Merendoula

Καλησπέρα. Θες να μου πεις το μπάτζετ σου, την ηλικία των παιδιών και τις απαιτήσεις σου σε εγκαταστάσεις, παροχές κλπ μηπως σε βοηθήσω;

Γεια σου. Κοιτάξτε στις 2 γνωστές πλατφόρμες ντανταδων. Εμείς έτσι είχαμε βρει. Βάλε αγγελία και θα απαντήσουν πολλές γυναίκες, κάνε το αρχικό ξεσκαρτάρισμα, δες όσες σου κάνουν περισσότερο και διάλεξε.

Παναγία μου..Δεν έχω λόγια..Τι πέρασες κοριτσι μου..Δε σε τιμωρεί ο Θεός, μην το σκέφτεσαι έτσι και τιμωρείς μόνη σου τον εαυτό σου. Μίλα. Σε μας, στον ειδικό, σε όποιον θες. Και όποτε θες. Τι να πω.. κουράγιο..

Εγώ έδωσα μερικά αλλά κρατάω κάνα δυο με την ελπίδα να κάνω κ ένα τρίτο κάποτε..

Ήμουν κ εγώ άτυχη στα βρεφικά, καθώς ήμουν η πρώτη που έκανα παιδί και αναγκάστηκα να αγοράσω τα πάντα. Από 2 ετών όμως βρέθηκε μια κυρία γνωστή συγγενή μου η οποία είχε ένα σωρό ρουχαλάκια και τη βγαλαμε λάδι! Ευχαρίστως δέχομαι ρούχα δεύτερο χέρι, αφού τα σκίζουν, τα λαδωνουν, ρίχνουν μπογιές και μαρκαδόρους που δεν βγαίνουν στο πλύσιμο, οπότε γιατί να τα φοράνε καινούρια; Ένα δύο πιο καινουρια ρουχαλάκια αν πρέπει να πάνε κάπου πιο καλά και όλα τα άλλα πρόχειρα. Δεν προλαβαίνουν και να τα βάλουν και πολύ άλλωστε έτσι που μεγαλώνουν. Το κακο είναι ότι ο μεγάλος τα φορούσε ήδη δεύτερο χέρι και ουσιαστικά αχρηστευτηκαν πια και ο μικρός μου δεν έχει να φοράει από το μεγάλο. Ειδικά παντελόνια έλιωσαν στα γόνατα εντελώς. Τωρα αρχισα να αγοραζω παλι καινουρια στο μικρό γι αυτό το λόγο.

Ελσα μου ειναι παρα πολυ νωρις. Το διαζύγιο ειναι πενθος για την οικογένεια. Και ο καθένας πενθεί με διαφορετικους τρόπους. Ο έφηβος γιος σου ξεσπάει με νεύρα σε αυτόν που θεωρεί υπεύθυνο για την κατασταση αυτη. Άσχετα αν δεν είσαι πραγματικά υπεύθυνη. Στα μάτια του αναγκασες τον μπαμπά να φύγει απ το σπίτι άρα 'φταις'. Κανενα παιδι δεν θελει το διαζύγιο (με εξαίρεση τις ακραίες μορφές κακοποίησης), όσο και αν κάπου μέσα του ξέρει ότι θα συμβεί και είναι για καλύτερο. Θα ηρεμήσει. Όχι σύντομα όμως. Θέλει αρκετό χρόνο. Σου το λέω εκ πείρας. Να περιμένεις πολλά ξεσπάσματα. Θέλει γερό στομάχι δυστυχώς. Και φυσικά να ζητήσεις τη βοήθεια ειδικού για να μπορέσεις να βγεις νικήτρια από το δύσκολο δρόμο ενός διαζυγίου έχοντας παιδιά. Μην τον κατηγορείς, μην κατηγορείς τον πατέρα του στο γιο σου και όταν ηρεμήσει θα δει καθαρά ποιος δηλητηριασε τη σκέψη του και ποιος στάθηκε κύριος.

