Τραύμα τοκετού / τραυματικός τοκετός

[Chrysoum]

Σας ευχαριστώ πολύ όλες. Γύρισα σπίτι μου από το νοσοκομείο τώρα και προσπαθώ να το ξεχάσω και να πάω παρακάτω βοηθάει το ότι αυτη ήταν η τελευταία φορά 

[Summer love]

5 ώρες πρίν, Chrysoum είπε:

Σας ευχαριστώ πολύ όλες. Γύρισα σπίτι μου από το νοσοκομείο τώρα και προσπαθώ να το ξεχάσω και να πάω παρακάτω βοηθάει το ότι αυτη ήταν η τελευταία φορά 

Να σπυ ζήσει το μωρό σου !! Απαράδεκτο αυτό που συνεβει , να πω την αλήθεια το έχω ακούσει πάλι από γνωστή μου σε αντίστοιχα «προηγμένη» χώρα . Ευτυχώς πήγαν όλα καλά στο τέλος για σένα και το μωράκι σου !! 

[Super.mum]

On 16/4/2021 at 11:49 ΠΜ, Chrysoum είπε:

Λοιπόν γέννησα χθες το βράδυ. Ήταν μακράν ο χειρότερος τοκετός που είχα και γενικότερα όλο το πλάνο τοκετου, όλες οι επισκέψεις στο νοσοκομείο πιο πριν ήταν απλά χάσιμο χρόνου. Ξεκίνησε ο τοκετός κανονικά και ενιωθα ότι πήγαινε γρήγορα. Έπαιρνα τηλ στο νοσοκομείο για να έρθω (έτσι γίνεται, δεν μπορείς να έρθεις εάν δεν σου πουν το οκ) και επέμενα ότι έχει αρχίσει ο ενεργος τοκετός και πως και το δεύτερο μου παιδί γεννήθηκε πολύ γρήγορα. Την πρώτη φορά μου είπαν να πάρω πάλι σε λίγο που θα έχει αλλάξει η βάρδια (!), την δεύτερη φορά μου είπαν ότι έχω ακόμη πολύ χρόνο μπροστά μου (ενώ επέμενα ότι δεν είναι έτσι) και να περιμένω μια ώρα πριν πάω. Με τα πολλά και ενώ πραγματικά σφαδαζα, με πήρε ο άντρας μου σηκωτη, μου λέει αυτό δεν είναι φυσιολογικό, δεν ηταν έτσι τις άλλες 2 φορές, σήκω πάμε τώρα. Στο αυτοκίνητο, ένιωθα ότι θέλω να σπρωξω. Φτάσαμε στο νοσοκομείο, σωριαστηκα έξω στο δάπεδο και ούρλιαζα μέχρι να φέρουν μια αναπηρική να με πάρει. Τελικά είχα διαστολή 10, γέννησα με τα ρούχα μου γιατί δεν προλάβαιναν. Είχαν πέσει πολύ οι παλμοί του και έτρεχαν να φέρουν την βεντούζα και τις πινσετες να τον τραβήξουν. Στο μεταξύ θυμάστε που τους είχα πει όχι πάλι Δανεζα, θέλω κάποιον που να μιλάει νορβηγικά, Δανεζα ηταν. Οπότε με το που μου μίλησε, σοκαρίστηκα. Δεν θυμάμαι καν τι έκανα, βασικά ήταν τόσος ο πόνος χωρίς κανένα αναισθητικό που δεν θυμάμαι καν τι γινόταν, νομίζω ότι σε κάποια φάση τις έβριζα, ανάμεσα από τα ουρλιαχτά, και τις κλωτσουσα. Με είχε πιάσει παροξυσμός βασικά, δεν μπορούσα να το ελέγξω, με είχαν πιάσει 4 και με έσπρωχναν να βάλω τα πόδια μου σωστά (γιατί μάλλον δεν συνεργαζομουν). Νόμιζα ότι πεθαίνω, έλεγα αυτό ήταν έτσι είναι όταν πεθαίνεις. Αυτά λοιπόν, πλήρης απογοήτευση.

Πολύ λυπάμαι για την εμπειρία σου. Να σου ζήσει το μωρακι σου και από εδώ και πέρα όλα να σας πάνε φοβερά ! 

[Adios amigos]

Καλησπέρα.

Όσο πλησιάζει η ΠΗΤ μου, τόσο περισσότερο χάνω το κουράγιο μου.

Δεν μπορώ να οραματιστώ, δεν μπορώ να ελπίσω σε έναν όμορφο τοκετό.

Σκέφτομαι ότι θα είναι μια ταλαιπωρία, τις πιθανές επιπλοκές, τις δύσκολες πρώτες μέρες... 

Στο γιο μου (από άγνοια ίσως) δεν ήμουν έτσι, ήμουν αισιόδοξη και δυνατή. 

Τώρα σκέφτομαι ότι εάν μπορούσα να ξυπνήσω ένα πρωί και να έχω το μωρό μου δίπλα μου, θα το προτιμούσα. 

Επίσης σκέφτομαι όλα αυτά που θα μπορούσα να κάνω διαφορετικά στην πρώτη μου γέννα. Όλα πήγαν στραβά, από δικές μου βλακείες κυρίως και λάθος επιλογές.

Αυτό που μου τη δίνει περισσότερο είναι αυτό το συγκαταβατικό "σημασία έχει να είστε καλά εσύ και το μωρό" που δείχνει τεράστια έλειψη ενσυναίσθησης. Σαν να ακυρώνει τον δικό μου ρόλο, τα δικά μου συναισθήματα και το δικό μου βίωμα. Δεν μπορώ να το δω έτσι. 'Ή το άλλο "εάν πάθαινες κάτι εσύ ή το μωρό, δε θα το έβλεπες καθόλου έτσι" . Και αυτό τι σημαίνει; Ότι δεν έχω δικαίωμα να αισθάνομαι "κάπως"? Ότι θα πρέπει με το στανιο να νιώθω ευγνώμων και καλά, επειδή "έτσι πρέπει"? Ότι το αποτέλεσμα και μόνο μετράει;

[maripoz]

6 minutes ago, jellyfishch said:

Καλησπέρα.

Όσο πλησιάζει η ΠΗΤ μου, τόσο περισσότερο χάνω το κουράγιο μου.

Δεν μπορώ να οραματιστώ, δεν μπορώ να ελπίσω σε έναν όμορφο τοκετό.

Σκέφτομαι ότι θα είναι μια ταλαιπωρία, τις πιθανές επιπλοκές, τις δύσκολες πρώτες μέρες... 

Στο γιο μου (από άγνοια ίσως) δεν ήμουν έτσι, ήμουν αισιόδοξη και δυνατή. 

Τώρα σκέφτομαι ότι εάν μπορούσα να ξυπνήσω ένα πρωί και να έχω το μωρό μου δίπλα μου, θα το προτιμούσα. 

Επίσης σκέφτομαι όλα αυτά που θα μπορούσα να κάνω διαφορετικά στην πρώτη μου γέννα. Όλα πήγαν στραβά, από δικές μου βλακείες κυρίως και λάθος επιλογές.

Αυτό που μου τη δίνει περισσότερο είναι αυτό το συγκαταβατικό "σημασία έχει να είστε καλά εσύ και το μωρό" που δείχνει τεράστια έλειψη ενσυναίσθησης. Σαν να ακυρώνει τον δικό μου ρόλο, τα δικά μου συναισθήματα και το δικό μου βίωμα. Δεν μπορώ να το δω έτσι. 'Ή το άλλο "εάν πάθαινες κάτι εσύ ή το μωρό, δε θα το έβλεπες καθόλου έτσι" . Και αυτό τι σημαίνει; Ότι δεν έχω δικαίωμα να αισθάνομαι "κάπως"? Ότι θα πρέπει με το στανιο να νιώθω ευγνώμων και καλά, επειδή "έτσι πρέπει"? Ότι το αποτέλεσμα και μόνο μετράει;

Δεν έχω κάτι να γράψω πέρα από το ότι νιώθω απόλυτα όσα γράφεις. Εύχομαι να έχεις μια όμορφη εμπειρία αυτήν τη φορά 

[μαγιοπουλας]

On 5/5/2021 at 12:19 ΠΜ, jellyfishch είπε:

Καλησπέρα.

Όσο πλησιάζει η ΠΗΤ μου, τόσο περισσότερο χάνω το κουράγιο μου.

Δεν μπορώ να οραματιστώ, δεν μπορώ να ελπίσω σε έναν όμορφο τοκετό.

Σκέφτομαι ότι θα είναι μια ταλαιπωρία, τις πιθανές επιπλοκές, τις δύσκολες πρώτες μέρες... 

Στο γιο μου (από άγνοια ίσως) δεν ήμουν έτσι, ήμουν αισιόδοξη και δυνατή. 

