Ψυχοκινητικη αναπτυξη 16 μηνων

[freeway82]

Καλημερα σας,

 

Εχω μια κορη που σε μια εβδομαδα θα γινει 16 μηνων. Γεννηθηκε με καισαρικη 37 εβδομαδων 3.100 γρ. 

Για εμενα ξεκινησαν ολα οταν πηγα στον παιδιατρο για εμβολιο 13,5 μηνων και με ρωτησε αν περπαταει. Του λεμε οχι απλα στηριζεται και κανει βηματα δειλα στο τραπεζακι και μολις αρχισε να μπουσουλαει. Οκ μας λεει ας της δωσουμε ενα ακομα μηνα και μετα βλεπουμε.. Παρενθεση οτι απο 6 μηνων του ελεγα οτι η μικρη δεν ρολαρει απο ανασκελα μπρουμυτα και το αντιθετο και μου ελεγε οτι ειναι πιασαρικο μωρο (ψηλη και χοντρουλα) και ισως αργησει...(δεν μου αρεσε αυτη η εξηγηση). Για την ιστορια το καταφερε στους 10 μηνες.

Καθοταν στον πωπο της χωρις υποστηριξη στους 7,5 μηνες που την βαζαμε εμεις καθιστη βεβαια, την βαζαμε στο τραπεζακι και καθοταν ορθια στις πατουσες της στους 9 μηνες ( απο φωτογραφιες που την εχω τα θυμαμαι). Ξεκινησε μπαμπαλισμα 6 μηνων μπα μπα μπα (την ειδα σε βιντεο) και συνεχιζοταν το μπαμπαλισμα γενικα δεν θυμαμαι να ειχε καποια διακοπη.

Οταν η μικρη ηταν 6,5  μηνων μετακομισαμε και ταυτοχρονα με 5 μερες διαφορα επιασα και δουλεια.  Στα καπακια εκοψα και τον θηλασμο (εναν πρωινο και εναν βραδυνο τοτε). Εβγαλα μια μετακομιση μονη μου σχεδον γιατι ο αντρας μου δουλευει 2 δουλειες η μια εξ αυτων βραδινη. Δουλεια, μετακομιση, μωρο ηρθα και πνιγηκα... Νευρα, εντονος θυμος, κακη διαθεση τιποτα καλο στην ψυχολογια μου... Το μωρο στον αυτοματο, το ταιζα το επλενα, αλλα δεν επαιζα ιδιαιτερα μαζι του... Τα πρωινα που την κρατουσε η γιαγια της τα ιδια... Η τηλεοραση ανοιχτη στα ζουζουνια σχεδον παντα. Με το φαγητο της δεν ειχαμε ποτε προβλημα, ισα ισα, μονο οταν περασε στις στερεες 12 μηνων δεν μασουσε στην αρχη τα καταπινε... αλλα εφτιαξε με τον καιρο και παντα ολο το φαι της οτι και να της εβαζα. Επινε νερο απο το καλαμακι σε ηλικια 10 μηνων και απο 12 μηνων κραταει το ποτηρακι της με ενσωματωμενο καλαμακι και πινει.

Παμε τωρα λοιπον... 

Αφου ο παιδιατρος μας ειπε τοτε της δινουμε ενα μηνα και βλεπουμε, την επομενη μερα μπηκα στο ιντερνετ και εγραψα την μαγικη φραση μωρο 14 μηνων δεν περπαταει... Και ξεκινησαν ολα... αυτισμος, αναπτυξιακες διαταραχες, πρωιμη παρεμβαση κτλ κτλ... Εμπαινα σε αρθρα και σε φορουμ και διαβαζα... σοκαριστηκα.. ποσα ηξερα και αλλα ποσα που δεν ηξερα... παω σπιτι... ξεκιναω αναποφευκτα τα τεστ στη μικρη...

Μπεμπα;;; μπεμπα;;;; μπεμπα;;; φωναζα.... η μικρη δεν γυρνουσε να με δει, με ειχε πλατη και καθοταν στο καρεκλακι της... Σοκ εγω... Για δειξε μου της λεω την λουσυ (το σκυλακι μας). Γυρισε την κοιταξε, χαμογελασε αλλα δεν μου την εδειξε... Δευτερο σοκ εγω... Κοιτα με της λεω... με κοιταει... και για να μην τα πολυλογω το παιδι περνουσε απο διαφορα τεστ που ειχα διαβασει και αντιλαμβανομουν οτι δεν εχει ακριβεια στα αναπτυξιακα οροσημα που διαβαζα. Με κυριευσε πανικος, που ηδη προυπηρχε απο την ψυχολογικη κατασταση των προηγουμενων μηνων.

Μιλαω στον αντρα μου και κλασσικα με κοιτα σαν να μην πηγαινε κατι καλα με εμενα...Του λεω κανε συγκριση με την αλλη κορη σου, εχει μια κορη 13 χρονων... Μου λεει τι συγκριση να κανω;; Καθε παιδι ειναι διαφορετικο... Ναι του λεω αλλα η μεγαλη ελεγε την αλφαβητα στα αγγλικα 20 μηνων και η δικια μας 14 κοντα και μπαμπαλιζει... Ε και;;; η απαντηση του...

Κλεινω ραντεβου με αναπτυξιολογο και πιο πριν μας ειδαν σε ενα κεντρο με πρωιμη παρεμβαση... Μου ειπαν οτι ειναι οκ η μικρη αφου της μιλησαν την ειδαν και η φυσικοθεραπευτρια του κεντρου μου επεσημανε οτι βλεπει τα ποδια σε W και οτι πρεπει να κανει καποιες φυσικοθεραπειες να περπατησει συντομα και σωστα.

Μετα απο 3,4 μερες ραντεβου με την αναπτυξιολογο.. Μπαινει στο γραφειο, βλεπει την μικρη που την κοιτουσε και με το που την κοιταει μου λεει γιατι ηρθατε;;; Βγαζω το τεφτερι μου, δεν κανει αυτο και αυτο και αυτο και τα αναπτυξιακα οροσημα λενε αυτο και αυτο...Μου λεει ακου να δεις, να σου εξηγησω οσα θες, αλλα οτι εχεις διαβασει στο ιντερνετ δεν μπορω και δεν θελω να ασχοληθω με αυτα... Η κορη σου ειναι μικρη ακομα... Μου λεει κανε κατι... φωναξε την και δειχτεις με το χερι σου εμενα λεγοντας κοιτα... πρεπει να γυρισει να με κοιταξει και μετα να κοιταξει εσενα... Το κανω... η μικρη εκανε οτι ειπε η γιατρος. Και διαφορα αλλα, την ειδε που επιανε το κουταλι να φαει μονη της το γιαουρτι. Της εδινε πραγματα, τα επιανε η μικρη, της εδωσε ενα κουτι με πραγματα και τα πεταγε ενα ενα εξω η μικρη. Για εμενα μου λεει αν θες κατι να γινει για την μικρη εξηγωντας της πως ειχε η φαση στο σπιτι γραψτην σε ενα παιδικο σταθμο.Λεω με το περπατημα;;; Μου λεει εισαι οκ... η δικη μου κορη (ενα κοριτσακι που χοροπηδουσε νωριτερα στο σαλονι) περπατησε κοντα 17 μηνων. Φευγω και απο εκει... αλλα δεν ηρεμουσα...

Η προσοχη μου ολο το διαστημα πανω στη μικρη... να της δειχνω να μου δειχνει να της λεω να παιζουμε για να δω βελτιωση... Αντι να χαιρομαι με οτι κανει και να περναμε καλα, εγω πασχιζα να δω αν μπορει ή αν θελει να το κανει και πως το κανει...

Τι κανει λοιπον:

Δειχνει με ολη την παλαμη και οχι με το δαχτυλο παντα... εμαθε το μαμ της λεω παμε να φαμε και φωναζει μαμ μαμ μαμ.. Γυριζε παντα στο ονομα της, τις τελευταιες μερες οχι παντα, εμαθε την γατουλα νια, το σκυλακι γουφ καμια φορα την παπια παπαπα, ντε ντε για τον γαιδαρακο, κανουμε φουσκες της κλεινω το καπακι της το δινω προσπαθει να το ανοιξει δεν τα καταφερνει και μου το δινει να της το ανοιξω κοιτωντας μια το αντικειμενο μια εμενα. Στελνει φιλακι με κινηση και λεγοντας "μα", παιζει με τον εαυτο της στον καθρεφτη κανοντας μορφασμους, οταν την αλλαζω της λεω φερε μου την κρεμα να βαλουμε στο πιπι, την παιρνει χωρις να της την δειχνω και μου την δινει, κανει κινηση με το δαχτυλακι της παιρνει κρεμα απο το σωληναριο και βαζει κρεμα στην κοιλια της μονη της, της λεω βαλε την πανα σου, σηκωνει τα ποδια της και σπρωχνει την πανα της αναμεσα στα ποδια της, οταν παιζει και της λεω δωσε μου το τουβλακι ή την καρτα χωρις πια να κανω κινηση προεκτασης χεριου μου το δινει τις περισσοτερες φορες. Οταν τρωει της λεω θα δωσεις και στη μαμα και μου προσφερει να φαω ή να πιω νερο αν πινει νερο. Κανει ντα ντα χτυπωντας τα χερια της, καμια φορα στο σκυλακι. Κανουμε το αχ κουνελακι και κανει τις κινησεις σε κοιλια μυτη και αυτια. Καταφερε και βαζει 2,3 ενσφηνωματα στις σωστες θεσεις, της δινω μαρκαδορο και μουντζουρωνει το χαρτι, κλεινει με το καπακι τον λεπτο μαρκαδορο.

Την εχω γραψει ενα μηνα βρεφικο σταθμο.Την πρωτη εβδομαδα εκλαιγε, μετα απλωνε και τα χερακια της να παει στη δασκαλα. Με ενημερωνουν οτι ειναι οπως μου λενε πολυ καλη, χωρις γκρινιες, τρωει ολο της το φαι και κοιμαται μονη της σε 10 λεπτα κοντα στις 2 ωρες, παει απο νωρις το πρωι και την παιρνω 7 ωρες μετα. Εμεις στο σπιτι το βραδυ κατω απο μιση ωρα με χερακι να μου το χαιδευει και νανουρισμα δεν εχουμε κανει ποτε. Γελαει πολυ, χορευει με την μουσικη και εχει αρχισει και συναναστρεφεται με τα αλλα παιδακια τα παρατηρει πολυ και ανταλασσουν και παιχνιδια... απο οτι μου λενε παντα...

Το μπαμπαλισμα δεν εχει σταματησει λεει μπα μπα μπα, μα μα μα, κα κα κα, γκα γκα γκα, ντου ντου ντου, μπα το λεει και για την μπαλα νομιζω.

Βλεπω οτι δεν εχει σχεση με το μωρο 2  μηνες πισω.. 

