Chrysoum

Είχα αναφέρει κάποιο πιο πάνω ότι μετά την επιστροφή μας τα πράγματα αλλάζουν εντελώς. Εγώ επιστρέφω στην δουλειά, η μικρή ξεκινάει παιδικό. Οπότε θα ήταν εντελώς διαφορετικά δεδομένα, ειδικά επειδή εμένα η δουλειά με ξεκουράζει. Επίσης δεν το θεωρώ τόσο δύσκολο να έχεις δύο παιδιά 3,5 και 1 έτους, από το να έχεις ένα 2 και ένα μωρό. Προσωπικά με κουράζει η φάση μωρό, προτιμώ την περίοδο από το έτος και πάνω παρόλο που η κούραση φυσικά συνεχίζεται. Τέλος πάντων ούτως ή άλλως αποφάσισα να μην πάμε, κυρίως γιατί δεν ήθελα να αποχωρήστει η κόρη μου τον μπαμπά της και εγώ το σπίτι μου και τον άντρα μου ίσως πάμε ένα μήνα το καλοκαίρι και ήδη ψάχνω για εξωτερική βοήθεια για μερικές ώρες την εβδομάδα από το νέο έτος Σ ευχαριστώ! Έτσι νιώθω και εγώ ότι δεν μπορουμε να αποχωριστουμε την οικογένεια μας εδώ και το σπίτι μας για τόσο καιρό, οπότε δεν θα πάμε! Το να πάω δοκιμαστικα για ένα μήνα δεν βολεύει γιατί θα έπρεπε να ξεγραψω την κόρη μου από τον παιδικό εδώ και μετά είναι δύσκολο να της βρω θέση πάλι πριν τον Αύγουστο. Οπότε είναι ένα ρίσκο που δεν θα ήθελα να πάρω. Θα μείνουμε στο σπίτι μας λοιπόν και ίσως πάμε για ένα μήνα το καλοκαίρι

Υπάρχει έντονη δυσφορία τελευταία γι αυτό και προβληματιζομαι με το πράσινο χρώμα. Τα δοκιμάζω αυτά τα κόλπα και όντως έχουν αποτέλεσμα όταν θέλει να φάει, το θέμα όμως είναι ότι έχω τόσο γάλα γιατί πιπιλαει ενώ δεν θέλει να φάει. Μάλλον θα πρέπει να βρω άλλους τρόπους να παρηγοριεται από το στήθος

@mama16πριν λίγο καιρό σχολίαζα για να σου πω την γνώμη μου, τώρα ζητάω την δική σας. Πράσινα κακά η 5 εβδομάδων κόρη μου, υποψιάζομαι υπερπαραγωγή, γιατί γενικα έχω πολύ γάλα, το νιώθω να τρέχει σχεδόν κάθε φορά και αρκετές φορες πνίγεται όταν πίνει. Το θέμα μου όμως είναι ότι ηρεμεί πολλές φορές μόνο στο στήθος. Τα κλασικά, κάνω την μαμά μου πιπίλα δηλαδή. Πως ρυθμίζεις την υπερπαραγωγή έτσι, όταν το μωρό είναι συνεχώς πάνω στο στήθος και πιπιλαει; καμία ιδέα;

Από το στόμα μου το πήρες! Εγώ δεν καταλαβαίνω γιατί το μαθαίνω αγγλικά σημαίνει αυτομάτως ποιο πτυχίο θα πάρω και σε ποια ηλικία. Το ότι έχω πάρει το lower δεν σημαίνει ότι ξέρω καλά αγγλικά.

Κοίτα όταν η πρώτη μου κόρη ήταν μωρό ήταν απλά το χάος! Οπότε εγώ δεν υποστηρίζω το ένα ίσον κανένα! Πιο πολύ κουραζομουν τότε που είχα "μόνο" ένα πάρα τώρα που μένω σπίτι όσο η μεγάλη πηγαίνει στον παιδικό. Τα ΣΚ είναι άλλη υπόθεση. Αλλά βρε παιδί μου αυτό το ψυχολογικό πάλι κλεινομαι σπίτι και δεν κάνω τίποτα για ένα χρόνο, πάνω που μπήκαμε σε ρυθμούς είναι που με φθειρει. Αν και όπως είπα δουλεύω τώρα που είμαι σπίτι με το παιδί γιατί είναι ο μόνος τρόπος να είμαι ψυχολογικά υγιής. Θα μου πεις δεν το ήξερες όταν το αποφάσισες για δευτερο τόσο κοντα;! Το ήξερα η αλήθεια είναι και πάλι το ίδιο θα αποφάσιζα τώρα, αλλά ότι δυσκολεύομαι, δυσκολεύομαι!

