16 μηνών κάπως πίσω στην ανάπτυξη

[Έσπερος]

Δεν το βλέπω έτσι. Τώρα όταν κάνει κάτι θέλω να ξέρω αν είναι φυσιολογικό, αν έπρεπε να το είχε κάνει από καιρό ή αν είναι κάτι ξεχωριστό, για να ξέρω αν πρέπει να χαρώ. Δεν γίνεται αυτό χωρίς μέτρο σύγκρισης. Όταν πάει σχολείο, είναι αλλιώς. αν δεν διαβάζει, κοιτάς να δεις τι φταίει. αν διαβάζει κ δεν τα καταφέρνει, κοιτάς να δεις τι φταίει. ασχολείσαι με το αν είναι σταθερος, αν είναι επιμελησ κ συνεπής, αν έχει πτώση, αν βελτιώνεται, βλέπεις πού έχει κλίση κ πού δεν έχει κλπ. γενικα εχεις κάτι απτό, δεν σε νοιάζει τι κάνουν τα άλλα παιδιά γιατί ξέρεις ότι δεν κάνουν όλοι τα ιδια. 

[Anna3011]

Just now, Έσπερος είπε:

Δεν το βλέπω έτσι. Τώρα όταν κάνει κάτι θέλω να ξέρω αν είναι φυσιολογικό, αν έπρεπε να το είχε κάνει από καιρό ή αν είναι κάτι ξεχωριστό, για να ξέρω αν πρέπει να χαρώ. Δεν γίνεται αυτό χωρίς μέτρο σύγκρισης. Όταν πάει σχολείο, είναι αλλιώς. αν δεν διαβάζει, κοιτάς να δεις τι φταίει. αν διαβάζει κ δεν τα καταφέρνει, κοιτάς να δεις τι φταίει. ασχολείσαι με το αν είναι σταθερος, αν είναι επιμελησ κ συνεπής, αν έχει πτώση, αν βελτιώνεται, βλέπεις πού έχει κλίση κ πού δεν έχει κλπ. γενικα εχεις κάτι απτό, δεν σε νοιάζει τι κάνουν τα άλλα παιδιά γιατί ξέρεις ότι δεν κάνουν όλοι τα ιδια. 

Το πρόβλημα είναι @Έσπερος ότι σε κάθε ηλικία του παιδιού θα "κοιτάς να δεις τι φταίει" όπως λες και εσύ. Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι δε θα κυνηγάς βαθμούς αυτό δε σημαίνει απαραίτητα ότι δε θα ασκείς πίεση ούτε ότι δε θα συγκρίνεις τις δεξιότητες των συμμαθητών.

[vicky86]

Just now, Έσπερος είπε:

Δεν το βλέπω έτσι. Τώρα όταν κάνει κάτι θέλω να ξέρω αν είναι φυσιολογικό, αν έπρεπε να το είχε κάνει από καιρό ή αν είναι κάτι ξεχωριστό, για να ξέρω αν πρέπει να χαρώ. Δεν γίνεται αυτό χωρίς μέτρο σύγκρισης. Όταν πάει σχολείο, είναι αλλιώς. αν δεν διαβάζει, κοιτάς να δεις τι φταίει. αν διαβάζει κ δεν τα καταφέρνει, κοιτάς να δεις τι φταίει. ασχολείσαι με το αν είναι σταθερος, αν είναι επιμελησ κ συνεπής, αν έχει πτώση, αν βελτιώνεται, βλέπεις πού έχει κλίση κ πού δεν έχει κλπ. γενικα εχεις κάτι απτό, δεν σε νοιάζει τι κάνουν τα άλλα παιδιά γιατί ξέρεις ότι δεν κάνουν όλοι τα ιδια. 

Κ γτ δ ξερεις ότι δ κανουν όλα τα μωρα τα ίδια; 

[diane2020]

4 ώρες πρίν, anemoni1989 είπε:

Άρα μια χαρά καταλαβαινει και εκτελεί εντολές!!!!

Εγώ αυτό με τη στεναχώρια και το "σκάσιμο" με τις συγκρίσεις μεταξύ παιδιών ποτέ δεν το κατάλαβα... Δηλαδή, οκ, κάποια παιδιά είναι πιο γρηγορα και κάποια κάνουν κάποια πράγματα πιο αργά... Γιατί πρέπει ένας γονιός να ασχολείται??! Δηλαδή αν η κόρη μου εμένα δεν βάζει ζακέτα και ο ξάδερφος της που είναι ίσα τη φοράει μόνος του, εγώ θα πρέπει να στεναχωρηθω??? Δεν το λέω επικριτικά, απλά επειδή έχω βιώσει αυτή τη δυσαρέσκεια από την ανάποδη θα ήθελα πολύ κάποιος να μου εξηγήσει αυτή τη λογική (η κόρη μου γενικά είναι ένα πολύ ενεργητικό μωρό από την κοιλιά και τα έκανε όλα σχεδον πολύ πιο νωρίς από την ηλικία της και έχει παιχτεί παρεξήγηση με πρώην φίλη η οποία είχε ένα αγοράκι γεννημένο ίδια μέρα με τη δικιά μου και ενοχλούνταν κάθε φορά που με ρωταγε κάτι και της έλεγα πως η μικρή το κάνει ήδη... Είχα φτάσει σε  σημείο να μην αναφέρω τίποτα από ένα σημείο και μετά γιατί ένιωθα άσχημα και τη δυσαρέσκεια της)

Δε μπορεις να το καταλάβεις και ούτε πρόκειται γιατί πολυ απλά δεν το βίωσες.. So simple as that

Γενικώς δεν παίζουμε με τον πόνο του άλλου και καλά έκανες που σταμάτησες να λες! :yes:

Just now, Έσπερος είπε:

Δεν το βλέπω έτσι. Τώρα όταν κάνει κάτι θέλω να ξέρω αν είναι φυσιολογικό, αν έπρεπε να το είχε κάνει από καιρό ή αν είναι κάτι ξεχωριστό, για να ξέρω αν πρέπει να χαρώ. Δεν γίνεται αυτό χωρίς μέτρο σύγκρισης. Όταν πάει σχολείο, είναι αλλιώς. αν δεν διαβάζει, κοιτάς να δεις τι φταίει. αν διαβάζει κ δεν τα καταφέρνει, κοιτάς να δεις τι φταίει. ασχολείσαι με το αν είναι σταθερος, αν είναι επιμελησ κ συνεπής, αν έχει πτώση, αν βελτιώνεται, βλέπεις πού έχει κλίση κ πού δεν έχει κλπ. γενικα εχεις κάτι απτό, δεν σε νοιάζει τι κάνουν τα άλλα παιδιά γιατί ξέρεις ότι δεν κάνουν όλοι τα ιδια. 

