little lamb

Ναι θα το βρω. Καλά τα σημερινά ήταν σχεδόν μόνιμα, μπορεί και δύο σε κάθε λεπτό. Μακάρι να σπάσουν πάλι τα νερά να ησυχάσω! Ευχαριστώ πάντως!

Αυτό το σημερινό πάντως δεν πρέπει να είναι, έχει περάσει ένα εξάωρο κι έχουν αραιώσει! Υπάρχουν ακόμα βέβαια. Αυτό ήξερα κι εγώ, ότι έχουμε ενοχλήσεις γενικά προς το τέλος, γι'αυτο σκέφτομαι με τόσες διαφορετικές ενοχλήσεις πώς θα καταλάβουμε ποιες είναι οι μοιραίες Αν το σημερινό το ένιωθα καναδυο βδομάδες αργότερα, μάλλον θα έτρεχα στο μαιευτήριο άδικα

Και κάτι άλλο για τους πόνους: είναι πάντα στο ίδιο σημείο; Πριν 2 μέρες ένιωθα συχνες σουβλιες κάτω αριστερά (ηταν τη μέρα που πήγαμε στο γιατρό και δεν ήταν κάτι). Γενικά πολλές φορές νιώθω μια μερα ενοχλήσεις, δύο μέρες καλά, μετά πάλι μια μέρα ενοχλήσεις κλπ. Σήμερα νιώθω περίπου το ίδιο στα δεξια, επίσης συχνα. Δεν νιώθω να σχετίζεται όμως με τη μήτρα καθόλου (είναι ίδιο με προχτές). Ούτε να μοιάζει καθόλου γυναικολογικος πόνος. Πολλές φορές μέσα στην εγκυμοσύνη που είχα πόνους τελικά σχετιζόταν με το ότι ήθελα τουαλέτα, μόλις πήγαινα σταματούσαν. Ακομα κι αν έμοιαζαν με περιόδου, ήταν αυτό. Γι'αυτό καταμπερδευομαι...

Την άλλη φορά μου έβαλαν αμέσως τεχνητούς, παρόλο που είχαν σπάσει μόνο μερικώς. Πιο πολύ από περιέργεια σε ρώτησα.

Ναι προς το παρόν δεν βιαζόμαστε, επειδή το πρώτο γεννήθηκε νωρίς (37+3) κι επειδή κι αυτό το βλέπει μικρό τώρα θέλει να το καθυστερήσουμε όσο μπορουμε, δηλαδή δεν κάνω περπατηματα κλπ, ξεκούραση μου εχει συστήσει και δεν μου σταμάτησε καν το μαγνήσιο ακόμα γι'αυτο το λόγο (μπορεί και να το ξαναεγραψα αυτο, είναι οι μέρες που τα συζητάω με όλους και δεν θυμάμαι τι λέω σε ποιον). Έχω ήδη το να μαζεύω ολη μέρα παιχνίδια από το πάτωμα συν σκάλα στο σπίτι, νομίζω αρκετά Τα νερά όντως δεν τα έχω ακούσει απο φίλες, ισα ίσα που σε πολλές τα έσπασαν τεχνητά, στην οικογένεια μας αντίθετα είναι πολύ συνηθισμένο. Και στη μητέρα μου και στην αδερφή μου έσπασαν, στις ίδιες βδομάδες κιόλας! Αλήθεια αν γίνει αυτό που λες και σε περιμένουν πχ 2 μέρες, σε στέλνουν πίσω στο σπίτι να περιμένεις ή μένεις στο μαιευτήριο; (Κι αν ναι, πληρώνεις τις έξτρα νύχτες; Γιατί ας πούμε την άλλη φορά τη νύχτα του τοκετού δεν την πληρώσαμε, ήμουν όμως στην αίθουσα τοκετού. Αν σε βάλουν σε δωμάτιο, όπως πχ όσες τις βάζουν από το βράδυ για πρόκληση, χρεώνουν κι εκείνη τη νύχτα; )

