MagdaP

mama 16 σε ευχαριστώ πολύ! Ο γιος μου είναι 4,5. Ναι δόξα τω Θεό να' ναι καλά ο γλυκός μου!!! Ήθελα πολύ να του χαρίσω αδερφάκι, το ζητάει κι εκείνος... Από μικρή ονειρευομουν να κάνω οικογένεια με πολλά παιδιά αλλά τα πράγματα δεν έρχονται πάντα όπως τα περιμένουμε... Δεν θέλω να είμαι όμως αχαριστη τη στιγμή που υπάρχουν γυναίκες που δεν καταφέρνουν να κάνουν ένα παιδί. Αν έρθει καλώς, αν οχι πάλι καλώς.

Όχι καμία σχέση με την γέννα. Μετά από το πρώτο παιδί και πριν από περίπου 3 χρόνια έμεινα έγκυος αλλά δυστυχώς ήταν εξωμητριο. Επειδή μένω σε νησί και άργησα να καταλάβω την εγκυμοσύνη δεν προλαβαινα να φύγω από το νησί γιατί κινδυνευε η ζωή μου καθώς είχε ραγει η σαλπιγγα και χειρουργηθηκα στο νησί. Αφαίρεση σαλπιγγας και η άλλη με συμφυσεις λόγω χειρουργειου. Μετά από ένα χρόνο ακαρπων προσπαθειών και λόγω χαμηλής αμη αποφασίσαμε να κάνουμε δύο προσπάθειες εξωσωματικής αλλά απέτυχαν και οι δύο. Τον περασμένο Σεπτέμβριο και μετά από περίπου 9 μήνες μετά από την τελευταία εξωσωματική έμεινα έγκυος φυσιολογικά... Η χαρά μου ήταν απεριγραπτη αλλά δυστυχώς λίγο πριν την όγδοη εβδομάδα και αφού είχαμε ακούσει καρδιά παλινδρομησε... Ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο. Είμαι πλέον 40, με μια σαλπιγγα με συμφυσεις και χαμηλή αμη... Δύσκολο έως ακατόρθωτο αλλά ελπίζω... Μακάρι!! Σου εύχομαι με το καλό το μωράκι σου!!! Χωρίς απροοπτα αυτή τη φορά...

Πάντως ανεξάρτητα με την εμπειρία μου που προφανώς ήταν τυχαίο γεγονός και όχι ο κανόνας, θεωρώ ότι δεν πρέπει να τίθεται το δίλημμα. Ο τοκετός πρέπει να είναι φυσιολογικός εκτός αν υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις για το αντίθετο. Σε κάθε περίπτωση πάντως το αποτέλεσμα μετράει... Να είναι καλά το μωρό και η μαμά. Σε ευχαριστώ πολύ αλλά δυστυχώς με διάφορα που έχουν προκύψει από τότε μέχρι τώρα μάλλον είναι δύσκολο έως αδύνατο να υπάρξει δεύτερη γέννα... Μακάρι να ερχόταν ένα μωράκι κι ας περνουσα τα ίδια και χειρότερα αρκεί να πήγαιναν στο τέλος όλα καλά!!!

