Πότε κόψατε την πάνα και πώς?

[λιλουμ]

Είναι 28 μηνων. 

Δεν καταλαβαίνω όμως γιατί να μην είναι έτοιμος.

Το λέω αυτό γιατί όταν φορούσε πάνα πήγαινε που και που μόνος του για τσισα. Μετά του πήρα πάνα- βρακάκι. Κ πάλι πήγαινε. Μια φορά η δυο.

Έτσι πήρα την απόφαση να του βάλω βρακάκι. 

Κ όταν έβαλε ήταν πολύ ενθουσιασμένος! Κ τα πήγαινε αρκετά καλά. Του ξέφευγε καμία φορά. Αλλά σε γενικές γραμμές τα πήγαινε καλά.

Στην διάρκεια της ημέρας έκανε πάνω του τσισα μια η δυο φορές. Κάποιες σπάνιες φορές έκανε κ παραπάνω. 

Θα έλεγα όμως στο μεγαλύτερο ποσοστό έκανε μια με δύο κ κάποιες καθόλου. Πηγαίναμε δηλαδή στο γιογιό.

 

Αυτό που άλλαξε είναι ότι ο μπαμπάς του δεν είναι εδώ. 

Πηγαινοέρχεται δηλαδή. 

 

Κουράστηκα! Βλέπω ότι θέλει να κάνει τσισα. Κ μου λέει όχι. Κρατιέται πολύ ώρα. Κ στο τέλος του φεύγουν.

 

[ΑΡΓΚ]

Just now, λιλουμ είπε:

Είναι 28 μηνων. 

Δεν καταλαβαίνω όμως γιατί να μην είναι έτοιμος.

Το λέω αυτό γιατί όταν φορούσε πάνα πήγαινε που και που μόνος του για τσισα. Μετά του πήρα πάνα- βρακάκι. Κ πάλι πήγαινε. Μια φορά η δυο.

Έτσι πήρα την απόφαση να του βάλω βρακάκι. 

Κ όταν έβαλε ήταν πολύ ενθουσιασμένος! Κ τα πήγαινε αρκετά καλά. Του ξέφευγε καμία φορά. Αλλά σε γενικές γραμμές τα πήγαινε καλά.

Στην διάρκεια της ημέρας έκανε πάνω του τσισα μια η δυο φορές. Κάποιες σπάνιες φορές έκανε κ παραπάνω. 

Θα έλεγα όμως στο μεγαλύτερο ποσοστό έκανε μια με δύο κ κάποιες καθόλου. Πηγαίναμε δηλαδή στο γιογιό.

 

Αυτό που άλλαξε είναι ότι ο μπαμπάς του δεν είναι εδώ. 

Πηγαινοέρχεται δηλαδή. 

 

Κουράστηκα! Βλέπω ότι θέλει να κάνει τσισα. Κ μου λέει όχι. Κρατιέται πολύ ώρα. Κ στο τέλος του φεύγουν.

 

 

Kερδίζει την προσοχή σου και σε δοκιμάζει. Όπως θα κάνει σύντομα και στο σούπερ μάρκετ επειδή δεν αγόρασες πατατάκια που είδε ένα άλλο παιδάκι να τρώει ή δεν του έδωσες σοκολάτα για μεσημεριανό. Απλά τον πηγαίνεις ανά τακτά διαστήματα και δεν τον ρωτάς, του το ανακοινώνεις και τέλος. Δεν είναι περίεργο και εννοείται ότι παιδί που σου κάνει συζήτηση για το ότι θα παραστήσει το μωρό και τα κρατά για ώρες έχει τέλειο έλεγχο. Απλά έχει γίνει παιχνίδι προσοχής. Μην αντιδράς.

[vicky86]

Ενταξει δ ειναι κ 5χρ να πρεπει να σε προβληματιζει τοσο

Μεγαλη εμπειρια δ εχω. Οπως κ απο παιδακια που βγαζουν την πανα πριν τα 2,ισα ισα εχουμε στο περιβαλλον παιδακια που "αργησαν" αρκετα

Ισως το ειχε δει σαν παιχνιδι κ το βαρεθηκε

Ισως ειναι αντιδραση

Παντως επειδη βλεπω να το χειριζεσαι λαθος, τι θα εκανα εγω. Θα σταματουσα την εκπαιδευση. Για κανενα διμηνο. Κ μετα θα το εκανα τελειως διαφορετικα. Για καμια εβδομαδα θα αγοραζα βιβλιο για εκπαιδευση να διαβαζουμε μαζι, θα του ελεγα τι θα κανουμε, θα εβαζα καθισματακι στην τουαλετα κ σκαλακι(αφου προσπαθησατε με γιογιο, θα δοκιμαζα κτ αλλο) 

Κ αφου ειχαμε μιλησει γι αυτο, θα ξεκινουσα μια μερα με βρακι, ανα μιση ωρα θα τον πηγαινα στην τουαλετα κ θα φροντιζα να κατσει αρκετα με καποια παιχνιδια. Η οποτε εβλεπα να κατουριεται, η αν ειναι λιγο το μισαωρο, σταδιακα αυξανεις την ωρα

Αν τα κανει πανω του, τον αλλαζεις κ απλα του λες, την αλλη φορα να στο πει πιο νωρις για να προλαβετε να πατε τουαλετα

Οταν κατουραει στην τουαλετα μπορειτε να κολλατε αυτοκολλητα

Γενικα πρεπει να το δεις αλλιως, φαινεται οτι τον πιεζεις πολυ(συγνωμη αν κανω λαθος ειναι κ ο γραπτος λογος) 

Δ τον ρωτας αν κατουριεται, απλα τον πας

[ΑΡΓΚ]

Just now, vicky86 είπε:

Ενταξει δ ειναι κ 5χρ να πρεπει να σε προβληματιζει τοσο

Μεγαλη εμπειρια δ εχω. Οπως κ απο παιδακια που βγαζουν την πανα πριν τα 2,ισα ισα εχουμε στο περιβαλλον παιδακια που "αργησαν" αρκετα

Ισως το ειχε δει σαν παιχνιδι κ το βαρεθηκε

Ισως ειναι αντιδραση

Παντως επειδη βλεπω να το χειριζεσαι λαθος, τι θα εκανα εγω. Θα σταματουσα την εκπαιδευση. Για κανενα διμηνο. Κ μετα θα το εκανα τελειως διαφορετικα. Για καμια εβδομαδα θα αγοραζα βιβλιο για εκπαιδευση να διαβαζουμε μαζι, θα του ελεγα τι θα κανουμε, θα εβαζα καθισματακι στην τουαλετα κ σκαλακι(αφου προσπαθησατε με γιογιο, θα δοκιμαζα κτ αλλο) 

Κ αφου ειχαμε μιλησει γι αυτο, θα ξεκινουσα μια μερα με βρακι, ανα μιση ωρα θα τον πηγαινα στην τουαλετα κ θα φροντιζα να κατσει αρκετα με καποια παιχνιδια. Η οποτε εβλεπα να κατουριεται, η αν ειναι λιγο το μισαωρο, σταδιακα αυξανεις την ωρα

Αν τα κανει πανω του, τον αλλαζεις κ απλα του λες, την αλλη φορα να στο πει πιο νωρις για να προλαβετε να πατε τουαλετα

Οταν κατουραει στην τουαλετα μπορειτε να κολλατε αυτοκολλητα

Γενικα πρεπει να το δεις αλλιως, φαινεται οτι τον πιεζεις πολυ(συγνωμη αν κανω λαθος ειναι κ ο γραπτος λογος) 

Δ τον ρωτας αν κατουριεται, απλα τον πας

 

