γλυκιά μου,
Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Και εγώ θα αντιδρούσα κάπως έτσι.
Λοιπόν, συμφωνώ ότι τα εγγόνια πρέπει να λαμβάνουν δώρα ίσης αξίας. Θα μπορούσαν να μην πάρουν στο μικρούλι τίποτα αλλά να δώσουν τα χρήματα ώστα να μπουν σε ένα λογαριασμό τραπέζης για το μέλλον. (εγώ πλέον ζητώ από τους γονείς να κάνουν έτσι όχι άλλα παιχνίδια δεν έχω άλλο χώρο πια στο σπίτι, χρήματα όσα μπορούν δεν με νοιάζει καθόλου ώστε να τα βάζουμε στην τράπεζα). Εϊναι μια καλή λύση για όλους εάν τους πεις ότι καλύτερα θα ήταν να γίνει αυτό ώστε να μην ξαναμαλώσετε για αυτά. Μπορούν δε να τους πάρουν κουμπαράδες και να βάζουν μέσα άπο 1 λεπτό μέχρι ότι θέλουν να διαθέσουν έτσι δεν θα έχετε πρόβλημα/
Τώρα, είμαι σίγουρη ότι τα παιδιά μαλλώνουν πάντα με τους γονείς. Εγώ σκοτώνομαι συνέχεια όμως τους ΛΑΤΡΕΥΩ, τώρα που για λίγο ζω μακρυά τους έχω τρελλαθεί.
Λοιπόν, έχεις δίκιο, όμως βάλε στο πίσω μέρος της καρδιά σου. Σε βλέπουν σαν παιδί και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει γιατί είσαι το παιδί τους. Λοιπόν γλυκιά μου, πες τον μπάμπα σου το εξής: "Μπαμπά μου συγνώμη, αλλά πιο πολύ θύμωσα γιατί εγώ δεν πήρα δώρο, εμένα με ξέχασες αλλά σε εγώ σε αγαπώ."
Μην στεναχωριέσαι γι'αυτά, δόξα το θέο να λες να έχουμε όλοι την υγεία μας, ααα και η κοπελιά έχει δίκιο, τον άνδρα ας τον εκτός σε ότι έχει σχέση με τους γονείς σου!
Φιλάκι