Δεν με αφήνουν να κοιμηθω με το αγόρι μου

[Βίκυ99]

Γεια σας! Είμαι 21 και εχω μια σχέση εδώ και 5 χρονια περίπου με ένα παιδί που ειμαστε στην ίδια ηλικια. Ειμαστε παρα πολυ καλα μαζι έχω γνωρίσει τους δικους του και με συμπαθούν αρκετά. Αυτός γνώρισε τους δικους μου αλλά όπως πάντα η οικογένεια είναι το πρόβλημα. Τον πρώτο καιρό δεν του μιλούσαν καν όταν ερχόταν στο σπιτι μου και αυτό με έκανε να αισθάνομαι αβολα. Τους εξηγούσα πως φέρονταν και αυτοί δεν το καταλάβαιναν. Μετά από όλα αυτά περνάω για σπουδές σε άλλη πόλη οπότε νοίκιασα σπιτι (βασικά οι γονείς μου πλήρωναν το σπιτι) καπως  έπρεπε να βλεπομαι με τον φίλο μου. Ερχόταν  και έμενε σε μενα κρυφά και γω πήγαινα κρυφά στο δικό του σπιτι λέγοντας ψεματα. Ξέρω πως δεν ήταν σωστό αλλά δεν είχαμε άλλη επιλογή δεν με άφηναν να περνάω χρόνο μαζί του ούτε στο σπιτι του να πηγαίνω. Τώρα λόγω καραντίνας γύρισα πάλι στο πατρικό μου και αναγκάστηκα να ξενοικιασω το σπιτι στο οποίο εμένα. Έκανα μια συζήτηση με την μητέρα μου και της εξήγησα ότι θέλω να περνάω χρόνο μαζί του και να βρισκόμαστε και να μένω σε αυτό κάποια βραδυα γιατί πλέον εκτός από το ότι είμαι ενήλικη έχουν περάσει και τόσα χρόνια που είμαι με τον ιδιο άνθρωπο και ακόμα μου αρνείται αυτή μου την πράξη λέγοντας μου πήγαινε σπιτι του κατσε όσες ώρες θες αλλά το βραδυ θα είσαι σπιτι μας δεν έχουμε δικαιολογία να πουμε στον πατέρα σου και θα είναι αρνητικός με αυτήν σου την πράξη, θα προκαλέσεις τσακωμούς και μεγάλα προβλήματα. Το εξηγώ όλο αυτό στο αγόρι μου με καταλαβαίνει και με στηρίζει αλλά τώρα λόγω καραντίνας δεν γινεται να μετάκινούμαστε για να βρεθούμε άρα κάποιος πρέπει να μείνει στο σπιτι κάποιου για να περάσουμε λιγο χρονο γιατί έχουμε και την χρονική απαγόρευση πλέον. Επιπλέον κάτι που ξέχασα αυτός δεν επιτρέπεται να έρθει να μείνει σπιτι μας γιατί εκτός από το ότι θα μας συζητάει το χωριό, δεν έχουμε υποτίθεται τον χώρο. Πως θα κάνω τους γονείς μου να καταλάβουν ότι αυτή μ η κίνηση είναι κάτι φυσικό και όχι κάτι "ανήθικο"? Είμαι πια απελπισμένη και κουράστηκα να λεω ψεματα για να τον βλέπω λίγες ώρες παραπάνω. Υ. Γ (συγγνώμη για την κειμενάρα μου) 

[mama16]

Κοπέλα μου δύσκολη η περίπτωση σου αν οι γονείς είναι τόσο στενόμυαλοι. Αυτοί σε τι ηλικία παντρεύτηκαν? Πρέπει να καταλάβουν ότι πλέον είσαι ενήλικη κ άλλοι στην ηλικία σου μπορεί να κάνουν οικογένεια. Έχετε συζητήσει με το αγόρι σου μήπως προχωρήσετε περισσότερο την σχέση σας? Να γνωριστούν η οικογένεια σας, να λογοδοθειτε? Κάτι σαν αρραβώνα δλδ αλλά λιγότερο επίσημο. Γιατί απ' ότι κατάλαβα στο μέρος που ζείτε κοιτάνε πολύ τον κόσμο στο τι θα πει κ αυτή η νοοτροπία δύσκολα αλλάζει.

[love kids]

Just now, mama16 είπε:

Κοπέλα μου δύσκολη η περίπτωση σου αν οι γονείς είναι τόσο στενόμυαλοι. Αυτοί σε τι ηλικία παντρεύτηκαν? Πρέπει να καταλάβουν ότι πλέον είσαι ενήλικη κ άλλοι στην ηλικία σου μπορεί να κάνουν οικογένεια. Έχετε συζητήσει με το αγόρι σου μήπως προχωρήσετε περισσότερο την σχέση σας? Να γνωριστούν η οικογένεια σας, να λογοδοθειτε? Κάτι σαν αρραβώνα δλδ αλλά λιγότερο επίσημο. Γιατί απ' ότι κατάλαβα στο μέρος που ζείτε κοιτάνε πολύ τον κόσμο στο τι θα πει κ αυτή η νοοτροπία δύσκολα αλλάζει.

Δεν το βλέπω σωστό να λογοδοθούν σε τέτοια ηλικία για αυτό το λόγο. Άλλο αν το θέλουν κι οι ίδιοι, αν και στα 21 δύσκολο να σκέφτεται κανείς κάτι τέτοιο στις μέρες μας.

 

 

 

[mama16]

Just now, love kids είπε:

Δεν το βλέπω σωστό να λογοδοθούν σε τέτοια ηλικία για αυτό το λόγο. Άλλο αν το θέλουν κι οι ίδιοι, αν και στα 21 δύσκολο να σκέφτεται κανείς κάτι τέτοιο στις μέρες μας.

 

 

 

Κοίτα ναι 21 χρονων είναι μικροί αλλά δεν είναι κάτι το περίεργο, δεν ειπα για να παντρευτούν. Αλλά όταν είσαι με τον άλλον 5 χρόνια τον βλέπεις πιο σοβαρά. Ούτως ή άλλως κ ο λόγος είναι απλά λίγο πιο επίσημο απ' τη σχέση. Μπορούν πχ αν θέλουν να μείνουν κ 10 χρόνια έτσι ή αν δεν τα πάνε καλά αργότερα να χωρίσουν. 

 

Τι άλλη λύση όμως υπάρχει όταν οι γονείς είναι στενόμυαλοι κ αν δεν δουλεύει η κοπέλα κ το αγόρι για να εναντιωθούν κ να ζήσουν μόνοι τους?

[love kids]

Just now, mama16 είπε:

Κοίτα ναι 21 χρονων είναι μικροί αλλά δεν είναι κάτι το περίεργο, δεν ειπα για να παντρευτούν. Αλλά όταν είσαι με τον άλλον 5 χρόνια τον βλέπεις πιο σοβαρά. Ούτως ή άλλως κ ο λόγος είναι απλά λίγο πιο επίσημο απ' τη σχέση. Μπορούν πχ αν θέλουν να μείνουν κ 10 χρόνια έτσι ή αν δεν τα πάνε καλά αργότερα να χωρίσουν. 

 

Τι άλλη λύση όμως υπάρχει όταν οι γονείς είναι στενόμυαλοι κ αν δεν δουλεύει η κοπέλα κ το αγόρι για να εναντιωθούν κ να ζήσουν μόνοι τους?

