Αναζήτηση στο φόρουμ

Θα ηθελα να μοιραστω μαζι σας την εμπειρια μου και να ακουσω δικες σας περιπτωσεις που πηρατε καποιου τετοιου ειδους αγωγη κατά την εγκυμοσυνη σας. Το 2007 σε ηλικια 26,5 επαθα καταθλιψη και ιδεοληπτικη διαταρραχη και εκανα αγωγη με entact 20 mg.H καταθλιψη περασε γρηγορα και τελειως, όμως η ιδεοληπτικη διαταρραχη θεραπευτηκε σε ένα μονο βαθμο.Καθε αποπειρα να το μειωσω , κατεληγε αποτυχημενη. Αρχες του 2011 η αγωγη αλλαχθηκε σε seroxat 20-που είναι πιο εξειδικευμενο για ιδεοληψιες και ενιωσα αμεσως καλα! !11 μηνες μετα αρχισα σταδιακες μειωσεις –πολύ σταδιακες- 17,5 mg για 3 εβδομαδες , 15 mg για άλλες 3 εβδομαδες κτλ – καθως συντομα θα ξεκινουσαμε με τον αντρα μου προσπαθειες για μωρο.Εμεινα εγκυος το Μαιο 2012 οποτε και το εκοψα τελειως για 8,5 μηνες. Με στηριξη ψυχολογου σε ολη την εγκυμοσυνη δε πηρα καθολου χαπια κ ημουν σχετικα καλα. Κρατιομουν για το μωρο. Όλα καλα, μωρο υγιες! Ακουλοθησε εντονη ιδεοληπτικη διαταρραχη 4 μερες μετα τη γεννα και ξαναρχισα αγωγη seroxat 20 το οποιο λιγους μηνες μετα εγινε seroxat 30.Πριν λιγο καιρο εχασα την αδερφη μου 28 ετων σε τροχαιο και από τοτε πιστευω ότι δε μπορω να σταματησω ποτε ξανα αυτό το χαπι. Ηθελα να μου πειτε αν καποια πηρε αντικαταθλιπτικα στην εγκυμοσυνη της καθως σε πιθανη επομενη εγκυμοσυνη,δε πιστευω πως θα τα καταφερω χωρις αυτό.Τι φαρμακο πηρατε, τι ποσοτητα , πως πηγε η εγκυμοσυνη και πως είναι το μωρο και η αναπτυξη του. Ευχαριστω πολυ

Καλησπερα και απο εμενα! με λενε γεωργια και ειμαι μητερα ενος αγοριου 3 1/2 μηνων. Ευχομαι ολοι να ειμαστε υγειης, ευτυχισμενοι και ενωμενοι να μεγαλωσουμε σωστα και γερα παιδια....Ελπιζω να μας δωσει τη χαρα ο Θεος να ακουσουμε απο τα παιδια μας ενα απλο ευχαριστω μετα απο πολλα χρονια για την αγαπη και τις αρχες που θα τους δωσουμε...

Κοριτσια νοιωθω μια μεγαλη ευγνωμοσυνη για ολες σας και για την Αγλαια , που χαρη σε σας και στο φορουμ καταφερα να θηλασω και συνεχιζω εννοειται και σκοπευω να το φτασω ως το τελος . Ειναι οτι πιο υπεροχο εχω κανει στη ζωη μου , μετα τα παιδια μου . Οταν εμεινα εγκυος νομιζα πως το μητρικο γαλα ειναι λιγο καλυτερο απο το ξενο και ελεγα πως θα ηθελα να θηλασω αν θα ειχα γαλα , που να ξερα ποση αγνοια ειχααααααα!!!!!! Μεχρι που για καλη μου τυχη επεσα πανω σε εσας και σε αυτο το υπεροχο φορουμ και εμαθα και εξακολουθω να μαθαινω τοσα για το θηλασμο και για το ποσο υπεροχος ειναι . Αν δεν υπηρχατε δε θελω ουτε να το σκεφτομαι τι θα ειχε γινει . Οσο ημουν εγκυος ξεκοκκαλιζα ολο το φορουμ και οταν γεννησα ημουν ετοιμοπολεμη , απαιτησα να εχω το μικρο μαζι μου μεχρι να φυγω και παρολο που γεννησα με καισαρικη δεν πτοηθηκα καθολου απο τιποτα , γεννησα στις 12:20 και απο τις μιαμιση ζητουσα να μου το φερουν , αλλα το εφεραν στις 15:30 κοιμισμενο μαλλον απο τη ναρκωση . Θυμαμαι τη στενοχωρια μου που δεν το θηλασα αμεσως οπως πρεπει , αλλα σκεφτομουν θετικα , το οποιο ωφειλω σε ολες εσας εδω και θα το λεω συνεχεια . Ειστε ολες υπεροχες και αξιοθαυμαστες , σας ευχαριστω μεσα απο την καρδια μου με ολη μου την ειλικρινια μου . Αναρωτιεμαι αν και αλλες μανουλες θηλαζουν χαρη σ'αυτο το φορουμ ;

