Διαφωνώ . Επίσης το τραβάς. Εγώ δεν μίλησα για τέτοιες καταστάσεις. Να υπενθυμίσω ότι μιλάμε υποθετικά και ότι ο άντρας μου δεν θα έκανε τίποτα από τα παραπάνω , σίγουρα όχι συστηματικά και θα του εμπιστευόμουν το παιδί με κλειστά τα μάτια. Όμως αν του επισημάνω κάποιο λάθος, με ακούει και δεν μου πάει κόντρα για τη χαρά της κόντρας.
Η ψυχική ηρεμία του παιδιού είναι σημαντική , αλλά δεν αρκεί. Αν το παιδί μου το ταίζουν συστηματικά σκουπίδια, αν ο πατέρας δεν ενδιαφέρεται αρκετά να μη νοσήσει το παιδί του μαζεύοντας ένα ρημαδοζευγάρι σεντόνια και καθαρίζοντας το σπίτι, προτιμώντας να τσακώνεται μαζί μου, αν το 4χρονο βλέπει τηλεόραση έως τα μεσάνυχτα , αν βλέπει πράγματα που δεν πρέπει να δει, αν αν, αυτά με αφορούν! Δεν μιλάμε για άσκοπο συνεχή έλεγχο. Ούτε για να μη δίνεις το παιδί. Αν όμως του έλεγα τα προβλήματα και με έγραφε, θα έκανα κάτι. Υπάρχουν κοινωνικοί λειτουργοί που ελέγχουν αν ένα παιδί λαμβάνει τη σωστή φροντίδα και ζει σε κατάλληλο γι'αυτό περιβάλλον. Αν εσύ θεωρείς ότι δεν είναι δική σου δουλειά, καλώς, εγώ διαφωνώ.
Αυτό δεν ισχύει. Ξάδερφος του άντρα μου έχει σχεδόν ένα χρόνο να δει το παιδί του παρά την απόφαση του δικαστηρίου για επισκέψεις, διότι δεν το επιτρέπει η πρώην σύζυγος. Δεν μπορεί να κάνει τίποτα εκτός από καταγγελίες. Λόγω κόβιντ τα δικαστήρια έπαιρναν συνεχώς αναβολές και βρέθηκε έτσι να μην τον θυμάται καν το παιδί του. Δεν κρίνω. Δεν μπορώ να ξέρω τί έχει συμβεί. Δεν πιστεύω ότι κάποια μάνα με σώας τας φρένας στερεί χωρίς λόγο τον μπαμπά από το παιδί του. Αυτό βέβαια δεν το λέω στην οικογένεια του άντρα μου, διότι θα πέσουν να με φάνε!