Προσωπικά, θα έκανα ή μάλλον έκανα το εντελώς ανάποδο, και έχω πει ότι είμαι της σχολής, όσο πιο νωρίς τόσο πιο καλά. Δεν ρωτάς, δεν τιμωρείς και δεν ανταμοίβεις. Πάμε στην τουαλέτα για την ανάγκη μας, δεν συμβαίνει τίποτα το εξαιρετικό, δεν είναι υπό διαπραγμάτευση, το να μη θες να πας αντιμετωπίζεται όπως κάτι εντελώς παράλογο του τύπου να βγούμε με το μαγιώ στο χιόνι. Ήρεμα τον πας και τον ξαναπάς στο γιογιό, χωρίς φανφάρες. Αν τα κάνει πάνω του από αντίδραση τύπου "είμαι μωρό" και το λέει ευθέως, εγώ προσωπικά σε τέτοιες φάσεις έπαιζα το παιχνίδι μέχρι τέλους: Αχ, είσαι μωράκι ε (με χαμόγελο), έκανα και το σχετικό ντάντεμα σαν παιχνίδι και μετά έτρωγα μπροστά του ενα παγωτό σοκολάτα κλπ. Αχ, αγάπη μου, τα μωρά δεν τρώνε τέτοια, μόνο τα παιδάκια, που πάνε στο γιογιό/ δεν γκρινιάζουν στο μπακάλικο / δεν πετάνε παιχνίδια στο αδερφάκι τους κλπ. Εκεί παύει να έχει πλάκα το να είσαι μωρό ...

[λιλουμ]

Δοκίμασα τα πάντα. 

Σήμερα δεν είπα τίποτα. Κουράστηκα. Του λέω κάνω δύο φορές "όταν θέλεις να κάνει τσισα να μου πεις να πάμε στο γιογιό"

 

Κ όταν το βλέπω να σφίγγει τα πόδια του του λέω "θέλεις να κάνεις τσισα;"

( όχι μου λέει κ μετά καθώς θα τα κάνει πάνω του μου λέει μαμά τσισα).

 

Καθώς κάνει τσισα τον πάω στο γιογιό τον βάζω κ τον ρωτάω γιατί μου είπε όχι όταν τον ρώτησα εάν θέλει να κάνει τσισα. Απάντηση δεν παίρνω...

 

Τον αλλάζω και ξανά από την αρχή. 

 

Όσες φορές δοκίμασα να τον πάρω κ να τον πάω στο γιογιό γιατί βλέπω ότι θέλει να κάνει τσισα. Φωνάζει όχι όχι δεν θέλω τσισα. Προσπαθεί να κρατήσει βρακί κ παντελόνι. Κ δεν μπορώ να τον βάλω να κάτσει στο γιογιό. 

[Mama_Anesti_]

Just now, λιλουμ είπε:

Δοκίμασα τα πάντα. 

Σήμερα δεν είπα τίποτα. Κουράστηκα. Του λέω κάνω δύο φορές "όταν θέλεις να κάνει τσισα να μου πεις να πάμε στο γιογιό"

 

Κ όταν το βλέπω να σφίγγει τα πόδια του του λέω "θέλεις να κάνεις τσισα;"

( όχι μου λέει κ μετά καθώς θα τα κάνει πάνω του μου λέει μαμά τσισα).

 

Καθώς κάνει τσισα τον πάω στο γιογιό τον βάζω κ τον ρωτάω γιατί μου είπε όχι όταν τον ρώτησα εάν θέλει να κάνει τσισα. Απάντηση δεν παίρνω...

 

Τον αλλάζω και ξανά από την αρχή. 

 

Όσες φορές δοκίμασα να τον πάρω κ να τον πάω στο γιογιό γιατί βλέπω ότι θέλει να κάνει τσισα. Φωνάζει όχι όχι δεν θέλω τσισα. Προσπαθεί να κρατήσει βρακί κ παντελόνι. Κ δεν μπορώ να τον βάλω να κάτσει στο γιογιό. 

Οργανικά μοιαζει έτοιμος αφού μπορεί να το ελέγξει. Ψυχολογικά ομως όχι. Φαίνεται να εχει συνδέσει αρνητικά τα τσισα με το γιογιο και αλήθεια πιστεύω πως δεν έχει κανένα όφελος να νιώθει ετσι για μία φυσική λειτουργία. Επειδή έχεις εξαντλησει κάθε πιθανότητα ίσως να εβαζες ξανά πάνα ώστε να αποφορτιστειτε απ την τόση ένταση και το αγχος που έχετε από κοινού για το θέμα. Όταν νιώσει έτοιμος θα αφεθεί ξανα χωρίς να βλέπει το γιογιο ή την τουαλετα  "σαν απειλή".  

   Μία τελευταία προσπάθεια είναι τα τσισα σε όρθια σταση, για να είναι πιο γρήγορη ή διαδικασία. 

   Αν το έχεις δοκιμάσει θα σε συμβουλευα να το αφήσεις για λίγο, να χαλαρωσετε και οι δύο. Μην το βλέπεις σαν να πέφτουν οι προσπάθειες σου στο κενό αλλά σαν μία σωστή κινηση που θα σε οδηγήσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα. 

 

Υγ: για να συνδέσεις αυτά που του είπες για τα μωρά και την πάνα μπορείς να του βαλεις πάνα βρακακι λέγοντας του πως είναι για μεγαλυτερ παιδάκια ή για κεινα  που θέλουν να κόψουν την πάνα και μπορεί να πηγαίνει οπότε θέλει μόνος του. Θα έχεις το γιογιο σε εμφανες σημειο ή το στεφανακι με σκαλί μόνιμα έτοιμο  αλλά είναι καλύτερα να μην το προτείνεις εσύ για λίγο καιρό  και να τα χρησιμοποιήσει ξανά μόνος του. 

 

Καλή συνέχεια!

[samsympan]

@λιλουμ η συμπεριφορά του παιδιού είναι τυπική για την ηλικία του. Είναι η ηλικία του ΟΧΙ και το όχι μεταφράζεται ως το αντίθετο από αυτό που υποδεικνύει ο γονέας (άραγε δεν λέει όχι σε άλλα πράγματα;). Μέχρι πριν λίγο καιρό το παιδί και η μαμά ήταν μια ενότητα. Πλέον το παιδί αρχίζει να συνειδητοποιεί την ύπαρξη του ως κάτι το ξεχωριστό. Δομεί την ανεξαρτησία του. Διαμορφώνει το ΕΓΩ του. Πχ είμαι ο Δημητράκης και μπορώ να επιλέξω το παιχνίδι μου, έχω προτιμήσεις σχετικά με το φαγητό μου, μου αρέσουν κάποια πράγματα και κάποια άλλα όχι, οι γύρω μου με ρωτούν για το τι θέλω να κάνω ΕΓΩ. Είμαι ΕΓΩ και όχι η μαμά. Η μαμά λέει πάμε για τσίσα. Εγώ δεν είμαι η μαμά είμαι ο Δημητράκης… άρα θα της πω ΟΧΙ!

Άποψη μου:

Οι μαμάδες παραπάνω έχουν δώσει κάποιες ωραίες εξηγήσεις και ιδέες χειρισμού.

Θα έλεγα, να μην του βάλεις πάλι πάνα. Ξέρω είναι ταλαιπωρία και απογοητευτικό να τα κάνει τόσο συχνά επάνω του, αλλά το θέμα εδώ μην ξεχνάς, δεν είναι η πάνα/τα τσίσα/τα κακά. Είναι το ΕΓΩ. Δηλαδή και πάνα να του ξανά έβαζες, μπορεί να μην την ήθελε μετά από λίγο και να αντιδρούσε, πάλι για να διαφοροποιηθεί από αυτό που του «επιβάλεις» εσύ. Άλλωστε πιστεύω ότι δε θα κρατήσει πολύ η κατάσταση αυτή εάν το χειριστείς αλλιώς το θέμα. Θα συμφωνούσα με το να του λες όταν τον βλέπεις να σφίγγεται, αλλά μία φορά. Μην τον βομβαρδίζεις συνεχώς. Έχει το αντίθετο αποτέλεσμα. Και μην κάνεις διάλογους μαζί του περί μωρουδίσματος. Γενικά μην το συζητάς μαζί του θέμα. Λέγε του αυτό που πρέπει ήρεμα, μια φορά και τέλος. Πολλές φορές θέλοντας να υποδείξουμε το σωστό στα παιδιά μας, παρασυρόμαστε σε διαλόγους που βάζουν «ιδέες» στο μυαλό τους οι οποίες δεν υπήρχαν ή υπήρχαν σε λανθάνουσα μορφή και το αποτέλεσμα είναι και πάλι το αντίθετο από αυτό που είχαμε ως στόχο.

