Η ζωή με 2 μωρά: οδηγός επιβίωσης;

[Chrysoum]

Καλησπέρα, 

Δεν ξέρω αν η ενότητα είναι σωστή, αλλά δεν μπορούσα να βρω κάποια άλλη καταλληλοτερη. Επί του θέματος, είμαι έγκυος στο δεύτερο μου παιδί που αν όλα πάνε καλά θα γεννηθεί τέλος Ιουλίου. Το πρωτο μου παιδί θα είναι τότε 20 μηνών. Αμφιταλαντευτηκα πολύ πριν αποφασίσω για το δεύτερο παιδί και δεν σας κρύβω ότι μετά την εμπειρία μου με την κόρη μου τρομάζω πολύ για το πως θα επιβιώσουμε τον πρώτο καιρό με δύο μωρά. Το καλό αυτή τη φορά είναι ότι γνωρίζω πως όσο περνάει ο καιρός τα πράγματα καλυτερεουν, παρολα αυτά θα ήθελα να ρωτήσω μανούλες που έχουν δύο παιδάκια με τόσο μικρή διαφορά ηλικίας για οποιαδήποτε tips που θα μπορούσαν να κάνουν τους πρώτους μήνες λίγο πιο υποφερτους. 

Να αναφέρω ότι:

- Δεν έχω βοήθεια από κάποιον. Είμαστε μόνοι με τον άντρα μου 

- Η κόρη μου είναι πολύ πολύ δεμένη μαζί μου και μόνο μαζί μου. Με τον μπαμπά της οκ, θα περάσει λίγη ώρα, αλλά μόνο αν εγώ είμαι απούσα. 

- έχω σκεφτεί να κόψω από τον Μάιο λαχανικά και αλλες πρώτες ύλες και να τα κατάψυξω ούτως ώστε τον πρώτο καιρό το μαγείρεμα να γίνει πιο εύκολο. Καμία άλλη ιδέα για να κάνουμε την ζωή μας ευκολότερη; 

- στο πλάνο μας είναι ο αποκλειστικός θηλασμός

- με την μεγάλη μου κόρη κοιμόμαστε ακόμη και σήμερα μαζί και συνήθως ξυπνάει 4-6 φορές κάθε βράδυ. Οπότε οταν γεννηθεί και το δεύτερο δεν ξέρω πως θα γίνει. Φοβάμαι μήπως το πλακώσει στον ύπνο της. 

- η κόρη μου δεν περνάει ούτε στιγμή μόνη της. Λογικό για ένα παιδί 14 μηνών.

Να σημειώσω επίσης πως για πολλούς λόγους η απόφαση της δεύτερης εγκυμοσύνης τόσο κοντά με το πρώτο παιδί ήταν συνειδητή, παρόλα αυτά ότι τρομάζω είναι γεγονός! 

[vicky86]

1 hour ago, Chrysoum είπε:

Καλησπέρα, 

Δεν ξέρω αν η ενότητα είναι σωστή, αλλά δεν μπορούσα να βρω κάποια άλλη καταλληλοτερη. Επί του θέματος, είμαι έγκυος στο δεύτερο μου παιδί που αν όλα πάνε καλά θα γεννηθεί τέλος Ιουλίου. Το πρωτο μου παιδί θα είναι τότε 20 μηνών. Αμφιταλαντευτηκα πολύ πριν αποφασίσω για το δεύτερο παιδί και δεν σας κρύβω ότι μετά την εμπειρία μου με την κόρη μου τρομάζω πολύ για το πως θα επιβιώσουμε τον πρώτο καιρό με δύο μωρά. Το καλό αυτή τη φορά είναι ότι γνωρίζω πως όσο περνάει ο καιρός τα πράγματα καλυτερεουν, παρολα αυτά θα ήθελα να ρωτήσω μανούλες που έχουν δύο παιδάκια με τόσο μικρή διαφορά ηλικίας για οποιαδήποτε tips που θα μπορούσαν να κάνουν τους πρώτους μήνες λίγο πιο υποφερτους. 

Να αναφέρω ότι:

- Δεν έχω βοήθεια από κάποιον. Είμαστε μόνοι με τον άντρα μου 

- Η κόρη μου είναι πολύ πολύ δεμένη μαζί μου και μόνο μαζί μου. Με τον μπαμπά της οκ, θα περάσει λίγη ώρα, αλλά μόνο αν εγώ είμαι απούσα. 

- έχω σκεφτεί να κόψω από τον Μάιο λαχανικά και αλλες πρώτες ύλες και να τα κατάψυξω ούτως ώστε τον πρώτο καιρό το μαγείρεμα να γίνει πιο εύκολο. Καμία άλλη ιδέα για να κάνουμε την ζωή μας ευκολότερη; 

- στο πλάνο μας είναι ο αποκλειστικός θηλασμός

- με την μεγάλη μου κόρη κοιμόμαστε ακόμη και σήμερα μαζί και συνήθως ξυπνάει 4-6 φορές κάθε βράδυ. Οπότε οταν γεννηθεί και το δεύτερο δεν ξέρω πως θα γίνει. Φοβάμαι μήπως το πλακώσει στον ύπνο της. 

- η κόρη μου δεν περνάει ούτε στιγμή μόνη της. Λογικό για ένα παιδί 14 μηνών.

Να σημειώσω επίσης πως για πολλούς λόγους η απόφαση της δεύτερης εγκυμοσύνης τόσο κοντά με το πρώτο παιδί ήταν συνειδητή, παρόλα αυτά ότι τρομάζω είναι γεγονός! 

με το καλο κ το δευτερο παιδακι σας!

αρχικα να σου πω οτι κ η κορη σου 20μ θα ειναι αρκετα διαφορετικη,αλλαζουν πολυ μετα τους 18μ

δευτερον απαραιτητος ο μαρσιπος

το να εχεις φαγητα στην καταψυξη η να μαγειρευεις οποτε εχεις χρονο για δυο μερες σιγουρα βοηθαει τον πρωτο καιρο.να φροντιζεις να εχεις διαφορα σνακ κ για σενα αλλα κ για την κορη σου.η δικια μου ηταν 26μ οταν γεννησα τον μικρο κ καθε δυο ωρες ηθελε να τρωει κτ

αν τελικα εχεις κ τα δυο παιδια μαζι στον υπνο θα κοιμασαι αναμεσα κ το νεογεννητο απο μερια τοιχου

καλο θα ειναι καποια πρακτικα να τα κανει η "μεγαλη" με τον μπαμπα,οπως μπανιο,υπνο.στην δικη μου ειχα πει η οτι θα πηγαινει να κοιμηθει με τον μπαμπα η θα περιμενει να κοιμηθει το μωρο για να παμε μαζι

αν υπαρχει η δυνατοτητα βοηθειας επι πληρωμη ειτε για δουλειες του σπιτιου,ειτε για βοηθεια σε σενα η απασχοληση της μεγαλης να το προτιμησετε

 

[Chrysoum]

26 minutes ago, vicky86 said:

με το καλο κ το δευτερο παιδακι σας!

