Χρωμοσωμικες ανωμαλιες
Από
nelly1988, in Δύσκολες στιγμές...!
-
-
- 122 απαντήσεις
- 85.365 εμφανίσεις
-
- 1.330 απαντήσεις
- 44.778 εμφανίσεις
-
- 153 απαντήσεις
- 47.219 εμφανίσεις
-
- 89 απαντήσεις
- 58.736 εμφανίσεις
-
Ιώσεις ιώσεις ιώσεις αμάν πια!
Από Nefeli2014, in Προσχολική ηλικία (απο 2 ετών): Διατροφή & Ιατρικά θέματα
- 692 απαντήσεις
- 20.540 εμφανίσεις
-
- 110 απαντήσεις
- 8.536 εμφανίσεις
-
Φακελάκι και τοκετός σε δημόσιο μαιευτήριο
Από administrator, in Εγκυμοσύνη,Τοκετός, Θηλασμός, Παιδίατρος, Νεογέννητα
- 314 απαντήσεις
- 92.092 εμφανίσεις
-
- 999 απαντήσεις
- 231.074 εμφανίσεις
-
Βοήθεια συνδέσεις στο parentscafe
Από βιολετα3, in Οι εγκυμοσύνες και τα παιδιά των μελών του φόρουμ
- 18 απαντήσεις
- 400 εμφανίσεις
-
Τι δουλειές κάνει η καθαρίστρια
Από mkcm, in Καθημερινή συντήρηση & οργάνωση, καθαριότητα, απολύμανση
- 95 απαντήσεις
- 22.425 εμφανίσεις
-
- 1.140 απαντήσεις
- 26.490 εμφανίσεις
-
- 0 απαντήσεις
- 48 εμφανίσεις
-
-
Similar Content
-
Από ElenGK2021,Καλησπέρα από μένα!
Αυτές τις μέρες διάβασα πολλές ιστορίες γυναικών που αναγκάστηκαν να διακόψουν την εγκυμοσύνη τους. Άρχισα να διαβάζω από όταν ξεκίνησαν οι υποψίες ότι μπορεί και το δικό μου μωρό να νοσεί. Λίγες μέρες μετά πήραμε τα αποτελέσματα που έλεγαν ότι η 19 εβδομάδων μπέμπα μας πάσχει από κυστική ίνωση. Ήταν σχεδόν βέβαιο ότι σε θετικά αποτελέσματα θα διακόπταμε την κύηση. Παρόλα αυτά δεν μπορούσα να το πιστέψω και δεν ήμουν σίγουρη για την απόφαση μας. Προσπάθησα να μιλήσω με ανθρώπους με πάσχοντα παιδιά ή με ανθρώπους που ήταν κοντά σε αυτά τα παιδιά. Όλες οι συζητήσεις ήταν αποκαρδιωτικές. Δύο μέρες μετά βρέθηκα στην κλινική, ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι τοκετού, περιμένοντας πότε τα χάπια θα σκοτώσουν το παιδί μου και το σώμα μου θα το βγάλει από μέσα του. Η εγκυμοσύνη ήταν ήδη στη μέση και ο ασφαλέστερος τρόπος ήταν να γίνει με διαδικασίες φυσιολογικού τοκετού. Δεν έφτανε που θα το σκότωνα.. Έπρεπε να το ζήσω όλο. Με τη μόνη διαφορά ότι εγώ δεν θα άκουγα το κλάμα του ούτε θα το έπαιρνα αγκαλιά. Και κάναμε εξαιρετική δουλειά! Δύο μέρες πήρε μόνο, 4 επισκληριδίους και 3 ώρες μετά τον τοκετό περπατούσα κανονικά, έκανα μόνη μου μπάνιο, δεν πονούσα πουθενά! Μόνο μια λεπτομέρεια