Να κάνω κατι για μενα...

[xaroumenh mama]

Just now, diane2020 είπε:

Τρεις ώρες παιχνίδι και το μυαλό να είναι άλλου, σε φαι τηλέφωνα κλπ  δεν είναι ιδανικο. Δέκα λεπτά αποκλειστικου χρόνου με το κάθε παιδι χωρίς καμμια διακοπή είναι και δυσκολο και τελικα πιο ιδανικο. Δέκα για κάθε παιδι ... Και δεκα μαζί και δέκα όλοι μαζί...Αυτά τα έμαθα απο ειδικό δεν τα λέω από το κεφάλι μου... 

Τρεις ώρες υπερβολή μου φαίνεται εμένα αν εσας σας φαινεται υπερβολή το δεκάλεπτο... Διότι 3 ώρες και το μυαλό αποκλειστικά εκεί, αποκλείεται.... 

Συστημα π.ε.ξ.σ.ε. Για όποιον ενδιαφέρεται να μάθει. Εγώ το τηρώ χρόνια και δεν είναι πάντα ευκολο. Να είσαι εκεί εκατό τα εκατο!! Αναφερομαι σε αποκλειστικο παιχνιδι.και οχι εκπαιδευτικο. Άλλο είναι αυτό. Αναφέρομαι σε ελευθερο παιχνιδι μεταξυ μητέρας και παιδιου όχι όμως διδακτικό. Τουβλάκια πχ η αριθμους η τελοσπανυων εκπαιδευτικο.σα να σαι δασκάλα δλδ. Γιατί μπορεί να είσαι όλη μέρα με ένα παιδί και ουσιαστικά να μην έχεις ασχοληθεί μαζί του ουτε ενα λεπτο. Να το χεις ντυσει ταΐσει δασκαλεψει αλλά να μην έχεις παιξει. Είναι θεωρία ολόκληρη... 

Στη πρώτη καραντίνα με τον μικρό που ήταν στην ηλικία της προσκολλησεις κ πραγματικά δε ξεκολουσε από πάνω μου, κ με τον μεγάλο που τότε ξεκίνησε να παίζει παιχνίδι ρόλων κ ήθελε να παίζω συνέχεια μα συνέχεια μαζί του συν τα ξεσπάσματα που είχαν κ λογο ηλικίας κ λογο κλεισούρας  πραγματικά δε προλάβαινα να κάνω τίποτα ερχόταν η ώρα που μου ζητούσαν να φάνε γιατί πεινάνε κ δεν είχα τίποτα σε φαγητό για να φάνε.. Εεε μετά το Πάσχα τότε αφεθηκα κ ξεκίνησα να μην είμαι τόσες ώρες μαζί με τον μεγάλο ειδικά, του έλεγα παιζε μόνος σου μαρεσει πολύ να σε ακούω έτσι όπως παίζεις με τα παιχνίδια σου κ κάπως ηρεμησα δε γινόταν αλλιώς.. 

[irin]

Just now, diane2020 είπε:

Τρεις ώρες παιχνίδι και το μυαλό να είναι άλλου, σε φαι τηλέφωνα κλπ  δεν είναι ιδανικο. Δέκα λεπτά αποκλειστικου χρόνου με το κάθε παιδι χωρίς καμμια διακοπή είναι και δυσκολο και τελικα ιδανικο. Δέκα για κάθε παιδι ... Και δεκα μαζί και δέκα όλοι μαζί...Αυτά τα έμαθα απο ειδικό δεν τα λέω από το κεφάλι μου... 

Τρεις ώρες υπερβολή μου φαίνεται εμένα αν εσας σας φαινεται υπερβολή το δεκάλεπτο... Διότι 3 ώρες και το μυαλό αποκλειστικά εκεί, αποκλείεται.... 

Συστημα π.ε.ξ.σ.ε. Για όποιον ενδιαφέρεται να μάθει. Εγώ το τηρώ χρόνια και δεν είναι πάντα ευκολο. Να είσαι εκεί εκατό τα εκατοχωρις καμμια διακοπη!! Αναφερομαι σε αποκλειστικο παιχνιδι.και οχι εκπαιδευτικο. Άλλο είναι αυτό. Αναφέρομαι σε ελευθερο παιχνιδι μεταξυ μητέρας και παιδιου όχι όμως διδακτικό. Τουβλάκια πχ η αριθμους η τελοσπανυων εκπαιδευτικο.σα να σαι δασκάλα δλδ. Γιατί μπορεί να είσαι όλη μέρα με ένα παιδί και ουσιαστικά να μην έχεις ασχοληθεί μαζί του ουτε ενα λεπτο. Να το χεις ντυσει ταΐσει δασκαλεψει αλλά να μην έχεις παιξει. 

Είναι πολυ δυσκολο! 

Εγω αυτο εχω παθει τελευταια,με τηλεεργασια, τηλεκπαιδευση το μεγαλο, το μικρο τιποτα.. απλα βαριεται ολο το πρωι,συν μαγειρεμα κλπ... ειμαστε μαζι 24 ωρες αλλα καθολου ποιοτικα. 
Το δυσκολο για μενα,και πριν απο τον κορονοϊο και τωρα, ειναι ο ξεχωριστος χρονος με καθε παιδι καθως ειμαι μονη μου μαζι τους τις καθημερινες ως αργα. Οποτε σπανια θα μεινει το ενα να κανει κατι μονο του αν ακουσει οτι παιζω με το αλλο. Οποτε παιζουμε/διαβαζουμε παραμυθι κλπ συνηθως και οι τρεις μαζι. Και στο τελος νιωθω οτι δεν εγινε κατι ποιοτικο,οτι δεν εκανα ουσιαστικη κουβεντα με κανενα απο τα δυο. Για να γινει καλη κουβεντα,πρεπει το παιδακι να εχει χρονο και ηρεμια να πει αυτα που σκεφτεται ή τα νεα του στο χρονο που θελει αυτο. Δυσκολο οταν εισαι με τα δυο παιδια μαζι,τουλαχιστον σε τετοιες ηλικιες

[little lamb]

Μήπως αυτα που λέτε αναφέρονται σε 10 λεπτά "συνεχόμενα"; Το να έχεις αποκλειστικη αφοσίωση πάνω από 10 λεπτά συνεχόμενα όντως δεν είναι πάντα εύκολο. Αλλά μόνο 10 συνολικά στο 24ωρο είναι αδύνατον να καλύπτουν το παιδί. Σπαστά δεκάλεπτα αποκλειστικής αφοσίωσης ομως γίνεται, εκτός αν λείπει κάποιος όλη μέρα στη δουλειά ή αν είναι κάποια ειδική προσωρινή συνθήκη πχ ο ένας να κάνει βάρδια σε νοσοκομείο για κάποιον συγγενή. Αλλιώς είναι πολύ ακραίο το ένα και μοναδικο 10λεπτο. Θα έβαζα σε κλάσμα πόσο μερίδιο του 24ωρου είναι αλλά δεν είμαι καλή στα μαθηματικά. Πάντως είναι πολύ λίγο, έστω κι αν είναι το μίνιμουμ. Πώς γίνεται να καλύπτει; Και τις υπόλοιπες ώρες δηλαδή το παιδί να απασχολείται μόνο ή να έχει κάποιον άλλο που παίζει μαζί του κάποιες ώρες;

[μαγιοπουλας]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

Αν εννοείς μία άλφα πολύ δύσκολη μέρα, να καταλήξεις τελικά να αφοσιωθείς 10 λεπτά στο παιδί, ναι.