@Sentir...natureza Σ'ευχαριστώ πολύ για τις πληροφορίες! Περίπου έτσι είχα ακούσει την περιγραφή (έτσι έμοιαζαν και οι τεχνητοί), απλώς ο γιατρός με μπέρδεψε γιατί μου είπε ότι δεν είναι ακριβώς πόνος αλλά ένα σφίξιμο και σπρώξιμο προς τα κατω και ότι είναι στιγμιαίοι! Αλλά όπου διάβασα έλεγαν αυτά που λες κι ότι κάπως είναι σαν να ξεκινάει από τη μέση. Άντε να δούμε, αύριο κλείνω 36. Βλέννα έχω λιγάκι, άσπρη όμως. Αλλά χτες που πήγαμε στο γιατρό και του είπα ότι μερικές φορές νιώθω βάρος μπροστά στην κοιλιά κι έχω λίγη βλέννα είπε ότι δεν έχω κανένα σημάδι ακόμα κι ο τράχηλος είναι κλειστός κλπ. Οξύ τοκετό δεν είχα, απλώς έσπασαν τα νερά βραδάκι όπως λες, μερικώς κιόλας, δεν είχα κανένα άλλο σημαδι, έβαλαν τεχνητούς, δεν είχα διαστολή κι έφτασε το μεσημέρι της επομένης μέχρι να γεννήσω. Ο γιατρός να σκεφτείς ήρθε ξημέρωμα, δεν ήρθε καν από την αρχή, το περίμεναν ότι θα αργούσα. Τώρα λέει επειδή είναι δεύτερη γέννα πρέπει να πάω γρήγορα κ θα έρθει κι αυτός απ'την αρχή απ'ο,τι κατάλαβα. Για το βράδυ μου το είπε επίσης, κι επειδή μου έδωσε κάτι ενεσουλες (αντί για σαλοσπιρ που έπαιρνα ως τώρα) είπε να τις κάνω βράδυ αργουτσικα ώστε να είναι μετά από την πιθανή ώρα που ξεκινάνε οι πόνοι γιατί δεν πρέπει λέει να την έχεις κάνει πρόσφατα. Δεν ξέρω βέβαια γιατί δεν την κάνουμε πρωί πρωί για να είναι ακόμα πιο σίγουρο αλλά τέλος πάντων. Θα τον ξαναρωτήσω την άλλη βδομάδα που θα ξαναπάμε.

Δεν έχω διαβάσει όλη τη συζητηση. Από τα τελευταία που είδα, πιστεύω ότι η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Έχω ακούσει και περιπτώσεις από γιαγιάδες φίλες της μητέρας μου που πολλές φορές στερούνται οι ίδιες πραγματα επειδή τα παιδιά τους τις θέλουν για να κρατήσουν τα παιδιά. Ακόμα και σε πολύ στάνταρ μέρες χωρίς εξαίρεση, πχ "το κρατάμε κάθε Σάββατο", με αποτέλεσμα οι παππούδες να είναι αποκλεισμένοι από το να κάνουν οτιδήποτε άλλο τη συγκεκριμένη μέρα. Αυτό δεν το βρίσκω σωστό εκ μέρους των παιδιών τους. Στο γάμο μας υπήρχαν φίλες της μητέρας μου (στενές, όχι τίποτα άκυρες που δεν ήξερα) που δεν ήρθαν επειδή το ίδιο βράδυ ήταν σε γάμο καλεσμένα τα παιδιά τους και αυτές κρατούσαν τα μικρά. Αυτό το θεώρησα λίγο "γαϊδουριά" των παιδιών τους, θεωρώ ότι έπρεπε να πουν στη γιαγιά "εννοείται ότι θα πας κι εσύ στο γάμο που έχεις" και είτε να κανόνιζαν κάτι άλλο για τα παιδιά είτε να τα έπαιρναν μαζί. Εκτός βέβαια αν οι γιαγιάδες δεν ανέφεραν καν ότι ήταν καλεσμένες σε γάμο ώστε να μη χαλάσουν τη βραδιά των παιδιών τους, εκεί οκ δεν φταίνε τα παιδιά αλλά το θεωρώ και υπερβολική "θυσία" των γιαγιάδων χωρίς λόγο. Άλλο να τα κρατήσουν για δουλειά κι άλλο για διασκέδαση και ειδικά αν το αποτέλεσμα είναι να στερούνται οι ίδιες κάτι.

