kotsifikos

Άλλο πάλι και αυτό, μα δεν θα έπρεπε να ενημερώσουν τους γονείς είτε δεχθούν είτε όχι τα παιδιά τους? Έστω να τους ενημερώσουν με ηλεκτρονική αλληλογραφία αν είναι τόσο δύσκολο να τηλεφωνήσουν σε όλους τους γονείς.

Ναι καταλαβαίνω τι εννοείς.Σε αυτές τις ηλικίες θέλει επανάληψη πολλη προκειμένου να κατακτήσουν πράγματα. (όχι πίεση εννοείται, γιατί από ότι καταλαβαίνω εσύ αυτό θες να αποφύγεις, να πιέσεις το παιδί σου-ή λάθος κατάλαβα?). Σε πολλά βέβαια μας καθοδηγούν οι ανάγκες των παιδιών μας, πχ εμένα όταν ο γιος μου ήταν μικρότερος ήθελε να του δείξω εγώ πρώτα πως παίζεται το κάθε καινούριο παιχνίδι, ήθελε να καθίσω δίπλα του μαζί του και να εξηγήσω τι γίνεται. (τώρα πλέον που έχει μεγαλώσει θέλει να το ψάξει μόνος του, όμως σαν μωρό ήθελε καθοδήγηση). Το κάθε παιδάκι γενικά είναι διαφορετικό και έχει τους δικού του χρόνους, εφόσον σε αγχώνουν πράγματα καλά θα κάνεις και θα ρωτήσεις τον γιατρό.

Βρε έσπερος πως θα μάθει κάτι αν δεν του το δείξεις εσύ? Αν εσύ δεν του πεις ''δείξε μου που είναι τα αφτάκια σου'' πως θα το κάνει μόνο του? Καταλαβαίνω πως σου φαίνονται σαχλαμάρες όμως με αυτόν τον τρόπο μιμούνται, να του δείχνεις τι θες να κάνει, να του μαθαίνεις και σιγά σιγά θα αρχίσει να παίρνει πρωτοβουλίες, ακόμα και στο παιχνίδι, στην αρχή θέλουν κάποιος να τους δείξει πως παίζεται το κάθε τι, μετά από μόνα τους αρχίζουν και δημιουργούν με την φαντασία τους. Γενικότερα εσύ του μαθαίνεις το κάθε τι και από εκεί και έπειτα θα αναπτύξει και εκείνος τις δεξιότητες του.

Εγώ θυμάμαι πως οι πρώτοι 3 μήνες ήταν ένα δράμα, είχα ένα μωρό στο σπίτι που δεν κοιμόταν ποτέ και που έκλαιγε συνέχεια, αυτούς τους μήνες δεν είχα κοιμηθεί πάνω από μία ώρα σερί, και αν είχα κοιμηθεί σύνολο 5ώρες (σπαστά βέβαια) το 24ωρο θα ήμουν τυχερή!!Άρχισε όμως νωρίς (μετά τους τρεις μήνες) να κοιμάται σερί, όμως ποτέ δεν κοιμήθηκε μέσα στην ημέρα (ελάχιστα όταν ξεκίνησε να περπατάει) και φυσικά ξυπνούσε και ξυπνάει 6-6:30 το πρωί, γενικά είναι από τα παιδιά που δεν θέλει να κοιμάται ιδιαίτερα! Ακούω παιδιά φίλων να λένε ''μαμά -μπαμπά, πάμε για ύπνο γιατί νυστάζω'' και ξέρω πως είναι μία έκφραση που πριν γίνει ο γιος μου 14-15 δεν θα την ακούσω!!! Τώρα σχετικά με τις φοβίες και τα άγχη δεν νομίζω πως θα φύγουν ποτέ...ρωτήστε τους γονείς σας αν έχουν πάψει ποτέ να έχουν άγχος για εσάς!

Εγώ θα κοιτούσα προς Εύβοια, έχει άπειρα μέρη να δεις και φυσικά πολύ πιο οικονομικά από ότι σε πιο τουριστικά μέρη. Δες προς Λίμνη ή Ροβιες, δεν ξέρω αν σου αρέσει και η Αγία Άννα.

