Κορωνοιός και προληπτικά μέτρα

[mama16]

Just now, little lamb είπε:

Νιώθετε τόση κλεισούρα και κουραση επειδή όπως φαίνεται όντως προσέχετε (και καλά κάνετε). Οι περισσότεροι όμως όλο με φίλους είναι (και σε σπίτια). Τα βλέπω που τα ποσταρουν στο fb. Τι κλεισούρα να νιώσουν; Η μόνη διαφορά για τους περισσότερους είναι τα ταξίδια και το ότι είναι κλειστές οι καφετέριες, τα σινεμά κλπ. Αλλά ως γνωστόν αν η βόλτα είναι ξεροσφυρι χωρις ούτε έναν καφέ δεν θεωρείται ευχάριστη.

Αυτό είναι που κάνουν κ σκέφτομαι πολλές φορές "άι στο καλό" δλδ εγώ γιατί να προσέχω τόσο, να μην βλέπω φίλους κλπ κ όλοι γύρω μου συνεχίζουν μια χαρά την ζωή τους κ κρατάει τόσο το lock down γιατί οι περισσότεροι δεν προσέχουν... Κ στο τέλος οι τόσο καταπιεσμένοι θα αρχίσουν κ τα ψυχοφαρμακα!

[diane2020]

Just now, little lamb είπε:

Νιώθετε τόση κλεισούρα και κουραση επειδή όπως φαίνεται όντως προσέχετε (και καλά κάνετε). Οι περισσότεροι όμως όλο με φίλους είναι (και σε σπίτια). Τα βλέπω που τα ποσταρουν στο fb. Τι κλεισούρα να νιώσουν; Η μόνη διαφορά για τους περισσότερους είναι τα ταξίδια και το ότι είναι κλειστές οι καφετέριες, τα σινεμά κλπ. Αλλά ως γνωστόν αν η βόλτα είναι ξεροσφυρι χωρις ούτε έναν καφέ δεν θεωρείται ευχάριστη.

Εγω δεν προσεχω έτσι οπως νοείται γενικώς έχω εκφράσει την άποψη μου περι του θέματος.. Προσεχω οπως θα προσεχα με οποιαδηπιτε ίωση,χερια κλπ. Αλλά ειμαι στη κατηγορία που σέβομαι τους άλλους που φοβουνται οπότε με παίρνει κι εμένα η μπάλα...

[ΑΡΓΚ]

Just now, little lamb είπε:

Νιώθετε τόση κλεισούρα και κουραση επειδή όπως φαίνεται όντως προσέχετε (και καλά κάνετε). Οι περισσότεροι όμως όλο με φίλους είναι (και σε σπίτια). Τα βλέπω που τα ποσταρουν στο fb. Τι κλεισούρα να νιώσουν; Η μόνη διαφορά για τους περισσότερους είναι τα ταξίδια και το ότι είναι κλειστές οι καφετέριες, τα σινεμά κλπ. Αλλά ως γνωστόν αν η βόλτα είναι ξεροσφυρι χωρις ούτε έναν καφέ δεν θεωρείται ευχάριστη.

 

Αν ήταν για μια και δυο εβδομάδες όχι. Αλλά κι εγώ που πάω κάθε ΣΚ με 2 γειτόνισσες για περπάτημα, και από αυτή την άποψη δεν έχω κλειστεί μέσα, πόσες φορές πια να περπατήσουμε τις ίδιες διαδρομές; Κανονικά θα πηγαίναμε και καμιά βόλτα σε άλλη περιοχή, για χάζεμα σε καμιά βιτρίνα, ένα μεσημεριανό σε κεντρικό εστιατόρειο, ένα σινεμά, κάτι διαφορετικό μέσα σε τόσους μήνες. Τώρα είναι στα όρια του ψυχαναγκασμού, αυτό το εντελώς ίδιο τελετουργικό.

[Yovanna]

Και εγώ νιώθω χάλια καιρό τώρα. Δεν είναι ζωή αυτή. Κάθε πρωί ξυπνάω με ένα βάρος. αν μπορούσα θα έμενα στο κρεβάτι. Νιώθω ότι ζω τη μέρα της Μαρμότας. Και ο μικρός πιέζεται. ευτυχώς που υπάρχει το σχολείο. Η καλύτερη κίνηση που έκανα ήταν να τον γράψω παιδικό φέτος. Συνεχώς με ρωτάει με παράπονο αν όταν φύγει το μικροβιάκι θα πάμε εδώ, θα πάμε εκεί κτλ.

Just now, little lamb said:

Νιώθετε τόση κλεισούρα και κουραση επειδή όπως φαίνεται όντως προσέχετε (και καλά κάνετε). Οι περισσότεροι όμως όλο με φίλους είναι (και σε σπίτια). Τα βλέπω που τα ποσταρουν στο fb. Τι κλεισούρα να νιώσουν; Η μόνη διαφορά για τους περισσότερους είναι τα ταξίδια και το ότι είναι κλειστές οι καφετέριες, τα σινεμά κλπ. Αλλά ως γνωστόν αν η βόλτα είναι ξεροσφυρι χωρις ούτε έναν καφέ δεν θεωρείται ευχάριστη.