Τσάμπα άγχος... Άμα πας έτσι θα γερασεις γρήγορα! Και μας θέλουμε φρέσκες, εεε???

[Έσπερος]

7 ώρες πρίν, vicky86 είπε:

Κ γτ δ ξερεις ότι δ κανουν όλα τα μωρα τα ίδια; 

Ενταξει δεν κάνουν τα ίδια, λογικά έχουν και τα μωρά προτιμήσεις, αλλά από τη στιγμή που έχουν ένα σωρό δεξιότητες να κατακτήσουν, ο μόνος τρόπος για να ξέρεις αν είναι σε καλό δρόμο, είναι να συγκρίνεις. Αν δεις ένα παιδάκι που να ξέρει κάτι που το δικό σου δεν το ξέρει, καταλαβαίνεις ότι είναι συμβατό με την ηλικία και προσπάθεια να του το μάθεις. Αλλιώς πώς θα ξέρεις τι είναι αναμενόμενο με την ηλικία; 

[ΑΡΓΚ]

Just now, Έσπερος είπε:

Ενταξει δεν κάνουν τα ίδια, λογικά έχουν και τα μωρά προτιμήσεις, αλλά από τη στιγμή που έχουν ένα σωρό δεξιότητες να κατακτήσουν, ο μόνος τρόπος για να ξέρεις αν είναι σε καλό δρόμο, είναι να συγκρίνεις. Αν δεις ένα παιδάκι που να ξέρει κάτι που το δικό σου δεν το ξέρει, καταλαβαίνεις ότι είναι συμβατό με την ηλικία και προσπάθεια να του το μάθεις. Αλλιώς πώς θα ξέρεις τι είναι αναμενόμενο με την ηλικία; 

 

Πας στον παιδίατρο και σου λέει Αλλα εσύ που πήγαινες στον παιδίατρο και δεν άκουγες τι σου έλεγε, αλλά δεν ήθελες και να πας σε ειδικό, για ένα θέμα που σε άγχωνε πολύ αλλά δεν είχες και γνώσεις, φαντάσου τι θα γίνει αν βλέπεις ότι όλα τα παιδιά έχουν 10 στην Ιστορία και ο δικός σου 8, ή αν σε καλέσει η διευθύντρια να σου πει ότι τραγουδάει μέσα στο μάθημα και έχει σπάσει τα νεύρα των συμμαθητών του (που ξέρεις μεν ότι και τα δύο είναι εντελώς νορμάλ, αλλά είμαι σίγουρη ότι πιστεύεις ότι αυτό ποτέ δε θα είναι το δικό σου παιδί  ) . 

[little lamb]

Just now, Έσπερος είπε:

ο μόνος τρόπος για να ξέρεις αν είναι σε καλό δρόμο, είναι να συγκρίνεις.

 

Just now, Έσπερος είπε:

Αλλιώς πώς θα ξέρεις τι είναι αναμενόμενο με την ηλικία; 

 

Εμάς κάθε φορά μας ρωτάει η παιδίατρος τι κάνει ή μας λέει τι να τη βάλουμε να κάνει. Πχ πριν ένα μήνα μας ρώτησε αν μουτζουρωνει και απλά της είπαμε ότι δεν της έχουμε δώσει γραφική ύλη ποτέ. Μας είπε επίσης να τη βάζουμε να ξεβιδωνει κ να βιδώνει καπάκια σε μπουκάλια (έχει περάσει τόσος καιρός και ακόμα δεν το κάναμε, το είχαμε ξεχάσει τελείως). Δεν είναι για άγχος αυτά τα πράγματα, αν μάθει να ξεβιδωνει καπάκια ή να μουτζουρωνει δύο μήνες αργότερα δεν έγινε κάτι (ειδικά αν κάνει ένα σωρό άλλα πράγματα) Δεν είναι όλες οι δεξιότητες το ίδιο βασικές. 

 

Just now, Έσπερος είπε:

Αν δεις ένα παιδάκι που να ξέρει κάτι που το δικό σου δεν το ξέρει, καταλαβαίνεις ότι είναι συμβατό με την ηλικία και προσπάθεια να του το μάθεις. 

 

Το ότι κάποιο παιδί ξέρει κάτι παραπάνω δεν σημαίνει ότι είναι αναμενόμενο για την ηλικία, μπορεί εκείνο το παιδί να είναι η εξαίρεση που είναι πιο μπροστά.

Με αυτή τη λογική μπορεί να μην αγχώνεσαι μεν για τους βαθμούς, αλλά θα σκέφτεσαι ότι αφού ένα άλλο παιδί κάνει 3 γλώσσες αντί 2, άρα γίνεται, άρα να βάλω και το δικό μου. Ή αφού το τάδε παιδί προλαβαίνει και άθλημα και μουσική και χορό, άρα μπορεί και το δικό μου.

 

 

[diane2020]

Η σύγκριση δημιουργεί τέτοιο άγχος σε ένα παιδί που το κάνει τρελό, με χαμηλή αυτοεκτίμηση πραγματικά... Μην το κάνετε όσες το κάνετε.. 

[Έσπερος]

Κι εμάς η παιδίατρος μας ρωτάει πράγματα, αλλά δεν νομίζω ότι καλύπτει όλες τις πιθανες περιπτώσεις κ έχει κ αυτή έναν γενικό μπούσουλα στο μυαλό της. 

 

δεν καταλαβαίνω αυτό το λογικό άλμα ότι ο γονιός που αγχώνεται για την εξέλιξη ενός νηπίου, θα αγχώνεται για τη σχολική κ εξωσχολική ζωή. καμία σχέση το ένα με το άλλο. ένα παιδί που δεν κάνει ξιφασκία και ρομποτική δεν σημαίνει ότι μένει πίσω σε κάτι, ένα παιδί που στα τρία δεν έχει μια δεξιότητα αυτονόητη για την ηλικία του επειδή ο γονιός δεν ήξερε ότι θα έπρεπε να του το έχει μάθει, μένει πίσω και αντιμετωπίζει προβλήματα. καμία σχέση το ένα με το άλλο. 

