Εξαρτάται από την στάση ζωής που έχεις ως άνθρωπος.
Μπορείς:
1) Να αλλάξεις σχολείο
2) Να μάθεις στην κόρη σου ότι έτσι είναι η ζωή και να συνεχίζει να αμύνεται ή να επιτίθεται για ό,τι θεωρεί σωστό.
3) Να μιλήσεις στη δασκάλα με τρόπο τέτοιο ώστε να καταλάβει ότι έχεις ενοχληθεί. Ακόμα κι αν κάνεις καταγγελία.
4) Να ερευνήσεις εάν έχουν οι άλλοι δίκιο για το παιδί σου, διότι και όλες οι δασκάλες και όλα τα παιδιά να είναι "προβληματικά" είναι λίγο δύσκολο.
Αλλά έχω τις εξής ερωτήσεις:
1) Πάρτυ δεν έχετε κάνει; Συμμαθητές καλέσατε ; ήρθαν;
2) Σε πάρτυ σας καλούν; Πηγαίνετε; λαμβάνετε προσκλήσεις και από τα παιδιά που "την κάνουν πέρα" όπως διατείνεται η κόρη σου;
3) Σε άλλη δραστηριότητα εκτός σχολείου την έχετε πάει; εάν ναι, εκεί πώς αλληλεπιδρά;
4) Έχει αλλάξει κάτι στην οικογένεια που να προκαλεί στρες στο παιδί;
5) Άλλες μαμάδες δεν σας έχουν στηρίξει;
6) Η κόρη σου έχει κάποια φίλη/παρέα ή συνεχώς είναι μόνη της;
7) Μήπως υπάρχει γενικά κάποιο στίγμα στην οικογένεια για κάποιο λόγο ( μην απαντήσεις σε αυτό - το λέω για δική σου χρήση μόνο).
Τέλος: εξωσχολικές φίλες έχει; κι αν ναι, πώς προέκυψαν; από συναναστροφή της κόρης σου ( πχ παιδική χαρά ) ή από δική σου ( πχ η κόρη της κολλητής σου φίλης );
Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι μεγαλοποιούμε γενικά καταστάσεις, ακόμα και στο κομμάτι του σχολικού εκφοβισμού. Τα χέρια του εκπαιδευτικού είναι αρκετά δεμένα από τη νομοθεσία και λίγοι έχουν τόσο ταλέντο στη δουλειά τους ώστε να γνωρίζουν να διαχειρίζονται τέτοιες καταστάσεις.
Κι εγώ έχω περάσει φάσεις να μην με συμπαθούν οι συμμαθητές μου, αλλά είχα παρέα από άλλα τμήματα. Μετά που αλλάξανε πάλι τα τμήματα, ήμουν μαζί με την παρέα μου.
Έχει τύχει να δεχτώ εκφοβισμό και να απαντήσω με τόσο ύπουλο χτύπημα που τους έμεινε αξέχαστο και δεν ασχολήθηκε ξανά μαζί μου κανείς.
Έχει τύχει να υπερασπιστώ άτομο που εκφοβιζόταν για να πάρω κι εγώ τιμωρία από το γυμνασιάρχη.
Έχει τύχει να κάνω παρέα με άτομο που εκφόβιζε άλλα παιδιά, και δεν το είχα καταλάβει ( τι στο καλό; βλαμμένο ήμουν ;;!!! ). Το κατάλαβα ως ενήλικη.
Η ζωή είναι σκληρή από τα παιδικά μας χρόνια, αλλά έτσι ισχύει και σε όλο το ζωικό βασίλειο. Είναι θέμα αντίληψης και νοοτροπίας.