Εκει που πηγαινα να παρω μια ανασα και να δωσω χρονο στο παιδι βλεποντας το να εξελισσεται καπως, προχθες το πρωι πηγαινοντας τη στον παιδικο μεσα στο αμαξι σε ενα φαναρι γυρισα την κοιταξα και κοιτουσε απο το παραθυρο... την φωναζω δεν γυριζε, την ξαναφωναζω τιποτα, αρχιζω να ανεβαζω τον τονο της φωνης μου παλι τιποτα και αρχιζω να την σκουνταω και γυρισε και με κοιταξε μετα απο 2,3 σκουντηγματα.... Περιττο να σας πω τι επαθα... την πηγα στον παιδικο, πηρα στις 2 ωρες τηλεφωνο και μου λενε τωρα συγκεκριμενα χορευει ειναι μια χαρα ορεξατη... Εκλεισα και την τελευταια ειδικοτητα γιατρου που δεν ειχα παει και την πηγα την ιδια ημερα. Παιδονευρολογος. Του λεω τα παντα και ασχοληθηκε μαζι της... Και αυτος μου ειπε δεν βλεπω κατι, ειναι επισης πολυ ζωντανο και ολο περιεργεια το βλεμμα της. Της εκανε και αυτος διαφορα. Μου ειπε οτι εχει χαλαρη αρθρωση στο ισχιο της σπαγγατο κανει οταν τα ανοιγει... την περπατησε την αφησε να σταθει μονη της,την μπουσουλησε και μου ειπε το περπατημα ειναι προ των πυλων. Του ειπα για το σκηνικο στο αμαξι και μου ειπε οτι κοιμοταν!!! Του λεω γιατρε με κοροιδευετε;; τα ματια της ηταν ορθανοιχτα και κοιτουσε εξω απο το τζαμι... ναι μου λεει συμβαινει... δεν ειναι ανησυχητικο... (δεν με καλυψε). Ποτε να την ξαναφερω γιατρε;;; Εγω θα σου ελεγα να μην την ξαναφερεις, αλλα για να ξεαγχωθεις φερτην παλι τελη Σεπτεμβρη.

Χθες την πηρα απο τον παιδικο σταθμο και οταν ανοιξε η πορτα το παιδι δεν με κοιταξε, κοιτουσε καπου στο στηθος μου και απλα ηρθε στην αγκαλια μου. Και γενικα εχω παρατηρησει οτι μετα απο υπνο ειναι για κανα μισαωρο με 3 τεταρτα στον κοσμο της ελαφρως, οχι τοσο ζωηρη. Και συνηθως οταν την παιρνω απο τον παιδικο εχει ξυπνησει κανα μισαωρο. Επισης σαν να σταματησε να πολυακουει και το ονομα της ενω γυριζε 9 στις 10.

Ξανα μανα λοιπον τα ιδια... εκει που πηγα να ηρεμησω καπως και να περιμενω τωρα οι σκεψεις των αρθρων με την παλινδρομηση δεξιοτητων ηρθαν παλι μπροστα......

Ξερω οτι δεν μπορω τωρα να παω καπου αλλου.... μετα τους 18 μηνες με 20 μηνες.... εκτος αν γινει κατι τρανταχτο...

Εως τοτε θα με φαει η αγωνια και δυστυχως ολοι μου λενε οτι ολο αυτο περναει στο μωρο...το αγχος μου και η κακη διαθεση.

Συγγνωμη για το μεγαλο ποστ!!!

 

[Annitamik]

On 6/7/2023 at 3:19 ΜΜ, freeway82 είπε:

Καλημερα σας,

 

Εχω μια κορη που σε μια εβδομαδα θα γινει 16 μηνων. Γεννηθηκε με καισαρικη 37 εβδομαδων 3.100 γρ. 

Για εμενα ξεκινησαν ολα οταν πηγα στον παιδιατρο για εμβολιο 13,5 μηνων και με ρωτησε αν περπαταει. Του λεμε οχι απλα στηριζεται και κανει βηματα δειλα στο τραπεζακι και μολις αρχισε να μπουσουλαει. Οκ μας λεει ας της δωσουμε ενα ακομα μηνα και μετα βλεπουμε.. Παρενθεση οτι απο 6 μηνων του ελεγα οτι η μικρη δεν ρολαρει απο ανασκελα μπρουμυτα και το αντιθετο και μου ελεγε οτι ειναι πιασαρικο μωρο (ψηλη και χοντρουλα) και ισως αργησει...(δεν μου αρεσε αυτη η εξηγηση). Για την ιστορια το καταφερε στους 10 μηνες.

Καθοταν στον πωπο της χωρις υποστηριξη στους 7,5 μηνες που την βαζαμε εμεις καθιστη βεβαια, την βαζαμε στο τραπεζακι και καθοταν ορθια στις πατουσες της στους 9 μηνες ( απο φωτογραφιες που την εχω τα θυμαμαι). Ξεκινησε μπαμπαλισμα 6 μηνων μπα μπα μπα (την ειδα σε βιντεο) και συνεχιζοταν το μπαμπαλισμα γενικα δεν θυμαμαι να ειχε καποια διακοπη.

Οταν η μικρη ηταν 6,5  μηνων μετακομισαμε και ταυτοχρονα με 5 μερες διαφορα επιασα και δουλεια.  Στα καπακια εκοψα και τον θηλασμο (εναν πρωινο και εναν βραδυνο τοτε). Εβγαλα μια μετακομιση μονη μου σχεδον γιατι ο αντρας μου δουλευει 2 δουλειες η μια εξ αυτων βραδινη. Δουλεια, μετακομιση, μωρο ηρθα και πνιγηκα... Νευρα, εντονος θυμος, κακη διαθεση τιποτα καλο στην ψυχολογια μου... Το μωρο στον αυτοματο, το ταιζα το επλενα, αλλα δεν επαιζα ιδιαιτερα μαζι του... Τα πρωινα που την κρατουσε η γιαγια της τα ιδια... Η τηλεοραση ανοιχτη στα ζουζουνια σχεδον παντα. Με το φαγητο της δεν ειχαμε ποτε προβλημα, ισα ισα, μονο οταν περασε στις στερεες 12 μηνων δεν μασουσε στην αρχη τα καταπινε... αλλα εφτιαξε με τον καιρο και παντα ολο το φαι της οτι και να της εβαζα. Επινε νερο απο το καλαμακι σε ηλικια 10 μηνων και απο 12 μηνων κραταει το ποτηρακι της με ενσωματωμενο καλαμακι και πινει.

Παμε τωρα λοιπον... 

Αφου ο παιδιατρος μας ειπε τοτε της δινουμε ενα μηνα και βλεπουμε, την επομενη μερα μπηκα στο ιντερνετ και εγραψα την μαγικη φραση μωρο 14 μηνων δεν περπαταει... Και ξεκινησαν ολα... αυτισμος, αναπτυξιακες διαταραχες, πρωιμη παρεμβαση κτλ κτλ... Εμπαινα σε αρθρα και σε φορουμ και διαβαζα... σοκαριστηκα.. ποσα ηξερα και αλλα ποσα που δεν ηξερα... παω σπιτι... ξεκιναω αναποφευκτα τα τεστ στη μικρη...

Μπεμπα;;; μπεμπα;;;; μπεμπα;;; φωναζα.... η μικρη δεν γυρνουσε να με δει, με ειχε πλατη και καθοταν στο καρεκλακι της... Σοκ εγω... Για δειξε μου της λεω την λουσυ (το σκυλακι μας). Γυρισε την κοιταξε, χαμογελασε αλλα δεν μου την εδειξε... Δευτερο σοκ εγω... Κοιτα με της λεω... με κοιταει... και για να μην τα πολυλογω το παιδι περνουσε απο διαφορα τεστ που ειχα διαβασει και αντιλαμβανομουν οτι δεν εχει ακριβεια στα αναπτυξιακα οροσημα που διαβαζα. Με κυριευσε πανικος, που ηδη προυπηρχε απο την ψυχολογικη κατασταση των προηγουμενων μηνων.

Μιλαω στον αντρα μου και κλασσικα με κοιτα σαν να μην πηγαινε κατι καλα με εμενα...Του λεω κανε συγκριση με την αλλη κορη σου, εχει μια κορη 13 χρονων... Μου λεει τι συγκριση να κανω;; Καθε παιδι ειναι διαφορετικο... Ναι του λεω αλλα η μεγαλη ελεγε την αλφαβητα στα αγγλικα 20 μηνων και η δικια μας 14 κοντα και μπαμπαλιζει... Ε και;;; η απαντηση του...

Κλεινω ραντεβου με αναπτυξιολογο και πιο πριν μας ειδαν σε ενα κεντρο με πρωιμη παρεμβαση... Μου ειπαν οτι ειναι οκ η μικρη αφου της μιλησαν την ειδαν και η φυσικοθεραπευτρια του κεντρου μου επεσημανε οτι βλεπει τα ποδια σε W και οτι πρεπει να κανει καποιες φυσικοθεραπειες να περπατησει συντομα και σωστα.

Μετα απο 3,4 μερες ραντεβου με την αναπτυξιολογο.. Μπαινει στο γραφειο, βλεπει την μικρη που την κοιτουσε και με το που την κοιταει μου λεει γιατι ηρθατε;;; Βγαζω το τεφτερι μου, δεν κανει αυτο και αυτο και αυτο και τα αναπτυξιακα οροσημα λενε αυτο και αυτο...Μου λεει ακου να δεις, να σου εξηγησω οσα θες, αλλα οτι εχεις διαβασει στο ιντερνετ δεν μπορω και δεν θελω να ασχοληθω με αυτα... Η κορη σου ειναι μικρη ακομα... Μου λεει κανε κατι... φωναξε την και δειχτεις με το χερι σου εμενα λεγοντας κοιτα... πρεπει να γυρισει να με κοιταξει και μετα να κοιταξει εσενα... Το κανω... η μικρη εκανε οτι ειπε η γιατρος. Και διαφορα αλλα, την ειδε που επιανε το κουταλι να φαει μονη της το γιαουρτι. Της εδινε πραγματα, τα επιανε η μικρη, της εδωσε ενα κουτι με πραγματα και τα πεταγε ενα ενα εξω η μικρη. Για εμενα μου λεει αν θες κατι να γινει για την μικρη εξηγωντας της πως ειχε η φαση στο σπιτι γραψτην σε ενα παιδικο σταθμο.Λεω με το περπατημα;;; Μου λεει εισαι οκ... η δικη μου κορη (ενα κοριτσακι που χοροπηδουσε νωριτερα στο σαλονι) περπατησε κοντα 17 μηνων. Φευγω και απο εκει... αλλα δεν ηρεμουσα...

Η προσοχη μου ολο το διαστημα πανω στη μικρη... να της δειχνω να μου δειχνει να της λεω να παιζουμε για να δω βελτιωση... Αντι να χαιρομαι με οτι κανει και να περναμε καλα, εγω πασχιζα να δω αν μπορει ή αν θελει να το κανει και πως το κανει...