Μου κάνει εντύπωση που δεν βλέπεις διαφορά, ακόμη και αν κάποιοι βλέπονται συχνά με φίλους. Δεν μπορούμε να πάμε εκδρομή-ταξίδι-στο εξοχικό-για φαγητό-για καφέ-για ποτό-για χορό-για ψώνια/χάζεμα στα μαγαζιά-σινεμά-θέατρο/παιδικό θέατρο-συναυλίες- γυμναστήριο-παιδότοπους-παιδικά πάρτυ -απλή βόλτα στο κέντρο αν μένεις βπ όπως εγώ. Εκτός αν για κάποιους οι βόλτες και οι έξοδοι ήταν περιπλάνηση στα πάρκα και στους δρόμους της γειτονιάς τους με παγωτό περιπτέρου. Εμένα δεν ήταν αυτή η ζωή μου. Και των περισσότερων νομίζω. Το ότι μπορεί να έρθουν 2 φίλοι για καφέ στο σπίτι ή να βρεθούμε στο πάρκο όπου κάνει πατίνι ο μικρός και παίρνουμε λίγο ήλιο για να μην αρρωστήσουμε τελείως(εγώ προσωπικά δεν πηγαίνω πια ,δεν μου αρέσει καθόλου, πηγαίνει μόνο ο άντρας μου με τον μικρό), δεν σημαίνει ότι δεν νιώθουμε κλεισούρα.

[kotsifikos]

Just now, Yovanna said:

Και εγώ νιώθω χάλια καιρό τώρα. Δεν είναι ζωή αυτή. Κάθε πρωί ξυπνάω με ένα βάρος. αν μπορούσα θα έμενα στο κρεβάτι. Νιώθω ότι ζω τη μέρα της Μαρμότας. Και ο ικρός πιέχεται. ευτυχώς που υπάρχει το σχολείο. Η καλύτερη κίνηση που έκανα ήταν να τον γράψω παιδικό φέτος. Συνεχώς με ρωτάει με παράπονο αν όταν φύγει το μικροβιάκι θα πάμε εδώ, θα πάμε εκεί κτλ.

Μου κάνει εντύπωση που δεν βλέπεις διαφορά, ακόμη και αν κάποιοι βλέπονται συχνά με φίλους. Δεν μπορούμε να πάμε εκδρομή-ταξίδι-στο εξοχικό-για φαγητό-για καφέ-για ποτό-για χορό-για ψώνια/χάζεμα στα μαγαζιά-σινεμά-θέατρο/παιδικό θέατρο-συναυλίες- γυμναστήριο-παιδότοπους-παιδικά πάρτυ -απλή βόλτα στο κέντρο αν μένεις βπ όπως εγώ. Εκτός αν για κάποιους οι βόλτες και οι έξοδοι ήταν περιπλάνηση στα πάρκα και στους δρόμους της γειτονιάς τους με παγωτό περιπτέρου. Εμένα δεν ήταν αυτή η ζωή μου. Και των περισσότερων νομίζω. Το ότι μπορεί να έρθουν 2 φίλοι για καφέ στο σπίτι ή να βρεθούμε στο πάρκο όπου κάνει πατίνι ο μικρός και παίρνουμε λίγο ήλιο για να μην αρρωστήσουμε τελείως(εγώ προσωπικά δεν πηγαίνω πια ,δεν μου αρέσει καθόλου, πηγαίνει μόνο ο άντρας μου με τον μικρό), δεν σημαίνει ότι δεν νιώθουμε κλεισούρα.

Πόσο μα πόσο συμφωνώ με όλα όσα λες!!! Και εγώ έτσι νιώθω πια, κουράστηκα, πιέζομαι, πνίγομαι, νιώθω πως κάθε μέρα ξυπνάω και πιο βαριά! Μου λείπει η ρουτίνα μας, η καθημερινότητα, να πάμε στις δραστηριότητες το παιδί, να πάρω τους γονείς μου αγκαλιά χωρίς τον κόμπο αυτό το στομάχι, να κάνω ένα ταξίδι που τόσο μου έχουν λείψει, να βγω για φαγητό, να πιω το ποτό μου!! Ούτε εγώ βγαίνω πλέον ούτε για πατίνι, άσε μου στην δική μας γειτονιά ζούμε σκηνές Ιουνίου, γίνεται χαμός από κόσμο οπότε ούτε για αστείο δεν θα βγω σκ.

[maripoz]

Just now, Ilaeira said:

Ο Κικίλιας εισηγήθηκε για την Αττική λοκντάουν τύπου Μαρτίου. 

 

Στο μεταξύ σου διαλύει το νευρικό σύστημα όλη αυτή η δυστοπία. Προχθές που έπεσε το ρεύμα βγήκαμε στο μπαλκόνι, πηχτό σκοτάδι παντού, βλέπω και την Ακρόπολη σβηστή και λέω στον σύζυγο "αυτό ήταν, προσγειώθηκαν οι εξωγήινοι". Μου απάντησε "τέρμα το Into the Night για σένα, δες εκεί πέρα Bridgerton κι άσε για λίγο καιρό την επιστημονική φαντασία".

Ρε κι εγώ αυτό είπα στον άντρα μου. "Εξωγήινοι ελπίζω να έρθουν να μας σώσουν από όλο αυτό τουλάχιστον" 

Just now, little lamb said:

Νιώθετε τόση κλεισούρα και κουραση επειδή όπως φαίνεται όντως προσέχετε (και καλά κάνετε). Οι περισσότεροι όμως όλο με φίλους είναι (και σε σπίτια). Τα βλέπω που τα ποσταρουν στο fb. Τι κλεισούρα να νιώσουν; Η μόνη διαφορά για τους περισσότερους είναι τα ταξίδια και το ότι είναι κλειστές οι καφετέριες, τα σινεμά κλπ. Αλλά ως γνωστόν αν η βόλτα είναι ξεροσφυρι χωρις ούτε έναν καφέ δεν θεωρείται ευχάριστη.