Αν εννοείς να είναι συστηματικό, όχι, δεν πιστεύω ότι καλύπτεται καμία ανάγκη του παιδιού έτσι, αυτό είναι παραμέληση. Αν δηλαδή είμαστε εντελώς συνέχεια στην πρίζα, ή απόντες ή τα κάνουμε όλα μηχανικά, και μετά περνάμε 10 λεπτά αφοσιωμένοι στο παιδί, σίγουρα δεν αναπληρώνει αυτό το υπόλοιπο κενό και δε γεμίζει τίποτα. Δεν χρειάζεται να είσαι επιστήμονας για να το καταλάβεις. Ούτε σχέση ενηλίκων δεν επιβιώνει με 10 λεπτά αφοσίωσης τη μέρα.

Θεωρώ ότι ασχολούμαι με το παιδι κ το ψάχνω και πολυ.Δεν το γράφω βέβαια γιατί θεωρώ ότι υπό όψεις το αντίθετο.Ξερω οτι μιλάς γενικα .και καθε μερα κανουμε πραγματα.υπαρχουν ομως μερες που μπορώ αποκλειστικά να διαθέσω μονο δέκα λεπτά κ να συνδεθώ απόλυτα μαζί του.Και εχει να κανει κ με την διαθεση μου ολο αυτο.Σημερα ειχα μια πολύ δύσκολη μέρα.Καθησαμε ένα μισάωρο για κατι ζωγραφικές κ κατασκευές.Τις υπόλοιπες ώρες απλα είτε συμμετείχα σε κάτι,είτε δεν συμμετείχα,είτε εκανα πραγματα παράλληλα.

[love kids]

Θεωρώ κι εγώ ότι το δεκάλεπτο αποκλειστικής ενασχόλησης με το παιδί είναι λίγο. Είναι όμως κι αρκετά δύσκολο κι αυτό με τους ρυθμούς που οι περισσότεροι έχουμε. Τώρα με την τηλεκπαίδευση και τη δική μου δουλειά που κυρίως γίνεται από το σπίτι βλέπω ευτυχώς το παιδί πολύ περισσότερο αλλά και πάλι δεν υπάρχει πολύς χρόνος για αποκλειστική ενασχόληση. Το παλεύω όμως όσο μπορώ όσο κι οι περισσότεροι νομίζω. 

 

[Anna3011]

Και εμένα με προβληματίζει αυτό με το 10λεπτο. Της κόρης μου σίγουρα δε θα της έφτανε. Δυστυχώς έχοντας μια πολύ απαιτητική δουλειά με τρελό ωράριο βλέπω το παιδί μου μόνο 3 ώρες τη μέρα με ό,τι τύψεις και ενοχές περιλαμβάνει αυτό. Στο 3ωρο αυτό  ασχολούμαι σχεδόν αποκλειστικά μαζι της και αν εξαιρέσεις κάποιες ψιλοδουλίτσες που μπορεί να κάνω, κυρίως παίζουμε. Ακόμα και την ώρα που τρώει βραδινό θέλει να της λέω αυτοσχέδια παραμύθια και να μου λέει και εκείνη δικά της. Σίγουρα είναι δύσκολο και εξουθενωτικό και ενίοτε ζορίζομαι που δε βρίσκω προσωπικό χρόνο όμως βλέπω την ανάγκη της να είμαστε μαζί και δε μπορώ να της πω να παίξει μόνη. Κάποιες φορές που μπορεί να αργήσω και άλλο από τη δουλειά και να ασχοληθώ λιγότερο (σίγουρα πολύ περισσότερο από 10 λεπτά), όταν πάει να κοιμηθεί θελει να ξαπλώσουμε παρέα, με αγκαλιάζει και μου λέει πόσο της έλειψα και αν θα αργήσω και αύριο να γυρίσω. Δεν ξέρω αν είναι το δικό μου παιδί τοσο απαιτητικό ή το έχω μάθει εγώ έτσι, αλλά το 10λεπτο πραγματικά μου ακούγεται απίστευτα λιγο, τουλάχιστον στη δική μας περίπτωση.

[Yovanna]

1 hour ago, kotsifikos said:

Επειδή δεν παρακολούθησα την ζητήση από την αρχή τι εννοείται όταν λέτε παιχνίδι δέκα λεπτά την ημέρα? εγώ παίζω τουλάχιστον 3 ώρες τις καθημερινές και γύρω στις 15 το σκ και κάθε βράδυ ακούω ''δεν μου έφτασε το παιχνίδι θέλω να παίξουμε και άλλο''... 

Xαρά στο κουράγιο σου. Αλήθεια, πού τις βρίσκεις τόσες ώρες? Εγώ που τελειώνω και νωρίς τη δουλειά (16.00 είμαι πίσω), και να ήθελα δεν τις έβρισκα 3 ώρες για παιχνίδι μόνο. Εγώ , αν είναι το παιδί σπίτι και δεν πάει βόλτα με τον μπαμπά του, θα κάνουμε κάνα παζλ, πιο μετά θα παίξουμε λίγο σούπερ μάρκετ, μετά θα φτιάξουμε κάτι με τα lego, αλλά δεν είναι πάνω από 30-40 λεπτά σύνολο. Βέβαια σε αυτό το χρόνο δεν συμπεριλαμβάνονται οι αγκαλίτσες /χαδάκια/ φιλάκια /δαγκώματα ! Για αυτά είμαι πάντα διαθέσιμη!

 

Just now, Έσπερος said:

Του άντρα μου δεν του αρέσει να είναι μόνος του ή να βγαίνουμε βόλτες χωρια. Μια μικρή βόλτα οκ, αλλά μέχρι εκεί. ούτε δλδ να βγούμε κ να μείνει μόνος του ούτε το αντίθετο. γι αυτό θέλω να ησυχάσω κ από τους δυο  το χειρότερο είναι όταν θέλουν κουβέντα κ οι δυο ταυτόχρονα κ κάνω σουρεαλιστικούς διαλόγους. έχω κ άλλους 100 το πρωί να μιλάνε όλοι μαζί, θέλω λίγη ηρεμία! 