[little lamb]

Εξαρτάται ποια είναι αυτή η δεξιότητα. Δεν είναι όλες το ίδιο. Το μουτζουρωμα και το ξεβιδωμα καπακιών που μας είπε εμάς δεν είναι κάτι τόσο κομβικό που αν αργήσει λίγο πειράζει. Ούτε μένει πίσω ούτε αντιμετωπίζει προβλήματα αν αντί στα ενάμισι τα μάθει στα δύο! Και μερικά παραδείγματα που έφερες παραπάνω για το τι έκαναν παιδιά φίλων σου επίσης δεν είναι δεξιότητες αυτονόητες για την ηλικία (πχ τουαλέτα στα 1μισι) ώστε να νιώσεις ότι είναι πίσω το δικό σου.

[Yovanna]

Κυρίως στη βρεφική - νηπιακή ηλικία δεν έχει νόημα η σύγκριση γιατί απλά θα τρελαθείς. Όλα τα παιδιά που ξέρω, σε κάποια άργησαν , κάποια άλλα τα έκαναν νωρίς. Εκτός αν κοντεύει 2 και δεν έχει περπατήσει πχ, ή 2,5 και δεν έχει πει ούτε μαμά, δεν έχει νόημα να μπαίνουμε σε συγκρίσεις. Ο δικός μου μπουσούλησε 7 μηνών, 11 μηνών περπατούσε, 1,5 χρονών μιλούσε με κανονικές προτάσεις πχ έπεσε κάτω το νερό. Έκοψε όμως τα αλεσμένα λίγο πριν τα 2 (έφτυνε το κανονικό φαγητό παρότι είχε πολλά δόντια), και στα 3, κρατάει ακόμη το κουτάλι σαν κουζινομάχαιρο. Καταφέρνει μεν να τρώει, αλλά με απώλειες! Κάποια φαγητά αναγκάζομαι να του τα ταΐζω εγώ ακόμη. Επίσης παρότι έχουμε κόψει την πάνα από τον Ιούλιο, τις μισές φορές, κάνει τα κακά του πάνω του και το λέει αφού τα κάνει. 

[Έσπερος]

Η σύγκριση πιστεύω ότι βοηθάει για να ξέρεις τι προσδοκίες να εχεις κ να μην πιέζεις το παιδί. να μην ενθουσιάζεσαι υπέρμετρα για συνηθισμένα κατορθώματα, όπως κάνουμε ενστικτωδώς οι νέοι γονείς, να ξέρεις αν το παιδί σου είναι φυσιολογικό ή προχωρημένο ή θέλει το χρόνο του, κ έτσι να ξέρεις τι μπορεί να κάνει κ στο μέλλον. 

[Yovanna]

Just now, Έσπερος said:

έτσι να ξέρεις τι μπορεί να κάνει κ στο μέλλον

Θα του βάλεις ταμπέλα από μωρό? Δηλαδή αν σε κάποιες δεξιότητες είναι εγκυκλοπαιδικά πίσω ως νήπιο, θα βγάλεις συμπέρασμα και για τις επιδόσεις του αργότερα ως παιδί ή και ως ενήλικας? σωστά κατάλαβα?

[diane2020]

Just now, Έσπερος είπε:

Η σύγκριση πιστεύω ότι βοηθάει για να ξέρεις τι προσδοκίες να εχεις κ να μην πιέζεις το παιδί. να μην ενθουσιάζεσαι υπέρμετρα για συνηθισμένα κατορθώματα, όπως κάνουμε ενστικτωδώς οι νέοι γονείς, να ξέρεις αν το παιδί σου είναι φυσιολογικό ή προχωρημένο ή θέλει το χρόνο του, κ έτσι να ξέρεις τι μπορεί να κάνει κ στο μέλλον. 

Εγώ τώρα της λέω να κάνουμε κάνα γράμμα και δε θέλει. Ποιος ορίζει ότι δεν θα ναι χωμενη σε ένα βιβλίο αργότερα? 

Έσπερος δεν ξέρω.. Χαλάρωσε

[vicky86]

Just now, Έσπερος είπε:

Η σύγκριση πιστεύω ότι βοηθάει για να ξέρεις τι προσδοκίες να εχεις κ να μην πιέζεις το παιδί. να μην ενθουσιάζεσαι υπέρμετρα για συνηθισμένα κατορθώματα, όπως κάνουμε ενστικτωδώς οι νέοι γονείς, να ξέρεις αν το παιδί σου είναι φυσιολογικό ή προχωρημένο ή θέλει το χρόνο του, κ έτσι να ξέρεις τι μπορεί να κάνει κ στο μέλλον. 

Αλήθεια τώρα, πιστεύεις ότι η σύγκριση βοηθαει να μην πιέζεις το παιδι; γτ εγω εχω τελειως διαφορετική εμπειρική άποψη. Σαν παιδι

Κ φυσικα σύγκριση μόνο εκεί που θελουμε

Επισης προσωπικά προτιμώ να ενθουσιαζομαι υπέρμετρα, ακομη κ στο δεύτερο, ακομη κ για το πιο απλό πραγμα

Κολλάω στις λέξεις αλλα θελω να πιστεύω όλα είναι φυσιολογικά τα παιδακια. Εχει τόσο μεγάλο εύρος η λεξη

Επισης πιο σημαντικό θεωρώ να δεις αν είναι προχωρημένο στο γυμνασιο, μηοως χρειάζεται κτ επιπλέον, να δεις το μελλον. Παρα σαν νηπιο που τι διαφορά θα κάνει; 

πρίν από 12 λεπτά , Έσπερος είπε:

Ενταξει δεν κάνουν τα ίδια, λογικά έχουν και τα μωρά προτιμήσεις, αλλά από τη στιγμή που έχουν ένα σωρό δεξιότητες να κατακτήσουν, ο μόνος τρόπος για να ξέρεις αν είναι σε καλό δρόμο, είναι να συγκρίνεις. Αν δεις ένα παιδάκι που να ξέρει κάτι που το δικό σου δεν το ξέρει, καταλαβαίνεις ότι είναι συμβατό με την ηλικία και προσπάθεια να του το μάθεις. Αλλιώς πώς θα ξέρεις τι είναι αναμενόμενο με την ηλικία; 

Ο μόνος τρόπος για να ξέρεις αν είναι σε καλό δρόμο είναι να βλέπεις τα πολύ σημαντικά, πχ ομιλια/περπάτημα να ξέρεις τα φυσιολογικά ανώτατα όρια επίτευξης κ να συζητάς με τον παιδιατρο

Δλδ επειδή ο δικος σου μετράει από το 20αναποδα, να το θεωρησω σαν αυτονόητο για τα 3χρ κ να το μάθω στον δικό μου που είναι 4?εγω δ βρίσκω τον λόγο. Ουτε την μεγαλη 6χρ δ εχω βάλει να δω αν μπορεί 

