Ιδανικα ποτε να κανουμε δευτερο μωρακι;

[Δωρα]

Ειναι καπως πειεργη η απορια μου αλλα αρχισα να αναρωτιεμαι, ποτε ειναι ιδανικο να αποκτησει αδελφακι η μικρη μας, σε ποια ηλικια εννοω; Κυριως να μην εχουμε ζηλιες κτλ αλλα να ειναι αρκετα κοντα η ηλικιες ωστε να μπορουν να παιζουν μεγαλωνοντας. Η το ενα αποκλει το αλλο; Εμεις ακομα θηλαζουμε και μαλλον θα το το συνεχηζουμε για αρκετους μηνες ακομα. Περιπου2-  2,5  σκεφτομαι να την παω παιδικο δεν υπαρχει λογος να να παμε νωρητερα. Εχω ακουσει οτι το πρωτο χρονο στο παιδικο ειναι δυσκολο επειδη κολλανε συνεχως ιοσεις. Υποθετω τοτε δεν ειναι καλη ιδεα να εχω νεογεννητο στο σπιτι... Αρα μετα?

[vicky86]

1 hour ago, Δωρα είπε:

Ειναι καπως πειεργη η απορια μου αλλα αρχισα να αναρωτιεμαι, ποτε ειναι ιδανικο να αποκτησει αδελφακι η μικρη μας, σε ποια ηλικια εννοω; Κυριως να μην εχουμε ζηλιες κτλ αλλα να ειναι αρκετα κοντα η ηλικιες ωστε να μπορουν να παιζουν μεγαλωνοντας. Η το ενα αποκλει το αλλο; Εμεις ακομα θηλαζουμε και μαλλον θα το το συνεχηζουμε για αρκετους μηνες ακομα. Περιπου2-  2,5  σκεφτομαι να την παω παιδικο δεν υπαρχει λογος να να παμε νωρητερα. Εχω ακουσει οτι το πρωτο χρονο στο παιδικο ειναι δυσκολο επειδη κολλανε συνεχως ιοσεις. Υποθετω τοτε δεν ειναι καλη ιδεα να εχω νεογεννητο στο σπιτι... Αρα μετα?

δ υπαρχει ενα ιδανικο.αλλο ειναι ιδανικο για τη δικη μου οικογενεια,αλλο για τη δικη σου

σιγουρα πανω απο 5χρ διαφορα οσο κ να παιζει το μεγαλο το μικροτερο,δ μπορεις να πεις οτι "παιζουν" μαζι.αυτο ομως δ σημαινει οτι δ θα εχουν μια πολυ ομορφη σχεση

γτ κ μονο 1-2χρονια να εχουν διαφορα ηλικιας,αν ειναι διαφορετικου φυλου,η απλα διαφορετικοι χαρακτηρες,μπορει να μην παιζουν αρμονικα μαζι,η κ μεγαλωνοντας να μην ταιριαζουν καθολου

το καθε ενα εχει τις δυσκολιες του

με μικρη διαφορα τα πρωτα 1-2χρ ειναι δυσκολα γτ εχεις "δυο μωρα"

για παραδειγμα εγω εμεινα εγκυος οταν η κορη μου ηταν 1,5χρ.πανω που αρχισε να κοιμαται καλα.ευτυχως απο περπατημα κ φαγητο ειμασταν πολυ καλα.αλλα φορουσε πανα την οποια βγαλαμε με τον μπεμπη 6μ.ειχα ευκολη εγκυμοσυνη ευτυχως γτ ηταν στα ζωηρα της,το οτι θηλαζε δ με προβληματισε.μεχρι τα 3δ σκεφτομουν για παιδικο εφοσον δ εργαζομαι,μετα δ ηθελα στα 3 γτ ο μικρος ηταν 1,θα ηταν παρεουλα,ηταν κ ο μπαμπας σπιτι,οποτε θα παει τωρα 4

για το πως θα το παρει το καθε παιδι,εξαρταται απο την ιδιοσυγκρασια του.ευτυχως η δικια μου δ ειχε θεμα,πολυ λιγη αντιδραση εβγαλε κυριως στους γονεις,ποτε στο μωρο.κ παιζουν αρκετα καλα τα δυο τους