Τώρα σκέφτομαι ότι εάν μπορούσα να ξυπνήσω ένα πρωί και να έχω το μωρό μου δίπλα μου, θα το προτιμούσα. 

Επίσης σκέφτομαι όλα αυτά που θα μπορούσα να κάνω διαφορετικά στην πρώτη μου γέννα. Όλα πήγαν στραβά, από δικές μου βλακείες κυρίως και λάθος επιλογές.

Αυτό που μου τη δίνει περισσότερο είναι αυτό το συγκαταβατικό "σημασία έχει να είστε καλά εσύ και το μωρό" που δείχνει τεράστια έλειψη ενσυναίσθησης. Σαν να ακυρώνει τον δικό μου ρόλο, τα δικά μου συναισθήματα και το δικό μου βίωμα. Δεν μπορώ να το δω έτσι. 'Ή το άλλο "εάν πάθαινες κάτι εσύ ή το μωρό, δε θα το έβλεπες καθόλου έτσι" . Και αυτό τι σημαίνει; Ότι δεν έχω δικαίωμα να αισθάνομαι "κάπως"? Ότι θα πρέπει με το στανιο να νιώθω ευγνώμων και καλά, επειδή "έτσι πρέπει"? Ότι το αποτέλεσμα και μόνο μετράει;

Ο δικός σου ρόλος δεν ακυρώνεται.

Είσαι ο καπετάνιος σε αυτο το ταξίδι και οδηγείς το πλοίο ανάλογα με τον καιρό.

Σε αυτο το ταξίδι έζησες ένα πόλεμο,βίωσες την απώλεια,έζησες τον πόνο κ ταυτόχρονα έφτιαχνες έναν άνθρωπο.Να εκφράζεις το συναίσθημα σου.Οταν γίνεσαι ξανά μανα κουβαλάς το βάρος και την σοφια των προηγούμενων εμπειριών σου.Εχεις συναίσθηση των πραγμάτων κ ξερεις οτι ερ εται μεγαλο δώρο αλλα με δυσκολο τίμημα.

Μην είσαι σκληρή με τον εαυτό σου.Αγκαλιασε τον κ φρόντισε τον.Εισαι σπουδαία.Αυτο να σκέφτεσαι. Απο κει και πέρα ασε τα πραγματα να έρθουν μόνα τους.

[maripoz]

42 minutes ago, μαγιοπουλας said:

Ο δικός σου ρόλος δεν ακυρώνεται.

Είσαι ο καπετάνιος σε αυτο το ταξίδι και οδηγείς το πλοίο ανάλογα με τον καιρό.

Σε αυτο το ταξίδι έζησες ένα πόλεμο,βίωσες την απώλεια,έζησες τον πόνο κ ταυτόχρονα έφτιαχνες έναν άνθρωπο.Να εκφράζεις το συναίσθημα σου.Οταν γίνεσαι ξανά μανα κουβαλάς το βάρος και την σοφια των προηγούμενων εμπειριών σου.Εχεις συναίσθηση των πραγμάτων κ ξερεις οτι ερ εται μεγαλο δώρο αλλα με δυσκολο τίμημα.

Μην είσαι σκληρή με τον εαυτό σου.Αγκαλιασε τον κ φρόντισε τον.Εισαι σπουδαία.Αυτο να σκέφτεσαι. Απο κει και πέρα ασε τα πραγματα να έρθουν μόνα τους.

Μα νομίζω ότι η @jellyfishch αναφέρεται ακριβώς στο γεγονός ότι δεν μπόρεσε να είναι ο καπετάνιος στο ταξίδι και τα πράγματα εξελιχθηκαν με τρόπο που δεν ήθελε και ήταν δυσάρεστος και ίσως ακατάλληλος για γυναίκα που γίνεται μητέρα και ίσως κάποια πράγματα να της επιβλήθηκαν κιόλας. Αυτό καταλαβαίνω εγώ, μπορεί να κάνω και λάθος 

[μαγιοπουλας]

πρίν από 13 λεπτά , maripoz είπε:

Μα νομίζω ότι η @jellyfishch αναφέρεται ακριβώς στο γεγονός ότι δεν μπόρεσε να είναι ο καπετάνιος στο ταξίδι και τα πράγματα εξελιχθηκαν με τρόπο που δεν ήθελε και ήταν δυσάρεστος και ίσως ακατάλληλος για γυναίκα που γίνεται μητέρα και ίσως κάποια πράγματα να της επιβλήθηκαν κιόλας. Αυτό καταλαβαίνω εγώ, μπορεί να κάνω και λάθος 

Εγω θεώρησα ότι σε λίγο καιρό γεννάει κ εχει ανασφάλεια κ φο ο μην τυχόν κ δεν εξελιχθούν τα πραγματα όπως τα θελει.

πρίν από 2 λεπτά , μαγιοπουλας είπε:

Εγω θεώρησα ότι σε λίγο καιρό γεννάει κ εχει ανασφάλεια κ φο ο μην τυχόν κ δεν εξελιχθούν τα πραγματα όπως τα θελει.

Και αυτή η εγκυμοσύνη ήταν εξαιρετικά δύσκολη.ειχε πρόβλημα με τον πλακουντα,κολκησε κιρο οθόνη κ αυτή κ η οικογενεια της κ έχασε κ τον μπαμπά της.

Τραγικά δυσκολα όλα αυτα παράλληλα. Ε την εγκυμοσύνη.λαθος θυμαμαι?

[Thundercats!]

On 5/5/2021 at 12:19 ΠΜ, jellyfishch είπε:

Καλησπέρα.

Όσο πλησιάζει η ΠΗΤ μου, τόσο περισσότερο χάνω το κουράγιο μου.

Δεν μπορώ να οραματιστώ, δεν μπορώ να ελπίσω σε έναν όμορφο τοκετό.

Σκέφτομαι ότι θα είναι μια ταλαιπωρία, τις πιθανές επιπλοκές, τις δύσκολες πρώτες μέρες... 

Στο γιο μου (από άγνοια ίσως) δεν ήμουν έτσι, ήμουν αισιόδοξη και δυνατή. 

Τώρα σκέφτομαι ότι εάν μπορούσα να ξυπνήσω ένα πρωί και να έχω το μωρό μου δίπλα μου, θα το προτιμούσα. 

Επίσης σκέφτομαι όλα αυτά που θα μπορούσα να κάνω διαφορετικά στην πρώτη μου γέννα. Όλα πήγαν στραβά, από δικές μου βλακείες κυρίως και λάθος επιλογές.

Αυτό που μου τη δίνει περισσότερο είναι αυτό το συγκαταβατικό "σημασία έχει να είστε καλά εσύ και το μωρό" που δείχνει τεράστια έλειψη ενσυναίσθησης. Σαν να ακυρώνει τον δικό μου ρόλο, τα δικά μου συναισθήματα και το δικό μου βίωμα. Δεν μπορώ να το δω έτσι. 'Ή το άλλο "εάν πάθαινες κάτι εσύ ή το μωρό, δε θα το έβλεπες καθόλου έτσι" . Και αυτό τι σημαίνει; Ότι δεν έχω δικαίωμα να αισθάνομαι "κάπως"? Ότι θα πρέπει με το στανιο να νιώθω ευγνώμων και καλά, επειδή "έτσι πρέπει"? Ότι το αποτέλεσμα και μόνο μετράει;

Κοριτσάρα όλα καλά θα πάνε μην φοβάσαι! Τα ίδια πέρασα και εγώ γέννησα πριν 1,5 μήνα το 2 παιδάκι τα ίδια σκεφτόμουν και εγώ ειναι σαν να γράφω εγώ το κείμενο σου  συγκινήθηκα. Το παρελθόν δεν αλλάζει και μας κάνει αυτό που είμαστε σήμερα δυνατότερους σοφότερους και με περισσότερη εμπειρία, πολλές φορές είναι καλό άλλες 'κακό' διότι για να είμαστε προετοιμασμένες κάνουμε χίλιες σκέψεις αρνητικές ή θετικές.

Εξάλλου είναι φυσιολογικό να νιώθεις έτσι είναι η άμυνα μας, είμαστε άνθρωποι η φύση μας αυτή ... Όσο για τα σχόλια που σου κάνουν μάλλον αυτοί που τα λένε δεν εχούν παιδιά ή δεν ειναι μητέρες. Επίσης να θυμάσαι οτι όλοι οι άνθρωποι δεν είναι  να δίνουν συμβουλές διότι δεν το κατέχουν και λένε μια κασέτα για να νιώσεις τάχα καλύτερα το οποίο δεν ισχύει βέβαια. Να αισθάνεσαι όπως αγαπάς εσύ! Μην κατηγορείς τον εαυτό σου δες τώρα να είσαι αισιόδοξη είμαστε πολλές μανούλες μαζί σου δεν είσαι μόνη σου είμαστε χιλιάδες! Ότι και να γίνει, που εύχομαι και πιστεύω όλα καλά θα πάνε, να είσαι και να σκέφτεσαι αισιόδοξα, ειναι σημαντικό αυτο που σου λέω, να το λες μέσα σου στον εαυτό σου έτσι θα σε βοηθήσει την ώρα του τοκετού και θα είσαι εκεί 100%. Με τον καιρό μου περνάνε αυτές οι άσχημες σκέψεις ειδικά όταν βλέπω τα αγγελούδια μου.

