Merendoula

Τα δικά μου εκνευριζονται αν δεν έχει χαρτί να σκουπιστουν. Δεν τους αρέσει καθόλου η αίσθηση να ανεβάσουν το εσώρουχο αν δεν έχουν σκουπιστει πρώτα. Απο λίμνες πάντως δυστυχώς άφθονες. Ειδικά το πρωί που κατουριουνται πολύ και τους βγαίνει με πίεση είναι συχνό φαινόμενο να τα κάνουν λίμπα, είτε όρθιοι είτε καθιστοι (γιατί και καθιστοι λερώνουν υπό συνθήκες). Ο αντρας μου παντως ευτυχως δεν έχει αφήσει ποτέ του λερωμένα και να πω την αλήθεια δεν το είχα προσέξει μέχρι τώρα που το αναφέρατε! Το είχα δεδομένο ότι ως ενήλικας οφείλει να αφήνει την τουαλέτα καθαρή. Και τα αγόρια μου πάντως αισθάνονται άσχημα όταν λερώνουν. Ο μικρός ειδικά μέχρι που στεναχωριέται κιόλας, χωρίς να τον έχει μαλώσει ποτέ κανεις γι αυτό όμως. Ο μεγάλος πλέον μπορεί να κάνει και τον κινέζο.. εμείς όμως ξέρουμε πάντα ποιος είναι ο "ενοχος".

Σε ένα μήνα μετακομίζουμε σε μεζονέτα στην οποία τα παιδιά θα κοιμούνται σε άλλο όροφο από μας. Δεν υπάρχει δυνατότητα να κοιμόμαστε στον ίδιο. Έχω 2 φοβους: 1) ο μικρός μου κοντεύει τριών, αλλά ξυπνάει ακόμη βράδυ καμία φορά κ έρχεται στο κρεβάτι μας. Φοβάμαι ότι στη νύστα του μέσα θα πέσει στη σκάλα 2) θα βηξουν/αρρωστήσουν κλπ στη μέση της νύχτας και δεν θα τα ακουσω. Υποθετω λοιπόν ότι από το φόβο μου θα κοιμάμαι χωρια από τον άντρα μου στο παιδικό μαζί τους μέχρι να μεγαλώσουν λίγο. Υπάρχει άλλος μ στο ίδιο στυλ σπιτιού να μου πει την εμπειρία του;

Γέννησα το δεύτερο παιδάκι μου τέλος Φλεβάρη, ο μεγάλος μου γιος 2μιση ετών τότε πήγαινε επίσης παιδικό από μηνων. Δεν με κόλλησε κάτι όλο το χειμώνα πριν γεννήσω. Ούτε και ο ίδιος όμως έπαθε κάτι περισσότερο από απλό κρυολόγημα. Με το νεογέννητο έμεινε σπίτι 20 μέρες και ξαναπηγε τέλος Μάρτη. Ούτε τότε είχαμε θέμα. Ήμασταν τυχεροί μπορώ να πω. Όχι όμως και ότι δεν το σκεφτόμουν και δεν το φοβόμουν το ενδεχόμενο να κολλήσω κάτι είναι η αλήθεια. Αλλά αυτό το φοβόμουν και στη δουλειά και κυριως στο νοσοκομείο (κανονικο, οχι μαιευτηριο) που μπαινοβγαινα καθ όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης λόγω σοβαρού προβλήματος υγείας. Οπότε μπροστά σε αυτό ο σταθμος ηταν ο τελευταίος που με τρομαζε. Προσέχεις όσο περισσότερο μπορείς και εύχεσαι για το καλύτερο.

Οκ, δεν είχα προσέξει το χαρακτηρισμό. Συμφωνώ ότι δεν είναι στάδιο ανάπτυξης, είναι πιθανο χαρακτηριστικό της ηλικίας αυτής.

