marakiz

Έσπερος το ψειρίζεις περισσότερο από όσο θα έπρεπε νομίζω. Θα σε φάει το ενοχικό για κάτι που δεν χρειάζεται να έχεις ενοχές. Άσε τον καθένα να αγαπάει και να προσφέρει όπως μπορεί, δεν χρειάζεται να μοιραστεί το παιδί με κάποιον τρόπο ισότιμα όπως το φαντάζεσαι.

Είχες όμως συν ένα ακόμα μικρό παιδάκι.

Σιγά που θα αντέξετε μια εβδομάδα!

To δικό σου το παιδί είναι μια κατηγορία μόνη της!

Κάπου εκεί στους 18 μήνες είναι η κορύφωση του άγχους αποχωρισμού και πολλά μωρά προσκολλούνται στη μαμά τους. Απόλυτα φυσιολογικό κι όσο πιο φυσιολογικά το δέχεται η μαμά τόσο πιο ανώδυνα και γρήγορα περνάει. Κατά τα άλλα θα συμφωνήσω απόλυτα, 18-20 μηνών είναι η φάση που από μωρά γίνονται παιδάκια!!! Η αλλαγή του δικού μου παιδιού ήταν θεαματική. Μαμά Ανέστη δεν ξέρω τι εννοείς βελτίωση, αν εννοείς στην επικοινωνία οπωσδήποτε, όμως η ηλικία των 2 είναι εξίσου απαιτητική ηλικία και βασικά μάλλον καμιά ηλικία δεν θα μας κάνει ξέγνοιαστες πια, χαχα. Ο ύπνος θα βελτιωθεί όσο περνάει ο καιρός. Τα νεύρα θα πληθύνουν. Πάντως εγώ τώρα που κοντεύει να διχρονίσει και που παράλληλα είμαστε σε φάση αποθηλασμού, απολαμβάνω στο έπακρο την επικοινωνία μας. Έχει φοβερή ενέργεια και είναι πολύ κουραστικό από τη μία, από την άλλη είμαι ενθουσιασμένη με το δέσιμο που έχουμε και τον τρόπο που επικοινωνούμε. Μιλάει κιόλας πολύ και τρελαίνομαι η κουκουβάγια.

Ναι εγώ αυτό κάνω, έχει τη δική του κι εγώ συμβάλλω λίγο με δαχτύλου. Όπως και να έχει ανά τρίμηνο τις αλλάζω με καινούριες, αυτό είναι κάτι που πρέπει να κάνουμε κι οι ενήλικες.

Εφόσον είναι χωρίς φθόριο και η ποσότητα αυτή που γράφει στις οδηγίες χρήσης είναι απόλυτα ασφαλές.

Εγώ του έχω οδοντόβουρτσα και οδοντόκρεμα χωρίς φθόριο που είναι οκ σε κατάποση, εξάλλου η ποσότητα είναι απειροελάχιστη. Μπορεί να τα έχω πάρει και πριν χρονίσει. Θεωρώ ότι το σημαντικότερο είναι πως χτίζεται μια καλή συνήθεια. Τώρα τα πλένει μόνος του, πρώτα αυτός, μετά του τα κάνω λίγο κι εγώ. Μια καλή λύση είναι ακόμα οι οδοντόβουρτσες δαχτύλου, έχει πάμφθηνες στα τζάμπο.

Όταν λένε πράγματα όπως είσαι κακό παιδί γίνεσαι η φωνή του παιδιού σου και απαντάς, τύπου δεν είμαι κακό παιδί, κανένα παιδί δεν είναι κακό, απλά είμαι μικρός και δεν ξέρω ακόμα να μοιράζομαι. Τον παρακινείς να μοιραστεί, αλλά αν δεν θέλει είναι δικαίωμα του. Ούτε εμείς αφήνουμε πχ να παίρνει όποιος θέλει τα καλλυντικά μας. Το ίδιο δικαίωμα έχει το κάθε παιδί, οπότε ρωτάτε πρώτα αν το άλλο παιδί θέλει να δώσει το παιχνίδι του, αν όχι, τότε εξηγείς στο παιδί σου πως ο τάδε δεν θέλει να δώσει το παιχνίδι του. Θα κλάψει, θα είσαι εκεί να το παρηγορήσεις. Είναι φυσιολογικά όλα αυτά σε αυτές τις ηλικίες, δεν είναι ακόμα αναπτυξιακά έτοιμα να μάθουν να μοιράζονται κι όσο λιγότερο τα πιέζουμε τόσο καλύτερα εξελίσσονται τα πράγματα. Μην ακούς κανέναν. Θέλει υπομονή να εξηγείς ξανά και ξανά και ξανά, ήρεμα σταθερά και χωρίς τσατίλα.

Προφανώς και όταν το μωρό ξεκινά να περπατάει (και για καιρό μετά βασικά) δεν το αφήνεις χωρίς επίβλεψη. Η περπατούρα που σπρώχνεις όχι δεν έχει κριθεί από ειδικούς ως επικίνδυνη. Η στράτα πάλι που μπαίνει μέσα το μωρό δεν συστήνεται πια για πολλούς λόγους.

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις. Μου επιβεβαίωσαν χθες 2 διαφορετικά άτομα που παραθερίζουν εκεί πως ενώ τόσο καιρό ήταν καθαρά, τις τελευταίες μέρες ήταν τίγκα στις τσούχτες!

Έχει αναφερθεί ηδη πως μιλάμε για αυτήν που σπρώχνει το παιδί, όχι τύπου στράτα.

Έχετε εμπειρία πως είναι εκεί τα πράγματα με τις τσούχτρες φέτος?

Αμμοδόχος είναι τέλεια ιδέα αν υπάρχει χώρος!! Γενικά τα messy play είναι ότι καλύτερο για τα παιδιά, περνάνε καλά και τα βοηθάνε ψυχοκινητικά! Όντως όμως πρέπει να μην έχεις πρόβλημα με την ακαταστασία γιατί κανείς δεν θα το ευχαριστηθεί. Και μιλάμε για πραγματική ακαταστασία. Για το ότι το βάζει στο στόμα του, του ίδιο θα κάνει και στην παραλία, απλά θα το αποτρέπεις. Δεν θα το αφήνεις στιγμή χωρίς επίβλεψη εννοείται.

Της Φίσερ είναι κλασσικά καλές. Κι εμείς φίσερ έχουμε.