Συγγνώμη για το οφ τοπικ αλλά ζήλεψα με αυτό που διάβασα καθώς στο δικό μας σπίτι συνέβαινε το αντίθετο, γνώριζα ότι δυσάρεστο συνέβαινε στον κόσμο και το σπίτι μας, οι γονείς μου συζητούσαν μπροστά μας (χωρίς να τσακώνονται) ότι πρόβλημα υπήρχε. Θυμάμαι έντονα όλα αυτά να μου δημιουργούν αυπνίες, και κυρίως δεν ένιωθα ελεύθερη, δεν ξέρω πως να το εξηγήσω, σαν να μην έζησα τα παιδικά μου χρόνια έτσι όπως θα ήθελα... Βέβαια μεγαλώνοντας κατάφερα να διαχειρίζομαι δυσάρεστες καταστάσεις όμως θα προτιμούσα όσο ήμουν παιδί να ζω σε ένα συννεφάκι και μεγαλώνοντας να ''εκπαιδευτώ '' στο πως θα αντιμετωπίζω τα δύσκολα. Εγώ ως παιδί δεν ήμουν καθόλου κακομαθημένη ούτε καλομαθημένη, λόγω καταστάσεων μεγάλωσα πριν την ώρα μου, σίγουρα όλα αυτά με έκαναν εντελώς ανεξάρτητη και δυναμική, όμως έχω καταλήξει πως τον γιο μου θα τον μεγαλώσω έτσι ώστε να χαρεί όσο μπορεί τα παιδικά του χρόνια, το παιχνίδι την ελευθερία την ξεγνοιασιά γιατί αυτά τα χρόνια δεν θα γυρίσουν ποτέ πίσω.

Γύρω στα 4 αρχίζουν και το καταλαβαίνουν αυτό αλλά και οι γονείς πρέπει να προσαρμόζονται στην κάθε περίσταση. Πχ δεν έχω από τον γιο μου την απαίτηση να κάθεται στην ταβέρνα (χωρίς να έχει κανένα απολύτως ενδιαφέρον) τρεις ώρες χωρίς να γκρινιάξει ή χωρίς να θέλει να ασχοληθώ μαζί του, να μιλήσουμε ή να παίξουμε μαζί. Θα βγω για φαγητό και θα καθίσω το πολύ 2 ώρες γιατί ξέρω πως μέχρι εκεί μπορεί να καθίσει και το παιδί, αν οι δύο ώρες γίνουν 3-4 δεν θα περάσει κανείς από εμάς καλά αλλά εκεί θα φταίω εγώ όχι το παιδί. Όμως όταν έρχεται κόσμος στο σπίτι ή πάμε εμείς σε ένα σπίτι που υπάρχουν παιδιά οπότε και το παιδί έχει πολλά πράγματα να κάνει είμαι λίγο πιο ''απαιτητική'' του εξηγώ πως τώρα μιλάω, εκείνος μπορεί να παίξει και ότι θέλει θα το συζητήσουμε αργότερα, δεν το έχει κατακτήσει ακόμα ολοκληρωτικά όμως είμαστε σε καλό δρόμο.

Εμάς έχει στην περιοχή μας πάντως παιδική χαρά όπου για την τσουλήθρα δεν έχει σκάλα να ανέβει το παιδί αλλά τοίχο αναρρίχησης, φαντάζομαι το έχετε δει και άλλες μαμάδες στην παιδική χαρά που πάτε ε? Εκεί να δείτε τσουλήθρα ανάποδη! Βέβαια δεν είναι για μικρά παιδιά, δεν θυμάμαι από ποια ηλικία και έπειτα επιτρέπεται, ο δικός μου εκεί ανεβαίνει ανάποδα γιατί ακόμα δεν νιώθει ασφαλής να ανέβει από τον τοίχο .