Τι κανει λοιπον:

Δειχνει με ολη την παλαμη και οχι με το δαχτυλο παντα... εμαθε το μαμ της λεω παμε να φαμε και φωναζει μαμ μαμ μαμ.. Γυριζε παντα στο ονομα της, τις τελευταιες μερες οχι παντα, εμαθε την γατουλα νια, το σκυλακι γουφ καμια φορα την παπια παπαπα, ντε ντε για τον γαιδαρακο, κανουμε φουσκες της κλεινω το καπακι της το δινω προσπαθει να το ανοιξει δεν τα καταφερνει και μου το δινει να της το ανοιξω κοιτωντας μια το αντικειμενο μια εμενα. Στελνει φιλακι με κινηση και λεγοντας "μα", παιζει με τον εαυτο της στον καθρεφτη κανοντας μορφασμους, οταν την αλλαζω της λεω φερε μου την κρεμα να βαλουμε στο πιπι, την παιρνει χωρις να της την δειχνω και μου την δινει, κανει κινηση με το δαχτυλακι της παιρνει κρεμα απο το σωληναριο και βαζει κρεμα στην κοιλια της μονη της, της λεω βαλε την πανα σου, σηκωνει τα ποδια της και σπρωχνει την πανα της αναμεσα στα ποδια της, οταν παιζει και της λεω δωσε μου το τουβλακι ή την καρτα χωρις πια να κανω κινηση προεκτασης χεριου μου το δινει τις περισσοτερες φορες. Οταν τρωει της λεω θα δωσεις και στη μαμα και μου προσφερει να φαω ή να πιω νερο αν πινει νερο. Κανει ντα ντα χτυπωντας τα χερια της, καμια φορα στο σκυλακι. Κανουμε το αχ κουνελακι και κανει τις κινησεις σε κοιλια μυτη και αυτια. Καταφερε και βαζει 2,3 ενσφηνωματα στις σωστες θεσεις, της δινω μαρκαδορο και μουντζουρωνει το χαρτι, κλεινει με το καπακι τον λεπτο μαρκαδορο.

Την εχω γραψει ενα μηνα βρεφικο σταθμο.Την πρωτη εβδομαδα εκλαιγε, μετα απλωνε και τα χερακια της να παει στη δασκαλα. Με ενημερωνουν οτι ειναι οπως μου λενε πολυ καλη, χωρις γκρινιες, τρωει ολο της το φαι και κοιμαται μονη της σε 10 λεπτα κοντα στις 2 ωρες, παει απο νωρις το πρωι και την παιρνω 7 ωρες μετα. Εμεις στο σπιτι το βραδυ κατω απο μιση ωρα με χερακι να μου το χαιδευει και νανουρισμα δεν εχουμε κανει ποτε. Γελαει πολυ, χορευει με την μουσικη και εχει αρχισει και συναναστρεφεται με τα αλλα παιδακια τα παρατηρει πολυ και ανταλασσουν και παιχνιδια... απο οτι μου λενε παντα...

Το μπαμπαλισμα δεν εχει σταματησει λεει μπα μπα μπα, μα μα μα, κα κα κα, γκα γκα γκα, ντου ντου ντου, μπα το λεει και για την μπαλα νομιζω.

Βλεπω οτι δεν εχει σχεση με το μωρο 2  μηνες πισω.. 

Εκει που πηγαινα να παρω μια ανασα και να δωσω χρονο στο παιδι βλεποντας το να εξελισσεται καπως, προχθες το πρωι πηγαινοντας τη στον παιδικο μεσα στο αμαξι σε ενα φαναρι γυρισα την κοιταξα και κοιτουσε απο το παραθυρο... την φωναζω δεν γυριζε, την ξαναφωναζω τιποτα, αρχιζω να ανεβαζω τον τονο της φωνης μου παλι τιποτα και αρχιζω να την σκουνταω και γυρισε και με κοιταξε μετα απο 2,3 σκουντηγματα.... Περιττο να σας πω τι επαθα... την πηγα στον παιδικο, πηρα στις 2 ωρες τηλεφωνο και μου λενε τωρα συγκεκριμενα χορευει ειναι μια χαρα ορεξατη... Εκλεισα και την τελευταια ειδικοτητα γιατρου που δεν ειχα παει και την πηγα την ιδια ημερα. Παιδονευρολογος. Του λεω τα παντα και ασχοληθηκε μαζι της... Και αυτος μου ειπε δεν βλεπω κατι, ειναι επισης πολυ ζωντανο και ολο περιεργεια το βλεμμα της. Της εκανε και αυτος διαφορα. Μου ειπε οτι εχει χαλαρη αρθρωση στο ισχιο της σπαγγατο κανει οταν τα ανοιγει... την περπατησε την αφησε να σταθει μονη της,την μπουσουλησε και μου ειπε το περπατημα ειναι προ των πυλων. Του ειπα για το σκηνικο στο αμαξι και μου ειπε οτι κοιμοταν!!! Του λεω γιατρε με κοροιδευετε;; τα ματια της ηταν ορθανοιχτα και κοιτουσε εξω απο το τζαμι... ναι μου λεει συμβαινει... δεν ειναι ανησυχητικο... (δεν με καλυψε). Ποτε να την ξαναφερω γιατρε;;; Εγω θα σου ελεγα να μην την ξαναφερεις, αλλα για να ξεαγχωθεις φερτην παλι τελη Σεπτεμβρη.

Χθες την πηρα απο τον παιδικο σταθμο και οταν ανοιξε η πορτα το παιδι δεν με κοιταξε, κοιτουσε καπου στο στηθος μου και απλα ηρθε στην αγκαλια μου. Και γενικα εχω παρατηρησει οτι μετα απο υπνο ειναι για κανα μισαωρο με 3 τεταρτα στον κοσμο της ελαφρως, οχι τοσο ζωηρη. Και συνηθως οταν την παιρνω απο τον παιδικο εχει ξυπνησει κανα μισαωρο. Επισης σαν να σταματησε να πολυακουει και το ονομα της ενω γυριζε 9 στις 10.

Ξανα μανα λοιπον τα ιδια... εκει που πηγα να ηρεμησω καπως και να περιμενω τωρα οι σκεψεις των αρθρων με την παλινδρομηση δεξιοτητων ηρθαν παλι μπροστα......

Ξερω οτι δεν μπορω τωρα να παω καπου αλλου.... μετα τους 18 μηνες με 20 μηνες.... εκτος αν γινει κατι τρανταχτο...

Εως τοτε θα με φαει η αγωνια και δυστυχως ολοι μου λενε οτι ολο αυτο περναει στο μωρο...το αγχος μου και η κακη διαθεση.

Συγγνωμη για το μεγαλο ποστ!!!

 

Την είδαν διάφορες ειδικότητες γιατρών και δεν εντόπισαν κάτι. Νομίζω όμως ότι όλα αυτά που αναφέρεις είναι καμπανάκι για τη δική σου υγεία. Ακουγεσαι πολύ κουρασμένη και αγχωμενη. Είναι σίγουρα πολύ δύσκολα ο συνδυασμός μωρού και δουλειάς. Θα συμφωνήσω με το σύζυγο, κάθε παιδί είναι διαφορετικό. Συμμετέχει εξίσου στις δουλειές; Θα σου έλεγα να συμβουλευτείς έναν ειδικό για το άγχος σου. Ακόμα και αν τελικά είχε κάτι το μωρό σου, που δεν το πιστεύω από αυτά που γράφεις, πίστεψε με κάνεις ότι καλύτερο μπορείς ήδη για να είναι καλά. Το έχεις πάει σε πόσους γιατρούς και το έγραψες και παιδικό. Κάνεις ότι καλύτερο μπορείς 

[freeway82]

17 ώρες πρίν, Annitamik είπε:

Την είδαν διάφορες ειδικότητες γιατρών και δεν εντόπισαν κάτι. Νομίζω όμως ότι όλα αυτά που αναφέρεις είναι καμπανάκι για τη δική σου υγεία. Ακουγεσαι πολύ κουρασμένη και αγχωμενη. Είναι σίγουρα πολύ δύσκολα ο συνδυασμός μωρού και δουλειάς. Θα συμφωνήσω με το σύζυγο, κάθε παιδί είναι διαφορετικό. Συμμετέχει εξίσου στις δουλειές; Θα σου έλεγα να συμβουλευτείς έναν ειδικό για το άγχος σου. Ακόμα και αν τελικά είχε κάτι το μωρό σου, που δεν το πιστεύω από αυτά που γράφεις, πίστεψε με κάνεις ότι καλύτερο μπορείς ήδη για να είναι καλά. Το έχεις πάει σε πόσους γιατρούς και το έγραψες και παιδικό. Κάνεις ότι καλύτερο μπορείς 

Καλημερα και σε ευχαριστω για το μηνυμα σου.

Η αληθεια ειναι πως ειμαι και κουρασμενη και αγχωμενη, αλλα προυπηρχε απο την περιοδο της μετακομισης και τωρα ενταθηκε. Ο συζυγος κανει οτι μπορει, ειλικρινα γιατι με 2 δουλειες ειναι και αυτος κουρασμενος συν η δικη μου ψυχολογια που βαραινει το γενικοτερο κλιμα στο σπιτι. Ξεκινησα συνεδριες με ψυχολογο, πηγα σε 2 ψυχολογους για την ακριβεια αλλα δεν αισθανθηκα καλυτερα και το σταματησα. Ξερω ειναι μια μακρα διαδικασια ο ψυχολογος βεβαια και με 3-4 συνεδριες δεν γινεται δουλεια. Τουλαχιστον στη φαση που ειμαι τωρα. 

Στα ευχαριστα νεα η μικρη εκανε τα πρωτα της βηματα, εννοω χωρις να την κραταω, εδω και 3 μερες, χθες συγκεκριμενα μετρησα 20 περιπου μεχρι να χασει την ισορροπια της... Επισης δειχνει συνεχως με το δαχτυλο ξαφνικα και λιγοτερο με την παλαμη. 

Αλλα φαντασου και τωρα που το γραφω φοβαμαι μην το γρουσουζεψω και σταματησει!

Σημερα γινεται 16 μηνων!

 

[samsympan]

Χαίρετε @freeway82! Αντιλαμβάνομαι α-πο-λύ-τως τις δυσκολίες της καθημερινότητας μιας οικογένειας με παιδί και 2 σκληρά εργαζόμενους (εκτός και εντός σπιτίου) γονείς. Δεν είναι όλες οι ημέρες ίδιες/εύκολες/ευχάριστες ούτε για τους γονείς, ούτε για το παιδί. Κάποιες είναι πραγματικά πρόκληση να τα βγάλει κανείς πέρα ανώδυνα.

 

Καλώς συμβουλεύεστε τους ειδικούς! Και για το παιδί και για εσάς. Και ναι, δεν είναι πάντα εύκολη η εύρεση του κατάλληλου ειδικού.

 

Μια πρόταση μόνο από εμένα.

Αυτή τη στιγμή φαίνεται πως κοιτάτε το παιδί σας μέσω ενός μεγενθυτικού φακού. Σαν ερευνητής που παρατηρεί την κάθε σημαντική ή ασήμαντη λεπτομέρεια και που αναπόφευκτα είναι και biased.

