Άσχημη συμπεριφορά και συνέπειες.

[vicky86]

Just now, Έσπερος είπε:

ναι μωρέ από παλιά υπήρχαν, ίσως όχι τόσο διαδεδομένα στα δημόσια, αλλά δεν ήταν σπάνιο. γι αυτό εκπλήσσομαι που τώρα αναφέρονται σαν σπάνια κ εξαιρέσεις. κατά τ άλλα λίγα πράγματα έχουν αλλάξει. από τη γενιά μου (γιατί συνομήλικες είμαστε όπως φαίνεται), έχουν αλλάξει αρκετά όμως από πιο παλιά όμως που ήταν ο άντρας μου, που πήγαινε μάλιστα και σε πολύ καλή περιοχή αλλά έχιε άθλιες αναμνήσεις από τη συμποεριφο΄ρα των καθηγητών.

Κ απο καθηγητές μοιρασμένα τα πράγματα. Μισοί καλοί, μισοί κακοί. Αλλα κάποιοι κακοί σε εγκληματικό βαθμό. Φυσικα κ φωτεινές εξαιρεσεις

Οπως συμβαίνει κ τωρα, κ σε όλους τους τομεις

Ναι πράγματι μπορεί να είναι πιο καταρτισμενοι τεχνικά στον τομέα τους, η να ασχολούνται κ με την τεχνολογία, αλλα εγω σαν μαμα πλέον αλλού εστιάζω. Στο κάτω κάτω συγκεκριμένη ύλη μαθημάτων έχεις, τα διαβάζει κ ο καθηγητής, οι σπουδές πάνω στο αντικείμενο είναι επαρκείς για να διδάξεις. Αν είναι να κάνεις κτ επιπλέον, μεταπτυχιακό, σεμινάρια, καλυτερα να είναι πάνω σε αλλο κομμάτι. Που θα βοηθήσει τον εκπαιδευτικό να διδάξει πχ κ σε παιδιά με δυσκολιες

Κ σαν μαθήτρια δλδ, αυτό μας αρεζε, τον διαφορετικό τρόπο προσέγγισης που είχαν καποιοι(κ οχι μονο νέοι, μου έτυχε να έχω 2-3περιπτωσεις καθηγητή που είχε κ η μαμα μου) 

Κ μιλάω πάντα για δημόσια σχολεία, κ μαλιστα στην επαρχία. Μου κάνει εντύπωση που θεωρείται κτ ιδιαιτερο αυτό με τα προγραμματα

[little lamb]

Εγώ πάντως που πήγα γυμνασιο-λυκειο την πρώτη δεκαετία του 2000, προγράμματα θυμάμαι μόνο στο λύκειο, που ήταν πειραματικό.Στο γυμνάσιο που ήταν απλό οχι. Δεν νομίζω ότι ήταν κάτι διαδεδομένο δηλαδή, ίσως ήταν σε τι καθηγητή θα πέσεις. Το γυμνάσιο μου πχ μπορεί να μην συμμετείχε σε προγράμματα, είχε όμως μερικους πολύ εμπνευσμένους καθηγητές, πχ γυμναστη που έκανε τις κινήσεις των αθλημάτων ως ύλη (άλλο άθλημα κάθε τρίμηνο), καλλιτεχνικό που επίσης έκανε ως ύλη σχέδιο με μολύβι σε 3 τόνους, μουσικό που είχε μόνιμη οργανωμένη χορωδία, έκανε σούπερ γιορτές χωρίς τα συνηθισμένα βάζει ο Ντούτσε τη στολή του κλπ και κάποιες μέρες καθόταν εκτός ωραρίου κ μάθαινε κιθάρα σε όποιον ήθελε, οικιακής οικονομίας που οργάνωνε με τα παιδιά κάθε χρόνο έκθεση (λαϊκής τέχνης κ άλλων θεμάτων), γαλλικουδες που μας έβαζαν να γράψουμε παραμύθι στα γαλλικά κ γινόταν κάθε χρόνο βιβλίο, ακόμα και θεολόγο που τυπωνε ερωτήσεις για να βοηθά να μαθαίνουμε το μάθημα.Ενταξει μερικά από αυτά είναι αυτά που θα έπρεπε να γίνονται, αλλά τα αναφέρω ως εξαιρετικά επειδή δεν είναι δεδομένο ότι γίνονται παντού.Η δεύτερη γυμνάστρια στο ίδιο σχολείο πχ ερχόταν με φούστα κ απλά έδινε μπάλες. Παρόλα αυτά, όλα αυτά τα ωραία που περιγράφω δεν άρεσαν στα παιδιά, σε ελάχιστα μόνο. Οι πιο πολλοί τα κορόιδευαν. Σε αυτό ίσως έφταιγε η εποχή, ίσως στα σημερινά παιδιά να άρεσε περισσότερο.

 

Συγχωρέστε το μακροσκελές κ ελαφρώς εκτός θέματος μήνυμα, με έπιασε νοσταλγία για το τέλειο γυμνάσιο μου!

[Nefeli2014]

Εγώ πάντως θυμάμαι ότι σε όλο το λύκειο τα πήγαινα χάλια με τη φιλόλογο, δεν ταίριαζαμε καθόλου σε σημείο να αρνούμαι να διαβάσω πάρα μόνο για το φροντιστήριο διάβαζα και γενικώς μαλωναμε κι όλο μου την έμπαινε. Μια φορά μου είπε εσύ κοριτσι μου δεν είσαι για φιλολογία, επειδή ήξερε ότι ήθελα, κι όχι απλά το κανα και έσπασα το κατεστημένο και έκανα όσα δεν ήθελα να μου κάνουν σαν παιδί οι δάσκαλοι αλλά έκανα τόσα ούτε στα πιο τρελά όνειρα της . Μποχοχο. ΘΑ ΘΕΛΑ ΠΟΛΥ ΝΑ ΔΩ ΤΑ ΜΟΎΤΡΑ ΤΗΣ. που τα βάζε με μια έφηβη 25 χρόνια νεότερη της. Μπλιαχ! 

 

Το λέω για να επιβεβαιώσω ότι το μπουλιν από κει μέσα ξεκινάει, από το σχολείο το ίδιο.. Δυστυχώς. Επιβεβαιωμενο πάντα... Και τελικά δεν έχουν αλλάξει τα πράγματα.. 

