Chrysoum

Ναι ναι, σε νιώθω και σε αυτά. Έχω ξυπνήσει 2 φορές με μελανιές από τις κλωτσιές. Το αποτέλεσμα είναι ότι πήραμε 2 στρώματα 1,20 τα ενωσαμε και τώρα εχουμε πολύ χώρο για όλους. Αυτό βοήθησε να σου πω, γιατί τώρα στριφογυρναει μέν, δεν με κλωτσάει τόσο συχνά δε. Επίσης κοιμόμαστε στο πάτωμα όλοι. Γιατί όπως λες πήγε να πέσει μια φορά, οπότε έβαλα απλά τα στρώματα στο πάτωμα, έχουμε πάρει και ένα ωραίο υπόστρωμα και δεν βλέπω διαφορά που δεν έχουμε κρεβάτι. Δεν θέλω να σε απογοητεύσω, αλλά μην περιμένεις να κοιμηθει στην κούνια του σύντομα, θα γίνει κααααποια στιγμή, αλλά σίγουρα θα πάρει πολύ καιρό. Όσο λοιπόν περιμένεις, τόσο θα σε καταβάλει αυτό. Καλή τύχη ότι κι αν αποφασίσεις να κάνεις :)

Λογικα ναι. Τα πρωτα δυο χρονια οταν εφυγα, ήμουν σε αλλη χωρα πάλι στο βορρά ομως και ηθελα σαν τρελη να γυρισω. Να τελειωσω το μεταπτυχιακο και να ερθω, μεγαλο το σοκ. Μετα βρηκα δουλειά και το σοκ εγινε ακομη μεγαλυτερο προς την αντιθετη κατευθυνση αυτη τη φορα. Δεν ηταν μονο μισθολογικο το ζητημα, ήταν ολα. Το ευελικτο ωραριο και κυριως ο σεβασμος που δεχομουν απο τον εργοδοτη μου. Αυτα δεν τα ειχα ζησει στην Ελλαδα γιατι με το που τελειωσα επεσα πανω στην κριση, οποτε καλα καλα δεν ειχα βρει καν δουλεια στο τοτε αντικειμενο μου. Περνωντας τα χρονια συνεχισα να σκεφτομαι την επιστροφη ως ενα πιθανο σεναριο. Μετα γνωρισα τον αντρα μου, ο οποιος ειναι σχεδον αδυνατον να βρει δουλεια στην Ελλαδα. Αλλα ο κυριοτερος λογος ειναι οτι εκανα παιδια και δυστυχως με λυπει πολυ που βλεπω οτι την ανεμελια που εχουν εδω τα παιδια, δεν την ειχα εγω ως παιδι στην Ελλαδα, ειδικα οσο μεγαλωναν οι ταξεις. Πηγαινε αγγλικα, μετα δευτερη ξενη γλωσσα, πηγαινει φροντιστηριο, τι βαθμο εβγαλες, που θα μπεις, ποσες φορες θα πρεπει να δωσεις πανελληνιες, κι αν αποτυχεις; Εμενα αυτα με επηρεασαν πολυ ως παιδι και αργοτερα ως εφηβη και θυμαμαι οτι η Γ Λυκειου ηταν η χειροτερη και πιο αγχωδης χρονια της ζωης μου. Περα απο την εκπαιδευση, το θεμα μας ειναι οτι αν γυρισουμε στην Ελλαδα το πιο πιθανο ειναι να βρω δουλεια στην Αθηνα, χωρις να ειναι η καταγωγη μου απο εκει. Οπως εχω αναφερει καμια 800αρια φορες μεχρι τωρα ειμαι στην φαση που αλλαζω αντικειμενο και στο νεο μου αντικειμενο οι περισσοτερες πιθανοτητες εργασιας ειναι ειτε στην Αθηνα είτε στην Θεσσαλονικη. Λατρευω την Αθηνα ή τουλαχιστον περασα πολυ καλα οσο χρονια ζουσα εκει, αλλα ειναι μια πολη με μεγαλη εγκληματικοτητα (παντα την συγκρινω με τα δεδομενα της τωρινης μας καταστασης που οταν παω σουπερ μαρκετ ή πεταγομαι καπου για καμια ωριτσα, δεν κλειδωνω την εξωπορτα... ή εχει χαλασει η πορτα του γκαραζ και δεν κατεβαινει και δεν την εχουμε αλλαξει ακομη) και με τρομαζει λιγο η ιδεα. Παρολα αυτα ενώ στην αρχη το καινουργιο αντικειμενο που ειχα επιλεξει ηταν τα παιδαγωγικα, σταματησα στο εξαμηνο και αλλαξα σχολη σε κατι πιο διεθνες με ζητηση ακομη και στην ελληνικη αγορα γιατι παιζει στο σεναριο μας να ερθουμε στην Ελλαδα για κανενα χρονο ή και δυο οταν τα παιδια θα ειναι ακομη μικρα (νηπιαγωγειο και δημοτικο), γιατι εχω ενα κολλημα να μαθουν πολυ καλα την γλωσσα και για να αναπτυξουν σχεσεις με την Ελλαδα ως μερος της ταυτοτητας τους και οχι ως μερος της ταυτητας της μαμας τους. Ο συζυγος μου δε την ιδεα αυτη την βρισκει καταπληκτικη, ως μια τελεια ευκαιρια να κανει διακοπες οσο φερνω εγω τα χρηματα στο σπιτι!! Και τελος φυσικα το θεμα ειναι και οικονομικο. Δεν ξερω τι αποδοχες θα μπορουσα να εχω και αν θα ζουμε εξισου ανετα οπως εδω. Κυριως ομως για εμενα ειναι το περιβαλλον οσον αφορα τα παιδια ο κυριοτερος λογος που σκεφτομαι οτι ειναι καλυτερα εδω. Εχοντας πει αυτα, οι ορμονες τις εγκυμοσυνης με κανουν πολυ νοσταλγικη αυτο τον καιρο και μου λειπει η Ελλαδα αφανταστα! Προσπαθω ομως να ειμαι ορθολογιστρια.