αρχικα να σου πω οτι κ η κορη σου 20μ θα ειναι αρκετα διαφορετικη,αλλαζουν πολυ μετα τους 18μ

δευτερον απαραιτητος ο μαρσιπος

το να εχεις φαγητα στην καταψυξη η να μαγειρευεις οποτε εχεις χρονο για δυο μερες σιγουρα βοηθαει τον πρωτο καιρο.να φροντιζεις να εχεις διαφορα σνακ κ για σενα αλλα κ για την κορη σου.η δικια μου ηταν 26μ οταν γεννησα τον μικρο κ καθε δυο ωρες ηθελε να τρωει κτ

αν τελικα εχεις κ τα δυο παιδια μαζι στον υπνο θα κοιμασαι αναμεσα κ το νεογεννητο απο μερια τοιχου

καλο θα ειναι καποια πρακτικα να τα κανει η "μεγαλη" με τον μπαμπα,οπως μπανιο,υπνο.στην δικη μου ειχα πει η οτι θα πηγαινει να κοιμηθει με τον μπαμπα η θα περιμενει να κοιμηθει το μωρο για να παμε μαζι

αν υπαρχει η δυνατοτητα βοηθειας επι πληρωμη ειτε για δουλειες του σπιτιου,ειτε για βοηθεια σε σενα η απασχοληση της μεγαλης να το προτιμησετε

 

Σε ευχαριστώ για την απάντηση! Έχουμε μάρσιπο από το πρώτο παιδί που ουσιαστικά πέρασε εκεί τους πρώτους 6 μήνες της ζωής της! Επίσης θα πηγαίνει παιδικό όταν γεννηθεί το μωρό οπότε θα έχουμε κάποιες ώρες μόνο με το μωρό. Τα ΣΚ λέω να την στέλνω για καμιά ώρα για κάποια δραστηριότητα με τον μπαμπά της. Χρήματα για βοήθεια στις δουλειές του σπιτιού δυστυχώς δεν υπάρχουν. 

[Mama_Anesti_]

4 ώρες πρίν, Chrysoum είπε:

Καλησπέρα, 

Δεν ξέρω αν η ενότητα είναι σωστή, αλλά δεν μπορούσα να βρω κάποια άλλη καταλληλοτερη. Επί του θέματος, είμαι έγκυος στο δεύτερο μου παιδί που αν όλα πάνε καλά θα γεννηθεί τέλος Ιουλίου. Το πρωτο μου παιδί θα είναι τότε 20 μηνών. Αμφιταλαντευτηκα πολύ πριν αποφασίσω για το δεύτερο παιδί και δεν σας κρύβω ότι μετά την εμπειρία μου με την κόρη μου τρομάζω πολύ για το πως θα επιβιώσουμε τον πρώτο καιρό με δύο μωρά. Το καλό αυτή τη φορά είναι ότι γνωρίζω πως όσο περνάει ο καιρός τα πράγματα καλυτερεουν, παρολα αυτά θα ήθελα να ρωτήσω μανούλες που έχουν δύο παιδάκια με τόσο μικρή διαφορά ηλικίας για οποιαδήποτε tips που θα μπορούσαν να κάνουν τους πρώτους μήνες λίγο πιο υποφερτους. 

Να αναφέρω ότι:

- Δεν έχω βοήθεια από κάποιον. Είμαστε μόνοι με τον άντρα μου 

- Η κόρη μου είναι πολύ πολύ δεμένη μαζί μου και μόνο μαζί μου. Με τον μπαμπά της οκ, θα περάσει λίγη ώρα, αλλά μόνο αν εγώ είμαι απούσα. 

- έχω σκεφτεί να κόψω από τον Μάιο λαχανικά και αλλες πρώτες ύλες και να τα κατάψυξω ούτως ώστε τον πρώτο καιρό το μαγείρεμα να γίνει πιο εύκολο. Καμία άλλη ιδέα για να κάνουμε την ζωή μας ευκολότερη; 

- στο πλάνο μας είναι ο αποκλειστικός θηλασμός

- με την μεγάλη μου κόρη κοιμόμαστε ακόμη και σήμερα μαζί και συνήθως ξυπνάει 4-6 φορές κάθε βράδυ. Οπότε οταν γεννηθεί και το δεύτερο δεν ξέρω πως θα γίνει. Φοβάμαι μήπως το πλακώσει στον ύπνο της. 

- η κόρη μου δεν περνάει ούτε στιγμή μόνη της. Λογικό για ένα παιδί 14 μηνών.

Να σημειώσω επίσης πως για πολλούς λόγους η απόφαση της δεύτερης εγκυμοσύνης τόσο κοντά με το πρώτο παιδί ήταν συνειδητή, παρόλα αυτά ότι τρομάζω είναι γεγονός! 

Ακόμα δεν έχω εμπειρία για να δώσω οδηγίες επιβίωσης  παρακολουθώ όμως με ενδιαφέρον το θέμα. Εύχομαι μία τελειομηνη εγκυμοσύνη και ένα γερό μωρακι!

[Αννα 35]

Καταρχάς θα πρέπει από τώρα ο μπαμπάς να αναλάβει πιο ενεργό ρόλο στην καθημερινότητα της κόρης σου. Εάν εμπλακεί ο μπαμπάς μετά τον ερχομό του μωρού με ορισμένες διαδικασίες, όπως μπάνιο, ύπνος, βόλτα, τάισμα ή και παιχνίδι, αυτό θα δημιουργήσει μεγάλη ανασφάλεια στο παιδί και ταυτόχρονα θα ενταθεί και η ζήλια.

Το πρώτο διάστημα θα είναι δύσκολο τόσο για εσένα, όσο και για το μεγαλύτερο παιδί. Χρειάζεται να είσαι πολύ ήρεμη, να προετοιμαστείς αρχικά η ίδια για τις αλλαγές, οι οποίες θα επέλθουν, να αλλάξεις mindset. Μηδενιζεις και ξεκινάς από την αρχή.

Τέλος, θα συμφωνήσω πως αν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα εξωτερικής βοήθειας, να ακουμπήσεις σε αυτήν.

[Sentir...natureza]

Συμφωνω για το ενδιαφερον του θεματος! Με αφορα κι εμενα (βεβαια ο "μεγαλος" μου θα ειναι 3 χρ και οχι 20 μηνων) και θα το παρακολουθω επισης για καμια ιδεα  

Αρχικα, συμφωνω με τον ενεργο ρολο του μπαμπα στην καθημερινοτητα και στην φροντιδα της κορης σας. Μπορει να αντιδρασει στην αρχη αλλα με εξυπνα λογια και ευφανταστες πραξεις θα τον δεχτει με τον καιρο. Ο δικος μας ο μπαμπας εχει αναλαβει τα ξυπνηματα εδω και 2-3 μηνες, στην αρχη ηταν λιγο αρνητικος ο μικρος αλλα με τον καιρο τον δεχτηκε και πλεον δεν τον ενοχλει ιδιαιτερα (εκτος αν δει κανεναν εφιαλτη). Αυτο για μενα ηταν το κυριοτερο γιατι δεν θα θελω να σηκωνομαι το βραδυ ΚΑΙ για τον "μεγαλο" (γιατι ειναι στο δικο του δωματιο εδω και καποιους μηνες). Παρ'ολα αυτα ειμαι ανοιχτη σε διαφορα ενδεχομενα που πιθανον να προκυψουν, πχ να παει για υπνο ο μπαμπας στο παιδικο ή να θελει να ερθει ο "μεγαλος" στο διπλο με το μωρο. Θα δω και αναλογως θα πραξω.

Το μπανιο επισης το κανει πιο συχνα ο μπαμπας πλεον. Εχουμε σκεφτει να αρχιζει να τον κοιμιζει κιολας, αλλα ακομη δεν το τολμησαμε. Θα κοιμηθω στην μητερα μου μια-δυο φορες μεχρι να γεννησω για να μην ειμαι εδω και να δουμε πως θα αντιδρασει (και σαν προγευση για τις μερες που θα ειμαι στο μαιευτηριο). Αλλα πιστευω οτι ακομη και με το μωρο στο μαρσιπο στην τελικη -αν δεν καθεται καθολου με τον μπαμπα στην αρχη το νεογεννητο- θα μπορω να τον κοιμιζω εγω. Αυτο το συζηταμε και μαλλον οσονουπω (γιατι δεν εχω και πολυ χρονο μεχρι να γεννησω) θα δοκιμασουμε.

