kotsifikos

Συμφωνώ απόλυτα σε αυτό. Το σίγουρο είναι πως στο πρώτο παιδί κανείς από τους δύο γονείς δεν είναι στην πραγματικότητα προετοιμασμένος για αυτό που θα έρθει, και αυτό γιατί η θεωρία από την πράξη διαφέρει. Όσο συνειδητά και αν κάνει κανείς παιδί, όσο αποφασισμένος και αν είναι για το ότι η ζωή του θα αλλάξει αυτό που έρχεται (αναφέρομαι στην αυπνία των πρώτων εβδομάδων) δεν το περιμένει. Η κούραση είναι πραγματικά εξοντωτική, και η αϋπνία βαράει κόκκινο. Οι πρώτοι μήνες είναι η πιο δύσκολη περίοδος για τους γονείς, ευτυχώς κρατάει λίγο..θέλει υπομονή, να συμπαραστέκεται ο ένας στον άλλο και όλα θα μπουν σε μία σειρά. Τώρα βλέπω φωτο και βίντεο του μωρού μου όταν ήταν λεχούδι και λεω Θεέ μου γιατί δεν μπορούσα να το απολαύσω όσο απολαμβάνω τώρα πια τις στιγμές, και μετά σκέφτομαι πως έχω ξεχάσει πόσο κουρασμένη ένιωθα τότε για αυτό.

Μα στην πραγματικότητα δεν έχω να επιλέξω μόνο μεταξύ της νταντάς που φωνάζει και της γιαγιάς που βλέπει τηλεόραση, δεν καταλαβαίνω γιατί δηλαδή θα πρέπει ή το ένα άκρο να ισχύει η το άλλο. Προσωπικά έχω βρει έναν παιδικό-προνήπιο-νήπιο που ταιριάζει σε εμένα και κυρίως στο παιδί μου, (μέχρι στιγμής). Κάποια στιγμή σίγουρα στο Δημοτικό - Γυμνάσιο - Λύκειο θα υπάρξουν γεγονότα που δεν μου αρέσουν και θα δω συμπεριφορές που δεν θα ταιριάζουν στην περίσταση, όταν συμβούν θα τις χειριστώ ανάλογα. Για κάποιες μαμάδες είναι το ''τέλος του κόσμου'' αν το παιδί είναι κολλημένο στην τηλεόραση, για κάποιες όχι, η κάθε μία έχει διαφορετικά στάνταρ. Εγώ ως μητέρα έχω απαιτήσεις σε ότι έχει να κάνει με το παιδί μου, ότι είναι παράλογο ή επικίνδυνο δεν θα το δεχθώ και θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου προκειμένου να το μετριάσω. Για να μην παρεξηγηθώ δεν λέω να μην δει καθόλου το παιδί μου παιδικό ή να μην φάει γλυκό όταν είναι στην γιαγιά, αλίμονο, μιλάω για σοβαρά πράγματα.

Συμφωνώ, για αυτό και επιμένω πως θα πρέπει να οριοθετηθούν οι ''υποχρεώσεις '' του κάθε ένα όσον αφορά τα πρακτικά. Είναι πολυ σημαντικό για την μητέρα να είναι ξεκούραστη, να νοιώθει καλά, πως θα ανταποκριθεί σε όσα πρέπει αν δεν υπάρχει συμπαράσταση και στήριξη σε όσα περνάει? Για να λειτουργήσει αρμονικά μία οικογένεια πρέπει να γίνει ομάδα, αλλιώς είναι πολυ δύσκολα τα πράγματα.

Εγώ μίλησα για τον καταμερισμό εργασιών του σπιτιού και όχι ως μία αφηρημένη αντίληψη περί ισότητας όπως λες, αλλά ως μία πραγματική συνθήκη. Η φροντίδα του μωρού και κυρίως βρέφους, είναι ''εργασία'' 24ωρη αμισθί, (προσωπική μου άποψη αυτό ). Δεν είναι άδικο για την μητέρα να μην μπορεί καμία στιγμή μέσα στην ημέρα να ξεκουραστεί? Εγώ σκεπτόμενη αυτό γράφω.