Προσπαθήστε τις ώρες που είσαστε μαζί με το παιδί να περνάτε όμορφα όλοι. Φροντίστε να κάνετε πράγματα-δραστηριότητες εμπλουτισμένες με τρόπο που να ευχαριστουν όλη την οικογένεια. Να κάνετε παρέα με το παιδί σας! Να είσαστε και φίλοι. Να σπάτε πλάκα. Να γελάτε με χαζομάρες και να αφεθείτε να νιώσετε ξεγνοιασιά και παιδικότητα. Έτσι θα αποφορτιστείτε εν μέρει, θα απολαμβάνετε περισσότερο την οικογενειακή ζωή και το βλέμμα σας εντέλει θα είναι πιο καθαρό στο να εντοπίσει την πηγή της όποιας ανησυχίας σας. 

Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού!

[ninaki80]

On 6/7/2023 at 3:19 ΜΜ, freeway82 είπε:

Καλημερα σας,

 

Εχω μια κορη που σε μια εβδομαδα θα γινει 16 μηνων. Γεννηθηκε με καισαρικη 37 εβδομαδων 3.100 γρ. 

Για εμενα ξεκινησαν ολα οταν πηγα στον παιδιατρο για εμβολιο 13,5 μηνων και με ρωτησε αν περπαταει. Του λεμε οχι απλα στηριζεται και κανει βηματα δειλα στο τραπεζακι και μολις αρχισε να μπουσουλαει. Οκ μας λεει ας της δωσουμε ενα ακομα μηνα και μετα βλεπουμε.. Παρενθεση οτι απο 6 μηνων του ελεγα οτι η μικρη δεν ρολαρει απο ανασκελα μπρουμυτα και το αντιθετο και μου ελεγε οτι ειναι πιασαρικο μωρο (ψηλη και χοντρουλα) και ισως αργησει...(δεν μου αρεσε αυτη η εξηγηση). Για την ιστορια το καταφερε στους 10 μηνες.

Καθοταν στον πωπο της χωρις υποστηριξη στους 7,5 μηνες που την βαζαμε εμεις καθιστη βεβαια, την βαζαμε στο τραπεζακι και καθοταν ορθια στις πατουσες της στους 9 μηνες ( απο φωτογραφιες που την εχω τα θυμαμαι). Ξεκινησε μπαμπαλισμα 6 μηνων μπα μπα μπα (την ειδα σε βιντεο) και συνεχιζοταν το μπαμπαλισμα γενικα δεν θυμαμαι να ειχε καποια διακοπη.

Οταν η μικρη ηταν 6,5  μηνων μετακομισαμε και ταυτοχρονα με 5 μερες διαφορα επιασα και δουλεια.  Στα καπακια εκοψα και τον θηλασμο (εναν πρωινο και εναν βραδυνο τοτε). Εβγαλα μια μετακομιση μονη μου σχεδον γιατι ο αντρας μου δουλευει 2 δουλειες η μια εξ αυτων βραδινη. Δουλεια, μετακομιση, μωρο ηρθα και πνιγηκα... Νευρα, εντονος θυμος, κακη διαθεση τιποτα καλο στην ψυχολογια μου... Το μωρο στον αυτοματο, το ταιζα το επλενα, αλλα δεν επαιζα ιδιαιτερα μαζι του... Τα πρωινα που την κρατουσε η γιαγια της τα ιδια... Η τηλεοραση ανοιχτη στα ζουζουνια σχεδον παντα. Με το φαγητο της δεν ειχαμε ποτε προβλημα, ισα ισα, μονο οταν περασε στις στερεες 12 μηνων δεν μασουσε στην αρχη τα καταπινε... αλλα εφτιαξε με τον καιρο και παντα ολο το φαι της οτι και να της εβαζα. Επινε νερο απο το καλαμακι σε ηλικια 10 μηνων και απο 12 μηνων κραταει το ποτηρακι της με ενσωματωμενο καλαμακι και πινει.

Παμε τωρα λοιπον... 

Αφου ο παιδιατρος μας ειπε τοτε της δινουμε ενα μηνα και βλεπουμε, την επομενη μερα μπηκα στο ιντερνετ και εγραψα την μαγικη φραση μωρο 14 μηνων δεν περπαταει... Και ξεκινησαν ολα... αυτισμος, αναπτυξιακες διαταραχες, πρωιμη παρεμβαση κτλ κτλ... Εμπαινα σε αρθρα και σε φορουμ και διαβαζα... σοκαριστηκα.. ποσα ηξερα και αλλα ποσα που δεν ηξερα... παω σπιτι... ξεκιναω αναποφευκτα τα τεστ στη μικρη...

Μπεμπα;;; μπεμπα;;;; μπεμπα;;; φωναζα.... η μικρη δεν γυρνουσε να με δει, με ειχε πλατη και καθοταν στο καρεκλακι της... Σοκ εγω... Για δειξε μου της λεω την λουσυ (το σκυλακι μας). Γυρισε την κοιταξε, χαμογελασε αλλα δεν μου την εδειξε... Δευτερο σοκ εγω... Κοιτα με της λεω... με κοιταει... και για να μην τα πολυλογω το παιδι περνουσε απο διαφορα τεστ που ειχα διαβασει και αντιλαμβανομουν οτι δεν εχει ακριβεια στα αναπτυξιακα οροσημα που διαβαζα. Με κυριευσε πανικος, που ηδη προυπηρχε απο την ψυχολογικη κατασταση των προηγουμενων μηνων.

Μιλαω στον αντρα μου και κλασσικα με κοιτα σαν να μην πηγαινε κατι καλα με εμενα...Του λεω κανε συγκριση με την αλλη κορη σου, εχει μια κορη 13 χρονων... Μου λεει τι συγκριση να κανω;; Καθε παιδι ειναι διαφορετικο... Ναι του λεω αλλα η μεγαλη ελεγε την αλφαβητα στα αγγλικα 20 μηνων και η δικια μας 14 κοντα και μπαμπαλιζει... Ε και;;; η απαντηση του...

Κλεινω ραντεβου με αναπτυξιολογο και πιο πριν μας ειδαν σε ενα κεντρο με πρωιμη παρεμβαση... Μου ειπαν οτι ειναι οκ η μικρη αφου της μιλησαν την ειδαν και η φυσικοθεραπευτρια του κεντρου μου επεσημανε οτι βλεπει τα ποδια σε W και οτι πρεπει να κανει καποιες φυσικοθεραπειες να περπατησει συντομα και σωστα.

Μετα απο 3,4 μερες ραντεβου με την αναπτυξιολογο.. Μπαινει στο γραφειο, βλεπει την μικρη που την κοιτουσε και με το που την κοιταει μου λεει γιατι ηρθατε;;; Βγαζω το τεφτερι μου, δεν κανει αυτο και αυτο και αυτο και τα αναπτυξιακα οροσημα λενε αυτο και αυτο...Μου λεει ακου να δεις, να σου εξηγησω οσα θες, αλλα οτι εχεις διαβασει στο ιντερνετ δεν μπορω και δεν θελω να ασχοληθω με αυτα... Η κορη σου ειναι μικρη ακομα... Μου λεει κανε κατι... φωναξε την και δειχτεις με το χερι σου εμενα λεγοντας κοιτα... πρεπει να γυρισει να με κοιταξει και μετα να κοιταξει εσενα... Το κανω... η μικρη εκανε οτι ειπε η γιατρος. Και διαφορα αλλα, την ειδε που επιανε το κουταλι να φαει μονη της το γιαουρτι. Της εδινε πραγματα, τα επιανε η μικρη, της εδωσε ενα κουτι με πραγματα και τα πεταγε ενα ενα εξω η μικρη. Για εμενα μου λεει αν θες κατι να γινει για την μικρη εξηγωντας της πως ειχε η φαση στο σπιτι γραψτην σε ενα παιδικο σταθμο.Λεω με το περπατημα;;; Μου λεει εισαι οκ... η δικη μου κορη (ενα κοριτσακι που χοροπηδουσε νωριτερα στο σαλονι) περπατησε κοντα 17 μηνων. Φευγω και απο εκει... αλλα δεν ηρεμουσα...

Η προσοχη μου ολο το διαστημα πανω στη μικρη... να της δειχνω να μου δειχνει να της λεω να παιζουμε για να δω βελτιωση... Αντι να χαιρομαι με οτι κανει και να περναμε καλα, εγω πασχιζα να δω αν μπορει ή αν θελει να το κανει και πως το κανει...

Τι κανει λοιπον:

Δειχνει με ολη την παλαμη και οχι με το δαχτυλο παντα... εμαθε το μαμ της λεω παμε να φαμε και φωναζει μαμ μαμ μαμ.. Γυριζε παντα στο ονομα της, τις τελευταιες μερες οχι παντα, εμαθε την γατουλα νια, το σκυλακι γουφ καμια φορα την παπια παπαπα, ντε ντε για τον γαιδαρακο, κανουμε φουσκες της κλεινω το καπακι της το δινω προσπαθει να το ανοιξει δεν τα καταφερνει και μου το δινει να της το ανοιξω κοιτωντας μια το αντικειμενο μια εμενα. Στελνει φιλακι με κινηση και λεγοντας "μα", παιζει με τον εαυτο της στον καθρεφτη κανοντας μορφασμους, οταν την αλλαζω της λεω φερε μου την κρεμα να βαλουμε στο πιπι, την παιρνει χωρις να της την δειχνω και μου την δινει, κανει κινηση με το δαχτυλακι της παιρνει κρεμα απο το σωληναριο και βαζει κρεμα στην κοιλια της μονη της, της λεω βαλε την πανα σου, σηκωνει τα ποδια της και σπρωχνει την πανα της αναμεσα στα ποδια της, οταν παιζει και της λεω δωσε μου το τουβλακι ή την καρτα χωρις πια να κανω κινηση προεκτασης χεριου μου το δινει τις περισσοτερες φορες. Οταν τρωει της λεω θα δωσεις και στη μαμα και μου προσφερει να φαω ή να πιω νερο αν πινει νερο. Κανει ντα ντα χτυπωντας τα χερια της, καμια φορα στο σκυλακι. Κανουμε το αχ κουνελακι και κανει τις κινησεις σε κοιλια μυτη και αυτια. Καταφερε και βαζει 2,3 ενσφηνωματα στις σωστες θεσεις, της δινω μαρκαδορο και μουντζουρωνει το χαρτι, κλεινει με το καπακι τον λεπτο μαρκαδορο.

Την εχω γραψει ενα μηνα βρεφικο σταθμο.Την πρωτη εβδομαδα εκλαιγε, μετα απλωνε και τα χερακια της να παει στη δασκαλα. Με ενημερωνουν οτι ειναι οπως μου λενε πολυ καλη, χωρις γκρινιες, τρωει ολο της το φαι και κοιμαται μονη της σε 10 λεπτα κοντα στις 2 ωρες, παει απο νωρις το πρωι και την παιρνω 7 ωρες μετα. Εμεις στο σπιτι το βραδυ κατω απο μιση ωρα με χερακι να μου το χαιδευει και νανουρισμα δεν εχουμε κανει ποτε. Γελαει πολυ, χορευει με την μουσικη και εχει αρχισει και συναναστρεφεται με τα αλλα παιδακια τα παρατηρει πολυ και ανταλασσουν και παιχνιδια... απο οτι μου λενε παντα...

