18 μηνών! Κομβική ηλικία ή οχι?

[maripoz]

8 hours ago, Έσπερος said:

Για την ομιλια θα κανονισω να παμε σε ωριλα για αρχη, αυτο το εχω δρομολογήσει. δεν ειναι ακριβως η ομιλια το θεμα. αλλα δεν ξερω τι να πω κιολας, οτι νομθζω οτι δυο άγνωστα μου παιδακια που μιλαω με τις μαμαδες σε ενα φορουμ ειναι πιο ωριμα; δεν εχει λογικη αυτο. κατα τ αλλα ο μικρος καταλαβαινει οτιδηποτε εχει σχεση με καθημερινες δραστηριοτητες, αναγνωρίζει κ δειχνει μερη σωματος κ πανω μας κ πανω του, ρωταει για ονομαςιες αντικειμένων κ τις θυμαται, τρωει μονος του κ με κουταλι, γενικα αναγνωρίζει χρηση αντικειμένων κ συσκευών (οσων επιτρέπουμε, δεν ξερει πχ τηλεκοντρόλ ή ταμπλετ γιατι δεν του τα εχουμε δειξει κ δν τε χρησιμοποιουμε μπροστα του). ακολουθει εντολές, προσπαθει να κανει πραγματα μονος στο γδύσιμο ή σε δουλειες σπιτιου. αποκοιμθετςι μονος στο κρεβατι του (με πιπιλα βεβαια). Δεν ξερω κιολας τι παραπανω θα επρεπε να κανει. δεν κανει παλαμάκια κ δεν χαιρετάει. δεν ειναι κοινωνικο παιδι, του αρεσουν τα παιδακια αλλα δυσανασχετει με τους μεγαλους, δεν εχει μαθει να μενει με αλλους εκτος απο γονεις κ νταντα κ κατα καιρους εχει φοβια με ξένους. αυτα τα τελευταια μπορω να τα ερμηνεύσω κ δεν με προβληματίζουν. απλως δεν ξερω, ειναι μια αισθηση. ισως εχει σχεση με την ομιλια κ τη συνεννοηση επειδη ακομα δεν συνειδητοποιώ παντα το ποσα καταβαίνει κ συχνα σκεφτομαι οτι δεν θα καταλαβει, ισως εγω τον αντιμετωπίζω σαν μωρο; δεν ξερω... δεν ξερω κιολας αν γινεται αντιληπτό αυτο που λεω, αν το εχει νιωσει καποια μαμα. ο αντρας μου θεωρει οτι ειμαστε οι τέλειοι γονεις με το τελειο παιδι οποτε δεν μπορω να βγαλω ακρη. 

Μια χαρά τα κάνει ο μικρός. Το να χαίρεταει είναι σημαντικό ορόσημο, θα έλεγα να επιμεινεις να το μάθει εξάλλου θα σας ρωτήσει γιαυτό οποιοδήποτε γιατρός πάτε. Τα παλαμακια επίσης αλλά δεν ξέρω πώς να ερμήνευσω το γεγονός ότι βάζει εσένα να το κάνεις, δεν ξέρω αν μετράει ας πούμε γιατί δεν είμαι ειδικός. Πιστεύεις πραγματι ότι μπορεί να έχει κάτι η ακοη του? Γιατί εφόσον τον ρωτάς και σου δείχνει εγώ θα υπέθετα ότι είναι οκ. Να σε ρωτήσω, αφού δεν μιλάει ακόμα πώς σας ρωτάει για τις ονομασίες των αντικειμένων? Σας τα δείχνει? Γενικά δείχνει με το δάχτυλο? Πάντως εμένα όλα κανονικά μου ακούγονται, ο χαιρετισμός ίσως λίγο να με προβληματιζει γιαυτό θεωρώ ότι αξίζει να τον διδάξεις να δεις αν θα ανταποκριθει. Καντο σαν παιχνίδι περισσότερο πάρα σαν μάθημα.

[ninaki80]

@Έσπερος απο φιλικο μου περιβαλλον με ενα κοριτσακι που δεν μιλουσε θα σου πω οτι μολις πηγαν σε ειδικο λυθηκε αμεσως η γλωσσα του το προβλημα ηταν καποια δυσκολια του εγκεφαλου να συνδοιασει καποια πραγματα. καμια σχεση με διαταραχη αλλα που χωρις βοηθεια δυσκολα θα προχωρουσε να φτασει τα αλλα παιδακια της ηλικιας της. τωρα πια ειναι 6 χρονων κ πολυλογου πανεξυπνη κ κοινωνικοτατη. 

αν κ δεν πρεπει να συγκρινεις παιδακια μεταξυ τους καταλαβαινω τι εννοεις πως νιωθεις σαν κατι να ειναι λιγο πιο πισω απο αλλα παιδακια. καλο ειναι να μην ανχωνεσε με σκεψεις τυπου εχουμε προβλημα ισως απλα υπαρχει μονο καποια δυσκολια που με το καταλληλο σπρωξιμο να διορθωθει. παρεπιπτωντως οι αναπτυξιολογοι συνηθως δεν φορανε ασπρες ποδιες κ τα ιατρεια τους μοιαζουν με δωματια παιχνιδιου κ οχι παιδιατρου

[Nefeli2014]

Λοιπόν εμένα είναι 13 και λέει 15 λέξεις. Συνεχώς εμπλουτίζει... Δόξα να χει ο παντοδύναμος γιατί με την πρωτη απελπιστηκα σε κάποια φάση, ελπίζω να συνεχίσει έτσι. Της δίνω συνέχεια ερεθίσματα 

[kotsifikos]

@Έσπερος μην συγκρίνεις τα παιδιά μεταξύ τους.  Το κάθε ένα έχει τους δικούς του χρόνους, εγώ θυμάμαι, σχετικά με την ομιλία πως ο παιδίατρος με ρωτούσε πχ στους 18 μήνες πόσες λέξεις λέει, δεν τον ένοιαζε αν τις έλεγε καθαρά (προφανώς δεν θα τις έλεγε καθαρά) αλλά θυμάμαι πως ρωτούσε σε κάθε εξέταση για την εξέλιξη της ομιλίας του, οπότε υποθέτω για αρχή θα μπορούσες να κάνεις μία συζήτηση με τον παιδίατρο σου που θα γνωρίζει περισσότερα για το θέμα.

 

[erin0000]

Να μην συγκρίνεις το παιδί με άλλα. Να βλέπεις τη δική του προσωπική εξέλιξη. 

[Έσπερος]

Just now, erin0000 είπε:

Να μην συγκρίνεις το παιδί με άλλα. Να βλέπεις τη δική του προσωπική εξέλιξη. 

αυτά είναι ωραία στα λόγια, επει΄δη όμως πολλοί γονείς κάνουν πράγματα που μπορεί να κρατούν πίσω τα παιδιά τους, καλό είναι να μην επαναπαυόμαστε. είναι ηλικία που τα παιδιά εξελίσσονται, μπορεί να μην έχει νόημα να συγκρίνεις δυο εφήβους, αλλά τώρα μπορεί το λάθος του γονιού να διορθωθεί, είναι νωρίς, και δεν είναι κ κάτι που φταίει το παιδί εξάλλου για να πεις ότι συγκρίνεις κ το αγχώνεις.

8 ώρες πρίν, maripoz είπε:

Πιστεύεις πραγματι ότι μπορεί να έχει κάτι η ακοη του? Γιατί εφόσον τον ρωτάς και σου δείχνει εγώ θα υπέθετα ότι είναι οκ.

όχι δεν έχω κάποια ένδειξη για την ακοή. απλώς ξέρω ότι όταν αρχίζεις να ψάχνεσαι για την ομιλία, πηγαίνεις κ σε ωριλά.

8 ώρες πρίν, maripoz είπε:

Να σε ρωτήσω, αφού δεν μιλάει ακόμα πώς σας ρωτάει για τις ονομασίες των αντικειμένων? Σας τα δείχνει? Γενικά δείχνει με το δάχτυλο?