 

Επεξεργάστηκαν 12 Δεκεμβρίου,2019 by Nefeli2014

[Έσπερος]

On 11/12/2019 at 11:40 ΜΜ, Nefeli2014 είπε:

Θε εκεί που κάνουν το άθλημα διακρίνονται εγώ ξέρω μαθήτριες μου που είναι αδύναμες στα μαθήματα αλλά με ένα σωρό μεταλλεια στο Άθλημα τους.. Μπράβο τους. Και προς τα κει θα κινηθούν εφόσον δεν μπορούν στα άλλα.. Εννοείτε να αρχίσουμε να κάνουμε ενόργανη στο σχολειο? Τόσα μαθήματα βαρύτητας δεν υπάρχει χρόνος για αυτά. Εκτός αν σχολανε στις 5

Όχι Νεφέλη μου, εννοούμε ότι υπάρχει μια ιδεολογία, που συντηρείται από το σχολείο κ τους εκπαιδευτικούς, ότι η καλή επίδοση είναι κριτήριο αξίας ή απαξίας ενός ανθρώπου. Επεκτεινόμενο αυτό σε ευρύτερα πλαίσια, αντιστοιχεί στο να θεωρούμε ότι μόνο όποιος έχει ανώτατες σπουδές είναι άνθρωπος με παιδεία κ καλλιέργεια. Αλλά ειδικά το πρώτο είναι πολύ έντονο, και η καλή επίδοση που αξιολογείται είναι μονόπλευρη.

 

On 12/12/2019 at 8:57 ΜΜ, ΑΡΓΚ είπε:

Eχω λίγο μπερδευτεί με το συσχετισμό αριστείας - παπαγαλίας - εξυπνάδας - χαρακτήρα. Πώς σχετίζονται όλα αυτά; Ποιον ενδιαφέρει αν ο μαθητής που είναι διάνοια στα μαθηματικά είναι ακοινώνητος, έχει σύνδρομο Asperger με τις όποιος αδεξιότητες, ή είναι η ψυχή του πάρτυ; Και αν ένα παιδί έχει καταπληκτικό χαρακτήρα και βοηθά τους πάντες, τι σχέση έχει αυτό με το βαθμό του στην έκθεση;

Το συσχετισμό αριστείας-παπαγαλίας-εξυπνάδες δεν καταλαβαίνω γιατί δεν τον κατανοείς. Η αριστεία που προωθείται από το σχολείο είναι κυρίως αριστεία της απομνημόνευσης, για να μην πω παπαγαλίας, κ λιγότερο αριστεία αντίληψης, δημιουργικότητας, δεξιοτήτων. Ο χαρακτήρας μπαίνει στην εξίσωση από τη στιγμή που οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί θεωρούν ότι καλός μαθητής = ήσυχο παιδί = καλό παιδί. Δεν είναι μια ταμπέλα αυτό; Πόσο πιθανό έιναι για το ίδιο παράπτωμα να δεχθούν παρόμοια επίπληξη ο άριστος κ ο αδιάφορος; 

 

On 12/12/2019 at 8:57 ΜΜ, ΑΡΓΚ είπε:

Από εκεί και πέρα, @Έσπερος ίσως επειδή είσαι σε επαρχία, έχεις μία πολύ ωραιοποιημένη εικόνα για το τι γίνεται μέσα στο σχολείο.

Αν περίμενα το σχολείο μου για να έχω ωραιοποιημένη εικόνα, θα έλεγα ότι οι εκπαιδυετικοί είναι ο πιο ακοινώνητος, αμόρφωτος και ζηλόφθων κλάδος. Είμαστε όλοι σωστοί κ με το παραπάνω στα καθήκοντά μας, κάνουμε προγράμματα κ δράσεις, δεν μπορώ να πω ότι κάποιος έχει απαράδεκτα αντιπαιδαγωγική στάση, αλλά δεν συνεργαζόμαστε ποτέ, κανένας δεν σκέφτεται να κάνει κάτι πρωτότυπο, τα 4/5 στον υπολογιστή μπορούν μόνο να γράψουν κ να τυπώσουν ένα διαγώνισμα, τα διάφορα περιστατικά επιλύονται αλλά μετά κουκουλώνονται, κ αν κάποιος κάνει κάτι, τον κοιτάνε στραβά θεωρώντας ότι θέλει να γίνει διευθυντής ή υποδιευθυντής. Εγώ παρακολουθώ βιβλιογραφία, παρακολουθώ ομάδες φιλολόγων σε όλη τη χώρα, επικοινωνώ με συμβούλους / συντονιστές, με καθηγητές σε διάφορες περιοχές, κ βλέπω μια απίστευτη κινητικότητα. 

On 11/12/2019 at 10:30 ΜΜ, ΑΡΓΚ είπε:

Νομίζω ότι άθελά σου, δικαιώνεις αυτό που λέω: η ισοπέδωση και το "όλα τα παιδιά να έχουν άριστα" καμια σχέση δεν έχει με το να πλησιάσει κάποιος τους μαθητές, να τους κεντρίσει το ενδιαφέρον και να καταλάβει αν και τι πρόβλημα έχουν.

Δεν είπα σε καμία περίπτωση όλα τα παιδιά να έχουν άριστα. Βασικά είμαι κατά της βαθμολογίας, προτιμώ περιγραφική αξιολόγηση. Από τη στιγμή που υπάρχει βαθμολογία, μη νομίζεις, και κάτω από τη βάση βάζω, και τα 19-20 με φειδώ τα χρησιμοποιώ, και δεν έχω ποτέ κανένα θέμα με μαθητές κ γονείς. Αλλά για το δημοτικό πχ δεν θεωρώ λογικό να λέμε ότι το 10χρονο χρειάζεται να δει 6 στον έλεγχο "για να στρώσει". 

 

On 11/12/2019 at 10:30 ΜΜ, ΑΡΓΚ είπε:

Θα μου πεις είναι λύση ή μονόδρομος η αυστηρότητα και η τιμωρία; Εξαρτάται ποια είναι η εναλλακτική. Το να φτάσεις σε ένα σημείο όπου όλα δουλεύουν με την καλή θέληση, υπάρχει προσέγγιση όλων των μαθητών, επίλυση όλων των θεμάτων με συζήτηση κλπ, θέλει και άλλου είδους κατάρτιση των εκπαιδευτικών, θέλει χάρισμα, θέλει αυστηρή επιλογή του ποιος μπορεί και δεν μπορεί να σταθεί σε μία τάξη, θέλει υπομονή και άλλα πολλά. Καλά να ξηλώσεις ένα σύστημα πιο αυταρχικό, αλλά αν δεν είσαι σε θέση να το αντικαταστήσεις με κάτι άλλο, καλύτερα ένα ελλειπές και στραβό σύστημα, από το κανένα σύστημα. 

Σε αυτά όλα δεν διαφωνώ. εγώ η ίδια έχω αναφέρει κ αλλού για τον διευθυντή μας που προσπαθεί με θετική πειθαρχία κ έχει κάνει το σχολείο ... Φυσικά κ θέλει κατάρτιση κ εκπαίδευση. 