Ρωτάς και εμένα ή μονο την @Astrien ;

Ναι βρε συ @sweety** την ιδια απορια εχω και εγω, γιατι τον πατε στην κουνια; Μηπως θα σας βολευε ολους περισσοτερο αν εμενε στο κρεβατι σας; Στο λεω αυτο γιατι με το να τον πηγαινεις στην κουνια και εσυ χαλιεσαι, γιατι λες μπας και ειναι σημερα η νυχτα που δεν θα σηκωθει και αυτος που αλλου κοιμηθηκε και αλλου ξυπναει. Οπως σου ειπα και το δικο μου παιδι δυσκολο στον υπνο πολυ. Και ισχυει και για εμας οτι οσο εγω ειχα προσδοκιες οτι επιτελους θα κοιμηθει, νευρα και εκνευρισμο τοσο περισσοτερο δυσκολευοταν και αυτη να ηρεμησει. Κοιμομαστε μαζι, γιατι καταλαβα οτι με το συγκεκριμενο παιδι τουλαχιστον σε αυτη την φαση δεν γινεται αλλιως. Δεν με νοιαζει τι κανουν τα αλλα παιδια, που κοιμουνται, ποσο ή τι λενε ολες οι θειες μου οτι ειναι προβλημα και κακομαθαινει κλπ. Αυτο που με νοιαζει ειναι να ειμαστε ολοι οσο το δυνατον πιο ευχαριστημενοι. Αυτο εχει αναγκη λοιπον το παιδι μου, και ο χρυσος κανονας στην οικογενεια μου πλεον ειναι, κανουμε οτι χρειαστει, αρκει να εξασφαλισουμε οτι ολοι θα κοιμηθουμε και θα ειμαστε ξεκουραστοι το πρωι. Τις καλες νυχτες το τελευταιο διμηνο ξυπναει με βλεπει που κοιμαμαι διπλα της, γυρναει πλευρο και συνεχιζει τον υπνο της. Κλεινω και εγω τα ματια μου και συνεχιζω και εγω τον υπνο μου και δεν χρειαζεται ουτε να σηκωθω ουτε τιποτα. Ειναι σαν να μην ξυπνησα. Ή ερχεται να την παρω αγκαλια και να συνεχισουμε να κοιμομαστε. Μηπως αξιζει να το δοκιμασετε;