Δεν είναι ακριβώς "μόνη διαφορά" να είναι κλειστά καταστήματα εστιατόρια καφέ σινεμά θέατρα ταξίδια παιδικές χαρές πάρκα και γενικά ΌΛΑ και να πρέπει να είσαι σπίτι-δουλειά ή σπίτι-σπίτι για τρεις ή τέσσερις μήνες συνεχόμενα. 

[vtgian]

Νομίζω ότι αν ποτέ ησυχάσουμε από τον covid δεν πρόκειται να ξανανέβω Υμηττό για χρόνια! Έχουμε μάθει κάθε μονοπάτι, κάθε πέτρα, κάθε καμπιοφωλιά των πεύκων. Έχει καταντήσει καταναγκαστικό έργο η μόνη βόλτα που μας επιτρέπεται.

 

Στο μεταξύ, ακόμα και εμείς που έχουμε ας πούμε "κοινωνική ζωή" με τις 4 οικογένειες που βρισκόμαστε, έχουμε φτάσει σε τέλμα! Δεν είναι ότι είμαστε παιδικοί φίλοι, κάνουμε ναι μεν παρέα αρκετή τα τελευταία 2-3 χρόνια αλλά δεν είναι και οι κολλητοί μας (τους οποίους κοντεύουμε πια χρόνο να δούμε). Τι άλλο να πούμε πια, τα έχουμε πει όλα! Μέχρι και τα παιδικά μας τραύματα έχουμε αναλύσει. Στο σπίτι θα παίξουν τα παιδιά, εμείς θα μαγειρέψουμε όλοι μαζί κάτι, θα πιούμε ένα κρασί, άντε να παίξουμε κανένα επιτραπέζιο. Πόσες φορές να κάνουμε τα ίδια και τα ίδια; Δεν είναι ότι θα βγούμε ένα θέατρο, σινεμά, θα αλλάξουμε παραστάσεις, να έχουμε κάτι νέο να μοιραστούμε.

 

[μαγιοπουλας]

Just now, kotsifikos είπε:

Πόσο μα πόσο συμφωνώ με όλα όσα λες!!! Και εγώ έτσι νιώθω πια, κουράστηκα, πιέζομαι, πνίγομαι, νιώθω πως κάθε μέρα ξυπνάω και πιο βαριά! Μου λείπει η ρουτίνα μας, η καθημερινότητα, να πάμε στις δραστηριότητες το παιδί, να πάρω τους γονείς μου αγκαλιά χωρίς τον κόμπο αυτό το στομάχι, να κάνω ένα ταξίδι που τόσο μου έχουν λείψει, να βγω για φαγητό, να πιω το ποτό μου!! Ούτε εγώ βγαίνω πλέον ούτε για πατίνι, άσε μου στην δική μας γειτονιά ζούμε σκηνές Ιουνίου, γίνεται χαμός από κόσμο οπότε ούτε για αστείο δεν θα βγω σκ.

 Εγω έκανα καβαντζα σε υλικά καραντίνας.Τρεις εβδομαδες τα μαζεύω.

Σημερα πηρα και αυγά από φελιζολ ,κοτουλες και λαγουδάκι.Εχω πάρει και έτοιμες κλωστές για βάψιμο αυγών.Εξυπνο το καταστημα που τα έφερε και τα κοτσαρε στη βιτρίνα.Θα φτιάξουμε και άπειρα βραχιόλια με χαντρες .Έχω κρύψει και κάτι παιχνίδια γιατι θα με τσακίσει ο αντρας μου.

Just now, vtgian είπε:

Νομίζω ότι αν ποτέ ησυχάσουμε από τον covid δεν πρόκειται να ξανανέβω Υμηττό για χρόνια! Έχουμε μάθει κάθε μονοπάτι, κάθε πέτρα, κάθε καμπιοφωλιά των πεύκων. Έχει καταντήσει καταναγκαστικό έργο η μόνη βόλτα που μας επιτρέπεται.

 

Στο μεταξύ, ακόμα και εμείς που έχουμε ας πούμε "κοινωνική ζωή" με τις 4 οικογένειες που βρισκόμαστε, έχουμε φτάσει σε τέλμα! Δεν είναι ότι είμαστε παιδικοί φίλοι, κάνουμε ναι μεν παρέα αρκετή τα τελευταία 2-3 χρόνια αλλά δεν είναι και οι κολλητοί μας (τους οποίους κοντεύουμε πια χρόνο να δούμε). Τι άλλο να πούμε πια, τα έχουμε πει όλα! Μέχρι και τα παιδικά μας τραύματα έχουμε αναλύσει. Στο σπίτι θα παίξουν τα παιδιά, εμείς θα μαγειρέψουμε όλοι μαζί κάτι, θα πιούμε ένα κρασί, άντε να παίξουμε κανένα επιτραπέζιο. Πόσες φορές να κάνουμε τα ίδια και τα ίδια; Δεν είναι ότι θα βγούμε ένα θέατρο, σινεμά, θα αλλάξουμε παραστάσεις, να έχουμε κάτι νέο να μοιραστούμε.

 

Μεγεθυντικό φακο παίρνετε στο βουνό?

[Deena]

Βλέπω τώρα τέννις το όπεν της Αυστραλίας στην Μελβουρνη, το γήπεδο με κόσμο!

 

Και λένε ότι η Μελβουρνη έκανε πολύ σκληρό lockdown 120 ημερών και έχει αυστηρό κλείσιμο συνόρων, μπαίνουν στην χώρα ελάχιστοι (κυρίως επαναπατριζομενοι Αυστραλοί) και τίθενται σε επιτηρούμενη καραντίνα 2 εβδομάδων, απομονωμένοι πλήρως, όχι καραντίνα στα σπίτια των συγγενών τους.