 

Μην δείχνεις το θυμό, την στεναχώρια, ή την απογοήτευση σου (για την κατάσταση, όχι για το παιδί προφανώς). Πίστεψε με τον στεναχωρεί και τον πληγώνει αυτό. Αυτός ενεργεί όπως επιτάσσει το φυσιολογικό για τη ηλικία του. Δεν το κάνει με σκοπό να σε στεναχωρήσει, δεν είναι προσωπικό. Το ΟΧΙ του είναι μια υγιής εσωτερική παρόρμηση. Και εντέλει βλέπει ότι σε στεναχωρεί και αυτό τον πληγώνει εκείνη την στιγμή. Λέγε του ήρεμα και καθησυχαστικά κάτι του στυλ «δεν πειράζει που δεν πρόλαβες, την επόμενη φορά θα προλάβεις». Δείξε πίστη σε αυτόν.

 

Και επιπλέον βάλε την διαδικασία της τουαλέτας μέσα στο καθημερινό σας παιχνίδι. Το πρωί μόλις ξυπνήσει πηγαίνετε τα κουκλιά του για τσίσα. Να τα βάλει να κάνουν, να τα σκουπίσει, να τους πει «Μπράβο!» που προλάβανε. Φτιάξτε «τουαλέτα» με τα τουβλάκια του, που να πηγαίνουν τα playmobil του για να πλύνουν δόντια, να κάνουν μπάνιο, τσίσα-κακά. Πες το ιστορίες σχετικές, δικής σου εμπνεύσεως. Παίξτε παιχνίδια ρόλων πχ εσύ το παιδάκι/ζωάκι/κουκλάκι που πήγες βόλτα, ήπιες πολύ νερό και χρειάζεσαι τουαλέτα γιατί θες πιπί και αυτός ο μπαμπάς/το αφεντικό/το κουκλάκι που προσπαθεί να βρει τουαλέτα και έτσι παίζετε και κάνετε τρεχάλες στα δωμάτια του σπιτιού. Και γενικά αυτοσχεδίασε και κάνε το όλο πράγμα να μοιάζει διασκεδαστικό και όχι καταναγκαστικό.

Καλή επιτυχία

[λιλουμ]

Εχει ένα αγαπημένο αρκουδάκι. Θα βάζω κ αυτό δίπλα στο γιογιό του σε ένα υποτιθέμενο γιογιό για να κάνει τσισα. 

Θα προσπαθήσω με το αρκουδάκι του γιατί το αγαπάει κ ίσως κάτι καταφέρω.

Έχω προσπαθήσει με παιχνίδια κ βιβλία αλλά έπεσα στο κενό. Ίσως το αρκουδάκι να τον βοηθήσει.

 

Πάνα όχι δεν βάζω. Είναι πίσω γύρισμα κ πιστεύω ότι εάν του βάλω μετά όταν θα έρθει η ώρα να ξανά κόψει την πάνα θα περιμένει ότι θα ξανά βάλει πάνα!!

Είμαι σίγουρη. 

 

Σήμερα το πρωί μπήκα να κάνω μπάνιο. Έρχεται κ μου λέει κακά μαμά.

Βγαίνω σαν την τρελή για να τον προλάβω. Τα έκανε πάνω του είδη...

Τον ρώτησα που πρέπει να κάνει κακά μου είπε στο γιογιό.

Δεν είπα τίποτα άλλο.

 

Ευχαριστώ για της απόψεις σας. 

Με βοήθησαν να παραμείνω τουλάχιστον ψύχραιμη. Που θα πάει θα το μάθει.

 

Εύχομαι όταν επανέλθω στο συγκεκριμένο θέμα να έχω ευχάριστα νέα.

[Mama_Anesti_]

πρίν από 59 λεπτά , λιλουμ είπε:

Εχει ένα αγαπημένο αρκουδάκι. Θα βάζω κ αυτό δίπλα στο γιογιό του σε ένα υποτιθέμενο γιογιό για να κάνει τσισα. 

Θα προσπαθήσω με το αρκουδάκι του γιατί το αγαπάει κ ίσως κάτι καταφέρω.

Έχω προσπαθήσει με παιχνίδια κ βιβλία αλλά έπεσα στο κενό. Ίσως το αρκουδάκι να τον βοηθήσει.

 

Πάνα όχι δεν βάζω. Είναι πίσω γύρισμα κ πιστεύω ότι εάν του βάλω μετά όταν θα έρθει η ώρα να ξανά κόψει την πάνα θα περιμένει ότι θα ξανά βάλει πάνα!!

Είμαι σίγουρη. 

 

Σήμερα το πρωί μπήκα να κάνω μπάνιο. Έρχεται κ μου λέει κακά μαμά.

Βγαίνω σαν την τρελή για να τον προλάβω. Τα έκανε πάνω του είδη...

Τον ρώτησα που πρέπει να κάνει κακά μου είπε στο γιογιό.

Δεν είπα τίποτα άλλο.

 

Ευχαριστώ για της απόψεις σας. 

Με βοήθησαν να παραμείνω τουλάχιστον ψύχραιμη. Που θα πάει θα το μάθει.

 

Εύχομαι όταν επανέλθω στο συγκεκριμένο θέμα να έχω ευχάριστα νέα.

 Μηπως δουλεύεις? Και εχει αλλο φροντιστη τα πρωινα?

 

Εγώ σου πρότεινα να βάλεις πάνα γιατί βλέπω πως είστε σε αδιέξοδο. Είναι ή συμβουλη που δεν δίνω ευκολα γιατί πιστεύω πως όταν ή πάνα βγαίνει πρέπει να εμμένουμε στην επιλογη μας αλλά να έχουμε και μικρα βήματα προόδου πχ να δυσανασχετεί στα βρεγμένα ρούχα, να τα λέει έστω και αφού τα κάνει, να δείχνει πως ενοχλείται απ τα κακά κτλ. 

 

Όταν ή διαδικασία δεν προχωρά και μόνο άγχος και στρες φέρνει και στους δύο είναι καλύτερο ενα διάλειμμα. 

 

Αν πάλι εσύ πιστεύεις πως ο τρόπος σου θα αποδώσει και ο γιος σου θα επαναπαυτει συνέχισε την προσπάθεια. Εσυ ξερεις καλύτερα το παιδί σου. Απέβαλε το άγχος σου και αν θες δώσει βαση στα κακα (προσωπικά τα θεωρω πιο ευκολο για αρχη). Μόλις τον καταλαβαίνεις τον καθιζεις. Με γέλια με τραγούδια ακόμα και αγκαλιτσα για να αφεθεί. 

[ΑΡΓΚ]

19 ώρες πρίν, λιλουμ είπε:

Δοκίμασα τα πάντα. 

Σήμερα δεν είπα τίποτα. Κουράστηκα. Του λέω κάνω δύο φορές "όταν θέλεις να κάνει τσισα να μου πεις να πάμε στο γιογιό"

 

Κ όταν το βλέπω να σφίγγει τα πόδια του του λέω "θέλεις να κάνεις τσισα;"

( όχι μου λέει κ μετά καθώς θα τα κάνει πάνω του μου λέει μαμά τσισα).

