Μπάνιο στην Θάλασσα-πως;

[Έσπερος]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

 

To παιδί δεν μπορεί να επιπλέυσει έτσι, αν ο άντρας σου πήγαινε κολυμβητήριο, μάλλον έχει ξεχάσει πώς ήταν με μωρά. Θα πάρετε σανίδι ή μακαρόνι, και θα ξεκινήσει να το κρατάει και να κλωτσάει και το γιλέκο απλά θα βοηθά. Αν θέλετε να πάτε στη τεχνική να μάθει κατευθείαν να επιπλέει αυτόνομα, εκεί θέλει άλλη προσέγγιση, και μάλλον το σωσίβιο που έχετε θα το δυσκολέψει κιόλας, γιατί το γυρίζει σε συγκεκριμένη στάση, όχι τη φυσική που παίρνει το σώμα.

Μα είπα ότι ο άντρας μου δεν περιμένει να επιπλεύσει έτσι. Δεν θεωρεί κακή αγορά το σωσίβιο. εγώ αναρωτιέμαι αν θα μπορούσαμε να το είχαμε ψάξει περισσότερο, αν  υπάρχει κάτι καλύτερο. Αυτό για τη σανίδα θα το δούμε πάντως. 

[ΑΡΓΚ]

Just now, Έσπερος είπε:

Μα είπα ότι ο άντρας μου δεν περιμένει να επιπλεύσει έτσι. Δεν θεωρεί κακή αγορά το σωσίβιο. εγώ αναρωτιέμαι αν θα μπορούσαμε να το είχαμε ψάξει περισσότερο, αν  υπάρχει κάτι καλύτερο. Αυτό για τη σανίδα θα το δούμε πάντως. 

Aν δεν του μάθετε να κολυμπά, δηλαδή με κάτι να κρατά, έστω τα χέρια σας και να κλωτσά, το σωσίβιο δεν κάνει κάτι απο μόνο του, δεν μπορεί να βοηθήσει σε τίποτα.

[Έσπερος]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

Aν δεν του μάθετε να κολυμπά, δηλαδή με κάτι να κρατά, έστω τα χέρια σας και να κλωτσά, το σωσίβιο δεν κάνει κάτι απο μόνο του, δεν μπορεί να βοηθήσει σε τίποτα.

ναι σ αυτή τη φάησ είμαστε, κρατάει τα χέρια μας και κλωτσάει, η΄τον κρατάμε από την κοιλιά οριζοντιωμένο και κλωτσάει χέρια πόδια - αυτό πιο δύσκολο γιατί χαλαρώνει το κεφάλι και τον βρέχουν τα κύματα, γι αυτό θα δούμε για σανίδα. απλώς φανταζόμουν ότι αν τον αφήσω λίγα δευτερόλεπτα θα μείνει στην επιφάνεια χωρίς να πιει νερό. 

[Deena]

Όχι δεν επιπλέει με αυτό, ούτε για λίγο.
 

Μπορείτε να πάρετε και ένα μακαρόνι, το οποίο αν το βάλετε από μπροστά και κάτω από τις μασχάλες (σαν να είναι μπρούμυτα το παιδί δηλαδή και να αγκαλιάζει το μακαρόνι) θα επιπλέει. Είναι πιο εύκολο να το κρατάει από σανίδα στην ηλικία του.

[diane2020]

Σανιδα σε αυτη την ηλικία πολυ δυσκολο μου φαίνεται...και το γιλέκο δε συμπαθώ επισης καθως τα πνιγει καπως τα παιδια. Εχω δοκιμάσει τα πάντα κι εχω καταλήξει στα μπρατσακια. Ολοι με αυτα μάθαμε. Οσοι δεν πηγαμε κολυμβητηριο εννοω... η μεγάλη μου κορη πήγε μια εποχη κολυμβητήριο αλλα τελικα εμαθε μαζι μας να κολυμπάει. Δε λεω σιγουρα τη βοήθησε εκει να εξοικειωθεί αλλα τα ξανοιγματα τα καναμε μαζι. Μπρατσακια της φοραω ειναι 5 ετων κολυμπάει αφοβα και μονη της. Οταν ερθει η ωρα θα αφαιρεσω το ενα και καποια στιγμη θα φυγει και το αλλο. Εχουμε ομως μελλον...

 

Τωρα για την τρυπιτσα δε θα το ρισκαρα και τοσο. Εφοσον δε ραβεται. Εγω θα το πετούσα..

 

Και σε καμμια περιπτωση πειραματα για αυτονομία ακομα.. πινουν για πλακα νερο και για πλακα ..πνιγονται!

 

[ΑΡΓΚ]

To να πιασουν τα παιδια μακαρονι η σανιδα, ειναι σχετικα αυθορμητη κινηση, δεν θελει και καποια ιδιαιτερη εκπαιδευση, τα θυμαμαι τα δικα μου στα 2, προ κολυμβητηριου, να τα χρησιμοποιουν και να ειναι περηφανα για την "αυτονομια" τους.