ψηφοφορία που θα αναρτηθεί εδώ σύντομα με τα στοιχεία της ψηφοφορίας που υπάρχει στο αρχείο

Τον τελευταίο καιρό έχω πραγματικά λαλήσει δεν προλαβαίνω ούτε να βήχω. Προχθές λοιπόν γύρισα σπίτι και ο γιος μου μου έλεγε ότι έφαγε κέικ στο σχολειό. Δεν έδωσα σημασία λέω κάποιος θα το κέρασε! Γιόρταζε κάποιος αγάπη μου του λέω? Οχι μου λέει εσύ το έβαλες στην τσάντα μου. Οχι του λέω εγώ, Ναι αυτός και τελικά ρωτάει και την γιαγιά του. Εσύ μου το έβαλες το κέικ γιαγιά στη τσάντα μου? Οχι και η γιαγιά του. Δεν καταλάβαινα εγώ θα μπερδεύτηκε λέω το παιδί. Πάω ανοίγω την τσάντα και τί να δώ? Αντί να βάλω το τάπερ με το φαγητό του του είχα βάλει το τάπερ με το κέικ του παιδιού. Εχω κάνει και χειρότερα αλλά θα σας τα γράψω εν καιρό. Μήπως να αρχίσει να με ανησυχεί η κατάσταση μου ή τα κάνετε και εσείς?

καλησπέρα σε 'όλους! όταν θέλουμε και άλλο παιδάκι - τώρα- αλλά ο άντρας μας δεν είναι πολύ θετικός, η το αναβάλει για αργότερα κλπ.. επιμένετε?? πιστεύεται αυτό που λένε πως ''αν θέλει η γυναίκα ...'' όλα γίνονται και πως τελικά η γυναίκα αποφασίζει πόσα παιδιά θα κάνει ή αν κάποιος δεν θέλει δεν πρέπει να τον πιέσουμε?

Καλησπερα σας! Σε 10 μερες σαραντιζω.ειχα σκοπο να βγαλω εξω τη μπεμπα να ξεσκασω και εγω αφου μου ειπαν οτι βοηθαει αν και λιγο ο αντρας μου που δυσανασχετει λιγο αυτα που ακουω για το ποσο ευκολα αρρωσταινει εναι μωρακι εχω κανει πισω...οταν λεω να βγουμε μιλαω για το να τη βαλω στο αμαξι και να παμε στις γιαγιαδες η στην κολλητη μου φιλη που εχει και εκεινη 3 μηνων μωρακι...ουτε κατα διανοια βεβαια να παμε με το καροτσι εξω μιας που ημαστε και μεσα στο χειμωνα...τι κανατε εσεις με αυτο;ποτε βγαλατε τα μωρακια σας εξω;

Ήρθε η ώρα. Διήρκεσε πολύ ο τοκετός σας? Πως ήταν για εσάς αυτή η εμπειρία? Υπήρχαν επιπλοκές? Ήσασταν μαζί με την/τον συντροφό σας?