 

Πριν λίγες μέρες είχαν το πρώτο εγχώριο (μη εισαγόμενο) κρούσμα μετά από 2 μήνες περίπου και μπήκε η αντίστοιχη περιοχή σε καραντίνα 7 ημερών.

 

Κατι αντίστοιχο έχει κάνει η Νέα Ζηλανδία. Νομίζω ότι αυτές οι δυο και η Ταιβαν

ειναι οι μόνες δημοκρατικές χώρες που έκαναν τέτοια μέτρα. Εννοείται ότι η Ευρώπη δεν είναι σε θέση ούτε έχει την τόλμη για τέτοια αντιμετώπιση, ούτε οι ηγεσίες ούτε οι λαοί.

[Έσπερος]

Just now, Deena είπε:

Κατι αντίστοιχο έχει κάνει η Νέα Ζηλανδία. Νομίζω ότι αυτές οι δυο και η Ταιβαν

ειναι οι μόνες δημοκρατικές χώρες που έκαναν τέτοια μέτρα. Εννοείται ότι η Ευρώπη δεν είναι σε θέση ούτε έχει την τόλμη για τέτοια αντιμετώπιση, ούτε οι ηγεσίες ούτε οι λαοί.

Πράγματι οι χώρες με την τακτική του εκμηδενισμού των κρουσμάτων αποδείχτηκε ότι έχουν καλύτερο αποτέλεσμα από το «θα μάθουμε να ζούμε με τον ιό» της Ευρώπης κ των ΗΠΑ... 

[maripoz]

Εξοργιζομαι με το πόσο λάθος έχει γίνει αυτή η "διαχείριση" της κρίσης. Σε χώρες που άρχισαν από πολύ χειρότερο σημείο από εμάς έχουν ανοίξει σιγά σιγά ή τελείως. Εμείς που τον Ιούνιο  ήμασταν στο 0 ακόμα λοκνταουν. Φυσικά όταν οι δύο κύριοι χώροι μετάδοσης είναι τα ΜΜΜ και οι εργασιακοι χώροι και δεν υπάρχει καν υποχρεώση για 50% τηλεεργασια στα επαγγέλματα που είναι εφικτό. Με αποτέλεσμα όχι μόνο όλοι αυτοί οι ανθρώποι να είναι στον ίδιο χωρο 8-9-10 ώρες και φυσικά νανστριμοχνωνται στα μεσα αντί να κάνουν την δουλειά από το σπίτι τους εφόσον μπορούν και θέλουν. Μικρή μου ξαδέρφη δούλευει τηλεφωνητρια το Μάρτιο φυσικά από το σπίτι και έκανε ακριβώς την ίδια δουλειά που τώρα σε αυτό το λοκνταουν κάνει σε μια αίθουσα με άλλα 50 άτομα. Γιατί κανείς δεν υποχρεώνει τον εργοδότη για τηλεεργασια. Η ίδια κοπέλα παίρνει κάθε μέρα μετρο και λεωφορείο για να παει στο κέντρο της Αθήνας. 

[λουκουμαδάκι]

Just now, μαγιοπουλας είπε:

 Εγω έκανα καβαντζα σε υλικά καραντίνας.Τρεις εβδομαδες τα μαζεύω.

Σημερα πηρα και αυγά από φελιζολ ,κοτουλες και λαγουδάκι.Εχω πάρει και έτοιμες κλωστές για βάψιμο αυγών.Εξυπνο το καταστημα που τα έφερε και τα κοτσαρε στη βιτρίνα.Θα φτιάξουμε και άπειρα βραχιόλια με χαντρες .Έχω κρύψει και κάτι παιχνίδια γιατι θα με τσακίσει ο αντρας μου.

Μεγεθυντικό φακο παίρνετε στο βουνό?

Είδα παιχνίδια και ήρθα! Τι πήρες; 

[VGI]

Just now, kotsifikos είπε:

Πόσο μα πόσο συμφωνώ με όλα όσα λες!!! Και εγώ έτσι νιώθω πια, κουράστηκα, πιέζομαι, πνίγομαι, νιώθω πως κάθε μέρα ξυπνάω και πιο βαριά! Μου λείπει η ρουτίνα μας, η καθημερινότητα, να πάμε στις δραστηριότητες το παιδί, να πάρω τους γονείς μου αγκαλιά χωρίς τον κόμπο αυτό το στομάχι, να κάνω ένα ταξίδι που τόσο μου έχουν λείψει, να βγω για φαγητό, να πιω το ποτό μου!! Ούτε εγώ βγαίνω πλέον ούτε για πατίνι, άσε μου στην δική μας γειτονιά ζούμε σκηνές Ιουνίου, γίνεται χαμός από κόσμο οπότε ούτε για αστείο δεν θα βγω σκ.

Μια από τα ίδια και εμείς, Η μονή μας διασκέδαση ήταν ο καφές με φίλους και συνάντηση των παιδιών με φίλους σε κάνα πάρκο .Ένα σινεμά ένα εστιατόριο , τώρα που δεν κάνουμε τίποτα είμαστε χάλια οικογενειάκως και οι αντοχές μειώνονται. Επίσης στον περίγυρο μου είναι όλοι σαν και εμάς κλεισμένοι στο σπίτι. Πρέπει να τελειώσει όλο αυτό γιατί εχουμε επιβαρυνθεί όλοι ψυχολογικά και πολύς κόσμος και οικονομικά.