Καλά, σίγουρα, κι ο αρραβώνας ακόμη διαλύεται. Αλλά αν η οικογένεια είναι στενόμυαλη, με κάτι τέτοιο τα πράγματα ίσως περιπλέκονταν. Μόνο με συζήτηση αλλά κι αυτό δύσκολο αφού είμαι σίγουρη ότι η θεματοθέτρια το έχει κάνει, το αναφέρει κιόλας. Μόνο την οικονομική ανεξαρτησία βλέπω ως λύση αλλά ειδικά σε αυτή τη φάση με την πανδημία είναι ακόμη πιο δύσκολο. Πάντως εγώ θα πρότεινα να κινηθούν προς αυτήν την κατεύθυνση. 

[mama16]

Just now, love kids είπε:

Καλά, σίγουρα, κι ο αρραβώνας ακόμη διαλύεται. Αλλά αν η οικογένεια είναι στενόμυαλη, με κάτι τέτοιο τα πράγματα ίσως περιπλέκονταν. Μόνο με συζήτηση αλλά κι αυτό δύσκολο αφού είμαι σίγουρη ότι η θεματοθέτρια το έχει κάνει, το αναφέρει κιόλας. Μόνο την οικονομική ανεξαρτησία βλέπω ως λύση αλλά ειδικά σε αυτή τη φάση με την πανδημία είναι ακόμη πιο δύσκολο. Πάντως εγώ θα πρότεινα να κινηθούν προς αυτήν την κατεύθυνση. 

Ναι η οικονομική ανεξαρτησία είναι η καλύτερη αν δεν την πειράζει να μαλώσει με τους γονείς της, αλλά όταν σπουδάζει ένα παιδί είναι ακόμη πιο δύσκολο να βρει κάποια σταθερή δουλειά κ ιδιαίτερα τώρα. Αλλά απ' ότι κατάλαβα τώρα στην καραντίνα υπάρχει ακόμα μεγαλύτερο θέμα που απαγορεύονται οι μετακινήσεις, οπότε κ η δουλειά δύσκολη είναι. Πιο εύκολο αυτό που είπα μου φαίνεται, αν έχει σκεφτεί κάτι τέτοιο κ η κοπέλα κ το θέλει

[ninaki80]

Just now, mama16 είπε:

Ναι η οικονομική ανεξαρτησία είναι η καλύτερη αν δεν την πειράζει να μαλώσει με τους γονείς της, αλλά όταν σπουδάζει ένα παιδί είναι ακόμη πιο δύσκολο να βρει κάποια σταθερή δουλειά κ ιδιαίτερα τώρα. Αλλά απ' ότι κατάλαβα τώρα στην καραντίνα υπάρχει ακόμα μεγαλύτερο θέμα που απαγορεύονται οι μετακινήσεις, οπότε κ η δουλειά δύσκολη είναι. Πιο εύκολο αυτό που είπα μου φαίνεται, αν έχει σκεφτεί κάτι τέτοιο κ η κοπέλα κ το θέλει

Δεν νομιζω οτι η επισημοτητα της καταστασης ειναι το προβλημα των γονιων της. Ισα ισα που η επισημοτητα θα φερει χειροτερα αποτελεσματα. Πιστευω πως απλα ο πατερας της ητε δεν συμπαθει το συγκεκριμςνο ατομο ητε την θεωρει ακομα μικρη κ του φαινετε καπως αμηχανο να αφηνει το κοριτσι του με εναν αγορι εν γνωση του. 

Η οικονομικη ανεξαρτησια οντως ειναι ανεφικτη τετοια εποχη κ κυριως τοσο μικρη κ σπουδαζωντας παραλληλα να μπορει να βρει φουλ time δουλεια που να συντηρει σπιτι κ εξοδα κ να ζει κ ανετα κ να τελςιωσει κ τις σπουδες της ειναι δυσκολο οποτε καπως πρεπει να συμβιβασει καποια πραγματα δεν μπορουμε να τα εχουμε ολα παντα ευκολα . 

Αφου ειναι ενηλικη κ οι γονεις ειναι αμηχανοι απεναντι στη σχεση της ας κρατησει μακρια την προσωπικη ζωη της απο τους γονεις της . Καποιοι γονεις το προτιμανε να μην ξεεουν τιποτα . 

 

 

 

[mama16]

Just now, ninaki80 είπε:

Δεν νομιζω οτι η επισημοτητα της καταστασης ειναι το προβλημα των γονιων της. Ισα ισα που η επισημοτητα θα φερει χειροτερα αποτελεσματα. Πιστευω πως απλα ο πατερας της ητε δεν συμπαθει το συγκεκριμςνο ατομο ητε την θεωρει ακομα μικρη κ του φαινετε καπως αμηχανο να αφηνει το κοριτσι του με εναν αγορι εν γνωση του. 

Η οικονομικη ανεξαρτησια οντως ειναι ανεφικτη τετοια εποχη κ κυριως τοσο μικρη κ σπουδαζωντας παραλληλα να μπορει να βρει φουλ time δουλεια που να συντηρει σπιτι κ εξοδα κ να ζει κ ανετα κ να τελςιωσει κ τις σπουδες της ειναι δυσκολο οποτε καπως πρεπει να συμβιβασει καποια πραγματα δεν μπορουμε να τα εχουμε ολα παντα ευκολα . 

Αφου ειναι ενηλικη κ οι γονεις ειναι αμηχανοι απεναντι στη σχεση της ας κρατησει μακρια την προσωπικη ζωη της απο τους γονεις της . Καποιοι γονεις το προτιμανε να μην ξεεουν τιποτα . 

 

 

 

Ναι αυτό μπορεί να το κάνει, υπομονή λίγους μήνες να φύγει η καραντίνα..

[ΑΡΓΚ]

Εισαι 21 ετών. Αν νιώθεις (όπως θα έπρεπε) ενήλικη, αρχίζεις να σχεδιάζεις τη ζωή σου σαν ενήλικη και δρομολογείς τις αντίστοιχες εξελίξεις (εργασία, μετακόμιση σε δικό σου χώρο και γενικά ανεξαρτησία). Προφανώς όχι σε μια μέρα. Αν δε νιώθεις έτοιμη για κάτι τέτοιο, και αντιμετωπίζεσαι και από τους δικούς σου σαν έφηβη, δυστυχώς δεν γίνεται τίποτα.

[λουκουμαδάκι]

On 16/2/2021 at 2:15 ΠΜ, Βίκυ99 είπε:

Γεια σας! Είμαι 21 και εχω μια σχέση εδώ και 5 χρονια περίπου με ένα παιδί που ειμαστε στην ίδια ηλικια. Ειμαστε παρα πολυ καλα μαζι έχω γνωρίσει τους δικους του και με συμπαθούν αρκετά. Αυτός γνώρισε τους δικους μου αλλά όπως πάντα η οικογένεια είναι το πρόβλημα. Τον πρώτο καιρό δεν του μιλούσαν καν όταν ερχόταν στο σπιτι μου και αυτό με έκανε να αισθάνομαι αβολα. Τους εξηγούσα πως φέρονταν και αυτοί δεν το καταλάβαιναν. Μετά από όλα αυτά περνάω για σπουδές σε άλλη πόλη οπότε νοίκιασα σπιτι (βασικά οι γονείς μου πλήρωναν το σπιτι) καπως  έπρεπε να βλεπομαι με τον φίλο μου. Ερχόταν  και έμενε σε μενα κρυφά και γω πήγαινα κρυφά στο δικό του σπιτι λέγοντας ψεματα. Ξέρω πως δεν ήταν σωστό αλλά δεν είχαμε άλλη επιλογή δεν με άφηναν να περνάω χρόνο μαζί του ούτε στο σπιτι του να πηγαίνω. Τώρα λόγω καραντίνας γύρισα πάλι στο πατρικό μου και αναγκάστηκα να ξενοικιασω το σπιτι στο οποίο εμένα. Έκανα μια συζήτηση με την μητέρα μου και της εξήγησα ότι θέλω να περνάω χρόνο μαζί του και να βρισκόμαστε και να μένω σε αυτό κάποια βραδυα γιατί πλέον εκτός από το ότι είμαι ενήλικη έχουν περάσει και τόσα χρόνια που είμαι με τον ιδιο άνθρωπο και ακόμα μου αρνείται αυτή μου την πράξη λέγοντας μου πήγαινε σπιτι του κατσε όσες ώρες θες αλλά το βραδυ θα είσαι σπιτι μας δεν έχουμε δικαιολογία να πουμε στον πατέρα σου και θα είναι αρνητικός με αυτήν σου την πράξη, θα προκαλέσεις τσακωμούς και μεγάλα προβλήματα. Το εξηγώ όλο αυτό στο αγόρι μου με καταλαβαίνει και με στηρίζει αλλά τώρα λόγω καραντίνας δεν γινεται να μετάκινούμαστε για να βρεθούμε άρα κάποιος πρέπει να μείνει στο σπιτι κάποιου για να περάσουμε λιγο χρονο γιατί έχουμε και την χρονική απαγόρευση πλέον. Επιπλέον κάτι που ξέχασα αυτός δεν επιτρέπεται να έρθει να μείνει σπιτι μας γιατί εκτός από το ότι θα μας συζητάει το χωριό, δεν έχουμε υποτίθεται τον χώρο. Πως θα κάνω τους γονείς μου να καταλάβουν ότι αυτή μ η κίνηση είναι κάτι φυσικό και όχι κάτι "ανήθικο"? Είμαι πια απελπισμένη και κουράστηκα να λεω ψεματα για να τον βλέπω λίγες ώρες παραπάνω. Υ. Γ (συγγνώμη για την κειμενάρα μου) 

Είσαι 21 ετών. Έχεις ήδη μείνει μόνη όπως λες σε άλλη πόλη. Πρέπει να συζητήσεις με τον πατέρα σου ότι και σεξουαλική ζωή έχεις και θα έχεις,και σχέσεις έχεις και θα έχεις και θα κοιμάσαι όπου θέλεις όποτε το θέλεις. Δεν μπορείς να ζεις τη ζωή σου με έλεγχο πλέον ούτε από γονείς ούτε από την γειτόνισσα του κάθε χωριού. Πρέπει να τα κόψεις από τη ρίζα αυτά. μίλα τώρα χωρίς ένταση με σοβαρότητα όσες φορές χρειαστεί και ύψωσε το ανάστημα σου αλλιώς μια ζωή θα τους έχεις στο σβέρκο σου να ελέγχουν όλες τις επιλογές σου. 

[Έσπερος]

Επειδή προέρχομαι απο οικογένεια που τετοια θέματα ήταν ταμπού, κ ήταν δεδομένο ότι θα παντρευόμουν έχοντας κάνει μια σχέση που κανεις δεν ήθελε να ξέρει τι ακριβώς έκανα, αυτό προφανώς δεν θα αλλάξει. δεν θα ξεκολλήσουν από την ιδέα ούτε στα 21 ούτε στα 31. Οπότε ή το ξεκόβεις τψρα, ή θα καταλήξεις να εχεις μια κανονική ενήλικη σχέση κ να την κρύβεις, που είναι δύσκολο κ δεν ανέχονται κ εύκολα οι αντρεΣ.

[emmaki]

Εναν χρονο αφου τελειωσα τις σπουδες και οσο δουλευα ως αναπληρωτρια (ημουν τυχερη και ηταν μονο δυο χρονια στην πολη μου) εμενα στο πατρικο μου σπιτι.

Υπηρχαν κανονες τους οποιους ισως και να μπορουσα να διαπραγματευτω, αλλα ποτε δεν κου αρεζαν οι διενεξεις. Οποτε, αφου μπορουσα να τις αποφυγω, τις απεφευγα.

Ο βασικος κανονας του σπιτιου ηταν οτι το βραδυ επρεπε να γυρναω. Μαλιστα η πορτα του δωματιου μου οσο ημουν εξω ηταν ανοιχτη και οταν γυρνουσα την εκλεινα ωστε οι γονεις μου να γνωριζουν οτι γυρισα. Δεν τους ενδιεφερε αν θα ηταν 12 το βραδυ ή 6 το πρωι. Επρεπε να γυρναω!

Δεν ειχα περιορισμους και ελεγχους το τι θα κανω. Μπορουσαανετα να φυγω ΣΚ οπου ηθελα, αρκει να τους ελεγα οτι φευγω. Να μην με περιμενουν να γυρισω.

Ειμαι 42 (γκου γκουχ.... ασχετα αν εκλεισα για τριτη φορα τα 29), μενω μονη μου εδω και σχεδον 20 χρονια (στην ιδια οολη με τους γονεις μου, αλλα σε αλλο σπιτι) και τα καλοκαιρια που μενουμε μαζι για καποιες μερες στο εξοχικο, ισχυει ο ιδιος κανονας: Το βραδυ πρεπει να γυριζω σπιτι! Μπορει να ακουγεται αστειο, αλλα ειναι πλεον το σπιτι τους και ο αδιαπραγματευτος κανονας τους.

 

Τι θελω να πω; 
Εαν η θεματοθετρια δεν θελει πιθανους καβγαδες και δεν ειναι ετοιμη για πιθανη ρηξη με τους γονεις της (με ο, τι αυτο συνεπαγεται), θεωρω οτι θα πρεπει να ακολουθησει τους κανονες του σπιτιου.

Το λογοδοσιμο, ο ατυπος αρραβωνας, δεν ειναι λυςη! Ισως μετα δημιουργησει περισσοτερα προβληματα απο οσα θα λυσει αυτη τη στιγμη.

Οσο για το ποτε θα βλεπονται με το αγορι της; Ολοκληρη η μερα, μεχρι τη ληξη της κυκλοφοριας ειναι δικη τους! Ακομα και η νυχτα, αν ξυπνησουν πολυ πρωι ωστε να φυγει η κοπελα στις 5 και φυγει απο το σπιτι του αγοριου!

[maripoz]

6 minutes ago, emmaki said:

Εναν χρονο αφου τελειωσα τις σπουδες και οσο δουλευα ως αναπληρωτρια (ημουν τυχερη και ηταν μονο δυο χρονια στην πολη μου) εμενα στο πατρικο μου σπιτι.

Υπηρχαν κανονες τους οποιους ισως και να μπορουσα να διαπραγματευτω, αλλα ποτε δεν κου αρεζαν οι διενεξεις. Οποτε, αφου μπορουσα να τις αποφυγω, τις απεφευγα.

Ο βασικος κανονας του σπιτιου ηταν οτι το βραδυ επρεπε να γυρναω. Μαλιστα η πορτα του δωματιου μου οσο ημουν εξω ηταν ανοιχτη και οταν γυρνουσα την εκλεινα ωστε οι γονεις μου να γνωριζουν οτι γυρισα. Δεν τους ενδιεφερε αν θα ηταν 12 το βραδυ ή 6 το πρωι. Επρεπε να γυρναω!

Δεν ειχα περιορισμους και ελεγχους το τι θα κανω. Μπορουσαανετα να φυγω ΣΚ οπου ηθελα, αρκει να τους ελεγα οτι φευγω. Να μην με περιμενουν να γυρισω.