Κοριτσια καλημερα!!ΜΕ αφορμη αυτο που συμβαινει σε εμενα ηθελα να ανοιξω ενα καινουργιο θεμα και να κανω την εξης ερωτηση. Ποσες απο εσας ειχαν καφε υγρα στην αρχη της εγκυμοσυνης και τελικα εξελιχθηκε φυσιολογικα? Και ποσες παλι οχι! Για οσες δεν το ξερουν ειμαι εγκυος με μικρη χοριακη (118 μοναδες) και καφε υγρα οποτε ειμαι στην αναμονη!!Απλα επειδη πριν μεινω εγκυος στον γιο μου ειχα παλι μια αποτυχημενη εγκυμοσυνη(αυτοματη αποβολη) θα ηθελα να δω τις εμπειριες σας μηπως και παρω κουραγιο απο τα στατιστικα!!!Ευχαριστω!

ΠΕΙΤΕ ΤΙΣ ΙΔΕΕΣ ΣΑΣ για το τι θα βρουν τα παιδια μας οταν μεγαλωσουν π.χ. -μια φιλη μου την ημερα που γεννησε αγορασε ολα τα περιοδικα και εφημεριδες εκεινης της μερας - ειδα ενα ημερολογιο οπου ειχαν αποτυπωμα (σαν τα δαχτυλικα αποτυμ) τα πατουσακια του μωρου (αχ εγω δεν το προλαβα) - εγω απλα πηρα πηλο και εφτιαξα τις παλαμες τους, εχω φυλαξει τα καρτελακια απο το νοσοκομειο, τα βραχιολακια κλπ και τους υπερηχους τα πρωτα παπουτσακια τους επισης τις πρωτες ζωγραφιες ΠΕΙΤΕ ΙΔΕΕΣ ............