Εάν πιστεύεις στον Θεό άναψε ένα κεράκι στην Αγία Ειρήνη την Χρυσοβαλάντου μεγάλη η χάρη της! Υπάρχει και το μοναστήρι της στην Μεταμόρφωση Αθήνα. Σου εύχομαι ότι καλύτερο ολα καλά θα πάνε η Παναγία μαζί σου!

[Adios amigos]

Καλημερα, να είστε καλά με συγκινησατε

Έχετε δίκιο και οι δύο , ήταν πολλά τα γεγονότα και συγχρόνως θυμάμαι και την προηγούμενη εμπειρία . 

Αυτό που προσπαθώ να σκέφτομαι είναι ότι τον ίδιο τον τοκετό  δεν μπορώ να τον ελέγξω , ο, τι και να κάνω και οσο και να σκεφτώ. Προς το παρόν κάνω τις ασκήσεις μου, πίνω τα τσαγακια μου και έχω βασιστεί σε έναν σοβαρό γιατρό ευχόμενη να έχω κάνει τη σωστή επιλογή.

@Thundercats! να σου ζήσει το μωράκι σου σε ευχαριστώ

Επεξεργάστηκαν 7 Μαίου,2021 by jellyfishch

[Thundercats!]

πρίν από 11 λεπτά , jellyfishch είπε:

Καλημερα, να είστε καλά με συγκινησατε

Έχετε δίκιο και οι δύο , ήταν πολλά τα γεγονότα και συγχρόνως θυμάμαι και την προηγούμενη εμπειρία . 

Αυτό που προσπαθώ να σκέφτομαι είναι ότι τον ίδιο τον τοκετό  δεν μπορώ να τον ελέγξω , ο, τι και να κάνω και οσο και να σκεφτώ.

Προς το παρόν κάνω τις ασκήσεις μου, πίνω τα τσαγακια μου και έχω βασιστεί σε έναν σοβαρό γιατρό ευχόμενη να έχω κάνει τη σωστή επιλογή.

@Thundercats! να σου ζήσει το μωράκι σου σε ευχαριστώ

Ευχαριστώ! Πάω να σαραντίσω σήμερα στην εκκλησία, θα σου ανάψω ενα κεράκι . 

 

[Adios amigos]

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ

Καλό σαραντισμο να έχετε

Επεξεργάστηκαν 7 Μαίου,2021 by jellyfishch

[Super.mum]

11 ώρες πρίν, Thundercats! είπε:

Αγία Ειρήνη την Χρυσοβαλάντου μεγάλη η χάρη της! Υπάρχει και το μοναστήρι της στην Μεταμόρφωση Αθήνα. Σου εύχομαι ότι καλύτερο ολα καλά θα πάνε η Παναγία μαζί σου!

Αν έχει ανοίξει  γιατί μέχρι και πρόσφατα ήταν κλειστά. Είναι πανέμορφο μέρος 

[Adios amigos]

Προχθές είχαμε false alarm με συσπάσεις και φοβόμουν γιατί ήμουν ακόμη στην 35η.. Πάμε λοιπόν στην κλινική, μου ανοίγει η μαία και μετά περίμενα 15 λετπά σε έναν διάδρομο χωρίς να ξέρω τι γίνεται αν και ποιος θια έρθει κτλ.Ξαναπαίρνω τηλ, έρχεται τελικά, μου λέει συγνώμη έχω πολλές γυναίκες επάνω, οκ λέω εγώ. Βγάζω τα ρούχα με ξαπλώνει, "δεν μπορώ να βάλω χέρι σε μαχαιρωμένη μήτρα" μου λέει... Πάω για Vbac της λέω εγώ (προφανώς φοβόταν να μετρήσει τράχηλο για να μην προχωρήσει κι άλλο ο τυχόν τοκετός.)Τελικά όλα οκ, παίρνω το γιατρό μου (που ο ίδιος μου πρότεινε να παραμείνω στην πόλη μου, ότι είναι ασφαλής πρακτική, ότι όλη τη δουλειά την κάνει ο γιατρός και όχι το νοσοκομείο), του λέω τι θα γίνει θα με αντιμετωπίζουν σαν ωρολογιακή βόμβα εκεί μέσα εμένα και τη μήτρα μου; Πήγα στο ιατρείο με μέτρησε , ο τράχηλος θεόκλειστος και μακρύς.. Μου λέει έχεις όλες τις καλές πιθανότητες να κάνεις καισαρική. Του λέω άλλο αυτό και άλλο να έρθω και να με βάλεις κατ ευθείαν στο χειρουργείο. Μου λέει όχι βέβαια, αλλά μην τρελαίνεσαι , ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. 

Η μάνα μου εν τω μεταξύ καμένη από θάνατο νεογνού να μου λέει έχεις τα ίδια συμπτώματα που είχα κι εγώ στο πρώτο μου παιδί..

Ρε παιδιά λες και το κάνουν επίτηδες όλοι.. Η ψυχολογία είναι στα τάρταρα, χειρότερα δε γίνεται. Μόνο η πεθερά μου μου λέει όλα καλά θα πάνε ηρέμησε, αλλά εντάξει η ίδια γέννησε πανεύκολα. 

Προχθές πήρα το αυτοκίνητο πήγα στο βουνό και έκλαιγα τρεις ώρες, μπας και ηρεμήσω λίγο. Με κατάθλίψη θα βγει το παιδακι μου. 

[Annitamik]

1 ώρα πρίν, jellyfishch είπε:

Προχθές είχαμε false alarm με συσπάσεις και φοβόμουν γιατί ήμουν ακόμη στην 35η.. Πάμε λοιπόν στην κλινική, μου ανοίγει η μαία και μετά περίμενα 15 λετπά σε έναν διάδρομο χωρίς να ξέρω τι γίνεται αν και ποιος θια έρθει κτλ.Ξαναπαίρνω τηλ, έρχεται τελικά, μου λέει συγνώμη έχω πολλές γυναίκες επάνω, οκ λέω εγώ. Βγάζω τα ρούχα με ξαπλώνει, "δεν μπορώ να βάλω χέρι σε μαχαιρωμένη μήτρα" μου λέει... Πάω για Vbac της λέω εγώ (προφανώς φοβόταν να μετρήσει τράχηλο για να μην προχωρήσει κι άλλο ο τυχόν τοκετός.)Τελικά όλα οκ, παίρνω το γιατρό μου (που ο ίδιος μου πρότεινε να παραμείνω στην πόλη μου, ότι είναι ασφαλής πρακτική, ότι όλη τη δουλειά την κάνει ο γιατρός και όχι το νοσοκομείο), του λέω τι θα γίνει θα με αντιμετωπίζουν σαν ωρολογιακή βόμβα εκεί μέσα εμένα και τη μήτρα μου; Πήγα στο ιατρείο με μέτρησε , ο τράχηλος θεόκλειστος και μακρύς.. Μου λέει έχεις όλες τις καλές πιθανότητες να κάνεις καισαρική. Του λέω άλλο αυτό και άλλο να έρθω και να με βάλεις κατ ευθείαν στο χειρουργείο. Μου λέει όχι βέβαια, αλλά μην τρελαίνεσαι , ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. 

Η μάνα μου εν τω μεταξύ καμένη από θάνατο νεογνού να μου λέει έχεις τα ίδια συμπτώματα που είχα κι εγώ στο πρώτο μου παιδί..

Ρε παιδιά λες και το κάνουν επίτηδες όλοι.. Η ψυχολογία είναι στα τάρταρα, χειρότερα δε γίνεται. Μόνο η πεθερά μου μου λέει όλα καλά θα πάνε ηρέμησε, αλλά εντάξει η ίδια γέννησε πανεύκολα. 

Προχθές πήρα το αυτοκίνητο πήγα στο βουνό και έκλαιγα τρεις ώρες, μπας και ηρεμήσω λίγο. Με κατάθλίψη θα βγει το παιδακι μου. 

Καταλαβαίνω πώς νιώθεις. Θέλει γερό στομάχι για να στηρίξεις την απόφαση σου απέναντι σε σχόλια που σε κάνουν να αμφιβάλλεις για αυτήν. Και ειδικά εδώ το vbac αντιμετωπίζεται σαν bungee jumping χωρίς σκοινί, ενώ στο εξωτερικό φυσιολογική επιλογή.

