Chrysoum

Σας ευχαριστώ πολύ όλες. Γύρισα σπίτι μου από το νοσοκομείο τώρα και προσπαθώ να το ξεχάσω και να πάω παρακάτω βοηθάει το ότι αυτη ήταν η τελευταία φορά

Είμαι καλά ναι. Και το μωρό είναι καλα, μόνο καποια αιματωματα στο κεφάλι από την βεντούζα.

Λοιπόν γέννησα χθες το βράδυ. Ήταν μακράν ο χειρότερος τοκετός που είχα και γενικότερα όλο το πλάνο τοκετου, όλες οι επισκέψεις στο νοσοκομείο πιο πριν ήταν απλά χάσιμο χρόνου. Ξεκίνησε ο τοκετός κανονικά και ενιωθα ότι πήγαινε γρήγορα. Έπαιρνα τηλ στο νοσοκομείο για να έρθω (έτσι γίνεται, δεν μπορείς να έρθεις εάν δεν σου πουν το οκ) και επέμενα ότι έχει αρχίσει ο ενεργος τοκετός και πως και το δεύτερο μου παιδί γεννήθηκε πολύ γρήγορα. Την πρώτη φορά μου είπαν να πάρω πάλι σε λίγο που θα έχει αλλάξει η βάρδια (!), την δεύτερη φορά μου είπαν ότι έχω ακόμη πολύ χρόνο μπροστά μου (ενώ επέμενα ότι δεν είναι έτσι) και να περιμένω μια ώρα πριν πάω. Με τα πολλά και ενώ πραγματικά σφαδαζα, με πήρε ο άντρας μου σηκωτη, μου λέει αυτό δεν είναι φυσιολογικό, δεν ηταν έτσι τις άλλες 2 φορές, σήκω πάμε τώρα. Στο αυτοκίνητο, ένιωθα ότι θέλω να σπρωξω. Φτάσαμε στο νοσοκομείο, σωριαστηκα έξω στο δάπεδο και ούρλιαζα μέχρι να φέρουν μια αναπηρική να με πάρει. Τελικά είχα διαστολή 10, γέννησα με τα ρούχα μου γιατί δεν προλάβαιναν. Είχαν πέσει πολύ οι παλμοί του και έτρεχαν να φέρουν την βεντούζα και τις πινσετες να τον τραβήξουν. Στο μεταξύ θυμάστε που τους είχα πει όχι πάλι Δανεζα, θέλω κάποιον που να μιλάει νορβηγικά, Δανεζα ηταν. Οπότε με το που μου μίλησε, σοκαρίστηκα. Δεν θυμάμαι καν τι έκανα, βασικά ήταν τόσος ο πόνος χωρίς κανένα αναισθητικό που δεν θυμάμαι καν τι γινόταν, νομίζω ότι σε κάποια φάση τις έβριζα, ανάμεσα από τα ουρλιαχτά, και τις κλωτσουσα. Με είχε πιάσει παροξυσμός βασικά, δεν μπορούσα να το ελέγξω, με είχαν πιάσει 4 και με έσπρωχναν να βάλω τα πόδια μου σωστά (γιατί μάλλον δεν συνεργαζομουν). Νόμιζα ότι πεθαίνω, έλεγα αυτό ήταν έτσι είναι όταν πεθαίνεις. Αυτά λοιπόν, πλήρης απογοήτευση.

Άσε, μην το κάνεις, δεν έχει νόημα. Και εμένα το ίδιο έκαναν και οι 2, μόνο αφού πήγαν ένα 2μηνο και μετά στον παιδικό, άρχισαν να κοιμούνται και στο σπίτι ένα 2ωρο χωρίς να ξυπνανε. Επίσης όπως έχω αναφέρει σε κάποιο άλλο θέμα, κοιμούνται στα καρότσια τους εδώ στους παιδικούς, οπότε έκανα και στο σπίτι το ίδιο. Ακόμα και τώρα εάν δεν κοιμηθει η μικρή στο καρότσι για τον μεσημεριανό ύπνο ξυπνάει.

