xaroumenh mama

@Yovanna εύχομαι και ελπίζω να περάσατε τέλεια στο πάρτι του μικρού και να το ευχαριστηθεί και ο ίδιος και να το θυμάται...!!!!!!!!!!!

Ένα παιδί που μπορεί να βρίσκετε στο φάσμα και είναι υψηλής λειτουργικότητας από τους 18 μήνες και μετά αρχίζουν να φαίνονται τα σημάδια τουλάχιστον αυτό έχουν πει σε εμάς γιατί και ο δικός μου γιος εκεί κάπου στα δύο ξεκίνησε κάποια πισωγύρισματα και ξεκίνησαν οι ιδιαίτεροτητες που έχει... Και όπως είπε και η @μαγιοπουλας είναι πολλά παιδιά που δείχνουν έντονα σημάδια ότι μπορεί να βρίσκονται στο φάσμα αλλά τελικά δεν ειναι απλά είναι πολύ έντονα τα αισθητηριακα τους ερεθίσματα και με την κατάλληλη εκπαίδευση λύνονται τελείως

Παρότι έχω παρακολουθήσει τη συζήτηση δεν έχει τύχει να γράψω.. Γράφω για να πω ότι θα είναι καλά τη Κυριακή και θα κάνετε πάρτι..!!! Να σκέφτεσαι θετικά και όλα θα ειναι τέλεια και θα περάσετε τέλεια...!!!! Και εγώ θα κάνω πάρτι γενεθλίων στον γιο μου το Σάββατο αλλά στο σπίτι μας και είχα και έχω βέβαια τις ίδιες ανησυχίες... Αλλά είπαμε όλα θα πάνε καλά....

Μπορώ να σου πω ότι σε καταλαβαίνω απόλυτα γιατί πέρασα και εγώ από αυτή τη φάση με τον μεγάλο μου γιο... Αν μπορειτε να ξεκινήσετε έργο και λόγο μέχρι να βγει η γνωμάτευση να το κάνεις έτσι και αλλιώς και οι θεραπευτές αξιολογούν το παιδί και ασχολούνται με τις δυσκολίες που βλέπουν πως εχει... Όπως λες όσο ποιο νωρίς τόσο το καλύτερο θα σας κατευθύνουν και εκείνοι και θα έχετε έναν μπούσουλα για το πως πρέπει να είστε εσείς απέναντι στο παιδί και τι πρέπει να κάνετε... Τώρα από εκεί και πέρα αγκάλιασε το παιδάκι σου όπως κάνεις και τώρα δε χρειάζετε να ρίχνεις ευθύνες στον εαυτό σου ότι δεν ασχολησε μαζί του όσο πρέπει έκανε ένα πισωγύρισμα αν κατάλαβα καλά ότι εννοούσες αυτό θα γινόταν όσο και να είχες τα μάτια σου στραμμένα πάνω του... Από εκεί και πέρα πρέπει να κατανοήσουμε εμείς τις δυσκολίες του παιδιού και να το βοηθήσουμε να τις αποδεχτεί και να νιώθει το ίδιο το παιδί καλά με τον εαυτό του.. Θέλει πολύ υπομονή και προσπάθεια όλο αυτό... Καλή δύναμη λοιπόν πάρε όλη μου τη θετική σκέψη και ενέργεια και να γίνει ότι είναι καλύτερο για το παιδί....!!!!! Εμενα ο γιος μου είναι 6 χρόνων σήμερα τα έκλεισε για την ακρίβεια και ακόμα αιωρείται αν είναι στο φάσμα η όχι γιατί ενώ έχει αρκετά στοιχεία δεν επαρκούν για να δωθει η διάγνωση... Ίσως κάποια στιγμή χρειαστεί να πάμε Αθήνα (μένουμε Κρήτη) για να έχουμε τουλάχιστον μια διάγνωση στα χέρια μας..!!!!