Εγώ δεν μπορώ το όλοι μαζί συνεχώς. Ούτε στις σχέσεις το άντεχα. Αν σε κάτι ταιριάξαμε με τον άντρα μου, είναι στην ανάγκη για προσωπικό χώρο που έχουμε και οι 2. 

[μαγιοπουλας]

Just now, Yovanna είπε:

Xαρά στο κουράγιο σου. Αλήθεια, πού τις βρίσκεις τόσες ώρες? Εγώ που τελειώνω και νωρίς τη δουλειά (16.00 είμαι πίσω), και να ήθελα δεν τις έβρισκα 3 ώρες για παιχνίδι μόνο. Εγώ , αν είναι το παιδί σπίτι και δεν πάει βόλτα με τον μπαμπά του, θα κάνουμε κάνα παζλ, πιο μετά θα παίξουμε λίγο σούπερ μάρκετ, μετά θα φτιάξουμε κάτι με τα lego, αλλά δεν είναι πάνω από 30-40 λεπτά σύνολο. Βέβαια σε αυτό το χρόνο δεν συμπεριλαμβάνονται οι αγκαλίτσες /χαδάκια/ φιλάκια /δαγκώματα ! Για αυτά είμαι πάντα διαθέσιμη!

 

Εγώ δεν μπορώ το όλοι μαζί συνεχώς. Ούτε στις σχέσεις το άντεχα. Αν σε κάτι ταιριάξαμε με τον άντρα μου, είναι στην ανάγκη για προσωπικό χώρο που έχουμε και οι 2. 

Σημαντικό πράγμα ο προσωπικός χώρος .Επιβάλλεται.

[little lamb]

Εγώ προ καραντίνας όταν ήθελα να μείνω μόνη έστελνα τη μικρή σουπερμάρκετ ή βόλτα με τον άντρα μου. Αλλά τώρα που το σουπερμάρκετ και η βόλτα είναι η μόνη έξοδος θέλω να πηγαίνω κι εγώ μαζί τους. (Σουπερμάρκετ μόνη δεν μπορώ να πάω γιατί χρειάζεται αυτοκίνητο και βόλτα μόνη βαριέμαι γιατί δεν έχει μαγαζιά εδώ που μένουμε).

[Έσπερος]

4 ώρες πρίν, Yovanna είπε:

Εγώ δεν μπορώ το όλοι μαζί συνεχώς. Ούτε στις σχέσεις το άντεχα. Αν σε κάτι ταιριάξαμε με τον άντρα μου, είναι στην ανάγκη για προσωπικό χώρο που έχουμε και οι 2. 

Εμάς αυτό είναι μια βασική διαφορα που δεν γινόταν αντιληπτή όσο ήμασταν μόνοι μας, αλλά μετά το παιδί με έχει κουράσει. Το ότι είμαστε ίδιες ώρες στο σπίτι έχει το καλό ότι ανά πάσα στιγμή υπάρχει κάποιος όταν ο ένας θέλει να κάνει κάτι με ησυχία, από την άλλη όμως θα ήθελα κ λίγο ηρεμία πχ όταν γυρνάω σπίτι κ ο μικρός κοιμάται θα ήταν ωραίο ο άντρας μου να γύριζε μια ώρα αργότερα. Ή αν κοιμηθεί το μεσημέρι (ο άντρας μου) είναι κ για μένα μια χαλάρωση γιατί μπορούμε να κάνουμε κάτι πιο ήρεμο οι δυο μας μόνο ή να απασχοληθεί ο μικρός μόνος του κ εγω να είμαι ξαπλωμένη.

 

Τα 10 λεπτά νομίζω είναι χρόνος καθαρής σύνδεσης πχ αγκαλιά στο κρεβάτι με γαργαλητό, όχι παιχνίδι. 

[MagdaP]

9 ώρες πρίν, kotsifikos είπε:

Προσωπικά δεν είμαι καθόλου υπερ της διαλειμματικής νηστείας, θεωρώ πως δεν γίνεται ένας οργανισμος να μείνει χωρίς φαγητό πολλές ώρες, αυτό κάνει κακό κυρίως, εγώ σίγουρα δεν θα άντεχα πάντως, παρόλο που δεν τρώω πολύ και από πάντα πρόσεχα την διατροφή μου. Το θέμα ο κάθε οργανισμός να λαμβάνει τα απαραίτητα χωρίς υπερβολές.

Το ότι δεν σου ταιριάζει δεκτό. Δεν ταιριάζει σε όλους. Στο να λες ότι κανει κακό, τη στιγμή που και διατροφολογοι δέχονται αυτο το είδος διατροφής, θα διαφωνήσω. Ολο και πιο πολλοί διατροφολογοι υποστηρίζουν ότι το να βομβαρδιζουμε συνεχώς τον οργανισμό μας με τροφή (έστω και μικρές ποσότητες) είναι λάθος. Εκ του αποτελέσματος, εχω να πω ότι αισθάνομαι καλύτερα από ποτέ! Και δε μιλάω μόνο από αισθητικής πλευράς, αλλά και πως αισθάνομαι το σώμα μου. Μόνο κακό δε μου έκανε. 

[kotsifikos]

Just now, MagdaP said:

Το ότι δεν σου ταιριάζει δεκτό. Δεν ταιριάζει σε όλους. Στο να λες ότι κανει κακό, τη στιγμή που και διατροφολογοι δέχονται αυτο το είδος διατροφής, θα διαφωνήσω. Ολο και πιο πολλοί διατροφολογοι υποστηρίζουν ότι το να βομβαρδιζουμε συνεχώς τον οργανισμό μας με τροφή (έστω και μικρές ποσότητες) είναι λάθος. Εκ του αποτελέσματος, εχω να πω ότι αισθάνομαι καλύτερα από ποτέ! Και δε μιλάω μόνο από αισθητικής πλευράς, αλλά και πως αισθάνομαι το σώμα μου. Μόνο κακό δε μου έκανε. 

Διατροφολόγος δεν είμαι , για αυτό και είπα πως είναι προσωπική μου άποψη. Σίγουρα σε κάποιους ταιριάζει και σε κάποιους άλλους όχι.

7 hours ago, Yovanna said:

Xαρά στο κουράγιο σου. Αλήθεια, πού τις βρίσκεις τόσες ώρες? Εγώ που τελειώνω και νωρίς τη δουλειά (16.00 είμαι πίσω), και να ήθελα δεν τις έβρισκα 3 ώρες για παιχνίδι μόνο. Εγώ , αν είναι το παιδί σπίτι και δεν πάει βόλτα με τον μπαμπά του, θα κάνουμε κάνα παζλ, πιο μετά θα παίξουμε λίγο σούπερ μάρκετ, μετά θα φτιάξουμε κάτι με τα lego, αλλά δεν είναι πάνω από 30-40 λεπτά σύνολο. Βέβαια σε αυτό το χρόνο δεν συμπεριλαμβάνονται οι αγκαλίτσες /χαδάκια/ φιλάκια /δαγκώματα ! Για αυτά είμαι πάντα διαθέσιμη!

