ΑΡΓΚ

Οταν η κόρη μου είχε πιπίλα για τον ύπνο και ήθελα να την σταματήσουμε, η παιδίατρος μας είχε πει ότι το κόψιμο της πιπίλας μπορεί να προκαλέσει πνιγμό γιατί από την κομμένη άκρη μπορεί να μαδήσει. Δεν ξέρω αν ισχύει, αλλά μου είχε φανεί λογικό , οπότε απλά την είχαμε μαζέψει, αφού το συζητήσαμε μαζί της. Είχε μεν στεναχωρεθεί, αλλά δε θυμάμαι κάτι δραματικό, απλά άργησε πολύ να την πάρει ο ύπνος τις πρώτες μέρες.

Για να μην παρεξηγηθώ, μας είχε πει ειδικός όταν είχαμε απευθυνθεί, ότι αν ένα παιδί λέει μόνο διάφορα σε -α-α, δεν μπορείς να θεωρήσεις ότι κάνει πρόοδο, γιατί αυτοί οι ήχοι είναι οι πιο "αυθόρμητοι" και δεν είναι τυχαίο που σε όλες τις γλώσσες τα οικεία πρόσωπα είναι παραλλαγές αυτών των ήχων: μαμα μπαμπα νταντα γιαγια νανα κλπ. Οπότε αν ένα παιδάκι λέει μόνο τέτοιους συνδυασμούς, δεν μπορείς να ησυχάσεις, όπως θα ησυχάσεις όταν ακούσεις και το παππού που είπες παραπάνω.

Α, και ελπίζω όταν ήρθε για βοήθεια, να κλήθηκαν να δώσουν δημοσίως εξηγήσεις και να ζητήσουν συγγνωμη οι νταήδες!

Αν και σε γενικές γραμμές το να αμυνθεί όχι απλά είναι λογικό αλλά και απαραίτητο, το να τρέξει να φύγει και να ζητήσει βοήθεια σε μία τέτοια κατάσταση είναι μάλλον μονόδρομος. Ενα 8χρονο απέναντι σε 3 12χρονα δεν έχει καμία πιθανότητα να ανταπεξέλθει, και πρέπει να νιώθει ότι σε καμία περίπτωση δεν είναι ντροπή να ζητήσει βοήθεια. Από εκεί και πέρα, σε καμία περίπτωση μην του πεις να προσπαθήσει να το παίξει "φιλειρηνιστής", απλά θα γίνει σάκος του μποξ. Πρέπει να ξέρει ότι δεν είναι ντροπή να τρέξει, να φωνάξει δυνατά για βοήθεια, να "καρφώσει" και αν δεν υπάρχει εναλλακτική, να ρίξει και όσες χρειαστεί ο ίδιος.

Αν έτσι προσπαθείς να καταλάβεις π.χ. την πατρότητα, δύσκολο.

Δεν νομίζω ότι είναι πρόβλημα. Εγώ έτσι ξεκίνησα τα παιδιά μου από μωρά: τα έβαζα να κάτσουν, έπαιζαν κλπ, και τελικά ξεκίνησαν να κάνουν κακά εκεί και τους έμεινε για ένα διάστημα το συνήθειο να κρατάνε μαζί και ένα παιχνιδάκι ή ένα "βιβλίο". Για λόγους υγιεινής και μόνο, δε θα άφηνα το παιχνίδι να συνεχιστεί μετά που έχει ήδη το παιδί χρησιμοποιήσει την τουαλέτα, αλλά σίγουρα δεν βλέπω το κακό να κάθεται πριν, αν π.χ. θέλει λίγο χρόνο από την ώρα που κάθεται μέχρι να ενεργηθεί. Ειδικά στην αρχή, το εικοσάλεπτο δε μου φαίνεται παράλογο, αν είναι πριν. Μετά από 1-2 λεπτά αν ξέρεις ότι έχει ,τελειώσει σίγουρα, θα έλεγα να το σηκώνεις με αποφασιστικότητα, να πατήσετε καζανάκι, να πλύνετε χέρια κλπ, να το συνηθίζει σαν μέρος του "τελετουργικού" της τουαλέτας. Λογικά αν του δίνεται η ευκαιρία να πατήσει μόνο π.χ. την αντλία του σαπουνιού ή κάτι άλλο εξίσου "εξωτικο" θα του αρέσει.