Τσέκαρε μήπως το κορόιδεψαν ή προσπάθησαν να του πάρουν το ακουστικό. Τα παιδιά δεν ξέρουν τι είναι αυτό και μπορεί να το βρήκαν παιχνίδι 'τι είναι αυτό φέρε να το βάλω κ εγώ'. Δεν ξέρεις σε τι ποσοστό ακούει το παιδί. Μπορεί να έχει άριστη ακοή στο ένα αυτι και μειωμένη στο άλλο. Γιατί να πάει σε ειδικό σχολείο αν είναι ετσι; Προφανως ακουει με το ακουστικο, δεν ειναι κωφο. Δεν ξέρω αν είναι ο γραπτός λόγος, αλλά μου φαίνεσαι λίγο προκατειλημμένη. Δηλαδή πριν καν μαθεις τι και πώς έγινε, μιλάς για αλλαγή σχολείου, εστιάζεις στο πρόβλημα του, και μιλάς για 'αντικείμενο προβληματισμου'.

Εμ..πες τα..από τη μια κράζουν όλοι ότι πρέπει να το κρατήσεις και απ την άλλη αν δεν μπορείς ν ανταποκριθείς στο μεγάλωμα τους λένε οι ιδιοι 'και γιατί το έκανες αφου δεν το ηθελες;'. Για να μην παρεξηγηθώ, δεν ειμαι υπέρ των εκτρώσεων για διάφορους λόγους, αλλά είναι προσωπικό του καθενός και από τη στιγμή που δεν θα της το μεγαλώσουμε εμείς, δεν μπορούμε να την κρίνουμε.

Προφητικός ο λόγος σου αννουλεν!! Πρώτη μέρα στο δημόσιο νηπιαγωγείο, μας έκαναν ενημέρωση και ειλικρινά σοκαρίστηκα! Δεν θα βγω εκτός θέματος με το να επεκταθώ σε άλλα πράγματα (Ίσως ανοίξω καινούριο thread), στο θέμα του φαγητού όμως μας είπαν ότι από φέτος δεν αναλαμβάνουν το ζέσταμα κανενός φαγητού! Το φαγητό θα μένει ως έχει στην τσαντα σε θερμοκρασία περιβάλλοντος (πράγμα άκρως ανθυγιεινό για καλοκαιρινούς μήνες και χθεσινό φαγητό από ψυγείο-μη μιλήσω και για προχθεσινό που συμβαίνει συχνά αφου πολλές φορές μαγειρεύω με προοπτική 2 ημερών), ή θα καταναλώνεται απευθείας από το ψυγείο αν επιθυμούμε να μπει ψυγείο. Συνέβη και στο δικό σας σχολείο; Δεν μας είπαν το λόγο, φαντάζομαι διαφορά, δεν γνωρίζω όμως.

Κ εγώ και στα 2 μου παιδιά είχα κανονικά περίοδο εξαρχής, παρόλο που θήλασαν αποκλειστικά. Πόσο καιρό θηλάζεις;