Με το καλο ευχομαι και ξεκινηστε τις αλλαγες οσο εχεις χρονο για να μπορεσει να τις συνηθισει. Πιστευω ειναι το σημαντικοτερο να μην συνδεσει τις οποιες αλλαγες με τον ερχομο του μωρου. Ξεκινηστε ενεργα την συμμετοχη του μπαμπα και σιγα σιγα θα επελθει ισορροπια!

[Έσπερος]

Με το καλό το μωράκι σου! 

 

Χαρά στο κουράγιο σου πρώτα πρώτα που το τολμήσατε τόσο νωρίς και χωρίς καμία βοήθεια. Θυμάμαι κι όλας κάποια παλιότερα θέματά σου, τα μωρά μας είναι περίπου ίσα και είχαμε κατά καιροόυς παρόμοιους προβληματισμούς, γι' αυτό σε θαυμάζω που κάνεις τέτοιο αποφασιστικό βήμα.

 

Παρακολουθώ γιατί εμείς ετοιμαζόμαστε για τη δεύτερη εξωσωματική τους επόμενους μήνες. Τα δυο χρόνια διαφορά θα τα πιάσουμε βέβαια. Αλλά και πάλι φοβάμαι χωρίς καν να μου έχει συμβεί! 

[Chrysoum]

Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας! Αυτό με τον ρόλο του μπαμπά το έχουμε σκεφτεί και εμείς και ήδη από τα Χριστούγεννα προσπαθεί να έρθει πιο κοντά της και μπορώ να πω ότι η προσπάθεια ήταν επιτυχής. Παρόλα αυτά έχουμε δρόμο μπροστά μας έχουμε πει να προσπαθήσουν να κοιμούνται μαζί σε 2 μήνες. Η κόρη μου δεν είναι έτοιμη ακόμη να κοιμηθει μόνη της ή να πάει στο δικό της δωμάτιο και δεν θέλω να την πιέσω. Δυστυχώς χρήματα για εξωτερική βοήθεια δεν υπάρχουν, μόνο για τον παιδικό της μικρής, που πιστεύω πως θα είναι μεγάλη βοήθεια να έχω αυτές τις ώρες μόνη μου με το μωρό.

 

@Έσπερος με το καλό εύχομαι η δεύτερη προσπάθεια. Καταλαβαίνω απόλυτα τι εννοείς. Όπως είπα δεν ήταν μια εύκολη απόφαση δεδομένου ότι δυσκολεύτηκα πολύ με την κόρη μου μωρό (ίσως να έφταιγε και η δική μου αφέλεια και αγνοια πραγματικότητας) και φυσικά επειδή ειμαστε οι δυο μας και δεν έχουμε βοήθεια. Αλλά πάντα ήθελα να κάνω δεύτερο (ίσως και τρίτο) παιδί και επειδή είμαι από τις μαμάδες που δεν τους αρέσει και πολύ το baby phase (περνάω πολύ καλύτερα με την κόρη μου αφότου χρονισε παρά πριν) ήθελα να το κάνω τώρα που είμαι "ζεστή". Επίσης ήθελα τα παιδιά μου να έχουν μικρή διαφορά ηλικίας μιας και δεν έχουμε οικογένεια εδώ και θα ήθελα να είναι κοντά ηλικιακά για να παίζουν μαζί και να έχουν παρέα το ένα το άλλο. Φυσικά μπορεί και να μην ταιριάζουν και να μην συμβεί ποτέ, αλλά τουλάχιστον ήθελα να το προσπαθήσω. Επίσης τώρα με έπιασε στα 30 και άρχισα πάλι να σπουδάζω, ενώ έχω μειώσει την δουλειά μου στο 30% και όπως και να το κάνουμε η καθημερινότητα μου είναι πιο χαλαρή για να φροντίσω τα παιδιά, από ότι σε 3-4 χρόνια που πρόκειται να δουλευω 100% και θα πρέπει να είμαι στην δουλειά 8-16 καθημερινά. Γι όλους αυτούς τους λόγους αποφασίσαμε να προχωρήσουμε με το δεύτερο

[Belmar]

Εγώ έχω να πω πάντως μήπως να αναβάλλετε το να στείλετε τη "μεγάλη" στον σταθμό, κυρίως για τις αρρώστιες οπότε και θα ταλαιπωρείται η μικρή άρα και εσείς και θα είναι πρόβλημα για το μικρούλη σας.

Ίσως τα χρήματα του σταθμού να τα δίνατε για μια πιο προσωπική βοήθεια (πχ babysitter) στο σπίτι ΜΑΖΙ με τη μαμά έστω και λιγότερες ώρες.

[xaroumenh mama]

Με το καλό το μωράκι σου ..!! Τα δικά μου παιδιά έχουν 2,5 χρόνια διαφορά ..πολύ καλή ιδέα να πάει σε παιδικό η μεγάλη σου κόρη για να περνάς κάποιες ώρες αποκληστικα με το μωρό .. πάνω σε αυτό όμως , αυτό που πρέπει να δεις είναι κ να προετοιμαστείς ώστε να το αντιμετωπίσεις είναι ότι ίσως η κόρη σου δεν είναι ακόμα έτοιμη να πάει σε παιδικό κ να ζορηστιτε αρκετά στη προσαρμογή κ το άλλο είναι πως κ να πάει με χαρά στον παιδικό ίσως όταν γεννηθεί το μωρό να κάνει πισωγυρισμα κ να μη θέλει να πηγενει για να είναι μαζί σας .. αυτό στο λέω για να υπάρχει στο μυαλό σου να το δουλέψεις ώστε να είστε έτοιμη αν βέβαια υπάρξει τέτοιο θέμα να το αντιμετωπίσετε ποιο εύκολα ..!!! 

Πιστεύω κ εγώ πως είναι καλό να συμμετέχει κ ο μπαμπάς στη καθημερινή ρουτίνα για να εξοικειωθεί σιγά σιγά στην ιδέα ..!!! 

Το άλλο μετά που θα βοηθήσει να κανεται είναι να της μιλάτε αρκετά για το νέο Μέλλος που θα έρθει κάποια σίγουρα θα τα καταλάβενει κάποια πάλι όχι αλλά θα βοηθήσει κ να σημετεχει στην προετοιμασία που κανεται για τα πράγματα του μωρού κ αν χρησιμοποιήσετε κάτι δικό της να της το πείτε η να την ρωτήσετε πχ ένα παιχνιδάκι την κούνια το καρότσι η οτιδήποτε άλλο το είχε εκείνη πριν το μωρό . Είναι μικρούλα βέβαια ακόμα αλλά πιστεύω πως θα καταλάβενει αρκετά από αυτά που της λέτε κ θα είναι ποιο εύκολο μετά να προσαρμοστεί στις νέες αλλαγές ..!!!! Και πάλι με το καλό ...!!!!!!

[Chrysoum]

Η κόρη μου έχει ήδη ξεκινήσει παιδικό για λίγες ώρες την ημέρα και το πλάνο είναι από του χρόνου να πάει περισσότερες. Οπότε δεν θα της ειναι κάτι καινούργιο. Επίσης τον λατρεύει. Κάθε πρωί μου φέρνει την τσάντα της για να την πάω και κλαίει κάθε φορά που πάω να την πάρω και τα σαββατοκύριακα όταν είναι σπίτι! Το ότι μπορεί να έχει πισωγύρισματα όταν γεννηθεί το μωρό και να μην θέλει να πάει το έχω σκεφτεί και λέω να το συζητήσω με τις βρεφονηπιοκομους της στον παιδικό για να δούμε πως μπορούμε να κινηθούμε για την ομαλή προσαρμογή της σε περίπτωση που δεν θέλει να πάει. 