[Deena]

Just now, maripoz είπε:

Εξοργιζομαι με το πόσο λάθος έχει γίνει αυτή η "διαχείριση" της κρίσης. Σε χώρες που άρχισαν από πολύ χειρότερο σημείο από εμάς έχουν ανοίξει σιγά σιγά ή τελείως. Εμείς που τον Ιούνιο  ήμασταν στο 0 ακόμα λοκνταουν. Φυσικά όταν οι δύο κύριοι χώροι μετάδοσης είναι τα ΜΜΜ και οι εργασιακοι χώροι και δεν υπάρχει καν υποχρεώση για 50% τηλεεργασια στα επαγγέλματα που είναι εφικτό. Με αποτέλεσμα όχι μόνο όλοι αυτοί οι ανθρώποι να είναι στον ίδιο χωρο 8-9-10 ώρες και φυσικά νανστριμοχνωνται στα μεσα αντί να κάνουν την δουλειά από το σπίτι τους εφόσον μπορούν και θέλουν. Μικρή μου ξαδέρφη δούλευει τηλεφωνητρια το Μάρτιο φυσικά από το σπίτι και έκανε ακριβώς την ίδια δουλειά που τώρα σε αυτό το λοκνταουν κάνει σε μια αίθουσα με άλλα 50 άτομα. Γιατί κανείς δεν υποχρεώνει τον εργοδότη για τηλεεργασια. Η ίδια κοπέλα παίρνει κάθε μέρα μετρο και λεωφορείο για να παει στο κέντρο της Αθήνας. 

Αυτό με την τηλεργασια είναι πράγματι τραγικό. Σίγουρα οι μισοί από όσους πάνε δουλειά κάθε μέρα θα μπορούσαν να δουλεύουν από το σπίτι.

 

Και είναι και οι άλλοι που πάνε χωρίς λόγο. Στην εταιρεία μου είμαστε σε τηλεργασια στο 100%, με ρητή εντολή από τον Νοέμβριο. Την ίδια μέρα όμως που ανακοινώθηκε, έστειλαν σε όλους βεβαιώσεις μετακίνησης «αν τυχον χρειαστεί». Το αποτέλεσμα είναι ότι οι μισοί πάνε χωρίς  να είναι υποχρεωμένοι γιατί βαριούνται στο σπίτι τους και η εταιρεία δεν λέει τίποτα, γιατί δεν έχει καμία επιβολή ούτε καμία συνέπεια από το κράτος.

[maripoz]

Just now, Deena said:

Βλέπω τώρα τέννις το όπεν της Αυστραλίας στην Μελβουρνη, το γήπεδο με κόσμο!

 

Και λένε ότι η Μελβουρνη έκανε πολύ σκληρό lockdown 120 ημερών και έχει αυστηρό κλείσιμο συνόρων, μπαίνουν στην χώρα ελάχιστοι (κυρίως επαναπατριζομενοι Αυστραλοί) και τίθενται σε επιτηρούμενη καραντίνα 2 εβδομάδων, απομονωμένοι πλήρως, όχι καραντίνα στα σπίτια των συγγενών τους.

 

Πριν λίγες μέρες είχαν το πρώτο εγχώριο (μη εισαγόμενο) κρούσμα μετά από 2 μήνες περίπου και μπήκε η αντίστοιχη περιοχή σε καραντίνα 7 ημερών.

 

Κατι αντίστοιχο έχει κάνει η Νέα Ζηλανδία. Νομίζω ότι αυτές οι δυο και η Ταιβαν

ειναι οι μόνες δημοκρατικές χώρες που έκαναν τέτοια μέτρα. Εννοείται ότι η Ευρώπη δεν είναι σε θέση ούτε έχει την τόλμη για τέτοια αντιμετώπιση, ούτε οι ηγεσίες ούτε οι λαοί.

Είναι πιο εύκολο γιατί είναι νησιά και δεν ανήκουν σε κάποια συνθήκη. Αλλά ναι και εγώ είμαι υπέρ αυτών των πολιτικών από την αρχή. Δεν έχει νόημα αλλιώς. Κανείς ένα και καλό  λοκνταουν (όπως κάναμε πέρσι) και ξεμπερδευεις. Οι λαοί στην Ευρώπη δεν νομίζω ότι έχουν πρόβλημα με αυτά τα μέτρα. Προσωπικά πιο πολύ με ενοχλεί να μην μπορώ να πάω να δω την μητέρα μου στο νησί παρα να μην μπορεί να έρθει κάποιος από το εξωτερικό στο ίδιο νησί. Δηλαδή μπορεί να πάει κάποιος από το εξωτερικό στο νησί αλλά όχι εγώ. Είναι αστείο. Δεν θα είχα πρόβλημα να κλείσουν τα σύνορα ώστε να ζούμε φυσιολογικα επιτέλους. Από την αρχή το λέω αυτό γιατί από την αρχή ήταν ξεκάθαρο ότι αυτό πρέπει να γίνει. Οι χώρες αυτές έχουνε ξεμπερδεψει με τον κορονοιο από πέρσι και ζούνε κανονικά. Η Ελλάδα αντίθετα μετά από ένα επιτυχημένο λοκνταουν πέρσι και σχεδόν μηδενισμο του προβλήματος τον Ιούνιο τώρα είναι χειρότερα απολους σχεδόν.

[Yovanna]

Just now, μαγιοπουλας said:

 Εγω έκανα καβαντζα σε υλικά καραντίνας.Τρεις εβδομαδες τα μαζεύω.