Συμφωνώ και πιστευω πως εχεις δικιο σε οσα αναφερεις για την κριτικη που δεχονται οσες επιλεγουν να μεινουν σπιτι απο οσες εργαζονται. Ξερω ξερω μου ειπατε πριν οτι δεν ειναι κριτικη, ομως προσωπικα αυτη η εντυπωση μου δινεται, εστω κι αν αυτη ειναι κριτικη με το γαντι. Αυτό που θελω να προσθεσω και που ανεφερα και πιο πριν, ειναι οτι υπαρχει και η αλλη οψη του νομισματος. Μια μαμά που επιλεγει να μεινει σπιτι και να μην εργαστει, αυτο καθεαυτό το γεγονός δεν την κανει καλυτερη μητέρα από άλλες που επελεξαν να βγουν στην αγορά εργασίας και που δεν ντρεπονται να πουν οτι το εκαναν γιατι τους γεμιζει (και οχι απλα και μονο για βιοποριστικους λογους! Γι αυτες υπαρχει μια αλλου ειδους κατανοηση). Γιατι ακους γενικα σποντες του στυλ: (όχι μονο στο φορουμ, γενικα), "απο το να μου το μεγαλωσει μια ξενη", ή "από το να το στείλω απλά σε εναν παιδικό σταθμό", ή "εγώ θελω να ειμαι διπλα του καθε μερα, δεν κοιταω τον εαυτο μου και καριερες". Τα οποία δεν λεω, καποια απο αυτα ισως και να έχουν μια δοση αληθειας, αλλα αρκετες τυψεις εχει η σημερινη εργαζομενη μητερα (και ειδικα αυτη που το ευχαριστιεται) ας μην την γεμιζουμε κι αλλες. Με λιγα λογια: ο καθενας μας ειναι διαφορετικος και κανει τις επιλογες που του ταιριαζουν καλυτερα. Ας μην λιθοβολειται απο την αλλη μερια.

Δεν ανεφερθηκα απαραιτητα στην δικη σου περιπτωση. Το ολο θεμα ξεκινησε απο αυτο που ειπε η @Deena οτι γνωριζει πολλες περιπτωσεις που μενουν σπιτι ενω τα παιδια πηγαινουν στο σχολειο. Δεν μπορει ολες αυτες οι περιπτωσεις να ειναι ιδιες. Επισης διακρινω εναν τονο ειρωνιας, ισως να φταει ο γραπτος λογος. Κι ομως παιζουν τετοιες δουλειες ναι. Μπορει να μην ειναι αυτο που θελει καποιος απαραιτητως να κανει, αλλα υπαρχουν.

Πάνω σ αυτά εχω να αντιπαραθέσω οτι: α. Υπάρχουν και part time δουλειες, θα μπορουσε η μητερα να δουλευει ενα 4ωρο το πρωι πχ και β. οτι αν είχε και η γυναικα ενα εισοδημα ισως δεν θα χρειαζοταν ο αντρας να δουλευει μεχρις τις 19 - 20 και θα μπορουσε αντ αυτου να χαιρεται τα παιδια του περισσοτερο. Δηλαδη δεν ειναι αδικο να χανει μονο ο ενας οικογενειακες στιγμες για να ειναι ο αλλος στο σπιτι ενω θα μπορουσε τις ωρες που τα παιδια ειναι σχολειο να εργαστει; Φυσικα ολα ειναι σχετικα και εξαρτωνται απο πολλους παραγοντες, για παραδειγμα η φυση της δουλειας του αντρα να ειναι ετσι που να μην του επιτρεπει να σχολα πριν τις 19 ουτως η αλλως, αλλα ετσι οπως παρουσιαζεται το θεμα εμενα αυτες οι αποριες μου γεννιουνται. Ως προς αυτο που ειπε η @Lenia16 το πρωτο πραγμα που μου ερχεται στο μυαλο ειναι, τι γινεται βρε παιδια; Μονο ο δικος μου ο αντρας (που η μαμα του δεν δουλευε και τους συντηρουσε οικονομικα μονο ο πατερας ο οποιος ερχοταν στο σπιτι μετα τις 20) μου εχει ξεκαθαρισει οτι το σεναριο να μεινω σπιτι δεν παιζει; Να νιωθω ριγμενη δηλαδη;

