MagdaP

Δε λέω... Αισθάνομαι πολύ όμορφα όταν κοιμάμαι με τον μικρό μου (όχι συχνά) αλλά δεν ξεκουραζομαι. Και πραγματικά απορώ πως χωράνε όσοι κοιμούνται μαζί και οι τρεις σε ένα κρεβάτι. Εμείς αν ξαπλώσουμε και οι τρεις είναι αδύνατο να κοιμηθουμε. Δεν χωραμε ούτε να αλλάξουμε πλευρό. Τι κρεβάτια έχετε βρε κορίτσια; αεροδρόμια;

Λογικό το βρίσκω. 5-6 μηνών είναι αρκετά μεγάλο για να δεχτεί κάτι καινούριο. Για τον παραπάνω λόγο. Πάντως όσα παιδιά ξέρω που από πολύ μωρά τα έβαζαν στο καροτσι δεν αντεδρασαν ποτέ. Τον γιο μου τον εβαλα πρώτη φορά στο καροτσι 7 ημερών και πήγαμε την πρώτη μας βόλτα. Από τότε υπήρξαν αμέτρητες βόλτες με το καρότσι που ο μικρός έδειχνε να απολαμβάνει. Μέχρι τους 8-9 μήνες είχα το καρότσι στραμμενο προς εμάς για να έχει οπτική επαφή. Από κει και πέρα το γύρισα μπροστά για να εξερευνά τον κόσμο! Όσον αφορά στην αγκαλιά δεν του τη στέρησα ποτέ αλλά δεν τη ζητούσε ιδιαίτερα. Τώρα που πλησιάζει τα 5, και πιο μικρός από τότε που άρχισε να επικοινωνεί, έρχεται πολλές φορές μέσα στη μέρα και μας αγκαλιάζει. Και φυσικά του προσφέρουμε απλόχερα την αγκαλιά μας την οποία απολαμβανουμε κι εμείς. Το ότι δεν τον είχαμε συνέχεια στα χέρια μωρό (δεν το ζητούσε κιολας) δεν τον επηρέασε κάπου αρνητικά, ίσα ίσα το αντίθετο θα έλεγα. Ίσως είναι και στο παιδί. Πάντως δε μπορώ να διανοηθω το μωρό μου να κλαίει και να το αφήσω για να μην κακό μάθει. Σίγουρα το κάθε παιδί είναι διαφορετικό αλλά νομίζω ότι κάποια πράγματα ίσως τα προκαλουμε κι εμείς με τη συμπεριφορά μας. Όσο για τη συγκοιμιση έχω διαβάσει ότι κάνει καλό στο παιδί αλλά έχω τις αμφιβολίες μου για το πόσο κάνει καλό στην οικογένεια. Προσωπικά εάν έπρεπε να κοιμάμαι με ένα μωρό συνέχεια απλά δεν θα κοιμομουν ποτέ. Ακόμα και τώρα που όταν αρρωσταινει κοιμάται μαζί μου (ο μπαμπάς στο παιδικό γιατί δεν χωραμε και οι τρεις) εγώ μένω αυπνη. Φοβάμαι μην τον πλακώσω, μην τον ζορισω... Δε μπορώ να κοιμηθώ. Εκτός αυτού νομίζω ότι με τη συγκοιμιση δημιουργείται πρόβλημα και στο ζευγάρι. Επειδή όμως δεν θέλω να νιώθει ανασφάλεια μόνος του πολλές φορές τα βράδια (παλαιότερα πολύ πιο συχνα) όποτε με φωνάζει πηγαίνω δίπλα του, τον αγκαλιαζω, του δίνω κι ένα φιλάκι και φεύγω. Πιο παλιά είχα δίπλα στην κούνια του ένα κρεβάτι και ξαπλωνα για όση ώρα με είχε ανάγκη. Πολλές φορές με έπαιρνε και ο ύπνος εκεί. Τώρα που μεγάλωσε του αρκεί η αγκαλιά και το φιλί.

Η αλήθεια είναι ότι, από την εμπειρία μου και μόνο, θα συμφωνήσω. Δεν ξέρω αν έτυχε στο δικό μου το παιδί αλλά από μωρό δεν ήθελε πολλές αγκαλιές. Γενικά, παρόλο που κι εγώ ήμουν πρωτάρα μαμά, μπορώ να πω ότι ήμουν αρκετά άνετη από την αρχή με το μωρό. Σίγουρα έπαιξε ρόλο ότι είχα ζήσει από κοντά ήδη τέσσερα μωρά από τις αδερφές μου οπότε όταν ήρθε το δικό μου ήξερα πολύ καλά τι να κάνω. Η αίσθηση που έχω και από όσα έχω διαβάσει, είναι ότι το μωρό το αντιλαμβανεται αυτό. Δηλαδή, αν μία μαμά είναι μέσα στο άγχος και την ανασφάλεια το μωρό το εισπράττει και είναι ανήσυχο. Ο δικός μου δεν έκλαιγε σχεδόν ποτέ, όχι μόνο για αγκαλιά αλλά ούτε και για να φάει. Παρόλο που ήταν φαγανος, όταν ξυπνουσε ακόμα και το βράδυ, δεν έκλαιγε απλά τον άκουγα και τον ταιζα. Και για να κοιμηθεί ακόμα σπάνια τον κοιμιζα στην αγκαλιά, συνήθως τον άφηνα στην κούνια του και αυτός κοιμόταν. Πάντως ποτέ δεν του στερήσα την αγκαλιά όταν μου τη ζητούσε. Κατευθείαν τον έπαιρνα αγκαλιά αν τυχαινε να κλαψει, αν και συνέβαινε αρκετά σπάνια. Όσο για την εξέλιξη έχω μα πω ότι είναι πολύ κοινωνικό, ανεξάρτητο και εύκολο παιδί. Επίσης, είναι και πολύ αγαπησιαρης, εκδηλωτικος και αγκαλιτσας. Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο, απλά αναφέρω τη δική μου εμπειρία.

