MagdaP

Σου εύχομαι ολόψυχα να γίνει το όνειρο σου πραγματικότητα! Καμιά φορά συμβαίνει. Δεν εκανες κατι λαθος προφανώς. Απλα συμβαίνει. Εχω σκεφτεί κι εγω πολλες φορές γιατι κατι που είναι απλό για τις περισσότερες γυναίκες για καποιες αλλες τοσο δυσκολο ή και ακατόρθωτο; μαλλον δεν υπάρχει απάντηση... Μην ακούς αρνητικά σχόλια για την ηλικία. Οποιος είναι εξω απο το χορό... είναι πολυ σημαντικό που έχεις έναν άντρα που σε στηρίζει.

Μπανιο στη θάλασσα χωρίς να βουτήξω το κεφαλι δε θεωρείται μπανιο για εμένα! Πάντως @Έσπερος νομίζω ότι υπερεκτιμας την Αθήνα και τις δυνατότητες και επιλογές που σου δίνει και απο το άγχος σου μήπως το παιδι σου μείνει πίσω, πιέζεις καταστάσεις. Κι εγω όσο ήμουν στο νησί σκεφτόμουν ότι δεν εχει κολυμβητήριο και αν ήμουν σε πόλη σίγουρα θα τον έγραφα για να μάθει καλη τεχνική (κολυμπάει μονος). Τη χρονιά που μας πέρασε όμως, ενώ μετακομισαμε στην πόλη μου και ήθελα να τον γραψω κολυμβητήριο, δεν προλαβαιναμε γιατί ήδη ειχε ξεκινήσει αλλες δραστηριότητες στο νησί που ηθελε να συνεχίσει και δεν υπήρχε χρόνος. Βέβαια, και να τον ειχα γράψει δεν θα εκανε για μεγάλο διάστημα λόγω της κατάστασης. Θελω να πω, ότι στην Αθήνα και στις μεγάλες πόλεις εχεις επιλογές αλλά δεν έχεις το χρόνο να κανεις τα πάντα. Μη σκέφτεσαι συνέχεια τι χάνει το παιδι σου που ζει στο νησί. Να σκέφτεσαι και αυτά που κερδίζει και σίγουρα είναι πολλά! Και να θυμάσαι, δεν είναι πολλά τα παιδια που απολαμβάνουν τη θάλασσα κάθε μέρα, ειδικά στην Αθήνα.

Βρε παιδιά τι κόλλημα είναι αυτο με τα μπρατσάκια; προφανως δεν τα βαζει κανεις για να μάθει το παιδι μπανιο αλλα για να εξοικειωθεί και να χαρεί τη θάλασσα!

Μην της τα λες απότομα... θα πάθει τίποτα...

Εγω θα το ξαναπω! Αυτό το σωσίβιο που λέτε πραγματικά μου φαίνεται πολύ καταπιεστικο... μου φαίνεται τόσο στριμωγμενο που απορώ πως μπορεί να μάθει κολύμπι ετσι. Εμενα με βόλεψαν τα μπρατσακια 2 καλοκαίρια, οταν ηταν 2 και 3 χρονων. Στα 4 πηραμε τουβλάκια και μέχρι το τέλος του καλοκαιριού ειχε μεινει με 2 και το επόμενο καλοκαίρι, στα 5, μετα απο μια εβδομάδα κολυμπούσε μονος του.

Παντως τα τελευταία χρόνια και στις τράπεζες βλεπω πιο απλό ντύσιμο. Δεν είναι όπως παλιότερα.

Αν και ξέρω ότι θα σας σοκαρω, να σας πω ότι προχθες πηγαμε σχολικό περίπατο και φόρεσα αθλητικό κολαν, με αθλητική (μακριά) μπλουζα και αθλητικά παπούτσια. Μου ηταν αδιανόητο να φορέσω κατι αλλο απο τη στιγμή που θα περπατούσαμε μισή ώρα, με 30 βαθμούς ανηφόρα και θα καθόμασταν στα γήπεδα και τις αλάνες τοσες ώρες μέσα στον ήλιο.

Στα όρια του δικού σου στιλ! Ειπες τη μαγική λέξη. Εγω στο σουπερμάρκετ, στο τρέξιμο, στη βόλτα με το παιδι για ποδήλατο θα φορέσω φορμα, κολαν και γενικότερα τελείως αθλητικά ρουχα που δε φοράω στο σχολείο. Οπότε το τζιν για τα δικα μου όρια είναι πιο ξεχωριστό από τη φόρμα.