Το οτι υπαρχει ανισοτητα και κοινωνικη πιεση ως προς την γυναικα να μεινει σπιτι (παρα ο αντρας) ειναι γεγονος. Υπαρχουν 3 "στρατοπεδα": οι μαμαδες, που επιλεγουν οικειοθελως να μην εργαστουν αλλα να μεινουν σπιτι οχι μονο για τον πρωτο χρονο, αλλα μεχρι τα παιδια να πανε νηπιαγωγειο. Ειναι επιλογη τους και θα πρεπει να ειναι δεκτη ακομη και απο αυτες που δεν το κανουν. Ισως να μην εκαναν την ιδια επιλογη αν η κοινωνια ηταν διαμορφωμενη αλλιως, ισως και να την εκαναν. Αυτο ειναι κατι τελειως υποθετικο. Επειτα υπαρχουν οι μαμαδες που για βιοποριστικους λογους επιστρεφουν στην δουλεια, ενω θα προτιμουσαν να μεινουν λιγο ακομη σπιτι. Και υπαρχουν και οι μαμαδες που επιλεγουν να γυρισουν στην δουλεια τους μετα την αδεια, γιατι αυτο τις κανει να νιωθουν δημιουργικες, τους αρεσει η δουλεια τους, θελουν να κανουν πραγματα για τον εαυτο τους κλπ. Μετά απο τοσες αναρτησεις προκυπτει οτι η καθε μεριά εμμέσως "κατηγορεί" την αλλη για τις επιλογες που κανει. Δεν θα επρεπε κατ εμε. Το θεμα για εμενα ειναι οτι η ανισοτητα ως προς τα δυο φυλα υπαρχει καλα εδραιωμενη στην κοινωνια μας. Απο εκει και περα ο καθενας ειναι ελευθερος να κανει τις επιλογες του, αλλα δεν γινεται να αρνουμαστε οτι στο γενικο συνολο υπαρχει ανισοτητα.

