18 μηνών! Κομβική ηλικία ή οχι?

[Mama_Anesti_]

Είναι αλήθεια πως η ηλικία των 18 μηνών είναι κομβική για το παιδί? Πρόσφατα σε συζήτηση που είχα με μαμαδες με διαβεβαίωσαν πως από τώρα θα αρχίσω να βλέπω διαφορές στο μωρό μου. Δεν αναφέρομαι μονο στην ψυχοκινητική ανάπτυξη που είναι αναμενόμενη αλλά και στον ύπνο, στην ομιλία, στην συμπεριφορά και στην επικοινωνία.  Φυσικά κάθε παιδί ακολουθεί τους ρυθμούς του κ σκοπός του θέματος δεν είναι η σύγκριση. Εσείς τι πιστεύετε? Υπάρχει βελτίωση ή είναι νωρίς? 

  Εγώ, για να είμαι ειλικρινής, βλέπω μία ξαφνική "μαμακιαση" που με κάνει να δυσπιστω. Δεν ξέρω αν είναι άλμα ή φάση κ ο γιος μου θέλει να είμαστε συνέχεια αυτοκόλλητοι. Ήταν ένα χαλαρό κ σε γενικές γραμμές ανεξάρτητο παιδί που πλέον ζητά να τα κάνουμε όλα μαζί ακόμα κ πράγματα που συνήθιζε να κάνει μόνο με άλλους. Πχ πια δεν πάει βόλτα με την γιαγιά ή δεν παίζει με τον μπαμπά αν δεν είμαι παρούσα.

[xaroumenh mama]

πρίν από 28 λεπτά , Mama_Anesti_ είπε:

Είναι αλήθεια πως η ηλικία των 18 μηνών είναι κομβική για το παιδί? Πρόσφατα σε συζήτηση που είχα με μαμαδες με διαβεβαίωσαν πως από τώρα θα αρχίσω να βλέπω διαφορές στο μωρό μου. Δεν αναφέρομαι μονο στην ψυχοκινητική ανάπτυξη που είναι αναμενόμενη αλλά και στον ύπνο, στην ομιλία, στην συμπεριφορά και στην επικοινωνία.  Φυσικά κάθε παιδί ακολουθεί τους ρυθμούς του κ σκοπός του θέματος δεν είναι η σύγκριση. Εσείς τι πιστεύετε? Υπάρχει βελτίωση ή είναι νωρίς? 

  Εγώ, για να είμαι ειλικρινής, βλέπω μία ξαφνική "μαμακιαση" που με κάνει να δυσπιστω. Δεν ξέρω αν είναι άλμα ή φάση κ ο γιος μου θέλει να είμαστε συνέχεια αυτοκόλλητοι. Ήταν ένα χαλαρό κ σε γενικές γραμμές ανεξάρτητο παιδί που πλέον ζητά να τα κάνουμε όλα μαζί ακόμα κ πράγματα που συνήθιζε να κάνει μόνο με άλλους. Πχ πια δεν πάει βόλτα με την γιαγιά ή δεν παίζει με τον μπαμπά αν δεν είμαι παρούσα.

Στην ηλικία των 18 με 20 μηνών περνάνε το άγχος του αποχωρισμού κ προσκολανε κάποια μωράκια στη μαμά ..!!!! Σιγά σιγά από εδώ κ πέρα θα βλέπεις σταδιακά αλλαγές στο παιδάκι σου σε όλα που μπορεί να φτάσεις στο σημείο να πεις μα έτσι ήταν το παιδί μου ;;; Πλησιάζετε κιόλας σιγά σιγά στην ωραία ηλικία των δυο κ εκεί θα δεις πως θα αλλάξει το παιδάκι σου σε ολα στον γιο μου γύρω στους 25 μήνες συνηδιτοποιησα πως πλέον έγινε νήπιο ....!!!!!