Φέρνω παράδειγμα δικό σου για να μην ψάχνω άλλο. Η ξερω παιδακι που περπατούσε 9μ,κ η μεγάλη 11ηταν σχεδόν έτοιμη. Έπρεπε να πιέσω κ τον μικρο να το κάνει πριν τον χρονο; αν έφτανε 18μ κ δ εκανε βήματα ούτε πιανομενος εννοείται θα μιλούσα με γιατρό κ θα το εψαχνα

 

[Anna3011]

Just now, Έσπερος είπε:

Η σύγκριση πιστεύω ότι βοηθάει για να ξέρεις τι προσδοκίες να εχεις κ να μην πιέζεις το παιδί. να μην ενθουσιάζεσαι υπέρμετρα για συνηθισμένα κατορθώματα, όπως κάνουμε ενστικτωδώς οι νέοι γονείς, να ξέρεις αν το παιδί σου είναι φυσιολογικό ή προχωρημένο ή θέλει το χρόνο του, κ έτσι να ξέρεις τι μπορεί να κάνει κ στο μέλλον. 

Αν από τώρα σκανάρεις το παιδί για να ξέρεις "τι μπορεί να κάνει στο μέλλον" τι σε κάνει να θεωρείς ότι όταν το  μέλλον έρθει εσύ θα είσαι χαλαρή; Προσωπικά θεωρώ ότι οι γονείς που βάζουν από βρέφη τα παιδιά τους στο μικροσκόπιο δεν το κόβουν εύκολα το χούι.

 

Επίσης Έσπερος επίτρεψέ μου να σου πω ότι δεν είναι πάντα αρνητικός ο υπέρμετρος ενθουσιασμός για τα επιτεύγματα των παιδιών. Αν τα βλέπουμε δηλαδή να κάνουν κάτι που μας φαίνεται προχωρημένο δε χρειάζεται να συμβουλευτούμε πρώτα το manual για να δούμε τι κάνουν τα παιδιά σε αυτή την ηλικία και εφόσον διαπιστώσουμε ότι όντως τα άλλα δεν το κάνουν τότε να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να ενθουσιαστεί. Φιλική συμβουλή: σταμάτα να είσαι τόσο αυστηρή με το παιδί σου γιατί αυτό θα σε ακολουθεί και στο μέλλον. Στις συζητήσεις εδώ δε χάνεις καιρό να μας υπενθυμίζεις ότι ο γιός σου "δεν είναι προχωρημένος". Έχεις ξεκάθαρα βάλει ταμπέλα. Με έκπληξη διαπιστώνω δε ότι για οτιδήποτε πραγματικά προχωρημένο κάνει (αλφάβητο, αριθμοί) το σχολιό σου είναι "δεν εντυπωσιάζομαι όμως γιατί είναι θέμα μνήμης, είναι παπαγαλία κτλ κτλ." . Και κατευθείαν θα αναφερθείς στους τομείς που θεωρείς ότι το παιδί είναι πίσω. Όλο αυτό δε με κάνει να πιστεύω ότι στο σχολείο αν πχ είναι εξαιρετικός σε ένα μάθημα και όχι καλός σε κάποιο άλλο (επειδή απλά δεν τον ενδιαφέρει ή δεν έχει κλίση), εσύ θα είσαι εντάξει με αυτό.

 

[little lamb]

Εμείς πάντως που κοντεύει 18 και μόλις άρχισε να μπορεί να περπατήσει κρατώντας μόνο το ένα χέρι μια χαρά ενθουσιαζομαστε που το κατάφερε! Και όταν μπουσουλησε στους 15 μήνες. Ίσως κιόλας όταν αργούν σε κάτι να ενθουσιαζομαστε πιο πολύ επειδή το περιμένουμε πώς και πώς. 

[Annitamik]

20 ώρες πρίν, anemoni1989 είπε:

Άρα μια χαρά καταλαβαινει και εκτελεί εντολές!!!!

Εγώ αυτό με τη στεναχώρια και το "σκάσιμο" με τις συγκρίσεις μεταξύ παιδιών ποτέ δεν το κατάλαβα... Δηλαδή, οκ, κάποια παιδιά είναι πιο γρηγορα και κάποια κάνουν κάποια πράγματα πιο αργά... Γιατί πρέπει ένας γονιός να ασχολείται??! Δηλαδή αν η κόρη μου εμένα δεν βάζει ζακέτα και ο ξάδερφος της που είναι ίσα τη φοράει μόνος του, εγώ θα πρέπει να στεναχωρηθω??? Δεν το λέω επικριτικά, απλά επειδή έχω βιώσει αυτή τη δυσαρέσκεια από την ανάποδη θα ήθελα πολύ κάποιος να μου εξηγήσει αυτή τη λογική (η κόρη μου γενικά είναι ένα πολύ ενεργητικό μωρό από την κοιλιά και τα έκανε όλα σχεδον πολύ πιο νωρίς από την ηλικία της και έχει παιχτεί παρεξήγηση με πρώην φίλη η οποία είχε ένα αγοράκι γεννημένο ίδια μέρα με τη δικιά μου και ενοχλούνταν κάθε φορά που με ρωταγε κάτι και της έλεγα πως η μικρή το κάνει ήδη... Είχα φτάσει σε  σημείο να μην αναφέρω τίποτα από ένα σημείο και μετά γιατί ένιωθα άσχημα και τη δυσαρέσκεια της)

Έχεις απόλυτο δίκιο δεν οδηγεί πουθενά. Δε μπορώ να σου πω για όλους τους γονείς για ποιους λόγους κάνουν συγκρίσεις, θα σου πω για μένα που έφαγα σκάλωμα με το να κάνει τούμπες και την έβαζα συνέχεια να είναι μπρούμυτα. Με αγχωνε ότι έχει μείνει πίσω στην ανάπτυξη και φυσικά αν φταίω εγώ που δεν την έβαζα μπρούμυτα από μωρό όπως κάνουν πολλοί γονείς όπως τους λένε οι παιδίατροι. Στην δική μου περίπτωση έφταιγαν οι ενοχές μου ( κλασικά) ότι εγώ δεν είμαι αρκετά καλή μάνα που δε βοήθησα το παιδί μου να κατακτήσει το επόμενο αναπτυξιακό στάδιο , ότι δεν της έδωσα την ευκαιρία. Δηλαδή καμία σχέση με σύγκριση με τα άλλα παιδάκια, γιατί είναι καλύτερα σε αυτό το τομέα. Τώρα όμως που το σκέφτομαι εκ τών υστέρων γελάω με τον εαυτό μου γιατί τελικά όντως είμαι "καλή μαμά" γιατί δεν την πίεσα να κάνει κάτι που δε θέλει και το έκανε μόνη της όταν ήταν έτοιμη. Πολλές φορές δεν είναι το θέμα η σύγκριση η ίδια όσο το γεγονός φορτωνομαστε με ενοχές οι γονείς, ειδικά οι γυναίκες το κάνουμε αυτό. Προσωπικά, η ίδια η σύγκριση με τρελαίνει , ειδικά όταν με ακολουθεί δυστυχώς από την περίοδο της εγκυμοσύνης. Πόσα κιλά πήρα, πόσο μεγάλο είναι το μωρό.