Το μπαμπαλισμα δεν εχει σταματησει λεει μπα μπα μπα, μα μα μα, κα κα κα, γκα γκα γκα, ντου ντου ντου, μπα το λεει και για την μπαλα νομιζω.

Βλεπω οτι δεν εχει σχεση με το μωρο 2  μηνες πισω.. 

Εκει που πηγαινα να παρω μια ανασα και να δωσω χρονο στο παιδι βλεποντας το να εξελισσεται καπως, προχθες το πρωι πηγαινοντας τη στον παιδικο μεσα στο αμαξι σε ενα φαναρι γυρισα την κοιταξα και κοιτουσε απο το παραθυρο... την φωναζω δεν γυριζε, την ξαναφωναζω τιποτα, αρχιζω να ανεβαζω τον τονο της φωνης μου παλι τιποτα και αρχιζω να την σκουνταω και γυρισε και με κοιταξε μετα απο 2,3 σκουντηγματα.... Περιττο να σας πω τι επαθα... την πηγα στον παιδικο, πηρα στις 2 ωρες τηλεφωνο και μου λενε τωρα συγκεκριμενα χορευει ειναι μια χαρα ορεξατη... Εκλεισα και την τελευταια ειδικοτητα γιατρου που δεν ειχα παει και την πηγα την ιδια ημερα. Παιδονευρολογος. Του λεω τα παντα και ασχοληθηκε μαζι της... Και αυτος μου ειπε δεν βλεπω κατι, ειναι επισης πολυ ζωντανο και ολο περιεργεια το βλεμμα της. Της εκανε και αυτος διαφορα. Μου ειπε οτι εχει χαλαρη αρθρωση στο ισχιο της σπαγγατο κανει οταν τα ανοιγει... την περπατησε την αφησε να σταθει μονη της,την μπουσουλησε και μου ειπε το περπατημα ειναι προ των πυλων. Του ειπα για το σκηνικο στο αμαξι και μου ειπε οτι κοιμοταν!!! Του λεω γιατρε με κοροιδευετε;; τα ματια της ηταν ορθανοιχτα και κοιτουσε εξω απο το τζαμι... ναι μου λεει συμβαινει... δεν ειναι ανησυχητικο... (δεν με καλυψε). Ποτε να την ξαναφερω γιατρε;;; Εγω θα σου ελεγα να μην την ξαναφερεις, αλλα για να ξεαγχωθεις φερτην παλι τελη Σεπτεμβρη.

Χθες την πηρα απο τον παιδικο σταθμο και οταν ανοιξε η πορτα το παιδι δεν με κοιταξε, κοιτουσε καπου στο στηθος μου και απλα ηρθε στην αγκαλια μου. Και γενικα εχω παρατηρησει οτι μετα απο υπνο ειναι για κανα μισαωρο με 3 τεταρτα στον κοσμο της ελαφρως, οχι τοσο ζωηρη. Και συνηθως οταν την παιρνω απο τον παιδικο εχει ξυπνησει κανα μισαωρο. Επισης σαν να σταματησε να πολυακουει και το ονομα της ενω γυριζε 9 στις 10.

Ξανα μανα λοιπον τα ιδια... εκει που πηγα να ηρεμησω καπως και να περιμενω τωρα οι σκεψεις των αρθρων με την παλινδρομηση δεξιοτητων ηρθαν παλι μπροστα......

Ξερω οτι δεν μπορω τωρα να παω καπου αλλου.... μετα τους 18 μηνες με 20 μηνες.... εκτος αν γινει κατι τρανταχτο...

Εως τοτε θα με φαει η αγωνια και δυστυχως ολοι μου λενε οτι ολο αυτο περναει στο μωρο...το αγχος μου και η κακη διαθεση.

Συγγνωμη για το μεγαλο ποστ!!!

 

Γενικά να ξέρεις σε αυτήν την ηλικία που είναι το δικό σου παιδάκι μόνο τα πολύ σοβαρά περιστατικά μπορεί ένας γιατρός να ανιχνεύσει. Όσους γιατρούς Κ να επισκεφτείς ότι Κ να κάνεις αν δεν φτάσει το παιδάκι 3 χρόνων κανένας δεν μπορεί να βγάλει διάγνωση. 

Οπότε δεν χρειάζετε συνέχεια να τεσταρεις το παιδί. Όσα τεστ Κ αν κάνεις διαγνωση δεν θα βγει αυτή την στιγμη. Τα παιδία σε αυτή την ηλικία χρειαζονται απλά δραστηριότητες . Δηλαδή πήγαινε το συχνά παιδική χαρά. Πηγαίνετε κολυμβητήριο που είναι μια καλή εργοθεραπεία συντονίζει κινήσεις. Δώσε στο παιδί να επεξεργαστεί υλικά όπως άμμο νερό ζυμάρι. 

Αυτά βοηθάνε πολύ σε αυτές τις ηλικίες. Τώρα αν υπάρχει κάποια διαταραχή θα φανεί πολύ αργότερα αλλά εσύ θα ξέρεις ότι ήδη έχεις δουλέψει με το παιδί . Έτσι Κ αλλιώς οι διαταραχές ουτε αποτρέπονται ούτε θεραπεύονται απλά δουλεύονται σε κάθε ηλικία διαφορετικά οπότε ξεκινά να δουλεύεις απλά με το παιδί Κ στην πορεία μόνο του το παιδί θα σε οδηγήσει στο αν θα υπάρχει λόγος για ιατρική βοήθεια . 

[freeway82]

Γειά σας και πάλι,

 

Φτάσαμε αισίως 19,5 μηνών. Η μικρή περπατάει από τον Ιούλιο κανονικότατα και είναι και πολύ προσεκτική. Όπου αντιλαμβάνεται ότι μπορεί να πέσει μετριάζει την ταχύτητά της και πολύ προσεκτικά προσπερνάει ότι μπορεί να την εμποδίζει. Δεν τρέχει ακόμα, απλά περπατάει πολύ γρήγορα.

Έχει τρέλα με τον μπαμπα της, όλο τον Αύγουστο μπαμπα και μπαμπά ήταν με διάφορους επιτονισμούς και νάζια..

Ξεκίνησε από τον Αύγουστο να λέει λεξούλες παραπάνω πέρα από το μαμ και το μπουμ. Έως τώρα λέει "μπαμπά", "μαμά" πιο σπάνια, "πάει" όταν κάτι τελειώνει ή κάποιος φεύγει, "κόκο" το μπισκότο, μπουμ όταν πέφτει και δείχνει που χτύπησε κιόλας, "μπάλια" η μπάλα αλλά λέει και την μπανάνα (της το διορθώνω αλλά μπαλια επιμενει), λέει "που" και κάνει και την κίνηση με τα χέρια της όταν ψάχνει κάτι, λέει γκολ όταν κλωτσάει η πετάει την μπάλα, λέει ναι και γνέφει για το όχι με το κεφάλι της και φου για τις φούσκες, βουμ όταν περνάει αυτοκίνητο και είναι στο μπαλκόνι.  Λέει επίσης γιαγιά, παππου, νανα (την νονα), αλλά αυτά όταν θα της τα πω εγώ να τα πει δεν τα λέει από μόνη της, τα επαναλαμβάνει δηλαδή. Όταν καποιος φευγει ή φεύγουμε εμείς από κάποια επίσκεψη, κουνάει το χέρι για να τον αποχαιρετήσει και στέλνει και φιλί λέγοντας μα. Ταίζει και φιλαει τα μωράκια της, ανεβαίνει στο αλογάκι της και λέει ντει - ντέι. Δεν κάθεται σε παιχνίδι πάνω από 5 λεπτά και ίσως κάτσει κανά δεκάλεπτο με τις πλαστελίνες της, τις οποίες προς το παρόν μαδάει και τις μπαινοβγάζει στα κουζινικά της. 

Ξέρει όλα τα μέρη του σώματος να μου τα δείχνει και 6-7 ήχους ζώων.

Στον βρεφικό σταθμό που πάει από τον Ιούνιο μου λένε ότι συμμετέχει, της αρέσει το messy play, η μουσικοκινητική όλο χορευει, με τα άλλα παιδάκια που είναι στην ηλικία της απλά ανταλλάζουν παιχνίδια, στο σπίτι θέλει να τρώει μόνη της, δεν θέλει να την ταίζουμε μας γυρίζει το κεφάλι, στο σταθμό την ταίζουν δεν θελει να τρώει μόνη της. Δεν γκρινιάζει καθόλου στον παιδικό, από βιντεάκια που μου στέλνουν από διάφορες δραστηριότητες κάθεται στην παρεούλα με όλα τα παιδιά και κάνει κατασκευές. Όταν γυρνάει σπίτι είναι μέσα στην γκρίνια κανα 3βδόμαδο τώρα και την πάω τακτικά στις κούνιες και της αρέσει να κάνει μόνο κούνια άντε και λίγο τσουλήθρα.

Ακολουθεί εντολές και με 2 σκέλη (πάρε τα παπουτσια σου και βάλτα στη θέση τους, πιες νεράκι και βάλε το ποτήρι στο τραπέζι, άνοιξε την τηλεόραση, κλείσε την πόρτα, φέρε μου το μωράκι σου, πάρε το σκουπιδάκι και πέτα το στα σκουπίδια, άναψε το φως,  και άλλα τέτοια) που μου δείχνουν ότι υπάρχει αντίληψη της καθημερινότητας του σπιτιού. Στην βόλτα μας όταν θα την ρωτήσω που είναι το δεντράκι απλά θα το κοιτάξει, αν της πω δείξε μου με το δάχτυλο το δεντράκι θα μου το δείξει με το δάχτυλο, αν της πω δείξε μου με το χέρι το δεντράκι θα το δείξει με την παλάμη.

Όπως αντιλαμβάνεστε ο μεγεθυντικός φακός πάνω από το παιδί υπάρχει ακόμα, αλλά πιο χαλαρά και όχι όπως ήμουν, όλα γίνονται στα πλαίσια του παιχνιδιού και με ναζιάρικο ύφος. 

Επισκέφθηκα και ψυχίατρο γιατί λεω θα τρελάνω και το παιδί και όλους μέσα στο σπίτι και μου είπε ότι έχω στοιχεία κατάθλιψης η οποία με την καθημερινότητα μου με έκανε να ρίξω το βάρος του άγχους μου πάνω στο παιδι...

Ακόμα φυσικά θεωρώ στο κεφάλι μου ότι το παιδί είναι λίγο πιο πίσω, αλλά βλέποντας όπως σας είπα βιντεάκια από τον παιδικό όλα πάνω κάτω παρόμοια μου φαίνονται. Άλλα παιδιά βέβαια σε αυτή την ηλικία μιλάνε και απαντάνε κανονικά.

