Δικαιώματα εγκύου στον τοκετό

[sweety**]

23 minutes ago, maripoz said:

Κι εγώ που πήγα σε ιδιωτικό και μάλιστα υποτίθεται με γιατρό εναντίον των παραδοσιακών πρακτικών δεν είχα και πολλά δικαιώματα. Είχα κάνει και birth plan τρομάρα μου και είχαμε συζητήσει εκτενώς για τις επιθυμίες μου (καθόλου ιδιορρυθμες επιθυμιες, κυρίως να μου επιτρέπεται να κινουμαι και να παίρνω οποία στάση θέλω - δεν μου επιτραπηκε)και τίποτα δεν εισακουστηκε παρόλο που δεν υπήρχε κανένας λόγος να μην εισακουστει πέραν από την ευκολία γιατρού -μαιας. Και bullying και απειλές κατά τη διάρκεια του τοκετού επειδή είχαν νευριασει που αργουσα και θέλανε να πάνε σπίτια τους. Η αμοιβή τους αδροτατη. Γιαυτό σου λέω δεν είναι αυτονόητα αυτά τα δικαιώματα ούτε σε ιδιωτικο

εμενα οχι δεν μου επιτραπηκε να κινηθω αλλά και τα ουρα μου τα επερναν με καθετηρα καθε φορα παρολο που ειπα οτι μπορω να παω μεχρι την τουαλετα που ηταν ακριβως απεναντι...την τελευταια φορα που μου πηραν τα ουρα ειλικρινα ενιωσα τετοιο τσουξιμο που ουρλιαξα...η μαια τσαντιστηκε λεγοντας ελεοοος.... μετα οκ εβαλα καθετηρα λογω καισαρικης..δυο μηνες αφου ειχα γεννησει και πονουσα οταν πηγαινα να ουρησω 

Επεξεργάστηκαν 10 Μαίου,2020 by sweety**

[Sentir...natureza]

Just now, sweety** είπε:

εμενα οχι δεν μου επιτραπηκε να κινηθω αλλά και τα ουρα μου τα επερναν με καθετηρα καθε φορα παρολο που ειπα οτι μπορω να παω μεχρι την τουαλετα που ηταν ακριβως απεναντι...την τελευταια φορα που μου πηραν τα ουρα ειλικρινα ενιωσα τετοιο τσουξιμο που ουρλιαξα...η μαια τσαντιστηκε λεγοντας ελεοοος.... μετα οκ εβαλα καθετηρα λογω καισαρικης..δυο μηνες αφου ειχα γεννησει και πονουσα οταν πηγαινα να ουρησω 

Μηπως ειχες κανει επισκληριδιο; Διαφορετικα δεν υπηρχε λογος για ουροκαθετηρα. Παντως, οσον αφορα τις περισσοτερες παρεμβασεις δεν μπορεις να τις αποφυγεις αν κανεις επισκληριδιο ή χρηση συνθετικης οκυτοκινης. Μερικες μαιες ειναι πραγματικα απιστευτες. Δεν συνειδητοποιουν καν το ιερο εργο που εχουν αναλαβει και μετατρεπουν αυτες τις αξεπεραστες στιγμες σε ασχημες αναμνησεις. Οπως ειχε πει και η μαια-αγωνιστρια για τον φυσικο τοκετο Ina May Gaskin "Αν η γυναικα δεν μοιαζει με θεα την ωρα της γεννας τοτε καποιος δεν την μεταχειριζεται σωστα" και πραγματικα ειναι ελαχιστες οι μαιες που περιποιουνται την επιτοκο σαν θεα.

[sweety**]

Just now, Sentir...natureza said:

Μηπως ειχες κανει επισκληριδιο; Διαφορετικα δεν υπηρχε λογος για ουροκαθετηρα. Παντως, οσον αφορα τις περισσοτερες παρεμβασεις δεν μπορεις να τις αποφυγεις αν κανεις επισκληριδιο ή χρηση συνθετικης οκυτοκινης. Μερικες μαιες ειναι πραγματικα απιστευτες. Δεν συνειδητοποιουν καν το ιερο εργο που εχουν αναλαβει και μετατρεπουν αυτες τις αξεπεραστες στιγμες σε ασχημες αναμνησεις. Οπως ειχε πει και η μαια-αγωνιστρια για τον φυσικο τοκετο Ina May Gaskin "Αν η γυναικα δεν μοιαζει με θεα την ωρα της γεννας τοτε καποιος δεν την μεταχειριζεται σωστα" και πραγματικα ειναι ελαχιστες οι μαιες που περιποιουνται την επιτοκο σαν θεα.