Grecostrom έχουμε κι εμείς, ευχαριστω!

Μπλάνο εννοείς στο Πικέρμι-Σπατα; Αν ναι, μένουμε σχετικά κοντά!

Καλησπέρα! Ετοιμάζουμε τα πράγματα για το δεύτερο παιδί, έχουμε από το πρώτο παιδι στρώμα κοκκοφοινικα-λατεξ και δεν θυμόμαστε ποια πλευρά μπαίνει πρώτη... Με μια αναζήτηση στο ίντερνετ κι εδώ στο φόρουμ σε παλιά μηνύματα, άλλοι λένε το ένα και άλλοι το άλλο. Έχει κάποιος πρόσφατη εμπειρία;

Προς το παρόν έχουμε πάει μόνο σε δύο με ανιματερ, ένα σε ταβέρνα με φουσκωτά κι ένα σε παιδική χαρά. Και άλλες δύο φορές σε γενέθλια που όμως το μόνο παιδάκι ήταν η δικιά μας, μια σε σπίτι και μια σε εστιατόριο. Η μικρή τρελαίνεται και μόνο που κάποιος έχει γενέθλια και τούρτα, ακόμα κι όταν απλά πάμε μια τούρτα στον παππού, οπότε φαντάζομαι αν πάει σε παρτυ θα της αρέσει. Μας είχαν καλέσει και σε ένα μωρό σε σπίτι που θα υπήρχαν άλλα 5 περίπου παιδάκια αλλά δεν μπορέσαμε να πάμε.

Να τα χαίρεστε! Απ'ο,τι κατάλαβα κάποιες έχετε γνωριστεί και πήγατε η μία στο πάρτυ της άλλης; Τέλειο! Εμάς που ήταν το Πάσχα (3 ετών) και ήμουν στο ξεκίνημα της εγκυμοσύνης είπαμε λόγω covid να καλέσουμε μόνο δύο τριμελεις οικογένειες συν τους παππούδες αλλά τελικά το ένα παιδάκι αρρώστησε και ήρθε μόνο μία οικογένεια και οι παππούδες. Ψιλοξενερωσα αλλά η μικρή μια χαρά ενθουσιάστηκε. Φέτος ελπίζω να είναι καλύτερα τα πράγματα με τον covid μπας και κάνουμε επιτέλους κάτι καλύτερο, γιατί θα έχουμε και το μωρό που θα είναι περίπου 5 μηνών τότε. Όταν ήταν ενός και δύο ήταν οι καραντινες οπότε τη μια φορά στην πρώτη πρώτη καραντίνα με τις πλήρεις απαγορευσεις ήμασταν τελείως μόνοι (αλλά με υπερπαραγωγη ομαδικής βιντεοκλήσης σε skype και viber ταυτόχρονα με πάνω από 10 άτομα λόγω πρώτων γενεθλίων!) και την άλλη μόνο με τους παππούδες. Ελπίζω έστω στα 4 να κάνει κάτι πιο "κανονικό"!

@Piccoloangel ρώτησες γιατί δεν επιτρέπει τα γαλακτοκομικά; Ειδικά αυτά είναι πολύ περίεργο. Μήπως είπε απλά το φρέσκο γάλα; Ή τα αλμυρά τυριά; Σε εμάς ας πούμε στην αρχή είχε πει μόνο ανθότυρο κ μανούρι (και σε φιλους άλλος γιατρός είχε πει la vache qui rit, για να καταλάβεις τις διαφορές!)