Χαχαχα έτσι είναι ναι, αν μετά από όλα αυτά έχω καταλήξει να το σκέφτομαι ως σενάριο φαντάσου το ψυχολογικο σοκ που έπαθα που πάνω που βρήκαμε ρυθμούς με την πρώτη, έμεινα πάλι στο σπίτι με το μωρό!!! Πραγματικά θαυμάζω όσες μπορούν και μεγαλώνουν 2 παιδιά μαζί στο σπίτι χωρίς καμία βοήθεια. Ηρωίδες απλά!

Τα πρώτα που λες είναι μεγάλη υπόθεση! Όπως έχω χιλιοαναφερει για εμάς ήταν δύσκολη απόφαση να πάμε για δεύτερο. Τώρα που το κάναμε χαίρομαι πολύ γι αυτό και επικεντρωνομαι στα θετικά, αλλά είναι όντως δύσκολη απόφαση και καταλαβαίνω απόλυτα οποίον διστάζει. Έτσι νόμιζα και εγω, ότι μάλλον θα πάω, αλλά μετά από οσα διαβάζω που με βάζουν σε σκέψεις (αυτός ήταν και ο λόγος που έκανα την ανάρτηση, να προβληματιστω, να δω αν όντως το θέλω αυτό) λέω τελικά ότι μάλλον είναι καλύτερο για όλους μας να μείνουμε εδώ, να κόψουμε από κάτι άλλο, μάλλον το φαγητό γιατί κάπου αλλού σπατάλες δεν κάνουμε και να πάρουμε βοήθεια εδώ. Να κάνω και εγώ κι άλλη υπομονή και να περάσει αυτός ο χρόνος. Ας πάμε το καλοκαίρι για 1 με 1,5 μήνα απλά για διακοπές στους γονείς μου, να χαρούμε και λίγο ζέστη και θάλασσα και ας επιστρέψουμε με φορτισμενες (ή πεσμενες για εμένα) μπαταρίες, έτοιμοι για την νέα χρονιά και τα νέα δεδομένα στην ζωή μας - επιστροφή στην ενήλικη ζωή για εμενα και παιδικό για τις μικρές!

Καλά κάνεις και μου λες την άποψη σου, γι αυτό και ρώτησα άλλωστε για να πάρω γνώμες και να δω πλευρές του θέματος που ίσως δεν έχω σκεφτεί. Οι γονείς μου είναι μικροί σε ηλικία, η μητέρα μου κυρίως η οποία προσφέρθηκε να με βοηθήσει, είναι 56. Ο χειμώνας δεν με τρομάζει, είναι χίλιες φορές καλύτερος από τον χειμώνα που έχουμε εδω με 5 μήνες χιόνι. Η μαμά μου δεν παρεμβαίνει και θα κάνει αυτό που θα της πω, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα μαλώνουμε κιόλας και ότι θα δεν θα εκνευρίζει η μια την άλλη. Είναι κάτι που αν αποφασίσω να κάνω θα πρέπει να το δουλέψουμε. Οταν γυρίσουμε θα μείνουμε πρώτα 1,5 μήνα στο σπίτι να ξανά βρούμε τους ρυθμούς μας και μετά θα πάω για δουλειά και οι μικρές παιδικό.

