Belmar

Ίσως θα ήταν καλό να μπορεί ν αέρθει σε επαφή με άλλα παιδάκια σε ελεγχόμενο περιβάλλον πχ από δικούς σας φίλους με παιδιά ώστε να μην τα φοβάται πλέον.

Κοιμάται δλδ ακόμα μαζί σας;

Οπότε φαντάζομαι καποιες μέρες θα μένει τελικά ξύπνια και κάποιες όχι... Έχεις παρατηρήσει διαφορές στη γκρίνια τις μέρες που έχει κοιμηθεί και τις μέρες που έχει μείνει ξάγρυπνη; Εγώ πάντως εφάρμοσα πολύ το μάρσιπο σε αντίσοιχες φάσεις γκρίνιας από αυπνία. Δεν ξέρω το βάρος της κόρης σου, αν μπορείς πάντως να την έχεις σε ένα μάρσιπο όσο κάνεις τις δουλειές σου, μπορεί να μειώσει πολύ τη γκρίνια. Αν, δε, κοιμηθεί εκεί και ξεκουραστεί, ίσως να είναι μια λύση.

Και όταν ξυπνάει, της δίνεις στήθος και ξανακοιμάται; Ή μένει ξύπνια ανεξάρτητα με το στηθος;

Πώς κοιμάται το βράδυ; Κοιμάστε μαζί; Κοιμάται δίπλα σου σε κουνια; Κοιμάται σε δικό της δωμάτιο;

Έχεις δίκιο ότι μεηάλο ποσοστό παίζιε η οικογένειαα, αλλά δεν μπορούμε να παραβλέπουμε τις συνθήκες. Αυτό δλδ με τα παιδιά στο κέντρο της Αθήνας, δεν πιστεύω ότι ισχύουν. Όχι τόσο στο να πανε στο διπλανό σπίτι να φανε ή να παρει μια μαμά και τα γειτονόπουλα από το σχολείο, αλλά από την ελευθερία του να σουλατσαρει το παιδι στη γειτονιά με την παρέα του χωρίς να υπάρχουν οι γονείς τριγύρω. Σε μικρά παιδιά εννοείται, εννοώ παιδιά δημοτικού. Εγώ μεγάλωσα σε γειτονιά που πραγματικά είμασταν ελεύθεροι στη γειτονιά, μπορούσαμε να είμαστε έξω και όλο το απόγευμα και οι γονείς ήταν ήσυχοι γιατί ήξεραν ότι όλοι οι γείτονες είχαν τα παιδιά τους στη γειτονιά και όλο και κάποιο μάτι τα έβλεπε να τα προσέχει. ήταν δλδ όλη η γειτονιά ένας παιδότοπος. Αυτό ισχύει και τώρα, ίσως σε ελάχιστα μικρότερο βαθμό. Όχι μόνο εκεί που μεγαλωσα εγώ, αλλά σε αντίστοιχες γειτονιές και σε άλλα μέρη της Ελλάδος, από φίλους που συζητάμε.

Επειδή μεγάλωσα σε επαρχία, αυτο με τη γειτονιά το πρόλαβα σε μεγάλο βαθμό. Τα απογεύματα βγαίναμε στη γειτονιά και παίζαμε με όποιον ήταν διαθέσιμος, ακόμα και σε πολύ μικρές ηλικίες. Εγω όπως είπ και πιο πανω πρόλαβα το παιχνίδι στη γειτονιά, μάλιστα επειδή οι ηλικίες κυμαίνονται από +8 χρόνια μέχρι -3, τα μικρότερα παιδιά κατά κάποιο τρόπο τα πρόσεχαν πι μεγαλύτεροι και όλοι απολαμβάναμε τρομερη ελευθερία. Στην επαρχία υπάρχει ακόμα το παιχνίδι αυτού του τύπου και είναι ζηλευτό πραγματικά. Σε μεγαλύτερες πόλεις, το βλέπω σε καποιες τυχερές περιπτώσεις παιδιών στην ίδια πολυκατοικία με καποιο ελεύθερο χώρο πχ αλλά σίγουρα πολύ διαφορετικά από ότι στην επαρχία.

Πάντως αυτό νομίζω ότι προκύπτει ως ζήτημα από τη στιγμή που σταματάει να υπάρχει η έννοια της "γειτονιάς" και το παιδί για να δει φίλους πρέπει να πάει είτε σχολείο/δραστηριότητα είτε να το πάει κάπου ο γονιός. Εάν υπάρχει γειτονιά όπου το παιδί απλά βγαίνει έξω και παίζει, αποκτά πολύ νωρίτερα μια δική του αυτόνομη κοινωνική ζωή, όπου δεν χρειάζεται να είναι καν παρόν ο γονιός ή τέλως πάντων καοις μεγαλύτερος, δάσκαλος, επιβλέπων κτλ.