@Belmar Κι αυτό με τις ασθενειες το έχω σκεφτεί, απλά ποντάρω ότι αρχές Αυγούστου δεν θα είναι και τόσες πολλές ιώσεις. Αλλά και πάλι ποτέ δεν ξέρεις εννοείται, λέω μήπως την κρατήσω τις πρώτες 3-4 βδομάδες στο σπίτι μέχρι το σημείο που να μην χρειάζεται το μωρό νοσηλεία σε περίπτωση που κολλήσει (νομίζω είναι τις πρώτες 30 μέρες). Αλλά εδώ που ζούμε (εξωτερικό) είναι πιο φθηνό να στείλεις το παιδί σου full time στον παιδικό πάρα να έχεις νταντά. Για να καταλάβεις κοστίζει 300 ευρώ ο παιδικός τον μήνα (αν έχεις το παιδί όλη μέρα) και 15 ευρώ η ώρα η νταντά. Οπότε απλά δεν γίνεται να έχουμε νταντά για πολύ καιρό. Άσε που νομίζω ότι θα βαριέται μόνο με μια νταντά στο σπίτι και μια μαμά καθηλώμενη στον καναπέ να θηλάζει όλη μέρα. Βλέπει πολύ κόσμο στο τμήμα της κάθε μέρα: 9 παιδάκια και 3 ενήλικες και κάνουν πολλεεεες δραστηριότητες: βγαίνουν για έλκηθρο τώρα τον χειμώνα, πάνε βόλτα στο δάσος, κάνουν χειροτεχνίες, τραγουδάνε, χορεύουν. Οπότε νομίζω ότι έχοντας μάθει σε αυτή την καθημερινότητα αν όταν πλησιάζει στα 2 την κρατήσω σπίτι θα της κακοφανει. 

[ΑΡΓΚ]

On 16/1/2019 at 4:31 ΜΜ, Chrysoum είπε:

Καλησπέρα, 

Δεν ξέρω αν η ενότητα είναι σωστή, αλλά δεν μπορούσα να βρω κάποια άλλη καταλληλοτερη. Επί του θέματος, είμαι έγκυος στο δεύτερο μου παιδί που αν όλα πάνε καλά θα γεννηθεί τέλος Ιουλίου. Το πρωτο μου παιδί θα είναι τότε 20 μηνών. Αμφιταλαντευτηκα πολύ πριν αποφασίσω για το δεύτερο παιδί και δεν σας κρύβω ότι μετά την εμπειρία μου με την κόρη μου τρομάζω πολύ για το πως θα επιβιώσουμε τον πρώτο καιρό με δύο μωρά. Το καλό αυτή τη φορά είναι ότι γνωρίζω πως όσο περνάει ο καιρός τα πράγματα καλυτερεουν, παρολα αυτά θα ήθελα να ρωτήσω μανούλες που έχουν δύο παιδάκια με τόσο μικρή διαφορά ηλικίας για οποιαδήποτε tips που θα μπορούσαν να κάνουν τους πρώτους μήνες λίγο πιο υποφερτους. 

Να αναφέρω ότι:

- Δεν έχω βοήθεια από κάποιον. Είμαστε μόνοι με τον άντρα μου 

- Η κόρη μου είναι πολύ πολύ δεμένη μαζί μου και μόνο μαζί μου. Με τον μπαμπά της οκ, θα περάσει λίγη ώρα, αλλά μόνο αν εγώ είμαι απούσα. 

- έχω σκεφτεί να κόψω από τον Μάιο λαχανικά και αλλες πρώτες ύλες και να τα κατάψυξω ούτως ώστε τον πρώτο καιρό το μαγείρεμα να γίνει πιο εύκολο. Καμία άλλη ιδέα για να κάνουμε την ζωή μας ευκολότερη; 

- στο πλάνο μας είναι ο αποκλειστικός θηλασμός

- με την μεγάλη μου κόρη κοιμόμαστε ακόμη και σήμερα μαζί και συνήθως ξυπνάει 4-6 φορές κάθε βράδυ. Οπότε οταν γεννηθεί και το δεύτερο δεν ξέρω πως θα γίνει. Φοβάμαι μήπως το πλακώσει στον ύπνο της. 

- η κόρη μου δεν περνάει ούτε στιγμή μόνη της. Λογικό για ένα παιδί 14 μηνών.

Να σημειώσω επίσης πως για πολλούς λόγους η απόφαση της δεύτερης εγκυμοσύνης τόσο κοντά με το πρώτο παιδί ήταν συνειδητή, παρόλα αυτά ότι τρομάζω είναι γεγονός! 

 

Tα παιδιά μου έχουν λίγο μεγαλύτερη διαφορά, τα 2 μικρότερα 2 χρόνια και κάτι. Αυτό που κάναμε εμείς ήταν κάπου στον 5ο με 6ο μήνα να πάει το μεγαλύτερο στο δωμάτιο του και στην αρχή να κοιμάται με τον μπαμπά, για να μην νιώσει ότι το μωρό θα το διώξει. Νεογέννητο με άλλο παιδί στο κρεβάτι απαγορεύεται αυστηρά, είναι πολύ επικίνδυνο.

Τη ρουτίνα του ύπνου από εκεί και πέρα την ανέλαβε ο μπαμπάς αποκλειστικά, και αυτό συνεχίστηκε και μετά την γέννα.

Προετοιμασίες για φαγητά κλπ δεν έκανα ποτέ, απλά μαγείρευα πιο απλά πράγματα. Εξάλλου ειλικρινά το βρίσκω πολύ πιο δύσκολο ως εργαζόμενη με μεγάλα παιδιά να μαγειρέψω, παρά με νεογέννητο στο σπίτι. Βέβαια γενικά μου αρέσει το μαγείρεμα, οπότε είναι κάτι που με χαλάρωνε, ακόμη και με 2 και 3 μωρά στην κουζίνα.

Επειδή εργαζόμουν πάντα, είχα babysitter στο σπίτι από το μεγαλύτερο παιδί, και την κράτησα και τις πρώτες βδομάδες μετά τη γέννα, να βοηθήσει να επικεντρωθώ στο νεογέννητο. Είχαμε δηλαδή συμφωνήσει να μείνει λίγο ακόμη μαζί μας. Αν δεν είχα βοήθεια στην αρχή, όντως θα ήταν πολύ δύσκολο. Μπορεί να ταιριάξει άδεια εκεί ο άντρας σου; Η να βοηθήσει κάποια γιαγιά; Μετά τις πρώτες βδομάδες, προσωπικά ένιωσα ότι όλοι προσαρμοστηκαμε.

[Chrysoum]

17 hours ago, ΑΡΓΚ said:

 

Tα παιδιά μου έχουν λίγο μεγαλύτερη διαφορά, τα 2 μικρότερα 2 χρόνια και κάτι. Αυτό που κάναμε εμείς ήταν κάπου στον 5ο με 6ο μήνα να πάει το μεγαλύτερο στο δωμάτιο του και στην αρχή να κοιμάται με τον μπαμπά, για να μην νιώσει ότι το μωρό θα το διώξει. Νεογέννητο με άλλο παιδί στο κρεβάτι απαγορεύεται αυστηρά, είναι πολύ επικίνδυνο.

Τη ρουτίνα του ύπνου από εκεί και πέρα την ανέλαβε ο μπαμπάς αποκλειστικά, και αυτό συνεχίστηκε και μετά την γέννα.