Θα σου πω για την προσωπική μου εμπειρία, αν και όσους ξέρω που κάνουν συγκοιμηση ήταν πάνω κάτω στο ίδιο μοτίβο με εμένα. Έχω κάνει συγκοιμηση και με τα 2 μου παιδιά, με την μικρη κάνουμε ακόμα σχεδόν συγκοιμηση. Λοιπόν εμάς ήταν κάτι που δεν το είχαμε προγραμματίσει με κανένα από τα 2 παιδιά. Έλα όμως που βγήκαν terrible sleepers και οι δύο, οπότε η συγκοιμηση ήταν μονόδρομος. Ανέπτυξαν και οι δύο το breast association, οπότε για να κοιμηθούν έπρεπε να θηλάζουν. Δοκίμασα πολλές φορές να τις θηλάζω και να τις ακουμπάω μετά με χειρουργικές κινήσεις στην κούνια και τσουπ πεταγοταν πάνω σαν ελατήρια. Οπότε ξαπλώναμε κανονικά στο διπλό κρεβάτι, αποκοιμοντουσαν και μετά από κανένα 10 λεπτό που κοιμόταν λίγο πιο βαριά, έφευγα πάλι με χειρουργικές κινήσεις! Επίσης εμένα τα παιδιά μου ξυπνούσαν 10 - 12 φορές μέσα στην νύχτα, οπότε το να σηκώνομαι από το κρεβατι μου για να πάω στην κούνια να τις θηλάσω (και αργότερα να τις ηρεμήσω) απλά δεν έπαιζε ως σενάριο. Στον χρόνο αποθηλασαν και οι 2, αλλά συνέχισαν να ξυπνανε, οπότε στην φάση αυτή βάλαμε ένα ακόμη στρώμα κολλητά με το διπλό (δεν κοιμομαστε σε κρεβάτι εμποριου, έχει φτιάξει ο άντρας μου μια καταστασκευη με ξύλα για να μπορούμε να κάνουμε το δωμάτιο πέρα για με πέρα με στρώματα, οπότε έχουμε ένα στρώμα 1,60 και ένα 1,20 κολλητά) και μετακόμισαν στο μονο στρώμα. Η μεγάλη κοιμήθηκε σερί για πρώτη φορά αφού έκλεισε τα 2 και τότε μετακόμισε στο δωμάτιο της, η μικρή ξυπνάει ακόμη 3 - 5 φορές, κοιμάται στο στρώμα της λοιπόν και απλώνω το χέρι μου μέσα στον ύπνο μου, της πιάνω το χέρι ή την πλάτη και αποκοιμάται αμέσως. Για μένα λοιπόν θα ήταν μαρτύριο εάν έπρεπε 5 φορές να σηκώνομαι από το κρεβατι μου κάθε βράδυ!

Μικρή φορούσα κάθε μέρα άρωμα, μετά λόγω δουλειάς για πολλά χρόνια δεν επιτρεπόταν να φοράμε άρωμα. Μετά έκανα τα παιδιά οπότε πάλι δεν ήθελα να φοράω αρώματα με τα νεογέννητα. Πλέον έχω συνηθίσει να μην φοράω και όταν στον δρόμο περάσει κάποιος δίπλα μου και μετά μείνει το άρωμα, με ενοχλεί αφάνταστα. Κάτι σαν αυτό που ανέφερε η @Έσπερος. Παρόλα αυτά μου αρέσει να μυρίζω παλιά αρώματα γιατί μου ξυπνανε και εμένα αναμνήσεις όπως στην @Ilaeira. Ίσως σε καμία 5ετια να αρχίσω να φοράω πάλι, προς το παρον δεν το χω!

