Παιχνίδια

[Anna3011]

Προσωπικά, δε φοβήθηκα ποτέ ότι με τα πολλά παιχνίδια το παιδί θα αποκτήσει ροπή στον υλισμό και τον υπερκαταναλωτισμό και αυτό προκύπτει μάλλον από το προσωπικό μου βίωμα ως παιδί. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι γεμάτο παιχνίδια, για πολλούς υπερβολικά πολλά, ωστόσο ως ενήλικας, αν και μπορώ να απαριθμίσω πολλά ελαττώματα στο χαρακτήρα μου, η σχέση μου με την ύλη είναι απόλυτα ισορροπημένη. Θα συμφωνήσω με την @Mama_Anesti_ για τη συμβολή των γονιών σε αυτό, τη στάση τους σε σχέση με τα υλικά, το συναίσθημα, την αξία της μοιρασιάς που μπορούν να καλλιεργήσουν κτλ κτλ.

 

Εμένα ο φόβος μου σε σχέση με τη συνεχή αγορά παιχνιδιών, σε κάθε βόλτα πχ., χωρίς ιδιαίτερο λόγο κτλ. είναι ο κορεσμός. Θα με χάλαγε δηλαδή να μη βλέπω τα ματάκια της κόρης μου να αστράφτουν από χαρά με ένα νέο παιχνίδι, ή να παίζει το παιχνίδι για 10 λεπτά και μετά να το παρατάει στο σωρό. Πρόσφατα είχαμε μια ασχημη εμπειρία, βρεθήκαμε στα επείγοντα μέσα στα μεσάνυχτα (τίποτα σοβαρό ευτυχώς). Η μικρή αν και ξενυχτισμένη και ταλαιπωρημένη συνεργάστηκε απόλυτα με τη γιατρό και ο άντρας μου της είπε ότι επειδή ήταν τόσο καλό κορίτσι θα της πάρει ένα δώρο. Πήγαν όντως στο μαγαζί την επόμενη και της είπε να διαλέξει. Διάλεξε ένα λούτρινο γατάκι. Από εκείνη τη στιγμή έλεγε σε όλο τον κόσμο με καμάρι "δώρο μπαμπά" και συνεχίζει να το επισημαίνει συχνά πυκνά. Εννοείται δεν το αποχωρίζεται πιά παρόλο που γενικά τα λούτρινα δεν είναι η αδυναμία της. Ήταν τελικά ένα δώρο ιδιαίτερο και παρόλο που είναι 22 μηνών και καθόλου στερημένη από παιχνίδια, το εκτίμησε. Κάτι τέτοιες στιγμές δε θέλω να χαθούν αν και ξέρω ότι όσο περνάει ο καιρός και οι αγορές παιχνιδιών πληθαίνουν, είναι δύσκολο. Θέλουμε να προσφέρουμε τα πάντα στα παιδιά και πολλές φορές πέφτουμε σε παγίδες.

 

Από παιχνίδια έχουμε όλων των ειδών: πλαστελίνες, παζλ, είδη ζωγραφικής, κουζίνα, πολλά ξύλινα με τρύπες ή με κομμάτια για συναρμολόγηση, lego, τουβλάκια, μωρό με καρότσι, κουκλοθέατρο όπου της κάνουμε παραστάσεις, αυτοκινητάκια, ζωάκια και πολλά βιβλία. Όλα τα παίζει αλλά από όλα αυτά προτιμά το παιχνίδι έξω.

[vanessaki4]

7 ώρες πρίν, Macgyver είπε:

Εμένα ο δικός μου έχει μία κουζίνα που λατρεύει μαζί με μπόλικα κουζινικά, φρούτα, λαχανικά, κρεατικά και δε συμμαζεύεται. Αλλά παίζει και μόνος του, παίζουμε και παρέα και τον βοήθησε πολύ να κοπιάζει ώστε να μιλάει πιο σωστά , αλλά και να έχει υπομονή να φτιάξει κάτι. 

Έχουμε ( ΑΠΕΙΡΑ ) αυτοκινητάκια ... τα λατρεύει βλέπετε κι ο σύζυγος και όταν δεν παίζει ο μικρός, τα παίζουμε εμείς με σενάρια, πλοκή, ήρωες συγκεκριμένους κλπ κλπ ( μην το σχολιάσετε αυτό παρακαλώ χαχαχα). 

Έχουμε 2-3 μεγάλες κούκλες Batman, Superman κλπ 

Του έχω και ένα μωρό με ένα μπιμπερό για να το φροντίζει - το αγαπάει αυτό το μωρό. 

Αρκετά λούτρινα ( κληρονομιά δική μου). 

Ένα τεράστιο κουτί με τουβλάκια 

Πολλά πολλά playmobil, που τα λατρεύει. Ακόμα και για μεγαλύτερες ηλικίες έχω, αλλά του τα δίνω επιλεκτικά και παίζουμε παρέα γα να ενισχύσω το παιχνίδι ρόλων. 

Χειροτεχνίες κλπ φυσικά ... 

Επιτραπέζια ( 3-4 )

Κλασικά παιχνίδια ( πχ Πατάτας κλπ ). 

Κουκλόσπιτο ( το φτιάξαμε τα δυο μας από χαρτόκουτο , του βάλαμε και γκαράζ και το λατρεύει ). 

Και πολλά πολλά "χαζοπαίχνιδα" με ήχο , φώτα κλπ ( αυτά που του φέρνει συνέχεια η γιαγιά και έχω βαρεθεί να τσακώνομαι... ). 

Ε, τα θεωρώ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ!  Ναι μεν βοηθούν στην φαντασία , την ανάπτυξη κλπ αλλά και με λιγότερα μια χαρά φαντασία θα είχε! 

Από τα παραπάνω μόνο τα playmobil, τα κουζινικά και τα αυτοκίνητα τα έχουμε αγοράσει. 

Όλα τα υπόλοιπα είναι δώρα, με εξαίρεση βέβαια το κουκλόσπιτο που το κατασκευάσαμε εμείς. Κάνοντας μία απλή καταγραφή, βλέπω ότι έχουμε πολλές "χαζομάρες" σε παιχνίδια, αλλά παραδόξως τα θυμάται και δεν μπορώ να τα ... ξεφορτωθώ. 

Όσον αφορά γενικά στη συμπεριφορά του : αν δει κάτι έξω και το έχει ήδη, θα αδιαφορήσει. Αν δει όμως ότι κάτι που δεν έχει, μου το ζητάει με αποκορύφωμα 1 φορά που χτυπιόταν για ένα ποδήλατο ενηλίκου χαχα. Δεν το έκανε ξανά όμως. 