Ειμαι 42 (γκου γκουχ.... ασχετα αν εκλεισα για τριτη φορα τα 29), μενω μονη μου εδω και σχεδον 20 χρονια (στην ιδια οολη με τους γονεις μου, αλλα σε αλλο σπιτι) και τα καλοκαιρια που μενουμε μαζι για καποιες μερες στο εξοχικο, ισχυει ο ιδιος κανονας: Το βραδυ πρεπει να γυριζω σπιτι! Μπορει να ακουγεται αστειο, αλλα ειναι πλεον το σπιτι τους και ο αδιαπραγματευτος κανονας τους.

 

Τι θελω να πω; 
Εαν η θεματοθετρια δεν θελει πιθανους καβγαδες και δεν ειναι ετοιμη για πιθανη ρηξη με τους γονεις της (με ο, τι αυτο συνεπαγεται), θεωρω οτι θα πρεπει να ακολουθησει τους κανονες του σπιτιου.

Το λογοδοσιμο, ο ατυπος αρραβωνας, δεν ειναι λυςη! Ισως μετα δημιουργησει περισσοτερα προβληματα απο οσα θα λυσει αυτη τη στιγμη.

Οσο για το ποτε θα βλεπονται με το αγορι της; Ολοκληρη η μερα, μεχρι τη ληξη της κυκλοφοριας ειναι δικη τους! Ακομα και η νυχτα, αν ξυπνησουν πολυ πρωι ωστε να φυγει η κοπελα στις 5 και φυγει απο το σπιτι του αγοριου!

Άλλη η γενιά η δική μας όμως, η κοπέλα είναι 22 χρόνια νεότερη ίσως κάτι που στην εποχή μας ήταν ψιλό οκ τώρα παραείναι αναχρονιστικο. Το άλλο θέμα από όσα λέει είναι ότι το θεωρώ απίθανο οι γονείς της να είναι οκ με το να γυρνάει στις 5:30-6 το πρωί στο σπίτι. Το πρόβλημα γενικώς είναι ότι οι γονείς αρνούνται να αναγνωρίσουν τα παιδιά τους ως ενήλικες και τους στερουν βασικά δικαιώματα της ζωής ενός ενήλικα. Για να προλάβω σχόλια του στυλ "ας γίνει οικονομικά ανεξάρτητη" οκ τον ξέρω τον τρόπο (τον εκβιασμο μάλλον θα έλεγα στην περίπτωση μιας νέας φοιτητριας) να γλυτώσει την καταπίεση, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι οι γονείς είναι σωστοι. Είναι λάθος και αυτό που κάνουν στο παιδι τους είναι απίστευτα καταπιεστικο και παράλογο κιόλας. Δηλαδή αν δέχονται ότι το παιδί τους έχει σεξουαλικη ζωή γιατί να το υποχρεωσουν να ξυπνάει στις 5 και να τρέχει μόνη της στους μαύρους δρόμους? Αν δεν δέχονται ότι έχει σεξουαλικη ζωή πιθανότατα δεν θα δέχονται και να γυρνάει το πρωί σπίτι 

[emmaki]

Just now, maripoz είπε:

Άλλη η γενιά η δική μας όμως, η κοπέλα είναι 22 χρόνια νεότερη ίσως κάτι που στην εποχή μας ήταν ψιλό οκ τώρα παραείναι αναχρονιστικο. Το άλλο θέμα από όσα λέει είναι ότι το θεωρώ απίθανο οι γονείς της να είναι οκ με το να γυρνάει στις 5:30-6 το πρωί στο σπίτι. Το πρόβλημα γενικώς είναι ότι οι γονείς αρνούνται να αναγνωρίσουν τα παιδιά τους ως ενήλικες και τους στερουν βασικά δικαιώματα της ζωής ενός ενήλικα. Για να προλάβω σχόλια του στυλ "ας γίνει οικονομικά ανεξάρτητη" οκ τον ξέρω τον τρόπο (τον εκβιασμο μάλλον θα έλεγα στην περίπτωση μιας νέας φοιτητριας) να γλυτώσει την καταπίεση, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι οι γονείς είναι σωστοι. Είναι λάθος και αυτό που κάνουν στο παιδι τους είναι απίστευτα καταπιεστικο και παράλογο κιόλας. Δηλαδή αν δέχονται ότι το παιδί τους έχει σεξουαλικη ζωή γιατί να το υποχρεωσουν να ξυπνάει στις 5 και να τρέχει μόνη της στους μαύρους δρόμους? Αν δεν δέχονται ότι έχει σεξουαλικη ζωή πιθανότατα δεν θα δέχονται και να γυρνάει το πρωί σπίτι 

Εμενα παντως ακομα ζοριζονται να δεχτουν οτι εχω σεξουαλικη ζωη!!!!!

 

Και οι γονεις μου ουτε μεγαλοι ειναι, ουτε οπισθοδρομικοι.... Ισα ισα με δουλειες που ηταν μεσα σε εφηβους, αρα ηξεραν τι γινεται. Απλα ηθελαν (και θελουν ακομα) να επιστρεφω σπιτι....

Κολλημα; Κολλημα! Απο τη στιγμη ομως που ηθελα (και θελω τα καλοκαιρια) να ειμαι μαζι τους, οφειλω να ακολουθήσω τον κανονα τους.  Αλλιως θα συγκρουστω......

[ninaki80]

Μερικοι γονεις απλα δεν θελουν να ξερουν τα προσωπικα των παιδιων τους απλα. Τους φαινετε αμηχανο κ προφανως αμα τους πας εναν φιλο φατσα φορα ενα σοκ θα το παθουν . Ε τα παιδια γνωριζουν τογς γονεις τους οποτε πρεπει να κρατανε κ την αποσταση που πρεπει για να ειναι ολοι καλα. Αν δεν μπορουν οι γονεις να το διαχειριστουν δεν μπορεις να τους το επιβαλλεις απλα βρισκεις τροπους να ειστε ολοι οκ.

[Έσπερος]

Προφανώς το θέμα των γονέων δεν είναι το αν θα γυρίσει βράδυ. αυτό είναι το πρόσχημα. όταν ήμουν στην Αγγλία, οι δικοί μου προφανώς δεν ήξεραν τι κάνω το βράδυ. θα μπορούσα να κάνω οτιδήποτε. ήμουν μακριά όμως κ δεν τους ένοιαζε. όταν ερχόμουν για διακοπές, που ο φίλος μ ήταν στην Ελλάδα, έβγαινα πάντα «με μια φίλη» κ διακοπές ακόμα κάναμε μαζί κ ήταν «μια. φίλη». όταν διορίστηκα που ήμουν οικονομικά ανεξάρτητη, κ γνώρισα τον άντρα μου κ μετά από λίγο μείναμε μαζί, το ήξεραν, κ ήξεραν ότι θα πάει σοβαρα. όμως δεν έλεγαν πουθενά ότι μένουμε μαζί κ μέχρι να αρραβωνιαστούμε δεν υπήρχε περίπτωση να εμφανιστεί σε οικογενειακή εκδήλωση ή να έρθει στα χωρια. Εγω πήγαινα όμως σε δικά του, αλλά ήταν δεδομένο ότι σε γιορτές (Χριστούγεννα κ Πάσχα ερχόμασταν Αθήνα), θα ήμουν με την οικογένειά μου αφού δεν ήταν επίσημο. Εμείς δεν θέλαμε να περάσουμε μεγάλη περίοδο που να λέμε ότι είμαστε αρραβωνιασμένοι, θέλαμε να γίνει απλώς όταν θα ετοιμαζόμασταν για τον γάμο, κ αυτό περιεπλεκε τα πράγματα. απλωσ επειδή μέναμε μακριά, ημασραν εκτοσ όλων αυτών των καταστασεων, μας επηρέαζαν μόνο σε συγκεξριμρνεσ στιγμές. όμως αν εμένα κάπου αλλού στην Αθήνα έτσι «αστεφάνωτη» δεν νομίζω ότι θα το δέχονταν γιατί δεν θα γινόταν να το κρύψουν. είναι μια περίεργη ψυχολογία  αυτή που δεν έχει σχέση μόνο με το αν αποδέχονται ότι το παιδί έχει σεξουαλικη ζωή. είναι ευρύτερο, ένα πλέγμα από ταμπού πολύ δύσκολο να σπάσει κανείς. 

