marakiz

Εγώ το γιατρό μου δεν τον άκουσα ποτέ σε θέματα διατροφής. Δεν ήταν καθόλου ενημερωμένος. Μου είπε να δώσω κρέμα βανίλια για απογευματινό στην ηλικία σας, αβγό να δώσω μετά το χρόνο κι αλάτι μετά τα δύο χρόνια. Ότι να ναι! Τον εμπιστεύομαι στα ιατρικά. Για τη διατροφή του παιδιού μου έχω ρίξει πάρα πολύ διάβασμα και ρίχνω ακόμα. Φιλτράρω αυτά που διαβάζω και τα προσαρμόζω. Ακολούθησα αρκετά το πλάνο του Παπαβέντση, γκούγκλαρε αν θες, έχει αρκετές πληροφορίες στο σάιτ του.

Και καλά έκανες. Μέχρι το χρόνο θέλουμε σίγουρα ανάλατα, από εκεί και πέρα όσο το καθυστερούμε ή λιγότερο βάζουμε ακόμα καλύτερα. Απλά δεν σε δεσμεύει τόσο ώστε να φάει και κάτι που δεν είναι σπιτικό.

Όχι είναι πιο σημαντικό γεύμα το μεσημεριανό από το απογευματινό. Το αλάτι μέχρι το χρόνο το αποφεύγουμε και τα τυριά που επιλέγουμε καλό είναι να είναι όσο γίνεται ανάλατα. Δοκίμασες εσύ, πως τη βλέπεις? Αν δεν είναι αλμυρή θα έχει ελάχιστο αλάτι μέσα, δίνεις, όχι μεγάλες ποσότητες και με προτεραιότητα έτσι κι αλλιώς σε άλλα φαγητά σε αυτή την ηλικία.

εσείς φαντάζομαι πηγαίνετε βρεφικό. Στο παιδικό μέχρι τώρα τουλάχιστον, υπήρχαν πολλοί που έλεγαν πως δεν τα δέχονται κάποια δημόσια και σε ομάδες στο fb αλλά και σε φιλικές παρέες. Αυτό που παρέθεσε η @xaroumenh mama φαίνεται να ξεκαθαρίζει τα πράγματα και το αποθήκευσα μήπως τυχον μου χρειαστεί. Είναι 2,5. Η πόρτα είναι ανοιχτή πάντα, εκτός βέβαια αν πάω στην τουαλέτα και είναι ο άντρας μου σπίτι, ε εκεί την κλείνω, παραγνωριστήκαμε μου φαίνεται! Κατά τα άλλα έχω κάνει τα πάντα με τον γιο μου παρέα στην τουαλέτα, μέχρι και αγκαλιά, ουυυ πάμπολλες φορές ειδικά μικρότερος. Δεν έχει κανένα θέμα με τα κακά στην πάνα του όση ώρα και να περάσει, αν δεν τον αλλάξουμε εμείς αυτός εκεί θα παίζει χωρίς να μας πει τίποτα. Και μου κάνει τρομερή εντύπωση αφενώς γιατί έχει κατακτήσει εδώ και πολύ καιρό την ομιλία, αφετέρου αν τυχόν έχει λερωμένα χέρια αναζητά να τα σκουπίσει άμεσα. Και καλά σιχασιάρης τώρα, αλλά το σκ@τό σκ@τό!

Του πήρα γιογιο 18 μηνών περίπου να υπάρχει στο χώρο γιατί ειχαμε δει κάτι σημάδια ετοιμότητας, ιδέα μας ή όχι δεν ξέρω. Να υπάρχει στο χώρο. Μετά πήραμε και γιογιο με σκαλάκι που ανεβαίνει στη λεκάνη. Νομίζω έχει καταλάβει τι περίπου πρέπει να κάνει, αλλά δεν δείχνει πρόθυμος.

Για μένα θα έπρεπε να πείσεις τον άντρα σου πως μπορείς να κάνεις τις δοκιμές σου. Τόσο άκαμπτος είναι? Για τον παιδικό ακούω ότι δεν δέχονται αν φοράει πάνα από την άλλη διαβάζω οτι δεν υπάρχει νόμος που να το γράφει αυτο. Πιστεύω πως με καλή θέληση κι απο τις δυο πλευρες όλα γίνονται, δεν νομίζω να μην δεχτούν ένα παιδάκι επειδή μπορει να φοράει πανα, απλά ίσως επισπευσουν το να τη βγάλουν. Θα βοηθήσουν δηλαδή όπως έγινε με της Deena.

Ναι για τα σφουγγαρίσματα το έχω υπόψιν, γι αυτό και λέω να βγάλω τα χαλιά πρώτα! Τώρα για το άλλο που λες, δεν θα ήθελα να ξεκινήσει παιδικό το Σεπτέμβρη και μαζί με όοολη την προσαρμογή που θα έχει να κάνει να αντιμετωπίσει και τη ξαφνική διακοπή πάνας, αναθέτοντας το δηλαδή στους παιδαγωγούς.

Γενικά το γράφω για την πίεση, όχι με κάποιο συγκεκριμένο παράδειγμα εδώ στο θέμα.

