Chrysoum

Η Δανία είναι αυτή που έχει πολλούς θανάτους. Μάλλον αυτό θυμάσαι. Έχει περισσότερους θανάτους γιατί ενώ είχε το πρώτο επιβεβαιωμενο κρούσμα την ίδια μέρα με την Ελλάδα, είχε ραγδαία εξάπλωση στην αρχή γιατί όπως ανέφερα είχαν το winter break, Οπότε από την πρώτη κιόλας εβδομάδα είχαν πολλά κρούσματα. (ίσως βέβαια γιατί μέτρησαν και πάρα πολύ κόσμο!). Το σύστημα υγείας δεν είναι τόσο άρτιο όσο ίσως να ακούγεται, δεν είναι Γερμανία για παράδειγμα, αλλά είναι σίγουρα σε καλύτερη κατάσταση από της Ελλάδας και μάλλον γι αυτό και παιρνουν το ρίσκο να αρουν τα μέτρα σιγά σιγά.

Γιατί δεν με ρωτάτε βρε παιδιά να σας τα πω από πρώτο χέρι; :p Η Νορβηγία έχει τους ίδιους νεκρούς με την Ελλάδα περίπου, με τον μισό πληθυσμό. Δεν είναι όμως συγκρίσιμη η κατάσταση. Η Νορβηγία ήταν "άτυχη" γιατί είχαν winter break οταν ξεφυγε η κατάσταση σε Ιταλία και Αυστρία όπου πολλοί Νορβηγοί είχαν πάει για σκι. Οπότε είχε από νωρίς πολλά κρούσματα. Ο μέσος όρος ηλικιας των αποθανωνοντων είναι γύρω στα 80 αν θυμάμαι καλά. Ανοίγουν πρώτα τους παιδικούς και μετα τα σχολεία και αρουν σιγά σιγά τα μέτρα γιατί πολλοι υποστηρίζουν ότι η χώρα οδηγείται σε οικονομική καταστροφή αν συνεχίσει η χώρα να καλύπτει όλα τα έξοδα που καλύπτει στην παρούσα κατάσταση. Το κράτος αυτή τη στιγμή πληρώνει για τα πάντα, όσους βγήκαν σε άδεια άνευ αποδοχών, τα δίδακτρα για όλα τα σχολεια, παιδικούς κλπ, και φυσικά δίνει μεγάλα ποσά στις πολλές επιχειρήσεις που έχουν προβλήματα. Μόνο στις αεροπορικές έδωσε πολλά εκατομμύρια. Όλα αυτά καλύπτονται από το oil fond που έχουν στην άκρη και επενδύουν από την εποχή που μεσουρανουσαν στην εξόρυξη και πώληση πετρελαίου. Έχουν υπολογίζει όμως ότι κι αυτό το πολύ μεγάλο ποσό φτάνει συνολικά για ένα χρόνο για να καλύψει τα έξοδα της χώρας τώρα με το lockdown.

Όχι φυσικά. Αν είναι δυνατόν; ήδη μου φαίνεται πολύ περίεργο που βλέπω τις ανιψιες μου στον δρόμο (μένουμε παραδίπλα) και κρατάμε δύο μέτρα απόσταση. Μου φαίνεται τόσο μα τόσο περίεργο. Επίσης η άχρηστη πληροφορία της ημέρας: στην Δανία και στην Νορβηγία ανοίγουν τα σχολεία σε 2 βδομάδες και θα αρχίσουν σιγά σιγά την άρση του lockdown μετά από αυτό.

Είναι τρελό, το ξέρω! Το πιστεύεις όμως ότι όταν κουραζομαι ή αγχώνομαι πολύ σκέφτομαι το πλάνο 20ετιας και ηρεμώ; ότι και καλά δεν θα είναι για πάντα έτσι και θα υπάρξει ο καιρός που θα κάνω κάτι που θέλω πολύ. Ναι, πότε δεν ξέρεις τι θα συμβεί, αλλά εμένα αυτή η σκέψη με ηρεμεί

Α αυτό εννοείς. Νόμιζα ότι θα έχουμε γεράσει πολύ εμείς. Δε με προβληματίζει αυτό πολύ. Δεν υπάρχουν παππούδες δυστυχώς, αλλά συμφωνώ ότι δεν μπορείς να προγραμματιζεις τι θα γίνει μετά από τόσα χρόνια.

Τι εννοείς με τα προβλήματα των παππουδων; γιατί μου χαλάς τα σχέδια? :p Όσο για τον ιό, ούτως ή άλλως το νωρίτερο που θα μπορούσε να γίνει αν το αποφάσιζαμε είναι μετά από 1 χρονο. Οπότε έχουμε καιρο.

