Chrysoum

Κάτι παρόμοιο έχουν κάνει και οι γείτονες μου με 3 παιδιά, 12, 10 και 8 χρόνων. Πριν από περίπου 2 χρόνια γκρέμισαν τον τοίχο από 2 παιδικά δωμάτια που ήταν δίπλα και τα χώρισαν στα 3. Έτσι έχει το καθένα το δωμάτιο του. Είναι μικροσκοπικά βέβαια, υποθέτω γύρω στα 6-8 τετραγωνικά το καθένα, αλλά το καθένα έχει τον δικό του χώρο.

Αυτή την σύγκριση με την δουλειά την έκανα και εγώ με το πρώτο μου παιδί. Και μάλιστα σκεφτομουν την χειρότερη δουλειά που έχω κάνει ποτέ. Δεν μπορώ να πω βέβαια ότι η ζυγαριά εγερνε πάντα προς την μεριά του μωρού. Τόσο χάλια δηλαδή, υπήρχαν στιγμές που προτιμούσα το απαίσιο εργασιακό περιβάλλον. Αλλά, και αυτό είναι για μένα και το βασικό πρόβλημα, το πρώτο μου παιδί έκλαιγε ασταμάτητα για μήνες. Δωστου να την βγάζω έξω στις 3 την νύχτα μέσα στα χιόνια για να σταματήσει να κλαίει ή να την κάνω βόλτες με το αυτοκίνητο στις 5 το χάραμα. Και όλο αυτό κράτησε μέχρι που έγινε 9 μηνών. Παρά πολύ κλάμα. Εάν ήταν πιο εύκολες οι συνθήκες, είμαι σίγουρη ότι όλα θα ήταν καλύτερα. Αφού ακόμη και σήμερα όταν με ρωτουσανε οι μαιες που παρακολουθουσαν τις επόμενες εγκυμοσύνες για την επιλόχειο εκείνης της περιόδου τους έλεγα ότι δεν είμαι σίγουρη εάν ήταν όντως ορμόνες ή εάν ήταν λόγω των πολυ δύσκολων συνθηκών λόγω του μωρού.

Τώρα κοιμάται ο μικρός μαζί μου, η μεσαία σε άλλο δωμάτιο με τον άντρα μου και η μεγάλη στο δικό της δωμάτιο. Περνάει ένα sleep regression η μεσαία τώρα και ξυπνάει από τις 4, αλλά λογικά είναι το τελευταίο και μετά από αυτό θα μετακομίσει στο δωμάτιο της αδερφής της. Ο μικρός λογικά θα πάει κι αυτός μαζί τους κάποια στιγμή, αλλά σίγουρα μετα το έτος, ίσως και κοντά στα 2. Όταν αρχίσει να κοιμάται όλο το βράδυ βασικά

Εγώ εχω 3 παιδιά, αλλά είναι πολύ μικρά ακόμη. Σκέφτομαι ότι στην αρχή θα είναι όλα στο ίδιο δωμάτιο μέχρι περίπου 6 - 8 χρόνων. Μετά όμως θα πάει το καθένα σε δικό του δωμάτιο. Εγώ μοιραζομουν το δωμάτιο μου με τον αδερφό μου και στην εφηβεία είχαμε προβλήματα. Δεν ξέρω πως θα ήταν εάν ήμασταν του ίδιου φύλου, αλλά δεν μου άφησε καλές αναμνήσεις και γι αυτό σκέφτομαι ότι θα πάει το κάθε ένα σε δικό του δωμάτιο.

