Vasilo

Παντελόνια κ γω από το H&M. Τα υπόλοιπα από όπου έβρισκα. Στην πορεία με το θηλασμό αγόρασα κομμάτια από το koupepe.com (Ελληνικό). Έμεινα πάρα πολύ ευχαριστημένη με όσα πήρα, πιο ακριβά μεν αλλά πολύ καλή ποιότητα. Πλέον έχει κ κάποια εγκυμοσύνης το σαιτ. Από εξωτερικό όλα τα γνωστά sites έχουν ωραία κομμάτια πχ το asos.com

Θηλάσαμε μέχρι περίπου 3 μήνες πριν κλείσει τα 4. Δεν ακολούθησα κάποια τεχνική σε ύπνο θηλασμό κλπ. Όταν ήταν πολύ κουρασμένος κοιμόταν μόνος του ή όταν τον έβαζε κάποιος άλλος για ύπνο. Με τον μπαμπά του είχαμε τα μεγαλύτερα ποσοστά επιτυχίας. Οι φορές που ξυπνούσε το βράδυ ήταν τυχαίες άλλες περισσοτερο αλλες καθόλου. Ίσως του λείπεις μέσα στη μέρα και σε ψάχνει το βράδυ.

Την ανέλαβε γιατρός και όντως γέννησε με vbac. Απλά δν ξέρω λεπτομέρειες γιατί το έμαθα από τρίτο άτομο. Μου έκανε εντύπωση και να τώρα μάθαμε και την αλήθεια από τη jelly.

Τώρα να πω εγώ πως άκουσα πως στο Ιπποκράτειο ανέλαβαν μία κοπέλα για vbac. Αν θέλεις να κάνεις μια έρευνα θα βοηθούσες πολύ και τις υπόλοιπες.

Τέλεια!! Ναι κοίτα τα!! ευχαριστώ!!!

Πέφτω από τα σύννεφα! Νοt! Σ' ευχαριστώ πολύ! Επομένως θα ήθελα να μάθω αν κάποια έχει εμπειρία Θεσσαλονίκη (ιδιωτικά). Κάποιον γιατρό ή ο.τι μπορεί να μας βοηθήσει. Έκανα καισαρική στο 1ο, δεν είμαι έγκυος τώρα αλλά με ενδιαφέρει πολύ το θέμα γιατί πολύ σύντομα θα βάλω μπροστά για 2ο! Επίσης αυτή τη στιγμή προσπαθώ να βοηθήσω μια φίλη μου που θέλει να το προσπαθήσει Και νο1 κανόνας στα πάντα είναι η σωστή ενημέρωση. Ήδη η γραμμή του γιατρού της είναι ..."Ναι το στηρίζω" με ύφος θα σε ψήσω για καισαρική μέχρι το τέλος:p

Καλησπέρα!! Υπάρχει κάποια που να γνωρίζει εαν αναλαμβάνουν vbac σε δημοσίο νοσοκομείο;; Ρωτάω για Θεσσαλονίκη εαν κάποια έχει εμπειρία σχετικά.

Μια προσέγγιση θα ήταν να συμβουλέψω τη δική μου κόρη στο πως να βοηθήσει τη φίλη της. Θα συζητούσα σοβαρά με την κόρη μου για το τι περνάει η φίλη της και θα τη ρωτούσα επίσης τι πρέπει να κάνουμε για να τη βοηθήσουμε τονίζοντας το πόσο σοβαρό ειναι το να φτάσει στην κατάθλιψη και την αυτοκαταστροφή η φίλη της. Η κόρη σου είναι αυτή που βλέπει πραγματικά πως επηρεάζει το θέμα τη φίλη της, εαν το βρίσκει ελεγχόμενο ή τείνει να ξεφύγει. Πάνω σε μια τέτοια συζήτηση μπορεί να ζητήσει η ίδια τη βοήθεια σου ή να αποφασίσετε να το πείτε διακριτικά στη μαμά της. Να ναι απόφαση της κόρης σου όμως. Να προσπαθήσεις να κάνεις το σενάριο αν η κόρη σου το περνούσε αυτό τι θα θέλατε να κάνει η φίλη της. Αυτό είναι κάτι που αντιλαμβάνεται η κόρη σου. Μετά μια άλλη κατεύθυνση είναι να ξεγράψεις εντελώς το λόγο (την αφορμή δλδ) που το κορίτσι έχει πέσει ψυχολογικά και να συζητήσεις σχετικά με τη μαμά της για τα σημάδια που δείχνει το παιδί και τι κινήσεις να κάνει για να ενισχύσει την αυτοπεποίθηση της, κάτι που απασχολεί το μεγαλύτερο ποσοστό των εφήβων. Το ίδιο το κορίτσι αυτό χρειάζεται εξάλλου, να δουλέψει με τον εαυτό της και αυτό που έγινε θα μπορέσει να το διαχειριστεί μόνη της.

