Chrysoum

Δεν νομίζω ότι είναι τόσο το θερμόμετρο όσο το πως κάνεις την μέτρηση. Εμείς έχουμε αυτιού για μια πρώτη "διάγνωση", και μετά ηλεκτρονικό στον πωπουδακι. Μασχάλη, μέτωπο, στόμα, όλα έχουν αποκλισεις. Η πιο αξιόπιστη μέθοδος είναι μέτρηση θερμοκρασίας στον πρωκτο. Άσε που ειναι πιο εύκολο από ότι να το βάλεις στην μασχάλη.

Οχι φυσικά! Απλά πιστευω ότι πολλοι το θεωρούν κρύο! Εμείς έχουμε 11 σήμερα και λέμε πάλι καλά, μας κάνει πολύ καλο καιρό φέτος! Αλλά τώρα για παράδειγμα δεν τις στέλνω με αθλητικά στον παιδικό. Τα αθλητικά τους τα φοράω μέχρι τους 15, για 8 - 15 έχουν κάποια ενδιάμεσα παπούτσια που φοράνε, ούτε αθλητικά, ούτε μποτάκια. Ειναι και πολλές ώρες έξω βέβαια, περίπου 4 ώρες κάθε μέρα, οπότε αν ήταν μόνο αθλητικά θα κρυωναν. Τώρα αν όταν κάνει 10 βαθμούς βγαίνουν μισή ώρα έξω, το σώζεις απλα και με καλύτερες κάλτσες

Από 1 έτους, όταν δηλαδή τελείωσε η άδεια μητρότητας και έπρεπε να επιστρεψω στην δουλειά. Δεν σου λέω να τον πας παιδικό, απλά σου λέω τι είδους βοήθεια είχα εγώ, γιατί για εμένα ήταν μεγάλη βοήθεια να μπορώ να έχω κάποιες ώρες μέσα στην ημέρα μονο με το μωρό και όχι και με τα 2 μαζί.

Νομίζω ότι αρκούν αυτά. Το μόνο που θα σκεφτόμουν έξτρα είναι αν τον χειμώνα πιάσει κρύο (εννοώ εκεί γύρω στους 10 - 12) δεν θα κρυώνει με τα αθλητικά; αλήθεια ποσες μέρες κάνει στην Αθήνα 10 βαθμούς; εάν είναι τώρα για 2 - 3 μέρες δεν αξίζει να πάρεις κάτι άλλο, βάλε απλά μαλλινες κάλτσες, αλλά αν είναι πιο συχνά εγω θα το σκεφτόμουν μήπως πάρω και ένα ακόμη ζευγάρι πιο χειμερινά. Όσο για το πόσα παπούτσια έχουμε, άστο! Με τον καιρό που κάνει εδώ υπάρχει και παπούτσι για την κάθε περίσταση!

Γειά σου, συμπασχουσα και εγώ. 20 μηνες διάφορες έχουν εμένα τα παιδιά μου. Εντάξει, χρόνο για τον εαυτό μου δεν ειχα και δεν έχω ποτέ και δεν νομίζω ότι θα έχω και για τα επόμενα 4 χρόνια (περιμένω και τρίτο τώρα). Αυτό που έχω να σου πω ότι αν ζορίζεσαι τώρα που έχεις "μόνο" το ένα, δεν φαντάζεσαι πως θα γίνει όταν έρθει και το μωρό, ειδικά τους πρώτους 6 μηνες - 1 χρόνο. Ποιες δουλειές; το σπίτι μου ήταν μονίμως χάος στην αρχή. Γι αυτό, πάρε βοήθεια. Ακόμη κι αν νομίζεις ότι δεν βγαίνετε οικονομικά (δεν το ανέφερες, απλά το λέω) δεν βγαίνει αλλιώς, ή τουλάχιστον βγαίνει αλλά πολύ πολύ δύσκολα. Εμένα η μεγάλη μου πήγαινε παιδικό και έτσι τα κατάφερα. Θα επιβιώσετε όπως και να χει, αλλά το θέμα είναι να είσαι εσυ όσο το δυνατόν καλύτερα γίνεται. 2 μωρά στο σπίτι με καμία βοήθεια είναι πολύ πολύ δύσκολο. Όσο για τον ύπνο.. Δεν έχω πια λόγια! 3 χρόνια τρελής αϋπνίας και συνεχίζουμε, συνήθισα βεβαια πια. Δεν είσαι μόνη λοιπόν