@Astrien σε νιωθω! Εγω εχω βγει 0 βραδια απο τοτε που γεννηθηκε. Αλλα δεν με πειραζει τοσο αυτο, το εχω συνειδητοποιησει οτι για τα επομενα 3-4 χρονια δεν θα εχει εξοδους. Αυτο που με ενοχλει περισσοτερο ειναι οτι δεν εχω εναν ανθρωπο να πουμε μια ουσιαστικη κουβεντα, εναν ανθρωπο που να ταιριαζουμε, να πουμε κατι παραπανω απο τα τυπικα. Εχω καταλαβει οτι για να κανω καινουργιες παρεες ειναι αδυνατον αν δεν εχουν παιδια. Θα ηταν αλλιως αν ηταν φιλοι μου απο πριν και μετα εγω εκανα οικογενεια, εννοειται οτι θα συνεχισαμε να βρισκομαστε απλα υπο διαφορετικες συνθηκες. Αλλα οταν γνωριζεις καποιον τωρα δεν μπορεις να τον υποχρεωνεις, και δεν νομιζω να θελει και ο ιδιος να τρεχει τα ΣΚ στα παρκα και στους παιδοτοπους για να πιειτε εναν καφε! Καποιος που δεν σε ξερει. Όταν ηρθα στην χωρα, ηρθα για δουλεια και ειχα ηδη αλλαξει 3 χωρες τα προηγουμενα 4 χρονια. Ημουν λοιπον αρκετα κουρασμενη απο το να γνωριζω συνεχεια καινουργιο κοσμο, να δενομαι με καποιους και ειτε να φευγω εγω, είτε αυτοί και μετα να χανομαστε. Επισης δουλευα πολλες ωρες, γυρω στις 10 καθε μερα, οποτε δεν ειχα πολυ ελευθερο χρονο. Μετα εμεινα εγκυος και δουλευα ακομη περισσοτερο για να εχω περισσοτερο χρονο μετα με το παιδι, οποτε ουσιαστικες παρεες δεν εκανα, 2-3 μονο κι αυτοι απο τον ακαδημαικο χωρο που σημαινει οτι εχουν ημερομηνια ληξης στην χωρα. Και οντως η μια εχει ηδη φυγει. Μετα γεννηθηκε το παιδι, εκανα στην αρχη πολλες δραστηριοτητες με αλλες μαμαδες, που οταν ομως τελειωσε η αδεια μητροτητας και ξεκινησε η δουλεια, χαθηκαμε γιατι οταν οι περισσοτερες εχουν 2 ή 3 παιδια και δεν μενουν σπιτι πια τα πρωινα δεν υπαρχει χρονος. Οι ντοπιες μαμαδες εχουν ηδη τον κυκλο και τις παρεες τους και δεν αναζητουν νεες γνωριμιες, και με τις αρκετες ελληνιδες επισης δεν τα παω καλα. Εχουν πολυ συχνα την νοοτροπια: σαν την Ελλαδα πουθενα, και καθε φορα που βρισκομαστε καταληγουμε να κρινουμε τα παντα ως προς την ζωη εδω και εγω αυτο δεν το μπορω!

Ήθελα απλά να σου εκφράσω την συμπαράσταση μου ούσα άλλη μια παθουσα στην ίδια κατάσταση. Συμφωνώ με κάθε λέξη.

Δύσκολο και το δικό μου παιδί στον ύπνο. Αυτό που μας βοήθαει είναι να προσαρμοζομαι στις ανάγκες της και όχι το αντίθετο. Δεν υπάρχει περίπτωση να κοιμηθει στην κούνια για παράδειγμα χωρίς πολύ κλάμα, συνεχές ξύπνημα κλπ, οπότε δεν το προσπαθούμε καν. Επίσης για τον μεσημεριανό ύπνο δεν μπορεί να κοιμηθει στο κρεβάτι! Μόνο καρότσι, οπότε την πάω βόλτα κάθε μεσημέρι για να κοιμηθει. Έχει και εμένα θέμα με το να χαλαρώσει, αυτό που λειτουργεί για εμάς ειναι: Τα βράδια ξαπλωνουμε μαζί πίνει το γάλα της και μετά της τραγουδάω με σιγανή φωνή, λίγα χάδια στην πλάτη και χαλαρώνει κάπως. Δοκίμασε διαφορά, κάποιο θα πιάσει.