Εγώ έκανα δεύτερο κυρίως γιατί ήθελα να έχει αδερφάκι το πρώτο, λάθος προσέγγιση σύμφωνα με όσα λένε πολλοί! Εντάξει, τώρα τα βλέπω εντελώς διαφορετικα, δεν είναι η παρέα του πρώτου, είναι απλά το παιδί μου, εάν είναι κατανοητό αυτό που θέλω να πω. Πριν γεννηθεί ένα παιδί, είναι απλά κάτι θεωρητικό, μετά παίρνει που σάρκα και οστά, αλλάζουν όλα και αναπτύσσονται τα ίδια ή ίσως και περισσότερα συναίσθηματα όπως με το πρώτο. Είναι δηλαδή εντελώς διαφορετικό όταν σκεφτόμαστε για το δεύτερο παιδί και πως πραγματικά είναι όταν αυτό γεννιέται. Όσο για το εάν τα αδέρφια παίζουν μαζί, ναι δεν συμβαίνει απαραίτητα, ούτε και σημαίνει ότι με τα αδέρφια μας αναπτύσσουμε σχέσεις μεγαλώνοντας, αλλά θεωρώ πως όπως και να χει ένα παιδί κερδίζει από την σχέση του με τα αδέρφια του και πως ένα παιδί ακόμα φέρνει την ισορροπία στην οικογένεια. Σαφέστατα όλα είναι σχετικά και το πως μεγαλώνει ένα μοναχοπαιδι εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από την οικογένεια. Η αλήθεια όμως είναι ότι πρόσφατα περάσαμε χρόνο με το παιδί της φίλης μου, μοναχοπαιδι όπου όλη η οικογένεια είναι επάνω του και πραγματικά ειχε ένα προς ένα τα στερεότυπα που ακούω για μοναχοπαιδια. Σε αυτή την περίπτωση δεν είναι μόνο ότι το παιδί είναι μοναχοπαιδι, είναι ότι και οι γονείς και παππούδες ενθαρρύνουν την συμπεριφορά που έχει, ήταν ξεκάθαρο δηλαδή ότι ήταν και λόγω οικογένειας.

Κοίτα, και εγώ θεωρώ την βρεφική ηλικία αναγκαίο κακό. Την πρώτη φορά πέρασα επιλογχειο, την δεύτερη φορά απλά δεν μου άρεσε και τώρα την τρίτη ναι μεν είναι καλύτερα, αλλά δεν μπορώ να σου πω ότι μου αρέσει κιόλας. Προσωπικά, μου αρέσει η ηλικία από 1 και πάνω. Προφανώς σε όσους δεν αρέσει η βρεφική ηλικία, δεν σημαινει ότι δεν τους αρέσουν τα παιδιά. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο

Τι να σου πω; εγώ το έχω πάρει απόφαση ότι το σπίτι θα είναι ακατάστατο για μερικά χρόνια. Ειδικά με τα παιχνίδια που πραγματικά τα σκορπάνε συνεχώς παντού. Κατά τα άλλα 2 φορές τον χρόνο κάνουμε με τον άντρα μου ένα καλο ξεκαθάρισμα σε ολο το σπίτι όπου πετάμε πράγματα, ξανά οργανώνουμε αποθηκευτικους χώρους και γενικά προσπαθούμε να σκεφτούμε πως μπορούμε να κάνουμε το σπίτι πιο αποδοτικό και γρήγορο ως προς το καθάρισμα και αυτό βοηθάει. Επίσης εκείνες τις περιόδους ασχολούμαστε και με τον εξωτερικό χώρο, φτιάχνουμε ότι έχει χαλάσει, συντηρουμε ότι χρειάζεται συντήρηση, κλπ. Οπότε μετά για το επόμενο 3 μηνο είναι σχετικά εύκολο το καθάρισμα και σχετικά τακτοποιημενο το σπίτι. Μετά πάλι από την αρχή! Εγώ όσο λείπουν οι μεγάλες στον παιδικό έχω σχετικά καποιο χρόνο, ο μικρός είναι ήσυχος οπότε δεν είναι ότι τρέχω, αλλα όσο λειπουν μέχρι πρότινος δούλευα και τώρα που τελείωσε το συμβόλαιο μου και είμαι άνεργη, εκείνες τις ώρες διαβαζω για τις σπουδές. Δεν μπορώ απλά να καθαρίζω και να συμμαζευω, θα τρελαθω!

Τα του σπιτιού τα έχω αυτοματοποιησει όσο περισσότερο μπορώ για να περνάω όσο λιγότερο χρόνο γίνεται με τις δουλειές. Να πάρεις όμως γυναίκα αφού έχεις την δυνατότητα, όση περισσότερη βοήθεια μπορείς να βρεις να το κάνεις. Είναι δύσκολο να είσαι όλη μέρα με τα παιδιά στο σπίτι, ειδικά όταν είναι τόσο μικρά και τόσα πολλά!!