Έχεις δίκιο και το σκέφτομαι και εγώ, ότι όλα αυτά είναι τελειως υποθετικά και ότι δεν ξέρω πως θα είναι στο τέλος. Μου φαίνεται και εμένα λίγο δύσκολο να την βγάλω έτσι απλά από την ρουτίνα της, μας πήρε και καιρό να βρούμε τους ρυθμούς μας εδώ και τώρα αρχίσαμε σιγά σιγά να έχουμε φιλους στην γειτονιά και να μην χρειάζεται να παίρνουμε το μετρό για 1 ώρα για να πάμε στους φίλους της στην άλλη άκρη της πόλης και γενικά δεν θέλω να έχει θεματα πάλι τον Αύγουστο που θα γυρίσουμε.

Την μικρή σκέφτομαι να την γράψω σε παιδικό γιατί της αρέσει ή τουλάχιστον αυτή την εντύπωση έχω. Κάθε πρωί μου φέρνει την τσαντα της για να πάμε και κλαίει όταν πηγαίνω να την πάρω. Δεν θα πηγαίνει πλήρες ωράριο φυσικά, σκεφτόμουν όμως να μην της το κόψω τελείως μιας και εδώ είναι η ρουτίνα της και το θέλει. Φαντάζομαι ότι με τους γονείς μου απλά θα βαριέται. Αυτό με το ταξίδι @Έσπεροςείναι όντως μια λύση που σκέφτομαι και εγω. Το είχα κάνει και όταν η πρώτη μου κορη ήταν μωρό και δούλεψε μια χαρά. Ίσως να κάνουμε απλά ένα ταξίδι για ένα μήνα και να κάνουμε κι άλλη οικονομία να πάρουμε μια βοήθεια για 10 ώρες την εβδομάδα με την μικρή. Όπως είπα δυσκολεύομαι πολύ να πάρω μια απόφαση.

Μόλις κλείσει το ετος η μικρή, τον Αύγουστο δηλαδή γυρίζω στην δουλειά, η οποία για εμένα είναι η απόλυτη ξεκούραση, πήγαινα και ξεδινα ένα πράγμα . Τουλάχιστον έτσι ήταν με την πρώτη. Οπότε μιλάμε για τελείως διαφορετικά δεδομένα από τώρα που πρώτον είναι μωρό και είμαι "κλεισμένη" στο σπίτι. Νομίζω αυτό είναι που δεν αντέχω περισσότερο ότι γύρισα πάλι στο σπίτι με ένα μωρό μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Προσπαθώ να δουλεύω όσο κοιμαται η μικρή για να κρατάω σωας τας φρενας. Δεν είναι εύκολη απόφαση. Αν ήταν και δεν είχα ενδοιασμούς στο να αφήσω το σπίτι μου και τον άντρα μου για τόσο καιρό και στο να μην βλέπει η μεγαλη τον μπαμπά της θα το είχα αποφασίσει ήδη! Αλλά δεν μπορώ να το αποφασισω, κάθε μέρα ζυγίζω τα υπέρ και τα κατά και δεν καταλήγω πουθενά. Ζούνε σε πολύ μικρή πολη όπου όλες οι μετακινήσεις γίνονται με τα πόδια, τελείως επαρχία και ο ένας γνωρίζει τον άλλον. Αλλιώς δεν υπήρχε περίπτωση να το σκέφτομουν αν οι γονείς μου ήταν από μεγάλη πόλη! Για το blw την μαμά μου δεν την φοβάμαι γιατί της βάζω τις φωνές και υπακούει, τις θείες μου πάλι θα πρέπει να τις κρατάω σε απόσταση!

