ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΙ ΔΩΡΑ

[Fenia27]

Just now, Sentir...natureza είπε:

Αν ειναι αυτη η αντιφαση φυσικα και το καταλαβαινω. Γι'αυτο αλλωστε εγραψα 

 

 Γιατι εσεις αφηνετε τα παιδια να πιστευουν οτι ειναι αληθινα; Εγω παντως δεν θα χρησιμοποιησω ουτε νεραϊδες του δοντιου κλπ, ηδη συζηταμε για την φυσιολογια και την ανατομια του σωματος αρκετες φορες και ξερει πως δεν θα ερθει καμια νεραϊδα. Οσον αφορα τα παραμυθια, γνωριζει οτι ειναι παραμυθι και γι'αυτο επιτρεπει την φαντασια του να οργιασει, μονος του μου εχει δειξει οτι θελει την αληθεια. Του εχω πει οτι καποια πραγματα υπαρχουν μονο στα παραμυθια (πχ δεν υπαρχουν δρακοι στ'αληθεια περα απο αυτους του Κομοντο και σιγουρα δεν βγαζουν φωτιες, νεράιδες ή γοργονες δεν εχουμε δει ακομη στ'αληθεια, μπορει και να κρυβονται, μπορει να μην υπαρχουν κλπ). Η αληθεια ειναι οτι οσες φορες πηγα να το ριξω στη φαντασια και να το παω λιγο παραπερα εδειξε συγχυσμενος οταν σκεφτοταν με την κριτικη του σκεψη, αφου ακομη και ο ιδιος καποιες φορες μου εχει απαντησει χαμογελωντας "Ε αφου αυτο δε γινεται". Τι να του πω εγω οτι γινεται, μονο και μονο για να αναπτυχθει η φαντασια του; Η φαντασια μπορει να αναπτυχθει με πολλους τροπους και η μαγεια επισης, απο εμας εξαρταται. Τα παραμυθια ειναι ιστοριες που τις εγραψαν ανθρωποι, οχι πραγματικοτητες ουτε γεγονοτα. Αληθεια, οταν διαβαζετε ενα παραμυθι δεν συζητατε για τον συγγραφεα και τον εικονογραφο; Εμεις καθε φορα διαβαζουμε απο την αρχη, μονο τις εκδοσεις ακομη δεν εχω αναφερει γιατι δεν θα καταλαβει  Παρ'ολα αυτα εννοειται οτι αφηνουμε την φαντασια μας στον ουρανο οσο διαβαζουμε, ειτε αφηγουμεστα ιστοριες, ειτε με θεατρικο παιχνιδι κλπ. Ολα αυτα συμβαλλουν στη αναπτυξη της, γιατι λοιπον να τον αφηνω να πιστευει πραγματα που δεν ισχυουν εφ'οσον δεν υπαρχει καποιος σοβαρος λογος για να το κανω; 

 

Καταρχήν όλα μα όλα τα παιδιά όπως και οι ενήλικες θέλουν την αλήθεια.  

Αλλα. 

Μιλάμε για παραμύθια με ζώα που μιλάνε.  Βλέπουν ζώα όμως γύρω τους τα παιδιά που δεν μιλάνε.  Χρειάστηκε ποτέ να εξηγησω ότι τα ζώα δεν μιλάνε? Για νεραϊδες κτλ δεν μιλαως αλλά λέμε παραμυθια για ρομπότ και δεινόσαυρους   και σούπερ ηρώες. ..Τι να πω δεν χρειάζεται κατά την γνώμη μου να γινόμαστε τόσο συγκεκριμένοι και με λεπτόμερειες στην αληθεια και το ψέμα όσον αναφορά την φαντασια και τα παραμυθια. .Τουλάχιστον τα παιδιά μου δεν συγχέουν την πραγματικότητα με την φαντασια ούτε περιμένουν να μπει ένα ρομπότ από την πόρτα. Κσι δεν χρειάστηκε ποτε να εξηγησω τι είναι αληθινό και τι όχι. .Και ο άγιος Βασίλης είναι πέρα από ένα έθιμο και μια φαντασιωση  για τα παιδια, μια χριστιανικη εορτή για όσους πιστεύουν.  Στο μυαλό μου λοιπόν αυτές οι ανησυχιες  δεν υφίσταντε γιατι απλά πιστεύουμε στον Αγιο Βασίλη ως αγιο της εκκλησίας μας. Απλά μέχρι να μεγαλώσουν τα παιδιά δεν προβληματιζομαι αν θα πληγωθουν που δεν θα είναι αληθινός ως ένας παχουλος  παππούλης  με κόκκινη στολη που φερνει μόνο δωρα.  Τους λέω από τώρα πόσο φιλάνθρωπος ήταν πρόσεχε και βοηθούσε όποιον είχε ανάγκη αγαπούσε τα παιδάκια κτλ. .Ε μέσα σε αυτό, ζει κάπου με πολύ χιόνι και μας φερνει ένα δώρο με ένα έλκηθρο για να μας δώσει χαρά. ..Τώρα αν κάποιο παιδί του πει πως δεν υπάρχει εγώ θα του πω ότι ναι υπάρχει ψηλά στον ουρανο. Και ότι κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν κάποιοι άλλοι όχι.