Μαμα-μπαμπα-γιαγια-νταντα και ολες οι -α-α παραλλαγες δυστυχως δεν μετρανε για λεξεις, οταν τουλαχιστον εξεταζουν αν υπαρχει καποιο θεμα στην ακοη η στην ομιλια. Απο εκει και περα, λογικα αν το παιδι μιλαει οταν χρειαζεται, γιατι δεν μετρας και αυτες τις λεξεις; Αν εχει πει μια φορα "μανταρινι" προφανως μετραει. Εκτος λεει κατι εντελως ασχετο που εσυ εχεις μαθει οτι εννοει το μανταρινι, π.χ. η κορη μου σε καποια φαση ελεγε κατι σαν "μπαμπου" που εγω μεν ειχα καταλαβει οτι ειναι το μπισκοτο, αλλα σιγουρα δεν μπορουσε να θεωρησει κανεις οτι το παιδι ειπε "μπισκοτο".

Δεν σε εχει παραπεμψει σε ειδικο; Εστω ενδοκρινολογο;

Ακουγεται τυπικη αποβολη απο την προσωπικη μου εμπειρια. Και μαλλον ενδειξη οτι ο γιατρος δεν ειναι και ο καλυτερος στους υπερηχους αν δυο μερες πριν δεν ειδε τιποτα.

Α και οτι το βραδυ δε βγαζει γουλιες εξηγειται απο εντονη ροη: θηλαζοντας ξαπλωμενες και οι δυο, το γαλα δεν τρεχει τοσο γρηγορα, ειναι κλασικο κολπο για εντονη ροη ο θηλασμος στο κρεβατι

Ακουγεται σαν εντονη ροη, που την κανει να τρωει γρηγορα. Θηλαζεις ενα λεπτο, τη βγαζεις, πιεζεις το στηθος ελαφρα οσο χρειαστει, ξαναθηλαζεις οταν πεσει η ροη. Σε καθε ταισμα.

Θα έπαιρνα μία δεύτερη γνώμη από άλλο παιδίατρο, δεν ακούγεται και πολύ φιλικός στο θηλασμό ο συγκεκριμένος, ό,τι κι αν υποστηρίζει θεωρητικά.

Αν είναι συνδεδεμένο μόνο με αυτό το γεγονός, νομίζω απλά θέλει χρόνο, δεν αξίζει να το σκέφτεσαι

Στην τάξη της κόρης μου χρόνια πριν, ήρθε ένα παιδάκι που δεν μιλούσε καλά καλά, Α δημοτικού. Οι γονείς πήγαν στα ΚΕΔΔΥ και η σύσταση ήταν ειδικό σχολείο. Το γνωρίζω γιατί το σχολείο κανένα απόρρητο δε σεβάστηκε, και έγιναν συζητησεις απείρου κάλους στη μέση της αυλής πριν την προσευχή, με τον τότε διευθυντή και τη δασκάλα να φωνάζουν ότι το παιδί πρέπει να πάει σε ειδικό σχολείο στους γονείς, εκείνοι να επιμένουν το παιδί να μπει στην τάξη, το παιδί πανικόβλητο να κλαίει κλπ κλπ. Σκηνές τριτοκοσμικές. Παρά τις δυσκολίες και το bullying από συμμαθητές, το παιδί σήμερα πηγαίνει γυμνάσιο, και δεν έμεινε σε καμία τάξη του γυμνασίου, επανέλαβε μόνο τελικά την Α δημοτικού. Οι γονείς λοιπόν είχαν δίκιο, και το παιδί δεν είχε κανένα λόγο να βγει από το σύστημα εκπαίδευσης. Φαντάζομαι πως είναι η εξαίρεση, αλλά αλίμονο αν είχε μπορέσει να επιβληθεί η περιθωριοποίηση αυτού του παιδιου. Θα είχαμε γυρίσει πολλά χρόνια πίσω...

Mην παρανομείς για χάρη του εργοδότη, μόνο εσύ θα μπλέξεις. Αν θα χρειαστείς αναρρωτική, θα γραφτεί σαν αναρρωτική, είναι και προστασία για σένα αν σου συμβεί κάτι, αλλιώς θα λέει ότι δεν είχε ιδέα. Αν σου χρωστάει άδεια, είναι δικό του πρόβλημα, αυτόν κυνηγά ο νόμος.