Όταν πάμε έξω, του λέω ότι μπορεί να διαλέξει κάτι μέχρι πχ 5 ευρώ ( του το δείχνω το χαρτονόμισμα). 

Του λεώ: μπορείς να πάρεις ό,τι θες μέχρι αυτό το ποσό. 

Δεν ορκίζομαι ότι το καταλαβαίνει ακριβώς, αλλά ένα νόημα το πιάνει βέβαια. 

Είναι όμως σωστό; 

Μήπως θα ήταν καλύτερο να είχε λιγότερα ; 

Με όλα παίζει μεν, αλλά είναι αυτό το ζητούμενο; 

Και μόνο που σκέφτομαι και όλα τα μελλοντικά παιχνίδια που θα έρθουν, τρομάζω λίγο για το χώρο που θα χρειαστούν για αποθήκευση. 

Δηλαδή με απασχολεί και η διαπαιδαγώγησή του με τόσα παιχνίδια, και η χωροταξία. 

ΥΓ τα βιβλία δεν τα λογαριάζω ως παιχνίδια - είναι απόλυτα δικό μου κόλλημα, ό,τι βιβλίο και να ζητήσει , όσο κι αν κάνει θα του το πάρω. Τα αγαπάω, τα λατρεύω και δεν τα θεωρώ ποτέ χάσιμο χρημάτων, οπότε δεν τα υπολογίζω

 

Έλα πες! πως παίζετε δηλαδή;ζηλεψα γτ κι εμείς είμαστε πιο μωρά απο την κόρη μας!Για να καταλάβειε πόσες φορές παίζουμε κυνηγητό,με τα τουβλάκια της μικρής κλπ κλπ και το μωρό μας κοιτάει σαν χάνος!αυτό με τους ρόλους και την πλοκή δεν έπιασα!

[Έσπερος]

Ως προς τις αγορες για το παιδι μπροστα στο παιδι, εγω κοριτσια δεν εχω φανταστεί ποτε να πηγανουμε κ σε τακτά χρονικά διαστηματα να αγοράζουμε κατι ή να το κανουμε συνηθεια μετα απο βολτες. Τις λιγες φορες που εχουμε αγοράσει παιχνιδια τα παρουσιάζουμε με πολυ ενθουσιασμο, αλλα με τον ιδιο τροπο παρουσιάζουμε και τα ρουχα κ τα παπουτσια, ειτε τα αγοράσαμε ειτε ειναι δωρο. Δηλαδη λεμε οτι ειναι μια εκπληξη, τον αφηνουμε να ανοιξει το κουτι κλπ. Θελουμε να του περασει οτι κ το ρουχο ειναι ενα δωρο που γινεται για να το χαρει εκεινος. το τονίζω γιατι αλλου ακουω οτι τα ρουχα ειναι δωρο για τον γονιο, επειδη εκεινος θα το εκτιμήσει. Δεν ξερω αν θα καταφερουμε κατι με αυτο, ακομα ειναι μικρος ετσι κι αλλιως κ δεν εχει συλλάβει την εννοια του δώρου ουτε περιμενει κατι. Αλλα θα ηθελα σε βαθος χρονου, οταν σε γιορτες ή γενεθλια του κανουν δωρα, ο ενθουσιασμός να εινσι παρομοιος, ειτε του φερνουν παιχνιδι ειτε ενα ζευγαρι καλτσες. Επισης με τον ιδιο ενθουσιασμο του παρουσιάζουμε κ οτιδηποτε ερχεται απο σουπερμαρκετ για να φαει, λεμε δλδ με χαρα "κοιτα τι σου εφερε ο μπαμπας" κ δινουμε τα πορτοκαλια κλπ. Για τις αγορες πολλών παιχνιδιών εχω μια ένσταση ως προς το αν ειναι τελικα βοηθητικά για τη συγκέντρωση κ αν βοηθουν το παιδι να αντιληφθει την εννοια του οικονομικού προγραμματισμού. Αυτο που θελουμε να περασουμε ειναι το λιγα αλλα πολυ καλα διαλεγμένα, ασχετως τιμής (γενικα στο σπίτι μας, στα ρουχα μας, εχουμε λιγα πραγματα αλλα αυτα μπορει να ειναι κ ακριβουτσικα, αν ειναι ποιοτικά). 

8 ώρες πρίν, Astrien είπε:

Μ αρέσει η ιδέα της συλλογής. Θα δοκιμάσω με διάφορα. Απλά δεν είναι πλέον σε φάση που της αρκεί κάτι να κουδουνίζει για να της κινήσει για πολλή ώρα το ενδιαφέρον. Δλδ μπορεί την πρώτη φορά να ασχοληθεί αλλά μόλις καταλάβει τον τρόπο που λειτουργεί παύει να ενδιαφέρεται. Πάντως θα δοκιμάσω με μεγαλύτερα πράγματα και μπορεί να αρχίσουμε να κάνουμε χειροτεχνίες με αυτά ή να τα χρησιμοποιούμε στην κο

Δεν ειναι για απασχοληση με τος ωρες. Κι ο δικια μου τα αφηνει αν βρει κατι αλλο. αλλα ειναι καλα για στιγμες αμηχανίας κ για να ξεκλεψεις κ εσυ λιγη ωρα.

[erin0000]

Όσο τα παιδιά μου ήταν πιο μικρά, είχαμε πάρα πολλά παιχνίδια στο σπίτι. Δηλαδή μερικές φορές ένιωθα ότι είχαμε μεγαλύτερη ποικιλία σπίτι σε σχέση με κάποιο κατάστημα... Παρόλαυτά, δεν έγιναν ποτέ άπληστα. Δηλαδή ποτέ δεν είχαμε προστριβές σε κάποιο κατάστημα για να αγοράσουν κάτι. 

Τα παιδιά προφανώς δεν έπαιζαν με όλα ταυτόχρονα αλλά είχαν άπειρες επιλογές. Μεγαλώνοντας, ξαφνικά μειώθηκε απότομα η ενασχόλησή τους με παιχνίδια και παλεύω να βγω από την κατάθλιψη. Σταδιακά προσπάθησα να ξεφορτωθώ αυτόν τον όγκο παιχνιδιών. Πέταξα ότι είχε χαλάσει ή φθαρεί πολύ, δώρισα σε φίλους και γνωστούς ό,τι ήθελαν, έστειλα σε ιδρύματα και κάποια στιγμή που δεν είχα πλέον χρόνο να ασχοληθώ, έβγαλα σακούλες δίπλα σε κάδους σκουπιδιών στο δρόμο, φροντίζοντας να είναι εμφανές ότι πρόκειται για παιχνίδια. Εξαφανίστηκαν μέσα σε λίγες ώρες.