 

 

Και εγώ πολλές φορές απορώ που βρίσκεται αυτός ο χρόνος καθώς επίσης και η αντοχή και δύναμη.. σκέψου μετά να ακούς και αυτό το ''δεν παίζεις καθόλου μαζί μου!!''

[mama16]

Just now, kotsifikos είπε:

Διατροφολόγος δεν είμαι , για αυτό και είπα πως είναι προσωπική μου άποψη. Σίγουρα σε κάποιους ταιριάζει και σε κάποιους άλλους όχι.

Και εγώ πολλές φορές απορώ που βρίσκεται αυτός ο χρόνος καθώς επίσης και η αντοχή και δύναμη.. σκέψου μετά να ακούς και αυτό το ''δεν παίζεις καθόλου μαζί μου!!''

Άσχετο αλλά μήπως σου έκανα αναφορά??? Αν ναι καταλάθος... Σε όποιον κ αν έκανα τελοσπαντων..

Just now, MagdaP είπε:

Το ότι δεν σου ταιριάζει δεκτό. Δεν ταιριάζει σε όλους. Στο να λες ότι κανει κακό, τη στιγμή που και διατροφολογοι δέχονται αυτο το είδος διατροφής, θα διαφωνήσω. Ολο και πιο πολλοί διατροφολογοι υποστηρίζουν ότι το να βομβαρδιζουμε συνεχώς τον οργανισμό μας με τροφή (έστω και μικρές ποσότητες) είναι λάθος. Εκ του αποτελέσματος, εχω να πω ότι αισθάνομαι καλύτερα από ποτέ! Και δε μιλάω μόνο από αισθητικής πλευράς, αλλά και πως αισθάνομαι το σώμα μου. Μόνο κακό δε μου έκανε. 

Λέει κάποιος διαιτολόγος αλήθεια ότι είναι λάθος τα μικρά κ συχνά γεύματα? Ναι όντως στη διαλειμματική νηστεία οι έρευνες προς το παρόν δείχνουν ότι δεν υπάρχει κάποια αρνητική επίπτωση κ αντιδράει καλά προς το παρόν αλλά δεν συστήνεται σε όλους, πχ σε έγκυες, θηλάζουσες κ με προβλήματα υγείας όπως σακχαρώδη διαβήτη. Η πλέον αποδεκτή διατροφή που συστήνεται σε όλο το κόσμο ανεξαιρέτως είναι η ισορροπημένη διατροφή με μικρά κ συχνά γεύματα

[Deena]

Κάνω κι εγώ διαλειμματική από το Σάββατο, τρομερό.....δεν είχα δει ότι την συζητάτε!

 

Τρώω 9.00-17.00 ή 8.00 - 16.00, ανάλογα την ημέρα.

 

Την έχω κάνει και στο παρελθόν και αισθανόμουν απίστευτα καλά με τον εαυτό μου και είχα πολλή ενέργεια και ευεξία. Το πρόβλημά μου παλιά (και ο λόγος που δεν την διατήρησα για καιρό) ήταν ότι όντως το βράδυ ήταν η ώρα της χαλάρωσής μου και την είχα συνδυάσει με φαγητό και ποτό. Αλλά τώρα πλέον λόγω κλειστών σχολείων, αλλά και λόγω μεγαλύτερης ηλικίας των παιδιών, αφενός πια πάνε για ύπνο αργά (για τα δεδομένα μου τουλάχιστον, μισή ώρα περιπου αφού κοιμηθούν συνήθως ξαπλώνω κι εγώ), αφετέρου έχει μετατοπιστεί και η ώρα της χαλάρωσης μέσα στην ημέρα. Επειδή δουλεύουμε και οι δύο από το σπίτι, έχουμε καθιερώσει και τρώμε οι δύο μας κανονικό πρωινό σαν σε γεύμα την ώρα της πρώτης ώρας τηλεκπαίδευσης των παιδιών το πρωί και μετά το μεσημεριανό  φαγητό καθόμαστε επίσης μια ώρα βεράντα, είτε με καφέ, είτε με λίγο κρασί και τυρί. Τα παιδιά πλέον απασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά το ένα με το άλλο.

 

Από τις 17.00 και μετά σπάνια έτσι κι αλλιώς αποζητώ φαγητό, σιγοπίνω ένα φρέντο εσπρέσσο όλο το απόγευμα ταυτόχρονα με τα διαβάσματα ή στην βόλτα.

 

Επίσης πήρα και ποδήλατο, κάθε πρωί 7.30-8.15 βγαίνω για βόλτα και στην επιστροφή τους φέρνω καφέ, κουλούρια κλπ + 1 ώρα περπάτημα το απόγευμα μετά το διάβασμα των παιδιών.

 

Όσο για την διαλειμματική διατροφή, προσωπικά έχω δει τα αποτελέσματά της στην μητέρα μου και τον πεθερό μου όσο κι αν φαίνεται παράξενο. Δεν ήταν ποτέ υπέρβαροι ή παχύσαρκοι, είχαν απλά κάποια παραπάνω κιλά και κάποια στιγμή απλά έκοψαν το βραδυνό φαγητό, όχι στο πλαίσιο συγκεκριμένης διατροφής, απλά μετά το μεσημέρι αν πεινούσαν έτρωγαν κανένα φρουτάκι (όχι γαβάθες) ή μια φρυγανιά με λίγο τυρί το βράδυ + άρχισαν το περπάτημα το απόγευμα (στην περσινή καραντίνα). Πολύ γρήγορα έχασα αυτά τα 5-6 κιλά που είχαν παραπάνω και μιλάμε για ανθρώπους κοντά στα 70, με επιβαρυμένο μεταβολισμό.

[Ilaeira]

Το περπάτημα βοηθάει απίστευτα, ό,τι διατροφή και να κάνεις. 

