Δεν ξέρω αν ειναι το σωστό θέμα αλλα θα ηθελα την άποψη σας. Το τελευταίο χρονικό διάστημα καθε φορα που πηγαίνουμε στα πεθερικά μου,τουλ 3 φορές την εβδομάδα απο τις οποίες οι δυο ειναι σκ που δε δουλεύει η πεθερά μου,μου ζητανε να αφησω τη μικρή εκει (15μηνων). Ειτε για να κοιμηθεί το βράδυ,ειτε για να κατσουν μαζι το μεσημέρι,αδιαφορώντας για το αν θέλει να κοιμηθεί πχ. Εγώ απο την αλλη ναι μεν καταλαβαινω οτι θέλουν να τη δουν ομως τη βλέπουν συνέχεια,οπως ειπα παμε 3 φορες τουλάχιστον και τις υπόλοιπες μέρες περνάει η πεθερα μου μαζί με τη γιαγια του αντρα μου και γενικά δε θελω να αφήνω το παιδι αν δεν υπάρχει κάποιος λόγος. Πχ να έχουμε μια υποχρέωση και αναγκαστικά να μείνει εκει (έχει τύχει 2 φορές). Επιπλεον επειδή είμαι έγκυος στο δεύτερο , κατι το οποίο δεν ξέρουν ακόμα,νοιώθω σα να μου στερούν το παιδί μου. Δεν ειναι ότι δεν την αφήνω ποτέ,δλδ μπορεί να την αφήσω να παίξει με τη γιαγιά της κ εγώ να πάω σπίτι να ασχοληθώ με κάτι άλλο για να τους δώσω χρόνο ή μπορεί να παω για καφέ που δεν ήταν στο πρόγραμμα. Αν πάλι δεν έχω κατι να κάνω είμαι μαζι τους και φερομαι σα να μην υπάρχω για να μη νομίζω οτι επεμβαινω και μπαίνω αναμεσαν τους. Θα μιλησω μονο αν κάτι δε μου αρέσει πχ να τη "μαλώσει" χωρίς λογο και σε κάτι σοβαρό για εμενα να μην πει τπτ ή αν κάτι ειναι αντίθετο με τους κανόνες μας (που μου τη λεει κιολας γτ εκείνη είναι η γιαγιά)
Και στο δια ταυτα , είμαι υπερβολική;; Εσεις τι θα κάνατε στη θεση μου και πώς θα το διαχειριζοσασταν;