[anath]

Απ όσο θυμάμαι κι εγώ, στην ηλικία αυτή εξέφραζε πιο έντονα το άγχος αποχωρισμού και όχι απαραίτητα όταν πήγαινε πχ στον παιδικό σταθμό, αλλά σε στιγμές που δεν περίμενε να φύγω, δηλ σε στιγμές εκτός καθημερινής ρουτίνας. Είχαμε πάει πχ διακοπές (ήταν 21 μηνών τότε) και δεν με άφηνε ούτε λεπτό να απομακρυνθώ. Αύξησε και τους θηλασμούς κατά πολύ!

Γενικά νομίζω είναι ηλικία που το παιδί κάνει τα πρώτα βήματα "ανεξαρτητοποίησης" και αρχίζει να μαθαίνει τον εαυτό του. Συμπίπτει και με την καλύτερη δυνατότητα έκφρασης και καταλήγει στα "terrible two" συνήθως! Δεν είναι απαραίτητα κάτι δύσκολο, αλλά είναι μια περίοδος που εγώ προσωπικά αισθάνθηκα ότι πρέπει περισσότερο από ποτέ να μεταδώσω στο παιδί αυτοπεποίθηση και ώθηση να διεκδικήσει αυτά που θέλει. Για αυτό έχουν τόσο ανάγκη τη μαμά, για να αισθάνονται ασφάλεια, να έχουν ένα σημείο αναφοράς για να αναπτυχθούν συναισθηματικά και κοινωνικά.

Απόλαυσέ την αυτή την περίοδο...!

[vicky86]

κ γω πιστευω οτι ειναι κομβικη η ηλικια των 18μ,σαν να σταματανε να ειναι μωρακια κ γινονται παιδακια.αλλα οπως λεει κ η αναθ αυτο καταληγει στα terrible two

[Merendoula]

6 ώρες πρίν, vicky86 είπε:

κ γω πιστευω οτι ειναι κομβικη η ηλικια των 18μ,σαν να σταματανε να ειναι μωρακια κ γινονται παιδακια.αλλα οπως λεει κ η αναθ αυτο καταληγει στα terrible two

 

...για να φτάσει σε λιγους μηνες να γίνει ένας τρομερός threenager και δεν έχει σταματημό.. 

 

Συμφωνώ οι 18 μήνες ειναι κομβικοι σε ομιλία και συμπεριφορά. Ξαφνικά γίνεται παιδάκι από μωράκι. Εγώ τουλάχιστον έτσι το έζησα.

[kotsifikos]

17 hours ago, Mama_Anesti_ said:

Είναι αλήθεια πως η ηλικία των 18 μηνών είναι κομβική για το παιδί? Πρόσφατα σε συζήτηση που είχα με μαμαδες με διαβεβαίωσαν πως από τώρα θα αρχίσω να βλέπω διαφορές στο μωρό μου. Δεν αναφέρομαι μονο στην ψυχοκινητική ανάπτυξη που είναι αναμενόμενη αλλά και στον ύπνο, στην ομιλία, στην συμπεριφορά και στην επικοινωνία.  Φυσικά κάθε παιδί ακολουθεί τους ρυθμούς του κ σκοπός του θέματος δεν είναι η σύγκριση. Εσείς τι πιστεύετε? Υπάρχει βελτίωση ή είναι νωρίς? 

  Εγώ, για να είμαι ειλικρινής, βλέπω μία ξαφνική "μαμακιαση" που με κάνει να δυσπιστω. Δεν ξέρω αν είναι άλμα ή φάση κ ο γιος μου θέλει να είμαστε συνέχεια αυτοκόλλητοι. Ήταν ένα χαλαρό κ σε γενικές γραμμές ανεξάρτητο παιδί που πλέον ζητά να τα κάνουμε όλα μαζί ακόμα κ πράγματα που συνήθιζε να κάνει μόνο με άλλους. Πχ πια δεν πάει βόλτα με την γιαγιά ή δεν παίζει με τον μπαμπά αν δεν είμαι παρούσα.

