ΑΡΓΚ

Λογικό αυτό, δε λέει κανείς όχι νομίζω. Αλλά το παιδί θέλει λίγη ποικιλία. Δεν είναι δυνατό να μην επιτρέπεται να συνοδεύσει τα κεφτεδάκια με λίγο ψωμί, ή να μην μπορεί να έχει το κοκκινιστό μακαρόνια σαν γαρνιτούρα ή να θεωρείς την κοτόπιτα εθιστικό junk food. Αυτό λέμε νομίζω

Δε θα αλλάξει κάτι στο σίδηρο με τις ποσότητες που θα φάει αυτή τη στιγμή, μην αγχώνεσαι και μην αυστοσχεδιάζεις.

Καταρχην το γαλα εμποδιζει την απορροφηση σιδηρου, οποτε δεν εχει νοημα αυτο που λες δυστυχως. Θα βαλεις λογικα αστεια ποσοτητα, αλλιως δε θα τρωγεται, και δε θα απορροφηθει τιποτα τελικα. Για τι ηλικια μιλας; πως μαγειρευεις το μεσημεριανο;

Μα βρε κορίτσι μου, σοβαρά μετράς τι θα φάει σχεδόν 2 ετών; Θα φάει όσο θέλει μέχρι να χορτάσει. Τόσο απλά. Και μερικές μέρες θα φάει πιο πολύ ψωμί, μερικές πιο πολλά φρούτα, και αλλες πιο πολύ γιαούρτι. Όπως και όλοι μας.

Όλοι μεταφέρουμε στα παιδιά τα δικά μας απωθημένα, θες το μπαλέτο που δεν κάναμε, θες την καριέρα που δεν πετύχαμε, θες ένα άθλημα, κάτι, συνειδητά ή μη. Αν όμως φτάνεις στο σημείο να έχεις τόσο κακή σχέση με το φαγητό που ελέγχεις αυστηρά κάθε μπουκιά ενός δίχρονου, ίσως είναι η στιγμή να μιλήσεις με έναν ειδικό και να αντιμετωπίσεις το πρόβλημα εκεί που υπάρχει, στη δική σου σχέση με το φαγητό και την εικόνα για το σώμα σου, και να μπορέσεις να αφήσεις το παιδί να χτίσει μία υγιή σχέσ με το φαγητό. Είναι μοιραίο αυτός ο υπερβολικός έλεγχος να αποτύχει και να οδηγήσει σε κακή σχέση με το φαγητό, πάντα έτσι γίνεται, φυσικά και δεν είσαι η πρώτη μαμά που βγάζει ένα τέτοιο απωθημένο στο φαγητό των παιδιών.

Το να μαγειρευεις όσα τρώει το παιδι, για να μην τα αρνηθεί, δεν σημαίνει ότι έχεις ένα καλόφαγο παιδί ή ότι του περνάς το μήνυμα που θες αλλά ακριβώς το αντίθετο.

Δεν έχω την παραμικρη ιδέα σε ποιον είναι γνωστή και για ποια ομάδα μιλάς αλλά ακούγεται για κλάματα και όχι για γέλια. Χωρίς υπερβολή, αν ειλικρινά τα πιστεύεις αυτά, θα σου έλεγα να απευθυνθείς σε ειδικό σε θέματα διατροφής, γιατί είναι κρίμα το παιδί να βασανίζεται έτσι και μάλλον να στερείται και βασικά θρεπτικά συστατικά, για μία μπαορύφα. Σόρρυ για την έκφραση, αλλά δεν υπάρχει άλλη που να χαρακτηρίζει αυτή τη θεωρία.