 

On 12/12/2019 at 3:50 ΠΜ, Nefeli2014 είπε:

Έχω κι εγώ κάτι τέτοια "διαμάντια"που τα ξέρουν όλα και είναι όλο κρυάδες. Όλοι οι άλλοι είμαστε βούρλα. Μαζί κι εγω. Η μία ερώτηση μετά την άλλη ασταμάτητα, να είναι συνεχώς στο επίκεντρο. Κι όλα αυτά γιατί τους έχουν δώσει τόση ελευθερία από το σπίτι που κοντεύουν να μας μπιπ κιόλας. Αριστα ναι, πολύ διαβασμένα με (πάρα) μορφωμένους γονείς. Αλλά δυστυχώς αγενή. Χωρίς τρόπους και χωρίς φίλους. Εγώ τα έχω βάλει στη θέση τους πάντως. Έχουν ήδη πςριθωριποιηθει και απομονωθεί και στιχοποιηθει  από το σπίτι τους, δεν περίμεναν το σχολείο.

ΕΓώ δεν μιλώ για τέτοια περίπτωση μαθητή κ βέβαια δεν είναι κ όλοι ίδιοι. ο σκόπος αυτός είναι, να τους βλέπεις σαν μια ατομική περίπτωση τον καθένα, μια προσωπική ιστορία, όχι να σκέφτεσαι ότι η χ συμπεριφορά σημαίνει ότι υπάρχει το ψ υπόβαθρο κ να τελειώσεις. 

 

On 12/12/2019 at 3:50 ΠΜ, Nefeli2014 είπε:

Για μένα πχ εκτός βαθμών παιζει ρόλο και η συμπεριφορά. Θα ανέβαζα λοιπόν βαθμό σε κάποιον μέτριο που έχει πολύ καλή συμπεριφορά και θα κατέβαζα ανετότατα βαθμό σε έναν του 20 που μας το παίζει και μας τσακίζει τα νεύρα.

Η διαφορά μας λοιπόν είναι ότι εγώ δεν θεωρώ ότι η επιβράβευση πρέπει να επιτυγχάνεται μέσω των βαθμών. Βέβαια στο υπάρχον σύστημα, χρησιμοποιώ κ αυτή τη μέθοδο. Αν με ακούσεςι πάντως να μιλάω στους γονείς, από τη θέρμη με την οποία επαινώ κάποια παιδιά θα νομίσεις ότι είναι οι άριστοι των αρίστων κ μπορεί να είναι μέτριοι, κ από την άλλη να μιλήσω πολύ τυπικά για κάποιον άριστο, επειδή δεν με εμπνέει σε κάτι να τον επαινέσω ιδιαιτέρως. 

[Nefeli2014]

Ναι και εγώ θα το κάνω αυτό, να μιλήσω πολύ καλύτερα για έναν μέτριο που ξέρω πως προσπαθεί με όλο του το ειβαι αλλά μέχρι εκεί φτάνουν οι δυνατότητες του και λιγότερο σε έναν άριστο πχ που κατά τα άλλα ναι, δεν έχει να πει και κάτι παραπάνω. Αλλά με τους βαθμούς πως να το αποφύγεις? Δεν μπορώ να βάλω 20 σε κάποιον που μου γράφει και η επίδοση στη τάξη του είναι 17 και στον άλλο επίσης 20 που γράφει για 20 και έχει επίδοση για 20. Εκτός από τους βαθμούς δεν ξέρω τι άλλος τρόπος υπάρχει πέραν το μιλητο. Γιατί τελικά σκριπτα μανεντ. Εγώ φαντάσου έχω κάποιους ελέγχους στο λύκειο με κάτι απαίσιους βαθμούς σε 3 μαθήματα που δεν ήθελα καθόλου  που κρύβω. Μάλιστα σκέφτομαι να τους πετάξω κάποια στιγμή κιόλας μην πέσουν στα χέρια κανενός παιδιού μου Καμμια άκυρη ώρα του λυκείου και εκεί τι  κάνω? Θέλω να πω το σύστημα μας πάει έτσι. Τελικά όμως στο τέλος παίρνουν αυτό που τους αξίζει. Γιατί εγώ ή καθηγήτρια λι

[ΑΡΓΚ]

Just now, Έσπερος είπε:

Η διαφορά μας λοιπόν είναι ότι εγώ δεν θεωρώ ότι η επιβράβευση πρέπει να επιτυγχάνεται μέσω των βαθμών. Βέβαια στο υπάρχον σύστημα, χρησιμοποιώ κ αυτή τη μέθοδο. Αν με ακούσεςι πάντως να μιλάω στους γονείς, από τη θέρμη με την οποία επαινώ κάποια παιδιά θα νομίσεις ότι είναι οι άριστοι των αρίστων κ μπορεί να είναι μέτριοι, κ από την άλλη να μιλήσω πολύ τυπικά για κάποιον άριστο, επειδή δεν με εμπνέει σε κάτι να τον επαινέσω ιδιαιτέρως. 

Δεν είμαι βέβαιη ότι αυτό είναι θετικό ή αρνητικό, εξαρτάται πώς το εννοείς. 

Έστω ο μαθητής Α που δεν ταιριάζει καθόλου ο χαρακτήρας του με του εκπαιδευτικού, για διάφορους λόγους, άνθρωποι είμαστε. Αν είναι καλύτερος αντικεμενικά στο εξεταζόμενο γνωστικό αντικείμενο από το μαθητή Β, που όμως είναι συμπαθέστατος στον ίδιο εκπαιδευτικό, τότε είναι λογικό να επαινεθεί ο Β και όχι ο Α; 

Είναι κάτι που γίνεται καθημερινά, και τα παιδιά που συνήθως είναι "αρεστά" στους περισσότερους εκπαιδευτικοόυς έχουν ένα συγκεκριμένο προφίλ, που νομίω πιο πολύ προκύπτει από το ότι και οι άνθρωποι που επέλεξαν να εργαστούν σαν καθηγητές έχουν και οι ίδιοι ένα συγκεκριμένο προφίλ.

Σε αυτά τα πλαίσια, συνήθως (και δεν αναφέρομαι σε εσένα) αυτό που το σχολείο επαινεί είναι νομίζω η "χρυσή μετριότητα". Το παιδί που ναι μεν είναι σχετικά έξυπνο, αλλά όχι πάρα πολύ γιατί λίγοι άνθρωποι εκτιμούν κάποιον εξυπνότερο από τους ίδιους, που μελετά αλλά με το τυποποιημένο σύστημα του καθηγητή - φροντιστή, γιατί αλλιώς παίζει και να μην καταλάβει ο εκπαιδευτικός τι του λέει το παιδί, να είναι γενικά ήσυχο και να συμμετέχει στο μάθημα παράλληλα αλλά να μην αμφισβητεί κιόλας, να έχει λίγο χιούμορ, αλλά όχι και πολύ καυστικό ή ανατρεπτικό. 

Φυσικά δεν είναι και όλοι οι εκπαιδευτικοί βγαλμένοι από ένα καλούπι, αλλά είναι πιο πιθανό να έχουν παρόμοιο τρόπο σκέψης 5 άνθρωποι που επέλεξαν να ασχοληθούν με την εκπαίδευση από ότι ένας γιατρός, ένας αρχιτέκτονας, ένας τραγουδιστής, ένας αθλητής και ένας δημοσιογράφος. 