 

Καθώς κάνει τσισα τον πάω στο γιογιό τον βάζω κ τον ρωτάω γιατί μου είπε όχι όταν τον ρώτησα εάν θέλει να κάνει τσισα. Απάντηση δεν παίρνω...

 

Τον αλλάζω και ξανά από την αρχή. 

 

Όσες φορές δοκίμασα να τον πάρω κ να τον πάω στο γιογιό γιατί βλέπω ότι θέλει να κάνει τσισα. Φωνάζει όχι όχι δεν θέλω τσισα. Προσπαθεί να κρατήσει βρακί κ παντελόνι. Κ δεν μπορώ να τον βάλω να κάτσει στο γιογιό. 

 

Βγάλε και βρακί και παντελόνι. Οσο είσαι στο σπίτι.

[CMES]

Εγω θα σου πω μια διαφορετικη προσεγγιση επειδη περασα κατι αναλογο. Η κορη μου πριν 2 εβδομαδες εκλεισε τα 3. Τα Χριστουγεννα επαθε ενα σοβαρο συγκαμα και αναγκαστικα δεν της φορουσα πανα για λιγες μερες (εχω γραψει και παλιοτερα στο ιδιο θεμα. Αν θες μπορεις να ανατρεξεις). Σκεφτηκα οτι ηταν ευκαιρια να κοψουμε την πανα. Κι ενω την πρωτη εβδομαδα τα πηγαιναμε παρα πολυ καλα, σχεδον χωρις ατυχηματα και μου ζητουσε να παει τουαλετα, αρχισε σταδιακα να τα κανει πανω της. Την πηγαινα στην τουαλετα καθε μιση ωρα. Ηρεμα, χωρις να τη μαλωνω και με συζητηση. Δεν εκανε τιποτα και με το που σηκωνοταν και ντυνοταν τα εκανε πανω της. Αφου το παλεψα συνολικα περιπου 20 μερες απελπιστηκα, της εβαλα πανα και δεν ξανασχοληθηκα. Το Πασχα επειδη ειχα αδεια ειπα να ξαναδοκιμασω. Εκοψε την πανα σε 2 ημερες χωρις κανενα ατυχημα και μια εβδομαδα μετα μου ζητησε μονη της να κοψουμε και τη βραδινη. Κατεληξα στο συμπερασμα πως την πρωτη φορα απλα δεν ηταν ετοιμη....

[vicky86]

Νομιζω εχω γραψει την εμπειρια μου με το κοψιμο πανας με την κορη μου, τωρα ηρθε η ωρα κ για τον γιο μου. Πραγματικα δ το πιστευω ποσο τυχερη εχω σταθει κ τις δυο φορες, τα παιδια μου ηταν πιο ετοιμα απο εμενα

Ελεγα να ξεκινησω τον μικρο ακριβως 2,5τελη μαη, να παρω βρακακια, ισως γιογιο, να βγαλω τα χαλια. Φαινοταν οταν εκανε κακα, καμια φορα κρυβοταν κιολας η τα ελεγε αφου τα εκανε

Αρχισε να μου ζηταει απο αρχες μαη να τον πηγαινω τουαλετα ειδικα αν ηταν σπιτι η μεγαλη. Αλλα επειδη δ ημουν ετοιμη εγω τον πηγαινα που κ που αλλα φορουσε πανα. Τελη μαη καναμε μια καλη προσπαθεια αλλα αν τον αφηνα πανω απο μια ωρα με εσωρουχο λερωνοταν, κ 5-6φορες.ενδιαμεσα ζητουσε παρα πολυ συχνα τουαλετα κ καποιες ελαχιστες φορες εκανε

Πριν καμια βδομαδα διαπιστωσα οτι δ κατουρουσε την πανα μαγιο, κ ετσι μια μερα που ζητησε τουαλετα απλα του εβαλα βρακι. Ειχε 2-3ατυχηματα την μερα, απο την δευτερη μερα εκανε κ κακα, εχει κοιμηθει κ μεσημερι χωρις πανα, εξω του φοραω αλλα γυριζουμε μετα απο 3ωρες κ ειναι στεγνη, οπως κ η βραδινη. Θα αρχισω κ εξω τα βρακακια. Κ οταν παμε σπιτι κ την βραδινη(ειμαστε χωριο). Τωρα πριν δυο μερες γινανε ολα αυτα, ακομη ειναι νωρις θα εχουμε σιγουρα ατυχηματα, ευχομαι οχι κανενα μεγαλο πισωγυρισμα πχ με το σχολειο απο σεπτεμβρη, αλλα στην ουσια ειμαστε πολυ κοντα στο τελος(κ εχω μια τεραστια συσκευασια πανες βρακακια) 

 

[Lenia16]

Κόψαμε κ εμείς την πανα -σχεδον δλδ γιατί κακά δεν κάνει με τπτ στην τουαλέτα, θέλει πάνα, πηγαίνει στο δωμάτιο της κ κλείνει την πόρτα για να τα κάνει. Χτες ήταν το πρώτο βράδυ με βρακάκι, είχαμε ένα ατυχημα κατά τις 6 το πρωι, μια χαρά νομίζω για πρώτη φορά. Το μεσημέρι κοιμάται μέχρι κ 3 ωρες χωρίς να κατουρηθει. Στο σπίτι δεν έχει λερώσει ποτέ, στο σχολείο την αλλάζουν 3 αλλαξιες γιατί της φεύγουν σταγόνες, ίσως ξεχνιέται με το παιχνίδι κ δεν προλαβαίνει, σίγουρα κ δεν της το υπενθυμίζουν όπως εμείς, αλλά οκ, στη δεύτερη βδομάδα είμαστε, γενικά δεν αγχώνομαι. Εννοείται πως δεν τη μαλώνουμε. Το θέμα μου είναι άλλο τώρα, έξω τι κάνουμε; Δεν μπορεί να κάνει στη φύση, κρατιέται κ μετά κατουριεται πάνω της όταν δεν αντέχει άλλο. Αυτά τα καθισματακια που διπλώνουν κ βάζεις σακουλιτσα λέω να πάρω αλλά αναρωτιέμαι, είναι πολύ χαμηλά; Βολεύεται το παιδί να κάτσει; Λίγο που τα είδα μου φαίνονται πολύ μικρά. Αν έχει καμία σας εμπειρία ή άλλη ιδέα πείτε μου παρακαλώ. Κ πως να τη βοηθήσω με τα κακά.

[elemaxi]

Just now, Lenia16 είπε:

Κόψαμε κ εμείς την πανα -σχεδον δλδ γιατί κακά δεν κάνει με τπτ στην τουαλέτα, θέλει πάνα, πηγαίνει στο δωμάτιο της κ κλείνει την πόρτα για να τα κάνει. Χτες ήταν το πρώτο βράδυ με βρακάκι, είχαμε ένα ατυχημα κατά τις 6 το πρωι, μια χαρά νομίζω για πρώτη φορά. Το μεσημέρι κοιμάται μέχρι κ 3 ωρες χωρίς να κατουρηθει. Στο σπίτι δεν έχει λερώσει ποτέ, στο σχολείο την αλλάζουν 3 αλλαξιες γιατί της φεύγουν σταγόνες, ίσως ξεχνιέται με το παιχνίδι κ δεν προλαβαίνει, σίγουρα κ δεν της το υπενθυμίζουν όπως εμείς, αλλά οκ, στη δεύτερη βδομάδα είμαστε, γενικά δεν αγχώνομαι. Εννοείται πως δεν τη μαλώνουμε. Το θέμα μου είναι άλλο τώρα, έξω τι κάνουμε; Δεν μπορεί να κάνει στη φύση, κρατιέται κ μετά κατουριεται πάνω της όταν δεν αντέχει άλλο. Αυτά τα καθισματακια που διπλώνουν κ βάζεις σακουλιτσα λέω να πάρω αλλά αναρωτιέμαι, είναι πολύ χαμηλά; Βολεύεται το παιδί να κάτσει; Λίγο που τα είδα μου φαίνονται πολύ μικρά. Αν έχει καμία σας εμπειρία ή άλλη ιδέα πείτε μου παρακαλώ. Κ πως να τη βοηθήσω με τα κακά.