[anath]

Εγώ τάσσομαι με το "στρατόπεδο" της αλήθειας. Τους μιλάω από πολύ νωρίς κυνικά και ορθολογιστικά για τα πάντα, και γιατί πάσχω από έλλειψη φαντασίας αλλά και γιατί έτσι θέλω να αντιμετωπίζουν τη ζωή τους αργότερα. Φυσικά και έχουν έρθει σε επαφή με αυτούς τους "μύθους", και τον Αγιο Βασίλη και τα ξωτικα και τη νεράιδα των δοντιών και δράκους, ακόμα και για αγγελάκια - διαβολάκια τους έχουν μιλήσει οι φίλοι τους... και άλλα πολλά!

Και με μεγάλη μου έκπληξη διαπιστώνω ότι κατά βάθος δεν πιστεύουν σε τίποτα από όλα αυτά, χωρίς μάλιστα να μας ρωτήσουν "μαμά υπάρχει αυτό;" Κυρίως ο μεγάλος τα απορρίπτει όλα από μόνος του. ΟΜΩΣ υιοθετούν στην καθημερινότητά τους αυτά που τους φαίνονται όμορφα και διασκεδαστικά. Μιλάμε για τον Άγιο Βασίλη, του γράφουμε γράμμα, του αφήνουμε μπισκότα, βάζουμε τα δοντάκια κάτω από το μαξιλάρι κλπ. Η φαντασία τους ευτυχώς είναι πιο ανεπτυγμένη από τη δική μου και τα επεξεργάζονται πολύ όμορφα στο μυαλό τους όλα αυτά.

Άρα όχι, δεν απορρίπτω τη φαντασία γιατί διαφορετικά ούτε θα τους διαβάζαμε βιβλία, ούτε θα βλέπαμε ταινίες. Απλά τους ξεκαθαρίζω τι μπορεί να συμβεί στην πραγματικότητα και τι όχι, τους θέτω προβληματισμούς για φυσικά φαινόμενα και συζητάμε αναλυτικά τις απορίες τους.

[Sentir...natureza]

Just now, Fenia27 είπε:

 αλλά λέμε παραμυθια για ρομπότ και δεινόσαυρους   και σούπερ ηρώες. ..

Ρομποτ υπαρχουν. Δεινοσαυροι υπηρχαν. Οι σουπερ ηρωες με τη μορφη που τους παρουσιαζουν ειναι φανταστικοι αλλα η μεταφυσικη ειναι παλι κοντα σε αυτο. Ακομη και για τις νεραϊδες που δεν μιλας οπως γραφεις, δεν εχει αποδειχτει κατι. Μπορει και να υπαρχουν και να κρυβονται  

Just now, Fenia27 είπε:

Μιλάμε για παραμύθια με ζώα που μιλάνε.  Βλέπουν ζώα όμως γύρω τους τα παιδιά που δεν μιλάνε.  Χρειάστηκε ποτέ να εξηγησω ότι τα ζώα δεν μιλάνε?

Και τα ζωα μιλανε, αλλα οχι στη γλωσσα μας. Φτιαχνουμε τα παραμυθια ετσι, ωστε να μιλαμε την ιδια γλωσσα και να καταλαβαινουμε τι λεει το καθε ζωακι (αυτο του εχω πει).

 

Καλα για την σχεση της χριστιανικης εορτης και του Αη Βασιλη και των "Χριστουγεννων" και τα πραγματικα γεγονοτα δεν θα ανοιξω κουβεντα, μεγαλο θεμα.

 

Εγω εχω ενσταση με την παρουσιαση φαντασιωσεων ως γεγονοτα, ποσο μαλλον στα παιδια που μπορει να πιστεψουν οτι τους πει η μαμα (ή τελοσπαντων ο λογος της εχει βαρυτητα). Τα παιδια πιστευουν κατι που δεν μπορουν να αποδειξουν, το ακουνε απο παντου το βλεπουν παντου αρα λιγο δυσκολο να το αμφισβητησουν και αν παει κατι στραβα και "καρφωθει" η αληθεια τοτε συνειδητοποιουν οτι δεν υπηρχε ποτε πραγματικη μαγεια. Γιατι να προσφερω τετοια συναισθηματα στο παιδι μου, για να του τα παρω πισω λιγο καιρο αργοτερα; Γιατι να πιστεψουν οτι γινονται τετοια "θαυματα" για παρτη τους, την ιδια στιγμη που πεθαινουν τοσα παιδια και κανενας Αγιος δεν ειναι εκει για να τα βοηθησει, αλλα βρισκει χρονο να μοιρασει δωρα; Προσωπικα δεν μπορω να το κανω αυτο, το θεωρω διαστρεβλωση της πραγματικοτητας.

