Chrysoum

Χάθηκα παιδιά τελευταία, αλλά πολύ δύσκολο αυτό το 6μηνο με αρκετές δυσάρεστες εξελίξεις. Τέλος πάντων, στο θέμα των ιώσεων, αυτό ακριβώς που λες @Έσπερος, όσες ιώσεις δεν περάσαμε τα τελευταία 2 χρόνια θα τις περάσουμε φέτος. Αυτό μου είπε και ο γιατρός μας, ειδικα τα μικρά που ουσιαστικά πέρασαν 2 χρόνια σε αποστειρωμενες συνθήκες, έχει υστερησει πολύ το ανοσοποιητικο τους. Εμείς κιόλας ανοίξαμε εδώ (δεν υπάρχουν πλέον σχεδόν καθόλου μέτρα για τον covid εννοώ) και γίνεται πραγματικά χαμός από ιώσεις. Είναι άρρωστα τα δικά μου κάθε εβδομάδα, κυριολεκτικά κάθε βδομάδα, και όταν λέω άρρωστα, μιλάμε για 39αρια επί μέρες. Μόλις βγήκαμε από μια τέτοια ίωση και υποθέτω ότι μαξ σε 10 μέρες θα έχουν κολλήσει κάτι άλλο. Θα είναι δύσκολη η φετινή χρονιά.

Γειά σου @CMESκαι να σας ζήσει. Δεν έχω κάποια πιο χρήσιμη συμβουλή να σου πω από ότι είπαν πιο πάνω τα κορίτσια, με κάλυψαν πλήρως. Γράφω μόνο γιατι ούσα παθουσα (2 νήπια 4 και 2 χρονων και ένα νεογέννητο την άνοιξη) θέλω να σου πω ότι όλο αυτό θα περάσει σε 2 - 3 μήνες και τότε όλα θα είναι πολύ καλύτερα. Μετά δηλαδή που θα θηλάζει με κάποιο πρόγραμμα μέσα στην ημέρα και δεν θα κρατάει πάνω από δεκαλεπτο (μπορεί να λέω και πολύ) ο θηλασμός. Υπομονή, είναι μια δύσκολη περίοδος για όλους σας. Οσο μεγαλώνει τόσο θα αλληλεπιδρουν και τα 3 μαζί και θα έχει πλάκα!

Τι αμάξι έχετε βρε @Super.mum? Eμεις με ένα VW Passat και δεν χωρούσαν. Εμείς είχαμε το αυγο με βάση isofix πίσω από τον οδηγό, την μεσαια επίσης με isofix πίσω από τον συνοδηγό και την μεγάλη με τις ζώνες στην μέση. Δεν χωρούσαν όμως. Και πραγματικά ψάχναμε για πολύ καιρό να βρούμε ένα αυτοκίνητο που να χωράει 3 καθίσματα πίσω και δεν βρίσκαμε. Τελικά καταλήξαμε σε μίνι βαν (ωω ναι), και έχει ησύχασε το κεφάλι μου. Πολλή μανούρα το να βάλεις 3 παιδιά στριμωγμενα στο πίσω κάθισμα. Πολλη όμως!

Γειά σου και να σου ζήσουν. Όταν γεννήθηκε το τρίτο μου παιδί στις αρχές απλά κρατούσα μια απόσταση από τις αδερφές του, και αυτό γιατί είχαν μυξες, αλλιώς δεν θα είχα θέμα να τον πιάνουν. Ήταν όμως αδύνατο να τους έχω σε άλλα δωμάτια. Αυτό που κάναμε είναι αυτό που αναφέρει και η @mama16όταν πήγαινε ο άντρας μου σούπερ μάρκετ (γιατί μόνο αυτός πήγαινε στις αρχές) ή κάπου αλλού έξω, άλλαζε ρούχα με το που έμπαινε στο σπίτι και έπλενε πολύ καλά τα χέρια του. Κατά τα άλλα δεν ερχομασταν σε επαφή με κανέναν άλλο οπότε και δεν φοβόμουν οτι θα κολλήσουμε κάτι.

Σε νιώθω, μόλις έκοψε το μεσαίο μου παιδί τον μεσημεριανό ύπνο και ξαφνικά η μέρα έγινε τεράστια..