Μου έρχονται συνεχώς όμως νέα από φίλους και συγγενείς για παιδιά στην πλειοψηφία τους αγόρια με ΔΕΠΥ, ατυπο αυτισμό κτλ κτλ και δεν μπορώ να ηρεμήσω..., μία φίλη δασκάλα έχει στην τάξη της 15 παιδιά και τα 3 έχουν παράλληλη στήριξη και όλο μου λεει το πόσο μεγάλη αλλαγή βλέπει σε παιδιά την τελευταία 7 ετία ως προς την συμπεριφορά. Είναι πιο αγριεμένα, πολλά με μαθησιακές δυσκολίες... Απλά προσπαθώ να μην είναι τόσο focus το μυαλό μου σε όλα αυτά όπως ήμουν 3 μήνες πριν, που πραγματικά βρισκόμουν σε πανικό. Μέσα στον άλλο μήνα θα την ξαναπάω στον παιδονευρολόγο που την είχε δει και τον Ιούνιο για να αξιολογήσει την εξέλιξή της.

Αυτά είναι τα νεότερά μας, για όσους ίσως πέσουν σε αυτό το ποστ.

 

[ninaki80]

On 25/10/2023 at 12:11 ΜΜ, freeway82 είπε:

Γειά σας και πάλι,

 

Φτάσαμε αισίως 19,5 μηνών. Η μικρή περπατάει από τον Ιούλιο κανονικότατα και είναι και πολύ προσεκτική. Όπου αντιλαμβάνεται ότι μπορεί να πέσει μετριάζει την ταχύτητά της και πολύ προσεκτικά προσπερνάει ότι μπορεί να την εμποδίζει. Δεν τρέχει ακόμα, απλά περπατάει πολύ γρήγορα.

Έχει τρέλα με τον μπαμπα της, όλο τον Αύγουστο μπαμπα και μπαμπά ήταν με διάφορους επιτονισμούς και νάζια..

Ξεκίνησε από τον Αύγουστο να λέει λεξούλες παραπάνω πέρα από το μαμ και το μπουμ. Έως τώρα λέει "μπαμπά", "μαμά" πιο σπάνια, "πάει" όταν κάτι τελειώνει ή κάποιος φεύγει, "κόκο" το μπισκότο, μπουμ όταν πέφτει και δείχνει που χτύπησε κιόλας, "μπάλια" η μπάλα αλλά λέει και την μπανάνα (της το διορθώνω αλλά μπαλια επιμενει), λέει "που" και κάνει και την κίνηση με τα χέρια της όταν ψάχνει κάτι, λέει γκολ όταν κλωτσάει η πετάει την μπάλα, λέει ναι και γνέφει για το όχι με το κεφάλι της και φου για τις φούσκες, βουμ όταν περνάει αυτοκίνητο και είναι στο μπαλκόνι.  Λέει επίσης γιαγιά, παππου, νανα (την νονα), αλλά αυτά όταν θα της τα πω εγώ να τα πει δεν τα λέει από μόνη της, τα επαναλαμβάνει δηλαδή. Όταν καποιος φευγει ή φεύγουμε εμείς από κάποια επίσκεψη, κουνάει το χέρι για να τον αποχαιρετήσει και στέλνει και φιλί λέγοντας μα. Ταίζει και φιλαει τα μωράκια της, ανεβαίνει στο αλογάκι της και λέει ντει - ντέι. Δεν κάθεται σε παιχνίδι πάνω από 5 λεπτά και ίσως κάτσει κανά δεκάλεπτο με τις πλαστελίνες της, τις οποίες προς το παρόν μαδάει και τις μπαινοβγάζει στα κουζινικά της. 

Ξέρει όλα τα μέρη του σώματος να μου τα δείχνει και 6-7 ήχους ζώων.

Στον βρεφικό σταθμό που πάει από τον Ιούνιο μου λένε ότι συμμετέχει, της αρέσει το messy play, η μουσικοκινητική όλο χορευει, με τα άλλα παιδάκια που είναι στην ηλικία της απλά ανταλλάζουν παιχνίδια, στο σπίτι θέλει να τρώει μόνη της, δεν θέλει να την ταίζουμε μας γυρίζει το κεφάλι, στο σταθμό την ταίζουν δεν θελει να τρώει μόνη της. Δεν γκρινιάζει καθόλου στον παιδικό, από βιντεάκια που μου στέλνουν από διάφορες δραστηριότητες κάθεται στην παρεούλα με όλα τα παιδιά και κάνει κατασκευές. Όταν γυρνάει σπίτι είναι μέσα στην γκρίνια κανα 3βδόμαδο τώρα και την πάω τακτικά στις κούνιες και της αρέσει να κάνει μόνο κούνια άντε και λίγο τσουλήθρα.

Ακολουθεί εντολές και με 2 σκέλη (πάρε τα παπουτσια σου και βάλτα στη θέση τους, πιες νεράκι και βάλε το ποτήρι στο τραπέζι, άνοιξε την τηλεόραση, κλείσε την πόρτα, φέρε μου το μωράκι σου, πάρε το σκουπιδάκι και πέτα το στα σκουπίδια, άναψε το φως,  και άλλα τέτοια) που μου δείχνουν ότι υπάρχει αντίληψη της καθημερινότητας του σπιτιού. Στην βόλτα μας όταν θα την ρωτήσω που είναι το δεντράκι απλά θα το κοιτάξει, αν της πω δείξε μου με το δάχτυλο το δεντράκι θα μου το δείξει με το δάχτυλο, αν της πω δείξε μου με το χέρι το δεντράκι θα το δείξει με την παλάμη.

Όπως αντιλαμβάνεστε ο μεγεθυντικός φακός πάνω από το παιδί υπάρχει ακόμα, αλλά πιο χαλαρά και όχι όπως ήμουν, όλα γίνονται στα πλαίσια του παιχνιδιού και με ναζιάρικο ύφος. 

Επισκέφθηκα και ψυχίατρο γιατί λεω θα τρελάνω και το παιδί και όλους μέσα στο σπίτι και μου είπε ότι έχω στοιχεία κατάθλιψης η οποία με την καθημερινότητα μου με έκανε να ρίξω το βάρος του άγχους μου πάνω στο παιδι...

Ακόμα φυσικά θεωρώ στο κεφάλι μου ότι το παιδί είναι λίγο πιο πίσω, αλλά βλέποντας όπως σας είπα βιντεάκια από τον παιδικό όλα πάνω κάτω παρόμοια μου φαίνονται. Άλλα παιδιά βέβαια σε αυτή την ηλικία μιλάνε και απαντάνε κανονικά.

Μου έρχονται συνεχώς όμως νέα από φίλους και συγγενείς για παιδιά στην πλειοψηφία τους αγόρια με ΔΕΠΥ, ατυπο αυτισμό κτλ κτλ και δεν μπορώ να ηρεμήσω..., μία φίλη δασκάλα έχει στην τάξη της 15 παιδιά και τα 3 έχουν παράλληλη στήριξη και όλο μου λεει το πόσο μεγάλη αλλαγή βλέπει σε παιδιά την τελευταία 7 ετία ως προς την συμπεριφορά. Είναι πιο αγριεμένα, πολλά με μαθησιακές δυσκολίες... Απλά προσπαθώ να μην είναι τόσο focus το μυαλό μου σε όλα αυτά όπως ήμουν 3 μήνες πριν, που πραγματικά βρισκόμουν σε πανικό. Μέσα στον άλλο μήνα θα την ξαναπάω στον παιδονευρολόγο που την είχε δει και τον Ιούνιο για να αξιολογήσει την εξέλιξή της.

Αυτά είναι τα νεότερά μας, για όσους ίσως πέσουν σε αυτό το ποστ.

 

Γενικά να έχεις στο μυαλό σου ότι τα παιδιά με παράλληλη στήριξη δεν έχουν χάσμα απέναντι στα άλλα παιδιά γι'αυτό Κ πηγαίνουν Κ στο ίδιο σχολείο . Είναι Κ αυτά υγιέστατα παιδάκια που προχωράνε κανονικά Κ στα μαθήματά τους Κ με φίλους  άσχετα αν είναι λίγο πιο αργή η μάθησιακη τους ικανότητα δεν υπάρχει χασμα με τα συνομιληκα τους. Θέλω να σου πω ότι ακόμα Κ το παιδί σου να είναι λίγο πιο πίσω απτά άλλα παιδάκια σημασία έχει ότι εξελισετε ακόμα Κ κάποια μαθησιακή δυσκολία να έχει λεγόμενη δεππυ κτλ το παιδί θα είναι μια χαρά με λίγη βοήθεια παραπάνω . Η εξέλιξη μετράει Κ όχι η δυσκολία . 

[Annitamik]

On 25/10/2023 at 12:11 ΜΜ, freeway82 είπε:

Γειά σας και πάλι,

 

Φτάσαμε αισίως 19,5 μηνών. Η μικρή περπατάει από τον Ιούλιο κανονικότατα και είναι και πολύ προσεκτική. Όπου αντιλαμβάνεται ότι μπορεί να πέσει μετριάζει την ταχύτητά της και πολύ προσεκτικά προσπερνάει ότι μπορεί να την εμποδίζει. Δεν τρέχει ακόμα, απλά περπατάει πολύ γρήγορα.

Έχει τρέλα με τον μπαμπα της, όλο τον Αύγουστο μπαμπα και μπαμπά ήταν με διάφορους επιτονισμούς και νάζια..

Ξεκίνησε από τον Αύγουστο να λέει λεξούλες παραπάνω πέρα από το μαμ και το μπουμ. Έως τώρα λέει "μπαμπά", "μαμά" πιο σπάνια, "πάει" όταν κάτι τελειώνει ή κάποιος φεύγει, "κόκο" το μπισκότο, μπουμ όταν πέφτει και δείχνει που χτύπησε κιόλας, "μπάλια" η μπάλα αλλά λέει και την μπανάνα (της το διορθώνω αλλά μπαλια επιμενει), λέει "που" και κάνει και την κίνηση με τα χέρια της όταν ψάχνει κάτι, λέει γκολ όταν κλωτσάει η πετάει την μπάλα, λέει ναι και γνέφει για το όχι με το κεφάλι της και φου για τις φούσκες, βουμ όταν περνάει αυτοκίνητο και είναι στο μπαλκόνι.  Λέει επίσης γιαγιά, παππου, νανα (την νονα), αλλά αυτά όταν θα της τα πω εγώ να τα πει δεν τα λέει από μόνη της, τα επαναλαμβάνει δηλαδή. Όταν καποιος φευγει ή φεύγουμε εμείς από κάποια επίσκεψη, κουνάει το χέρι για να τον αποχαιρετήσει και στέλνει και φιλί λέγοντας μα. Ταίζει και φιλαει τα μωράκια της, ανεβαίνει στο αλογάκι της και λέει ντει - ντέι. Δεν κάθεται σε παιχνίδι πάνω από 5 λεπτά και ίσως κάτσει κανά δεκάλεπτο με τις πλαστελίνες της, τις οποίες προς το παρόν μαδάει και τις μπαινοβγάζει στα κουζινικά της. 

Ξέρει όλα τα μέρη του σώματος να μου τα δείχνει και 6-7 ήχους ζώων.

