Αναζήτηση στο φόρουμ

καλησπέρα αν και ειναι λιγο νωρις θα ηθελα τη γνωμη σας τι δωρο να παρω στη δασκαλα του γιου μου αφου ληξει η χρονια. την εχουμε 2 χρονια τωρα (προνηπιο-νηπιαγωγειο) με εχει βοηθησει παρα πολυ και εκτος απο αυτο απο περισυ το καλοκαιρι που την συναντουσα στη παραλια καναμε και παρεα και συνεχιζουμε να βρισκομαστε εκτος σχολειου σε καποιες αλλες εκδηλωσεις πχ. κουκλοθεατρο ή στη γιορτη της γυναικας , εχω παει σπιτι της και εχει ερθει και αυτη στο δικο μου και παντα θα με παρει τηλεφωνο να μαθει για τον Μαριο πως ειναι σε περιπτωση αδιαθεσιας Με λιγα λογια δεν ειναι μια τυπικη σχεση μεταξυ μαμας-δασκαλας που απλα θελω να κανω ενα αναμνηστικο δωρο....για ριξτε ιδεες

Αναζητώ πληροφορίες και εμπειρίες από τα δημοτικά σχολεία του Παγκρατίου και συγκεκριμένα για το 2 (στη Δαμάρεως) αφού μάλλον σε αυτό υπαγόμαστε. Είναι κάποια μανούλα από την περιοχή με παιδάκι στο δημοτικό; Για ιδιωτικό σχολείο δεν ξέρω αν τα οικονομικά μας (που πέρα από δύσκολα είναι και αβέβαια...) μπορούν να αντέξουν και θέλω να μάθω τι γίνεται με τα δημόσια της περιοχής. Ακόμη και την προοπτική να μετακομίσουμε, με μοναδικό κριτήριο ένα καλό δημόσιο σχολείο στην περιοχή σκεφτόμαστε... Ευχαριστώ εκ των προτέρων για όποια πληροφορία

Γεια σας! Σας εχω απασχολησει στο παρελθον ξανα και θελω και τωρα τη συμβουλη σας... Ειμαι 16 και φετος παω Β λυκειου. Ειμαι καλος μαθητης, καλο και σοβαρο παιδι. Καποιοι θα με ελεγαν απομακρο ή ψυχρο επειδη δεν κανω παρεα με πολλα παιδια της ηλικιας μου αλλα δε νιωθω οτι ανηκω μαζι τους. Παρολα αυτα, εχω φιλους, οι περισσοτεροι ειναι απ το σχολειο μου. Κυριως ομως εχω φιλες. Βρισκω τα κοριτσια σε πολλα θεματα πιο ωριμα απο τα αγορια και ετσι μμπορω να συνεννοουμε καλυτερα μαζι τους. Γενικα, οταν βρισκομαι πολυ ωρα με καποιον, τον αντιγραφω. Λειτουργω σαν σφυγγαρι στις κινησεις, στον τροπο που μιλαει, κλπ. Πολλες φορες επειδη ως ανθρωπος ειμαι πολυ εκφραστικος τεινω να δειχνω μια θηλυπρεπεια, χωρις να το θελω και χωρις να το καταλαβαινω. Απο το γυμνασιο υπηρχαν πολλα παιδια που θεωρουσαν οτι ειμαι γκει και ρωτουσαν μαλιστα και τους πιο στενους μου φιλους. Αφοτου το σκεφτηκα πολυ, αποφασισα οτι δεν ειμαι. Βλεπετε, ειχε μπει και σε μενα η υποψια γιατι τα παραδειγματα ηταν αρκετα... Στο Γυμνασιο, λοιπον, υπηρχαν διαφοροι που ειτε εκαναν κινησεις για να με κοροιδεψουν ή (ενας συγκεκριμενος) με φωναζε "λουγκρα" αλλα ποτε δεν εδινα σημασια. Τα περιστατικα πληθαιναν... μη φανταστειτε οτι ηταν εκατονταδες αλλα ηταν περιπου το πολυ 6-7 παιδια που ειχαν τετοια συμπεριφορα απεναντι μου. Στο Λυκειο υπαρχει ενα συγκεκριμενο παιδι ο οποιος απο την πρωτη μερα που τον γνωρισαμε τυχαια με τους φιλους μου στα παγκακια του σχολειου, καταλαβαμε οτι ηταν