 

Συγχαρητήρια για το κόψιμο της πάνας. Άντε να δούμε εμείς πότε θα την κόψουμε. Ο μικρός μου είναι 2,5 και καθόλου έτοιμος ακόμα.

@Lenia16 αυτό το γιογιό ταξιδίου (έτσι λέγεται) το έχω και είναι από τις καλύτερες αγορές που έχω κάνει. Το πήραμε όταν έκοψε την πάνα η μεγάλη μου και το χρησιμοποιούσα πολύ έξω απ' το σπίτι. Πραγματικά μπορείς να το χρησιμοποιήσεις παντού. Το χρησιμοποιούσα και σε σπίτια φίλων στις δικές τους λεκάνες γιατί ανοίγει και προσαρμόζεται πάνω στη λεκάνη. Είναι και μικρό, διπλώνεται. Εμάς μας βόλεψε πάρα πολύ. Βέβαια είναι και στο παιδί γιατί βλέπω π.χ. τον γιο μου τώρα που δεν βολεύεται σε κανένα από τα τρία γιογιό που έχω στο σπίτι και δεν θέλει να κάθεται, ενώ η κόρη μου μια χαρά καθόταν στο γιογιό (ένα και μοναδικό που είχα τότε).

[ΑΡΓΚ]

7 ώρες πρίν, Lenia16 είπε:

Κόψαμε κ εμείς την πανα -σχεδον δλδ γιατί κακά δεν κάνει με τπτ στην τουαλέτα, θέλει πάνα, πηγαίνει στο δωμάτιο της κ κλείνει την πόρτα για να τα κάνει. Χτες ήταν το πρώτο βράδυ με βρακάκι, είχαμε ένα ατυχημα κατά τις 6 το πρωι, μια χαρά νομίζω για πρώτη φορά. Το μεσημέρι κοιμάται μέχρι κ 3 ωρες χωρίς να κατουρηθει. Στο σπίτι δεν έχει λερώσει ποτέ, στο σχολείο την αλλάζουν 3 αλλαξιες γιατί της φεύγουν σταγόνες, ίσως ξεχνιέται με το παιχνίδι κ δεν προλαβαίνει, σίγουρα κ δεν της το υπενθυμίζουν όπως εμείς, αλλά οκ, στη δεύτερη βδομάδα είμαστε, γενικά δεν αγχώνομαι. Εννοείται πως δεν τη μαλώνουμε. Το θέμα μου είναι άλλο τώρα, έξω τι κάνουμε; Δεν μπορεί να κάνει στη φύση, κρατιέται κ μετά κατουριεται πάνω της όταν δεν αντέχει άλλο. Αυτά τα καθισματακια που διπλώνουν κ βάζεις σακουλιτσα λέω να πάρω αλλά αναρωτιέμαι, είναι πολύ χαμηλά; Βολεύεται το παιδί να κάτσει; Λίγο που τα είδα μου φαίνονται πολύ μικρά. Αν έχει καμία σας εμπειρία ή άλλη ιδέα πείτε μου παρακαλώ. Κ πως να τη βοηθήσω με τα κακά.

 

Για το έξω, θα σου έλεγα να εξασκηθείτε να την κρατάς πάνω από τη λεκάνη της τουαλέτας στο σπίτι που της είναι γνώριμος ο χώρος (για την περίπτωση που πάτε έξω να φάτε, σε ένα θέατρο, σινεμά κλπ που δεν είναι και ό,τι πιο καθαρό πάντα η τουαλέτα, εγώ στο πάτωμα δε θα κάθιζα παιδί) και να εξασκηθείτε και σε κάποιο πολύ ήσυχο σημείο στη φύση, αν υπάρχει η δυνατότητα, για να είστε προετοιμασμένοι για ταξίδια με αμάξι ή μεγάλες βόλτες. Εμείς είχαμε αυλή οπότε εξασκηθήκαμε εκεί χωρίς να ενοχλούμε κανέναν ή να λερώνουμε. 

[Mama_Anesti_]

11 ώρες πρίν, Lenia16 είπε:

γιατί κακά δεν κάνει με τπτ στην τουαλέτα, θέλει πάνα, πηγαίνει στο δωμάτιο της κ κλείνει την πόρτα για να τα κάνει.

Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή αυτό το ζήτημα ώστε να μην φέρει δυσκοιλιότητα. 

   Πως νιώθει εκείνη? Τι σου λέει ? Φοβάται ? Πονάει? Μήπως πόνεσε κάποια στιγμή που έκανε κακά στην λεκανη? 

   Αυτά που μπορώ να σκεφτώ για αρχη κ μπορεί ήδη να τα κανεις είναι

-οι συχνές συστηματικες επισκέψεις πχ μετά τα γεύματα

- ή ενασχόληση με οτιδήποτε την εξιταρει ώστε να έρθει ηθελημένα στην τουαλέτα και να αφεθεί.

-Συζήτηση για το σώμα μας και την λειτουργία του εντέρου όσο πιο απλά γίνεται (αυτό βοηθάει πάρα πολύ). 

  -Βιβλίο με σχετικό περιεχόμενο.

-οταν αντιλαμβάνεσαι πως απομακρύνεται για κακά την βάζεις αγκαλιτσα στην τουαλέτα ώσπου να καταλάβει πως δεν έχει τίποτα να φοβηθεί. 

   Για την νύχτα αν έχουν περάσει τρεις -τεσσερεις ωρες απ την στιγμή που κοιμήθηκε και ξυπνήσει πήγαινε την τουαλετα για να ελαχιστοποιήσεις τα ατυχήματα. Δεν χρειάζεται να την ξυπνάς εσυ, θα δεις πως με τον καιρό θα της γίνει συνήθεια να σηκώνεται για τσισα. Μπορείς να βάλεις υπόστρωμα σεντόνι, ξανά υπόστρωμα και σεντόνι ετσί ώστε αν τα βρεξει απλά μαζευεις τα βρεγμένα και έχεις έτοιμο κρεβάτι για να μην στρωνεις την νύχτα. 

 

  

[Lenia16]

5 ώρες πρίν, Mama_Anesti_ είπε:

Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή αυτό το ζήτημα ώστε να μην φέρει δυσκοιλιότητα. 

   Πως νιώθει εκείνη? Τι σου λέει ? Φοβάται ? Πονάει? Μήπως πόνεσε κάποια στιγμή που έκανε κακά στην λεκανη? 

   Αυτά που μπορώ να σκεφτώ για αρχη κ μπορεί ήδη να τα κανεις είναι

-οι συχνές συστηματικες επισκέψεις πχ μετά τα γεύματα

- ή ενασχόληση με οτιδήποτε την εξιταρει ώστε να έρθει ηθελημένα στην τουαλέτα και να αφεθεί.

-Συζήτηση για το σώμα μας και την λειτουργία του εντέρου όσο πιο απλά γίνεται (αυτό βοηθάει πάρα πολύ). 

  -Βιβλίο με σχετικό περιεχόμενο.

-οταν αντιλαμβάνεσαι πως απομακρύνεται για κακά την βάζεις αγκαλιτσα στην τουαλέτα ώσπου να καταλάβει πως δεν έχει τίποτα να φοβηθεί. 

   Για την νύχτα αν έχουν περάσει τρεις -τεσσερεις ωρες απ την στιγμή που κοιμήθηκε και ξυπνήσει πήγαινε την τουαλετα για να ελαχιστοποιήσεις τα ατυχήματα. Δεν χρειάζεται να την ξυπνάς εσυ, θα δεις πως με τον καιρό θα της γίνει συνήθεια να σηκώνεται για τσισα. Μπορείς να βάλεις υπόστρωμα σεντόνι, ξανά υπόστρωμα και σεντόνι ετσί ώστε αν τα βρεξει απλά μαζευεις τα βρεγμένα και έχεις έτοιμο κρεβάτι για να μην στρωνεις την νύχτα. 