@Fenia27 λέει η κοπέλα ξεκάθαρα πως δεν βοηθάει . Πήρε συμβουλές και ως προς τον ύπνο του μωρού αλλά και όλες οι κοπέλες εδώ την συμβούλευσαν να κάνει υπομονή γιατί η κούραση και η αυπνία είναι πολυ κακοί σύμβουλοι. Εγώ δεν είδα πουθενά να λέμε το ίδιο πράγμα εγώ και εσύ, μπορεί να έχω καταλάβει και λάθος, εγώ σίγουρα δεν θεωρώ φυσιολογικό το να φορτώνεται ένας άνθρωπος τα βάρη της οικογένειας επειδή δεν αμείβεται για την δουλειά που κάνει. Sansa για την ώρα μην πάρεις καμία οριστική απόφαση που να αφορά την οικογένεια σου, προτεραιότητα έχει να βρεις τους ρυθμούς σου με το παιδί, να πάρεις τον χρόνο σου να ξεκουραστείς λίγο και μετά θα δεις πως είναι τα πράγματα. Είμαι σίγουρη πως όταν ξεκουραστείς λίγο θα τα βλέπεις όλα διαφορετικά.

Δεν είπα πουθενά να περάσει στην αντεπίθεση, ούτε στο ποστ μου αναφέρει πουθενά πως θα γίνει άνδρας vs γυναικας, ίσα ίσα είπα πως πρέπει να υπάρχει καταμερισμός. Η κοπέλα έχει καταρρεύσει από την κούραση ΄και την αυπνία, όχι μόνο λόγω παιδιού αλλά λόγω των πολλών υποχρεώσεων, ε δεν μπορώ σε μία γυναίκα που έχει γονατίσει από την κούραση να της με λίγα λογια πως είναι φυσιολογικό αυτό που συμβαίνει στην ζωή της και να το δεχθεί. Πρέπει να προσφέρουν και οι δύο και με τον τρόπο του ο καθένας, γιατί όπως και να το κάνουμε όταν μοιράζονται οι υποχρεώσεις μοιράζεται η ευθύνη, μοιράζεται και το άγχος. Πρακτικά ο πατέρας πρέπει να βοηθάει είτε δουλεύει 12 ώρες είτε 8, δεν είναι το παιδί μόνο της μαμάς, ας βρουν εκείνοι τον τρόπο που λειτουργεί για την δική τους οικογένεια, πρέπει όμως να ταιριάζει και στους δύο, για΄τι αν η σανσα αναλάβει τώρα εξ ολοκλήρου μόνη της το παιδί και το σπίτι αυτό δεν θα αλλαξει ποτέ! Για αυτό και πρότεινα να μην κάνει δουλειές, να φροντίζει το παιδί και τίποτα άλλο, προσωπικά αυτό θα έκανα!

Ακριβώς με την ίδια λογική θα πρέπει η γυναίκα να αμείβεται επειδή πλένει καθαρίζει μαγειρεύει και μεγαλώνει μόνη της ένα παιδί?? Επειδή δηλαδή δεν αμείβεται χρηματικά όλος αυτός ο κόπος της γυναίκας που προσφέρει τα πάντα σε ένα σπίτι πρέπει να μηδενίζεται? Μπορεί εσύ να έχεις επιλέξει να μείνεις σπίτι να μεγαλώσεις τα παιδιά σου, έτσι θές έτσι σε έμαθαν, αυτό δεν σημαίνει πως το ίδιο ισχύει για όλες τις γυναίκες. Είναι πολυ ''τιμωρητικό'' επειδή γεννηθήκαμε γυναίκες να πρέπει να σηκώνουμε μόνες μας όλο αυτό το βάρος, θα πρέπει να είμαστε καθαρίστριες - μαγείρισσες - γιατροί - δασκάλες - φυσικά και σύζυγοι και όλα αυτά επειδή ο άντρας δουλεύει και φέρνει τα λεφτά σπίτι??δηλαδή αυτό τι σημαίνει? αλήθεια θέλω πολυ να μου το εξηγήσεις. Και για τις μαμάδες που δουλεύουν τι έχεις να πεις?? ας μην δούλευαν να μην γίνονταν χίλια κομμάτια? που ζούμε στο 1950 που η γυναίκα σπίτι παιδιά και τίποτα άλλο? Κατά την γνώμη μου ναι ο καταμερισμός των δουλειών πρέπει να γίνεται στο μισό, γιατί όσο σημαντικό θεωρείται να δουλέψει ο άντρας να φέρει λεφτά στο σπίτι άλλο τόσο σημαντικό είναι η μαμά να είναι καλά. Δεν ξέρω αν δουλεύεις φαντάζομαι πως όχι, όμως εγώ που δουλεύω θα σου πω πως όταν ήμουν στο σπίτι με ένα μωρό κουραζόμουν πολυ περισσότερο από ότι τώρα που δουλεύω.