λιγο... καφρος, βλαμμενος, καταλαβαινεται τι θελω να πω. Ηθελε να το παιξει μαγκακι και ελεγε "Εγω γουσταρα μια καθηγητρια στο γυμνασιο και της ελεγα θα μου κατσεις;" και κατι τετοια. Εμεις δεν ενθουσιαζομασταν, οπως ειναι φυσικο. Μια μερα ηρθε στο σχολειο μια νεα μαθητρια η οποια τελικα ηρθε στο τμημα μου. Εξυπνη κοπελα, λιγο στον κοσμο της, οταν τη γνωρισα, τη συμπαθησα και καναμε λιγη παρεα μαζι με αλλα παιδια. Μια μερα, ομως, την ωρα του διαλλειματος ηρθε εκεινος ο βλακας και τη φιλησε! Και σκεφτηκα αμεσως "ε οχι! που εμπλεξες βρε ηλιθια;". Δεν ξερω αν ξερει για τα "κατορθωματα" του φιλου της αλλα δε με νοιαζει κιολας. Αργοτερα εμαθα πολλα γι αυτον απο μια φιλη μου και συμμαθητρια μου την οποια στο γυμνασιο την κοροιδευε συνεχεια, εκεινος δεν εκανε παρεα με κανεναν κι οταν ξεκινησε να την κοροιδευει εκανε φιλους... (Καταλαβατε τι κουμασι ανθρωπου). Τα προβληματα ξεκινησαν οταν εκεινος ειχε σιγουρακι οτι ημουν γκει. Διπλα μου καθοταν η κολλητη μου. Με την νεα μαθητρια ειχαμε μια σχεση οικειοτητας, εμπιστοσυνης... εγω τοτε γουσταρα μια κοπελα (για να μην τα πολυλεω) τους εδειχνα την κοπελα κι εκεινη νομιζε οτι μου αρεσε ενας συμμαθητης μας (ποσο βλημα;) και απ ο,τι καταλαβα το ειπε στον γκομενο της και ο γκομενος της εκτοτε ελεγε αηδιες και κοροιδευε. Μετα που της εξηγησαμε ποια κοπελα γουσταρα, ησυχασαμε για ενα διαστημα. Ωσπου εμαθα απο τη διπλανη μου οτι ο εκεινος ο βλακας κι η κοπελα του με εχουν για γκει σιγουρα και οτι εκεινος πιστευει οτι τον γουσταρω! (Ιησους Χριστος! επεσα απ τα συννεφα οταν το εμαθα). Φυσικα αμεσως ξηγηθηκαμε με την κοπελα του γιατι εκεινη ειχε ξεκινησεις τις θεωριες συνομωσιας. Να φανταστειτε του ειχα δανεισει το στυλο μου σε ενα διαγωνισμα (εγραφα διαγωνισμα με το δικο του τμημα) και του ειπα οταν τελειωσει να το φερει πισω. Στο διαλειμμα εγω βιαζομουν να κατεβω κατω και τον ειδα στις σκαλες, μου εδωσε το στυλο και εφυγα. Μετα με ρωταει η κοπελα του "τι εδωσες στον.." και της λεω "τιποτα, το στυλο μου εδωσε" και παιδια νομιζε οτι του εδινα ναρκωτικα! Ειλικρινα οσο ηλιθιο και ανοητο κι αν σας ακουγεται, ειναι αληθεια! Κι απορω. υπαρχουν τοσο βλαμμενοι ανθρωποι; Εδω μιλαμε για διαφορετικο επιπεδο βλακειας! Το θεμα μου ηταν οτι εκεινος ολη τη χρονια συνεχιζε να με κοροιδευει ειτε να με ειρωνευεται, ειτε το επαιζε αντρακι. Καταλαβαινω οτι σε τετοιους ανθρωπος δεν πρεπει και δεν χρειαζεται να τους δινουμε αξια, αλλα εγω τι να του πω καθε φορα που με κοροιδευει; Πλεον δεν κανω παρεα με κανεναν τους. Ουτε με την κοπελα του, ουτε με τη διπλανη μου για αλλους λογους... αλλα φετος θα ιεμαστε και παλι στην ιδια ταξη και δε ξερω πως να αντιδρω καθε φορα. Περιμενω τις συμβουλες σας και ζητω συγγνωμη για το μεγεθος του κειμενου... Σας ευχαιστω πολυ!