[ninaki80]

Just now, Έσπερος είπε:

Προφανώς το θέμα των γονέων δεν είναι το αν θα γυρίσει βράδυ. αυτό είναι το πρόσχημα. όταν ήμουν στην Αγγλία, οι δικοί μου προφανώς δεν ήξεραν τι κάνω το βράδυ. θα μπορούσα να κάνω οτιδήποτε. ήμουν μακριά όμως κ δεν τους ένοιαζε. όταν ερχόμουν για διακοπές, που ο φίλος μ ήταν στην Ελλάδα, έβγαινα πάντα «με μια φίλη» κ διακοπές ακόμα κάναμε μαζί κ ήταν «μια. φίλη». όταν διορίστηκα που ήμουν οικονομικά ανεξάρτητη, κ γνώρισα τον άντρα μου κ μετά από λίγο μείναμε μαζί, το ήξεραν, κ ήξεραν ότι θα πάει σοβαρα. όμως δεν έλεγαν πουθενά ότι μένουμε μαζί κ μέχρι να αρραβωνιαστούμε δεν υπήρχε περίπτωση να εμφανιστεί σε οικογενειακή εκδήλωση ή να έρθει στα χωρια. Εγω πήγαινα όμως σε δικά του, αλλά ήταν δεδομένο ότι σε γιορτές (Χριστούγεννα κ Πάσχα ερχόμασταν Αθήνα), θα ήμουν με την οικογένειά μου αφού δεν ήταν επίσημο. Εμείς δεν θέλαμε να περάσουμε μεγάλη περίοδο που να λέμε ότι είμαστε αρραβωνιασμένοι, θέλαμε να γίνει απλώς όταν θα ετοιμαζόμασταν για τον γάμο, κ αυτό περιεπλεκε τα πράγματα. απλωσ επειδή μέναμε μακριά, ημασραν εκτοσ όλων αυτών των καταστασεων, μας επηρέαζαν μόνο σε συγκεξριμρνεσ στιγμές. όμως αν εμένα κάπου αλλού στην Αθήνα έτσι «αστεφάνωτη» δεν νομίζω ότι θα το δέχονταν γιατί δεν θα γινόταν να το κρύψουν. είναι μια περίεργη ψυχολογία  αυτή που δεν έχει σχέση μόνο με το αν αποδέχονται ότι το παιδί έχει σεξουαλικη ζωή. είναι ευρύτερο, ένα πλέγμα από ταμπού πολύ δύσκολο να σπάσει κανείς. 

Ειναι ακριβως αυτο που λες μια περιεργη ψυχολογια . 

Κ εμενα δεν ξεραν που πηγαινα δεν ξεραν τι εκανα αλλα δεν ηθελε ο μπαμπας μου κυριως να ξερει το καθε συντροφο μου δεν ενιωθε ανετα . Δεν ξερω αν ηταν ταμπου ή απλως μια περιεργη ψυχολογια. 

[Super.mum]

12 ώρες πρίν, love kids είπε:

Δεν το βλέπω σωστό να λογοδοθούν σε τέτοια ηλικία για αυτό το λόγο. Άλλο αν το θέλουν κι οι ίδιοι, αν και στα 21 δύσκολο να σκέφτεται κανείς κάτι τέτοιο στις μέρες μας.

 

 

 

Εμείς με τον άντρα μου παντρευτήκαμε στα 21 μας και οι δυο και είμαστε 4 χρόνια τώρα μαζί και κάναμε και δυο παιδάκια  το θέμα δεν είναι ποτέ στην ηλικία είναι στο τι θέλει ο κάθε ένας και στο τι μυαλά κουβαλάει. Άμα είναι έτοιμοι να προχωρήσουν (γιατί αλλο απλά να βλέπετε με τον φίλο της και άλλο να πάνε πιο σοβαρά) θα ήταν απλά μια καλή λύση για να έχουν πλέον το ελεύθερο από τους γονοις να μην τους περιορίζουν. Από όσο κατάλαβα το θέμα είναι στο τι θα πουν οι άλλοι. Και αν τους δούνε στο χωριό. 

[little lamb]

Δεν νομίζω ότι έχει να κάνει με τη σεξουαλική ζωή. Η σεξουαλική ζωή συμβαίνει και μέρα. Εδώ το θέμα είναι η διανυκτέρευση εκτός σπιτιού. Και οι δικοί μου είχαν τέτοιο θέμα όταν ήμουν φοιτήτρια. Δεν είχα αγόρι, αλλά είχα μια παρέα που συνήθιζαν να μαζεύονται σε ένα φοιτητικό σπίτι κατά τις 11 κ να κάθονται μέχρι το πρωί κ να γυρνάνε με το πρώτο λεωφορείο. Αυτό συνέβαινε 2 ή το πολύ 3 φορές το χρόνο, όχι πολύ συχνά δηλαδη. Για τους γονείς μου ήταν αδιανόητο, γιατί οι υπόλοιπες παρέες μου γυρνούσαν με το τελευταίο λεωφορείο ή πριν τις 12 που μπαίνει η διπλή ταρίφα στα ταξί. Επίσης δεν έβλεπαν το λόγο να αρχίσει η μάζωξη στις 11 (μεταξύ μας, ούτε εγώ έβλεπα το λόγο αλλά αφού έτσι με καλούσαν τι να έκανα; ) Δεν δέχονταν να καθίσω κι εγώ μέχρι το πρώτο πρωινό λεωφορείο, ήθελαν να γυρνάω. Σταδιακά το μετέφερα όλο και πιο αργά και έφευγα κατά τις 3 (μετά από 5 μηνύματα αν είναι όλα καλά και μέχρι τι ώρα προβλέπεται να καθίσουμε). Όσο παράδοξο κι αν είναι (πολύ) προτιμούσαν να γυρίζω 3 η ώρα με διπλή ταρίφα που μπορεί να μου τύχαινε ταξιτζής ανώμαλος, παρά να το ξημερωσω. Αν πήγαινα σε φίλη για ύπνο δεν είχαν θέμα, αλλά σε κάτι σαν πάρτυ μέχρι το ξημέρωμα δεν τους άρεσε. Δεν είχε να κάνει με σεξουαλικότητα, απλά δεν θεωρούσαν ίσως "καθωσπρέπει" το να περνάμε τη νύχτα ξάγρυπνοι με χαβαλε σε ξένα σπίτια?? (έχουν γενικότερα θέμα με το ξενύχτι, και για διάβασμα αν το ξημέρωνα έρχονταν 10 φορές να δουν γιατί δεν κοιμάμαι και γιατί δεν τα οργανωσα σωστα να διαβάσω τη μέρα). Έλεγαν ότι φοβούνται, αλλά οταν τους έλεγα ότι στο Εράσμους μου δεν ανησυχούσαν έλεγαν ότι τότε ήταν άλλο γιατί ήμουν μακριά και δεν με περίμεναν. Είναι λέει πιο αγχωτικό αν πρόκειται το παιδί σου να γυρίσει στο σπίτι κ δεν μπορείς να κοιμάσαι κ το παιδί να είναι έξω.