Μόνο με τα ελληνικά θα είναι πολύ δύσκολα. Και συνήθως οι Έλληνες του εξωτερικού (βλέπε εστιατόρια) εκμεταλλευονται ακόμα τους εργαζόμενους. Οπότε εκτός κι αν είχε την διάθεση να μάθει έστω αγγλικά, δεν ξέρω κατά πόσον θα μπορούσατε να κάνετε κάτι έξω.

Το ίδιο αναρρωτιεμαι και εγώ. Το ένα με δύο, έχουν διαφορά ναι, αλλά το δυο με τρία έχει όντως μεγάλη διαφορά; δεν ξέρω!

Αυτό δεν μπορείς να το ξέρεις δυστυχώς. Ίσως να σου κρατάει μούτρα που ενώ δεν είχατε την οικονομική άνεση, κάνατε κι άλλο παιδι με αποτέλεσμα και τα δύο παιδιά να στερούνται ευκαιρίες. Πχ αυτό με την κοινωνικοποιηση στο σχολείο που αναφέρθηκε. Γενικά δεν μπορείς να ξέρεις πως θα αντιδράσει το παιδάκι σου μεγαλώνοντας.

Το ίδιο πίστευα και εγώ ότι δεν ήταν ποτέ στα σχέδια μου να έχω ένα σπίτι γεμάτο παιδιά. Κάθε άλλο. Αφού έκανα και το δεύτερο όμως και βλέπω την αλληλεπιδραση που έχουν τώρα τα παιδιά μου μεταξύ τους, το βλέπω λίγο αλλιώς. Την δουλειά μου θα χρειαστεί να την αφήσω για ένα χρόνο, και αυτό δεν μου αρέσει. Και τώρα έπρεπε να δουλεύω στα μουλωχτά ανάμεσα σε ύπνους και θηλασμούς για να διατηρήσω την ψυχική μου υγεία. Οπότε ναι, είναι κι αυτός ένας παράγοντας που με προβληματίζει. Το να βγαίνω, αχ δεν θυμάμαι πως είναι!! Αυτό όμως που με προβληματίζει περισσότερο είναι ότι ο άντρας μου είναι μερικά χρόνια μεγαλύτερος και στο πλάνο μας είναι να ταξιδέψουμε τον κοσμο όταν τα παιδιά γίνουν 20 και φύγουν από το σπίτι. Αν κάνουμε κι άλλο παιδί, σημαίνει ότι όλο αυτό πάει μια 3 - 5ετια πίσω. Δεν ξέρω γιατί σκαλωνω τόσο πολύ σ αυτό πραγματικά. Φοβάμαι ότι μετά απλώς θα είμαστε μαζί θα μεγαλώνουμε παιδιά και όταν αυτά μεγαλώσουν ο άντρας μου θα είναι πολύ μεγάλος και δεν θα περάσουμε ποτέ λίγο πιο ξεγνοιαστο χρόνο οι 2 μας. Μετά σκέφτομαι ότι δεν μπορείς να πρόγραμματισεις πως θα έρθουν τα πράγματα στην ζωή και πως δεν θα έπρεπε αυτό να είναι ανασταλτικός παράγοντας στο κάνουμε ένα ακόμη παιδάκι. Δεν ξέρω, πραγματικά δεν μπορώ να αποφασίσω. Αν δεν ήταν αυτό, νομίζω ότι θα το έβλεπα πολύ πιο θετικά.

Εμένα ομολογουμένως δεν μου αρέσει ο πρώτος χρόνος. Με την μεγάλη μου κόρη ευχαριστήθηκα τον καιρό μαζι της αφού έκλεισε τον πρώτο χρόνο. Απλά σκέφτομαι ότι ο ένας ή έστω τα δύο χρόνια δεν θα πρέπει να είναι ανασταλτικός παράγοντας. Εγώ είμαι σίγουρη ότι αν μεγαλώσουν οι δύο πρώτες δεν παίζει να μπω πάλι σε φάση να κάνω μωρό. Επίσης για κάποιο λόγο το έχω στο μυαλό μου ότι θέλω να είναι κοντά ηλικιακά για να παίζουν κιόλας και να αλληλεπιδρουν. Οπότε αν γίνει θα ήθελα να γίνει όταν η μικρή μου γίνει 2-3. Δεν ξέρω τι έχει περισσότερο σημασία να σου πω την αλήθεια. Προβληματιζομαι και δυσκολεύομαι να πάρω μια απόφαση. Σ ευχαριστώ πολύ για την απάντηση. Βοήθεια απλά δεν υπάρχει, από πουθενά. Είμαστε ο άντρας μου κι εγώ. Κυρίως εγώ, ο άντρας μου δουλεύει και την άδεια ανατροφής την παίρνω εγώ. Οικονομικά, δεν έχουμε θέμα. Αυτό που περιγραφής όμως με την αλλαγή της καθημερινότητας το φοβάμαι γι αυτό και δεν θα ήθελα να περιμένω πολύ αν τελικά το αποφασίσω.

