ΑΡΓΚ

Aν νιώθεις την κοιλιά να "πετρώνει" ή έχεις πόνους που δεν είναι συνηθισμένοι, πόσο μάλλον αν είναι περιοδικοί, πρέπει να μιλήσεις άμεσα με γιατρό. Ελπίζω να μην είναι τίποτα.

Θα έλεγα να δοκιμάσεις μαλάξεις στο στήθος (ψάξε για breast compressions να δεις πώς είναι) και συχνές εναλλαγές στήθους, ώστε με το που τι βλέπεις να παίζει ή να θυμώνει, αλλάζεις στήθος, όσες φορές χρειαστεί, ώστε να θηλάζει και να μην πιπιλάει χωρίς αποτέλεσμα.

Οι 10-12 ή και περισσότεροι θηλασμοί τη μέρα, και ο καθένας να κρατά ώρα, ή το βράδυ ουσιαστικά 4-5 ώρες σερί, είναι φυσιολογικό. Το μη φυσιολογικό είναι να πέφτει το μωρό γρήγορα σε καμπύλες. Όταν λες θηλάζει ασταμάτητα τη μέρα, εννοείς ότι το βράδυ χορταίνει με το μπουκάλι και δεν ξυπνά; Γιατί αν ναι, τότε το μπουκάλι σας κάνει πιθανώς ζημιά. Σε μωρό που δεν παίρνει ικανοποητητικό βάρος, είναι απαραίτητα τα γεύματα και τη νύχτα. Γιατί έχεις κόψει γαλακτοκομικά; Δυσανεξία σε γαλακτοκομικά και συμπλήρωμα είναι περίεργος συνδυασμός.

Τα σαραντάρια πάνε μόνο για φοιτητές, μιας και το airbnb δύσκολα μπορεί να προβλεφθεί τι θα κάνει, το εβδομηντάρι λογικά είτε πάλι για φοιτητή ή για εργένη. Θες να βγάλεις χονδρικά 300 ευρώ από το διαμέρισμα μετά από φόρους, που δε στέκει ούτε αν μιλάς για πραγματικά καλή περιοχή και εντελώς κέντρο. Ανάλογα το συνολικό σου εισόδημα, μπορεί να μιλάς και για 500+ νοίκι για το σαραντάρι για να βγάλεις φόρο εισοδήματος + ΕΝΦΙΑ νεόδμητης κατοικίας. Πιο απόμερα Αττική, αυτό είναι νοίκι για μεγάλο δυάρι ή και μικρή μονοκατοικία/μεζονέτα για οικογένεια, οπότε και για Κολωνάκι να μιλάς (που δεν ταιριάζει στην περιγραφή) δε βλέπω πώς θα κάνεις απόσβεση.

Ένα παιδάκι 2, 3 και παραπάνω που κάνει την ανάγκη του και οι γονείς προσπαθούσαν να καθαρίσουν, δεν μπορώ να φανταστώ κανέναν φυσιολογικό άνθρωπο να ενοχλείται. Να ήταν ανοιχτά τα πάντα και να αγνοούσατε τα καταστήματα με τουαλέτες και να πηγαίνατε δίπλα από εκεί που ο άλλος πίνει τον καφέ του , θα ήταν λογικό να σας βρίσουν, αλλά αν κάποιος ενοχλείται από μία κατάσταση έκτακτης ανάγκης, έλεος!

Mε ποιον τρόπο μπορούν να σου κόψουν πρόστιμο για απανωτά μηνύματα; Δεν νομίζω ότι ισχύει.

To ηθικό θέμα είναι τεράστειο και υπαρκτό, αλλά δεν υπάρχει απάντηση που να καλύπτει όλους. Για εμένα, για λόγους ηθικής, θα έλεγα καθαρό όχι. Αλλά δεν είμαστε ίδιες. Όπως εγώ δεν πάω π.χ. στην εκκλησία και για άλλον είναι βασικό κομμάτι της ζωής του και του δίνει δύναμη, ή δεν αγοράζω σκύλο αλλά ο άλλος αγαπάει το σκυλί ράτσας του. Εφόσον κάτι δεν παραβαίνει κανένα νόμο, είναι πολύ προσωπικό θέμα η ηθική για να βάλεις άλλον κριτή εκτός από τον εαυτό σου.