Γενικώς, εκτός από όλες τις άλλες αιτίες που μπορεί να αγχωθει ένας γονιός για την εξέλιξη του παιδιού του,είναι και το οικογενειακό περιβάλλον που ώρες ώρες σε κάνει να αυτοαμφισβητεισαι . Και ειδικά αν σου αναφέρουν συνεχώς τι κάνουν τα άλλα παιδάκια του οικογενειακού περιβάλλοντος χωρίς να ρωτάς και χωρίς να σε ενδιαφέρει. Έχω δηλώσει ευθαρσώς ότι εμάς μας ενδιαφέρει η γνώμη της παιδιάτρου και μόνο και ευτυχώς έχουν κόψει τα πολλά πολλά γιατί βλέπουν σε μένα δεν περνάνε. Όταν είχα μόλις γεννήσει , με είχαν πρήξει για το πώς ήταν τα άλλα μωρά στο σόι και ειδικά αυτό που γεννήθηκε ταυτόχρονα με τη δική μου. Ακόμα και για το πόσο θηλάζω με τι συχνότητα κτλ είχα σύγκριση. Βρε χρυσή μου δεν έχουμε όλες το ίδιο μωρό και το ίδιο στήθος... άσε. Σου λέω ευτυχώς τα έκοψα τώρα αυτά και δε μου λένε κουβέντα γιατί και εγώ είμαι λίγο αγριοκάτσικο και απαντώ αναλόγως

[anemoni1989]

13 ώρες πρίν, diane2020 είπε:

Δε μπορεις να το καταλάβεις και ούτε πρόκειται γιατί πολυ απλά δεν το βίωσες.. So simple as that

Γενικώς δεν παίζουμε με τον πόνο του άλλου και καλά έκανες που σταμάτησες να λες! :yes:

 

Ναι, αλλά με αυτό που λες, έμπαινα κι εγώ στο τρυπάκι να αγχώνομαι προκαταβολικά και να σκεφτομαι μην τυχόν και πω κάτι και άλλη στεναχωρεθει.. αυτό δεν είναι άδικο για εμένα??? Δηλαδή γιατί να χαρώ εγώ που το δικό της παιδί πχ σηκώθηκε 8 μηνών και να παλεύω κάθε φορά να θυμηθώ να μην της πω ότι η δικιά μου το έκανε 5,5 μηνών??? Γιατί πχ να μην αναφερθώ ότι η δικιά μου έτρωγε εξαρχής κομμάτια, επειδή αυτή του έδινε του μπέμπη αλεσμένα και φοβόταν να το κόψει μετά? Όλα αυτά είναι μέσα στο πρόγραμμα, δεν τίθεται θέμα του ποιος είναι καλύτερος και ποιος όχι... Δεν μπορούμε απλά να χαιρόμαστε για τον άλλο, ανεξάρτητα από τα δικά μας? Γιατί πρέπει να μπαίνουμε σε έναν αθέμιτο ανταγωνισμό από όταν τα παιδιά μας είναι νεογέννητα???

Δηλαδή, οκ κι εμένα η μικρή γεννήθηκε κάτω των 3 κιλών, ενώ ο δικός της πάνω από 4. Εγώ με το ζόρι θήλασα μέχρι 5,5 μηνών, άνω αυτή πήρε χάπι για να της κοπεί το γάλα στους 7 μήνες... Εγώ ποτέ δεν είπα "γιατί αυτή και όχι εγώ".  Αυτό με ενοχλεί εμένα... Αυτό δεν καταλαβαίνω... Δηλαδή, ναι να έχουμε ενσυναίσθηση αλλά και από την ανάποδη... Όχι μόνο εκεί που μας συμφέρει...

Εμένα προσωπικά μου βγάζει ένα μικρό κομπλεξισμο όλο αυτό...

Just now, Annitamik είπε:

Έχεις απόλυτο δίκιο δεν οδηγεί πουθενά. Δε μπορώ να σου πω για όλους τους γονείς για ποιους λόγους κάνουν συγκρίσεις, θα σου πω για μένα που έφαγα σκάλωμα με το να κάνει τούμπες και την έβαζα συνέχεια να είναι μπρούμυτα. Με αγχωνε ότι έχει μείνει πίσω στην ανάπτυξη και φυσικά αν φταίω εγώ που δεν την έβαζα μπρούμυτα από μωρό όπως κάνουν πολλοί γονείς όπως τους λένε οι παιδίατροι. Στην δική μου περίπτωση έφταιγαν οι ενοχές μου ( κλασικά) ότι εγώ δεν είμαι αρκετά καλή μάνα που δε βοήθησα το παιδί μου να κατακτήσει το επόμενο αναπτυξιακό στάδιο , ότι δεν της έδωσα την ευκαιρία. Δηλαδή καμία σχέση με σύγκριση με τα άλλα παιδάκια, γιατί είναι καλύτερα σε αυτό το τομέα. Τώρα όμως που το σκέφτομαι εκ τών υστέρων γελάω με τον εαυτό μου γιατί τελικά όντως είμαι "καλή μαμά" γιατί δεν την πίεσα να κάνει κάτι που δε θέλει και το έκανε μόνη της όταν ήταν έτοιμη. Πολλές φορές δεν είναι το θέμα η σύγκριση η ίδια όσο το γεγονός φορτωνομαστε με ενοχές οι γονείς, ειδικά οι γυναίκες το κάνουμε αυτό. Προσωπικά, η ίδια η σύγκριση με τρελαίνει , ειδικά όταν με ακολουθεί δυστυχώς από την περίοδο της εγκυμοσύνης. Πόσα κιλά πήρα, πόσο μεγάλο είναι το μωρό.