Εφόσον είμαστε όλοι ζωντανοί και εγώ ακόμα στο σπίτι και όχι σε κάποιο ίδρυμα, τότε μάλλον τα καταφέρνω ναι! Έχω βοήθεια από τον άντρα μου που τα έχουμε χωρίσει σχεδόν στην μέση όλα, και βοήθαει που οι μεγάλες πηγαίνουν παιδικό (τώρα βέβαια είναι σπίτι διακοπές). Επίσης στην περίπτωση μου βοήθαει και η εποχή, τις βγάζω τις μεγάλες στον κήπο και παίζουν με τις ώρες, εάν ήταν χειμώνας και ειμασταν κλεισμένοι μέσα είμαι σίγουρη ότι θα ήταν πολύ πιο δύσκολα. Αλλιώς όχι, δεν υπάρχει άλλη βοήθεια. Από τον Αύγουστο και μετά ο άντρας μου θα αρχίσει να πηγαίνει στην δουλειά και εγώ θα αναλάβω περισσότερες υποχρεώσεις με τις μεγάλες οπότε θα είναι σιγουρα ακόμη πιο δύσκολα τα πράγματα.

Γειά σου, ναι μου έχει τύχει με το τρίτο μου παιδί. Όλα μου τα παιδιά είναι πολύ κοντά σε ηλικία, απλά με την δεύτερη ήταν προγραμματισμένο, ενώ με το τρίτο παιδί όχι. Έμαθα ότι είμαι έγκυος όταν η δεύτερη ήταν 11 μηνών και η πρώτη 2,5. Δεν είχα περάσει εύκολα όταν γεννήθηκε η δεύτερη τόσο κοντά με την πρώτη και δεν ήθελα για κανένα λόγο να κάνω κι άλλο παιδί και ειδικά τόσο σύντομα. Απείχα από επαφές για πολύ καιρό και μετά ήταν πολύ δειλά και επειδή δεν είχα ακόμη περίοδο λόγω θηλασμού θεώρησα ότι θα είμαι οκ. Έμεινα έγκυος τελικά, το κατάλαβα πριν κάνω το τεστ και παρακαλούσα να κάνω λάθος και να μην είναι θετικό. Όταν τελικά βεβαιώθηκα ότι είναι θετικό, πελαγωσα. Σκεφτόμουν πολύ σοβαρά το ενδεχόμενο της άμβλωσης, αλλά τελικά είδα ότι δεν μπορούσα να το κάνω. Ο άντρας μου ήταν πολύ υποστηρικτικος σε ότι κι αν αποφάσιζα, αλλά μου είχε εκφράσει εξ αρχής ότι ήθελε να το κρατήσουμε και γενικά ήταν χαρούμενος με την νέα εγκυμοσύνη. Σε όλη την διάρκεια της εγκυμοσύνης απλά σκεφτόμουν πως θα είναι όταν γεννηθεί και πόσο δύσκολα θα περάσω και ενιωθα τύψεις γιατί βαθιά μέσα μου δεν το ήθελα. Τέλος πάντων, πάμε στο σήμερα: 3,5 μηνών και τον λατρεύω!! Όταν σκέφτομαι τις μαύρες στιγμές της εγκυμοσύνης μου φαίνονται πολύ μακρινες και ξένες. Ναι είναι δύσκολα, αλλά μιας και το έχω ξανά περάσει ξέρω ότι δεν κρατάει για πολύ καιρό και πως μετά το 6μηνο όλα γίνονται πιο εύκολα. Πηγαίνουν και οι μεγάλες μου κόρες παιδικό, οπότε και αυτό κάπως βοηθάει. Και το κυριότερο βλέπω ήδη πόσο θετικό είναι που οι 2 μεγαλύτερες είναι τοσο κοντά σε ηλικία, οπότε ανυπομονω να μεγαλώσει λίγο και αυτός για να γίνουν "the gang". Για την δική σου περίπτωση θα σου πω ότι θα είναι ένας δύσκολος χρόνος, αλλά μετά θα είναι όλα πολύ πιο εύκολα όταν γεννήθηκε η δεύτερη μου κόρη έλεγα ότι ίσως έπρεπε να είχα περιμένει λίγο και να μην τις είχα κάνει τόσο κοντά, τώρα όμως που είναι 3,5 και 2 είναι πραγματικά ότι καλύτερο που είναι κοντά ηλικιακά!