Έλλειψη τεστ; όχι, ίσα ίσα! Εντάξει εννοείται ότι δεν μπορώ απλά να πάω να κάνω τεστ, έτσι επειδή μου ήρθε, αλλά εάν έχω συμπτώματα ή εάν έχω υποψίες ότι μπορεί να έχω κολλήσει και να είμαι ασυμπωματικη κάνεις κανονικά τεστ. Ήδη και τα 2 μου παιδιά έχουν κάνει, η μία γιατί θέλαμε να κάνουμε κάποιες εξετάσεις να δούμε εάν έχει άσθμα και δεν μας δεχόταν η γιατρός χωρίς τεστ στο ιατρείο της και η άλλη επειδή είχε ίωση και είχε πυρετό. Πολύ εύκολα, πήρα τηλ, την μια φορά πήγαμε εμείς στο νοσοκομείο, την δεύτερη δεν είχα το αυτοκίνητο και ήρθαν αυτοί στο σπίτι μας. Τα μόνα τεστ που δεν καλύπτει το κράτος και πρέπει να πληρώσεις από την τσέπη σου είναι αυτά που χρειάζεται να κάνεις σε περίπτωση που ταξιδέψεις στο εξωτερικό και το ζητά η χώρα που πας.

Τρελό μου ακούγεται αυτό με την βεβαίωση γιατρού. Βασικά τρελά μου ακούγονται τα περισσότερα μέτρα στην Ελλάδα. Τα παιδιά εδώ επιστρέφουν κανονικά όταν πλέον είναι υγιή και χωρίς συμπτώματα για ένα 24ωρο. Ούτως ή άλλως οποίος έχει συμπτώματα όπως πυρετό και βήχα δεν μπορεί να πάει στον γιατρό, δεν τον δέχονται. Κατα τα άλλα, γίνονται συνέχεια τεστ, εάν έχει το παιδί πυρετό και βήχα παίρνει ο γονιός τηλέφωνο και έρχονται σπίτι και σου κάνουν το τεστ. Επίσης έχει σε διάφορα σημεία της πόλης τέντες που μπαίνεις και κάνεις το τεστ (δωρεάν εννοείται). Αλλιώς μπορείς να πας και σε οποιοδήποτε νοσοκομείο και στην είσοδο έχει μια σκηνή που επίσης κάνουν το τεστ. Οπότε για τα παιδιά δεν είναι υποχρεωτικό να κάνουν το τεστ για να επιστρέψουν στο σχολείο, αλλά είναι πραγματικά πολυ εύκολο και δωρεάν να το κάνουν εάν θέλουν. Οι εκπαιδευτικοι από την άλλη εάν εμφανίσουν ακόμη και ήπια συμπτώματα πρέπει να κάνουν το τεστ πριν επιστρέψουν στην δουλειά.