ξανά! Δεν έχω ψυχή, με πονάει η καρδιά μου και είμαι άλλος άνθρωπος. Βρήκα τη δύναμη να σκοτώσω ότι πιο αθώο και αγνό υπάρχει στη γη. Δεν την χαιρέτησα καν όταν βγήκε το μικροσκοπικό άψυχο κορμάκι της γιατί ήμουν σίγουρη ότι δεν θα ξεπερνούσα την εικόνα της ποτέ. Προφανώς δεν την πήρα ούτε αγκαλιά! Ήταν ένα μικροσκοπικό ανθρωπάκι που δεν πήρε ούτε για μια στιγμή αυτό που της άξιζε. Εγώ όμως, η τόσο καλή μαμά της που αποφάσισε για το σωστό, το καλύτερο μέλλον της κόρης της, έχω τα πάντα! Το σώμα μου δεν πόνεσε σχεδόν καθόλου, η οικογένεια μου με στηρίζει, οι φίλοι και οι λοιποί συγγενής το ίδιο. Δέχομαι περισσότερη αγάπη από κάθε άλλη φορά και αν μη τι άλλο σε λίγες μέρες θα είμαι και πάλι σε θέση να γίνω μανούλα! Γιατί τα έκανα πολύ σωστά όλα και θα γίνω εξαιρετική! Γιατί είμαι πολύ καλή και μου αξίζει! Γιατί με τα επόμενα παιδιά θα βρω την ευτυχία, θα ξεχάσω ότι σκότωσα το μωρό μου και ότι δεν το αγκάλιασα, ότι δεν το φίλησα ποτέ και ότι υπέγραψα μέσα σε 10 λεπτά μετά από τη γέννηση του να ταφεί ομαδικά και να μην το δω ποτέ! Νιώθω απαίσια! Μόνο όσες το έχετε περάσει μπορείτε να καταλάβετε. Γι'αυτό κ δημοσίευσα εδώ. Πως τα καταφέρατε κ σταθήκατε στα πόδια σας; Πώς ξεπερνιέται αυτός ο πόνος;Πως; -
Από Petalouda8883,Καλησπέρα σας. Ήθελα να μοιραστώ μαζί σας το πρόβλημα μου και σε περίπτωση που κάποια έχει περάσει το ίδιο να μου πει την εμπειρία της. Είμαι 17 εβδομάδων έγκυος σε δίδυμη κύηση μετά από εξωσωματική. Έκανα λήψη τροφοβλαστης και στα δύο έμβρυα γιατί είμαι φορέας της κυστικης ινωσης. Ευτυχώς τα μωρά είναι μια χαρά. Όμως από τη λήψη τροφοβλαστης φάνηκε ότι το ένα έμβρυο έχει χαμηλό ποσοστό μωσαϊκισμού τρισωμιας στο χρωμόσωμα 8. Για επιβεβαίωση του αποτελέσματος θα πρέπει να κάνω και αμνιοπαρακεντηση. Λένε ότι το αποτέλεσμα ίσως να είναι αβέβαιο σε εξέταση τροφοβλαστικου ιστού και να είναι το έμβρυο καλά. Έχει καμία αναλογία εμπειρία? Σας ευχαριστώ προκαταβολικά
-
Από ΖΟΥΜΠΟΥΡ,ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΚΟΡΙΤΣΙΑ,
ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΑΣ ΣΕ ΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΟΥ ΜΕ ΑΠΟΣΧΟΛΕΙ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ ΣΕ ΤΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ.
