Ilaeira

Να σου ζήσει! Χαίρομαι που πήγαν όλα καλά!

Συγγνώμη, αλλά εφόσον το έγκλημα εκπορεύτηκε από το γεγονός ότι είναι μουσουλμάνος και ένιωσε ότι θίχτηκε η θρησκεία του, γιατί δεν στέκεσαι σε αυτό; Στην Αμερική έχουν γίνει ένα σωρό ένοπλες επιθέσεις από φανατικούς χριστιανούς στις κλινικές του Planned Parenthood. Δεν το κάνουν επειδή είναι ρατσιστές, το κάνουν επειδή είναι θρησκόληπτοι και φανατίζονται από παπάδες. Δεν θα σταθείς στη θρησκεία τους; Αφού αυτή είναι το κίνητρο.

Σ' αυτό συμφωνώ απόλυτα. Όπως όμως κράζω το νέο νόμο κατά των αμβλώσεων στην Πολωνία, και τα παραληρήματα του Άνθιμου, με το ίδιο μένος κράζω τον μουρλό που αποκεφάλισε έναν άνθρωπο επειδή του έθιξε τη θρησκεία του. Το θέμα είναι ότι βλέπω πολλούς, και στο ταϊμλάιν μου, να κάνουν γαργάρα το δεύτερο, ενώ έσκιζαν τα ρούχα τους για τον γέροντα Παστίτσιο (και πολύ καλά έκαναν). Για το παράδειγμα με τον μουσουλμάνο, μα προφανώς το ανέφερα γιατί είναι προσωπικό βίωμα που με ενόχλησε. Δεν είναι φανταστική ιστορία. (Όταν θα συζητήσουμε για τις θεούσες στις χριστιανικές ενορίες και τους άθλιους παπάδες, έχω κι εκεί προσωπικά βιώματα να συνεισφέρω.) Και προφανώς δεν είναι όλοι οι μουσουλμάνοι συντηρητικοί, αλλά οι περισσότεροι είναι πιο συντηρητικοί από μένα γιατί η θρησκεία τους είναι πιο συντηρητική από τη δική μου, και δεν καταλαβαίνω γιατί είναι κακό και ρατσιστικό να το λες αυτό. Θα ήταν κακό και ρατσιστικό να πεις ότι οι επικεφαλείς της ελληνικής χριστιανικής εκκλησίας είναι κατά βάση συντηρητικοί και διακηρύττουν σε πολλές περιπτώσεις το μίσος; Όχι, εφόσον είναι αλήθεια. Ανέφερα όμως ένα παράδειγμα με έναν μουσουλμάνο με σαρίκι και ακούστηκα ρατσίστρια, επειδή έγραψα τις λέξεις μουσουλμάνος και σαρίκι. Αν έγραφα τις λέξεις χριστιανός και ράσο στο ίδιο κόντεξτ, θα ήταν απλώς Τετάρτη. Εκεί βρίσκεται η ένστασή μου: είναι ΟΚ να σχολιάζουμε αρνητικά τα καθ' ημάς κακώς κείμενα, αλλά όταν πρόκειται για το ξένο και το αλλότριο, πρέπει να είμαστε προσεκτικοί. Μα τα κακώς κείμενα είναι κακά όποιος κι αν τα κάνει.

Ομολογώ πως δεν κατάλαβα τι εννοείς. (Δεν το λέω ειρωνικά, πραγματικά δεν κατάλαβα.) Όσο για τις θεμελιώδεις αξίες, φυσικά και αλλάζουν. Αλλά αυτή τη στιγμή αυτές υπάρχουν. Δεν ξέρω πώς αλλιώς να το πω. Αν πάω στο Μαρόκο για δουλειά ή τουρισμό, θα κυκλοφορώ καλυμμένη γιατί αυτές είναι οι αξίες και οι νόμοι της χώρας. Αλλά στην Ελλάδα, θα εκνευριστώ αν μου την πουν επειδή είναι έξω τα μπούτια μου, όποιος κι αν το κάνει. Με κάνει αυτό ρατσίστρια; Θα έπρεπε να εκνευριστώ μόνο με τον χριστιανό παππού κι όχι με τον μουσουλμάνο παππού;

