Παιδί με δυσκολίες

[erin0000]

18 ώρες πρίν, MagdaP είπε:

Πάντως, λίγο άσχετο με το κυριως θέμα αλλά επειδή αναφέρθηκε η πάνα σε σχέση με τον παιδικό. Φέτος μου είπανε ότι απαγορεύεται να μην δέχονται στον παιδικό παιδιά με πανα. Δηλαδη είναι υποχρεωμένοι να δεχθουν ολα τα παιδιά. Δεν το εψαξα αν όντως ισχύει αλλα μου το είπαν 2,3 διαφορετικά ατομα οπότε φαντάζομαι ισχυει.

 

Το έχω ψάξει εγώ. Δεν προβλέπεται πουθενά να απορρίψεις παιδί λόγω πάνας. Είναι υποχρεωμένοι όπως λες να δέχονται όλα τα παιδιά. Αυτό που κάνουν είναι να αποτρέπουν τους γονείς (στο προφορικό) ή να τους παραπληροφορούν. Αν ο γονιός επιμείνει να στείλει το παιδί είναι υποχρεωμένοι να το δεχτούν.

[annoulen]

14 ώρες πρίν, student είπε:

....... Νομίζω όμως ότι αργά ή γρήγορα θα ενεργοποιηθουν και θα κάνουν αυτό που πρέπει για το καλό του παιδιού τους. .......

 

 

Σε αυτό έχω τους ενδοιασμούς μου. Πολύ κοντινό μου συγγενικό παιδάκι, με διαγνωσμένη ΔΕΠΥ σε μεγάλο βαθμό (δεν γνωρίζω ακριβώς την ορολογία), με εργοθεραπείες - λογοθεραπείες - συνεδρίες με παιδοψυχολόγο εδώ και 6-7 χρόνια, και φαντάσου ότι ο πατέρας δεν το αποδέχεται. Το παιδί είναι σχεδόν 10 ετών τώρα. Κ δυστυχώς η μητέρα το παλεύει μόνη της ουσιαστικά (τουλάχιστον αυτή το παλεύει), γιατί είναι και δυναμικός χαρακτήρας και πιο "ψαγμένη" από τον πατέρα (εάν μπορώ να το θέσω έτσι). Εάν τον ακολουθούσε στο σκεπτικό του, ότι δηλαδή "το παιδί μια χαρά είναι και δεν χρειάζεται καμμία παρέμβαση" κλπ, δεν θα είχαν κάνει τίποτα.  

Και επίσης θεωρώ ότι σε αυτά τα θέματα, όσο πιο πρώιμη είναι η παρέμβαση, τόσο το καλύτερο. Αλλά αν δεν κάνει κάτι, σίγουρα με το που πάει το παιδί Δημοτικό, θα της/τους μιλήσει η δασκάλα. 

 

Παρ' όλα αυτά, και εγώ θα δίσταζα να μιλήσω στην συνάδελφο...... 

 

[student]

Just now, annoulen είπε:

 

Σε αυτό έχω τους ενδοιασμούς μου. Πολύ κοντινό μου συγγενικό παιδάκι, με διαγνωσμένη ΔΕΠΥ σε μεγάλο βαθμό (δεν γνωρίζω ακριβώς την ορολογία), με εργοθεραπείες - λογοθεραπείες - συνεδρίες με παιδοψυχολόγο εδώ και 6-7 χρόνια, και φαντάσου ότι ο πατέρας δεν το αποδέχεται. Το παιδί είναι σχεδόν 10 ετών τώρα. Κ δυστυχώς η μητέρα το παλεύει μόνη της ουσιαστικά (τουλάχιστον αυτή το παλεύει), γιατί είναι και δυναμικός χαρακτήρας και πιο "ψαγμένη" από τον πατέρα (εάν μπορώ να το θέσω έτσι). Εάν τον ακολουθούσε στο σκεπτικό του, ότι δηλαδή "το παιδί μια χαρά είναι και δεν χρειάζεται καμμία παρέμβαση" κλπ, δεν θα είχαν κάνει τίποτα.  

Και επίσης θεωρώ ότι σε αυτά τα θέματα, όσο πιο πρώιμη είναι η παρέμβαση, τόσο το καλύτερο. Αλλά αν δεν κάνει κάτι, σίγουρα με το που πάει το παιδί Δημοτικό, θα της/τους μιλήσει η δασκάλα. 

 

Παρ' όλα αυτά, και εγώ θα δίσταζα να μιλήσω στην συνάδελφο...... 

 

Ας κρατήσουμε το σημαντικό, το ότι το παιδάκι παρακολουθείται από ειδικούς. Ελπίζω να προοδεύει και να έχει πραγματική βοήθεια από τους γύρω του. Το βέβαιο είναι ότι δεν είναι για όλους τους ανθρώπους το ιδιο εύκολο να αποδεκτουν κάτι τέτοιο όπως και πολλά άλλα.Αν είσαι συναισθηματικά διαθέσιμος και εχεις το μυαλό σου (πολύ σημαντικο) όλα λύνονται αργά ή γρήγορα. 

Όσο για την συνάδελφο, θα συμφωνήσω μαζί σου αλλά και με τους υπόλοιπους. Δεν θα έλεγα κάτι, δεν βρίσκω κανέναν λόγο εκτός αν μπορούσα να παρέχω πραγματική βοήθεια (ειδική προσέγγιση) . Η βοήθεια που αναφέρω δεν έχει να κάνει με το να προτείνω στην μαμά να επισκεφτεί τον τάδε ειδικό. Αυτό δεν είναι βοήθεια..

Δεν πιστεύω ότι οι γονείς δεν βλέπουν την δυσκολία εκτός αν έχουν παραμελημένα τα παιδιά και η οικογένεια έχει σοβαρά προβλήματα οπότε θα δώσει βάση σε άλλα ζητήματα ενδεχομένως. 

[Nefeli2014]

Ποοοοσα παιδιά, κυρίως σε παλαιότερες γενιές, τα έβγαζαν τεμπελικα η χαζά η δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο και δεν υπήρχε ενημέρωση ή στήριξη να βοηθηθούν ενώ μπορούν.. Λες και όλα γεννήθηκαν για να γίνουν πυρηνικόι επιστήμονες ξέρω γω.. Αμαρτίες γονέων παιδευουσι τέκνα ίσχυε και θα ισχύει και πάντα θα ισχύει δυστυχώς, τουλάχιστον βγαίνουν πιο έξυπνα σημερα, ευτυχώς. Κάποια στιγμή κάποια δασκάλα κάποιος θα πάρει πρέφα και θα σπεύσει να βοηθήσει, προσωπικά δεν πιστεύω πως ποτέ δεν είναι αργά.. 

[ΑΡΓΚ]

6 ώρες πρίν, annoulen είπε:

 

Σε αυτό έχω τους ενδοιασμούς μου. Πολύ κοντινό μου συγγενικό παιδάκι, με διαγνωσμένη ΔΕΠΥ σε μεγάλο βαθμό (δεν γνωρίζω ακριβώς την ορολογία), με εργοθεραπείες - λογοθεραπείες - συνεδρίες με παιδοψυχολόγο εδώ και 6-7 χρόνια, και φαντάσου ότι ο πατέρας δεν το αποδέχεται. Το παιδί είναι σχεδόν 10 ετών τώρα. Κ δυστυχώς η μητέρα το παλεύει μόνη της ουσιαστικά (τουλάχιστον αυτή το παλεύει), γιατί είναι και δυναμικός χαρακτήρας και πιο "ψαγμένη" από τον πατέρα (εάν μπορώ να το θέσω έτσι). Εάν τον ακολουθούσε στο σκεπτικό του, ότι δηλαδή "το παιδί μια χαρά είναι και δεν χρειάζεται καμμία παρέμβαση" κλπ, δεν θα είχαν κάνει τίποτα.  

Και επίσης θεωρώ ότι σε αυτά τα θέματα, όσο πιο πρώιμη είναι η παρέμβαση, τόσο το καλύτερο. Αλλά αν δεν κάνει κάτι, σίγουρα με το που πάει το παιδί Δημοτικό, θα της/τους μιλήσει η δασκάλα. 

 

Παρ' όλα αυτά, και εγώ θα δίσταζα να μιλήσω στην συνάδελφο...... 