Οχι, λέει για πτήσεις προς νησιά μόνο. Πριν από λίγες μέρες έλεγε για όλες τις πτήσεις, όχι όμως πλέον.

Σ ευχαριστώ! Παίρνει ο αδερφός μου (γι αυτόν είναι και η πτήση) εδώ και μέρες και δεν βγάζει γραμμή. Όταν το είχα δει πριν από 10 μέρες έλεγε για όλους, τώρα αναφέρει μόνο τους νησιωτικούς προορισμούς. Θα τους πάρω και εγώ, συνήθως βγάζω γραμμή, το αφήνω να χτυπάει καμία ώρα και κάποια στιγμή το σηκώνουν.

Περαστικά στον μικρό σου @Yovanna ο σταφυλοκοκκος είναι αρκετά συνηθισμένος τα καλοκαίρια. Θέλω να ζητήσω τα φώτα σας για άλλη μια φορά εάν καποιος γνωρίζει. Ξέρετε εάν απαιτείται τεστ για πτήσεις εσωτερικού ΟΧΙ σε νησιωτικούς προορισμούς; πριν από μερικές ημέρες που το είχα δει έπρεπε όλοι να έχουν τεστ, τώρα αναφέρεται μόνο στα νησιά. Θα μου πεις μανδαμ τι δεν καταλαβαίνεις;! Απλά δεν με εμπιστεύομαι ότι τα καταλαβαίνω σωστά και ότι οι οδηγίες άλλαξαν!

Ναι το κατάλαβα, απλά δεν είναι καθόλου απάνθρωπο όπως ακούω συνήθως! Επίσης εκτός από τον μισθό βρίσκεις και δουλειά σχετικά γρήγορα!

Μα για την Ελλάδα μιλάω και εγώ! Εννοείται ότι ξέρω περίπτωσεις που είχαν μόνο την σύνταξη και τα παιδιά έπρεπε στο τέλος κάπως να συνεισφέρουν, αλλά στην πλειοψηφία εκτός από την σύνταξη είχαν και κάποιο σπίτι, κάποιο ενοίκιο ίσως, γενικά κάποιο έξτρα εισόδημα. Δεν επιβαρυνθηκαν τα παιδιά για να καλύψουν τα έξοδα στο τέλος. Βέβαια όπως αναφέρθηκε ήταν οι προηγούμενες γενιές αυτές, τώρα ίσως να είναι διαφορετικά λόγω χαμηλότερων μισθών-δυσκολοτερων συνθηκών. Γενικά ναι, υπάρχει μεγάλη διαφορά στην νοοτροπία, όμως δεν είναι τόσο σκληρό όσο πιστευουμε το να είσαι έφηβος εξω (δεν λέω ότι αυτό αναφέρεις εσύ, απλά γενικότερα υπάρχει αυτή η πεποίθηση). Το φοιτητικό δάνειο για παράδειγμα είναι πολύ μεγάλη διευκόλυνση για τους φοιτητές, σε πολλές χώρες αποπληρωνεις μόνο ένα μέρος του, αρχίζεις την αποπληρωμή αφού έχεις βρει δουλειά και με πολύ χαμηλό επιτόκιο, δηλαδή ακόμη και φοιτητές που δεν το χρειάζονται, το παίρνουν γιατί απλα είναι πολύ καλή ευκαιρία! Δεν είναι ότι ο κακομοίρης μέχρι και δάνειο πήρε για να σπουδάσει. Επίσης ναι, δεν τους χτίζουν οι γονείς τους σπίτι, αλλά συνήθως τους κληρονόμουν. Σχεδόν όλοι δηλαδή παίρνουν κάτι από τους γονείς τους, απλά αργότερα, λογικά βέβαια σε εκείνη την ηλικία έχουν ήδη αποκατασταθεί.