 

[Αγγελική2]

19 ώρες πρίν, elenip είπε:

 

 

Μετά που με κατηγόρησε ότι του έλεγα ψέμματα και καλά του είπα αυτό που πραγματικά πιστεύω! πως: πιστεύουμε ότι υπάρχει! εάν το πιστεύουμε υπάρχει εάν δεν το πιστεύουμε δεν υπάρχει!

 

 

Αυτή ακριβώς την απάντηση έδωσα κι εγώ στον μικρό μου πέρισυ που με ρώτησε. Είχε πιάσει κάτι " ύποπτες " κινήσεις από μέρους μας με τα δώρα και σε συνδυασμό με κάποιες κουβέντες με φίλους του, προέκυψε η απορία. Από την ΄μια μου δήλωσε ότι ξέρει πως δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης αλλά από την άλλη με ρώτησε αν ισχύει με μία προσμονή στα μάτια του να του πω πως υπάρχει. Έτσι του είπα πως ο Άγιος Βασίλης είναι πνεύμα, που ζει στις καρδιές των ανθρώπων που τον πιστεύουν και πως εμέις οι μεγάλοι τον βοηθάμε με τα δώρα καθώς δεν τα προλαβαίνει όλα ο καημένος!

[Fenia27]

Just now, Sentir...natureza είπε:

Καλα για την σχεση της χριστιανικης εορτης και του Αη Βασιλη και των "Χριστουγεννων" και τα πραγματικα γεγονοτα δεν θα ανοιξω κουβεντα, μεγαλο θεμα.

Χαχα καλύτερα μην ανοίγεις θέμα όντως. 

 

Just now, Sentir...natureza είπε:

 

Εγω εχω ενσταση με την παρουσιαση φαντασιωσεων ως γεγονοτα, ποσο μαλλον στα παιδια που μπορει να πιστεψουν οτι τους πει η μαμα (ή τελοσπαντων ο λογος της εχει βαρυτητα). Τα παιδια πιστευουν κατι που δεν μπορουν να αποδειξουν, το ακουνε απο παντου το βλεπουν παντου αρα λιγο δυσκολο να το αμφισβητησουν και αν παει κατι στραβα και "καρφωθει" η αληθεια τοτε συνειδητοποιουν οτι δεν υπηρχε ποτε πραγματικη μαγεια. Γιατι να προσφερω τετοια συναισθηματα στο παιδι μου, για να του τα παρω πισω λιγο καιρο αργοτερα; Γιατι να πιστεψουν οτι γινονται τετοια "θαυματα" για παρτη τους, την ιδια στιγμη που πεθαινουν τοσα παιδια και κανενας Αγιος δεν ειναι εκει για να τα βοηθησει, αλλα βρισκει χρονο να μοιρασει δωρα; Προσωπικα δεν μπορω να το κανω αυτο, το θεωρω διαστρεβλωση της πραγματικοτητας.

 Όπως προείπα όσοι πιστευουν στη θρησκεια μας θα το περάσουν αυτό και στα παιδιά τους.  Δηλαδή πέρα από τον Αγιο Βασίλη θα μιλήσουν και για την γέννηση του Χριστου καθε Χριστούγεννα γιατί απλά το πιστεύουν. Σαν οικογενεια δεν εστιαζουμε στο εμπορικο κομματι και στα δωρα αλλα πηγαίνουμε και εκκλησια. Οποτε αν ο μιλουσα μονο για εναν ανθρωπο με κοκκινη στολη που φερνει δωρα τοτε ισως να μην τον αφηνα να πιστευει οτι οντως υπαρχει γιατι το δωρο θα περιμεναν και τιποτα παραπανω. Οπως κατάλαβα δεν πιστεύεις στην ύπαρξη του Αγίου οπότε φυσικό να το παρουσιάσεις σαν φαντασια η κσι σαν τίποτα. ..  Επειδή λοιπόν αυτό που αναφέρεις   σαν παράδειγμα για τα παιδιά που πεθαινουν και δεν τα βοηθάει κανένας Αγιος  είναι πνευματική ερώτηση παρα θέμα φαντασίας,  δεν νομίζω ότι μπορω να απαντήσω. . Αν και ρητορικα πιστεύω να ρωτάς πάρα προσωπικά.  Φυσικά όπως το θέτεις εγώ που δεν πιστεύω στις νεραϊδες δεν θα πω στο παιδί ότι υπάρχουν κιολας.  Ούτε θα περιμένουμε πότε αντάλλαγματα με νεραιδουλες κάτω από μαξιλάρια. .. Αλλά επειδή πιστεύω στην θρησκεία τότε φυσικά και θα του μιλήσω για αυτό. Οπότε η πραγματικότητα που αναφέρεις   βασικά δεν είναι καν θέμα αληθινου η φαντασίας.  Αφορά τα πιστεύω του γονέα. 

