Μπάνιο στην Θάλασσα-πως;

[samsympan]

1 hour ago, ΑΡΓΚ είπε:

Το να πάει κανείς εκεί που δεν πατάει, με παιδί που δεν κολυμπά αυτόνομα, νομίζω δηλώνει άγνοια κινδύνου. Είτε είναι το μικρό με μπρατσακια είτε με άλλο σωσίβιο. Ελάχιστοι οντως μπορούμε να σώσουμε νομίζω στα βαθιά ακόμη και το δίχρονο.

Συμφωνώ απολύτως!

Και μην ξεχνάμε πως όσο καλοί κολυμβητές κι αν είμαστε. Όσο κι αν ξέρουμε την θαλάσσα-περιοχή. Όσο, όσο, όσο... υπάρχει πάντα κι ο αστάθμητος παράγοντας.

[Super.mum]

5 ώρες πρίν, samsympan είπε:

Συμφωνώ απολύτως!

Και μην ξεχνάμε πως όσο καλοί κολυμβητές κι αν είμαστε. Όσο κι αν ξέρουμε την θαλάσσα-περιοχή. Όσο, όσο, όσο... υπάρχει πάντα κι ο αστάθμητος παράγοντας.

Να πάθεις κράμπα εκεί που κολυμπάς .. παιδιά το έχω πάθει και πραγματικά δεν μπορούσα να κουνήσω το ένα πόδι και κολύμπαγα σιγά σιγά να βγω έξω .. 

[MagdaP]

6 ώρες πρίν, Super.mum είπε:

Να πάθεις κράμπα εκεί που κολυμπάς .. παιδιά το έχω πάθει και πραγματικά δεν μπορούσα να κουνήσω το ένα πόδι και κολύμπαγα σιγά σιγά να βγω έξω .. 

Ε ναι μπορει. Γι αυτο δε θα πας στα βαθιά με ένα παιδί αγκαλιά, θα πας με ένα παιδί που κολυμπάει "μονο του" με μπρατσακια. Ή με ένα μεγαλύτερο παιδί. Και αυτό αν αισθάνεσαι εσυ άνετα. Εντάξει, ας μην κινδυνολογουμε. Πολλά μπορούν να συμβούν στη θάλασσα αλλα ακομα και στο δρόμο που περπατάμε. Αυτό δε σημαίνει ότι δε θα βγούμε και απο το σπίτι. Στην τελική, αν συμβεί κάτι που δε μπορεις να αντιμετωπίσει θα ζητήσεις βοήθεια. Αλλα εγω προσωπικά δεν το βρίσκω τοσο ριψοκινδυνο να πας λιγο πιο βαθιά, δε λεω να πας πολύ πολύ βαθιά, με ένα παιδί που κολυμπάει άνετα είτε με μπρατσακια είτε μονο του. Γιατί με την ίδια λογική, δεν πρέπει να αφήσεις το παιδι να παει βαθιά ποτε! Όσο και αν μεγαλώσει γιατι κινδυνοι υπάρχουν πάντα. 

[samsympan]

2 ώρες πρίν, MagdaP είπε:

Ε ναι μπορει. Γι αυτο δε θα πας στα βαθιά με ένα παιδί αγκαλιά, θα πας με ένα παιδί που κολυμπάει "μονο του" με μπρατσακια. Ή με ένα μεγαλύτερο παιδί. Και αυτό αν αισθάνεσαι εσυ άνετα. Εντάξει, ας μην κινδυνολογουμε. Πολλά μπορούν να συμβούν στη θάλασσα αλλα ακομα και στο δρόμο που περπατάμε. Αυτό δε σημαίνει ότι δε θα βγούμε και απο το σπίτι. Στην τελική, αν συμβεί κάτι που δε μπορεις να αντιμετωπίσει θα ζητήσεις βοήθεια. Αλλα εγω προσωπικά δεν το βρίσκω τοσο ριψοκινδυνο να πας λιγο πιο βαθιά, δε λεω να πας πολύ πολύ βαθιά, με ένα παιδί που κολυμπάει άνετα είτε με μπρατσακια είτε μονο του. Γιατί με την ίδια λογική, δεν πρέπει να αφήσεις το παιδι να παει βαθιά ποτε! Όσο και αν μεγαλώσει γιατι κινδυνοι υπάρχουν πάντα. 

Καταλαβαίνω αυτό που λες και το πνεύμα με το οποίο μιλάς.

Με αφορμή τώρα αυτό που έγραψες θέλω να πω κάτι πιο γενικό (ταιριάζει όμως) που έχει "γράψει" μέσα μου από παιδί. Μια χαρακτηριστική ατάκα της μητέρας μου όταν ήμουν παιδί ήταν: "Όταν ενηλικιωθείς κάνε ότι θες, όσο είσαι ανήλικη κι έχω την ευθύνη σου δεν θα ___ (συμπλήρωση αναλόγως περίστασης)". Τότε, ως παιδί, ως έφηβη μου κακοφαινόταν αυτή η ατάκα και το ύφος που το έλεγε η μάνα μου. Δηλαδή, αν το παιδί σου πάθει κάτι ως μεγάλο που δεν έχεις την ευθύνη του (με την νομική έννοια) δεν θα στεναχωρεθείς;! Το μόνο που σε νοιάζει είναι να μην έχεις την ευθύνη;! Κάπως έτσι το κατανοούσα τότε (και το ύφος όπως είπα δεν βοηθούσε πολύ... αυτό το ύφος των μανάδων το κάπως κακιασμένο και πικραμένο συνάμα αν με εννοείτε). Κι ενώ εμπεριέχει αλήθεια αυτός ο αντίλογος μέσα του. Και έχουν τόσες προεκτάσεις αυτές οι δηλώσεις που μπορεί κανείς να αναλύσει και να τοποθετηθεί.

Πλέον ως μάνα η ίδια, αυτό το "έχω την ευθύνη του ανήλικου τέκνου μου" έχει άλλη διάσταση μέσα μου. Και αυτή την θηλιά στον λαιμό που σε σφίγγει, όταν με την επίβλεψη σου ή και την προτροπή σου ή την ανοχή σου έχεις οδηγήσει/ωθήσει το παιδί ή έχεις επιτρέψει να συμβεί κάτι που στην συνέχεια αποδεικνύεται απερίσκεπτο ή ακόμη ακόμη επικίνδυνο... εεε αυτή την θηλιά στον λαιμό την έχω νιώσει κανά δυο φορές... Και αυτό το "έχω την ευθύνη του ανήλικου τέκνου μου" (πόσο μάλλον που τα δικά μας είναι και τόσο μικρά ακόμη 5μισι και 2μισι) το βιώνω διαφορετικά πλέον.