Σημερα πηρα και αυγά από φελιζολ ,κοτουλες και λαγουδάκι.Εχω πάρει και έτοιμες κλωστές για βάψιμο αυγών.Εξυπνο το καταστημα που τα έφερε και τα κοτσαρε στη βιτρίνα.Θα φτιάξουμε και άπειρα βραχιόλια με χαντρες .Έχω κρύψει και κάτι παιχνίδια γιατι θα με τσακίσει ο αντρας μου.

Για το Πάσχα?? Δεν υπάρχεις! Χαρά στην όρεξη σου! Κουράστηκα και που τα διάβασα! εγώ βλέπω τις στολές στις βιτρίνες των εποχιακών και σκέφτομαι τί ωραία που είχε περάσει ο μικρός σε 2 αποκριάτικα πάρτυ που πήγαμε πέρσι σε παιδότοπους! Είχε πάθει παροξυσμό απο το πολύ παιχνίδι!

[maripoz]

Just now, Deena said:

Αυτό με την τηλεργασια είναι πράγματι τραγικό. Σίγουρα οι μισοί από όσους πάνε δουλειά κάθε μέρα θα μπορούσαν να δουλεύουν από το σπίτι.

 

Και είναι και οι άλλοι πάνε χωρίς λόγο. Στην εταιρεία μου είμαστε σε τηλεργασια στο 100%, με ρητή εντολή από τον Νοέμβριο. Την ίδια μέρα όμως που ανακοινώθηκε, έστειλαν σε όλους βεβαιώσεις μετακίνησης «αν τυχον χρειαστεί». Το αποτέλεσμα είναι ότι οι μισοί πάνε χωρίς  να είναι υποχρεωμένοι γιατί βαριούνται στο σπίτι τους και η εταιρεία δεν λέει τίποτα, γιατί δεν έχει καμία επιβολή ούτε καμία συνέπεια από το κράτος.

Και πάλι καλά είναι στην εταιρεία σου. Εδώ μιλάμε για εργοδότες που δεν χαμπάριαζουν. Η αληθεια είναι πως εντυπωσιαζομαι από το πόσο σωστά κινήθηκε η εταιρεία σου, είναι σίγουρα από τις ελάχιστες.

[Deena]

Just now, maripoz είπε:

Είναι πιο εύκολο γιατί είναι νησιά και δεν ανήκουν σε κάποια συνθήκη. Αλλά ναι και εγώ είμαι υπέρ αυτών των πολιτικών από την αρχή. Δεν έχει νόημα αλλιώς. Κανείς ένα σύντομο λοκνταουν και ξεμπερδευεις. Οι λαοί στην Ευρώπη δεν νομίζω ότι έχουν πρόβλημα με αυτά τα μέτρα. Προσωπικά πιο πολύ με ενοχλεί να μην μπορώ να πάω να δω την μητέρα μου στο νησί παρα να μην μπορεί να έρθει κάποιος από το εξωτερικό στο ίδιο νησί. Δηλαδή μπορεί να πάει κάποιος από το εξωτερικό στο νησί αλλά όχι εγώ. Είναι αστείο. Δεν θα είχα πρόβλημα να κλείσουν τα σύνορα ώστε να ζούμε φυσιολογικα επιτέλους. Από την αρχή το λέω αυτό γιατί από την αρχή ήταν ξεκάθαρο ότι αυτό πρέπει να γίνει. Οι χώρες αυτές έχουνε ξεμπερδεψει με τον κορονοιο από πέρσι και ζούνε κανονικά. 

Ας κρατήσουμε βεβαια μια επιφύλαξη γιατί δεν έχουν περάσει ακόμα δεύτερο χειμώνα με την πανδημία, έκαναν 4 μήνες λοκντανουν τον χειμώνα τους (δικό μας καλοκαίρι) και τώρα έχουν καλοκαίρι, αλλά προς το παρόν φαίνονται σε καλύτερη θέση και ενόψει εμβολιασμού σίγουρα θα την βγάλουν καλύτερα από την Ευρώπη.

 

Η Ταϊβαν βασικά νομίζω ότι δεν έκανε καν lockdown, μόνο κλείσιμο συνόρων και ιχνηλατήσω με εφαρμογή στα κινητά, ηλεκτρονική επιτήρηση των κρουσμάτων κλπ

[little lamb]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

 

Αν ήταν για μια και δυο εβδομάδες όχι. Αλλά κι εγώ που πάω κάθε ΣΚ με 2 γειτόνισσες για περπάτημα, και από αυτή την άποψη δεν έχω κλειστεί μέσα, πόσες φορές πια να περπατήσουμε τις ίδιες διαδρομές; Κανονικά θα πηγαίναμε και καμιά βόλτα σε άλλη περιοχή, για χάζεμα σε καμιά βιτρίνα, ένα μεσημεριανό σε κεντρικό εστιατόρειο, ένα σινεμά, κάτι διαφορετικό μέσα σε τόσους μήνες. Τώρα είναι στα όρια του ψυχαναγκασμού, αυτό το εντελώς ίδιο τελετουργικό.