[ΑΡΓΚ]

Just now, Sentir...natureza είπε:

Γιατι να προσφερω τετοια συναισθηματα στο παιδι μου, για να του τα παρω πισω λιγο καιρο αργοτερα; Γιατι να πιστεψουν οτι γινονται τετοια "θαυματα" για παρτη τους, την ιδια στιγμη που πεθαινουν τοσα παιδια και κανενας Αγιος δεν ειναι εκει για να τα βοηθησει, αλλα βρισκει χρονο να μοιρασει δωρα; Προσωπικα δεν μπορω να το κανω αυτο, το θεωρω διαστρεβλωση της πραγματικοτητας.

 

Εδώ θέτεις το ερώτημα, γιατί να αφήσω το παιδί μου να πιστεύει στην ύπαρξη Θεού, όχι στον Άγιο Βασίλη ...

[Sentir...natureza]

14 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

Εδώ θέτεις το ερώτημα, γιατί να αφήσω το παιδί μου να πιστεύει στην ύπαρξη Θεού, όχι στον Άγιο Βασίλη ...

Στη συγκεκριμενη περιπτωση μιλαω για τον Αγιο Βασιλη, αλλα δεν ειναι πολυ μακρυα η οπτικη μου για την θρησκεια και τα "ιστορικα γεγονοτα" που συνδεονται με αυτη (για την θρησκεια και για την υπαρξη θεου οπως την παρουσιαζει αυτη, οχι γενικως για το τι εννοει ο καθενας με την εννοια "θεος"). 

Επισης, δεν εγραψα

Παράθεση

"ανησυχώ μην μπλοκάρω τη φαντασία του" σε συνδυασμό με το προσπαθώ να του τα λέω όλα ορθολογικά 

αλλα 

Παράθεση

Κι επειδη κι εγω η ιδια σκεφτομαι πολλες φορες βασει ορθολογισμου (τοσο που ανησυχω μηπως μπλοκαρω την φαντασια του μικρου με τις απαντησεις μου) αποφασισα να πω την αληθεια απο την αρχη.

Aν δεν καταλαβαινα οτι το ενα ειναι αντιθετο απο το αλλο δεν θα ανησυχουσα,

αλλα αν εγραφα "Θελω να αναπτυξει την φαντασια του γι'αυτο του απανταω ορθολογικα" να την καταλαβω την αντιφαση 

 

@Έσπερος φιλολογε, ριξε μας τα φωτα σου: υπαρχει αντιφαση στην παραθεση μου; 

[erin0000]

Πιο ορθολογίστρια από εμένα δεν νομίζω ότι υπάρχει... Και εγώ ξεκίνησα δυναμικά στην αρχή να λέω στο παιδί δεν υπάρχει το ένα, δεν υπάρχει το άλλο, κτλ κτλ κτλ. Μετά συνειδητοποίησα ότι έτσι του καταστρέφω τη φαντασία, την παιδικότητα και ότι αυτό θα μου γυρίσει μπούμερανγκ. Οπότε στη συνέχεια χαλάρωσα. Και σταμάτησα να λέω "δεν υπάρχει".  Έλεγα υπάρχει στα παραμύθια. Ή αν έλεγε το παιδί πχ ότι είδε μια νεράιδα (λέμε τώρα), της έλεγα "σοβαρά; λες να βγήκε από τα παραμύθια;" 

Ως εκεί όμως. Το να κάθομαι να κάνω κήρυγμα στο 3χρονο για το τι υπάρχει και τι δεν υπάρχει, μου φάνηκε τελικά λάθος. Το ίδιο ισχύει και για τα πάντα. Αγ. Βασίληδες, Θεούς, μάγισσες, τον Πήτερ Πάν, τον κακό τον Λύκο, οτιδήποτε...

[Sentir...natureza]

Κι εγω καπως ετσι @erin0000, δεν ξερω γιατι εχει δημιουργηθει η εντυπωση οτι τον βαζω κατω και του κανω κυρηγμα "Ξερεις κατι, αυτα που πιστευες δεν υπαρχουν, ολα ειναι ψεματα". Ολα γινονται μεσα στην καθημερινοτητα μας και η φαντασια και τα πραγματικα γεγονοτα σε χαλαρο κλιμα. Φυσικα, δεν θα τον αφησω να πιστευει κατι φανταστικο που πιστευω οτι δεν θα του βγει σε καλο (πχ για ενα διαστημα με ρωτουσε αν υπαρχουν δρακοι με μια ανησυχια ομως), ουτε κατι που πιστευω οτι διαστρεβλωνει τελειως την πραγματικοτητα (νιωθοντας και ασχημα που του λεω ψεματα) οπως ειναι η περασια του Αγιου Βασιλη στο σπιτι μας οσο θα κοιμαται για να φερει δωρα. Αλλα δεν θα τον βαλω κατω να του "διδαξω" την αληθεια, θα του μιλησω οπως του μιλαω παντα, με επεξηγησεις και πολλη συζητηση μεταξυ των 2 μας.