Στον βρεφικό σταθμό που πάει από τον Ιούνιο μου λένε ότι συμμετέχει, της αρέσει το messy play, η μουσικοκινητική όλο χορευει, με τα άλλα παιδάκια που είναι στην ηλικία της απλά ανταλλάζουν παιχνίδια, στο σπίτι θέλει να τρώει μόνη της, δεν θέλει να την ταίζουμε μας γυρίζει το κεφάλι, στο σταθμό την ταίζουν δεν θελει να τρώει μόνη της. Δεν γκρινιάζει καθόλου στον παιδικό, από βιντεάκια που μου στέλνουν από διάφορες δραστηριότητες κάθεται στην παρεούλα με όλα τα παιδιά και κάνει κατασκευές. Όταν γυρνάει σπίτι είναι μέσα στην γκρίνια κανα 3βδόμαδο τώρα και την πάω τακτικά στις κούνιες και της αρέσει να κάνει μόνο κούνια άντε και λίγο τσουλήθρα.

Ακολουθεί εντολές και με 2 σκέλη (πάρε τα παπουτσια σου και βάλτα στη θέση τους, πιες νεράκι και βάλε το ποτήρι στο τραπέζι, άνοιξε την τηλεόραση, κλείσε την πόρτα, φέρε μου το μωράκι σου, πάρε το σκουπιδάκι και πέτα το στα σκουπίδια, άναψε το φως,  και άλλα τέτοια) που μου δείχνουν ότι υπάρχει αντίληψη της καθημερινότητας του σπιτιού. Στην βόλτα μας όταν θα την ρωτήσω που είναι το δεντράκι απλά θα το κοιτάξει, αν της πω δείξε μου με το δάχτυλο το δεντράκι θα μου το δείξει με το δάχτυλο, αν της πω δείξε μου με το χέρι το δεντράκι θα το δείξει με την παλάμη.

Όπως αντιλαμβάνεστε ο μεγεθυντικός φακός πάνω από το παιδί υπάρχει ακόμα, αλλά πιο χαλαρά και όχι όπως ήμουν, όλα γίνονται στα πλαίσια του παιχνιδιού και με ναζιάρικο ύφος. 

Επισκέφθηκα και ψυχίατρο γιατί λεω θα τρελάνω και το παιδί και όλους μέσα στο σπίτι και μου είπε ότι έχω στοιχεία κατάθλιψης η οποία με την καθημερινότητα μου με έκανε να ρίξω το βάρος του άγχους μου πάνω στο παιδι...

Ακόμα φυσικά θεωρώ στο κεφάλι μου ότι το παιδί είναι λίγο πιο πίσω, αλλά βλέποντας όπως σας είπα βιντεάκια από τον παιδικό όλα πάνω κάτω παρόμοια μου φαίνονται. Άλλα παιδιά βέβαια σε αυτή την ηλικία μιλάνε και απαντάνε κανονικά.

Μου έρχονται συνεχώς όμως νέα από φίλους και συγγενείς για παιδιά στην πλειοψηφία τους αγόρια με ΔΕΠΥ, ατυπο αυτισμό κτλ κτλ και δεν μπορώ να ηρεμήσω..., μία φίλη δασκάλα έχει στην τάξη της 15 παιδιά και τα 3 έχουν παράλληλη στήριξη και όλο μου λεει το πόσο μεγάλη αλλαγή βλέπει σε παιδιά την τελευταία 7 ετία ως προς την συμπεριφορά. Είναι πιο αγριεμένα, πολλά με μαθησιακές δυσκολίες... Απλά προσπαθώ να μην είναι τόσο focus το μυαλό μου σε όλα αυτά όπως ήμουν 3 μήνες πριν, που πραγματικά βρισκόμουν σε πανικό. Μέσα στον άλλο μήνα θα την ξαναπάω στον παιδονευρολόγο που την είχε δει και τον Ιούνιο για να αξιολογήσει την εξέλιξή της.

Αυτά είναι τα νεότερά μας, για όσους ίσως πέσουν σε αυτό το ποστ.

 

Ακούς συνεχώς για αυτά για αυτές τις περιπτώσεις γιατί ευτυχώς στην εποχή μας υπάρχει περισσότερη ευαισθητοποίηση κ πρώιμη παρέμβαση απέναντι κ στον αυτισμό( που εδώ μιλάμε για φάσμα κ δεν είναι όλες οι περιπτώσεις το ιδιο) κ στις μαθησιακές δυσκολίες. Τα παιδιά που πριν χρόνια θα καταδικάζονταν στην εκπαιδευτική διαδικασία ως χαζά, παιδιά που δε τα παίρνουν τα γράμματα κτλ τώρα έχουν περισσότερη βοήθεια με πρώιμη παρέμβαση ή την παράλληλη στήριξη (άλλο θέμα το ποσο βοηθά το κράτος).  Όπως είπε η @ninaki80 σημασία δεν έχει η δυσκολία αλλά η εξέλιξη κ αυτά τα παιδιά δεν έχουν κάτι περίεργο σε σχέση με τα άλλα παιδιά 

[freeway82]

Καλημέρα σας,

 

Η μικρή μου έφτασε 2 χρονών και 1 μηνός.

Γράφω για να μοιραστώ τα νεότερα, για όσους πέσουν επάνω στο ποστ μου.

Η μικρή πηγαίνει παιδικό από τον Ιούνιο... σε 2 μήνες δηλαδή θα κλείσει 1 χρόνο. Τελευταία φορά έγραψα τον Οκτώβριο και ξαναδιάβασα το ποστ, κάτι σαν ημερολόγιο..

Ξεκίνησε από τον Νοέμβριο και είχε λεξούλες παραπάνω και τον Δεκέμβριο με το που έφτασε τις 50+ λέξεις, ξεκίνησε και τις φράσεις δύο λέξεων (πάει μπαμπά, πάει νιάου κτλ). Αγόρασα ένα online μάθημα ας το πούμε λογοθεραπείας το οποίο δεν μπορώ να πω ότι στην περίπτωση της κόρης μου με βοήθησε πολύ, αλλά βρήκα κάποια τιπς πως να συμπεριφέρομαι σε προσπάθειές της να πει κάποια λέξη. Σημείωνα και τις λέξεις που λέει και μέχρι στιγμής έχουμε φτάσει τις 130-140 και μετράει μέχρι το 8.

Όταν ήταν 23 μηνών τον Φεβρουάριο την πήγα στον παιδονευρολόγο που την είχε δει 15,5 μηνών για να αξιολογήσει την εξέλιξή της.

 

Με το που μπήκαμε μέσα ο γιατρός άρχιζε να της κάνει γκριμάτσες με το πρόσωπό του όσο μας μίλαγε και η μικρή τον κοιτούσε απορημένη και κοιτούσε μία τον γιατρό και μία εμένα. Ήταν στην αγκαλιά του μπαμπα της, της προσέφερε το σφυράκι του και ενώ το κοίταζε δεν πήγαινε να το πάρει και μου το έδωσε εμένα ο γιατρός να της το δώσω και τότε το πήρε. Είναι αρκετά επιφυλακτική μου είπε σε μορφή ερώτησης. Επίσης αμέσως με ρώτησε αν μιλάει με 2 λέξεις μαζί. Του είπα πως έχει αρχίσει και λέει πάει μπαμπα, πάει μπάλα, όχι λαλα κτλ. και καμιά φορά και 3 μαζί και ότι λέει γύρω στις 70 λέξεις. Την βρήκε μου είπε εντός φυσιολογικής εξέλιξης, αλλά ως κορίτσι θα έπρεπε να είχε παραπάνω λέξεις. Κάποια στιγμή κάτι την ρώτησα και μου απάντησε ναι η μικρή και μου λέει ο γιατρός αααα σας απαντάει κιόλας? Και του λεω ναι μας απαντάει και με ναι και με όχι. Ο άντρας μου τον ρώτησε με στόμφο ότι γιατρέ η γυναίκα μου θεωρεί εδώ και καιρό ότι κάτι έχει το παιδί κάποια αναπτυξιακή διαταραχή, εσείς μπορείτε να δείτε τώρα κάτι τέτοιο;Ο γιατρός μας είπε ότι παίρνουμε πάντα πολύ σοβαρά τις σκέψεις των γονιών αλλά να υπάρχει και μέτρο. Ο γιατρός ρώτησε τι πιστεύει ο άντρας μου και του απάντησε ο σύζυγος, ότι εγώ δεν βλέπω κάτι που να με κάνει να κινητοποιηθώ και ότι απλά το κάνω όλο αυτό για να είναι πιο ήρεμη η γυναίκα μου. Παρακολουθούμε τότε μας είπε και καλώς κάνατε και μου το επισημάνατε και για αυτό το λόγο θα ήθελα να την ξαναδώ όταν πάει 2,5 δηλαδή τον Οκτώβριο. Του είπα να ελέγξει το κινητικό της κομμάτι, διότι επ'ουδενί δεν είναι το παιδί κατσίκι όπως βλέπω σε παιδικές χαρές άλλα δίχρονα. Μου επανέλαβε ότι οι χαλαρές αρθρώσεις ίσως παίζουν τον ρόλο τους και ότι απλά να την πηγαίνουμε συχνά σε δραστηριότητες έστω και απλό περπάτημα.

Η μικρή τρέχει, είναι προσεκτική, όταν αισθάνεται ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι σηκώνει το χέρι της να κρατηθεί από εμάς αν είμαστε δίπλα της ή μας φωνάζει και συνεχίζει μόνη της.

Ξεκίνησε και ένα πολύ ωραίο για την ψυχολογία μου, περπατάει καμιά φορά στις μύτες των ποδιών... αντιλαμβάνεστε ότι μία μαμά με τις ανησυχίες τις δικές μου εξεπλάγην δυσάρεστα. Έχει κανά 1,5 μήνα που το κάνει καμιά φορά μέσα στη μέρα.  Η κόρη του αδερφού μου το κάνει συνέχεια ακόμα και τώρα που είναι 6 έως αλλά όπως έχουν πει και οι ορθοπεδικοί που την είδαν είναι δαχτυλοβάμων και θα φύγει αργότερα. Εγώ φυσικά ζορίστηκα και με αυτό και απλά το παρακολουθώ. Σε κανά μήνα θα ξεκινήσω προσπάθειες για να βγάλουμε την πάνα. Δεν ξέρω πως θα πάει αυτό θα δούμε.

 

Θα ήθελα όμως αν θέλετε να μου εξηγήσετε και κάτι. Απλά ενημερωτικά γιατί εμένα με ξενίζει, κλασσικά ο άντρας μου, μου λεει ότι έτσι είναι τώρα και είναι ο χαρακτήρας της. Η μικρή αν και της αρέσουν οι αγκαλιές, την ζητάει κιόλας λέει λια λια και σηκώνει χεράκια για να την πάρεις αγκαλιά, ή αν της πεις πάρε αγκαλιά την μαμα θα έρθει με τα χέρια ανοιχτά εντούτοις τα χέρια δεν τα κλείνει, δεν σε κάνει αυτό που λέμε κλειστή αγκαλιά, αν της πω πάρε σφιχτή αγκαλιά την μαμά θα απλώσει και το χεράκι της στον ώμο μου. Φιλιά από μόνη της δεν δίνει, πρέπει να της το πεις και τότε το κάνει. Κανονικό φιλί δίνει και σούφρωμα τα χείλια και ακούγεται ο ήχος αλλά μόνη της να σε φιλήσει δεν το κάνει. έρχεται εκεί που είμαι καθιστή και χαιδεύεται στο πόδι μου και της χαιδεύω το κεφάλι. Επίσης όταν γυρνάμε από δουλειά ή εγώ ή ο μπαμπάς της και μας βλέπει, απλά μας κοιτάει χαμογελαστή, ούτε έρχεται για αγκαλιά. Πρέπει να της το πεις, τύπου έλα εδώ να σε πάρω μια αγκαλιά και να έρθει. Όταν έρχεται κάποιος στο σπίτι, αν τον βλέπει πιο συχνά είναι μαζί του πιο παιχνιδιάρα, αν όχι είναι πιο κλειστή και δεν μιλάει και τόσο. Σαν να ντρέπεται.