ΆΡγησε να αρχίσει να δείχνει με το δάχτυλο αλλά τώρα το κάνει. Πριν έδειχνει κινώντας το δικό μας δάχτυλο σε αυτό που ήθελε. Τώρα τα δείχνει ή τα κρατάει ή μας τα φέρνει κ δείχνει ότι θέλει να πούμε πώς τα λένε, κ θυμάται μάλιστα τι του λέμε γιατί θυμώνει αν πούμε άλλο. τώρα πια νομίζω ότι δεν ρωτάει για να μάθει αλλά το έχει βρει παιχνίδι. 

1 hour ago, kotsifikos είπε:

εγώ θυμάμαι, σχετικά με την ομιλία πως ο παιδίατρος με ρωτούσε πχ στους 18 μήνες πόσες λέξεις λέει, δεν τον ένοιαζε αν τις έλεγε καθαρά (προφανώς δεν θα τις έλεγε καθαρά) αλλά θυμάμαι πως ρωτούσε σε κάθε εξέταση για την εξέλιξη της ομιλίας του, οπότε υποθέτω για αρχή θα μπορούσες να κάνεις μία συζήτηση με τον παιδίατρο σου που θα γνωρίζει περισσότερα για το θέμα.

τελευταία φορά που ήταν περίπου στους 18 μήνες είχαμε κάνει μια νύξη αλλά δεν είχε προβληματιστεί. κ μου κάνει εντύπωση γιατί έιναι σχολαστική παιδίατρος κ νομίζω αρκετά αγχώδης, εννοώ δεν αφήνει πράγματα στην τύχη. τώρα κοντά θα ξαναπάμε και θα ξαναρωτήσω. 

[maripoz]

Just now, Έσπερος said:

αυτά είναι ωραία στα λόγια, επει΄δη όμως πολλοί γονείς κάνουν πράγματα που μπορεί να κρατούν πίσω τα παιδιά τους, καλό είναι να μην επαναπαυόμαστε. είναι ηλικία που τα παιδιά εξελίσσονται, μπορεί να μην έχει νόημα να συγκρίνεις δυο εφήβους, αλλά τώρα μπορεί το λάθος του γονιού να διορθωθεί, είναι νωρίς, και δεν είναι κ κάτι που φταίει το παιδί εξάλλου για να πεις ότι συγκρίνεις κ το αγχώνεις.

όχι δεν έχω κάποια ένδειξη για την ακοή. απλώς ξέρω ότι όταν αρχίζεις να ψάχνεσαι για την ομιλία, πηγαίνεις κ σε ωριλά.

ΆΡγησε να αρχίσει να δείχνει με το δάχτυλο αλλά τώρα το κάνει. Πριν έδειχνει κινώντας το δικό μας δάχτυλο σε αυτό που ήθελε. Τώρα τα δείχνει ή τα κρατάει ή μας τα φέρνει κ δείχνει ότι θέλει να πούμε πώς τα λένε, κ θυμάται μάλιστα τι του λέμε γιατί θυμώνει αν πούμε άλλο. τώρα πια νομίζω ότι δεν ρωτάει για να μάθει αλλά το έχει βρει παιχνίδι. 

τελευταία φορά που ήταν περίπου στους 18 μήνες είχαμε κάνει μια νύξη αλλά δεν είχε προβληματιστεί. κ μου κάνει εντύπωση γιατί έιναι σχολαστική παιδίατρος κ νομίζω αρκετά αγχώδης, εννοώ δεν αφήνει πράγματα στην τύχη. τώρα κοντά θα ξαναπάμε και θα ξαναρωτήσω. 

Κοιτα και οι 4 παιδίατροι που ξέρω περιμένουν μέχρι τα δύο χρόνια αν όλα τα άλλα είναι οκ. Ίσως γιαυτό να μην είχε προβληματιστει και η δική σας. Μιας γνωστής μου η παιδίατρος της παρεπεμψε το παιδί στους 19 μήνες σε ειδικό αλλά δεν ξέρω αν είχε άλλες ενδείξεις ή αν απλώς αυτή η παιδίατρος παραπέμπει νωριτερα. Για τον ωρλ εγώ θα έλεγα να ρωτήσετε την παιδίατρο αν έχει νόημα να πάτε, αν το παιδί είναι προφανές ότι ακούει καλα αυτό το βήμα παραλειπεται. Και εφόσον είναι σχολαστικη όπως λες θα σας πει αν χρειάζεται. Γενικώς εγω θα απευθύνομουν στην παιδίατρο για καθοδήγηση και αν μετά από αξιολογιση του παιδιού και όσων της πεις δεν είναι προβληματισμενη θα σταματούσε προς το παρόν να προβληματιζομαι και εγώ. Αλλά πες της αναλυτικά τις ανησυχίες σου, μην της κάνεις απλές νυξεις. Ώστε να μπορέσει να αξιολογησει αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα - μην ξεχνάς ότι εσύ είσαι με το παιδί κάθε μέρα ενώ η παιδίατρος το βλέπει για λίγα λεπτά ανά μερικούς μήνες. Τώρα αν το ένστικτο σου σου λέει ότι κάτι δεν πάει καλά, τότε ψαξτο ανεξάρτητα από αυτό που θα σου πει η παιδίατρος. Αν και οι παιδίατροι ξέρουν και παραπέμπουν σε πιο ειδικούς αν έχουν αμφιβολίες. Ρώτα την αν υπάρχει λόγος να επισκεφτείτε ωρλ κ αναπτυξιολογο. Αν υπάρχει τα στο πει, ειδικά εφόσον είναι αγχωδης.

[Nefeli2014]

Πρώτα ξεκινάμε με ωρλ, τύμπανο γράμμα κι επειδή δεν μπορεί να γίνει ακουογραμμα σε αυτή την ηλικία, κάνουμε αυτόματα προκλητα δυναμικά και ωτοακουστικες εκπομπές. Επίσης εξετάζει την ύπαρξη η όχι κοντου χαλινου. Το επόμενο βήμα ειναι παιδοδοντιατρος. Εξετάζει αν βγαίνουν σωστά τα δοντια, αν έχει επηρεάσει η πιπίλα γιατί πολλές φορές τα ίδια τα δόντια μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα ομιλίας. Αφού διαγνωσυουν αυτά καλά, πάμε σε αναπτυξιολογο, κατά προτίμηση δημοσίου. Και τέλος - μάλλον αρχή-μπαίνουμε στη διαδικασία λογοθεραπειας και συναφή.. Ελπίζω να μη χρειαστεί σε εσάς εσπερο.. Να πω πως σε αυτή τη φάση του αναπτυξιολογου πρέπει να υπάρχει σταθερότητα και εμπιστοσύνη και να δοθεί όλο το ιστορικό πολύ σωστά. Θα έλεγα να αρχίζεις από τώρα να καταγραφείς τι κάνει, τι λέει, από πότε, αλλαγές κάθε μήνα κοκ. 

Ελπίζω σε εσάς εσπερο να μην χρειαστεί κάτι και γρήγορα ο μικρός σου να αρχίζει να μιλάει. Υπόψην πως θα τον βοηθούσε δημιουργική δραστηριότητα, αν δεν τον πάτε παιδικό σταθμό, να έρχεται σε καθημερινή τριβή με παιδάκια. Κι εκεί λύνονται και βοηθάει ο σταθμός σε πολλά. 

Επεξεργάστηκαν 12 Οκτωβρίου,2019 by Nefeli2014

[Έσπερος]

10 ώρες πρίν, Nefeli2014 είπε:

Υπόψην πως θα τον βοηθούσε δημιουργική δραστηριότητα, αν δεν τον πάτε παιδικό σταθμό, να έρχεται σε καθημερινή τριβή με παιδάκια.

Αυτό η αλήθεια έιναι ότι το έχουμε παραμελήσει. Θα βάλω στο πρόγραμμα καθημερινά την παιδική χαρά και θα οργανώσω κάποιες συναντήσεις με γνωστούς με παιδιά, πριν αρχίσουν οι ιώσεις κ γκρινιάζει ο άντρας μου που δεν θέλει πολλά πολλά με κόσμο τον χειμώνα (κακώς αλλά τι να πρωτοαντιμετωπίσω...)

