ΑΡΓΚ

Τι εννοείς 2 μήνες ΠΡΙΝ μείνεις έγκυος; Πώς θα ξέρεις αν θα μείνεις έγκυος τον άλλο μήνα ή σε 5 χρόνια; Αν υποθέσουμε ότι θες να αλλάξεις αντικείμενο εργασίας, γιατί να σκαρφιστείς ένα τόσο πολύπλοκο σχέδιο; Απλά ξεκίνα τώρα να κοιτάς τι θες να κάνεις, και κάνε το κανονικά, με παραίτηση. Τι σε εμποδίζει;

Για ποιο λόγο πηγαίνει το παιδί στο σταθμο; Φαντάζομαι ότι έτσι κι αλλιώς το ωράριο που περιγράφεις δεν σε εξυπηρετεί αν είσαι εργαζόμενη, οπότε;

Θα ήταν τρομακτικό αν ένα νεογέννητο δεν ήταν προσκολλημένο στη μαμά του (ή όποιον άλλον το φροντίζει κατά κύριο λόγο), πόσο μάλλον έναν νεογέννητο που θηλάζει. Ασφαλώς και δεν έχει κακομάθει το μωρό, θα έπρεπε να σε ανησυχεί αν αδιαφορούσε μένοντας μόνο, οπότε είναι ίσα ίσα πολύ καλό σημάδι ο ενθουσιασμός όταν γύρισες. Από εκεί και πέρα, αν έχει επαφές με τη γιαγιά συχνά, είχε μόλις θηλάσει όταν έφυγες, και αν μιλάμε για 1-2 ώρες, δεν είναι φυσιολογικό να πλαντάζει στο κλάμα, οπότε ή ήταν ένα τυχαίο γεγονός από κάτι άσχετο (π.χ. πονάκια) ή η γιαγιά κάτι έκανε πολύ διαφορετικό από εσάς που το έβγαλε πολύ από τη ρουτίνα του. Δες αν θα επαναληφθεί με μια σύντομη απουσία, και αν ναι, μάλλον τελικά η γιαγιά δεν κάνει για babysitter.

Αν λείψεις για ένα τρίωρο, θηλάζεις πριν και μετά και άντε να χρειαστεί και 30-50 ml ανάμεσα αν γκρινιάζει, μην αγχώνεσαι ότι για ολιγόωρη απουσία θες μεγάλες ποσότητες.

Αποψη μου ως μαμά μεγαλύτερων πια παιδιών, που αποδεδειγμένα έχουν μάθει να διαβάζουν μόνα πια σωστά και με καλά αποτελέσματα, είναι ότι εφόσον ξέρεις/μπορείς, είναι καλό να βοηθάς το παιδί να μάθει πώς να διαβάζει, πώς να έχει ένα ευπαρουσίαστο γραπτό, πώς να διορθώνει τα λάθη του. Σε καμία περίπτωση δε διορθώνεις εσύ υπαγορεύοντας τη λύση σε ένα πρόβλημα, δε λύνεις εσύ τις εργασίες του παιδιού, ούτε περιμένεις ό,τι κάνει να είναι τέλειο. Αλλά αυτό που έχει σημασία είναι το παιδί να μάθει, όχι να μάθει μόνο από το σχολείο, αλλά από όπου μπορεί. Εφόσον ξέρεις το λάθος (γιατί θα έρθει ώρα αργότερα που δε θα ισχύει πάντα αυτό), ζητάς από το παιδί να ξαναδεί τι έχει κάνει, να δει αν κάτι δεν πάει καλά, και συζητάτε, με την έννοια ότι το παροτρύνεις να σκεφτεί τι μπορεί να βελτιωθεί. Π.χ. αν είναι άσχημα γράμματα, ζητάς να βελτιώσει τα προφανή προβλήματα, εφόσον πιστεύεις ότι μπορεί (μη βρεθεί να γράφει 1 ώρα ξανά και ξανά μία λέξη για να είναι "τέλεια", αλλά να μάθει ότι δεν πάμε ένα γραπτό με τα μισά γράμματα σε άλλο μέγεθος και μουτζούρες). Αν μεθαύριο έχει λάθος στην αντιγραφή, ζητάς να συγκρίνει με το πρωτότυπο και να διορθώσει. Αν έχει λάθος σε μία πρόσθεση, ζητάς να την ξαναδεί κι αν εντοπίσεις δυσκολία, κάνετε μαζί ένα άλλο παρόμοιο παράδειγμα. Τώρα στην αρχή, βοηθά να τσεκάρεις πριν τελειώσει. Αν δεις ότι έχει να γραψει 10 γραμμές, και στην πρώτη έχει ξεκινήσει στη μέση της σελίδας αντί την αρχή, το επισημαίνεις από την αρχή, για να μη δυσανασχετήσει όταν δει ότι πρέπει να διορθώσει ολόκληρη σελίδα. Η αν δεις ότι ένα γράμμα το γράφει περίεργα, όταν το εντοπίσεις το επισημαίνεις και δοκιμάζετε σε ένα πρόχειρο να το φτιάξετε, δε χρειάζεται την απογοήτευση να σβήνει μετά ξανά και ξανά το ίδιο λάθος σε όλη τη σελίδα αν μπορείς να το εντοπίσεις από την αρχή. Δεν είναι ο στόχος να ξεγελάσεις τη δασκάλα, αλλά και ο στόχος που γίνονται οι εργασίες είναι το παιδί να μάθει, όχι να πάει στο σχολείο και να αξιολογηθεί. Εφόσον βλέπεις κάτι αντικειμενικά λάθος και μπορείς να το επισημάνεις και να βοηθήσεις το παιδί να το καταλάβει, σαφώς και το κάνεις, αρκεί να μη βρεθείς στο άκρο του να κάνεις εσύ το μάθημα για το παιδί.

