Macgyver

Εγώ πάντως απορώ πώς τακιμιάσατε, αφού έχετε τόσο διαφορετικές νοοτροπίες Τα έχουμε ξαναπει, οι γονείς σου είναι καταπιεστικοί και ακόμα δεν έχουν συνηθίσει ότι έχεις ενηλικιωθεί, εσύ θες να τους έχεις όλους ευχαριστημένους και ο άντρας σου πολλές φορές δεν βάζει νερό στο κρασί του. Θεωρώ ότι οι διακοπές είναι αυτές οι ελάχιστες ημέρες που έχει ένας άνθρωπος για να ξεκουραστεί, οπότε ο συμβιβασμός θα πρέπει να σέβεται την ιδιωτικότητα του καθενός. Με λίγα λόγια, ξενοδοχεία υπάρχουν, θα μπορούσατε να πάτε σε ένα ξενοδοχείο στην Αθήνα, ώστε να μην καταπιέζεται ο άντρας σου. Στην τελική τα θέλω του άντρα σου θα έπρεπε να προηγούνται των γονιών σου, γιατί αλλιώς θα βρεθείς πάνω σε νάρκη

Είναι μικρή. Έτσι όπως το λες ακριβώς. Αν βλέπεις πρόοδο και τη σημειώνεις ( άριστα κάνεις, έτσι πρέπει ), τότε συνεχίζεις έτσι. Οπωσδήποτε της είναι δυσάρεστο σε κάποιες φάσεις που ενδεχομένως ζορίζεται πολύ, αλλά τι να κάνεις; Συμφωνώ στο θέμα του παιδικού, ειδικά με παιδί που χρήζει λογοθεραπείας. Θα πρέπει να τους δίνουν όλα τα ερεθίσματα και ΚΥΡΙΩΣ στο λόγο. Μέχρι τα 6 χρόνια τα παιδιά θα πρέπει να μιλούν καθαρά και με συνοχή σκέψης ανάλογης της ηλικίας τους. Αν δεν έχουν όλα τα κατάλληλα ερεθίσματα, είναι αναπόφευκτο να μείνουν πίσω. Απλά νομίζω ότι ο κύριος ένοχος για όλα αυτά είναι το απαράδεκτο εκπαιδευτικό μας σύστημα που έχει πολύ υψηλές απαιτήσεις για τόσο μικρά παιδιά. Υπομονή

Είναι μικρή ακόμα. Η εξέλιξη του λόγου με τη συγκεκριμένη λογοθεραπεύτρια πως είναι ; Την καταγράψεις ; Αν έχετε σταθερή ανοδική πορεία , δεν συνιστώ να αλλάξεις. Αλλά εγώ θα τη ρωτούσα αν θα ήταν εφικτό η μια φορά από τις δυο να γινόταν στο σπίτι .

Επειδή τα παιδιά δεν είναι χαζά , έτσι όπως διαβάζω τα λεγόμενα σου η μικρή ντρέπεται ΚΑΙ βαριέται. Δεν ξέρω ποσά σου χρεώνουν τη συνέδρια , αλλά εγώ θα σου πρότεινα να φέρεις λογοθεραπευτή στο σπίτι. Η διάγνωση σας ποια είναι ; Δυσπραξια πχ ;

Προσωπικα είχα συζητήσει τα πάντα προ γάμου και παιδιού και η απόφαση που είχε παρθεί πριν, αυτή εφαρμόστηκε. Θεωρω ότι κανεις δεν έχει δικαίωμα να παρεμβαίνει σε αποφάσεις του ζευγαριού και το θέμα της ονοματοδοσίας αποτελεί ένα καλό σημείο - τεστ για το ζευγάρι. Βεβαια όπως έχω γράψει πολλάκις , επιβάλλω εξαρχής όρια στις σχέσεις με τους ανθρώπους και δεν ανέχομαι παραβίαση από κανέναν. Ενδεχομενως λοιπόν , πίσω από την πλάτη μας, να γίνονται σχολιασμοί για τις αποφάσεις μας, αλλά μπροστά μας είναι όλοι τυπικοί Θεωρώ ότι δεν πρέπει κάποιος να ακούει παππούδες / γιαγιάδες και δε συμμαζεύεται διότι απλά τους δίνει δικαιώματα που δεν πρέπει να έχουν.