Από όσο γνωρίζω από αυτά που έχουν τα παιδιά μου μόνο τα μαλλιά βγαίνουν δε βγαίνει κάτι άλλο

Και να στεναχωρεθει ένα παιδί που δε κατάφερε κάτι ή που βλέπει ένα άλλο παιδί ότι τα καταφέρνει καλύτερα τι εγινε; η στεναχώρια είναι ένα συναίσθημα όπως όλα τα συναισθήματα και πρέπει να την βιώνει ένα παιδί απλα έχει σημασία πως θα τον βοηθήσει ο γονιός να τη βιώσει και τη λόγια θα χρησιμοποιήσει αυτά ρίχνουν την αυτοπεποίθηση του παιδιού κ όχι ότι θα δει ένα άλλο παιδί να κάνει κάτι καλύτερα από εκείνον τα παιδιά σε αυτή την ηλικία ακόμα δε γνωρίζουν τόσο τον ανταγωνισμό απλά μιμούνται και βλέποντας ένα παιδί να κάνει κάτι θα προσπαθήσει και εκείνο να το κάνει ίσως το καταφέρει με την πρώτη προσπάθεια ίσως με την 10 προσπαθεια τι να κάνουμε δεν είμαστε όλοι τέλειοι σε όλα και αυτό πρέπει να το μάθει το παιδί για να γνωρίσει τον εαυτό του και να τον αγαπήσει το ότι ένα παιδί εβγαλε την πάνα ενός ετου ενώ ένα άλλο στα 4 δε λέει τίποτα κάποιες φορές, το ότι ένα παιδί μπορεί και ανεβάζει το παντελόνι του στα δύο ενώ ένα άλλο δυσκολεύεται στα 4 πάλι δε λέει κάτι. Ζούμε κάθε στιγμή με το παιδί μας, είναι ανεκτίμητες στιγμές... Σιγουρα αγχονομαστε γιατί οι πρώτες δικές του εμπειρίες είναι και δικές μας γιατί μαζί του βιώνουμε αυτές τις στιγμές αλλά πρέπει να το αφήσουμε να τις ζήσει γιατί μέσα από αυτές θα μάθει δε μπορούμε να τα έχουμε όλα τέλεια ούτε να τα έχουμε προβλέψει όλα, έτσι είναι η ζωή απρόβλεπτη και αυτή είναι η μαγεία της...!!!!!

Και εγώ συμφωνώ με τα κορίτσια δε μπορείς να κάνεις πάρα πολλά μόνο υπομονή και να την παίρνεις στο κρεβάτι να παίζει μέχρι να ξυπνήσετε και εσείς αυτό βασικά κάνω και εγώ όταν ξυπνάνε και θαλω να χουζουρεψω λίγο ακόμα τους παίρνω στο κρεβάτι μου αν δεν είναι ήδη... Πάντως να ξέρεις είναι φυσιολογική ώρα αυτή για τα παιδιά όσο κουραστική και αν είναι για εμάς.. Και εμένα τα δικά μου τέτοια ώρα ξυπνούσαν το πρωί.. Και ο μεγάλος μου πάρα πολύ καλό ύπνο μωρό το πρωί όμως πάντα ξυονουσε 6 η ώρακαι κοιμόταν 9 το βράδυ χωρίς ενδιάμεσα ξύπνημα τα αλλά τον πρωινό ύπνο τον έκοψε 22 μηνών ο μικρός από την άλλη που μπορεί κάποιες φορές να ξυπνήσει ακόμα το βράδυ σπάνιες βέβαια πλέον είναι 3,5 χρόνων περίπου, τον πρωινό ύπνο τον έκοψε αν θυμάμαι Καλά γύρω στον χρόνο και εκείνος με πρωινό εγερτήριο 6 η ώρα περίπου απλά κοιμόταν ποιο νωρίς για μεσημέρι εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι το κάθε παιδί έχει τον δικό του ρυθμό...!! Και πλέον κάνω αμάν να τους ξυπνήσω το πρωί για να πάμε στο σχολείο πχ...