Καταρχήν δοκίμασε άλλη μορφή: κομματάκια βρασμένο λαχανικό, κομματάκια φρούτο, κομματάκια κοτόπουλο. Πατημένα με πιρούνι, ή και μικρά κομμάτια να τα πιάσει με τα χεράκια (προφανώς όχι τίποτα σκληρό για αρχή). Βάλε του μακαρονάκι μικρό να το πιάσει ένα ένα, κομματάκια ψωμί κλπ, να δεις πώς θα πάει, μήπως απλά είστε έτοιμοι για κανονικό φαγητό κατευθείαν. Μετά σκέψου μήπως ήδη όταν το ταϊζεις πεινάει τόσο που δε θέλει πειράματα και περιμένει το γάλα του. Μπορείς π.χ. να δώσεις λιγότερο γάλα σε ένα γεύμα και μετά, πριν την ώρα που κανονικά θα έτρωγε, να δοκιμάσεις με στερεά. Η μήπως και το ανάποδο, δεν πεινά αρκετα;

Δε μετράμε στερεά σε μωρά που θηλάζουν. Του δίνεις μία κουταλιά από κάθε νέο πράγμα την πρώτη μέρα, δύο τη δεύτερη και μετά όσο θέλει. Είτε είναι δυο μπουκιές είτε δυο μπωλ, ακολουθείς το τι θέλει το μωρό.

Κάτι έχεις μπερδέψει. Αν μπεις στο ταμείο με βάση το προηγούμενο δεκατετράμηνο (δε μετράνε οι τελευταίοι μήνες) το πόσο θα επιδοτηθείς έχει να κάνει με τα ένσημα που είχες στο διάστημα αυτό και πάνε από 5 ως 12 μήνες και το πόσο θα είναι εξαρτάται από το μισθό σου. Αν δε σου βγαίνουν τα ένσημα στο δεκατετράμηνο πριν την απόλυση, πας με τα ένσημα της τελευταίας διετίας, πάλι δε μετράνε οι τελευταίοι μήνες, νομίζω δύο. Αλλά έχεις δικαιώμα για 5-8 μήνες μόνο επιδότηση. Αν έχεις ξαναεπιδοτηθεί, νομίζω το δεύτερο σενάριο δεν παίζει καν. Πήγαινε στον ΟΑΕΔ και ζήτα μία κατάσταση ενσήμων και μετά ρώτησε αν χάσεις τη δουλειά σου τι δικαιούσαι. Μήπως αν μετρήσεις τα ένσημα της διετίας δε σου βγαίνει καν δικαίωμα για ταμείο ανεργίας και τζάμπα παιδεύεσαι.