ΕΙΜΑΙ ΣΧΕΔΟΝ 3 1/2 ΜΗΝΩΝ ΚΑΙ ΕΚΑΝΑ ΤΗΝ ΑΥΧΕΝΙΚΗ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ.ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΤΙΚΑ ΑΛΛΑ ΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΜΟΥ ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΙΔΑ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΑΝΗΣΥΧΗΤΙΚΟ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΜΟΥ ΟΤΙ ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΓΕΝΝΗΣΑΝ ΥΓΙΕΣΤΑΤΑ ΜΩΡΑΚΙΑ.ΟΣΟ ΑΦΟΡΑ ΤΩΡΑ ΟΙ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΞΗΣ:
ΗΛΙΚΙΑ:30 ΧΡΟΝΩΝ
ΑΥΧΕΝΙΚΗ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ : 2,4
ΡΙΝΙΚΟ ΟΣΤΟ ΟΡΑΤΟ
ΤΕΛΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΑΥΧΕΝΙΚΗΣ
ΤΡΙΣΩΜΙΑ 21(ΣΥΝΔΡΟΜΟ DOWN) : 1:5056
ΤΡΙΣΩΜΙΑ 18+13 : 1:295 (ΟΠΟΥ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΜΕ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΚΛΑΙΩ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ).[/b]
ΟΣΕΣ ΚΟΠΕΛΕΣ ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΠΑΡΟΜΟΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, ΘΑ ΤΟ ΕΚΤΙΜΟΥΣΑ ΝΑ ΜΕ ΒΟΗΘΟΥΣΑΝ.
ΞΕΧΑΣΑ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΟΤΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΛΥ ΑΓΧΟΣ ΠΟΥ ΜΕ ΚΥΡΙΕΥΕΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΖΗΓΟ ΜΟΥ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΕΝΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ.
Ο ΠΡΩΤΟΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΦΥΓΕΙ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΝΑ ΠΑΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΜΙΑ ΛΗΨΗ ΤΡΟΦΟΒΛΑΣΤΗ Ή ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΟΥΣ 2 ΥΠΕΡΗΧΟΥΣ ΕΝΑΝ ΤΗΝ 18 ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ 21 ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΑΝ ΥΠΑΡΞΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΜΝΙΟΠΑΡΑΚΕΝΤΗΣΗ.
Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΩ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΥΠΕΡΗΧΟΥΣ.
ΕΠΙΣΗΣ ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ ΟΤΙ ΣΤΟΥΣ ΥΠΕΡΗΧΟΥΣ ΟΤΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΤΡΙΣΩΜΙΑ 18+13 ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΔΥΣΜΟΡΦΙΑ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ.ΕΝΩ ΣΤΗΝ ΤΡΙΣΩΜΙΑ 21 ( ΣΥΝΔΡΟΜΟ DOWN) ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΥΠΕΡΗΧΟ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ(ΔΗΛ.ΜΠΟΡΕΙ ΣΤΟΝ ΥΠΕΡΗΧΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑ).
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ.........ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΝΑ ΠΑΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΗΝ ΛΗΨΗ ΤΡΟΦΟΒΛΑΣΤΗ ΑΛΛΑ ΑΝΗΧΥΧΩ ΓΙΑ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΑΠΟΒΟΛΗΣ ΔΙΟΤΙ ΟΤΙ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΦΟΒΑΜΑΙ ΜΗΝ ΤΑ ΚΑΝΩ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ.
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΜΑΙ ΣΕ ΑΠΟΓΝΩΣΗ. -
Από Eleftheria,Μία πολύ καλή φίλη είχε αποβολή πριν το τρίμηνο. Οι εξετάσεις και ο ιστολογικός έλεγχος έδειξαν ότι είχε τρισωμία στο 20, που ήταν το υπεράριθμο χρωμόσωμα.
Έχετε ακούσει κάτι σχετικό γιατί έχω μπερδευτεί εντελώς! -
Από maria19772011,Καλησπέρα σε όλους.
Θα ήθελα να μου πει κάποια από τις κοπέλες του forum, εφόσο γνωρίζει, αν, όταν τα αποτελέσματα της τροφοβλάστη δείξουν ελεύθερη τρισωμία, αν απαιτούνται περαιτέρω εξετάσεις και αν η σωστή ερμηνεία αυτής της διάγνωσης΄είναι ότι η τρισωμία οφείλεται σε τυχαίο γεγονός.