[diane2020]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

To να πιασουν τα παιδια μακαρονι η σανιδα, ειναι σχετικα αυθορμητη κινηση, δεν θελει και καποια ιδιαιτερη εκπαιδευση, τα θυμαμαι τα δικα μου στα 2, προ κολυμβητηριου, να τα χρησιμοποιουν και να ειναι περηφανα για την "αυτονομια" τους.

Τους τα εχω δωσει και τα δυο (δε φαντάζεσαι τι υλικό εχω στο σπιτι)αλλα σε κανενα δεν έκανε αίσθηση κανενα απο αυτα. Ειναι μαλλον στο παιδί?

Οψόμεθα βεβαια καθως ειναι και μικρα ακομη..

[vicky86]

Με κάλυψαν η αργκ κ η deena

Εφοσον το γιλεκο έχει αυτό το υλικό μέσα, το ύφασμα είναι απλά για την καλυψη

2-4χρ εμάς μας βοήθησαν πολύ τα γιλέκα, ειδικα στην μεγάλη που πάντα το είχε με την θαλασσα

Πλέον σχεδόν 6κολυμπαει πολύ καλά με μακαρονι η την ζώνη με τα τουβλακια

Με το γιλεκο έμπαινε μέσα σχεδόν ως το πηγούνι, επρεπε να προσπαθεί να μεινει πανω

Ο μικρος λόγω κιλών είχε το swim trainer, πολυ καλο για περυσι, ακομη δ εχουμε βάλει το γιλεκο, αλλα σαν παιχνίδια τους αρέσουν τα μακαρόνια κ οι σανιδες

(κ εγω στο κολυμβητήριο με σανίδα εμαθα) 

[Mama_Anesti_]

Ο δικός μου είναι τρισιμιση κ του φοραω μπρατσακια. Δεν έχω δοκιμάσει ακόμα γιλέκο με τουβλάκια ή μακαρονι κτλ. Προς το παρόν είναι ευχαριστημένος με τα μπρατσακια, του αρέσει που επιπλέει μόνος του, που κολυμπά για να πιάσει τ φύκια ή την μπάλα/βαρκουλα. Δεν θέλει να βγει απ την θάλασσα. Αν έχει κύμα όμως πίνει λίγο νερό, τον βάζω  με την πλάτη στο κυμα κ είμαι συνέχεια δίπλα του. 

[MagdaP]

Για δυο καλοκαίρια, όταν ο μικρός ηταν 2 και 3 χρόνων αντίστοιχα, φορούσε μπρατσακια. Εύκολα τα συνήθισε και πήγαινε ακόμα και βαθιά μονος του (πάντα με επίβλεψη φυσικά) και ημουν κι εγω ήσυχη γιατί του τα φορούσα και οταν έπαιζε εξω.

 

Το καλοκαίρι που ήταν 4 βάλαμε τουβλάκια. Ηθελε περισσότερη προσοχή από εμάς αλλά ήταν πιο εύκολο σιγα σιγα να τα αφαιρούμε. Από τα 5 τουβλακια στην αρχη του καλοκαιριού καταλήξαμε σιγα σιγα στα 2 στο τέλος.

 

Το επόμενο καλοκαίρι, πέρυσι δηλαδή, που ήταν 5, ξεκινήσαμε με 2 τουβλακια και μετα απο μερικά μπάνια κολυμπούσε μονος του. Φέτος εννοείται μια χαρά... και βουτιές και μακροβουτια και μονος στα βαθιά... (με επίβλεψη παντα).

 

Η εμπειρία μου λέει μπρατσακια μέχρι τα 3, 4 και μετα τουβλάκια. Μπορείς να αφαιρείς τα τουβλάκια ένα ένα και να συνηθίζει με λιγότερη υποστήριξη καλυτερα από τα μπρατσακια που χάνεται η ισορροπία αν αφαιρέσεις μονο το ενα...

 

Επίσης, όλα τα υπόλοιπα, όπως γιλέκα, κουλούρες κτλ μου φαίνεται ότι "πνιγουν" το παιδί. Οτι το καταπιέζουν και δεν το αφήνουν να κινηθεί ελεύθερα στη θάλασσα. 

[Yovanna]

Εμάς πάντως η δασκάλα στην πισίνα, μας είπε ότι τα μπρατσάκια θα έπρεπε να έχουν απαγορευτεί. Δεν ρώτησα γιατί . Άλλωστε δεν μου πέρασε ποτέ από το μυαλό να του βάλω, διότι θεωρώ ότι δεν βοηθούν το παιδί να μάθει μπάνιο. Εμείς κάνουμε με 4 τουβλάκια, όπως και στην πισίνα, και με μακαρόνι ή σανίδα.Προτιμάει τη σανίδα βέβαια. Πάντως ενώ στην πισίνα κολυμπάει κανονικά με τα τουβλάκια, κάνει μπουρμπουλήθρες και κάνει και βουτιές(κυρίως προ καραντίνας, το τρίμηνο αποχής μας πήγε πίσω), στη θάλασσα που πήγαμε, ούτε βουτιές, ούτε τη σανίδα άφηνε. 