Αυτή τη στιγμή μου έχουν μείνει ακόμα πολλά και πρέπει να αποδεχτώ ότι τελείωσε για εμάς πλέον η φάση αυτή. Ορισμένα λυπάμαι να τα δώσω γιατί έχω ξοδέψει με περιουσία, ή με άλλα είμαι εγώ δεμένη...

 

Που θέλω να καταλήξω. Σίγουρα κάναμε σπατάλες που δεν χρειαζόντουσαν. Σίγουρα ήταν υπερβολικός ο αριθμός-όγκος των παιχνιδιών, αλλά πάλι πιστεύω το ίδιο θα έκανα. Τα παιδιά πάντα τα πρόσεχαν, συνέχιζαν να ευχαριστιούνται και με κάτι πολύ απλό, όπως κοκαλάκια για τα μαλλιά (δεν έμαθαν δηλαδή να θέλουν υπερπαραγωγές) και δεν νομίζω ότι κακόμαθαν, ούτε έγιναν άπληστα.

 

Πιστεύω ότι είναι καλύτερα να τους προσφέρουμε ό,τι περισσότερο/καλύτερο μπορούμε. Γιατί με το φόβο να μην τα κάνουμε άπληστα, μπορεί τελικά να καταλήξουμε να τους στερήσουμε κάτι ή να έχουν απωθημένα.

[Fenia27]

Just now, erin0000 είπε:

Πιστεύω ότι είναι καλύτερα να τους προσφέρουμε ό,τι περισσότερο/καλύτερο μπορούμε. Γιατί με το φόβο να μην τα κάνουμε άπληστα, μπορεί τελικά να καταλήξουμε να τους στερήσουμε κάτι ή να έχουν απωθημένα.

 

Νομιζω οτι στην παγιδα "να προσφερω οτι περισσοτερο/καλυτερο μπορω" πεφτουν πολυ γονεις και τα παιδια γινονται οντως απληστα και τα πραγματα που αποκτουν με ευκολια χανουν παραλληλα και την αξια τους. Δεν ειναι λιγο αστειο να μιλαμε για στερηση οταν τα πιο πολλα παιδια εχουν κουτες γεματες με παιχνιδια? 

 

Τα παιχνιδια που αποκτουν τα παιδια ειναι ενα μαθημα και οχι απαραιτητα οικονομικων (Δεν νομιζω ενα τριχρονο να καταλαβαινει τα λεφτα και την αξια τους). Πως ενας ανθρωπος εχει απωθημενα επειδη δεν εχει αρκετα παιχνιδια? 

 

Ειναι και λιγο προβληματισμος πολυτελειας να μην εχει απωθημενα ενα παιδι απο την στερηση???...το συνεχως "παρε παιδι μου"  το βρισκω πιο επικυνδυνο απο ενα μετρο στα θελω του παιδιου.

[erin0000]

Just now, Fenia27 είπε:

 

Νομιζω οτι στην παγιδα "να προσφερω οτι περισσοτερο/καλυτερο μπορω" πεφτουν πολυ γονεις και τα παιδια γινονται οντως απληστα και τα πραγματα που αποκτουν με ευκολια χανουν παραλληλα και την αξια τους. Δεν ειναι λιγο αστειο να μιλαμε για στερηση οταν τα πιο πολλα παιδια εχουν κουτες γεματες με παιχνιδια? 

 

Τα παιχνιδια που αποκτουν τα παιδια ειναι ενα μαθημα και οχι απαραιτητα οικονομικων (Δεν νομιζω ενα τριχρονο να καταλαβαινει τα λεφτα και την αξια τους). Πως ενας ανθρωπος εχει απωθημενα επειδη δεν εχει αρκετα παιχνιδια? 

 

Ειναι και λιγο προβληματισμος πολυτελειας να μην εχει απωθημενα ενα παιδι απο την στερηση???...το συνεχως "παρε παιδι μου"  το βρισκω πιο επικυνδυνο απο ενα μετρο στα θελω του παιδιου.

 

Όταν μαζί με τα υλικά αγαθά που προσφέρεις σε κάποιο παιδί, μπαίνουν ταυτόχρονα κάποια όρια, κάποιες συμβουλές, κάποιες επεξηγήσεις, κάποιοι κανόνες τέλοσπάντων δεν θα γίνει άπληστο. Ανάλογα και με την ηλικία του παιδιού. Το τρίχρονο προφανώς δεν είναι σε θέση να κατανοήσει κάποιες έννοιες. Σιγά σιγά χτίζεται αυτό.

 

Παράδειγμα. Συνήθιζα ένα διάστημα μετά τη δουλειά να φέρνω και κάτι μικρό στα παιδιά (εγώ φταίω σε αυτό). Κάποια στιγμή έμπαινα και με κοιτούσαν στα χέρια. Όπα λέω κάτι κάνω λάθος. Το σταμάτησα για να μην γίνει ρουτίνα. Και δεν έγινε. Εκεί εξήγησα πως όποτε μπορώ θα τους φέρνω εκπλήξεις, όχι όμως συνέχεια. Και όχι πράγματα άχρηστα. Κάτι που πραγματικά χρειάζονται.

Τον πρώτο καιρό μπορεί να μου έλεγαν, "τι μου έφερες;". Τίποτα έλεγα. Και τελείωνε εκεί η κουβέντα. Δεν μου γκρίνιαζαν... Μετά σταμάτησαν να ρωτούν. Τώρα και να φέρω κάτι, δεν το έχουν δεδομένο ότι θα ξαναφέρω.

 

Απωθημένο μπορεί να αποκτήσει ένα παιδί όταν πχ εξαφανίζεις τα όποια παιχνίδια ή του επιτρέπεις ελάχιστα, για να είναι τακτοποιημένο το σπίτι. Ή όταν πχ του αρέσουν οι κούκλες, αλλά του επιτρέπεις να έχει μόνο μία για να μην κακομάθει. Ή μπορεί να δει κάτι να έχουν τα άλλα παιδιά και να στο ζητήσει και εσύ να μην του το επιτρέπεις φοβούμενη πχ ότι μετά θα σου ζητάει συνέχεια.