γενικα μετα τα δυο,εκει στη φαση των terrible twos,ισως ειναι δυσκολο να εχεις κ ενα νεογεννητο(εμεις επιβιωσαμε),μετα τα 3σιγουρα τα παιδια ειναι πιο συνεννοησιμα,κ απο θεμα ομιλιας

με μεγαλυτερη διαφορα ηλικιας ισως ειναι πιο "μεγαλο σοκ"για το πρωτο.γτ για 4-5χρ για παραδειγμα ηταν μοναχοπαιδι οποτε αλλαζει ολη η ζωη του.απο την αλλη,σε εκεινη την ηλικια σιγουρα ειναι πιο ευκολο να επικεντρωνεσαι καποιες ωρες στο νεογεννητο,αλλα κ να μιλησεις ανοιχτα με το μεγαλυτερο παιδι

απο κει κ περα,οταν πλεον υπαρξει νεα εγκυμοσυνη,αναλογως κ την ηλικια του μεγαλυτερου παιδιου,υπαρχουν πραγματα να πεις κ να κανεις ωστε να βρειτε ξανα τις ισορροπιες σαν τετραμελης οικογενεια πια

δ ειναι σωστο να πουμε στο μεγαλο παιδι οτι τπτ δ θα αλλαξει,γτ δ ισχυει.αλλα να το.διαβεβαιωσουμε οτι παρολες τις νεες συνθηκες,η αγαπη μας δ αλλαζει,δ μοιραζεται,κ ειμαστε εκει γι αυτο

σιγουρα ενα νηπιο 1-2χρ ειναι πιο δυσκολο να τα κατανοησει αυτα.απο την αλλη,δ εχει συνηθισει τον ρολο του μαναχοπαιδιου,οππτε ισως ειναι πιο ευκολο,γτ "παντα στη ζωη του"υπηρχε ενα αδερφακι

απλα γνωμη μου,η λεξη ζηλια καλο ειναι να μην αναφερεται καν.τα παιδακια δ εχουν γνωση αυτου του συναισθηματος,οποτε ας μην τα προκαταβαλλουμε εμεις

[kotsifikos]

Νομίζω πως δεν υπάρχει στάνταρ κανόνας για την ιδανική στιγμή, όλα σχετικά είναι.

Για κάποιους είναι καλό για να είναι κοντά σε ηλικία τα παιδιά, (αν και προσωπικά πιστεύω πως μεγαλώνοντας τα παιδιά αν έχουν καλή σχέση ακόμα και αν υπάρχει διαφορά 5-6 χρόνων έχουν επαφή και επικοινωνία καλή).

Για κάποιους άλλους είναι καλό να υπάρχει μεγαλύτερη διαφορά έτσι ώστε το πρώτο να είναι ανεξέρτητο.

Προσωπικά αν και δυστυχώς δεν θα μπορέσω να κάνω δεύτερο παιδί, ΑΝ όμως ήταν στο χέρι μου θα πήγαινα για δεύτερο αφού το πρώτο έκλεινε τα 3-4, τώρα που ο γιος μου είναι 3 βλέπω πόσο δύσκολη και κρίσιμη ηλικία είναι..

Τώρα όσον αφορά την ζήλια νομίζω πως έχει να κάνει με το παιδί, ανεξάρτητα από την ηλικία, αν ένα παιδί το έχει θα ζηλέψει είτε έχουν διαφορά έναν είτε δέκα χρόνια

[vicky86]

επισης να προσθεσω(λες κ ειπα λιγα) οτι καλυτερα να παρουν την αποφαση οι γονεις για το ποτε νιωθουν ετοιμοι κ θελουν ενα δευτερο παιδι,χωρις να το συσχετισουν με την ηλικια του πρωτου.σιγουρα θα σκεφτεις καποια πρακτικα ζητηματα οπως εργασια-παιδικος-οικονομικο-χωρου η κ βοηθεια απο τριτους.πχ εχωντας ενα νηπιο αν κτ χρειαστει κ πρεπει να εισαι κλινηρης.τα υπολοιπα θεματα διαχειρισης κ ψυχολογιας,φυσικα κ ειναι εξισου σημαντικα,αλλα θα λυθουν οταν ερθει η ωρα

[ΑΡΓΚ]

4 ώρες πρίν, Δωρα είπε:

