little lamb

Ναι καλέ το κατάλαβα! Είπα να αστειευτώ επειδή φαντάζει λίγο οξύμωρο!

΄Άρα πρέπει να θυμάσαι τον κωδικό της εφαρμογής, χαχα`!

Εγώ δεν μένω συνδεδεμένη σε καμία συσκευή γιατί φοβάμαι πως αν μου την κλέψουν θα έχουν πρόσβαση. Οπότε στο facebook και στο mail που μπαίνω κάθε μέρα τα θυμάμαι. Τα πιν από κάρτες επίσης τα θυμάμαι λόγω συχνής χρήσης και προσπαθώ να τα σκέφτομαι σαν χρονολογίες! Οι κωδικοί του web banking είναι το πιο σοβαρό αλλά τους έχω σημειωμένους χωρίς να φαίνεται για ποιο πράγμα είναι. Σε λιγότερο επικίνδυνες σελίδες όπως εδώ ή σε μαγαζιά που παραγγέλνεις κλπ έχω τους ίδιους για να τους θυμάμαι. Τώρα θυμήθηκα ότι δεν μπορείς να κάνεις log out στο viber και πρόσφατα που άφησα το κινητό μου για επισκευή και έκανα αποσύνδεση από τα πάντα, έσβησα φωτό κλπ, το viber παρέμενε συνέχεια συνδεδεμένο και μου έσπασε τα νεύρα... Στο τέλος συμφιλιώθηκα με την ιδέα ότι τεχνικός (και κάποιος επίδοξος κλέφτης κάποια στιγμή) μπορεί να διαβάσει τα μηνύματά μου... Αν κάποιος ξέρει πώς αποσυνδεόμαστε από το viber ας πει!