Δεν κατάφερα να διαβάσω όλα τα ποστ σου @Sansa ομως ειλικρινά έχω μείνει άφωνη. Ο άντρας σου πριν το παιδί σε βοηθούσε? θα άπλωνε πχ ένα πλυντήριο ρούχα? θα μαγείρευε κάτι πρόχειρο να φάτε ? θα πήγαινε για ψώνια? θα έβαζε μία σκούπα? κτλ.. αν αυτά δεν τα έκανε πριν τότε είναι δύσκολο να ξεκινήσει να τα κάνει τώρα και ακόμα πιο δύσκολο να βοηθήσει πρακτικά με το παιδί σε αυτή την δύσκολη περίοδο. Η φροντίδα του βρέφους βαραίνει κυρίως την μαμά, όμως δεν είναι γονέας μόνο η μαμά, και ο πατέρα πρέπει να προσφέρει.Σίγουρα δεν μπορεί να θηλάσει, ομως μπορεί να κάνει μπάνιο το μωρό, να το αλλάξει να το πάρει αγκαλιά, να βάλει τα μπουκάλια στην αποστείρωση κτλ. Σίγουρα το να δουλεύει 12 ώρες την ημέρα είναι κουραστικό, όμως εσύ αν το σκεφτείς αυτή την στιγμή δουλεύεις 24ώρες το 24ωρο. Δεν αντέχεις και είναι προφανές, μην καθαρίσεις το σπίτι, μην βάλεις πλυντήριο (πέρα από τα ρούχα του μωρού) μην σιδερώσεις, αν ο σύζυγος δεν καταλαβαίνει όταν του λες πως δεν αντέχεις άφησε τον να δει τι πραγματικά εννοείς. Μην μαγειρέψεις, πάρε κάτι έτοιμο να φας, φρόντισε τον εαυτό σου, φρόντισε να ξεκουραστείς. Σκέψου πόσο πιο ήρεμη θα ήσουν αν δεν είχες και την φροντίδα του σπιτιού, ασχολήσου μόνο με το μωρό και με εσένα και άφησε το υπόλοιπα στην άκρη. Εγώ πάλι δεν καταλαβαίνω γιατί όλες χρησιμοποιούμε την φράση ''βοηθάει'' για τους συντρόφους μας, δεν λερώνει και εκείνος ρούχα? δεν τρώει και εκείνος? δεν ζει και εκείνος στο ίδιο σπίτι? γιατί να είναι μόνο δική μας υποχρέωση να τα έχουμε όλα σε τάξη? πρέπει να υπάρξει καταμερισμός, μόνο έτσι θα βρείτε τις ισορροπίες σας, πρέπει να νοιαστεί για το πως νιώθεις.

Eγώ τις πρώτες απόκριες τον είχα ντύσει σούμο, ήταν 4-5 μηνών, του φορούσα από μέσα τα κανονικά του ρούχα και από πάνω έβαλα την στολή, ήταν μονοκόμματη, ωραία ήταν και εμάς μας βόλεψε.