Περνάει, αλλά θέλει χρόνο. Με θυμάμαι να είμαι χάλια για μήνες, όσες φορές μου συνέβη (δυστυχώς πάνω από μία). Τώρα πια που έχουν περάσει χρόνια, είναι μία εντελώς θολή ανάμνηση. Μην πιέζεις τον εαυτό σου να νιώσεις καλά με το ζόρι αμέσως, απλά προσπάθησε να συνεχίσεις τη ζωή σου, επικεντρώσου στο παιδί σου, και θα δεις ότι σιγά σιγά θα νιώσεις καλύτερα.

Tι σημαίνει δεν του αρέσει; Τι τρώει και πόσο;

https://evidenciasenpediatria.es/articulo.php?lang=en&id=7040&tab= the effectiveness of the two-dose vaccination regimen was high, of 82.9% against all strains (95 CI: 24.1 to 95.2) and 94% for MATS-positive strains, exceeding the predicted coverage of 88%. Από το site της ισπανικης παιδιατρικης ένωσης.

Aν είσαι με σύμβαση ορισμένου χρόνου, όταν η σύμβαση λήξει, σταματά και η άδεια μητρότητας.

Είσαι σίγουρη ότι (1) γίνεται έτσι απόλυση και (2) ότι θα μπεις σε ταμείο ανεργίας μετά;

Για να εξηγήσω κάποια πράγματα, αναφέρομαι σε ηλικίες 8-12 ετών (συμπεριλαμβάνονται και φίλοι από τη γειτονιά, όχι μόνο συμμαθητές, γι αυτό και το εύρος). Οι γονείς περιμένω να έρθουν, όπως διευκρίνισα, και έτσι κι αλλιώς τους γνωρίζω πια, αν και φυσικά δεν ταιριάζουμε με όλους. Το πρόβλημα μου δεν είναι ότι δεν θέλω γονείς ή οποιονδήποτε άλλον ενήλικα, αλλά ότι θέλω να κρατήσω ένα χώρο που διατίθεται για συγκεκριμένη δραστηριότητα και έχει περιορισμό παιδιών (μέχρι 15), και αν τον υπερβώ, ουσιαστικά το κόστος (και ο χώρος) διπλασιάζεται, είτε μιλάμε για 1 παιδί παραπάνω, είτε για 10 παιδιά παραπάνω. Μαζί με τον εορτάζοντα, τα παιδιά θέλουμε να είναι 13, που σημαίνει ότι και αν έρθουν 2 αδερφάκια, είμαστε εντάξει. Αλλά αν έρθουν 4, όχι. Δεν τίθεται καν θέμα να πει μία μαμά να πληρώσει το κόστος του μικρού αδερφού, σε αυτή την περίπτωση πραγματικά δεν το επιτρέπει ο διοργανωτής, το έχω διευκρινίσει. Δεν θέλω να πληρώσω για 30 άτομα, όταν θέλω να καλέσω 12. Και θέλω απλά να το διατυπώσω ευγενικά, αλλά ξεκάθαρα. Καταλήγω σε μία διατύπωση του στυλ "υπάρχει περιορισμός παιδιών λόγω της φύσης της δραστηριότητας, οπότε σας παρακαλώ απαντήστε μέχρι τις τάδε του μήνα" και επανάληψη προφορικά, μαζί με μία προφορική πρόσκληση στους γονείς να πιούμε έναν καφέ όσο περιμένουμε τα παιδιά

Από αγγελία, για πλήρη απασχόληση, σε γνωστό site με αγγελίες, και μετά έλεγχο όσο μπορούσαμε στοιχεία, συστάσεις κλπ. Αλλά εκείνη την περίοδο εργαζόμασταν πολύ κοντά στο σπίτι και υπήρχε ευχέρεια να γυρίσουμε ανά πάσα στιγμή για έλεγχο, το οποίο και κάναμε αρκετές φορές στην αρχή.