[ΑΡΓΚ]

Just now, Yovanna είπε:

Εμάς πάντως η δασκάλα στην πισίνα, μας είπε ότι τα μπρατσάκια θα έπρεπε να έχουν απαγορευτεί. Δεν ρώτησα γιατί . Άλλωστε δεν μου πέρασε ποτέ από το μυαλό να του βάλω, διότι θεωρώ ότι δεν βοηθούν το παιδί να μάθει μπάνιο.

 

Γιατί καταρχήν πολλοί γονείς αφήνουν το παιδί να πάει εκεί που δεν πατάει ή γυρνούν την πλάτη, με την εντελώς παράλογη ψευδαίσθηση ότι το παιδί είναι ασφαλές. Έπειτα δε βοηθάνε καθόλου και στη σωστή στάση κολύμβησης (εξ ου και ο μέσος σημερινός μεσήλικας συμπατριώτης μας που "κολυμπάει" όρθιος κάνοντας πέρα δώθε τα χέρια)

[little lamb]

Και η παιδίατρος μας είπε ότι τα μπρατσακια δεν συστήνονται αλλά δεν ρωτήσαμε γιατι. Και πήραμε το swimtrainer (14 μηνών). Ένα μπάνιο κάναμε προς το παρόν αλλά δεν τη βάλαμε σχεδόν καθόλου εκει, φοβήθηκε και την είχαμε αγκαλιά. 

[diane2020]

3 ώρες πρίν, MagdaP είπε:

Για δυο καλοκαίρια, όταν ο μικρός ηταν 2 και 3 χρόνων αντίστοιχα, φορούσε μπρατσακια. Εύκολα τα συνήθισε και πήγαινε ακόμα και βαθιά μονος του (πάντα με επίβλεψη φυσικά) και ημουν κι εγω ήσυχη γιατί του τα φορούσα και οταν έπαιζε εξω.

 

Το καλοκαίρι που ήταν 4 βάλαμε τουβλάκια. Ηθελε περισσότερη προσοχή από εμάς αλλά ήταν πιο εύκολο σιγα σιγα να τα αφαιρούμε. Από τα 5 τουβλακια στην αρχη του καλοκαιριού καταλήξαμε σιγα σιγα στα 2 στο τέλος.

 

Το επόμενο καλοκαίρι, πέρυσι δηλαδή, που ήταν 5, ξεκινήσαμε με 2 τουβλακια και μετα απο μερικά μπάνια κολυμπούσε μονος του. Φέτος εννοείται μια χαρά... και βουτιές και μακροβουτια και μονος στα βαθιά... (με επίβλεψη παντα).

 

Η εμπειρία μου λέει μπρατσακια μέχρι τα 3, 4 και μετα τουβλάκια. Μπορείς να αφαιρείς τα τουβλάκια ένα ένα και να συνηθίζει με λιγότερη υποστήριξη καλυτερα από τα μπρατσακια που χάνεται η ισορροπία αν αφαιρέσεις μονο το ενα...

 

Επίσης, όλα τα υπόλοιπα, όπως γιλέκα, κουλούρες κτλ μου φαίνεται ότι "πνιγουν" το παιδί. Οτι το καταπιέζουν και δεν το αφήνουν να κινηθεί ελεύθερα στη θάλασσα. 

Εμενα ειναι 5,της πηρα τουβλάκια και βουλιάζει. Δε μου ειναι ευκολο να εχω την πλήρη επιβλεψη της σε αυτη τη φαση, γιατι εχω κι ενα δίχρονο γατζωμενο πανω μου,ειδεμι θα το προσπαθουσα με τα τουβλάκια. Οψομεθα του χρόνου...

[ΑΡΓΚ]

6 ώρες πρίν, diane2020 είπε:

Εμενα ειναι 5,της πηρα τουβλάκια και βουλιάζει. Δε μου ειναι ευκολο να εχω την πλήρη επιβλεψη της σε αυτη τη φαση, γιατι εχω κι ενα δίχρονο γατζωμενο πανω μου,ειδεμι θα το προσπαθουσα με τα τουβλάκια. Οψομεθα του χρόνου...

 

Tα τουβλάκαι είναι εργαλείο εκμάθησης, όχι σωσίβιο. Αν δεν μπορείς να έχεις πλήρη επίβλεψη σε παιδί που δεν κολυμπάει, μη βάλεις τίποτα: θα μείνει εκεί που πατάει. Αν βάλεις μπρατσάκια και κουλούρα, θα πάει στα βαθειά χωρίς φόβο, και χωρίς επίβλεψη, δε θέλει πολύ. Τα μπρατσάκια και η κουλουρα δεν είναι επίσης σωσίβια, είναι φτηνά παιχνίδια, τρυπάνε, ξεφουσκώνουν και παρασύρονται πανεύκολα με τον αέρα, απαιτούν πλήρη επίβλεψη. 