 

Ένα άλλο που μου έχει κάνει εντύπωση στο παιδί μου: διαβάζω αλλού μαμάδες σε απόγνωση με παιδιά 18-24 μηνών ότι στο σπίτι κινούνται ανεξέλεγκτα, σκαρφαλώνουν, κάνουν επικίνδυνα πράγματα. ο δικός μου δεν κάνει τέτοια. ξέρει να σκαρφαλώσει σε καναπέδες και κρεβάτια, εννοείται ότι τον αφήνω και τον ενθαρρύνω κιόλας όταν είμαι δίπλα, οτυ έχω δείξει κ πώς να κατεβαίνει. το κάνει κάποιες φορές κ μόνος του για να πιάσει κάτι. προσπαθεί κ να σκαρφαλώσει στην κούνια ή να μπει μέσα στην μπανιέρα. επίσης κρεμιέται σαν μονόζυγο από τα συρτάρια που ανοίγει   Αλλά μέχρι εκεί.Εϊναι κινήσεις που τις ξέρουμε, είμαστε δίπλα κ τις προλαβαίνουμε (εντάξει με τα συρτάρια φοβάμαι κάπως αλλά γενικά δεν τον αφήνουμε εκτός οπτικού πεδίου για πολλή ώρα). Θέλω να πω, δεν έιναι ότι έχουμε ένα παιδί που φοβόμαστε ότι ανα πάσα στιγμή θα ανέβει σε μια καρέκλα ή στο τραπεζάκι του σαλονιού ή θα πάει να ανέβει στη βιβλιοθήκη. Είναι κάτι που πρέπει να με ανησυχήσει; Ή απλά να θεωρήσω ότι εκτονώνεται πολύ με το περπάτημα και το παιχνίδι έξω και τον απασχολούμε και μέσα στο σπίτι αρκετά ώστε να μη βαριέται και γι αυτό υπάρχει αυτή η ηρεμία;

[ninaki80]

Just now, Έσπερος είπε:

Αυτό η αλήθεια έιναι ότι το έχουμε παραμελήσει. Θα βάλω στο πρόγραμμα καθημερινά την παιδική χαρά και θα οργανώσω κάποιες συναντήσεις με γνωστούς με παιδιά, πριν αρχίσουν οι ιώσεις κ γκρινιάζει ο άντρας μου που δεν θέλει πολλά πολλά με κόσμο τον χειμώνα (κακώς αλλά τι να πρωτοαντιμετωπίσω...)

 

Ένα άλλο που μου έχει κάνει εντύπωση στο παιδί μου: διαβάζω αλλού μαμάδες σε απόγνωση με παιδιά 18-24 μηνών ότι στο σπίτι κινούνται ανεξέλεγκτα, σκαρφαλώνουν, κάνουν επικίνδυνα πράγματα. ο δικός μου δεν κάνει τέτοια. ξέρει να σκαρφαλώσει σε καναπέδες και κρεβάτια, εννοείται ότι τον αφήνω και τον ενθαρρύνω κιόλας όταν είμαι δίπλα, οτυ έχω δείξει κ πώς να κατεβαίνει. το κάνει κάποιες φορές κ μόνος του για να πιάσει κάτι. προσπαθεί κ να σκαρφαλώσει στην κούνια ή να μπει μέσα στην μπανιέρα. επίσης κρεμιέται σαν μονόζυγο από τα συρτάρια που ανοίγει   Αλλά μέχρι εκεί.Εϊναι κινήσεις που τις ξέρουμε, είμαστε δίπλα κ τις προλαβαίνουμε (εντάξει με τα συρτάρια φοβάμαι κάπως αλλά γενικά δεν τον αφήνουμε εκτός οπτικού πεδίου για πολλή ώρα). Θέλω να πω, δεν έιναι ότι έχουμε ένα παιδί που φοβόμαστε ότι ανα πάσα στιγμή θα ανέβει σε μια καρέκλα ή στο τραπεζάκι του σαλονιού ή θα πάει να ανέβει στη βιβλιοθήκη. Είναι κάτι που πρέπει να με ανησυχήσει; Ή απλά να θεωρήσω ότι εκτονώνεται πολύ με το περπάτημα και το παιχνίδι έξω και τον απασχολούμε και μέσα στο σπίτι αρκετά ώστε να μη βαριέται και γι αυτό υπάρχει αυτή η ηρεμία;

νομιζω οτι αυτο δεν ειναι προβλημα ειναι απλα απο μονος του προσεκτικος αν εχει χτυπησει κ καποιες φορες θα θυματε κ θα προσεχει ακομα περισσοτερο. εμενα η αδερφη μου απτο σπιτι της δεν μετακινησε τιποτα ουτε εκρυψε γιαλινα μαλιστα ειχε κατι μπουκαλια χαμηλα κ δεν τα ειχε πειραξει ποτε το μωρο. του ελεγε οταν πλησιαζε ειναι γιαλινα μην τα πειραξεις κ δεν τα πειραζε. ακομα κ τωρα που ειναι εφτα χρονων προσεχει αρκετα σαν παιδακι ειναι στο χαρακτηρα του. 

επισης θυμαμαι σαν παιδακι δυο τριων.χρονων την αδερφη μου να ξαπλωνει κ το μικρο να παιζει ησυχα διπλα της χωρις να παει σε αλλο μερος του σπιτιου ή να κανει κατι επικυνδινο. 

[Astrien]

Just now, Έσπερος είπε:

Αυτό η αλήθεια έιναι ότι το έχουμε παραμελήσει. Θα βάλω στο πρόγραμμα καθημερινά την παιδική χαρά και θα οργανώσω κάποιες συναντήσεις με γνωστούς με παιδιά, πριν αρχίσουν οι ιώσεις κ γκρινιάζει ο άντρας μου που δεν θέλει πολλά πολλά με κόσμο τον χειμώνα (κακώς αλλά τι να πρωτοαντιμετωπίσω...)

 

Ένα άλλο που μου έχει κάνει εντύπωση στο παιδί μου: διαβάζω αλλού μαμάδες σε απόγνωση με παιδιά 18-24 μηνών ότι στο σπίτι κινούνται ανεξέλεγκτα, σκαρφαλώνουν, κάνουν επικίνδυνα πράγματα. ο δικός μου δεν κάνει τέτοια. ξέρει να σκαρφαλώσει σε καναπέδες και κρεβάτια, εννοείται ότι τον αφήνω και τον ενθαρρύνω κιόλας όταν είμαι δίπλα, οτυ έχω δείξει κ πώς να κατεβαίνει. το κάνει κάποιες φορές κ μόνος του για να πιάσει κάτι. προσπαθεί κ να σκαρφαλώσει στην κούνια ή να μπει μέσα στην μπανιέρα. επίσης κρεμιέται σαν μονόζυγο από τα συρτάρια που ανοίγει   Αλλά μέχρι εκεί.Εϊναι κινήσεις που τις ξέρουμε, είμαστε δίπλα κ τις προλαβαίνουμε (εντάξει με τα συρτάρια φοβάμαι κάπως αλλά γενικά δεν τον αφήνουμε εκτός οπτικού πεδίου για πολλή ώρα). Θέλω να πω, δεν έιναι ότι έχουμε ένα παιδί που φοβόμαστε ότι ανα πάσα στιγμή θα ανέβει σε μια καρέκλα ή στο τραπεζάκι του σαλονιού ή θα πάει να ανέβει στη βιβλιοθήκη. Είναι κάτι που πρέπει να με ανησυχήσει; Ή απλά να θεωρήσω ότι εκτονώνεται πολύ με το περπάτημα και το παιχνίδι έξω και τον απασχολούμε και μέσα στο σπίτι αρκετά ώστε να μη βαριέται και γι αυτό υπάρχει αυτή η ηρεμία;

Ναι και η δική μας η μικρη είναι παιδί δραστήριο, που κρεμιέται, σκαρφαλώνει, τρέχει κτλ. Την αφηνω ομως  να προσπαθησει και εχει πεσει αρκετές φορες χωρις να ειναι τπτ σημαντικο. Ειμαστε κι εμεις διπλα.Ετσι δοκιμαζει τα ορια των ικανοτητων της και μαθαίνει να προσεχει.Τώρα τελευταια άρχισε να μπαίνει στην μπανιέρα μόνη της και να σκαρφαλώνει στις καρέκλες της τραπεζαρίας για να πάρει κάτι αλλά τα θεωρώ φυσιολογικά. Μόνο όταν θέλει να μας κινήσει την προσοχή γτ πχ έχει περάσει η ώρα του ύπνου της τότε κάνει τρέλες και δεν ακούει στο όχι.Επίσης όταν είναι παρέα με άλλα παιδάκια και αυτά κάνουν κάτι "επικίνδυνο" τότε τα μιμειται.  Πάντως νομίζω πως είναι σημαντικό που εκτονώνονται. Κι εμείς βόλτα τη βγαζουμε καθε μερα τουλάχιστον μια φορα. Σε σπανιες περιπτωσεις που μείνουμε μέσα παρατηρώ γίνεται πιο νευρική. 