Επειδή έχουμε αρκετά συχνά τώρα που μεγαλώνουν τα παιδιά μου αυτή την κουβέντα για το αν παίζει ρόλο πόσο συμπαθής είσαι στον καθηγητή σου ή σε ποιο βαθμό πρέπει να ακολουθήσεις τις συμβουλές του, αυτό που προσωπικά πιστεύω είναι ότι οι περισσότεροι (όχι όλοι) οι διδάσκοντες μπορούν να σε προετοιμάσουν για να γίνεις σαν και αυτούς: αν προσεγγίσεις την μόρφωσή σου ή τη συμπεριφορά σου με την μέθοδο και τις οδηγίες του φιλόλογου στο σχολείο, δεν θα προετοιμαστείς για να γίνεις ούτε γιατρός ούτε καλλιτέχνης, αλλά σίγουρα θα μπορέσεις να γίνεις εκπαιδευτικός. Και παρομοίως και στο χαρακτήρα, μπορεί αυτό που ονομάζει ενοχλητική αυθάδεια ο καθηγητής στο σχολείο γιατί πραγματικά διαταράσσει την τάξη, να μπορεί να μετατραπεί σε χάρισμα που θα δώσει ώθηση σε μία καλλιτεχνική καριέρα, ή αυτό που φαίνεται σαν επιθετικότητα, να μπορεί να βρει διέξοδο σε ενα ανταγωνιστικό άθλημα με την σωστή καθοδήγηση. Δυστυχώς, το σχολείο σπάνια μπορεί εκεί να βοηθήσει.

Για να πω και ένα ανέκδοτο, ο με διαφορά πιο πετυχημένος συμμαθητής μου, γνωστός σε όλους σήμερα στο χώρο του κινηματογράφου, ήταν ένα παιδί που είχε κακούς βαθμούς, είχε βρεθεί στο σχολείο μας μετά από πολλές αλλαγές σχολικού περιβάλλοντος, και τον είχαν όλοι οι καθηγητές "ξεγραμμένο" σαν αποτυχημένο. Προφανώς ο άνθρωπος ως φάνηκε απλά βαριόταν,είχε άλλες ανησυχίες, και ούτε  ναρκομανής έγινε, ούτε αλήτης, ούτε έχει απασχολήσει ποτέ την κοινή γνώμη για οτιδήποτε πέραν του καλλιτεχνικού του έργου, απλά δεν έμπαινε στο καλούπι που εκτιμάται από τον μέσο εκπαιδευτικό. Από την άλλη αρκετά ήσυχα και καλά παιδιά, επαγγελματικά και προσωπικά απέτυχαν παντελώς.

[Έσπερος]

8 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

εκπαιδευτικοόυς έχουν ένα συγκεκριμένο προφίλ, που νομίω πιο πολύ προκύπτει από το ότι και οι άνθρωποι που επέλεξαν να εργαστούν σαν καθηγητές έχουν και οι ίδιοι ένα συγκεκριμένο προφίλ.

Σε αυτά τα πλαίσια, συνήθως (και δεν αναφέρομαι σε εσένα) αυτό που το σχολείο επαινεί είναι νομίζω η "χρυσή μετριότητα". Το παιδί που ναι μεν είναι σχετικά έξυπνο, αλλά όχι πάρα πολύ γιατί λίγοι άνθρωποι εκτιμούν κάποιον εξυπνότερο από τους ίδιους, που μελετά αλλά με το τυποποιημένο σύστημα του καθηγητή - φροντιστή, γιατί αλλιώς παίζει και να μην καταλάβει ο εκπαιδευτικός τι του λέει το παιδί, να είναι γενικά ήσυχο και να συμμετέχει στο μάθημα παράλληλα αλλά να μην αμφισβητεί κιόλας, να έχει λίγο χιούμορ, αλλά όχι και πολύ καυστικό ή ανατρεπτικό. 

Ακριβώς αυτό λέω εδώ κ τόσες δημοσιεύσεις. απλώς γράφω από κινητό με διαλείμματα κ δεν έχω ειρμό. εννοείται οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί αυτό το προφιλ μαθητη επαινούν. κ φυσικα κ αναπαράγουν το ιδεολογικό πλαισιο στο οποιο μαθήτευσαν. ενας μαθητης με καυστικό χιουμορ, πολλες γνωσεις αλλα οχι διαβαστερος, που γενικα αντιδρα γιατι εχει αποψη κ συχνα κ πολιτικη (οχι κομματική) θεση, ειναι κόκκινο πανί για την πλειοψηφία των εκπαιδευτικών. είχαμε τέτοια παιδιά, πολύ σπάνια δυστυχώς. εγώ πάντως τα καλύτερα έλεγα γι αυτούς. άσχετο αν τους μάλωνα καμία φορα αν ενοχλούσαν πολυ το μαθημα. ειναι κι αυτο μια μορφη διάκρισης που γινεται εις βαρος τους. Καρα τ αλλα βρβαια υπαρχουν κ προσωπικές προτιμησεις. εγω δυο στιλ δεν μπορω με τιποτα. το ένα είναι το πρωτάκι με στιλ δημοτικού, το πολύ ήσυχο, χάδιαρικο αλλά κ χαϊδεμενο μαζί, που περιμενει να το νταντευεις οπως η δασκαλα του που σιγουρα το ειχε στα ώπα ώπα γιατί ήταν ήσυχο κ επιμελεστατο. δεν φταίει σε τίποτα το παιδάκι που προφανως ειναι εύγενάστατο κ απο φροντισμένο περιβαλλον, απλως με κουραζει το νταντεμα. Κ με κουράζει κ στην ιστορια, οταν στην "εξεταση" ρωταω κατι συγκεκριμενο, το παιδι που ενω εχει απαντηθεί αυτο που ρωτησα, σηκωνει χερι για να μου πει τι παραλείψαμε απο την υπολοιπη παράγραφο, που εινσι ασχετο με την ερωτηση. παλι δεν φταιει το παιδι που δεν του εχουν μαθει να διαχωρίζουν τα ζητούμενα μεσα απο το βινλιο, με τους συναδελφους τα βαζω εκει αλλα εκεινη την ωρα κρατιέμαι με δυσκολια για να μη βαλω πάγο στο ερμο το παιδι που ειχε διαβασει. Αλλα τελος παντων δεν θα πω καλα λογια στον γονιο με αυτα τα κριτηρια. εννοουσα οτι αν ειμαι ικανοποιημένη απο τη δουλεια του παιδιου, ακομα κι αν στα γραπτα δεν αποδίδει, θα πω οτι ειμαι ευχαριστημενη συνολικα, αλλα θα επισημάνω οτι η γραπτή αποδοση θελει διυλεια. αλλοι ξεκινάνε με τον μέτριο βαθμο στο γραπτο κ το προφορικό το εχουν σαν παρηγορια για τον γονιο, εγω ειμαι απο αυτους που μετρανε τη συνολική εικονα. ή θα επαινέσω πολυ τηξ κριτικη ικανότητα, τις δομημένες απαντησεις, τη συγκροτημένη σκεψη κλπ. ακομα κ αν ειναι λακωνική η διατύπωση ή αν στην ιστορια μου εχει παραλείψει λεπτομερειούλες. οχι θα επαινέσω μονο, κ αριστα θα βαλω ακομα κι αν αλλοι εχουν γραψει περισσοτερα. γιατι αυτες τις ικανότητες τις θεωρω σημαντικότερες. κ σκεφτομαι οτι  αυτο το παιδι μπορει πχ να μην εχει κλιση στα θεωρητικα κ στην αναλυση με πολλα λογια, γιατι να το αποθαρρύνω συνολικα;