 

  

Λοιπόν, χτες ήταν η δεύτερη νύχτα με βρακάκι, κάποια στιγμή μετά από 4 ώρες μισοξύπνησε κ της πρότεινα τουαλέτα αλλά μου είπε δε θέλω κ γύρισε πλευρό. Μετά από καμιά ώρα μας ξύπνησε μόνη της (κοιμόμαστε μαζί όπως εχω ξαναπεί) λέγοντας μπαμπά θα μου βάλεις άλλο βρακι γιατί έκανα τσισα; Τεσπά, αλλάξαμε σεντόνι βρακί κλπ κ ξανακοιμηθηκαμε κ κατά τις 5 ξύπνησε μόνη της κ μου είπε ότι θέλει τσισα! Επιτυχία νομίζω. 

Έχω υπόστρωμα, από πάνω βαζω μιας χρήσης κ από πάνω το σεντόνι αλλά σήμερα θα κάνω αυτό που λες με τη διπλή σειρα γιατί να αλλάζεις μέσα στη νύχτα τελικά είναι δύσκολο. 

Με τα κακά τώρα, εχω κάνει όλα αυτά που λες αλλά δεν πιάνει τπτ. Αν δεν της βάλω πάνα τα κρατάει. Δηλαδή μου λέει μαμά κακά, πάμε τουαλέτα δεν κάνει τπτ. Μετά από λίγο ξανά το ίδιο, τπτ. Μπορεί να γίνει 3-4 φορές κ μετά μου λέει μαμά θέλω πάνα. Ήδη από κει που έκανε κάθε μέρα τώρα έχει πάει μέρα παρά μέρα. Νομίζω θέλει χρόνο, δε θα την πιέσω. Έχουμε βιβλίο με τις λειτουργίες του σώματος οπότε θα το διαβάζουμε πιο συστηματικά.

[Deena]

Just now, Lenia16 είπε:

Λοιπόν, χτες ήταν η δεύτερη νύχτα με βρακάκι, κάποια στιγμή μετά από 4 ώρες μισοξύπνησε κ της πρότεινα τουαλέτα αλλά μου είπε δε θέλω κ γύρισε πλευρό. Μετά από καμιά ώρα μας ξύπνησε μόνη της (κοιμόμαστε μαζί όπως εχω ξαναπεί) λέγοντας μπαμπά θα μου βάλεις άλλο βρακι γιατί έκανα τσισα; Τεσπά, αλλάξαμε σεντόνι βρακί κλπ κ ξανακοιμηθηκαμε κ κατά τις 5 ξύπνησε μόνη της κ μου είπε ότι θέλει τσισα! Επιτυχία νομίζω. 

Έχω υπόστρωμα, από πάνω βαζω μιας χρήσης κ από πάνω το σεντόνι αλλά σήμερα θα κάνω αυτό που λες με τη διπλή σειρα γιατί να αλλάζεις μέσα στη νύχτα τελικά είναι δύσκολο. 

Με τα κακά τώρα, εχω κάνει όλα αυτά που λες αλλά δεν πιάνει τπτ. Αν δεν της βάλω πάνα τα κρατάει. Δηλαδή μου λέει μαμά κακά, πάμε τουαλέτα δεν κάνει τπτ. Μετά από λίγο ξανά το ίδιο, τπτ. Μπορεί να γίνει 3-4 φορές κ μετά μου λέει μαμά θέλω πάνα. Ήδη από κει που έκανε κάθε μέρα τώρα έχει πάει μέρα παρά μέρα. Νομίζω θέλει χρόνο, δε θα την πιέσω. Έχουμε βιβλίο με τις λειτουργίες του σώματος οπότε θα το διαβάζουμε πιο συστηματικά.

 

Δοκίμασε όταν σου ζητάει κακά και πάτε στην τουαλέτα να την βάλεις να κάτσει όχι σε στεφανάκι αλλά κανονικά στην λεκάνη με τον πωπό χαμηλά, κάτω από το ύψος της λεκάνης, σαν να είναι έτοιμη να πέσει μέσα δηλαδή (φυσικά θα την κρατάς). Εγώ σήκωνα και το καπάκι για να "πέφτει" ακόμα περισσότερο μέσα. Με την στάση αυτή κατεβαίνουν τα κακά πιο εύκολα.

[Mama_Anesti_]

6 ώρες πρίν, Lenia16 είπε:

Λοιπόν, χτες ήταν η δεύτερη νύχτα με βρακάκι, κάποια στιγμή μετά από 4 ώρες μισοξύπνησε κ της πρότεινα τουαλέτα αλλά μου είπε δε θέλω κ γύρισε πλευρό. Μετά από καμιά ώρα μας ξύπνησε μόνη της (κοιμόμαστε μαζί όπως εχω ξαναπεί) λέγοντας μπαμπά θα μου βάλεις άλλο βρακι γιατί έκανα τσισα; Τεσπά, αλλάξαμε σεντόνι βρακί κλπ κ ξανακοιμηθηκαμε κ κατά τις 5 ξύπνησε μόνη της κ μου είπε ότι θέλει τσισα! Επιτυχία νομίζω. 

Έχω υπόστρωμα, από πάνω βαζω μιας χρήσης κ από πάνω το σεντόνι αλλά σήμερα θα κάνω αυτό που λες με τη διπλή σειρα γιατί να αλλάζεις μέσα στη νύχτα τελικά είναι δύσκολο. 

Με τα κακά τώρα, εχω κάνει όλα αυτά που λες αλλά δεν πιάνει τπτ. Αν δεν της βάλω πάνα τα κρατάει. Δηλαδή μου λέει μαμά κακά, πάμε τουαλέτα δεν κάνει τπτ. Μετά από λίγο ξανά το ίδιο, τπτ. Μπορεί να γίνει 3-4 φορές κ μετά μου λέει μαμά θέλω πάνα. Ήδη από κει που έκανε κάθε μέρα τώρα έχει πάει μέρα παρά μέρα. Νομίζω θέλει χρόνο, δε θα την πιέσω. Έχουμε βιβλίο με τις λειτουργίες του σώματος οπότε θα το διαβάζουμε πιο συστηματικά.

Μία χαρά τα πάει την νυχτα. Με τον καιρο θα τα προλαβαίνει. Τα δικά μας νυχτερινά ατυχήματα (μία φορά το μήνα) είναι γιατί βαριέται να σηκωθεί ενώ θέλει. Όπως ή κόρη σου και μένα μου λέει "δεν θέλω" και βρέχεται στην συνέχεια. Έτσι αν σηκωθεί τον πάω αγκαλιά. Ποτέ δεν τον ξυπναω εγω. 

   Για τα κακά, αν πιστεύεις πως όταν είναι έτοιμη θα αφήσει την πάνα συνέχισε έτσι. Το ζήτημα είναι να μην επαναπαυτει. Μπορείς να της επισημανεις πως συνεχίζετε έτσι μέχρι να νιώσει έτοιμη ή μέχρι να τελειώσουν οι πάνες.

 Ξέρω πως είναι δύσκολο να πηγαίνετε τουαλέτα κάθε τρεις και λίγο χωρίς αποτέλεσμα. Το έζησα μισό χρόνο μετά αφού κοψαμε την πάνα. Πόνεσε κάποια στιγμή και από φόβο κρατιόταν προκαλώντας όντως δυσκοιλιότητα. Εμπλούτισε την διατροφή της με φυτικες ίνες ώστε να μην δυσκολεύεται και όταν της ερθει βαλτ την στην τουαλέτα οπως περιγράφει ή Deena. Όταν καταλάβει πως δεν πονά θα πηγαίνει κανονικά. 