Αχ αυτός ο ύπνος. Και εμένα ξυπνάνε νωρίς, αλλά πηγαίνουν και για ύπνο νωρίς. Ως προς το τι να κάνεις, δεν έχω ιδέα δυστυχώς, φαντάζομαι ότι τα έχεις δοκιμάσει όλα. Μάλλον υπομονή και λογικά θα αρχίσει να ξυπνάει αργότερα μεγαλώνοντας, έτσι έκανε και η μεγάλη μου κόρη, τώρα που είναι 3,5 είναι η τελευταία που ξυπνάει από τα αδέρφια της, γύρω στις 7:30. Και αυτό με την υπομονή δεν το λέω ελαφρά τη καρδιά. Νιώθω και εγώ ότι είμαι στα όρια της κατάρρευσης/καταθλιψης/νευρικού κλωνισμου τώρα με τον τρίτο γύρο τρελής αϋπνίας, αλλά πραγματικά από ότι έχω καταλάβει το παιδάκι σου εχει θέματα με τον ύπνο, οπότε μάλλον θα του πάρει λίγο καιρό ακόμη για να στρώσει.

Nai αυτό που λες βασικά. Το OPOL που είπε η @little lambπιο πάνω είναι απλά μια από τις πολλές προσεγγίσεις στο θέμα. Εμείς δεν κάνουμε OPOL και η μεγάλη μιλάει κανονικά όλες τις γλώσσες (3), εκτός από τα ελληνικά που τα μιλάει μόνο μαζί μου.

Κάτι παρόμοιο έχουν κάνει και οι γείτονες μου με 3 παιδιά, 12, 10 και 8 χρόνων. Πριν από περίπου 2 χρόνια γκρέμισαν τον τοίχο από 2 παιδικά δωμάτια που ήταν δίπλα και τα χώρισαν στα 3. Έτσι έχει το καθένα το δωμάτιο του. Είναι μικροσκοπικά βέβαια, υποθέτω γύρω στα 6-8 τετραγωνικά το καθένα, αλλά το καθένα έχει τον δικό του χώρο.

Αυτή την σύγκριση με την δουλειά την έκανα και εγώ με το πρώτο μου παιδί. Και μάλιστα σκεφτομουν την χειρότερη δουλειά που έχω κάνει ποτέ. Δεν μπορώ να πω βέβαια ότι η ζυγαριά εγερνε πάντα προς την μεριά του μωρού. Τόσο χάλια δηλαδή, υπήρχαν στιγμές που προτιμούσα το απαίσιο εργασιακό περιβάλλον. Αλλά, και αυτό είναι για μένα και το βασικό πρόβλημα, το πρώτο μου παιδί έκλαιγε ασταμάτητα για μήνες. Δωστου να την βγάζω έξω στις 3 την νύχτα μέσα στα χιόνια για να σταματήσει να κλαίει ή να την κάνω βόλτες με το αυτοκίνητο στις 5 το χάραμα. Και όλο αυτό κράτησε μέχρι που έγινε 9 μηνών. Παρά πολύ κλάμα. Εάν ήταν πιο εύκολες οι συνθήκες, είμαι σίγουρη ότι όλα θα ήταν καλύτερα. Αφού ακόμη και σήμερα όταν με ρωτουσανε οι μαιες που παρακολουθουσαν τις επόμενες εγκυμοσύνες για την επιλόχειο εκείνης της περιόδου τους έλεγα ότι δεν είμαι σίγουρη εάν ήταν όντως ορμόνες ή εάν ήταν λόγω των πολυ δύσκολων συνθηκών λόγω του μωρού.

Τώρα κοιμάται ο μικρός μαζί μου, η μεσαία σε άλλο δωμάτιο με τον άντρα μου και η μεγάλη στο δικό της δωμάτιο. Περνάει ένα sleep regression η μεσαία τώρα και ξυπνάει από τις 4, αλλά λογικά είναι το τελευταίο και μετά από αυτό θα μετακομίσει στο δωμάτιο της αδερφής της. Ο μικρός λογικά θα πάει κι αυτός μαζί τους κάποια στιγμή, αλλά σίγουρα μετα το έτος, ίσως και κοντά στα 2. Όταν αρχίσει να κοιμάται όλο το βράδυ βασικά

Εγώ εχω 3 παιδιά, αλλά είναι πολύ μικρά ακόμη. Σκέφτομαι ότι στην αρχή θα είναι όλα στο ίδιο δωμάτιο μέχρι περίπου 6 - 8 χρόνων. Μετά όμως θα πάει το καθένα σε δικό του δωμάτιο. Εγώ μοιραζομουν το δωμάτιο μου με τον αδερφό μου και στην εφηβεία είχαμε προβλήματα. Δεν ξέρω πως θα ήταν εάν ήμασταν του ίδιου φύλου, αλλά δεν μου άφησε καλές αναμνήσεις και γι αυτό σκέφτομαι ότι θα πάει το κάθε ένα σε δικό του δωμάτιο.