Άντε καλέ. Αυτό ακριβως εννοώ: εσύ μπορείς, εγώ δε θα μπορούσα. Να μην κάνεις εσύ παιδί επειδή δε θα μπορούσα εγώ; Ή να έκανα εγώ τώρα, επειδή μπορείς εσύ; Δεν έχουμε όλοι ίδιες αντοχές, βιώματα, υγεία, χαρακτήρα. Μα το ίδιο λέμε, απλά το φέρνω σαν πιο συνηθισμένο και οικείο παράδειγμα του πόσο διαφορετικές αποφάσεις παίρνουν οι άνθρωποι. Ο ένας μπορεί και θέλει, ο άλλος όχι. Αν με ρώταγες και σου έλεγα ότι εγώ με τίποτα, δε θα έκανες εσύ παιδί; Χαζό δε θα ήταν; @athinais με παρεξήγησες, δεν ήταν αυτή η ερώτηση. Σε ένα ζευγάρι, ταύτιση απόψεων 100% δεν υπάρχει ποτέ. Ούτε και σε φίλους, αδέρφια ή γονείς και παιδιά. Γι αυτό ρωτάω και ποιος σπρώχνει τον άλλο σε αυτό το ταξίδι, αλλά και ποιος ανησυχεί περισσότερο; Εγώ θα ξεκινούσα από εκεί, να πάω σε έναν ειδικό μαζί με το σύζυγο και να μιλήσω για το πώς νιώθει ο καθένας μας. Νομίζω θα ήταν πιο εποικοδομητικό από το να συζητάς με αγνώστους, για να δείτε αν για εσάς αξίζει το ρίσκο ή όχι.

O κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, δεν έχει νόημα να κάνεις γκάλοπ για τέτοια πράγματα. Εμένα μου φαίνεται αδιανόητο να είμαι μαμά δεκαπεντάχρονου στα 60, άλλη γυναίκα κάνει παιδί στα 50. Εγώ μπορεί να μην έκανα ποτέ παιδί με δωρεά, άλλος μπορεί να είναι ενθουσιασμένος στην ιδέα. Δική μου άποψη είναι ότι αν υπάρχουν επιφυλάξεις σε σχέση με τη γέννηση ή την υιοθεσία ενός παιδιού, δεν πρέπει να γίνεται. Αν ο ένας γονιός ας πούμε θέλει ένα παιδί και ο άλλος είναι πολύ χλιαρός προς το αρνητικό, για εμένα η απάντηση είναι Οχι, για να πάω σε ένα σενάριο που είναι πιο συνηθισμένο από την δωρεά ωαρίων. Εγώ λοιπόν αν είχα έντονες επιφυλάξεις για οτιδήποτε αφορά παιδιά, θα έτεινα στο Όχι, γιατί επιστροφή δεν έχει... Αυτό δηλαδή το "όταν το αγκαλιάζεις όλα αλλάζουν, μην το σκέφτεσαι και αν υπάρχει αγάπη όλα λύνονται" και λοιπά καθησυχαστικά που ακούγονται κατά καιρούς όταν μέλλοντες γονείς προβληματίζονται, τα βρίσκω επιπόλαια και επικίνδυνα. Οι επιφυλάξεις πάντα πρέπει να εξετάζονται και να λαμβάνονται σοβαρότατα υπόψη! Και για να πω τον αντίλογο στο "πολύ το σκέφτεσαι, εγώ απλά ήθελα να κρατήσω αγκαλιά το μωράκι μου", ακριβώς ότι η μία υποψήφια μαμά δεν το σκέφτοταν καν το αρνητικό, αλλά η άλλη ναι, είναι κάτι που δεν πρέπει να αγνοηθεί. Αν δεν είναι Ναι χωρίς επιφυλάξεις και εγγυήσεις, οποιοδήποτε μωρό, θέλει δεύτερη και τρίτη και εκατοστή σκέψη. Και επίσης να ρωτήσω καταρχήν ο υποψήφιος μπαμπάς τι λέει; Γιατί και εκείνου η γνώμη μετρά περισσότερο από οποιουδήποτε αγνώστου