 

 

 

Δυστυχώς ή ευτχώς, κάποιες διαγνώσεις δεν είναι και πάρα πολύ σαφές αν όντως θέλουν ή δε θέλουν κάποια παρέμβαση και τι είδους, και η ΔΕΠΥ είναι κατά κόρον μία από αυτές. Όπου σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να τεθεί και ευθέως το ερώτημα αν το παιδί έχει το πρόβλημα, ή το ελληνικό σχολείο που δεν απευθύνεται σε όλα τα παιδιά. Δεν εννοώ σε όλες τις μορφές ΔΕΠΥ φυσικά, αλλά είναι παράδειγμα που μπορεί όντως ο γονιός να μην θέλει να θεραπεύσει, κάτι που είναι αμφισβητίσιμο αν και τι θεραπεία χρειάζεται . Δεν είναι εντεώς άσπρο μάυρο

 

[annoulen]

12 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

 

 

Δυστυχώς ή ευτχώς, κάποιες διαγνώσεις δεν είναι και πάρα πολύ σαφές αν όντως θέλουν ή δε θέλουν κάποια παρέμβαση και τι είδους, και η ΔΕΠΥ είναι κατά κόρον μία από αυτές. Όπου σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να τεθεί και ευθέως το ερώτημα αν το παιδί έχει το πρόβλημα, ή το ελληνικό σχολείο που δεν απευθύνεται σε όλα τα παιδιά. Δεν εννοώ σε όλες τις μορφές ΔΕΠΥ φυσικά, αλλά είναι παράδειγμα που μπορεί όντως ο γονιός να μην θέλει να θεραπεύσει, κάτι που είναι αμφισβητίσιμο αν και τι θεραπεία χρειάζεται . Δεν είναι εντεώς άσπρο μάυρο

 

 

Ναι σίγουρα, συμφωνώ ότι δεν είναι εντελώς άσπρο ή μαύρο σε όλες τις περιπτώσεις. 

 

Αν και στη περίπτωση του γνωστού μου παιδιού, εγώ (που δεν είμαι ειδικός) θα το καταλάβαινα σίγουρα γύρω στα 5 - 6 του,  ήταν προφανές ότι χρειάζεται παρέμβαση,  ενώ οι νηπιαγωγοί του (νομίζω από τον παιδικό σταθμό) το κατάλαβαν νωρίτερα  και έκρουσαν το καμπανάκι.... ευτυχώς. Μιλάμε όμως για παιδάκι που είχε γεννηθεί πρόωρο, με παραμονή σε θερμοκοιτίδα αρκετές εβδομάδες κτλ.  

 

Γενικότερα πάντως μιλώντας, υπάρχει προκατάληψη στο θέμα των παρεμβάσεων από πολλούς νέους γονείς . Και από την άποψη που προανέφερα "το δικό μου το παιδί είναι μια χαρά, τίποτα δεν χρειάζεται" και από την άποψη "είναι νέα επαγγέλματα αυτά, κάπως πρέπει να δουλέψουν". 

[Nefeli2014]

Just now, annoulen είπε:

 

Ναι σίγουρα, συμφωνώ ότι δεν είναι εντελώς άσπρο ή μαύρο σε όλες τις περιπτώσεις. 

 

Αν και στη περίπτωση του γνωστού μου παιδιού, εγώ (που δεν είμαι ειδικός) θα το καταλάβαινα σίγουρα γύρω στα 5 - 6 του,  ήταν προφανές ότι χρειάζεται παρέμβαση,  ενώ οι νηπιαγωγοί του (νομίζω από τον παιδικό σταθμό) το κατάλαβαν νωρίτερα  και έκρουσαν το καμπανάκι.... ευτυχώς. Μιλάμε όμως για παιδάκι που είχε γεννηθεί πρόωρο, με παραμονή σε θερμοκοιτίδα αρκετές εβδομάδες κτλ.  

 

Γενικότερα πάντως μιλώντας, υπάρχει προκατάληψη στο θέμα των παρεμβάσεων από πολλούς νέους γονείς . Και από την άποψη που προανέφερα "το δικό μου το παιδί είναι μια χαρά, τίποτα δεν χρειάζεται" και από την άποψη "είναι νέα επαγγέλματα αυτά, κάπως πρέπει να δουλέψουν". 

Κοίτα κι εγώ που έχω κάνει από νωρίς παρέμβαση, εξακολουθώ να πιστεύω πως πρόκειται για τρελό εμπόριο σήμερα. Ανεξάρτητα βέβαια από το ότι πρέπει, αλλά πλέον έχουμε γεμίσει ειδικούς κι αντε ψάξε να βρεις.. Που όλοι τους οι περισσότεροι έχουν τελειώσει ένα ΤΕΙ, έχουν μπει με χαμηλές βάσεις, έχουν κάνει 15 χρόνια αιώνιοι φοιτητές και αμέσως μετά ανοίγουν κέντρα. Δεν λέω ότι όλοι είναι έτσι για να μην παρεξηγηθώ λέω όμως ότι είναι πολλοί έτσι. Θέλει πολύ μεγάλη μελέτη που θα το πας. Επίσης έχει γίνει απαιτητικό και το σχολείο. Εγώ προσωπικά αν με ρωτήσεις δεν πιστεύω πως όλα αυτά τα παιδιά έχουν πραγματικό προβκημα, πως κάθε παιδί πιστεύω έχει τους δικούς του ρυθμούς. Δε θυμάμαι εγώ στο νήπιο να κάνω γράμματα να γράφω το όνομα μου και να γράφω και αριθμούς. Αυτά τα έμαθα στο δημοτικό. Πρώτα συγκεκριμένα έμαθα την αλφαβήτα και μετά έμαθα να γράφω το όνομα μου. Μετά από καιρό. Θέλω να πω, οι απαιτήσεις του Σχολείου, που δεν ξέρω κι εγώ με βάση ποια κριτήρια οι ομάδες αυτςς εκπαιδευτικών βάζουν τόσα πολλά στα παιδάκια από τόσο νωρίς, είναι κάτι που θέλω κάποια στιγμή να συζητήσουμε εδώ αλλά όταν θα έχω χρόνο θα το ανεβασω. Κι όλα αυτά τα παιδάκια τρέχουν να προλαβουν. Εγώ πχ ξέρω ότι η δικιά μου στα θέματα ομιλίας έχει δικό της ρυθμό που αν την άφηνα θα τα κατακτουσε μόνη της στην ώρα τη δική της. Τη φυσιολογική της ώρα. Αλλά είναι τέτοιες οι απαιτήσεις του σχολείου πια που δεν μπορείς να το αφήσεις, γιατί έχει πάει η μάζα έχει προσχωρήσει αναγκαστικά θα το προχωρήσεις κι εσύ γιατί μετά αρχίζουν αλλά προβλήματα, κοινωνικά. Γιαυτό της το περνάω ως παιχνίδι. Λάθος μεγάλο των γονιών που αφήνουν το παιδάκι να νομίζει πως έχει πρόβλημα, θέλει κι εκεί πολλή δουλειά από την πκευρα των γονέων. Δεν είναι εύκολο, τα παιδιά ακούνε καταλαβαίνουν.. 

Και για να μην παρεξηγηθώ δεν λέω ότι όλοι οι ειδικοί είναι το ίδιο. Θέλει όμως ψάξιμο γιατί βρωμάει ο τόπος πια. 

[Chrysoum]

Εμενα μου γενναται η εξης απορια, απο οτι διαβασα τα "προβληματα" αυτου του παιδιου ειναι δυο, οτι δεν εχει βγαλει την πανα και οτι ειναι υπερκινητικο, και αναρρωτιεμαι ειναι οντως τοσο τραγικα αυτα για να το βγαλουμε προβληματικο; 

Για την πανα, μπορει απλα και οι γονεις να το αμελησαν λιγο για παραδειγμα, οσο για το υπερκινητικο τι να πω;; Ζω με δυο φοβερα υπερκινητικους ανθρωπους, τον αντρα μου και την κορη μου. Ο αντρας μου εχει διαγνωσμενη ΔΕΠΥ, η κορη μου ειναι ακομη 2 ετων. Εχω στο νου μου οτι μπορει να την εχει αναπτυξει και η ιδια (ειναι και κληρονομικη), αλλα δεν υπαρχει κατι που μπορω να κανω σ αυτη την ηλικια. Οταν αρχισει στο σχολειο τοτε εαν εχει ΔΕΠΥ θα δουμε αν χρειαζεται βοηθεια και ποιου ειδους θα ειναι αυτη. Σε ενα παιδακι 3,5 χρονων τι μπορουν να κανουν; Δεν ειναι λιγο νωρις;

 

Εκτος κι αν αναφερθηκαν και αλλα προβληματα σε μετεπειτα αναρτησεις που εχασα ή αν η κατασταση ειναι οντως πιο σοβαρη απο το  οτι απλα ειναι υπερκινητικο.

 

Για την ιστορια πανω απο το 50% αυτων που περνανε λιγο παραπανω χρονο για την κορη μου, μου αναφερουν για το ποσο υπερκινητικη ειναι και οτι δεν συγκεντρωνεται ευκολα σε κατι. Δεν με ενοχλει παντα, εξαρταται απο το υφος, αν ομως μου το λενε με υφος, "μα γιατι αυτο το παιδι κανει ετσι" (αυτα τα ωραια ειναι συνηθως απο κατι θειες στην Ελλαδα), τοτε ναι ενοχλουμαι.  