Γενικώς, εκτός από όλες τις άλλες αιτίες που μπορεί να αγχωθει ένας γονιός για την εξέλιξη του παιδιού του,είναι και το οικογενειακό περιβάλλον που ώρες ώρες σε κάνει να αυτοαμφισβητεισαι . Και ειδικά αν σου αναφέρουν συνεχώς τι κάνουν τα άλλα παιδάκια του οικογενειακού περιβάλλοντος χωρίς να ρωτάς και χωρίς να σε ενδιαφέρει. Έχω δηλώσει ευθαρσώς ότι εμάς μας ενδιαφέρει η γνώμη της παιδιάτρου και μόνο και ευτυχώς έχουν κόψει τα πολλά πολλά γιατί βλέπουν σε μένα δεν περνάνε. Όταν είχα μόλις γεννήσει , με είχαν πρήξει για το πώς ήταν τα άλλα μωρά στο σόι και ειδικά αυτό που γεννήθηκε ταυτόχρονα με τη δική μου. Ακόμα και για το πόσο θηλάζω με τι συχνότητα κτλ είχα σύγκριση. Βρε χρυσή μου δεν έχουμε όλες το ίδιο μωρό και το ίδιο στήθος... άσε. Σου λέω ευτυχώς τα έκοψα τώρα αυτά και δε μου λένε κουβέντα γιατί και εγώ είμαι λίγο αγριοκάτσικο και απαντώ αναλόγως

Όλοι μας έχουμε φάει σκαλωματα κατά καιρούς... Και εμένα η μικρή άργησε να κάνει κολοτουμπες, δεν μπαμπαλισε μέχρι αρκετά μεγάλη (μια βδομάδα μόνο και μετά μίλησε) και πολλά άλλα... Δεν μπήκα όμως στη διαδικασία να θυμώσω επειδή της φίλης μου ή της ξαδέρφης μου τα παιδιά που ήταν ίσα τα έκαναν ήδη... Είχα το δικό μου άγχος, ναι, αλλά δεν επιρριπτα αλλού ευθύνες επειδή τα παιδιά τους ήταν "πιο μπροστά" στους συγκεκριμένους τομείς από το δικό μου... Το έβλεπα σαν στόχο να φτάσει και το δικό μου παιδί στο ίδιο επίπεδο, προσπαθώντας παράλληλα να μην πιέζω έντονα τη μικρή

[ninaki80]

Just now, anemoni1989 είπε:

Ναι, αλλά με αυτό που λες, έμπαινα κι εγώ στο τρυπάκι να αγχώνομαι προκαταβολικά και να σκεφτομαι μην τυχόν και πω κάτι και άλλη στεναχωρεθει.. αυτό δεν είναι άδικο για εμένα??? Δηλαδή γιατί να χαρώ εγώ που το δικό της παιδί πχ σηκώθηκε 8 μηνών και να παλεύω κάθε φορά να θυμηθώ να μην της πω ότι η δικιά μου το έκανε 5,5 μηνών??? Γιατί πχ να μην αναφερθώ ότι η δικιά μου έτρωγε εξαρχής κομμάτια, επειδή αυτή του έδινε του μπέμπη αλεσμένα και φοβόταν να το κόψει μετά? Όλα αυτά είναι μέσα στο πρόγραμμα, δεν τίθεται θέμα του ποιος είναι καλύτερος και ποιος όχι... Δεν μπορούμε απλά να χαιρόμαστε για τον άλλο, ανεξάρτητα από τα δικά μας? Γιατί πρέπει να μπαίνουμε σε έναν αθέμιτο ανταγωνισμό από όταν τα παιδιά μας είναι νεογέννητα???

Δηλαδή, οκ κι εμένα η μικρή γεννήθηκε κάτω των 3 κιλών, ενώ ο δικός της πάνω από 4. Εγώ με το ζόρι θήλασα μέχρι 5,5 μηνών, άνω αυτή πήρε χάπι για να της κοπεί το γάλα στους 7 μήνες... Εγώ ποτέ δεν είπα "γιατί αυτή και όχι εγώ".  Αυτό με ενοχλεί εμένα... Αυτό δεν καταλαβαίνω... Δηλαδή, ναι να έχουμε ενσυναίσθηση αλλά και από την ανάποδη... Όχι μόνο εκεί που μας συμφέρει...

Εμένα προσωπικά μου βγάζει ένα μικρό κομπλεξισμο όλο αυτό...

Όλοι μας έχουμε φάει σκαλωματα κατά καιρούς... Και εμένα η μικρή άργησε να κάνει κολοτουμπες, δεν μπαμπαλισε μέχρι αρκετά μεγάλη (μια βδομάδα μόνο και μετά μίλησε) και πολλά άλλα... Δεν μπήκα όμως στη διαδικασία να θυμώσω επειδή της φίλης μου ή της ξαδέρφης μου τα παιδιά που ήταν ίσα τα έκαναν ήδη... Είχα το δικό μου άγχος, ναι, αλλά δεν επιρριπτα αλλού ευθύνες επειδή τα παιδιά τους ήταν "πιο μπροστά" στους συγκεκριμένους τομείς από το δικό μου... Το έβλεπα σαν στόχο να φτάσει και το δικό μου παιδί στο ίδιο επίπεδο, προσπαθώντας παράλληλα να μην πιέζω έντονα τη μικρή

δεν ειναι μονο το τι λες ειναι κ το στυλ που τα λες. υπαρχουν καποιοι ανθρωποι που μπορει να πουν κατι κ με το στυλ τους να εκνευρισουν τον αλλο. ενω να ακουσουν το ιδιο απο καποιον αλλο κ να μην τους πειραξει καθολου. δεν ειναι ακριβως ανταγωνισμος ειναι ανχος μηπως εχει κατι το παιδι κ στεναχωρια. μπορει μια χαρα να χαιροταν που τα εκανε η δικια σου αλλα να στεναχωριοταν κ να ανχωνοταν για το δικο της. 

οπως δεν λες σε ενα ζευγαρι που δυσκολευετε να κανει παιδι εγω εμεινα εγκυος με μια επαφη ετσι δεν λες η κορη μου τα εκανε ολα πριν την ηλικια της . 

Επεξεργάστηκαν 18 Οκτωβρίου,2020 by ninaki80

[anemoni1989]

Just now, ninaki80 είπε:

 

οπως δεν λες σε ενα ζευγαρι που δυσκολευετε να κανει παιδι εγω εμεινα εγκυος με μια επαφη ετσι δεν λες η κορη μου τα εκανε ολα πριν την ηλικια της . 

Ναι, αλλά αν ο άλλος ρωτήσει "δυσκολευτηκατε να κάνετε παιδί?" Δεν είναι αναμενόμενο να το πεις και αυτό? Ουσιαστικά πάει γυρεύοντας...