Επειδή πιο πάνω διάβασα ότι εξαρτάται τι θέλεις να δείξεις στους άλλους... (;) Αν κατάλαβα καλά ότι παριστανα ότι δεν μπορούσα, να διευκρινησω τα εξης: Αρχικά είμαι ένας άνθρωπος που αντέχει τον πόνο και υπομενει χωρίς να διαμαρτύρεται. Είχα κανονίσει επισκληριδειο αλλά δεν πρόλαβα να κάνω λόγω του ότι με καθηστερησε ο γιατρός για να τελειώσει τις προγραμματισμενες καισαρικες, ο οποίος τελικά δεν ήρθε ποτέ!!! Αφού λοιπόν πέρασα όλους τους πόνους και το μωρό άρχισε να βγαίνει, κόλλησε και ήρθαν τρεις πάνω στην κοιλιά μου να σπρωχνουν, εγώ πήγα να λιποθυμησω και μου έβαλαν οξυγόνο γιατί δεν είχα άλλη δύναμη να σπρωξω... Έβαζαν κάθε τόσο το μηχάνημα να δουν αν είναι ακόμα ζωντανό, εγώ είχα κατατρομαξει γιατί νόμιζα ότι θα πεθάνει και θα φταίω εγώ που δεν είχα άλλη δύναμη και ο γιατρός προσπαθούσε με βεντουζα... Ευτυχώς το μωράκι μου ήταν δυνατό και τα κατάφερε!!! Μέχρι να ακούσω το κλάμα του πήγα στον άλλο κόσμο και γύρισα... Το αποτέλεσμα ήταν να με ραβουν για πάνω από μιάμιση ώρα! Έχασα πάρα πολύ αίμα, για τις πρώτες 2 μέρες ζαλιζομουν όποτε προσπαθούσα να σηκωθω, πήγαινα για μέρες σαν χ@σμ@ν@, στην καρέκλα μπόρεσα να κάθισω με δυσκολία μετά από 2 εβδομάδες και την πρώτη εβδομάδα πονουσε όλο μου το κορμί λες και με είχαν πλακώσει στο ξύλο! Δεν λέω ότι είναι σύνηθες αυτό που έπαθα, ούτε θέλω να τρομοκρατησω τα κορίτσια που πρόκειται να γεννησουν. Προφανώς έτυχε. Κι επειδή καισαρική δεν έκανα αλλά έκανα μετά από αυτό ανοιχτό χειρουργείο με τομή καισαρικης λόγω εξωμητριου έχω να πω ότι συνηλθα πολύ πιο γρήγορα. Στη βδομάδα πάνω ήμουν πολύ καλύτερα. Αυτές λοιπόν ήταν οι δικές μου εμπειρίες.

Πάντως κορίτσια κι εγώ που γεννησα φυσιολογικά σαν χ@σμ@ν@ πήγαινα... Η διπλανή μου που είχε κάνει καισαρική περπατουσε σαφώς καλύτερα από εμένα... Και άργησα πολύ να επανέλθω. Έτυχε μάλλον... Σίγουρα είναι καλύτερος ο φυσιολογικός τοκετός αλλά πολλές φορές οι συνθήκες απαιτούν καισαρική. Προσωπικά, εκ του αποτελεσματος, θα προτιμούσα να είχα κάνει καισαρική... Το θεμα είναι να είναι καλά η μαμά και το μωρό!