Επειδή μεταξύ άλλων αναφέρεσαι και σε εμένα, αρχικά να σου πω ότι και εγώ κατάλαβα ότι αρνείται να φάει τα φρούτα σε κομμάτια και όχι όλα τα φαγητά. Δεύτερον, όχι απαραίτητα το συγκεκριμένο, αλλά ναι υπάρχουν πολλά παιδιά που στην ηλικία των 3 χρησιμοποιούν το φαγητό ως μέσο για να πετύχουν κάτι άλλο, πες το προσοχή, πες το ότι θέλεις. Επίσης υπάρχουν πολλά παιδιά που συνδέουν το φαγητό με πίεση ή με επιβράβευση για κάτι άλλο που κάνουν και ευχαριστεί τους γονείς. Και υπάρχουν εξίσου πολλές μαμάδες που ενδιδουν από φόβο να μην μείνει νηστικό το παιδί και του δίνουν να φάει ότι εκείνο θέλει και διαιωνιζεται όλη αυτή η κατάσταση και βλέπεις παιδιά δημοτικού με πολλές παραξενιές στο φαγητό και φυσικά ένα σώμα μη υγιές, γιατί τα αγαπημένα φαγητά των περισσότερων παιδιών είναι αμυλουχα και ζάχαρη. Φυσικά δεν μπορούμε να ξέρουμε τι συμβαίνει με το συγκεκριμένο παιδί μέσα από λίγες μόνο γραμμές, και ναι εγώ της είπα ότι χρησιμοποιεί το φαγητό ως μέσο για κάτι άλλο και πίστεψε με το έκανα με πρόθεση να βοηθήσω. Το ότι το παιδί ήταν από πάντα κακοφαγο δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έχει αναπτυξιακό θέμα, μπορεί να υπάρχουν πολλές εξηγήσεις γι αυτό. Για παράδειγμα, πολλά μωρα δεν θέλουν τα αλεσμένα, αλλά ο γονιός να φοβάται να δώσει κομμάτια σε ένα μωρό 7 μηνών. Ξεκαθαρίζω ότι δεν έχω πρόθεση να κρίνω κανέναν, ήθελα πραγματικά να βοηθήσω. Ούτε και της λέω να μην το ψάξει με αναπτυξιολογο, αλλά δεν αποκλείεται το παιδί απλά να έχει κακή σχέση με το φαγητό όπως είπα πιο πάνω.

Το παιδί σου δεν έχει μια υγιή σχέση με το φαγητό. Το ξέρεις άλλωστε και εσύ. Εγώ είμαι της εντελώς διαφορετικής σχολής, και μάλλον θα σου πω τα αντίθετα από τις προηγούμενες. Η γνώμη μου λοιπόν είναι ότι πρέπει να αλλάξεις εντελώς τακτική. Το να δίνεις αλεσμένα σε ένα παιδί 3,5 ετών απλά διαιωνιζει μια συνήθεια που θα έπρεπε να είχε κοπεί από νωρίς. Φυσικά και χρησιμοποιεί το φαγητό χειριστικα και το ξέρει και η ίδια. Το άγχος και η πίεση στην συγκεκριμένη φάση είναι το χειρότερο που μπορείς να κάνεις. Η γνώμη μου είναι πως όταν τα παιδιά πεινάσουν, θα φάνε. Μπορεί να μην φάνε ένα συγκεκριμένο φαγητό πχ που δεν τους αρέσει και να αρνούνται πεισματικά, αλλά το να αποκλείουν ολόκληρες ομάδες τροφίμων είναι καθαρά χειριστικη συμπεριφορά γιατί ξέρει ότι αν δεν φάει αυτό θα της δώσεις κάτι άλλο. Ούτε θα έπαιζα την ώρα του φαγητού για να την ξεγελασω να φάει. Αυτό που λέω στα δικά μου παιδιά είναι ότι το φαγητό το τρώμε όταν πεινάμε για να μεγαλώσουμε. Όταν η μεγάλη μου κόρη αρχίζει να παίζει της λέω ότι δεν παιζουμε με το φαγητό, την ρωταω αν τελείωσε και της παίρνω το πιάτο της. Έχω ένα καλοφαγο παιδί που τρώει τα πάντα και πολύ και ένα άλλο που τρώει μεν πολλά πράγματα, αλλά τρώει ελάχιστες ποσότητες, είναι στο 5% στην καμπύλη βάρους για να καταλαβεις. Ποτέ δεν την πιέζω όμως, και ποτέ δεν της δίνω μονο φαγητά που της αρέσουν για να φάει κάτι. Οπότε το ότι το άγχος και η πίεση είναι το χειρότερο δεν το λέω εκ του ασφαλούς, μπορεί να φάει και 5 μπουκιές μόνο από κάτι που δεν της αρέσει. Η γνώμη μου λοιπόν είναι να αλλάξεις εντελώς τακτική της προσφερεις ότι τρώτε και εσείς και αν φάει οκ, αν όχι προσφέρεις ξανά αργότερα, κάποια στιγμή θα καταλάβει ότι πλέον δεν χρησιμοποιείται το φαγητό ως μέσο για αλλά πράγματα και θα φάει. Μπορεί να αργήσει αυτή η στιγμή, αλλά πιστεύω πως θα έρθει.