Η δράση αυτή αφορά την ανάγκη και το δικαίωμα της επιτόκου για παρουσία συνοδού κατά την διάρκεια του τοκετού & της γέννησης. Διεθνώς είναι αυτονόητο ότι επιτρέπεται κάτι τέτοιο, στην Ελλάδα όμως, όπως και στην περίπτωση του Ποτέ πια Μόνα (όπου δεν επιτρεπόταν στα παιδιά να έχουν συνοδό τον γονέα τους μαζί τους στην τέλεση ιατρικών πράξεων) απαγορεύεται στους συνοδούς να είναι παρόντες, με την δικαιολογία ότι "δεν το επιτρέπει ο κανονισμός". Ο συνοδός μπορεί να είναι σύζυγος, σύντροφος, συγγενικό πρόσωπο ή άλλο άτομο της επιλογής της επιτόκου. Στηρίζουμε με χορηγία επικοινωνίας αυτή τη δράση, όπως κάναμε και με την δράση πολιτών του Ποτέ πια μόνα που οδήγησε σε οδηγία του ΚΕΣΥ έτσι ώστε να μπορούν οι γονείς να είναι παρόντες/συνοδοί των παιδιών τους κατά την τέλεση ιατρικών πράξεων. Για όσες γεννήσατε ήδη χωρίς συνοδό ενώ ήταν κάτι που το ζητήσατε Προς το παρόν ζητείται από όσους ενδιαφέρονται να στείλουν την παρακάτω αίτηση στο εμαιλ encahellas(ατ)gmail.com Προς ENCA Hellas Θέμα Ποτέ πια μόνες στον Τοκετό Γέννησα στο Νοσοκομείο/Κλινική .............στις .......... το παιδί μου και δεν επετράπηκε η παρουσία του/της ............( συζύγου μου, μαίας μου, βοηθού μου, αδερφής μου) παρότι το αιτήθηκα προφορικά. Επιθυμώ η επιστολή μου να επισυναφθεί σε ομαδική αναφορά στο ΣτΠ για το δικαίωμα κάθε επίτοκης να έχει συνοδό κατά τον τοκετό της ονοματεπώνυμο, διεύθυνση κατοικίας, τηλ.επικοινωνίας Στόχος της δράσης είναι: να υπάρξουν μαρτυρίες επίσημες που θα χρησιμεύσουν στην περιγραφή /συχνότητα των περιπτώσεων. Μπορείτε στην επιστολή να περιγράψετε και τα συναισθήματά σας εξαιτίας αυτού του περιορισμού. Για όσες θα γεννήσετε και θέλετε να έχετε συνοδό στον τοκετό Για τις έγκυες που θέλουν να συμμετάσχουν: Τυπώνετε την παρακάτω αίτηση & την αποστέλετε ή την πάτε στο νοσοκομείο/κλινική που σας ενδιαφέρει (δεν είναι απαραίτητο να γεννήσετε εκεί) , παίρνετε αριθμό πρωτοκόλλου και αναμένετε απάντηση. Εάν δεν ξέρετε που να καταθέσετε την αίτηση ρωτήστε στην διοίκηση του νοσοκομείου για να σας κατευθύνουν ανάλογα. Κάθε νοσοκομείο έχει τέτοιο γραφείο. Συμπληρώνετε το παρακάτω κείμενο στην αίτηση: Προς Νοσοκομείο/Κλινική Διανύω τον ........... μήνα της εγκυμοσύνης μου και παρακαλώ να μου γνωστοποιήσετε εαν μπορώ κατά την διάρκεια του τοκετού μου (φυσιολογικό ή με καισαρική τομή) καθώς και πριν από αυτόν κατά την διάρκεια των οδινών αλλά και μετά, να έχω συνοδό ένα άτομο της επιλογή μου (σύζυγο, σύντροφο, συγγενή, φίλη, μαία κλπ)." Στόχος αυτής της δράσης είναι α) να δεχτούν τα νοσοκομεία δια της επίσημης οδού τις αιτήσεις των πολιτών & να γνωρίζουν ότι υπάρχει αριθμός πολιτών που ζητά αυτή την δυνατότητα β)να υπάρξουν απαντήσεις από τα νοσοκομεία είτε αρνητικές ή θετικές, οτιδήποτε που θα κάνει το νοσοκομείο να θέσει προς τα έξω την όποια πολιτική του Έτσι, θα μπορέσει να υπάρξει επίσης νομική επεξεργασία των απαντήσεων που θα λάβουν οι γονείς και να επισυναφθούν και αυτές στην όποια νομική κίνηση. (υπο επεξεργασία) Πηγή των πληροφοριών: ομάδα facebook https://www.facebook.com/groups/148827762403975/ Ποτέ πια μόνες στον Τοκετό

Με αφορμή το άρθρο που δημοσιεύσαμε πέρισυ http://parents.org.gr/health/a599 που αφορά την πρακτική του περιορισμού της επαφής του γονέα με το νεογέννητό του ενόσω αυτό βρίσκεται σε νοσηλεία στις ΜΕΝΝ δημοσίων ή ιδιωτικών μαιευτηρίων ή νοσοκομείων [σε πλήρη αντίθεση με νοσοκομεία όλων των προηγμένων κρατών τα οποία θεωρούν τον γονέα όχι επισκέπτη, αλλά διαρκή συνοδό του παιδιού του, και άρα σε κάθε βρέφος που νοσηλεύεται σε ΜΕΝΝ επιτρέπεται η επαφή με το γονέα του 24 ώρες το 24ωρο, είτε το βρέφος θηλάζει είτε όχι, είτε πρόκειται για την μητέρα είτε τον πατέρα ] θα θέλαμε να ρωτήσουμε τους αναγνώστες μας έτσι ώστε να υπάρξει συλλογή ψήφων αλλά και μαρτυριών, σχετικά με τις εμπειρίες σε σχέση με την διάρκεια και την ποιότητα της επαφής, ή και τα όσα σας λέχθηκαν κατά τη διάρκεια της νοσηλείας από τις νοσηλεύτριες, όσον αφορά τον θηλασμό ή άλλα θέματα που θα θέλατε να θίξετε σε αυτό το θέμα. Edit: Να σημειώσουμε ότι δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα να αναφερθεί όποιο μαιευτήριο (ιδιωτικό ή δημόσιο) επιτρέπει την 24ωρη πρόσβαση του γονέα στις ΜΕΝΝ, οι κανόνες του φόρουμ δεν το απαγορεύουν. Υπάρχουν μαρτυρίες ότι κάποια ιδιωτικά ή κάποια δημόσια μαιευτήρια έχουν αλλάξει τελευταία πρακτικές.