Εγώ έχω το αντίθετο θέμα από εσάς! Έχουν κάνει οι δύο τους ένα....κόμμα εξόντωσης γονέων και τσιγκλανε και παρασερνουν ο ένας τον άλλο σε ζαβολιές και αταξίες! Όλη μέρα χοροπηδάνε σε καναπέδες και κρεβάτια, σκαρφαλώνουν, χύνουν νερά, κυνηγιούνται και τραβάνε να πέσει κάτω ο άλλος για να γελάνε. Ωραία ακούγονται αλλά όταν όλη μέρα πρέπει να κάνεις τον τερματοφύλακα και να πιάνεις παιδιά κυριολεκτικά στον αέρα πριν πέσουν από καρέκλες και κρεβάτια, όχι, δεν είναι καθόλου διασκεδαστικό! Ο μεγάλος μου κάνει ο,τι δεν έκανε τόσα χρόνια! Ουδέποτε έκανε οτιδήποτε επικίνδυνο. Τώρα τα κάνει όλα μαζεμένα μπεμπεκιζοντας παράλληλα! Ώρες ώρες δεν πιστεύω τα μάτια μου και τα αυτιά μου.. Από την άλλη, για να μην ακούγομαι αχάριστη βέβαια, χαίρομαι που είναι δεμένοι και που έχουν παρέα ο ένας τον άλλο. Ακόμη κ όταν παίζει με συνομηλίκους ο μεγάλος, παίζει και το μωρό μαζί τους, γιατί βγάζει πολύ τρυφερότητα προς τον αδερφό του. Με συγκινεί η σχέση που έχουν, δεν παύει όμως να μου κάνει την καθημερινότητα πιο δύσκολη.. Νεφέλη μη νιώθεις λάθος. Άνθρωποι είμαστε. Κ εγώ φωνάζω πλέον. Πόσες φορές μπορεί ένας άνθρωπος να πει 'κατεβείτε απ τις καρέκλες θα πέσετε' και να παραμείνει ψύχραιμος. Καταντάει παράνοια όλη μέρα να επαναλαμβάνεις τις ίδιες φράσεις! Κάπου ένιωσα κ εγώ άσχημα με τον εαυτό μου, αλλά ήμουν σίγουρη ότι δεν είναι μόνη.

Update: Λοιπόν, κάθισα κ εστυψα το μυαλό μου μετά το ποστ σου και κατέληξα ότι ο δικός μου ξεκίνησε να γίνεται ανυπακουος όταν άρχισε τις μεγάλες κατακτήσεις ο μικρός. Λεξούλες, να τρώει μόνος κλπ. Σε κάθε μπράβο και κάθε χαρά που εχουμε για το μικρό, ο μεγάλος γινεται 'μπεμπης'. Εννοείται του εξηγούμε ότι κ αυτός κάνει τόσο σπουδαία πράγματα και ακούει μπράβο και δεν χρειάζεται να κάνει σα μωρό για να ακούει μπράβο, αλλά μάλλον τον ζηλεύει χωρίς να το δείχνει γενικά, γιατί κατά τα άλλα τον λατρεύει τον αδερφό του και τον προσέχει πολύ. Αλλά σίγουρα σε μας έχει παίξει ρόλο η εξέλιξη του μικρού. Παίζει να συμβαίνει και σε εσάς το ιδιο;

Θα μπορούσα να το γράφω εγώ το ίδιο κείμενο! 4ων ο μεγάλος μου, το τελευταίο 2μηνο έχω πελαγωσει μαζι του, σαν να μην υπάρχω ένα πραμα.. Μέχρι το Μάιο ήταν σαν ώριμο 6χρονο. Τώρα κάνει πιο πολλές σκανταλιες και γκρίνιες από το 1μιση έτους αδερφάκι του. Δεν ξέρω τι φταίει ειλικρινά.. Περιμένω να ξεκινήσουν τα σχολεία να ηρεμήσουμε. Πάντως όταν τα έχω χωριστά είναι μια χαρά παιδάκι, όταν είναι με το μωρό μαζί- τις περισσότερες ώρες δηλαδη- δεν παλεύεται..

Υπάρχουν για όλα τα βαλάντια κανονικά τα γούστα. Με μεγάλες διαφορές ανάλογα την περιοχή. Για ποια πόλη μιλας; Αθήνα κέντρο και γύρω περιοχές θα βρεις 250-450. Προάστια φτάνουν και 550-600. Σε επαρχιακη πόλη τα ξαδέρφια μου δίνουν 150. Σε μεγάλο σχολικό συγκρότημα με εγκαταστάσεις κλπ έχω ακούσει και 750 στο παρελθόν (εκεί καραφλιασα). Αναλογα που μενεις και τι ψάχνεις. Ένας μικρός συνοικιακος σταθμός πάντως χωρίς πολλές απαιτήσεις σε εγκαταστάσεις είναι αρκετά προσιτός στη μέση οικογένεια.