Μέχρι στιγμής πήγαινα σε ένα ιδιωτικό, αλλά τα πράγματα δυσκόλεψαν πάρα πολύ και έτσι τώρα θα πάω στο σχολείο της γειτονιάς μου (σήμερα κάναμε την εγγραφή!!). Να πω την αλήθεια δεν με πειράζει, επειδή από το παλιό μου σχολείο δεν είχα τις καλύτερες αναμνήσεις... σχεδόν σε όλο το δημοτικό ήμουν μόνη μου και τώρα στο γυμνάσιο κάνω με δυσκολία φιλίες.... ένιωθα έξω απ'τα νερά μου, διότι η οικογένεια μου δεν ήταν ποτέ πλούσια, απλά οι γονείς μου πίστευαν ότι άξιζε να πάω σε ιδιωτικό (διότι νόμιζαν ότι είναι καλύτερο- παλιά μυαλά- εγώ δεν νομίζω ότι υπάρχει διαφορά :ρ) και ας σκεφτόμαστε να πάρουμε μέχρι και μια τυρόπιτα (που λέει ο λόγος...) αυτό όμως με έβγαλε στο περιθώριο... Αλλά το θέμα μου δεν είναι το παλιό μου σχολείο,είναι αυτό που θα πάω τώρα. Από την μία, είμαι πολύ ενθουσιασμένη! Είναι σαν μια.... "καινούρια αρχή" αλλά απ'την άλλη φοβάμαι... λόγο του ότι δεν έχω αδέλφια, και όπως είπα και πιο πριν δεν είμαι συνηθισμένη σε ..φιλίες... και δυσκολεύομαι πολύ ξέρω μόνο ένα παιδί απ'την περιοχή, με το οποίο δυστυχώς θα είμαι σε άλλο τμήμα (παρόλο που παρακάλεσα να είμαστε στο ίδιο τμήμα, εγώ θα είμαι στο γ4 και αυτός στο γ3) και έτσι, εγώ δεν θα ξέρω κανέναν από την τάξη μου και αυτό με τρομοκρατεί γιατί δεν μπορώ να ξανά- περάσω τα ίδια γιατί έχω και πολύ ευαίσθητη ψυχολογία Η ερώτηση μου τώρα: (1) Κάποια συμβουλή από αυτούς που έχουν -ίσως- αλλάξει σχολείο;; (2) Αν ερχόταν στο τμήμα σας ένα καινούριο παιδί θα πηγαίνατε να του μιλήσετε (έτσι όπως είστε με την παρέα σας ας πούμε... θα δεχόσασταν εύκολα καινούριους;; Γενικά... νιώθω ΧΑΜΈΝΗ πριν καν αρχίσω!! Απλά είναι ΤΟΣΟ ΚΟΝΤΑ!! :Ο μόνο μια εβδομάδα μακρυά... σνιφφφ...

Γεια σας μαμάδες! Θα ήθελα τη βοήθεια σας! Ξεκινάω να ψάχνω για παιδικό σταθμό γιατί αναγκαστικά το μικρούλη θα πρέπει να πάει από νωρίς, καθώς η μητέρα μου που το πρόσεχε έχει κουραστεί και εμείς δουλεύουμε και οι δύο. Γενικά το ωράριό μου είναι άτσαλο γιατί δουλεύω σε τηλεφωνικό κέντρο. Γενικά, επειδή θα χρειαστώ το σχολικό λεωφορείο, έχω πολλές ανησυχίες όπως: είναι το παιδί μου στο σχολικό; Έφτασε στο σχολείο; Γύρισε σπίτι και το παρέλαβε το άτομο που ήθελα (όλο σκέφτομαι ότι θα παίρνω τηλέφωνο τα πεθερικά μου αν παρέλαβαν το μικρό, και θα είμαι μέσα στο άγχος μέχρι να το σηκώσουν)... Γενικά θα ήθελα να ξέρω αν υπάρχει κάποιος τρόπος να μαθαίνουμε εύκολα που είναι τα παιδιά μας. Επίσης, από ότι ακούω από φίλες μου, χάνουν πολύ χρόνο περιμένοντας το σχολικό να έρθει… και λογικό είναι η ταλαιπωρία να αυξάνεται το χειμώνα που περιμένουμε το λεωφορείο έξω! Βέβαια, αυτό που με ενδιαφέρει είναι να μην καθυστερώ στη δουλειά μου ή αν πρόκειται να καθυστερήσω, να το γνωρίζω ώστε να ειδοποιήσω άμεσα, γιατί είναι λίγο περίεργη η κατάσταση. Ιδανικά θα ήθελα να με ειδοποιούν λίγα λεπτά πριν φτάσει το σχολικό... Ξέρει καμία μας κάποιο ιδιωτικό σχολείο που να έχει βρει κάποια λύση για όλα αυτά;

Καλησπερα σε ολους παω δευτερα λυκειου και απο δημοσιο σχολειο αποφασισα να αλλαξω σε ιδιωτικο για την τελευταια ταξη ειμαι κλειστος χαρακτηρας και η μονη μ ανησυχία ειναι πως θα κανω νεουσ φιλουσ μιας και οι παρεες συνηθως εχουν.ηδη φτιαχτει καμια απαντηση -λυση κανεις?