 

[vtgian]

Just now, Sentir...natureza είπε:

Κι εγω καπως ετσι @erin0000, δεν ξερω γιατι εχει δημιουργηθει η εντυπωση οτι τον βαζω κατω και του κανω κυρηγμα "Ξερεις κατι, αυτα που πιστευες δεν υπαρχουν, ολα ειναι ψεματα". Ολα γινονται μεσα στην καθημερινοτητα μας και η φαντασια και τα πραγματικα γεγονοτα σε χαλαρο κλιμα. Φυσικα, δεν θα τον αφησω να πιστευει κατι φανταστικο που πιστευω οτι δεν θα του βγει σε καλο (πχ για ενα διαστημα με ρωτουσε αν υπαρχουν δρακοι με μια ανησυχια ομως), ουτε κατι που πιστευω οτι διαστρεβλωνει τελειως την πραγματικοτητα (νιωθοντας και ασχημα που του λεω ψεματα) οπως ειναι η περασια του Αγιου Βασιλη στο σπιτι μας οσο θα κοιμαται για να φερει δωρα. Αλλα δεν θα τον βαλω κατω να του "διδαξω" την αληθεια, θα του μιλησω οπως του μιλαω παντα, με επεξηγησεις και πολλη συζητηση μεταξυ των 2 μας.

 

 

Αυτό ακριβώς έγραφα όταν είδα την απάντησή σου και ακριβώς αυτός είναι και ο τρόπος που λειτουργούμε με όλα τα φανταστικά. "Φαντάζεσαι να υπήρχε ένα μαγικό ραβδί..." και πλάθουμε ιστορίες.  

Σαφώς πάντως αυτό αγγίζει και την προσέγγισή μας σε σχέση με τη θρησκεία και γενικότερα το μεταφυσικό. Ήδη οι συγκρούσεις υπάρχουν στο θέμα του θανάτου. Το παιδί ακούει συμμαθητές ή τη γιαγιά να μιλάνε για αγγελάκια στον ουρανό και τη μαμά να λέει σκεπτικά "δεν ξέρω". Ούτε ακυρώνω, ούτε επιβεβαιώνω.

 

Σε σχέση με τα δώρα @Macgyver σαφώς και δεν είναι η προσέγγισή μας "αγοράζω δώρα για να δείξω την αγάπη μου" έτσι γενικώς. Μιλάμε ειδικά για τα έθιμα των Χριστουγέννων και ακόμα ειδικότερα για το πως θα δείξουμε στους άλλους την αγάπη μας. Π.χ. να νοιαστούμε για τον παππού. Τα Χριστούγεννα θα πάρουμε πχ ένα σκούφο στον παππού για να μην κρυώνει το κεφάλι του. Αλλά όλο τον χρόνο θα τον βοηθήσουμε να μοιραστεί το βάρος από τις σακούλες, θα του βάλουμε μεγάλες ετικέτες επειδή δεν βλέπει καλά κλπ.

[Deena]

Κι εγώ μπλοκάρω αρκετά με τα μεταφυσικά, λόγω προσωπικών πιστεύω και προσπαθώ να το διαχειριστώ με τα παιδιά. Ο μεγάλος μου δεν πίστεψε ποτέ στον Αγ. Βασίλη και είχε από πολύ νωρίς έντονες απορίες και ανησυχίες για τον θάνατο. Δυστυχώς χρειάστηκε πρόσφατα να το αντιμετωπίσουμε χάνοντας πολύ αγαπημένο πρόσωπο και τελικά κατάλαβα ότι το "Δεν ξέρω" λειτουργεί καλύτερα από τα πάσης φύσεως παρηγορητικά "Αγγελάκι", "Αστεράκι", "Μας βλέπει από ψηλά" κ.λπ.

 

Προσωπικά δέχτηκα πολύ συγκεκριμένες ερωτήσεις, του τύπου "Που είναι τώρα;" (απάντηση : Στην χώρα μας συνήθως τα σώματα των ανθρώπων που πεθαίνουν τα βάζουμε μέσα στο χώμα, έτσι κάναμε και με τον παππού), "Θα τον δούμε όταν πεθάνουμε κι εμείς?" (απάντηση : Θα το μάθουμε μόνο όταν πεθάνουμε), "Γιατί δεν μπορεί να αναστηθεί όπως ο Χριστός;" (απάντηση : Ο παππούς δεν ήταν ο Χριστός, οι άνθρωποι δεν ανασταίνονται), "Θα μας βλέπει τώρα που μεγαλώνουμε?" (απάντηση :Τα μάτια του παππού δεν βλέπουν πια, σταμάτησαν να βλέπουν όταν σταμάτησε να χτυπάει η καρδιά του).

