ΑΡΓΚ

@Pegodou για να μη βλαστημάς μια ζωή, ή τουλάχιστον σε όλη την παιδική ηλικία του παιδιού σου, αντιμετώπισε το πραγματικό πρόβλημα και όχι άσχετα θέματα. Δεν ακούγεται σαν το πρόβλημά σου να είναι η διατροφή του μωρού, αλλά η σχέση με τα πεθερικά. Που θα συνεχιστεί και μέσα στα χρόνια, από το αν το παιδί έπρεπε ή δεν έπρεπε να φάει παγωτό, να πάρει βάρος, να διαβάσει περισσότερο, να βάψει τα νύχια του και δεν ξέρω τι άλλο όσο μεγαλώνει. Ή εσύ θα καταλήξεις στον ψυχίατρο, ή θα πρέπει να βρεις τρόπο αντιμετώπισης. Θες να αγνοείς τα πεθερικά, να σου λένε το παιδί υποφέρει και να απαντάς "έφαγα μία καταπληκτική μπουγάτσα χτες, το ξέρετε το τάδε μαγαζί", θες να τους κόψεις την καλημέρα, να τους διαολοστείλεις; Πάντως να έχεις μπαμπούλα πάνω από το κεφάλι σου να κρίνει πώς μεγαλώνεις το παιδί σου και να προσπαθείς να βγάλεις άκρη, δεν γίνεται.

Ναι, έτσι θηλάζουν τα νεογέννητα. Αυτό είναι το φυσιολογικό και θα συνεχιστεί μπορεί και μέχρι τους 3 μήνες.

Αλλο το παιδί, άλλο το βρέφος. Ένα μωρό που δεν έχει χρονίσει είναι πολύ διαφορετική περίπτωση από ένα τρίχρονο. Όσο για τη babysitter, με τόσο μικρό παιδί και χωρίς συγγενείς, δεν την γλυτώνεις. Αν μιλάμε για ιδιωτικό υπάλληλο, υπάρχει πρόβλεψη για 4 μέρες ασθενείας προστατευόμενου μέλους αν θυμάμαι καλά, που δυστυχώς για μωρό σε βρεφονηπιακό σταθμό είναι απίθανο να φτάσουν.

Nαι, δοκιμασμένα, σε όλα τα παραπάνω, και με πολύ μεγάλη εμπειρία: ΣΤΥΛΙΑΝΗ ΕΓΓΛΕΖΟΥ Παναγη Τσαλδαρη 7, Χολαργος, Αττικη, 15562 2106519830

Τα μωρά δεν αλληλεπιδρούν, έχετε κανα-δυο χρόνια και βάλε για να υπάρχει όφελος από συναναστροφή με συνομήλικα, το ωράριο θα το πληρώσετε φουλ και λίγες ώρες να το αφήνετε, συν ότι τόσο μικρό θα πρέπει να έχετε πλάνο ανάγκης για ασθένειες (και δέκατα να έχει το μωρό ή μπούκωμα δεν μπορείς να το στείλεις λογικά) και αν το μωρό πηγαίνει κάπου σε ακατάστατες ώρες, θα προσαρμοστεί δύσκολα. Οι λίγες μέρες τη βδομάδα, πρακτικά καλύπτονται πολύ πιο εύκολα από babysitter που αμείβεται με την ώρα και θα προσαρμοστεί και πολύ ευκολότερα το μωρό στο σπίτι.

Noμίζω ότι είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας του γονιού πιο πολύ, και είναι θετικό μόνο εφόσον ευχαριστεί το ίδιο και τους γονείς ή έστω τον ένα γονιό, αν το μωρό/παιδί κοιμάται με τον έναν, συνήθως τη μαμά. Εγώ ειλικρινά δεν έχω κάνει καλύτερο ύπνο στη ζωή μου από όταν κοιμόταν μαζί μου ένα μωρό ή παιδάκι. Και τώρα δηλαδή που το "μωρό" μου κοντεύει να τελειώσει το δημοτικό, είναι η καλύτερη μου αν μία στις τόσες τον πάρει ο ύπνος μαζί μου.

Έχοντας πια μεγαλύτερα παιδάκια, αναρωτιέμαι ώρες ώρες κατά πόσο τα μωρά είναι τόσο διαφορετικά μεταξύ τους, ή οι προσδοκίες των γονιών, ειδικά στα πρώτα παιδιά. Κατά πόσο δηλαδή για το ίδιο μωρό, ο ένας γονιός θα πει ότι θέλει συνέχεια αγκαλιά σε βαθμό ανησυχίας, και ο άλλος ότι είναι ένα απόλυτο καλόβολο μωρό. Απλώς λόγω διαφορετικού χαρακτήρα του γονιού, ή διαφορετικών προσδοκιών για τη βρεφική ηλικία.