Πριν από λίγες ημέρες πήγαμε με το παιδί μας στην edit admin (ιδιωτικό σχολείο) (για την Α' Δημοτικού) για να κάνει τη διαδικασία γνωριμίας με τους δασκάλους του σχολείου. Μετά από 2-3 ημέρες μας πήραν τηλέφωνο και μας είπαν ότι το παιδί έδειξε αρνητισμό και επιθετικότητα (επειδή κλώτσησε ένα παιδάκι) και καλό θα ήταν να μην πάει σε αυτό το σχολείο το οποίο είναι αυστηρό και δεν θα μπορέσει να ανταπεξέλθει. Στο νηπιαγωγείο που πηγαίνει τώρα, μου λένε τα καλύτερα και ουδέποτε μου έχουν αναφέρει πρόβλημα με συμπεριφορά ή με τη διαδικασία της μάθησης. Πρόκειται για ένα πολύ έξυπνο παιδί με κρίση και άποψη για τα πράγματα και που δεν χαρακτηρίζεται από αυτά τα στοιχεία. Βέβαια, εκείνη την ημέρα όντως είχε ένα σχετικό αρνητισμό (ή μια άσχημη διάθεση, αυτό δεν σημαίνει ότι χαρακτηριίζεται από αυτή) ο οποίος όμως μπορεί να πηγάζει από διάφορες παράγοντες και δεν είναι το κύριο χαρακτηριστικό του: ίσως γιατί αργοπορήσαμε να φθάσουμε και δεν έπαιξε στην παιδική χαρά πολύ όπως τα άλλα παιδάκια, ίσως γιατί του χαλάσαμε το πρόγραμμα και δεν ήθελε να βρίσκεται εκεί αλλά να κάνει ποδήλατο όπως συνηθίζει, ίσως γιατί αυτά που τον έβαλαν να κάνει του φάνηκαν απλά κι εύκολα, κ.λπ. Το θέμα είναι ότι οι υπεύθυνοι του σχολείου, μέσα σε αυτό το διάστημα που είδαν το παιδί, το χαρακτήρισαν, με ευκολία πήραν τους γονείς και τους ανακοίνωσαν κάτι που οι ίδιοι ξέρουν ότι δεν ισχύει κ.λπ. Επιπλέον, σε ένα άλλο σχολείο που κάναμε την ίδια διαδικασία μας είπαν τα καλύτερα για το παιδί. Έχω πολλές σκέψεις για το πώς μπορεί να επιλέγουν παιδιά....και τί είδους παιδιά μπορεί να θέλουν εκεί ... και απογοητεύτηκα γιατί edit admin την είχα ξεχωρίσει. Έχει κανείς κάποια παρόμοια εμπειρία?

Τα παιδιά γυρίζουν από το σχολείο και συχνά και ξεκινά η ταλαιπωρία του διαβάσματος για την επόμενη μέρα. Για κάποια παιδιά είναι μια απλή διαδικασία που την ολοκληρώνουν μόνα τους και μερικές φορές με τη βοήθεια ενός ενήλικα. Για άλλα παιδιά είναι πιο δύσκολο είτε γιατί αντιμετωπίζουν μια μαθησιακή δυσκολία, είτε γιατί ο δάσκαλος βάζει πολλές ασκήσεις ή για άλλους λόγους. Σκηνές με την μαμά να κυνηγά το παιδί σε όλο το σπίτι για να διαβάσει, να βάζει τιμωρίες ή ακόμα και να δίνει σφαλιάρες για να κάνει το παιδί να διαβάσει, να διαβάζουν ως αργά το βράδυ που ένα μικρό παιδί θα έπρεπε να κοιμάται και άλλες παρόμοιες συμβαίνουν καθημερινά σε πολλά σπίτια. Τέτοιες καταστάσεις είναι εξουθενωτικές και για το παιδί και για τους γονείς. Δουλεύοντας αρκετά χρόνια πλέον με παιδιά έχω παρατηρήσει ότι οι γονείς, συνήθως η μητέρα, επιβαρύνονται με το καθημερινό διάβασμα του παιδιού. Η καθημερινή μελέτη γίνεται μια εντελώς καταναγκαστική και βαρετή διαδικασία με στόχο να πάει το παιδί "διαβασμένο" στο σχολείο. Γίνεται μεγάλος αγώνας να προλάβουν να κάνουν όλες τις ασκήσεις. Συχνά, αν δεν υπάρχει αρκετός χρόνος ή διάθεση, το παιδί απλά αντιγράφει τις ασκήσεις από ένα βοήθημα προκειμένου να μην πάει κενά τα τετράδια στο σχολείο. Έτσι όμως