 

Θα έλεγα να δεις μέσα σου τι σημαίνει για σένα να ξανακάνεις καισαρική. Είναι η επέμβαση που σε φοβίζει ή το ότι ένιωσες αυτά που ένιωσες στην πρώτη επέμβαση ( δε ξέρω τι μπορεί να είναι, εσύ θα απαντήσεις πχ φόβος, ανημπορια, μη σεβασμός, θυμός κτλ, εσύ θα ονομάσεις το συναίσθημα) .Σε μένα ας πούμε μετά από τόσες ώρες, η καισαρική ήταν λύτρωση αλλά έτσι το βίωσα εγώ. Απάντησε μέσα σου σε αυτό και δες αν ισχύει όντως και αν ναι τι μπορεί να γίνει για να αλλάξει. Αν είναι όντως μη εφικτός ο φυσιολογικός τοκετός, πώς θα αισθανθείς καλύτερα σε μια καισαρική. Με τι προϋποθέσεις; Πχ vaginal seeding, καισαρική μετα 39 η εβδομάδα αν γίνεται, το μωρό να θηλάσει αμέσως και όχι να απομακρυνθεί; Ο γιατρός σου σε στηρίζει; Είναι υπέρ του vbac? Καλός γιατρός είναι αυτός που σέβεται τον ασθενή, υπολογίζει τα συναισθήματα , αλλά τον ενημερώνει με ειλικρίνεια για τους οποίους κινδύνους. Αν κρίνει ότι χρειάζεται καισαρική δεν κάνει κάτι άλλο.Με βάση αυτό, σου απάντησα ότι για μένα ήταν θετική εμπειρία η καισαρική. Ο ειλικρινής διάλογος με τη γιατρό με έκανε να νιώσω ότι με σέβεται. Το vbac έχει καλές πιθανότητες να πετύχει πάντως, πάνω από το μισό. Οπότε οι πιθανότητες είναι με το μέρος σου. Αυτό να σκέφτεσαι. Το ότι ο τράχηλος είναι κλειστός, ίσως είναι ακόμα νωρίς, αλλά με σιγουριά θα στο πει αυτός ένας γιατρός. Θέλω να καταλήξω στο ότι αυτή την στιγμή χρειάζεται ηρεμία, ακόμα δεν κρίθηκε τίποτα και είναι πολύ πιθανό να καταφέρεις φυσιολογικό, αλλά πρέπει να δουλέψεις μέσα σου τι σημαίνει για σένα η πιθανότητα να ξανακάνεις καισαρική. Γιατί κάθε τοκετός είναι μια ξεχωριστή εμπειρία και το πώς εξελίσσεται δεν έχει να κάνει μόνο με τις προθέσεις μας. Για αυτό καλό είναι να συμπεριληφθούν και διαφορετικά σενάρια, ώστε ακόμα και στην περίπτωση καισαρικής να γίνει με το καλύτερο δυνατό τρόπο για σένα. Με αγάπη τα λέω όλα αυτά, ελπίζω να μην ακούγονται κάπως και αν ναι συγγνώμη! Το μωρό σου πάντως μια χαρά θα είναι, εγώ είχα όντως αγχώδη διαταραχή με κατάθλιψη και έκλαιγα μέχρι και την τελευταία στιγμή και μου βγήκε μέσα στο χαμόγελο

[Adios amigos]

Σε ευχαριστώ πολύ Αννίτα, για το χρόνο που αφιέρωσες.. ο γιατρός μου είναι νομίζω λογικός και τίμιος, και δεν είναι των άκρων. Δε θα μου μιλήσει με ρομαντικά λογακια , ξέρω ότι φοβάται αλλά ξέρω ότι γνωρίζει τι θελω. Αυτά είναι που με έκαναν να αποφασίσω να συνεχίσω μαζί του. Και αυτά που μου είπε στην αρχή (που ο ίδιος μου πρότεινε, δεν του ζήτησα εγώ να πάμε για vbac) . Εγώ είχα αποφασίσει να πάω Θεσσαλονίκη με έμπειρο στα vbac γιατρό,αλλά ο ίδιος μου είπε "δε θα γίνω πιο πλούσιος ή πιο φτωχός με μια γέννα,  κάτσε να συνεχίσουμε μαζί", χαλαρά .Την τελευταία φορά που πήγα μου είπε για μια που πέθανε από ρήξη μήτρας, μου είπε ότι δεν το βλέπει, έγινε και αυτό το σκηνικό στην κλινική.. δεν ξέρω τι να σκεφτώ. Άμα είναι να κάνω σίγουρα και κατ' ευθειαν καισαρική πάω και στο νοσοκομείο να την κάνω δωρεάν.

Απλά έκανα εικόνα τον εαυτό μου να πονάει και να φοβάται και να έρχονται οι μαίες μέσα στο άγχος πετώντας ατάκες για μαχαιρωμένες μήτρες, θανάτους κτλ. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα τη ζητήσω εγώ η ίδια στο τέλος για να τελειώσει όλο αυτό το παρανοϊκό σκηνικό. Και η μάνα μου που το έχει τόσο παράπονο που δεν ήταν στην πρώτη μου γέννα? Για ποιο λόγο να βρίσκεται εκεί, για να πλάθει καταστροφολογικα σενάρια?

Έχεις απόλυτο δίκιο, θα πρέπει να συμφιλιωθω με την ιδέα της καισαρικής, οι πιθανότητες υπάρχουν. Στην πρώτη καισαρική ένιωσα ότι δεν είχα τον έλεγχο, και στη συνέχεια ανήμπορη. Γιατί με πείραξε τόσο? δεν ξέρω να σου απαντήσω. Ήταν σαν να έμεινε ανολοκλήρωτο κάτι. Είχα δει τόσες φωτογραφίες, με συνέπαιρνε (και ακόμη δηλαδή) όλο αυτό το δράμα και τα συναισθήματα του φυσιολογικού τοκετού. Οι γυναικολόγοι δεν μπορούν να το καταλάβουν αυτό (όχι μόνο αυτός, και άλλοι που έχω μιλήσει). Μου λένε γιατί τόσο πολύ? Μία μέρα είναι, ούτε καν μια μέρα μια ωρίτσα και κάτι. Η μάνα μου συμφωνεί μαζί τους (την αναφέρω γιατί έχει γεννήσει και με τους δύο τρόπους). Για εμένα όμως είναι κάτι σαν ένστικτο, κάτι σαν καθήκον που θα πρέπει να εκπληρώσω. Νιώθω ότι η ίδια μου η φύση με τραβάει προς τα εκεί...δεν ξέρω εάν είμαι brainwashed και παρασυρμένη από όλες αυτές τις ιδανικές φωτογραφίες, η απλά είναι κάτι που βγαίνει από μέσα μου. 

Μου είπε ότι θα με περιμένει έως τις 40 εβδομάδες. Κι εγώ δε θέλω να πάω πάνω από τις 40 γιατί το μωρό είναι μεγάλο. Θέλω να τα χω καλά με τον εαυτό μου ότι έκανα μια τίμια προσπάθεια. Ότι εξάντλησα τα ασφαλή περιθώρια . Ότι ακολούθησα το συμφέρον του παιδιού μου και το δικό μου, και όχι του γιατρού. Αυτή τη στιγμή δεν είμαι καθόλου σίγουρη ότι βαδίζω προς τα εκεί. 

Έτσι μου έρχεται να πάω να γεννήσω μόνη μου σε καμία σπηλιά..

Επεξεργάστηκαν 17 Μαίου,2021 by jellyfishch

[Ilaeira]

1 hour ago, jellyfishch είπε:

Σε ευχαριστώ πολύ Αννίτα, για το χρόνο που αφιέρωσες.. ο γιατρός μου είναι νομίζω λογικός και τίμιος, και δεν είναι των άκρων. Δε θα μου μιλήσει με ρομαντικά λογακια , ξέρω ότι φοβάται αλλά ξέρω ότι γνωρίζει τι θελω. Αυτά είναι που με έκαναν να αποφασίσω να συνεχίσω μαζί του. Και αυτά που μου είπε στην αρχή (που ο ίδιος μου πρότεινε, δεν του ζήτησα εγώ να πάμε για vbac) . Εγώ είχα αποφασίσει να πάω Θεσσαλονίκη με έμπειρο στα vbac γιατρό,αλλά ο ίδιος μου είπε "δε θα γίνω πιο πλούσιος ή πιο φτωχός με μια γέννα,  κάτσε να συνεχίσουμε μαζί", χαλαρά .Την τελευταία φορά που πήγα μου είπε για μια που πέθανε από ρήξη μήτρας, μου είπε ότι δεν το βλέπει, έγινε και αυτό το σκηνικό στην κλινική.. δεν ξέρω τι να σκεφτώ. Άμα είναι να κάνω σίγουρα και κατ' ευθειαν καισαρική πάω και στο νοσοκομείο να την κάνω δωρεάν.

