Αναζήτηση στο φόρουμ

Τι κανουμε???? Η δεσποινις ανοιγει τα φτερα της... λιγο "αγρια" ειναι η αληθεια... Επικρατει μια "εμπολεμη" κατασταση.... Κραταμε σταθερες αξιες και οτι γινει... ( της κακομοιρας συνηθως... ) Λασκαρουμε λιγο??? Τι???

Έχω ένα αγοράκι 3 χρόνων και φοβάμαι ρε παιδιά μέχρι και τις απλές ιωσεις. Μήπως πρέπει να παω σε ειδικό; για να γίνω πιο συγκεκριμένη, σκέφτομαι συνέχεια μην αρρωστήσει, απογευγω να συναντάμε οικογένειες που τα παιδιά τους πηγαίνουν σχολείο μη τυχόν και κολλήσει κάτι ο δικός μου, στην παιδική χαρά αν δω κάποιο παιδάκι να έχει μύξα η να βήχει απομακρύνω τον δικό μου και γενικά στο μυαλό μου υπάρχει πάντα η φοβία. Να σημειώσω πως δεν πάει βρεφικό ο δικός μου. Έχω και το άγχος πως θα πιει το αντιπυρετικο όταν αρρωστήσει γιατί δεν το θέλει με τίποτα. Τι να κάνω για να απαλλαγώ απ όλο αυτό; δεν χαίρομαι τίποτα κ είμαι συνέχεια Μ ένα άγχος που με φθείρει. Υπάρχει άλλη μανούλα με τέτοιο άγχος; Α, και ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι μη τυχόν και χρειαστεί να νοσηλευτέι