μαθαίνει τίποτα το παιδί; Διευρύνει τις γνώσεις του; Η' απλά μαθαίνει να παπαγαλίζει και να αντιγράφει; Σκοπός του σχολείου και όλης της διαδικασίας εκπαίδευσης είναι το παιδί να μάθει, να ανακαλύψει, να βιώσει και να διευρύνει τις γνώσεις του. Σκοπός δεν είναι να παρουσιάσει απλά την εικόνα του διαβασμένου παιδιού για να πάρει καλύτερο βαθμό, αλλά η ουσιαστική μάθηση. Τι πρέπει να κάνετε Καταρχήν φροντίστε να έχετε συγκεκριμένο πρόγραμμα διαβάσματος, δηλαδή ώρα και μέρος. Το δωμάτιο που διαβάζει το παιδί να είναι τακτοποιημένο και να μην έχει πολλά αντικείμενα πάνω και γύρω από το γραφείο. Αν πρόκειται για παιδί με διάσπαση προσοχής τότε ο κανόνας θέλει όσο πιο άδειο το γραφείο τόσο το καλύτερο για τη συγκέντρωση του παιδιού. Επίσης καλός φωτισμός αλλά και ησυχία είναι απαραίτητα. Αφήστε το παιδί να ξεκινήσει την μελέτη μόνο του λέγοντας του ότι μπορεί να σας ρωτήσει οποιαδήποτε απορία όποτε θέλει. Βοηθήστε το μόνο όταν χρειάζεται και μην συνηθίζετε να κάθεστε μαζί του στο διάβασμα, γιατί κάποια στιγμή θα κουραστείτε. Το παιδί πρέπει να μάθει να οργανώνει το διάβασμα του μόνο του και να μην στηρίζεται πάνω στο γονιό. Συχνά βλέπω οι γονείς να ανοίγουν την τσάντα, να ψάχνουν τις ασκήσεις και να τις τοποθετούν έτοιμες για συμπλήρωση πάνω στο γραφείο. Αυτό είναι εντελώς λάθος! Δεν πάτε εσείς σχολείο, αλλά το παιδί! Ο μαθητής είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει τι έχει να κάνει στο σπίτι, να βλέπει το πρόγραμμα της επόμενης μέρας και να κάνει τις ασκήσεις του. Θα παρεμβαίνετε μόνο όταν σας πρέπει! Αν το παιδί δεν καταλαβαίνει μια άσκηση ακόμα κι αν του την εξηγήσετε ή πολλές φορές ούτε καν οι γονείς δεν μπορούν να τη λύσουν- συχνό φαινόμενο στα μαθηματικά της ε' δημοτικού!- τότε να μην γίνεται αντιγραφή από κάποιο βοήθημα. Αφήστε το παιδί να πάει κενή την άσκηση και να ενημερώσει το δάσκαλο ότι δεν απάντησε γιατί πολύ απλά δεν το κατάλαβε! Τότε ο δάσκαλος θα πρέπει να δείξει βήμα βήμα τη λύση στην τάξη. Δεν κερδίζετε τίποτα με την αντιγραφή, αντιθέτως δείχνετε στο παιδί μια λάθος αντίληψη και πρακτική. Προσπαθήστε να κάνετε την ώρα της καθημερινής μελέτης μια ευχάριστη ώρα. Δώστε πρακτικά παραδείγματα στο παιδί όπου και όταν αυτό είναι εφικτό. π.χ στη φυσική, κάντε κάποιο πείραμα. Κάντε συμφωνία με το παιδί ότι μόλις τελειώσει το διάβασμα θα παίξετε ή θα κάνετε κάτι διασκεδαστικό μαζί. π.χ. μια βόλτα, μια χειροτεχνία κ.λ.π Αυτό θα ωθήσει το παιδί να στρωθεί στο διάβασμα πιο γρήγορα ώστε να έχει χρόνο μετά για παιχνίδι. Αυτό που υπόσχεστε όμως στο παιδί θα πρέπει να το τηρείτε! Μην κάνετε το παιδί σας υπερβολικά ανταγωνιστικό και μην το μαθαίνετε να κυνηγάει το βαθμό...