Δεν είπα αυτό, αλλά δεν μπορώ και να διαβάζω απόψεις διατυπωμένες σαν μαθηματικά αξιώματα "αν φάει γλυκό τώρα θα το προτιμάει από τα φασολάκια", "αν δεν φάει γλυκό τώρα μετά θα τρώει κάθε μέρα χάμπουργκερ", "αν έχει χωριστό πιάτο τώρα, μετά θα θέλει πάντα χωριστό" κλπ κλπ. Τέτοια εντύπωση μου δίνει η συζήτηση! Να δώσω ένα παράδειγμα: κι εγώ σαν την Έσπερος είχα συνηθίσει αρκετά τις "σαβουρίτσες" από μικρή. Π.χ. στο τέλος του δημοτικού κάθε μέρα γαριδάκια για κολατσιό στο σχολείο (έδιναν τάπες πόκεμον οπότε ήταν μεγάλο κίνητρο, χαχα!), στα πάρτυ goody's (άλλη μόδα των late 90's-early 00s), αργότερα (και σήμερα κατά καιρούς) κάθε μέρα σοκολάτα το χειμώνα και κάθε μέρα παγωτό το καλοκαίρι, σφολιατοειδή από φούρνους κλπ. Τρώω όμως όλα μα όλα τα φαγητά, ποτέ δεν είπα "δεν μου αρέσει αυτό" ούτε το άφησα ούτε θέλησα κάτι άλλο από τους υπολοίπους. Ακόμα και τα λαδερά που απ'ό,τι βλέπω στη συζήτηση θεωρούνται "μη νόστιμα" μου αρέσουν πάρα πολύ (είναι από τις αγαπημένες μου κατηγορίες φαγητών) και ούτε μου φαίνεται ότι λείπει κάτι αν δεν υπάρχει κρέας (παρόλο που μου αρέσει πολύ το κρέας). Και τα φρούτα μου αρέσουν πολύ, κυρίως τα καλοκαιρινά. Οπότε δεν σημαίνει πως όποιος έχει συνηθίσει τη σαβούρα δεν θα φάει τα υγιεινά. Σαβούρα με σαβούρα διαφέρει βέβαια όπως λέτε και παραπάνω. Για κάποιους (και κάποτε για όλους όταν ήμασταν μικροί όσοι είμαστε 30, 30+) το τοστ "από το σπίτι" θεωρείται υγιεινό. Για άλλους (πχ τον άντρα μου) το ψωμί για τοστ, τυρί για τοστ, αλλαντικά για τοστ δεν πρέπει να τρώγονται. Ή θεωρεί κακό τον πουρέ σε σκόνη, τους κύβους κνορρ, τα χρώματα ζαχαροπλαστικής, τα παγωτά που δεν είναι από ζαχαροπλαστείο. Ενώ άλλοι έχουν σπίτι τους ακόμα και πατατάκια! Παρ'όλα αυτά πχ δεν θεωρεί τόσο κακή μια κατεψυγμένη τυρόπιτα από αυτές που παίρνεις και ψήνεις, ενώ κάποιος άλλος σίγουρα θα τις θεωρούσε και αυτές κακές. Και θα κλείσω με το εξής παράδοξο: Θυμάμαι στο πανεπιστήμιο ότι πολλοί φοιτητές που το μαγειρευτό φαγητό του εστιατορίου της σχολής δεν τους φαινόταν εξίσου ωραίο σαν του σπιτιού τους, προτιμούσαν να παίρνουν κάθε μέρα σφολιατοειδή από το κυλικείο!!!! Σίγουρα το φαγητό του εστιατορίου δεν ήταν και σούπερ, αλλα ακόμα κι εγώ που δεν ήμουν ιδιαίτερα της υγιεινής διατροφής, το προτιμούσα γιατί με τα σφολιατοειδή ένιωθα ότι θα μπουχτήσω από το ζυμάρι! Δεν είναι περίεργο αυτό; Και σίγουρα δεν εμπίπτει σε κανέναν κανόνα! Από εκεί και πέρα, θεωρώ αυτονόητο ότι όταν είναι μικρό το παιδί και μπορείς να το ελέγξεις θα προσέξεις κάποια πράγματα (με μέτρο πάντα, εγώ πχ δεν θα αρνιόμουν κέρασμα). Και ισχύει σε όλα, πχ οθόνες. Είναι σαν να λέτε κάποιες "αφού έτσι κι αλλιώς θα τις μάθει τις οθόνες, ας μάθει τάμπλετ από τα 2" (δεν μου κάνει εντύπωση βέβαια κι αυτό, το βλέπω συνέχεια). Θεωρώ λοιπόν πως θα προσέξεις όσο ελέγχεται. Χωρίς όμως να πιστεύεις πως επειδή προσέχεις τώρα θα σημαίνει κάτι για αργότερα. Προσωπικά θα πρόσεχα απλά για το παρόν, για να μη φάει δηλαδή τώρα σαβούρα (συμφωνώ δηλαδή με αυτές που λένε "για ποιο λόγο να το δώσω από τώρα;") Δεν νομίζω όμως ότι το τι θα έτρωγε ως νήπιο θα επηρέαζε τις προτιμήσεις του στο τι θα τρώει αργότερα.

Δεν αντιλέγω σε αυτό. Πάντως και αυτό το ''αν ξέρεις ότι σε εσένα έγινε κάτι λάθος" μπορεί να μην ισχύει. Δηλαδή δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι πως αν κάτι είχε γίνει διαφορετικά θα ήμασταν αλλιώς και ότι έφταιγε κάτι που έγινε λάθος.