[love kids]

On 13/5/2021 at 8:44 ΠΜ, kotsifikos είπε:

και εγώ ναι θα της έλεγα!

Να ρωτήσω κάτι βρε κορίτσια?? Τα μπρατσάκια τα εμπιστεύεστε? εγώ καθόλου!  και τι εννοώ, προσφέρουν στα παιδιά μία ψεύτικη αίσθηση ασφάλειας εφόσον επιπλέουν όχι επειδή ξέρουν να κολυμπούν αλλά λόγω του ότι τα φοράνε, αν έχει λίιιιγο κύμα ή αέρα το παιδί θα παρασυρθεί, επίσης μαθαίνει με αυτά και μετά δύσκολα θα τα βγάλει ώστε να μάθει να κολυμπάει (κάτι το οποίο αντικειμενικά θέλει πολύ προσπάθεια από μέρους τους).

Εμάς στο κολυμβητήριο από την πρώτη στιγμή είχαν πει όχι μπρατσάκια.

Η σανίδα τα τουβλάκια και το μακαρόνι βοηθούν το παιδί να μένει στην επιφάνεια όμως χρειάζεται απαραίτητα να προσπαθεί και το ίδιο να μένει στην επιφάνεια,.

Μη με παρεξηγήσετε δεν κάνω κριτική, απλά λέω τις σκέψεις μου.

Όχι, τα μπρατσάκια δεν είναι κατάλληλα. Εγώ της είχα αγοράσει σε φάση που βρεθήκαμε θάλασσα και δεν είχαμε μαζί τουβλάκια και μακαρόνι και τα ζήτησε επειδή είδε από άλλα παιδιά.

 

22 ώρες πρίν, Super.mum είπε:

Τι είναι το μακαρόνι βρε κορίτσια ; 

Σας ευχαριστω όλες για τις απαντήσεις. Επίσης ήθελα να σας πω ότι είπα να πάρω ομπρέλα , καρέκλες για παραλία , ένα στρώμα φουσκωτό και όλα αυτά για να μπορέσουμε επιτέλους να πηγαίνουμε σε μη οργανωμένες παραλίες. Πρώτον γιατί δεν θέλω πολύ κόσμο και δεύτερον γιατί δεν συμφέρει σε κάθε μπάνιο να χρυσό πληρώνεις ξαπλώστρες. Όποτε είπα να οργανωθώ , ψυγείο έχουμε όποτε οκ για τα σνακ και τα ροφήματα. Πήρα και οκ τα υπόλοιπα ελπίζω να αξίζει τον κόπο .. 

Πολύ πιο οικονομικό βγαίνει έτσι το μπάνιο αλλά θέλουν χώρο όλα αυτά να τα κουβαλάς στο αυτοκίνητο και φυσικά είναι και η διαδικασία του στήσε-ξεστήσε. Για το λόγο αυτό προτιμώ να κάνω λιγότερα μπάνια ίσως αλλά να πάω σε οργανωμένη παραλία.

[mama16]

πρίν από 19 λεπτά , love kids είπε:

Όχι, τα μπρατσάκια δεν είναι κατάλληλα. Εγώ της είχα αγοράσει σε φάση που βρεθήκαμε θάλασσα και δεν είχαμε μαζί τουβλάκια και μακαρόνι και τα ζήτησε επειδή είδε από άλλα παιδιά.

 

Πολύ πιο οικονομικό βγαίνει έτσι το μπάνιο αλλά θέλουν χώρο όλα αυτά να τα κουβαλάς στο αυτοκίνητο και φυσικά είναι και η διαδικασία του στήσε-ξεστήσε. Για το λόγο αυτό προτιμώ να κάνω λιγότερα μπάνια ίσως αλλά να πάω σε οργανωμένη παραλία.

Εγώ όλα τα χρόνια σπάνια πάω σε οργανωμένες παραλίες. Καλύτερα μου αρέσει να είμαστε λιγότερα άτομα κ να έχω τον χώρο μου απ' το να είμαστε ο ένας δίπλα στον άλλον! Πάντως εμείς την ομπρέλα, τις καρέκλες κ τις ψάθες τις έχουμε μονίμως στο Πορτ μπαγκαζ. Οπότε δεν είναι ιδιαίτερος κόπος. Αυτά που παίρνουμε είναι την τσάντα θαλάσσης που κ σε οργανωμένη χρειάζεται κ μια ισοθερμική τσάντα για να βάζουμε νερό κ ότι άλλο χρειαζόμαστε για τα μικρά

[ΑΡΓΚ]

Στη θάλασσα αν κάποιος πιστεύει ότι επειδή κολυμπά (όσο καλά και να νομίζει ότι κολυμπά) πάει βαθειά με παιδί με σωσίβιο ή μπρατσάκια, είναι σαν να πιστεύει ότι επειδή δεν πέθανε χωρίς παιδικό καρεκλάκι ο ίδιος τη δεκαετία του 80, τα καρεκλάκια είναι άχρηστα. Ελάχιστοι από εμάς κολυμπάνε καλά, και το λέω θεωρώντας ότι εγώ που κολυμπάω άνετα 2 ώρες και κάνω πολλά χιλιόμετρα τη βδομάδα στο νερό, ΔΕΝ κολυμπάω καλά. Όχι σε σχση πχ με την κόρη μου που κάνει 3-4 χιλιόμετρα σε κάθε προπόνηση, και πάλι κολυμπάει άθλια σε σχέση με έναν αθλητή, και ακόμη πιο άθλια σε σχέση με κάποιον αθλητή ανοιχτής θαλάσσης. Η κουμπάρα επανειλημμένα έχει κολυμπήσει μαραθώνιους ανοιχτής θαλάσσης, το κάνει κάθε χρόνο. Τα παιδιά δεν τα άφησε ποτέ να πάνε εκεί που δεν τα πάνε (και τα επιστρέφουν κιόλας) οι δικές τους δυνάμεις.

[MagdaP]

2 ώρες πρίν, samsympan είπε:

Καταλαβαίνω αυτό που λες και το πνεύμα με το οποίο μιλάς.