αλλά να κυνηγά τη γνώση! Κατά τη γνώμη μου οι βαθμοί είναι ως ένα σημείο υποκειμενικοί και δεν αντικατοπτρίζουν πάντα την πραγματικότητα. Προπαντώς μην ξεσπάτε στο παιδί τα νεύρα και την κούραση από τη δουλειά σας, αλλά να είστε δίπλα του με υπομονή και ηρεμία. Το πιο σημαντικό είναι οι μαθητές να μαθαίνουν, να αγαπούν την μάθηση και να είναι ευτυχισμένοι! Όταν ένα παιδί δεν καταλαβαίνει κάτι, ας μην το λύνει, όταν είναι πολύ κουρασμένο ή άρρωστο ας μην διαβάζει όλα τα μαθήματα αλλά όσα μπορεί! Ας μην γίνετε η καθημερινότητα μια βαρετή και κουραστική ρουτίνα, αλλά ας αφήνουμε τα παιδιά να παίζουν! Αν χρειάζεστε περισσότερη βοήθεια σε θέματα διαβάσματος μπορώ να σας βοηθήσω πιο συγκεκριμένα γράφοντας σχόλιο εδώ ή επικοινωνώντας στο e-mail μου στο blog http://paidagwgos.blogspot.com/

Καλησπέρα.Ο γιος μου, 7 ετών έχει υπερκινητικότητα και διάσπαση προσοχής. Έχει κάνει θεραπείες 3 χρόνια από 3 χρονών και τώρα πηγαίνει Α'δημοτικού. Θα ήθελα να μοιραστώ την κατάστασή μας με κάποιους γονείς υπερκινητικών αγοριών και να ρωτήσω αν γνωρίζετε κάποια κατάλληλα ιδιωτικά σχολεία Νοτίων Προαστίων που είναι ευαισθητοποιημένα στην ιδιαιτερότητα αυτή. Έχουμε καεί! Ψάχνω απεγνωσμένα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ εκπαιδευτικούς!

Πλησιάζει ο καιρός που ανοίγουν τα σχολεία και ίσως έφτασε η ώρα για το παιδάκι σας να πάει για πρώτη φορά στο σχολείο! Το νηπιαγωγείο ή το προνήπιο είναι ο πρώτος σταθμός στη σχολική ζωή κάθε παιδιού, επομένως πρέπει να είναι καλά προετοιμασμένο ώστε όλα να κυλήσουν ομαλά. Το παιδί ουσιαστικά για πρώτη φορά θα λείψει για κάποιες ώρες από το σπίτι, μακρυά από τους γονείς και τό οικείο περιβάλλον. Καλό είναι οι γονείς να μιλούν για το σχολείο αρκετό καιρό πριν ώστε το παιδί να είναι έτοιμο όταν έρθει η μεγάλη μέρα. Δεν είναι λίγες οι φορές που τα παιδιά έχουν άγχος για το σχολείο επειδή τους είναι κάτι άγνωστο. Γιʼ αυτό φροντίστε Να εξοικειώστε τα παιδιά με καταστάσεις και ρόλους που έχουν να κάνουν με τη σχολική ζωή. ο Αυτό μπορεί πολύ εύκολα να γίνει παίζοντας! Υπάρχουν βιβλιαράκια με θέμα τον παιδικό σταθμό ή το σχολείο, διαβάστε τα στο παιδί. Έτσι θα μάθει από τους ήρωες των βιβλιων τι κάνουν στο σχολείο. Επίσης μπορείτε να παίξετε το παιχνίδι "Τα αρκουδάκια πηγαίνουν στο σχολείο". Οι οδηγίες του παιχνιδιού πολύ απλές: Συγκεντρώστε να αγαπημένα του λούτρινα ζωάκια ή ανθρώπινες φιγούρες από παιχνίδια και πάξτε...σχολείο! Φτιάξτε μια τάξη, με δασκάλα και μαθητές και δημιουργείστε ιστορίες από την καθημερινότητα μιας σχολικής τάξης. Να μην έχετε εσείς άγχος! Πολλές φορές οι γονείς προκαλούν άγχος και φόβο στα παιδιά από τη δική τους ανασφάλεια. Κρατήστε τυχόν σκέψεις όπως " αχ πως θα τα παει στο σχολείο", "αν θα συμπαθήσει τη δασκάλα" και άλλα παρόμοια, κρυμμένες και στα παιδιά να είστε ήρεμοι και αισιόδοξοι! Δείξτε ενθουσιασμό και χαρά που το παιδί μεγάλωσε και ήρθε η ώρα να κάνει πολλούς φίλους, να μάθει νέα πράγματα. Πείτε στο παιδί σας τα θετικά της σχολικής ζωής! Μάθετε στο παιδί τις βασικές αρχές μια τάξης. Σημαντικό είναι να του πείτε πως για ότι χρειάζεται μπορεί να απευθυνθεί στη δασκάλα. Μπορείτε να κάνετε πρόβες στο σπίτι για το πως μπορεί το παιδί για παράδειγμα να ζητήσει από τη δασκάλα να πάει για νερό ή στην τουαλέτα. Σε περίπτωση που υπάρχει έντονη η θλίψη του αποχωρισμού, με κλάματα και πανικό, μην χρησιμοποιήσετε την τακτική που παρατηρείται συχνά η μαμά να μένει στο σχολείο με το παιδί και κάθε μέρα να μειώνει την ώρα της παραμονής της εκεί. Καλύτερα είναι για να υπάρχει σταδιακή μετάβαση του παιδιού στο σχολικό περιβάλλον να το αφήνετε λιγότερη ώρα εκεί. π.