δεν ειχα κανει επισκληρίδιο!!απλα δεν με αφηναν να σηκωθω με την δικαιολογια οτι εχουν σπασει τα νερα και καθε φορα που σηκωνομαι μειωνεται κ αλλο...

[Sentir...natureza]

Just now, sweety** είπε:

δεν ειχα κανει επισκληρίδιο!!απλα δεν με αφηναν να σηκωθω με την δικαιολογια οτι εχουν σπασει τα νερα και καθε φορα που σηκωνομαι μειωνεται κ αλλο...

Πραγματικά απορώ... Τα πιστεύουν πραγματικά αυτά που λένε ή απλά είναι τόσο αθλιοι που νιώθουν καλά να κοροϊδεύουν κόσμο; Απορώ πως κοιμούνται ήσυχοι... 

[samsympan]

Δεν έχω εμπειρία φυσιολογικού/φυσικού τοκετού. Προσωπικά δεν είμαι αντίθετη σε καμία παρέμβαση, εφόσον αυτή γίνεται με τον σωστό τρόπο από τον σωστό επιστήμονα, προς διαφύλαξη της σωματικής υγείας βρέφους-μητέρας (αυτονόητο) και προς διαφύλαξη της ψυχικής υγείας της μητέρας. Δηλαδή, πχ δεν είμαι αντίθετη στη χρήση επισκληριδίου (walking epidural) εάν αυτό επιθυμεί η μητέρα και την κάνει να συμμετέχει όπως επιτάσσει ο ρόλος της, ανακουφισμένη από έντονο πόνο. Ορού ωκυτοκίνης στάγδην εάν αυτό χρειάζεται πραγματικά να γίνει και όχι επειδή πέρασε κάποια ώρα και ο ιατρός έχει κι άλλη γέννα. Δεν συμμερίζομαι την άποψη για δυσμενή επίδραση των παρεμβάσεων στην υγεία του εμβρύο-βρέφους, εφόσον αυτές γίνονται σωστά και με σεβασμό.

 

Έχω κάνει 2 καισαρικές επεμβάσεις. Η 1η έκτακτη. Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Η 2η θα μπορούσε... ; Ήθελα να προσπαθήσουμε για vbac. Εν'τέλει δεν επετεύχθη. Έχω ερωτηματικά μέσα μου. Δεν θα το μάθω ποτέ και δεν έχει και κανένα νόημα πια. Έχω βγάλει τα συμπεράσματα μου όμως για το πως αντιμετωπίστηκα στην τελική ευθεία από τον ιατρό. Όχι θετικά συμπεράσματα, αλλά αυτή είναι ιστορία για άλλο topic.

 

Ήθελα όμως να πω το εξής. Όσες γυναίκες νιώθετε ότι δεν αντιμετωπιστήκατε εσείς και/ή το βρέφος σας όπως έπρεπε κατά τη διάρκεια του τοκετού, αλλά και κατά την παραμονή σας στο μαιευτήριο... Μιλήστε! Δευτερευόντως στο διαδίκτυο. Πρωτίστως α) στον ιατρό σας και β) στο μαιευτήριο που γεννήσατε. Μιλήστε εκείνη την στιγμή! Την στιγμή του λάθους χειρισμού. Δυναμικά όπως λέει @Sentir...natureza. Ξέρω, δεν είναι εύκολο για όλους αυτό, ούτε είναι πάντα εφικτό στιγμές όπως αυτές να επιχειρηματολογείς, ακόμη κι αν είναι για τα αυτονόητα. Μιλήστε εγγράφως! Συντάξτε επιστολή με όλες τις λεπτομέρειες (στοιχεία, ονόματα). Αποστείλετε την στην διοίκηση. Κοινοποιήστε την στον ιατρό σας. Απαιτήστε απάντηση. Τι θα γίνει; Θα καταλήξει σε ένα αρχείο υπολογιστή ή σε ένα συρτάρι; Πιθανόν. Εσείς όμως θα έχετε κάνει το ηθικό χρέος σας προς την επόμενη γυναίκα που θα γεννήσει εκεί. Κι αν όλες οι γυναίκες που έπεσαν θύματα κακής μαιευτικής πρακτικής και ασέβειας, το έκαναν αυτό, τότε θα συγκεντρώνονταν πολλές φωνές. Και τότε είναι πολύ πιθανόν σε μια απαράδεκτη κλινική να άλλαζε κάτι.