Ειναι καπως πειεργη η απορια μου αλλα αρχισα να αναρωτιεμαι, ποτε ειναι ιδανικο να αποκτησει αδελφακι η μικρη μας, σε ποια ηλικια εννοω; Κυριως να μην εχουμε ζηλιες κτλ αλλα να ειναι αρκετα κοντα η ηλικιες ωστε να μπορουν να παιζουν μεγαλωνοντας. Η το ενα αποκλει το αλλο; Εμεις ακομα θηλαζουμε και μαλλον θα το το συνεχηζουμε για αρκετους μηνες ακομα. Περιπου2-  2,5  σκεφτομαι να την παω παιδικο δεν υπαρχει λογος να να παμε νωρητερα. Εχω ακουσει οτι το πρωτο χρονο στο παιδικο ειναι δυσκολο επειδη κολλανε συνεχως ιοσεις. Υποθετω τοτε δεν ειναι καλη ιδεα να εχω νεογεννητο στο σπιτι... Αρα μετα?

 

Oποτε νιώθεις ότι είσαι έτοιμη, και εσύ και ο σύζυγος. Τα παιδιά μπορεί να έχουν 5 χρόνια διαφορά και να είναι μια ζωή αγαπημένα. Η 2 χρόνια διαφορά και να μην μιλάνε καν μετά τα το γυμνάσιο. Μην σκέφτεσαι το "να κάνω ένα φίλο για το παιδί μου" και να προσπαθείς να το πετύχεις. Αν και όποτε σαν γονείς είστε έτοιμη για δεύτερο, τρίτο ή δέκατο παιδί, τότε προσπαθήστε το.

[iouliana]

2 ώρες πρίν, vicky86 είπε:

επισης να προσθεσω(λες κ ειπα λιγα) οτι καλυτερα να παρουν την αποφαση οι γονεις για το ποτε νιωθουν ετοιμοι κ θελουν ενα δευτερο παιδι,χωρις να το συσχετισουν με την ηλικια του πρωτου.σιγουρα θα σκεφτεις καποια πρακτικα ζητηματα οπως εργασια-παιδικος-οικονομικο-χωρου η κ βοηθεια απο τριτους.πχ εχωντας ενα νηπιο αν κτ χρειαστει κ πρεπει να εισαι κλινηρης.τα υπολοιπα θεματα διαχειρισης κ ψυχολογιας,φυσικα κ ειναι εξισου σημαντικα,αλλα θα λυθουν οταν ερθει η ωρα

Το κυριότερο είναι αυτό που αναφέρει παραπάνω η @vicky86. Το ιδανικό δεν υπάρχει, κάθε διαφορά έχει τα υπερ και τα κατά της. Βασικό κριτήριο για μένα είναι το πρώτο να έχει μία ελάχιστη αυτονομία, όποτε ξαναέμεινα έγκυος όταν η μεγάλη ήταν 19 μηνών.

[Adios amigos]

διάβασα κάπου ότι ο παγκόσμιος οργανισμός υγείας  συστήνει ένα κενό 3 ετών ανάμεσα στα παιδιά.

[Sunshine8]

Εγω εχω εναν γιο 18 μηνών, νομίζω πως καποια στιγμη θα ηθελα και ένα δεύτερο, απο την αλλη όπως ειναι οι συνθήκες της ζωης μας, ασχημα οικονομικά, ελάχιστη βοηθεια, μου φαίνεται μια μεγαλη τρελα..    Πιστεύω 2 με 4 χρόνια ειναι μια πολύ καλη διαφορά. Απο εκει και περα άνθρωποι είμαστε όχι στατιστικές ουτε μπορούμε να τα προγραμματίσουμε ολα, τα παιδια ειναι καλοδεχούμενα οποτε και αν έρθουν... 

[Sentir...natureza]

Εγω ειχα διαβασει παλαιοτερα σε ενα αρθρο ψυχολογιας, οτι καλο ειναι να υπαρχει μια διαφορα τουλαχιστον 2,5 ετων, αλλα επειδη εχει περασει και πολυς καιρος δεν θυμαμαι τα επιχειρηματα που χρησιμοποιουσε. 