Εγώ για παράδειγμα μεγάλωσα σε μια γειτονιά πολύ αραιοκατοικημένη οπότε εκ των πραγμάτων όλοι μου οι συμμαθητές έμεναν αλλου'ενώ οι γείτονές μας είχαν παιδιά που δεν ήταν συμμαθητές μου, λόγω άλλης ηλικίας. Έτσι καθημερινότητα τα απογεύματα με συμμαθητές δεν είχα, αλλά είχα αρκετή παρέα με τα υπόλοιπα παιδιά από τη γειτονιά που δεν ήταν λίγο μεγαλύτερα και λίγο μικρότερα από εμένα. Δεν ξέρω αν ήταν καλύτερα να ήμουν κοντά και με τους συμμαθητές μου, πάντως η παρέα δεν μου έλλειψε και πιθανον τελικά να μου έκανε και καλο που είχα "δίπορτο" σε παρέες, μια οι συμμαθητές και μια οι γείτονες.

Τότε εαν θεωρείς πολύ πιθανό να βρεις δουλειά κοντά στο σχολείο ή ο άντρας σου και μπορείτε να προσαρμόσετε το ωράριο εργασίας στο ωράριο του σχολείου, τότε θα ήταν μια πολύ καλή επιλογή το μακρινο και καλό σχολείο. Αλήθεια, εκεί τύπου σχολικά δεν παίζουν;

Δεν ξέρω πώς είναι η ζωή εκεί που ζεις, αλλά επειδή ουσιαστικά η επιλογή που θα κάνεις θα σε ακολουθεί για όλα τα σχολικά χρόνια των παιδιών, θα επέλεγα με βαριά καρδιά το σχολείο της γειτονιάς. Όχι τόσο για τις παρέες, αυτές το καλοκαιρι πχ μπορούν να τις αναπληρώσουν τα παιδιά, εφόσον βγαίνουν έξω να παίζουν, δεν χρειάζεται αναγκαστικά να είναι συμμαθητές για να κάνουν παρέα., αρκεί που θα συναντι'ονται να παιζουν το απόγευμα και θα είναι γείτονες. Το κυριότερο πρόβλημα είναι τα δρομολόγια και ο χαμένος χρόνος με 3 παιδιά. ΕΚΤΟΣ και αν η εργασία κάποιου από εσάς είναι κοντά στο μακρινο σχολείο και το ωράριο δουλειάς συμπίπτει με το σχολικό ωράριο, είναι δηλαδή της λογικής 'πηγαίνοντας στη δουλειά πηγαίνω τα παιδιά και φεύγοντας τα παίρνω'. Εκεί θα επέλεγα το μακρινό και καλό.

Κι εμένα 3 ετών και δεν λέει ρ και λ. Επιπλέον ενώ λέει το σ, όταν μιλάει το χρησιμοποιεί το θ. Λέει πχ καναπεθ, ενώ αν του ζητήσεις να το πει, το λέει σωστά.

Τότε για τέτοιες περιπτώσεις είναι σούπερ. Εγώ πλέον τη θεωρώ τόσο απαραίτητη όσο το πλυντήριο πχ και χαίρομαι παρα πολύ που υπάρχει. Με το καλό να την πάρεις!

Έχω κι εγώ σκούπα ρομπότημ τη Χιαομι Μι Σ50. Είναι σούπερ για σκούπισμα, ανεβαίνει και σε χαλιά και είναι μια χαρά. Εννοείται βέβαια δεν θα σου κάνει μια περιοχή που έχει πράγματα πχ μια γωνία που μπροστά έχει ένα φωτιστικό, δεν θα σου κάνει πίσω από το φωτιστικό, εννοείται. Αυτή είναι και η βασική διαφορά που βλέπω με την κανονική σκούπα. Επιπλέον θέλει ένα συμμαζεμένο σπίτι αλλιώς τα παιδικά μικρά παιχνιδάκια μπορούν να τη μπλοκάρουν. Ένα μεγάλο θετικό της είναι ότι μπαίνει κάτω από έπιπλα πχ κρεβάτι και σου γλυτώνει πολύ κόπο. Εγώ όσο είχα το μωρό μικρό με 0 χρόνο, μπορούσα να έχω ένα συμπαθητικά καθαρό σπίτι. Εμένα δεν με βόλεψε τόσο στα σκουπιδάκια στην κουζίνα, ίσως να φταίει και η διαρρύθμιση της κουζίνας μου όμως. Επίσης στο σφουγγάρισμα, είναι η λογική του να περνάς με ένα βετέξ όλο το πάτωμα, χωρίς όμως να επιμένεις σε λεκέδες. Δηλαδή θα σου σφουγγαρίσει για τη σκόνη αλλά τους λεκέδες θα τους βγάλεις εσύ. Συνολικά πάντως αξίζει με τα 1000.

Ναι, καλά, κι εγω οταν λέω παιδί εννοώ μέχρι το πολύ 2 ετών. Μετά υπάρχει θέμα αν ξυπνήσει και ζητήσει και εξηγήσεις...