kotsifikos

θα αλλάξει πάρα πάρα πολύ! είναι πολυ μικρό ακομα το μωρό σου. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι αυτό που λέει και η έσπερος, να ενημερωθείς από νωρίς για το πρόγραμμα του βρεφικού και λιγο πριν ξεκινήσει να τον εντάξεις σε ένα παρόμοιο πρόγραμμα, εγώ αυτό είχε προσπαθήσει να κάνω όταν ξεκίνησε ο γιος μου.

Και εγώ θα σου έλεγα να μην την πιέσεις να μείνει παραπάνω αφού ακόμα το παιδί δεν είναι έτοιμο, ενδεχομένως να θέλει περισσότερο χρόνο προκειμένου να συνηθίσει την νέα κατάσταση. Καταλαβαίνω πως οι νηπιαγωγοί βιάζονται ομως η μικρή δεν είναι έτοιμη ακόμα, εκείνοι είναι που θα πρέπει να βοηθήσουν περισσότερο την κατάσταση, κυρίως εκείνοι πρέπει να βρουν τρόπο να την κάνουν να νιώσει ασφάλεια στο δικό τους περιβάλλον, βέβαια να έχεις στον νου σου πως τα παιδιά μας μας διαβάζουν καλύτερα από όλους, μπορεί να μην της λες με λέξεις αυτά που νιώθεις όμως εκείνη σε καταλαβαίνει. Σε αγχώνει το γεγονός ότι δεν έχει ακόμα προσαρμοστεί και εκείνη το βλέπει, να είσαι σίγουρη.

Ένα βήμα την φορά, για αρχή πρέπει να συνειδητοποιήσετε τι συμβαίνει, μετά να δείτε έναν γιατρο που θα σας καθοδηγήσει, και έπειτα βλέπετε τι θα κάνετε.

Όχι αυτό που περιγράφεις δεν μπορεί να συμβεί με την κοπέλα, η κοπέλα θα πρέπει να βρει τρόπο να το διαχειριστεί ήρεμα και ωραία, αν δεν μπορεί να το διαχειριστεί όπως χρειάζεται τότε δεν πρέπει να την αφήσεις μόνη με το παιδί σου. Πλέον στις περισσότερες εταιρείες οι χώροι βιντεοσκοπούνται, γιατί σας κάνει εντύπωση το ότι μία μητέρα θέλει να κάνει το ίδιο με τον άνθρωπο που μένει με το παιδί της? Στα σουπερ μάρκετ, στα μεγάλα καταστήματα, στις τράπεζες, παντού υπάρχουν κάμερες...γιατί να μην υπάρχει και σπίτι μας?

Εννοείται έχουμε όμως η αλήθεια είναι πως δεν αφήνω περιθώρια πολλά γενικά, όσες φορές έχει παέι να συμβεί κάτι τέτοιο λέω ευθέως να μην τον πιέζουν και πως δεν θέλει αυτή την στιγμή αγκαλιά, δεν ξέρω αν δεν ήμουν τόσο άμεση αν θα επέμεναν αλλά δεν το σκέφτομαι ιδιαίτερα. Έχει να κάνει με τον άνθρωπο αυτό, εγώ γενικά ότι έχω να πω το λέω έτσι άμεσα οπότε λίγο με έχουν συνηθίσει. Γενικά ότι με ενοχλεί και έχει να κάνει με το παιδί μου το λέω, δεν σκέφτομαι αν θα παρεξηγηθεί κανείς, όχι γιατί είμαι αναίσθητη ή δεν με νοιάζουν οι δικοί μου, αλλά γιατί μπροστά στο καλό του παιδιού μου δεν με νοιάζει να γίνω δυσάρεστη στους άλλους. Πολλοί με λένε παράξενη και υπερβολική (ακόμα και η μαμά μου ) όμως δεν με πειράζει καθόλου, ίσως να είναι και η αλήθεια αυτή, αλλά ως μητέρα κάνω αυτό που κρίνω καλό για το παιδί μου.

Ακούς και βλέπεις τόσα κάθε μέρα που στο τέλος δεν εμπιστεύεσαι κανέναν...ένας από τους λόγους που διάλεξα παιδικό ήταν αυτός, αλλά και πάλι ποτέ δεν είσαι ήρεμος.