 

Στο ιδιο συμπερασμα καταλήγουμε παντως, οτι οι καλες επιδόσεις στο σχολείο δεν συνεπάγονται αυτοματα κ καποια φοβερη εξελιξη στο μελλον. κ το ειδα κ στο παν/μιο αυτο, διδάκτορες κ ερευνητές συμφοιτητές μου που ειχαν ζοριστεί να βγαλουν αριστα στο πτυχιο κ μετα αποδείχτηκαν αστέρια ερευνητικά. εγω παλι που ημουν στους πρωτους, εχω μια δυσκολια στην πρωτότυπη σκεψη κ στο να βρω ιδεες για δικες μου δημοσιευσεις, ενω αν μου δωσεις την ιδεα κανω πολυ σχολαστική ερευνα κ σε βαθος αναλυση. 

9 ώρες πρίν, Nefeli2014 είπε:

Αλλά με τους βαθμούς πως να το αποφύγεις? Δεν μπορώ να βάλω 20 σε κάποιον που μου γράφει και η επίδοση στη τάξη του είναι 17 και στον άλλο επίσης 20 που γράφει για 20 και έχει επίδοση για 20. Εκτός από τους βαθμούς δεν ξέρω τι άλλος τρόπος υπάρχει πέραν το μιλητο. Γιατί τελικά σκριπτα μανεντ.

Αναγκαστικα ακολουθείς το συστημα εκει, αλλα μπορεις να εισαι ξεκάθαρος ως προς το τι βαθμολογεις. αν τα λέει για 19 κ σου γράφει 16, βάζεις 18 πχ κ στον άλλον που τα λεει 19 κ γραφει 19, βαζεις 19. αν προσπαθει πολυ αλλα δεν γραφει, ενισχύεις γοα να μην απογοητευτεί κλπ. δεν ειναι σαν την περιγραφική αξιολογηση αλλα τι να κανεις. εγω παντως ξεκαθαρίζω εξαρχης οτι για μενα δεν εχει καμια μα καμια σημασια ο βαθμος, εξηγω οτι τα κριτηρια ειναι συχνα υπολειμενικα, k στις πιο μεγαλες ταξεις κανω βαθύτερες  συζητησεις για τον επαγγελματικό προσανατολισμό, τις σπουδες, για το οτι μετα το λυκειο η ζωή αρχιζει, δεν τελειωνει οπως ειναι η κυρίαρχη αντιληψη, για το ποσες ευκαιριες ανοίγονται μετα, για το οτι το διαβασμα κ η επιμελεια δρν ειναι για τον βαθμο αλλα για να εχουν υποβαθρο για οποιαδηποτε μελλοντική επιλογη κ για να συνηθίσουν στην επιμελεια κ την αυτοπειθαρχία που θα τους βοηθήσει στη δουλεια (ενταξει αυτο ειναι τραβηγμένο το κήρυγμα!), γενικα υποβαθμίζω τη σημασια του βαθμού κ τονίζω τη σημασια της προσπάθειας, της γνώσης, του να μην αφηνουν κενα γιατι η γνωση χτίζεται σκαλί σκαλί κλπ. 

[Βερενίκη]

Πάντως μην το πολυψάχνετε με τους βαθμούς. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην νοιώσει κάποια στιγμή στην μαθητική του ζωή ένα παιδί αδικημένο. So what? Έτσι είναι η ζωή. Πάντα το παιδί με το πιο συμπαθητικό προφίλ θα ευνοηθεί, πάντα το παιδί που χτυπάει κάποιο καμπανάκι στο υποσυνείδητο του δασκάλου (μου θυμίζεις εμένα πχ.) θα τσιμπήσει κάτι παραπάνω. Δεν έχουν σημασία όλα αυτά. Μαθαίνει το παιδί ότι μας αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι διαφορετικά. Ότι σε άλλους αρέσουμε σε άλλους δεν αρέσουμε. Ακόμα και ότι δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους. Φτανει να μην το αγχώνουν οι γονείς στο σπίτι για τους βαθμούς. Ε τότε πραγματικά βασανίζεται, αλλά ας τα ξεπεράσουμε πια αυτά..... 

. 

Just now, Έσπερος είπε:

 εγω δυο στιλ δεν μπορω με τιποτα. το ένα είναι το πρωτάκι με στιλ δημοτικού, το πολύ ήσυχο, χάδιαρικο αλλά κ χαϊδεμενο μαζί, που περιμενει να το νταντευεις οπως η δασκαλα του που σιγουρα το ειχε στα ώπα ώπα γιατί ήταν ήσυχο κ επιμελεστατο. δεν φταίει σε τίποτα το παιδάκι που προφανως ειναι εύγενάστατο κ απο φροντισμένο περιβαλλον, απλως με κουραζει το νταντεμα. Κ με κουράζει κ στην ιστορια, οταν στην "εξεταση" ρωταω κατι συγκεκριμενο, το παιδι που ενω εχει απαντηθεί αυτο που ρωτησα, σηκωνει χερι για να μου πει τι παραλείψαμε απο την υπολοιπη παράγραφο, που εινσι ασχετο με την ερωτηση. παλι δεν φταιει το παιδι που δεν του εχουν μαθει να διαχωρίζουν τα ζητούμενα μεσα απο το βινλιο, με τους συναδελφους τα βαζω εκει αλλα εκεινη την ωρα κρατιέμαι με δυσκολια για να μη βαλω πάγο στο ερμο το παιδι που ειχε διαβασει.

 

Πάντως και τα παιδάκια της πρώτης γυμνασίου, ειδικά κατά το πρώτο τρίμηνο δεν είναι μεγάλα. Μικρά παιδάκια είναι που οι καθηγητές κάνουν το λάθος να θεωρούν ότι δεν χρειάζονται ντάντεμα και φροντίδα. Καταλαβαίνω ότι ένας καθηγητής γυμνασίου δεν έχει εκπαιδευτεί γι αυτό, αλλά αυτό είναι λάθος του συστήματος, μην το ρίχνουμε στα παιδιά. Θέλουν λίγο χρόνο να συνηθίσουν. 

Όσο για το δεύτερο ζήτημα, ε, δεν είναι και εύκολο πάντα να ξεχωρίζεις το ζητούμε ειδικά όταν πρέπει να το απομονώσεις από μία παράγραφο.