Με αφορμή τώρα αυτό που έγραψες θέλω να πω κάτι πιο γενικό (ταιριάζει όμως) που έχει "γράψει" μέσα μου από παιδί. Μια χαρακτηριστική ατάκα της μητέρας μου όταν ήμουν παιδί ήταν: "Όταν ενηλικιωθείς κάνε ότι θες, όσο είσαι ανήλικη κι έχω την ευθύνη σου δεν θα ___ (συμπλήρωση αναλόγως περίστασης)". Τότε, ως παιδί, ως έφηβη μου κακοφαινόταν αυτή η ατάκα και το ύφος που το έλεγε η μάνα μου. Δηλαδή, αν το παιδί σου πάθει κάτι ως μεγάλο που δεν έχεις την ευθύνη του (με την νομική έννοια) δεν θα στεναχωρεθείς;! Το μόνο που σε νοιάζει είναι να μην έχεις την ευθύνη;! Κάπως έτσι το κατανοούσα τότε (και το ύφος όπως είπα δεν βοηθούσε πολύ... αυτό το ύφος των μανάδων το κάπως κακιασμένο και πικραμένο συνάμα αν με εννοείτε). Κι ενώ εμπεριέχει αλήθεια αυτός ο αντίλογος μέσα του. Και έχουν τόσες προεκτάσεις αυτές οι δηλώσεις που μπορεί κανείς να αναλύσει και να τοποθετηθεί.

Πλέον ως μάνα η ίδια, αυτό το "έχω την ευθύνη του ανήλικου τέκνου μου" έχει άλλη διάσταση μέσα μου. Και αυτή την θηλιά στον λαιμό που σε σφίγγει, όταν με την επίβλεψη σου ή και την προτροπή σου ή την ανοχή σου έχεις οδηγήσει/ωθήσει το παιδί ή έχεις επιτρέψει να συμβεί κάτι που στην συνέχεια αποδεικνύεται απερίσκεπτο ή ακόμη ακόμη επικίνδυνο... εεε αυτή την θηλιά στον λαιμό την έχω νιώσει κανά δυο φορές... Και αυτό το "έχω την ευθύνη του ανήλικου τέκνου μου" (πόσο μάλλον που τα δικά μας είναι και τόσο μικρά ακόμη 5μισι και 2μισι) το βιώνω διαφορετικά πλέον.

Είναι μια άποψη. Σεβαστή. Και εννοείται ο καθένας μεγαλώνει τα παιδια του όπως θεωρει καλύτερα. Γιατί κανένας γονιός (τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε) δεν θέλει να κάνει κάτι να βλάψει το παιδι του. Παρόλα αυτά, εγω την υπερπροστασια και το μη και μη δεν τη θελω. Θεωρώ ότι αντί να ωφελήσει το παιδι του κανει κακό. Νομίζω τα παιδια πρέπει να έχουν κάποια ελευθερία και να δοκιμάζουν καποια πράγματα και ισως και μεσα απο τα λάθη τους να καταλάβουν καλύτερα τα όριά τους. Όταν άρχισε να κολυμπάει ο γιος μου χωρίς τουβλάκια πλέον, τις πρώτες φορες, ηθελε να πηγαίνει εκει που δεν πατάει. Αρχικά προσπαθούσα να τον αποτρεψω αλλα μετα τον άφηνα, ενώ ήμουν σε ετοιμότητα, να παει λιγο πιο βαθιά. Έτσι, ειδε και απο μονος του τις αντοχές του. Όσο μεγαλώνουν τα παιδια, εκ των πραγμάτων, δεν μπορούμε να είμαστε συνέχεια απο πίσω τους και δεν πρέπει. Οχι στη θάλασσα,  γενικά. Αν λοιπόν, όσο είναι πιο μικρά, δεν τα αφήσουμε και λίγο πιο "ελευθερα", με επίβλεψη παντα, να πειραματιστουν πως περιμένουμε να κανουν σωστές επιλογές αργότερα;

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 5 λεπτά , MagdaP είπε:

Είναι μια άποψη. Σεβαστή. Και εννοείται ο καθένας μεγαλώνει τα παιδια του όπως θεωρει καλύτερα. Γιατί κανένας γονιός (τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε) δεν θέλει να κάνει κάτι να βλάψει το παιδι του. Παρόλα αυτά, εγω την υπερπροστασια και το μη και μη δεν τη θελω. Θεωρώ ότι αντί να ωφελήσει το παιδι του κανει κακό. Νομίζω τα παιδια πρέπει να έχουν κάποια ελευθερία και να δοκιμάζουν καποια πράγματα και ισως και μεσα απο τα λάθη τους να καταλάβουν καλύτερα τα όριά τους. Όταν άρχισε να κολυμπάει ο γιος μου χωρίς τουβλάκια πλέον, τις πρώτες φορες, ηθελε να πηγαίνει εκει που δεν πατάει. Αρχικά προσπαθούσα να τον αποτρεψω αλλα μετα τον άφηνα, ενώ ήμουν σε ετοιμότητα, να παει λιγο πιο βαθιά. Έτσι, ειδε και απο μονος του τις αντοχές του. Όσο μεγαλώνουν τα παιδια, εκ των πραγμάτων, δεν μπορούμε να είμαστε συνέχεια απο πίσω τους και δεν πρέπει. Οχι στη θάλασσα,  γενικά. Αν λοιπόν, όσο είναι πιο μικρά, δεν τα αφήσουμε και λίγο πιο "ελευθερα", με επίβλεψη παντα, να πειραματιστουν πως περιμένουμε να κανουν σωστές επιλογές αργότερα;

To παιδί εμπιστεύεται τον γονιό. Αν ρωτήσει "να σκαρφαλώσω στην τσουλήθρα", και του πεις ναι, ξέρεις ότι μπορεί να πέσει και να χτυπήσει, αλλά όχι να πεθάνει. Αν το ενθαρρύνεις να κάνει, αυτόνομα, το πρώτο βήμα στο νερό εκεί που δεν πατά, το ενθαρρύνεις σιγά σιγά να μάθει κολύμπι και να εμπιστευτεί τον εαυτό του. Αν από την άλλη το παροτρύνεις να κολυμπήσει στα βαθιά με μπρατσάκια, ενώ δεν ξέρει καθόλου να επιπλέει, του λες  όμως ψέματα. Δεν του μαθαίνεις να κολυμπά, απλά του μεταφέρεις την ψεύτικη και αβάσιμη εμπιστοσύνη στα μπρατσάκια (όχι εσύ προσωπικά, γενικά το λέω). 

[Έσπερος]

22 ώρες πρίν, Super.mum είπε:

ας ευχαριστω όλες για τις απαντήσεις. Επίσης ήθελα να σας πω ότι είπα να πάρω ομπρέλα , καρέκλες για παραλία , ένα στρώμα φουσκωτό και όλα αυτά για να μπορέσουμε επιτέλους να πηγαίνουμε σε μη οργανωμένες παραλίες. Πρώτον γιατί δεν θέλω πολύ κόσμο και δεύτερον γιατί δεν συμφέρει σε κάθε μπάνιο να χρυσό πληρώνεις ξαπλώστρες. Όποτε είπα να οργανωθώ , ψυγείο έχουμε όποτε οκ για τα σνακ και τα ροφήματα. Πήρα και οκ τα υπόλοιπα ελπίζω να αξίζει τον κόπο .. 