Νομίζω πως δεν έχει να κάνει με την πρόοδο των παιδιών τους αλλά με την νοοτροπία τους, ίσως νομίζουν πως έτσι μαθαίνουμε τι γίνεται σπίτι τους... που προσωπικά μου φαίνεται αστείο αυτό αλλά τι να κάνεις, ο καθένας όπως το βλέπει. Και εγώ δεν έχω θέμα να πω για τον γιο μου αλλά σε αυτά τα άτομα το έκοψα. Να μην απολογείσαι για το ότι δεν θέλει αγκαλιά, δεν υπάρχει λόγος, ειδικά όταν το παιδί αντιδρά έτσι, δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να βρεις δικαιολογία. Εμένα ο γιος μου υπάρχουν στιγμές που δεν θέλει ούτε την δική μου αγκαλιά, και φυσικά δεν επιμένω πόσο μάλλον ενός ξένου. Όταν τα παιδιά λένε ''οχι'' είναι ''όχι'' χωρίς δικαιολογίες, χωρίς απολογίες χωρίς τίποτα...είναι απλά ''όχι'',μην το διογκώνεις στο μυαλό σου. Είναι άνθρωπος με άποψη και προσωπικότητα, δεν είναι κούκλα για να παίζει ο καθένας, γιατί να μάθει το παιδί πως πρέπει να πιέζεται και να δέχεται κάτι που δεν της αρέσει για να μην δυσαρεστηθούν οι γύρω του?? Δεν είναι καλύτερο να μάθει πως όταν κάτι δεν μας αρέσει και δεν το θέλουμε δεν θα το δεχθούμε?

Ρε έσπερο και εμένα αυτό με κάνει να νιώθω άβολα, λες και ρώτησα κάτι αδιάκριτο. Πάντως εγώ πλέον σε τέτοια άτομα δεν ρωτάω τίποτα γιατί πολλές φορές με έχουν φέρει σε δύσκολη θέση με την απάντηση τους, ας μου πουν ότι θέλουν εκείνοι.

Αυτός ο συγγενής που σου το είπε αυτό είναι ειδικός? είναι παιδίατρος?αναπτυξιολόγος? ως τι έκανε αυτή την αναφορά? Περίμενε την Δευτέρα να πάτε στην παιδίατρο να δεις τι θα σου πει, αν και πάλι δεν καθυσηχαστείς τότε οκ να το ψάξεις, όμως δεν γίνεται να κάθεσαι και να ακούς ότι σου λέει ο καθένας και να σε τρώει το άγχος. Αν συνεχίσεις έτσι θα τρελαθείς στο τέλος, ξέρεις τι έχεις ακόμα να ακούσεις??? κλείσε τα αφτιά σου και άκου ΜΟΝΟ τους ειδικούς και φυσικά το ένστικτο σου , αν εσύ ως μητέρα ξέρεις το παιδί καλύτερα από τον καθένα. Μην αφήνεις κανέναν να έχει άποψη για το τι συμβαίνει με το παιδί σου, σήμερα είναι το βάρος, αύριο θα είναι το ύψος, μετά η ομιλία και πάει λέγοντας. Μην το κάνεις αυτό σε σένα και το παιδί σου. Έλεος πια με τον καθένα που θέλει να έχει άποψη !

Να του το πείς ακομα και αν είναι πολυ στενός συγγενής, στο κάτω κάτω σημασία έχει πως νιώθει το παιδί σου, και όχι να μην παρεξηγηθεί ο συγγενής. Όταν λέει πως δεν θέλει αγκαλιά και φιλιά από τους άλλους δεν θέλει..(άσε που εδώ που τα λέμε το λογικό είναι αυτό ) δεν πρέπει να πιέζεται να δεχθεί αυτό το παιχνίδι από τον θείο αφού δυσανασχετεί τόσο πολυ, άκου το παιδί σου, άκου το όχι που λέει εκείνη την στιγμή χωρίς να φοβάσαι μην παρεξηγηθεί ο θείος ή ο κάθε θείος . και πολυ καλά θα κάνεις. Μα αφού βλέπει πως δεν αρέσει στο παιδί και εσύ του το λές γιατί συνεχίζει? εεε προκαλεί τελικά να του το πεις πιο ωμά και να παρεξηγηθεί. Και πάλι, δεν πειράζει, προσωπικά αν υπήρχε άτομο που ''πίεζε'' τοσο πολύ το παιδι μου για αγκαλιά ενώ εκείνο δεν ήθελε καθόλου δεν θα με ένιαζε να παρεξηγηθεί.

Bρε κορίτσι μου γιατί προσπαθείςνα βγάλεις διάγνωση από το ιντερνετ? Μην τα ψάχνεις αυτά, για να σου φύγει αυτό το άγχος κλείσε ραντεβού σε άλλον ωρλ αφού ο γιατρός που σε παρακολουθεί είναι εκτός, μην κάθεσαι στην κατάσταση που είσαι να στρεσάρεσαι έτσι. Εγώ στην εγκυμοσύνη αυτό που είχα ήταν πως τα αφτιά μου βούηζαν συνέχεια, όλη μέρα και όλη συνέχεια, και βούλωναν για κάποιες ημέρες, μετά ξεβούλωναν μόνα τους και μετά πάλι το ίδιο. Πήγα σε ωρλ και μου ειχε πει πως κάτι γίνονταν λόγω εγκυμοσύνης (δεν θυμάμαι την ακριβή επιστημονική εξήγηση που έδωσε όμως ο λόγος ήταν η εγκυμοσύνη) , μου είχε πει πως μόλις γεννήσω θα περάσει και έτσι και έγινε, απο την στιγμή που γέννησα τελείωσε και αυτή η ταλαιπωρία. Όπως και αν έχει πήγαινε σε έναν γιατρό έτσι ώστε να ηρεμίσεις.