Κατάλαβα, αγχώθηκα ήδη για το τι μας περιμένει !

Όπως είπα και παραπάνω ο κάθε γονέας κάνει αυτό που θεωρεί καλύτερο για το παιδί του, να μην νιώθεις ενοχές και να μην συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους υπόλοιπους, όπως λέμε για τα βρέφη πως είναι το κάθε ένα διαφορετικό το ίδιο ισχύει και για εμάς.Η αρχή πάντως είναι η ίδια για όλες μας, αγαπάμε τα παιδιά μας με την ίδια δύναμη. Δεν υπάρχει μία γραμμή που πρέπει όλοι υποχρεωτικά να ακολουθήσουμε για τα παιδιά μας, θα μιλήσω για τον γιο μου, ενώ θήλαζα και μεγάλωνε κανονικά, άρχισε να μην παίρνει βάρος κάποιο καιρό, μετά άρχισε να χάνει βάρος, προσπάθησα τα πάντα (ξέρω πως πολλές θα προσπαθήσουν αν ακυρώσουν αυτό που λέω όμως επιμένω γιατί το έζησα ) διατροφή σύμβουλο μαραθώνιο θηλασμό, το αποτέλεσμα ήταν μηδέν!!! το παιδί μου εξακολουθούσε να χάνει βάρος, φυσικά όλες ξέρουμε πόσο σοβαρό είνα αυτό για ένα βρέφος λίγων μηνών, μέχρι που ο γιατρός είπε πως αν αυτό συνεχιστεί και λίγες ημέρες ακόμα θα πάμε νοσοκομείο για εξετάσεις. Εκεί τρόμαξα, αλήθεια πολύ, σκέφτηκα με πόσο κόπο έφερα αυτό το παιδί στον κοσμο και φυσικά δεν ήμουν διατεθειμένη να ρισκάρω την ζωή του για τίποτα. Ο γιατρός όλο αυτό το διάστημα προσπαθούμε με ερωτήσεις που έκανε να μάθει αν το παιδί σιτίζεται σωστά και χορταίνει, επειδή λοιπόν είχα άρνηση για την σκόνη παρόλο που έβλεπα τα σημάδια επέμενα πως το παιδί μου χορταίνει. Εκεί αποφάσισα να δώσω ξένο γάλα, για καιρό είχα άρνηση, και τον τάιζε μόνο ο άντρας μου με το ξένο ενώ εγώ εξακολουθούσα να τον έχω στο στήθος όλη μέρα. ΄έκλαιγα μέρες ατελείωτες επειδή δεν κατάφερα να θηλάσω χρόνο το παιδί μου, και φυσικά ένιωθα πως υστερώ ως μαμά...τώρα τα σκέφτομαι και γελάω γιατί έκανα το καλύτερο που γινόταν οπότε δεν με νοιάζει αν κάποια άλλη μαμά πει ''δεν προσπάθησες αρκετά'' εγώ ξέρω καλύτερα τι είναι καλύτερο για το παιδί μου και την ψυχική μου υγεία. Με στεναχώρησε λίγο το μήνυμα σου δεν σου κρύβω, μην νιώθεις έτσι, είναι κρίμα, άλλωστε το δικό σου παιδί έχει άλλη ιδιοσυγκρασία από παιδί μίας άλλης μητέρας. Όλες ακολουθουμε τις ανάγκες των παιδιών μας, αλίμονο αν αρχίζαμε πάλι να βγάζουμε τα μαμαδόμετρα για το ποια είναι καλύτερη από την άλλη.

Καταρχήν να σου ευχηθώ με το καλό το μωράκι σου. Συγγνώμη αλλά δεν κατάλαβα, ενώ έχεις μία σάλπιγγα (με δεδομένο ότι αυτή η μία είναι διαβατή) ο γιατρός σου σου απέκλεισε την φυσιολογική σύλληψη? Εννοείται πως με μία σάλπιγγα μπορεί να υπάρξει σύλληψη, οι λόγοι που μπορούν να αποκλείσουν μία φυσιολογική σύλληψη είναι πολλοί, σίγουρα όμως ένας από αυτούς δεν είναι η μία σάλπιγγα.