[samsympan]

On 5/10/2019 at 9:15 ΠΜ, samsympan είπε:

Εφέτος πηγαίναμε κυρίως απογευματινές ώρες στην παραλία. Κάποιες λίγες φορές που πήγαμε πρωί, επειδή ο ήλιος έκαιγε (και σχετικά νωρίς), τη μικρή την είχαμε σε πισινούλα κάτω από την ομπρέλα. Τα αντιλιακά καπελάκια, μπλουζάκια, μαγιώ ήταν οι καλύτερες αγορές που κάναμε (και πάλι ευχαριστώ για τις πληροφορίες που δόθηκαν εδώ).

Η μικρή μας, 7-8 μηνών, έμπαινε στη θάλασσα με την χαρά που συνήθως έχουν τα βρέφη αυτής της ηλικίας (γελάκια, χεράκια-ποδαράκια που χορεύουν). Την κρατούσαμε αγκαλιά διότι α) η κουλούρα με βρακάκι που είχαμε, έσκασε κατόπιν βίαιου φουσκώματος με αέρα στο βενζινάδικο (το βλέμμα του συζύγου  όλα τα λεφτά ), β) το γνωστό βοήθημα κόκκινη κουλούρα-γιλεκάκι της το βάλαμε μια φορά και αφενός δε φαινόταν να είναι καθόλου άνετο το παιδί με αυτό. Αφετέρου δεν ξέρω τι κάναμε λάθος και για να της το βάλουμε το ζουμπάγαμε και το τραβάγαμε το καημένο το παιδί και δυσανασχετούσε. Οπότε δεν επιχειρήσαμε ξανά. Εκ των υστέρων όμως σκεπτόμενοι, έπρεπε να πάρουμε ένα καινούργιο σωσίβιο-βρακάκι να την βάζουμε και να μην έχουμε συνεχώς έγνοια για το πως την κρατάμε, να μην σκύψει απότομα το κεφαλάκι στο νερό (το έκανε κανα δυο φορές), κλπ. Θα απολαμβάναμε πιο ξέγνοιαστα το μπάνιο μας έτσι.

Η μεγάλη μας, θυμίζω πέρυσι 2μισι δεν πλησίαζε καθόλου τη θάλασσα. Εφέτος, πρώτη επαφή, τέλεια παραλία-θάλασσα, αλλά με αεράκι-κυματάκι (παίζει ρόλο κι αυτό). Ξεκινήσαμε με χαρά. Βάλαμε μαγιω και... τα ποδαράκια της κοκκάλωσαν. Δεν έμπαινε με τί-πο-τα! Με κουβέντα πολλή, κίνητρα μπας και την δελεάσουμε, το αποτέλεσμα μηδενικό. Καταλάβαινα ότι μέσα της ήθελε, αλλά δίσταζε. Κατανοούσε και η ίδια το παρόλογο, ήταν κάτι σαν φοβία. Απογοητευτήκαμε καθώς δεν ευχαριστιόμασταν το μπάνιο και την παραλία. Το παιδί είχε γκρίνια, μούτρα, βαρεμάρα και λογικό, αφού ήταν μαγκωμένη και δεν απολάμβανε την παραμονή εκεί. Δεύτερη επαφή, μέτρια παραλία-θάλασσα αλλά ζεστή-χωρίς κύμα. Ξανά άρνηση-γκρίνια. Βλέποντας τις ελπίδες μας για παιχνίδι και έστω λίγες στιγμές χαλάρωσης που τόσο τις είχαμε ανάγκη, να εξανεμίζονται, εξαντλήσαμε όλες τις παιδαγωγικές και μη-παιδαγωγικές μεθόδους μας. Ξεκινήσαμε πολιτισμένοι γονείς με: "Δεν πειράζει αγάπη μου που δε θες να μπεις. Εμείς είμαστε εδώ, όποτε νοιώσεις έτοιμη να μας το πεις". Και καταντήσαμε "ο κλασικός, ο μασκαράς ο γονιός" με: παρακάλια και απειλές τύπου "Μπες και θα πάρουμε παγωτό μετά" ή " Μπες αλλιώς δεν έχει νόημα να είμαστε εδώ, θα επιστρέψουμε σπίτι μας (στην πόλη)". Ω ναι! Και φυσικά το παιδί, πιο ώριμο-πιο σοφό από εμας, το άφησαν αδιάφορο όλα αυτά. Και εκεί που είμαστε 3 μουτρωμένοι και ένα μωρό να μας κοιτά με απορία, μου έρχεται η φαεινή ιδέα. Αυτή η ιδέα που έρχεται μετά την ήττα, που είσαι πλέον προσγειωμένος. Και της περιγράφω μια σκηνή με παραλία από ένα αγαπημένο μας βιβλίο. Και της λέω "θες να το κάνουμε κι εμείς αυτό". Και με κοιτά. Και μου χαμογελά. Και μου λέει "ναι μαμά". Και χέρι χέρι διανύουμε αυτή την "απέραντη" απόσταση μέχρι το νερό, αυτά τα πέντε βήματα. Και μας βρέχει το νερό τις πατούσες. Και μπαίνουμε στη θάλασσα αγκαλιά. Και μετά χαλαρώνουμε και κρατιέται από τα χέρια μου και κολυμπάμε παρέα. Και αυτό ήταν! Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα στροφή 180 μοιρών. Όλες τις υπόλοιπες ημέρες των διακοπών μας μπαίναμε με χαρά στη θάλασσα. Ακόμη και με κύματάκι. Φορούσαμε και το μαγιώ με τα ενσωματωμένα σωσιβιάκια. Αγοράσαμε και μια κουλούρα μονόκερο (την μικρή που την φορούσε πάνω από το μαγιω) και γελάσαμε πολύ. Παίζαμε με την άμμο, τα βότσαλα, κάναμε πειρατικές ιστορίες. Τρώγαμε στην παραλία μετά το μπάνιο μας, χαζεύαμε το ηλιοβασίλεμα, τα φώτα από τα σπίτια και τα ταβερνάκια που άναβαν. Και επιστρέφαμε αφού είχε σουρουπώσει. Όλοι χαρούμενοι. Συμπέρασμα: δε χρειαζόταν πίεση, ούτε τις κουταμάρες που άκουσε και μόνο ντροπιαστικές για εμάς τους γονείς ήταν. Χρειάζονταν τα κατάλληλα λόγια, η κατάλληλη αύρα. Που θα έδιναν τη μικρή αυτή ώθηση, ώστε το παιδί να ξεπεράσει μόνο του τη φοβία του. Άλλο ένα μάθημα που μας έδωσε το παιδί.