Κανείς δεν το χαρακτήρισε στάδιο ανάπτυξης. Αναφερόμαστε σε παιδάκια που πήγαν σε συγκεκριμένη ηλικία παιδικό σταθμό, δηλαδή παιδιά που 2-3 ετών βρέθηκαν σε μια κατάσταση να μην έχουν την αποκλειστικότητα του γονιού, της προσοχής, των παιχνιδιών του κλπ. Όπως είπα, και ο δικός μου ήταν ένα πολύ ήσυχο παιδάκι μαζί μας χωρίς καμία ένδειξη επιθετικότητας, η καθημερινή και αναγκαστική συνύπαρξη με άλλα συνομήλικα την πυροδότησε. Και περιοριζόταν αποκλειστικά στο χώρο του σχολείου, δεν γύρισε ποτέ σπιτι εκνευρισμενο να κάνει το ίδιο, δεν τον είδα ποτέ με τα μάτια μου να χτυπάει κανένα. Αν ένα παιδάκι πήγε κατευθείαν 4-5 ετών στο νηπιαγωγείο, πολύ πιθανό να μην πέρασε την φάση αυτή. Της Γιοβανας πχ, αν ήταν σπίτι, δεν θα το ξανάκανε ενδεχομενως, αφού το είχαν αντιμετωπίσει ήδη. Η αναφορά σε συγκεκριμένο περιστατικό γίνεται για να τονίσω τη διαφορά του να μιμείται ή/και να αντιδράει ένα παιδάκι σε χτυπήματα, με το να είναι παράλογα και αδικαιολόγητα επιθετικό, πράγμα το οποίο ξεφεύγει από τα όρια της μίμησης και της αντίδρασης και χρήζει βοήθειας ειδικού. Άλλο πράγμα το να σπρώξω γιατί μου άρπαξε το παιχνίδι, άλλο το να μπηγω τα νύχια μου στο κεφάλι του αλλου που κάθεται και παίζει και δεν με έχει ενοχλήσει ποτέ.

Τη δευτερη χρονια στον παιδικο σταθμο (τα δικα μου πηγαίνουν παιδικό από βρεφη), η δασκάλα ασχολιόταν όλο το πρώτο 3μηνο μέχρι τα Χριστούγεννα συνεχως με το πώς θα σταματήσουν να χτυπιούνται και να δαγκωνονται. Τραγουδακια και χειροτεχνίες για το πώς επιτρέπεται να χρησιμοποιούμε τα χέρια μας και πώς όχι. Όλα τα πιτσιρίκια μεταξύ τους ένα μαλλιοκουβαρο να χτυπιούνται και να δαγκωνονται με το παραμικρό! Ήταν 2-3 ετών το τμήμα, ένας χαμός! Ευτυχώς ήταν έμπειρη γυναίκα, αλλά της πήρε μήνες να καταφέρει μια ελαχιστη ηρεμια στο τμήμα. Ο δικός μου γιος ουδέποτε είχε τέτοια συμπεριφορά μαζί μας, ούτε στο σπιτι, ούτε σε παιδικές χαρές, δεν τον είχα δει ποτέ να γίνεται επιθετικός. Κι όμως στο σταθμό το σήκωνε το χεράκι του. Μετά από μήνες συζήτησης πάντως το κόψανε όλα. Ήταν μια φάση της ηλικίας. Φυσικά ουδέποτε παρεξηγήθηκε γονιός, όλα το ίδιο έκαναν. Ο μικρός μου όμως είχε πέρισυ ένα κοριτσάκι στο τμήμα το οποίο τους προκαλούσε τραύματα κυριολεκτικά. Αιμορραγία από πληγές, τραβηγμένα μαλλιά, νυχιες παντου. Εκεί πήραμε θέση οι γονεις, είχε γίνει πια επικίνδυνο. Δεν ήταν φάση, ήταν κίνδυνος πλέον. Άλλη κατάσταση, ξεφεύγει.

@kotsifikos δεν μου κάνει καμία εντύπωση (δυστυχως)! Η μητέρα μου είναι υπάλληλος εξωτερικού χώρου στο δήμο μας και δυστυχώς βλεπει καθημερινά πολλά τέτοια....Ειδικα οταν εχει λαικη στην περιοχη, οι μικροπωλητές μετατρέπουν το παραμικρο παρτέρι σε...τουαλέτα. Κάποιος όμως πρέπει να μαζέψει..γιατι ως γνωστόν..."Καλά δεν υπάρχει κράτος να μαζέψει καμία κουρ@δα επιτελους;;". Και ο ιδιος που διαμαρτυρεται ειναι ο ιδιος που τα αφησε εκει..