Δεν είναι όμως λίγο εγωιστική η έκφραση δώσαμε τόσα λεφτά; τα δώσατε για να ικανοποίησετε μια δική σας ανάγκη (να δείτε το παιδί να κάνει πετάλι και να χαίρεστε) η μία δική του ανάγκη να κάνει κάτι που απολαμβάνει και του αρέσει όπως του αρέσει; μου θυμίζει το άλλο αντιπαιδαγωγικο που έλεγαν οι γονείς μας εγώ εχω δώσει τόσα λεφτά σε φροντιστήρια για να μάθεις γράμματα και εσύ δε το εκτιμάς

Ούτε εγώ έχω παρατηρήσει αν υπάρχουν ξεχωριστές βρεφικές παιδικές χαρές με τις άλλες για μεγαλύτερα παιδιά, σε αυτές που πηγαίνουμε είναι μαζί, αλλά με μεγάλη μου έκπληξη μπορώ να πω ότι ο μεγάλος μου γιος από πέρυσι που ήταν 4 χρόνων έμαθε να χειρίζεται τα σκοινιά με πολύ μεγάλη άνεση στις κούνιες που δεν έχουν πλάτη τον χειμώνα που μας πέρασε ξεκίνησε να κάθετε στην αρχή καθόταν μπρούμυτα με την κοιλιά και έκανε γιατί καθιστός δε μπορούσε να την κουνήσει μόνος του... Και σιγά σιγά έμαθες και καθιστός μόνος του και τώρα πάει πολύ ψηλά... Δε ξέρω για εσάς αλλά αυτές οι κούνιες αρέσουν και σε μενα και όταν πάμε και δεν έχει κόσμο κάθομαι και κάνω και εγώ καμία φορά....

Όταν θα είναι έτοιμος να κάνει θα κάνει από μόνος του.. Όσο τον πιέζεις θα έχεις τα αντίθετα αποτελέσματα και μπορεί να φτάσει στο σημείο να μη θέλει να κάνει καθόλου ποδήλατο... Και τα δύο μου παιδιά αγαπάνε τα ποδήλατα ο μεγάλος και αυτός τα είχε στο δωμάτιο του.. Προσπαθήσαμε να του μάθουμε πετάλι δεν ήθελε με τίποτα και ένιωθε και άσχημα με τον εαυτό του που δε τα κατάφερνε.. Το αφήσαμε του πήραμε ποδήλατο ισορροπίας ξανά είδαμε το χαμόγελο στα χείλη του το κατάκτησε τέλεια και ήταν πολύ χαρούμενος.... Και φέτος 5,5 ετών έμαθε και το πετάλι από μόνος του γιατί απλά ήταν έτοιμος.. Δε σου λέω ότι θα φτάσει ο γιος σου σε αυτή την ηλικία για πετάλι γιστι ο γιος μου έχει μια δυσκολία στον συντονισμό κίνησης αλλά όταν είναι έτοιμος να το κάνει θα το κάνει από μόνος του.... Ο μικρός μου γιος που είναι 3 χρόνων δεν έχω ασχοληθεί καθόλου δεν ξέρω καν αν ξέρει να κάνει πετάλι βασικά πλέον δεν έχουμε και μικρά ποδήλατα για να φτάνει έσπασαν όλα, Αλλά πραγματικά δεν ασχολήθηκα καθόλου με το θέμα έχει το πατίνι του που το πάει σφαίρα και είμαστε όλοι χαρούμενη....

Εσπερο περιττό να σου πω, πως το παιδί σου είναι αγγελούδι με αυτά που μας περιέγραψες... Και αυτά τα τελευταία που έγραψες πως κάνει θα έπρεπε να ανησυχούσες αν δε τα έκανε είναι απόλυτα φυσιολογικά για την ηλικία του αυτή είναι η ταπεινή μου γνώμη.... Εμένα πάντως που τα παιδιά μου δεν είναι τόσο συνεργασίμα στο σπίτι στο σχολείο ο ένας παιδικό, ο άλλος νήπιο είναι πολύ ήσυχα και τα δύο και ακολουθούν τους κανόνες... Νομίζω πως τσάμπα αγχώνεσαι.... Και στο κάτω κάτω δε μπορείς να ξέρεις πως θα αντιδράσει ένα παιδί στο σχολικό του περιβάλλον μπορεί στο σπίτι να είναι ήσυχο και στο σχολείο με τόσα ερεθίσματα να είναι αντιδραστικό... Μπορεί στο σπίτι να μην υπακούει και στο σχολείο βλέποντας τα άλλα παιδιά και με τη καθοδήγηση της νηπιαγωγούς να είναι πολύ συνεργασιμος.... Απόλαυσε το καλοκαιράκι περίμενε με το καλό να ξεκινήσει η νέα σχολικη χρόνια να δεις πως θα αντιδράσει ο μικρός κ μετά να ξεκινήσεις να σκέφτεσαι αν χρειαστεί βέβαια που μπορεί να "υστερεί" ώστε με τη βοήθεια και τη καθοδηγη σας να βελτιωθεί το παιδί..