 

Σε αυτό συμφωνώ. Αλλά είναι πολλοί που δεν πάνε κάθε φορά στους ίδιους δρόμους με τα ίδια άτομα! (Γι' αυτό λέω "νιώθετε έτσι επειδή προσέχετε". Το ίδιοι δρόμοι-ίδια άτομα προσοχή είναι) Μιλάω για κόσμο που είναι από σπίτι σε σπίτι κάθε φορά με άλλους. Δεν έχω καμιά στατιστική έρευνα για το αν είναι λιγότεροι ή περισσότεροι από αυτούς που προσέχουν, πάντως δεν είναι και λίγοι. Και οκ συναντιούνται, πιθανώς παίρνουν και μέτρα οπότε οκ, γιατί το ποστάρουν όμως σαν να είναι καμιά επανάσταση το ότι ήρθε η κουμπάρα για καφέ; 

 

Just now, Yovanna είπε:

 

Μου κάνει εντύπωση που δεν βλέπεις διαφορά, ακόμη και αν κάποιοι βλέπονται συχνά με φίλους. Δεν μπορούμε να πάμε εκδρομή-ταξίδι-στο εξοχικό-για φαγητό-για καφέ-για ποτό-για χορό-για ψώνια/χάζεμα στα μαγαζιά-σινεμά-θέατρο/παιδικό θέατρο-συναυλίες- γυμναστήριο-παιδότοπους-παιδικά πάρτυ -απλή βόλτα στο κέντρο αν μένεις βπ όπως εγώ. Εκτός αν για κάποιους οι βόλτες και οι έξοδοι ήταν περιπλάνηση στα πάρκα και στους δρόμους της γειτονιάς τους με παγωτό περιπτέρου. Εμένα δεν ήταν αυτή η ζωή μου. Και των περισσότερων νομίζω. Το ότι μπορεί να έρθουν 2 φίλοι για καφέ στο σπίτι ή να βρεθούμε στο πάρκο όπου κάνει πατίνι ο μικρός και παίρνουμε λίγο ήλιο για να μην αρρωστήσουμε τελείως(εγώ προσωπικά δεν πηγαίνω πια ,δεν μου αρέσει καθόλου, πηγαίνει μόνο ο άντρας μου με τον μικρό), δεν σημαίνει ότι δεν νιώθουμε κλεισούρα.

 

Συμφωνώ σε όλα αυτά, όλοι τα στερούμαστε. Αυτό στο οποίο αναφέρομαι είναι η συνεύρεση με φίλους, που για πολλούς δεν έχει σταματήσει. Εξάλλου σε εξωτερικό χώρο δεν απαγορεύεται. Τα υπόλοιπα προφανώς έχουν σταματήσει. Οπότε τους φίλους πάλι τους βλέπουν απλά δεν είναι στα μέρη αυτά που λες. Το είπα λίγο περίεργα.

 

Πάντως η στέρηση όλων αυτών των πραγμάτων νομίζω σε όλους μας λίγο πολύ έχει ξανασυμβεί για μακροχρόνια διαστήματα, αν όχι για 4 μήνες, για 2 άνετα. Πχ κάποια εγκυμοσύνη κλινήρης, κάποιο σπάσιμο ποδιού, κάποια σοβαρή ασθένεια του ίδιου ή προσώπου που έπρεπε να φροντίζει, βάρδιες σε νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν συγγενής,  περίοδος λοχείας, κάποια δύσκολη προθεσμία την περίοδο των σπουδών, κάποιο χτίσιμο σπιτιού με χρονική πίεση κλπ. Απλά όταν έχουμε τέτοιες έγνοιες, μας απορροφά τόσο πολύ η καθημερινή ενασχόληση με την τακτοποίηση αυτών των θεμάτων που δεν σκεφτόμαστε (δεν προλαβαίνουμε να σκεφτούμε) τη στέρηση της διασκέδασης και όλα γίνονται στον αυτόματο. Ενώ τώρα όντως πολλές φορές δεν έχουμε τι να κάνουμε και νιώθουμε να τα στερούμαστε αυτά για κάτι αόρατο και αόριστο και ότι απλά ακολουθούμε εντολές "τώρα βγαίνετε''-''τώρα μαζεύεστε''. Αυτό το SMS και το άγχος τι να γράψεις αν κάνεις στάση και αλλού ἠ αν αργήσεις λίγο να γυρίσεις εμένα στο λαιμό μου κάθονται, πιο πολύ από την ίδια την κλεισούρα!

[Deena]

Just now, maripoz είπε:

Και πάλι καλά είναι στην εταιρεία σου. Εδώ μιλάμε για εργοδότες που δεν χαμπάριαζουν. Η αληθεια είναι πως εντυπωσιαζομαι από το πόσο σωστά κινήθηκε η εταιρεία σου, είναι σίγουρα από τις ελάχιστες.

Πρόκειται για πολύ μεγάλη εταιρεία, όχι για μικρομεσαία, ούτε καν για απλά μεγάλη.

 

Και πάλι όμως υπάρχουν τμήματα όπου οι υπάλληλοι συνεχίζουν να πηγαίνουν χωρίς λόγο και κανείς δεν τους λέει τίποτα.

 

Πηγα την προηγούμενη εβδομάδα για 1 ώρα να πάρω φακέλους, είχα να πάω από την 1η Νοεμβρίου και βρήκα 2 συναδέλφους από το τμημα μου εκεί (4 είμαστε συνολικά). «Πως και ήρθατε;» τους ρωτάω. Και οι δυο (άντρες) μου είπαν ότι πάνε γραφείο σχεδόν κανονικά, γιατί τους ζαλίζουν τα παιδιά τους στο σπίτι...

[Mama_Anesti_]

Εγώ πάλι φοβάμαι περισσότερο τελευταία. Συνέχεια διαβάζω για μεταλλάξεις, ευάλωτα τα παιδιά, αύξηση κρουσμάτων και εισαγωγες σε παιδια, τρίτο κύμα που ακόμα δεν έχει έρθει, πόλεις που "βράζουν". Πανικός με πιάνει όταν ακούω ειδήσεις!   