Εγώ είμαι φυσει κοκέτα. Μετά την εγκυμοσύνη (μια μέχρι στιγμής) στην οποία πήρα 8 κιλά , άφησα τον εαυτό μου στην ησυχία του κ το μόνο που έκανα ήταν να κόψω μαλλί σε πιο βολικό μηκοσ. Θήλασα έως 2 ετών οποτε απλά πρόσεχα τι έτρωγα και δεν έκανα διαιτα . Σιγά σιγά έχασα τα κιλά , και πλέον (3 κλεισμένα χρόνια μετά ) είμαι πολύ πιο αδύνατη (5 κιλά κάτω) από ότι ήμουν πριν μείνω έγκυος . Όμως: ο σκελετός μου δεν έχει επανέλθει πλήρως , δηλαδή η περιφέρεια της μέσης μου δεν Επανηλθε στα προηγούμενα επίπεδα αλλά έμεινε με 3 εκατοστά παραπάνω (σιγά το πράγμα δηλαδή ). Πιο πολύ μου αρέσει τώρα το σώμα μου, να πω την αλήθεια και είμαι πολύ περήφανη που αυτό το σώμα έθρεψε και έφτιαξε ένα υπέροχο ανθρωπάκι . Στο δια ταύτα της κοκεταριας: πάω γυμναστήριο , προσέχω στοιχειωδώς τη διατροφή μου αλλά πλέον πληρώνω αρκετά λεφτά για την περιποίηση του δέρματος μου. Μακιγιάζ κλπ ποτέ δεν έκανα πλην λίγου balm στα χείλη για την ημέρα . Θέλω όμως να φαίνομαι πάντα με ενυδατωμένο δέρμα και λαμπερά μαλλιά και νύχια (δεν τα βάφω αλλά κάνω μανικιούρ) . Τακουνι : δεν μπορώ πλέον τα 10ποντα και φοράω αυστηρά 6 πόντους το πρωί και 8 πόντους το βράδυ. Αυτό μου «έμεινε» από την εγκυμοσύνη. Βεβαια είχα ξεκαθαρίσει τόσο στο μικρό (από νεογέννητο το είχα δίπλα μου συνέχεια , κι εγώ ήμουν πχ με μάσκα στο μαλλί Χαχα ) ότι η μαμά θέλει χρόνο για τον εαυτό της για να νιώθει όμορφη. Συνολικά καταναλώνω 20 λεπτά τη μέρα στον εαυτό μου τις καθημερινές και 30 λεπτά το Σαββατοκύριακο (γυμναστική κάνω όταν είναι με τη γιαγιά/ αμιγώς με το μπαμπά κλπ ) . Ε δεν το θεωρώ και υπερβολή . Δεν θα άφηνα τον εαυτό μου όμως γιατί θεωρώ υποχρέωση μου να με φροντίζω.

¨ο,τι και να σου πει ο οποιοσδήποτε εδώ μέσα, γιατί να τον εμπιστευτείς περισσότερο από έναν εξειδικευμένο γιατρό, ΕΙΔΙΚΑ σε τόσο μικρό μωρό; Μίλα με παιδοουρολόγο ή με παιδοχειρουργό! Συγνώμη αν διαβάζομαι απότομη, αλλά επειδή η ταυτότητα των ανθρώπων που γράφουν είναι μυστική, και ανώμαλοι υπάρχουν πολλοί, θέματα που άπτονται σε πιο ευαίσθητες κατηγορίες, καλό είναι να αποφεύγονται από δημόσια fora.

Τότε σε παιδοχειρουργό ! ΑΥΣΤΗΡΑ σε "ΠΑΙΔΟ -" γιατί είναι εντελώς διαφορετική η ανατομία και δεν σε παίρνει να ρισκάρεις.

Πήγαινε σε παιδο-ουρολόγο μην την πατήσετε και χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο. Το δις εξαμαρτείν ου... γυναικός σοφής! Έκανε μία ....ία ο γιατρός σου, πού ξέρεις ότι η συμβουλή του είναι σωστή; άσχετος είναι επί του θέματος. Το ότι είναι "σωστός" σε ό,τι άλλο έχει πει, δεν σημαίνει ότι ξέρει τι λέει εδώ και μιλάμε για το δικό σου παιδί! Οι συμφύσεις αποτελούν κίνδυνο που μπορει να σε οδηγήσει τελικά σε επέμβαση, έστω και μικρή, γιατί να ταλαιπωρηθεί το παιδί;; Για αυτό υπάρχουν οι άλλες ειδικότητες , αλλιώ θα βάζαμε τον παιδίατρο να μας εξετάζει μάτια/αυτιά και δε συμμαζεύεται. Δεν έχουν εξειδικευμένες γνώσεις σε αυτά τα πλαίσια.

Ο παιδίατρός σου είναι για κλάμματα ... πήγαινε άμεσα το παιδί σε παιδοουρολόγο! Έχει βγει τόση βιβλιογραφία ότι δεν κάνουμε τίποτα με τα γεννητικά όργανα των παιδιών, διότι οι συμφύσεις που μπορούν να προκληθούν απο λάθος χειρισμό, μπορεί να τελικά να οδηγήσουν σε φίμωση! Επίσης, τα παιδιά έχουν μνήμη σε τυχόν τραυματικά γεγονότα και το τελευταίο που θέλεις είναι να του μείνει κάτι χαραγμένο στο υποσυνείδητο του μικρού.

