little lamb

Νομίζω πως με αυτές τις διαφορές και ίδιου φύλου να είναι δεν υπάρχει ελπίδα! Μετά την ενηλικίωση θα αρχίσουν να καταλαβαίνονται! Εμείς τουλάχιστον έτσι ήμασταν, πιο πριν η καθεμιά στον κόσμο της!

Νομίζω ότι η ζήλεια και η αντίδραση υπάρχουν στις περισσότερες περιπτώσεις, αλλά είναι κάτι τόσο προσωρινό που τελικά δεν έχει σημασία. Αν ήταν σημαντικό ή άφηνε κάποιο τραύμα τότε θα έμεναν όλοι με ένα παιδί ή θα μετάνιωναν που έκαναν κι άλλα! Μεγάλο ρόλο σίγουρα παίζει και η αντιμετώπιση από τους γονείς, αν και νομίζω πως τώρα που οι γονείς είναι πιο ψαγμένοι δεν κάνουν "λάθη" σε αυτό το θέμα (έχει τύχει όμως πρόσφατα να δω αδερφούλες με μικρή διαφορά γύρω στη διετία να παίζουν, να ρωτάμε πώς τις λένε και η "μεγάλη" (γύρω στα 4) να λέει "με λένε Τάδε και προσέχω τη μικρότερη". Ε αυτό προφανώς κάποιος της το πέρασε!) Εγώ τώρα περιμένω το πρώτο παιδί οπότε θα πω την εμπειρία μου ως παιδί. Λόγω του ότι είχα 6 χρόνια διαφορά με την αδερφή μου πάντα ζήλευα όσους είχαν αδέρφια σε κοντινή ηλικία, πήγαιναν στις ίδιες δραστηριότητες και στο ίδιο σχολείο, είχαν τους ίδιους φίλους και δεν αντιμετωπίζονταν τόσο πολύ ως "ο μεγάλος" και "ο μικρός" (ελπίζω να μην χρησιμοποιήσω ποτέ αυτή την έκφραση για τα παιδιά μου!) Εμείς με 6 χρόνια διαφορά ήμασταν Α' Δημοτικού-Α'Γυμνασίου, Α'Γυμνασίου-φοιτήτρια, καμία σχέση δηλαδή! Στην ίδια πολυκατοικία έμενε και ο ξάδερφός μου με μόλις 1 χρόνο διαφορά με τον οποίο κάναμε απίστευτη παρέα, κολλητοί εντελώς, κι ας ήταν αγόρι (επειδή η @Chrysoum έγραψε ότι παίζει ρόλο) κι ας είχαμε εντελώς άλλα ενδιαφέροντα. Όλη μέρα μαζί ήμασταν (και στο ίδιο σχολείο οπότε πηγαινοερχόμασταν μαζί κλπ). Σε βάθος χρόνου ψιλοχαθήκαμε με τον ξάδερφο ενώ με την αδερφή μου πλέον δεν νιώθω τη διαφορά ηλικίας (περίπου από όταν τέλειωσα κι εγώ το σχολείο), οπότε όντως δεν ξέρεις πώς θα εξελιχθεί. Λόγω όμως της μεγάλης μας διαφοράς στα παιδικά χρόνια, πάντα ήθελα τα παιδιά μου να είναι σε κοντινές ηλικίες, με διαφορά κάπου από 1μισι μέχρι 3 χρόνια, και πλέον επειδή ο άντρας μου είναι και κάπως μεγαλύτερος, αν κάνουμε δεύτερο έτσι θα γίνει ούτως ή άλλως. Επίσης μιας που λέμε πάντα για 2 παιδιά σαν να υπάρχει κανένας κανονισμός , ιδανικά για εμένα από αυτά που βλέπω (θεωρητικά τουλάχιστον και μην έχοντας ακόμη παιδιά) θα ήταν τα 3 παιδιά (και του άντρα μου θα του άρεσε) άσχετα αν μάλλον δεν μας βγαίνει λόγω ηλικίας του.

Θα σου το πουν στην εξέταση λογικά! Εγώ κοντεύω, γεννάω μέσα στον Μάιο.