Με αφορμή τα γενέθλια του παιδιού μου που είναι σε λίγες μέρες συλλογίζομαι τις πρώτες μέρες του στην αγκαλιά μου. Επειδή ήδη έχω διηγηθει την ιστορία του τοκετού μου θα ήθελα να μοιραστω μαζί σας και τις πρώτες στιγμές στο σπιτικό του. Φεύγοντας από το μαιευτήριο στο καθισματακι αυτοκινήτου μέσα στο μπλε του κουβερτακι κοιμόταν το μικρακι μου' ακομα ελαφρα πρησμενος μα γαλήνιος. Ούτε που σαλεψε μέχρι να φτάσουμε σπίτι, δέκα λεπτά διαδρομή. Στο διαμέρισμα τον ανέβασε απ τις σκάλες ο πατέρας του και εγώ ακολουθούσα. Η πεθερά μου μας περίμενε και είχε βάλει ένα σίδερο στο κατώφλι για να πατησω. Ο άνδρας μου κρατούσε τ μωρό μέχρι να ετοιμασω το καροτσι. Όταν το σκέπασα θυμαμαι με έπιασε ένα τεράστιο αγχος. Σκεφτόμουν πως τώρα είχα την πλήρη φροντίδα του, και οι μαίες ειχαν μείνει πίσω στην κλινική! Τροφή! Έπρεπε να φάει όταν θα έκλαιγε! Το γάλα μου δεν είχε κατέβει καλά καλά ακόμα και είχα μεγάλη αμφιβολία αν θα καταφερνα να τον θηλάσω αποκλειστικά. Αποστείρωσα προσεκτικά τα μπουκάλια και εστειλα τον άνδρα μου να πάρει το γάλα και τα πρώτα προϊόντα περιποίησης του μωρού. Θυμάμαι είχα έναν ανεξήγητο εκνευρισμό, ήθελα να είναι όλα στην εντελεια, και οι ορμόνες μου χόρευαν ακόμα! Η πεθερά μου ήθελε να μείνει και το βράδυ για να με βοηθήσει αλλά αν και φοβομουν ήθελα μόνο εγω να ασχολούμαι με το νεογέννητο μου για να παρω τον αέρα. Όταν ξύπνησε και έπρεπε να τον αλλάξω για πρώτη φορά μπροστά στους άλλους με έλουσε κρύος ιδρώτας. Είχα δει αλλαγή πάνας μόνο στο μαιευτήριο. Έτρεμαν τα χέρια μου, τι συγκινητικές στιγμές! Το μπιμπερο δεν ηξερα αν το κρατούσα καλά, αν τον ταιζα σωστά. Μόνο ο θηλασμός με ηρεμουσε μαζι και το μωρό μου που μόνο έτσι σταματούσε το κλάμα. Το πρώτο μας βράδυ στο σπίτι μας, αφού τον ταισα και τον αλλαξα τον ακούμπησα στην κούνια που είχα ετοιμάσει από μέρες μην τυχόν και δεν προλαβαινα. Εκεί το άγχος μου κορυφώθηκε. Άραγε θα τον ακουγα την νυχτα? Και αν σπαραζε στο κλάμα? Και πως να κοιμομουν ήσυχη? Τελικά εβαλα ξυπνητήρι κάθε δύο ώρες για να βλέπω αν είναι καλα. Ο γιος μου ακουνητος και σφηνομενος στο πλάι κοιμόταν αμεριμνος στην φωλιτσα του. Οι γονείς του τον κοιταζαμε με θαυμασμό όλη την νύχτα μεχρι που αποκοιμηθηκαμε. Μοναδικές και ανεπανάληπτες στιγμές που όσο και να γράφω δεν περιγράφονται η χαρα, ή υπερηφάνεια και ή αγάπη μου για αυτό το πλασματακι. Δεν μπορούσα να πιστέψω πως ήταν δικό μου, πως πριν λίγες μέρες βρισκόταν στην κοιλιτσα μου. Νόμιζα πως θα μου ελειπε αυτή ή αίσθηση τελικά ούτε που μου περνούσε απ το μυαλό. Πλέον τον είχα στα χέρια μου! Συγκινηθηκα που τα θυμηθηκα! Αναποληστε κι εσεις και ας μοιράστουμε μαζί τις πρωτες στιγμές της μητρότητας!