[diane2020]

10 ώρες πρίν, irin είπε:

Εγω αυτο εχω παθει τελευταια,με τηλεεργασια, τηλεκπαιδευση το μεγαλο, το μικρο τιποτα.. απλα βαριεται ολο το πρωι,συν μαγειρεμα κλπ... ειμαστε μαζι 24 ωρες αλλα καθολου ποιοτικα. 
Το δυσκολο για μενα,και πριν απο τον κορονοϊο και τωρα, ειναι ο ξεχωριστος χρονος με καθε παιδι καθως ειμαι μονη μου μαζι τους τις καθημερινες ως αργα. Οποτε σπανια θα μεινει το ενα να κανει κατι μονο του αν ακουσει οτι παιζω με το αλλο. Οποτε παιζουμε/διαβαζουμε παραμυθι κλπ συνηθως και οι τρεις μαζι. Και στο τελος νιωθω οτι δεν εγινε κατι ποιοτικο,οτι δεν εκανα ουσιαστικη κουβεντα με κανενα απο τα δυο. Για να γινει καλη κουβεντα,πρεπει το παιδακι να εχει χρονο και ηρεμια να πει αυτα που σκεφτεται ή τα νεα του στο χρονο που θελει αυτο. Δυσκολο οταν εισαι με τα δυο παιδια μαζι,τουλαχιστον σε τετοιες ηλικιες

Παρά πολύ δυσκολο συμφωνώ. Κι εγώ από τότε που περπάτησε η μικρή Δυσκολεύτηκε το πράγμα ώστε να έχω αποκλειστικό εντελώς χρόνο με τη μεγάλη μόνο όταν πηγαίναμε οι δυο μας κάπου.αλλά στο σπίτι δεν γινόταν αυτό με τίποτα σε κάτι άλλο Αναφέρεται η Αργκ και δεν εννοεί για το παιχνίδι μόνο. εγώ μιλάω αποκλειστικά για ελεύθερο παιχνίδι δηλαδή να καθίσεις κάτω με το παιδί και το ρολόι σου 5 λεπτά άντε 10 σου λέω εγώ εκεί 100% να μη σου αποσπάσει την προσοχή τίποτα να είσαι απορροφημένη στο παιχνίδι χωρίς τηλέφωνα χωρίς μαγείρεμα χωρίς τίποτα καμία διακοπή και να έχεις συγκεκριμένο στόχο να παίξεις είναι πάρα πολύ δύσκολο. Μάλιστα Θυμάμαι όταν το ξεκίνησα Και το συζητούσα τότε με την λογοθεραπεύτρια της είχα πει Έλα μωρέ τώρα 5 λεπτά τι είναι ..τίποτα δεν είναι...μέχρι που το ξεκίνησα και κατάλαβα τι εννοούσε.Γιατί έπρεπε να σημειώσω μετά και να θυμάμαι πόση ώρα έπαιξα τι έπαιξα γιατί έπαιξα και μάλιστα Το παιχνίδι αυτό να το επιλέξει το ίδιο το παιδί και όχι εγώ ακόμα και ένα παιχνίδι το οποίο εγώ βαριέμαι αφόρητα. Κι όμως αυτό το πεντάλεπτο δεκάλεπτο την ηρεμούσε απίστευτα για όλο το υπόλοιπο της ημέρας .είναι πολύ βασικό μπορεί να σαι μένα παιδί όλη μέρα και πραγματικά πιστεύω να μην έχεις ασχοληθεί καθόλου μαζί του όμως δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα υπάρχουν φάσεις και φάσεις. τα παιδιά θυμούνται Δεν ξεχνάνε και ξέρουν Ποιοι είναι οι γονείς τους

[kotsifikos]

Just now, mama16 said:

Άσχετο αλλά μήπως σου έκανα αναφορά??? Αν ναι καταλάθος... Σε όποιον κ αν έκανα τελοσπαντων..

 

όχι όχι δεν μου έκανες!

[mama16]

Just now, kotsifikos είπε:

όχι όχι δεν μου έκανες!

Α ωραία, ελπίζω να μην έκανα σε κανέναν!

[ΑΡΓΚ]

Just now, diane2020 είπε:

Παρά πολύ δυσκολο συμφωνώ. Κι εγώ από τότε που περπάτησε η μικρή Δυσκολεύτηκε το πράγμα ώστε να έχω αποκλειστικό εντελώς χρόνο με τη μεγάλη μόνο όταν πηγαίναμε οι δυο μας κάπου.αλλά στο σπίτι δεν γινόταν αυτό με τίποτα σε κάτι άλλο Αναφέρεται η Αργκ και δεν εννοεί για το παιχνίδι μόνο. εγώ μιλάω αποκλειστικά για ελεύθερο παιχνίδι δηλαδή να καθίσεις κάτω με το παιδί και το ρολόι σου 5 λεπτά άντε 10 σου λέω εγώ εκεί 100% να μη σου αποσπάσει την προσοχή τίποτα να είσαι απορροφημένη στο παιχνίδι χωρίς τηλέφωνα χωρίς μαγείρεμα χωρίς τίποτα καμία διακοπή και να έχεις συγκεκριμένο στόχο να παίξεις είναι πάρα πολύ δύσκολο. Μάλιστα Θυμάμαι όταν το ξεκίνησα Και το συζητούσα τότε με την λογοθεραπεύτρια της είχα πει Έλα μωρέ τώρα 5 λεπτά τι είναι ..τίποτα δεν είναι...μέχρι που το ξεκίνησα και κατάλαβα τι εννοούσε.Γιατί έπρεπε να σημειώσω μετά και να θυμάμαι πόση ώρα έπαιξα τι έπαιξα γιατί έπαιξα και μάλιστα Το παιχνίδι αυτό να το επιλέξει το ίδιο το παιδί και όχι εγώ ακόμα και ένα παιχνίδι το οποίο εγώ βαριέμαι αφόρητα. Κι όμως αυτό το πεντάλεπτο δεκάλεπτο την ηρεμούσε απίστευτα για όλο το υπόλοιπο της ημέρας .είναι πολύ βασικό μπορεί να σαι μένα παιδί όλη μέρα και πραγματικά πιστεύω να μην έχεις ασχοληθεί καθόλου μαζί του όμως δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα υπάρχουν φάσεις και φάσεις. τα παιδιά θυμούνται Δεν ξεχνάνε και ξέρουν Ποιοι είναι οι γονείς τους

 

Αν το εννοείς σαν κάτι έξτρα, ίσως. Αν είναι όλος ο χρόνος μέσα στην μέρα, και μια ώρα αντί για 10 λεπτά να είναι, κανένα παιδί δε θα συμφωνήσει. Το παιδί χρειάζεται και να φάει με τους γονείς, και να πάνε μαζί για ψώνια, και να μαγειρέψουν (ή ό,τι άλλη δουλειά υπάρχει) και να πουν παραμύθι, και να κάνουν βόλτα, και αγκαλιές και να παίξουν. Σαν εργαζόμενη μαμά το λέω, είχαν πρόσφατα κουβέντα στη Β Λυκείου η κόρη μου περί οικογενειακών σχέσεων και δε μπορείτε να φανταστείτε πόση πίκρα βγήκε από τα παιδιά. Όχι για δεκάλεπτα και τέτοιες λεπτομέρειες αλλά για το "μόνο δύο ώρες τη μέρα με το ζόρι βλέπω τους γονείς μου τόσα χρόνια".