Δυστυχώς δεν είναι λογικό να πάρει τα παιδιά και να φύγει. Ο πατέρας έχει το δικαίωμα να τα βλέπει εάν το επιθυμεί και μου κάνει εντύπωση που κάτι τέτοιο δεν ορίζεται από κάποιο νόμο. Εγώ αν ποτέ χωρίσω με τον άντρα μου (είναι ξένος) δεν μπορώ βάσει νόμου απλά να σηκωθώ και να φύγω, να φέρω τα παιδιά να μείνουμε με τους γονείς μου, ακριβώς γιατί τόσο ο πατέρας όσο και τα παιδιά έχουν το δικαίωμα να αναζητούν την καθημερινή επαφη. Για να γίνει κάτι τέτοιο πρέπει να έχω την έγκριση του πατέρα. Και μου κάνει μεγάλη εντύπωση αυτό γιατί κάθε φορά που απλά πετάω στην Ελλάδα μόνη μου με τα παιδιά, όλες οι αεροπορικές (στην Ελλάδα) μου ζητάνε να τους δείξω επικυρωμένη δήλωση από τον πατέρα ότι γνωρίζει για το ταξίδι και δεν τα πήρα με το ζόρι, υπάρχει δηλαδή ρύθμιση γι αυτό και όχι για το τι γίνεται σε περίπτωση διαζυγίου και μετακόμισης της μητέρας με τα παιδιά; λογικά θα υπάρχει απλά κανείς δεν το έψαξε περισσότερο όταν πήρε η μαμά τα παιδιά να φύγει. Μα θα μου πεις αφού δεν συμπεριφεροταν καλά προς την μητέρα να μείνει να κάνει τι; και πάλι όμως είναι δικαίωμα τόσο του πατέρα όσο και των παιδιών να έχουν επαφή εάν το επιθυμούν. Σε όλα τα άλλα συμφωνώ. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει μέσα σε 5 σειρές τι συμβαίνει σε μια οικογένεια και πόσο πολύ μπορεί να υποφέρει η θεματοθετρια. Δεν λέω να της χαϊδεύουμε τα αυτιά και να κατηγορούμε τον πατέρα, αλλά κανείς δεν ξέρει την κατάσταση εκ των έσω και σκληρές κριτικές δεν ξέρω και κατά πόσον την βοηθάνε αυτή την στιγμή.