[vicky86]

τα αδερφια μου εχουν 2χρ κ 2μ διαφορα ηλικιας,εγω με την αδερφη μου 3,5.οταν εμαθε η μαμα μου τη δευτερη εγκυμοσυνη μου,φυσικα χαρηκε,αλλα ανησυχησε κ λιγο για μενα,γτ η ιδια περασε πολυ δυσκολα με την μικροτερη διαφορα ηλικιας.εκεινη η εγκυμοσυνη ηταν η μοναδικη της δυσκολη,κ μετα με ενα αρκετα δυσκολο μωρο.ειχα κ μια πρωτη δυσκολη εγκυμοσυνη,αλλα ευτυχως ολα κυλησαν καλα στη δευτερη.τα δικα μου εχουν 2χρ κ 2,5μ διαφορα.κ για μας ηταν μια πολυ ωραια διαφορα ηλικιας

κ η πλακα ειναι οτι κ γνωστοι αλλα κ αγνωστοι μου λενε,α!μικρα ειναι κ τα δυο,κοντα κοντα τα εκανες.κ στην τελικη ειτε οι ιδιοι με τα δερφια τους ειτε τα παιδια τους εχουν ουτε 2χρ διαφορα

Επεξεργάστηκαν 1 Αυγούστου,2018 by vicky86

[Vasilo]

Συμφωνώ πως δεν υπάρχει ιδανική διαφορα ηλικίας. Υπάρχει ιδανική στιγμή για προσπάθεια νέου μωρού που εξαρτάται απο πολλούς παράγοντες όπως τι θέλετε σαν ζευγάρι, τι αντοχές έχετε ψυχικες κ σωματικες, τι εμπειρίες.

Προσωπικά εχω εμπειρίες απ όλες τις διαφορες... και όλα γίνονται τυχαία! Όποτε νιώσεις το κάνεις! Κ οι σχέσεις μεταξύ τους τυχαίες είναι! 

 

Διάβασα πρόφατα άρθρο μιας ψυχολόγου που πρότεινε βάσει της επιστήμης της σαν ιδανικο να βρίσκεται στο 4ο ετος το μεγάλο παιδί δλδ να γεννηθεί οταν ειναι 3-4. Μετα καλύτερο είναι τα παιδια να έχουν μικρότερη διαφορά από 2 έτη. Σύμφωνα με αυτη στα 2.5 ένα παιδί βιώνει στο μέγιστο το εγώ του και το τα θέλω όλα δικά μου και το θέλω αποκλειστικότητα. Οπότε σου λεει ή το περνάς αυτό το στάδιο ή μπαίνεις σε αυτό έχοντας ήδη ένα ακόμα μωρό.

 

[g1g1]

Για τα δικά μου δεδομένα τα 2 χρόνια είναι το ιδανικό διάστημα. Μετά απο λιγο παιζουν μια χαρά μεταξύ τους. 

[Alverou]

Προσφατα συζηταγαμε με τον αντρα μου την ιδανικη διαφορα ηλικιας των παιδιων. Εγω υποστηριζα πως ιδανικα ειναι 3 χρονια ενω ο συζηγος 5 ....εν συνεχεια συνειδητοποιησαμε πως ιδανικη διαφορα θεωρουσαμε αυτη που εχουμε με τα αδερφια μας. Συμφωνω με τα κοριτσια που ειπαν πως δεν υπαρχει ιδανικη διαφορα, ειναι αναλογα την οικογενεια.

[Δωρα]

Σε αυτη τη φαση πολυ δυσκολα το βλεπω και εγω, η μπεμπα ειναι πολυ προσκολλημενη πανω μου, το θεμα του φαγητου ειναι καπως ακομα, οσο για να κοιμηθει σερι την νυχτα εχουμε δρομο ακομα.... Βοηθεια δεν εχουμε σχεδον καθολου, τα οικονομικα ειναι αρκετα καλα αλλα δεν ξερω πως θα ειναι σε 4-5 χρονια... Και το πιο δυσκολο ο συζηγος ακομα ουτε να το σκεφτει δεν θελει... Οποτε ακομα δεν γυνεται ακομα και να αισθανομαι ετοιμη. Αλληθεια πως θα μπορουσα να τον πεισω;

[anath]

Ολες οι περιπτώσεις έχουν θετικά και αρνητικά! Επιστημονικά δεν ξέρω ποια είναι η καλύτερη διαφορά, αλλά σίγουρα κάθε οικογένεια προσαρμόζεται στα δεδομένα της.

