kotsifikos

Σε καταλαβαίνω γιατί και εγώ τα ίδια κάνω. πως είναι σήμερα η μικρούλα?

πολύ αισιόδοξο το μήνυμα σου!!!Με το καλό το μωράκι σας.

Είμαι σίγουρη πως καταλαβαίνεις αυτό που λέω, παιδιά μεγαλώνεις φυσικά και ξέρεις. Σκοπός της συζήτησης δεν είναι να βάλουμε σε μία ζυγαριά το βάρος που σηκώνει η κάθε μία από εμάς. Σκέψου πως το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας δεν μπορεί , όπως εσύ, να καταλάβει αυτό το ''δεν έχω καλές αναμνήσεις'', και όμως συμβαίνει αρκετά συχνά, απλά καμία δεν τολμάει να μιλήσει την στιγμή που το ζει αυτό. Επειδή αναφέρεις λεξούλες / δοντάκια / βήματα, απλά να επισημάνω πως η αναφορά εδώ γίνεται για τις πρώτες εβδομάδες του μωρού, για την λοχεία και λίγο αργότερα., για αυτές τις δυσκολίες. Όταν το παιδί φτάσει στην φάση που βγάζει δόντια και λεει λεξούλες όλα έχουν μπει σε μία σειρά.

Σε καταλαβαίνω γιατί και εγώ το ίδιο παθαίνω!

Κοίτα μίλα και με έναν δερματολόγο να σου πει τι μπορεί να φταίει, μπορεί να σου προτείνει κάτι εναλλακτικά. Μπορεί να έχει αλλεργία σε ένα συγκεκριμένο συστατικό, τουλάχιστον να ξέρεις τι να αποφύγεις.

κοίτα υπερβολή δεν είναι, γιατί τουλάχιστον έτσι έχεις αποκλείσει τον κοβιντ. Η παιδίατρος τι σας είπε? εύχομαι περαστικά!!

Δεν έχω σοσιαλ οπότε δεν ξέρω τι παίζει εκεί, ειλικρινά όμως χάρηκα όταν κατάλαβα πως αυτό που ένιωθα ήταν ανθρώπινο και δεν με καθόριζε ως μητέρα!!! Επίσης τα γράφω μήπως και βοηθηθούν οι νέες μητέρες και νιώσουν λιγότερο μόνες, γιατί η αλήθεια είναι πως είναι μεγάλη ανακούφιση όταν κάποιος σου λέει ''έχεις δίκιο που νιώθεις έτσι'' δεν θα σε ξεκουράσει σωματικά όμως ψυχικά θα δώσει μεγάλη δόση δύναμης. Εγώ πέρασαν χρόνια ώστε να μιλήσω για αυτά που ένιωθα τότε..πέρασαν χρόνια μέχρι να συνειδητοποιήσω τι ήταν αυτό που με έκανε να νιώθω άσχημα τότε.

Τεστ μετά την έναρξη των συμπτωμάτων, εγώ όταν κόλλησε ο γιος μου είχα οδηγία πως ΑΝ θέλω να κάνω τεστ να το κάνω μετά της 5-7 ημέρα του θετικού , και έτσι και έκανα.

Χωρίς καμία διάθεση κριτικής, να σου πω πως υπάρχουν γυναίκες που νιώθουν έτσι όπως περιγράφει η έσπερος, και εγώ ήμουν μία απο αυτές. Ο γιος μου ήρθε πολύ συνειδητά, μετά από πολλές εξωσωματικές και πολλά χρόνια προσπαθειών, στα 35 μου χρόνια. Περίμενα πως και πως να τον πάρω στην αγκαλιά μου, και ήμουν πολύ ευτυχισμένη πραγματικά, ΟΜΩΣ ήμουν και λυπημένη, γιατί δεν κοιμόμουν, γιατί είχα άγχος, γιατί είχα ένα μωρό που έκλαιγε συνέχεια, που δεν χόρταινε με τίποτα, που δεν κοιμόνταν σχεδόν καθόλου, κυρίως όμως ήμουν χαμένη γιατί δεν είχα έναν άνθρωπο να μιλήσω, καθώς η κοινωνία απαιτούσε εγώ τότε να είμαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος που δεν νιώθει τίποτα αρνητικό, επειδή αν μιλούσα ίσως να έλεγαν πως ήμουν κακή μαμά, άν έλεγα πως νυστάζω και θα πέσω κάτω από την κούραση κάποιος θα έλεγε 'μη μιλάς καθόλου τόσα πέρασες για να το κάνεις'' - όπως έτσι μου είχε η μαμά μου όταν την είχα πάρει τηλ να έρθει να κρατήσει το παιδί να κοιμηθώ μία ώρα καθώς από την αυπνία δεν μπορούσε καθόλου να λειτουργήσει το μυαλό μου, γιατί θα με έλεγαν ''αχάριστη'' που δεν εκτιμώ αυτό που έχω και γκρινιάζω, για χίλιους δυο λόγους σιώπησα και βίωνα μία βουβή θλίψη που με κρατούσε μακριά από κάθε τι θετικό εκείνη την περίοδο, και εγώ ήμουν τυχερή γιατί ανέκαμψα σχετικά γρήγορα και τελικά έζησα - και ζω, πολύ πολύ πολύ γεμάτα την κάθε στιγμή με το θαύμα μου!!!!! Είναι έξι ετών και ακόμα τον χαζεύω πάνω από το κρεβάτι του όταν κοιμάται, γιατί ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω πως είναι το παιδάκι μου, γιατί όσα και αν πω δεν περιγράφουν την διάσταση που έχει η αγάπη που έχω στο παιδί μου....παρόλα αυτά τρέμω στην ιδέα να ξαναζήσω εκείνους τους μήνες. Η διαφορά τότε με τώρα είναι πως ΑΝ ποτέ έκανα δεύτερο παιδί δεν θα είχα αυτό το φορτίο της ενοχής πάνω μου.

Ξέρεις πόσες γυναίκες θα είχαν ανάγκη να ακούσουν αυτά τα λόγια κάποια στιγμή?

Από την αρχή έως το τέλος όλο σωστό!!!! Καθόλου κάπως δεν είναι αυτό που λές!!!είναι η αλήθεια, και είναι τα λόγια που επίσης πρέπει να ακούσει η κοπέλα!

Αν έχεις άσπρες τα χρωμοσαμπουαν δεν κάνουν τίποτα. Καλή είναι η ινοά, όπως και του κορέ, είναι χωρίς αμμωνία αυτές οπότε πολύ πιθανό να σε πειράξουν λιγότερο.

Αυτό που πολλοί συμβουλεύονται τους παπάδες για θέματα υγείας ειλικρινά με ξεπερνάει!

Δεν είναι αμαρτία αυτό που νιώθεις, γιατί αυτό νιώθεις, άκου τα συναισθήματα σου και μίλα με έναν ειδικό μόνο καλό θα σου κάνει.

Αρκετά παιδιά το έχουν κάνει αυτό, πιο πολύ πιστεύω πως το βλέπει ως παιχνίδι και το κάνει. Υπάρχει περίπτωση να είναι προσπάθεια να καθαριστεί??