ΑΡΓΚ

Δε θα βρεις τελικα καμια απαντηση στην οικογενεια, ουτε νοημα στη ζωη, ουτε πραγματοποιηση των απωθημενων σου, ουτε θα δεσμευσεις τον συντροφο σου, αλλα πολλα παιδια γεννηθηκαν μονο και μονο με αυτο το σκεπτικο. Δυστυχως. Ναι, αλλα εδω γι αυτο νομιζω οτι μιλαμε. "Δεν εχω σχεση, δεν εχω δουλεια, θα παω φανταρος", αλλα "σε 2 χρονια θα βαλω μπρος για οικογενεια". Αυτο μονο μοιραζοντας χαρτακια "ζητειται μανα για τα παιδια μου" γινεται.

Γενικά σε μια εγκυμοσύνη, παίζει ρόλο και τι έκανε κανείς πριν. Αν δηλαδή κάποιος κολυμπάει όλο το χρόνο, ή συνηθίζει να πηγαίνει στη θάλασσα από το Μάιο και να κολυμπάει με τις ώρες, προφανώς είναι διαφορετικό από κάποιον που κάνει 5 μπάνια το χρόνο και αυτά μόνο Αύγουστο σε ζεστη παραλία για 10 λεπτά το πολύ, οπότε δεν είναι και εύκολο φαντάζομαι να υπάρχουν τόσο γενικές οδηγίες. Αλλά σίγουρα ότι προκαλεί δυσφορία, δεν υπάρχει λόγος να γίνεται!

Nαι, προφανώς, το να μην ειναι ο ένας έτοιμος για κάτι σοβαρό (ή και να μη θέλει ποτέ σταθερή σχέση ή οικογένεια) ενώ ο άλλος ονειρεύεται κάτι διαφορετικό, είναι λόγος για να διακοπεί μια σχέση. Αλλα δεν μπορείς και να αρχίσεις να βγαίνεις ραντεβού και από την αρχή να ξεκαθαρίζεις ότι το πας για γάμο και παιδιά. Ή θα πέσεις στον πρώτο/η απελπισμένο/η με διάφορες ανασφάλειες που ψάχνει έναν σύντροφο ο,τι να 'ναι, ή σε προικοθήρα, ή ο άλλος/η θα την κάνει με ελεφρά πηδηματάκια. Σαφώς και δεν αρκεί το να ταιριάζεις με τον άλλο ή να σου αρέσει για να κάνεις οικογένεια, αλλά και να μιλάς για οικογένεια, πριν καν γνωρίσεις τον άλλον;

E τοτε παμε σε συνοικεσιο. Προφανως αν με πλησιασει στο γυμναστηριο, στη δουλεια η στην παρεα ενας τυπος και μου πει "καλημερα, με λενε Γιαννη, θα ηθελες να βγουμε για καφε, αλλα να σου πω οτι σκεφτομαι για οικογενεια και 3 παιδια με 2 χρονια διαφορα", η θα βαλω τις φωνες η θα κατουρηθω απο τα γελια και μαλλον το 99% των γυναικων (και ανδρων) το ιδιο.

Υποθέτω ότι δε μιλάς για υιοθεσία, που έχει μεγάλες αναμονές και πόσο μάλλον για μονογονέα, οπότε ή μιλάς για συνοικέσιο ή είσα πολύ εγωκεντρικός χαρακτήρας καθι πολύ προστατευμένος από τηνπραγματική ζωή. Αν είναι συνοικέσιο, δεν έχω άποψη, δεν ξέρω καν αν γίνονται στις μέρες μας. Αν μιλάς για δημιουργία οικογένειας με κάποια κοπέλα, πρώτα πρέπει να τη γνωρίσεις, να σε γνωρίσει, να την ερωτευτείς, να σε ερωτευτεί, να μάθετε καλά ο ένας τον άλλον, να είστε και οι δύο έτοιμοι για γάμο, και μετά να δείτε και αν και πόσα παιδιά θέλετε. Επειδή η ζωή δεν είναι παραμύθι, ή όλο αυτό είναι όπως λέγαμε σα 5 μας "όταν μγαλώσω θα κάνω 5 παιδιά, τα 3 αγόρια αλλα θα είμαι και πιλότος πύραυλου", ή πραγματικά δεν καταλαβαίνω πώς είναι δυνατό να πιστεύεις, όντας εργένης, ότι γίνονται τέτοια πλάνα στην αληθινή ζωή.

Ερωτήσεις προς ουδέτερους παρατηρητές, γιατί ή εγώ είμαι υποχόνδρια, ή οι φίλοι μου στον κόσμο τους. 1) Μας έχουν καλέσει σε παιδικό πάρτυ. Σε ανοιχτό χώρο. Θα πάμε μεν, αλλά εφόσον θα υπάρχει τούρτα με κεράκια, δεν θέλω να φάμε και θα έχω προετοιμάσει το παιδί να αρνηθεί. Μας συνέβη σε άλλο πάρτυ πρόσφατα, ένιωσα πολύ άσχημα, ήμασταν οι μόνοι που αρνήθηκαν. Είμαι υπερβολική; Με το παιδί που γιορτάζει, βρισκόμαστε σχεδόν καθημερινά. 2) Μας έχουν επίσης καλέσει σε χώρο διασκέδασης, με πισίνα. Είναι Κυριακή, είναι μέρος που προσελκύει πολύ κόσμο, και τουρίστες. Αν και πηγαίνουμε σε πισίνα κολυμβητηρίου, εκεί το κοινό είναι περιορισμένο, σταθερό, και σαφώς υπάρχουν κανόνες που τηρούνται αυστηρά. Σε οργανωμένες παραλίες πηγαίνουμε, αλλά και εκεί, δεν συγχρωτιζόμαστε με αγνώστους και δεν είναι ιδιαίτερα τουριστικές περιοχές όπου πάμε. Ο συγκεκριμένος χώρος, σίγουρα θα έχει και τουρίστες, και θα είναι καμιά δεκαριά παιδιά, που αποκλείεται να ακολουθήσουν κανόνες. Τα παιδιά μου είναι έξω φρενών που τους είπα ότι μάλλον δε θα πάμε, αλλά νιώθω ότι είναι μεγάλο το ρίσκο. Θα το κάνατε;