Δεν δουλεύει ούτε ο μπαμπάς. Αλλά κι αν δουλευε από παντα θα το είχε μάθει εξ αρχής έτσι. Αν ξαφνικά αρχιζε, υποθέτω πάλι θα υπήρχε μια δυσκολία μέχρι να το συνηθίσει, όπως σε όλες τις προσαρμογές. Η πόρτα στο μπαλέτο κλείνει, αυτό είναι το θέμα. Δεν μπορούμε απλά να πάμε να κάτσουμε στην πορτα. Όταν αφήσει λίγο ανοιχτά και είμαστε εκεί απ' έξω και μας βλέπει είναι οκ, πάλι όμως κάθε 5 λεπτά λέει στη δασκάλα κλαίγοντας "θα την κλείσεις; Θα την κλείσεις;" Κι αν έρθει το επόμενο τμήμα κι αρχίσουν να κοιτάνε και κλείσει την πόρτα, χαμος. Και δεν είπα ότι το παιδί είναι προβληματικό. Είπα ότι περνάει μια φάση προσκόλλησης, τον τελευταίο μήνα. Που μας φαίνεται λογικη με από τόσες αλλαγές (σταθμός, μπαλέτο χωρίς γονείς, πάνα, αδερφάκι) Δεν τα είχε από πάντα αυτά, είναι πολύ πρόσφατα, μετά το καλοκαίρι. Γι'αυτό λέω ότι δεν χωράνε κι άλλα πειράματα ακριβώς τη στιγμή που άρχισε να έχει ανασφάλειες. Εμείς αγχωθηκαμε από τη στιγμή που τα εμφάνισε αυτά, πιο πριν ούτε εκείνη ούτε εμείς δεν είχαμε θέμα.

Μα το παιδί έχει ήδη κάποιο στρες, όταν έχει κάποιο στρες προσπαθείς να το κάνεις να νιώσει ασφάλεια, δεν πας να το αφήσεις απλά να "κολυμπήσει" κι ο,τι γίνει. Ή εν πάση περιπτώσει εμείς -και πολλοί άλλοι- δεν συμφωνούμε με αυτή την προσέγγιση, θεωρούμε ότι χειροτερεύει τα πράγματα. Και δεν είπες για ένα βράδυ όπως έλεγες στην αρχή λόγω της γέννας, στο αμέσως προηγούμενο μήνυμα εγραψες ξεκάθαρα να μεινει στους παππούδες όλα τα βράδια του μαιευτηρίου κι ο μπαμπάς στο σπίτι μόνος του. Αν το παιδί δεν είχε τέτοιο θέμα ευχαρίστως να δοκιμάζαμε από πιο πριν, τις μέρες όμως που λέει όλα αυτά και δυσκολεύεται ακόμα και να κοιμηθεί στο δίπλα δωμάτιο χωρίς εμένα, όχι δεν θα το πάω να κοιμηθεί σε άλλο σπίτι ακριβώς εκείνες τις μέρες που εκφράζει αυτά, έτσι απλά για πείραμα. Και σε ένα μάθημα που παντα επί ένα χρόνο έμπαινε με τους γονείς, δεν του λες ξαφνικά μια μέρα "λοιπόν γεια εγώ φεύγω εσύ κάτσε εδώ". Άλλο να είναι μια καινούργια δραστηριότητα που εξ αρχής ξέρει ότι είναι χωρίς γονείς (πχ σχολείο) άλλο να αλλάξει κάτι τόσο ριζικό ξαφνικά σε μια δραστηριότητα που είχε ξεκινήσει αλλιως. Ειλικρινά δεν μπορώ να συζητήσω άλλο γι'αυτο το θεμα γιατί κουραστηκα, οποίος έχει παιδί με παρόμοιο θέμα μπορεί να καταλάβει. Όπως εγώ δεν μπορώ να καταλάβω ένα τοπικ για ένα παιδί που χτυπάει, δαγκώνει ή τσιμπάει, γιατί το δικό μου δεν τα έχει κάνει ποτέ. Αλλά δεν ήταν και ο σκοπός του ποστ η προσκόλληση του παιδιού αλλά οι πόνοι!