Για αυτό συνήθως στην είσοδο όλες οι παιδικές χαρές έχουν ταμπέλα που λέει πως απαγορεύονται μπάλες-ποδήλατα-πατίνια-και ζώα,

Μέχρι χθες δεν σκεφτόμουν πως μπορεί πολλές μητέρες να τις ενοχλεί όταν ένα παιδί ανεβαίνει ανάποδα την τσουλήθρα, ειλικρινά, (με προϋπόθεση βέβαια να μην εμποδίζει τα υπόλοιπα παιδιά από το παιχνίδι τους και να μην απειλεί να χυτπήσει κάποια άλλο) , όπως ποτέ δεν με ενόχλησε αυτό ακόμα και όταν ο γιος μου ήταν πολυ μικρός καθώς πηγαίνουμε στην παιδική χαρά από όταν ήταν 1 έτους. Στο δικό μου μυαλό ήταν δεδομένο πως ένα παιδί μπορεί να ανέβει την τσουλήθρα ανάποδα, δεν έβρισκα λόγο να μην το κάνει, και πραγματικά το παιδί μου είναι ιδιαίτερα οριοθετημένο και σέβεται τον εαυτό του και το σύνολο (στα πλαίσια που μπορεί για την ηλικία του), και εγώ δεν είμαι από τις μητέρες που θα δεις να κάθονται στο παγκάκι και να χαζεύουν στο κινητό, είμαι σε μία γωνία και παρακολουθώ.. Περισσότερο θα με ενοχλήσει ο γονέας τρώει σποράκια και πετάει κάτω τα τσόφλια (εκεί που παίζουν παιδιά) ή εκείνος που καπνίζει μέσα στην παιδική χαρά και ντουμανιάζει τα υπόλοιπα παιδιά (για να μην πω τα αποτσίγαρα που ρίχνουν κάτω), όπως επίσης θα με ενοχλήσει εκέινος που θα βρίζει ασύστολα αδιαφορώντας το ότι τον ακούν νήπια, αυτά με ενοχλούν περισσότερο από την ανάποδη τσουλήθρα. Για την ώρα.....να δεις που σε ένα χρόνο θα λέμε άλλα!!! Μεγαλώνουν και αλλάζουν αλλά ευτυχώς γίνεται σταδιακά και εμείς οι γονείς προλαβαίνουμε να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα.

Καταλαβαίνω τι εννοείς και από την οπτική που το βλέπεις δεν έχεις άδικο, όμως καμία μαμά εδώ δεν μίλησε για παιδιά που μένουν ανεξέλεγκτα, μιλάμε πάντα με δεδομένο πως υπάρχει εποπτεία και φυσικά παρεμβαίνει ο γονέας όταν χρειαστεί. Φυσικά και συμβουλεύεις το παιδί σου να μην δημιουργεί πρόβλημα στην ροή του παιχνιδιού των υπολοίπων, δεν είπα κάποια μητέρα πως το δικό μου παιδί θα παίζει όπως θέλει αδιαφορώντας για το τι επιπτώσεις έχει αυτό στο σύνολο. Όσο μεγαλώνει το παιδί σου θα δεις πως θα αλλάξεις κάποια δεδομένα σου. Εγώ δεν θα αφήσω το παιδί μου να χτυπήσει έτσι γιατί αν το δω να ανεβαινει την τσουλήθρα ανάποδα ενώ καποιο παιδί προσπαθεί να κατέβει θα τον σταματήσω, όπως θα τον σταματήσω αν πάει να περάσει μπροστά από κούνια που κάποιο άλλο παιδάκι κάνει.