@Έσπερος θέλω πολύ πολύ καλοπροαίρετα να σου πω, προσεχε με την ομάδα διατροφής στο fb. Πολλά από όσα αναφέρουν είναι ανακρίβειες! Το γεγονος οτι διαγραφουν διαιτολογους που εκφερουν την αποψη τους επειδη δεν ειναι συμφωνη με οσα θελουν οι ιδιες να περασουν, κατι λεει. Και δεν ειναι μια ή δυο αυτες οι περιπτωσεις. Εχει τυχει να διαγραψουν διαιτολογο με διδακτορικο πανω στην βρεφικη διατροφη επειδη δεν συμφωνουσε με τις πεποιθησεις τους. Εγώ (το πρωτο μου πτυχιο ειναι στην διατροφή και εμενα) βγηκα απο μονη μου γιατι δεν αντεχα αλλο να διαβαζω τις ανακριβειες που περνανε. Θα σου πω την αποψη μου πανω σε ορισμενα θεματα που παρουσιαζουν: - τα ζυμαρικά και τα άλευρα δεν είναι άχρηστες τροφές. Ειναι γεγονος οτι οι απλοι υδατανθρακες σε μεγαλες ποσοτητες θα πρεπει να αποφευγονται, αλλα μπορεις κάλλιστα να δωσεις ζυμαρικα και αλευρα ολικης αλεσης, που περιεχουν φυτικες ινες οι οποιες προαγουν την αναπτυξη της λεγομενης "καλης" εντερικης μικροχλωριδας. - το κρεας τοσο συχνα δεν ειναι ευεργετικο σε ενα παιδακι που δεν εχει προβλημα με αναιμια, στίγμα ή απλά έχει χαμηλα επιπεδα σιδηρου. Εγω στην κορη μου εκανα προαιρετικα μια γενικη εξεταση αιματος για να δω που βρισκεται και προσαρμοσα την διατροφη της. Αν ενα παιδακι δεν εχει προβλημα με τα επίπεδα σιδήρου λοιπόν και του δίνεις καθε μερα κρεας και ζωικες πρωτεινες γενικοτερα, εχουν αναρρωτηθει αυτές απο την ομάδα τι γινεται με ολο αυτό το αζωτο που περιεχεται στις πρωτεινες; - επισης αν δεν δωσεις μια ποικιλια φρουτων, πως θα παρει το παιδι για παραδειγμα βιταμινη C; Μονο απο το κρεας, το πιτουρο και το κεχρί; Οχι οτι ειμαι αντιθετη στο πιτουρο και το κεχρι, ισα ισα, αλλα απο μονα τους δεν καλυπτουν ολες τις αναγκες ενος παιδιου. - αυτο με τα οσπρια, νομιζω ειναι αυτο που με ξεπερνα περισσότερο απο ολα. Δεν θα πω κατι παραπανω. Πηγαινε απλα στην ιστοσελιδα του pubmed και πατα να διαβασεις μερικες μελετες πανω στα οσπρια. Οσο για τον παιδιατρο. Δεν ακολουθησα συμβουλες (οι οποιες ηταν κρεμες, αλεσμενα και ζυγισμα τροφων και καθε μερα τοσα γραμμαρια), διαβασα, ενημερωθηκα και εκανα αυτο που εκρινα εγω σωστό. Το προγραμμα της κορης μου αυτη την στιγμή εχει ως εξης (πριν το διαβασεις να τονισω οτι εδω το κυριως γευμα της ημερας ειναι το βραδινο και οχι το μεσημεριανο, αρα ειναι πανω κατω το αντιστροφο απο οτι στην Ελλαδα. Οταν διαβασεις μεσημεριανο σκεψου πανω κατω οτι θα ετρωγε στην Ελλαδα ως βραδινο και το αντιθετο): 6.30 (ή 7.00 αν ειμαστε τυχεροι και ξυπνησει στις 6.30) γαλα 7.30 αυγό (οχι καθημερινα τωρα που το σκεφτομαι, πολλες φορες τρωει εναλλαξ βρωμη) και φρούτο 11 μεσημεριανο. Τρωνε καποιο ζεστό γευμα στον παιδικό. 12 - 14 υπνος 14.30 ψωμί (παντα ολικης) είτε με τυρι είτε με πατέ συκωτιού (δεν το εχουμε στην Ελλαδα, αλλα ειναι ουσιαστικα συκώτι σε μορφή spread) ή γιαούρτι και μετά φρουτο. 17.30 βραδινο. Οτι τρωει ολη η οικογενεια. 2 φορες την εβδομαδα οσπρια. 1 κόκκινο κρεας, 2 ψαρι, 1 κοτοπουλο και η τελευταια δεν ειναι σταθερη καθε βδομαδα και κατι αλλο. 19.30 γαλα 20 υπνος Τρωει κανονικα 3 γευματα δηλαδη. Γενικα δεν τρωει ποσοτητες σε καθε γευμα αλλα τρωει συχνα και απο λιγο. Πολλες φορες τρωει κι αλλο στο ενδιαμεσο, κανενα φρουτακι, λιγο τυρακι κλπ.

