Μα γίνεται??? Νέα εγκυμοσύνη 3 μήνες μετά την γέννα;
Από
Nikolitsa19, in Θέλω να γίνω μαμά/μπαμπάς
-
-
- 114 απαντήσεις
- 69.044 εμφανίσεις
-
- 178 απαντήσεις
- 7.435 εμφανίσεις
-
- 15 απαντήσεις
- 17.449 εμφανίσεις
-
- 465 απαντήσεις
- 6.995 εμφανίσεις
-
- 1 απάντηση
- 78 εμφανίσεις
-
- 242 απαντήσεις
- 103.725 εμφανίσεις
-
- 102 απαντήσεις
- 1.763 εμφανίσεις
-
- 37 απαντήσεις
- 1.014 εμφανίσεις
-
- 75 απαντήσεις
- 53.783 εμφανίσεις
-
- 2.249 απαντήσεις
- 751.901 εμφανίσεις
-
Το μωρό μου 2 μηνών πνίγεται από το γάλα
Από Maria. Μαρια, in Υποκατάστατα μητρικού γάλακτος & αποστείρωση
- 4 απαντήσεις
- 113 εμφανίσεις
-
- 53 απαντήσεις
- 31.648 εμφανίσεις
-
-
Similar Content
-
Από φεδρα,Αδέλφια κοριτσια 13 και 16 από άλλη μητέρα με τάσεις επιβολής απόψεων και διαφορετικής στάσης και ΡΌΛΟ «μαμας» για το μωρό με ανοχή του πατέρα. Καμμια συμβουλή ή «συνταγή» για την αντιμετώπιση του θέματος;!!! -
Από TATIANA31081979,ΕΧΩ ΕΝΑ ΑΓΟΡΑΚΙ 2,5 ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΑΓΟΡΑΚΙ 6 ΜΗΝΩΝ. ΤΟ ΜΩΡΟ ΚΟΙΜΑΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΚΑΝΟΝΙΚΑ. Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΚΑΚΙΑ ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΟΤΙ ΤΟΝ ΒΑΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΥΠΝΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ 45 ΛΕΠΤΑ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙ(ΜΙΛΑΕΙ ΟΛΗ ΤΗΝ ΩΡΑ). ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ.ΕΧΕΤΕ ΝΑ ΜΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΕ ΚΑΤΙ?ΕΣΕΙΣ ΠΟΤΕ ΤΑ ΒΑΛΑΤΕ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
ΝΑ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΩ ΟΤΙ ΤΩΡΑ ΤΗΝ ΚΟΥΝΙΑ ΤΟΥ ΜΩΡΟΥ ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΤΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΩΡΟ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΤΟΝ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΚΟΙΜΑΤΕ. -
Από Έσπερος,Χρειάζομαι κάποιες ιδέες για παιχνίδια που θα ενθαρρύνουν τη φαντασία, τους ρόλους, τις κοινωνικές δεξιότητες και την επικοινωνία. Πραγματικά δεν το έχω καθόλου αυτό και μάλλον δε το έχει ούτε ο άντρας μου.
Δεν θέλω να αρχίσουμε τη συζήτηση για το αν το παιδί μου χρειάζεται αναπτυξιολόγο ή ψυχίατρο ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, κάποιες ενέργειες έχουν δρομολογηθεί. Αλλά σε συζήτηση και με την παιδίατρο, κι επειδή φυσικά ξέρω το παιδί μου και τις αντιδράσεις του, πιστεύουμε ότι κυρίως αυτό που του λείπει είναι η αλληλεπίδραση με πολλά πρόσωπα, κυρίως παιδικής ηλικίας. Από τη στιγμή που δεν έχουμε φίλους με παιδιά και που η παιδική χαρά δεν μας έχει προσφέρει κάποια γνωριμία ακόμα, θα ήθελα να το δουλέψουμε έστω και στο σπίτι.
Μέχρι τώρα είχαμε ακολουθήσει τη φιλοσοφία των λίγων παιχνιδιών, για να είναι ελεύθερος να ανακαλύψει. Αυτό το στάδιο νομίζω το υπερκαλύψαμε. Κάποια άλλα παιχνίδια που του άρεσαν τα έχει μάθει πλέον, έχει αναπατύξει δεξιότητες ταξινόμησης κλπ, σ αυτά δεν έχουμε κανένα θέμα απλώς θα εμπλουτίσουμε κάποια στιγμή το υλικό. Θα πάρουμε κάι κάποιο μεγάλο παιχνίδι τύπου πάγκο εργασίας ή κουζίνα αν δεν βρούμε ωραίο αληθοφανή πάγκο. Τουβλάκια χτίζουμε πολύ και έχουμε και πολλά ζωάκια (όχι λόυτρινα, μιρκά ζωάκια φάρμας, δάσους, ψάρια κλπ). Προς το παρόν λέμε τα ονόματά τους. Με αυτά πώς μπορούμε να παίξουμε; Και γενικά τι άλλο παιχνίδι μπορούμε να κάνουμε που να μην παίζει το παιδί μονο του αλλά να πρέπει να αλληλεπιδρά; Δεν εννοώ κρυφό, κυνηγητό και μπάλα, εννοώ κάτι που να προάγει κοινωνικές δεξιότητες και να μην εξαντλείται, για να προτείνω κ στην κοπέλα και να υπάρχει ποικιλία. -
Από Nefeli2014,Η μεγάλη μου κορούλα (3,5)ζηλευει πολύ που έχουμε το μωρακι(7μηνων)κι όσο περνά ο καιρός η κατάσταση χειροτερεύει. Έχει γίνει επιθετική μαζί του αλλά και απέναντι μας. Δαγκώνει και χτυπάει. Πάει στη μικρή και την αγριεύει κι αυτό έχει αρχίσει και καταλαβαίνει και μόλις την βλέπει να κάνει έτσι βάζει τα κλάματα και τη φοβάται. Άλλες φορές την αγκαλιάζει τη φιλάει και παίζουν μαζί. Αν είναι κάπου να πάμε την ψάχνει και θέλει να την έχουμε μαζί. Και μπάνιο την κάνουμε και ευθύνες αναλαμβάνει όσες θέλει και γενικά δείχνει και αγάπη και στοργή. Άλλοτε κάνει το μωρό. Παίζει με τα μπεμπε παιχνίδια βάζει και λάλα το δάχτυλο στο στόμα, παίζει με τα μωρά κούκλες της πιο συχνα. Τα συναισθήματα της συγκρούονται από λεπτό σε λεπτό. Πολύ με στεναχωρεί που στεναχωριέται και είναι τόσο συγχυσμενη.