Το να μη θες να σε πλησιάσει το μικρό χαριτομενο σκυλάκι δεν σημαίνει ότι το φοβάσαι απλά μπορεί να ανατρίχιαζεις με τις τρίχες του που αυτό δεν έχει να κάνει με το μέγεθος του ζώου η μπορεί να μη θες να σε μυρίσει η να σε γλυψει που αυτό δεν είναι παράλογο έχει λογική εξήγηση και είναι δικαίωμα του...!

Δηλώνω βέβαια ξανθιά αλλά εγώ από αυτά που έχω διαβάσει έως τώρα έχω καταλάβει ότι θεωρούμε παράλογο το να δει κάποιος ένα μικρό χαριτομενο σκυλάκι που είναι γούτσου γούτσου και να μη θέλει να τον πλησιάσει για τον Χ η ψ λόγο... Ενω το να δει κάποιος μια κατσαρίδα και να τρέξει να την αποφύγει για να μη τον πλησιάσει αυτό το θεωρούμε λογικό γιατί το ένα έχει λογική εξήγηση ενώ το άλλο όχι...

Το να σιχαινεσε κάτι αυτό νομίζω δεν είναι φοβία η φοβία είναι κάτι τελείως διαφορετικό με τη φοβία η οποία καταλήγει σε πανικό νιώθεις το σώμα σου να τρέμει και νομίζεις πως η καρδιά σου θα φύγει από τη θέση της.. Τωρα αν κάποιος ανατρίχιαζει με την υφή της τρίχας ενός ζώου και δεν θέλει να τον πλησιάσει η να μη θέλει να τον γλυψει ένα ζώο είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΥ κάνεις δε μπορεί να του πει τίποτα εκτός αν του δημιουργεί λειτουργικό πρόβλημα που το πρόβλημα νομίζω δεν θα είναι μόνο στις τρίχες και στα σάλια ενός ζώου... Όπως και το να σιχενετε κάποιος μια κατσαρίδα και να τρέχει να την αποφύγει και αυτό είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΥ.... είτε έχει λογική εξήγηση είτε όχι.... Το να δεις όμως ένα μικρό σκυλάκι η μία αγέλη ζώων και να μην αντιδράσεις ώστε να μπορέσεις να το αποφύγεις από τον φόβο σου αυτό είναι φοβία και δεν ειναι καθόλου λειτουργική και θέλει ψάξιμο όπως το να δεις μια κατσαρίδα και να στέκεσαι ακίνητος από τον φόβο σου χωρίς να αντιδράς η μία αράχνη η οτιδήποτε τέλος πάντων όσο παράλογο και να το βλέπει κάποιος γιαυτό που το ζει δεν είναι καθόλου παράλογο..

Πίστεψε με δεν είναι καθόλου παράξενο, ίσως παράξενο είναι για όποιον δεν έχει ζήσει αυτό τον φόβο κατανοητό και σεβαστό... Αλλά υπάρχουμε και εμείς που κάποτε μας έπιανε πανικός και με τα μικρά σκυλιά όταν βλέπαμε μικρό σκυλί δεν προλάβαινα με να, συνηδειτοποιησουμε αν θα μας κάνει κακό η όχι αν θα έρθει να μας γλυψει απλά η όχι η αν δεν μας δώσει καθόλου σημασία γιατί απλά υπερτερουσε ο πανικός.. Ο φόβος είναι φόβος αυτό δεν αλλάζει και σημασία δεν έχει τι σε φοβίζει το συναίσθημα του φόβου είναι ανεξέλεγκτο είτε κάποιος δει ένα σκυλί, είτε μια κατσαρίδα είτε κλειστεί σε ασανσέρ είτε πετάει με αεροπλάνο είτε φοβάται το σκοτάδι είτε έχει αγοραφοβία κτλπ.... Σημασία έχει να βρούμε από που πηγάζει αυτός ο φόβος ώστε να τον καταπολεμησουμε και να τον ξεπεράσουμε όσο μπορούμε