Σε συνέχεια του περσινού μου post...

 

Εφέτος, περάσαμε αρκετές ημέρες κοντά στη θάλασσα μαζί με συγγενείς και τα κορίτσια μας συναναστράφηκαν με τα ξαδέρφια τους. Τους έκανε πάρα πολύ καλό σε όλα τα επίπεδα! (θέμα για άλλο topic).

 

Με την μικρή μας (1μισι+) μπαίνουμε στη θάλασσα είτε αγκαλιά, είτε με το σωσίβιο με βρακάκι (σαν καθισματάκι). Της αρέσει, χωρίς ενθουσιασμούς όμως. Περισσότερο είναι χαλαρή και χαζεύει τον κόσμο και τα παιδάκια που κολυμπάνε τριγύρω.

 

Στην μεγάλη (4μισι) πήραμε το βοήθημα μπρατσάκια - γιλεκάκι (εδώ διάβασα και το έμαθα - ευχαριστώ) και με αυτό μπαίνουμε στο νερό. Λοιπόν την πρώτη μέρα ήταν γραπωμένη επάνω μου. Την δεύτερη χαλάρωσε, αλλά δεν μου άφηνε το χέρι. Την τρίτη κολύμπησε και μόνη της. Από τότε ζητάει ανά τακτά διαστήματα να κολυμπήσει χωρίς να την κρατάω και διανύει μικρή απόσταση πηγαίνοντας από την μια αγκαλιά στην αλλη. Είναι περήφανη για το κατόρθωμα της και γενικά έχει αφήσει τον εαυτό της ελεύθερο και χαίρεται πραγματικά μέσα στο νερό. Το βοήθημα ανατομικά πάνω στο παιδί δείχνει άνετο και από άποψη πλευστότητας (αν το λέω σωστά) πραγματικά ασφαλές (εννοείται είμαστε συνεχώς δίπλα της). Της έδωσε αυτοπεποίθηση και μιλάμε για παιδί που δεν ήξερε καθόλου κολύμπι και μέσα σε 3 μέρες ξεκίνησε να κάνει μικρές αποστάσεις "μόνη" της. Κατατάσσω την αγορά στις επιτυχημένες. Και πραγματικά τα γελάκια της μέσα στο νερό, είναι βάλσαμο.

 

Υγ 1: Παρατήρησα και μου έκανε εντύπωση ότι παιδάκια τα οποία πηγαίνουν κολυμβητήριο από μικρά και είναι άνετα στην πισίνα (κολυμπούν μόνα με βοήθημα-κάνουν βουτιές) στην θάλασσα δεν είναι καθόλου άνετα.
Υγ 2: Σε κουβέντες με γονείς παιδιών (5ετών και άνω) που πάνε κολυμβητήριο (άγνωστοι μεταξύ τους-το άκουσα δηλαδή από διαφορετικές πηγές) ειπώθηκε ότι παρά το κολυμβητήριο, όντως τα παιδιά ήταν διστακτικά αρχικά στην θάλασσα και βοήθησε πολύ στο να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση τα βατραχοπέδιλα (ειδικά παιδικά). Και ενθυμούμενη τα παιδικά μου χρόνια που φορούσα κι εγώ και την άνωση που προσέφεραν μου ακούγεται απολύτως λογικό. Μάλλον θα είναι η αγορά του επόμενου καλοκαιριού (να είμαστε καλά βέβαια  ).