τρενα εχει μια πολυ ωραια σειρα απο οσο θυμαμαι με τον Τομας το τρενακι, με επεκτεινομενες ραγες και κτιρια. Υπηρχε και δεκα χρονια πριν, αλλα βλεπω υπαρχει και τωρα, μαλλον σε εκσυγχρονισμενη σειρα. Αν θες κατι και για το μωρο, και τα little people εχουν τρενακια, και μπορουν να το συνδυασουν να παιζουν μαζι. Αλλιως μπορεις να πας σε lego, αλλα δεν ξερω τιμες. Γενικα φτηνα τρενακια που να αντεχουν, δεν υπαρχουν.

Νερό, πολύ νερό, και φρούτα, χωρίς γάλα, σκέτα.

Mάλλον μιλάς για πολύ κακό παιδικό θέατρο (κακά τα ψέματα, στην Ελλάδα από θέατρο είναι λίγες οι καλές εξαιρέσεις) και ίσως και για μικρότερα παιδιά από όσο ήσουν εσύ; Κάποιες παραστάσεις, με διάλογο κλπ όπως λες, απευθύνονται σε πολύ μικρά παιδιά.

Δεν είναι αποκριάτικα! Είναι η στολή του σούπερ ήρωα, πειρατή, ιππότη, δεινόσαυρου κλπ. Ακούς εκεί αποκριάτικα...

Μα κοίταξε τι κάνεις αυτή τη στιγμή: γράφεις σε υπολογιστή/κινητό. Προφανώς χρησιμοποιείς το διαδίκτυο, δεν είναι κάτι που είναι βλαβερό από μόνο του. Στο τσιγάρο και το χασίς, είναι άσπρο-μαύρο, δεν έχεις κανένα λόγο να αφήσεις το παιδί να πλησιάσει. Το τηλέφωνο, η τηλεόραση, το διαδίκτυο, δεν εποφέυγεται ούτε είναι από τη φύση του βλαβερό. Ο τρόπος χρήσης και η έλλειψη ορίων προκαλούν τον εθισμό. Μπορεί ένα παιδί (και έχω παράδειγμα στην ευρύτερη οικογένεια) να παίζει διαδικτυακά παιχνίδια από την ώρα που θα μπει στο σπίτι το μεσημέρι μέχρι τις 1-2 το πρωί, με διάλειμμα μόνο για τουαλέτα, και να φάει και τα γεύματα μπροστά στην οθόνη. Δεν είναι το ίδιο με ένα συνομήλικο που θα φάει σαν άνθρωπος μεσημεριανό, θα διαβάσει 2 ώρες, θα πάει στο μάθημα Αγγλικών, θα πάει στο μπάσκετ, και θα παίξει 8 με 9 για να χαλαρώσει πριν το βραδυνό του.