[Macgyver]

Just now, Chrysoum είπε:

Εμενα μου γενναται η εξης απορια, απο οτι διαβασα τα "προβληματα" αυτου του παιδιου ειναι δυο, οτι δεν εχει βγαλει την πανα και οτι ειναι υπερκινητικο, και αναρρωτιεμαι ειναι οντως τοσο τραγικα αυτα για να το βγαλουμε προβληματικο; 

Για την πανα, μπορει απλα και οι γονεις να το αμελησαν λιγο για παραδειγμα, οσο για το υπερκινητικο τι να πω;; Ζω με δυο φοβερα υπερκινητικους ανθρωπους, τον αντρα μου και την κορη μου. Ο αντρας μου εχει διαγνωσμενη ΔΕΠΥ, η κορη μου ειναι ακομη 2 ετων. Εχω στο νου μου οτι μπορει να την εχει αναπτυξει και η ιδια (ειναι και κληρονομικη), αλλα δεν υπαρχει κατι που μπορω να κανω σ αυτη την ηλικια. Οταν αρχισει στο σχολειο τοτε εαν εχει ΔΕΠΥ θα δουμε αν χρειαζεται βοηθεια και ποιου ειδους θα ειναι αυτη. Σε ενα παιδακι 3,5 χρονων τι μπορουν να κανουν; Δεν ειναι λιγο νωρις;

 

Εκτος κι αν αναφερθηκαν και αλλα προβληματα σε μετεπειτα αναρτησεις που εχασα ή αν η κατασταση ειναι οντως πιο σοβαρη απο το  οτι απλα ειναι υπερκινητικο.

 

Για την ιστορια πανω απο το 50% αυτων που περνανε λιγο παραπανω χρονο για την κορη μου, μου αναφερουν για το ποσο υπερκινητικη ειναι και οτι δεν συγκεντρωνεται ευκολα σε κατι. Δεν με ενοχλει παντα, εξαρταται απο το υφος, αν ομως μου το λενε με υφος, "μα γιατι αυτο το παιδι κανει ετσι" (αυτα τα ωραια ειναι συνηθως απο κατι θειες στην Ελλαδα), τοτε ναι ενοχλουμαι.  

Έχει υπονοηθεί ήδη ότι συνυπάρχουν κι άλλα θεματάκια, αλλά σε αυτό που λες έχεις δίκιο. 

Αν τα παιδιά μας "χαλάνε τον κόσμο" από ζωηράδα είναι υπερκινητικά, αν είναι ήσυχα σε μία δραστηριότητα , γίνονται "ηπίων δραστηριοτήτων". Ας κοιτάξουμε και τα χάλια μας, ως ενήλικες πριν αρχίσουμε να εξαντλούμε τις κριτικές σε μικρά παιδιά 

[Βερενίκη]

Τα παιδιά μέχρι το δημοτικό περνάνε από χίλια κόσκινα. Μην ανησυχείς, κάποιος κάπου κάποτε θα της το πει, αν υπάρχει κάτι. 

Επίσης μπορεί να της το έχουν ήδη πει, και να μην θέλει να το μοιραστεί μαζί σου. 

Καθόλου σημαντικό δεν είναι αν θα βγάλει την πάνα στα τρία ή στα τέσσερα. Κάποια στιγμή θα την βγάλει. Ξέρω παιδί που του άλεθαν το φαγητό μέχρι τα πέντε. Μία χαρά είναι τώρα στα 15. 

[kotsifikos]

Just now, Chrysoum said:

 

Για την ιστορια πανω απο το 50% αυτων που περνανε λιγο παραπανω χρονο για την κορη μου, μου αναφερουν για το ποσο υπερκινητικη ειναι και οτι δεν συγκεντρωνεται ευκολα σε κατι. Δεν με ενοχλει παντα, εξαρταται απο το υφος, αν ομως μου το λενε με υφος, "μα γιατι αυτο το παιδι κανει ετσι" (αυτα τα ωραια ειναι συνηθως απο κατι θειες στην Ελλαδα), τοτε ναι ενοχλουμαι.  

 

Εμένοι κοιτούν τον γιο μου και με ρωτάνε ''είναι πάντα έτσι??''

 

Για το υπερκινητικό θεωρώ πως ο κάθε ένας έχει άλλη αντίληψη σχετικά  με αυτό. Πχ εγώ είμαι υπερκινητική, και γενικά θέλω να βρίσκομαι συνέχεια σε κίνηση, έτσι είναι και ο γιος μου, δεν ξέρω αν είναι στοιχείο του χαρακτήρα του ή αν εγώ τον έμαθα έτσι, οπότε έχω συνηθίσει σε αυτή την εικόνα και δεν μου κάνει εντύπωση καθόλου. Όταν όμως δω ένα παιδί το οποίο δεν είναι τόσο δραστήριο όσο το δικό μου, μου φαίνεται περίεργο, όμως δεν θα βγάλω συμπέρασμα πως κάτι κακό συμβαίνει, δυστυχώς πολλοί γονείς το κάνουν όμως, για μένα πχ είναι φυσιολογικό που ο γιος μου στα 4 δεν μπορεί να καθίσει σε καφετέρια σε μία καρέκλα 2 ώρες -χωρίς να κάνει κάτι- για να πιω εγώ καφέ μου, για άλλους δεν είναι, έχω ακούσει κιόλας πως δεν μπορεί να το κάνει επειδή δεν είναι οριοθετημένο χαχαχαχαχαχα!!!! εγώ απλά απάντησα πως είναι 4....δεν πρέπει να μπορεί να το κάνει!

Just now, Macgyver said:

 Ας κοιτάξουμε και τα χάλια μας, ως ενήλικες πριν αρχίσουμε να εξαντλούμε τις κριτικές σε μικρά παιδιά 

Ότι πιο σωστό έχω διαβάσει!!!πραγματικά!

[Έσπερος]

πρίν από 28 λεπτά , kotsifikos είπε:

Για το υπερκινητικό θεωρώ πως ο κάθε ένας έχει άλλη αντίληψη σχετικά  με αυτό. Πχ εγώ είμαι υπερκινητική, και γενικά θέλω να βρίσκομαι συνέχεια σε κίνηση, έτσι είναι και ο γιος μου, δεν ξέρω αν είναι στοιχείο του χαρακτήρα του ή αν εγώ τον έμαθα έτσι, οπότε έχω συνηθίσει σε αυτή την εικόνα και δεν μου κάνει εντύπωση καθόλου. Όταν όμως δω ένα παιδί το οποίο δεν είναι τόσο δραστήριο όσο το δικό μου, μου φαίνεται περίεργο, όμως δεν θα βγάλω συμπέρασμα πως κάτι κακό συμβαίνει, δυστυχώς πολλοί γονείς το κάνουν όμως, για μένα πχ είναι φυσιολογικό που ο γιος μου στα 4 δεν μπορεί να καθίσει σε καφετέρια σε μία καρέκλα 2 ώρες -χωρίς να κάνει κάτι- για να πιω εγώ καφέ μου, για άλλους δεν είναι, έχω ακούσει κιόλας πως δεν μπορεί να το κάνει επειδή δεν είναι οριοθετημένο χαχαχαχαχαχα!!!! εγώ απλά απάντησα πως είναι 4....δεν πρέπει να μπορεί να το κάνει!

Μια φορά στο καράβι, προς το τέλος του ταξιδιού (5 ώρες συν μια ώρα περίπου που ήμασταν νωρίτερα συν μισή ώρα προς το λιμάνι), ο μικρός είχε κουραστεί πολύ (λογικότατο), ηταν κ η ωρα του πρωινου υπνου, όποτε είχε μια υπερένταση, δεν καθόταν, περπατούσαμε, ειχε μια ανησυχια. καποιοι άγνωστοι απο το διπλανό τραπεζι προσπάθησαν να πιασουν κουβεντα, να τον δελεάσουν με κατι για να ηρεμήσει, αυτος προτιμουσε να περπαταμε αγκαλια, αναμενόμενα πραγματα λογω συνθηκων. όποτε ακούσαμε το σχόλιο ότι ΕΙνΆι ζόρικος. το παιδι μιυ δεν ειναι υπερκινητικό , δλδ μπορεί να κάτσει κάποια ώρα σε καρεκλα αν ασχολειται με κατι, αλλα ειναι γενικα δραστήριο κ της κινησης οποτε ηταν αστείος ο χαρακτηρισμός. όμως τότε συνειδητοποίησα οτι ενω το καραβι ειχε πολλα παιδακια, δεν Ακουγόταν κανένα. ήταν όλα με ένα ταμπλετ. κ πιο μικρα απο τον δικο μου.... κ έτσι καταλαβαίνεις για ποσό διαφορετική αντίληψη της πραγματικότητας μιλάμε. γιατι εγω υεωρω οτι εχω ενα ηρεμο παιδι με φυσιολογικη δραστηριοτητα, αλλα στα ματια αυτου που του δινει το ταμπλετ για να κατσει ησυχο, φαινεται οτι σεν ησυχαζει λεπτο, ενω απλουστατα εξερευνά τον χωρο οπως ειναι αναμενόμενο. 