Αυτο που μου κάνει εντύπωση τις τελευταίες μέρες είναι ότι πέφτει πολύ ενώ τρέχει ή περπατάει. Δλδ σκοντάφτει πάνω σε αντικειμενα ή τρέχει και χωρίς να προσέξει και χτυπάει στις άκρες. Μπορεί να είναι επειδή αποκτά μεγαλύτερη σιγουριά στο περπατημα/τρέξιμο και δεν προσέχει πλέον τόσο πολύ. Ακόμα κουράζεται και περισσότερο στον παιδικό και σε συνδυασμό ότι κοιμάται λιγότερο εκεί , πιστεύω παίζει το ρόλο του.

 

 

[maripoz]

Just now, ninaki80 said:

νομιζω οτι αυτο δεν ειναι προβλημα ειναι απλα απο μονος του προσεκτικος αν εχει χτυπησει κ καποιες φορες θα θυματε κ θα προσεχει ακομα περισσοτερο. εμενα η αδερφη μου απτο σπιτι της δεν μετακινησε τιποτα ουτε εκρυψε γιαλινα μαλιστα ειχε κατι μπουκαλια χαμηλα κ δεν τα ειχε πειραξει ποτε το μωρο. του ελεγε οταν πλησιαζε ειναι γιαλινα μην τα πειραξεις κ δεν τα πειραζε. ακομα κ τωρα που ειναι εφτα χρονων προσεχει αρκετα σαν παιδακι ειναι στο χαρακτηρα του. 

επισης θυμαμαι σαν παιδακι δυο τριων.χρονων την αδερφη μου να ξαπλωνει κ το μικρο να παιζει ησυχα διπλα της χωρις να παει σε αλλο μερος του σπιτιου ή να κανει κατι επικυνδινο. 

Πολλά παιδάκια είναι έτσι, στο κάτω κάτω από αυτά που γράφεις μια χαρά τις κάνει τις ταρζανιες του. Μην ανησυχείς για όλα. Βασικά πρέπει σύντομα να τα πεις όλα όσα σε ανησυχούν στον παιδίατρο να σε κατευθύνει γιατί πιθανόν να ανησυχείς χωρίς κανένα λόγο. Και από την άλλη, αν, που το απευχομαι, υπάρχει λόγος θα ξέρεις ποια βήματα να ακολουθήσεις. Πάντως ένα παιδάκι που γνωρίσαμε το  καλοκαίρι γιατί μένουν δίπλα στο σπίτι μας στο νησί ήταν απίστευτα ήσυχο, δεν μιλούσε ακόμα καθόλου (20 μηνών) αλλά ήταν πανεξυπνος με φοβερή αντίληψη, πολύ καλή λεπτή κινητικότητα, τα καταλάβαινε όλα και γενικά όπως τον έβλεπα μου φαινοταν μπροστά και όχι πίσω για την ηλικία του παρόλο που δεν μιλούσε. Μπορεί να είναι και θέμα αντίληψης το ότι δεν κάνει κάποια πράγματα που λες. Εμένα πάντως η δική μου αν και σκαρφάλωνει γενικά σε καρέκλες καναπέδες ακόμα Κ τραπέζια αν έχουμε ξεχαστεί και αφήσει καρέκλα, ποτέ δεν έχει σκεφτεί και ούτε μπορεί να κάνει μονοζυγο, ούτε σκαρφάλωνει στην κουνια, ούτε προσπαθει να.μπει στην μπανιέρα ούτε πηγαίνει σε γωνίες του σπιτιού που της έχουμε πει αυστηρά ότι δεν πάμε(πχ σε ένα σημείο ακόμα έχουμε κούτες και σακούλες από τη . μετακόμιση και δεν παίζει να πάει). Και μιλάμε για ένα πολύ ζωηρό και κινητικο μωρό. Δεν θέλω να σου πω να μην ανησυχείς για τίποτα αλλά νομίζω ότι αυτή τη στιγμή ανησυχείς για όλα. Φυσικά ελπίζω να ανησυχείς χωρίς λόγο και όλα να είναι καλά με το παιδάκι σου. Εμένα το μόνο που με προβληματιζει λίγο αποσα έχεις πει είναι που δεν χαιρεταει και ίσως τα παλαμακια αλλά επειδή λες ότι βάζει εσένα να κάνεις και δεν ξέρω αν αυτό μετράει, κυρίως με προβληματιζει το ότι δεν χαιρεταει και όχι τόσο η ομιλία. Προσωπικά ξέρω και άλλα παιδάκια που μίλησαν μετά τα 2 (συγκεκριμένα ένα πολύ γνωστό μας μίλησε στα 2.5 και τα είπε όλα μαζεμένα) και τελικά όλα μια χαρά με αυτά τα παιδάκια οπότε δεν είναι απαραίτητα κάτι ανησυχητικο από μόνο του. 

[Nefeli2014]

Just now, Έσπερος είπε:

Αυτό η αλήθεια έιναι ότι το έχουμε παραμελήσει. Θα βάλω στο πρόγραμμα καθημερινά την παιδική χαρά και θα οργανώσω κάποιες συναντήσεις με γνωστούς με παιδιά, πριν αρχίσουν οι ιώσεις κ γκρινιάζει ο άντρας μου που δεν θέλει πολλά πολλά με κόσμο τον χειμώνα (κακώς αλλά τι να πρωτοαντιμετωπίσω...)

 

Ένα άλλο που μου έχει κάνει εντύπωση στο παιδί μου: διαβάζω αλλού μαμάδες σε απόγνωση με παιδιά 18-24 μηνών ότι στο σπίτι κινούνται ανεξέλεγκτα, σκαρφαλώνουν, κάνουν επικίνδυνα πράγματα. ο δικός μου δεν κάνει τέτοια. ξέρει να σκαρφαλώσει σε καναπέδες και κρεβάτια, εννοείται ότι τον αφήνω και τον ενθαρρύνω κιόλας όταν είμαι δίπλα, οτυ έχω δείξει κ πώς να κατεβαίνει. το κάνει κάποιες φορές κ μόνος του για να πιάσει κάτι. προσπαθεί κ να σκαρφαλώσει στην κούνια ή να μπει μέσα στην μπανιέρα. επίσης κρεμιέται σαν μονόζυγο από τα συρτάρια που ανοίγει   Αλλά μέχρι εκεί.Εϊναι κινήσεις που τις ξέρουμε, είμαστε δίπλα κ τις προλαβαίνουμε (εντάξει με τα συρτάρια φοβάμαι κάπως αλλά γενικά δεν τον αφήνουμε εκτός οπτικού πεδίου για πολλή ώρα). Θέλω να πω, δεν έιναι ότι έχουμε ένα παιδί που φοβόμαστε ότι ανα πάσα στιγμή θα ανέβει σε μια καρέκλα ή στο τραπεζάκι του σαλονιού ή θα πάει να ανέβει στη βιβλιοθήκη. Είναι κάτι που πρέπει να με ανησυχήσει; Ή απλά να θεωρήσω ότι εκτονώνεται πολύ με το περπάτημα και το παιχνίδι έξω και τον απασχολούμε και μέσα στο σπίτι αρκετά ώστε να μη βαριέται και γι αυτό υπάρχει αυτή η ηρεμία;

Πολλα μπορεί να είναι. Έτσι ήταν και η κόρη μου. Άργησε να ρισκάρει. Τώρα πλέον το κανει από τα 3 και μετά. Δεν ξέρω αν έπαιξε ρόλο η ηλικία, η πολλή δουλειά και ενθάρρυνση που της δώσαμε εμείς η ή ιδιοσυγκρασια της. Είναι και στο χαρακτήρα της επιφυλακτική αλλά πλέον μπορώ να την πω και ζωηρή και χαίρομαι γιαυτό.! 