Συγχαρητήρια!!! Εύχομαι ολόψυχα μια τελειομηνη εγκυμοσύνη!!!

Έτσι είναι. Από τον κύκλο εξαρτάται το πότε θα γίνει η ωορρηξια. Αν είναι μεγάλος θα γίνει αργότερα, αν είναι μικρός θα γίνει πιο γρήγορα. Πάντως από την ημέρα της ωορρηξιας η περίοδος έρχεται μετά από 14 μερες. Εγώ που έχω μικρό κύκλο 25 ημερων ωορρηξια κάνω συνήθως την 11η μέρα και μετά αφού περάσουν 14 μερες έρχεται η περίοδος. Είναι τσεκαρισμενο. Μετά από τη γέννηση του γιου μου καταλαβαίνω σε κάθε κύκλο την ωορρηξια μου. Υπήρξαν φορές που είχα ωορρηξια την 9η μέρα και διήρκεσε ο κύκλος 23 μέρες, ενώ κάποιες άλλες φορές είχα ωορρηξια την 12η, ή 13η μέρα με κύκλο 26 και 27 ημερών αντίστοιχα.

Ναι έτσι είναι. Από την ημέρα της ωορρηξιας η περίοδος έρχεται 14 μέρες μετά.

Η χοριακη έπεσε σήμερα στο 721 από 1650 που ήταν τη Δευτέρα. Ο γιατρός μου έδωσε το οκ να φύγω με την προϋπόθεση από Δευτέρα να παρακολουθώ την χοριακη. Είμαι στο καράβι και σε 10 ώρες περίπου θα είμαι στο παιδάκι μου! Η ψυχολογία μου είναι πολύ χάλια... Τώρα συνειδητοποιω τι έχει συμβεί. Ξέρω θέλει το χρόνο του... Σας ευχαριστώ και πάλι για τη συμπαράσταση. Dora εύχομαι όλα να σου πάνε καλά! Και σε όλες τις κοπέλες εύχομαι ότι καλύτερο!

Αχ, πως να είμαι; ανυπομονώ να γυρίσω στο παιδάκι μου αλλά ο γιατρός δεν με αφήνει... Πήγα χθες για υπερηχο και αυτό που έβλεπε το βλέπει ακόμα και πιστεύει ότι είναι μέσα στη μήτρα, σε λάθος θέση. Λέει ότι είναι πιο επικίνδυνο από το απλό εξωμητριο. Αν δεν πέσει η χοριακη κάτω από 600 δεν με αφήνει. Το θετικό είναι ότι πέφτει σιγά σιγά αλλά μου είπε να μην φύγω ακόμα. Θα πάω πάλι αύριο. Μου λείπει το παιδάκι μου πολύ...

Σου εύχομαι ότι καλύτερο πραγματικά! Σου γράφει μία κοπέλα που εδώ και τρία χρόνια έχει περάσει πολλά για δεύτερο παιδάκι... Ακόμα και αυτή τη στιγμή είμαι σε περίοδο αναρρωσης από την τελευταία μου περιπέτεια. Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου σε σένα και σε οποιαδήποτε κοπέλα προσπαθεί για παιδάκι να έρθουν όλα εύκολα, χωρίς δυσκολίες.