Εγώ λειτούργησα με το ένστικτο σχετικά με το 2ο παιδί. Όταν έκλεισε τα 2 ο μεγάλος μου άρχισα να επιθυμώ ένα μωράκι, όταν πλησίαζε τα 2,5 αισθανόμουν πλέον έτοιμη. Τελικά έχουν 3 χρόνια και 3  μήνες διαφορά.

Τα θετικά πάνω κατω τα είπατε. Πρακτικά ήταν αρκετά εύκολα τα πράγματα λόγω της ηλικίας του μεγάλου. Π.χ μπόρεσε να δεχτεί το γεγονός ότι έλειπα από το σπίτι (με πολύ λίγο κλάμα), πήγαινε στην τουαλέτα, έπινε νερό κλπ μόνος όταν χρειαζόταν, πήγαινε παιδικό σταθμό, κλπ κλπ. Δέθηκαν πολύ νωρίς και ακόμη είναι αγαπημένοι και παίζουν όμορφα όταν είναι μαζί (σίγουρα χρειάζονται και το χρόνο τους χωριστά - ο καθένας με τα συνομήλικά του)

[Mama_Anesti_]

On 1/8/2018 at 2:12 ΜΜ, Δωρα είπε:

Ειναι καπως πειεργη η απορια μου αλλα αρχισα να αναρωτιεμαι, ποτε ειναι ιδανικο να αποκτησει αδελφακι η μικρη μας, σε ποια ηλικια εννοω; Κυριως να μην εχουμε ζηλιες κτλ αλλα να ειναι αρκετα κοντα η ηλικιες ωστε να μπορουν να παιζουν μεγαλωνοντας. Η το ενα αποκλει το αλλο; Εμεις ακομα θηλαζουμε και μαλλον θα το το συνεχηζουμε για αρκετους μηνες ακομα. Περιπου2-  2,5  σκεφτομαι να την παω παιδικο δεν υπαρχει λογος να να παμε νωρητερα. Εχω ακουσει οτι το πρωτο χρονο στο παιδικο ειναι δυσκολο επειδη κολλανε συνεχως ιοσεις. Υποθετω τοτε δεν ειναι καλη ιδεα να εχω νεογεννητο στο σπιτι... Αρα μετα?

Ή ιδανική στιγμή κρίνεται απ το ζευγάρι. Για να είμαι ειλικρινής και εγώ ακόμα αναρωτιέμαι για το ποτε.

 

   Για την ερώτηση σου

On 1/8/2018 at 2:12 ΜΜ, Δωρα είπε:

, σε ποια ηλικια εννοω; Κυριως να μην εχουμε ζηλιες κτλ αλλα να ειναι αρκετα κοντα η ηλικιες ωστε να μπορουν να παιζουν μεγαλωνοντας.

  νομίζω πως όσο μικρή είναι ή διαφορά τόσο λιγότερο τα μωράκια ζηλευουν (πχ ένα μωρό ενός έτους με νεογέννητο αδελφακι) και μάλλον θα παίζουν μεγαλώνοντας μιας και είναι σχεδόν συνομήλικα.

  Με διαφορά μεγαλύτερη των τεσσάρων-πεντε χρόνων ίσως το μεγάλο παιδί να μην νιώσει ζήλεια αλλά να επιθυμεί ένα αδελφακι. Για το παιχνίδι, τα ενδιαφέροντα είναι διαφορετικά στις ηλικίες τους. 

  Βασικά όλα τα παραπάνω είναι υποκειμενικά, δηλαδή είναι και θέματα χαρακτήρα, προσαρμοστικότητας του παιδιου, μοίρασμα χρόνο του γονιού κ.α.

  Τον κύριο λόγο έχει ή επιθυμία για ένα δεύτερο μωρακι. Όταν υπάρχει βρίσκεται ο τρόπος κ όλα  γίνονται ιδανικά ή καλύτερα μπαίνουν σε πραγματικές βάσεις!  