 

 

 

[Nefeli2014]

Κάποιες είπατε για τραπεζάκι με πλαστελίνες κ τέτοια. Εγώ αυτά τα έχω μαζεμένα καθώς το μωρό σκαρφαλώνει και καταλαβαίνετε.. Και τρώει και πλαστελίνες οπότε.. Τα έχω μαζεμένα κι όταν θέλει να παίξει της τα βγάζω... Εχω σκεφτεί να τα βάλω στο δωμάτιο της αλλά πάει κι εκεί το μωρό. Δεν ξέρω, η αλήθεια είναι την εχω ρίξει σε αυτό το κομμάτι λιγάκι τη μεγάλη. Γιατί δεν τα έχει ευθέως μπροστά της και τα ξεχνάει. Εγώ της τα θυμίζω.. Έχετε να δώσετε Καμμια ιδέα? Η μικρή είναι πολύ ζιζάνιο δηλαδή, δε γλιτώνουμε άμα τα χουμε έτσι χύμα.. Που να τα φτάνει κιόλας.. Θα περάσει κανας χρόνος δηλαδή σε αυτή τη φάση αλλά είναι αρκετό διάστημα.. 

Επεξεργάστηκαν 10 Οκτωβρίου,2019 by Nefeli2014

[Macgyver]

5 ώρες πρίν, vanessaki4 είπε:

Έλα πες! πως παίζετε δηλαδή;ζηλεψα γτ κι εμείς είμαστε πιο μωρά απο την κόρη μας!Για να καταλάβειε πόσες φορές παίζουμε κυνηγητό,με τα τουβλάκια της μικρής κλπ κλπ και το μωρό μας κοιτάει σαν χάνος!αυτό με τους ρόλους και την πλοκή δεν έπιασα!

Αν έχεις πραγματικά καλό μάτι, δεν αγοράζεις απλώς τα αυτοκινητάκια ( Hot wheels, Matchbox) , τα ... διαλέγεις προσεκτικά και τα συλλέγεις  αν έχεις ταλέντο στη ζωγραφική, φτιάχνεις και έναν ωραίο τεράστιο χάρτη με τοποθεσίες, μοιράζεις ρόλους και βουρ  

[Nefeli2014]

Ωραία παιχνίδια επίσης σε αυτή την ηλικία είναι και τα επιτραπέζια να μαθαίνουν σειρά μου σειρά σου, όχι πολύ εύκολα, να πρεοει να σκεφτούν και λίγο. Εγώ θέλω να της πάρω γκρινιάρη. Κλασσικό αλλά πάντα διαχρονικο

[Nefeli2014]

Αλλά με τη μπέμπα έχω θέμα δε μας αφήνει σε ησυχία... Και να θέλουμε να παίξουμε έρχεται και μας τα εκσφενδονιζει.. Κι άμα κάτσουμε στο τραπέζι εκεί να δεις γκρίνια πθυ θέλει να ανέβει κι εκείνη. Δυστυχώς τελευταία απέχω από το παιχνίδι, κάνω μόνο το διαιτητή.. Μόνο όταν τη βρίσκω μόνη, πράγμα σπάνιο καθόμαστε μαζί να παίξουμε. Άμα είμαστε όλες άστα να πάνε. Ευτυχώς τελευταία ψιλοπαιζουν μαζί. Αλλά η μικρή χειραγωγει τη μεγάλη, κανονικότατα... Γυρίζει ο τροχός που λέμε.. Παίρνει το μικρό το αίμα του πίσω χάχα και δε σηκώνει μύγα, ε?

Επεξεργάστηκαν 10 Οκτωβρίου,2019 by Nefeli2014

[little lamb]

Χαχα κι εγώ τα παιχνίδια και τα ρούχα της μικρής τα θέλω πιο πολύ για εμένα   Γι'αυτό προτιμώ να τα αγοράζω εγώ παρά να μας κάνουν δώρα, για να τα διαλέγω. Είχα πάει πριν γεννηθεί να πάρω εσωρουχάκια και μου έδειχναν όλο άσπρα με μια στάμπα, δεν πήρα τίποτα και με κοίταζαν σαν εξωγήινο! Ή βλέπω στα μαγαζιά ωραία σεντονάκια, πετσέτες και σκέφτομαι "κρίμα, κανείς δεν μας έφερε αυτό" επειδή μας έχουν φέρει όλοι πιο σκέτα. Ψάχναμε μόμπιλε και ήμουν ανάμεσα σε 2 και δυσκολεύτηκα πολύ να αποφασίσω, ακόμα σκέφτομαι αυτό που δεν πήραμε!! Προχτές έξω από το σουπερμάρκετ ήταν ένας που πούλαγε μπαλόνια με ήλιον και ήμουν στο τσακ να πάρω ένα για να το δέσω στο καρότσι! Αλλά λέω "ώπα άσ'το, 5 μηνών είναι, αργότερα θα ζητάει τέτοια έτσι κι αλλιώς" και δεν πήρα, χαχα! Τελικά δεν αγοράζω βέβαια αλλά τα βλέπω και τα θέλω σαν τα παιδάκια, χαχα! Με δικά μου πράγματα όχι, απλά μου αρέσουν πολύ τα παιδικά! Δεν είμαι καταναλωτική γενικά δηλαδή, είμαι λίγο σαν την κόρη της Astrien που το βγάζει από το ράφι, το κοιτάει και χαίρεται χωρίς να το αγοράσει, χαχα!

 

Στο θέμα μας τώρα, νομίζω είναι γενικά δύσκολο να περιοριστούν τα παιχνίδια γιατί όλο και κάποια θα σου έχουν χαρίσει άλλοι, όλο και κάποια θα είναι δώρα (που αυτές οι δύο κατηγορίες μπορεί να είναι και ανούσια...) και όλο και κάποια θα έχεις αγοράσει με το γούστο σου και τη μελέτη σου ως ωφέλιμα ή ωραία. Συν κάποια που μπορεί να έχουν από μικροί οι γονείς (εγώ έχω πολλά λούτρινα και κάποια playmobil, πόνυ, τραίνο, ευχούληδες... Είχα κρατήσει στο πατάρι όσα μου άρεσαν ή όσα διαισθανόμουν ότι κάποτε θα είναι "συλλεκτικά"). Οπότε μαζεύονται. Εμάς ήδη από πριν γεννηθεί μας είχαν χαρίσει φίλοι παλιά δικά τους από τα οποία αρκετά είναι για μεγαλύτερο παιδί που περπατάει κλπ. Από παιχνίδια της ηλικίας της (λούτρινα και λούτρινα με κουδουνίστρα ή με μπιπ μπιπ, ή που κάνουν μουσική) έχει ήδη καμιά 15αριά που εννοείται δεν τα παίζει, ακόμα δεν πιάνει καν, απλά της τα δείχνουμε... Γύρω στα 5 μας χάρισαν, 6-7 δὠρα και μόνο 2 αγοράσαμε. Αν θεωρήσουμε παιχνίδι και το γυμναστήριο, το μόμπιλε και μια αψίδα για το ριλάξ τότε περνάει τα 15... Και είναι μόνο 5 μηνών, φαντάζομαι τι θα γίνει αργότερα...