Αρχικά να ξεκαθαρίσω ότι πραγματικά δεν έχω καμία διαθέση αντιπαράθεσης, ίσα ίσα το αντίθετο. Αλλά ναι, είχες απλά εύκολα μωρά στον ύπνο, ενώ τα κορίτσια και εγώ όχι. Το μεγαλύτερο πρόβλημα, δικό μου για την προσωπική μου εμπειρία μιλάω φυσικά, ξέρεις ποιο ήταν; όταν μιλαγα με μαμάδες γνωστές μου που είχαν επίσης εύκολα παιδιά και προσπαθούσαν να με πείσουν ότι κάτι έχει το παιδί για να κοιμάται ετσι και να ξυπνάει συνέχεια και από την μία αγχωνομουν, ενώ από την άλλη επειδή και η καθεμία είχε και από μια σύμβουλη που σίγουρα θα βοηθούσε (προσοχή δε λέω ότι το κάνεις εσύ αυτό στην συγκεκριμένη περίπτωση) γέμιζα και εγώ με ελπίδες ότι αυτό ήταν τώρα την βρήκαμε την λυση, ώσπου μετά το 6μηνο αφού είχα δοκιμάσει τα πάντα τους ζήτησα απλά να μην μιλάμε γι αυτό γιατί απλά δεν καταλάβαιναν και κάπως ηρέμησα. Και όταν κοιμήθηκε η κόρη μου για πρώτη φορά σερί στα 2 και τους το είπα με ρώτησε η μία τι έκανα και κοιμήθηκε για να το κάνω κάθε μέρα. Για τέτοια άγνοια μιλάμε, τι κι αν το λέγαμε και το ξανά λεγαμε στην αρχή, απλά δεν καταλαβαίναν. Για την ιστορία τίποτα δεν έκανα φυσικά. Απλά μεγάλωσε και κατάφερε να αποκοιμάται μόνη της πλέον. Αυτό που θέλω να υπογράμμισω λοιπόν είναι πως σε μωρά που κοιμούνται χάλια και ξυπνανε ανά μια ώρα τα βράδια για μήνες (ή και χρόνο) δεν υπάρχει κάτι που κανουν λάθος οι μαμάδες τους και γίνεται αυτό, οπότε δεν χρειάζεται και να φρικαρουν για να βρουν μια λύση. Εννοείται ότι μπορούν να δοκιμάσουν ότι θέλουν και νομίζουν πως μπορεί να φταίει, αλλά ατομα που δεν έχουν ζήσει την κατάσταση αυτή προφανώς δεν γνωρίζουν οπότε δεν μπορείς να της λες με σίγουρια ότι κάτι έχει. Το είπες και μόνη σου άλλωστε ότι τα δικά σου ποτέ δεν κοιμόταν έτσι χάλια και πίστεψε με αυτό δεν συνέβη επειδή εσύ είχες βρει πως να κοιμούνται καλά ενώ οι άλλες όχι. Και κάτι τελευταίο όσον αφορά τους γιατρούς, επίσης και εμένα οι αλλεργιολογοι και παιδίατροι που την έτρεχα στην αρχή για να τσεκάρουμε οτι υπάρχει σε νεογνικη ασθένεια μου έλεγαν ότι είναι φυσιολογικό όλο αυτό και ότι συμβαίνει σε πολλά παιδιά και πως πρέπει απλά να ηρεμήσω και ότι θα περασει. Δεν τους άκουγα στην αρχή, ήμουν απλά απελπισμένη να κοιμηθω, ότι κι αν της έδωσα (ντεπον, φάρμακα για παλινδρομηση) κάναμε απλά μια τρύπα στο νερό και μετά πηγαίναμε να πάρουμε κι άλλες γνώμες και όλοι αφού την εξεταζαν μου έλεγαν το ίδιο, φυσιολογικό ειδικά σε παιδιά που θηλάζουν. Και ναι όλα έχουν ανώριμο εγκέφαλο, αλλά δεν σημαίνει ότι όλα θα πρέπει να μην κοιμούνται καλά. Αν πάει έτσι τότε όλα έχουν ανώριμο πεπτικό, άρα όλα θα πρέπει να αναπτύσσουν παλινδρομηση ή όλα θα πρέπει να περνάνε κολικούς.

Καλά δεν μου κάνει εντύπωση ούτε που το είπε παιδίατρος. Εδώ μιλάμε ότι υπάρχουν παιδίατροι που λένε ότι το μωρό δεν χορταινει γι αυτό και ξυπνάει, άρα να σταματήσει η μαμά να θηλάζει τα βράδια και να δώσει συμπλήρωμα, στο ντεπον θα κολλούσαν; αν και δεν φταίνε απαραίτητα οι γιατροί, φταίμε και εμείς που περιμένουμε από τον παιδίατρο μια λύση για όλα, και φυσικά και η φαρμακομανια που έχουμε, ακόμα και στην ίωση θέλουμε κάτι να μας δώσει αλλιώς δεν είναι καλός ο γιατρός (άλλο θέμα βέβαια αυτό).