Κοίτα, η κίνηση παίζει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της ομιλίας. Ένα κινητικό παιδί δουλεύει καλύτερα τα όργανα του εμπιστεύεται το σώμα του και σύντομα επεξργαζευαι καλύτερα τα ερεθίσματα του περιβάλλοντος. 

Αποσα έχω διαβάσει να γράφεις, είστε αρκετά από πάνω του σε σημείο μήπως το παρακάνετε. Δε σε κρίνω, απαντάω σύμφωνα με αυτά που έχω διαβάσει. Το κάναμε κι εμείς από ανασφάλειες. Όταν όμως της δώσαμε πλήρη κι όταν λέω πλήρη ελευθερία-εντάξει δε σου λέω να κρέμεται από το φωτιστικό και μα κάθεσαι να τον κοιτάς-εννοώ πρωτοβουλίες, πήρε μπρος. Ήταν το πρώτο και πολύ χαιδεμενο. Γνώμη μου ειναι να σταματήσετε να το έχετε σταντ μπαι όλη την ώρα. Αν πέσει να του πεις να σηκωθεί μόνος του, αν κλαίει να τον αφήσεις και λίγο να κλαίει και να του εξηγείς μετά. Να αρχίσεις οριοθέτηση παράλληλα με έπαινο. Ενθάρρυνση αλλά και όρια. Είναι η πιο κατάλληλη ηλικία. 

Επίσης σχετικά με τις ιώσεις, έτσι ήμασταν κι εμείς με το πρώτο, και ήταν συνέχεια άρρωστη. Το μικρό το μπαινοβγαζω στο σχολείο στον παιδοχαμο της μικρής και εχει γερό οργανισμό. Σταμάτησα να φοβάμαι και να ασχολούμαι με αυτά. Τα ντύνω ελαφριά χειμώνα καλοκαίρι. Όλα πάνε πάρα πολύ καλά και ρέουν ήρεμα. Άποψη μου :κάνε αυτά που γράφω και επισκέψου αναπτυξιολογο για συμβουλές. Να πάρει μπρος σε όλα τα σημεία γιατί νιώθω πως κάπου έχει κολλήσει και καλό είναι να τον ξεμπλοκαρετε. Θα ξεμπλαλοκαρει αλλά θέλει δουλειά και από τη μεριά σας. Όσο για το σύζυγό άσε τον ειδικό να του τα πει. 

 

[Mama_Anesti_]

πρίν από 11 λεπτά , Έσπερος είπε:

Θέλω να πω, δεν έιναι ότι έχουμε ένα παιδί που φοβόμαστε ότι ανα πάσα στιγμή θα ανέβει σε μια καρέκλα ή στο τραπεζάκι του σαλονιού ή θα πάει να ανέβει στη βιβλιοθήκη. Είναι κάτι που πρέπει να με ανησυχήσει;

  Εμένα μετά τα δυο λύθηκε σε αυτά που λες, πιο πριν προσεχε πολύ τα βήματα του, αν του επεφτε οτιδήποτε κάτω απ το τραπέζι έσκυβε αργά μόνος του προσέχοντας μην χτυπήσει το κεφάλι του. Και ακόμη ενώ μπορεί να ανεβοκατεβει σκάλες χωρίς βοήθεια ή να κάνει ποδηλατο πχ πατίνι δεν μπορεί να κάνει, βασικά δεν έχει εξασκηθεί και πολύ γιατί δεν έχουμε στο σπίτι μας. 

   

[ninaki80]

γενικα οταν ειναι το πρωτο παιδι κ δεν ξερεις κ πολλα απο παιδια ειναι λογικο να ανχωνετε μια μαμα. κ επειδη οι παιδιατροι για να μην πουν οι γονεις οτι τους τρεχουν χωρις να υπαρχει προβλημα αν δεν περασει αρκετο διαστημα δεν σε παρακινουν να το ψαξεις καλο ειναι να ανοιξει κουβεντα για ολα αυτα που σκεφτετε κ οχι μονο ως απλη απορια αλλα σαν αναγκη να διωξει καθε σκεψη. γιατι αλλιως ειναι να πουμε στην παιδιατρο γιατρε δεν μιλαει να ανησυχησω κ αλλο ειναι να εξηγησεις οτι ανησυχεις κ θελεις να εισαι σιγουρος. 

[Έσπερος]

Just now, ninaki80 είπε:

γενικα οταν ειναι το πρωτο παιδι κ δεν ξερεις κ πολλα απο παιδια ειναι λογικο να ανχωνετε μια μαμα. κ επειδη οι παιδιατροι για να μην πουν οι γονεις οτι τους τρεχουν χωρις να υπαρχει προβλημα αν δεν περασει αρκετο διαστημα δεν σε παρακινουν να το ψαξεις καλο ειναι να ανοιξει κουβεντα για ολα αυτα που σκεφτετε κ οχι μονο ως απλη απορια αλλα σαν αναγκη να διωξει καθε σκεψη. γιατι αλλιως ειναι να πουμε στην παιδιατρο γιατρε δεν μιλαει να ανησυχησω κ αλλο ειναι να εξηγησεις οτι ανησυχεις κ θελεις να εισαι σιγουρος. 

η δίκη μας είναι πολύ σχολαστική κ γενικά δεν αφήνει πράγματα στην τύχη. πιστευω ομως οτι λόγω νησιού δεν τρομάζει εύκολα γονείς με παραπομπη σε αλλη ειδικοτητα γιατι υπαρχουν πρακτικες δυσκολιες. για παιδογαστρεντερολογο πχ μας ειχε πει οτι αν χρειαζοταν στην αρχη (λογω παλινδρομησης) θα μας έστελνε. αν της ζητησω συστασεις θα με παραπέμψει προφανως. η σληθεια ειναι οτι εγω δεν φοβαμαι κατι παθολογικό. στην ελλειψη κοινωνικης ζωης κ συγγενών το αποδίδω. κ συο οτι εγω δεν ειμαι πολυ ομιλητικη κ μου αρεσει η ησυχια (ασχετο που στη δουλεια μου πρεοει να μιλαω συνεχεια κ μαλιστα μεσα σε φασαρια ενιοτε!). κι ο αντρας μου κατα βάθος γι αυτό ανησυχεί γιατί κατα τ αλλά δεν θεωρεί προβλημα οτι το παιδι ξερει μονο τους γονεις του κ τωρα κ την νταντα του. αλλά αν πρέπει να ακολουθηθεί ένα πρωτόκολλο εξετάσεων καλό είναι να το κάνουμε Χριστούγεννα που θα είμαστε στην Αθήνα ετσι κ αλλθως κ θα εχει κλεισει τα δυο, παρα να μας το πει αργοτερα κ να ειναι πιο περίπλοκο το ταξιδι.

[ninaki80]

Just now, Έσπερος είπε:

η δίκη μας είναι πολύ σχολαστική κ γενικά δεν αφήνει πράγματα στην τύχη. πιστευω ομως οτι λόγω νησιού δεν τρομάζει εύκολα γονείς με παραπομπη σε αλλη ειδικοτητα γιατι υπαρχουν πρακτικες δυσκολιες. για παιδογαστρεντερολογο πχ μας ειχε πει οτι αν χρειαζοταν στην αρχη (λογω παλινδρομησης) θα μας έστελνε. αν της ζητησω συστασεις θα με παραπέμψει προφανως. η σληθεια ειναι οτι εγω δεν φοβαμαι κατι παθολογικό. στην ελλειψη κοινωνικης ζωης κ συγγενών το αποδίδω. κ συο οτι εγω δεν ειμαι πολυ ομιλητικη κ μου αρεσει η ησυχια (ασχετο που στη δουλεια μου πρεοει να μιλαω συνεχεια κ μαλιστα μεσα σε φασαρια ενιοτε!). κι ο αντρας μου κατα βάθος γι αυτό ανησυχεί γιατί κατα τ αλλά δεν θεωρεί προβλημα οτι το παιδι ξερει μονο τους γονεις του κ τωρα κ την νταντα του. αλλά αν πρέπει να ακολουθηθεί ένα πρωτόκολλο εξετάσεων καλό είναι να το κάνουμε Χριστούγεννα που θα είμαστε στην Αθήνα ετσι κ αλλθως κ θα εχει κλεισει τα δυο, παρα να μας το πει αργοτερα κ να ειναι πιο περίπλοκο το ταξιδι.