χ. Ξεκινήστε αφήνοντας το στο νηπιαγωγείο 1 ώρα και κάθε μέρα να το αφήνετε όλο και περισσότερο μέχρι να συνηθίσει εντελώς. Μην έχετε δισταγμό...όταν το παιδί σας βλέπει έτσι πιο δύσκολα θα ξεκολλήσει από πάνω σας! Δείξτε εμπιστοσύνη στο παιδί σας ότι θα τα καταφέρει! Σοφία, Ειδική παιδαγωγός, blogger στο edit admin

Έχετε λίγες μέρες μέχρι να ξεκινήσουν τα σχολεία και καλό θα είναι να κάνετε ένα πολύ καλό συγύρισμα στο δωμάτιο του παιδιού-μαθητή. Σας δίνω μερικές συμβουλές που ξέρω ότι βοηθούν ώστε το δωμάτιο να μην είναι μια παιδική χαρά αλλά ένας χώρος ιδανικός για διάβασμα και ξεκούραση. *Βγάλτε παλιά παιχνίδια από το δωμάτιο, έτσι ώστε να υπάρχουν όσο το δυνατόν λιγότερα πράγματα στα ράφια. Βάλτε τα πολλά παιχνίδια σε έναν άλλο χώρο του σπιτιού. *Αν στο δωμάτιο είχατε βάλει ηλεκτρονικά παιχνίδια ή τηλεόραση κατά τη διάρκεια των διακοπών, τώρα πρέπει να φύγουν οπωσδήποτε από εκεί. * Ένα φρεσκάρισμα στα χρώματα του δωματίου θα ανανεώσει το δωμάτιο αλλά και τη διάθεση του μαθητή. Ακόμα και μια νέα κουρτίνα ή μια ανανέωση στη διακόσμηση μπορούν να κάνουν τη διαφορά. * Μειώστε τα πράγματα που μπορούν να αποσπάσουν την προσοχή του παιδιού. π.χ. Μην βάζετε πάρα πολλά πράγματα γύρω από το γραφείο του ή αφίσες ακριβώς μπροστά του. Το γραφείο να έχει μόνο τα απαραίτητα πράγματα πάνω, δηλαδή τις μολυβοθήκες. * Αδειάστε τα συρτάρια, βγάλτε τα περσινά βιβλία και τετράδια και ετοιμάστε χώρο για να τοποθετηθούν τα βιβλία της νέας σχολικής χρονιάς. Ένας όμορφος, τακτοποιημένος και ανανεωμένος χώρος θα βοηθήσει το παιδί να επανέλθει στους σχολεικούς ρυθμούς μετά από τις διακοπές και να οργανωθεί. Φροντίστε το δωμάτιο που διαβάζει το παιδί να μην είναι φορτωμένο και γεμάτο πολλά οπτικά ερεθίσματα που μπορούν να του αποσπάσουν την προσοχή! Πηγή:http://paidagwgos.blogspot.com/2011/09/blog-post.html

Καλημέρα. Η κόρη μας είναι 3 ετών και μέχρι πριν από 2 μήνες μεγάλωνε με τους γονείς της. Η γυναίκα μου δουλεύει πρωί εγώ δουλεύω βράδυ. Και όταν χρειάστηκε να δουλέψω εγώ πρωί τότε οι γιαγιάδες / παππούδες βοηθούσαν. Κατά 80% του χρόνου τον έχει περάσει με τους γονείς της. Είναι μοναχοπαίδι (προβλήματα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης δεν μας αφήνουν πολλές επιλογές για 2ο παιδί) και ολιγάμνιο αλλα και ολιγόφαγο (πίνει πολύ γάλα ευτυχώς, και τρώει κυρίως υδατάνθρακες ρύζι, μακαρόνια, πατάτες, κλπ, ψωμί, μέλι, λίγο αυγό και τυρί όλα άγευστα και χωρίς σάλτσες) Γενικά κάνει δύσκολα φιλίες και χρειάζεται πολύς χρόνος για να προσαρμοστεί σε νέες παρέες. Παίζει με τα ξαδέρφια της και με 2-3 άλλα παιδάκια φίλων που συναντιόμαστε πιο συχνά. Είναι ένα