Κάνουν και χωρίς λόγο έτσι! Εκτός κι αν 2 χρόνια κάθε μα κάθε βράδυ είχε κάτι η κόρη μου και δεν το κατάλαβα ποτέ. Και πίστεψε με είχα δοκιμάσει ΤΑ ΠΑΝΤΑ! Και αν κρυώνει, κι αν ζεσταίνεται και you name it, ολα όμως τα είχα δοκιμάσει. Καλό θα είναι να μην δώσει ντεπον χωρίς λόγο. Θα δίνει δηλαδή για 3 βδομάδες (γιατί αν όντως είναι sleep regression που τόσο κρατάνε) ντεπον σε ένα μωρακι που δεν έχει γίνει κάν ενός; Και βασικά αυτό το να ξυπνανε συνέχεια και να μένουν και ξύπνια ανα περίοδους ειναι κάτι πολύ συνηθισμένο, δεν είναι επειδή απαραίτητα κάτι έχουν. Ας μην τις γεμίζουμε με έξτρα άγχος ότι κάτι δεν πάει καλά και ότι ουσιαστικά είναι κάτι που δεν το έχουν βρει ακόμα γι αυτό και ξυπνάνε τα παιδιά. Στην πρώτη μου κόρη, δεν ήθελε καθόλου να κοιμηθει με τον μπαμπά της, βασικά μέχρι 1,5 δεν ήθελε καν να είναι με κάποιον άλλον γενικά εκτός από εμένα, οπότε την κοιμίζα εγώ και δεν της έδινα στήθος. Δεν έπαιρνε μπουκάλι οπότε, απλά δεν της έδινα το στήθος. Εννοείται ότι τα πρώτα 3 βράδια ξύπνουσε και έκλαιγε, κάπου κατά τις 4 η ώρα που δεν άντεχα αλλο την θήλασα τα 2 πρώτα βράδια. Το τρίτο βράδυ όταν ξύπνουσε την επαιρνα αγκαλιά και κοιμοταν, δεν ζήτησε να θηλάσει ξανα. Και μετά έτσι γινόταν κάθε βράδυ, την έπαιρνα αγκαλιά και συνέχιζε να κοιμάται. Στην δεύτερη κόρη έπαιρνε μπουκάλι και ήθελε και τον μπαμπά της, οπότε τα πρώτα 2 βράδια τα μοιρασαμε στα 2. Πήρε μπουκάλι με τον μπαμπά της στο κρεβάτι, μετά φυσικά έκλαιγε λίγο γιατί έψαχνε το στήθος, ξύπνουσε μέσα στο βράδυ και έκλαιγε για κανένα 10λεπτο, αλλά δεν της έδωσα καθόλου στήθος, θεώρησα ότι απλά θα μπερδευτεί αν την μια της το δίνω και την άλλη όχι, ήμουν και πιο ξεκούραση γιατί είχα κοιμηθει μέχρι τις 3 που την είχε ο μπαμπάς της. Το τρίτο βράδυ έκανε κι αυτή το ίδιο, ξύπνησε την πήρα αγκαλιά και απλά κοιμήθηκε, δεν ζήτησε να θηλάσει. Καλή τύχη εύχομαι ότι κι αν αποφασίσεις να κάνεις ναι είναι καλό να έχει μάθει να κοιμάται χωρίς στήθος πριν χρειαστεί να λείψεις για πρώτη φορά. Ααα και καμιά βδομάδα μετά τον αποθηλασμο η πρώτη μου κόρη πήρε μπουκάλι. Της το έδινα κάθε βράδυ από τότε που αποθηλασε μπας και, και ενώ στην αρχή ούτε να το φτύσει, μετά το πήρε και από τότε έπαιρνε κανονικά μπουκάλι.