γενικα κ εγω στην θεση σου δεν θα ανχωνομουν για την ομιλια. απλα θα ηθελα να το ψαξω για να φυγει κ καθε σκεψη οτι κατι κανω λαθος ή εστω οτι το παιδι θελει λιγο βοηθεια κ εγω του την στερω χωρις εννοητε να υπαρχει κατι παθολογικο. 

[Έσπερος]

3 ώρες πρίν, Astrien είπε:

τελευταια άρχισε να μπαίνει στην μπανιέρα μόνη της και να σκαρφαλώνει στις καρέκλες της τραπεζαρίας για να πάρει κάτι αλλά τα θεωρώ φυσιολογικά. Μόνο όταν θέλει να μας κινήσει την προσοχή

Τις καρέκλες εμείς τις έχουμε μονιμα γυρω απο το τραπεζι τραβηγμένες μέσα, κυρίως λόγω χώρου, ετσι δεν μπορει να ανεβει. τις τραβαει βεβαια αλλα δεν τις εχει μετακινήσει ποτε τοσο ωστε να ανησυχήσω γθα το σκαρφάλωνα, μην πεσει μαζι με την καρεκλα πισω φοναμαι πιο πολυ. Η αληθεια ειναι οτι σ αυτο μαλλον υπερβαλλω γιαυι το σπίτι ειναι διαμορφωμένο με αρκετη ασφαλεια οποτε λογικα εκτονώνει την ενεργεια του ετσι. τωρα θυμαμαι οτι περσι τετοια εποχη που μπουσουλουσε, ηταν ενας σίφουνας στο σπίτι. δεν ειχε κανει ζημιές αλλα τα σκάλιζε ολα. απο τοτε που περπάτησε, καμια σχεση.

 

Η δικη μας μπανιερα ειναι βαθια. αν σκαρφαλώσει , θα σκασει μεσα με το κεφαλι, εκτος αν ειναι μεσα το μπανακι του. αλλα χαιρομαι που κανει την κινηση. δειχνει αυτονομια.

 

εξτος σπιτιου εξακολουθει να μην αφηνει ευκολα το χερι μου. μόνο όταν κρατάει με τα δυο χέρια μπάλα ή άλλο παιχνίδι. Ή οταν κατσουμε πολλη ωρα καπου κ ξεθαρρεψει. γενικά από ποια ηλικία δεν ανησυχουμε για ατυχηματα απο πτώσεις; πχ στο σπίτι που ανησυχώ όταν τραβάει τις καρεκλες, μηπως τις τουμπαρει κ πεσει πισω κ τον πλακώσουν, ειμαι υπερβολικη; ή πχ εξω οταβ εχει φυτα με αιχμηρές άκρες που είμαι κοντά μην τυχόν πέσει κ καρφωθεί καπου κ βγαλει κανένα μάτι; ή όταν εξηγώ να πιάνει μόνο τα φυλλα της τριανταφυλλιάς κ οχι τον κορμό λογω αγκάθιων; 

[Anna3011]

Just now, Έσπερος είπε:

Τις καρέκλες εμείς τις έχουμε μονιμα γυρω απο το τραπεζι τραβηγμένες μέσα, κυρίως λόγω χώρου, ετσι δεν μπορει να ανεβει. τις τραβαει βεβαια αλλα δεν τις εχει μετακινήσει ποτε τοσο ωστε να ανησυχήσω γθα το σκαρφάλωνα, μην πεσει μαζι με την καρεκλα πισω φοναμαι πιο πολυ. Η αληθεια ειναι οτι σ αυτο μαλλον υπερβαλλω γιαυι το σπίτι ειναι διαμορφωμένο με αρκετη ασφαλεια οποτε λογικα εκτονώνει την ενεργεια του ετσι. τωρα θυμαμαι οτι περσι τετοια εποχη που μπουσουλουσε, ηταν ενας σίφουνας στο σπίτι. δεν ειχε κανει ζημιές αλλα τα σκάλιζε ολα. απο τοτε που περπάτησε, καμια σχεση.

 

Η δικη μας μπανιερα ειναι βαθια. αν σκαρφαλώσει , θα σκασει μεσα με το κεφαλι, εκτος αν ειναι μεσα το μπανακι του. αλλα χαιρομαι που κανει την κινηση. δειχνει αυτονομια.

 

εξτος σπιτιου εξακολουθει να μην αφηνει ευκολα το χερι μου. μόνο όταν κρατάει με τα δυο χέρια μπάλα ή άλλο παιχνίδι. Ή οταν κατσουμε πολλη ωρα καπου κ ξεθαρρεψει. γενικά από ποια ηλικία δεν ανησυχουμε για ατυχηματα απο πτώσεις; πχ στο σπίτι που ανησυχώ όταν τραβάει τις καρεκλες, μηπως τις τουμπαρει κ πεσει πισω κ τον πλακώσουν, ειμαι υπερβολικη; ή πχ εξω οταβ εχει φυτα με αιχμηρές άκρες που είμαι κοντά μην τυχόν πέσει κ καρφωθεί καπου κ βγαλει κανένα μάτι; ή όταν εξηγώ να πιάνει μόνο τα φυλλα της τριανταφυλλιάς κ οχι τον κορμό λογω αγκάθιων; 

Σαν τον δικό σου είναι και η κόρη μου. Προσέχει γενικά, δεν κάνει ταρζανιές. Στο σπίτι δε μάζεψα τίποτα, δε χρειάστηκε. Σκαρφαλώνει στον καναπέ, προσπαθεί να μπει στην μπανιέρα (ευτυχώς μόνο την ώρα του μπάνιου), ψάχνει από κάπου να πιαστεί στις σκάλες, αναζητά το χέρι μου στα δύσκολα κτλ. Στην παιδική χαρά είναι πιο αυτόνομη, τρέχει πολύ, κάνει τσουλήθρα άνετα μόνη της και πηγαίνει άφοβα και σε τσουλήθρες για μεγαλύτερα παιδάκια. Εκεί τρέμω λίγο μην την ποδοπατήσουν, ο άντρας μου είναι πιο κουλ. Προσπαθώ γενικά να μην είμαι συνέχεια από πάνω της να της λέω να προσέχει αλλά έχοντας ένα μπαμπά που με μεγάλωσε με το "πρόσεχε" κάνω προσπάθεια να μη γίνομαι πιεστική και μεταδίδω φόβο. Νομίζω ότι για πολύ καιρό ακόμα είναι λογικό να ανησυχούμε για ατυχήματα από πτώσεις αλλά πρέπει να προσέχουμε να μην πνίγουμε το παιδί μεταδίδοντας τις φοβίες μας. Εγώ κάνω πολλή προσπάθεια και νομίζω τα πάω καλούτσικα. 

Την παιδική χαρά στη συνιστώ ανεπυφύλακτα αν θες να δουλέψεις το κομμάτι της κοινωνικότητας. Εμάς μας βοηθάει πολύ η καθημερινή τριβή με παιδάκια. Πλέον η μικρή έχει την πρώτη της φίλη από την παιδική χαρά. Είναι 5 μήνες μεγαλύτερη και την καλέσαμε και σπίτι με τη μαμά της και παίξανε. Η μικρή την αναφέρει συνέχεια και την ψάχνει μόλις μπουμε στην παιδική χαρά. 