Γενικά συμφωνώ σε αυτό που λες με τον τρόπο που ειπωνονται κάποια πράγματα, απλά νομίζω πως ορισμένα άτομα είναι και από τη φύση τους παρεξηγησιαρικα... Όπως πχ εσύ έχεις τη χαρά σου που το παιδί σου περπάτησε, την ίδια χαρά συμμερίζομαι κι εγώ.... Τώρα το αν το δικό μου παιδί κάνει κάποια πράγματα πιο γρήγορα ή πιο αργά από το δικό σου, δεν ευθύνεται κανείς μας, εκτος κι αν είναι οφθαλμοφανές ότι υπάρχει θέμα και δεν κάνουμε τα δέοντα... Γενικά, πάντως, είναι δύσκολα θέματα αυτά... Με την ίδια λογική δεν θα πρέπει να ανακοινώνουμε την εγκυμοσύνη μας σε άτομα που δεν μπορούν να κάνουν παιδιά ή να μιλάμε για επιτευγματα των παιδιών μας αν το παιδί του άλλου έχει κάποιο θέμα... Εννοώ, προφανώς και δεν θα το κάνουμε με υπέρμετρο ενθουσιασμό και δεν θα πρέπει να μονοπωλούν τις συζητήσεις μας τέτοια θέματα (από τή στιγμή πού είναι γνωστό ένα συγκεκριμένο προβλημα), αλλά δεν γίνεται και η ζωή μας να σταματήσει ή να ζοριζομαστε εμείς επειδή ο άλλος αντιμετωπίζει μια ιδιαιτερότητα ή είναι αγχωμενος για "φαντάσματα" . 

[ninaki80]

Just now, anemoni1989 είπε:

Ναι, αλλά αν ο άλλος ρωτήσει "δυσκολευτηκατε να κάνετε παιδί?" Δεν είναι αναμενόμενο να το πεις και αυτό? Ουσιαστικά πάει γυρεύοντας...

Γενικά συμφωνώ σε αυτό που λες με τον τρόπο που ειπωνονται κάποια πράγματα, απλά νομίζω πως ορισμένα άτομα είναι και από τη φύση τους παρεξηγησιαρικα... Όπως πχ εσύ έχεις τη χαρά σου που το παιδί σου περπάτησε, την ίδια χαρά συμμερίζομαι κι εγώ.... Τώρα το αν το δικό μου παιδί κάνει κάποια πράγματα πιο γρήγορα ή πιο αργά από το δικό σου, δεν ευθύνεται κανείς μας, εκτος κι αν είναι οφθαλμοφανές ότι υπάρχει θέμα και δεν κάνουμε τα δέοντα... Γενικά, πάντως, είναι δύσκολα θέματα αυτά... Με την ίδια λογική δεν θα πρέπει να ανακοινώνουμε την εγκυμοσύνη μας σε άτομα που δεν μπορούν να κάνουν παιδιά ή να μιλάμε για επιτευγματα των παιδιών μας αν το παιδί του άλλου έχει κάποιο θέμα... Εννοώ, προφανώς και δεν θα το κάνουμε με υπέρμετρο ενθουσιασμό και δεν θα πρέπει να μονοπωλούν τις συζητήσεις μας τέτοια θέματα (από τή στιγμή πού είναι γνωστό ένα συγκεκριμένο προβλημα), αλλά δεν γίνεται και η ζωή μας να σταματήσει ή να ζοριζομαστε εμείς επειδή ο άλλος αντιμετωπίζει μια ιδιαιτερότητα ή είναι αγχωμενος για "φαντάσματα" . 

ακομα κ να ρωτησει καποιος μπορεις να πεις ενα δοξα το θεο δεν δυσκολευτηκαμε αλλα θεωρω πως ηταν απλα τυχη. 

ναι εγω δεν λεω επιτευγματα σε αλλες μαμαδες που ειναι στην ιδια ηλικια τα παιδια μας. η συζητηση για τα παιδια ειναι μονο αν θελω βοηθεια για κατι πως θα το κανω κ γενικα για κανενα παιχνιδι. σπανια εχω πει στις φιλες μου εμαθε να κανει προτασεις κ τετοια κ ουτε ρωταω κιολας . βασικα καποιες φιλες μου που μενουν μακρια δεν εχω ιδεα ποσο μιλανε τα παιδια τους. λεμε μονο καθημερινα δικα μας η δικα τους του στυλ δεν μπαινει στο καροτσι γκρινιαζει στο αυτοκινητο τετοια . 

[ΑΡΓΚ]

2 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Η σύγκριση πιστεύω ότι βοηθάει για να ξέρεις τι προσδοκίες να εχεις κ να μην πιέζεις το παιδί. να μην ενθουσιάζεσαι υπέρμετρα για συνηθισμένα κατορθώματα, όπως κάνουμε ενστικτωδώς οι νέοι γονείς, να ξέρεις αν το παιδί σου είναι φυσιολογικό ή προχωρημένο ή θέλει το χρόνο του, κ έτσι να ξέρεις τι μπορεί να κάνει κ στο μέλλον. 

 

Η μεγάλη μου κόρη έχει αρκετό ταλέντο στη μουσική, και πολύ καλή φωνή. Ο αδερφός της είναι εντελώς απίστευτα φάλτσος και με πολύ κακή αίσθηση του ρυθμού, από γεννησιμιού του. Παρόλα αυτά, επέμενε από το νήπιο να μάθει μουσική και γι αυτό μαθαίνει μουσική και τα πάει πια πολύ καλά. Και ενθουσιάζομαι υπέρμετρα ότι ένα παιδί που δεν του ήταν εύκολο, με πάρα πολύ κόπο και πείσμα κατάφερε κάτι που η αδερφή του καταφέρνει με το ένα δέκατο του κόπου και είμαι εξίσου περήφανη και για τους δύο. Σε αντίστοιχη φάση, όταν ήθελα σαν παιδί να μάθω πιάνο, οι γονείς μου με διαβεβαίωσαν ότι δεν έχω ταλέντο και δεν έχει νόημα. Οπότε και δεν έμαθα ποτέ μουσική. Δε θα είχα γίνει πιανίστας με εμφανίσεις στο Ηρώδειο φαντάζομαι, αλλά θα μπορούσα να παίξω πιάνο. Η σύγκριση δεν είναι πάντα προς όφελος του παιδιού.