Δε μου αρέσει αυτός ο μύθος - απενοχοποίηση του εργαζόμενου γονιού ότι μετρά η ποιότητα και όχι η ποσότητα. Το παιδί σαφώς και προτιμά να είναι με το μπαμπά και να αγοράζουν πράγματα στο σούπερ μάρκετ δυο ώρες αλλά να λένε και μερικές κουβέντες, ή να πιάσουν μαζί με τη μαμά να κάνουν κηπουρική το απόγευμα, παρά να έχει 10 λεπτά ποιοτικό παιχνίδι. 

[irin]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

 

Αν το εννοείς σαν κάτι έξτρα, ίσως. Αν είναι όλος ο χρόνος μέσα στην μέρα, και μια ώρα αντί για 10 λεπτά να είναι, κανένα παιδί δε θα συμφωνήσει. Το παιδί χρειάζεται και να φάει με τους γονείς, και να πάνε μαζί για ψώνια, και να μαγειρέψουν (ή ό,τι άλλη δουλειά υπάρχει) και να πουν παραμύθι, και να κάνουν βόλτα, και αγκαλιές και να παίξουν. Σαν εργαζόμενη μαμά το λέω, είχαν πρόσφατα κουβέντα στη Β Λυκείου η κόρη μου περί οικογενειακών σχέσεων και δε μπορείτε να φανταστείτε πόση πίκρα βγήκε από τα παιδιά. Όχι για δεκάλεπτα και τέτοιες λεπτομέρειες αλλά για το "μόνο δύο ώρες τη μέρα με το ζόρι βλέπω τους γονείς μου τόσα χρόνια".

Δε μου αρέσει αυτός ο μύθος - απενοχοποίηση του εργαζόμενου γονιού ότι μετρά η ποιότητα και όχι η ποσότητα. Το παιδί σαφώς και προτιμά να είναι με το μπαμπά και να αγοράζουν πράγματα στο σούπερ μάρκετ δυο ώρες αλλά να λένε και μερικές κουβέντες, ή να πιάσουν μαζί με τη μαμά να κάνουν κηπουρική το απόγευμα, παρά να έχει 10 λεπτά ποιοτικό παιχνίδι. 

Έχεις πολύ δίκιο. Είμαι σε μία φάση που από τη δουλειά μου είμαι πίσω στο σπίτι (προ τηλεργασίας) στις 16.40. Τα παιδιά επιστρέφουν την ίδια ώρα. Αλλά η δουλειά μου δεν με ικανοποιεί πια, κυρίως το αφεντικό και οι συνάδελφοι. Η κατάσταση είναι μίζερη, αλλά...βολεύει. Όμως νιώθω ότι πλέον μεγάλωσαν τα παιδιά (ο μικρός θα πάει προνήπιο το Σεπτέμβριο), θα μπορούσα να γυρνάω και ένα δίωρο αργότερα και να τα παραλαμβάνει κάποια νταντά, άλλωστε τα έχουν κρατήσει νταντάδες στο παρελθόν απλά λόγω κορονοϊού τώρα έχουμε σταματήσει, και να κάνω κάτι πιο φιλόδοξο επαγγελματικά!

Από την άλλη σκέφτομαι ότι τα παιδιά κοιμούνται το αργότερο ως τις 9, και μήπως έρθει μια μέρα που θα κοιτάξω πίσω μου και θα αναρωτιέμαι ποιός τα πήγαινε στις δραστηριότητες? σε τί διάθεση γυρνούσαν από το σχολείο;; και θα έχω χάσει όλες αυτές τις φάσεις, που τώρα με κουράζουν αλλά είναι ανεκτίμητες. Δεν ξέρω τί να αποφασίσω.. ίσως εσύ με την εμπειρία μεγαλύτερων παιδιών να έχεις καλύτερη άποψη σε αυτό!

[Ilaeira]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

 

Αν το εννοείς σαν κάτι έξτρα, ίσως. Αν είναι όλος ο χρόνος μέσα στην μέρα, και μια ώρα αντί για 10 λεπτά να είναι, κανένα παιδί δε θα συμφωνήσει. Το παιδί χρειάζεται και να φάει με τους γονείς, και να πάνε μαζί για ψώνια, και να μαγειρέψουν (ή ό,τι άλλη δουλειά υπάρχει) και να πουν παραμύθι, και να κάνουν βόλτα, και αγκαλιές και να παίξουν. Σαν εργαζόμενη μαμά το λέω, είχαν πρόσφατα κουβέντα στη Β Λυκείου η κόρη μου περί οικογενειακών σχέσεων και δε μπορείτε να φανταστείτε πόση πίκρα βγήκε από τα παιδιά. Όχι για δεκάλεπτα και τέτοιες λεπτομέρειες αλλά για το "μόνο δύο ώρες τη μέρα με το ζόρι βλέπω τους γονείς μου τόσα χρόνια".

Δε μου αρέσει αυτός ο μύθος - απενοχοποίηση του εργαζόμενου γονιού ότι μετρά η ποιότητα και όχι η ποσότητα. Το παιδί σαφώς και προτιμά να είναι με το μπαμπά και να αγοράζουν πράγματα στο σούπερ μάρκετ δυο ώρες αλλά να λένε και μερικές κουβέντες, ή να πιάσουν μαζί με τη μαμά να κάνουν κηπουρική το απόγευμα, παρά να έχει 10 λεπτά ποιοτικό παιχνίδι. 

 

Βρε παιδιά, εγώ δεν κατάλαβα ότι εννοεί μόνο 10 λεπτά την ημέρα, λες κι είμαστε Άγγλοι αριστοκράτες και τα κατεβάζουν οι νταντάδες για δυο φιλιά την ώρα του τσαγιού. Εννοεί ότι και δουλειές θα κάνετε μαζί, και θα χουζουρέψετε, και μαζί μπορεί να βγείτε έξω, αλλά για τουλάχιστον 10 λεπτά δεν θα σκέφτεσαι τι δουλειές πρέπει να κάνεις, δεν θα σηκώσεις τηλέφωνα, δεν θα ασχοληθείς με τίποτα άλλο εκτός από το παιχνίδι που κάνετε μαζί. Αποκλειστική προσοχή χωρίς κανέναν περισπασμό.