Ναι η ηλικία μετράει πολύ. Ίσα είμαστε και είμαι κι εγώ έγκυος τώρα γι'αυτό τα έχω πρόσφατα. Για να καταλάβεις ο πίνακας λέει: 20 έτη--->1 στα 1068, 25 έτη---> 1 στα 946, 30 έτη-->1 στα 626, 32 έτη--> 1 στα 461 κλπ κλπ και όλο και πέφτει μέχρι που φτάνει 38 έτη--> 1 στα 117, 40 έτη---> 1 στα 68, 42 έτη--> 1 στα 38 και 44 έτη---> 1 στα 21. Αυτά βέβαια είναι τα γενικά ποσοστά, μετά την εξέταση σου βγάζουν εξατομικευμένη πιθανότητα με βάση το ρινικό οστό και το papp-a που είναι αιματολογική εξέταση. Οπότε μπορεί η εξατομικευμένη σου πιθανότητα να είναι πολύ μικρή, 1 στα 10.000 ας πούμε! Αν τυχόν όμως η εξατομικευμένη σου πιθανότητα είναι μεγάλη τότε σου προτείνει αμνιοπαρακέντηση ή λήψη τροφοβλάστη που ανιχνεύει πιο σίγουρα.

Το να μη στάξουν δεν το λέω για λόγους υγιεινής, αφού δικά του θα είναι! Απλά θα το ενοχλούν! Φαντάσου να στάξει εσένα στο βρακί σου, δεν θα σε ενοχλεί μετά; Το έχω πάθει και καθόμουν κι έβαζα χαρτιά! (Τέλος πάντων, χαζή συζήτηση άνοιξα και εκτός θέματος!)

Μην αγχώνεσαι! Είναι σπάνιο να βρεθεί πρόβλημα! Επίσης αν καταλαβαίνω από το ψευδώνυμό σου είμαστε συνομήλικες και στην ηλικία μας οι πιθανότητες είναι πάρα πολύ μικρές. (Θα δεις και σε ένα φυλλάδιο που θα σου δώσουν, έχει ένα διάγραμμα με τις πιθανότητες ανά ηλικία)

Εγώ δεν φοβάμαι τόσο τα μικρόβια σε πόμολα κλπ, απλά να μην καθίσει (όπως κι εμείς άλλωστε -αν και έχω σκεφτεί πολλές φορές ότι αν απλά καθόμασταν όλες τότε οι τουαλέτες θα ήταν μια χαρά καθαρές, ούτε βρεγμένα καθίσματα ούτε βρεγμένα πατώματα και όλα καλά!) Δεν σιχαίνομαι, πηγαίνω πάντα τουαλέτα πριν φύγω από οπουδήποτε, δεν μπορώ να έχω το άγχος ότι θα μου'ρθει στη διαδρομή! ( @samsympan αν κρατιέσαι είναι χειρότερα, μπορεί να πάθεις ουρολοίμωξη!) Οπότε δεν είναι τόσο πολύ η σιχαμάρα το θέμα μου για το παιδί. Απλά τα πρακτικά σκέφτομαι, πώς γίνεται αυτό το κράτημα πάνω από τη λεκάνη και μετά ας πούμε που θες να το σκουπίσεις, προφανώς δεν μπορείς να το σκουπίσεις κρατώντας το και το βάζεις υποθέτω να σταθεί κανονικά στο πάτωμα. Ε δεν μπορεί να στάξει στα ρούχα του;;

Αν και δεν είναι ακόμα η ώρα μου (μιας που σε λίγο μπαίνω στον μήνα μου να γεννήσω) έπεσα πάνω σε αυτό και μάλιστα το σκεφτόμουν τις προάλλες και το λέγαμε με τον άντρα μου! Περιμένουμε κορίτσι και αναρωτιόμασταν πώς γίνεται να πηγαίνουν τα κοριτσάκια τουαλέτα όταν είναι εκτός σπιτιού όσο είναι ακόμα μικρά και δεν φτάνουν να κάνουν πιπί αν σταθούν όρθια (αφού προφανώς δεν πρέπει να καθίσουν). Και για τα αγοράκια ισχύει όσο δεν φτάνουν, αλλά υποθέτω είναι ευκολότερο να τα σηκώσεις μπροστά από τη λεκάνη. Στα κορίτσια όμως πώς γίνεται χωρίς να βραχούν ρούχα;; Και όσο βαραίνει το παιδί τι γίνεται; (γιατί υποθέτω μέχρι τα 6 τουλάχιστον σίγουρα δεν φτάνει!) Και παρεμπιπτόντως αν είναι κάπου π.χ. ο μπαμπάς με την κόρη ή η μαμά με τον γιο, σε ποια τουαλέτα πάνε; Αντρική ή γυναικεία;