Εμένα από όλα αυτά που γράφετε περισσότερη εντύπωση μου κάνει το ότι θεωρείτε πως "αν κάνω αυτό, στο μέλλον θα γίνει αυτό, αν κάνω το άλλο στο μέλλον θα γίνει το άλλο". Οι μισές λένε αν φάει από τώρα γλυκό θα το ζητάει συνέχεια, οι άλλες μισές αν ΔΕΝ φάει γλυκό μετά θα το ζητάει συνέχεια κλπ κλπ! Ή αν δεν μάθει γλυκό από μικρό μετά δεν θα το προτιμάει γιατί δεν θα το έχει μάθει κλπ. Δεν νομίζω ότι πάει έτσι. Κάθε παιδί (και κάθε άνθρωπος) είναι διαφορετικός, δεν νομίζω ότι εξαρτώνται όλα από κάποιον χειρισμό κάποιου πράγματος/συμβάντος κάποτε! Και το πιστεύω για όλα τα πράγματα αυτό (φαγητό, ύπνος, φόβοι, συμπεριφορές...) Δεν νομίζω ότι αν ακολουθούμε έναν κανόνα χ το αποτέλεσμα θα είναι το ψ και αν ακολουθούμε έναν κανόνα y το αποτέλεσμα θα είναι το z! Αν ήταν έτσι όλα τα αδέρφια θα ήταν ίδια! Και για να προλάβω το επιχείρημα ότι παίζει ρόλο η σειρά των παιδιών κλπ, θα πω ότι ακόμα και δίδυμα που μεγαλώνουν ταυτόχρονα και με τις ίδιες συνήθειες και αντιμετώπιση, πάλι έχουν διαφορές στις προτιμήσεις τους! Όλα μπορεί να γίνουν: να φάει από τώρα γλυκό και να το ζητάει επειδή του άρεσε. Να φάει από τώρα γλυκό και να μην του κάνει ιδιαίτερη αίσθηση παραπάνω από άλλα τρόφιμα. Να φάει από τώρα γλυκό αλλά να είναι πολύ δεκτικό στο "θα το τρώμε μόνο σε επισκέψεις αν μας το κεράσουν"ή "θα το τρώμε μόνο σε σαββατιάτικη έξοδο" και να μην το ζητάει. Να μην φάει γλυκό τώρα και όταν το μάθει να το ζητάει επειδή θα του έχει κάνει εντύπωση. Να μην φάει γλυκό τώρα και όταν το μάθει να μην του κάνει εντύπωση γιατί θα το λιγώσει μιας που δεν το έχει μάθει. Γιατί σας φαίνονται απίθανα αυτά τα σενάρια και πιστεύετε ότι όλα ρυθμίζονται από κάποιον κανόνα/συνήθεια;

Δεν έχω αποφασίσει ακόμα τι θα κάνω με το φαγητό μιας που το μωρό μου είναι μικρό, αλλά διαβάζοντας τη συζήτησή σας θυμήθηκα μια παρόμοια συζήτηση που έχω με πολλούς: λέω λοιπόν ότι πριν το παιδί μου δει από κάπου αλλού ότι ο υπολογιστής και το κινητό έχουν παιχνίδια, ίντερνετ κλπ δεν θα του το δείξω εγώ (και προφανώς θεωρώ αναπόφευκτο ότι κάποια στιγμή θα το μάθει και δεν θα το απαγορεύσω) αλλά όλοι μου απαντάνε "θα το μάθει μόνο του", "τώρα γεννιούνται ξέροντας" και τέτοια! Μα πώς θα ζητήσει κάτι που δεν ξέρει ότι υπάρχει;; Λένε "θα παίρνει το κινητό και θα δοκιμάζει". Ωραία ας πούμε ότι δοκιμάζει, θα ξέρει το τετράχρονο πχ να διαβάσει "ασύρματο και δίκτυα" για να το ενεργοποιήσει; Ή λένε "θα βλέπει πώς το κάνεις εσύ". Μα στο χέρι μας είναι να μην παίζουμε παιχνίδια ή σερφάρουμε μπροστά τους! Είναι πανεύκολο να νομίζουν ότι το κινητό είναι μόνο για τηλεφωνήματα και ο υπολογιστής για κάποιες δουλειές των γονιών! Πώς θα τα ζητήσει αφού δεν θα ξέρει τι κάνουν;