[kine]

Πριν γεννήσω είχα κι εγώ απορίες και σκέψεις για το αν και ποια θα είναι η θέση που θα γεννήσω ή αν και ποια θα είναι η στάση των εξωθήσεων ή αν και ποιες θα είναι οι μέθοδοι ανακούφισης, εφόσον θα προσπαθήσω να μην κανω επισκληρίδιο, αλλά πιστεύοντας με πάσα βεβαιότητα ότι δεν θα την παλέψω χωρίς εισκληρίδιο κ.α. τέτοια.

 

Τελικά προτίμησα να γεννήσω σπίτι. Ημουν υγιής σύμφωνα με την γιατρό και τις μαίες για κάτι τέτοιο. Ολα τα υπόλοιπα τα άφησα στην τύχη τους. Δεν προετοιμάστηκα για κάτι συγκεκριμένο. Προτιμώ σαν άνθρωπος να μην κάνω σενάρια, ούτε για καλό ούτε για κακό. Επιλέγω όσο μπορώ να αφήνω κάποια πράγματα, να έρχονται πρώτα με το καλό και να τα αντιμετωπίζω εκείνη την στιγμή αυθορμήτως, όχι προμελετημένα. Ο τοκετός, είναι για μένα ένα από αυτά τα χαρακτηριστικά στη ζωή μας σημεία, όπου θέλω να είμαι ελεύθερη ακόμη και από τις ίδιες μου τις προκαταλήψεις, ιδεοληψίες ή φαντασιώσεις για το πώς θα εξελιχθεί. 

 

Τελικά, δεν έκανα καμία προετοιμασία, δεν είχα συγκεκριμένη στάση στις εξωθήσεις (στο 1ο) γιατί δεν με κρατούσαν τα πόδια μου και δεν είχα δυνάμεις για καμία απολύτως ενεργητική εξώθηση. Το παιδί έβγαινε κι εγώ προσευχόμουν ουρλιάζοντας χωρίς σκοπό, πιστεύοντας ότι πεθαίνω. Με κρατούσαν οι μαίες και ο άντρας μου και προσπαθούσαν να μου πουν ότι κοντεύουμε αλλά εγώ "ήξερα" ότι πεθαίνω και αφήνω τον μάταιο τούτο κόσμο. Και μετά γεννήθηκε το παλαβιάρικο. Το παιδί μου. Η κόρη μου. Κι εγώ απλά μονολογούσα ότι "δεν πρόκειται να ξανανοίξω ΠΟΤΕ τα πόδια μου". ΠΟΤΕ. για κανέναν λόγο. Σημειώστε, ότι όντως, χρειάστηκε πολύ υπομονή από τις μαίες για να με πείσουν να αφήσω τον πλακούντα να βγει αργότερα. . . 

 