Δεν νιώθω ότι με κρίνεις! Ίσα ίσα και εγώ αναρωτιέμαι πολλές φορές αν ήταν απλά σύμπτωση ότι η κόρη μου άρχισε σιγά σιγά να ηρεμεί από την στιγμή που ξεκίνησε έστω και αυτές τις λίγες ώρες στον παιδικό ή αν είχε να κάνει κυρίως με το ότι άλλαξε και η δική μου ψυχολογία μιας και είχα ένα διάλειμμα κάθε μέρα λίγων ωρών. Ή αν την βοήθησε να είναι και με άλλο κόσμο πέρα από την μαμά, με άλλα παιδακια. Πραγματικά δεν ξέρω τι συνέβαλε τελικά, ίσως το ότι μεγάλωσε (ήταν 13 μηνών) και άρχισε να καταλαβαίνει και να επικοινωνεί καλύτερα. Ίσως και όλα μαζί. Εάν και το δεύτερο είναι τόσο δύσκολο όσο ήταν η κόρη μου, αναγκαστικα δεν θα έχει την ίδια αντιμετώπιση. Δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα όταν έχεις και ένα μεγαλύτερο παιδί που αποσπά την προσοχή σου. Νομίζω ότι αν είχα οικογένεια κοντά μου και η μικρή είχε συνηθίσει την μαμά μου, δεν θα ήταν τόσο προσκολλημενη πάνω μου και μόνο. Όπως συμβαίνει και με τις δασκάλες της στον παιδικό, τις λατρεύει και δεν έχει πρόβλημα που να είναι μαζί τους. Πιστεύω ότι το ίδιο θα συνέβαινε αν ερχόταν σε καθημερινή επαφή με την μαμά μου για παράδειγμα. Αλλά και πάλι μόνο εικασίες μπορώ να κάνω :)

Μάλλον δεν ειναι έτοιμος ακομη. Φαντάζομαι οτι δεν βιαζεσαι, οπότε αστον να τρωει με τα χερια ακομη. Καποια στιγμή θα δείξει ενδιαφέρον για το κουτάλι. Η κόρη μου εχει εδώ και 2 μηνες που τρωει με κουτάλι, αλλά απο την πρωτη στιγμή έδειξε τρελό ενδιαφέρον. Δεν τα κατάφερνε και την βοηθούσα/έδειχνα στην αρχή για κανένα μηνα πως το πιανουμε και το βάζουμε στο στόμα. Αλλα το ήθελε απο μόνη της, το επιανε με την μια στα χερια και προσπαθούσε. Αν δεν εδειχνε ενδιαφερον, απλα θα της το πρόσφερα ξανα τον επόμενο μηνα. Τωρα δε, αρνειται να φαει με τα χερια, κι αν υπαρχει κατι που δεν καταφερνει να πιασει με το κουταλι/πηρουνι, το πιανει με το χερι και το βαζει πανω στο κουταλι και μετα στο στομα.

Θα εδινα κι άλλο αν πρόκειται για κανονικά φαγητά και όχι μόνο απλούς υδατάνθρακες, όσο θέλει βασικά, δεν θα του έβαζα όρια από τώρα εκτός κι αν είχε ήδη θέμα βάρους. Επίσης δεν θα τον τάιζα με δεύτερο κουτάλι. Βασικά δεν θα τον ταιζα, θα έτρωγε μόνος του. Επισης ο μη αιμικος (αυτός που υπάρχει στις φυτικές τροφές δηλαδή) σίδηρος δημιουργεί συμπλοκα με το ασβέστιο και δεν απορροφάται, άρα δεν υπάρχει λόγος να δίνεις το κρέας με τόση χρονική διαφορά από τα γαλακτοκομικα. Όχι ότι γίνεται κάτι, απλά δεν κερδίζεις κάτι. Γαλακτοκομικα δεν θα τα μείωνα αρκεί να τρώει αρκετα φρούτα και λαχανικά μέσα στην μέρα. Τουλάχιστον 5 μερίδες. Όπου μια μερίδα μπορεί να είναι ένα φρούτο/ένα λαχανικό :)