[Chrysoum]

Νομίζω ότι τους περισσότερους τους ζοριζει η κλεισούρα, λογικό είναι άλλωστε. Και εμένα με πειράζει, ειδικά τώρα που έχουμε πολύ κρυο και βγαίνουμε έξω μαξ 45 λεπτά την φορά, μαξ 2 φορές την ημερα. Σκέφτομαι τι ωραία που θα ήταν να μπορούσαμε να πηγαίναμε σε κάποιο σπίτι να παίξουν τα παιδιά. Προσπαθώ να το δω θετικά όμως, με τόση κλεισούρα τώρα τον χειμώνα, την άνοιξη που ούτως ή άλλως θα κλεινομασταν πάλι λόγω του νεογέννητου, δεν θα μου κακοφανει. Το να αφήσω τα μεγάλα έξω στον κήπο για 2 ώρες να τρέχουν μου ακούγεται παράδεισος μπροστά σ αυτό που ζούμε τώρα! 

[maripoz]

Just now, Chrysoum said:

Νομίζω ότι τους περισσότερους τους ζοριζει η κλεισούρα, λογικό είναι άλλωστε. Και εμένα με πειράζει, ειδικά τώρα που έχουμε πολύ κρυο και βγαίνουμε έξω μαξ 45 λεπτά την φορά, μαξ 2 φορές την ημερα. Σκέφτομαι τι ωραία που θα ήταν να μπορούσαμε να πηγαίναμε σε κάποιο σπίτι να παίξουν τα παιδιά. Προσπαθώ να το δω θετικά όμως, με τόση κλεισούρα τώρα τον χειμώνα, την άνοιξη που ούτως ή άλλως θα κλεινομασταν πάλι λόγω του νεογέννητου, δεν θα μου κακοφανει. Το να αφήσω τα μεγάλα έξω στον κήπο για 2 ώρες να τρέχουν μου ακούγεται παράδεισος μπροστά σ αυτό που ζούμε τώρα! 

Τουλάχιστον εκεί και στην ελληνική επαρχία τα πράγματα είναι πιο ανθρώπινα από πλευράς κατοικίας. Στην πόλη τα πιο πολλά παιδιά είναι κλείσμενα σε διαμερίσματα συχνά χωρίς μπαλκόνι καλά καλά. Εκεί είναι το μεγάλο ζόρι γιατί και τα παιδιά δεν έχουν πώς να εκτονωσουν την ενέργεια τους. Ο κήπος είναι μεγάλη πολυτέλεια για την Αθήνα.

[mama16]

Just now, maripoz είπε:

Τουλάχιστον εκεί και στην ελληνική επαρχία τα πράγματα είναι πιο ανθρώπινα από πλευράς κατοικίας. Στην πόλη τα πιο πολλά παιδιά είναι κλείσμενα σε διαμερίσματα συχνά χωρίς μπαλκόνι καλά καλά. Εκεί είναι το μεγάλο ζόρι γιατί και τα παιδιά δεν έχουν πώς να εκτονωσουν την ενέργεια τους. Ο κήπος είναι μεγάλη πολυτέλεια για την Αθήνα.

Συμφωνώ σε αυτό, για τα παιδιά είναι μεγάλο πλεονέκτημα η αυλή αλλά εγώ που ζω στην επαρχία σε μονοκατοικία με αυλή πάλι δύσκολο μου είναι... Θέλω την επαφή με κόσμο, την παλιά καθημερινότητα, να μην σκέφτομαι ότι θα κολλήσω εγώ ή τα αγαπημένα πρόσωπα κορωνοιο κ αν θα το περάσουμε βαριά. Έβλεπα στις αρχές Ιανουαρίου τις διαδηλώσεις κ την εισβολή στο Καπιτώλιο στις ΗΠΑ κ αντί να σκέφτομαι που σκοτώθηκε κόσμος σκεφτόμουν ότι τόσοι χιλιάδες μαζεμένοι άνθρωποι πόση διασπορά του ιού θα προκαλέσει!

[kotsifikos]

Just now, μαγιοπουλας said:

 Εγω έκανα καβαντζα σε υλικά καραντίνας.Τρεις εβδομαδες τα μαζεύω.

Σημερα πηρα και αυγά από φελιζολ ,κοτουλες και λαγουδάκι.Εχω πάρει και έτοιμες κλωστές για βάψιμο αυγών.Εξυπνο το καταστημα που τα έφερε και τα κοτσαρε στη βιτρίνα.Θα φτιάξουμε και άπειρα βραχιόλια με χαντρες .Έχω κρύψει και κάτι παιχνίδια γιατι θα με τσακίσει ο αντρας μου.

Μεγεθυντικό φακο παίρνετε στο βουνό?

Έχει βαρεθεί τα πάντα ο γιος μου και δεν ξέρω με τι άλλο να τον απασχολήσω, σκέψου χθες μπήκε από το σχολείο στο αυτοκίνητο και μου έλεγε ''σε παρακαλώ πολύ πες σε έναν φίλο μου να έρθει σπίτι μας, σε παρακαλώ δεν μπορώ άλλο χωρίς παιδιά σπιτι'' Το σπίτι μας πριν από το αυτό το φρικτό έτος ήταν γεμάτο κόσμο συνέχεια.. τώρα πια όχι, βλέπω πως έχει πέσει πολυ το παιδί και δεν ξέρω τι να κάνω. Σκέφτομαι να καλέσουμε κανένα φίλο του από το σχολείο ...δεν ξέρω όμως αλήθεια! Βλέπω πως έχει πιεστεί πολύ και νομίζω πως ήρθε η ώρα λίγο να τα ζυγίσω τα πράγματα.