[Fenia27]

Εμείς λοιπόν φέτος από το πρώτο μπάνιο ο μεγάλος στα 4 κολυμπαεί μόνος του άνετα με αυτά τα μπρατσακια σωσίβιο sevylor puddle jumper. ..εντυπωσιακα Καλή αγορά τον βολεύει απίστευτα περισσότερο από πέρσι μιας και γέμισε το σώμα μας και του κάθεται κουτί. ...

 

Ο μικρός λοιπόν 29 μηνών κολυμπαει ολομόναχος (να μην του κραταω ουτε χερακι οχι οτι αφηνω  το παιδι μονο του ετσι ουτε για αστειο) μόνο με ένα σωσίβιο κουλουρα από τα απλά παλιά  και φτηνά που έτυχε να πάρουμε πιο πολύ για παιχνίδι κααααποία στιγμη..Δεν ήθελε ούτε μπρατσακια ούτε το ακριβό swimtrainer ....μπήκε στην θάλασσα και λέω σιγά  μην κολυμπησει με την κουλουρα. ..Και όμως η μαϊμού γατζωννεται και ποδιά πισω χτυπάει και πόδια μπροστά  κανει κολπα και αράζει κιόλας....

[ΑΡΓΚ]

6 ώρες πρίν, samsympan είπε:

 

Υγ 1: Παρατήρησα και μου έκανε εντύπωση ότι παιδάκια τα οποία πηγαίνουν κολυμβητήριο από μικρά και είναι άνετα στην πισίνα (κολυμπούν μόνα με βοήθημα-κάνουν βουτιές) στην θάλασσα δεν είναι καθόλου άνετα.

 

Περίεργο, η αλήθεια είναι ότι δεν το έχω παρατηρήσει ποτέ, μήπως έχει να κάνει με τη γενικότερη σχέση που έτυχε αν έχει η οικογένεια με τη θάλασσα; 

[diane2020]

Λοιπον και τα δικα μου νεα: η μεγάλη 5 πια κολυμπαει με ενα μπρατσακι, το ζητησε η ιδια. Το μικρο(2) με τα μπρατσακια του και την εχω αγκαλια.. αγαλι αγαλι λοιπον... αγαπανε πολυ τη θαλασσα!!

Θα τους παρω σανιδα και μακαρονι που είδαν και ζηλεψαν.

[kotsifikos]

On 7/27/2020 at 2:17 AM, samsympan said:

Υγ 1: Παρατήρησα και μου έκανε εντύπωση ότι παιδάκια τα οποία πηγαίνουν κολυμβητήριο από μικρά και είναι άνετα στην πισίνα (κολυμπούν μόνα με βοήθημα-κάνουν βουτιές) στην θάλασσα δεν είναι καθόλου άνετα.

Υγ 2: Σε κουβέντες με γονείς παιδιών (5ετών και άνω) που πάνε κολυμβητήριο (άγνωστοι μεταξύ τους-το άκουσα δηλαδή από διαφορετικές πηγές) ειπώθηκε ότι παρά το κολυμβητήριο, όντως τα παιδιά ήταν διστακτικά αρχικά στην θάλασσα και βοήθησε πολύ στο να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση τα βατραχοπέδιλα (ειδικά παιδικά). Και ενθυμούμενη τα παιδικά μου χρόνια που φορούσα κι εγώ και την άνωση που προσέφεραν μου ακούγεται απολύτως λογικό. Μάλλον θα είναι η αγορά του επόμενου καλοκαιριού (να είμαστε καλά βέβαια  ).

Θα σου μιλήσω για το δικό μου παιδί που πηγαίνει από αρκετά μικρό κολυμβητήριο. Στην θάλασσα νιώθει πιο εκτεθειμένος καθώς δεν είναι στο περιορισμένο- ασφαλές περιβάλλον της πισίνας, ακόμα και το παραμικρό κύμα του δημιουργεί ανασφάλεια (εφόσον αυτό δεν υπάρχει στην πισίνα).

Εμάς οι προπονητές μας έχουν πει οχι μπρατσάκια όχι βατραχοπέδιλα αν θέλουμε να μάθει να κολυμπάει το παιδί. Φέτος στα 5 του μπαίνει μόνο με σανίδα, όταν ΄δεν έχει κύμα την αφήνει και αυτή και κολυμπάει μόνος του, μέχρι εκεί που πατάει όμως, δεν μπαίνει πιο μέσα γιατί φοβάται γιατί λέει και μόνος τους πως ''δεν ξέρει ακόμα να κολυμπάει καλά''. Προσωπικά το προτιμώ σε σχέση με την ''επικίνδυνη'' για μένα ανεξαρτησία που θα του έδιναν τα μπρατσάκια.