 

[Chrysoum]

Just now, irin said:

Έχεις πολύ δίκιο. Είμαι σε μία φάση που από τη δουλειά μου είμαι πίσω στο σπίτι (προ τηλεργασίας) στις 16.40. Τα παιδιά επιστρέφουν την ίδια ώρα. Αλλά η δουλειά μου δεν με ικανοποιεί πια, κυρίως το αφεντικό και οι συνάδελφοι. Η κατάσταση είναι μίζερη, αλλά...βολεύει. Όμως νιώθω ότι πλέον μεγάλωσαν τα παιδιά (ο μικρός θα πάει προνήπιο το Σεπτέμβριο), θα μπορούσα να γυρνάω και ένα δίωρο αργότερα και να τα παραλαμβάνει κάποια νταντά, άλλωστε τα έχουν κρατήσει νταντάδες στο παρελθόν απλά λόγω κορονοϊού τώρα έχουμε σταματήσει, και να κάνω κάτι πιο φιλόδοξο επαγγελματικά!

Από την άλλη σκέφτομαι ότι τα παιδιά κοιμούνται το αργότερο ως τις 9, και μήπως έρθει μια μέρα που θα κοιτάξω πίσω μου και θα αναρωτιέμαι ποιός τα πήγαινε στις δραστηριότητες? σε τί διάθεση γυρνούσαν από το σχολείο;; και θα έχω χάσει όλες αυτές τις φάσεις, που τώρα με κουράζουν αλλά είναι ανεκτίμητες. Δεν ξέρω τί να αποφασίσω.. ίσως εσύ με την εμπειρία μεγαλύτερων παιδιών να έχεις καλύτερη άποψη σε αυτό!

Νομιζω αυτό έχει κατά πολύ να κάνει και με το πως μεγάλωσες εσύ η ίδια. Εγώ πέρασα πολλές ώρες με τις γιαγιάδες ως παιδί, η μαμά μου δουλεύε πολλές ώρες και ώρες που δεν συμβαδίζαν με τις δικές μου, για αρκετά χρόνια δούλευε απογεύματα. Θυμάμαι επίσης ότι άρχισε να δουλεύει όταν εγώ ήμουν γύρω στα 5 ή 6. Ακόμα θυμάμαι να κλαίω κάθε απόγευμα στις αρχές που έλειπε. Τώρα ούσα μητέρα η ίδια προσπαθώ να βρω μια ισορροπία, δεν μπορώ να είμαι συνέχεια με τα παιδιά (και ψυχικά δηλαδή δεν το αντέχω), αλλά και η σκέψη να περναμε μαζί δύο ώρες την ημέρα με σκοτώνει. Δεν ξέρω ποια είναι η χρυσή τομή, σαφέστατα διαφέρει για τον καθένα, αλλά ουτε και για τον εαυτό μου δεν μπορώ να την προσδιορίσω ακόμα καλά καλά. Προς το παρόν τα παιδιά μου επιστρέφουν σπίτι γυρω στις 15-15:30 και κοιμούνται στις 20:00 που σημαίνει ότι περνάμε μαζί περίπου 4,5 - 5 ώρες και μου φαίνονται λίγες, αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να μειώσω κι άλλο τις ώρες που δουλεύω μέσα στην ημέρα. Ήδη δουλεύω τα βράδια 1 με 2 ώρες αφού έχουν πάει για ύπνο για να τα βγάλω όλα. Ααα ποιοτικό χρόνο με το κάθε παιδί ξεχωριστά δεν έχω. Αλλά αυτό δεν με απασχολεί και τόσο. Θέλω να πιστεύω ότι είναι εντάξει για τα παιδιά που είμαστε και οι 3 ή 4 μαζί. 

[irin]

Just now, Chrysoum είπε:

Νομιζω αυτό έχει κατά πολύ να κάνει και με το πως μεγάλωσες εσύ η ίδια. Εγώ πέρασα πολλές ώρες με τις γιαγιάδες ως παιδί, η μαμά μου δουλεύε πολλές ώρες και ώρες που δεν συμβαδίζαν με τις δικές μου, για αρκετά χρόνια δούλευε απογεύματα. Θυμάμαι επίσης ότι άρχισε να δουλεύει όταν εγώ ήμουν γύρω στα 5 ή 6. Ακόμα θυμάμαι να κλαίω κάθε απόγευμα στις αρχές που έλειπε. Τώρα ούσα μητέρα η ίδια προσπαθώ να βρω μια ισορροπία, δεν μπορώ να είμαι συνέχεια με τα παιδιά (και ψυχικά δηλαδή δεν το αντέχω), αλλά και η σκέψη να περναμε μαζί δύο ώρες την ημέρα με σκοτώνει. Δεν ξέρω ποια είναι η χρυσή τομή, σαφέστατα διαφέρει για τον καθένα, αλλά ουτε και για τον εαυτό μου δεν μπορώ να την προσδιορίσω ακόμα καλά καλά. Προς το παρόν τα παιδιά μου επιστρέφουν σπίτι γυρω στις 15-15:30 και κοιμούνται στις 20:00 που σημαίνει ότι περνάμε μαζί περίπου 4,5 - 5 ώρες και μου φαίνονται λίγες, αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να μειώσω κι άλλο τις ώρες που δουλεύω μέσα στην ημέρα. Ήδη δουλεύω τα βράδια 1 με 2 ώρες αφού έχουν πάει για ύπνο για να τα βγάλω όλα. Ααα ποιοτικό χρόνο με το κάθε παιδί ξεχωριστά δεν έχω. Αλλά αυτό δεν με απασχολεί και τόσο. Θέλω να πιστεύω ότι είναι εντάξει για τα παιδιά που είμαστε και οι 3 ή 4 μαζί. 

Ούτε εγώ έχω ποιοτικό χρόνο με το κάθε παιδί! Η μητέρα μου ξεκίνησε να δουλεύει όταν ήμουν β' δημοτικού. Στην αρχή γυρνούσε στις 16.00. Από γυμνάσιο και μετά γυρνούσε γύρω στις 17.30-18.00. Δεν ένιωσα ποτέ να μου λείπει, ήταν πάντα  εκεί. Όχι με παιχνίδι κλπ, αλλά υπήρχε επικοινωνία. Το τί μου άφησε εσωτερικά όλο αυτό...δεν το γνωρίζω!

Τώρα πολλοί λένε, και το καταλαβαίνω, ότι αν αφήσω τώρα τις προσωπικές μου φιλοδοξίες, σε λίγα χρόνια που τα παιδιά θα ανεξαρτητοποιηθούν, θα το μετανοιώνω. Όμως...πιστεύω ότι τα παιδιά μέχρι και γυμνάσιο σίγουρα, κάτι θα χρειάζονται. Μπορεί να μη χρειάζονται πια συνοδό στις μετακινήσεις τους, δεν μπορώ να το προβλέψω από τώρα.. αλλά εγώ θα ήθελα να ξέρω τί κάνουν στην καθημερινότητά τους, τα νέα τους,  τις δυσκολίες τους με τα μαθήματα κλπ.. Επομένως, αν ανεξαρτητοποιηθούν όταν θα είμαι 50 χρονών...ε... ας μην έχω τη σούπερ καριέρα..δεν ξέρω αν θα με χαλάσει τότε! 