Επίσης σίγουρα γίνονται γάμοι καθημερινές, πηγα πέρσι σε εναν

Το σετ κρασιού δεν είναι απαραίτητο, αντιθέτως είναι καινούργια μόδα.Μεχρι κ πριν κάποια χρόνια χρησιμοποιούσαν όλοι το ίδιο που το είχε η εκκλησία.Και λογικά έχει ακόμα (γιατί ας πούμε μπορεί να πάει κάποιος άπορος). Το κρασί μόνο λογικά πρέπει να το πάτε εσείς. Πολύ πολύ παλιά, και τα στέφανα ήταν της εκκλησίας κ όχι κάθε ζευγαριού. Κι επίσης έχω ακούσει από νεωκορα ότι έχουν στέφανα μήπως κάποιος ξεχάσει να τα φέρει!! (Ναι συμβαίνουν και αυτά!) Για τις λαμπάδες δεν ξέρω αν είναι απαραίτητες, σίγουρα όμως μπορούν να είναι σκέτες χωρίς στολισμό οπότε δεν χρειάζεστε καν ανθοπωλη. Από τιμές τώρα μιας που τα έχω πρόσφατα και σημειωμένα είναι 35 το πιστοποιητικό αγαμίας, 3 υπέρ ΟΓΑ, 25 η αδεια, 30 στην ενορία της νύφης αν δεν παντρευτεί εκεί, 15 ένα παράβολο. Με το πιστοποιητικό αγαμίας δεν ξέρω τι γίνεται αν έχει προηγηθεί πολιτικός.Αγγελια αν χρειάζεται οι πιο φτηνές είναι 15 ευρώ σε μια μικρή και σε μια αθλητική.Την αγγελια την κάνεις κ ηλεκτρονικά (δεν θυμάμαι το σάιτ, γκουγκλαρε το) για να μην τρέχεις στα γραφεία της εφημερίδας.Για μάρτυρες δεν ξέρω αν μπορούν να είναι οι υπάλληλοι αφού δεν σας ξέρουν ώστε να πιστοποιήσουν κάτι.Σιγουρα δεν μπορούν να είναι συγγενείς πάντως.Αλλα δεν ξέρω γενικά τι γίνεται με μάρτυρες κ πιστοποιητικό αγαμίας αν έχει προηγηθεί πολιτικος. επίσης λογικά θα χρειαστείτε τις ληξιαρχικες πράξεις των βαφτίσεων σας από το ΚΕΠ (γέννησης-βαφτισης λέγεται), σε κάποιες ενορίες ζητάνε και του κουμπάρου.Και αν κουμπάρος είναι παντρεμένος μπορεί να θέλουν και του γάμου του αν δεν δέχονται για κουμπάρο κάποιον που έχει παντρευτεί με πολιτικό.

Εμένα ο άντρας μου με κοροϊδεύει που θυμάμαι σε ποιο ντουλάπι/συρτάρι είναι τι, ακόμα και μετά από μήνες! Πρέπει να πω βέβαια ότι δεν είναι όλα τακτοποιημένα, κάθε άλλο, πολλές φορές τα αφήνω όπου να'ναι επιφανειακά (πχ πάνω σε τραπέζι, γραφείο,καρέκλες κλπ) απλά κάθε λίγες μέρες που αρχίζουν να συσσωρεύονται τα βάζω στην "κανονική" τους θέση και δεν τα χώνω τυχαία σε ντουλάπια/συρτάρια.