[Έσπερος]

Just now, Anna3011 είπε:

Την παιδική χαρά στη συνιστώ ανεπυφύλακτα αν θες να δουλέψεις το κομμάτι της κοινωνικότητας. Εμάς μας βοηθάει πολύ η καθημερινή τριβή με παιδάκια. Πλέον η μικρή έχει την πρώτη της φίλη από την παιδική χαρά. Είναι 5 μήνες μεγαλύτερη και την καλέσαμε και σπίτι με τη μαμά της και παίξανε. Η μικρή την αναφέρει συνέχεια και την ψάχνει μόλις μπουμε στην παιδική χαρά.

Κι εγώ το πιστεύω. Όλο το καλοκαίρι όμως είχα τα κολλήματα του άντρα μου που τις παιδικές τις θεωρεί τελείως ψεύτικα μέρη κ προτιμά τη φύση. δεν τον αδικώ, καλά τα λέει, αλλά αφού εδώ δεν έχουμε γειτονιά με παιδάκια, χρειάζεται κάτι άλλο. κ ο μικρός επειδή δεν την έχει συνηθίσει, ενθουσιάζεται μόνο με παιδικές που είναι σε πάρκα, με πράσινο, δέντρα, χορτάρια κλπ. του αρέσει το σκάμμα κ η τραμπάλα, στην κούνια δεν μπαίνει ούτε στην τσουλήθρα. 

[Anna3011]

Just now, Έσπερος είπε:

Κι εγώ το πιστεύω. Όλο το καλοκαίρι όμως είχα τα κολλήματα του άντρα μου που τις παιδικές τις θεωρεί τελείως ψεύτικα μέρη κ προτιμά τη φύση. δεν τον αδικώ, καλά τα λέει, αλλά αφού εδώ δεν έχουμε γειτονιά με παιδάκια, χρειάζεται κάτι άλλο. κ ο μικρός επειδή δεν την έχει συνηθίσει, ενθουσιάζεται μόνο με παιδικές που είναι σε πάρκα, με πράσινο, δέντρα, χορτάρια κλπ. του αρέσει το σκάμμα κ η τραμπάλα, στην κούνια δεν μπαίνει ούτε στην τσουλήθρα. 

Μωρέ μια χαρά τα λέτε, τι καλύτερο από βόλτες στη φύση, μακάρι να είχαμε και εμείς τέτοια προνόμια. Εμείς φαντάσου που ζούμε υποτίθεται και σε προάστιο με πράσινο για τα δεδομένα Αθήνας, βρίσκουμε στην καθημερινότητα την ευκαιρία για άπλα, θάμνους και δέντρα μόνο στην παιδική χαρά και στην πλατεία. Η μικρή μόλις βρει θάμνο αρχίζει το μάδημα. Η ανάγκη για επαφή με τη φύση είναι προφανής.

Εγώ να σου πω την αλήθεια την παιδική χαρά πλέον τη λατρεύω, αφενός για λόγους κοινωνικότητας, αφετέρου λόγω τσουλήθρας και λοιπών παιχνιδιών. Θέλω να μην έχει τη δική μου διστακτικότητα ως παιδί, να νιώθει ελεύθερη, να μη φοβάται τα άλλα παιδιά. Καθένας με τα βιώματά του .

Μοιράστε το. Κάντε και τις ωραίες βόλτες σας, πηγαίνετε και παιδική χαρά να βλέπει παιδάκια. Ή δείτε φίλους με παιδιά αν υπάρχει η δυνατότητα. Μεγαλώνουν και δε μπορούμε να είμαστε μόνο εμείς η παρέα τους.

[xaroumenh mama]

Just now, Έσπερος είπε:

Τις καρέκλες εμείς τις έχουμε μονιμα γυρω απο το τραπεζι τραβηγμένες μέσα, κυρίως λόγω χώρου, ετσι δεν μπορει να ανεβει. τις τραβαει βεβαια αλλα δεν τις εχει μετακινήσει ποτε τοσο ωστε να ανησυχήσω γθα το σκαρφάλωνα, μην πεσει μαζι με την καρεκλα πισω φοναμαι πιο πολυ. Η αληθεια ειναι οτι σ αυτο μαλλον υπερβαλλω γιαυι το σπίτι ειναι διαμορφωμένο με αρκετη ασφαλεια οποτε λογικα εκτονώνει την ενεργεια του ετσι. τωρα θυμαμαι οτι περσι τετοια εποχη που μπουσουλουσε, ηταν ενας σίφουνας στο σπίτι. δεν ειχε κανει ζημιές αλλα τα σκάλιζε ολα. απο τοτε που περπάτησε, καμια σχεση.

 

Η δικη μας μπανιερα ειναι βαθια. αν σκαρφαλώσει , θα σκασει μεσα με το κεφαλι, εκτος αν ειναι μεσα το μπανακι του. αλλα χαιρομαι που κανει την κινηση. δειχνει αυτονομια.

 

εξτος σπιτιου εξακολουθει να μην αφηνει ευκολα το χερι μου. μόνο όταν κρατάει με τα δυο χέρια μπάλα ή άλλο παιχνίδι. Ή οταν κατσουμε πολλη ωρα καπου κ ξεθαρρεψει. γενικά από ποια ηλικία δεν ανησυχουμε για ατυχηματα απο πτώσεις; πχ στο σπίτι που ανησυχώ όταν τραβάει τις καρεκλες, μηπως τις τουμπαρει κ πεσει πισω κ τον πλακώσουν, ειμαι υπερβολικη; ή πχ εξω οταβ εχει φυτα με αιχμηρές άκρες που είμαι κοντά μην τυχόν πέσει κ καρφωθεί καπου κ βγαλει κανένα μάτι; ή όταν εξηγώ να πιάνει μόνο τα φυλλα της τριανταφυλλιάς κ οχι τον κορμό λογω αγκάθιων; 

Για της καρέκλες της κουζίνας ο μικρός μου 17 μηνών πλέον κ μέσα στο τραπέζι να τις έχω ξέρει κ τις μετακινει τις σπρώχνει τις πιάνει από τα δύο πόδια κ τις πετάει κάτω κ είναι κ βαριές για να ακούει το θορυβο .. στο σκαρφάλωμα δε τον φοβάμαι γιατί προσέχει πάρα πολύ κ τον βλέπεις κ κάθεται σαν κύριος στη καρέκλα προσέχει κ από τα πλαϊνά μήπως πέσει ...

Για τις τριανταφυλλιές που έχουμε στην αυλή μας κ εμείς πολλές κ εγώ προσέχω αρκετά απλά επειδή ξέρω πως είναι στο στάδιο της εξερευνησης όταν βλέπω πως τις πλησιάζει καθώς του εξηγώ παίρνω το χεράκι του να το ακουμπήσει απαλά πάνω στα αγκάθια για να καταλάβει ότι μπορεί να πονέσει κ να προσέχει..

 

[Nefeli2014]

πρίν από 22 λεπτά , Έσπερος είπε:

η δίκη μας είναι πολύ σχολαστική κ γενικά δεν αφήνει πράγματα στην τύχη. πιστευω ομως οτι λόγω νησιού δεν τρομάζει εύκολα γονείς με παραπομπη σε αλλη ειδικοτητα γιατι υπαρχουν πρακτικες δυσκολιες. για παιδογαστρεντερολογο πχ μας ειχε πει οτι αν χρειαζοταν στην αρχη (λογω παλινδρομησης) θα μας έστελνε. αν της ζητησω συστασεις θα με παραπέμψει προφανως. η σληθεια ειναι οτι εγω δεν φοβαμαι κατι παθολογικό. στην ελλειψη κοινωνικης ζωης κ συγγενών το αποδίδω. κ συο οτι εγω δεν ειμαι πολυ ομιλητικη κ μου αρεσει η ησυχια (ασχετο που στη δουλεια μου πρεοει να μιλαω συνεχεια κ μαλιστα μεσα σε φασαρια ενιοτε!). κι ο αντρας μου κατα βάθος γι αυτό ανησυχεί γιατί κατα τ αλλά δεν θεωρεί προβλημα οτι το παιδι ξερει μονο τους γονεις του κ τωρα κ την νταντα του. αλλά αν πρέπει να ακολουθηθεί ένα πρωτόκολλο εξετάσεων καλό είναι να το κάνουμε Χριστούγεννα που θα είμαστε στην Αθήνα ετσι κ αλλθως κ θα εχει κλεισει τα δυο, παρα να μας το πει αργοτερα κ να ειναι πιο περίπλοκο το ταξιδι.