Kαι εγώ θα συμφωνήσω πως είναι ηλικία κομβική, φεύγει το μωρουδιακό και γίνεται παιδί σιγά σιγά. Νομίζω πως είναι λογικό να τα πιάνει μαμακίαση σε αυτή την ηλικία, εκτός του ότι αναπτύσεται το άγχος του αποχωρισμού αρχίζουν να εκφράζονται κιόλας, και ο λόγος αλλάζει πάρα πολύ, θα δεις πως σιγά σιγά έχεις απέναντι σου έναν άνθρωπο με άποψη και θέλω, και η αληθεια είναι πως είναι μοναδικό αυτό, θα ανακαλύψεις τον κόσμο μαζί του.

 

9 hours ago, Merendoula said:

 

...για να φτάσει σε λιγους μηνες να γίνει ένας τρομερός threenager και δεν έχει σταματημό.. 

 

όπως ακριβώς το λες είναι, αφού εγώ πολλές φορές απορώ ''μα καλά δεν κουράζονται??''

 

Η αλήθεια είναι πως η κάθε ηλικία είναι μοναδική και απολαυστική!!!!

[marakiz]

Κάπου εκεί στους 18 μήνες είναι η κορύφωση του άγχους αποχωρισμού και πολλά μωρά προσκολλούνται στη μαμά τους. Απόλυτα φυσιολογικό κι όσο πιο φυσιολογικά το δέχεται η μαμά τόσο πιο ανώδυνα και γρήγορα περνάει. Κατά τα άλλα θα συμφωνήσω απόλυτα, 18-20 μηνών είναι η φάση που από μωρά γίνονται παιδάκια!!! Η αλλαγή του δικού μου παιδιού ήταν θεαματική. Μαμά Ανέστη δεν ξέρω τι εννοείς βελτίωση, αν εννοείς στην επικοινωνία οπωσδήποτε, όμως η ηλικία των 2 είναι εξίσου απαιτητική ηλικία και βασικά μάλλον καμιά ηλικία δεν θα μας κάνει ξέγνοιαστες πια, χαχα. Ο ύπνος θα βελτιωθεί όσο περνάει ο καιρός. Τα νεύρα θα πληθύνουν. 

 

Πάντως εγώ τώρα που κοντεύει να διχρονίσει και που παράλληλα είμαστε σε φάση αποθηλασμού, απολαμβάνω στο έπακρο την επικοινωνία μας. Έχει φοβερή ενέργεια και είναι πολύ κουραστικό από τη μία, από την άλλη είμαι ενθουσιασμένη με το δέσιμο που έχουμε και τον τρόπο που επικοινωνούμε. Μιλάει κιόλας πολύ και τρελαίνομαι η κουκουβάγια. 

[mama16]

Θα συμφωνησω κ εγώ ότι από τα 18-24 μηνών συμβαίνουν θεαματικές αλλαγές.. Κ αυτό που διαπιστωνω (δεν ξέρω αν είναι της ηλικίας ή όχι) αλλά κάθε μέρα γίνεται όλο κ πιο απαιτητική!!!! Όσο για την προσκόλληση εμένα δεν έχει αλλάξει κάτι, από 12 μηνών έχει κολλήσει πάνω μου κ δεν ξεκολλαει!

[Lenia16]

Μόνο εμένα έχει κολλήσει εντελώς με τον πατέρα της;; Μιλάμε της λέω να φύγει η μαμά; Κ μου κάνει ναι γεια! Ξυπνάει στον ύπνο της κλαίγοντας κ φωνάζει μπαμπά κ αν πάω εγώ κάνει χαμό. Δεν μπορώ να πω ότι με χαλαει που κοιμάμαι μόνη μου στο διπλό βέβαια αλλά να μη με θέλει καθολου;;;

[marakiz]

πρίν από 13 λεπτά , Lenia16 είπε:

Μόνο εμένα έχει κολλήσει εντελώς με τον πατέρα της;; Μιλάμε της λέω να φύγει η μαμά; Κ μου κάνει ναι γεια! Ξυπνάει στον ύπνο της κλαίγοντας κ φωνάζει μπαμπά κ αν πάω εγώ κάνει χαμό. Δεν μπορώ να πω ότι με χαλαει που κοιμάμαι μόνη μου στο διπλό βέβαια αλλά να μη με θέλει καθολου;;;

 

To δικό σου το παιδί είναι μια κατηγορία μόνη της!  