Απλά έκανα εικόνα τον εαυτό μου να πονάει και να φοβάται και να έρχονται οι μαίες μέσα στο άγχος πετώντας ατάκες για μαχαιρωμένες μήτρες, θανάτους κτλ. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα τη ζητήσω εγώ η ίδια στο τέλος για να τελειώσει όλο αυτό το παρανοϊκό σκηνικό. Και η μάνα μου που το έχει τόσο παράπονο που δεν ήταν στην πρώτη μου γέννα? Για ποιο λόγο να βρίσκεται εκεί, για να πλάθει καταστροφολογικα σενάρια?

Έχεις απόλυτο δίκιο, θα πρέπει να συμφιλιωθω με την ιδέα της καισαρικής, οι πιθανότητες υπάρχουν. Στην πρώτη καισαρική ένιωσα ότι δεν είχα τον έλεγχο, και στη συνέχεια ανήμπορη. Γιατί με πείραξε τόσο? δεν ξέρω να σου απαντήσω. Ήταν σαν να έμεινε ανολοκλήρωτο κάτι. Είχα δει τόσες φωτογραφίες, με συνέπαιρνε (και ακόμη δηλαδή) όλο αυτό το δράμα και τα συναισθήματα του φυσιολογικού τοκετού. Οι γυναικολόγοι δεν μπορούν να το καταλάβουν αυτό (όχι μόνο αυτός, και άλλοι που έχω μιλήσει). Μου λένε γιατί τόσο πολύ? Μία μέρα είναι, ούτε καν μια μέρα μια ωρίτσα και κάτι. Η μάνα μου συμφωνεί μαζί τους (την αναφέρω γιατί έχει γεννήσει και με τους δύο τρόπους). Για εμένα όμως είναι κάτι σαν ένστικτο, κάτι σαν καθήκον που θα πρέπει να εκπληρώσω. Νιώθω ότι η ίδια μου η φύση με τραβάει προς τα εκεί...δεν ξέρω εάν είμαι brainwashed και παρασυρμένη από όλες αυτές τις ιδανικές φωτογραφίες, η απλά είναι κάτι που βγαίνει από μέσα μου. 

Μου είπε ότι θα με περιμένει έως τις 40 εβδομάδες. Κι εγώ δε θέλω να πάω πάνω από τις 40 γιατί το μωρό είναι μεγάλο. Θέλω να τα χω καλά με τον εαυτό μου ότι έκανα μια τίμια προσπάθεια. Ότι εξάντλησα τα ασφαλή περιθώρια . Ότι ακολούθησα το συμφέρον του παιδιού μου και το δικό μου, και όχι του γιατρού. Αυτή τη στιγμή δεν είμαι καθόλου σίγουρη ότι βαδίζω προς τα εκεί. 

Έτσι μου έρχεται να πάω να γεννήσω μόνη μου σε καμία σπηλιά..

 

Σε παρακαλώ, μην λες τέτοια πράγματα. 

 

Κι εμένα με πείραξε η καισαρική. Ένιωθα θυμό με τον γιατρό που με τρομοκράτησε, μ' εμένα που δεν επέμεινα περισσότερο, με το νοσοκομείο που έχει οργανώσει τις διαδικασίες με βασικό γνώμονα τη δική τους ευκολία. Είχα διαβάσει κάπου ότι αυτός ο θυμός κρατάει έναν χρόνο. Δεν ξέρω αν ήταν τυχαίο, αλλά τόσο μου πήρε να το ξεπεράσω. Τώρα πια δεν με πειράζει. 

 

Μπορείς να εξασφαλίσεις ότι δεν θα έχεις να αντιμετωπίσεις αυτή τη μαιευτική βία στη γέννα; Ο γιατρός σου έχει δική του μαία; Μπορείς να του μιλήσεις και να του πεις ότι επειδή είσαι σε ευαίσθητη κατάσταση, είναι σημαντικό για εσένα να γεννήσεις με ηρεμία και υποστήριξη; 

 

Είναι σημαντικό ότι εμπιστεύεσαι τον γιατρό σου. Είναι επίσης καλό ότι έχεις αρχίσει να συμφιλιώνεσαι με την ιδέα της καισαρικής. Καταλαβαίνω απόλυτα πώς νιώθεις, επειδή κι εγώ έτσι ένιωθα. Το ήθελα πολύ και ζήλευα τις φίλες μου που είχαν ζήσει τους πόνους της γέννας. Να θυμάσαι όμως ότι ο βασικός στόχος είναι να είστε καλά κι εσύ και το μωρό. Αν εμπιστεύεσαι τον γιατρό σου ότι θα κάνει ό,τι είναι δυνατό για να έχεις τη γέννα που επιθυμείς, μπορείς να προχωρήσεις ξέροντας ότι έκανες ό,τι περνούσε απ' το χέρι σου. 

 

Σου εύχομαι να πάνε όλα καλά και να γεννήσεις ένα γερό μωράκι ακριβώς όπως το θέλεις.

[Sentir...natureza]

5 ώρες πρίν, jellyfishch είπε:

Σε ευχαριστώ πολύ Αννίτα, για το χρόνο που αφιέρωσες.. ο γιατρός μου είναι νομίζω λογικός και τίμιος, και δεν είναι των άκρων. Δε θα μου μιλήσει με ρομαντικά λογακια , ξέρω ότι φοβάται αλλά ξέρω ότι γνωρίζει τι θελω. Αυτά είναι που με έκαναν να αποφασίσω να συνεχίσω μαζί του. Και αυτά που μου είπε στην αρχή (που ο ίδιος μου πρότεινε, δεν του ζήτησα εγώ να πάμε για vbac) . Εγώ είχα αποφασίσει να πάω Θεσσαλονίκη με έμπειρο στα vbac γιατρό,αλλά ο ίδιος μου είπε "δε θα γίνω πιο πλούσιος ή πιο φτωχός με μια γέννα,  κάτσε να συνεχίσουμε μαζί", χαλαρά .Την τελευταία φορά που πήγα μου είπε για μια που πέθανε από ρήξη μήτρας, μου είπε ότι δεν το βλέπει, έγινε και αυτό το σκηνικό στην κλινική.. δεν ξέρω τι να σκεφτώ. Άμα είναι να κάνω σίγουρα και κατ' ευθειαν καισαρική πάω και στο νοσοκομείο να την κάνω δωρεάν.

Απλά έκανα εικόνα τον εαυτό μου να πονάει και να φοβάται και να έρχονται οι μαίες μέσα στο άγχος πετώντας ατάκες για μαχαιρωμένες μήτρες, θανάτους κτλ. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα τη ζητήσω εγώ η ίδια στο τέλος για να τελειώσει όλο αυτό το παρανοϊκό σκηνικό. Και η μάνα μου που το έχει τόσο παράπονο που δεν ήταν στην πρώτη μου γέννα? Για ποιο λόγο να βρίσκεται εκεί, για να πλάθει καταστροφολογικα σενάρια?

Έχεις απόλυτο δίκιο, θα πρέπει να συμφιλιωθω με την ιδέα της καισαρικής, οι πιθανότητες υπάρχουν. Στην πρώτη καισαρική ένιωσα ότι δεν είχα τον έλεγχο, και στη συνέχεια ανήμπορη. Γιατί με πείραξε τόσο? δεν ξέρω να σου απαντήσω. Ήταν σαν να έμεινε ανολοκλήρωτο κάτι. Είχα δει τόσες φωτογραφίες, με συνέπαιρνε (και ακόμη δηλαδή) όλο αυτό το δράμα και τα συναισθήματα του φυσιολογικού τοκετού. Οι γυναικολόγοι δεν μπορούν να το καταλάβουν αυτό (όχι μόνο αυτός, και άλλοι που έχω μιλήσει). Μου λένε γιατί τόσο πολύ? Μία μέρα είναι, ούτε καν μια μέρα μια ωρίτσα και κάτι. Η μάνα μου συμφωνεί μαζί τους (την αναφέρω γιατί έχει γεννήσει και με τους δύο τρόπους). Για εμένα όμως είναι κάτι σαν ένστικτο, κάτι σαν καθήκον που θα πρέπει να εκπληρώσω. Νιώθω ότι η ίδια μου η φύση με τραβάει προς τα εκεί...δεν ξέρω εάν είμαι brainwashed και παρασυρμένη από όλες αυτές τις ιδανικές φωτογραφίες, η απλά είναι κάτι που βγαίνει από μέσα μου. 