[Lemonaki035]

Δώρα μου εγώ προσωπικά πιστεύω ότι τα 2 Χρόνια είναι καλά αν η μαμά έχει το κουράγιο να μεγαλώνει 2 μωρά. Σε αυτήν την ηλικία μωρά θα είναι και τα δύο. Από εκεί και πέρα εάν κάποια μανούλα πιστεύει ότι δεν μπορεί να το διαχειριστεί καλό θα ήταν να υπάρχει μια διαφορά περίπου στα 4 χρόνια και αυτό γτ το πρώτο θα είναι παιδάκι πλέον και θα μπορείς να συννενοηθείς σε κάποιο βαθμο τουλάχιστον .

Βέβαια αυτό είναι καθαρά προσωπική εμπειρία χωρίς να έχω 2ο παιδάκι αλλά το σκέφτομαι ήδη.

[Josephine]

Κ εγώ είχα ίδιες ανησυχίες με σένα όταν σκεφτόμουν δεύτερο παιδάκι. Διαβάζοντας σχετικά διαπίστωσα ότι ιδανικό είναι αυτό που κάθε οικογένεια με τις ιδιαιτερότητες της θεωρεί ιδανικό, πράγμα που τη βοηθά να αντιπαρέρχεται τις δυσκολίες ενός νέου μέλους κ να χει κέφι στην ανατροφή του. Συνεπώς, δες τι είναι σημαντικό τέτοιο για σένα. Δεν παίζει ρόλο μια θεωρητικά ιδανική διάφορα, αν εσύ ζοριστεις πολύ ψυχολογικά. Προσωπικά για μένα βάρυνε το να χουν κοντινά κ κοινά βιώματα στο παιχνίδι κατά την παιδική ηλικία, μιας κ έχω πρακτική βοήθεια μεγάλη, οπότε τα έκανα στα 2 χρόνια διαφοράς. 

Σχετικό βιβλίο είναι το Siblings της laura markham

[Marilh]

Για καθαρά πρακτικούς λόγους, θα συμφωνήσω ότι καλό θα ήταν να μείνεις έγκυος στο δεύτερο όταν το πρώτο θα έχει αποκτήσει μια σχετική ανεξαρτησία. Οι κόρες μου έχουν διαφορά 3 χρόνια και 3 μήνες. 

Πολύ σημαντικό για μένα ήταν επίσης ότι πρόλαβα λίγους μήνες να πάρω μια ανάσα από τη "μωρό-φάση". Δηλ. κοιμήθηκα λίγο παραπάνω, ήπια τα ποτά μου, πήγα βόλτες με τον άντρα μου και την πρώτη μας κόρη με ησυχία κτλ.

[Nefeli2014]

Δεν νομίζω να υπάρχει στανταρ απάντηση σε αυτό.. Ιδανικό είναι όταν οι γονείς και ιδιως η γυναίκα αισθανθούν έτοιμοι.. Όταν γέννησα το πρώτο έλεγα πως το δεύτερο θα το κάνω μετά από 7χρονια! Ήθελα να ασχοληθώ πολύ με τη δουλειά μου. Τελικά όταν το παιδί μου έφτασε 2,5 έπιασα τον εαυτό μου να λαχτάραω να κάνω ένα μωρό πάλι.. Κι έτσι κι έγινε και με τη δουλειά παράλληλα όλα εξελίχθηκαν ομαλά. 

 

Καλύτερα λοιπόν μην μπαίνεις κατα τη γνώμη μου στη λογική του πρέπει, αλλά στο επιθυμώ... Και η Ευτυχία είναι βέβαιη! 

 

Να σημειώσω έτσι χαριτολογωντας πως δε θα με χαλούσε κι ένα τρίτο... Σε 7 χρόνια ομως. Ο άντρας μου μου λέει έτσι έλεγες και για το δεύτερο και να πόσο γρήγορα ήρθε. Άμα το πάω έτσι όμως και κάνω και τρίτο σε 2,5 χρόνια, στα πόσα χρόνια θα μπω στο ζουρλοκομειο? Γκάλοπ. Χάχα!

Επεξεργάστηκαν 5 Αυγούστου,2018 by Nefeli2014

[Josephine]

Siblings της Linda Blair εννοούσα, γιατί υπάρχουν και πολλά. 