 

Δεν είμαι σίγουρη ότι κάνω σωστά, άλλοι από την οικογένεια λένε τα δικά τους, για την ψυχή που μένει μαζί μας όσο τον θυμόμαστε, για την παρέα των αγγέλων, για τον παππού που βρήκε τον δικό του μπαμπά στον ουρανό και κάνουν παρέα κ.λπ., δεν αντιδρώ γιατί είναι καλή η πρόθεσή τους και γιατί κατανοώ ότι είναι και ένας τρόπος δικής τους διαχείρισης όλο αυτό.

 

Τα παιδιά παραδόξως δεν μπερδεύονται, προτιμούν ωστόσο ξεκάθαρα την ρεαλιστική προσέγγιση.

[Macgyver]

Just now, vtgian είπε:

 

Αυτό ακριβώς έγραφα όταν είδα την απάντησή σου και ακριβώς αυτός είναι και ο τρόπος που λειτουργούμε με όλα τα φανταστικά. "Φαντάζεσαι να υπήρχε ένα μαγικό ραβδί..." και πλάθουμε ιστορίες.  

Σαφώς πάντως αυτό αγγίζει και την προσέγγισή μας σε σχέση με τη θρησκεία και γενικότερα το μεταφυσικό. Ήδη οι συγκρούσεις υπάρχουν στο θέμα του θανάτου. Το παιδί ακούει συμμαθητές ή τη γιαγιά να μιλάνε για αγγελάκια στον ουρανό και τη μαμά να λέει σκεπτικά "δεν ξέρω". Ούτε ακυρώνω, ούτε επιβεβαιώνω.

 

Σε σχέση με τα δώρα @Macgyver σαφώς και δεν είναι η προσέγγισή μας "αγοράζω δώρα για να δείξω την αγάπη μου" έτσι γενικώς. Μιλάμε ειδικά για τα έθιμα των Χριστουγέννων και ακόμα ειδικότερα για το πως θα δείξουμε στους άλλους την αγάπη μας. Π.χ. να νοιαστούμε για τον παππού. Τα Χριστούγεννα θα πάρουμε πχ ένα σκούφο στον παππού για να μην κρυώνει το κεφάλι του. Αλλά όλο τον χρόνο θα τον βοηθήσουμε να μοιραστεί το βάρος από τις σακούλες, θα του βάλουμε μεγάλες ετικέτες επειδή δεν βλέπει καλά κλπ.

Θεωρείς δηλαδή ότι θα ήταν καλό να του κάνω από τώρα συζήτηση; Με έχεις προβληματίσει  

[vtgian]

Just now, Macgyver είπε:

Θεωρείς δηλαδή ότι θα ήταν καλό να του κάνω από τώρα συζήτηση; Με έχεις προβληματίσει  

 

Για ποιο πράγμα να του κάνεις συζήτηση; (μπερδεύτηκα...)

[erin0000]

Just now, Deena είπε:

Τα παιδιά παραδόξως δεν μπερδεύονται, προτιμούν ωστόσο ξεκάθαρα την ρεαλιστική προσέγγιση.

 

Σε μεταφυσικά ζητήματα χρησιμοποιώ το "δεν ξέρω" και "δεν χρειάζεται να μάθω".  Και ότι στην ουσία κανείς δεν ξέρει. Ο καθένας πιστεύει ότι νομίζει, ότι φαντάζεται, ότι θα ήθελε να συμβαίνει...

 

Αυτά τα αστεράκια, αγγελάκια που μας βλέπουν κτλ, είχαν τρομάξει τη μια μου κόρη.

[Βερενίκη]

Πάντως εμείς, ακόμα και μετά τα 'αποκαλυπτήρια' συνεχίζουμε να γράφουμε γράμμα στον Άι Βασίλη και φυσικά αυτός συνεχίζει να φέρνει δώρα, όπως παλιά. Το Πνεύμα των Χριστουγέννων ζει και βασιλεύει στο σπίτι μας.....

 

Όσο για την νεράιδα του δοντιού, εμένα ο -ορθολογιστής- γιος μου μας επέβαλε μία χαρά την ..... αμερικανιά, τονίζοντάς μου ότι αφού οι φίλοι του περιμένουν την νεράιδα και αυτή τους αφήνει ένα ευρώ στο μαξιλάρι, ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΟΣ ότι θα γίνει το ίδιο και σε εκείνον. Νομίζω μου έκλεισε και το μάτι κάποια στιγμή. 

 

 

[Macgyver]

Just now, vtgian είπε:

 

Για ποιο πράγμα να του κάνεις συζήτηση; (μπερδεύτηκα...)

Για τη συμβολικότητα των δώρων σε συνάρτηση με την αγάπη

Just now, Βερενίκη είπε:

Πάντως εμείς, ακόμα και μετά τα 'αποκαλυπτήρια' συνεχίζουμε να γράφουμε γράμμα στον Άι Βασίλη και φυσικά αυτός συνεχίζει να φέρνει δώρα, όπως παλιά. Το Πνεύμα των Χριστουγέννων ζει και βασιλεύει στο σπίτι μας.....