Μου είπε ότι θα με περιμένει έως τις 40 εβδομάδες. Κι εγώ δε θέλω να πάω πάνω από τις 40 γιατί το μωρό είναι μεγάλο. Θέλω να τα χω καλά με τον εαυτό μου ότι έκανα μια τίμια προσπάθεια. Ότι εξάντλησα τα ασφαλή περιθώρια . Ότι ακολούθησα το συμφέρον του παιδιού μου και το δικό μου, και όχι του γιατρού. Αυτή τη στιγμή δεν είμαι καθόλου σίγουρη ότι βαδίζω προς τα εκεί. 

Έτσι μου έρχεται να πάω να γεννήσω μόνη μου σε καμία σπηλιά..

Ειναι πολυ αδικο να ακους τετοιες ατακες που σιγουρα δεν βοηθανε στην ψυχολογια σου και στο θαρρος σου να δεχθεις ο,τι ερθει τελικα. Δεν θεωρω οτι ειναι παραλογα αυτα που γραφεις, κι εγω ετσι θα ενιωθα αν εκ των υστερων καταλαβαινα οτι μπορει η πρωτη καισαρικη να ηταν αναιτια. Και σιγουρα δεν εισαι η μονη που νιωθει ετσι. Ακουσε το ενστικτο σου, δωσε βαση στη διαισθηση σου και ετσι θα νιωθεις πιο σιγουρη οτι εκανες αυτο που ηθελες και κρατησες ολες τις ελπιδες μεχρι το τελος. Προσωπικα, αυτο το false alarm και ο,τι εγινε μετα θα το εβλεπα σαν σημαδι, σαν μηνυμα οτι πρεπει να αλλαξω τις καταστασεις. Δεν λεω να το δεις ετσι αλλα εγω δινω σημασια και τα βλεπω λιγο "μεταφυσικα" καποια πραγματα. Αυτο που εγραψες 

Παράθεση

Ότι ακολούθησα το συμφέρον του παιδιού μου και το δικό μου, και όχι του γιατρού. Αυτή τη στιγμή δεν είμαι καθόλου σίγουρη ότι βαδίζω προς τα εκεί. 

Γιατι δεν αλλαζεις γιατρο; Ισως θα νιωθεις κι εσυ πιο σιγουρη; Ακομη κι αν ξαναγινει καισαρικη; Μην νιωθεις οτι επειδη επελεξες τον γιατρο σου, δεν μπορεις να κανεις μια αλλη επιλογη στην πορεια. Εχεις ακομη τον χρονο να κανεις μια επιλογη που θα σου δωσει περισσοτερη σιγουρια. Ειναι ο τοκετος σου, ειναι το μωρακι σου και η διαμορφωση της ψυχολογιας μας και τωρα αλλα και μετα τον τοκετο καθοριζονται απο τις συνθηκες που διαλεγουμε να δημιουργησουμε (ή εστω να προσπαθησουμε). Στην πολη που ειμαστε δεν υπαρχουν γιατροι εμπειροι στο vbac, ειναι περισσοτερο τρομοκρατημενοι, εξου και το να καθεται να σου λεει για θανατους. Σκεψου παλι το ενδεχομενο να πας στη Θεσσαλονικη, εχεις περιθωριο και πιστευω οτι θα νιωθεις κι εσυ καλυτερα σε πιο εμπειρα χερια, που εχουν κανει εκατονταδες vbac, γνωριζουν ακριβως τις πιθανοτητες να παει κατι στραβα και δεν τρομοκρατουν τις εγκυους παιρνοντας τους καθε σταγονα θελησης για ενα ποσοστο λιγοτερο του 1%. Ασε που η μαιευτικη ομαδα αν υπαρχει -τουλαχιστον του Παπανικολαου που γνωριζω- ειναι υπεροχες κοπελες, που κατανοουν, ενδυναμωνουν και νιωθεις οτι σε αγκαλιαζουν, οποτε οι πιθανοτητες για μαιευτικη βια ειναι μηδαμινες.

 

Επισης, ξερω οτι ειναι δυσκολο αλλα προσπαθησε να μην ακους τα αρνητικα σχολια και τις ανησυχιες του περιβαλλοντος σου. Για την ακριβεια, ενα υποστηρικτικο περιβαλλον παιζει πολυ μεγαλο ρολο στην επιτυχια του vbac. Κρατα μονο αυτους που πιστευουν στην επιλογη σου να προσπαθησεις, ακομη κι αν τελικα γινει παλι καισαρικη, γιατι οι ιδιοι ειναι που θα σε ανεβασουν αν δεν πετυχει η προσπαθεια για φυσιολογικο.

[Annitamik]

5 ώρες πρίν, jellyfishch είπε:

Σε ευχαριστώ πολύ Αννίτα, για το χρόνο που αφιέρωσες.. ο γιατρός μου είναι νομίζω λογικός και τίμιος, και δεν είναι των άκρων. Δε θα μου μιλήσει με ρομαντικά λογακια , ξέρω ότι φοβάται αλλά ξέρω ότι γνωρίζει τι θελω. Αυτά είναι που με έκαναν να αποφασίσω να συνεχίσω μαζί του. Και αυτά που μου είπε στην αρχή (που ο ίδιος μου πρότεινε, δεν του ζήτησα εγώ να πάμε για vbac) . Εγώ είχα αποφασίσει να πάω Θεσσαλονίκη με έμπειρο στα vbac γιατρό,αλλά ο ίδιος μου είπε "δε θα γίνω πιο πλούσιος ή πιο φτωχός με μια γέννα,  κάτσε να συνεχίσουμε μαζί", χαλαρά .Την τελευταία φορά που πήγα μου είπε για μια που πέθανε από ρήξη μήτρας, μου είπε ότι δεν το βλέπει, έγινε και αυτό το σκηνικό στην κλινική.. δεν ξέρω τι να σκεφτώ. Άμα είναι να κάνω σίγουρα και κατ' ευθειαν καισαρική πάω και στο νοσοκομείο να την κάνω δωρεάν.

Απλά έκανα εικόνα τον εαυτό μου να πονάει και να φοβάται και να έρχονται οι μαίες μέσα στο άγχος πετώντας ατάκες για μαχαιρωμένες μήτρες, θανάτους κτλ. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα τη ζητήσω εγώ η ίδια στο τέλος για να τελειώσει όλο αυτό το παρανοϊκό σκηνικό. Και η μάνα μου που το έχει τόσο παράπονο που δεν ήταν στην πρώτη μου γέννα? Για ποιο λόγο να βρίσκεται εκεί, για να πλάθει καταστροφολογικα σενάρια?

Έχεις απόλυτο δίκιο, θα πρέπει να συμφιλιωθω με την ιδέα της καισαρικής, οι πιθανότητες υπάρχουν. Στην πρώτη καισαρική ένιωσα ότι δεν είχα τον έλεγχο, και στη συνέχεια ανήμπορη. Γιατί με πείραξε τόσο? δεν ξέρω να σου απαντήσω. Ήταν σαν να έμεινε ανολοκλήρωτο κάτι. Είχα δει τόσες φωτογραφίες, με συνέπαιρνε (και ακόμη δηλαδή) όλο αυτό το δράμα και τα συναισθήματα του φυσιολογικού τοκετού. Οι γυναικολόγοι δεν μπορούν να το καταλάβουν αυτό (όχι μόνο αυτός, και άλλοι που έχω μιλήσει). Μου λένε γιατί τόσο πολύ? Μία μέρα είναι, ούτε καν μια μέρα μια ωρίτσα και κάτι. Η μάνα μου συμφωνεί μαζί τους (την αναφέρω γιατί έχει γεννήσει και με τους δύο τρόπους). Για εμένα όμως είναι κάτι σαν ένστικτο, κάτι σαν καθήκον που θα πρέπει να εκπληρώσω. Νιώθω ότι η ίδια μου η φύση με τραβάει προς τα εκεί...δεν ξέρω εάν είμαι brainwashed και παρασυρμένη από όλες αυτές τις ιδανικές φωτογραφίες, η απλά είναι κάτι που βγαίνει από μέσα μου. 

Μου είπε ότι θα με περιμένει έως τις 40 εβδομάδες. Κι εγώ δε θέλω να πάω πάνω από τις 40 γιατί το μωρό είναι μεγάλο. Θέλω να τα χω καλά με τον εαυτό μου ότι έκανα μια τίμια προσπάθεια. Ότι εξάντλησα τα ασφαλή περιθώρια . Ότι ακολούθησα το συμφέρον του παιδιού μου και το δικό μου, και όχι του γιατρού. Αυτή τη στιγμή δεν είμαι καθόλου σίγουρη ότι βαδίζω προς τα εκεί. 

Έτσι μου έρχεται να πάω να γεννήσω μόνη μου σε καμία σπηλιά..