Αν δεν απατωμαι, οι περισσοτεροι εποχικοι υπαλληλοι εχουν μεινει ετσι κι αλλιως χωρις δουλεια, με μαλλον λιγες εξαιρεσεις, και ειδικα στα νησια. Στις υπολοιπες περιοχες, ακομη και σε οσα τουριστικα μερη δουλευουν αρκετα με Ελληνες, παλι πολλες επιχειρησεις δεν εχουν καν ανοιξει απο οσο ακουω απο φιλους. Μια που μειωμενη κινηση για 1-2 μηνες, με τεραστιο ρισκο για το συστημα υγειας, δεν καταλαβαινω πια οικονομια θα προστατευσει.

Γαλα σκονη δωρο, ειναι πρακτικη που εφαρμοζοταν κατα κορο 50 χρονια πριν στην Ελλαδα, και εχει απαγορευτει, αν και συνεχιζει να εφαρμοζεται σε τριτοκοσμικες χωρες οπου οι εταιρειες κανουν ο,τι τους κατεβει. Αλλαξε παιδιατρο.

Στο Έλενα, Βαρβαρίγος.

Εμένα πάλι το να γίνεται κάποιος γονιός, και μάλιστα για πρώτη φορά στα 40 και, με παραξενεύει. Και το βλέπω και από τον άντρα μου, για το τελευταίο μας παιδί που ήταν 45 όταν γεννήθηκε, ποτέ δεν υπήρξε ο πατέρας που ήταν για τα αδέρφια του.

28 χωρίς σύντροφο και χωρίς ακόμη να έχεις πάει φαντάρος, σημαίνει παιδί μετά τα 30. Οπότε το κεφάλαιο "παιδί νέος" έχει έτσι κι αλλιώς κλίσει, δεν καταλαβαίνω καν το ερώτημα. Κάνω παιδί νέος, εννοούμε σίγουρα πριν τα 30, δε νομίζω ότι κανείς αναφέρεται σε τριαντάρη, για τη συνηθισμένη ηλικία μιλάς πια. Και έτσι κι αλλιώς, δεν είναι κάτι που προγραμματίζεται, ειδικά αν δεν έχεις καν σχέση, πόσο μάλλον σοβαρή σχέση. Πραγματικά δεν καταλαβαίνω καν ποιο είναι το ερώτημα.

Tα χρήματα είναι το λιγότερο πρόβλημά σας, εδώ κινδυνεύετε με καταγγελία για απαγωγή ή κακοποίηση αν η μαμά είναι τόσο ανεύθυνη. Δεν μπορείτε να έχετε ένα άγνωστο ουσιαστικά παιδάκι στο σπίτι σας, αν είναι δυνατό!

Υπτίθεται ότι στα ΜΜΜ είναι υποχρεωτική η μάσκα. Δε φοράει κανείς, και έρχονται πλέον εισαγόμενα κρούσματα μαζικα. Στα μισά μαγαζιά, δε φοράνε πια μάσκα, ειδικά σε λιγότρο κεντρικές περιοχές. Αλλά όταν είχαμε ελάχιστα κρούσματα το Μάρτιο, σου κόβανε αβέρτα πρόστιμα, γιατί έκατσες στο παγκάκι σ ένα πάρκο μόνος σου στη μέση του πουθενά.

Μίλησα χτες με φίλη από την Αγγλία. Ερχεται μία φορά το χρόνο για να δει τη μαμά της, σε μικρή πόλη της Ελλάδας. Φέτος αν και λογικά θα μπορεί, δε θα έρθει. Η γνώμη της είναι ότι οι Έλληνες δεν έχουμε καταλάβει τίποτα από το τι συμβαίνει σε άλλες χώρες, και παίρνουμε ένα πολύ μεγάλο ρίσκο ανοίγοντας τα σύνορα,. Η ίδια περιμένει ότι θα βρεθούμε το Φθινόπωρο εκεί που ήταν η Αγγλία το Πάσχα. Δυστυχώς η στατιστική είναι το επάγγελμά της, και πιστεύω ότι αυτό που λέει είναι λογικό και αναμενόμενο, αν δεν αλλάξουμε κάτι. Το Μάρτη ένα κρούσμα βρίσκαμε, και ψάχναμε να απομονώσουμε συνταξιδιώτες, συγγενείς, συμμαθητές των παιδιών, συναδέλφους κλπ. Τώρα μπαίνουν δέκα - δέκα στη χώρα, και μάλλον κανείς δεν ασχολείται, ο κόσμος θεωρεί στην πλειοψηφία του ότι όλο αυτό πάει πέρασε και επειδη έχει ζέστη, δε μας νοιάζει πια.

Θεσαλλονική, Λάρισα, Ηράκλειο,Πάτρα; Κάποια άλλη μεγάλη πόλη κοντά σου; Δυστυχώς δεν μπορείς να βγάλεις άκρη από τις εμπειρίες άλλων, αν και καταλαβαίνω την αγωνία σου.