 

Όσο για την νεράιδα του δοντιού, εμένα ο -ορθολογιστής- γιος μου μας επέβαλε μία χαρά την ..... αμερικανιά, τονίζοντάς μου ότι αφού οι φίλοι του περιμένουν την νεράιδα και αυτή τους αφήνει ένα ευρώ στο μαξιλάρι, ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΟΣ ότι θα γίνει το ίδιο και σε εκείνον. Νομίζω μου έκλεισε και το μάτι κάποια στιγμή. 

 

 

Αχ αυτές οι αμερικανιές ! Εδώ βλέπω παντού για Halloween ... τι τραβάμε και εμείς οι μάνες

[elenip]

Just now, Βερενίκη said:

Πάντως εμείς, ακόμα και μετά τα 'αποκαλυπτήρια' συνεχίζουμε να γράφουμε γράμμα στον Άι Βασίλη και φυσικά αυτός συνεχίζει να φέρνει δώρα, όπως παλιά. Το Πνεύμα των Χριστουγέννων ζει και βασιλεύει στο σπίτι μας.....

 

Όσο για την νεράιδα του δοντιού, εμένα ο -ορθολογιστής- γιος μου μας επέβαλε μία χαρά την ..... αμερικανιά, τονίζοντάς μου ότι αφού οι φίλοι του περιμένουν την νεράιδα και αυτή τους αφήνει ένα ευρώ στο μαξιλάρι, ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΟΣ ότι θα γίνει το ίδιο και σε εκείνον. Νομίζω μου έκλεισε και το μάτι κάποια στιγμή. 

 

 

 

Eίσαι τυχερή που την γλίτωσες με το ευρώ γιατί εγώ θυμάμαι έβλεπε αυτη την χαζο Πέππα που η νεράιδα άφηνε ένα χρυσό νόμισμα και καθόμουν σαν την χαζή να ψάχνω να βρω καθότι μόνο κάτι φλουριά για βασιλοπιτα με ευχές για το νέο έτος έβρισκα και τελικά ούτε θυμάμαι που είχα βρει ένα νόμισμα σαν αυτό της Πεππας.. ακόμη το έχει!!

[Έσπερος]

Τι είναι η νεράιδα των δοντιών βρε κορίτσια; Εγώ μόνο τη νεράιδα που παίρνει την πιπίλα έχω ακούσει!

[Αγγελική2]

Just now, Έσπερος είπε:

Τι είναι η νεράιδα των δοντιών βρε κορίτσια; Εγώ μόνο τη νεράιδα που παίρνει την πιπίλα έχω ακούσει!

 

xaxaxaxa εγώ πάλι δεν είχα ακούσει για την πιπιλονεράιδα!! Η νεράιδα των δοντιών υποτίθεται ότι παίρνει το νεογιλό δόντι που πέφτει, από το μαξιλάρι του παιδιού και του αφήνει ως δωράκι κάποιο νόμισμα.

[elenip]

Just now, Αγγελική2 said:

 

xaxaxaxa εγώ πάλι δεν είχα ακούσει για την πιπιλονεράιδα!! Η νεράιδα των δοντιών υποτίθεται ότι παίρνει το νεογιλό δόντι που πέφτει, από το μαξιλάρι του παιδιού και του αφήνει ως δωράκι κάποιο νόμισμα.

 

Αυτό ακριβώς! Εμένα το είδε στην Πέππα, δυστυχώς!

Την πιπιλονεράιδα και εγώ πρώτη φορά την ακούω, εμάς την πιπίλα την πήρε η γάτα (που δεν είχαμε κιόλας)! Και επειδή ήταν περαστική η γάτα δεν την έφερε και ποτέ ξανά! 

[Αγγελική2]

Just now, elenip είπε:

 

Αυτό ακριβώς! Εμένα το είδε στην Πέππα, δυστυχώς!

Την πιπιλονεράιδα και εγώ πρώτη φορά την ακούω, εμάς την πιπίλα την πήρε η γάτα (που δεν είχαμε κιόλας)! Και επειδή ήταν περαστική η γάτα δεν την έφερε και ποτέ ξανά! 

 

Εμάς πάλι βρίσκεται κάπου στα κεραμμύδια του ακατοίκητου σπιτιού, που βρίσκεται απέναντί μας!

[Έσπερος]

Just now, Αγγελική2 είπε:

 

xaxaxaxa εγώ πάλι δεν είχα ακούσει για την πιπιλονεράιδα!! Η νεράιδα των δοντιών υποτίθεται ότι παίρνει το νεογιλό δόντι που πέφτει, από το μαξιλάρι του παιδιού και του αφήνει ως δωράκι κάποιο νόμισμα.

Χαχα εμεις στο χωριο μας δεν ειχαμε τετοιο έθιμο!