Όταν γνώρισα τον άντρα μου στα 25 τα είχαμε ενάμισι χρόνο κρυφά,είχαμε οργώσει τη μισή Ελλάδα σε εκδρομές (με δανυκτερευσεις) και χαφτανε ότι ήμουν με την τάδε φίλη με το ΚΤΕΛ- ή κάνανε πως το χαφτανε. Πέταγε η μαμά μου διάφορα μήπως ψαρέψει κάτι αλλά βράχος εγώ. Απο τότε που εμαθαν στα 27 μου ότι είχα φίλο κ τον γνώρισαν (τυχαία σε μια περιπέτεια που είχα, αλλιώς το βλέπω να ήταν ακόμα κρυφό) ως δια μαγείας σταματησε και ο έλεγχος. Πήγαμε και στους περιβόητους φίλους με τα ξενύχτια και ούτε που ασχολήθηκαν. Είχα πλέον συνοδό οπότε ήμουν ασφαλής υποτίθεται. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου!

[rosemary37]

Πόσο σε καταλαβαίνω!!Οι δικοί μου ήταν πολύ περισσότερο αυταρχικοί!!Ποσο κακό μου έκαναν με το να μου επιβάλλονται κ με το να έχουν ως προτεραιότητα τι θα πει ο κόσμος..ακόμα το υποστηρίζουν αυτό..λες κ χρωστάμε την ζωή μας στον γείτονα κ στη κοινωνία..

Κ στη δική σου οικογένεια όπως κ στη δική μου φοβόμαστε πως θα αντιδράσει ο πατέρας..τι θα πει..Έτσι κ μένα με κάλυπταν οι δικοί μου..όχι επειδή θεωρούσαν ότι έκανα το σωστό αλλά επειδή κάποιες φορές επαναστατούσα κ απλά έκανα αυτό που ήθελα..για να γλυτώσουμε όλοι τις φασαρίες γίνονταν συνένοχοι..Σκέψου οι πρώτες μου διακοπές σε νησί ήταν στα 23..στα κρυφά..

Απο τότε όλα μου τα ξενύχτια, οι διακοπές, τα ταξίδια,οι σχέσεις..ήταν στα κρυφά ..για να μη πυροδοτήσουμε την οργή του πατέρα..Μου έγινε συνήθεια γιατί γλύτωνα από πολλές ανακρίσεις κ απαγορεύσεις..μέχρι που στα 30 ανακάλυψε τυχαία ότι είμαι διακοπές..κ ως εκ του θαύματος δεν είπε τίποτα..δεν ρώτησε καν που είμαι,με ποιον..Σπουδαία νίκη..στα 30!!!!
Θα σου πρότεινα να κανεις κ συ την επανάσταση σου αλλά κ μόνο το γεγονός ότι ζείτε σε χωριό με αποτρέπει από το να το κάνω..Γιατί ακόμα κ αν ο πατέρας σου δεν θα έχει πραγματικά πρόβλημα θα σκεφτεί τι θα πει ο κόσμος,αν τύχει κ σε δει κανεις.. Όποτε υπομονή να περάσει ο καιρός..Φαντάσου ότι έχετε σχέση εξ αποστάσεως..ποσό συχνά θα τον έβλεπες;Κάποτε το έζησα κ αυτό..2 χρόνια Ρόδο-Αθηνα..κ τώρα 8 χρόνια μετά ακόμα μαζί..3-4 μήνες έμειναν..Θα περάσουν γρήγορα θα δεις..

Όσο για τον αρραβώνα που διάβασα κάπου στα σχολεία ου μπλέξεις!!Το έκανα κ αυτό..με αποτέλεσμα όταν θέλησα να χωρίσω να κάνει μήνες ο πατέρας μου να μου μιλήσει γιατί βλέπεις είναι ο κόσμος..τι θα πει;

Κ κάτι τελευταίο..που ίσως σου φανεί χρήσιμο..όταν ο πατέρας μου είχε έρθει αθηνα(ζει στην επαρχία) κ με είδε να βγαίνω από το σπίτι στις 23:00 (ήμουν 27 τότε) άρχισε να γκρινιάζει για το ότι δεν εινα σωστό τέτοια ώρα να βγαίνω,ποτέ θα επιστρέψω κλπ..Του έδωσα την εξής απάντηση «Γνωρίζεις τι κάνω όταν δεν είσαι εδώ;» Από τότε όσο κ να τον ενοχλούσε δε ξανά είπε τίποτα..

Συγγνωμη που σε κούρασα με το μακροσκελές κείμενο!!Ελπιζω να βοήθησα έστω κ λίγο!!

Να έχεις θάρρος κ πίστη στον εαυτό σου!!

 

[Chrysoum]

Και εμείς άραγε τα ίδια θα κάνουμε στα παιδιά μας; Εγώ δεν θέλω καν να σκέφτομαι ότι στα 25 τα παιδιά μου θα ζουν στο σπίτι. 

Τώρα στο θέμα της θεματοθετριας που δεν το λες και εύκολο γιατί τέτοιου είδους σχέσεις είναι περίπλοκες, και για εμένα η λύση θα έρθει εν μέρει ισως με ρήξη (αφού οι απλές ζητήσεις δεν έχουν αποφέρει καρπούς) και με οικονομική ανεξαρτησία, που φυσικά θα πάρει καιρό. Γιατί είσαι μεν ενηλικας, και θα έπρεπε να σου συμπεριφερονται ως ενήλικα, αλλά δεν το κάνουν. Οπότε για όσο καιρό ζεις στο σπίτι τους και σε στηρίζουν οικονομικά, θα έχεις συνεχώς αυτές τις προστριβές. 

[mama16]

6 ώρες πρίν, little lamb είπε:

Δεν νομίζω ότι έχει να κάνει με τη σεξουαλική ζωή. Η σεξουαλική ζωή συμβαίνει και μέρα. Εδώ το θέμα είναι η διανυκτέρευση εκτός σπιτιού. Και οι δικοί μου είχαν τέτοιο θέμα όταν ήμουν φοιτήτρια. Δεν είχα αγόρι, αλλά είχα μια παρέα που συνήθιζαν να μαζεύονται σε ένα φοιτητικό σπίτι κατά τις 11 κ να κάθονται μέχρι το πρωί κ να γυρνάνε με το πρώτο λεωφορείο. Αυτό συνέβαινε 2 ή το πολύ 3 φορές το χρόνο, όχι πολύ συχνά δηλαδη. Για τους γονείς μου ήταν αδιανόητο, γιατί οι υπόλοιπες παρέες μου γυρνούσαν με το τελευταίο λεωφορείο ή πριν τις 12 που μπαίνει η διπλή ταρίφα στα ταξί. Επίσης δεν έβλεπαν το λόγο να αρχίσει η μάζωξη στις 11 (μεταξύ μας, ούτε εγώ έβλεπα το λόγο αλλά αφού έτσι με καλούσαν τι να έκανα; ) Δεν δέχονταν να καθίσω κι εγώ μέχρι το πρώτο πρωινό λεωφορείο, ήθελαν να γυρνάω. Σταδιακά το μετέφερα όλο και πιο αργά και έφευγα κατά τις 3 (μετά από 5 μηνύματα αν είναι όλα καλά και μέχρι τι ώρα προβλέπεται να καθίσουμε). Όσο παράδοξο κι αν είναι (πολύ) προτιμούσαν να γυρίζω 3 η ώρα με διπλή ταρίφα που μπορεί να μου τύχαινε ταξιτζής ανώμαλος, παρά να το ξημερωσω. Αν πήγαινα σε φίλη για ύπνο δεν είχαν θέμα, αλλά σε κάτι σαν πάρτυ μέχρι το ξημέρωμα δεν τους άρεσε. Δεν είχε να κάνει με σεξουαλικότητα, απλά δεν θεωρούσαν ίσως "καθωσπρέπει" το να περνάμε τη νύχτα ξάγρυπνοι με χαβαλε σε ξένα σπίτια?? (έχουν γενικότερα θέμα με το ξενύχτι, και για διάβασμα αν το ξημέρωνα έρχονταν 10 φορές να δουν γιατί δεν κοιμάμαι και γιατί δεν τα οργανωσα σωστα να διαβάσω τη μέρα). Έλεγαν ότι φοβούνται, αλλά οταν τους έλεγα ότι στο Εράσμους μου δεν ανησυχούσαν έλεγαν ότι τότε ήταν άλλο γιατί ήμουν μακριά και δεν με περίμεναν. Είναι λέει πιο αγχωτικό αν πρόκειται το παιδί σου να γυρίσει στο σπίτι κ δεν μπορείς να κοιμάσαι κ το παιδί να είναι έξω.