Εμείς δεν πάμε ποτέ σε οργανωμένη. Βασικά είμαστε κ ιδεολογικά κατά της οραγανωμενγς κ μας ενοχλούν σαν θέαμα κ που πιάνουν κ τα καλύτερα σημεία. Πάντα πάμε κάπου σε δεντράκι για σκιά. Βεβαθα δεν είμαστε κ τύποι της παραλίας να καθόμαστε, όταν ήμασταν μόνοι μας κολυμπουσαμε κάπου μακριά κ μετά λίγο έξω κ μετά συνήθως ξανά μπαίναμε για χαλαρή βουτιά δλδ κυρίως μέσα, τώρα άλλαξαν κάπως τα πράγματα αλλά βασικά στη θάλασσα πάμε για κολύμπι κ όχι για το έξω,  απλωσ το κάνουμε εναλλάξ. οπότε καρέκλες κ τετοια δεν έχουμε καν. Η ομπρέλα στο νησί είναι περιττή, κανεις δεν έχει γιατί θέλει υπερπαραγωγή για να τη στήσεις ώστε να μην την παίρνει ο αέρας. βέβαια αν πηγαίναμε μεσημέρι κ καθόμασταν ώρες, μάλλον θα το βλέπαμε διαφορετικά. 

[Anna3011]

1 ώρα πρίν, samsympan είπε:

Καταλαβαίνω αυτό που λες και το πνεύμα με το οποίο μιλάς.

Με αφορμή τώρα αυτό που έγραψες θέλω να πω κάτι πιο γενικό (ταιριάζει όμως) που έχει "γράψει" μέσα μου από παιδί. Μια χαρακτηριστική ατάκα της μητέρας μου όταν ήμουν παιδί ήταν: "Όταν ενηλικιωθείς κάνε ότι θες, όσο είσαι ανήλικη κι έχω την ευθύνη σου δεν θα ___ (συμπλήρωση αναλόγως περίστασης)". Τότε, ως παιδί, ως έφηβη μου κακοφαινόταν αυτή η ατάκα και το ύφος που το έλεγε η μάνα μου. Δηλαδή, αν το παιδί σου πάθει κάτι ως μεγάλο που δεν έχεις την ευθύνη του (με την νομική έννοια) δεν θα στεναχωρεθείς;! Το μόνο που σε νοιάζει είναι να μην έχεις την ευθύνη;! Κάπως έτσι το κατανοούσα τότε (και το ύφος όπως είπα δεν βοηθούσε πολύ... αυτό το ύφος των μανάδων το κάπως κακιασμένο και πικραμένο συνάμα αν με εννοείτε). Κι ενώ εμπεριέχει αλήθεια αυτός ο αντίλογος μέσα του. Και έχουν τόσες προεκτάσεις αυτές οι δηλώσεις που μπορεί κανείς να αναλύσει και να τοποθετηθεί.

Πλέον ως μάνα η ίδια, αυτό το "έχω την ευθύνη του ανήλικου τέκνου μου" έχει άλλη διάσταση μέσα μου. Και αυτή την θηλιά στον λαιμό που σε σφίγγει, όταν με την επίβλεψη σου ή και την προτροπή σου ή την ανοχή σου έχεις οδηγήσει/ωθήσει το παιδί ή έχεις επιτρέψει να συμβεί κάτι που στην συνέχεια αποδεικνύεται απερίσκεπτο ή ακόμη ακόμη επικίνδυνο... εεε αυτή την θηλιά στον λαιμό την έχω νιώσει κανά δυο φορές... Και αυτό το "έχω την ευθύνη του ανήλικου τέκνου μου" (πόσο μάλλον που τα δικά μας είναι και τόσο μικρά ακόμη 5μισι και 2μισι) το βιώνω διαφορετικά πλέον.

Νομίζω ότι είναι πολύ δύσκολο να κατανοήσει ένα παιδί την ευθύνη του γονέα γι αυτό και τη φράση της μητέρας σου δικαίως την πήρες στραβά. Προσωπικά τη βρίσκω όντως λάθος επικοινωνιακά, λαμβάνει μια διάσταση υποχρέωσης και εύκολα παρεξηγείται το κίνητρο των όποιων απαγορεύσεων, οι οποίες στο μυαλό του παιδιού επιβάλλονται για να κάνει η μαμά το "καθήκον" της και όχι από αγνό ενδιαφερον. Η μάνα μου ευτυχώς δε μου έθιξε ποτέ το θέμα της ευθύνης στις απαγορεύσεις της, η πρώτη φορά ωστόσο που το ξεστόμισε ήταν ως γιαγιά όταν κράτησε το εγγόνι της. Σε προτροπή μου να είναι πιο χαλαρή στις ταρζανιές της μικρής μου διευκρίνισε ότι εκείνη πέρα της γενικότερης αγάπης και ενδιαφέροντος για το παιδί, σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά θα πρέπει επιπλέον να λογοδοτήσει σε εμένα και τον άντρα μου. Την καταλαβαίνω πια, μεγάλωσα και είμαι πλέον και η ίδια μάνα.

Ο τρόπος που έχεις βάλει εσύ στο μυαλό σου την έννοια της ευθύνης, κατά τη γνώμη μου είναι ισορροπιστικός. Προσπάθησε απλώς αυτή η θηλιά στο λαιμό που λες ότι σε πιάνει κάποιες φορές να γίνεται εκεί που πραγματικά υπάρχει λόγος. Το λέω γιατί ως παιδί έζησα πολύ προστατευμένη και αν οι γονείς μου δεν το έβλεπαν νωρίς και δεν άλλαζαν ρότα θα είχα πολύ περισσότερες φοβίες από αυτές που ήδη έχω από τα πρώτα χρόνια της ζωής μου.

[Έσπερος]

πρίν από 9 λεπτά , Anna3011 είπε:

σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά θα πρέπει επιπλέον να λογοδοτήσει σε εμένα και τον άντρα μου.

Εγω την ευθύνη δεν την αντιλαμβάνομαι ως λογοδοσία. Την αντιλαμβάνομαι ως το βάρος που εχεις ότι μπορεί να μην πρόσεξες ή να μην έδωσες το σωστό εφόδιο, που σίγουρα δεν είναι ίδιο σε ένα νηπιο, σε έναν έφηβο κ σε έναν νέο ενήλικα. Επειδή κ στο σχολείο πολλές φορές το λέμε το «έχω την ευθύνη σας». Δεν είναι ότι αν πχ χτυπήσει ένα παιδί αφού σχόλασε δεν σε νοιάζει. αλλά η ιδέα να το πάθει επειδή εσυ έκανες κάτι χαζό την ώρα της εφημερίας κ δεν το πρόλαβες  πχ άργησες λίγο να κατέβεις από την αίθουσα στην αυλή, είναι τρομαχτική. 