[Sentir...natureza]

Για την βραδυνη αφυπνιση για τσισα εγω ειχα το γιογιο στο δωματιο (ενω τη μερα εκανε στην τουαλετα) και δεν ανοιγα καν το κεντρικο φως. Απλα τον εβαζα αν μου ζητουσε και χωρις πολλα πολλα, ουτε λογια τον ξαναεβαζα στο κρεβατι. Μολις ειδα οτι σταματησε να ξυπναει το βραδυ για τσισα απομακρυνα και το γιογιο. Πλεον, αν ξυπνησει και ζητησει να κατουρησει (σπανιο) τοτε παει στην τουαλετα, αλλα και παλι φροντιζω να μην αναψω το φως του μπανιου.

[kine]

Να καταθέσω κι εγώ την εμπειρία μου, με το πρώτο παιδί.

 

Γνώριζε και έλεγε πότε σκοπεύει να κάνει κακά ή τα έχει κάνει ήδη, πριν αρχίσει να μιλάει καλά καλά. Είχα πάρει γιογιό ήδη όταν είχε κλείσει το έτος (καλοκαίρι) και ναι μεν κάποιες μέρες φόρεσε βρακί και έκατσε στο γιογιό αλλά δεν είχε διάθεση να επενδύσει στην όλη διαδικασία. 

Το επόμενο καλοκαίρι, μία από τα ίδια, ενώ πλέον είναι βέβαιο ότι γνωρίζει τις ανάγκες της (δεν ξέρω φυσικά, πόσο καλά μπορούσε να τις συγκρατήσει). Καμία προθυμία όμως να συνεργαστεί στην οποιαδήποτε προσπάθεια, εισαγωγής του γιογιό ή της τουαλέτας. Καθόταν σαν να το είχε για καρέκλα, αλλά όχι για τις ανάγκς της.

Την επόμενη άνοιξη (κάντευε 3 ετών) αποφασίζω να επιμένω, το κάνουμε μερικές μέρες κι αρχίζει πάλι να αρνείται να συνεργαστεί. 

 

Αποφασίζω τότε εγώ ότι δεν θα ξανασχοληθώ και της το λέω " αν θέλεις μείνε με την πάνα, δεν με απασχολεί ". Ηξερα ότι καταλαβαίνει, ότι συγκρατεί και ότι αυτό θα γίνει απλώς άλλη μία αφορμή για να έχουμε αντιπαράθεση μέσα στην καθημερινότητα μας. Της βάζω πάνες κανονικά όμως μια μέρα, έχει κάνει κακά στην πάνα, την ενοχλεί η αίσθηση και ζητά να αλλάξει κι έπειτα να συνεχίσει την ανάγκη της στην τουαλέτα. Της είπα κι εγώ σχεδόν ενοχλημένη ότι ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΑΝΑΛΛΑΞΩ ΚΑΚΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ γιατί είναι πολλά και μυρίζουν άσχημα και δεν μου αρέσει και δεν έχω κανένα λόγο να το υποστώ ούτε εγώ, αλλά ούτε κι αυτή - που είχε ήδη κάποιο καιρό που την ενοχλούσε η μυρωδιά. 

 

Της είπα ότι μόλις τελειώσουν κι αυτές οι πάνες που έχουμε, δεν θα αγοράσω άλλες γιατί δεν της χρειάζεται. Λίγες μέρες μετά, αποφάσισε να φορέσει βρακί και να κάνει όλες της τις ανάγκες στην τουαλέτα. Κράτησα την βραδινή λίγες μέρες, αλλά ήταν πάντοτε στεγνή το πρωί και δεν έκανε τσίσα, αν δεν έβγαζε πρώτα την πάνα. Ατυχήματα μόνο 2-3 φορές που καταπιάστηκε με παιχνίδι και ξεχάστηκε. 

 

Αυτό που κατάλαβα, είναι ότι για το συγκεκριμένο παιδί τουλάχιστον, δεν θα έπιανε ΚΑΜΙΑ εκπαίδευση, απλά και μόνο γιατί αντιδρά όταν προσπαθεί κάποιος να την κατευθύνει με έμμεσο τρόπο. Στην ευθεία τοποθέτηση μου, ότι δεν θέλω ξανα να αλλάξω κακά και επιπλέον δεν ξαναγοράζω πάνες για κάποιον που δεν τις χρειάζεται, εκτίμησε ειλικρίνεια μου και αποφάσισε να πηγαίνει στην τουαλέτα, πριν σταματήσω εγώ να την αλλάζω ή να έχω πάνες. 

 

Αργά κατά τη γνώμη μου (3 ετών) αλλά χωρίς καμία εκπαίδευση, από την μία μέρα στην άλλη, απλώς μεταπήδησε στην χρήση τουαλέτας με όλα τα συνακόλουθα (σκούπισμα, πλύσιμο χεριών κτλ). 

 

ΥΓ. Αυτό που συνειδητοποιώ συχνά, είναι ότι δεν παίζει ίσως τόσο σημαντικό ρόλο η εκπαίδευση που εμείς θέλουμε να κάνουμε, αλλά το παιδί που έχουμε μπροστά μας. Κι όχι μόνο οι ικανότητες του, αλλά και οι προθέσεις και τα κίνητρα και η διάθεση του. Στην τελική, υποτίθεται η τουαλέτα είναι ένα ανπτυξιακό στάδιο που μπορεί το παιδί να κατακτήσει μόνο του, όταν είναι ψυχοσωματικά έτοιμο. Η εκπαίδευση μπορεί μονάχα να ενισχύσει ένα παιδί που είναι έτοιμο και ΘΕΛΕΙ ή να ενοχλήσει ένα παιδί που δεν είναι έτοιμο ή/και δεν θέλει, οπότε προσπαθεί να ανταποκριθεί, αλλά τελικά παλινδρομεί.

[Έσπερος]

Χωρίς να έχω καμία γνώση για το θέμα κ καμία εμπειρία (αν κ όπως έχω γράψει θα ήθελα να ξεκινούσα κάτι αλλά έχω αρνητικό περίγυρο), διαβάζοντας ιστορίες αλλά κ ακούγοντας διαφορά, έχω μπερδευτεί κάπως με το τι σημαίνει ότι ένα παιδί είναι έτοιμο. Δεν θα το πάω στο παράδειγμα αυτων που κανουν elimination communication κ ειναι εξαρχης χωρις πανα. αλλα γρνικα ακουω για παιδια γυρω στα τρια που φαιβεται σωματικα να εχουν πληρη επιγνωση της λειτουργίας αλλα αρνούνται να συνεργαστούν, τα κρατάνε, θέλουν να βάλουν πάνα  εκείνη την ώρα κλπ. άρα η ετοιμότητα είναι σωματική ή ψυχολογικη; επισης πολλες φορες εχω αναρωτηθεί αν η γραμμη των τελευταίων ετων να φτανουν ή να περνανε τα τρια με την πανα, τελικα βοηθαει τα παιδια. απο σεβασμό να μην πιεστούν γινεται, αλλα τελικα σέβεται το παιδι; 

[Fenia27]

Just now, Έσπερος είπε:

Χωρίς να έχω καμία γνώση για το θέμα κ καμία εμπειρία (αν κ όπως έχω γράψει θα ήθελα να ξεκινούσα κάτι αλλά έχω αρνητικό περίγυρο), διαβάζοντας ιστορίες αλλά κ ακούγοντας διαφορά, έχω μπερδευτεί κάπως με το τι σημαίνει ότι ένα παιδί είναι έτοιμο. Δεν θα το πάω στο παράδειγμα αυτων που κανουν elimination communication κ ειναι εξαρχης χωρις πανα. αλλα γρνικα ακουω για παιδια γυρω στα τρια που φαιβεται σωματικα να εχουν πληρη επιγνωση της λειτουργίας αλλα αρνούνται να συνεργαστούν, τα κρατάνε, θέλουν να βάλουν πάνα  εκείνη την ώρα κλπ. άρα η ετοιμότητα είναι σωματική ή ψυχολογικη; επισης πολλες φορες εχω αναρωτηθεί αν η γραμμη των τελευταίων ετων να φτανουν ή να περνανε τα τρια με την πανα, τελικα βοηθαει τα παιδια. απο σεβασμό να μην πιεστούν γινεται, αλλα τελικα σέβεται το παιδι; 