 

Θέλω να πω ότι υπάρχει μία τετραετία (ε δημοτικού με β γυμνασίου) που οι ρυθμοί των παιδιών και οι σωματικοί και οι πνευματικοί και οι συναισθηματικοί είναι τόσο διαφορετικοί που δεν μπορείς να βασιστείς πάνω στο συμβατικό όριο του δημοτικού- γυμνασίου για να απαιτείς από το παιδί αναπτυξιακό άλμα. Ναι κάποια παιδιά πηγαίνουν στο γυμνάσιο πιο ανώριμα, κάποια έχουν ωριμάσει από την πεμπτη, κάποια θέλουν και λίγο χρόνο ακόμα. Νομίζω ότι είναι άδικη αυτή η βίαιη αλλαγή στην αντιμετώπιση των παιδιών στην αρχή του γυμνασίου και νομίζω επίσης ότι οι καθηγητές είναι πολύ επιεικείς στα πρωτάκια. Εμένα τον μεγάλο μου γιο και τον ντάντεψαν και τον πρόσεξαν πολύ, μέχρι να αισθανθεί άνετα στον καινούργιο χώρο. όσο δε για την κριτική σκέψη, το γυμνάσιο είναι πεδίον δόξης λαμπρό σε όσα παιδιά δεν το κατέκτησαν στο δημοτικό.  

[vicky86]

Συμφωνω πολύ με την πρώτη παράγραφο της Βερενίκης. Κ απο τις τελευταίες απαντήσεις σας αργκ κ Έσπερος συμφωνείτε φαίνεται. Κ με εκφράζει κ εμενα

Αλλα δ θα εκρυβα τον άσχημο βαθμό που μου έβαλε καθηγητής από τα παιδιά μου, επειδή δ με πήγαινε. Ισα ισα πολύ περήφανα θα τους έδειχνα ότι ο μέσος όρος είχε ανέβει γτ έγραψα πολύ καλά κ εκεί δ μπορουσε να παρεμβει(γι αυτό που είπε η νεφέλη), είτε για μάθημα που δ μου αρεζε

[Έσπερος]

πρίν από 3 λεπτά , Βερενίκη είπε:

 

Θέλω να πω ότι υπάρχει μία τετραετία (ε δημοτικού με β γυμνασίου) που οι ρυθμοί των παιδιών και οι σωματικοί και οι πνευματικοί και οι συναισθηματικοί είναι τόσο διαφορετικοί που δεν μπορείς να βασιστείς πάνω στο συμβατικό όριο του δημοτικού- γυμνασίου για να απαιτείς από το παιδί αναπτυξιακό άλμα. Ναι κάποια παιδιά πηγαίνουν στο γυμνάσιο πιο ανώριμα, κάποια έχουν ωριμάσει από την πεμπτη, κάποια θέλουν και λίγο χρόνο ακόμα. Νομίζω ότι είναι άδικη αυτή η βίαιη αλλαγή στην αντιμετώπιση των παιδιών στην αρχή του γυμνασίου και νομίζω επίσης ότι οι καθηγητές είναι πολύ επιεικείς στα πρωτάκια. Εμένα τον μεγάλο μου γιο και τον ντάντεψαν και τον πρόσεξαν πολύ, μέχρι να αισθανθεί άνετα στον καινούργιο χώρο. όσο δε για την κριτική σκέψη, το γυμνάσιο είναι πεδίον δόξης λαμπρό σε όσα παιδιά δεν το κατέκτησαν στο δημοτικό.  

Ναι το ξέρω ότι οι διάφορες είναι μεγάλες. Αλλα είναι στην εφηβεια κ αλλα ειναι παιδακια. αγορια εθδικα. τα αγορια τα συνηθισα. στα κοριτσια ειναι που μου χτυπαει πιο πολυ γιατι ειναι σπανιότερο. Κ μου θυμιζει τιν εαυτο μου με μια αρνητθκη εννοια ομως. αυτο το στιλ οτι οι γονείς μου με έχουν ακόμα σαν μωρό. Για αυτο μαλλον με κουραζει. αλλιως εχω συνηθισει να αντιμετωπίζω τα πρωτάκια σαν μικρα. ειμαι η "μικρη" του σχολειου και οι παλιοι δεν καταδέχονται την πρωτη. τις περισσοτερες ωρες μου εκει τις κανω κ εχω βρει τι χρειαζονται για να τα βοηθησω να προσαρμοστούν. Ζοριζομαι λίγο με τα παιδιάστικα οτι καποιος εχασε ενα στιλό κ καποιος βρηκε μια πατημασια στο μπουφαν του αλλα τα συνηθίζω σιγα σιγα.

[ΑΡΓΚ]

Πάντως κορίτσια εδώ συζητάμε για το πώς δε θα έπρεπε το παιδι να κυνηγά το βαθμό και πώς μπορεί να επηρεαστεί η βαθμολογία από άλλους παράγοντες, και ταυτόχρονα διαβάζω ότι ο γιος μου που ξεκίνησε το γυμνάσιο θα εισαχθεί στο Πανεπιστήμιο με συμμετοχή της βαθμολογίας όλων των τάξεων του Λυκείου πιθανότατα, και μου έρχεται να κοπανάω το κεφάλι μου στον τοιχο. Πέραν του ότι προφανώς ανοίγει ένα τεράστιο θέμα για βαθμούς που αγοράζονται, είναι σα να λένε σε παιδιά και γονείς να μη διανοηθούν να αμφισβητήσουν ή να σχολιάσουν καθηγητή στο Λύκειο, από φόβο της τιμωρητικής βαθμολογίας.  

[Βερενίκη]

6 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

 Ζοριζομαι λίγο με τα παιδιάστικα οτι καποιος εχασε ενα στιλό κ καποιος βρηκε μια πατημασια στο μπουφαν του αλλα τα συνηθίζω σιγα σιγα.

 

Σε καταλαβαίνω. Εδώ μας ζορίζουν τα δικά μας παιδιά, όταν κάνουν πραγματα που δεν αντιστοιχούν στην ηλικία τους, και μετά λέμε, μικρό παιδάκι είναι ακόμα, ας δούμε την γενική εικόνα! Δεν θα μπορούσα να είμαι ποτέ ποτέ ποτέ ποτέ εκπαιδευτικός. Και καλά στο δημοτικό είναι ξεκάθαρα τα πράγματα, τουλάχιστον μέχρι την πέμπτη. Μετά που αρχίζουν οι πολλές ταχύτητες και πρέπει να φτιάξεις ομάδα με μωρά και έφηβους ταυτόχρονα, είναι πολύ...... challenging! 

[Έσπερος]

Just now, Βερενίκη είπε:

Μετά που αρχίζουν οι πολλές ταχύτητες και πρέπει να φτιάξεις ομάδα με μωρά και έφηβους ταυτόχρονα, είναι πολύ...... challenging! 