[Super.mum]

6 ώρες πρίν, MagdaP είπε:

Ε ναι μπορει. Γι αυτο δε θα πας στα βαθιά με ένα παιδί αγκαλιά, θα πας με ένα παιδί που κολυμπάει "μονο του" με μπρατσακια. Ή με ένα μεγαλύτερο παιδί. Και αυτό αν αισθάνεσαι εσυ άνετα. Εντάξει, ας μην κινδυνολογουμε. Πολλά μπορούν να συμβούν στη θάλασσα αλλα ακομα και στο δρόμο που περπατάμε. Αυτό δε σημαίνει ότι δε θα βγούμε και απο το σπίτι. Στην τελική, αν συμβεί κάτι που δε μπορεις να αντιμετωπίσει θα ζητήσεις βοήθεια. Αλλα εγω προσωπικά δεν το βρίσκω τοσο ριψοκινδυνο να πας λιγο πιο βαθιά, δε λεω να πας πολύ πολύ βαθιά, με ένα παιδί που κολυμπάει άνετα είτε με μπρατσακια είτε μονο του. Γιατί με την ίδια λογική, δεν πρέπει να αφήσεις το παιδι να παει βαθιά ποτε! Όσο και αν μεγαλώσει γιατι κινδυνοι υπάρχουν πάντα. 

Καλά ναι εννοείτε αυτό. Και εμείς πάμε εκεί που δεν πατάμε , όχι πολύ βαθιά αλλά δεν μένουμε στα πολύ ρηχά .. απλά το μωρό είναι με σωσίβιο και εμείς 2 άτομα 

1 ώρα πρίν, love kids είπε:

Όχι, τα μπρατσάκια δεν είναι κατάλληλα. Εγώ της είχα αγοράσει σε φάση που βρεθήκαμε θάλασσα και δεν είχαμε μαζί τουβλάκια και μακαρόνι και τα ζήτησε επειδή είδε από άλλα παιδιά.

 

Πολύ πιο οικονομικό βγαίνει έτσι το μπάνιο αλλά θέλουν χώρο όλα αυτά να τα κουβαλάς στο αυτοκίνητο και φυσικά είναι και η διαδικασία του στήσε-ξεστήσε. Για το λόγο αυτό προτιμώ να κάνω λιγότερα μπάνια ίσως αλλά να πάω σε οργανωμένη παραλία.

Ναι έχεις δίκιο αυτό που λες για τον κόπο να τα στήσεις όλα .. αλλά επειδή όταν πάμε είναι για πολλές ώρες πιστεύω θα ήταν ακόμα πιο κουραστικό να τον κυνηγάω να τρέχει από ξαπλώστρα σε ξαπλώστρα η να τρέχει μέσα στο μαγαζί , στις τουαλέτες η όπου αλλου του έρθει εκείνη την στιγμή. Ενώ αν είναι πιο ερημικά και έχουμε απλα μπροστά μας δεν θα έχει που να πάει και με τι άλλο να ασχοληθεί εκτός από την άμμο και την θάλασσα ... (υποθέτω)  

1 ώρα πρίν, mama16 είπε:

Εγώ όλα τα χρόνια σπάνια πάω σε οργανωμένες παραλίες. Καλύτερα μου αρέσει να είμαστε λιγότερα άτομα κ να έχω τον χώρο μου απ' το να είμαστε ο ένας δίπλα στον άλλον! Πάντως εμείς την ομπρέλα, τις καρέκλες κ τις ψάθες τις έχουμε μονίμως στο Πορτ μπαγκαζ. Οπότε δεν είναι ιδιαίτερος κόπος. Αυτά που παίρνουμε είναι την τσάντα θαλάσσης που κ σε οργανωμένη χρειάζεται κ μια ισοθερμική τσάντα για να βάζουμε νερό κ ότι άλλο χρειαζόμαστε για τα μικρά

Εγώ πήρα και στρώμα που φουσκώνεις θα το παίρνουμε και αυτό μαζί .. απλά θα το φουσκώσουμε μια φορά και μετά όλο το καλοκαίρι θα είναι φουσκωμένο. Για να μην παιδευόμαστε .. νομίζω πάντως θα χωράει άνετα στο πορτ μπαγκάζ φουσκωμένο. 

[love kids]

1 hour ago, mama16 είπε:

Εγώ όλα τα χρόνια σπάνια πάω σε οργανωμένες παραλίες. Καλύτερα μου αρέσει να είμαστε λιγότερα άτομα κ να έχω τον χώρο μου απ' το να είμαστε ο ένας δίπλα στον άλλον! Πάντως εμείς την ομπρέλα, τις καρέκλες κ τις ψάθες τις έχουμε μονίμως στο Πορτ μπαγκαζ. Οπότε δεν είναι ιδιαίτερος κόπος. Αυτά που παίρνουμε είναι την τσάντα θαλάσσης που κ σε οργανωμένη χρειάζεται κ μια ισοθερμική τσάντα για να βάζουμε νερό κ ότι άλλο χρειαζόμαστε για τα μικρά

Επειδή όλο το χρόνο κουράζομαι πολύ με τη δουλειά, η εξόρμηση στην παραλία είναι για την οικογένεια κάτι σαν εκδρομή κι ευκαιρία για ξεκούραση. Κι επειδή καθόμαστε ώρες, προτιμούμε να μας σερβίρουν και να έχουμε την άνετη ξαπλώστρα κλπ. Φυσικά ο καθένας όπως βολεύεται και του αρέσει. 

[little lamb]

Εξαρτάται και τι εννοούμε βαθιά βρε παιδιά. Νομίζω το έχετε στο νου σας σαν κάτι πολύ μακρινό από την ακτή. Επειδή σε πολλά μέρη είναι έτσι. Στο χωριό μου που είναι στον Κορινθιακό, βαθιά με την έννοια του να μην πατάς είναι και στα 5 μέτρα από την ακτή. Το να μην πατάει το παιδί δεν το βρίσκω πρόβλημα. Το να μην πατάει ο γονιός ίσως, αλλά συνήθως είναι και οι δύο γονείς μαζί στη θάλασσα, ε θα πάθουν κράμπα ταυτόχρονα; Και δεν θα υπάρχει και κανένας άλλος γύρω γύρω;

 

Όσο για τις οργανωμένες, ούτε εμείς πάμε, εκτός αν το θέλουν φιλοι. Δεν μας αρέσουν οι ξαπλώστρες και γενικά, ασχέτως θάλασσας, δεν είμαστε της λογικής κάθε μέρα καφές απ'εξω, το θεωρούμε μεγάλη εκμετάλλευση και πεταμένα λεφτα, οπότε δεν το κάνουμε ούτε στο μπάνιο. Ψάθες και κουβαδάκια τα έχουμε μόνιμα στο αυτοκίνητο χειμώνα καλοκαίρι και ομπρέλα μέχρι στιγμής δεν έχουμε, συνήθως πάμε απόγευμα χωρίς ήλιο. Φέτος λέμε να πάρουμε μία να βρίσκεται.