Νομίζω πως γίνεται η τρίχα τριχιά, ενώ κατά βάση οι συμμετέχοντες συμφωνούν. Δεν με ενοχλεί που η περιοχή μου είναι γεμάτη μουσουλμάνους. Με ενοχλεί όμως που τις προάλλες ένας μπάρμπας με σαρίκι αγριοκοίταζε την αδερφή μου κι άρχισε να τη βρίζει επειδή ήταν ντυμένη μ' ένα κοντό φορεματάκι και πλήγωσε τις ευαισθησίες του περί σεμνότητας, μέρα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας. Δεν με νοιάζει που έχουμε και πολλούς Αφρικανούς. Θα με νοιάξει εξαιρετικά όμως αν αρχίσουν να κάνουν κλειτοριδεκτομές στις κόρες τους, όπως κάνουν στο ΗΒ και τους κυνηγάνε κι εκεί. Πιθανολογώ πως πολύς κόσμος και στο Παρίσι δεν ενοχλείται από τους μουσουλμάνους, αλλά φαντάζομαι πως ενοχλήθηκαν και με το παραπάνω με τη δολοφονία του Πατί. Όλες αυτές οι συμπεριφορές είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με το πολιτισμικό υπόβαθρο των δραστών, και το να το παραγνωρίζεις αυτό είναι αντίστροφος ρατσισμός, γιατί βάζεις την καταγωγή πάνω από τη συμπεριφορά. Το παγκόσμιο τόπιο αλλάζει συνεχώς, οι μετακινήσεις πληθυσμών όχι απλώς δεν πρόκειται να σταματήσουν, αλλά να αυξηθούν κι άλλο. Το στοίχημα βρίσκεται στην ενσωμάτωση. Θέλουμε οι άνθρωποι που θα μείνουν εδώ (στην Ελλάδα, στην Ευρώπη) να διατηρήσουν τον τρόπο ζωής τους -υπέροχος είναι ο πλουραλισμός, μόνο καλά έχει να μας δώσει- χωρίς όμως να κινούνται εκτός των θεμελιωδών αξιών που επικρατούν εδώ. Γι' αυτό και είναι ηλίθιοι αυτοί που έχουν πρόβλημα με τα προσφυγοπουλα, λες και ξεκίνησαν τα μωρά με σπαθιά και χατζάρες να κατακτήσουν την Ευρώπη. Το να έχεις πρόβλημα μ' ένα 6χρονο Αφγανάκι ή με τον Πακιστανό που ψήνεται όλη μέρα στον ήλιο καθαρίζοντας τζάμια, σε κάνει ρατσιστή. Το να έχεις πρόβλημα με τον οποιοδήποτε αλλοδαπό που αποκεφαλίζει έναν καθηγητή δεν σε κάνει ρατσιστή, εκτός πια κι αν δεν είχες το ίδιο πρόβλημα αν ο δράστης ήταν συμπατριώτης σου. Και ειλικρινά (θέλω να) πιστεύω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι έτσι σκέφτονται.

Καλά, φοβερός ο άντρας σου! Απίστευτη αυτοπειθαρχία. Δεν ζηλεύει η μικρή από τα δικά σας; Εμένα ό,τι και να τρώμε, τεντώνεται και κλαίει να δοκιμάσει. (Συμπτωματικά, σήμερα του έδωσα παστίτσιο. Είχε φάει το ψάρι του το μεσημέρι, μετά κοιμηθήκαμε μαζί, κι όταν σηκωθήκαμε κάθισα να φάω μεσημεριανό γιατί ήμουν νηστική. Ε, έγινε χαμός. Τον πήρα αγκαλιά και του πάτησα ένα κομματάκι με το πιρούνι. Έπαθε σοκ...)

Σας έχει πει να μην δίνετε αλάτι; Ρωτάω γιατί κι εγώ το είχα έγνοια, και τη ρώτησα στο ραντεβού που κάναμε όταν χρόνισε ο μικρός. Μου είπε ότι εφόσον είναι σωματικά έτοιμος να δεχτεί τα πάντα, δεν χρειάζεται να τρώει διαφορετικές ποσότητες αλατιού απ' ό,τι εμείς, αλλά είναι καλύτερα να ακολουθήσει το μοντέλο του σπιτιού, γιατί έτσι κι αλλιώς έτσι θα τρώει την υπόλοιπη ζωή του. Οπότε του δίνω, απλά φτιάχνω τα δικά μας πιο ανάλατα από πριν. Η δική σας παιδίατρος τι σας είπε;

Κι εγώ δίνω κάθε μέρα κρέας. 3 μοσχάρι (συνήθως κιμά), 2 κοτόπουλο, 2 ψάρι. Η μία μέρα του μοσχαριού είναι βασικά όσπρια, αλλά ταυτόχρονα με τις φακές/φασόλια/ρεβύθια έχει κι ένα μπιφτέκι στο χέρι να μασουλάει.