Εγω παλι το βλέπω ότι στη δουλειά θα πας με καθημερινό ντύσιμο. Γι αυτο λέγεται και καθημερινό. Επίσης, πιστεύω ότι υπάρχουν πολύ χειρότερα από το ντύσιμο τα οποία υποβαθμίζουν την εικόνα των εκπαιδευτικών και του σχολείου γενικότερα. Πάντως, για να γυρίσουμε στο θέμα, δεν έχω χειροτερο παπούτσι απο τις μπαλαρίνες. Το βρίσκω εντελώς άβολο και άσχημο. Δε μου αρέσει καθόλου!

Ποσο συμφωνώ!!! Δικιά μου είσαι εσύ!!!

Ναι απλως σχολιάστηκε απο την Έσπερος οτι θεωρει οτι υπάρχει μεγαλύτερος σεβασμός σε καθηγητη ή καθηγήτρια αν είναι πιο κυριλέ ντυμένος. Σε αυτό απάντησα.

Παντως εγω εχω κανει κι βραδινη έξοδο με αθλητικό παπούτσι και πιο καλό ντύσιμο απο πάνω. Μου αρέσει πολύ! Οταν ήμασταν εμεις μαθήτριες ετσι κι αλλιως η μόδα ηταν τελείως διαφορετική. Τωρα εχουν απλοποιηθεί τελείως τα πράγματα. Εγω θεωρώ τελείως λάθος να δίνουμε τοσο έμφαση στο ντύσιμο και οχι στην ουσία. Μια χαρά περιποιημενος μπορει να είναι κάποιος με πιο σπορ εμφανιση. Επίσης, απο τη στιγμή που η δουλειά μου δεν είναι μοντελινγκ, δε βρίσκω το λόγο να είναι το ντύσιμό μου fashion statement. Εξάλλου, όπως λέει και ο σοφός λαός, τα ράσα δεν κάνουν τον παπά.

Αλλο η μιζέρια και η κακομοιριά (κι εμενα δε μου αρέσει) και άλλο το στιλ στο ντύσιμο. Γιατί ένας που ντύνεται πιο σπορ να θεωρείται κακομοίρης; εκει διαφωνώ. Φυσικα και πρέπει να είναι κάποιος περιποιημενος αλλα αυτο δε συνεπάγεται απαραίτητα να είναι κυριλέ. Εγω σήμερα μια χαρα πηγα με το τζινακι μου και το t-shirt αλλά σε καμία περίπτωση δε με λες κακομοίρα. Το αστείο της υπόθεσης... σήμερα ήρθε στο σχολείο φωτογράφος για να βγάλουμε αναμνηστική φωτογραφία χωρίς να έχουμε ενημερωθεί. Ψιλογκρινιαξαμε γιατι δε μας το ειπε νωρίτερα να ντυθούμε ανάλογα.

Δε θεωρώ ότι το ντύσιμο σου προσδίδει κύρος. Ισα ισα, εγω βλεπω οτι όσο πιο κοντά στους μαθητές είσαι σε βλέπουν με άλλο μάτι. Θεωρώ ότι περισσότερο θα εκτιμήσουν εναν καθηγητή ή μια καθηγήτρια που ντύνεται συμφωνα με τα δικά τους γούστα παρα εναν πιο κυριλέ. Μιλάω πάντα για την πρωτη εντύπωση, γιατί γενικά πιστεύω ότι τη σοβαρότητα και το κύρος τα αποκτάς με τη δουλειά σου. Και φυσικά δε λεω να φορέσει κάποιος κάτι προκλητικό. Εκεί διαφωνώ. Αλλα κατά τα άλλα θεωρώ καλό είναι ότι βολεύει τον καθένα. Όσο για τα υπόλοιπα, καπως ετσι είναι. Πάντως, χωρίς παρεξήγηση, όσες φορές με ρώτησαν (λίγες ευτυχώς) αν είμαι φιλόλογος, ψιλοστραβωσα... αλλη κοσμοθεωροα γενικότερα!

Και σε θεμα σχετικό με στυλ να παμε παλι θα ξεφύγουμε... αφου πλεον δε θυμάμαι καν ποιο είναι το θέμα...