 

[Anna3011]

1 hour ago, Έσπερος είπε:

Εγω την ευθύνη δεν την αντιλαμβάνομαι ως λογοδοσία. Την αντιλαμβάνομαι ως το βάρος που εχεις ότι μπορεί να μην πρόσεξες ή να μην έδωσες το σωστό εφόδιο, που σίγουρα δεν είναι ίδιο σε ένα νηπιο, σε έναν έφηβο κ σε έναν νέο ενήλικα. Επειδή κ στο σχολείο πολλές φορές το λέμε το «έχω την ευθύνη σας». Δεν είναι ότι αν πχ χτυπήσει ένα παιδί αφού σχόλασε δεν σε νοιάζει. αλλά η ιδέα να το πάθει επειδή εσυ έκανες κάτι χαζό την ώρα της εφημερίας κ δεν το πρόλαβες  πχ άργησες λίγο να κατέβεις από την αίθουσα στην αυλή, είναι τρομαχτική. 

Δε διαφωνώ. Άλλο ευθύνη άλλο λογοδοσία. Το θέμα όμως μιλώντας στα παιδιά μας για την ευθύνη μας απέναντί τους δεν είναι το πως την αντιλαμβανόμαστε εμείς αλλά πως το εισπράττουν εκείνα. Γιατι ένας έφηβος στο παράδειγμά σου θα δεχτεί πολύ καλύτερα το "έχω την ευθύνη σου" από ένα καθηγητή που δεν υπάρχει ιδιαίτερη διαπροσωπική σχέση, από ότι από τη μάνα του που ενδεχομένως αναμένει να ακούσει κάτι άλλο που συνδέεται με το συναίσθημά του.

1 hour ago, Έσπερος είπε:

 Επειδή κ στο σχολείο πολλές φορές το λέμε το «έχω την ευθύνη σας». Δεν είναι ότι αν πχ χτυπήσει ένα παιδί αφού σχόλασε δεν σε νοιάζει. αλλά η ιδέα να το πάθει επειδή εσυ έκανες κάτι χαζό την ώρα της εφημερίας κ δεν το πρόλαβες  πχ άργησες λίγο να κατέβεις από την αίθουσα στην αυλή, είναι τρομαχτική. 

Υπάρχει όμως και η περίπτωση αν είσαι καθηγήτρια να χτυπήσει το παιδί αφού σχόλασε και να μη σε νοιάξει. Βλέποντάς το με την έννοια του καθήκοντος είσαι υπεύθυνη όσο είναι υπό την εποπτεία σου. Ο γονιός είναι συνέχεια υπεύθυνος και η έννοια της ευθύνης δε μεταφράζεται ως καθήκον. 

[MagdaP]

1 ώρα πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

To παιδί εμπιστεύεται τον γονιό. Αν ρωτήσει "να σκαρφαλώσω στην τσουλήθρα", και του πεις ναι, ξέρεις ότι μπορεί να πέσει και να χτυπήσει, αλλά όχι να πεθάνει. Αν το ενθαρρύνεις να κάνει, αυτόνομα, το πρώτο βήμα στο νερό εκεί που δεν πατά, το ενθαρρύνεις σιγά σιγά να μάθει κολύμπι και να εμπιστευτεί τον εαυτό του. Αν από την άλλη το παροτρύνεις να κολυμπήσει στα βαθιά με μπρατσάκια, ενώ δεν ξέρει καθόλου να επιπλέει, του λες  όμως ψέματα. Δεν του μαθαίνεις να κολυμπά, απλά του μεταφέρεις την ψεύτικη και αβάσιμη εμπιστοσύνη στα μπρατσάκια (όχι εσύ προσωπικά, γενικά το λέω). 

Μα δε λέμε να το παροτρύνεις να κολυμπήσει μονο του στα βαθιά με μπρατσακια, λέμε να να πας λιγο πιο βαθιά και να ερθει και το παιδι μαζι σου. Δε μαθαίνει να κολυμπα αλλα εξοικειωνεται με τη θάλασσα. Επίσης αυτο που δεν καταλαβαίνω είναι το τι μπορεί να συμβεί με τα μπρατσάκια που τόσο φοβάστε; το μόνο που μπορώ να σκεφτω είναι να ξεφουσκώσει αλλα και αυτο δε θα γίνει από τη μια στιγμή στην άλλη οποτε θα το δεις. Με κουλουρα παντως εχω δει το παιδι να γυρίζει ανάποδα με το κεφαλι κατω και τα ποδια πάνω και παραλίγο να πνιγει. Με τα μπρατσακια δε μπορω να φανταστώ τι μπορεί να συμβεί το τοσο επικίνδυνο. 

πρίν από 20 λεπτά , little lamb είπε:

Εξαρτάται και τι εννοούμε βαθιά βρε παιδιά. Νομίζω το έχετε στο νου σας σαν κάτι πολύ μακρινό από την ακτή. Επειδή σε πολλά μέρη είναι έτσι. Στο χωριό μου που είναι στον Κορινθιακό, βαθιά με την έννοια του να μην πατάς είναι και στα 5 μέτρα από την ακτή. Το να μην πατάει το παιδί δεν το βρίσκω πρόβλημα. Το να μην πατάει ο γονιός ίσως, αλλά συνήθως είναι και οι δύο γονείς μαζί στη θάλασσα, ε θα πάθουν κράμπα ταυτόχρονα; Και δεν θα υπάρχει και κανένας άλλος γύρω γύρω;

Ακριβώς!