Ωραία ερὠτηση! Το στοιχείο μου! Θα γελάσετε! Είμαι εκ φύσεως οργανωτική σε βαθμό που καταντάει αστείο! Άσχετα με το παιδί, έχω σε ένα συγκεκριμένο σημείο τα πράγματα που παίρνω μαζί μου έξω, όχι για έκτακτη περίπτωση αλλά γενικώς, για να μην τα ψάχνω όποτε κι αν είναι να πάω κάπου. π.χ. γυαλιά ηλίου, κλειδιά, πορτοφόλι, χαρτομάντηλα κι ένα μικρό νεσεσεράκι. Μόλις γυρίσω από κάπου τα βγάζω από την τσάντα και τα βάζω στο συγκεκριμένο σημείο κι έτσι οποιαδήποτε τσάντα κι αν πάρω απλά τα ρίχνω μέσα (τώρα βέβαια δεν παίρνω καν τσάντα, τα βάζω στην τσάντα του καροτσιού). Και όταν δούλευα για να μην ξυπνάω πολύ νωρίτερα είχα από το βράδυ τα ροὐχα-παπούτσια-κοσμήματα που θα φόραγα την επομένη και μάλιστα εκτός δωματίου για να μην ανάψω φώτα και ξυπνήσω και τον άντρα μου όταν δεν δούλευε. Για τα ταξίδια ἐχω μια λίστα που πάντα φτιάχνω της αποσκευές με βάση αυτή και δεν έχω ξεχάσει ποτέ μα ποτέ το παραμικρό. Τα πράγματα που φορτώνονται τελευταία στιγμή πχ οδοντόβουρτσα, πιτζάμες, παντόφλες τα έχω σημειωμένα σε ξεχωριστό σημείο της λίστας! Και για την τσάντα του μωρού έχω λίστα κ δεν ξεχνάω κάτι. Για έκτακτη περίπτωση ...καταστροφής (τὠρα θα γελάσετε ακόμα πιο πολύ) έχω σε συγκεκριμἐνο συρτἀρι πτυχία, βιβλιάρια τραπέζης και υγείας, ιατρικές εξετάσεις, έγγραφα από δουλειές και γενικώς έγγραφα και ένα λεύκωμα από μια περίοδο της ζωής μου που δεν θα ἠθελα να χἀσω. Έτσι έχω κατά νου ότι αν συμβεί κάτι κοσμογονικό θα πάρω ό,τι είναι σε αυτό το συρτάρι, τον σκληρό μου δίσκο και το μουσικό όργανο που παίζω (Σιγά μην τα θυμηθώ αν γίνεται πανικός αλλά λέμε τώρα!!) Ακούγονται πολύ αγχωτικά, κι όμως δεν είμαι καθόλου αγχώδης! Η πλάκα είναι ότι στην πατρική μου οικογένεια που είναι όλοι αγχωτικοί σε σημείο να θέλουν να αγχώσουν και τους άλλους και να τους σπάνε τα νεύρα (μήπως επειδή δεν είναι οργανωμένοι και πανικοβάλλονται;; ) με θεωρούν χαλαρή, ενώ όλοι οι φίλοι μου με κοροϊδεύουν γιατί θεωρούν αγχωτική όλη αυτή την οργανωτικότητα! Ειδικά με τις λίστες πέφτει πολύ γέλιο, με κοροϊδεύει και ο άντρας μου! Θυμήθηκα τώρα κάτι καλοκαίρια ως φοιτήτρια που κάναμε μια πρακτική εκτός πόλης για ένα μήνα, με την κοπέλα που μέναμε μαζί (και πολύ καλή μου φίλη) ήμασταν αντίθετες! Κάθε βράδυ εκείνη έπεφτε για ύπνο με το που γυρνούσαμε από κάπου (ακόμα και με τα ρούχα αν ήταν κουρασμένη) ενώ εγώ ετοίμαζα τα ρούχα και την τσάντα της επομένης. Το αποτέλεσμα; Την άλλη μέρα ερχόταν συνέχεια σε εμένα: "έχεις χαρτομάντηλα; " κλπ κλπ, χαχα! Οπότε... κάντε λίστες να σωθείτε! Αλλά πάντα εκ φύσεως προτιμούσα να ολοκληρώνω εντελώς από το βράδυ ό,τι είναι να κάνω κι ας κοιμηθώ πιο αργἀ (πχ βαλίτσα, διάβασμα για εξέταση κλπ) παρά να σηκωθώ πιο νωρίς για να τα φτιάξω, επειδή δεν θα ξέρω πόση ώρα θα χρειαστεί ώστε να υπολογίσω πόση ώρα νωρίτερα να σηκωθώ, ενώ αλλιώς είμαι σίγουρη ότι το πρόλαβα. (Βγήκα λίγο εκτός θέματος αλλά πραγματικά ήταν το στοιχείο μου!!)

Ευχαριστώ, όντως είναι οικονομικές αυτές. Αλλά αν κάποιος ξέρει πού μπορώ να βρω και σκέτες ας μου πει.

Στο jumbo δεν έχει καθόλου κορδέλες και μου κάνει εντύπωση! Εκτός αν δεν κοιτάζω στο σωστό σημείο. Είδα μια παλιότερη συζήτηση εδώ και λένε για το Hondos, θα ρίξω μια ματιά. Και στο Λητώ είδα μερικές αλλά δεν προλάβαινα να δω αναλυτικά. Για διακοσμημένες μιλάω. Για σκέτες δεν ξέρω... Θα δω εκεί που μου λες. Έχω διάφορα στολίδια που προέρχονται από αλλού, πχ μπομπονιέρες, παλιές λαμπάδες κ.α. και σκέφτηκα να τα αξιοποιήσω σε κορδέλες.

Καλησπέρα! Γνωρίζει κάποιος/α πού μπορώ να βρω σκέτες κορδέλες μαλλιών σε βρεφικό μέγεθος ώστε να ράψω ή να κολλήσω εγώ "στολίδια"; Ή αλλιώς πού μπορώ να βρω οικονομικές κορδέλες (έτοιμες "στολισμένες" δηλαδή). Γιατί όπου έχω δει είναι γύρω στο 10ευρο...