Αν είσαι σίγουρη πως θα πας πρέπει από τώρα να κλείσεις ραντεβού, μη σου πω άργησες.. Γιατί σε παίδων και τέτοια αργούν πολυ να σε πάρουν.. Αν πας σε ιδιώτη πρέπει να προσέξεις πολυ που θα πας γιατί παίζουν λεφτά στη μέση και συμφωνίες οπότε πρεπει να αρχίσεις από τώρα να ψάχνεσαι για ειδικό κι όχι όταν έρθεις που όλοι θα είναι σε διακοπές. Επίσης να κάνεις τις καταγραφές που σου έγραψα, θα σε βοηθήσουν πάρα πολύ γιατί απικλειεται να τα θυμηθείς όλα εκείνη την ώρα. Ενώ δίνεις τις καταγραφές σου και βοηθάς και τον γιατρό έτσι πολύ και σε χρόνοτριβειτε κι ούτε φεύγεις μετά και αναρωτιέσαι ωχ αυτό δεν το είπα.. Ψαχτο λίγο από τώρα αν το χεις αποφασίσει. Για να σου βγει όπως το έχεις στο μυαλό σου για Αθήνα. Και στην τελική κι αμα δεν πάτε ακυρώνεις και το ραντεβού αλλά πάτε δε πάτε καλού κακού κλειστό από τώρα...

Επεξεργάστηκαν 12 Οκτωβρίου,2019 by Nefeli2014

[Nefeli2014]

Just now, Anna3011 είπε:

Μωρέ μια χαρά τα λέτε, τι καλύτερο από βόλτες στη φύση, μακάρι να είχαμε και εμείς τέτοια προνόμια. Εμείς φαντάσου που ζούμε υποτίθεται και σε προάστιο με πράσινο για τα δεδομένα Αθήνας, βρίσκουμε στην καθημερινότητα την ευκαιρία για άπλα, θάμνους και δέντρα μόνο στην παιδική χαρά και στην πλατεία. Η μικρή μόλις βρει θάμνο αρχίζει το μάδημα. Η ανάγκη για επαφή με τη φύση είναι προφανής.

Εγώ να σου πω την αλήθεια την παιδική χαρά πλέον τη λατρεύω, αφενός για λόγους κοινωνικότητας, αφετέρου λόγω τσουλήθρας και λοιπών παιχνιδιών. Θέλω να μην έχει τη δική μου διστακτικότητα ως παιδί, να νιώθει ελεύθερη, να μη φοβάται τα άλλα παιδιά. Καθένας με τα βιώματά του .

Μοιράστε το. Κάντε και τις ωραίες βόλτες σας, πηγαίνετε και παιδική χαρά να βλέπει παιδάκια. Ή δείτε φίλους με παιδιά αν υπάρχει η δυνατότητα. Μεγαλώνουν και δε μπορούμε να είμαστε μόνο εμείς η παρέα τους.

Η φύση ξετρελαίνει όλα τα παιδιά. Μου έχει κάνει φοβερή εντύπωση που μου ζητάει "αθλήματα" που γίνονται μόνο στη φύση κι όχι τα κλασσικά που κάνουν σε αίθουσες η γήπεδα πχ. Ήδη την έχουμε ξεκινήσει και διανύουμε χιλιόμετρα κάθε βδομάδα αλλά αξίζει τον κόπο.. Είναι μεγάλο προνόμιο αυτό που έχει το παιδί της κι όλα τα παιδιά που ζουν στην επαρχία. Παρολαυτα υπάρχει επιτακτική ανάγκη τα παιδάκια σε αυτές τις ηλικίες να βρίσκονται με παιδιά της ηλικίας τους, οπότε οι παιδικές χαρές είναι αναπόφευκτες. Και ότι άλλο υπάρχει εκεί που μαζεύει παιδιά.. 

Επεξεργάστηκαν 12 Οκτωβρίου,2019 by Nefeli2014

[Nefeli2014]

Just now, Anna3011 είπε:

Μωρέ μια χαρά τα λέτε, τι καλύτερο από βόλτες στη φύση, μακάρι να είχαμε και εμείς τέτοια προνόμια. Εμείς φαντάσου που ζούμε υποτίθεται και σε προάστιο με πράσινο για τα δεδομένα Αθήνας, βρίσκουμε στην καθημερινότητα την ευκαιρία για άπλα, θάμνους και δέντρα μόνο στην παιδική χαρά και στην πλατεία. Η μικρή μόλις βρει θάμνο αρχίζει το μάδημα. Η ανάγκη για επαφή με τη φύση είναι προφανής.

Εγώ να σου πω την αλήθεια την παιδική χαρά πλέον τη λατρεύω, αφενός για λόγους κοινωνικότητας, αφετέρου λόγω τσουλήθρας και λοιπών παιχνιδιών. Θέλω να μην έχει τη δική μου διστακτικότητα ως παιδί, να νιώθει ελεύθερη, να μη φοβάται τα άλλα παιδιά. Καθένας με τα βιώματά του .

Μοιράστε το. Κάντε και τις ωραίες βόλτες σας, πηγαίνετε και παιδική χαρά να βλέπει παιδάκια. Ή δείτε φίλους με παιδιά αν υπάρχει η δυνατότητα. Μεγαλώνουν και δε μπορούμε να είμαστε μόνο εμείς η παρέα τους.

Συμφωνώ και να προσθέσω πως ακόμα και η παιδική χαρά, τα παιχνίδια έχουν εκπαιδευτικό χαρακτήρα. Την κούνια τη χρησιμοποιούν εργοθεραπευτες και η ανάποδη τσουλήθρα επίσης λειτουργει ως εργοθεραπευτικη μέθοδος. Αφήστε τα λοιπόν να ανεβαίνουν ΚΑΙ ανάποδα. Φυσικά όχι συνέχεια και ούτε όταν έχει κόσμο στην τσουλήθρα, αλλά δεν είναι ανεπίτρεπτο σε καμμια περίπτωση. Μην ακούτε αν σας λένε οι μαμάδες όχι και μην κατηγορείτε τις μαμάδες που αφήνουν τα παιδιά τους αν δε γνωρίζετε αυτο. Τα τεντωματα επίσης στα μονοζυγα καθώς και το γύρω γύρω όλοι, το ένα δυναμώνει όλο το σώμα κατ επέκτασην κανει το παιδί να εμπιστευτεί το σώμα του, το γύρω γύρω ξεδιαλύνει τον εγκέφαλο. Αν υπάρχει και  χώμα όπου στρωνουν κουβαδακια, είναι ώρα ανάπαυσης και συγκέντρωσης, αν υπάρχει και δυνατότητα γραφής στο δάπεδο με κιμωλία εδώ μιλάμε για προνηπιακες δράσεις προγραφης και προαναγνωσης. Οπότε δε μιλάμε μόνο για τον κοινωνικό χαρακτήρα της παιδικής χαράς, μιλάμε για ολοκληρωμένο έργο. Γιαυτό είναι απαράδεκτο περιοχές ακόμα και  υπαναπτυκτες εν ετει 2019 να μην έχουν σε καθε γειτονιά και μια σύγχρονη παιδική χαρά.. Ωραία τα πάρκα, ωραία τα σύγχρονα μοντέρνα κτίρια, ωραίες οι δομές η απόφυγξ γραφειοκρατίας και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, αλλά κύριο μέλημα των Δήμων και πρωταρχικό θα πρέπει πάντα να είναι τα παιδιά που είναι το μέλλον.. Όταν αγόρασα σπίτι εδώ που μένω, φρόντισα να σιγουρευτώ ότι η περιοχή έχει υποδομή για τα παιδιά. Μετά αποφάσισα για τα υπόλοιπα...

Επεξεργάστηκαν 13 Οκτωβρίου,2019 by Nefeli2014