Πάντως ισχύει πως τον πρώτο καιρό τα παιδιά (μέχρι 5-6 ετών) του κολυμβητηρίου ειναι πιο μαγκωμένα  στην θάλασσα.

[Έσπερος]

Η δίκη μας πρόοδος είναι ότι χτυπάει συνέχεια τα ποδαρακια. δεν θέλει όμως ακόμα την πρόσθια στάση, αυτό παλεύουμε αυτόν τον καιρό. πήραμε και σανίδα, την οποία κρατάει με θριαμβευτικά πάνω από το κεφάλι κ φωνάζει «θανιδα!!! πήαμε  καινουγα θανιδα!!!!» όποτε έχουμε δρόμο μπροστά μας αλλά κι εμείς προτιμούμε αυτό από το να επαναπαυτούμε σε μπρατσάκια ή σωσίβιο κ να περάσουμε τη διαδικασία αργότερα. 

[kotsifikos]

Just now, Έσπερος said:

Η δίκη μας πρόοδος είναι ότι χτυπάει συνέχεια τα ποδαρακια. δεν θέλει όμως ακόμα την πρόσθια στάση, αυτό παλεύουμε αυτόν τον καιρό. πήραμε και σανίδα, την οποία κρατάει με θριαμβευτικά πάνω από το κεφάλι κ φωνάζει «θανιδα!!! πήαμε  καινουγα θανιδα!!!!» όποτε έχουμε δρόμο μπροστά μας αλλά κι εμείς προτιμούμε αυτό από το να επαναπαυτούμε σε μπρατσάκια ή σωσίβιο κ να περάσουμε τη διαδικασία αργότερα. 

Εγώ αυτό που κατάλαβα από τον γιο μου είναι πως η πρόσθια στάση του δημιουργούσε ανασφάλεια καθώς ένιωθε πως δεν μπορεί να ελέγχει απόλυτα το σώμα του, σκέψου πως τώρα τους 2 τελευταίους μήνες νιώθει λίγο καλύτερα με την στάση αυτή (είναι 5 και πάει κολυμβητήριο από 1), ακόμα δηλαδή καλά καλά δεν το έχει κατακτήσει, τον είχε τρομάξει και ένας προπονητής (τραγικό αυτό που του έκανε) και μας πήγε πολυ πίσω, ευτυχώς τώρα όμως λύνεται σιγά σιγά.

 

[samsympan]

Just now, kotsifikos είπε:

Θα σου μιλήσω για το δικό μου παιδί που πηγαίνει από αρκετά μικρό κολυμβητήριο. Στην θάλασσα νιώθει πιο εκτεθειμένος καθώς δεν είναι στο περιορισμένο- ασφαλές περιβάλλον της πισίνας, ακόμα και το παραμικρό κύμα του δημιουργεί ανασφάλεια (εφόσον αυτό δεν υπάρχει στην πισίνα).

(...)

Πάντως ισχύει πως τον πρώτο καιρό τα παιδιά (μέχρι 5-6 ετών) του κολυμβητηρίου ειναι πιο μαγκωμένα  στην θάλασσα.

Ακριβώς αυτό έχω ακούσει κι εγώ και απολύτως λογικό! Απλώς φέτος το παρατήρησα η ίδια (γιατί όπως είπα κάναμε μπάνιο παρέα με συγγενόπουλα που πάνε κολυμβητήριο και μιλήσαμε και με άλλους γονείς κλπ) και μου έκανε εντύπωση που τα έβλεπα "σφιγμένα" και πως να το πω, φαίνονταν να κοπιάζουν κάπως να επιπλεύσουν. Όχι ότι δεν έμπαιναν να κολυμπήσουν ή ότι φοβόντουσαν το νερό. Με χαρά έμπαιναν τα παιδάκια απλώς δεν τα έλεγες και άνετα.

 

Just now, kotsifikos είπε:

Εμάς οι προπονητές μας έχουν πει οχι μπρατσάκια όχι βατραχοπέδιλα αν θέλουμε να μάθει να κολυμπάει το παιδί. Φέτος στα 5 του μπαίνει μόνο με σανίδα, όταν ΄δεν έχει κύμα την αφήνει και αυτή και κολυμπάει μόνος του, μέχρι εκεί που πατάει όμως, δεν μπαίνει πιο μέσα γιατί φοβάται γιατί λέει και μόνος τους πως ''δεν ξέρει ακόμα να κολυμπάει καλά''. Προσωπικά το προτιμώ σε σχέση με την ''επικίνδυνη'' για μένα ανεξαρτησία που θα του έδιναν τα μπρατσάκια.