[Nefeli2014]

Μην ακούτε ότι σας λένε οι άσχετοι οι περαστικοί και γενικά μην ακούτε οσα σας λένε, να φιλτραρετε... Εχω πέσει κι εγώ στη λούμπα. Επειδή μεγαλώνω δύο σχετικά ήσυχα παιδιά, εν συγκρίσει με το μέσο όρο σε αυτή την ηλικία λέμε τωρα, και κορίτσια.. Οταν βλέπω υπερκιμητικοτητα κάπως μου φαίνεται. Ειδικά σε αγόρια, αλλά αν όταν το καλό σκέφτομαι αυτό είναι το φυσιολογικό. Βασικά κάθε παιδί είναι διαφορετικό. Αφορμή μια συζήτηση με μια φίλη αγόρομανα, μα πες μου γιατί δεν τον κάνεις καλά, βάλτον κάτι να κάνει να ζωγραφίσει να δει να παίξει να να να. Και μου απάντησε γιατί οι δικές σου ακούνε, εμένα αυτός όχι. Είχε δίκιο, δεν ακούει, είναι αγοράκι είναι μικρό είναι κουρασμένο ίσως είναι πεινασμένος ίσως και εν πάσει περιπτώσει έτσι κάνει κι ο άντρας μου κοτζάμ γάιδαρος, οπότε μην ακούτε. Εσείς ξέρετε τα παιδιά σας καλύτερα από τον καθένα..... 

Επεξεργάστηκαν 5 Οκτωβρίου,2019 by Nefeli2014

[Έσπερος]

22 ώρες πρίν, Nefeli2014 είπε:

Κοίτα κι εγώ που έχω κάνει από νωρίς παρέμβαση, εξακολουθώ να πιστεύω πως πρόκειται για τρελό εμπόριο σήμερα. Ανεξάρτητα βέβαια από το ότι πρέπει, αλλά πλέον έχουμε γεμίσει ειδικούς κι αντε ψάξε να βρεις.. Που όλοι τους οι περισσότεροι έχουν τελειώσει ένα ΤΕΙ, έχουν μπει με χαμηλές βάσεις, έχουν κάνει 15 χρόνια αιώνιοι φοιτητές και αμέσως μετά ανοίγουν κέντρα. Δεν λέω ότι όλοι είναι έτσι για να μην παρεξηγηθώ λέω όμως ότι είναι πολλοί έτσι. Θέλει πολύ μεγάλη μελέτη που θα το πας. Επίσης έχει γίνει απαιτητικό και το σχολείο. Εγώ προσωπικά αν με ρωτήσεις δεν πιστεύω πως όλα αυτά τα παιδιά έχουν πραγματικό προβκημα, πως κάθε παιδί πιστεύω έχει τους δικούς του ρυθμούς. Δε θυμάμαι εγώ στο νήπιο να κάνω γράμματα να γράφω το όνομα μου και να γράφω και αριθμούς. Αυτά τα έμαθα στο δημοτικό. Πρώτα συγκεκριμένα έμαθα την αλφαβήτα και μετά έμαθα να γράφω το όνομα μου. Μετά από καιρό. Θέλω να πω, οι απαιτήσεις του Σχολείου, που δεν ξέρω κι εγώ με βάση ποια κριτήρια οι ομάδες αυτςς εκπαιδευτικών βάζουν τόσα πολλά στα παιδάκια από τόσο νωρίς, είναι κάτι που θέλω κάποια στιγμή να συζητήσουμε εδώ αλλά όταν θα έχω χρόνο θα το ανεβασω. Κι όλα αυτά τα παιδάκια τρέχουν να προλαβουν. Εγώ πχ ξέρω ότι η δικιά μου στα θέματα ομιλίας έχει δικό της ρυθμό που αν την άφηνα θα τα κατακτουσε μόνη της στην ώρα τη δική της. Τη φυσιολογική της ώρα. Αλλά είναι τέτοιες οι απαιτήσεις του σχολείου πια που δεν μπορείς να το αφήσεις, γιατί έχει πάει η μάζα έχει προσχωρήσει αναγκαστικά θα το προχωρήσεις κι εσύ γιατί μετά αρχίζουν αλλά προβλήματα, κοινωνικά. Γιαυτό της το περνάω ως παιχνίδι. Λάθος μεγάλο των γονιών που αφήνουν το παιδάκι να νομίζει πως έχει πρόβλημα, θέλει κι εκεί πολλή δουλειά από την πκευρα των γονέων. Δεν είναι εύκολο, τα παιδιά ακούνε καταλαβαίνουν.. 

Και για να μην παρεξηγηθώ δεν λέω ότι όλοι οι ειδικοί είναι το ίδιο. Θέλει όμως ψάξιμο γιατί βρωμάει ο τόπος πια. 

Έχω κ εγώ μια αίσθηση ότι πρόκειται για εμπόριο από ένα σημείο και μετά. Εδώ στο νησί οι λογοθεραπεύτριες πλασάρονται σαν κατάλληλες δια πάσαν νόσον... Κάνουν λογοθεραπεία, κάνουν σε παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, κάνουν σε παιδιά με νοητική ανωριμότητα,κάνουν τις φροντίστριες στα φιλολογικά οτυ γυμνασίου.... ελεος. κ έρχονται κ να μας ενημερώνουν (!!!!!!) για τους μαθητές ΤΟΥΣ (!!!!!!) τους γονείς των οποίων δεν έχουμε δει ποτε. Επίσης συμφωνώ ότι πολλά προβλήματα είναι τεχνητά γιατί όντως έχουν πέσει πολλές απαιτήσεις στο σχολείο. Εμείς κάθε χρόνο σε μια τάξη των 80-90 παιδιών έχουμε σίγουρα 10 γνωματεύσεις, που ζήτημα αν 2-3 είναι καθαρά δυσλεξία, δυσγραφία, δυσαριθμία κλπ ή κάτι πιο σοβαρό όπως αυτισμός ή δεπυ (κανονική παθολογική δεπυ, όχι απλά να βαφτίζουμε ένα δραστήριο παιδί υπερκινητικό). τα  υπόλοιπα είναι γενικευμένες μαθησιακές δυσκολίες, δλδ τίποτα κ όλα μαζί. τίποτα παθολογικό επί της ουσίας, απλώς παιδιά σχεδόν αναλφάβητα, χωρίς καμία βάση από το δημοτικό. σαν να σταμάτησαν να ανταποκρίνονται μετά τη δευτέρα τάξη κ είμαι σίγουρη ότι δεν έχουν κανένα οργανικό πρόβλημα. Το θέμα είναι όμως ότι κατά βάθος όλοι το γνωρίζουμε αυτό κ δεν θέλουμε να τρέχουμε το παιδί μας χωρίς λόγο σε "ειδικούς", κ κάπως έτσι μπορεί να μην εντοπίσουμε κάτι που όντως χρειάζεται παρέμβαση..

[vicky86]

On 4/10/2019 at 2:34 ΜΜ, Nefeli2014 είπε:

Κοίτα κι εγώ που έχω κάνει από νωρίς παρέμβαση, εξακολουθώ να πιστεύω πως πρόκειται για τρελό εμπόριο σήμερα. Ανεξάρτητα βέβαια από το ότι πρέπει, αλλά πλέον έχουμε γεμίσει ειδικούς κι αντε ψάξε να βρεις.. Που όλοι τους οι περισσότεροι έχουν τελειώσει ένα ΤΕΙ, έχουν μπει με χαμηλές βάσεις, έχουν κάνει 15 χρόνια αιώνιοι φοιτητές και αμέσως μετά ανοίγουν κέντρα. Δεν λέω ότι όλοι είναι έτσι για να μην παρεξηγηθώ λέω όμως ότι είναι πολλοί έτσι. Θέλει πολύ μεγάλη μελέτη που θα το πας. Επίσης έχει γίνει απαιτητικό και το σχολείο. Εγώ προσωπικά αν με ρωτήσεις δεν πιστεύω πως όλα αυτά τα παιδιά έχουν πραγματικό προβκημα, πως κάθε παιδί πιστεύω έχει τους δικούς του ρυθμούς. Δε θυμάμαι εγώ στο νήπιο να κάνω γράμματα να γράφω το όνομα μου και να γράφω και αριθμούς. Αυτά τα έμαθα στο δημοτικό. Πρώτα συγκεκριμένα έμαθα την αλφαβήτα και μετά έμαθα να γράφω το όνομα μου. Μετά από καιρό. Θέλω να πω, οι απαιτήσεις του Σχολείου, που δεν ξέρω κι εγώ με βάση ποια κριτήρια οι ομάδες αυτςς εκπαιδευτικών βάζουν τόσα πολλά στα παιδάκια από τόσο νωρίς, είναι κάτι που θέλω κάποια στιγμή να συζητήσουμε εδώ αλλά όταν θα έχω χρόνο θα το ανεβασω. Κι όλα αυτά τα παιδάκια τρέχουν να προλαβουν. Εγώ πχ ξέρω ότι η δικιά μου στα θέματα ομιλίας έχει δικό της ρυθμό που αν την άφηνα θα τα κατακτουσε μόνη της στην ώρα τη δική της. Τη φυσιολογική της ώρα. Αλλά είναι τέτοιες οι απαιτήσεις του σχολείου πια που δεν μπορείς να το αφήσεις, γιατί έχει πάει η μάζα έχει προσχωρήσει αναγκαστικά θα το προχωρήσεις κι εσύ γιατί μετά αρχίζουν αλλά προβλήματα, κοινωνικά. Γιαυτό της το περνάω ως παιχνίδι. Λάθος μεγάλο των γονιών που αφήνουν το παιδάκι να νομίζει πως έχει πρόβλημα, θέλει κι εκεί πολλή δουλειά από την πκευρα των γονέων. Δεν είναι εύκολο, τα παιδιά ακούνε καταλαβαίνουν.. 