Στον 2ο τοκετό, περίμενα μια από τα ίδια. Οπως είπα, δεν έκανα ούτε καλά ούτε αρνητικά σενάρια, δεν προετοιμάστηκα για οτιδήποτε συγκεκριμένο, πέρα από τ' ότι ήμουν ψυχικά προετοιμασμένη να "μπω στον χορό και να χορέψω" έχοντας επίγνωση πόσο εκτός εαυτού μπορεί να βρεθώ, αλλά και πάλι, χωρίς να θέλω να επενδύσω σε ανησυχία ή προετοιμασία. Είχα όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά στο μυαλό μου, γνωρίζοντας πιθανά σενάρια, αλλά χωρίς να προσβλέπω σε κάτι συγκεκριμένο. Σε μεγάλο βαθμό όλα εξελίχθηκαν λίγο πολύ όπως στον 1ο τοκετό, μόνο που αυτή την φορά, είχα όντως ανακούφιση ανάμεσα στις ωδύνες και μπορούσα να ανασάνω και να ανασυγκροτηθώ, να μαζέψω τις δυνάμεις μου και να περιμένω τις επόμενες. Οταν ήρθε η ώρα της εξώθησης και πάλι....μάλλον δεν έκανα εγώ τίποτα, απλά το παιδί με περίσσια ορμή έσπρωχνε προς τα έξω. Η δική μου αντίδραση ήταν ΟΧΙ να σπρώξω, αλλά να προσπαθώ να συγκρατήσω αυτή την ορμή. Την πρώτη με πρόλαβε, στην δεύτερη τον πρόλαβα, έβαλα το χέρι μου και όντως συγκρατούσα με το χέρι μου το κεφάλι του παιδιού για να ΜΗΝ βγει. 

Κι έτσι...στην 2η σπρωξιά, αυτός έσπρωχνε, εγώ κρατούσα και μέσα σε λίγα ασύλληπτα και τρομερά δευτερόλεπτα είχε γεννηθεί κι αυτός ο μπουνταλάκος. Ο γιος μου. 

Χάρις σε αυτήν την αυθόρμητη προσπάθεια να συγκρατήσω την ορμή του, γλιτώσαμε οποιαδήποτε εκδορά στο περίνεο. Και στον 1ο τοκετό ήμουν μια χαρά από κάτω (2ωρες μετά τον τοκετό, καθόμου κανονικά χωρίς ενοχλήσεις οπουδήποτε), αλλά στον 2ο πραγματικά πολύ καλά από κάτω. Σαν να μην χρειαζόταν να επανέλθω από τοκετό.

 

Δεν θα μπορύσα να έχω προβλέψει ή προετοιμαστεί για το κάθε ένα στάδιο του τοκετού, παρόλο που είχα διαβάσει και δει και ακούσει δεκάδες εκδοχές τους. Είχα όμως εμπιστοσύνη στις μαίες, ότι θα κάνουν το καλύτερο που είναι δυνατό, εκείνη τη δεδομένη στιγμή. Ακόμη κι αν δεν μου είναι ευχάριστο. Ηξερα ότι αν τελικά "με ενοχλήσουν" θα είναι απαραίτητο και καλό θα κάνουν. Κι από την άλλη, ήξεραν ότι αν δεν είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ, δεν χρειάζεται ούτε να μου μιλήσουν ούτε να με αγγίξουν. Στον 2ο τοκετό, όντως μιλήσαμε ελάχιστα. Δεν είχαμε και τίποτα να πούμε. Απλώς δεχόμασταν ότι ερχόταν και όταν είχα ανάγκη να με επιβεβαιώσουν (ότι όλα πάνε καλά), μου έλεγαν την πιο απλή και σύντομη κουβέντα και τίποτε άλλο. 

 

α! Για τα κακκάκια....νομίζω είχα κάτι απώλειες στον 2ο τοκετό. Στην πισίνα. Τα μάζεψαν στα σβέλτα οι μαίες κι ούτε τα είδα. Ισως να είχα και στο πρώτο; Δεν ξέρω. Ημουν σε κατάσταση σοκ. Απορούσα για την ύπαρξη μου, την ζωή, τον Θεό κι άλλα ανείπωτα. Ειχα χάσει κάθε δεδομένη αντίληψη για το ίδιο μου το σώμα, τις αντοχές του, τις αναχές του, τις δυνάμεις του. Η υπαρξη ή όχι κάποιας μηδαμινής σκατούλας στο νερό (που είχε ούτως ή άλλως βλέννες και υγρά-τελευταία στιγμή πριν γεννηθεί έσπασαν τα νερά), ήταν πραγματικά αδιάφορη.

