρούς δεν πετυχαίνε ορόσημα αλλα πλέον είναι 3 και φυσιολογικότατο. Τι σου λένε οι ειδικοί που την παρακολουθούν? Υπάρχει κάποια διάγνωση? Υπάρχει κάτι άλλο που σας ανησυχεί πέραν της ομιλίας? Αν όχι, τότε νομίζω ανησυχείς υπερβολικά και το παιδί κάποια στιγμή σύντομα θα ξεπεταξει και θα αρχίσει να μιλάει. Ξέρω παιδιά στο στενό περιβάλλον μου που πήραν μπρος μετά τα 2μιση. Μην την πιεζετε και μην της δείχνετε την αγωνία σας. Ελπίζω όλα να πάνε καλά.