[vtgian]

Η μητέρα μου ως παιδαγωγός είχε πολύ αυστηρά κριτήρια σχετικά με το είδος των παιχνιδιών μας. Εμένα μου άρεσαν πάντα οι κούκλες τύπου barbie (bibibo για τις παλιές) αλλά μου επέτρεπε μόνο μία. Όχι για οικονομικούς λόγους αλλά γιατί το σκεπτικό της ήταν άχρηστο παιχνίδι, χωρίς αξία, κακό πρότυπο, ας έχει μία αλλά δεν χρειάζεται παραπάνω. Εγώ πάλι έβλεπα τα ρούχα τους, τα σπίτια τους από φίλες και ήθελα αντίστοιχα. Έκοβα κρυφά υφάσματα για να φτιάξω αλλαξιές αλλά με στεναχώρια γιατί ήξερα ότι δεν θα φτάσω σε καμία περίπτωση το επίπεδο των έτοιμων. Θυμάμαι επίσης πόσο ζήλευα όταν έβλεπα άλλα παιδιά να έχουν περισσότερα. Αντίθετα, η αδελφή μου που ήταν των λούτρινων, είχε περισσότερα (αλλά όχι πολλά) γιατί αυτά ανήκαν σε επιτρεπτή κατηγορία. Ήξερα λοιπόν ότι μπορούν να αγοράσουν αλλά δεν το κάνουν για δικούς τους λόγους. Περιττό να σας πω ότι στα 14 μου σούφρωνα ότι λεφτά έβρισκα σε τσέπες στο σπίτι και πήγαινα και αγόραζα τα παιχνίδια που ήθελε η αδελφή μου (ναι στα 14 κυκλοφορούσα μόνη) μόνο και μόνο για τη χαρά της.

Τα όρια είναι βασικά. Αλλά όρια που να σέβονται και τα θέλω του παιδιού. Εμείς ας πούμε δεν προτείνουμε ποτέ επίσκεψη σε παιχνιδομάγαζο χωρίς αφορμή (γενέθλια δικά της ή άλλου παιδιού, χριστούγεννα κλπ). Δεν υπάρχει το πάμε να πάρουμε ένα παιχνίδι από πλευράς μας, έτσι γιατί δεν έχουμε τι να κάνουμε. Αν περάσουμε απέξω και θέλει κάτι η μικρή, αν ξέρουμε εκ των προτέρων ότι δεν μπορούμε, της λέμε ότι σήμερα δεν γίνεται και ότι θα το κάνουμε πχ σε μερικές μέρες. Αλλιώς την ρωτάμε τι θέλει για να δούμε αν μπορούμε να το πάρουμε. Αν πάμε και διαλέξει πολλά, καθόμαστε στην άκρη και διαπραγματευόμαστε ποια θα κρατήσει. Δε με νοιάζει αν έχει 15 παρόμοιες κούκλες και θέλει άλλη μία. Δε θα μάθει τίποτα αν της το αρνηθώ αλλά δεχτώ να πάρω κάτι άλλο. Απλά δεν μπορεί να πάρει και κούκλα, και τουβλάκια, και άλλες δύο τρεις σαχλαμαρίτσες. Πρέπει να επιλέξει ένα. Την επόμενη φορά (όποτε είναι) θα πάρει κάτι άλλο. Ακόμα και δώρο να της κάνουμε, την ρωτάμε πρώτα τι θέλει γιατί έχει άποψη @Lenia16 εδώ θυμήθηκα τη δική μου που πέρυσι τα Χριστούγεννα μας έδωσε την ίδια απάντηση, δεν χρειάζομαι κάτι  

 Τα ρούχα τα αντιμετωπίζουμε κυρίως ως χρηστικά και επειδή έχει γνώμη στο τι θα φορέσει, της λέμε πχ χρειάζεσαι φορέματα, της δείχνω επιλογές, της λέω μπορείς να πάρεις 2, διάλεξε ποια θέλεις, τέλος. Γενικά δε θέλω να δίνει ιδιαίτερη αξία στα ρούχα αλλά μου αρέσει να επιλέγει αυτή τι θα φορέσει.

 

 

[Mama_Anesti_]

3 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Τις λιγες φορες που εχουμε αγοράσει παιχνιδια τα παρουσιάζουμε με πολυ ενθουσιασμο, αλλα με τον ιδιο τροπο παρουσιάζουμε και τα ρουχα κ τα παπουτσια, ειτε τα αγοράσαμε ειτε ειναι δωρο. Δηλαδη λεμε οτι ειναι μια εκπληξη, τον αφηνουμε να ανοιξει το κουτι κλπ. Θελουμε να του περασει οτι κ το ρουχο ειναι ενα δωρο που γινεται για να το χαρει εκεινος. το τονίζω γιατι αλλου ακουω οτι τα ρουχα ειναι δωρο για τον γονιο, επειδη εκεινος θα το εκτιμήσει. Δεν ξερω αν θα καταφερουμε κατι με αυτο, ακομα ειναι μικρος ετσι κι αλλιως κ δεν εχει συλλάβει την εννοια του δώρου ουτε περιμενει κατι. Αλλα θα ηθελα σε βαθος χρονου, οταν σε γιορτες ή γενεθλια του κανουν δωρα, ο ενθουσιασμός να εινσι παρομοιος, ειτε του φερνουν παιχνιδι ειτε ενα ζευγαρι καλτσες.

Το κάνω κι εγώ αυτό που λες με τα ρούχα του τα δειχνω με ενθουσιασμό, σχολιαζουμε τα χρώματα, τα σχέδια, τις στάμπες. Απ την μία για να εκτιμά όλα τα είδη δώρων κι απ την άλλη για να τα βάλει γιατί αν ένα ρουχο η ζευγάρι παπούτσια το πάρει στραβά (ή και παιχνίδι τώρα που το σκέφτομαι) δεν το θέλει μετά με τίποτα!

 

3 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

λεμε δλδ με χαρα "κοιτα τι σου εφερε ο μπαμπας" κ δινουμε τα πορτοκαλια κλπ

Και αυτό το κάνουμε για να αποκτήσει ενδιαφέρον και για φαγητά που δεν τρώει. Μπορώ να πω ότι πετυχαίνει σε βαθος χρόνου.

 Ακομα, δεν είναι λίγες οι φορές που φορτώνει κρεμμύδια, πατάτες και ό,τι ζαρζαβατικά εχουμε στην καρότσα του ποδηλάτου του και παίζει : "πουλαω πατατες! Ένα ευρώ!" φωνάζει! 