 

Σας ευχαριστω,

 

 

[mama16]

Μου θυμίζει την κόρη μου στην κινητικότητα. Από 13 μηνών μου έπιανε το χέρι για να περπατάει, έκανε μερικά βήματα τρέχοντας όταν ήταν 15-16 μηνών μόνη της κ από τότε ίσως φοβήθηκε κ αφέθηκε 19 μηνών. Εμένα με είχε φάει το άγχος. Από τότε όμως που περπάτησε δεν έπεσε ποτέ. Ήταν πολύ προσεχτική κ είχε αυξημένο το αίσθημα του φόβου. Πρώτη φορά που χτύπησε κ έβγαλε λίγο αίμα το γονατακι της ήταν κοντά στα 3. Έκλαιγε για μισή μέρα. Γενικά κ τώρα που είναι 7,5 σχεδόν αν πέσει κ δει αίμα κλαίει. Αλλά μια χαρά εξέλιξη είχε. Κ χοροπηδάει κ τρέχει κ σκαρφαλώνει αλλά όλα αυτά μέχρι εκεί που μπορεί. Δεν θα κάνει πολύ επικίνδυνα πράγματα πχ να πηδήξει από ύψος διπλάσιου του ύψους της όπως κάνουν αλλά η να σκαρφαλώσει ψηλά σε δέντρο!!! Αλλά κ εγώ είμαι πιο ήσυχη έτσι.

 

Βλέπω παιδάκια που σε αυτήν την ηλικία έχουν κάνει 2-3 φορές ράμματα ή σπάσιμο, στραμπουληγμα χεριού. Η δικιά μου προς το παρόν δεν έχει χτυπήσει πιο σοβαρά 

[ninaki80]

On 18/4/2024 at 1:04 ΜΜ, freeway82 είπε:

Καλημέρα σας,

 

Η μικρή μου έφτασε 2 χρονών και 1 μηνός.

Γράφω για να μοιραστώ τα νεότερα, για όσους πέσουν επάνω στο ποστ μου.

Η μικρή πηγαίνει παιδικό από τον Ιούνιο... σε 2 μήνες δηλαδή θα κλείσει 1 χρόνο. Τελευταία φορά έγραψα τον Οκτώβριο και ξαναδιάβασα το ποστ, κάτι σαν ημερολόγιο..

Ξεκίνησε από τον Νοέμβριο και είχε λεξούλες παραπάνω και τον Δεκέμβριο με το που έφτασε τις 50+ λέξεις, ξεκίνησε και τις φράσεις δύο λέξεων (πάει μπαμπά, πάει νιάου κτλ). Αγόρασα ένα online μάθημα ας το πούμε λογοθεραπείας το οποίο δεν μπορώ να πω ότι στην περίπτωση της κόρης μου με βοήθησε πολύ, αλλά βρήκα κάποια τιπς πως να συμπεριφέρομαι σε προσπάθειές της να πει κάποια λέξη. Σημείωνα και τις λέξεις που λέει και μέχρι στιγμής έχουμε φτάσει τις 130-140 και μετράει μέχρι το 8.

Όταν ήταν 23 μηνών τον Φεβρουάριο την πήγα στον παιδονευρολόγο που την είχε δει 15,5 μηνών για να αξιολογήσει την εξέλιξή της.

 

Με το που μπήκαμε μέσα ο γιατρός άρχιζε να της κάνει γκριμάτσες με το πρόσωπό του όσο μας μίλαγε και η μικρή τον κοιτούσε απορημένη και κοιτούσε μία τον γιατρό και μία εμένα. Ήταν στην αγκαλιά του μπαμπα της, της προσέφερε το σφυράκι του και ενώ το κοίταζε δεν πήγαινε να το πάρει και μου το έδωσε εμένα ο γιατρός να της το δώσω και τότε το πήρε. Είναι αρκετά επιφυλακτική μου είπε σε μορφή ερώτησης. Επίσης αμέσως με ρώτησε αν μιλάει με 2 λέξεις μαζί. Του είπα πως έχει αρχίσει και λέει πάει μπαμπα, πάει μπάλα, όχι λαλα κτλ. και καμιά φορά και 3 μαζί και ότι λέει γύρω στις 70 λέξεις. Την βρήκε μου είπε εντός φυσιολογικής εξέλιξης, αλλά ως κορίτσι θα έπρεπε να είχε παραπάνω λέξεις. Κάποια στιγμή κάτι την ρώτησα και μου απάντησε ναι η μικρή και μου λέει ο γιατρός αααα σας απαντάει κιόλας? Και του λεω ναι μας απαντάει και με ναι και με όχι. Ο άντρας μου τον ρώτησε με στόμφο ότι γιατρέ η γυναίκα μου θεωρεί εδώ και καιρό ότι κάτι έχει το παιδί κάποια αναπτυξιακή διαταραχή, εσείς μπορείτε να δείτε τώρα κάτι τέτοιο;Ο γιατρός μας είπε ότι παίρνουμε πάντα πολύ σοβαρά τις σκέψεις των γονιών αλλά να υπάρχει και μέτρο. Ο γιατρός ρώτησε τι πιστεύει ο άντρας μου και του απάντησε ο σύζυγος, ότι εγώ δεν βλέπω κάτι που να με κάνει να κινητοποιηθώ και ότι απλά το κάνω όλο αυτό για να είναι πιο ήρεμη η γυναίκα μου. Παρακολουθούμε τότε μας είπε και καλώς κάνατε και μου το επισημάνατε και για αυτό το λόγο θα ήθελα να την ξαναδώ όταν πάει 2,5 δηλαδή τον Οκτώβριο. Του είπα να ελέγξει το κινητικό της κομμάτι, διότι επ'ουδενί δεν είναι το παιδί κατσίκι όπως βλέπω σε παιδικές χαρές άλλα δίχρονα. Μου επανέλαβε ότι οι χαλαρές αρθρώσεις ίσως παίζουν τον ρόλο τους και ότι απλά να την πηγαίνουμε συχνά σε δραστηριότητες έστω και απλό περπάτημα.

Η μικρή τρέχει, είναι προσεκτική, όταν αισθάνεται ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι σηκώνει το χέρι της να κρατηθεί από εμάς αν είμαστε δίπλα της ή μας φωνάζει και συνεχίζει μόνη της.

Ξεκίνησε και ένα πολύ ωραίο για την ψυχολογία μου, περπατάει καμιά φορά στις μύτες των ποδιών... αντιλαμβάνεστε ότι μία μαμά με τις ανησυχίες τις δικές μου εξεπλάγην δυσάρεστα. Έχει κανά 1,5 μήνα που το κάνει καμιά φορά μέσα στη μέρα.  Η κόρη του αδερφού μου το κάνει συνέχεια ακόμα και τώρα που είναι 6 έως αλλά όπως έχουν πει και οι ορθοπεδικοί που την είδαν είναι δαχτυλοβάμων και θα φύγει αργότερα. Εγώ φυσικά ζορίστηκα και με αυτό και απλά το παρακολουθώ. Σε κανά μήνα θα ξεκινήσω προσπάθειες για να βγάλουμε την πάνα. Δεν ξέρω πως θα πάει αυτό θα δούμε.

 

Θα ήθελα όμως αν θέλετε να μου εξηγήσετε και κάτι. Απλά ενημερωτικά γιατί εμένα με ξενίζει, κλασσικά ο άντρας μου, μου λεει ότι έτσι είναι τώρα και είναι ο χαρακτήρας της. Η μικρή αν και της αρέσουν οι αγκαλιές, την ζητάει κιόλας λέει λια λια και σηκώνει χεράκια για να την πάρεις αγκαλιά, ή αν της πεις πάρε αγκαλιά την μαμα θα έρθει με τα χέρια ανοιχτά εντούτοις τα χέρια δεν τα κλείνει, δεν σε κάνει αυτό που λέμε κλειστή αγκαλιά, αν της πω πάρε σφιχτή αγκαλιά την μαμά θα απλώσει και το χεράκι της στον ώμο μου. Φιλιά από μόνη της δεν δίνει, πρέπει να της το πεις και τότε το κάνει. Κανονικό φιλί δίνει και σούφρωμα τα χείλια και ακούγεται ο ήχος αλλά μόνη της να σε φιλήσει δεν το κάνει. έρχεται εκεί που είμαι καθιστή και χαιδεύεται στο πόδι μου και της χαιδεύω το κεφάλι. Επίσης όταν γυρνάμε από δουλειά ή εγώ ή ο μπαμπάς της και μας βλέπει, απλά μας κοιτάει χαμογελαστή, ούτε έρχεται για αγκαλιά. Πρέπει να της το πεις, τύπου έλα εδώ να σε πάρω μια αγκαλιά και να έρθει. Όταν έρχεται κάποιος στο σπίτι, αν τον βλέπει πιο συχνά είναι μαζί του πιο παιχνιδιάρα, αν όχι είναι πιο κλειστή και δεν μιλάει και τόσο. Σαν να ντρέπεται.

 

Σας ευχαριστω,

 

 

Κοίτα γενικά μπορείς να κλείσεις από τώρα ένα ραντεβού σε ένα αναπτυξιολογο για Οκτώβρη οπότε μπορεί να σου γράψει εργοθεραπείες που βοηθάνε γενικά κ στην παιδική χαρά θα δεις τεράστια διαφορά το παιδί θα γεμίσει αυτοπεποίθηση για δραστηριότητες που εσύ δεν μπορείς να διδάξεις εύκολα . Η εργοθεραπεία βοηθάει πολύ Κ στην επικοινωνία Κ στην έκφραση συναισθημάτων. Γενικά ίσως είναι ένα παιδάκι που στην ουσία θέλει κάποια ώθηση σε κάποια πράγματα. Πολλές φορές τα παιδιά πατάνε ίσα ίσα σε διαταραχές που δύσκολα μπορούν να ανιχνευθούν . Η πρώιμη παρέμβαση με εργοθεραπείες θα βοηθήσει ώστε να μην χάσει το παιδί την αυτοπεποίθηση του κ να μην είναι μονίμως ένα βήμα πιο πίσω από τα παιδιά της ηλικίας της σε δραστηριότητες. Οπότε δεν χρειάζετε να ανχωνεσε ότι κάτι τρομερό συμβαίνει ίσως είναι κάτι πολύ ελαφρύ που δεν θα την εμποδίσει πουθενά απλά θα χρειάζετε λίγο παραπάνω βοήθεια .