[mama16]

πρίν από 18 λεπτά , Lenia16 είπε:

Μόνο εμένα έχει κολλήσει εντελώς με τον πατέρα της;; Μιλάμε της λέω να φύγει η μαμά; Κ μου κάνει ναι γεια! Ξυπνάει στον ύπνο της κλαίγοντας κ φωνάζει μπαμπά κ αν πάω εγώ κάνει χαμό. Δεν μπορώ να πω ότι με χαλαει που κοιμάμαι μόνη μου στο διπλό βέβαια αλλά να μη με θέλει καθολου;;;

Καλά τα κοριτσάκια λένε ότι έχουν αδυναμία στον μπαμπά.. Εσένα ίσως σε έχει δεδομένη ότι πάντα είσαι εκεί γι αυτήν κ τον μπαμπά της να της λείπει γιατί τον βλέπει λιγότερο! Αυτό μόνο μπορώ να σκεφτώ 

[kotsifikos]

27 minutes ago, Lenia16 said:

Μόνο εμένα έχει κολλήσει εντελώς με τον πατέρα της;; Μιλάμε της λέω να φύγει η μαμά; Κ μου κάνει ναι γεια! Ξυπνάει στον ύπνο της κλαίγοντας κ φωνάζει μπαμπά κ αν πάω εγώ κάνει χαμό. Δεν μπορώ να πω ότι με χαλαει που κοιμάμαι μόνη μου στο διπλό βέβαια αλλά να μη με θέλει καθολου;;;

Συμπάσχω...και εμένα έτσι είναι και να σκεφτείς πως είναι αγόρι...

Επεξεργάστηκαν 18 Ιουλίου,2018 by kotsifikos

[Lenia16]

πρίν από 32 λεπτά , mama16 είπε:

Καλά τα κοριτσάκια λένε ότι έχουν αδυναμία στον μπαμπά.. Εσένα ίσως σε έχει δεδομένη ότι πάντα είσαι εκεί γι αυτήν κ τον μπαμπά της να της λείπει γιατί τον βλέπει λιγότερο! Αυτό μόνο μπορώ να σκεφτώ 

Λες να την κάνω για καμιά βδομάδα;;; Κ έψαχνα αφορμή!

[Mama_Anesti_]

Για να πω την αλήθεια βλέπω πως έχει μεγαλώσει, έχει ξεφύγει απ το μωρουδιστικο στάδιο κ μου φαίνεται μεγάλη αλλαγή. Ελπίζω σε μία βελτίωση  κ στον ύπνο, στην ομιλία κ γενικα στην επικοινωνία μας. Είμαι σίγουρη πως καταλαβαίνει τα πάντα απλά δεν ξερει ακόμα τις λέξεις για να απαντήσει. Μιλάει πολύ χρησιμοποιώντας και δικα του λογια που πρέπει να μαντευω κάθε φορά τι θέλει να πει ο ποιητής. 

 

Τελευταία εχει φοβερό άγχος αποχωρισμού σε σημειο που δεν κάνει ρουπι μακριά μου. Παρεμπιπτόντως θηλάζει και περισσότερο.  

  Αμφεβαλλα για την σηματοδότηση των αλλαγών στους 18 μήνες παρατηρωντας την ξαφνικη αυτή προσκόλληση. Μου έδωσε την εντύπωση πως αντί για βήματα μπροστά κάνουμε πίσω. Ομως διαβάζω πως είναι φυσιολογικο. Θα ακολουθήσω τον ρυθμό και τις ανάγκες του ελπίζοντας να του παρεχω την ασφάλεια που χρειάζεται για να εξελιχθεί.   

 

 

[mama16]

21 ώρες πρίν, Lenia16 είπε:

Λες να την κάνω για καμιά βδομάδα;;; Κ έψαχνα αφορμή!