Στο σχολείο που μιλάω με τη δασκάλα της ειναι μια χαρά. Καμμια επθθτικοτητα, όλα μια χαρά εκεί. Μόνο με εμας γιβεται αυτό.
Τις έχω μαζί δύο ίδιο δωμάτιο φοβουμενη πως αν τις αλλάξω τώρα θα νιώσει πως τη διαχωρίσουμε. Παρολαυτα όσες φορές τη ρωτάω αν θέλει δικό της δωμάτιο, αρνείται και θέλει το μωράκι μαζί της. Το βράδυ δεν έχω παρατηρήσει κάτι άσχημο, κοιμούνται μια χαρά.
Εγώ από την πλευρά μου δίνω την αμέριστη προσοχή μου, προσπαθώ να μην την μαλωνω, να της εξηγώ, την αγκαλιάζω πιο πολύ από ποτέ, της λέω πως την αγαπώ ακόμα πιο συχνά, ασχολούμαι ακόμα πιο πολύ μαζί της και δείχνει πως πότε δεν της φτάνει.
Επιβράβευση και έπαινος είναι καθημερινά αν και πιστεύω θα έπρεπε να τα εντεινω. Κάπου ξεχνιέμαι στο χάος.
Ο μπαμπάς της αν και τις έχει λίγες ώρες κάνει τα ίδια με εμένα. Ίσως εκείνος να είναι ακόμα πιο μαλακός και τον ζητάει τακτικά αλλά κι εκείνος στεναχωριέται όταν το συζητάμε. Γιατί δεν ξέρουμε τι άλλο να κάνουμε.
Το μωρό δεν τολμάμε να το πάρουμε αγκαλιά (κι αυτό τώρα που ετοιμάζεται να μπουσουλησει θέλει χέρια συνέχεια) Η μεγαλη πάει και τη σκαλίζει δεν την αφήνει να κοιμηθεί, της ανοίγει την πόρτα, της πετάει κάνα παιχνίδι δήθεν για να παίξει...
Η κατάσταση ώρες ώρες γιβεται ανεξέλεγκτη, εγώ σχεδόν πάντα ψύχραιμη αλλά κάπου κρασαρω. Περνάμε χρόνο οι δύο μας όσο μου επιτρέπει το μωρό έστω, όταν ξυπνάει πρέπει να πάω εκεί και κόβεται το παιχνίδι με αποτέλεσμα να έχω γκρίνια από παντού. Περνάω πολύ χρόνο με τα δύο τους μόνη μου. Όταν είναι ο άντρας μου κάπως απασχολεί ο ένας τη μία ο άλλος την άλλη αλλά και πάλι η μεγάλη μου ψάχνεται κι ερχεται εκεί που είναι το μωρό.
Ορισμένα βραδιά σηκώνεται κι ερχεται σε εμάς, κάποιες φορές το επιτρέπω κάποιες όχι ανάλογα πόσο αντέχει το κρινω. Δε θέλω να κακομάθει και πιστεύω κακό θα της κάνω αν της κάνω συνέχεια τα χατήρια. Άλλωστε έχουμε κάποια όρια βάλει και δε θέλω να τα χαλάω. Για εκείνη.
Εμένα αυτό που με ανησυχεί ειναι μήπως δεν το χειρίζομαι σωστά και ψΧνω να βρω τι κάνω λάθος η τι άλλο θα μπορούσα να κάνω ώστε να την κάνω να νιώσει περισσότερο ασφαλής.
Ανηχυσω μηπως αυτό διαιωνιστει και δημιουργήσει έχθρα στην ψυχή της και φόβο, πως να τη βοηθήσω..
Θέλετε να το συζητήσουμε? Κάποια συμβουλή από εσάς τις εμπειρες?
Ειμαι όλη αυτιά και γεμάτη όρεξη να έχω δύο ευτυχισμένα αγαπημένα κοριτσια. Μόνο να βρω τον τρόπο...
-