Κορίτσια βλέπω όλα αυτά που λέτε για την περιποίηση και κουράζομαι και μόνο που τα διαβάζω! Δεν τα έκανα ποτέ και νιώθω τελείως ufo! (αν και η αλήθεια είναι ότι ακριβώς επειδή δεν τα έκανα ποτέ, δεν νιώθω και καμία στέρηση τώρα που έχω μωρό!) πχ μέχρι πέρσι τέτοιον καιρό που έτυχε να συμμετάσχω σε μία παρἀσταση που μας έβαψαν, δεν είχα βάλει ΠΟΤΕ make up!!!! Το "βάψιμό" μου ήταν μόνο κραγιόν (πολλές φορές ούτε καν αυτό αλλά σκούρο λιποζάν!) και κάποιες φορές μολύβι για κάθε μέρα. Και σε έκτακτες περιπτώσεις (οι οποίες ήταν μόνο α. αν ήμουν καλεσμένη σε γιορτή, β. αν συμμετείχα σε παράσταση χορού ή μουσικής, γ. καμιά γιορτή τύπου 15αύγουστος σε πανηγύρι και δ. γάμοι-βαφτίσια) μόνο κραγιόν, μολύβι, μάσκαρα και στο τσακίρ κέφι σκιά. Πέρσι ανακάλυψα το make-up. το ρουζ και το μολύβι φρυδιών (αυτό το τελευταίο κάνει όντως μεγάλη διαφορά) και τα βάζω σε αυτές τις έκτακτες περιπτώσεις που λέω παραπάνω Το δε μαλλί, δεν το έχω βάψει ποτέ! Στις ίδιες έκτακτες περιπτώσεις απλά το ισιώνω (είναι ψιλοΐσιο απλά κάπως άτσαλο) και σε πιο επίσημες όπως στενοί γάμοι έχω πάει κομμωτήριο για μπούκλες. Νύχια βάφω μόνη μου, αν και βασικά μόνο των ποδιών το καλοκαίρι, στα χέρια με εκνευρίζουν που χαλάνε και δεν κάνω καν τον κόπο να τα βάψω. Σε μανικιουρίστα πήγα μόνο στον γάμο μου και στον γάμο της αδερφής μου!! Τακούνι ποτέ δεν συμπαθούσα, πάλι μόνο σε γάμους βάζω, χαχα! Η δουλειά μου περιλαμβάνει χωματουργικές εργασίες οπότε φορούσα πάντα αθλητικά ρούχα-παπούτσια (αλλά στις περιόδους που δούλευα, ακριβώς επειδή ήμουν κάθε μέρα έτσι, απολάμβανα αυτό το λίγο βάψιμο όταν πήγαινα κάπου αλλού -μέχρι και αρβύλες μας είχαν δώσει σε μία από τις συμβάσεις). Ένα διάστημα που δούλευα σε δουλειά γραφείου απόλαυσα το ότι εκείνη τη σεζόν φόρεσα σχεδόν όλα μου τα ρούχα. Εκεί όμως είχα το μείον ότι δεν μπορούσα να βάλω φακούς (που θεωρώ ότι μου ανεβάζουν πολύ την εμφάνιση) επειδή ήμουν όλη μέρα στον υπολογιστή και με κούραζαν. Στο σπίτι φορούσα πάντα πυτζάμες ούτως ή άλλως, μόνο έτσι νιώθω χαλαρά! Επίσης ενώ μου αρέσει πολύ να συνδυάζω ωραία τα ρούχα, να βάζω ωραία ταιριαστά κοσμήματα (κυρίως σκουλαρίκια), τελικά τις περισσότερες φορές βαριέμαι ἠ ετοιμάζομαι αργά και δεν κάνω κάτι ιδιαίτερο και σκουλαρίκια βάζω κάτι σκέτα ασημί καρφωτά που είναι μονίμως εκτός μπιζουτιέρας επειδή βαριέμαι ή δεν προλαβαίνω να κάτσω να βρω άλλα (όχι τώρα με το παιδί, από πάντα!) Για τον ίδιο λόγο όταν δούλευα στη δουλειά γραφείου ἐβρισκα από το βράδυ τα ρούχα και κοσμήματα της επομένης γιατί αλλιώς θα έβαζα ό,τι έβρισκα μπροστἀ μου. Βάψιμο δεν έκανα ούτε εκεί πάντως, μόνο το κραγιόν και μολύβι και αυτά στο λεωφορείο πηγαίνοντας, χαχα! (Νομίζω μπορείτε να νιώσετε θεές μετά από αυτό το ποστ!)