Και για να μην παρεξηγηθώ δεν λέω ότι όλοι οι ειδικοί είναι το ίδιο. Θέλει όμως ψάξιμο γιατί βρωμάει ο τόπος πια. 

Εγω δ θεωρώ ότι υπάρχει πίεση. Τουλ περυσι κ φέτος που πάει η κορη μου σε νηπιαγωγειο. Ότι εμαθε να γράφει ισχύει, αλλά δ έμαθαν όλοι οι συμμαθητές της

Κ πάντα οι δασκάλες λένε, κάνουμε ασκήσεις προγραφης(κύκλους, γραμμές) κ καποια παιδακια θα μάθουν κάποια πράγματα αριθμούς, το όνομα τους, καποια γραμματα. Αλλα χωρίς πιεση

Τα τελευταία χρόνια, μετά από έρευνες που έχουν γίνει, διαπίστωσαν ότι η προνηπιακη μάθηση, ως 7 ετών, είναι πολύ σημαντική γι αυτό άλλαξαν κ τα βιβλία από όσο ξέρω α-β δημοτικου

Επικεντρωνονται στην αναδυόμενη γνώση. Δλδ τα παιδια βλέπουν σαν εικόνα το όνομα τους, το μαθαίνουν ολόκληρο, κ μετα εμβαθύνουν σε ένα - ένα γραμμα

(τουλ κάπως έτσι τα εχουν παρουσιάσει σε εμας) 

Ότι γενικά υπάρχουν απαιτήσεις πολλές από τα παιδια, με το πρόγραμμα γεμάτο, ισχύει. Για το νηπιαγωγείο μόνο δ θεωρώ ότι υπάρχει τόσο μεγάλη πιεση(για κάποια χρόνια πριν 5-10 ετυχε να ακούσω από γνωστούς για παιδακια που έπρεπε να μάθουν να γράφουν στα νηπια, πότε δ καταλαβα το λόγο. Κ ενα σκηνικό που μου περιέγραψε για περυσι η κουμπαρα μου για μια γνωστή της, οπότε πιστεύω είναι κ θεμα δασκάλας) 

[Έσπερος]

Just now, vicky86 είπε:

Εγω δ θεωρώ ότι υπάρχει πίεση. Τουλ περυσι κ φέτος που πάει η κορη μου σε νηπιαγωγειο. Ότι εμαθε να γράφει ισχύει, αλλά δ έμαθαν όλοι οι συμμαθητές της

Κ πάντα οι δασκάλες λένε, κάνουμε ασκήσεις προγραφης(κύκλους, γραμμές) κ καποια παιδακια θα μάθουν κάποια πράγματα αριθμούς, το όνομα τους, καποια γραμματα. Αλλα χωρίς πιεση

Τα τελευταία χρόνια, μετά από έρευνες που έχουν γίνει, διαπίστωσαν ότι η προνηπιακη μάθηση, ως 7 ετών, είναι πολύ σημαντική γι αυτό άλλαξαν κ τα βιβλία από όσο ξέρω α-β δημοτικου

Επικεντρωνονται στην αναδυόμενη γνώση. Δλδ τα παιδια βλέπουν σαν εικόνα το όνομα τους, το μαθαίνουν ολόκληρο, κ μετα εμβαθύνουν σε ένα - ένα γραμμα

(τουλ κάπως έτσι τα εχουν παρουσιάσει σε εμας) 

Ότι γενικά υπάρχουν απαιτήσεις πολλές από τα παιδια, με το πρόγραμμα γεμάτο, ισχύει. Για το νηπιαγωγείο μόνο δ θεωρώ ότι υπάρχει τόσο μεγάλη πιεση(για κάποια χρόνια πριν 5-10 ετυχε να ακούσω από γνωστούς για παιδακια που έπρεπε να μάθουν να γράφουν στα νηπια, πότε δ καταλαβα το λόγο. Κ ενα σκηνικό που μου περιέγραψε για περυσι η κουμπαρα μου για μια γνωστή της, οπότε πιστεύω είναι κ θεμα δασκάλας) 

Για το νήπιο δεν ξέρω αν υπάρχει πίεση, στην ύλη του δημοτικού κ του γυμνασιου σιγουρα υπαρχει. Και γι αυτο πολλα παιδια μενουν πισω κ αρχιζουν μετα οι "διαγνώσεις". Αυτο με την ανάγνωση που πρωτα τους εντύπωνεται η εικονα παντως, δεν νομιζω οτι βοηθαει. γιατι πολλα παιδια μενουν στην εικονα κ την αναγνωριση λέξεων απο μνήμης κ δυσκολευονται μετα στην ανάγνωση μεγαλων κ αγνώστων λέξεων. 

[vicky86]

Just now, Έσπερος είπε:

Για το νήπιο δεν ξέρω αν υπάρχει πίεση, στην ύλη του δημοτικού κ του γυμνασιου σιγουρα υπαρχει. Και γι αυτο πολλα παιδια μενουν πισω κ αρχιζουν μετα οι "διαγνώσεις". Αυτο με την ανάγνωση που πρωτα τους εντύπωνεται η εικονα παντως, δεν νομιζω οτι βοηθαει. γιατι πολλα παιδια μενουν στην εικονα κ την αναγνωριση λέξεων απο μνήμης κ δυσκολευονται μετα στην ανάγνωση μεγαλων κ αγνώστων λέξεων. 

Η αλήθεια είναι ότι δ εχω ολοκληρωμένη άποψη. Έγραψα αυτά που μας ειπαν. Ειδικα για δημοτικο δ εχω ιδεα, θα τα διαπιστώσω του χρονου. Έχω εμπιστοσύνη στους δασκάλους κ δ θελω να είμαι προκατηλειμμενη

Κάποια στιγμή πριν 5-10χρ γτ τότε είχαμε μικρα παιδακια στο ευρύτερο περιβάλλον, καποιο βιβλίο δημοτικού μου ειχε φανει πανδυσκολο, αλλα δ θυμαμαι ποιας ταξης

Αυτό με την εικόνα δ μου ακούγεται τόσο κακό. Αρκεί φυσικά μετά να εμβαθύνεις για να δεις κ τα γράμματα ένα ένα, κ ετσι να επεκταθεί σε μεγαλύτερες λέξεις, προτάσεις, κείμενα κλπ

Για παράδειγμα η κορη μου έμαθε έτσι το όνομα της, κ τα αρχικά από όλους τους συμμαθητές της. Σιγα σιγα αρχισε κ με άλλα γράμματα. Θυμάμαι λιγο πριν ξεκινήσει προνηπια, αναγνώριζε αριθμούς, γτ μου τους έλεγε στο σούπερ μάρκετ στον πάγκο με τα τυριά, στα ταμπελακια με τις τιμες

Αντίστοιχα κ ο μικρος που ειναι 3,ξερει τους αριθμούς στο ασανσέρ για τους ορόφους, ως το 5.κ μόλις χθες διαπίστωσα, γτ έπαιζε με ένα παιχνίδι-λαπτοπ της μεγάλης, ότι αναγνωρίζει κ πολυ λιγα γράμματα. Νομιζω ειναι πολυ παρατηρητικος

[Έσπερος]

Just now, vicky86 είπε:

Η αλήθεια είναι ότι δ εχω ολοκληρωμένη άποψη. Έγραψα αυτά που μας ειπαν. Ειδικα για δημοτικο δ εχω ιδεα, θα τα διαπιστώσω του χρονου. Έχω εμπιστοσύνη στους δασκάλους κ δ θελω να είμαι προκατηλειμμενη

Κάποια στιγμή πριν 5-10χρ γτ τότε είχαμε μικρα παιδακια στο ευρύτερο περιβάλλον, καποιο βιβλίο δημοτικού μου ειχε φανει πανδυσκολο, αλλα δ θυμαμαι ποιας ταξης

Αυτό με την εικόνα δ μου ακούγεται τόσο κακό. Αρκεί φυσικά μετά να εμβαθύνεις για να δεις κ τα γράμματα ένα ένα, κ ετσι να επεκταθεί σε μεγαλύτερες λέξεις, προτάσεις, κείμενα κλπ