[Lenia16]

Εμένα πλέον τα βαριέται σχεδόν όλα. Ξεπέρασε κ τα κουζινικα που τρελαινοταν ή περνάει φάση, δεν ξέρω. Κυρίως ζωγραφίζει, αλλά οτιδήποτε. Πχ φτιάχνουμε ζυμάρι κ το ψήνουμε σε διάφορα σχέδια κ μετά παίρνει τα πινέλα κ το ζωγραφίζει. Στον πίνακα με κιμωλιες ή με μαρκαδόρους ή σε χαρτί με μπογιές ή με σφραγίδες που βουτάει τα χέρια της στο μελάνι κ κάνει σχέδια στο χαρτί. Κ με πλαστελίνες αλλά όχι όπως παλιά που δεν ξεκολλουσε. Επίσης, με lego κ με ένα μωρό που έχει, τελευταία λόγω νοσοκομείου έχει επηρεαστεί κ κάνει τη γιατρό με ακουστικά κ της δίνει σιρόπι γιατί έχει πυρετό ή κάνει τη μαμά της κ εγώ το γιατρό κ της λέει μην κλαίς μπέμπα, κάτσε ήσυχη να σε εξετάσει η γιατρός, θα σε κάνει καλά. Τελευταία έχουν αρχίσει κ την τραβάνε τα επιτραπέζια και να λεμε τα γράμματα κ να βρίσκουμε λέξεις που ξεκινάνε από αυτά. 

[Mama_Anesti_]

Just now, little lamb είπε:

Αλλά λέω "ώπα άσ'το, 5 μηνών είναι, αργότερα θα ζητάει τέτοια έτσι κι αλλιώς" και δεν πήρα, χαχα! Τελικά δεν αγοράζω βέβαια αλλά τα βλέπω και τα θέλω σαν τα παιδάκια, χαχα!

Το έχω κι εγώ αυτό! Πολλές φορές μου φαίνεται πως χαίρομαι εγώ περισσότερο για τα παιχνίδια ή τα ρουχαλακια του. Γενικά μου αρέσει κ να ταξινομω το κάθε είδος ξεχωριστά σε κουτακια, να οργάνωνω την ντουλάπα του πχ σε ρούχα που θα φορέσει κ του χρόνου, ρούχα που δεν του κάνουν κτλ κ καθετι καινούργιο το χαίρομαι κ ας είναι ένα εσώρουχο ή καλτσακι! 

   Κάποια στιγμή σαν γονείς πεσαμε κι οι δυο στην παγίδα να αγοράζουμε παιχνίδια που ίσως του κινούσαν το ενδιαφέρον. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μία μεγάλη σβουρα που την πήραμε γύρω στο χρόνο γιατί είδαμε πως την κοίταζε ο μικρός. Τότε δεν της έδωσε πολύ σημασία αλλά πια την παίζει κ ευτυχώς όλα τα παιχνίδια που παίρνανε τότε πιάσαν τόπο αργότερα.

[Έσπερος]

Just now, Mama_Anesti_ είπε:

Το έχω κι εγώ αυτό! Πολλές φορές μου φαίνεται πως χαίρομαι εγώ περισσότερο για τα παιχνίδια ή τα ρουχαλακια του. Γενικά μου αρέσει κ να ταξινομω το κάθε είδος ξεχωριστά σε κουτακια, να οργάνωνω την ντουλάπα του πχ σε ρούχα που θα φορέσει κ του χρόνου, ρούχα που δεν του κάνουν κτλ κ καθετι καινούργιο το χαίρομαι κ ας είναι ένα εσώρουχο ή καλτσακι! 

   Κάποια στιγμή σαν γονείς πεσαμε κι οι δυο στην παγίδα να αγοράζουμε παιχνίδια που ίσως του κινούσαν το ενδιαφέρον. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μία μεγάλη σβουρα που την πήραμε γύρω στο χρόνο γιατί είδαμε πως την κοίταζε ο μικρός. Τότε δεν της έδωσε πολύ σημασία αλλά πια την παίζει κ ευτυχώς όλα τα παιχνίδια που παίρνανε τότε πιάσαν τόπο αργότερα.

τα ρούχα μου αρέσουν κ εμένα πολύ κ ασχολούμαι κ γι αυτό δεν θέλω να διαλέγει μόνος του γιατί δίνω μεγάλη σημασία στους συνδυασμούς κ στο σωστό ντύσιμο για την περίσταση κ δεν μπορώ να φανταστω οτι το παιδι μου δεν θα ειναι ντυμένο οπως πρεπει....μου φτανει ο αντρας μου! κ χαιρομαι οταν μας φερνουν ρουχα πιο πολυ απο παιχνιδια. 

 

για τα απωθημενα που λετε, εγω μικρη ειχα καποια, οχι οτι δεν ειχα πολλα αλλα δεν εδιναν σημασία στο αν ήθελα κάτι. βασικά δεν με είχαν μάθει ποτέ να ζητάω, ή ίσως ζητουσα κ δεν εισακουόμουν κ απογοητευτηκα, δεν θυμαμαι. αυτο βεβαια μου εμεινε γιατι κ τωρα δεν ζηταω ουτε απο τον αντρα μου κ μετα του λεω οτι με καταπιέζει γιατι ηθελα να κανω το χ κ δεν το εκανα κ με κοιτάει σαν χαζός γιατι δεν καταλαβαινει σε τι αναφέρομαι. τελος παντων με αυτα τα παιχνιδια δεν ξερω τι ειχε φταίξει μικρη, οχι ο φοβος του καταναλωτισμού νομθζω αλλα ο φοβος μην παιζω κ δεν διαβαζω. εγώ που στα πάρτι έπαιρνα από τις βιβλιοθήκες των παιδιών τα βιβλια που δεν ειχα κ τα διαβαζα εκεινη την ωρα!!!! πραγματικα ειναι φοβερο το ποσο δυσλειτουργικό μπορει να κΆνεις το παιδί σου σε κάποια θέματα, στην προσπαθεια σου να κανεις καλο...

[Nefeli2014]

6 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

τα ρούχα μου αρέσουν κ εμένα πολύ κ ασχολούμαι κ γι αυτό δεν θέλω να διαλέγει μόνος του γιατί δίνω μεγάλη σημασία στους συνδυασμούς κ στο σωστό ντύσιμο για την περίσταση κ δεν μπορώ να φανταστω οτι το παιδι μου δεν θα ειναι ντυμένο οπως πρεπει....μου φτανει ο αντρας μου! κ χαιρομαι οταν μας φερνουν ρουχα πιο πολυ απο παιχνιδια. 