Τρελό εντελώς! Σε θέσεις δημοσίου με σύμβαση ιδοχ που ήμουν εγώ είχε ως απαραίτητο προσόν διορισμού το Β2 σε μια γλώσσα (δηλαδή χωρίς αυτό ήσουν απορριπτέος εκτός πινάκων), αλλά στον υπολογισμό μορίων για την κατάταξη έπαιρνες και τα αντίστοιχα μόρια που προβλέπονταν για β2, c1 και c2. Κάτι περίεργο είχε όμως που δεν θυμάμαι ακριβώς, σχετικά με το ποιες γλώσσες ξέρεις. Νομίζω δεν μετρούσαν όλες αλλά μόνο τα αγγλικά-γαλλικά-γερμανικά-ιταλικά-ισπανικά-ρώσικα. Δεν θυμάμαι όμως αν οι υπόλοιπες δεν μοριοδοτούνταν ή αν μόνο αυτές μετρούσαν ως απαραίτητο προσόν (πιο λογικό μου φαίνεται το δεύτερο).

Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω τι κανόνας υπάρχει τυπικά για το τι να γράφουν τα βιογραφικά. Επειδή δεν έχουν κάποια "φόρμα" για να γράφεις β2, c2 κλπ και κάνεις απλά περιγραφή του επιπέδου. Αν όντως μιλάς άριστη δηλαδή αλλά δεν έχεις χαρτί τι πρέπει να δηλώνεται; Δεν ξέρω! (Βασικά μου έχει πει ότι απλά δεν τους νοιάζει το χαρτί αν βλέπουν ότι όλες οι συνεννοήσεις στις προηγούμενες δουλειές σου ήταν στα αγγλικά. Αλλά τυπικά δεν ξέρω τι ισχύει) Ή αν ξέρεις τα βασικά μιας γλώσσας αλλά χωρίς χαρτί τη δηλώνεις ή όχι; Εγώ μόνο σε δημόσιο έχω δουλέψει οπότε ήταν πιο τυπικά τα πράγματα, λες ακριβώς ποιο χαρτί έχεις και παίρνεις συγκεκριμένα μόρια για το καθένα.

Καλά το lower και το advanced του Cambridge καμία σχέση δεν έχουν με το Proficiency του Cambridge. Το lower και το Advanced μια χαρά είναι για αυτές τις ηλικίες. Εγώ αναφερόμουν στο Proficiency. Ενώ τυπικά απέχουν ένα χρόνο, το advanced με το proficiency είναι έτη φωτός μακριά σε επίπεδο! Προσωπικά πάντως ούτε το Michigan μου είχε φανεί πιο εύκολο, έχει απίστευτα δύσκολο λεξιλόγιο που όσο κι αν έχεις διαβάσει αποκλείεται να έχεις συναντήσει όλες αυτές τις λέξεις. Συνήθως λόττο παίζεις, μιας που είναι ασκήσεις πολλαπλής επιλογής... (αυτό είναι η ευκολία του, αλλά προφανώς δεν είναι καλό!) Ναι αυτό εννοώ, δεν μπορείς να δηλώσεις άριστη γνώση χωρίς να έχεις άριστη γνώση, γιατί θα φανεί (και είναι και απάτη). Αλλά μπορείς να δηλώσεις άριστη γνώση χωρίς να έχεις c2, αν όντως η γνώση είναι άριστη. Δεν μπορείς να δηλώσεις ότι έχεις χαρτί χωρίς να το έχεις (προφανώς, όπως και με το πτυχίο πανεπιστημίου) αλλά ότι έχεις άριστη γνώση μπορείς να το πεις, έτσι ξέρω τουλάχιστον. Όπως ας πούμε αν ξέρεις τα βασικά μιας γλώσσας χωρίς να έχεις δώσει ποτέ για χαρτί, τη γράφεις και αυτή τη γλώσσα ως βασική γνώση κι ας μην έχεις χαρτί.