Ναι φαντάζομαι και για τον δάσκαλο που έχει γενικά παιδάκια και ξαφνικά στην 6η του ξεφυτρώνουν 3-4 έφηβες, θα είναι δύσκολη η προσαρμογή. Οι παλιοι στα Γυμνάσια που παριστάνουν ότι παίρνουν τη Γ δήθεν λόγω ανεβασμένου επιπέδου, είμαι σίγουρη ότι δεν μπορούν να διαχειριστούν όλο αυτό. Εμένα βέβαια μου έκανε καλό γιατί εξασκήθηκα πολύ και είμαι η επίσημη καθηγήτρια υποδοχής, με βάζουν και να ξεναγώ τα παιδάκια του δημοτικού και να κάνω μαζί με την υποδιευθύντρια ενημέρωση στα πρωτάκια γιατί έχω μάθει να ξεκινάω από το ότι τίποτα δεν είναι αυτονόητο και καλύπτω όλες τς απορίες! (κάθε χρονιά βέβαια ανακαλύπτω με έκπληξη ότι κάτι μου ξεφεύγει!!!)

[ΑΡΓΚ]

7 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Ναι το ξέρω ότι οι διάφορες είναι μεγάλες. Αλλα είναι στην εφηβεια κ αλλα ειναι παιδακια. αγορια εθδικα. τα αγορια τα συνηθισα. στα κοριτσια ειναι που μου χτυπαει πιο πολυ γιατι ειναι σπανιότερο. Κ μου θυμιζει τιν εαυτο μου με μια αρνητθκη εννοια ομως. αυτο το στιλ οτι οι γονείς μου με έχουν ακόμα σαν μωρό. Για αυτο μαλλον με κουραζει. αλλιως εχω συνηθισει να αντιμετωπίζω τα πρωτάκια σαν μικρα. ειμαι η "μικρη" του σχολειου και οι παλιοι δεν καταδέχονται την πρωτη. τις περισσοτερες ωρες μου εκει τις κανω κ εχω βρει τι χρειαζονται για να τα βοηθησω να προσαρμοστούν. Ζοριζομαι λίγο με τα παιδιάστικα οτι καποιος εχασε ενα στιλό κ καποιος βρηκε μια πατημασια στο μπουφαν του αλλα τα συνηθίζω σιγα σιγα.

 

Επειδή δεν το έχεις δει από τη μεριά του γονιού και μπορεί και ως καθηγήτρια να μην το δεις ποτέ στο παιδί σου αν πηγαίνει στο ίδιο σχολείο, μην θεωρείς πάντα ότι το πρωτακι που στεναχωριέται για το μπουφάν και στο στυλό είναι κακομαθημένο. Μία στις τόσες, το πρωτάκι προσπαθεί να σου πει ότι ο μαθητευόμενος νταής της τάξης του λερώνει το μπουφάν και του κλέβει τα στυλό. Και το πώς θα το χειριστεί το σχολείο σε αυτή την τάξη, καθορίζει και το αν τελικά ο κάθε νταής θα μάθει ότι είναι στο απυρόβλητο και αν τα παιδιά-στόχοι θα πάψουν να αναφέρουν οτιδήποτε. Θυμάμαι όταν η κόρη μου ήταν στις πρώτες τάξεις του γυμνασίου, υπήρχαν πολλές διαμαρτυρίες σε καθηγητές και από παιδιά και από γονείς για εκφοβισμό, που τότε ήταν σχετικά ήπιος ακόμη. Πια δε διαμαρτύρεται κανείς στους καθηγητές στο λύκειο, γιατί μάθημα ήταν ότι υπάρχει παγερή αδιαφορία. Μερικοί απλά δεν άντεξαν και έφυγαν για άλλο σχολείο, άλλοι με τους γονείς τους πήραν λίγο το νόμο στα χέρια τους,οι περισσότεροι έμαθαν ποιους να αποφεύγουν και ποιος κάνει πραγματικά κουμάντο στο σχολείο. Φυσικά δεν είναι κάθε χαμένο αντικείμενο και κάθε λερωμένο μπουφάν αποτέλεσμα bullying, αλλά δεν είναι και όλα αθώα.

[Έσπερος]

13 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

εται να κοπανάω το κεφάλι μου στον τοιχο. Πέραν του ότι προφανώς ανοίγει ένα τεράστιο θέμα για βαθμούς που αγοράζονται, είναι σα να λένε σε παιδιά και γονείς να μη διανοηθούν να αμφισβητήσουν ή να σχολιάσουν καθηγητή στο Λύκειο, από φόβο της τιμωρητικής βαθμολογίας.  

Δεν θέλω να πολιτικολογησω κ δεν ανοίγω μεγάλη κουβέντα γιατί πραγματικά διαβάζοντας όλα αυτά θέλω να χρησιμοποιήσω ακατάλληλες εκφράσεις. Δεν ξέρω αν είναι σύμπτωση, επειδή ήμουν η γενιά του συστήματος Αρσενη που μετρούσαν οι βαθμοί δυο τάξεων, εχω ακομα απορια πώς απο τη δυναμικη των καταλήψεων (εγω βεβαια ημουν το σπασικλακι που φοβότανημ προτεινουν αποχή κ χαλασω το φωτοστέφανό μου, αλλα αυτο ειναι αλλο θεμα), περασε στην απόλυτη συμμόρφωση σε αυτό το σύστημα που ήταν πραγματικά λοβοτομή. Το συνδυάζω με αυτο που λες κ πιστευω οτι ειναι μια άτυπη μεθοδος καταστολής. Εξασφαλίζεις οτι θα εχεις μια πειθήνια γενια προβάτων. Βέβαια πολλοί συνάδελφοι μου έχουν ήδη εκστασιαστεί απο την ψευδαίσθηση εξουσίας που τους διδεται. Το άλλο καλό δεν ξέρω αν διάβασες. επειδή οι εξετάσεις θα είναι από τράπεζα θεμάτων (μην ανοίξω τώρα το στόμα μου κ για αυτό το αντιπαιδαγωγικό αίσχος), λένε να τιμωρείται ο καθηγητής που θα έχει υψηλό προφορικό βαθμό κ οι μαθητές γράψουν πολυ χαμηλότερα. επειδη αυτο και καλα δειχνει οτι εκεινος κανει ευκολο μαθημα κ φουσκώνει βαθμους για να ειναι αρεστός, κ μετα αποδεικνυεται απο τις επιδόσεις των μαθητων οτι δεν εκανε καλα τη δουλεια του. Δεν καταλαβαίνουν και τι σημαίνει προφορική βαθμολογία κ με ποια κριτηρια μπαινει ο βαθμος αυτος. κ το παιδί που προσπαθεί κ ενδιαφέρεται κ συμμετέχει αλλα απλως δεν αποδίδει γραπτα, πώς θα ενισχυθεί αν δεν παρει λιγο ψηλότερο προφορικό; Ειμαι πολυ θυμωμένη κ απογοητευμένη με ολα αυτα. 