Sunshine8 σε καταλαβαίνω απόλυτα! Είχα ακριβώς το ίδιο θέμα με τον συζυγο με τη μόνη διαφορά ότι εγώ από την αρχή ήμουν σίγουρη ότι θέλω δεύτερο παιδί και δεν με αγχωνε καθόλου το θέμα. Ίσως να έπαιξε ρόλο ότι ο γιος μου από τη στιγμή που γεννήθηκε ήταν πολύ βολικό μωρό. Και κατευθείαν να έμενα έγκυος δεν είχα κανένα θέμα. Προσπαθούσα να τον πείσω αλλά τίποτα. Έλεγε ότι δεν ένιωθε έτοιμος... Σίγουρα σε τέτοια θέματα δεν χωράει πίεση αλλά προσπαθούσα με ωραίο τρόπο να του εξηγήσω πόσο πολύ το ήθελα και πόσο καλό θα ήταν για τον γιο μας. Συνήθως καταλήγαμε σε καυγά... Πολλές φορές προσευχομουν να αλλάξει γνώμη. Ωσπου, ως εκ θαύματος, μια μέρα ήρθαμε σε επαφή χωρίς προφυλαξη! Από ότι κατάλαβα αργότερα το έκανε χωρίς να είναι 100% σίγουρος ότι το θέλει και μάλλον με την σιγουριά ότι δεν θα προκύψει με την πρώτη καθώς δυσκολευτηκαμε για το πρώτο. Κι όμως έμεινα έγκυος αλλά ήταν εξωμητριο... ΣΟΚ!!! Ότι πιο δύσκολο έχω αντιμετωπίσει. Το αποτέλεσμα: αφαίρεση σαλπιγγας και η άλλη με συμφυσεις λόγω ανοιχτού χειρουργειου. Μετά από αυτό αποφασίσαμε να προσπαθήσουμε για δεύτερο παιδί αλλά μετά από έναν χρόνο προσπαθειών και με όλα αυτά τα προβλήματα και λόγω της ηλικίας μου (39 τότε με χαμηλή ΑΜΗ) προχωρησαμε σε εξωσωματική. Καναμε δύο αποτυχημένες προσπάθειες και τέλος. Δεν υπήρχαν ούτε χρήματα αλλά ούτε και ψυχικά αποθέματα για άλλες προσπάθειες. Εγώ ήμουν χάλια και προσπαθούσα να το πάρω απόφαση ότι θα έχω μόνο ένα παιδί. Δε λέω ότι είναι λίγο... Ίσα ίσα που είναι το μεγαλύτερο δώρο! Ξέρω ότι υπάρχουν γυναίκες που δεν μπορούν να αποκτήσουν παιδί. Δεν θέλω να είμαι αχαριστη απλώς από μικρή ονειρευομουν πολλα παιδιά. Άρχισα να συμφιλιωνομαι με την ιδέα του ενός παιδιού αλλά δεν έπαψα ποτέ να ελπίζω και να προσευχομαι. Ώσπου, εννέα μήνες μετά την τελευταία εξωσωματική, τον περασμένο Σεπτέμβριο, έμεινα έγκυος φυσιολογικά!!! Θαύμα είπα! Τρελάθηκα από τη χαρά μου αλλά η χαρα δεν κράτησε πολύ... Λίγο πριν μπω στην 8η εβδομάδα κι ενώ είχαμε ακούσει καρδιά, σταμάτησε... ΣΟΚ!!! Φυσικά είμαι πολύ απογοητευμένη, δεν το έχω ξεπεράσει ακόμα, αλλά ελπίζω... Δεν έχω αυταπατες... Πλέον ο γιος μου είναι 4,5 κι εγώ είμαι 40 και με όλο το ιστορικό ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο αλλά ελπίζω... Συγγνώμη για το μεγάλο μήνυμα αλλά ήθελα να σου διηγηθω την ιστορία μου για να σου πω ότι μερικές φορές πρέπει να τολμαμε να πάμε παρακάτω γιατί η ζωή προχωράει και μπορεί χωρίς να το καταλάβουμε να χάσουμε το τρένο... Ποτέ οι συνθήκες και τα οικονομικά δεν θα είναι ιδανικά αλλά αν υπάρχει θέληση και αγάπη στην οικογένεια όλα γίνονται. Σου εύχομαι να αποκτήσεις το παιδάκι που επιθυμείς!

Τέλεια!!! Μην το σκέφτεσαι και μην αγχώνεσαι... Όλα καλά θα πάνε!!! Να σκέφτεσαι μόνο ότι σε λίγες μέρες θα κρατάς αγκαλιτσα το μωράκι σου!!! Με το καλό!!!

Για τα μάτια κάνεις βυθομετρηση ή βυθοσκοπηση, κάπως έτσι λέγεται δεν θυμάμαι, αλλά έκανα στην εγκυμοσύνη και ο οφθαλμιατρος μου είπε δεν υπάρχει πρόβλημα και γεννησα φυσιολογικά. Η αλήθεια είναι ότι από μικρή έλεγα ότι ήθελα να γεννήσω με καισαρική καθώς φοβόμουν να με σκισουν από κάτω και έλεγα ότι προτιμώ τα ραμματα στην κοιλια παρά από κάτω... Όταν έμεινα έγκυος άρχισα να σκέφτομαι τον φυσιολογικό τοκετό μιας και είναι καλύτερος για το παιδί αλλά ταυτόχρονα προσπαθούσα να βρω μια καλή δικαιολογία για καισαρική... Τι εξέταση στα μάτια έκανα, τι για ερπη γεννητικων οργάνων που είχα εμφανίσει παλαιότερα αλλά και στα δύο οι γιατροί μου είπαν δεν χρειάζεται, οπότε αποφάσισα τον φυσιολογικό τοκετό. Η αλήθεια είναι ότι η δική μου εμπειρία τοκετού δεν ήταν και η καλύτερη καθώς το παιδί κόλλησε και κινδυνεψε, οπότε μου έκαναν πολλά ραμματα με αποτέλεσμα για αρκετές εβδομάδες να μην μπορώ να καθισω, να μη μπορώ να αυτοεξυπηρετηθω, πολύ χειρότερα από το να είχα κάνει καισαρική. Η διπλανή κοπέλα στο δωμάτιο που είχε κάνει καισαρική μπορούσε να σηκωθεί από την πρώτη μέρα δειλά δειλά κι εγώ δυσκολευομουν και πονουσα πολύ περισσότερο. Δεν λέω ότι αυτό που έπαθα είναι σύνηθες, ούτε σου προτείνω την καισαρική αλλά όσον αφορά τα μάτια καλό είναι να κάνεις άμεσα την εξέταση καθώς από στιγμή σε στιγμή μπορεί να ξεκινήσει ο τοκετός μιας και είσαι 38 και 5. Εγώ 38 και 6 γεννησα!!! Με το καλό το μωράκι σου εύχομαι! Με έναν πόνο!