Για παράδειγμα η κορη μου έμαθε έτσι το όνομα της, κ τα αρχικά από όλους τους συμμαθητές της. Σιγα σιγα αρχισε κ με άλλα γράμματα. Θυμάμαι λιγο πριν ξεκινήσει προνηπια, αναγνώριζε αριθμούς, γτ μου τους έλεγε στο σούπερ μάρκετ στον πάγκο με τα τυριά, στα ταμπελακια με τις τιμες

Αντίστοιχα κ ο μικρος που ειναι 3,ξερει τους αριθμούς στο ασανσέρ για τους ορόφους, ως το 5.κ μόλις χθες διαπίστωσα, γτ έπαιζε με ένα παιχνίδι-λαπτοπ της μεγάλης, ότι αναγνωρίζει κ πολυ λιγα γράμματα. Νομιζω ειναι πολυ παρατηρητικος

Πολλες φορες οι εκπαιδευτικοι εχουμε την καλη διαθεση να κανουμε κ τα πιο δυσκολα κομματια της ύλης, απο ενθουσιασμο κ καλη διαθεση, χωρις να αντιλαμβανόμαστε αν αυτα θα γινουν αντιληπτά σε ολους. καπως ετσι κ στο δημοτικο, υπαρχουν καποια ζητηματα που οι οδηγιες ή οι συμβουλοι λενε οτι θα γινουν περιληπτικά ή ως μια απλη γνωριμία, κ οι δασκαλοι τα κανουν αναλυτικα κ τα εξετάζουν. Ειναι συντακτικά φαινόμενα που στη γ γυμνασιου τα βαζουμε μονο σαν μικρο μερος της εξέτασης για να τα πιασουν 5-6 γέροι μαθητες, κ στο δημοτικο τα κανουν αναλυτικα κ τα ζητούν σε τεστ. κ μιλω για το ιδιο μερος, το ιδιο μαθητικό υλικο, δεν συγκρινω μ αλλες περιοχες με πιο υψηλό επιπεδο. Ειναι περίπλοκο ζητημα αυτο κ ευθύνονται πολλοι παραγοντες εννοειται, περα απο αυτα. για την ανάγνωση τωρα, δεν εχω τη θεωρητικη κατάρτιση για να κρινω τη μεθοδο (βασικα ειναι συνδυασμος μεθόδων, απο ο,τι εχω διαβασει). Καμια φορα δεν φταινε οι μέθοδοι αλλα η εφαρμογη τους. οχι μονο απο τον εκπαιδευτικο αλλα κ απο το πλαισιο, πχ τον χρονο που δίνεται ή αν συνοδεύεται απο τις κατάλληλες ασκησεις. Εχοντας παντως μια εικονα απο ενα σχολείο με ποικιλια μαθητων, με ποικίλο  υπόβαθρο (εχουμε απ ολα επι της ουσιας με εξαιρεση μαθητες που να μην γνωρίζουν ελληνικα- δλδ να ηρθαν εδω σε μεγαλη ηλικια), βλεπω οτι καθε χρονο οι βασικές δεξιοτητες γραφης ανάγνωσης κ κατανόησης κειμενου (κ αριθμητικής λενε οι συναδελφοι) περιορίζονται. κι ολα αυτα ενω τπαρχουν ολο κ πιο επιμορφωμένοι εκπαιδευτικοι, κ γινονται κ καινοτόμες δράσεις κλπ. τελος παντων ανοιγουμε μεγαλη συζητηση εκτος θεματος τωρα. Ειμαι ομως πεπεισμένη οτι η αυξημένη ευαισθητοποίηση στις ειδικες αναγκες, οδήγησε κ αε ενα αλλο ακρο, οποιος ξεχωριζει λιγο απο τον μεσο ορο, οποιος δυσκολευει λιγο τον γονιο ή τον δάσκαλο, να παραπέμπεται για αξιολογηση. κ φυσικα σε ολους κατι βρισκουν. εγω πχ διαβάζοντας  τψρα διάφορα, καταλαβα οτι  ειχα θέματα αισθητηριακές ολοκλήρωσης. στις υφές διαφορων τροφων (το ξεπέρασα μεγαλη) κ σε θέματα χωρικού προσανατολισμού κ συντονισμού κινησεων. στανταρ για εργοθεραπεία δλδ. 

[ΑΡΓΚ]

Just now, Έσπερος είπε:

Πολλες φορες οι εκπαιδευτικοι εχουμε την καλη διαθεση να κανουμε κ τα πιο δυσκολα κομματια της ύλης, απο ενθουσιασμο κ καλη διαθεση, χωρις να αντιλαμβανόμαστε αν αυτα θα γινουν αντιληπτά σε ολους. καπως ετσι κ στο δημοτικο, υπαρχουν καποια ζητηματα που οι οδηγιες ή οι συμβουλοι λενε οτι θα γινουν περιληπτικά ή ως μια απλη γνωριμία, κ οι δασκαλοι τα κανουν αναλυτικα κ τα εξετάζουν. Ειναι συντακτικά φαινόμενα που στη γ γυμνασιου τα βαζουμε μονο σαν μικρο μερος της εξέτασης για να τα πιασουν 5-6 γέροι μαθητες, κ στο δημοτικο τα κανουν αναλυτικα κ τα ζητούν σε τεστ. κ μιλω για το ιδιο μερος, το ιδιο μαθητικό υλικο, δεν συγκρινω μ αλλες περιοχες με πιο υψηλό επιπεδο. Ειναι περίπλοκο ζητημα αυτο κ ευθύνονται πολλοι παραγοντες εννοειται, περα απο αυτα. για την ανάγνωση τωρα, δεν εχω τη θεωρητικη κατάρτιση για να κρινω τη μεθοδο (βασικα ειναι συνδυασμος μεθόδων, απο ο,τι εχω διαβασει). Καμια φορα δεν φταινε οι μέθοδοι αλλα η εφαρμογη τους. οχι μονο απο τον εκπαιδευτικο αλλα κ απο το πλαισιο, πχ τον χρονο που δίνεται ή αν συνοδεύεται απο τις κατάλληλες ασκησεις. Εχοντας παντως μια εικονα απο ενα σχολείο με ποικιλια μαθητων, με ποικίλο  υπόβαθρο (εχουμε απ ολα επι της ουσιας με εξαιρεση μαθητες που να μην γνωρίζουν ελληνικα- δλδ να ηρθαν εδω σε μεγαλη ηλικια), βλεπω οτι καθε χρονο οι βασικές δεξιοτητες γραφης ανάγνωσης κ κατανόησης κειμενου (κ αριθμητικής λενε οι συναδελφοι) περιορίζονται. κι ολα αυτα ενω τπαρχουν ολο κ πιο επιμορφωμένοι εκπαιδευτικοι, κ γινονται κ καινοτόμες δράσεις κλπ. τελος παντων ανοιγουμε μεγαλη συζητηση εκτος θεματος τωρα. Ειμαι ομως πεπεισμένη οτι η αυξημένη ευαισθητοποίηση στις ειδικες αναγκες, οδήγησε κ αε ενα αλλο ακρο, οποιος ξεχωριζει λιγο απο τον μεσο ορο, οποιος δυσκολευει λιγο τον γονιο ή τον δάσκαλο, να παραπέμπεται για αξιολογηση. κ φυσικα σε ολους κατι βρισκουν. εγω πχ διαβάζοντας  τψρα διάφορα, καταλαβα οτι  ειχα θέματα αισθητηριακές ολοκλήρωσης. στις υφές διαφορων τροφων (το ξεπέρασα μεγαλη) κ σε θέματα χωρικού προσανατολισμού κ συντονισμού κινησεων. στανταρ για εργοθεραπεία δλδ. 

Τι να σου πω, ισως παιζει μεγαλο ρολο το σχολειο και η περιοχη. Εγω εχω εδω και χρονια στην περιοχη μας το αναποδο σαν εικονα: το μαθημα γινεται για να το καταλαβει ο μεσος ορος και κατω, και οσοι εχουν παραπανω δυνατοτητες, δεν νιωθουν να υπαρχει καμια προκληση.

[xaroumenh mama]

Εγώ γενικά δε ξέρω αν πλέον είναι καλύτερα από ότι όταν ειμασταν εμείς παιδιά , αυτό όμως που θυμάμαι είναι πως ίσως στο νηπιαγωγείο να μη μας μάθαιναν την αλφάβητο η τους αριθμούς αλλά μας τα είχαν μάθει οι γονείς μας .. όπως δε ξέρω αν τότε οι γονείς γνώριζαν κ ήταν ενημερωμένοι για τις μαθησιακές δυσκολίες η απλά έβαζαν ταμπέλες στα παιδιά ..