Χαχαχα εννοειται κ το συζητας???? Κ εγώ θέλω διακοπές απ τη μικρή μία εβδομάδα! 

[marakiz]

Σιγά που θα αντέξετε μια εβδομάδα!

[Deena]

Όταν το πρώτο μου παιδάκι έγινε 18 μηνών, άρχισε για εμάς μια από τις ωραιότερες περιόδους, έκανε όντως μετάβαση από μωρό σε παιδί, κοιμόταν πια πολύ καλά και ανεξάρτητα, άρχισαμε να είμαστε πιο άνετοι στις βόλτες και στις εξόδους μαζί του κ.λπ. Παρόλο που είχε γίνει πολυ ενεργητικός και εγώ έμεινα έγκυος όταν ήταν 17 μηνών και σερνόμουν, ήμασταν σούπερ!

 

Όταν η μικρή έφτασε σε αυτή την ηλικία, κάθε μέρα ένιωθα ότι με είχε πατήσει τρένο, είχα ξεζουμιστεί νοητικά και σωματικά, χρειάστηκε να φτάσει η μικρή περίπου 2,5 για να πάρω λίγο τα πάνω μου.

[marakiz]

Είχες όμως συν ένα ακόμα μικρό παιδάκι.

[Deena]

πρίν από 43 λεπτά , marakiz είπε:

Είχες όμως συν ένα ακόμα μικρό παιδάκι.

 

E ναι φυσικά.....αλλά για να πω την αλήθεια δεν ήταν μόνο οι τρέχουσες ανάγκες των παιδιών που με "βάραιναν", αλλά το γεγονός ότι είχα στην πλάτη μια τετραετία με εγκυμοσύνες, τοκετούς, νεογέννητα, πάνες, ξενύχτια, κλεισούρα κ.λπ, πάντα σε συνδυασμό με δουλειά.

 

Πώς να το πω....ένιωθα ότι είχα μπουχτίσει μωρουδίλα....έλεγα ότι τρίτο παιδί θα κάνω μόνο αν μου το "φέρουν" 3 ετών

 

Τώρα βέβαια, το ρημάδι το βιολογικό μου ρολόι τα ξέχασε όλα αυτά και ξαναχτυπάει, αλλά κάνω ότι δεν το ακούω....

 

Υ.Γ. Sorry για το off topic

Επεξεργάστηκαν 19 Ιουλίου,2018 by Deena

[Josephine]

Να πω κι εγώ τον πόνο μου: δεν ξέρω για τους 18μ (που μόνο καλά συμβαίνουν, ακόμα κι η μαμακίαση), αλλά τα 2, αυτά τα terrible terrible δύο, θα μου μείνουν χαραγμένα στη μνήμη μου! Είναι και το αδερφάκι που τα κάνει ακόμα πιο έντονα κι η κατάσταση εκτροχιάζεται! Μόνο αυτά τα φοβερά και τρομερά ωραία και ευφάνταστα που ακούω απ' το στοματάκι του με κάνουν να γελάω και να ισορροπώ, κατά τ' άλλα η γκρίνια ορισμένες μέρες χτυπάει κόκκινο. Και κάπως έτσι οδεύουμε προς τα horrible threes

[vicky86]

1 ώρα πρίν, Josephine είπε:

Να πω κι εγώ τον πόνο μου: δεν ξέρω για τους 18μ (που μόνο καλά συμβαίνουν, ακόμα κι η μαμακίαση), αλλά τα 2, αυτά τα terrible terrible δύο, θα μου μείνουν χαραγμένα στη μνήμη μου! Είναι και το αδερφάκι που τα κάνει ακόμα πιο έντονα κι η κατάσταση εκτροχιάζεται! Μόνο αυτά τα φοβερά και τρομερά ωραία και ευφάνταστα που ακούω απ' το στοματάκι του με κάνουν να γελάω και να ισορροπώ, κατά τ' άλλα η γκρίνια ορισμένες μέρες χτυπάει κόκκινο. Και κάπως έτσι οδεύουμε προς τα horrible threes