 

Συμπερασματικά λοιπόν, εγώ θα συμβούλευα αφενός να μην κάνει καμία επίτοκος σενάρια για το πώς θα γεννήσει (φτάσε πρώτα εκεί με το καλό) κι αφετέρου να είναι συμφιλιωμένη με ΟΛΑ τα σενάρια. Αυτό δεν σημαίνει περιμένω να με ΄σερνουν σαν το τραγί από δω κι από κει....οχι. Αυτό σημαίνει, ΞΕΡΩ ότι τα πράγματα μπορεί να πάρουν περίεργο δρόμο και να πρέπει να αυτοσχεδιάσουμε, τόσο εγώ όσο και οι φροντιστές μου. 

Οπότε α) ψάχνω επαγγελματίες που ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΙ και

β) αναζητώ το περιβάλλον που δίνει την μεγαλύτερη ασφάλεια και ελευθερία, συνδιαστικά.

 

πχ. Είχα σκοπό να γεννήσω σπίτι, έχοντας κατά νου ότι αν κάτι πάει στραβά θα πρέπει να μεταφερθούμε στο εφημερεύον νοσοκομείο. Στο σπίτι οι όροι μου, εκεί οι δικοί τους. Πάμε για το καλύτερο, προετοιμαζόμαστε ηθικά και συναισθηματικά ακόμη και για το χειρότερο.

 

ΥΓ. Συμφωνώ και επαυξάνω , ότι μετά από ΚΑΘΕ τοκετό, πρέπει να καταγράφεται η δυσαρέσκεια με λεπτομέρεια, να καταγράφονται οι αστοχίες. Ανάλογα με τις δυνάμεις και την διάθεση της η κάθε μια, μπορεί να προειδοποιήσει ότι θα κινηθεί εις βάρος (γιατρού, μαίας, μαιευτηρίου κ.ο.κ) ή έστω ότι δεν θα ξανα επιλέξει τον συγκεκριμένο επαγγελματία ή κλινική, ότι θα το δυσφημίσει και δεν θα το προτείνει σε άλλη επίτοκο κτλ. Η επαναλαμβανόμενη έκφραση δυσφορία, χτίζει μια επίγνωση ότι ο άνθρωπος που έχεις απέναντι σου, δεν είναι ντουβάρι, δεν μπορείς να τον ισοπεδώνεις. Αν ακόμη και την δυσφορία, την κρατάς για τον εαυτό σου, ο γιατρός/μαια κτλ νομίζει ότι καλά κάνει όπως κάνει, άλλωστε "έχει ξεγεννήσει τόσες και τόσες και δεν είχαν παράπονο....".

 

ΥΓ. 2 Αν έχετε δυνατότητα ενός συνοδού, διαλέξετε ΜΑΙΑ δική σας, πληρώστε την χώρια από τον γιατρό και να την έχετε κοντά σας. Μαια που να την εμπιστεύεστε και να έχει ξέρετε ότι αφουγκράζεται την διάθεση σας και μπορεί να καταλάβει τί έχετε ανάγκη, όταν είστε ευάλωτες. Αν δεν εμπιστεύεσαι απόλυτα τον γιατρό, ΨΑΞΕ ΓΙΑ ΜΑΙΑ  ανεξάρτητη. Μην βασίζεσαι στην μαία της βάρδιας ή του γιατρού. Η αναξάρτητη μαία, που την ξέρεις και την εμπιστεύεσαι, ξέρει ότι η δουλειά της είναι, να σε προστατέψει ακόμη κι από τις αχρείαστες παρεμβάσεις, ενός "βιαστικού" γιατρού ή μιας ενοχλητικής νοσηλεύτριας. Μια σωστή μαία, είναι φύλακας και αρωγός διακριτικός. 

 

Δικαιώματα έχει η επίτοκος, ΟΤΑΝ τα διεκδικεί. Δυστυχώς. Μακάρι να ήταν αυτονόητα, αλλά δεν είναι. Και πρέπει να ξέρουμε τί μπορεί να βρεθεί μπροστά μας, για να είμαστε σε θέση τόσο να απαιτήσουμε, όσο και οπισθοχωρήσουμε αν χρειαστεί, από τις αξιώσεις μας. 

 

Συμπέρασμα; Μην κολλάτε με έναν επαγγελματία υγείας λες και είναι κανένας θεός. Ψάκτε, ρωτήστε, κάντε επίσκεψη και σε έναν δευτερο ή και τρίτο όσο είναι ακόμη στην αρχή η εγκυμοσύνη και υπάρχει χρόνος για έρευνα και αποφάσεις ψύχραιμες. 