Να πω την αλήθεια , αν και είναι πολύ λεπτό , προσωπικό και ευαίσθητο το ζήτημα συμφωνώ με τη @Sentir...natureza . Έχω γράψει ότι προτιμώ την καισαρική, ωστόσο πες ότι κάποια στιγμή το έπαιρνα απόφαση να αποτολμησω το φυσιολογικό τοκετό. Αν άκουγα για τη μια που πέθανε από ρήξη μήτρας από το γιατρό μου ( όχι από την τυχαία θεία, γειτόνισσα, μακρινή ξαδέρφη αλλά από τον γιατρό) θα τρόμαζα. Προσωπική άποψη αυτό, χωρίς να θέλω να σε επηρεάσω ή να σε τσιγκλισω. Θα ζητούσα να είναι ειλικρινής μαζί μου, γιατί και αυτός μπορεί να φοβάται για αυτό να σου λέει τέτοιες ατάκες. Δε ξέρω, δεν μου ακούγεται πολύ ενθαρρυντικό. Εσύ έχεις καθαρή εικόνα για τον γιατρό σου, εσύ γνωρίζεις καλύτερα. Πάντως έτσι όπως το μεταφέρεις έχει διαφορά να σου πει για τη μια που πέθανε και διαφορά να σου πει ότι για την περίπτωση σου προτιμώ την καισαρική για τον Χ λόγο γιατί αυξάνεται ο τάδε κίνδυνος. Πάντως επειδή έχω πιεστεί πολύ και από συμπεριφορά γιατρού στην εγκυμοσύνη για άλλο θέμα , θ πω γενικά πως δεν είναι κακό να πάρεις μια δεύτερη γνώμη. Όχι για κάποιο άλλο λόγο, αλλά συγκεκριμένα για την συγκεκριμένη ατάκα, γιατί όπως τη μετεφερες εδώ ακούγεται και ο ίδιος ότι δεν πιστεύει πολύ στο vbac. Βασικά θα έκανα και κουβέντα μαζί του για το τι ακριβώς έχει στο μυαλό του

 

 

[Adios amigos]

Συμφωνώ μαζί σας αλλά δυστυχώς όλα αυτά τα σκηνικά έγιναν λίγες μέρες αφότου πλήρωσα την κλινική. Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι να πάρω μερικά τηλ εάν μπορεί να έρθει κάποιος γιατρός από Θεσσαλονίκη εδώ. 

Απλά δεν μπορώ να καταλάβω τη στάση του γιατρού μου, στην αρχή ήταν τελείως cool και τώρα να μου λέει όλα αυτά..αφού όπως είπε δε θα γίνει πιο πλούσιος με μια γέννα..

.με επρηξε το περιβάλλον μου  για να μην ταξιδεύω σε τοκετό.. επίσης έμεινα έγκυος με τον συγκεκριμένο. Οκ είναι καλός γιατρός. Την ξαδέρφη μου την περίμενε δύο μέρες με σπασμένα νερά για να γεννήσει με φτ. Αλλά τώρα  στο τέλος νομίζω ότι δεν έκανα καλά που άλλαξα γνώμη τελικα

 

 

Επεξεργάστηκαν 17 Μαίου,2021 by jellyfishch

[Sentir...natureza]

1 ώρα πρίν, jellyfishch είπε:

Συμφωνώ μαζί σας αλλά δυστυχώς όλα αυτά τα σκηνικά έγιναν λίγες μέρες αφότου πλήρωσα την κλινική. Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι να πάρω μερικά τηλ εάν μπορεί να έρθει κάποιος γιατρός από Θεσσαλονίκη εδώ. 

Απλά δεν μπορώ να καταλάβω τη στάση του γιατρού μου, στην αρχή ήταν τελείως cool και τώρα να μου λέει όλα αυτά..αφού όπως είπε δε θα γίνει πιο πλούσιος με μια γέννα..

.με επρηξε το περιβάλλον μου  για να μην ταξιδεύω σε τοκετό.. επίσης έμεινα έγκυος με τον συγκεκριμένο. Οκ είναι καλός γιατρός. Την ξαδέρφη μου την περίμενε δύο μέρες με σπασμένα νερά για να γεννήσει με φτ. Αλλά τώρα  στο τέλος νομίζω ότι δεν έκανα καλά που άλλαξα γνώμη τελικα

 

 

Προπληρωσες την κλινικη; Κι αυτό τι σημαινει;Οτι έκλεισες συμβόλαιο και δεν μπορείς να αλλάξεις γνωμη;Δεν τα λέω ειρωνικα,από περιέργεια ρωτάω γιατί είναι λίγο απρόβλεπτες οι καταστάσεις ενός τοκετου,δεν μπορείς να ξέρεις από πριν τι θα γίνει. Δες το αν μπορει να έρθει κάποιος απο Θεσσαλονίκη αλλά λίγο δύσκολο μου φαίνεται γιατί μπορει να έχει κι άλλον τοκετό και να κανονίσει τις επιτοκους στην ίδια κλινική.

Στην αρχή μπορει να ήταν πιο χαλαρός ισως γιατί πιστευε οτι μπορει και να αλλάξεις γνωμη;και τώρα που πλησιάζει ο καιρός στα γυρναει;Πάντως,είναι άλλο να κάθεται με επιστημονικά στοιχεία να σου πει τις πιθανότητες κάθε περιπτωσης,χωρίς να σου δημιουργεί πλασματικες προσδοκίες αλλά ούτε και να σε ρίχνει και άλλο να σου λεει το χειρότερο σενάριο και με "μπακαλιστικο"τροπο.Αυτη η συζήτηση μπορει να κρατήσει τουλάχιστον μια ώρα για κάποιον γιατρο που έχει μελετήσει το θεμα και θέλει να ενημερώσει πλήρως την έγκυο,αλλά και να απαντησει σε κάθε της απορία.Με ποσοστά και έρευνες,όχι με κάτι έγινε μια φορά σε κάποια.Διπλοσκεψου το.Θα το ξαναπω,γιατρούς που να είναι έμπειροι στο vbac στη πόλη μας δεν έχουμε.Τα έχω συζητήσει πολλάκις με συνειδητοποιημενες μαιες της περιοχής. Επισης, το "ταξίδι" είναι μια με μιαμιση ωρα,όλα καλά θα πάνε.Ασε τι λένε οι άλλοι.Ξερω οτι εισαι σε μια ευάλωτη στιγμή της ζωής σου αλλά κοίτα λίγο μπροστά.Πως θα νιώσεις αν μείνεις πάλι με την αμφιβολια;Γιατι να έχεις ένα ακόμη τραύμα να θεραπευσεις; ΤΩΡΑ μπορείς να ελέγξεις τις καταστάσεις!Έχεις την ευκαιρία να το κανεις!Αλλαξες γνωμη αλλά αυτο δεν σημαινει οτι δεν μπορεις να ξαναλλαξεις! Εγώ θα ζητούσα πίσω τα λεφτά από την κλινική,δεν βρίσκω λόγο να μην γίνεται.Εφοσον δεν χρησιμοποιησες τις υπηρεσίες τους γιατί να το αρνηθουνε; Αν το πάρεις απόφαση τίποτα δεν σε σταματάει,αρκεί να το πάρεις αποφαση  Συγνώμη αν ακούγομαι κάπως αποτομη απλά μου φαίνεται ότι θέλεις να αλλάξεις την κατάσταση και κάπου χρειάζεσαι λίγο ενθάρρυνση (μπορει να κάνω και λαθος).Όλα είναι στο χέρι μας,εμείς κανουμε τις επιλογες.Εύχομαι να μπορέσεις να δεις ξεκάθαρα τι είναι καλύτερο για σένα και να κάνεις επιλογές που δεν θα μετανιώσεις

[maripoz]

1 hour ago, jellyfishch said:

Συμφωνώ μαζί σας αλλά δυστυχώς όλα αυτά τα σκηνικά έγιναν λίγες μέρες αφότου πλήρωσα την κλινική. Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι να πάρω μερικά τηλ εάν μπορεί να έρθει κάποιος γιατρός από Θεσσαλονίκη εδώ. 

Απλά δεν μπορώ να καταλάβω τη στάση του γιατρού μου, στην αρχή ήταν τελείως cool και τώρα να μου λέει όλα αυτά..αφού όπως είπε δε θα γίνει πιο πλούσιος με μια γέννα..