Προετοιμασίες για φαγητά κλπ δεν έκανα ποτέ, απλά μαγείρευα πιο απλά πράγματα. Εξάλλου ειλικρινά το βρίσκω πολύ πιο δύσκολο ως εργαζόμενη με μεγάλα παιδιά να μαγειρέψω, παρά με νεογέννητο στο σπίτι. Βέβαια γενικά μου αρέσει το μαγείρεμα, οπότε είναι κάτι που με χαλάρωνε, ακόμη και με 2 και 3 μωρά στην κουζίνα.

Επειδή εργαζόμουν πάντα, είχα babysitter στο σπίτι από το μεγαλύτερο παιδί, και την κράτησα και τις πρώτες βδομάδες μετά τη γέννα, να βοηθήσει να επικεντρωθώ στο νεογέννητο. Είχαμε δηλαδή συμφωνήσει να μείνει λίγο ακόμη μαζί μας. Αν δεν είχα βοήθεια στην αρχή, όντως θα ήταν πολύ δύσκολο. Μπορεί να ταιριάξει άδεια εκεί ο άντρας σου; Η να βοηθήσει κάποια γιαγιά; Μετά τις πρώτες βδομάδες, προσωπικά ένιωσα ότι όλοι προσαρμοστηκαμε.

Ευχαριστώ πολύ

Ναι το ξέρω αυτό με την συγκοιμηση, ότι είναι πολύ επικίνδυνο για το νεογέννητο. Όπως είπα πιο πάνω λέμε σε 2-3 μήνες να αρχίσει η κόρη μου να κοιμάται με τον μπαμπά της. 

Βοηθεια από γιαγιάδες δεν έχουμε. Υπάρχει μόνο μία γιαγιά που δεν μπορεί να βοηθήσει. Ο άντρας μου θα μείνει σπίτι για τις πρώτες 3 εβδομάδες, αλλά μετά πρέπει να επιστρέψει. Τουλάχιστον θα αναλάβει το μαγείρεμα και το καθάρισμα αυτό το διάστημα. Το μαγείρεμα με το μωρό ήταν όντως πιο εύκολο, την είχα στο μάρσιπο και τα έκανα. Το θέμα είναι  που τώρα θέλει να είναι όλη την ώρα αγκαλιά και είναι πολύ μεγάλη για μάρσιπο! Και πως να μαγειρέψεις με ένα νεογέννητο στο μάρσιπο και ένα άλλο στα πόδια σου να σου τραβάει το παντελόνι και να φωνάζει μέχρι να την πάρεις αγκαλιά; Γι αυτό σκέφτηκα να τα έχω έτοιμα τουλάχιστον για τα ΣΚ που η μεγάλη μου θα είναι στο σπίτι. 

[ΑΡΓΚ]

3 ώρες πρίν, Chrysoum είπε:

Ευχαριστώ πολύ

Ναι το ξέρω αυτό με την συγκοιμηση, ότι είναι πολύ επικίνδυνο για το νεογέννητο. Όπως είπα πιο πάνω λέμε σε 2-3 μήνες να αρχίσει η κόρη μου να κοιμάται με τον μπαμπά της. 

Βοηθεια από γιαγιάδες δεν έχουμε. Υπάρχει μόνο μία γιαγιά που δεν μπορεί να βοηθήσει. Ο άντρας μου θα μείνει σπίτι για τις πρώτες 3 εβδομάδες, αλλά μετά πρέπει να επιστρέψει. Τουλάχιστον θα αναλάβει το μαγείρεμα και το καθάρισμα αυτό το διάστημα. Το μαγείρεμα με το μωρό ήταν όντως πιο εύκολο, την είχα στο μάρσιπο και τα έκανα. Το θέμα είναι  που τώρα θέλει να είναι όλη την ώρα αγκαλιά και είναι πολύ μεγάλη για μάρσιπο! Και πως να μαγειρέψεις με ένα νεογέννητο στο μάρσιπο και ένα άλλο στα πόδια σου να σου τραβάει το παντελόνι και να φωνάζει μέχρι να την πάρεις αγκαλιά; Γι αυτό σκέφτηκα να τα έχω έτοιμα τουλάχιστον για τα ΣΚ που η μεγάλη μου θα είναι στο σπίτι. 

 

 Η "μεγάλη" μπορεί να αρχίσει να "βοηθάει". Από τώρα, μην της πέσει απότομα μετά. Δώσε της κανένα λαχανικό να πλύνει, κουτάλα να ανακατέψει κλπ. Μίλα της όσο μαγειρεύεις. Απομόνωσε σε ένα χαμηλό ντουλάπι κατσαρόλες και τάπερ που να μη σπάνε, να μπορεί να παίξει. Κάνει μεγάλη διαφορά, φυσικά όχι σε λίγες μέρες.

Από εκεί και πέρα, σκέψου φαγητά που δε θέλουν να είσαι απο πάνω: ψάξε συνταγές που βάζεις σε γάστρα ή κατσαρόλα να σιγοψηθούν και τις ξεχνάς για 2-3 ώρες, πράγματα που βγάζουν ποσότητα εύκολα για να φάτε και 2η και 3η φορά, κάνε κάτι του τύπου παστίτσιο, λαζάνια κλπ ένα ΣΚ που καταψύχεται και τρώγεται ξαναζεσταμένο και ένα μήνα μετά. Τηγανητά κλπ εννοείται ότι δεν γίνονται με 2 μωρά στην κουζίνα.

[annoulen]

καλημέρα κ από εμένα. 

Εμένα έχουν 18 μήνες διαφορά τα παιδιά μου.

Ήταν δύσκολα όντως,  με το κυριότερο την έλλειψη ύπνου (το μωρό το βράδυ δεν κοιμόταν σχεδόν καθόλου).

Ουσιαστικά δεν μπορώ να σε βοηθήσω με πρακτικές συμβουλές, γιατί το μόνο "κόλπο" που έκανα για εξοικονόμηση χρόνου ήταν να ΜΗΝ πιει το μικρό μητρικό γάλα (χρησιμοποιούσα θήλαστρο στον μεγάλο, δλδ με άντληση). Η χρήση θήλαστρου είναι αρκετά χρονοβόρα (άντληση, αποστείρωση κλπ), άσε που ο μεγάλος με το το έβλεπε, όρμαγε πάνω του να παίξει, οπότε το σταμάτησα. Εσύ θα θηλάζεις, οπότε....

Απλώς θα σου πω να μην αγχώνεσαι, όλα θα βρουν τον δρόμο τους, αλλιώς είναι η μεγάλη τώρα, αλλιώς θα είναι τότε κ επίσης σίγουρα δεν θα δίνεις τόση σημασία στη λεπτομέρεια στο μωρό, είσαι πιο χαλαρός στο 2ο μωρό πάντα. 

Για παράδειγμα, όταν έπεφτε ένα καλτσάκι του 1ου μωρού στο πάτωμα, εγώ αμέσως το έβαζα στα άπλυτα,  στο 2ο μωρό απλώς το τίναζα κ του ξαναέβαζα. Ή στο πρώτο μωρό μέχρι 6 μηνών τα ρουχαλάκια του τα σιδέρωνα ΟΛΑ από την καλή και από την ανάποδη, στο δεύτερο μωρό έβαλε σχεδόν τα πάντα ΑΣΙΔΕΡΩΤΑ με το που σαράντισε, ποια καλή και ανάποδη κ ας βάλει κ το ζακετάκι ασιδέρωτο ας πούμε.

Και να σε ενημερώσω ότι το 2ο αυτό μωρό, που δεν το είχα "μη βρέξει και μη στάξει", βγήκε πολύ πιο ανθεκτικό σε μικρόβια, ιώσεις κλπ. 