[samsympan]

2 ώρες πρίν, MagdaP είπε:

Παρόλα αυτά, εγω την υπερπροστασια και το μη και μη δεν τη θελω. Θεωρώ ότι αντί να ωφελήσει το παιδι του κανει κακό. Νομίζω τα παιδια πρέπει να έχουν κάποια ελευθερία και να δοκιμάζουν καποια πράγματα και ισως και μεσα απο τα λάθη τους να καταλάβουν καλύτερα τα όριά τους. Όταν άρχισε να κολυμπάει ο γιος μου χωρίς τουβλάκια πλέον, τις πρώτες φορες, ηθελε να πηγαίνει εκει που δεν πατάει. Αρχικά προσπαθούσα να τον αποτρεψω αλλα μετα τον άφηνα, ενώ ήμουν σε ετοιμότητα, να παει λιγο πιο βαθιά. Έτσι, ειδε και απο μονος του τις αντοχές του. Όσο μεγαλώνουν τα παιδια, εκ των πραγμάτων, δεν μπορούμε να είμαστε συνέχεια απο πίσω τους και δεν πρέπει. Οχι στη θάλασσα,  γενικά. Αν λοιπόν, όσο είναι πιο μικρά, δεν τα αφήσουμε και λίγο πιο "ελευθερα", με επίβλεψη παντα, να πειραματιστουν πως περιμένουμε να κανουν σωστές επιλογές αργότερα;

Συμφωνώ! Κι όπως σου είπα κατάλαβα το πνεύμα με το οποίο μιλάς. Και ναι η υπερπροστασία είναι επίσης θηλιά στο λαιμό, σφιχτή που κάνει το άτομο να ασφυκτιά.

Απλώς ήθελα να διευκρινήσω, και πάλι γενικά μιλώντας (ως αφορμή πήρα τα γραφόμενα σου), ότι η φράση "έχω την ευθύνη ενός ανηλίκου" είναι σημαντικό κάποιος να την αντιληφθεί σε βάθος αλλά και σφαιρικά. Και να ισορροπίσει αποφεύγοντας και το είμαι χαλαρός (σε σημείο ανευθυνότητας κάποιες φορές) και είμαι υπερπροστατευτικός (σε σημείο ασφυξίας κάποιες φορές). Η προβληματική συμπεριφορά στο νερό (θάλασσα, πισίνα) δυστυχώς είναι συχνά-πυκνά ορατή και καταδεικνύει εμφανώς, ακριβώς αυτή την δυσκολία να κρίνει κάποιος σωστά ανά περιπτώσεις. Και να ισορροπήσει όπως σωστά σχολίασε @Anna3011 *. Υπάρχουν και πολλά άλλα παραδείγματα (συμπεριφοράς στο δρόμο, συμπεριφοράς στο αυτοκίνητο, κλπ).

 

Πάντως, και κλείνω με αυτό για να μην πλατιάζω, όταν με αφορμή ένα πρόσφατο και φοβερά δυσάρεστο περιστατικό χαμού ενός νηπίου που διεύφυγε της προσοχής ενηλίκων και κατέληξε στον θάνατο του, διάβασα σχόλια του τύπου "εεε να μην κυκλοφορούμε, να μην οδηγούμε, να μην ζούμε τότε και καθόλου!" πραγματικά εξοργίστηκα! Δεν είναι καθόλου έτσι. Άλλο το κατανοώ ακριβώς και εις βάθος τι σημαίνει γονεϊκή ευθύνη, τι σημαίνει αστάθμητος παράγοντας, λαμβάνω όλα τα μέτρα και συμβαίνει ένα κακό που ξεφεύγει από κάθε πρόβλεψη, κι άλλο το αφήνω ανεπιτήρητο το νήπιο πχ να στέκεται όρθιο στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου, να περιπλανιέται κοντά σε οικοδομή, να τριγυρίζει κοντά σε δρόμο, ή να φέρνει βόλτα όλη την παραλία μπαινοβγαίνοντας στο νερό και να λέω εντάξει το παιδάκι πρέπει να κινείται κι αυτόνομα για να μάθει ή να καμαρώνω κιόλας για το τι ικανό παιδί έχω, κι εγώ να κουβεντιάζω με την παρέα ή να σερφάρω στο κινητό... (συχνές εικόνες που συναντάμε όλοι μας).

 

*

1 ώρα πρίν, Anna3011 είπε:

Νομίζω ότι είναι πολύ δύσκολο να κατανοήσει ένα παιδί την ευθύνη του γονέα γι αυτό και τη φράση της μητέρας σου δικαίως την πήρες στραβά. Προσωπικά τη βρίσκω όντως λάθος επικοινωνιακά, λαμβάνει μια διάσταση υποχρέωσης και εύκολα παρεξηγείται το κίνητρο των όποιων απαγορεύσεων, οι οποίες στο μυαλό του παιδιού επιβάλλονται για να κάνει η μαμά το "καθήκον" της και όχι από αγνό ενδιαφερον.

Μεγάλη κουβέντα είπες εδώ.

[Έσπερος]

πρίν από 28 λεπτά , MagdaP είπε:

Με τα μπρατσακια δε μπορω να φανταστώ τι μπορεί να συμβεί το τοσο επικίνδυνο. 

σε ελαφρώς κυματισμένη θάλασσα μια ξαφνική ριπή αέρα πχ να τον σκεπάσει στιγμιαία, να πιει νερό κ να τρομάξει κ να μην ξέρει πώς να αντιδράσει. 

 

 

[little lamb]

πρίν από 4 λεπτά , Έσπερος είπε:

σε ελαφρώς κυματισμένη θάλασσα μια ξαφνική ριπή αέρα πχ να τον σκεπάσει στιγμιαία, να πιει νερό κ να τρομάξει κ να μην ξέρει πώς να αντιδράσει. 

 

 

Αυτό όμως συμβαίνει οτιδήποτε και να φοράει, τουβλάκια, γιλέκο, σωσίβιο, οτιδήποτε, όχι συγκεκριμένα με τα μπρατσακια

 

πρίν από 9 λεπτά , samsympan είπε:

 Άλλο το κατανοώ ακριβώς και εις βάθος τι σημαίνει γονεϊκή ευθύνη, τι σημαίνει αστάθμητος παράγοντας, λαμβάνω όλα τα μέτρα και συμβαίνει ένα κακό που ξεφεύγει από κάθε πρόβλεψη, κι άλλο το αφήνω ανεπιτήρητο το νήπιο πχ να στέκεται όρθιο στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου, να περιπλανιέται κοντά σε οικοδομή, να τριγυρίζει κοντά σε δρόμο, ή να φέρνει βόλτα όλη την παραλία μπαινοβγαίνοντας στο νερό και να λέω εντάξει το παιδάκι πρέπει να κινείται κι αυτόνομα για να μάθει ή να καμαρώνω κιόλας για το τι ικανό παιδί έχω, κι εγώ να κουβεντιάζω με την παρέα ή να σερφάρω στο κινητό... (συχνές εικόνες που συναντάμε όλοι μας

 

Εντάξει εδώ δεν είπε κανείς τέτοια πράγματα όμως. Το ερώτημα είναι αν πάμε εκεί που δεν πατάμε όντας δίπλα στο παιδί. Κι ακόμα περισσότερο αν πάμε εκεί που δεν πατάει το παιδί αλλά εμείς πατάμε

[Έσπερος]

πρίν από 5 λεπτά , little lamb είπε:

Αυτό όμως συμβαίνει οτιδήποτε και να φοράει, τουβλάκια, γιλέκο, σωσίβιο, οτιδήποτε, όχι συγκεκριμένα με τα μπρατσακια

 

αυτό μπορεί να συβεί και σε παιδί που παίζει με τα κουβαδάκια και σκύψει κ πέσει με το κεφάλι στο νερό σε λίγα εκατοστά βάθος. προφανώς.