Και ειδικά τα πρώτα παιδιά και τα μοναχοπαίδια

Kι όμως, θα σε "στεναχωρήσω", αλλά στα χρόνια μέχρι το Γυμνάσιο, η θρησκεια μαθαίνεται στο σπίτι. Μπορεί στο Λύκειο να δεις στροφή και αναζητήσεις σε κάτι άλλο, αλλά στην αρχή, αποδέχεσαι αυτό που σου λένε οι γονείς. Πού θα δε το παιδί το τυπικό, αν όχι στο σπίτι; Τα παιδιά που πάνε στο κατηχητικό (ακόμη και αν το κάνουν για να παίξουν μετα μπάλα με τους φίλους τους), έχουν συνήθως κάποιες παραστάσεις από το σπίτι: κάνουν το σταυρό τους, λένε ίσως και προσευχή αν φάνε όλοι μαζί, πάνε έστω κάποιες Κυριακές όλοι μαζί στην εκκλησία, μαίνει κάποιες μέρες η μαμά να βοηθήσει με τον καφέ μετά ή να συμμετέχει στα της ενορίας, κλπ. Από κάποιο σημείο και πέρα εξάλλου, πέφτεις και σε αντιφάσεις αλλιώς. Μαθαίνει κάτι στο σχολείο, από την παρέα, από τυχαία περιστατικά, και εσύ, άθελά σου ή το ενισχύεις ή το μηδενίζεις. Δες ένα απλό παράδειγμα από αυτό το φόρουμ: έχει μία μέλλουσα μαμά πρόβλημα με την εγκυμοσύνη. Κάποιες θα τη συμβουλέψουν να προσεύχεται και να πάει και να ανάψει ένα κεράκι. Κάποια στιγμη, θα σου πει κάτι αντίστοιχο το παιδί σου, θες στα 4, 5, 6, όταν κάποιος στο σχολείο αρρωστησει, χτυπήσει κλπ. Θέλοντας και μη, θα πάρεις χωρίς να το σκεφτείς θέση. Είτε θα σου βγει αυθόρμητα ότι η προσευχή βοηθά, είτε θα μαγκωθείς να μην προσβάλεις αυτή την άποψη, είτε θα βάλεις τα γέλια. Η άλλο παράδειγμα: πάει το σχολείο εκκλησία και υπάρχει επιδημία γρίπης. Ε, ο μη πιστός θα απαγορεύσει στο παιδί του να κοινωνήσει, γιατί δε νιώθει κανένα μυστήριο στην υπόθεση, απλά βλέπει ένα κουτάλι να μπαίνει σε 100 στόματα αγνώστων και πιθανά αρρώστων. Τελικά το τι πιστεύεις ή δεν πιστεύεις, θα μείνει στο παιδί περισσότερο από το τι θα του πουν εκτός σπιτιού. Γιατί αν αυτά που μαθαίνει στο σχολείο, στο κατηχητικό κλπ σε βρίσκουν αντίθετη, ε δεν είναι χαζό το παιδί. Εγώ πάντως το βρίσκω πολύ εύκολο να πω για Άγιο Βασίλη, να φέρω κρυφά τα δώρα τη νύχτα, να μιλήσω για αγγελάκια κλπ, στα πλαίσια της όλης μυθοπλασίας, που έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να τα πιστεύει το παιδί με θρησκευτική πίστη. Οπότε δεν εχω θέμα με το να στολίσω το σπίτι, να πούμε τα κάλαντα, να συμμετέχουμε σε εράνους των ημερών κλπ. Αλλά ενώ μου είναι πολύ εύκολο να κάνω υπερπαραγωγή αυτό το παιδικό παραμυθένιο κομμάτι, ε να πω μία προσευχή πριν κοιμηθούμε, αυτό δεν μπορώ. Και τα παιδιά δεν είναι χαζά.

Ναι. Και γαλακτοκομικά αποβουτυρωμένα, και σπιτικό φαγητό, και όσπρια, και πάρα πολλή κίνηση κλπ, έχουμε δει και νούμερα πιο κοντά στο 300 παρά στο 200. Αλλά όχι συστηματικα. Tώρα είναι 10 ετών, και τα τελευταία 2 χρόνια είναι κάπου μεταξύ 170 και 210,πριν ήταν αρκετά πιο πάνω, και η ειρωνία είναι ότι μάλλον έχουμε χαλαρώσει τη διατροφή τα τελευταία χρόνια. Όλα διασταυρωμενα, με επανάληψη και σε δεύτερο εργαστήριο όταν ειχαμε μεγάλες τιμές. Αυτό που έχει αλλάξει τα τελευταία 2 χρόνια, είναι ότι από τη μία έχει ψηλώσει απότομα, από την άλλη έχει αυξήσει την οργανωμένη άσκηση πολύ, και σε ώρες αλλά και σε ένταση, δεδομένου ότι είναι σε 2 αθλητικούς συλλόγους και με την ηλικία η προπόνηση γίνεται όλο και πιο έντονη. Τώρα, αν κάτι από αυτά έπαιξε ρόλο, ή είναι τυχαίο και σε 6 μήνες θα δούμε πάλι πολύ μεγάλα νούμερα, δεν το ξέρω φυσικά. Το παρακολουθούμε.