Απλοποιείς πολλά στο 2ο για εξοικονόμηση κόπου και χρόνου. Βασικά δεν μπορείς να κάνεις κ διαφορετικά, ειδικά εάν δεν έχεις κ βοήθεια, γιατί θα εξαντληθείς πολύ γρήγορα. 

Επεξεργάστηκαν 21 Ιανουαρίου,2019 by annoulen

[Chrysoum]

53 minutes ago, annoulen said:

καλημέρα κ από εμένα. 

Εμένα έχουν 18 μήνες διαφορά τα παιδιά μου.

Ήταν δύσκολα όντως,  με το κυριότερο την έλλειψη ύπνου (το μωρό το βράδυ δεν κοιμόταν σχεδόν καθόλου).

Ουσιαστικά δεν μπορώ να σε βοηθήσω με πρακτικές συμβουλές, γιατί το μόνο "κόλπο" που έκανα για εξοικονόμηση χρόνου ήταν να ΜΗΝ πιει το μικρό μητρικό γάλα (χρησιμοποιούσα θήλαστρο στον μεγάλο, δλδ με άντληση). Η χρήση θήλαστρου είναι αρκετά χρονοβόρα (άντληση, αποστείρωση κλπ), άσε που ο μεγάλος με το το έβλεπε, όρμαγε πάνω του να παίξει, οπότε το σταμάτησα. Εσύ θα θηλάζεις, οπότε....

Απλώς θα σου πω να μην αγχώνεσαι, όλα θα βρουν τον δρόμο τους, αλλιώς είναι η μεγάλη τώρα, αλλιώς θα είναι τότε κ επίσης σίγουρα δεν θα δίνεις τόση σημασία στη λεπτομέρεια στο μωρό, είσαι πιο χαλαρός στο 2ο μωρό πάντα. 

Για παράδειγμα, όταν έπεφτε ένα καλτσάκι του 1ου μωρού στο πάτωμα, εγώ αμέσως το έβαζα στα άπλυτα,  στο 2ο μωρό απλώς το τίναζα κ του ξαναέβαζα. Ή στο πρώτο μωρό μέχρι 6 μηνών τα ρουχαλάκια του τα σιδέρωνα ΟΛΑ από την καλή και από την ανάποδη, στο δεύτερο μωρό έβαλε σχεδόν τα πάντα ΑΣΙΔΕΡΩΤΑ με το που σαράντισε, ποια καλή και ανάποδη κ ας βάλει κ το ζακετάκι ασιδέρωτο ας πούμε.

Και να σε ενημερώσω ότι το 2ο αυτό μωρό, που δεν το είχα "μη βρέξει και μη στάξει", βγήκε πολύ πιο ανθεκτικό σε μικρόβια, ιώσεις κλπ. 

Απλοποιείς πολλά στο 2ο για εξοικονόμηση κόπου και χρόνου. Βασικά δεν μπορείς να κάνεις κ διαφορετικά, ειδικά εάν δεν έχεις κ βοήθεια, γιατί θα εξαντληθείς πολύ γρήγορα. 

Σ ευχαριστώ! Θα θηλάζω ναι, ή τουλάχιστον αυτό είναι το πλάνο μου. Πότε δεν ξέρεις. Στην κόρη μου πάντως δεν δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα με τον θηλασμό (πέρα από τις πρώτες λίγες μέρες μέχρι να αρχίσει η κανονικη παραγωγή), οπότε πιστεύω ότι αν όλα πάνε καλά, θα θηλάσει και το δεύτερο. 

Βρήκα πολυ ενδιαφέρον το μήνυμα σου, γιατί εγώ δεν έκανα τίποτα από όλα αυτά ούτε με το πρώτο μωρό. Δεν σιδερωσα ποτέ τα ρούχα της, όταν ήταν νεογέννητο απλά τα είχα πάρει όλα άσπρα και τα έπλενα στους 90 και κατευθείαν τα φορουσε μετα. Και ήμουν γενικά πολύ χαλαρή στο θέμα των μικροβίων όσο μεγάλωνε. Για παράδειγμα πολλές φορές θα φάει κάτι που της έπεσε στο πάτωμα και δεν θα κάνω χαμό, δεν θα πάω καν να της το βγάλω από το στόμα. Και όταν πέρασε την φάση όλα στο στόμα, δεν είναι υπερβολη να πω ότι τα έβαζε ΟΛΑ στο στόμα. Έτρωγε το πάτωμα, ξύλα, μια φορά την βρήκα να τρώει την ρόδα από το καρότσι και εννοείται ότι δεν είπα: "τι ωραία παιδί μου, μπράβο", αλλά δεν φρίκαρα κιόλας. Οπότε σκέφτομαι πόσο πιο χαλαρή να είμαι με το δεύτερο τουλάχιστον σ' αυτό το θέμα; πιστεύω ότι θα είμαι πιο χαλαρή στο θέμα του ύπνου, των κολικων και του κλαματος. Με έχει προετοιμάσει για τα καλά η μεγάλη μου κόρη! 

Γενικά ξέρω ότι τα μωρα που θηλάζουν μπορούν να είναι και οοοολη μέρα στο στήθος. Και αυτό δεν είναι υπερβολή. Οπότε ο χρόνος που μπορώ να κλέψω είναι από δουλειές του σπιτιού. Πήρα για παράδειγμα σκούπα ρομπότ για να μην βάζω ηλεκτρική, στεγνωτηριο για να μην απλώνω. Επίσης μια καινούργια ιδέα που μου ήρθε είναι να πάρουμε αυτό τα thermomixer που κόβουν τα πάντα και μετά έχουν και θερμότητα οπότε τα μαγειρεύουν κιολας. Αυτοματοποίηση στην ζωή μας στο φουλ με 2 μωρά! 

[annoulen]

πρίν από 52 λεπτά , Chrysoum είπε:

.....Οπότε σκέφτομαι πόσο πιο χαλαρή να είμαι με το δεύτερο τουλάχιστον σ' αυτό το θέμα; πιστεύω ότι θα είμαι πιο χαλαρή στο θέμα του ύπνου, των κολικων και του κλαματος. Με έχει προετοιμάσει για τα καλά η μεγάλη μου κόρη! 

...

 

Α κατάλαβα ! Οπότε δεν σε βοήθησα καθόλου .....

Τουλάχιστον να σου πω αυτό, αν και θα το ξέρεις : Από μια ηλικία και μετά (να φτάσει το μικρό 18 μηνών ή κάπου εκεί) θα αρχίσουν να παίζουν μαζί κ δεν θα ασχολείσαι ΕΣΥ μαζί τους για παιχνίδι αλλά θα απασχολούνται μεταξύ τους, τουλάχιστον για κάποια ώρα. 

 

[Josephine]

@Chrysoum, επειδή είσαι χαλαρή πιστεύω θα σου έρθουν όλα ομαλά και εύκολα και σ' το εύχομαι. Αυτοματοποίησε και διευκόλυνε στη ζωή σας ό,τι εσύ νομίζεις ότι θα βοηθήσει, μην τρελαίνεσαι φυσικά για αποστειρώσεις όπως ήδη φαίνεται να κάνεις, αυτό που έχει σημασία είναι στη φάση του νεογέννητου να φροντίζεις τη μεγάλη σου ψυχικά και αυτό που είναι αλήθεια μεγάλη είναι πως δύσκολα θα 'ναι στην αρχή όπως και να 'χει. Οπότε να θυμάσαι όσο μπορείς ψυχραιμία για να μην ξεφεύγεις με τη μεγάλη και αγάπη χωρίς όρια όσο αντέχεις. Φάση είναι, λίγους μήνες κράτησε στη δική μας περίπτωση και η δυσκολία ήταν μόνο τους πρώτους 6-7 μήνες. Σε άλλους ίσως έρχονται μετά. Πάντως στα δικά μου αγόρια που είχε μεγάλη ζήλια ο μεγάλος και ψυχικό πόνο -το έλεγε το παιδί (ήταν 2 χρονών)- όλα καταλάγιασαν στο 6μηνο. Από 8 μηνών του μικρού παίζουν ολημερίς και είναι αχώριστα! Μας βοήθησε και ο παιδικός που ο μεγάλος πηγαίνει 3 ώρες και άνοιξε η ζωή του και ο κύκλος του. Στην αρχή έτρεμα να τα αφήσω δίπλα δίπλα γιατί υπήρχε αρχικά αδιαφορία, μετά επιθετικότητα, τώρα τα αφήνω και είμαι ήρεμη πια γιατί παίζουν, του μιλάει ασταμάτητα, είναι το συντροφάκι του.