Δεν το βλέπω ότι είναι το ίδιο τα φθηνά ρούχα με τα φθηνά καλλυντικά. Και επειδή έχω αγοράσει πολλά φθηνά καλλυντικά, πλέον που δεν είμαι πια φοιτήτρια δεν το κανω. Είτε ετσουζαν τα μάτια μου, είτε κοκκινιζαν, είτε έβγαζα σπυράκια στο πρόσωπο, είτε γινόταν λιπαρό το δέρμα μου. Όχι με ολα εννοείται, αλλά με πολλά από αυτά. Με τα ρούχα είναι εντελώς διαφορετικο. Όπως επίσης προτιμώ να πληρώνω παραπάνω και να χρησιμοποιώ φακούς επαφής μιας ημέρας αντί για μηνιαίους, το ίδιο το βλέπω και με τα καλλυντικά, ειδικά ότι έρχεται σε επαφή με τα μάτια. Είναι θέμα υγείας. Λοιπόν ήρθαν κιόλας χθες, ξύπνησα μεσα στην όρεξη το πρωί και τα δοκίμασα. Η hypnose πολύ καλη όντως. Τώρα έχω τον άντρα μου να με κοιτάει λες και με βλέπει πρώτη φορά (μα πόσο είχα αφεθεί πια). Κατά τα άλλα είμαι έτοιμη, αντε που είναι οι συσπάσεις;! Όσο για την αϋπνία, έχω κάνει τέτοια τρελή προϋπηρεσία που δεν με τρομάζει τίποτα πλέον!

Ααα και εγώ πήγα και παρήγγειλα ένα σωρό πράγματα, ότι χρήματα δεν έχω δώσει 3 χρόνια σε καλλυντικά τα έδωσα μαζεμένα σήμερα! (εντάξει υπερβολές, δεν βγήκαν τοσα πολλά συνολικά). Θα έρθουν σε 2 ώρες, θα τα βάλω να πάω σούπερ σταρ στο μαιευτήριο! Τι μένει τώρα; σιγά να περάσουν οι πρώτοι μήνες με το νεογέννητο, να κοιμηθώ σε καμία 2ετια ξανά και να χασω τα κιλά της γέννας! Ψιλό πράγματα :p

Η κόρη μου έχει το ίδιο ισορροπίας εδώ και 3 χρόνια, της ανεβάζουμε απλά την σέλα. Όσον αφορά το πετάλι στα τρίκυκλα δεν είναι σίγουρο ούτε ότι θα κάνει, ούτε ότι δεν θα κάνει. Έχω δει πολλά παιδάκια στον παιδικό της κόρης μου γύρω στα 2,5 να κάνουν πετάλι κανονικά. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι θα κάνει και το δικό σου. Όπως και να έχει και ότι και να της πάρετε υπάρχει πάντα η περίπτωση να μην της αρέσει ή να μην της αρέσει φέτος και να το προσπαθήσει πάλι του χρόνου. Επίσης μπορείτε ουτως ή άλλως να της πάρετε και πατίνι και ποδήλατο, και οποίο της κάτσει καλύτερα

Λοιπόν θα σου πω τι κάναμε εμείς στην μεγάλη μου κόρη. Της πήραμε ένα ισορροπίας το καλοκαίρι πριν κλείσει τα 2 (είναι γεννημένη τον Νοέμβριο), εκείνο το καλοκαίρι δεν το χρησιμοποίησε πάρα πολύ γιατί ήταν ακόμη μικρούλα. Το καλοκαίρι που ήταν 2,5 και τώρα που είναι 3,5 το χρησιμοποιεί συνέχεια. Το σημαντικό είναι να είναι πολύ πολύ πολύ ελαφρύ και να φτάνει να πατήσει κάτω. Τρίκυκλο κάνει επίσης και της αρέσει πολύ, δεν έχουμε στο σπίτι, έχουν όμως στο σχολείο και κάνει κάθε μέρα όταν τα βγάζουν. Κανονικό με βοηθητικές μην το σκέφτεσαι καν, είναι πάρα πολύ μικρή, δεν είναι καν σίγουρο ότι θα καταφέρει το ισορροπίας ή το τρίκυκλο στην φάση αυτή. Το ποδήλατο εμάς το έχει και ως μέσο μεταφοράς, αλλά σ αυτό νομίζω ότι έχει πάρα πολύ να κάνει ότι είμαστε φουλ ποδηλατική οικογένεια. Δηλαδή πιο πολύ δεν πάει, ο άντρας μου έχει 6 ποδήλατα για να καταλάβεις, ένα δωμάτιο το έχει μετατρέψει σε συνεργείο ποδηλάτων, παίρνει μέρος σε αγώνες και τα λοιπά, οπότε τα παιδιά τον βλέπουν συνέχεια είτε να είναι με το ποδήλατο είτε να ασχολείται με αυτά, οπότε και η μεγάλη ζητάει να πηγαίνει μαζί του βόλτες, να τον βοηθάει να τα φτιάχνει κλπ. Δεν ξέρω εάν εμείς περπατούσαμε απλα στον δρόμο δίπλα της, εάν θα ήταν τόσο ενθουσιασμενη όσο είναι τώρα. Πατίνι μπορεί να κάνει άνετα, κάνει η μικρή μου κόρη ήδη και συνήθως όταν βγαίνουμε έξω είναι η μία με το πατίνι (η μικρή - 20μηνων) και η άλλη με το ποδήλατο. Το κυριότερο όπως είπα είναι να μην πάρεις κάτι απλά πολύ οικονομικό που ζυγίζει όμως 8 κιλά γιατί δεν θα είναι ευχάριστο για το παιδί, ειδικά επειδή είναι ακόμη μικρούλα η κόρη σου. Αυτά πάνω κάτω