Πάντως, βρε @ΑΡΓΚ, κι εγώ μαζί σου, διατροφή και φροντίδα και καθαρός αέρας και δεν χρειάζεται πολλές βιταμίνες. Δεν μπορείς όμως να αρνηθείς ότι υπάρχουν φυτικές ουσίες που δρουν κι αυτές προληπτικά. Για παράδειγμα, η πρόπολη κάνει θαύματα. Και δεν το λέω επειδή με θάμπωσε το μάρκετινγκ της γνωστής εταιρείας καλλυντικών, αλλά επειδή τη χρησιμοποιώ εδώ και χρόνια και μ' έχει γλιτώσει από πολλές φαρυγγίτιδες - έχω ευαισθησία και τους τελευταίους χειμώνες έχω δει φοβερή διαφορά. Για την Κέμπερ και τον κορονοϊό: η γυναίκα είπε ό,τι είπε στην πολύ αρχή της πανδημίας, σε μια φάση που ακόμα κι η παιδίατρος κι η φαρμακοποιός μας ήταν ακόμα πολύ επιφυλακτικές και μας έλεγαν πάνω-κάτω τα ίδια. Και τουλάχιστον η Κέμπερ βγήκε αργότερα και είπε ότι έκανε λάθος, σε αντίθεση με πολλούς που θεωρούν ότι η ανάκληση γνώμης θεωρείται έλλειψη ηθικού αναστήματος. Τώρα για αυτά που λέει το @λουκουμαδάκι δεν ξέρω, θα ρωτήσω τον σύζυγο που την παρακολουθεί φανατικά. :p

Νομίζω παίζει ρόλο και η ηλικία και οι συνθήκες. Εμένα για παράδειγμα είναι ενός έτους, οπότε δεν φοράει μάσκα, και πηγαίνει παιδικό επειδή δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Οπότε θα τον κρατήσουμε σπίτι πολύ πιο δύσκολα απ' ό,τι ένα παιδάκι που έχει δυνατότητα φύλαξης στο σπίτι (γονείς, γιαγιάδες κλπ).

Έχει αρχίσει να ρίχνει βηματάκια, αλλά ακόμα δεν περπατάει κανονικά. Κι εμείς αξημέρωτα ξυπνάμε, σήμερα είχαμε εγερτήριο στις 6.30. Τον βάζουμε βέβαια για ύπνο με τις κότες. Κατά τις 11 με 12 πέφτουμε κι εμείς από δίπλα. Εγώ για να αντέξω σκέφτομαι αυτό που γράφτηκε πιο πάνω, ότι κάποια στιγμή θα κοιμηθεί σερί τη νύχτα, πού θα πάει. Πάντως μην αφήνεις να σε επηρεάζουν τα άλλα παιδιά που κοιμούνται. Λίγα είναι τα παιδάκια που είναι εύκολα σε όλα τους - άλλα δεν τρώνε, άλλα δεν κοιμούνται, άλλα είχαν κολικούς μέχρι τον έκτο μήνα. Εστίασε στα θετικά, και να θυμάσαι ότι ακόμα και στα καλόυπνα μωρά, η περίοδος ανάμεσα στον 8ο και στον 10ο είναι γενικά η χειρότερη όσον αφορά τον ύπνο.