Συγκεκριμένη απάντηση κατά τη γνώμη μου στο ερώτημα δεν υπάρχει... Είναι πολύ υποκειμενικο το θέμα και εξαρτάται από την κάθε οικογένεια και πολύ περισσότερο από το πως νιώθει η μαμά μιας και επομιζεται τις περισσότερες ευθύνες. Γνώμη μου είναι πως είναι λάθος να σκεφτόμαστε πως θα χάσει το παιδί την αποκλειστικοτητα. Ίσα ίσα που μάλλον καλό είναι να καταλάβει ότι δεν είναι το κεντρο του κόσμου. Αυτά που κερδίζει από την ύπαρξη αδελφών είναι πολύ περισσότερα και ουσιαστικοτερα από αυτά που χάνει. Προσωπικά πιστεύω πως τα αδέρφια με μικρή διαφορά ηλικίας μεγαλώνουν καλύτερα και έχουν καλύτερες σχέσεις μεταξύ τους. Για τη μαμά είναι λίγο δύσκολο αλλά αξίζει... Δυστυχώς, ενώ ήθελα από την πρώτη στιγμή που γεννήθηκε ο γιος μου να του χαρίσω αδερφάκι, αλλά αρχικά ο μπαμπάς αντιδρουσε... Δεν ήθελε άλλο παιδί. Είχαμε ομηρικους καυγαδες... Όταν κάποια στιγμή άλλαξε γνώμη, είχαμε κάποιες ατυχιες... Πρώτα ένα εξωμητριο, μετά δύο αποτυχημένες εξωσωματικες και πρόσφατα μια παλίνδρομη κυηση η οποία ήρθε φυσιολογικά αλλά... Τώρα πλέον ο γιος μου είναι 4,5 χρονων κι εγώ 40, αλλά το παλεύω ακόμα... Η ιδανική για μένα διαφορά ηλικίας είναι 2 το πολύ 3 χρόνια αλλά όταν εμείς κάνουμε σχέδια ο Θεός γελάει... Μην αφήνετε τον χρόνο να περνάει γιατί καμία φορά περιμένουμε οι συνθήκες να είναι ιδανικές για να προχωρήσουμε αλλά όταν γίνουν ιδανικές μπορεί να είναι αργά... Μακάρι να μπορούσα να χαρίσω ένα αδερφάκι στον γιο μου που το ζητάει και ο ίδιος... Προσευχεται ο γλυκός μου!!!

Καλησπέρα και καλή χρονιά! Για κέντρα στην Αθήνα δεν ξέρω γιατί την έκανα επαρχία, αλλά για την εξέταση έχω να πω ότι πονάει λίγο αλλά είναι υποφερτος ο πόνος. Καλό είναι να έχεις πάρει από πριν ένα παυσιπονο. Εύχομαι ο καινούργιος χρόνος να σας φέρει το μωράκι που περιμένετε...

Ρηνακι27 καλημέρα και καλή χρονιά!!! Με το καλό το μωράκι σου!!! Μην ανησυχείς το πρόβλημα είναι όταν εμφανίσεις για πρώτη φορά ερπη γεννητικων οργάνων στην εγκυμοσύνη. Σε περίπτωση υποτροπης δεν υπάρχει πρόβλημα. Είχα κι εγώ και όλα πήγαν καλά στην εγκυμοσύνη. Υποτροπιασε μια φορά γύρω στην 10η εβδομάδα αν θυμάμαι καλά αλλά όλα καλά. Μάλιστα επειδή κάποιοι λένε για καισαρική έχω να πω ότι αυτό είναι απαραίτητο μόνο σε περίπτωση που υποτροπιασει στον τοκετό. Εγώ ήμουν μια χαρά και γέννησα φυσιολογικα χωρίς κανένα πρόβλημα. Μην αγχώνεσαι και μην το σκέφτεσαι και όλα καλά θα πάνε. Καλή χρονιά σου εύχομαι με ένα γερό μωράκι!!!