Καλημέρα...ή μάλλον καλησπέρα! Σήμερα καθώς κρύωνα, έψαξα να βρω μια μπλουζα μακρυμάνικη να φορέσω και βρήκα μια που φορούσα πολύ όταν ήμουν έγκυος...και θυμήθηκα πως διέγραφε την κοιλίτσα μου έτσι φουσκωτή που ήταν.... μ' έπιασε κάτι, μια συγκίνηση, μια νοσταλγία.... πολλές φορές μου λείπει η κοιλιά μου...ένιωθα τόσο ωραία! Και τώρα νιώθω υπέροχα με τη μικρή μου, αλλα δεν ξέρω πως να το εξηγήσω, τότε ένιωθα πιο πολύ ασφάλεια. Γενικότερα, μου άρεσε που είχα ένα μικρούλι μέσα μου.Δεν γίνεται να έχω και τη μικρή μου αγκαλιά και την κοιλιά μου;;;; Είναι φυσιολογικό αυτό;;;Εσάς σας λείπει ποτέ εκείνη η εποχή που είχατε την κοιλίτσα σας;;; Νιώθω ολίγον τι ούφο!

Γειά σας μπαμπάδες ! Αυτή η ενότητα είναι αφιερωμένη σε εσάς.

Γεια σας με λένε Πένυ και από τότε που έμεινα έγκυος το ένα μου βρωμάει και το άλλο μου ξινίζει. Κάθε μέρα δεν ξέρω τι να φάω...Τα γλυκά μου αφήνουν μια επίγευση ξινιλας.Την κοκα κόλα που πριν την εγκυμοσύνη μου κατέβαζα με τα μπουκάλια τώρα δεν θέλω να την βλέπω σε αντίθεση με την μπύρα που δεν έπνα ποτέ και τώρα μου αρέσει!! Σε εσας τι κουφά έχουν συμβεί από τότε που ξεκίνησε η εγκυμοσύνη σας???? Ετσι για να βρίσκουμε παρηγορια!!

Κορίτσια σκεφτομαι απο τωρα αν μεινω εγκυος τροπους και ιδεες να το ανακοινωσω στον αντρα μου που ξερω οτι θα πεταξει απο την ευτυχια του. Εσεις πως του το ειπατε???? βασικα σκεφτομουν σε καποια ανυποπτη στιγμη να βγουμε εξω να φαμε πχ και να του δωσω ενα κουτακι σε στυλ δωρακι δηλαδη που να εχει μεσα μια πιπιλιτσα. Μηπως ειναι πολυ κοινοτυπο? δε μου ερχεται κατι αλλο αυτη τι στιγμη. Δε ριχνεται καμια ιδεα?

την τεταρτη εχω τα γενεθλια μου.ο ανηρ θελει να μου παρει ενα καλο δωρο γιατι για την γεννηση του μωρου δεν μου πηρε κατι.τι προτεινετε?