Eίναι βασική υπηρεσία σε όλα τα κέντρα μελέτης. Ο βασικός στόχος. Με τις περικοπές των συντάξεων την τελευταία δεκαετία, είναι αρκετά συνηθισμένο για γυναίκες που βγήκαν σε πρόωρη σύνταξη, και ξαφνικά είδαν τα πάντα να ανατρέπονται, να ψάχνουν για δουλειά με παιδιά, και σε μεγάλο βαθμό γιατί αυτό μπορεί να γίνει μαύρα και δεν θέτει σε κίνδυνο τη σύνταξη. Μου έλεγε γωνστή ότι είχε βγει σε πρόωρη σύνταξη στα 50, ως πολύτεκνη και εργαζόμενη από τα 22. Και ξαφνικά στα 55 της είδε τη σύνταξή της κομμένη στο μισό, δεν μπορούσε να επιστρέψει στην υπηρεσία της πια, και ή θα συμπλήρωνε κάπως το εισόδημα μάυρα ή θα ζούσε σε παγκάκι, αφού δεν επιτρεπόταν να εργαστεί και να φορολογηθεί διατηρώντας τη σύνταξή της, και προφανώς δεν θα μπορούσε να αρχίσε αναζήτηση εργασίας σε άσχετο τομέα σε αυτή την ηλικία χάνοντας τη σύνταξη. Από τα παρανοϊκά του κράτους μας, να θες να είσαι τίμιος και να μην μπορείς.

Ναι, νομίζω ότι όσοι αφήνουμε τα παιδιά μας να κάνουν τσίσα στη φύση, δεν εννοούμε ούτε σε νεραντζιά στην Σόλωνος, ούτε στην άκρη της παιδικής χαράς, αλλά εφόσον οι συνθήκες το επιτρέπουν (σχετικά εξοχική έκταση δηλαδή). Το να κατουράς στην παιδική χαρά και δίπλα από τα τραπέζια των άλλων, ασχολίαστο...

Yπάρχουν αγοράκια που σκουπίζονται όταν κάνουν τσίσα; Ομολογώ ότι ούτε καν το είχα φανταστεί ότι γίνεται αυτό.

Νομίζω ότι βασανίζεστε άδικα. Αν συμβαίνει αυτό συστηματικά, δεν είναι έτοιμος για όρθιος. Νομίζω είναι πολύ συνηθισμένο και μέχρι 4-5 ετών να κάθονται τα αγόρια.

Aν είναι σε φάση να κατουράει το πάτωμα και όχι σταγόνες, θα πρέπει να κάθεται ακόμη σε αυτή την ηλικία, δεν είναι "ντροπη". Αν είναι απλά σταγόνες, του μαθαίνεις να καθαρίζει.

Το καθεστώς των ολοήμερων κυριολεκτικά αλλάζει από χρονιά σε χρονιά. Παλιά είχαν δασκάλους μόνο για το ολοήμερο,και ήταν λαχείο, μπορεί να ήταν κάποιος πολύ καλός, μπορεί να ήταν άσχετη ειδικότητα που το έκανε αγγαρεία, και δεν άλλαζε. Μετά το άλλαξαν να είναι με βάρδιες δάσκαλοι και ειδικότητες του σχολείου, οπότε ούτε ο ίδιος ήταν κάθε μέρα, ούτε ήταν άσχετοι με το τι συμβαίνει στο σχολείο. Τώρα δεν ξέρω σε τι φάση είμαστε. Αλλά και με τα δύο σενάρια, το ολοήμερο ήταν πιο κοντά σε αυτό που φαντάζεται κανείς σαν απογευματινή απασχόληση: μεσημεριανό, μελέτη χωρίς πολλές παρεμβάσεις κλπ. Το θέμα που είχα εγώ είανι ότι δύσκολα βρίσκεις γυναίκα να θέλει να εργαστεί 1-2 ώρες το πολύ, υποθέτοντας ότι μεταξύ 5-6 γυρνάνε οι περισσότεροι εργαζόμενοι. Όταν το είχα ψάξει, ήταν πολύ πιο ευκολο να βρω γυναίκα να παίρνει τα παιδιά 1 και να εργάζεται 4-5 ώρες μέχρι να γυρίσω, παρά να βρω για νατα παίρνει 4. Αν σκεφτείς ότι για 3 παιδιά που έχω, οι τιμές για 4ωρη εργασία τη μέρα ήταν στα 300-400 ευρώ, ανάλογα αν και τι δουλειές ήθελα, δύσκολα θα έβρισκα μία κοπέλα να αναζητά εργασία για ένα κατοστάρικο το μήνα για να κάθεται μια ώρατη μέρα με τα παιδιά. Εκτός αν βρεις καμιά γειτόνισσα, που δεν κάνει κόπο και βγάζει ένα χαρτζιλίκι.