Απο προσωπική εμπειρία αυτό που θυμάμαι είναι ότι μας τα είχαν όλα έτοιμα μας τα είχαν πάρει όλα από βοηθήματα μέχρι κ το λυσάρι που γράφαμε διαγωνίσματα στο δημοτικό αυτό το άσπρο βιβλιαράκι δε ξέρω αν το θυμάστε είχαν κ τα κάναμε από το σπίτι κ έτσι στα διαγωνίσματα γράφαμε καλούς βαθμούς .. σίγουρα κάποια από αυτά γίνονται κ τώρα 

Προσωπικά μπορώ να πω πως σαν παιδί σίγουρα είχα μαθησιακές δυσκολίες όπου ποτέ κανένας δε το κατάλαβε η δεν ασχολήθηκε το κατάλαβε μια δασκάλα που μου έκανε ιδιαίτερα στο φροντιστήριο λίγο πριν τις πανελλήνιες της τρίτης λυκείου κ το είπε στους γονείς μου αλλά κ πάλι ήταν αρκετά αργά .. 

Γι'αυτό δεν ξέρω αν είναι καλύτερα τώρα που ψαχνομαστε περισσότερο για τα παιδιά μας σίγουρα όλα χρειάζονται αλλά με μέτρο κ χωρίς πανικό ..!!!

[Έσπερος]

Just now, xaroumenh mama είπε:

Εγώ γενικά δε ξέρω αν πλέον είναι καλύτερα από ότι όταν ειμασταν εμείς παιδιά , αυτό όμως που θυμάμαι είναι πως ίσως στο νηπιαγωγείο να μη μας μάθαιναν την αλφάβητο η τους αριθμούς αλλά μας τα είχαν μάθει οι γονείς μας .. όπως δε ξέρω αν τότε οι γονείς γνώριζαν κ ήταν ενημερωμένοι για τις μαθησιακές δυσκολίες η απλά έβαζαν ταμπέλες στα παιδιά ..

Απο προσωπική εμπειρία αυτό που θυμάμαι είναι ότι μας τα είχαν όλα έτοιμα μας τα είχαν πάρει όλα από βοηθήματα μέχρι κ το λυσάρι που γράφαμε διαγωνίσματα στο δημοτικό αυτό το άσπρο βιβλιαράκι δε ξέρω αν το θυμάστε είχαν κ τα κάναμε από το σπίτι κ έτσι στα διαγωνίσματα γράφαμε καλούς βαθμούς .. σίγουρα κάποια από αυτά γίνονται κ τώρα 

Προσωπικά μπορώ να πω πως σαν παιδί σίγουρα είχα μαθησιακές δυσκολίες όπου ποτέ κανένας δε το κατάλαβε η δεν ασχολήθηκε το κατάλαβε μια δασκάλα που μου έκανε ιδιαίτερα στο φροντιστήριο λίγο πριν τις πανελλήνιες της τρίτης λυκείου κ το είπε στους γονείς μου αλλά κ πάλι ήταν αρκετά αργά .. 

Γι'αυτό δεν ξέρω αν είναι καλύτερα τώρα που ψαχνομαστε περισσότερο για τα παιδιά μας σίγουρα όλα χρειάζονται αλλά με μέτρο κ χωρίς πανικό ..!!!

Και τώρα υπάρχουν λυσάρια κ έτοιμες απαντήσεις κ όλα αυτά. εγώ έχω αρχίσει να σκέφτομαι να κόψω τις ασκήσεις για το σπίτι γι αυτόν τον λόγο, δεν μ αρέσει να αλληλοκοροϊδευιμαστε. 

 

Πολλοί που είχαν κανονικές μαθησιακές δυσκολιες θα ειχαν βοηθηθεί αν στο παρελθον υπηρχε ενημερωση. Και τψρα ακομα υπαρχουν γονεις που τις αρνουνται. κατα τ αλλα ομως το πιο συχνό φαινομενο ειναι να εχει μεινει πισω το παιδι για διάφορους λόγους, όχι παθολογικούς συνήθως, κ αργα, προς το γυμνάσιο, να πηγαίνει στο ΚΕΔΔΥ κ να παιρνει γνωμάτευση που λεει συνηθως γενικευμένες μαθησιακές δυσκολιες που απλως βοηθαει στο να τον δουν με καποια επιείκεια. Ειναι κ η ευκολη λυση που θα προτεινει ο εκπαιδευτικος, να πανε να κοιτάξουν το παιδι. που μπορει απλα να βαριεται το σχολείο, να νιωθει ασχημα για την ταμπελα της αποτυχίας κ της αταξίας που κουβαλάει απο νωρις, κ ολο αυτο να του βγαινει σε άρνηση, επιθετικότητα κλπ κ καπως ετσι γεμίσαμε παιδια με ΔΕΠΥ. 

[ΑΡΓΚ]

Just now, xaroumenh mama είπε:

Εγώ γενικά δε ξέρω αν πλέον είναι καλύτερα από ότι όταν ειμασταν εμείς παιδιά , αυτό όμως που θυμάμαι είναι πως ίσως στο νηπιαγωγείο να μη μας μάθαιναν την αλφάβητο η τους αριθμούς αλλά μας τα είχαν μάθει οι γονείς μας .. όπως δε ξέρω αν τότε οι γονείς γνώριζαν κ ήταν ενημερωμένοι για τις μαθησιακές δυσκολίες η απλά έβαζαν ταμπέλες στα παιδιά ..

Απο προσωπική εμπειρία αυτό που θυμάμαι είναι ότι μας τα είχαν όλα έτοιμα μας τα είχαν πάρει όλα από βοηθήματα μέχρι κ το λυσάρι που γράφαμε διαγωνίσματα στο δημοτικό αυτό το άσπρο βιβλιαράκι δε ξέρω αν το θυμάστε είχαν κ τα κάναμε από το σπίτι κ έτσι στα διαγωνίσματα γράφαμε καλούς βαθμούς .. σίγουρα κάποια από αυτά γίνονται κ τώρα 

Προσωπικά μπορώ να πω πως σαν παιδί σίγουρα είχα μαθησιακές δυσκολίες όπου ποτέ κανένας δε το κατάλαβε η δεν ασχολήθηκε το κατάλαβε μια δασκάλα που μου έκανε ιδιαίτερα στο φροντιστήριο λίγο πριν τις πανελλήνιες της τρίτης λυκείου κ το είπε στους γονείς μου αλλά κ πάλι ήταν αρκετά αργά .. 

Γι'αυτό δεν ξέρω αν είναι καλύτερα τώρα που ψαχνομαστε περισσότερο για τα παιδιά μας σίγουρα όλα χρειάζονται αλλά με μέτρο κ χωρίς πανικό ..!!!

 

Aν και φαντάζομαι από καλή πρόθεση το έκαναν οι γονείς σου, με συγχωρείς αλλά αν σου έμαθαν να "διαβάζεις" από λυσάρια από το δημοτικό, μάλλον η ομαλή διαδικασία της μάθησης πέθανε κάπου εκεί. Δεν ήταν κάτι που έκαναν παλιότερα οι γονείς ή που κάνουν τώρα οι γονείς. Κάποιοι ναι, και παλιά και σήμερα. Με πάντα το ίδιο αποτέλεσμα. Αν δεν έχεις μπει στη διαδικασία του να μάθεις πώς να μαθαίνεις από μικρός, δεν είναι κάτι που διορθώνεται στα 17 και στα 18, όχι σε μία χρονιά. Μάλλον κάπως έτσι "κατασκευάζει" ο γονιός ένα παιδί με γενικευμένες μαθησιακές δυσκολίες.

[vicky86]

Just now, Έσπερος είπε:

Πολλες φορες οι εκπαιδευτικοι εχουμε την καλη διαθεση να κανουμε κ τα πιο δυσκολα κομματια της ύλης, απο ενθουσιασμο κ καλη διαθεση, χωρις να αντιλαμβανόμαστε αν αυτα θα γινουν αντιληπτά σε ολους. καπως ετσι κ στο δημοτικο, υπαρχουν καποια ζητηματα που οι οδηγιες ή οι συμβουλοι λενε οτι θα γινουν περιληπτικά ή ως μια απλη γνωριμία, κ οι δασκαλοι τα κανουν αναλυτικα κ τα εξετάζουν. Ειναι συντακτικά φαινόμενα που στη γ γυμνασιου τα βαζουμε μονο σαν μικρο μερος της εξέτασης για να τα πιασουν 5-6 γέροι μαθητες, κ στο δημοτικο τα κανουν αναλυτικα κ τα ζητούν σε τεστ. κ μιλω για το ιδιο μερος, το ιδιο μαθητικό υλικο, δεν συγκρινω μ αλλες περιοχες με πιο υψηλό επιπεδο. Ειναι περίπλοκο ζητημα αυτο κ ευθύνονται πολλοι παραγοντες εννοειται, περα απο αυτα. για την ανάγνωση τωρα, δεν εχω τη θεωρητικη κατάρτιση για να κρινω τη μεθοδο (βασικα ειναι συνδυασμος μεθόδων, απο ο,τι εχω διαβασει). Καμια φορα δεν φταινε οι μέθοδοι αλλα η εφαρμογη τους. οχι μονο απο τον εκπαιδευτικο αλλα κ απο το πλαισιο, πχ τον χρονο που δίνεται ή αν συνοδεύεται απο τις κατάλληλες ασκησεις. Εχοντας παντως μια εικονα απο ενα σχολείο με ποικιλια μαθητων, με ποικίλο  υπόβαθρο (εχουμε απ ολα επι της ουσιας με εξαιρεση μαθητες που να μην γνωρίζουν ελληνικα- δλδ να ηρθαν εδω σε μεγαλη ηλικια), βλεπω οτι καθε χρονο οι βασικές δεξιοτητες γραφης ανάγνωσης κ κατανόησης κειμενου (κ αριθμητικής λενε οι συναδελφοι) περιορίζονται. κι ολα αυτα ενω τπαρχουν ολο κ πιο επιμορφωμένοι εκπαιδευτικοι, κ γινονται κ καινοτόμες δράσεις κλπ. τελος παντων ανοιγουμε μεγαλη συζητηση εκτος θεματος τωρα. Ειμαι ομως πεπεισμένη οτι η αυξημένη ευαισθητοποίηση στις ειδικες αναγκες, οδήγησε κ αε ενα αλλο ακρο, οποιος ξεχωριζει λιγο απο τον μεσο ορο, οποιος δυσκολευει λιγο τον γονιο ή τον δάσκαλο, να παραπέμπεται για αξιολογηση. κ φυσικα σε ολους κατι βρισκουν. εγω πχ διαβάζοντας  τψρα διάφορα, καταλαβα οτι  ειχα θέματα αισθητηριακές ολοκλήρωσης. στις υφές διαφορων τροφων (το ξεπέρασα μεγαλη) κ σε θέματα χωρικού προσανατολισμού κ συντονισμού κινησεων. στανταρ για εργοθεραπεία δλδ. 

Κατά βάση συμφωνουμε

Κ ακομη δ εχω πολλά να πω, όταν θα μπούμε κ εμεις στο δημοτικο θα επανέλθω, χαχα

[popi76]

On 3/10/2019 at 12:36 ΜΜ, erin0000 είπε:

 

Το έχω ψάξει εγώ. Δεν προβλέπεται πουθενά να απορρίψεις παιδί λόγω πάνας. Είναι υποχρεωμένοι όπως λες να δέχονται όλα τα παιδιά. Αυτό που κάνουν είναι να αποτρέπουν τους γονείς (στο προφορικό) ή να τους παραπληροφορούν. Αν ο γονιός επιμείνει να στείλει το παιδί είναι υποχρεωμένοι να το δεχτούν.

Κι εγώ τους ενημέρωσα ότι αυτό που τους λένε δεν ισχύει. Η απόρριψη του παιδιού έγινε σε προφορικό επίπεδο με την δικαιολογία ότι δεν έχουν επαρκές προσωπικό. Εκεί έπρεπε να επιμείνουν οι γονείς, αλλά δεν το έκαναν. 

20 ώρες πρίν, vicky86 είπε:

Εγω δ θεωρώ ότι υπάρχει πίεση. Τουλ περυσι κ φέτος που πάει η κορη μου σε νηπιαγωγειο. Ότι εμαθε να γράφει ισχύει, αλλά δ έμαθαν όλοι οι συμμαθητές της

Κ πάντα οι δασκάλες λένε, κάνουμε ασκήσεις προγραφης(κύκλους, γραμμές) κ καποια παιδακια θα μάθουν κάποια πράγματα αριθμούς, το όνομα τους, καποια γραμματα. Αλλα χωρίς πιεση

Τα τελευταία χρόνια, μετά από έρευνες που έχουν γίνει, διαπίστωσαν ότι η προνηπιακη μάθηση, ως 7 ετών, είναι πολύ σημαντική γι αυτό άλλαξαν κ τα βιβλία από όσο ξέρω α-β δημοτικου

Επικεντρωνονται στην αναδυόμενη γνώση. Δλδ τα παιδια βλέπουν σαν εικόνα το όνομα τους, το μαθαίνουν ολόκληρο, κ μετα εμβαθύνουν σε ένα - ένα γραμμα

(τουλ κάπως έτσι τα εχουν παρουσιάσει σε εμας) 

Ότι γενικά υπάρχουν απαιτήσεις πολλές από τα παιδια, με το πρόγραμμα γεμάτο, ισχύει. Για το νηπιαγωγείο μόνο δ θεωρώ ότι υπάρχει τόσο μεγάλη πιεση(για κάποια χρόνια πριν 5-10 ετυχε να ακούσω από γνωστούς για παιδακια που έπρεπε να μάθουν να γράφουν στα νηπια, πότε δ καταλαβα το λόγο. Κ ενα σκηνικό που μου περιέγραψε για περυσι η κουμπαρα μου για μια γνωστή της, οπότε πιστεύω είναι κ θεμα δασκάλας) 

Σε εμάς στο νηπιαγωγείο η δασκάλα ζητάει να ξέρει να γράφει το όνομά του. Δηλαδή παιδιά από το προνήπιο αυτό το έχουν κατακτήσει. Πάντως, επιτρέψτε μου να πω ότι σε εμάς που υπήρχε πολύ λιγότερη πίεση, μια χαρά γράμματα μάθαμε και με πολύ πιο ευχάριστο τρόπο από τα σημερινά παιδιά. Με λίγα λόγια, διαφωνώ με το σκεπτικό του δημοτικού. 

22 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Έχω κ εγώ μια αίσθηση ότι πρόκειται για εμπόριο από ένα σημείο και μετά. Εδώ στο νησί οι λογοθεραπεύτριες πλασάρονται σαν κατάλληλες δια πάσαν νόσον... Κάνουν λογοθεραπεία, κάνουν σε παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, κάνουν σε παιδιά με νοητική ανωριμότητα,κάνουν τις φροντίστριες στα φιλολογικά οτυ γυμνασίου.... ελεος. κ έρχονται κ να μας ενημερώνουν (!!!!!!) για τους μαθητές ΤΟΥΣ (!!!!!!) τους γονείς των οποίων δεν έχουμε δει ποτε. Επίσης συμφωνώ ότι πολλά προβλήματα είναι τεχνητά γιατί όντως έχουν πέσει πολλές απαιτήσεις στο σχολείο. Εμείς κάθε χρόνο σε μια τάξη των 80-90 παιδιών έχουμε σίγουρα 10 γνωματεύσεις, που ζήτημα αν 2-3 είναι καθαρά δυσλεξία, δυσγραφία, δυσαριθμία κλπ ή κάτι πιο σοβαρό όπως αυτισμός ή δεπυ (κανονική παθολογική δεπυ, όχι απλά να βαφτίζουμε ένα δραστήριο παιδί υπερκινητικό). τα  υπόλοιπα είναι γενικευμένες μαθησιακές δυσκολίες, δλδ τίποτα κ όλα μαζί. τίποτα παθολογικό επί της ουσίας, απλώς παιδιά σχεδόν αναλφάβητα, χωρίς καμία βάση από το δημοτικό. σαν να σταμάτησαν να ανταποκρίνονται μετά τη δευτέρα τάξη κ είμαι σίγουρη ότι δεν έχουν κανένα οργανικό πρόβλημα. Το θέμα είναι όμως ότι κατά βάθος όλοι το γνωρίζουμε αυτό κ δεν θέλουμε να τρέχουμε το παιδί μας χωρίς λόγο σε "ειδικούς", κ κάπως έτσι μπορεί να μην εντοπίσουμε κάτι που όντως χρειάζεται παρέμβαση..

Για ποια ευρύτερη περιοχή μιλάς; Οι διαγνώσεις δεν είναι από το ΚΕΣΥ; 

[Έσπερος]

Just now, popi76 είπε:

ια ποια ευρύτερη περιοχή μιλάς; Οι διαγνώσεις δεν είναι από το ΚΕΣΥ; 

Από ΚΕΣΥ πρώην ΚΕΔΔΥ νησιωτικής περιοχής. Αλλά τα ίδια ισχύουν παντού. Οι συνάδελφοι της ειδικής αγωγής που έχουν πιο γενική εικόνα, μας τα λένε κι εκείνοι. Υπάρχουν οι κλασικές δυσκολίες (όλα τα δυς-), υπάρχουν παιδιά με ΔΕΠΥ ή στο φάσμα, αλλά είναι μικρό ποσοστό (κ κάποια αδιαγνωστα βέβαια). όμως τα περισσότερα παιδιά με γνωμάτευση έχουν αδιευκρίνιστα προβλήματα που χαρακτηριΟνται γενικά ως "μαθησιακές δυσκολίες ευρέος φάσματος" ή γενικευμένες μαθησιακές δυσκολίες ή κάτι τέτοιο, που συχνά είναι απλως εμα παιδι που για διαφορους λογιυς, συχνα κ εξωτερικούς, δεν μπηκε στο ρυθμο στο μέσου όρου κ εμεινε πισω.