Επεξεργάστηκαν 22 Ιανουαρίου,2019 by Josephine

[Έσπερος]

Να κάνω μια χαζή ερώτηση, επειδή εμένα όλη η φάση νεογέννητο με μεγαλύτερο παιδί μου φάινεται εφιαλτική (βασικά η φάση του νεογέννητου μου φαίνεται εφιαλτική από μόνη της): αν έχεις νεογέννητο που δεν είναι ήρεμο, έχει πχ κολικούς ή παλινδρόμηση, και υπάρχουν πολλές ώρες αναστάτωσης, αυτό δεν επηρεάζει άσχημα το μεγαλύτερο παιδί; Γιατί εμένα οι 2 πρώτοι μήνες μου είχαν φανεί σαν μια μαύρη τρύπα στη ζωή μας, ειλικρινά, και δεν μπορώ να φανταστώ πώς μπορεί κατά τ' άλλα να συνεχίζεται η κανονική ζωή αν έχεις ένα νεογέννητο σε τέτοια κατάσταση κι ένα πιο μεγάλο παιδί που θέλει να ζήσει σε μια ομαλότητα. 

[Chrysoum]

42 minutes ago, Έσπερος said:

Να κάνω μια χαζή ερώτηση, επειδή εμένα όλη η φάση νεογέννητο με μεγαλύτερο παιδί μου φάινεται εφιαλτική (βασικά η φάση του νεογέννητου μου φαίνεται εφιαλτική από μόνη της): αν έχεις νεογέννητο που δεν είναι ήρεμο, έχει πχ κολικούς ή παλινδρόμηση, και υπάρχουν πολλές ώρες αναστάτωσης, αυτό δεν επηρεάζει άσχημα το μεγαλύτερο παιδί; Γιατί εμένα οι 2 πρώτοι μήνες μου είχαν φανεί σαν μια μαύρη τρύπα στη ζωή μας, ειλικρινά, και δεν μπορώ να φανταστώ πώς μπορεί κατά τ' άλλα να συνεχίζεται η κανονική ζωή αν έχεις ένα νεογέννητο σε τέτοια κατάσταση κι ένα πιο μεγάλο παιδί που θέλει να ζήσει σε μια ομαλότητα. 

Δεν έχει έρθει ακόμη, οπότε μόνο υποθέσεις μπορώ να κάνω. Αν και το δεύτερο είναι όπως το πρωτο (πολύ άσχημοι κολικοι τους πρώτους 3 μήνες και σε εμάς) φυσικά και θα επηρεαστεί η ζωή του μεγαλύτερου παιδιού, ανεξαρτήτως ηλικίας. Αλλά είναι μια φάση που θα περάσει, αυτό δεν θα ήταν ανασταλτικός παράγοντας για το αν θα κάνω δεύτερο ή όχι, το βλέπω κάτι σαν το αναγκαίο κακό για να φτάσουμε στον στόχο (που είναι μια μεγαλύτερη οικογένεια). Επίσης ελπίζω σε ένα ευκολότερο δεύτερο παιδί από ότι το πρωτο! Να τα λεμε κι αυτά

[Έσπερος]

πρίν από 1 λεπτό , Chrysoum είπε:

Δεν έχει έρθει ακόμη, οπότε μόνο υποθέσεις μπορώ να κάνω. Αν και το δεύτερο είναι όπως το πρωτο (πολύ άσχημοι κολικοι τους πρώτους 3 μήνες και σε εμάς) φυσικά και θα επηρεαστεί η ζωή του μεγαλύτερου παιδιού, ανεξαρτήτως ηλικίας. Αλλά είναι μια φάση που θα περάσει, αυτό δεν θα ήταν ανασταλτικός παράγοντας για το αν θα κάνω δεύτερο ή όχι, το βλέπω κάτι σαν το αναγκαίο κακό για να φτάσουμε στον στόχο (που είναι μια μεγαλύτερη οικογένεια). Επίσης ελπίζω σε ένα ευκολότερο δεύτερο παιδί από ότι το πρωτο! Να τα λεμε κι αυτά

Είσαι αισιόδοξη και μπράβο σου!  Για μένα αυτό το πρώτο τρίμηνο είναι Ο βασικός ανασταλτικός παράγοντας. Το εκλογικεύω λέγοντας μέσα μου ότι θα περάσει αλλά δεν κρύβω ότι μου προκαλεί τρόμο. Τελικά βέβαια το μωρό μας εξελίχθηκε σε "εύκολο" (όσο περίεργη κι αν είναι ταμπέλα) σε θέματα ύπνου, φαγητού, παιχνιδιού κλπ και όσο κι αν ακούγεται αστείο, είναι κι αυτό ένας ανασταλτικός παράγοντας γιατί σκέφτομαι ότι έχω κακομάθει και μπορεί το δεύτερο να μην είναι έτσι. 

[Chrysoum]

20 minutes ago, Έσπερος said:

Είσαι αισιόδοξη και μπράβο σου!  Για μένα αυτό το πρώτο τρίμηνο είναι Ο βασικός ανασταλτικός παράγοντας. Το εκλογικεύω λέγοντας μέσα μου ότι θα περάσει αλλά δεν κρύβω ότι μου προκαλεί τρόμο. Τελικά βέβαια το μωρό μας εξελίχθηκε σε "εύκολο" (όσο περίεργη κι αν είναι ταμπέλα) σε θέματα ύπνου, φαγητού, παιχνιδιού κλπ και όσο κι αν ακούγεται αστείο, είναι κι αυτό ένας ανασταλτικός παράγοντας γιατί σκέφτομαι ότι έχω κακομάθει και μπορεί το δεύτερο να μην είναι έτσι. 

Ο τρόμος που μου προκαλεί η φάση νεογέννητο είναι ο λόγος που δημιούργησα αυτη την δημοσίευση!! Αλλά όπως έχω αναφέρει αυτή ήταν για την δική μου οικογένεια η καταλληλοτερη στιγμή για να δεχθούμε ένα ακόμη μέλος, έστω και αν το πρώτο μας παιδι δεν θα είναι πάρα μόνο λίγων μηνών όταν θα γίνει μεγάλη αδερφή. Εμάς η δύσκολη περίοδος με πολύ πολύ γκρινια κράτησε μέχρι και 10 μηνών! Και ακόμη και σήμερα έχουμε κάποια μικρά θεματακια: για παράδειγμα ύπνος, δεν κάθεται σε καρότσι/αυτοκίνητο. Οπότε είμαι αισιόδοξη ότι με το δεύτερο θα είναι ευκολότερα τα πράγματα. Άσε που με ενθαρρύνουν όλοι λέγοντας μου ότι θα έχει παρέα το πρώτο που θα βοηθήσει αν βγει τοσο κοινωνικό όσο και η αδερφή του

[ΑΡΓΚ]

6 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Να κάνω μια χαζή ερώτηση, επειδή εμένα όλη η φάση νεογέννητο με μεγαλύτερο παιδί μου φάινεται εφιαλτική (βασικά η φάση του νεογέννητου μου φαίνεται εφιαλτική από μόνη της): αν έχεις νεογέννητο που δεν είναι ήρεμο, έχει πχ κολικούς ή παλινδρόμηση, και υπάρχουν πολλές ώρες αναστάτωσης, αυτό δεν επηρεάζει άσχημα το μεγαλύτερο παιδί; Γιατί εμένα οι 2 πρώτοι μήνες μου είχαν φανεί σαν μια μαύρη τρύπα στη ζωή μας, ειλικρινά, και δεν μπορώ να φανταστώ πώς μπορεί κατά τ' άλλα να συνεχίζεται η κανονική ζωή αν έχεις ένα νεογέννητο σε τέτοια κατάσταση κι ένα πιο μεγάλο παιδί που θέλει να ζήσει σε μια ομαλότητα. 