Καλησπέρα! Δεν έχω παρόμοια εμπειρία αλλά επειδή κι εγώ δυσκολευτηκα στον τοκετό του γιου μου πριν από 4,5 χρόνια, όταν τον πήρα στην αγκαλιά μου ειπα: ή δεν θα κάνω άλλο παιδί ή θα κάνω καισαρική... Βέβαια μετά από διάφορα άλλα που μεσολαβησαν (εξωμητριο, παλίνδρομη, χαμηλή γονιμότητα) δεν έχω καταφέρει ακόμη να κάνω άλλο παιδί παρόλο που το θέλω πολύ και το θέλει και ο γιος μου... Μήπως αν έκανες καισαρική θα ήταν πιο εύκολα τα πράγματα; δεν ξέρω, απλώς ρωτάω μήπως είναι πιο ελεγχόμενη η κατάσταση...

Η ωοληψια είναι μια απλή διαδικασία, δεν πονάει γιατί γίνεται με μεθη. Και γενικά η διαδικασία δεν είναι τίποτα, μην σε αγχώνει. Να σκέφτεσαι ότι είναι για καλό. Όσο για την υδροσαλπιγγα ξέρω ότι πρέπει να βγει γιατί δημιουργεί πρόβλημα στην εμφητευση. Πάντως εγώ με μια σαλπιγγα μια χαρά έμεινα έγκυος στα 40! Άλλο αν παλινδρομησε τελικά... Μη φοβάσαι, είναι για καλό...

Μην ανησυχείς... Θυμάμαι χειρουργηθηκα Τρίτη κι αν δεν κάνω λάθος, είχα λίγο αίμα. Όμως σίγουρα θυμάμαι από Παρασκευή άρχισε έντονη ροή κι από ότι μου είπε ο γιατρός ήταν η περίοδος μου γιατί έπρεπε να καθαρίσει η μήτρα. Πράγματι κράτησε όσο η περίοδος.

Να σας πω κι εγώ λοιπόν την ιστορία μου. Είμαι 40 ετων κι έχω ένα αγοράκι 4 ετών. Πριν από 2,5 χρόνια, στην πρώτη προσπάθεια για δεύτερο παιδί, έμεινα έγκυος αλλά δυστυχώς ήταν εξωμητριο. Το αποτέλεσμα ήταν να χειρουργηθω με αφαίρεση αριστερής σαλπιγγας και η δεξιά να αποκτήσει συμφυσεις. Μετά από ένα χρόνο ακαρπων προσπαθειών, επισκεφθηκαμε ένα γνωστό κέντρο εξωσωματικής στην Αθήνα όπου ο γιατρός μας απέκλεισε τη φυσιολογικη συλληψη λόγω συμφυσεων και μας είπε ότι ακόμα και αν τα καταφέρουμε θα είναι σίγουρα εξωμητριο. Επίσης η αμη που μου έβγαλε το μικροβιολογικο που συνεργάζεται το κεντρο ήταν 0,45. Κάναμε 2 αποτυχημένες προσπάθειες και είπαμε τέλος. Αν έρθει μόνο του οκ. 9 μήνες μετά την τελευταία προσπάθεια έμεινα έγκυος φυσιολογικά!!! Δυστυχώς τον προηγούμενο μήνα, στην 8η εβδομάδα, σταμάτησε η καρδούλα. Δεν ξέρω τον λόγο αλλά ο γιατρός σίγουρα διαψευθηκε. Τώρα είμαι σε φάση που ψάχνομαι λίγο και σε επίσκεψη που πήγα σε καινούριο γυναικολογο, κάνοντας υπερηχο μου είπε ότι σε καμία περίπτωση οι ωοθηκες μου δεν φαίνονται γερασμενες και δεν δικαιολογουν την τιμή της αμη. Σίγουρα θα την επαναλάβω.