Πριν τρία χρόνια έλεγα ότι εσύ τώρα, ευτυχώς με βοήθησε το ότι έχω φίλους και αδέρφια με μεγαλύτερα παιδιά και βλέπουν πιο μακριά από εμένα οπότε ήξεραν να με συμβουλεύσουν πόσο σημαντικό είναι το παιχνίδι με άλλα παιδιά, είτε σε παιδική χαρά είτε σε πάρκο είτε σε μία πλατεία. Μην με παρεξηγήσεις, δεν σου κάνω κριτική, η παιδική χαρά είναι μία μικρογραφία της σύγχρονης κοινωνίας που μεγαλώνουν τα παιδιά μας, δημιουργείται μία πρώτη επαφή με τον κόσμο, στην ζωή του πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που δεν θα υπολογίζουν τους κανόνες, αυτό τι σημαίνει? πως θα πρέπει να μένει περιορισμένο για αυτόν τον λόγο? Όσο και να δημιουργούν πρόβλημα τα μεγαλύτερα παιδιά είναι και αυτά παιδιά που θέλουν να παίξουν, όταν θα μεγαλώσουν περισσότερο τα παιδιά σας θα δείτε πόσο ''άσχημο'' είναι να βλέπουν οι γονείς με τα μικρότερα ως απειλή τα δικά σας παιδιά. Προσωπικά πάντα παρότρυνα τον γιο μου να παίζει να παίζει με μεγαλύτερα παιδιά γιατί είχε να αποκομίσει πολλά περισσότερα πράγματα από ότι αν έπαιζε με της ίδιας ηλικίας του.

Το θέμα είναι τα παιδιά να μάθουν πως ναι μεν μπορούν να παίζουν όπως εκείνα θέλουν, αρκεί να μην απειλείται η σωματική ακεραιτότητα των υπολοίπων και των ίδιων φυσικά. Δηλαδή να σέβεται τα πρόσωπα και τον χώρο που βρίσκεται, και εννοείται όπου υπάρχουν κανόνες να τους τηρούν. Πχ στην παιδική χαρά δεν επιτρέπονται μπάλα πατίνια ποδήλατα, αυτό πρέπει ο κοσμος να το σέβεται. Απο εκεί και πέρα εγώ δεν θα αποτρέψω το παιδί μου από παιχνίδι για να μην παραδειγματιστεί κάποιο μικρότερο παιδί και κάνει το ίδιο, θα το αφήσω να παίξει ελεύθερα στα πλαίσια που επιτρέπουν οι κανόνες. Δεν υπάρχει κανόνας που λέει που λέει πως δεν επιτρέπεται να ανεβαίνει ένα παιδί την τσουλήθρα ανάποδα, όπως δεν υπάρχει κανόνας που λέει σε τι ταχύτητα μπορεί ένα παιδί να κάνει κούνια (έτσι νομίζω τουλάχιστον, ίσως και να κάνω λάθος), υπάρχουν όμως όρια ηλικία σε κάθε παιχνίδι, υπάρχουν τσουλήθρες που είναι για παιδιά από δύο ετών και άνω και υπάρχουν και τσουλήθρες που είναι για παιδιά από τεσσάρων ετών. Έχω πετύχει γονέα στην παιδική χαρά που τον ενοχλούσα όλα τα παιδιά τα οποία ήταν από έξι ετών και άνω γιατί θεωρούσε πως ήταν μεγάλα για παιδική χαρά, (έτσι έλεγε, στην ουσία τον ενοχλούσαν γιατί φοβόταν μην τύχει και χτυπήσει το δικό του παιδί από το παιχνίδι) κατά την γνώμη μου παράλογο. Δεν προστατεύεις ιδιαίτερα το παιδί σου όταν το κρατάς μακριά από το παιχνίδι ή από τα υπόλοιπα παιδιά, ίσα ίσα είναι απαραίτητο να παίξει και συνυπάρξει με άλλα παιδιά όσο και αυτό τρομάζει .

Ποτέ καμία αντιβίωση δεν την έδωσα μαζί με κάτι, οπότε δεν ξέρω να σου απαντήσω, όμως έχε στον νου σου πως η ζιναντολ έχει πολύ άσχημη γεύση (σε σχέση με τις υπόλοιπες ) γιατί είναι πολύ πικρή, εγώ πριν του δώσω κάτι πάντα το δοκιμάζω και θυμάμαι πως με την συγκεκριμένη είχα πάθει πλάκα, ήταν πραγματικά χάλια!

Είναι μικρός ακόμα για αυτό, τώρα που έχει ξεκινήσει να περπατάει και να παίζει θα αλλάξουν πολλές συνήθειες σου. Εγώ μετά τους 18 μήνες άρχισα να κουβαλάω τέτοια.