 

για τα απωθημενα που λετε, εγω μικρη ειχα καποια, οχι οτι δεν ειχα πολλα αλλα δεν εδιναν σημασία στο αν ήθελα κάτι. βασικά δεν με είχαν μάθει ποτέ να ζητάω, ή ίσως ζητουσα κ δεν εισακουόμουν κ απογοητευτηκα, δεν θυμαμαι. αυτο βεβαια μου εμεινε γιατι κ τωρα δεν ζηταω ουτε απο τον αντρα μου κ μετα του λεω οτι με καταπιέζει γιατι ηθελα να κανω το χ κ δεν το εκανα κ με κοιτάει σαν χαζός γιατι δεν καταλαβαινει σε τι αναφέρομαι. τελος παντων με αυτα τα παιχνιδια δεν ξερω τι ειχε φταίξει μικρη, οχι ο φοβος του καταναλωτισμού νομθζω αλλα ο φοβος μην παιζω κ δεν διαβαζω. εγώ που στα πάρτι έπαιρνα από τις βιβλιοθήκες των παιδιών τα βιβλια που δεν ειχα κ τα διαβαζα εκεινη την ωρα!!!! πραγματικα ειναι φοβερο το ποσο δυσλειτουργικό μπορει να κΆνεις το παιδί σου σε κάποια θέματα, στην προσπαθεια σου να κανεις καλο...

Αχ μωρέ εσπερο το καταπίεση ήταν και ειναι αυτή?

Επεξεργάστηκαν 11 Οκτωβρίου,2019 by Nefeli2014

[Nefeli2014]

6 ώρες πρίν, Mama_Anesti_ είπε:

Το έχω κι εγώ αυτό! Πολλές φορές μου φαίνεται πως χαίρομαι εγώ περισσότερο για τα παιχνίδια ή τα ρουχαλακια του. Γενικά μου αρέσει κ να ταξινομω το κάθε είδος ξεχωριστά σε κουτακια, να οργάνωνω την ντουλάπα του πχ σε ρούχα που θα φορέσει κ του χρόνου, ρούχα που δεν του κάνουν κτλ κ καθετι καινούργιο το χαίρομαι κ ας είναι ένα εσώρουχο ή καλτσακι! 

   Κάποια στιγμή σαν γονείς πεσαμε κι οι δυο στην παγίδα να αγοράζουμε παιχνίδια που ίσως του κινούσαν το ενδιαφέρον. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μία μεγάλη σβουρα που την πήραμε γύρω στο χρόνο γιατί είδαμε πως την κοίταζε ο μικρός. Τότε δεν της έδωσε πολύ σημασία αλλά πια την παίζει κ ευτυχώς όλα τα παιχνίδια που παίρνανε τότε πιάσαν τόπο αργότερα.

 

ΕΜΕΙΣ Γύρω στα 2, 5 με 3 κάναμε τις υπερβολές. Τώρα δεν ξέρω Καμμια σχέση.. Και με τη μικρή δηλαδή Καμμια σχέση.. Δεν έχει ζητήσει βέβαια κάτι, έχει τόσα από την αδερφή της που χόρτασε κι αυτή μου φαίνεται.. Αφού δεν τους κάνουν τόση αίσθηση κι έρχονται κι ασχολούνται με δικά μου πράγματα.. Η μεγαλη μου ζήτησε κραγιόν τωρα πουλανε παιδικά? Έτσι είχε ζητήσει μανο της το πήρε ο μπαμπάς ΤΗΣ ένα παιδικό που φεύγει με νερό, νευριαζε που πασαλειβοταν και μετά το παρατησε:D

Επεξεργάστηκαν 11 Οκτωβρίου,2019 by Nefeli2014

[Έσπερος]

On 11/10/2019 at 3:19 ΠΜ, Nefeli2014 είπε:

Η μεγαλη μου ζήτησε κραγιόν τωρα πουλανε παιδικά?

O δικός μου ανοιγοκλείνει τα λιποζάν γιατί του αρέσει το κλακ που κάνει όταν κλείνει τελείως το καπάκι. κ επειδή βλέπει που βάφομαι, μου το δίνει και να το βάζω στα χείλια μου κάθε φορά που παίζει!!!! 

[vtgian]

Γύρω στα 2 άρχισε να παρατηρεί το μακιγιάζ και από τα 3 ήθελε να έχει τα δικά της. Βερνίκια έχει παιδικά που βγαίνουν με νερό, έχει και lip gloss. Και ουαι και αλίμονο αν ξεχάσω κανένα Mac έξω, το έχει φορέσει απευθείας. Εμείς επειδή της αρέσει το face painting τρομερά, έχω πάρει ειδικές μπογιές που είναι για παιδάκια και έχω ξεσηκώσει ένα σκασμό σχέδια (δουλεύω σε πάρτι άνετα πια ). Πέρυσι τη μισή χρονιά πήγαινε σχολείο βαμμένη, είχε γίνει μασκότ (βασικά ήταν ο δικός της τρόπος να ξεπεράσει τη ντροπή της). Γενικά το χρώμα της αρέσει πολύ, είτε πάνω της, είτε σε αντικείμενα, μπορεί να παίζει άνετα αφοσιωμένη πολύ ώρα. Άσχετο, εσάς τραγουδάνε συνεχώς; 

[love kids]

Εμείς καλώς ή κακώς έχουμε πολλά παιχνίδια. Έχουμε και θέμα χώρου στο σπίτι και καταλαβαίνετε! Κατά καιρούς κάνω ξεκαθάρισμα και πετάμε μικρά παιχνιδάκια σπασμένα ή δωράκια από τα γνωστά αυγουλάκια κλπ. Τα πιο πολλά ήταν δώρα π.χ. γενεθλίων ή συγγενών. Κάτι πρέπει να κάνω σύντομα πάντως. Ένα γερό ξεκαθάρισμα και να αποφασίσουμε τι να δώσουμε και πού. Πάει πια δημοτικό αλλά γενικά ασχολείται ακόμη και πάντα κατά καιρούς είχε τα αγαπημένα της. 