Πραγματικά από την πρώτη μέρα που γεννήθηκε έτσι είναι και εμένα, ο κάθε άνθρωπος έχει διαφορετική ανάγκη στον ύπνο, έτσι είναι και ο άντρας μου, μπορεί να κοιμηθεί 5 ώρες (το πολύ) και είναι ξεκούραστος εγώ στις 5 ώρες είμαι άυπνη!

Πάντως εγώ όταν είχα πει στον γιατρό ότι δεν κοιμάται νόμιζε πως εννοούσα ''δεν κοιμάται σερί'' , το παιδί μου όμως δεν κοιμόταν καθόλου, αυτό το 6-8 ώρες (8 στο τσακίρ κέφι και σπάνια) σπαστά στο 24ωρο που έχω γράψει ισχύει, ήταν η πραγματικότητα, σημείωνα τις ώρες που κοιμόταν, ήταν φοβερό αυτό που ζούσαμε σε συνδυασμό με τους κολικούς. Με μεγάλο ζόρι βγήκαν οι πρώτοι μήνες, και ένα βράδυ ξαφνικά έκανε το πρώτο που 12-6, ουαου!!!!!!!!!!!ήταν φοβερό ακόμα θυμάμαι εκείνο το πρωί-αφού πήγα πρώτα να δω τι έχει και δεν ξύπνησε 10 φορές το βράδυ- ξύπνησα και νόμιζα πως είχα κοιμηθεί 24ωρο ολόκληρο! Μιλάμε για τόση διαφορά!!Εμένα λοιπόν το παιδί μου ακόμα και σήμερα (παρόλο που κοιμάται σερί από αρκετά μικρός) θέλει λίγες ώρες ύπνου για να ξεκουραστεί, μέσα στην ημέρα κοιμήθηκε πολύ λίγο (αν θυμάμαι καλά από 15 μηνών μεχρι 2 ετών..δεν θυμάμαι ακριβώς έχουν περάσει και χρόνια), και πλέον κοιμάται 9:30 και στις 6:30 το αργότερο 7:00 έχει ξυπνήσει, έχει υπάρξει περίοδος που ξυπνάει και στις 5:30. Κράτα τις συμβουλές που στα πρακτικά μπορεί να σας βοηθήσουν, διάβασε και τις ιστορίες από τις υπόλοιπες μαμάδες και θα δεις πως πάνω κάτω τα ίδια έκαναν όλα τα βρέφη, δεν υπάρχουν ''φυσιολογικές'' ώρες τους πρώτους μήνες. Την συσχέτιση του ύπνου με τα νευρολογικά προβλήματα δεν την γνωρίζω. Επειδή είμαι εγώ που έδωσα βαρύτητα στο άγχος σου για τυχόν νευρολογικά προβλήματα, θέλω να σου εξηγήσω πως δεν το έκανα κακοπροαίρετα και δεν θα ήθελα να με παρεξηγήσεις, δεν είχα τέτοια πρόθεση.

Ναι ισχύει απλά συνήθως στα σχολεία και τους παιδικούς οι κανόνες που υπάρχουν είναι ορθοί παιδαγωγικά-οι περισσότεροι- (βέβαια έχω εμπειρία μέχρι το προνήπιο που είναι ο γιος μου για δημοτικό δεν ξέρω τι συμβαίνει), ενώ εκείνοι που έχουν οι παππούδες και οι γιαγιάδες συνήθως (δες τηλεόραση, άκου την βρισιά-σε μικρή ηλικία, θα πας τιμωρία αν δεν φας το φρούτο σου κτλ) δεν είναι παιδαγωγικά ορθοί. Σίγουρα εσύ που έχεις μεγαλύτερα παιδιά έχεις άλλη εμπειρία πάνω σε αυτό.