Μπαίνω να σας πω ότι ο γιος μου που είναι τώρα ενός έτους, και σε καμία περίπτωση δεν έχει στρώσει ο ύπνος του, γύρω στους 9 με 10 μήνες πιπίλιζε όλη νύχτα. ΟΛΗ. ΝΥΧΤΑ. Είχα ρίξει καντήλια, είχα σκεφτεί από αποθηλασμό μέχρι cry it out, είχα πει δραματικά στον άντρα μου μες στη μαύρη νύχτα ότι θα φύγω και δεν θα ξαναγυρίσω (τι έφταιγε κι αυτός ο έρμος). Είναι πολύ εξαντλητικό να μην κοιμάσαι, πολύ απογοητευτικό να το περνάς ενώ δεν είναι πλέον νεογέννητο, πολύ εκνευριστικό να μιλάς με γονείς που τα δικά τους κοιμούνται, πολύ εξοργιστικό να μην έχεις τον έλεγχο του σώματός σου αφού είσαι βασικά η πιπίλα. Αλλά περνάει. Κάντε ένα κουράγιο, περνάει σας το υπόσχομαι. Όχι ότι τώρα δεν ξυπνάει ένα σωρό φορές, αλλά τουλάχιστον δεν πιάνει στασίδι εννιά ώρες σερί στο στήθος.

Μας ζήτησαν στην αρχή της χρονιάς σακιδιάκι με δυο καθαρές αλλαξιές και μια συσκευασία πολιμπάγκ μέσα. Αν χρειαστεί να τον αλλάξουν, μας δίνουν τα βρώμικα σε πολιμπάγκ το μεσημέρι. Μια στις τόσες ζητάω το σακίδιο, το παίρνω σπίτι για μια μέρα και ανανεώνω (πχ σήμερα το πήρα για να βάλω πιο χοντρά ρούχα). 1 έτους, δημόσιος παιδικός.

Γιοβάννα, πιστεύω πως το πιο σημαντικό βήμα είναι ότι βλέπεις το θέμα και το συζητάς προσπαθώντας να βρεις λύση. Εδώ άλλοι τα ενθαρρύνουν να χτυπάνε... Αυτό σημαίνει ότι το παιδί μεγαλώνει σ' ένα σωστό περιβάλλον με γονείς που θα του δώσουν αρχές. Από εκεί και πέρα, μην τρελαίνεσαι. Πολλά παιδιά το περνάνε ή θα το περάσουν. Πολλή συζήτηση μέχρι να μαλλιάσει η γλώσσα σου, αυστηρότητα αν πάει να κάνει το ίδιο και σ' εσάς ή αν βρεθείς μπροστά όταν το κάνει σε άλλο παιδάκι, συνεργασία με τις δασκάλες και θα περάσει κι αυτό. Νομίζω και οι δασκάλες δηλαδή πιο πολύ τις διαθέσεις σου θέλουν να δουν, αν ξέρουν τη δουλειά τους θα σε βοηθήσουν κι αυτές να το διαχειριστείς σωστά. Δεν νομίζω ότι χρειάζονται εργοθεραπείες ή άλλη παρέμβαση για κάτι τέτοιο εφόσον δεν έχετε δει άλλα πράγματα, νομίζω κάπου έχουμε χάσει την μπάλα με τους ειδικούς. Τα παιδιά χτυπούσαν, χτυπάνε και θα χτυπάνε για πάντα, παιδιά είναι. Δουλειά μας είναι να φροντίσουμε να τους μάθουμε το σωστό, όπως τους μαθαίνουμε να πλένουν τα χέρια τους και να λένε ευχαριστώ. Υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στο παιδί που χτυπάει επειδή είναι μικρό και δεν ξέρει καλύτερα, στο παιδί που χτυπάει επειδή έχει αναπτυξιακά προβλήματα και στο παιδί που χτυπάει επειδή είναι κακομαθημένο και δεν το έχει οριοθετήσει κανείς. Ας μην χάνουμε την ισορροπία.

@kotsifikos, πραγματικά σοκαρίστηκα. Στο μεταξύ λέμε συχνά με τον άντρα μου ότι όλα αυτά μας φαίνονται περίεργα γιατί κάνουμε παρέα με ανθρώπους που έχουν ίδιες αντιλήψεις, οπότε δεν μπορούμε να διανοηθούμε ότι υπάρχει κόσμος που συμπεριφέρεται έτσι. Και αναρωτιόμαστε τι έχουμε να συναντήσουμε όσο θα μεγαλώνει το παιδί και θα ερχόμαστε σε επαφή με νέο κόσμο σε σχολεία, δραστηριότητες, παιδικές χαρές κλπ.