Εγώ έκανα δεύτερο κυρίως γιατί ήθελα να έχει αδερφάκι το πρώτο, λάθος προσέγγιση σύμφωνα με όσα λένε πολλοί! Εντάξει, τώρα τα βλέπω εντελώς διαφορετικα, δεν είναι η παρέα του πρώτου, είναι απλά το παιδί μου, εάν είναι κατανοητό αυτό που θέλω να πω. Πριν γεννηθεί ένα παιδί, είναι απλά κάτι θεωρητικό, μετά παίρνει που σάρκα και οστά, αλλάζουν όλα και αναπτύσσονται τα ίδια ή ίσως και περισσότερα συναίσθηματα όπως με το πρώτο. Είναι δηλαδή εντελώς διαφορετικό όταν σκεφτόμαστε για το δεύτερο παιδί και πως πραγματικά είναι όταν αυτό γεννιέται. Όσο για το εάν τα αδέρφια παίζουν μαζί, ναι δεν συμβαίνει απαραίτητα, ούτε και σημαίνει ότι με τα αδέρφια μας αναπτύσσουμε σχέσεις μεγαλώνοντας, αλλά θεωρώ πως όπως και να χει ένα παιδί κερδίζει από την σχέση του με τα αδέρφια του και πως ένα παιδί ακόμα φέρνει την ισορροπία στην οικογένεια. Σαφέστατα όλα είναι σχετικά και το πως μεγαλώνει ένα μοναχοπαιδι εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από την οικογένεια. Η αλήθεια όμως είναι ότι πρόσφατα περάσαμε χρόνο με το παιδί της φίλης μου, μοναχοπαιδι όπου όλη η οικογένεια είναι επάνω του και πραγματικά ειχε ένα προς ένα τα στερεότυπα που ακούω για μοναχοπαιδια. Σε αυτή την περίπτωση δεν είναι μόνο ότι το παιδί είναι μοναχοπαιδι, είναι ότι και οι γονείς και παππούδες ενθαρρύνουν την συμπεριφορά που έχει, ήταν ξεκάθαρο δηλαδή ότι ήταν και λόγω οικογένειας.

Κοίτα, και εγώ θεωρώ την βρεφική ηλικία αναγκαίο κακό. Την πρώτη φορά πέρασα επιλογχειο, την δεύτερη φορά απλά δεν μου άρεσε και τώρα την τρίτη ναι μεν είναι καλύτερα, αλλά δεν μπορώ να σου πω ότι μου αρέσει κιόλας. Προσωπικά, μου αρέσει η ηλικία από 1 και πάνω. Προφανώς σε όσους δεν αρέσει η βρεφική ηλικία, δεν σημαινει ότι δεν τους αρέσουν τα παιδιά. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο

Τι να σου πω; εγώ το έχω πάρει απόφαση ότι το σπίτι θα είναι ακατάστατο για μερικά χρόνια. Ειδικά με τα παιχνίδια που πραγματικά τα σκορπάνε συνεχώς παντού. Κατά τα άλλα 2 φορές τον χρόνο κάνουμε με τον άντρα μου ένα καλο ξεκαθάρισμα σε ολο το σπίτι όπου πετάμε πράγματα, ξανά οργανώνουμε αποθηκευτικους χώρους και γενικά προσπαθούμε να σκεφτούμε πως μπορούμε να κάνουμε το σπίτι πιο αποδοτικό και γρήγορο ως προς το καθάρισμα και αυτό βοηθάει. Επίσης εκείνες τις περιόδους ασχολούμαστε και με τον εξωτερικό χώρο, φτιάχνουμε ότι έχει χαλάσει, συντηρουμε ότι χρειάζεται συντήρηση, κλπ. Οπότε μετά για το επόμενο 3 μηνο είναι σχετικά εύκολο το καθάρισμα και σχετικά τακτοποιημενο το σπίτι. Μετά πάλι από την αρχή! Εγώ όσο λείπουν οι μεγάλες στον παιδικό έχω σχετικά καποιο χρόνο, ο μικρός είναι ήσυχος οπότε δεν είναι ότι τρέχω, αλλα όσο λειπουν μέχρι πρότινος δούλευα και τώρα που τελείωσε το συμβόλαιο μου και είμαι άνεργη, εκείνες τις ώρες διαβαζω για τις σπουδές. Δεν μπορώ απλά να καθαρίζω και να συμμαζευω, θα τρελαθω!

Τα του σπιτιού τα έχω αυτοματοποιησει όσο περισσότερο μπορώ για να περνάω όσο λιγότερο χρόνο γίνεται με τις δουλειές. Να πάρεις όμως γυναίκα αφού έχεις την δυνατότητα, όση περισσότερη βοήθεια μπορείς να βρεις να το κάνεις. Είναι δύσκολο να είσαι όλη μέρα με τα παιδιά στο σπίτι, ειδικά όταν είναι τόσο μικρά και τόσα πολλά!!