MagdaP

Εγω πάντως λαδιλα σε κατσαρόλα δεν έχω δει. Ισα ισα που βγαίνουν αστραφτερες αστραφτερες οι κατσαρόλες! Πολύ καλύτερες από το να πλυθούν στο χέρι. Όταν πλένω στο χέρι και αφήνω να στεγνώσουν θα μείνουν στάμπες από άλατα καθώς στεγνώνει η κατσαρόλα. Αντίθετα στο πλυντήριο δεν υπάρχει αυτό. Πραγματικα αστράφτει! Όσο για τη βερα, οταν φορούσα δεν έβγαινε από το χέρι! Μερα, νύχτα, χειμώνα, καλοκαίρι τη φορούσα μονίμως. Την είχα συνηθίσει και δε μπορούσα να τη βγάλω. Αφου εναν χρόνο τωρα που την έχω βγάλει νιώθω ότι κατι μου λείπει. Σκέφτομαι να πάρω ένα ωραίο δαχτυλίδι για να το φοράω συνέχεια! Μόνο το μονόπετρο φορούσα έξω και εβγαζα μεσα στο σπιτι. Είναι θέμα συνήθειας.

Δε χρειάζονται κανένα ιδιαίτερο ξέπλυμα τα πιάτα για να μπουν στο πλυντήριο. Μονο κατω απο τη βρύση τα βάζω και κατευθείαν μεσα. Πραγματικά απορω πως γίνεται να εχει κάποιος πλυντήριο και να πλένει στο χέρι. Μαλλον πρέπει να το βάλεις στο πρόγραμμα. Θα δεις μεγαλη ευκολία.

Συμφωνώ και θα προσθέσω και τη σκούπα ρομπότ!!!

Εγω το πλυντήριο πιάτων το χρησιμοποιώ πάρα πολύ!!! Βαζω σχεδον τ πάντα! Κατω, εκτός από πιατα, βάζω κατσαρόλες!!! Πάντως αν θολώνουν τα πιατα, ποτήρια δοκιμασε να αλλάξεις πρόγραμμα ή απορρυπαντικο!!!

Στο webex φοράω συνηθως φουτερ απο πάνω, πυτζαμα απο κατω... πάντως κι εγω βαφομαι λίγο για να γράφω καλα στην κάμερα. Κρέμα με χρωμα, λιγο ρουζ και μάσκαρα.

Πάντως εγώ στο σχολείο πηγαίνω με τζιν και αθλητικά ή αρβυλακια οταν κάνει πιο πολυ κρύο! Θέλω να αισθάνομαι άνετα. Σπάνια να βαλω μποτάκια με τακούνι. Και αυτό οταν δεν εχω πολλες ωρες μαθημα και εφημερία γιατι δεν αντέχω την ορθοστασία. Όταν βγαίνω έξω βραδυ (οταν έβγαινα μάλλον) ντυνομαι πιο "καλά ". Οχι κλασικό ντύσιμο φυσικά. Πιο πολυ νεανικό θα έλεγες το στυλ.

Συμφωνώ απόλυτα!!! Χειρότερο απο τραπεζικό παντως θεωρώ να σου τύχει δικηγόρος... Πολυ αντισεξουαλ (για τα γούστα μου) Στα θέματα για σχέσεις, για πάντα κτλ ειχα πολλά να γράψω και δεν πρόλαβα... το θέμα με τα ρούχα πιο ανάλαφρο...

Μεγάλο θέμα ανοίξατε κορίτσια!!! Έχω τοσα να πω αλλά δεν προλαβαίνω... με έχετε καταστρέψει! Σε κάθε διάλειμμα μπαινω να δω τι έχετε γράψει. Δεν ξερω τελικά αν θα καταφέρω να γράψω γιατί μέχρι να βρω χρόνο θα έχετε σίγουρα περάσει αλλα 2, 3 θεματα!!!

Λοιπόν, η συζήτηση είναι απολαυστική... Χθες έλειπα ολη μερα και γύρισα σπίτι αργά, κουρασμένη. Πήραμε τις εξοχες με το μικρό γιατι δεν πάει άλλο η κλεισούρα. Έτσι όπως ήμουν πτώμα μπηκα το βραδυ και διάβασα δεν ξερω κι εγω πόσες σελίδες... Γελασα πολυ μονη μου. Ήθελα να γράψω αλλα δεν ειχα κουράγιο. Σήμερα, παλι ολη μερα στο τρέξιμο, μόλις ξαπλωσα να χαλαρώσω παλι ένα σωρό μηνύματα. Με τεράστια ποικιλία η θεματολογία. Κάθε μέρα και μια καινούρια έκπληξη! Ομολογώ πως έχει μεγάλο ενδιαφέρον!!!