Όταν γνώρισα τον άντρα μου στα 25 τα είχαμε ενάμισι χρόνο κρυφά,είχαμε οργώσει τη μισή Ελλάδα σε εκδρομές (με δανυκτερευσεις) και χαφτανε ότι ήμουν με την τάδε φίλη με το ΚΤΕΛ- ή κάνανε πως το χαφτανε. Πέταγε η μαμά μου διάφορα μήπως ψαρέψει κάτι αλλά βράχος εγώ. Απο τότε που εμαθαν στα 27 μου ότι είχα φίλο κ τον γνώρισαν (τυχαία σε μια περιπέτεια που είχα, αλλιώς το βλέπω να ήταν ακόμα κρυφό) ως δια μαγείας σταματησε και ο έλεγχος. Πήγαμε και στους περιβόητους φίλους με τα ξενύχτια και ούτε που ασχολήθηκαν. Είχα πλέον συνοδό οπότε ήμουν ασφαλής υποτίθεται. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου!

Σπουδαζες στην πόλη που γεννήθηκες να φανταστώ ε? Κ γι αυτό ήξεραν τι ώρα γυρνάς. 

 

Εγώ ευτυχώς δεν είχα θέματα τέτοια. Στον μπαμπά μου βέβαια δεν έλεγα τις τυχόν σχέσεις μου αλλά τον άντρα μου που ήμουν σίγουρη ότι ήταν σοβαρό στον 1 χρόνο σχέσης ήρθε κ στην αποφοίτηση μου κ γνωρίστηκε με όλη την οικογένεια κ μετά φάγαμε κ όλοι μαζί

Just now, Chrysoum είπε:

Και εμείς άραγε τα ίδια θα κάνουμε στα παιδιά μας; Εγώ δεν θέλω καν να σκέφτομαι ότι στα 25 τα παιδιά μου θα ζουν στο σπίτι. 

Τώρα στο θέμα της θεματοθετριας που δεν το λες και εύκολο γιατί τέτοιου είδους σχέσεις είναι περίπλοκες, και για εμένα η λύση θα έρθει εν μέρει ισως με ρήξη (αφού οι απλές ζητήσεις δεν έχουν αποφέρει καρπούς) και με οικονομική ανεξαρτησία, που φυσικά θα πάρει καιρό. Γιατί είσαι μεν ενηλικας, και θα έπρεπε να σου συμπεριφερονται ως ενήλικα, αλλά δεν το κάνουν. Οπότε για όσο καιρό ζεις στο σπίτι τους και σε στηρίζουν οικονομικά, θα έχεις συνεχώς αυτές τις προστριβές. 

Ελπίζω να μην κάνουμε κ εμείς τα ίδια..

6 ώρες πρίν, Super.mum είπε:

Εμείς με τον άντρα μου παντρευτήκαμε στα 21 μας και οι δυο και είμαστε 4 χρόνια τώρα μαζί και κάναμε και δυο παιδάκια  το θέμα δεν είναι ποτέ στην ηλικία είναι στο τι θέλει ο κάθε ένας και στο τι μυαλά κουβαλάει. Άμα είναι έτοιμοι να προχωρήσουν (γιατί αλλο απλά να βλέπετε με τον φίλο της και άλλο να πάνε πιο σοβαρά) θα ήταν απλά μια καλή λύση για να έχουν πλέον το ελεύθερο από τους γονοις να μην τους περιορίζουν. Από όσο κατάλαβα το θέμα είναι στο τι θα πουν οι άλλοι. Και αν τους δούνε στο χωριό. 

Αυτό ακριβώς. Κ για αυτό το λόγο έγραψα κ για να λογοδοθουν αν θέλουν. Γιατί για τους περισσότερους ναι μεν πλέον ειναι πιο σύνηθες να παντρεύονται γύρη στα 30 αλλά υπάρχουν ακόμα άτομα που το κάνουν πριν τα 25! Εγώ πχ γνώρισα τον άντρα μου στα 23 οπότε στα 26 παντρεύτηκα, αν τον γνώριζα στα 20 σίγουρα θα είχα παντρευτεί πριν τα 25

[Deena]

On 16/2/2021 at 2:15 ΠΜ, Βίκυ99 είπε:

Γεια σας! Είμαι 21 και εχω μια σχέση εδώ και 5 χρονια περίπου με ένα παιδί που ειμαστε στην ίδια ηλικια. Ειμαστε παρα πολυ καλα μαζι έχω γνωρίσει τους δικους του και με συμπαθούν αρκετά. Αυτός γνώρισε τους δικους μου αλλά όπως πάντα η οικογένεια είναι το πρόβλημα. Τον πρώτο καιρό δεν του μιλούσαν καν όταν ερχόταν στο σπιτι μου και αυτό με έκανε να αισθάνομαι αβολα. Τους εξηγούσα πως φέρονταν και αυτοί δεν το καταλάβαιναν. Μετά από όλα αυτά περνάω για σπουδές σε άλλη πόλη οπότε νοίκιασα σπιτι (βασικά οι γονείς μου πλήρωναν το σπιτι) καπως  έπρεπε να βλεπομαι με τον φίλο μου. Ερχόταν  και έμενε σε μενα κρυφά και γω πήγαινα κρυφά στο δικό του σπιτι λέγοντας ψεματα. Ξέρω πως δεν ήταν σωστό αλλά δεν είχαμε άλλη επιλογή δεν με άφηναν να περνάω χρόνο μαζί του ούτε στο σπιτι του να πηγαίνω. Τώρα λόγω καραντίνας γύρισα πάλι στο πατρικό μου και αναγκάστηκα να ξενοικιασω το σπιτι στο οποίο εμένα. Έκανα μια συζήτηση με την μητέρα μου και της εξήγησα ότι θέλω να περνάω χρόνο μαζί του και να βρισκόμαστε και να μένω σε αυτό κάποια βραδυα γιατί πλέον εκτός από το ότι είμαι ενήλικη έχουν περάσει και τόσα χρόνια που είμαι με τον ιδιο άνθρωπο και ακόμα μου αρνείται αυτή μου την πράξη λέγοντας μου πήγαινε σπιτι του κατσε όσες ώρες θες αλλά το βραδυ θα είσαι σπιτι μας δεν έχουμε δικαιολογία να πουμε στον πατέρα σου και θα είναι αρνητικός με αυτήν σου την πράξη, θα προκαλέσεις τσακωμούς και μεγάλα προβλήματα. Το εξηγώ όλο αυτό στο αγόρι μου με καταλαβαίνει και με στηρίζει αλλά τώρα λόγω καραντίνας δεν γινεται να μετάκινούμαστε για να βρεθούμε άρα κάποιος πρέπει να μείνει στο σπιτι κάποιου για να περάσουμε λιγο χρονο γιατί έχουμε και την χρονική απαγόρευση πλέον. Επιπλέον κάτι που ξέχασα αυτός δεν επιτρέπεται να έρθει να μείνει σπιτι μας γιατί εκτός από το ότι θα μας συζητάει το χωριό, δεν έχουμε υποτίθεται τον χώρο. Πως θα κάνω τους γονείς μου να καταλάβουν ότι αυτή μ η κίνηση είναι κάτι φυσικό και όχι κάτι "ανήθικο"? Είμαι πια απελπισμένη και κουράστηκα να λεω ψεματα για να τον βλέπω λίγες ώρες παραπάνω. Υ. Γ (συγγνώμη για την κειμενάρα μου) 