 

@Έσπερος όμως δεν αντιδρούν όλοι οι γονείς το ίδιο. Εγώ π.χ. λατρεύω τα νεογέννητα, δηλαδή σε βαθμό που αναρωτιέμαι μήπως θα έπρεπε να γίνω ανάδοχος σε νεογέννητα μωράκια. Δηλαδή αυτό με την αϋπνία, το κλάμα, τους κολικούς κλπ, δεν ένιωσα να με χαλάει δευτερόλεπτο, και αυτό σαφώς και έβγαινε και στα άλλα παιδιά, γιατί απλά ήμουν απίστευτα χαρούμενη και με την ύπαρξη του μωρού και μόνο. Σαν να μαι παιδάκι και να μου έχουν χαρίσει μία γιγάντια σοκολάτα ένα πράγμα    Με εξαίρεση το πρώτο μου παιδί, που είχα 100% επιλόχειο, που απλά δε διαγνώστηκε εγκαίρως, και ήταν ένα άσχημο τρίμηνο (με ένα εύκολο μωρό). Και είναι κάτι που έχω ακούσει και από άλλους γονείς που επέλεξαν να επιδιώξουν μεγάλες οικογένειες, ότι τη φάση με το μωρό την λάτρευαν, όχι τη φοβόντουσαν. Οπότε είναι δύσκολο να συγκρίνεις εμπειρίες, γιατί αλλιώς θα αντιδράσεις αν είσαι σε φάση στο ροζ συννεφάκι να σκέφτεσαι τι τέλειο πράγμα που είναι το μικρό που σκούζει, κι ας σε κοιτάνε οι γύρω σου σαν τρελή, και αλλιώς αν μετράς μέρες μέχρι να μεγαλώσει λίγο.

 

[Έσπερος]

4 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

 

@Έσπερος όμως δεν αντιδρούν όλοι οι γονείς το ίδιο. Εγώ π.χ. λατρεύω τα νεογέννητα, δηλαδή σε βαθμό που αναρωτιέμαι μήπως θα έπρεπε να γίνω ανάδοχος σε νεογέννητα μωράκια. Δηλαδή αυτό με την αϋπνία, το κλάμα, τους κολικούς κλπ, δεν ένιωσα να με χαλάει δευτερόλεπτο, και αυτό σαφώς και έβγαινε και στα άλλα παιδιά, γιατί απλά ήμουν απίστευτα χαρούμενη και με την ύπαρξη του μωρού και μόνο. Σαν να μαι παιδάκι και να μου έχουν χαρίσει μία γιγάντια σοκολάτα ένα πράγμα    Με εξαίρεση το πρώτο μου παιδί, που είχα 100% επιλόχειο, που απλά δε διαγνώστηκε εγκαίρως, και ήταν ένα άσχημο τρίμηνο (με ένα εύκολο μωρό). Και είναι κάτι που έχω ακούσει και από άλλους γονείς που επέλεξαν να επιδιώξουν μεγάλες οικογένειες, ότι τη φάση με το μωρό την λάτρευαν, όχι τη φοβόντουσαν. Οπότε είναι δύσκολο να συγκρίνεις εμπειρίες, γιατί αλλιώς θα αντιδράσεις αν είσαι σε φάση στο ροζ συννεφάκι να σκέφτεσαι τι τέλειο πράγμα που είναι το μικρό που σκούζει, κι ας σε κοιτάνε οι γύρω σου σαν τρελή, και αλλιώς αν μετράς μέρες μέχρι να μεγαλώσει λίγο.

 

Καλε τι μέρες; εγώ μετρούσα ώρες να τελειώσει η μέρα για δυο μήνες,  μπορεί κ παραπάνω!! 

 

Η φαση του νεογεννητου μου αρεσε μονο τις πρωτες πρωτες μερες παρα το αγχος για το οπως θα φαει. Και μετα καπου απο τους 2,5 προς 3 ξαναείδα οτι ειναι ωραιο να εχεις μωρο στο σπίτι. Μετα ολα μου φαινονται ολο κ πιο ευκολα. Στους πρωτους κολικους ομως, οπου δεν ηξερα τι ηταν οι κολικοι κ επαθα σοκ, κοιτουσα με τρόμο το ρολοι την ωρα περιπου που τον έπιαναν, σαν να περιμενα να συμβει το χειροτερο οραγμα στον κοσμο, κ το μονο που σκεφτομουν ηταν πώς ειναι δυνατον να συνεχίζεται η ζωή κανονικα με αυτην την κατασταση. 

[Chrysoum]

13 hours ago, Έσπερος said:

Καλε τι μέρες; εγώ μετρούσα ώρες να τελειώσει η μέρα για δυο μήνες,  μπορεί κ παραπάνω!! 

 

Η φαση του νεογεννητου μου αρεσε μονο τις πρωτες πρωτες μερες παρα το αγχος για το οπως θα φαει. Και μετα καπου απο τους 2,5 προς 3 ξαναείδα οτι ειναι ωραιο να εχεις μωρο στο σπίτι. Μετα ολα μου φαινονται ολο κ πιο ευκολα. Στους πρωτους κολικους ομως, οπου δεν ηξερα τι ηταν οι κολικοι κ επαθα σοκ, κοιτουσα με τρόμο το ρολοι την ωρα περιπου που τον έπιαναν, σαν να περιμενα να συμβει το χειροτερο οραγμα στον κοσμο, κ το μονο που σκεφτομουν ηταν πώς ειναι δυνατον να συνεχίζεται η ζωή κανονικα με αυτην την κατασταση. 

Χάχα @Έσπεροςγελάω! Εγώ μετρούσα τις μέρες μεχρι να γίνουν 100, όλοι μου έλεγαν ότι γύρω στο 3μηνο σταματάνε και εγώ η αφελής περίμενα και στο μεταξύ μετραγα: 56,57,58... ενώ τρέχαμε ολημερίς σε γιατρούς γιατί ένα μωρό που κλαίει ασταμάτητα μπορεί να έχει και κάτι παθολογικο. Γυρω στις 120 σταμάτησα να μετράω, κατάλαβα ότι δεν είχε νόημα, ήταν υγιής και ήταν απλά μια φάση που ήλπιζα (αν και βαθιά μέσα μου δεν ήμουν σίγουρη) ότι κάποια στιγμή θα τελείωνε. Και θα σου πω το εξής, σήμερα που έμαθα ότι είναι υγιές και μάθαμε και το φύλο πήρα τόση χαρά και θάρρος που είμαι έτοιμη να αντιμετωπίσω τα πάντα! Ακόμη κι αν δεν κοιμηθώ πάνω από μια ώρα σερί για έναν χρόνο πάλι όπως με την μεγάλη μου