Αν κλείσεις τα μάτια σου, ηρεμησεις, παρεις μια βαθια ανασα και σκεφτείς καθαρά και ψυχραιμα, πώς βλεπεις το παιδι σου; Το ένστικτο σου τι σου λέει, αν προσπαθήσεις να αποβαλλεις από μέσα σου όλα αυτά που σου λένε και σε επηρεαζουν;

Κοντά στην έβδομη τι εννοεις; Ποσο ακριβως; Σε αυτή την ηλικία κύησης κάθε μέρα μετράει. Στο πρώτο μου παιδί, 7+1 και με χοριακη 50000+ την επόμενη το πρωί, δεν είχαμε δει τίποτα. ο γιατρός ήταν απαισιόδοξος, ομως μας αφησε να περασει το σκ εκεινο καθοτι παρασκευη εξεταστηκα και ξαναπήγα 7+5 και ίσα που ακουγόταν. Τώρα είναι 5 χρονών. Τι σου λεει ο γιατρος σου;

Υποψιάζομαι ότι ο δραστήριος αυτός μπαμπάς είναι τρομερα καταπιεστικός με το παιδί του όταν είναι μόνοι (ποτε δεν ξερεις τι γινεται πισω απο κλειστες πορτες), και το παιδί βγαζει το αχτι του κάνοντας του κεφαλιού του και προσπαθώντας να ανακτήσει τη χαμένη του ελευθερία μόλις βγει ο πατέρας του από το πλάνο. Το έχω ξαναδεί να συμβαίνει. Στην δική σου περίπτωση σαφώς και θα έκανα παρατήρηση, όσες χρειάζονταν. Εφόσον τον είχες υπό την επίβλεψη σου είχες και δικαίωμα να κανεις παρατηρήσεις και να θέσεις τα όρια με όποιον τρόπο χρειαζόταν (σε λογικα πλαίσια εννοώντας πάντα!) ειδικά οσον αφορα σε θέματα ασφάλειας. Και φυσικά ειδοποιείς γονείς να τον πάρουν, τονίζοντας του ότι δεν έχει δικαίωμα να χαλάει τη διασκέδαση των φίλων του.

@Deena θα μπορούσες να βοηθήσεις;

Να προσθέσω ότι δεν αποκλείεται να σιχάθηκε τη φρουτοκρεμα κυριολεκτικά πια -3 ολόκληρα χρόνια κάθε μέρα το ιδιο φαΐ- και να την κάνει εμετό.

Καλησπέρα σας, θα ήθελα στοιχεία επικοινωνίας εξακριβωμένα καλού δικηγόρου διαζυγίων στην Αθήνα για πολύ κοντινό μου πρόσωπο. Αν τίθεται θέμα διαφήμισης, σε π.μ. παρακαλώ.

Δεν υπάρχει καμία εμπειρία στις περιοχές αυτες;

Καλησπέρα σας, πρόκειται να μετακομισουμε στο μεσο της σχολικης χρονιας χωρις να γνωριζουμε καθολου την περιοχή και θα ήθελα να μου πείτε γνώμες και τιμές για παιδικούς σταθμούς της περιοχή της Κάντζας και των Γλυκών Νερών. Με ενδιαφερουν κυρίως πιο συνοικιακοι σταθμοί, παρά εκείνοι των μεγάλων ιδιωτικών σχολειων της περιοχής, εαν ομως υπάρχει κάποιος εξακριβωμένα καλός και οικονομικός και σε αυτην την κατηγορία, καλοδεχούμενη η άποψη (δεν ενδιαφερομαι να συνεχίσει το παιδί σε ιδιωτικό σχολειο, θα πάει στο δημοσιο). Ο μικρός μου θα είναι 3ων ετών το χειμώνα. Ευχαριστώ εκ των προτέρων