11 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

 

Επειδή δεν το έχεις δει από τη μεριά του γονιού και μπορεί και ως καθηγήτρια να μην το δεις ποτέ στο παιδί σου αν πηγαίνει στο ίδιο σχολείο, μην θεωρείς πάντα ότι το πρωτακι που στεναχωριέται για το μπουφάν και στο στυλό είναι κακομαθημένο. Μία στις τόσες, το πρωτάκι προσπαθεί να σου πει ότι ο μαθητευόμενος νταής της τάξης του λερώνει το μπουφάν και του κλέβει τα στυλό. Και το πώς θα το χειριστεί το σχολείο σε αυτή την τάξη, καθορίζει και το αν τελικά ο κάθε νταής θα μάθει ότι είναι στο απυρόβλητο και αν τα παιδιά-στόχοι θα πάψουν να αναφέρουν οτιδήποτε. Θυμάμαι όταν η κόρη μου ήταν στις πρώτες τάξεις του γυμνασίου, υπήρχαν πολλές διαμαρτυρίες σε καθηγητές και από παιδιά και από γονείς για εκφοβισμό, που τότε ήταν σχετικά ήπιος ακόμη. Πια δε διαμαρτύρεται κανείς στους καθηγητές στο λύκειο, γιατί μάθημα ήταν ότι υπάρχει παγερή αδιαφορία. Μερικοί απλά δεν άντεξαν και έφυγαν για άλλο σχολείο, άλλοι με τους γονείς τους πήραν λίγο το νόμο στα χέρια τους,οι περισσότεροι έμαθαν ποιους να αποφεύγουν και ποιος κάνει πραγματικά κουμάντο στο σχολείο. Φυσικά δεν είναι κάθε χαμένο αντικείμενο και κάθε λερωμένο μπουφάν αποτέλεσμα bullying, αλλά δεν είναι και όλα αθώα.

Ναι καταλαβαίνω πώς το λες. Επειδή κάνω αρκετές ώρες σε κάθε τμήμα που μπαίνω, αποκτώ αρκετά γρήγορα εικόνα της δυναμικής, καταλαβαίνω δλδ ποιος χαϊδευεται κ ποιος όντως ενοχλειται. Ή τελος παντων εχω το νου μου να τα παρατηρήσω ολα αυτα. υπαρχουν αυτοι  που μόνιμα κάποιος τους ταλαιπωρεί, υπάρχουν αυτοί που κάνουν θέμα έτσι για την προσοχή, αυτοί που γκρινιάζουν κ τελικά έχουν κάνει μόνοι τους ζημιά, αυτοί που ενοχλούν κ μετά γκρινιάζουν γιατί τους ενοχλούν οι άλλοι κλπ. πιστευω οτι αυτα γενικα τα διακρίνω. αλλα ισχυει οτι σε τμηματα που δεν ξερω καλα μπορει να εκτιμήσω λαθος κ ισχυει κ οτι πολλοί δεν θα κάτσουν να ασχοληθούν.

[Nefeli2014]

22 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

Πάντως κορίτσια εδώ συζητάμε για το πώς δε θα έπρεπε το παιδι να κυνηγά το βαθμό και πώς μπορεί να επηρεαστεί η βαθμολογία από άλλους παράγοντες, και ταυτόχρονα διαβάζω ότι ο γιος μου που ξεκίνησε το γυμνάσιο θα εισαχθεί στο Πανεπιστήμιο με συμμετοχή της βαθμολογίας όλων των τάξεων του Λυκείου πιθανότατα, και μου έρχεται να κοπανάω το κεφάλι μου στον τοιχο. Πέραν του ότι προφανώς ανοίγει ένα τεράστιο θέμα για βαθμούς που αγοράζονται, είναι σα να λένε σε παιδιά και γονείς να μη διανοηθούν να αμφισβητήσουν ή να σχολιάσουν καθηγητή στο Λύκειο, από φόβο της τιμωρητικής βαθμολογίας.  

Καλα, πριν καιρό για εισαγωγικές δεν έλεγαν σε κάθε σχολή? Το αλλάξανε πάλι? Εσάς πάντως αυτό δε νομίζω να σας πιάσει εκτός αν είναι α λυκείου ο γιος σου. Πολύ άσχημο αυτό πάντως αν γίνει. Πρέπει όλοι να γλείφουν τους καθηγητές μπας και τους βάλουν έναν παραπάνω βαθμό. Δεν ξέρω... Εγώ πάντως εδώ σκεφτεί να θωράκισω τα παιδιά μου από όλη αυτή τη παράνοια. Και να μην περάσουν σε δημόσιο πανεπιστήμιο προσωπικά.. χεστηκα. Κάτι άλλο θα βρούμε να κάνουμε. Αν κι εχουμε χρόνια μπροστά μας κι έχω μια ελπίδα να αλλάξει το πράγμα προς το καλύτερο. 

Παντως τα βλέπω όλα τα παιδιά στο λύκειο. Τα μισά αδιάφορα, τα άλλα μισά η παρακολουθούνται από ψυχολόγο η κλαίνε συνεχώς και είναι μέσα στην τσίτα. Δεν είναι κατάσταση αυτή.. Ξέσπασμα τους τα ταμπλέτς και τα ινστραγκραμ και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο τέτοιο. Ανάσα δεν παίρνουν. Δε μου αρέσει καθόλου αυτό... 

Επεξεργάστηκαν 16 Δεκεμβρίου,2019 by Nefeli2014

[Nefeli2014]

Γενικώς μια πίεση πίεση συνεχώς... Από το δημοτικό ένα χάος. Έχουν μοιραστεί σε καλούς και κακούς μαθητές. Δεν υπαρχουν πια οι μέτριοι...

[Nefeli2014]

Τελικά από όσα διαβάζω τα παιδιά δεν περνάνε και τόσο καλά στο σχολείο. Μόνο όσα είναι προστατευμενα από το σπίτι έχουν μάθει κάπως να διαχειρίζονται τις καταστάσεις.. Εγώ αυτό παρατηρώ.. 

Γενικως  κι από τους δικούς μου μαθητές. Εγώ πάντως σα καθηγήτρια στις δικές μου τάξεις δεν επιτρέπω οτιδήποτε ρατσιστικό και επιθετικό. Έχω αφιερώσει ώρες ολόκληρες να κάνω κηρύγματα αγάπης και αλληλεγγύης και ποσώς με ενδιέφερε εκείνη την ώρα αν θα παραδώσω. Κι αν δω κάτι πολύ έντονο καλώ γονείς. Στην χειριστή κατάσταση απομονώνω παιδί ή και το διώχνω. Δε μου έχει τύχει ποτέ γιατί ας πούμε όσα έρχονται εκεί και πέφτει χρήμα το επίπεδο των οικογενειών είναι υψηλότερο και ελπίζω να μη μου τύχει γιατί θα μου είναι πολύ δυσάρεστο. Σε εμάς όμως είναι διαφορετικά, δεν είναι δημόσιο.. 

Επεξεργάστηκαν 16 Δεκεμβρίου,2019 by Nefeli2014