Ναι δεν λέω να είναι χαλαρά! Απλά το βλέπουμε κάπως σαν ότι για να δώσει για πτυχίο ξένης γλώσσας θα διαβάζει εντατικά όπως για πανελλήνιες π.χ. Αυτό το βλέπω σε ενήλικες που όντως διαβάζουν έτσι για ξένη γλώσσα, αλλά, κρίνοντας από την εμπειρία μου ως μαθήτρια, ένα παιδί σχολικής ηλικίας δεν νομίζω ότι διαβάζει έτσι (όσο καλός μαθητής κι αν είναι) και το κάνει απλά από συνήθεια αυτόματα. Προφανώς υπάρχουν και εξαιρέσεις και μάλλον ήσουν μία από αυτές! Δεν είμαι σίγουρη ότι συμβαίνει αυτό. Ο άντρας μου που δουλεύει σε ιδιωτικές εταιρείες (και έχει αλλάξει αρκετές), ουδέποτε του έχει ζητηθεί να δείξει πιστοποίηση ξένης γλώσσας. Απλά γράφει στο βιογραφικό κάτι σαν "άριστη γνώση", "καλή γνώση", "βασική γνώση" κλπ. Σε συνεντεύξεις σίγουρα δεν το ζητάνε αλλά και όπου έχει προσληφθεί δεν ζήτησαν ποτέ να τα δουν πριν τον πάρουν (επειδή θεωρείται ότι θα φανεί πάνω στη δουλειά τι γνωρίζεις κ δεν μπορεί κανείς να δηλώσει ψέματα ότι ξέρει ενώ δεν ξέρει). Βέβαια είναι όλο το βιογραφικό στα αγγλικά και γενικά στις εταιρείες που ήταν μιλούσαν αγγλικά, ήταν υπεύθυνος για διεθνή θέματα και όλα αυτά φαίνονται στην προϋπηρεσία οπότε μπορεί γι΄αυτό να μην τα ζητάνε, να το θεωρούν δεδομένο, τι να πω. Πάντως δεν έχει proficiency και δηλώνει άριστη γνώση (γιατί όντως είναι) και στα γαλλικά δεν έχει χαρτί αλλά επίσης έχει (και δηλώνει) άριστη γνώση γιατί σπούδασε σε γαλλικό πανεπιστήμιο (αυτό ισχύει και στο δημόσιο, αν έχεις σπουδάσει το εξωτερικό σου αναγνωρίζεται αυτόματα επίπεδο proficiency στην αντίστοιχη γλώσσα).

Τώρα θα πω κάτι που θα ταράξει λίγο τα νερά... Βλέπω ότι αντιμετωπίζουμε το θέμα σαν να πρόκειται για μεγάλους που διαβάζουν συνειδητά και ώριμα για να δώσουν να πάρουν το όποιο πτυχίο, και λέμε να μην τα έχουν όταν θα δίνουν πανελλήνιες, λες και θα δείξουν την τρομερή αφοσίωση στο διάβασμα των αγγλικών και θα τους αποσυντονίσει από άλλα! Προσωπικά θυμάμαι ότι δεν ήμασταν καθόλου έτσι, πηγαίναμε λίγο στον αυτόματο απλώς από συνήθεια που κάναμε τόσα χρόνια αγγλικά. Θυμάμαι συγκεκριμένα ότι στην τάξη για lower και advanced ήμασταν δύο κορίτσια, που είμαστε φίλες ακόμη (Β' και Γ' γυμνασίου τότε) που μας άφηνε ο δάσκαλος μόνες στην τάξη να γράψουμε παλιά τεστ, εμείς πιάναμε την κουβέντα για οτιδήποτε άσχετο, τα λύναμε μαζί, οι εκθέσεις γίνονταν εντελώς διεκπεραιωτικά απλά για να μην πάμε αδιάβαστες, το λεξιλόγιο το διαβάζαμε λίγο πριν το μάθημα κλπ κλπ! Καμία συνειδητοποίηση και ωριμότητα μελέτης! (παρόλο που και οι δύο ήμασταν μαθήτριες του 19 στο σχολείο και πολύ καλές στα αγγλικά)

Να διευκρινίσω πως παρόλο που το ιδιαίτερο το βρήκα βαρετό για τον εαυτό μου, για το παιδί θα αμφιταλαντευόμουν, επειδή τα χρόνια αγγλικών σε φροντιστήριο (και οι ώρες ανά εβδομάδα) μου φαίνονται υπερβολικά πολλά (το είχα γράψει και παραπάνω, έκανα από Β' Δημοτικού ως Β' Γυμνασίου για lower). Νομίζω θα το ξεκινούσα γύρω στην Δ'-Ε' με ιδιαίτερο (που πάλι Β'-Γ' γυμνασίου θα έφτανε lower λογικά) και με την ελπίδα να μην το θεωρήσει βαρετό... Ίσως μαζί με κάποιο άλλο παιδάκι ή αδελφάκι αν είχαν μέχρι 2 χρόνια διαφορά.

Λοιπόν επανέρχομαι με τις διαστάσεις της συρταριέρας! Έχει βάθος περίπου 50-52 εκ. και με μια αναζήτηση βλέπω ότι οι αλλαξιέρες έχουν μήκος τουλάχιστον 70, οπότε κάθετα θα προεξέχει και το φοβάμαι. Οπότε πέραν της χρησιμότητας ως επέκτασης έχουμε άλλο λόγο να πάρουμε σκληρή; (λόγω βάρους το λέω)