Σας ευχαριστώ (όλους) και σας κορίτσια μου! (Ευγνωμοσύνη)

Έτσι για την ιστορία αλλά και λίγη συγκίνηση. Κάπως έτσι πέρασαν 2 χρόνια; Κάπως έτσι πέρασαν πάνω από 2 χρόνια και η εγχείρηση έγινε φέτος το καλοκαίρι, πριν λίγες μέρες. Ο γιος μου σε λίγους μήνες κλείνει τα 4 και μέχρι μία μέρα πριν φύγω από το σπίτι θήλαζε κανονικά - σ' ένα ρυθμό 4χρονου σαφώς - αλλά ένα 4χρονο που ήθελε λίγο χρόνο ακόμα. Νήπιο πλέον του μιλούσα μήνες πριν για την εγχείρηση και μόλις ορίστηκε ημερομηνία κάνα μήνα πριν τον ενημέρωσα πως ήρθε η ώρα. Πρώτη φορά που θα τον άφηνα διανυκτέρευση και βασικά ήταν 5 νύχτες και πρώτη φορά χωρίς γάλα από τη μαμά. Το θέμα αυτό κύλησε πολύ καλά, με χαιρέτισε το πρωινό που έφυγα, χαρούμενος που θα πάω στο γιατρό να με κάνει καλά κλπ. Όσο έλειπα φυσικά Κ είχε ξεσπάσματα, αλλά το κάστρο κράτησε (επιστράτευσα όσους μπόρεσα). Μόλις γύρισα, ήταν αρκετά κύριος, τον είχα ενημερώσει πως (θα) παίρνω πολλά φάρμακα οπότε δε μπορεί να πίνει γάλα - Και άλλους λόγους που πλέον δε θα πίνει. Κάποιες φορές έπιασε το στήθος μου, ζήτησε να το δει ή προσπάθησε να με ξεγελάσει για να πιει κ μία φορά μου είπε ευθέως με παράπονο "γιατί μαμά δεν μπορώ να πιω γάλα; θέλω να πιω γάλα". Είμαι σίγουρη πως ήρθε το τέλος αυτού του ταξιδιού οπότε δεν ένιωσα τύψεις ούτε νιώθω που τελειώνει κάπως έτσι. Πιστεύω έκανα ο.τι καλύτερο μπορούσα, προσπάθησα να τελειώσει και λίγο πριν φύγω αλλά μας βγήκε έτσι. Θα κλείσω με τον εναλλακτικό τίτλο "εγχείρηση και αποθηλασμός" Είναι λίγο εκτός θέματος ίσως και όχι το τελευταίο που θα σχολιάσω, ας το βάλω στην ψυχολογία της μαμάς που εγχειρίστηκε!! Σχεδόν 4 χρόνια θηλασμός, υπάρχουν άνθρωποι που σοκάρονται μ' αυτό - δεν αναφέρομαι σε όσους δεν επιλέγουν να το κάνουν, αναφέρομαι σ' αυτούς που με βλέπουν σαν εξωγήινη. Ίσως κάποτε και εγώ έτσι να το έβλεπα και ούτε σχεδίαζα να το κάνω όταν τον έβαλα πρώτη φορά στο στήθος, όμως είμαι πολύ περήφανη για αυτή τη συνεργασία (και την τρέλα) με το γιο μου. Κάπως έτσι ήρθαν τα πράγματα που λέτε...

Εμεις κάναμε τον υπέρηχο πριν τους 2 μήνες δε θυμάμαι ακριβώς τώρα. Είναι μια εξέταση που κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να γίνεται πάντα, όχι τόσο γιατί συμβαίνει συχνά να χει πρόβλημα το μωρό αλλα γιατί αν υπάρχει και το μάθεις νωρίς διορθώνεται πιο εύκολα. Προσωπικά είμαι μια τέτοια περίπτωση που δεν εντοπίστηκε (ή λύθηκε) όταν έπρεπε το πρόβλημα- τότε οι γιατροί πήγαν σε 2η πάνα κ όλα καλά και τώρα είμαι χειρουργεία κ χαρά! Επομένως την έκανα στο παιδί μου λόγω της κακής τύχης μου. Επίσης σκέφτομαι αν γινόταν προληπτικά (σε άλλες χώρες εδώ και χρόνια είναι στο στάνταρ πακέτο του νοσοκομείου) θα είχα (ποιος ξέρει) ίσως καλύτερη τύχη. Κλείνω με το, ακομα κ με το ιστορικό μου δεν ενημερώθηκα από το νοσοκομείο όταν γέννησα για την εξέταση αυτή. Κάπως κάπου κάποτε τυχαία το χα μάθει κ ευτυχώς. Αν κ στην πορεία κ η παιδίατρος μας που μας ανέλαβε μου είπε απαραίτητο να το κανω. Το τελευταίο το αναφέρω γιατί κ γω μπορεί να μην το μάθαινα ποτέ. Αυτά! Να μαστε καλά!!!!