 

Αν η μαμα εχει ορεξη να προσπαθησει σε μικροτερο μωρο για να βγαλει την πανα, κακο δεν θα κανει και φυσικα αν το παιδι εχει φτασει αναπτυξιακα σε αυτο το σταδιο τοτε θα τα καταφερει κιολας...Μετραει πολυ η ηλικια του παιδιου και φυσικα συνδυασμος καταλληλης ηλικιας με εποχη...(το καλοκαιρι οταν ο καιρος ενδεικνυται)...Ο μικρος μου δηλαδη που ειναι 21 μηνων, δοκιμασα να του βγαλω την πανα μαζι με τον μεγαλο μου, αλλα δεν ειναι ετοιμος...Ποσο λοιπον να τον αφησεις να βρεχει ενα διαμερισμα και να πλατσουριζει????? Θα κλεισει τα δυο οκτωβριο, χαλαει ο καιρος, οποτε η λογικη λεει το επομενο καλοκαιρι....

 

Ο μεγαλος μου που την εβγαλε στα τρια, ηταν μια εβδομαδα υποθεση και κατευθειαν εβγαλε και την βραδυνη....Ουτε εκεινος ουτε και εγω δυσκολευτηκα...

 

Για μενα, πρεπει να ειναι ετοιμο το παιδι να τα κρατησει, να σου πει οτι θελει τουαλετα, και να μην υπαρξη πιεση...Αλλο να του εξηγεις και αλλο να πιεζεις με ασχημο τροπο....Και ολα αυτα ειναι σχετικα για το καθε παιδακι....

 

Η ετοιμοτητα πρεπει αρχικα να ειναι σωματικη και μετα ψυχολογικη...Αν σωματικα δεν ειναι ετοιμο πιο το νοημα???

 

Ψυχολογικα, ενα παιδι στα τρια αναπτυσει τα θελω του και την "γνωμη" για ολα...Οποτε εγω το πηγα σιγα σιγα, να νομιζει οτι εκεινος αποφασιζει, του μιλησα φυσικα για το πως παμε στην τουαλετα οταν μεγαλωνουμε, διαλεξαμε τα βρακακια μας, και μια μερα απλα τα βαλαμε....Το "δυσκολο" στο δικο μου παιδι ηταν οτι δεν ηθελε να αφησει αυτο που εκανε για να παει τουαλετα...με αποτελεσμα τα ατυχηματα μας να ειναι επειδη κρατιοτανε πολυ και μετα του φευγανε...Σιγα σιγα, με επαναληψη και υπενθυμιση διορθωθηκε και αυτο...Του ελεγα οτι δεν μπορεις να παιζεις αν το πουλακι θελει τσισα του...Αν ποναει η κοιλιτσα για κακα...Πρεπει να ανακουφιστουνε...Και μετα θα παιζεις καλυτερα και πιο ηρεμα...

 

 

 

 

 

[Deena]

Just now, Έσπερος είπε:

Χωρίς να έχω καμία γνώση για το θέμα κ καμία εμπειρία (αν κ όπως έχω γράψει θα ήθελα να ξεκινούσα κάτι αλλά έχω αρνητικό περίγυρο), διαβάζοντας ιστορίες αλλά κ ακούγοντας διαφορά, έχω μπερδευτεί κάπως με το τι σημαίνει ότι ένα παιδί είναι έτοιμο. Δεν θα το πάω στο παράδειγμα αυτων που κανουν elimination communication κ ειναι εξαρχης χωρις πανα. αλλα γρνικα ακουω για παιδια γυρω στα τρια που φαιβεται σωματικα να εχουν πληρη επιγνωση της λειτουργίας αλλα αρνούνται να συνεργαστούν, τα κρατάνε, θέλουν να βάλουν πάνα  εκείνη την ώρα κλπ. άρα η ετοιμότητα είναι σωματική ή ψυχολογικη; επισης πολλες φορες εχω αναρωτηθεί αν η γραμμη των τελευταίων ετων να φτανουν ή να περνανε τα τρια με την πανα, τελικα βοηθαει τα παιδια. απο σεβασμό να μην πιεστούν γινεται, αλλα τελικα σέβεται το παιδι; 

 

To έχω ξαναπεί νομίζω, προσωπικά δεν περίμενα αλλά ούτε και είδα κανένα από τα περίφημα σημάδια ετοιμότητας πριν βγάλουν την πάνα τα παιδιά μου. Η διαδικασία ξεκίνησε αποκλειστικά και μόνον με δική μου απόφαση και πρωτοβουλία, στο πρώτο παιδί κατόπιν παρακίνησης του σταθμού καθώς ήταν η εποχή που πρότειναν να ξεκινήσουν εκπαίδευση όσα παιδιά από το μεταβρεφικό τμήμα φορούσαν ακόμα πάνα και στο δεύτερο παιδί γιατί είχα περάσει τέσσερα χρόνια μέσα στις πάνες και δεν την πάλευα άλλο.

 

Από παρατήρηση άλλων παιδιών στην οικογένεια και στο περιβάλλον μου, αυτό που έχω διαπιστώσει είναι ότι όσο μεγαλώνει το παιδί "δένεται" με την πάνα, ένα 3χρονο σωματικά σαφώς και είναι απολύτως ικανό να ελέγξει τις σωματικές του ανάγκες, αλλά η συνήθεια της πάνας όσο μεγαλώνει σπάει πιο δύσκολα.

 

Έχοντας περάσει αυτή την φάση και έχοντας στο μυαλό μου τα παιδιά μου ως τρίχρονα, δεν μπορώ να τα φανταστώ με πάνα, για τα ίδια τα παιδιά νομίζω ότι είναι κάτι που τα κρατάει πίσω. Για τον γονιό φυσικά είναι πιο εύκολο, μεταξύ άλλων και για τον λόγο ότι όταν τελικά το τρίχρονο πειστεί να αποχωριστεί την πάνα, όντως τις περισσότερες φορές μεταβαίνει αμέσως στο επόμενο στάδιο χωρίς λερώματα, ατυχήματα κλπ, γιατί σωματικά ήταν έτοιμο από καιρό.

 

Είναι και που έχουμε δαιμονοποιήσει τα ατυχήματα και βαφτίζουμε την φυσιολογική αντίδραση του παιδιού ως "Δεν είναι έτοιμο, πιέζεται". Είναι και που υπάρχει η ευκολία της πάνας μεγάλου μεγέθους στο ράφι. Τα παιδιά σε αυτό τον τομέα εμείς τα κρατάμε πίσω και όχι η φύση.

[Έσπερος]

@Deena κι εγώ κάπως έτσι το φαντάζομαι. δεν βλεπω καμια ευκολια βεβαια για μενα ηδη απο καιρο. το παιδι ειναι αρκετα βαρυ να το σηκωνω για να το ξεπλένω στον νιπτηρα, δεν καθεται ξαπλα για αλλαγη στα κακα εδω κ καιρο κ τον αλλαζω στα ορθια με αποτελεσμα μετα να θελω εγω αλλαγη ρουχων τις περισσοτερες φορες ή αλλαγη σεντονιών ή να πλενω τον νιπτηρα ή την μπανιερα οποτε δεν ξερω ποσο διαφορετικο θα ηταν αν κατουριόταν πανω του. τουλάχιστον για τα κακα ηθελα να ειχα προσπαθησει να τον πηγαινω στη λεκανη οταν σφίγγεται, δεν εχω καμια απαίτηση για τα τσισα ακομα.