Η Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή της Ελλάδος ανέλαβε την έκδοση Γνώμης Πρωτοβουλίας με τίτλο «Προσχολική Αγωγή και Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση», με βάση το άρθρο 4 του Νόμου 2232/1994, σύμφωνα με το οποίο «η Ο.Κ.Ε. μπορεί με δική της πρωτοβουλία να εκφράζει γνώμη και για άλλα θέματα κοινωνικοοικονομικής πολιτικής». Η Ομάδα Εργασίας ολοκλήρωσε τις εργασίες της σε επτά (7) συνεδριάσεις. Η Εκτελεστική Επιτροπή διαμόρφωσε την εισήγησή της προς την Ολομέλεια στη συνεδρίαση της 13 Ιουνίου 2007. κομμάτι του κειμένου της γνωμοδότησης που παρουσιάζεται εδώ http://www.oke.gr/gnomes/gnomes%202007/JULY/OKE_%20182.doc άλλο κομμάτι του κειμένου που αφορά την εκπαίδευση γενικότερα: http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?p=20216#20216 το επόμενο βήμα απο την πολιτεία, είναι να γίνει απο κάποιον φορέα επιτέλους ποιό συγκεκριμένα η περιγραφή, σύμφωνα μετην οποία θα καταγράφονται οι προυποθέσεις οι οποίες είναι αναγκαίες για να υλοποιηθούν αυτοί οι στόχοι. γιατί όπως καταλαβαίνετε, δεν μπορούν να υλοποιηθούν με τεράστιες τάξεις, ή αίθουσες στις οποίες συνυπάρχουν δυο τάξεις ταυτόχρονα, ούτε και με παιδαγωγούς που έχουν εκπαιδευτεί πρίν απο και μόνο 20 - 30 χρόνια (πχ όλες οι διευθύντριες των σταθμών ειδικά σε επαρχία όπου υπάρχει ελάχιστη ενημέρωση για τις διεθνείς εξελίξεις των παιδαγωγικών?), ούτε και έλλειψη υλικοτεχνικού εξοπλισμού. θα κάνει χρόνια να γίνει αυτό, μιάς και όλα προχωρούν πάρα πάρα πάρα πολύ σιγά μέχρι τότε, τα Ελληνόπουλα θα υστερούν έναντι στα άλλα παιδιά χωρών όπως η Γερμανία η Γαλλία, η Δανία, η Νορβηγία ...κα. εκεί, τα πράγματα είναι απο παλιά στρωμένα, δεν φτιάχτηκαν δηλαδή χτές, αλλά γινόταν βάση προγράμματος σταθερή ανανέωση των παιδαγωγικών αξιών και μεταρρυθμίσεων, όχι δηλαδή μια κάθε 4 ή δέκα χρόνια όπως εδώ η οποία κάνει και 2 χρόνια μέχρι να εφαρμοστεί. (και μετά απο άλλες 10 απεργίες και άλλες δυσκολίες που καθυστερούν ακόμα περισσότερο την εφαρμογή)... είμαστε πολύ πίσω... (αυτά δηλαδή που διάβασα τώρα στην γνώμη του 2007, τα διάβασα στην Γερμανία πρίν απο 13 χρόνια, το 1994 στο πανεπιστήμιο στο μάθημα της παιδαγωγικής στο εγχειρίδιο των εκπαιδευτικών !! ) επειδή είναι άσχημο να κατηγορούμε συνέχεια, μπορώ να πώ ότι ναι, στην γερμανία οι φιλόσοφοι και παιδαγωγοί, μετά τους παγκόσμιους πολέμους, έκατσαν και σκέφτηκαν, και έτσι είχαν την ευκαιρία και το έναυσμα, να δημιουργήσουν πολλές θεωρίες και νέες θεωρίες, ψάχνωντας να βρούν τι έγινε τότε λάθος σε θέμα εκπαίδευσης. Η βάση αυτής της θεωρίας γυρνάει ακόμα περισσότερες απο μια δεκαετία πίσω δηλαδή. Στην Ελλάδα ίσχυαν άλλες συνθήκες, δυστυχώς, και πραγματικά η ιστορία δεν έχει βοηθήσει,.. ούτε πιο πρίν με την τουρκοκρατία, ούτε με την κατοχή, ούτε με τον εμφύλιο ούτε επι χούντας. είμαστε πίσω και άντε να τρέξουμε να φτάσουμε τους άλλους. ...