 

Αν δηλαδή ανακοινώσεις ότι θα κοιμηθείς στο σπίτι του φίλου σου, τί ακιριβώς θα γίνει? Εννοώ ότι θα σε διώξουν από το σπίτι ή θα γίνει τσακωμός και θα υπάρχουν μούτρα και γκρίνια?

 

Αν είναι να υπάρξει πλήρης ρήξη, καταλαβαίνω την δύσκολη θέση σου, αλλά ίσως απλά χρειάζονται 2-3 τσακωμοί ώστε να μπουν νέα όρια και στην σχέση με τους γονείς σου.

 

Ναι μεν μένεις στο πατρικό σπίτι αυτή την στιγμή, αλλά αλλιώς (θα έπρεπε να) αντιμετωπίζεται ένα παιδί στα 15, αλλιώς στα 18, αλλιώς στα 21 και αλλιώς στα 25 ακόμα και να μένει στο σπίτι των γονιών του. Εγώ έφυγα οριστικά από το πατρικό μου στα 28 (πολυ αργά, αν αναλογιστεί κανείς ότι δούλευα από τα 22), αλλά μετά τα 20 αρκετά συχνά κοιμόμουν κάποια βράδια στο σπίτι του φίλου μου. Όταν οι γονείς μου έλειπαν ταξίδι, συχνά ερχόταν αυτός και μέναμε στο δικό μου, εν γνώσει των γονιών μου. 

 

Δεν πέταξε την σκούφια του ο πατέρας μου προφανώς, τα πρώτα χρόνια μουρμούραγε αρκετά, αλλά αφού του είπα μερικές φορές "Προτιμάς δηλαδή να σου λέω ψέματα και να παριστάνουμε και οι δύο ότι δεν καταλαβαίνεις?", ως λογικός άνθρωπος το κατάλαβε. 

 

Η ανεξαρτησία χτίζεται και κερδίζεται με προσπάθεια, δεν είναι δυνατόν κατά την γνώμη μου να είσαι 20 ετών και να λες ψέματα ότι πας διακοπές με φίλους σου ή να βρίσκεσαι κρυφά με την σχέση σου, απλά για να αποφύγεις τον καυγά. Δεν γίνεται να περιμένεις να φύγεις από το σπίτι, δεν αρκεί μόνο η απόσταση ή η μη συγκατοίκηση για την πραγματική ανεξαρτησία.

 

Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία!

[Yovanna]

Καλά, το να λογοδοθούν (υπάρχει ακόμη αυτό??) μικρά παιδιά για να διανυκτερεύει σπίτι του το βράδυ, δεν το συζητώ. Το ότι είναι 5 χρόνια μαζί σε αυτές τις ηλικίες, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι κάνουν σχέδια για κοινό μέλλον, ούτε κάθε μακροχρόνια σχέση οφείλει να καταλήξει σε γάμο.

Εγώ έφυγα για εξωτερικό στα 20, αλλά πριν από αυτό και ο μπαμπάς μου ξεροκατάπινε όταν ήταν να "ξενοκοιμηθώ", εκτός αν ήμουν εκδρομή/ταξίδι , χωρίς φυσικά να το απαγορεύει. Βέβαια εμένα δεν μου άρεσε ποτέ να ξενοκοιμάμαι , ήθελα το κρεβάτι μου, οπότε δεν είχα θέμα. Επίσης φρόντιζα πάντα να περνάω χρόνο μαζί τους, να βλέπουμε ταινίες, να παίζουμε επιτραπέζια κτλ. Ως γονιός, αν τα Σάββατα πχ ήθελε η το παιδί μου στα 21 να κοιμάται αλλού, δεν θα με πείραζε. Κάθε 3 και λίγο, θα με ενοχλούσε, γιατί μου κάνει ότι είμαστε σκορποχώρι και ότι έχει δει το σπίτι μας κάτι σαν ξενοδοχείο,

[mama16]

Just now, Yovanna είπε:

Καλά, το να λογοδοθούν (υπάρχει ακόμη αυτό??) μικρά παιδιά για να διανυκτερεύει σπίτι του το βράδυ, δεν το συζητώ. Το ότι είναι 5 χρόνια μαζί σε αυτές τις ηλικίες, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι κάνουν σχέδια για κοινό μέλλον, ούτε κάθε μακροχρόνια σχέση οφείλει να καταλήξει σε γάμο.

Εγώ έφυγα για εξωτερικό στα 20, αλλά πριν από αυτό και ο μπαμπάς μου ξεροκατάπινε όταν ήταν να "ξενοκοιμηθώ", εκτός αν ήμουν εκδρομή/ταξίδι , χωρίς φυσικά να το απαγορεύει. Βέβαια εμένα δεν μου άρεσε ποτέ να ξενοκοιμάμαι , ήθελα το κρεβάτι μου, οπότε δεν είχα θέμα. Επίσης φρόντιζα πάντα να περνάω χρόνο μαζί τους, να βλέπουμε ταινίες, να παίζουμε επιτραπέζια κτλ. Ως γονιός, αν τα Σάββατα πχ ήθελε η το παιδί μου στα 21 να κοιμάται αλλού, δεν θα με πείραζε. Κάθε 3 και λίγο, θα με ενοχλούσε, γιατί μου κάνει ότι είμαστε σκορποχώρι και ότι έχει δει το σπίτι μας κάτι σαν ξενοδοχείο,

Γιατί να μην υπάρχει η λογοδοσία? Δεν ξέρω πως είναι στον δικό σου τόπο αλλά σε εμάς είναι όταν γνωριζονται οι οικογένειες. Εσείς πάτε κατευθείαν σε γάμο? Κοίτα επειδή οι εποχές αλλάζουν κ την περνάς μια 20ετια λογικό τότε να μην ήθελαν οι γονείς να ξενοκοιμασαι. Τώρα συνήθως είναι πιο χαλαροί όταν έχει ξεπεράσει τα 20 το παιδί. Η μητέρα μου θυμάμαι πάντα να μου λέει ότι πριν καταλήξω σε γάμο να έχω κάποιες εμπειρίες!!!! Εεεε πως θα τις αποκτήσεις αν δεν περνάς χρόνο με τον άλλον???