[Έσπερος]

3 ώρες πρίν, Sentir...natureza είπε:

ριξε μας τα φωτα σου: υπαρχει αντιφαση στην παραθεση μου; 

Η αλήθεια είναι ότι δεν βρίσκω αντίφαση. Καταλαβαίνω οτι εσυ σκεφτεσαι νε εναν χ τροπο κ επειδη τον θεωρεις αντιθετο απο τον ψ, αναρωτιεσαι οώς θα τα ισορροπήσεις. Ισως η @ΑΡΓΚ. θεωρεί αντιφατικό ότι ενώ είσαι ορθολογιστρια θες να εχει το παιδι σου φαντασία. 

[vtgian]

1 ώρα πρίν, Macgyver είπε:

Για τη συμβολικότητα των δώρων σε συνάρτηση με την αγάπη

Αχ αυτές οι αμερικανιές ! Εδώ βλέπω παντού για Halloween ... τι τραβάμε και εμείς οι μάνες

 

Δώρο για εμάς είναι οτιδήποτε εμπλέκει προσωπικό χρόνο και φροντίδα, όχι απαραίτητα αγοραστό. Δε νομίζω ότι μπορείς να ανοίξεις συζήτηση για το θέμα, είναι κάτι που περισσότερο το βλέπει στην οικογένεια και στο φιλικό περιβάλλον αυτής. Εμένα πχ πολλές φορές με έχει ακούσει να λέω "α αφού θα περάσουμε από εκεί, ας πάρω και το "x" πράγμα που ξέρω ότι θα χρειαζόταν η αδελφή μου". Όπου το "x" μπορεί να είναι... μανταλάκια γιατί πήγαμε τις προάλλες και είχαν σπάσει. Το νοιάξιμο είναι το ζητούμενο στην προκειμένη. 

 

Εμείς μικρά τα δόντια τα πετούσαμε στα κεραμίδια για να μας φέρουν τα χελιδόνια καινούρια χρυσά. Υποθέτω το ίδιο κάνουν στο Bronx για να βγάλουν grillz 

[ΑΡΓΚ]

8 ώρες πρίν, Deena είπε:

Κι εγώ μπλοκάρω αρκετά με τα μεταφυσικά, λόγω προσωπικών πιστεύω και προσπαθώ να το διαχειριστώ με τα παιδιά. Ο μεγάλος μου δεν πίστεψε ποτέ στον Αγ. Βασίλη και είχε από πολύ νωρίς έντονες απορίες και ανησυχίες για τον θάνατο. Δυστυχώς χρειάστηκε πρόσφατα να το αντιμετωπίσουμε χάνοντας πολύ αγαπημένο πρόσωπο και τελικά κατάλαβα ότι το "Δεν ξέρω" λειτουργεί καλύτερα από τα πάσης φύσεως παρηγορητικά "Αγγελάκι", "Αστεράκι", "Μας βλέπει από ψηλά" κ.λπ.

 

Προσωπικά δέχτηκα πολύ συγκεκριμένες ερωτήσεις, του τύπου "Που είναι τώρα;" (απάντηση : Στην χώρα μας συνήθως τα σώματα των ανθρώπων που πεθαίνουν τα βάζουμε μέσα στο χώμα, έτσι κάναμε και με τον παππού), "Θα τον δούμε όταν πεθάνουμε κι εμείς?" (απάντηση : Θα το μάθουμε μόνο όταν πεθάνουμε), "Γιατί δεν μπορεί να αναστηθεί όπως ο Χριστός;" (απάντηση : Ο παππούς δεν ήταν ο Χριστός, οι άνθρωποι δεν ανασταίνονται), "Θα μας βλέπει τώρα που μεγαλώνουμε?" (απάντηση :Τα μάτια του παππού δεν βλέπουν πια, σταμάτησαν να βλέπουν όταν σταμάτησε να χτυπάει η καρδιά του).

 

Δεν είμαι σίγουρη ότι κάνω σωστά, άλλοι από την οικογένεια λένε τα δικά τους, για την ψυχή που μένει μαζί μας όσο τον θυμόμαστε, για την παρέα των αγγέλων, για τον παππού που βρήκε τον δικό του μπαμπά στον ουρανό και κάνουν παρέα κ.λπ., δεν αντιδρώ γιατί είναι καλή η πρόθεσή τους και γιατί κατανοώ ότι είναι και ένας τρόπος δικής τους διαχείρισης όλο αυτό.

 

Τα παιδιά παραδόξως δεν μπερδεύονται, προτιμούν ωστόσο ξεκάθαρα την ρεαλιστική προσέγγιση.

 

Θα σε απογοητεύσω, αλλά η θρησκεία (στην οποία δεν πιστεύω) έχει έναν παρηγορητικό ρόλο. Και σε μεγαλύτερα παιδιά, τελικά ο αγνωστικισμός νομίζω ότι προκαλεί άγχος. Ίσωςέτσι κι αλλιώς να το ένιωθαν στην εφηβεία ή τη δεκαετία των 20. Αλλά τελικά ίσως στα 5 και τα 10, να ήταν πιο ωφέλιμη η παρηγοριά, και ας μην την πίστευα εγώ.