 

 

[Annitamik]

1 ώρα πρίν, anemoni1989 είπε:

Ναι, αλλά με αυτό που λες, έμπαινα κι εγώ στο τρυπάκι να αγχώνομαι προκαταβολικά και να σκεφτομαι μην τυχόν και πω κάτι και άλλη στεναχωρεθει.. αυτό δεν είναι άδικο για εμένα??? Δηλαδή γιατί να χαρώ εγώ που το δικό της παιδί πχ σηκώθηκε 8 μηνών και να παλεύω κάθε φορά να θυμηθώ να μην της πω ότι η δικιά μου το έκανε 5,5 μηνών??? Γιατί πχ να μην αναφερθώ ότι η δικιά μου έτρωγε εξαρχής κομμάτια, επειδή αυτή του έδινε του μπέμπη αλεσμένα και φοβόταν να το κόψει μετά? Όλα αυτά είναι μέσα στο πρόγραμμα, δεν τίθεται θέμα του ποιος είναι καλύτερος και ποιος όχι... Δεν μπορούμε απλά να χαιρόμαστε για τον άλλο, ανεξάρτητα από τα δικά μας? Γιατί πρέπει να μπαίνουμε σε έναν αθέμιτο ανταγωνισμό από όταν τα παιδιά μας είναι νεογέννητα???

Δηλαδή, οκ κι εμένα η μικρή γεννήθηκε κάτω των 3 κιλών, ενώ ο δικός της πάνω από 4. Εγώ με το ζόρι θήλασα μέχρι 5,5 μηνών, άνω αυτή πήρε χάπι για να της κοπεί το γάλα στους 7 μήνες... Εγώ ποτέ δεν είπα "γιατί αυτή και όχι εγώ".  Αυτό με ενοχλεί εμένα... Αυτό δεν καταλαβαίνω... Δηλαδή, ναι να έχουμε ενσυναίσθηση αλλά και από την ανάποδη... Όχι μόνο εκεί που μας συμφέρει...

Εμένα προσωπικά μου βγάζει ένα μικρό κομπλεξισμο όλο αυτό...

Όλοι μας έχουμε φάει σκαλωματα κατά καιρούς... Και εμένα η μικρή άργησε να κάνει κολοτουμπες, δεν μπαμπαλισε μέχρι αρκετά μεγάλη (μια βδομάδα μόνο και μετά μίλησε) και πολλά άλλα... Δεν μπήκα όμως στη διαδικασία να θυμώσω επειδή της φίλης μου ή της ξαδέρφης μου τα παιδιά που ήταν ίσα τα έκαναν ήδη... Είχα το δικό μου άγχος, ναι, αλλά δεν επιρριπτα αλλού ευθύνες επειδή τα παιδιά τους ήταν "πιο μπροστά" στους συγκεκριμένους τομείς από το δικό μου... Το έβλεπα σαν στόχο να φτάσει και το δικό μου παιδί στο ίδιο επίπεδο, προσπαθώντας παράλληλα να μην πιέζω έντονα τη μικρή

 Αυτό αν στο έκαναν είναι άσχημο. Αυτό όμως δεν έχει να κάνει με την ανασφάλεια του γονιού για το πώς είναι σαν γονιός όπως σου ανέφερα ότι είχα εγώ, έχει να κάνει με μια κακού είδους ανασφάλεια που την προβάλει στο παιδί του και κάνει την γονεϊκοτητα πρωτάθλημα , ποιανού παιδί θα είναι πρώτο. Δεν αξίζει να ασχολείσαι με κάτι τέτοια.

[diane2020]

3 ώρες πρίν, anemoni1989 είπε:

Ναι, αλλά με αυτό που λες, έμπαινα κι εγώ στο τρυπάκι να αγχώνομαι προκαταβολικά και να σκεφτομαι μην τυχόν και πω κάτι και άλλη στεναχωρεθει.. αυτό δεν είναι άδικο για εμένα??? Δηλαδή γιατί να χαρώ εγώ που το δικό της παιδί πχ σηκώθηκε 8 μηνών και να παλεύω κάθε φορά να θυμηθώ να μην της πω ότι η δικιά μου το έκανε 5,5 μηνών??? Γιατί πχ να μην αναφερθώ ότι η δικιά μου έτρωγε εξαρχής κομμάτια, επειδή αυτή του έδινε του μπέμπη αλεσμένα και φοβόταν να το κόψει μετά? Όλα αυτά είναι μέσα στο πρόγραμμα, δεν τίθεται θέμα του ποιος είναι καλύτερος και ποιος όχι... Δεν μπορούμε απλά να χαιρόμαστε για τον άλλο, ανεξάρτητα από τα δικά μας? Γιατί πρέπει να μπαίνουμε σε έναν αθέμιτο ανταγωνισμό από όταν τα παιδιά μας είναι νεογέννητα???

Δηλαδή, οκ κι εμένα η μικρή γεννήθηκε κάτω των 3 κιλών, ενώ ο δικός της πάνω από 4. Εγώ με το ζόρι θήλασα μέχρι 5,5 μηνών, άνω αυτή πήρε χάπι για να της κοπεί το γάλα στους 7 μήνες... Εγώ ποτέ δεν είπα "γιατί αυτή και όχι εγώ".  Αυτό με ενοχλεί εμένα... Αυτό δεν καταλαβαίνω... Δηλαδή, ναι να έχουμε ενσυναίσθηση αλλά και από την ανάποδη... Όχι μόνο εκεί που μας συμφέρει...

Εμένα προσωπικά μου βγάζει ένα μικρό κομπλεξισμο όλο αυτό...

Όλοι μας έχουμε φάει σκαλωματα κατά καιρούς... Και εμένα η μικρή άργησε να κάνει κολοτουμπες, δεν μπαμπαλισε μέχρι αρκετά μεγάλη (μια βδομάδα μόνο και μετά μίλησε) και πολλά άλλα... Δεν μπήκα όμως στη διαδικασία να θυμώσω επειδή της φίλης μου ή της ξαδέρφης μου τα παιδιά που ήταν ίσα τα έκαναν ήδη... Είχα το δικό μου άγχος, ναι, αλλά δεν επιρριπτα αλλού ευθύνες επειδή τα παιδιά τους ήταν "πιο μπροστά" στους συγκεκριμένους τομείς από το δικό μου... Το έβλεπα σαν στόχο να φτάσει και το δικό μου παιδί στο ίδιο επίπεδο, προσπαθώντας παράλληλα να μην πιέζω έντονα τη μικρή

Γιατί όπως έγραψα, δεν είναι καλό να παίζεις με τον πόνο του άλλου. Πονάει, μην τον πατάμε να πονέσει κι άλλο. Γι αυτο! Δίκαιο ξεδικαιο δεν είναι όλα πάντα ζήτημα δικαιοσύνης. Και πρέπει και λογικό... Η άλλη υποφέρει, δε χρειάζεται να  ξυνονται πληγές..!!