Με αφορμή το άλλο post που τρέχει για το δεύτερο παιδί, ανοίγω ένα καινούργιο θέμα (μη σαμποτάρω το άλλο) για έναν προβληματισμό που έχω Έχω 2 κόρες με μικρή διαφορά ηλικίας, 20 μήνες, και η μικρή τώρα είναι 8 μηνών. Τελευταία ο άντρας μου έχει αρχίσει να θέλει και τρίτο παιδί. Εγώ δεν ξέρω. Σε ένα πράγμα συμφωνούμε όμως, ότι αν κάνουμε κι άλλο παιδί, τότε θα το κάνουμε με μικρή διαφορά ηλικίας και αυτό, αλλιώς δεν θα το κάνουμε καθόλου. Ξέρω ότι κανείς δε μπορεί να μου πει τι θα κάνω, απλά θα ήθελα να ακούσω απόψεις για3 παιδιά αντί για 2, μήπως και με βοηθήσει να διαμορφώσω την άποψη μου. Κι αν όχι 3, γιατί όχι; Οικονομικα γενικά και ειδικά μακροπροθεσμα είμαστε οκ και θα μπορούσαμε να το στηρίξουμε, αλλά τα παιδιά μας τα μεγαλώνουμε μόνοι μας, δεν υπάρχει βοήθεια από πουθενά. Αυτός είναι και ένας προβληματισμος μου, ότι κουραζομαι πολύ ήδη με τα 2 παιδιά τελείως μόνη. Επίσης σκέφτομαι ότι θα ήθελα κάποια στιγμή να δώσω λίγο χρόνο και στον εαυτό μου και στον άντρα μου και όχι μόνο στα παιδιά. Από την άλλη βέβαια λέω ότι το μεγάλο ζόρι είναι τα πρώτα 2 χρόνια. Μετά έχεις λίγο περισσότερο χρόνο. Τέλος πάντων, θα χαρώ να ακούσω κι άλλες απόψεις.

Αντέχει. Αλλιώς δεν θα το έκανα. Βασικά απλά ακολουθώ τους ρυθμούς της. Μπορεί πχ να θελήσει να αλλάξουμε δραστηριότητα, να την πάρω από το πάτωμα να πάμε σε άλλο δωμάτιο να κάνουμε κάτι άλλο, αλλά γενικά αντέχει. Δεν κλαίει, δεν γκρινιάζει. Τα απογεύματα την τελευταία ώρα γκρινιάζει, αλλά το έκανε πάντα. Οπότε τότε την έχω αγκαλιά.

Είναι και εμένα το δεύτερο μου παιδί και έχω προσαρμόσει τον βραδινό της ύπνο να πηγαίνει μαζί με την μεγάλη της αδερφή. Εμένα κοιμάται 2 φορές, και εδώ καμία βδομάδα ίσως και μόνο μια φορά μέσα στην ημέρα. Όταν κοιμάται μια φορά το προγραμμα της έχει ως εξής : Ξυπνάει στις 7:30, κοιμάται στις 12, ξυπνάει στις 14:30 με 15 και ξανά κοιμάται για βράδυ στις 19:30. Οταν κοιμάται δύο φορές πάει για ύπνο πιο αργά το βράδυ, γύρω στις 21, κάτι που εμάς δεν μας βολεύει γιατί και η μεγάλη μου κόρη πηγαίνει για ύπνο στις 19:30-20. Οπότε βολεύει να κοιμούνται την ίδια ώρα.

Γειά σου, τα παιδιά μας έχουν περίπου την ίδια ηλικία, η δική μου θα γίνει 8 μηνών σε 5 μέρες. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί την ξυπνάς το μεσημέρι; τι θα γίνει αν την αφήσεις να κοιμηθει όσο θέλει; ας φάει οπότε ξυπνήσει και ας κοιμηθει μια και καλή για βράδυ λίγο νωρίτερα. Εγώ τουλάχιστον αυτό θα έκανα. ΥΓ: αυτό που την βάζεις στο δωμάτιο της το βράδυ και κοιμάται εκεί πολύ θα ήθελα να μπορώ να το καταφέρω κι εγώ!!