ευχαριστώ εκ των προτέρων!!!!!!!!!! -
Από ραφαελ,Κοριτσια πηρα τα αποτελεσματα απο αμνιοκαλλιεργεια κ καρυοτυπο...
Ηταν κοριτσακι με τρισωμια 15, 60%μωσαικισμου...
Τελικα κ το περσυνο δεν ηταν ''τυχαιο γεγονος'' αλλα τρισωμια...
Δεν καταλαβα τιποτε...πως εχω ενα παιδι...?απλα θα δουμε γεννετιστη...
Κανεις που να ξερει κατι... -
Από Zouzy,Γεια σας τον τελευταίο χρόνο είχα τρεις ανεπιτυχείς εγκυμοσυνες και τώρα μόλις πήρα τα αποτελέσματα του καρυοτυπου που έδειξε οτι είχε τρισωμια 22. Σας παρακαλώ οποία κοπέλα γνωρίζει τι ειναι ας απαντήσει ευχαριστω
-
Από annoulen,Καλησπέρα σας και συγγνώμη εάν σκοτεινιάζω με το μήνυμά μου τις μέρες αυτές. Αλλά είμαι αρκετά χρόνια μέλος του φόρουμ και σας νιώθω "κοντά μου".
Είναι περίπου 5 μήνες και κάτι που έχασα τη μητέρα μου. 74 ετών, κακοήθεια στο πάγκρεας. Το πάλεψε γενναία για 1,5 χρόνο περίπου. Και μαζί με εκείνη, το παλεύαμε κ εμείς.
Προσπαθώ πάρα πολύ να διαχειριστώ τον πόνο από αυτήν την απώλεια. Υπάρχουν ένα σωρό τύψεις, ότι δεν πήγαμε στους σωστούς γιατρούς, ότι δεν πήραμε τις σωστές αποφάσεις, ότι εάν το είχαμε καταλάβει νωρίτερα, ένα σωρό εάν, που κατηγορώ και τον εαυτό μου σε αυτά που δεν έγιναν και σε αυτά που έγιναν. Αυτό επίσης που με βαραίνει πιο πολύ απ΄ όλα είναι ότι η μητέρα μου, μια υπέροχη και πανέξυπνη γυναίκα, είχε πλήρη συνείδηση γι αυτό που της συνέβαινε και ακόμα κ λίγο πριν το τέλος τα καταλάβαινε όλα.
Εκτός από τον πόνο της απώλειας και το βάρος των ενοχών, προσπαθώ να διαχειριστώ και τα συναισθήματά μου στις αντιδράσεις του κοινωνικού περίγυρου. Έχω βγάλει πολύ κακία όταν μου λένε "η ζωή συνεχίζεται", "να είστε καλά να τη θυμάστε" και ένα σωρό τέτοια "τυπικά", που πάνε κατευθείαν στην ψυχή μου σαν μεγάλα καρφιά.
Ακόμα και οι φίλες μου, φίλες καρδιακές, μου λένε να βρω τρόπους να το ξεπεράσω.
Και προσπαθώ αλλά δεν γίνεται. Ό,τι και να κάνω, το μυαλό μου είναι εκεί.
Έχω μία όμορφη οικογένεια, υποστηρικτικό σύζυγο και 2 αγοράκια, ηλικίες δημοτικού σχολείου. Αλλά νιώθω πολύ μόνη μου.
Ο πατέρας μου ζει, και το παλεύει κ εκείνος όσο μπορεί.
Δεν θέλω να πάω κάπου πιο εξειδικευμένα, ψυχολόγο κλπ, γιατί δεν νιώθω ότι θέλω να κάνω κάτι τέτοιο και νομίζω ότι δεν χρειάζεται.
Βασικά θα ήθελα να μιλήσω, και σε π.μ. αν θέλετε, με φίλες που έχουν βιώσει αντίστοιχες καταστάσεις. Πιο πολύ για να νιώσω ότι υπάρχουν κι άλλοι που είναι έτσι/που έχουν νιώσει έτσι.
-