Καλησπερα σας! ελπιζω να σας βρισκω οσο γινεται σε καλη ψυχολογια με ολα οσα συμβαινουν αυτο το καιρο. Αυτο το φορουμ με εχει βοηθησει απο τη πρωτη μερα που εκανα παιδια και ειλικρινα ειναι μεγαλο βαλσαμο για μενα αυτο μιας και ειμαι μια μοναχικη μαμα , ειδικα το τελευταιο χρονο της πανδημιας. Για να ξεκινησω θα σας πω οτι ειμαι με το παιδι μου σε μια περιοδο που ειναι αρκετα εντονη σε μενα αλλα δε του το δειχνω.Μην εχοντας ΚΑΝΕΝΑΝ με παιδι γυρω μου ουτε , στο παρελθον δεν εχω ιδεα απο πολλα πραγματα και ετσι επειδη δεν ξερω αν οι λεξεις και οι προτασουλες που κανει ειναι αρκετες εχω το μεγαλο αγχος αν ειναι καλα η αν θα θελει βοηθεια και σε αυτο το μεγαλο αγχος μεχρι να ερθει το ραντεβου με την αναπτυξιολογο προσθεθηκε ξαφνικα και κατι αλλο που μπορει να ειναι νορμαλ , να το εχουν και αλλα παιδια αλλα εγω παλι δεν ξερω! δεν εχω κανεναν να ρωτησω εκτος απο τη μανα μου που δεν θυμαται τι εκανα πριν 39 χρονια!. Και μπαινω στο θεμα το παιδακι μου ειναι 2 ετων και 9 μηνων.Τον ενα χρονο απο αυτο το περασε αποκλειστικα με εμενα και λιγες ωρες το βραδυ το πατερα του .Δεν εχει αλληεπιδραση με αλλα παιδια ουτε και με αλλους ενηλικες εκτος απο τη παιδιατρο μια φορα το μηνα και κανεναν περαστικο που θα του πει δυο γλυκα λογια.Επισης εδω που ζω ο κοσμος δεν κρατουσε τα μετρα , οι πλατειες ειναι μικρες ο φοβος μεγαλος και ετσι εμεινε αρκετο καιρο μεσα. Ομως δεν ειχε βγαλει καποιο θεμα , καποια κινηση περιεργη εκτος ισως απο το λογο που και παλι δεν ξερω αν εχει θεμα η οχι.....πριν 5 μερες τον ντυνω να παμε βολτα γυρω γυρω και ξαφνικα αρχισε να κλαιει δεν καταλαβα τι εγινε αλλα δεν εβγαινε απο το σπιτι ?!....γυρισε το κεφαλι του προς τη πορτα και τοτε ειδα οτι ΦΟΒΟΤΑΝ.Του μιλησα γλυκα τον πηρα αγκαλια τον σηκωσα τον κατεβασα κατω βγηκαμε εξω και ηταν μια χαρα! δεν ειχε κανενα θεμα...ετρεχε επαιζε καναμε εκει τα παιχνιδια μας γυρναμε σπιτι μπαινει μεσα αγκαλια με ολα τα παιχνιδια που του πηρα απο το περιπτερο χαρουμενος οκ λεω θα ηταν τυχαιο......την επομενη μερα , παλι δεν εβγαινε απο το διαμερισμα μονο αν τον εβγαζα αγκαλια.... 5 μερες τωρα δεν βγαινει μονος του απο το διαμερισμα.......ενω δεν εχει προβλημα να μπει σε αλλο κτιριο (πχ στο βιβλιοπωλειο) δεν εχει προβλημα να ανεβει και να κατεβει σκαλες σε ολες τις πλατειες πεζοδρομια κλπ γενικα ΠΟΥΘΕΝΑ και σε ΤΙΠΟΤΑ δεν εκδηλωνει φοβια εκτος απο το να βγει απο το διαμερισμα.....να κανει το βημα να βγει εξω......περπαταει μεχρι τη πορτα και εκει σταματα και γυρνα πισω και αν του πω ελα ελα παμε τον βλεπω οτι πιεζετε και παει να βαλει τα κλαμματα....αν τον σηκωσω και τον βγαλω εξω ολα καλα. (?). Προσπαθω να καταλαβω τι συμβαινει αλλα δεν βγαζω καμμια ακρη , δεν εγινε ποτε τιποτα ΠΑΝΤΑ ΕΧΕΙ ΦΩΣ αρα δεν ειναι πχ σκοταδι (αλλα θα το φοβοταν και σπιτι το βραδυ , που δεν το φοβαται) δεν χτυπησε ποτε εκει , δεν υπαρχει ορατος λογος για αυτο που συμβαινει....εκτος αν ειδε καποιο παιδικο που φοβοταν κατι τετοιο , η εγινε κατι σε καποια πορτα και του εμεινε ! ειναι το μονο που μπορω να σκεφτω! .Απο την αλλη παιζει στο μυαλο μου. μην εχει καποιο σοβαρο προβλημα το παιδι ....και δεν το καταλαβαινω. Μπηκα και διαβασα οτι γενικα τα παιδια εχουν διαφορες φοβιες παραλογες η μη και οι οποιες εν καιρω φευγουν , σας εχει τυχει κατι τετοιο.? σας ευχαριστω.