Ούτε εγώ θέλω να είμαι 24ωρο με τα παιδιά, αλλά το να γυρνάω 16.30 και 2 ή 3 φορές τη βδομάδα να τα κρατάει κάποιος 2 ώρες για να πάω γυμναστήριο μετά τη δουλειά, ή να έχω ευελιξία να πάω σε έναν γιατρό, σουπερμάρκετ ή και καφέ, δεν με χαλάει! Αλλά καθημερινά να γυρνάω από τη δουλειά 6.30-7.00.... με ζορίζει νομίζω, και σίγουρα θα ξεχάσω γυμναστήρια κλπ!

Επεξεργάστηκαν 22 Μαρτίου,2021 by irin

[ΑΡΓΚ]

Just now, irin είπε:

Έχεις πολύ δίκιο. Είμαι σε μία φάση που από τη δουλειά μου είμαι πίσω στο σπίτι (προ τηλεργασίας) στις 16.40. Τα παιδιά επιστρέφουν την ίδια ώρα. Αλλά η δουλειά μου δεν με ικανοποιεί πια, κυρίως το αφεντικό και οι συνάδελφοι. Η κατάσταση είναι μίζερη, αλλά...βολεύει. Όμως νιώθω ότι πλέον μεγάλωσαν τα παιδιά (ο μικρός θα πάει προνήπιο το Σεπτέμβριο), θα μπορούσα να γυρνάω και ένα δίωρο αργότερα και να τα παραλαμβάνει κάποια νταντά, άλλωστε τα έχουν κρατήσει νταντάδες στο παρελθόν απλά λόγω κορονοϊού τώρα έχουμε σταματήσει, και να κάνω κάτι πιο φιλόδοξο επαγγελματικά!

Από την άλλη σκέφτομαι ότι τα παιδιά κοιμούνται το αργότερο ως τις 9, και μήπως έρθει μια μέρα που θα κοιτάξω πίσω μου και θα αναρωτιέμαι ποιός τα πήγαινε στις δραστηριότητες? σε τί διάθεση γυρνούσαν από το σχολείο;; και θα έχω χάσει όλες αυτές τις φάσεις, που τώρα με κουράζουν αλλά είναι ανεκτίμητες. Δεν ξέρω τί να αποφασίσω.. ίσως εσύ με την εμπειρία μεγαλύτερων παιδιών να έχεις καλύτερη άποψη σε αυτό!

 

Για εμένα εξαρτάται από τη γενικότερη ρουτίνα σας. Αν δηλαδή γυρνάς στις 6, αλλά τα παιδιά μέχρι τότε είναι έτσι κι αλλιώς σε δρασητηριότητες, και μετά έχεις το χρόνο να ασχοληθείς μαζί τους μέχρι το βράδυ, και αντίστοιχα και τα ΣΚ, είναι διαφορετικό από το να γυρνάς 6 και τότε να τα πηγαίνεις σε δραστηριότητες, να τα αφήνεις, να τρέχεις να προλάβεις άλλα δέκα πράγματα και μετά να συναντιέστε ουσιαστικά ένα τέταρτο πριν τον ύπνο.

Η αλήθεια είναι ότι σε όσα γκάλοπ έγιναν στη δουλειά μου και σε στατιστικές που είδα διεθνώς, κανείς σχεδόν γονιός δε θέλει να γυρίσει στο γραφείο αν είναι σε τηλεεργασία, ακριβώς γι αυτά τα μικρά διαλείμματα μέσα στη μέρα. Πάλι μπορεί να χρειαστεί κανείς νταντά, γιατί σπίτι δουλεύεις, αλλά όταν κάνεις διάλειμμα, μετρά το να βλέπεις το παιδί και να ανταλλάσσετε μια κουβέντα για τους περισσότερους.

[Chrysoum]

Just now, irin said:

Ούτε εγώ έχω ποιοτικό χρόνο με το κάθε παιδί! Η μητέρα μου ξεκίνησε να δουλεύει όταν ήμουν β' δημοτικού. Στην αρχή γυρνούσε στις 16.00. Από γυμνάσιο και μετά γυρνούσε γύρω στις 17.30-18.00. Δεν ένιωσα ποτέ να μου λείπει, ήταν πάντα  εκεί. Όχι με παιχνίδι κλπ, αλλά υπήρχε επικοινωνία. Το τί μου άφησε εσωτερικά όλο αυτό...δεν το γνωρίζω!

Τώρα πολλοί λένε, και το καταλαβαίνω, ότι αν αφήσω τώρα τις προσωπικές μου φιλοδοξίες, σε λίγα χρόνια που τα παιδιά θα ανεξαρτητοποιηθούν, θα το μετανοιώνω. Όμως...πιστεύω ότι τα παιδιά μέχρι και γυμνάσιο σίγουρα, κάτι θα χρειάζονται. Μπορεί να μη χρειάζονται πια συνοδό στις μετακινήσεις τους, δεν μπορώ να το προβλέψω από τώρα.. αλλά εγώ θα ήθελα να ξέρω τί κάνουν στην καθημερινότητά τους, τα νέα τους,  τις δυσκολίες τους με τα μαθήματα κλπ.. Επομένως, αν ανεξαρτητοποιηθούν όταν θα είμαι 50 χρονών...ε... ας μην έχω τη σούπερ καριέρα..δεν ξέρω αν θα με χαλάσει τότε! 

Καταλαβαίνω απόλυτα όσα λες. Γενικά και εγώ βρίσκω να παλεύω συνεχώς με τις φιλοδοξίες μου και όπως είπα και πιο πάνω να βρω την χρυσή τομή. Πάντα κατι θέλω να κάνω περισσότερο, πάντα θέλω κι άλλα επιτεύγματα, αλλά μετά ζυγίζω τις επιπτώσεις που αυτό θα έχει στην οικογενειακή μας γαλήνη. Μέχρι στιγμής κάνω τόσα όσα να με κάνουν να αισθάνομαι καλά και που μου αφήνουν καποιες ελεύθερες ώρες με τα παιδιά τις καθημερινές. Νομίζω ότι αν ήξερα ότι η καινούργια μου φιλοδοξία θα μου αφαιρουσε κάθε μέρα 2 ώρες από τα παιδιά, ίσως και να με γέμιζε με περισσότερες τύψεις με αποτέλεσμα να μην το ευχαριστιομουν. Βέβαια, να τονίσω ότι είμαι ευχαριστημένη με αυτό που κάνω τώρα, εάν μου προκαλούσε μιζέρια σίγουρα θα τα έβλεπα αλλιώς τα πράγματα