εσωστρεφές παιδί με μεγάλη προσκόλληση στη μητέρα του (που γενικότερα είναι και πιο προστατευτική από εμένα). Από τότε που ξεκίνησε το σχολείο έχουμε παρατηρήσει έντονη αρνητικότητα σε πολλά θέματα. Τα βράδια απαιτεί να κοιμάται με τη μαμά του. Μπορεί να έρθει στο κρεβάτι μας κατά τη διάρκεια της νύχτας. Ενώ κάνει κολύμβηση από 6 μηνών φέτος αποφάσισε ότι "επειδή έχει πολλά παιδάκια" δε θέλει να πηγαίνει (στο τμήμα της έχει άλλα 3 - αγόρια όλα και φέτος μπαίνει στην πισίνα με τη δασκάλα και όχι με τη μαμά της). Στο σχολείο έκανε μια προσπάθεια να προσαρμοστεί άλλα ήρθαν οι αρρώστιες και την κράτησαν πίσω. Μια μέρα πήγαινε 3 καθόταν. Εχθες η δασκάλα μας έκανε παράπονα ότι το παιδί δεν έχει προσαρμοστεί καθόλου. Δεν παίζει με άλλα παιδιά, δεν τρώει τίποτα ενώ μπορεί να κλάψει κατά τη διάρκεια της ημέρας ακόμα και αρκετές φορές. Μπορεί να πάρει ένα παιχνίδι και να παίζει μόνη της στο τραπεζάκι, θα ακούσει όλα τα παραμύθια, θα κάτσει ήσυχα στον κυκλο με τα άλλα παιδάκια, θα είναι υπάκουο παιδί γενικά, απλά όταν σκορπίζουν τα παιχνίδια κάτω στο πάτωμα παίρνει ένα και κάθεται μόνη της στην άκρη. Όταν πάω να την πάρω και μέχρι να την φέρω σπίτι δεν μιλάει καθόλου (στο αυτοκίνητο π.χ.). Μόλις μπει μέσα (και προφανώς αισθανθεί ασφάλεια) τότε γίνεται άλλο παιδάκι. Θα φάει, θα παίξει θα γελάσει, κλπ. Οι φίλοι μας λένε ότι είναι έναι παιδί που δεν αντέχει τόση πίεση και τώρα ζορίζεται από πολλές μεριές (κοινωνικά άλλα και προσωπικά με τις αρρώστιες που πέρασε μαζεμένες, μέχρι να πάει σχολείο δεν είχε αρρωστήσει ποτέ) και δεν πρέπει να το ζορίζουμε άλλο. Τι μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε τη συμπεριφορά της; Χίλια συγνώμη για το σεντόνι. Προσπάθησα να είμαι όσο περισσότερο λεπτομερής για να μπορέσω να δώσω μια εικόνα του τι συμβαίνει. Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας και οποιαδήποτε συμβουλή μπορείτε να μας δώσετε. Χρίστος

Κορίτσια καλημέρα! Τι θα λέγατε να μαζευτούμε οι μαμάδες που τα παιδάκια μας θα πάνε φέτος Α΄Δημοτικού; Να ανταλλάσουμε τις εμπειρίες μας, τα προβλήματα που θα συναντήσουμε (ελπίζω να μη συναντήσουμε!), τις αγωνίες μας και έτσι να βοηθά και να δίνει κουράγιο η μία στην άλλη! Εμένα ο γιός μου θα πάει φέτος Α΄Δημοτικού. Με προβληματίζει το γεγονός ότι θα πάει μικρούλης (κερδίζει χρόνο 14/12) και αν θα μπορέσει να ακολουθήσει τα μεγαλύτερα παιδάκια. Πιστευω ότι σ΄αυτή την ηλικία οι 3 και 6 και 9 μήνες παίζουν μεγάλο ρόλο στην ανάπτυξη των παιδιών. Προς το παρόν αυτό είναι το ένα γεγονός που με αγχώνει. Το άλλο είναι ότι είναι έξυπνος αλλά ολίγον τι τεμπελάκος. Αυτό είναι πολύ χειρότερο από ένα παιδάκι που είναι λιγότερο έξυπνο από αυτό αλλά προσπαθεί και διαβάζει. Πιστευω μεσ΄στη χρονιά να βρούμε κανα κόλπο να στρώσουμε στο διάβασμα και τα ολίγον τεμπελούτσικα παιδάκια! Καλή σχολική χρονιά στα "πρωτάκια" μας και όχι μόνο, καλή σχολική χρονιά σε όλα τα ζουζούνια μικρά (παιδικού σταθμού) αλλά και όσο μεγάλα πάει (ντοκτορά να πω;)