Αντε αφού το πήρα απόφαση ας πάρω και τα σωστά προϊόντα, ποιο make up προτείνετε; τόσα χρόνια δεν έχω βρει κανένα που να μου αρέσει, έπαιρνα ότι άντεχε η τσέπη μου ως φοιτήτρια και ήταν πραγματικά χαλια τα περισσότερα. Τωρα όμως συμφωνώ με την @Yovannaπολλές φορές η φτηνια τρώει τον παρά

Τα κουρευα συνέχεια μετά από κάποια στιγμή για να φύγει τελείως, αλλά και πάλι έκαναν 1,5 χρόνο σίγουρα, μάλλον τα μαλλιά μου μεγαλώνουν πολύ αργά. Στο 6μηνο ήταν η φάση με τα πορτοκαλί μαλλιά και ήταν ακριβώς λίγο πάνω από το αυτι! Μεγάλη επιτυχία σου λέω!!

Κι όμως για εμένα αυτός είναι ο λόγος που δεν τα βάφω! Γιατί πέρασαν 1,5 - 2 χρόνια που είχα δύο χρώματα στα μαλλιά μέχρι να φύγει τελείως η βαφή. Στο φυσικό μου τα είχα βάψει όταν αποφάσισα να σταματήσω να τα βαφω, αλλά το φυσικό μου είναι ανοιχτό, οπότε με τον καιρό είχε κατανταντησει να πορτοκαλίζει η βαφή (μιλάμε για μετά το 6μηνο - 9μηνο). Ήταν πραγματικά απαίσια. Γι αυτό και τώρα ενώ πολλές φορές έχω σκεφτεί να τα κάνω κάτι τρελό έτσι για αλλαγη (ένα ροζ για παράδειγμα), ή έστω λίγο να τα αλλαξω δεν το κάνω, γιατί κάθε φορά σκέφτομαι αυτά τα 2 χρόνια που πήρε για να φύγει τελείως η βαφή από τα μαλλιά μου. Οπότε τώρα όταν τα βάψω ξέρω ότι δεν θα υπάρχει επιστροφή και άρα θα το κάνω όταν έχω άσπρα που θα θέλω να καλύψω. Και ο δεύτερος λόγος που δεν τα βάφω είναι γιατι τα δικά μου μαλλιά τουλάχιστον είναι πολύ πιο υγιή και μαλακά τώρα από ότι όταν τα έβαφα που είχαν ψιλό καταστραφεί (ναι έχω κάνει extreme πράγματα στο κεφάλι μου!)

Συνειδητοποιω ότι η 1,5 ετών κόρη μου φοράει πιο συχνά κρέμα από εμένα!

Ισχύει η μεγάλη μου κόρη έχει άπειρες ανταύγειες