[Sunshine8]

Συμφωνώ με όλους πως το ιδανικό διαφέρει αναλογα με τον προγραμματισμό της καθε οικογένειας. Παρολαυτα ενας κι εναμισυς χρονος διαφορά που ακούω καποιες φορες μου φαίνεται Γολγοθάς για τη μητέρα, με όσους το εχω συζητήσει συνήθως οι απόψεις συγκλίνουν 2-4 χρόνια πως ειναι καλη διαφορά και για τα παιδιά αλλα και για τους γονείς (ούτε πολυ μεγάλη ούτε πολυ μικρή )

[Έσπερος]

Είμαστε κ εμείς σε φάση συζήτησης για το δεύτερο παιδάκι. Επειδή θα γίνει εξωσωματική κ δρν έχω κατεψυγμένα άρα λογικά πάμε για νέα επιατρική κ όλες τις εξετάσεις που πρέπει να γίνουν στην Αθήνα κλπ, από τη συζήτηση μέχρι την υλοποίηση θα περάσει καιρός. Ο αντρας μου ειπναι της γνώμης να μαζέψουμε τε χαρτιά τα Χριστούγεννα ώστε μέχρι το καλοκαίρι να προλάβουμε να κάνουμε μια προσπάθεια που ετσι κι αλλιως δν ξερουμε αν θεα πετυχει. αρα η μικρότερη διαφορα που θα έχουν τα παιδιά είναι δυο χρόνια. Εγώ είναι διστακτική κυρίως για οικονομικούς λόγους γιατί ήδη με το ένα μωρό είμαστε πιεσμένοι. Οχι απλα πιεσμένοι, εχουμε "δανειστεί" από τα δώρα του για να μην πειράξουμε τις αποταμιεύσεις που εχουμε για τη δευτερη εξωσωματικη. Επίσης νιώθω ακόμη οτι εχω πολλ να δωσω στον μικρο και φοβαμαι οτι θα του τα στερήσω. Απο την αλλη,  με την αδερφη μου εχουμε 6 χρονια κ δεν μπορω να πω οτι μικρες ειχαμε ιδιαίτερες επαφες οποτε καταλαβαινω το νοημα του να ειναι κοντα τα αδερφια. Ειναι κ η ηλικια του αντρα μου ενας λογος να βιαστούμε αλλα κ η δικη μου γιατι οταν περασω τα 35 η εξωσωματικη θα ναι πιο δυσκολη.

 

Γενικα πιστεύετε οτι υπαρχει καποια διαφορα στην οποια ο μεγαλος δεν θα ειναι αδικημένος και δεν θα μεινει πισω; Εννοω σε θέματα αναπτυξιακά οπως υπνος, πανα κλπ.

[Lemonaki035]

1 ώρα πρίν, Έσπερος είπε:

Είμαστε κ εμείς σε φάση συζήτησης για το δεύτερο παιδάκι. Επειδή θα γίνει εξωσωματική κ δρν έχω κατεψυγμένα άρα λογικά πάμε για νέα επιατρική κ όλες τις εξετάσεις που πρέπει να γίνουν στην Αθήνα κλπ, από τη συζήτηση μέχρι την υλοποίηση θα περάσει καιρός. Ο αντρας μου ειπναι της γνώμης να μαζέψουμε τε χαρτιά τα Χριστούγεννα ώστε μέχρι το καλοκαίρι να προλάβουμε να κάνουμε μια προσπάθεια που ετσι κι αλλιως δν ξερουμε αν θεα πετυχει. αρα η μικρότερη διαφορα που θα έχουν τα παιδιά είναι δυο χρόνια. Εγώ είναι διστακτική κυρίως για οικονομικούς λόγους γιατί ήδη με το ένα μωρό είμαστε πιεσμένοι. Οχι απλα πιεσμένοι, εχουμε "δανειστεί" από τα δώρα του για να μην πειράξουμε τις αποταμιεύσεις που εχουμε για τη δευτερη εξωσωματικη. Επίσης νιώθω ακόμη οτι εχω πολλ να δωσω στον μικρο και φοβαμαι οτι θα του τα στερήσω. Απο την αλλη,  με την αδερφη μου εχουμε 6 χρονια κ δεν μπορω να πω οτι μικρες ειχαμε ιδιαίτερες επαφες οποτε καταλαβαινω το νοημα του να ειναι κοντα τα αδερφια. Ειναι κ η ηλικια του αντρα μου ενας λογος να βιαστούμε αλλα κ η δικη μου γιατι οταν περασω τα 35 η εξωσωματικη θα ναι πιο δυσκολη.