Πιο έμπειρη μαμά εδώ :p που περνάει όμως ακριβώς τα ίδια για δεύτερη φορά!! Λοιπόν ας τα πάρουμε με την σειρά. Το παιδί θα μάθει να κοιμάται χωρίς στήθος, αφού αναγκαστικά θα λείπεις τα βράδια, αλλά το πιο πιθανό είναι ότι θα κλάψει λιγο τα πρώτα βράδια. Δεύτερον αυτό το στάδιο με τον ύπνο διαρκεί διαφορετικά σε κάθε παιδί, τα περισσότερα όμως αρχίζουν να κοιμούνται καλύτερα γύρω στον 1,5 χρόνο. Η πρώτη μου κόρη κοιμήθηκε για πρώτη φορά σερί μετά τα 2 βέβαια. Από 1,5 μέχρι 2 ξυπνάγε περίπου 4-5 φορές. Μέχρι το έτος κοιμόταν μόνο με στήθος και περάσαμε τουλάχιστον 4 φάσεις που κράτησαν περίπου 1 μήνα η καθεμία όπου ξυπνάγε τα βράδια και εμένε ξύπνια για 1 - 2 ώρες. Η μικρή είναι τώρα 13 μηνων, απόθηλασε κι αυτή 11 μηνών, μέχρι τότε μονο με στήθος κοιμόταν και ενώ περασε ένα μήνα που κοιμόταν οκ και ξυπνάγε μόνο 3 φορές τώρα κάνει πάλι χάλια ύπνο με prime time μεταξύ 3 - 5 που μένει ξύπνια για 1 - 2 ώρες κι αυτή. Αχ αυτό με τον θηλασμο δεν ισχύει απαραίτητα. Δεν σημαίνει ότι αν δεν θηλάζες θα κοιμόταν. Αν διαβάσεις πιο πάνω κανένα από τα 2 μου παιδιά δεν κοιμήθηκε καλύτερα αφότου αποθηλασαν. Απλά δεν το έχουν με τον ύπνο. Δεν το είχαν μάλλον, η μεγάλη πλέον κοιμάται μια χαρά. Η μόνη συμβουλή που έχω να σου δώσω είναι αποδεξού το και προχώρα. Είναι ο μόνος τρόπος να φτιάξει κάπως η ψυχολογία σου. Με την πρώτη μετραγα τους μηνες αϋπνίας και περίμενα πως και πως ποτέ επιτέλους θα κοιμηθεί. Όλο αυτό ήταν πολύ ψυχοφθορο. Πολλά νεύρα. Στο τέλος το είδα αλλιώς και ήταν όλα πολύ καλύτερα. Με την δεύτερη τώρα καμία σχέση, η αϋπνία είναι η ίδια, αλλά δεν το σκέφτομαι πια, ξέρω ότι κάποια στιγμή θα κοιμηθεί και μέχρι τότε απλά κάνω υπομονή χωρίς όμως να κάνω αυτό το countdown που έκανα με την πρώτη. Και πίστεψε με, αφού κοιμήθηκε η πρώτη μου κόρη που μέχρι 8 μηνών ξυπνάγε 10 - 16 φορές το βράδυ, μπορούν να κοιμηθουν όλα τα παιδιά. Είναι απλα θέμα χρόνου.

Άλλος ένας μεγάλος προβληματισμούς των περισσότερων γονέων (και δικός μου την πρώτη φορά). Η κόρη μου κοιμοταν επίσης μόνο με εμένα στο κρεβάτι, μέχρι 11 μηνών μόνο με στήθος μετά το κόψαμε με πολύ κόπο γιατί ανησυχούσα πως θα κοιμαται στον παιδικό τον επόμενο μηνα, και πάλι όμως έπρεπε να είμαι εκεί για να κοιμηθει και ξυπνάγε και συνέχεια και έπρεπε να την παίρνω αγκαλιά για να συνεχίσει τον ύπνο της. Κοιμήθηκε με την μια στον παιδικό, και από τότε κατά κανόνα κοιμόταν πάντα καλύτερα στον παιδικό από ότι στο σπίτι, 2 με 3 ώρες σερί. Η μικρή πάλι κοιμάται 2 ώρες στον παιδικό και τα ΣΚ 35 λεπτά στο σπίτι. Και γενικά να σου πω την αλήθεια δεν έχω ακούσει ποτέ κανένα να μην κοιμάται στον παιδικό (εννοώ από τα παιδιά που θέλουν στήθος/γονέα/συγκεκριμένη ρουτίνα για να κοιμηθούν), υποθέτω ότι υπάρχουν όντως κάποια που δεν μπορούν και δεν τα καταφέρνουν, αλλά υποθέτω ότι είναι πολύ λίγα.