@ΑΡΓΚ το αντιλαμβάνομαι . Νομίζω ότι μετά τις διακοπές σου θα έχει ξεκαθαρίσει το τοπίο μέσα σου . Μακάρι να βρεθεί ένας από μηχανής θεός να του βάλει μυαλό τι να πω .... κι εμένα η εικόνα του «παραιτημένου πατέρα» με ενοχλεί πιο πολύ από όλα όχι μόνο στη δίκη σου περίπτωση, αλλά και γενικά

Εγώ στην περίπτωση της Αργκ θα χωριζα , βλέποντας τα πράγματα μέσα από την περιγραφή της. Και δεν θα χωριζα για το κέρατο. Θα χωριζα για την εν γενεί συμπεριφορά του που είναι υποτιμητική απέναντι στη γυναίκα του και στα παιδιά του . Δεν μου αρέσει το αρσενικό πρότυπο των παιδιών μου να δειχνει τέτοιου είδους παραίτηση χωρίς σοβαρό λόγο και όταν εννοώ σοβαρό λόγο , εννοώ πολύ σοβαρή αρρώστια η πένθος. Εργασία ο άξιος άνθρωπος πάντα βρισκει- δες η Αργκ ποσό το έχει βοηθήσει και σε αυτό . Οταν εμπλέκονται παιδιά, πάμε στον ψυχίατρο για την φασαρα μας , δεν διαλύουμε τον κόσμο τους και δεν το παίζουμε μεσήλικοι έφηβοι ! Για την ιστορία : κουβαλάω ένα διαζύγιο στις πλάτες μου , χωρίς παιδιά βέβαια από τον «αποτυχημένο γάμο» , όποτε κάτι ξέρω

Το έθεσες εξαιρετικα πολύ χρήσιμη απάντηση και πολύ σωστά τοποθετημένη

@Έσπερος αν φοβάσαι το κερί, δοκίμασε με σαπουνόφουσκες Με το που αρχίσει να λέει έστω 3-5 λέξεις με νόημα, θα αρχίσει να σου προσθέτει συνεχώς νέες λέξεις και μετά περνάς στη φάση της συνεχούς ανάπτυξης του λόγου. Σκέψου ότι έχεις έναν μικρό άνθρωπο απέναντί σου ( εννοώ μια μικρογραφία ενήλικα ) και ξεκίνα διάλογο κατά τη διάρκεια οτυ παιχνιδιού. Να ρωτάς κάτι απλό και να του δίνεις χρόνο να απαντήσει. Αν θες να προσέχει περισσότερο τι λες , κράτα το αντικείμενο για το οποίο του μιλάς δίπλα από το στόμα σου πχ τη μπάλα ώστε να συνδυάζει το αντικείμενο με τις κινήσεις του στόματος. Δεν είναι πίεση να το βοηθάς να εξελίσσεται. Ουσιαστικά ό,τι κάνουμε με τα παιδιά μας, οποιαδήποτε δραστηριότητα, είναι μια μορφή "εργο και λογοθεραπείας", αν θες. Απλά να έχεις πάντα στο μυαλό σου ότι κάθε παιδί έχει το ρυθμό του ώστε να μην αγχώνεσαι αν κάτι δεν το κατακτά αμέσως. Εγώ για να καταλάβεις είμαι παιδική χαρά με τον μικρό, βλέπω ένα πιτσιρίκι ( κοριτσάκι ) το οποίο ετοιμάζεται να κατέβει την τσουλήθρα . Και ακούω τη μικρή να λέει στο μπαμπά της " Μπαμπά, με το ένα και το δύο και το τρία ;" Ρωτάω το μπαμπά πόσο είναι, περιμένοντας να ακούσω ηλικία μετά τους 18 μήνες και ακούω : 13 μηνών !!!!! Γύρισα πίσω και άρχισα να αναρωτιέμαι και να ψάχνομαι για το δικό μου παιδί ( αποτρελαμένη όμως έτσι ;;;;; ) ΜΗΝ ΑΓΧΩΝΕΣΑΙ με λίγα λόγια

Σίγουρα δεν μιλάμε για την ΑΡΓΚ τώρα, αλλά παραθέτουμε τις δικές μας απόψεις. Και δεν συνιστώ σε κανέναν άνθρωπο να χωρίσει, μέχρι να εξαντλήσει τα περιθώριά του. Αλλά καλό είναι τα βασικά μας κριτήρια να παραμένουν στη θέση τους και με αυτό εννοώ το κλασικό σλόγκαν που έλεγε ο Παρτσαλάκης "μπορεί να χωρίζουμε ως ζευγάρι, παραμένουμε πάντα γονείς" . Τα παιδιά θέλουν παρόντα και τον πατέρα τους σε σημαντικές στιγμές, και δεν είναι ωραίο να τον βλέπουν να παραιτείται από αυτόν τον ρόλο.