Να επιμείνεις, εφόσον το παιδί δυσφορεί από αυτή την αντίδραση αυτό να κάνεις.

Στα 9 από τα 10 σπίτια που μπαίνει μία νταντα έχουν κάμερες, το θεωρώ βασικό να υπάρχει ειλικρινά, οι γονείς αυτοί τους εμπιστεύονται τα παιδιά τους φυσικά και πρέπει να βλέπουν ανά πάσα ώρα και στιγμή τι συμβαίνει με το παιδί τους. Εγώ τώρα όσον αφορά το κινητό θα ζητούσα να ασχολείται με αυτό μόνο τις ώρες που το παιδί κοιμάται, όπως ακριβώς κάνω και εγώ. @Έσπερος καλό είναι να ξεκινήσεις σιγά σιγά να του μιλάς και να τον προετοιμάζεις για το τι θα έρθει. Με την νταντά να είσαι ξεκάθαρη από την αρχή για το τι θες και τι όχι. Θα σε συμβούλευα να μην δώσεις καθόλου την εναλλακτικής της τηλεόρασης ή του you tube, στην τελική δεν προσφέρουν τίποτα σε ένα μωρό 20 μηνών. Σε αυτή την ηλικία υπάρχουν χίλια δυο πράγματα που θα μπορούν να κάνουν μαζί. Εγώ θα επιμείνω και στην κάμερα, καλό είναι να υπάρχει, και φυσικά η ίδια θα γνωρίζει ότι ελέγχεται.

Εμένα κοντεύει 4 και πάλι θέλει κάποιον μαζί του για να κοιμηθεί. Όπως έχω ξαναγράψει εμένα αυτό μου αρέσει, είναι η ώρα μας, η στιγμή της ημέρας που και οι δύο είμαστε ήρεμοι, ξαπλωμένοι στο κρεβάτι του και διαβάζουμε παραμύθι, επίσης εκείνη την στιγμή που είναι χαλαρός μπορεί να συζητήσει για ότι συνέβη μέσα στην ημέρα, κάτι που τον στεναχώρησε ή κάτι που τον έκανε να χαρεί πολυ, και αυτό για μένα είναι σημαντικό γιατί έτσι μου λέει πράγματα που μέσα στην ημέρα δεν έχει βρει την κατάλληλη στιγμή να μου τα πει.

Έχεις πράγματι ύφος όμως καταλαβαίνω την αγανάκτησή σου γιατί τα έχω ζήσει και εγώ όλα αυτά. Όσα χρόνια προσπαθούσα εγώ για το παιδί όλοι στον κύκλο μου έκαναν παιδιά, και όταν λέω όλοι εννοώ όλοι, αδέρφια ξαδέρφια κουνιάδες, φίλοι κουμπάροι όλοι! Και το κάθε ζευγάρι αυτά τα χρόνια έκανε ένα και δύο και άλλα ζευγάρια και τρία παιδιά! Όμως κάτι που εμένα με βοήθησε ήταν ότι ποτέ δεν σύγκρινα εκείνους με εμάς, ποτέ, και αυτό θεωρώ πως είναι το λάθος σας, συγκρίνεις και αυτό κάνει την κατάσταση ακόμα πιο δύσκολη. Η κάθε κατάσταση είναι διαφορετική, από τα γραφόμενα σου καταλαβαίνω πως όχι μόνο ο άντρας σου αλλά ούτε εσύ μπορείς να δεχθείς την κατάσταση. Η επιστήμη έχει προχωρήσει πάρα πολυ (ευτυχώς για εμάς) και έτσι μπορεί κάθε ζευγάρι να βοηθηθεί και να αποκτήσει παιδί. Έχεις την εντύπωση πως όλοι όσοι κατέφυγαν σε υποβοηθούμενη αναπαραγωγή γνώριζαν τι θα περάσουν πριν έρθει η ώρα αυτή? Κανένας δεν ονειρεύεται πως θα κάνει έτσι παιδί όμως ποτέ δεν ξέρεις πραγματικά πως μπορεί να τα φέρουν οι καταστάσεις. Δεν μπορώ να καταλάβω την φράση ''ανδρικός εγωισμός'' ειλικρινά, ο ανδρισμός δεν είναι ανάλογος του αριθμού των σπερματοζωαρίων. Όσο και αν δεν το πιστεύεις ο τρόπος ζωής επηρεάζει την γονιμότητα, το ότι καπνίζεις δεν σημαίνει πως απαραίτητα πως δεν θα μπορείς να τεκνοποιήσεις, όμως το να διακόψεις το κάπνισμα σίγουρα θα κάνει τα πράγματα καλύτερα γιατί επιβαρύνει πάρα πολυ, το ίδιο φυσικά ισχύει και για το αλκόολ. Καταλαβαίνω πως και οι δύο βιώνεται το πρώτο σοκ, ίσως θέλετε χρόνο λίγο να δεχθείτε την κατάσταση και να προγραμματίσετε το επόμενο βήμα. Ηρέμησε όμως πρώτα, όλα θα γίνουν στην σειρά τους.