Τι ωραίο @Deena να έχεις καλή νταντά ε! Ευλογία! Εγώ βασικά είμαι πολύ υπέρ της ενθάρρυνσης, είμαι αλλά κατά της πίεσης. Καλά το να βάζεις το χρονιάρικο στο γιογιό το βρίσκω εκτός πραγματικότητας. Δεν το αμφισβητώ ότι μπορεί να συμβεί, πιστεύω όμως, είμαι σχεδόν σίγουρη πως δεν αφορά το μέσο όρο. Ο δικός μου με έχει μπερδεψει. Είναι πολύ αρνητικός ενώ του επικοινωνώ συχνά το θέμα χωρίς να του έχει ασκηθεί καμία πίεση. Έχουμε άριστη λεκτική επικοινωνία αλλά δεν μου το λέει καν, απλά είναι πολύ συνεργάσιμος πια να δω αν έχει κάνει ή όταν πρέπει να αλλάξουμε. Τον ρωτάω βρε μωρό μου δεν σε ενοχλεί που έχεις κακάκια στο πωπουδάκι σου? Αν μου το λες θα πηγαίνουμε στο γιογιό ή στη λεκάνη και θα ξεμπερδεύουμε γρήγορα. Όχι δεν με ενοχλεί καθόλου λέει. Τώρα τον προετοιμάζω αρκετά λεκτικά όχι συνέχεια ούτε κάθε μέρα πως μόλις βγάλουμε τα χαλιά θα ξεκινήσουμε να τα κάνουμε στο γιογιό. Θα πάμε και σχολείο σε λίγο, δεν γίνεται να φοράς συνέχεια πάνα. Φαίνεται να με γράφει αλλά πιστεύω πως όλα καταγραφονται κανονικά στο μυαλό του. Έχουμε πάρει και τον Τιμο με το γιογιο το παραμύθι αλλά σφυρίζει αδιάφορα.

Χα χα στάααανταρ

Μα να το ενθαρρύνεις όπως το ενθαρρύνεις σε όλα κι από εκεί και πέρα το ακολουθείς. Λένια κι εγώ μια από τα ίδια. Και μάλιστα να προωθείται ως κάτι το συνηθισμένο. Στην εποχή μας γιατί οκ πριν εφευρεθουν οι πάνες προφανώς ήταν αλλιώς τα πράγματα. Όπως ήταν αλλιώς και πριν εφευρεθούν οι σερβιέτες.

Πάντως κι ο δικός μου στην ηλικία σας ίσως λίγο μεγαλύτερος συμπεριφεροταν όπως περιγράφεις, του πήρα ένα απλό γιογιο, προσπάθησα να το επικοινωνήσω, χωρίς πίεση βέβαια ή/και εντατικά κι όπως φάνηκε καθόλου έτοιμος δεν ήταν τελικά. Τώρα είναι 2,5 χρ και φαίνεται εξίσου αρνητικός με το να βγάλει την πάνα, παρότι στα περισσότερα είναι μπροστα για την ηλικία του. Όπως έγραψα όμως και σε άλλο θέμα δεν χρειάζεται να συγκρίνουμε παιδιά, το καθένα για το κάθε τι θέλει το χρόνο του. Θα το επικοινωνήσω πιο εντατικά τώρα το καλοκαίρι αλλά οκ δεν θα με πιάσει και πανικός πόσο γρήγορα θα τη βγάλει. Επίσης ελπίζω να μην χρειαστεί να φτάσετε στα 3 κι εσείς τελικά, γιατί όπως φαίνεται θα σου κακοφανεί πολύ. (Μιας κι από τα γραφόμενα σου φαίνεται να μην σου αρέσει να πιέζεις καταστάσεις. ) Καλά κατάλαβες, αυτό ειπώνεται τώρα εδώ και μάλιστα σαν να είναι κάτι το συνηθισμένο, όμως όχι. Συμβαίνει αλλά δεν είναι επουδενί το συνηθισμένο! ! Το ότι ερχεται και στο λέει είναι πιθανό να είναι δείγμα.

Βρε Εσπερος τι συγκρινεις με άλλα παιδιά, με τόσο διάβασμα που ρίχνεις για όλα αυτά θα έπρεπε να το έχεις ριζωσει μέσα σου πως εφόσον όλα πάνε καλά με το παιδί μας, ποτέ μα ποτέ δεν συγκρίνουμε με άλλα παιδιά. Και συμφωνώ, να το δίνεις το χέρι σου όταν στο ζητάει, όταν νιώσει έτοιμο (κι ίσως όταν ξεαγχωθείς εσύ. .) θα βαδίσει μόνο του μια χαρά.

Για την ιστορία, ο γυναικολόγος μου είπε ότι δεν χρειάζεται να το κοιτάξουμε παραπάνω ούτε να ανησυχώ για κάτι, συνεχίζω το φυλλικό οξύ όπως ήδη παίρνω.

Έσπασαν τα νερά μου το πρωι, πήγα στο μαιευτήριο κατα τις 11, ετοιμαστήκαμε για φυσιολογικό τοκετό, είχα συσπάσεις χωρίς καλή διαστολή και αναμέναμε. Είχα και αίμα βέβαια. Και κάποια στιγμή στις 6 το απογευμα εκει που περίμενα με μετέφεραν εκτάκτως για καισαρική λόγω αποκόλλησης πλακούντα.