Κάνετε πολύ καλά που πηγαίνετε κολυμβητήριο! Η κολύμβηση θεωρώ (ιδανικά στην θάλασσα) πέρα από καταπληκτική άσκηση για όλο το σώμα, είναι επιπλέον οφέλιμη για τον άνθρωπο σε τόσα πολλά επίπεδα (σε επίπεδο θεραπευτικό, σύνδεσης με το οικοσύστημα, ψυχοπνευματικό, κλπ).

Εμείς δυστυχώς δεν πηγαίνουμε κολυμβητήριο (αν και θα ήταν και για εμένα ευεργετικό). Η επαφή μας με το νερό-θάλασσα είναι μόνο κάποιες (λίγες) ημέρες το καλοκαίρι. Οπότε παίζει κι αυτό το ρόλο του. Κατανοώ την άποψη των προπονητών σας. Ωστόσο, αλλιώς λειτουργείς με ένα παιδί που από μικρό μπαίνει συστηματικά στην πισίνα με δάσκαλο, μαθαίνει να κάνει βουτιές, αργότερα μαθαίνει τα διάφορα στυλ κολύμβησης και προπονείται. Κι αλλιώς με ένα παιδί που βλέπει θάλασσα πχ μόνο 15 ημέρες τον χρόνο. Ε, για εμάς που ανήκουμε στην 2η περίπτωση, τα μπρατσάκια-σωσίβιο ή τα παιδικά βατραχοπέδιλα είναι μια καλή λύση προκειμένου με κάποια άνεση να επιθυμήσει και να κολυμπήσει και να χαρεί το παιδί την θάλασσα (εννοείται υπό στενή επιτήρηση πάντα).

[Super.mum]

Καλησπέρα κορίτσια! Ήρθε η στιγμή που το σκεφτόμαστε σιγά σιγά να οργανωθούμε και να ξεκινήσουμε μπάνια. Όποτε θα ήθελα να ρωτήσω τι σωσίβιο η μπρατσάκια φοράτε η φοράγατε στα παιδάκια σας όταν ήταν 2 χρόνων. Είχαμε πέρυσι ένα σωσίβιο στο μεγάλο μου γιο που ήταν πιο μικρός που ήταν βρεφικό. Μέχρι 2 ετών. Όποτε αυτό τώρα θα το πάρει ο μικρός μου γιος. Ήταν κάπως ξαπλωτό για να βολεύεται όταν ήταν μωρό. Τώρα σκεφτόμουν η γιλέκο φουσκωτό η μπρατσάκια. Εσείς τι λέτε ; Επίσης ήθελα να αγοράσω μια μικρή πισίνα να την φουσκώνουμε και να έχουμε δίπλα τον μικρό να παίζει μέσα. Τι άλλο θεωρείτε θα μου χρειαστεί ; Ψυγείο έχουμε για το φαγητό για να μην χαλάει. Μήπως να πάρω κάνα φουσκωτό για τον μεγάλο ; 

[Mama_Anesti_]

πρίν από 16 λεπτά , Super.mum είπε:

Καλησπέρα κορίτσια! Ήρθε η στιγμή που το σκεφτόμαστε σιγά σιγά να οργανωθούμε και να ξεκινήσουμε μπάνια. Όποτε θα ήθελα να ρωτήσω τι σωσίβιο η μπρατσάκια φοράτε η φοράγατε στα παιδάκια σας όταν ήταν 2 χρόνων. Είχαμε πέρυσι ένα σωσίβιο στο μεγάλο μου γιο που ήταν πιο μικρός που ήταν βρεφικό. Μέχρι 2 ετών. Όποτε αυτό τώρα θα το πάρει ο μικρός μου γιος. Ήταν κάπως ξαπλωτό για να βολεύεται όταν ήταν μωρό. Τώρα σκεφτόμουν η γιλέκο φουσκωτό η μπρατσάκια. Εσείς τι λέτε ; Επίσης ήθελα να αγοράσω μια μικρή πισίνα να την φουσκώνουμε και να έχουμε δίπλα τον μικρό να παίζει μέσα. Τι άλλο θεωρείτε θα μου χρειαστεί ; Ψυγείο έχουμε για το φαγητό για να μην χαλάει. Μήπως να πάρω κάνα φουσκωτό για τον μεγάλο ; 

Ο μεγάλος πόσο χρονών είναι? 

 

Εγώ είχα σωσίβιο που μπαίνει μέσα το παιδί αλλά δεν το ήθελε καθόλου και πήρα μπρατσακια τα οποία βολευτηκαμε πολύ απο εναμιση μέχρι πέρσι.  

 

Φτιαρακια, κουβαδάκια, ίσως και αποχη,  διάφορα τέτοια παιχνίδια, καραβάκια για το νερό ή νεροπιστολα. Ότι αρέσει στο παιδί μπορείς να πάρεις. Απαραίτητο το αντηλιακό! 

 

Με την ευκαιρία να ρωτήσω κι εγώ τα τουβλάκια από ποια ηλικία μπορεί να τα βάλει?  Επιπλες με αυτά σαν τα μπρατσακια ή αν δεν κολυμπάς  βουλιάζουν?