Στον Λαλιώτη είχαμε πάει και μεις για προληπτικό έλεγχο (υπέρηχο) στα ισχία. Μας τον είχε συστήσει η παιδίατρος μας. Το αποτέλεσμα ήταν φυσιολογικό οπότε δν αναπτύξαμε στη συνέχεια σχέσεις με τον γιατρό.

Όλα καλά θα πάνε! Τώρα για τους κολικούς δεν έχω ιδέα, δεν είχα αντιληφθεί να ενοχλείται από κάτι τέτοιο το μωρό μου. Γενικά υπάρχει κ η τάση όταν πια δεν ξέρουμε και τι του φταίει να λέμε και κολικοί! Εκτός κ αν σου δείχνει με κινήσεις πως πονάει η κοιλίτσα της τότε κάνε κάτι να την ανακουφίσεις κάπως. Έχω την αίσθηση πως κάνουν κάπως μασαζάκι; κάτι τέτοιο και απλα περιμένεις να περάσει η φάση. **και δώσε κ λίγο χρόνο στο σώμα σου θα συνηθίσει και την κούραση. Αντέχουμε, δεν ξέρω πως ακριβώς το κάνουμε αλλά αντέχουμε!

Δε θα σου πω να κάνεις υπομονή αλλά όλο αυτό που περιγράφεις και για μένα είναι κάτι φυσιολογικό. Ο γιος μου ήταν όλη μέρα πάνω μου, αράζαμε στην πολυθρόνα με μαξιλάρι θηλασμού και μετά άρχισα να τον έχω και στο κρεβάτι το βραδυ κι εκεί ένιωσα πως σώθηκα. Για κάποιο λόγο δεν μπόρεσα να χρησιμοποιήσω μάρσιπο όμως και εγώ είμαι υπέρ. Επίσης το ένστικτό σου τι σου λέει; βλέπεις πως το μωρό κλαίει παραπάνω από αυτό που εσύ θεωρείς φυσιολογικό; ή εσύ απλά έχεις πανικοβληθεί από την αλλαγή στη ζωή σου; γιατί εννοείται αν κάτι δεν πάει όντως καλά χρειάζεται γιατρό. Σχετικά με την κούραση να σου πω, με το ξένο θα έχεις και την προετοιμασία και θα πρέπει να σηκωθείς αναγκαστικά κλπ. Αν μου πεις πως θα το ταΐζει καμία φορά και ο αντρας σου τότε θα σου πω εκμεταλλεύσου την βοήθειά του σε κατι άλλο και θήλασε. Βοήθεια είχα μόνο τον άντρα μου και νομίζω ο άντρας μου τελικά ευθύνεται που τα καταφέραμε τότε και που τα καταφέρνουμε ακόμα. Είμαι υπέρμαχος του θηλασμού, αυτό δεν κρύβεται, θηλάζω 3+ χρόνια αλλά δν είμαι κατά όσων δε θηλάζουν. Το μωρό σου θέλει μια ευτυχισμένη μαμά κι αν εσένα δε σου ταιριάζει αυτό απλά μη το κάνεις. Αυτό που δε δέχομαι είναι να θες να θηλάσεις και να σταματήσεις για λάθος λόγο. Οπότε προσπάθησε να βρεις τι πραγματικά σ ενοχλεί με το θηλασμό και θα βρεις λύση για όλα. Και τα κορίτσια εδώ θα σε βοηθήσουν πραγματικά με τις συμβουλές τους, είτε θηλάζεις, είτε όχι. Να σου ζήσει το νινί σου!

Εμένα προσωπικά δε με ενόχλησε το μισή ώρα ούτε ζήτησα να ασχοληθούν περισσότερο με το παιδί μου κ δν διαφωνώ με όσα λες. Απλα δεν μου άρεσε που μόλις κλάψαμε επειδή δε θέλαμε να φύγουμε απλά είπαν να φύγουμε αμέσως για να μην τους ενοχλούμε (για 2η φορά), σε αντίθεση με τα παιδιά που κλαίγαν γιατί δε θέλαν να μείνουν. Εκεί ήταν η αντίδραση νοιάζομαι πως νιώθει το παιδί (μη χάσω τον πελάτη)