Ευχαριστώ πολύ όλους για τις απαντήσεις. Θα προσπαθήσω να δώσω περισσότερες πληροφορίες. Η λύση αυτή σίγουρα δεν είναι επιβίωσης. Ο άντρας μου συμφωνεί με αυτό μιας και στην δουλειά του από το νέο έτος έχει αναδιοργανωσεις και θα λείπει για 10 ώρες κάθε μέρα από το σπίτι και μάλλον θα δουλεύει και τα ΣΚ πολλές φορές, οπότε τα παιδιά θα τον βλέπουν λιγο ούτως ή άλλως. Σαφώς και δεν είναι το ίδιο με το να μην τον βλέπουν. Αν τελικά πάμε εμείς στην Ελλάδα θα έρχεται να μας βλέπει μια φορά ανά 4 με 6 εβδομάδες. Ο λόγος που υπάρχει ως ενδεχομένη λύση, δεν είναι για να περάσουν χρόνο τα παιδιά με τους παππούδες ή τουλάχιστον δεν είναι αυτός ο πρωταρχικός λόγος, είναι για έχω εγώ βοήθεια γιατι με 2 παιδιά κάτω των 2 τα έχω παίξει. Μπράβο σε όσες τα καταφέρνουν, αλλά εγω βρε παιδιά δεν το μπορώ! Να πάρουμε βοήθεια εδώ φυσικά και το έχουμε σκεφτεί, αλλά με 15 - 20 ευρώ μεροκάματο την ώρα, δεν μπορούμε παρά να έχουμε βοήθεια για ελάχιστες ώρες την εβδομάδα. Οπότε ουσιαστικά προσπαθούμε να δούμε πως θα μπορούσαμε να λειτούργησουμε καλύτερα ως οικογένεια συνολικά για τον πρώτο αυτό δύσκολο χρόνο με 2 μικρά παιδιά.

Γειά σας, Μου δίνεται η δυνατότητα να έρθω με τις κόρες μου στην Ελλάδα από το νέο έτος και να παραμείνω για μισό χρόνο. Η μεγάλη μου κορη θα έχει κλείσει τα 2 τον Νοέμβριο και θα γραφτεί σε παιδικό σταθμό στην Ελλάδα για κάποιες ώρες. Ως προοπτική μου ακούγεται καλή, θα είμαστε με τους δικούς μου (αν και αυτό έχει και πολλά αρνητικά), θα έχω μια βοήθεια με το μωρό, έχω έναν μεγαλύτερο κύκλο, και φυσικά θα μάθει και η μεγάλη μου κορη καλύτερα τα ελληνικά που αυτή την στιγμή είναι η δευτερεύουσα γλώσσα. Αλλά, πέρα από το ότι θα πρέπει να έρθω μόνη μου με τα παιδιά, αναρρωτιεμαι κατά πόσον αυτή η αλλαγή περιβάλλοντος και η απουσία από τον πατέρα της θα της στοιχίσει. Ειδικά δεδομένου ότι θα επιστρέψουμε πάλι στα παλιά μας δεδομένα από τον Αύγουστο. Θα μπορέσει να προσαρμοστεί; θα της κάνει καλό να είναι με την οικογένεια μου ή απλά θα την μπερδέψουν τα πέρα δώθε; Γνώμες; εμπειρίες; ολα ευπρόσδεκτα

Συμφωνώ και αυτό λέω και εγώ, μάλλον σε εμάς συνέβη το αντίθετο γιατί η βρεφική ηλικία με την πρώτη μου κόρη ήταν πολύ δύσκολη, πιο δύσκολη και από αυτήν που περιγράφεις. 5 ωρο συνεχόμενο το βράδυ κοιμήθηκε όταν ήταν 15 μηνών. Και τώρα είναι ένα σχετικά δύσκολο παιδάκι, αλλά και πάλι καμία σχέση με την βρεφική ηλικία. Είναι στο παιδί λοιπόν όπως λες και εσύ

Το θεωρώ πολύ ενδιαφέρον να μιλάω με άλλες μαμάδες και να μου λένε τι καλά που ήταν μωρά και πόσο λιγότερο κουραστικό ήταν. Σε εμάς πραγματικά συνέβη το ακριβώς αντίθετο! Η κούραση που νιώθω τώρα που πλησιάζει τα 2, δεν είναι τίποτα μπροστά στην κούραση που ένιωθα όσο ήταν νεογέννητο μέχρι 1 έτους . (ήταν δύσκολο μωρό γι αυτό μάλλον). Επίσης νομίζω ότι τώρα με βοήθαει και ότι πάω κάποιες ώρες για δουλειά (η μάλλον πήγαινα μέχρι να γεννηθεί το δευτερο) ενώ μέχρι και 12 μηνών ήμασταν όλη μέρα μαζί, ήταν λίγο ψυχοφθορο αυτό να μην έχω ούτε μισή ώρα μόνη μου. Άσε που τώρα η επικοινωνία που έχουμε συμβάλει στο να μην νιώθω τόση κούραση πιστεύω.