ισως λογω κοριτσιου τα τρομερα δυο δ ηταν κ τοσο τρομερα,παρολο που ειχαμε κ το δευτερο.αλλα απο τον ανηψιο μου που βλεπω στα 3 ηρεμουν πολυ,γινονται μακραν πιο συνεννοησιμα

[anath]

Συμφωνώ για τα 3, αφού τα κλείσουν αλλάζουν δραματικά, μέχρι να τα κλείσουν τι γίνεται; Χαχα 

Άποψη για όλα εννοείται, νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν τα πάντα μόνα, απίστευτες ερωτήσεις και απορίες που δεν ικανοποιούνται ούτε με τις απαντήσεις της εγκυκλοπαίδειας!! Και άλλα πολλά... Είναι απολαυστική ηλικία πάντως 1,5 - 3!! Γιατί απολαμβάνεις ακόμα και τα καλά της βρεφικής (αγκαλιές και χάδια)!

[xaroumenh mama]

2 ώρες πρίν, Josephine είπε:

Να πω κι εγώ τον πόνο μου: δεν ξέρω για τους 18μ (που μόνο καλά συμβαίνουν, ακόμα κι η μαμακίαση), αλλά τα 2, αυτά τα terrible terrible δύο, θα μου μείνουν χαραγμένα στη μνήμη μου! Είναι και το αδερφάκι που τα κάνει ακόμα πιο έντονα κι η κατάσταση εκτροχιάζεται! Μόνο αυτά τα φοβερά και τρομερά ωραία και ευφάνταστα που ακούω απ' το στοματάκι του με κάνουν να γελάω και να ισορροπώ, κατά τ' άλλα η γκρίνια ορισμένες μέρες χτυπάει κόκκινο. Και κάπως έτσι οδεύουμε προς τα horrible threes

Αχ κ εγώ ακριβώς στην ίδια κατάσταση με εσένα είμαι με το νέο μέλος έχει ξεφύγει λίγο ή κατάσταση κ εγώ περιμένω να έρθουν τα 3 μήπως ηρεμισει λίγο ο μεγάλος .. τουλάχιστον περνώ παρηγοριά πως δεν είμαι μόνη ..!!!!!

[Mama_Anesti_]

 Έχει δίκιο ή @marakiz καμιά ηλικία δεν μας κάνει ξέγνοιαστες πια!

 

Πάντως μέχρι στιγμής κομβική στιγμή για μας ήταν όταν περπάτησε. Τότε άρχισε να βρίσκει ενδιαφέρον στην εξερεύνηση του σπιτιού και άφησε κατά μέρος τις αγκαλιες. Διαμόρφωσα και το σπίτι κατάλληλα χωρίς μικροαντικείμενα κάνοντας άνετο το σαλόνι να αλωνιζει ελεύθερα με επίβλεψη πάντα.  

 

Τώρα στους δεκαοχτώ μήνες μπορώ να πω πως παρ' όλο το άγχος αποχωρισμού, κοιμάται  καλύτερα τα βράδια ξυπνώντας δύο-τρεις φορες. Παίζει κ ασχολείται για ώρα με οτιδήποτε δεν είναι παιχνίδι. Του αρέσει πολύ να κάνει δουλειές με τον μπαμπά. Μεγάλωσε το μικρό μου!

ΥΓ: σήμερα θέλησε να πάει βόλτα μόνος με την γιαγιά και γύρισαν στο πεντάλεπτο!

 

[Mama_Anesti_]

Πλέον μπορώ να πω πως μετά τους δεκαοχτώ μήνες τα μωρά μεταμορφώνονται σε παιδάκια. Ή  ομιλία, ή έκφραση, ή επικοινωνία του μωρού με τους γονείς πραγματικά είναι εντυπωσιακες. Μικρές μικρές αλλαγές κάθε μέρα που όμως είναι τόσο αλματώδεις συνολικά.