Εγώ πίνω 2... Έναν το πρωί για να ανοίξει το μάτι και έναν το μεσημέρι μετά το φαγητό για να παραμείνει ανοιχτό... Πριν κάνω παιδί έπινα το λιγότερο 3 καφέδες. Το πρωί έπινα δύο τον έναν μετά τον άλλον... Έναν για να ανοίξει το ένα μάτι και έναν για το άλλο. Ο τρίτος σταθερά μετά το φαγητό. Μπορεί όμως, αν έβγαινα και έξω, να έπινα και τέταρτο. Αυτό σίγουρα ήταν υπερβολή γι΄αυτό και το έκοψα και έπεσα στους 2. Για μένα είναι απόλαυση!

Κι εμένα μου αρέσει το ποτό! Και το κρασάκι αν βγω για φαγητό είναι απαράιτητο αλλά και κανένα ποτάκι έπινα τις καλές εποχές. Με το παιδί αν είμαι έξω για φαγητό θα πιω κάνα δυο ποτηράκια κρασί. Δεν το θεωρώ τόσο κακό. Ίσα ίσα που ένα ποτηράκι κρασί κάνει καλό και στην καρδιά. Τώρα αν βγω για ποτό (λέμε τώρα) σίγουρα οι αντοχές μου δεν είναι ίδιες με παλαιότερα. Ο καφές δε λατρεμένος!!! Δεν ανοίγει το μάτι χωρίς καφέ!!! Δε μπορώ να διανοηθώ πως είναι δυνατόν να ξυπνάει κάποιος και να μην αποζητά τον καφέ... Προφανώς είναι θέμα συνήθειας αλλά και πάλι μου φάινεται αδιανόητο!!!

Μα δεν είπα ότι χωρισα επειδή βαρεθηκα σεξουαλικα ή έψαχνα αλλες σεξουαλικες εμπειρίες. Χωρισα για τελείως άλλους λόγους. Το ότι δε με ελκυε και τοσο πολύ στο τελος το καταλαβα πολυ αργότερα. Όταν είχα βγει τελείως από τη σχέση. Τότε ουτε καν μου περνούσε από το μυαλο. Πίστευα ότι εγώ είχα κάποιο θέμα με τον εαυτό μου και δεν ειχε καμια σχέση με τον συγκεκριμένο. Οτι οποιον και να είχα το ιδιο θα ένιωθα. Ουτε μίλησα για παντελή έλλειψη ερωτικού ενδιαφέροντος. Στην επόμενη σχέση, που ήταν και ο άντρας που παντρεύτηκα και κράτησε 11 χρόνια, δεν ειχε καμία σχέση. Εκεί καταλαβα οτι μαλλον κατι δεν πήγαινε καλά στην προηγούμενη. Το ερωτικό κομμάτι είναι και θέμα χημείας. Παρόλο που ήμασταν συνέχεια μαζι, με όλες τις δυσκολίες της καθημερινότητας, το ερωτικό ενδιαφέρον ηταν μεγάλο μέχρι και λίγο πριν χωρίσουμε. Δε μιλάω για τη συχνότητα, μιλαω για την όρεξη. Φυσικα και υπήρξαν περίοδοι που η συχνότητα δεν ηταν τοσο μεγάλη για διάφορους λόγους αλλά η όρεξη υπήρχε. Τέλος πάντων, εσύ ξέρεις καλύτερα. Απλως, όσο και να μην το καταλαβαίνεις, εμενα τα λεγόμενά σου μου θύμισαν την περίπτωση. Και δε λεω οτι θα χωρίσεις επειδή το έπαθα εγω, λεω απλως να το δουλέψεις και να μη το αφήσεις. Αλλα και πάλι εσυ ξέρεις.