 

Γενικα πιστεύετε οτι υπαρχει καποια διαφορα στην οποια ο μεγαλος δεν θα ειναι αδικημένος και δεν θα μεινει πισω; Εννοω σε θέματα αναπτυξιακά οπως υπνος, πανα κλπ.

Ρε συ Έσπερος να σου πω κατι και με ολο το θάρρος δλδ.. Μην έχεις τετοια κολληματα και ουτε να σκεφτεσαι θα μείνει πίσω το παιδί θα κάνει πισωγυρίσματα κλπ.. Εδω έχετε ενα πολύ σοβαρό πρόβλημα και εκει επικεντρώσου... Βλέπεις ότι σας πιέζει ο χρόνος.. Το αν θα μείνει πίσω ο μικρός 10 μέρες ή ενα μήνα δεν το θεωρω το ίδιο σημαντικό γτ προφανώς ειναι κατι παροδικό ενω το άλλο δε χαρίζεται.. Όταν είσαι έτοιμη μην το σκέφτεσαι..

[Mama_Anesti_]

2 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Είμαστε κ εμείς σε φάση συζήτησης για το δεύτερο παιδάκι. Επειδή θα γίνει εξωσωματική κ δρν έχω κατεψυγμένα άρα λογικά πάμε για νέα επιατρική κ όλες τις εξετάσεις που πρέπει να γίνουν στην Αθήνα κλπ, από τη συζήτηση μέχρι την υλοποίηση θα περάσει καιρός. Ο αντρας μου ειπναι της γνώμης να μαζέψουμε τε χαρτιά τα Χριστούγεννα ώστε μέχρι το καλοκαίρι να προλάβουμε να κάνουμε μια προσπάθεια που ετσι κι αλλιως δν ξερουμε αν θεα πετυχει. αρα η μικρότερη διαφορα που θα έχουν τα παιδιά είναι δυο χρόνια. Εγώ είναι διστακτική κυρίως για οικονομικούς λόγους γιατί ήδη με το ένα μωρό είμαστε πιεσμένοι. Οχι απλα πιεσμένοι, εχουμε "δανειστεί" από τα δώρα του για να μην πειράξουμε τις αποταμιεύσεις που εχουμε για τη δευτερη εξωσωματικη. Επίσης νιώθω ακόμη οτι εχω πολλ να δωσω στον μικρο και φοβαμαι οτι θα του τα στερήσω. Απο την αλλη,  με την αδερφη μου εχουμε 6 χρονια κ δεν μπορω να πω οτι μικρες ειχαμε ιδιαίτερες επαφες οποτε καταλαβαινω το νοημα του να ειναι κοντα τα αδερφια. Ειναι κ η ηλικια του αντρα μου ενας λογος να βιαστούμε αλλα κ η δικη μου γιατι οταν περασω τα 35 η εξωσωματικη θα ναι πιο δυσκολη.

 

Γενικα πιστεύετε οτι υπαρχει καποια διαφορα στην οποια ο μεγαλος δεν θα ειναι αδικημένος και δεν θα μεινει πισω; Εννοω σε θέματα αναπτυξιακά οπως υπνος, πανα κλπ

Προσωπικά δεν πιστεύω πως η έλευση ενός νέου μωρού πάει πίσω το πρώτο. Δηλαδή αν είναι έτοιμο πχ στα δύο να βγάλει πάνα με την πρώτη σου προσπάθεια θα το καταφέρει. Είναι διαφορετικά τα πισωγυρισματα που μπορεί να έχει βλέποντας το μωρο και άλλο να μείνει πίσω. Αυτό δεν κατάλαβα ακριβώς πως το εννοείς. 

  Εμένα πχ με απασχολεί που όταν κάνω δεύτερο παιδί, αναγκαστικά θα χάνω στιγμές του πρώτου και δεν θα του είμαι αφιερωμένη 100%. Αλλά και με αυτό το σκεπτικό δεν θα προχωρησω ποτέ σε δεύτερη εγκυμοσύνη.