Είμαι σίγουρη πως δεν άνοιξα στη σωστή κατηγορία το θέμα μου...αλλά δεν ήξερα που να το εντάξω. Ζητώ συγνώμη λοιπόν και συνεχίζω: Έχω δίπλωμα απο το 2004 αλλά λόγω του ότι δεν είχα αυτοκίνητο,κλπ, κλπ...δεν έχω οδηγήσει παρά μόνο 3-4 φορές και αυτό για κανένα 10λέπτο την κάθε φορά..σε μικρές, γνωστές αποστάσεις. Το θέμα είναι πως πλέον με το παιδί ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να οδηγώ. Αισθάνομαι πως είμαι με δεμένα χέρια...μην μπορώντας να πάρω το αυτοκίνητο μας και να πάω εκεί που θέλω. Εντάξει, στη δουλειά, δεν λέω, με εξυπηρετεί πολύ το λεωφορείο, αλλά το απόγευμα που μπορεί να θέλω να πάω σούπερ μάρκετ ή για ψώνια ή για βόλτα με τον μικρό...εκεί μου κακοφαίνεται πάρα πολύ και νιώθω άχρηστη και νιώθω ανίδεη...και ντρέπομαι που το λέω...ώρες ώρες πιάνω τον εαυτό μου να φθονεί τις φίλες μου...που οδηγούν και είναι ανεξάρτητες είτε από το σύζυγο, είτε από την απόσταση, είτε απο τα καιρικά φαινόμενα...ειτε απο οτιδήποτε βρε παιδί μου...! Από την άλλη...δεν με βοηθάει και ο άντρας μου...Δηλαδή, μου λέει.."Πάρτο...αλλά αν το καταστρέψεις...να δω πόσα θα πληρώνουμε...και αν φτιάχνεται κιόλας....και αντε...καλά...αν σκοτώσεις κανέναν φουκαρά;;; Ή το οτι θα θέσεις σε κίνδυνο τη ζωή του παιδιού μας...αυτά δεν τα σκέφτεσαι;" Καλύτερα να μου έλεγε νέτα σκέτα...ΟΧΙ παρά αυτό που μου κάνει...μου πετάει το μπαλάκι...και εγώ το πιάνω...και το μπαλάκι πάνω γραφει: ΑΧΡΗΣΤΗ στην οδήγηση!!! ενώ θα επρεπε να γράφει...ξέρω κι εγώ..ΑΒΟΗΘΗΤΗ ...αφου δεν με βοηθάει να πάρω τον αέρα του...Αφήστε που έχουμε Jeep...τρέχα γύρευε δηλαδή...πώς θα την κουμαντάρω αυτή τη μαούνα;;; Αλλά απο την άλλη...τι σημασία έχει το μέγεθος..μήπως είναι υπεκφυγές δικές μου...ασυνείδητες...μήπως τελικά είμαι Ανεπιδευτη μαθήσεως; Σαν οδηγός..με την ελάχιστη αυτή πείρα μου...δεν έκανα και τίποτα τραγικό..ούτε το αμάξι μου εσβηνε, ούτε τιποτα...απλά ήθελα λίγο υποστήριξη και βοήθεια στο θέμα "παρκάρισμα" ...που δεν την είχα από πουθενά... Αχ, δεν ξέρω...Σκέφτομαι να προτείνω στον άντρα μου...να κάνουμε για αυτό το 6 μηνο (με την ευκαιρία που λήγει σε λίγες μερες η ασφάλεια) μεικτή ασφάλιση...για να είμαι πιο σίγουρη και καλυμένη..Θα δώσουμε καμια 200ρια ευρώ παραπάνω..αλλά θα ξέρω πως ο,τι κι αν γίνει..(εκτος αν φάω κανέναν λάχανο) θα το φτιάξουν....Δεν ξέρω..δεν ξέρω...τι λέτε; Είχε κανεις απο εσάς παρόμια φοβία;;;;; Ουφ...ουφ...ουφ.....αγχόνομαι μόνο στην ιδεα...

Καλημέρα είμαι στη12 εβδομαδα όλα πάνε καλα μέχρι στιγμής και έχω ραντεβού για αυχενική την παρασκευή.. Είμαι γενικά πολύ χαρουμενη για το μωρακι αλλά απο χτες με.έχει πιασει ενα τρομερό άγχος όλο άσχημα πραγματα σκέφτομαι και φοβάμαι πολύ δεν ξέρω πως θα το καταπολεμησω...δεν υπάρχει συγκεκριμένος λοηος που συμβαίνει αυτό ουτε κάποιο σημάδι οτι κάτι δεν παει καλά.. Υπάρχουν εγκυουλες τόσο παράλογες όσοεγώ;;;

Κορίτσια καλησπέρα...... Αν και θα γίνω για δεύτερη φορά μανούλα θέλω να μοιραστώ μαζί σας κάτι που με απασχολεί εδώ και καιρό!!! Έχω αρρωστοφοβία....Οτιδήποτε ασυνήθιστο συμβαίνει στον εαυτό μου νομίζω ότι έχω κάτι πολύ κακό και ανίατο.... Κυρίως φοβάμαι την αρρώστια που θερίζει σήμερα.... Σε αυτή την εγκυμοσύνη έχω αρκετά φουσκώματα! Ενώ όλοι μου λένε πως είναι φυσιολογικό καλύτερα να μην σας πώ που πάει το μυαλό μου.... Όλες οι εξετάσεις μου αίματος, ούρων κλπ είναι φυσιολογικές αλλά παρόλα αυτά το μυαλό δε λέει να ξεκολλήσει!!!!!! Έχει καμιά άλλη αντιμετωπίσει το ίδιο θέμα???? Πώς το έχετε ξεπεράσει??? ΣοΣ !!!!!!!!! Ευχαριστώ πολύ και συγνώμη αν σας κούρασα!!!