Μα είναι δυνατό ένα λίγο μεγαλύτερο μωρό (όχι νεογέννητο) να μην κάθεται δέκα λεπτά στο πάτωμα ή διπλα στο γονιό στον καναπέ; Ειλικρινής ερώτηση. Καλά να μισεί ένα συγκεκριμένο μέρος, αλλά πουθενά ούτε για λίγο; Γίνεται αυτό;

Πράγματι, οι πρωτεϊνες του γάλακτος μένουν και 10 και βάλε μέρες, δεν περιμένεις να δεις κάτι σε μία μέρα.

Aν σου είπε για αλλεργία στο γάλα και μετά σου είπε να αντικαταστήσεις το θηλασμό με ξένο, όσο ειδικό κι αν είναι, χρειάζεσαι άλλο παιδίατρο... τουλάχιστον στο κομμάτι των διατροφικών συμβουλών ! Αν το παιδί έχει κάποιο θέμα με τα γαλακτοκομικά, δεν υπάρχει λόγος πανικού και όπως τα περιγράφεις, πρώτα πάρε δεύτερη γνώμη και μετά ασχολήσου με εξετάσεις. Απλά ξεκινάς με αποχή από γάλα, τυριά, γιαούρτι, σόγια, μοσχάρι, για κάτι σαν 10-15 μέρες. Αν δεις αλλαγή στο παιδί, συνεχίζεις και μετά από κανένα μήνα δοκιμάζεις να ξαναρχίσεις να τρως, για αρχή μοσχάρι, αν δεν πειράξει μετά τυρί ή γιαούρτι σε μικρές ποσότητες και τελευταίο το γάλα. Αν δεις αντίδραση σε κάτι, ξανασταματάς, και δοκιμάζεις πάλι μετά από κανένα μήνα κοκ. Αν με την αποχή, δε δεις αλλαγή στο παιδί, ξαναρχίζεις να τρως κανονικά. Σε αυτό το διάστημα, εννοείται ότι εφόσον θηλάζεις δεν δίνεις σταγόνα ξένο, κανενός είδους, αλλιώς πάει χαμένη η προσπάθειά σου και δε θα βγάλεις συμπέρασμα. Το ίδιο και όταν φάει στερεά, αν εσύ είσαι σε δίαιτα, καθυστερείς τα γαλακτοκομικά και στο μωρό, και ειδικά το γάλα, πρώτα να τρώει άνετα γιαούρτι, να αποθηλάσει όποτε γίνει αυτό, και μετά του δίνεις γάλα που δεν είναι δικό σου.

Ναι, παραδόξως ενώ π.χ. με την πρώτη καισαρική είχα δυσκολευτεί πάρα πολύ να κινηθώ, πιθανότατα από το φόβο μου, με τις επόμενες ήταν πιο εύκολο. Εντάξει, δεν υπήρχε περίπτωση να κάνω βόλτες στο διάδρομο με τις ώρες και σίγουρα πονούσα, αλλά μπορούσα να πιάσω το μωρό από το καλάθι δίπλα στο κρεβάτι και να το ταϊσω, να το αλλάξω καθιστή στο κρεβάτι κλπ. Δηλαδή, αν με είχαν αφήσει οι γιατροί, θα έκανα και τέταρτο :)

To τρομακτικό θα ήταν να μην συνηθίσει στην αγκαλιά, σαν τα παιδιά στα ιδρύματα.

Δε σημαίνει τίποτα, απλά το εργαστήριο είναι κακό, δυστυχώς με το θυρεοειδή πολλά μικρά εργαστήρια ειδικά μετράνε ό,τι να ναι. Αν είσαι σε μεγάλη πόλη, είναι από τις λίγες εξετάσεις που όντως αξίζει να τις κάνεις στις μεγάλες αλυσίδες.

Mην ρωτάς, τα δίχρονα λατρεύουν τα "παιχνίδια" εξουσίας, είναι άλλωστε ελάχιστα τα πράγματα που όντως μπορούν να ελέγξουν. Απλά τον παίρνεις από το χεράκι και τον πας στην τουαλέτα, ξανά και ξανά. Και δεν το κάνεις υπερπαραγωγή. Κράτα μερικά βιβλιαράκια ή παιχνιδάκια στην τουαλέτα, άσε και ένα γιογιό εκεί που συνήθως παίζει. Μην τον ρωτάς και μην το διαπραγματεύεσαι, απλά ανά τακτά διαστήματα πήγαινέ τον, ήρεμα. Φάση είναι, θα περάσει. Και πειραματιστείτε στο κατούρημα όρθιος, σε όλα τα αγοράκια αρέσει.

Οχι, είχα για καιρό πονάκια, ούτε καν ιδιαίτερες συσπάσεις, περισσότερο μία πίεση, και για να σου πω την αλήθεια δε μου έμοιαζε με τοκετό. Και όταν έφτασα στο νοσοκομείο με κοίταγε ο γιατρός και ρώταγε αν τον κοροϊδεύω γιατί έχω διαστολή και συσπάσεις :)