.με επρηξε το περιβάλλον μου  για να μην ταξιδεύω σε τοκετό.. επίσης έμεινα έγκυος με τον συγκεκριμένο. Οκ είναι καλός γιατρός. Την ξαδέρφη μου την περίμενε δύο μέρες με σπασμένα νερά για να γεννήσει με φτ. Αλλά τώρα  στο τέλος νομίζω ότι δεν έκανα καλά που άλλαξα γνώμη τελικα

 

 

Σου ζήτησαν λεφτά τόσο νωρίς? Πρώτη φορά το ακούω αυτό. Το γεγονός ότι την περίμενε δύο μέρες είναι πολύ θετικό κανείς δεν το κάνει αυτό. Ειναι υπέρ του φτ όπως φαίνεται αλλά μάλλον δεν έχει εμπειρία από vbac δυστυχώς και φοβάται. Συμφωνώ με την @Sentir...natureza είναι τώρα ή ποτέ. Μάλλον πρέπει να αλλάξεις γιατρό και να δώσεις στον εαυτό σου την ευκαιρία να το προσπαθήσει τουλάχιστον 

[Adios amigos]

7 ώρες πρίν, maripoz είπε:

Σου ζήτησαν λεφτά τόσο νωρίς? Πρώτη φορά το ακούω αυτό. Το γεγονός ότι την περίμενε δύο μέρες είναι πολύ θετικό κανείς δεν το κάνει αυτό. Ειναι υπέρ του φτ όπως φαίνεται αλλά μάλλον δεν έχει εμπειρία από vbac δυστυχώς και φοβάται. Συμφωνώ με την @Sentir...natureza είναι τώρα ή ποτέ. Μάλλον πρέπει να αλλάξεις γιατρό και να δώσεις στον εαυτό σου την ευκαιρία να το προσπαθήσει τουλάχιστον 

Ήταν δική μου πρωτοβουλία, πήρα το επίδομα κύησης και ήθελα να φεύγουν ένα ένα τα έξοδα. Θα κανω κάποια τηλ σήμερα. Ίσως ξαναμιλήσω μαζί του (αν και δε νομίζω να αλλάξει κάτι), θα πάρω και στην κλινική (θα με πρήξουν....). Ίσως να μιλήσω και με κάποιες μαίες @stentir αν έχεις χρόνο μπορείς να μου στείλεις τηλέφωνα, εάν έχεις?. Τη γνώμη την άλλαξα μόλις γέννησε η ξαδέρφη μου πριν ένα μήνα, είπα οκ αυτός το παλεύει. Δύσκολο μου φαίνεται να πάρω πίσω χρήματα αλλά θα δοκιμάσω.

 

Επεξεργάστηκαν 18 Μαίου,2021 by jellyfishch

[Sentir...natureza]

1 ώρα πρίν, jellyfishch είπε:

Ήταν δική μου πρωτοβουλία, πήρα το επίδομα κύησης και ήθελα να φεύγουν ένα ένα τα έξοδα. Θα κανω κάποια τηλ σήμερα. Ίσως ξαναμιλήσω μαζί του (αν και δε νομίζω να αλλάξει κάτι), θα πάρω και στην κλινική (θα με πρήξουν....). Ίσως να μιλήσω και με κάποιες μαίες @stentir αν έχεις χρόνο μπορείς να μου στείλεις τηλέφωνα, εάν έχεις?. Τη γνώμη την άλλαξα μόλις γέννησε η ξαδέρφη μου πριν ένα μήνα, είπα οκ αυτός το παλεύει. Δύσκολο μου φαίνεται να πάρω πίσω χρήματα αλλά θα δοκιμάσω.

 

Δεν πειραζει, κανε μια προσπαθεια. Ο γιατρος μπορει να ειναι υπερ του φυσιολογικου -εξαλλου το να περιμενουν 2 μερες απο το σπασιμο των νερων ειναι κατι που γινεται φυσιολογικα (ακομη κι αν στην Ελλαδα δεν το κανουν ολοι ακομη) και η γιατρος μου το κανει αλλα το να υποστηριξει vbac ειναι τελειως διαφορετικο, δεν φτανει να εισαι υπερ του φυσιολογικου, χρειαζεται να εχεις γνωσεις και εμπειρια. Θα σου στειλω τα τηλεφωνα.

[λουκουμαδάκι]

23 ώρες πρίν, jellyfishch είπε:

Προχθές είχαμε false alarm με συσπάσεις και φοβόμουν γιατί ήμουν ακόμη στην 35η.. Πάμε λοιπόν στην κλινική, μου ανοίγει η μαία και μετά περίμενα 15 λετπά σε έναν διάδρομο χωρίς να ξέρω τι γίνεται αν και ποιος θια έρθει κτλ.Ξαναπαίρνω τηλ, έρχεται τελικά, μου λέει συγνώμη έχω πολλές γυναίκες επάνω, οκ λέω εγώ. Βγάζω τα ρούχα με ξαπλώνει, "δεν μπορώ να βάλω χέρι σε μαχαιρωμένη μήτρα" μου λέει... Πάω για Vbac της λέω εγώ (προφανώς φοβόταν να μετρήσει τράχηλο για να μην προχωρήσει κι άλλο ο τυχόν τοκετός.)Τελικά όλα οκ, παίρνω το γιατρό μου (που ο ίδιος μου πρότεινε να παραμείνω στην πόλη μου, ότι είναι ασφαλής πρακτική, ότι όλη τη δουλειά την κάνει ο γιατρός και όχι το νοσοκομείο), του λέω τι θα γίνει θα με αντιμετωπίζουν σαν ωρολογιακή βόμβα εκεί μέσα εμένα και τη μήτρα μου; Πήγα στο ιατρείο με μέτρησε , ο τράχηλος θεόκλειστος και μακρύς.. Μου λέει έχεις όλες τις καλές πιθανότητες να κάνεις καισαρική. Του λέω άλλο αυτό και άλλο να έρθω και να με βάλεις κατ ευθείαν στο χειρουργείο. Μου λέει όχι βέβαια, αλλά μην τρελαίνεσαι , ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. 

Η μάνα μου εν τω μεταξύ καμένη από θάνατο νεογνού να μου λέει έχεις τα ίδια συμπτώματα που είχα κι εγώ στο πρώτο μου παιδί..

Ρε παιδιά λες και το κάνουν επίτηδες όλοι.. Η ψυχολογία είναι στα τάρταρα, χειρότερα δε γίνεται. Μόνο η πεθερά μου μου λέει όλα καλά θα πάνε ηρέμησε, αλλά εντάξει η ίδια γέννησε πανεύκολα. 

Προχθές πήρα το αυτοκίνητο πήγα στο βουνό και έκλαιγα τρεις ώρες, μπας και ηρεμήσω λίγο. Με κατάθλίψη θα βγει το παιδακι μου. 

Πολύ λυπάμαι που έχεις φτάσει σχεδόν στο τέλος και κανένας δεν φαίνεται να σε ακούει. Το να σε καταλαβαίνει άστο, αλλά το να σε ακούει έστω; 35η εβδομάδα το πιο πιθανό είναι ο τράχηλος να είναι κλειστός και το σχόλιο να είναι "έχουμε έξι εβδομάδες μπροστά μας δεν υπάρχει λόγος να είναι ανοιχτός" όχι "α! να μια ένδειξη καισαρικής". Οι υπόλοιποι με την καταστροφολογία και το θανατικό τι φάση; Προβάλουν πάνω σου τις δικές τους φοβίες και βιώματα αλλά εσύ δεν είσαι αυτοί και η δική σου εγκυμοσύνη δεν έχει καμία σχέση με εγκυμοσύνες 40 χρόνια πριν ή εντελώς ατυχή γεγονότα που συνέβησαν ακόμα και πρόσφατα. Ο γιατρός σου έχει κάνει ποτέ vback; Δεν είδα το έγραψες κάπου; Δεν γίνεται πλούσιος με μια γέννα λέει άρα γιατί δεν σε άφησε να πας σε γιατρό που είναι κοντά σου και έχει κάνει πόσα και πόσα vback έστω για δεύτερη γνώμη να μάθεις αν είσαι κατάλληλη υποψήφια αφού αυτό επιθυμούσες; Για το μαχαιρωμένη δεν θέλω να το σχολιάσω καν θα βγάλω πολλή χολή. Ποτέ δεν είναι αργά να πάρεις δεύτερη γνώμη και ειδικά από κάποιον που έχει πείρα. Εγώ θα πήγαινα. Μιαμιση ώρα απόσταση είναι αστείο να το συζητάμε αν είναι ταξίδι ταλαιπωρίας. "Ταλαιπωρούνται" οι γύρω σου που δεν σκέφτεσαι και δεν κάνεις αυτά που σου λένε και "αναστατώνονται" και δεν ακούν γιατί δεν θέλουν να χαλάσουν τη ζαχαρένια τους. Εσύ γεννάς όμως. Εσύ τραβάς το ζόρι. Εσύ ακόμα δεν έχεις ξεπεράσει την πρώτη γέννα. Εσύ το ζεις όλο αυτό. Η ταλαιπωρία είναι ΟΛΗ δική σου και κανενός άλλου.-