Λοιπόν! Δεν ξέρω από που να ξεκινήσω... Αρχικά να πω ότι από το Γυμνάσιο περίπου και εγώ και οι αδερφές μου είχαμε χαρτζιλίκι. Κάθε 15 μέρες, που πληρώνονταν οι γονείς μου, ένα σταθερό ποσό που δε θυμάμαι πόσο ήταν. Πάντως όχι κάτι τρελό. Η λογική ήταν να μάθουμε να διαχειριζόμαστε τα χρήματα. Μπορώ να πω ότι έπιασε το κόλπο. Ποτέ δε ζητήσαμε κάτι παραπάνω, κάναμε αποταμίευση και πολλές φορές επιλέγαμε να αγοράσουμε μόνες μας κάτι για το δωμάτιό μας. Σε συζητήσεις με άλλους γονείς και παιδιά που τους έδιναν χρήματα κάθε φορά που χρειάζονταν κάτι, εμείς χαλάγαμε πολύ λιγότερα. Διαφωνώ πλήρως με την τοποθέτηση ότι όλοι οι έφηβοι θα κάνουν κάτι κρυφά, άρα απαγορεύεις τα απλά για να μην κάνουν κάτι χειρότερο. Οι γονείς μου, ο πατέρας μου βασικά, ήταν αρκετά αυστηροί με τις μεγαλύτερες αδερφές μου στην εφηβεία. Η μεγαλύτερη πολύ συνεσταλμένη. Η δεύτερη πολύ αντιδραστική. Όσο της απαγόρευαν τόσο αντιδρούσε. Κάπνιζε, το είχε σκάσει και μια φορά από το σχολείο στην Γ Γυμνασίου και την έψαχνε ο διευθυντής! Προφανώς οι απαγορεύσεις δε δούλεψαν. Εγώ από την άλλη, ήμουν πολύ ήσυχη και συνεσταλμένη. Δεν έβγαινα σχεδόν ποτέ στην εφηβεία και γενικότερα, παρόλο που οι γονείς μου είχαν χαλαρώσει, δεν έβρισκα το λόγο να κάνω κάτι σαν επανάσταση. Για μένα το παν είναι να είσαι κοντά στο παιδί. Όχι να απαγορεύεις. Να συζητάς, να συμβουλεύεις και να είσαι δίπλα του. Εξάλλου η κόντρα φέρνει κόντρα. Επίσης να σας πω ότι στο Λύκειο συνηθίζαμε με τις φίλες μου όταν καλοκαίριαζε να κάνουμε μια μέρα κοπάνα από το σχολείο, να πάρουμε το λεοφωρείο και να πάμε για μπάνιο. Φυσικά και οι γονείς μας το ήξεραν. Η μαμά μου πήγαινε και δικαιολογούσε και τις απουσίες . Αλλά μιλάμε για μια μέρα το χρόνο. Δε χρειαζόταν να το κάνουμε κρυφά. Αν μας το απαγόρευαν ίσως το κάναμε και πιο πολλές φορές από αντίδραση. Ας πάω και στο επίμαχο θέμα... Θα πω μια προσωπική μου εμπειρία. Πριν παντρευτώ είχα μια σχέση οκτώ χρόνων. Τα τελευταία χρόνια της σχέσης δούλευα μακριά από την πόλη μου και ερχόμουν κάθε σαββατοκύριακο. Με το αγόρι μου αισθανόμουν πολύ καλά. Τον αγαπούσα, είχαμε μεγαλώσει μαζι και περνούσαμε πολύ ωραία. Καθε σκ που ερχόμουν ανυπομονούσα να τον δω, να βγούμε, να πούμε τα νέα μας. Περνούσαμε πολύ καλά. Υπήρχε τρυφερότητα, συντροφικότητα και αγάπη. Όμως τα τελευταία ένα - δύο χρόνια (δεν θυμάμαι ακριβώς) είχα χάσει το ερωτικό μου ενδιαφέρον. Ήθελα πολύ να τον δω και να περάσουμε χρόνο μαζι, να γελάσουμε, να αγκαλιαστούμε, αλλά προσπαθούσα να αποφύγω το σεχ. Πίστευα ότι είναι μία φάση και ότι είναι δικό μου θέμα. Ότι δεν έχει να κάνει με τον ίδιο, αλλά όποιος και να ήταν δεν θα είχα όρεξη. Πίστευα επίσης ότι είναι κάτι παροδικό. Διαβάζοντας αυτά που γράφει η @little lamb πραγματικά μου ήρθαν στο μυαλό τα δικά μου. Το είχαμε συζητήσει. Ήμουν σίγουρη ότι κάποιο δικό μου θέμα ήταν και όποιον και να είχα απέναντί μου το ίδιο θα ήταν. Μέτα από κάποιο καιρό χωρίσαμε για άλλους λόγους. Όταν αργότερα έκανα άλλη σχέση πίστευα ότι θα είχα το ίδιο θέμα. Καμία σχέση! Τότε κατάλαβα ότι προφανώς και είχα βαρεθεί στην προηγούμενη σχέση, απλώς δεν το καταλάβαινα. Μπερδευόμουν με τα συναισθήματά μου. Υπήρχε αγάπη, τρυφερότητα, αλλά από πλευράς μου είχε χαθεί το ερωτικό ενδιαφέρον, το οποίο το θεωρώ πολύ βασικό σε μία σχέση. Δε λέω ότι είναι ίδια περίπτωση, αλλά θα σου έλεγα να το προσέξεις. Επίσης, εμένα αυτό που μου "χτυπάει" κάπως περίεργα είναι το γεγονός ότι σε μπλοκάρει ο γονεικός σου ρόλος. Σε κάθε περίπτωση, εντελώς φιλικά και χωρίς παρεξήγηση, εγώ αν ήμουν στη θέση σου και συνεχιζόταν για αρκετό διάστημα αυτή η κατάσταση, θα το συζητούσα με έναν ψυχολόγο.

Χα χα! Γεγονός είναι ότι ΟΛΑ τα ιδιωτικά σχολεία υπάγονται στο υπουργείο Παιδείας. Και φυσικά δεν αποφασίζουν μονα τους ποτε θα ανοίξουν, ποτε θα κλείσουν κτλ. Ακόμα τουλάχιστον... Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι πως είναι δυνατόν να μην το γνωρίζει κάποιος που υποτίθεται δουλεύει σε ιδιωτικό σχολείο. Είναι μια απορία απο τις πολλές που μου έχουν δημιουργηθεί, αλλα απάντηση δεν πήρα ουτε στις υπόλοιπες, επομένως φαντάζομαι ουτε τωρα θα παρω.

Ποσο είναι η χοριακη και δε βλέπουν κυημα;