απλώς όταν το παιδί φοράει γιλέκο ή τουβλάκια κ μαθαίνει, ο γονιός δεν έχει την απόλυτη αίσθηση ότι είναι οκ γιατί το παιδί πρέπει να καταβάλει προσπάθεια να κινηθεί. οπότε πιθανότατα θα είναι σε μεγαλύτερη ετοιμότητα. ενώ με σωσίβιο (επίσης επικίνδυνο για τουμπάρισμα) ή μπρατσάκια, μπορεί να νιωθει τη σιγουριά ότι το παιδί κρατιέται στην επιφάνεια άρα είναι οκ. 

πρίν από 48 λεπτά , Anna3011 είπε:

Υπάρχει όμως και η περίπτωση αν είσαι καθηγήτρια να χτυπήσει το παιδί αφού σχόλασε και να μη σε νοιάξει. Βλέποντάς το με την έννοια του καθήκοντος είσαι υπεύθυνη όσο είναι υπό την εποπτεία σου.

Ε να μην σε νοιάξει δεν γίνεται, σίγουρα αν ακούς ότι συμβαίνει κάτι σε οποιονδήποτε γνωστό σου σε νοιάζει. Απλώς δεν είναι το ίδιο με το να συμβεί σε στιγμή που είναι υπό την εποπτέια σου. βέβαια με τους εφήβους υπαρχει μια γκρίζα ζώνη γιατί κάνουν πράγματα που δεν είναι πάντα εύκολο να προλάβεις. όταν κατεβαίνω τη σκάλα πχ με όλο το σχολείο που έχει διάλειμμα κ ο άλλος αποφασίζει να πηδήσει το σκαλοπάτι και σπάσει κανένα πόδι, ή κάνουν βλακείες και σπρώχνονται, δυστυχώς δεν μπορείς να κάνεις και πολλά. Τυπικά βέβαια είσια καλυμμένος ότι ήσουν εκεί, αλλά αυτό μόνο αρκεί; Δηλαδή θα συμβεί κάτι σε παιδί μπροστά στα μάτια σου και θα είσαι οκ γιατί ήσουν δίπλα άρα έκανες το καθήκον σου; (δεν κρύβω βέβαια ότι όταν κάνουν τέτοιες χοντρές βλακείες έχουμε και μια αγανάκτηση μην βρούμε τον μπελά μας για κάτι που ήταν πραγματικά αδύνατο να προλάβουμε.......) 

[samsympan]

πρίν από 13 λεπτά , little lamb είπε:

Εντάξει εδώ δεν είπε κανείς τέτοια πράγματα όμως

Ναι βρε!

Για αυτό είπα "συμφωνώ και κατανοώ με ποιο πνεύμα μιλά" στην @MagdaP και είπα και "γενικά μιλώντας" και "με αφορμή" κάποιο σχόλιο που διάβασα.

Μίλησα πιο ελεύθερα, όχι κρίνοντας αρνητικά κάτι που ειπώθηκε εδώ. Αλλά σχολιάζοντας μια γενικότερη στάση ζωής. Και να σου πω κιόλας, επειδή το topic είναι και χρήσιμο και επίκαιρο και το διαβάζουν περισσότερα άτομα από εμάς εδώ που γράφουμε, καλό είναι να γράφονται και τέτοιες τοποθετήσεις μπας και χτυπήσει κανένα καμπανάκι σε κάποιον. Νομίζω δεν ξέφυγα από το θέμα. Είναι πολύ σχετικά με το "μπάνιο στην Θάλασσα - πως;" όλα αυτά.

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 6 λεπτά , Έσπερος είπε:

αυτό μπορεί να συβεί και σε παιδί που παίζει με τα κουβαδάκια και σκύψει κ πέσει με το κεφάλι στο νερό σε λίγα εκατοστά βάθος. προφανώς.

απλώς όταν το παιδί φοράει γιλέκο ή τουβλάκια κ μαθαίνει, ο γονιός δεν έχει την απόλυτη αίσθηση ότι είναι οκ γιατί το παιδί πρέπει να καταβάλει προσπάθεια να κινηθεί. οπότε πιθανότατα θα είναι σε μεγαλύτερη ετοιμότητα. ενώ με σωσίβιο (επίσης επικίνδυνο για τουμπάρισμα) ή μπρατσάκια, μπορεί να νιωθει τη σιγουριά ότι το παιδί κρατιέται στην επιφάνεια άρα είναι οκ. 

 

Το παιδί που κολυμπά αυτόνομα, έχει υποχρεωτικά μάθει να φτύνει το νερό και να εκτιμά τις δυνάμεις του, και ο γονιός το ίδιο. Το παιδί που είναι σε φουσκωτό, σωσίβιο, μπρατσάκια κλπ , απλά όπου το σπρώξεις πάει και αν ξαφνικά παρασυρθεί ή ξεφουσκώσουν όσα το κρατάνε στην επιφάνεια, δεν μπορεί να ελέγξει τίποτα. Και ο γονιός  που απλά σπρώχνει ανάλαφρα ένα παιδί σε φουσκωτό μέσο, τι θα κάνει αν ξαφνικά αρπαχτεί επάνω του ένα πανικόβλητο τρίχρονο που ξαφνικά δεν επιπλέει; Πόσοι γονείς μπορούν να κολυπήσουν 5-10 μέτρα έτσι;

[kotsifikos]

Παιδιά τι να λέμε τώρα η θάλασσα δεν παίζει, δεν μπορείς να χαλαρώσεις ούτε μία στιγμή, για αυτό και το να μάθει ένα παιδί να κολυμπάει το θεωρώ πρωτεύον , το ίδιο λέω και στον γιο μου, θα μπορεί να επιλέξει άλλο άθλημα όταν θα μάθει να κολυμπάει.

[little lamb]

πρίν από 39 λεπτά , samsympan είπε:

Νομίζω δεν ξέφυγα από το θέμα. Είναι πολύ σχετικά με το "μπάνιο στην Θάλασσα - πως;" όλα αυτά.

 

Και το σκεφτόμουν όταν αρχίσαμε να γράφουμε οι γνωστές σε τι θα μπορούσε να καταλήξει άραγε  Σε καμια συνταγή για μελιτζάνες παπουτσάκια το βλέπω