Κορίτσια προσπαθώ... Αισθάνομαι δυσπνοια κάποιες φορές και πόνο στον ώμο. Παρενέργειες από τη ναρκωση. Δυσκολεύομαι λίγο στις κινήσεις από τις τομες γιατί πονάω ακόμα αλλά κάνω υπομονή. Οι πληγές στο σώμα θα επουλωθουν, για τις πληγές στην ψυχή δεν είμαι σίγουρη... Εκεί που λες: τα έχω πάθει όλα. Τι άλλο να πάθω; όλα σε μένα θα συμβούν; η ζωή σε εκπλήσσει! Τα έχω κάνει όλα. Πήγα σε γυναικολογους, αιματολογους, εξωσωματικους... Έψαξα τα πάντα... Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω. Δεν ξέρω αν έχω τη δύναμη να ξαναπροσπαθησω... Είναι η πρώτη φορά που έχω αμφιβολίες αν πρέπει να το παλεψω άλλο... Φοβάμαι για την υγεία μου, σωματική και ψυχική. Ξέρω ότι θα το σκεφτώ αργότερα με ψυχραιμία απλά αυτή τη στιγμή νιώθω πολύ μπερδεμενη, στενοχωρημένη, σοκαρισμένη και απογοητευμένη... Ήθελα πολύ ένα παιδάκι ακόμα... Ήθελα να χαρίσω ένα αδερφάκι στον γιο μου που προσευχεται ο γλυκός μου να μας δώσει ο Θεός ένα μωράκι!! Δεν ξέρω αν έχω τη δύναμη πια... Σας ευχαριστώ και πάλι όλες...

Η χοριακη έπεσε λίγο. Βέβαια είναι από άλλο εργαστήριο αλλά από 2500 που ήταν τη Δευτέρα πήγε 2000. Ο γιατρός είπε θα βγω σήμερα, να μείνω Πάτρα και να επαναλάβω την χοριακη τη Δευτέρα στο νοσοκομείο. Αυτό θα κάνω. Σας ευχαριστώ για τη συμπαράσταση και τις ευχές.

Κάτι ύποπτο βλέπουν στη γωνία δεξιά. Μπορεί να είναι στο κερας της μήτρας που πρέπει να γίνει ανοιχτό χειρουργείο, να ανοίξουν τη μήτρα. Με είδαν πάλι τρεις καθηγητές στον υπερηχο. Μου πήραν αίμα για χοριακη. Αν πέφτει μάλλον παλινδρομησε και θα φύγω σήμερα. Αν ανεβαίνει θα με κρατήσουν να με παρακολουθησουν και μάλλον δεν θα γλιτωσω το χειρουργείο.

Καλημέρα. Μου συνέβη κάτι πολύ παράξενο... Έκανα λαπαροσκοπηση χθες το μεσημέρι. Πριν από αυτό με είχαν δει τρεις γιατροί (οι καλύτεροι του νοσοκομείου) συν ο γιατρός στο νησί και όλοι συμφώνησαν ότι αφού δεν βλέπουν κάτι στη μήτρα μάλλον είναι εξωμητριο. Στη λαπαροσκοπηση ο γιατρός είδε ότι η σαλπιγγα και οι δύο ωοθηκες είναι σε άψογη κατάσταση και πουθενά το εξωμητριο!!! Που πήγε το μωρό; το καταπια;;; Ο γιατρός είπε ότι δύο ενδεχόμενα υπάρχουν. Ή ήταν κάτι που ξεκίνησε μέσα στη μήτρα και αποβλήθηκε μόνο του, πράγμα που το θεωρώ απίθανο αφού δεν είχα καθόλου αίμα. Ή μπορεί να είναι μέσα στη μήτρα σε λάθος θέση που δεν το πιάνει ο υπερηχος και θα πρέπει να κάνω ανοιχτό χειρουργείο για να καθαριστει η μήτρα!!! Τι να πω; δεν ξέρω... Έχω μπερδευτεί.

Δυστυχώς τα νέα δεν είναι καλά. Μάλλον εξωμητριο. Στη μήτρα δεν φαίνεται κάτι, δεξιά έχει κάποιες υποπτες ενδείξεις... Μετά τις τέσσερις θα πάω στο νοσοκομείο για λαπαροσκοπηση σήμερα ή αύριο... Ο Θεός βοηθός!!

Έχω περάσει πολλά για δεύτερο παιδάκι. Και το πρώτο δεν ήρθε εύκολα, ήρθε μετά από 1,5 χρόνο προσπαθειών. Ευτυχώς φυσιολογικά και με μια τέλεια εγκυμοσύνη. Το δεύτερο με παιδευει. Μπορεί να μην έρθει ποτέ τελικά... Δε λέω, υπάρχουν κοπέλες που παλεύουν χρόνια για το πρώτο και δεν έρχεται. Από ότι θυμάμαι κι εσύ ταλαιπωρηθηκες για παιδάκι. Επειδη στην πρώτη εγκυμοσύνη ήταν όλα άψογα από την αρχή με μια τεράστια χοριακη φοβάμαι πάρα πολύ. Και ο χειρότερος μου φόβος είναι το εξωμητριο γιατί αν μου αφαιρέσουν και την άλλη σαλπιγγα σβήνει τελείως το όνειρο για μένα του δεύτερου παιδιού. Και το θέλει τόσο πολύ και ο γιος μου! Κι έχω κάνει τα πάντα από εξετάσεις... Δεν ξέρω τι άλλο να ψάξω. Τέλος πάντων, σε λίγες ώρες μάλλον θα ξέρω. Δεν είναι και πολύ νωρίς πάντως... Αύριο κλείνω 2 εβδομάδες καθυστέρησης. Έχω μικρό κύκλο και είναι στάνταρ. Θα δούμε...