[vicky86]

Just now, vtgian είπε:

Γύρω στα 2 άρχισε να παρατηρεί το μακιγιάζ και από τα 3 ήθελε να έχει τα δικά της. Βερνίκια έχει παιδικά που βγαίνουν με νερό, έχει και lip gloss. Και ουαι και αλίμονο αν ξεχάσω κανένα Mac έξω, το έχει φορέσει απευθείας. Εμείς επειδή της αρέσει το face painting τρομερά, έχω πάρει ειδικές μπογιές που είναι για παιδάκια και έχω ξεσηκώσει ένα σκασμό σχέδια (δουλεύω σε πάρτι άνετα πια ). Πέρυσι τη μισή χρονιά πήγαινε σχολείο βαμμένη, είχε γίνει μασκότ (βασικά ήταν ο δικός της τρόπος να ξεπεράσει τη ντροπή της). Γενικά το χρώμα της αρέσει πολύ, είτε πάνω της, είτε σε αντικείμενα, μπορεί να παίζει άνετα αφοσιωμένη πολύ ώρα. Άσχετο, εσάς τραγουδάνε συνεχώς; 

Άνετα θα κάνανε παρέα με την δικιά μου

Μην δούμε κάπου να βάφουν πρόσωπο, παντα παμε. Δ το έχουμε προχωρήσει τόσο ώστε να βαφομαστε σπιτι

Της αρεσουν οι στολες

Κ οχι απλα τραγουδάει, εμας είναι ολόκληρο μιούζικαλ γτ χορεύουμε κιολας

Όλο το καλοκαίρι ο μικρος έπαιζε ένα πιανακι, κ η μεγάλη έδινε παράσταση, χαχα(αλλο που σε θέατρα που παμε ντρέπεται) 

Κ φυσικα ακολουθεί η ουριτσα της, ο μικρος παπαγάλος, που τώρα περνάει την φαση που δ μιλαει, μόνιμα φωναζει

[Anna3011]

πρίν από 17 λεπτά , vtgian είπε:

 Άσχετο, εσάς τραγουδάνε συνεχώς; 

Ναι! Συνεχώς και εντελώς παράφωνα. Καμία τύχη για καριέρα στο τραγούδι . Έχουμε γίνει ο περίγελος της παιδικής χαράς! 

[Astrien]

Καλα κι εμεις με αυτά τα λιποζαν έχουμε πρόβλημα. Ξέρει ότι τα εχω στην τσάντα μου και ανοίγει και μου το παίρνει. Αν δεν την προλάβω κάνει λίγο πως βάζει, αλλά μετά μπορεί να το δοκιμάσει αν είναι νόστιμο ή να το πατήσει με το δάχτυλο να το κλείσει και να δει τι υφή έχει στα δάχτυλά της. Προς το παρόν έτσι χάλασε 2-3. Της πήρα ένα να έχει δικό της να βάζει οπότε θέλει αλλά δεν επιβίωσε πάνω από βδομάδα. Τώρα έχουμε κάνει συμφωνία. Βάζει όταν κάθεται στο καθισματακι του αυτοκινήτου και μετά αυτό μένει στο αυτοκίνητο μέσα στο ντουλαπάκι.  Από την τσάντα επισης παίρνει όταν βρίσκει τη τσάντα χαμηλά, αλλά μου το δίνει ευκολότερα πίσω χωρίς γκρίνιες.

Τώρα έμαθε που φτανει πάνω στη συρταριερα που φυλάω και τα υπολοιπα καλλυντικα μου με το σκαμπο και θέλει να τα παίρνει. Παίρνει το πινέλο και κάνει πως βάζει ρουζ ή ανοίγει το μέικ απ και ζητάει να της βάλω "κ(ρ)έμα"  όπως λέει.  Το έχω απαγορεύσει όμως και αυτό το κάνει μάλλον πιο ελκυστικό.   Πρέπει να βρω άλλη λύση. 

 

Just now, Anna3011 είπε:

Ναι! Συνεχώς και εντελώς παράφωνα. Καμία τύχη για καριέρα στο τραγούδι . Έχουμε γίνει ο περίγελος της παιδικής χαράς! 

Χαχαχα πολύ χαίρομαι τα παιδάκια που τραγουδούν παντού. Για μένα είναι δείγμα χαρούμενου παιδιού. Δεν ξέρω αν ισχύει αλλά έτσι το έχω.  

Η δικιά μου δεν τραγουδάει συχνά. Όταν το κάνει πιο πολύ σιγομουρμουρίζει τη μελωδία παρά τους στιχους αφού ακόμα λέει μόνο μεμονωμένες λέξεις.

 

[Anna3011]

6 ώρες πρίν, Astrien είπε:

Καλα κι εμεις με αυτά 

Τώρα έμαθε που φτανει πάνω στη συρταριερα που φυλάω και τα υπολοιπα καλλυντικα μου με το σκαμπο και θέλει να τα παίρνει. Παίρνει το πινέλο και κάνει πως βάζει ρουζ ή ανοίγει το μέικ απ και ζητάει να της βάλω "κ(ρ)έμα"  όπως λέει.  Το έχω απαγορεύσει όμως και αυτό το κάνει μάλλον πιο ελκυστικό.   Πρέπει να βρω άλλη λύση. 

 

Χαχα εμείς ευτυχώς δεν έχουμε ακόμα πειραματισμούς με μακιγιάς, ίσως γιατι με βλέπει σπάνια να βάφομαι γιατί το πρωί φεύγω για τη δουλειά πριν ξυπνήσει. Τα σ/κ βέβαια όταν με βλέπει να βάφομαι σταματάει ότι κάνει και παρακολουθεί. Ακόμα δεν έχει ζητήσει να βαφτεί ευτυχώς. 

Με την "κ(ρ)έμα" έχουμε και εμείς λατρεία. Μη με δει να φοράω, αμέσως θα ορμήξει να πασαλειφτεί (αντιστέκομαι σθεναρά). Το καλοκαίρι είχε πάθει ψύχωση με το αντηλιακό. 

6 ώρες πρίν, Astrien είπε:

 

 

Χαχαχα πολύ χαίρομαι τα παιδάκια που τραγουδούν παντού. Για μένα είναι δείγμα χαρούμενου παιδιού. Δεν ξέρω αν ισχύει αλλά έτσι το έχω.  

Η δικιά μου δεν τραγουδάει συχνά. Όταν το κάνει πιο πολύ σιγομουρμουρίζει τη μελωδία παρά τους στιχους αφού ακόμα λέει μόνο μεμονωμένες λέξεις.

 

Καλά μη φανταστείς πως βγαίνει πάντα νόημα. Μια λέξη σωστή και οι επόμενες 5 κάτι παρεμφερές (με πολλή φαντασία ). Τελευταία γελάω πολύ γιατί λέει όλο το τραγούδι της πεταλούδας και της κουκουβάγιας, εννοείται με το δικό της τρόπο. Και επειδή νιώθει σιγουριά ότι το ξέρει και επειδή της λέμε όλοι ενθουσιασμένοι "μπράβο", το βροντοφωνάζει όπου βρεθούμε!