Επεξεργάστηκαν 11 Μαίου,2020 by kine

[Fenia27]

4 ώρες πρίν, kine είπε:

ΥΓ. 2 Αν έχετε δυνατότητα ενός συνοδού, διαλέξετε ΜΑΙΑ δική σας, πληρώστε την χώρια από τον γιατρό και να την έχετε κοντά σας. Μαια που να την εμπιστεύεστε και να έχει ξέρετε ότι αφουγκράζεται την διάθεση σας και μπορεί να καταλάβει τί έχετε ανάγκη, όταν είστε ευάλωτες. Αν δεν εμπιστεύεσαι απόλυτα τον γιατρό, ΨΑΞΕ ΓΙΑ ΜΑΙΑ  ανεξάρτητη. Μην βασίζεσαι στην μαία της βάρδιας ή του γιατρού. Η αναξάρτητη μαία, που την ξέρεις και την εμπιστεύεσαι, ξέρει ότι η δουλειά της είναι, να σε προστατέψει ακόμη κι από τις αχρείαστες παρεμβάσεις, ενός "βιαστικού" γιατρού ή μιας ενοχλητικής νοσηλεύτριας. Μια σωστή μαία, είναι φύλακας και αρωγός διακριτικός. 

Συμφωνώ με όλα όσα είπες.  Να προσθέσω μόνο ότι κατά την γνώμη μου οποιαδήποτε μαία και αν διαλέξεις όσο και να σε στηρίζει όταν είσαι σε ένα ιδιωτικό μαιευτήριο με τον γιατρό παροντα η μαια δεν είναι πάνω από τον γιατρό.  Αυτά τα δύο πάνε μαζί. Θα ήταν πιό έξυπνο να διαλέξεις μαία και γιατρό που έχουν συνεργαστεί ξανά και μοιράζονται την ίδια φιλοσοφία. Αλλιώς η μαία δεν μπορεί να βοηθήσει και πολύ αν ο γιατρός λέει το άλφα και αυτή το βήτα. Η τελική απόφαση είναι στα χέρια του γιατρού. Μόνο αν συνεργαζοντε  και υπάρχει συννενοηση η μαία βοηθάει ουσιαστικά. Αλλιώς είναι δώρο άδωρον. 

[Super.mum]

Just now, Fenia27 είπε:

Συμφωνώ με όλα όσα είπες.  Να προσθέσω μόνο ότι κατά την γνώμη μου οποιαδήποτε μαία και αν διαλέξεις όσο και να σε στηρίζει όταν είσαι σε ένα ιδιωτικό μαιευτήριο με τον γιατρό παροντα η μαια δεν είναι πάνω από τον γιατρό.  Αυτά τα δύο πάνε μαζί. Θα ήταν πιό έξυπνο να διαλέξεις μαία και γιατρό που έχουν συνεργαστεί ξανά και μοιράζονται την ίδια φιλοσοφία. Αλλιώς η μαία δεν μπορεί να βοηθήσει και πολύ αν ο γιατρός λέει το άλφα και αυτή το βήτα. Η τελική απόφαση είναι στα χέρια του γιατρού. Μόνο αν συνεργαζοντε  και υπάρχει συννενοηση η μαία βοηθάει ουσιαστικά. Αλλιώς είναι δώρο άδωρον. 

Έτσι ακριβώς είναι όπως τα λες .. εγώ είχα κοντά μου την μαία που συνεργαζόταν ο γιατρός. Μιλαγανε μεταξύ τους τα βρίσκανε τόσο καλά , συνεργάστηκαν άψογα και πραγματικά με καθησύχαζε η μαία σε όλη την φάση. Γέννησα με καισαρική γιατί υπήρχε λόγος και δεν ήθελα να ρισκάρω. Νιώθω πολύ καλά με αυτό ότι όλα πήγαν καλά δόξα το θεό. Η επισκληριδιος δεν έπιανε έπρεπε να γίνει 3 φορές ... κάτι το άγχος κάτι η πίεση που έπεφτε και λυποθημαγα .. ευτυχώς όλα καλά έπιασε κ η επισκληριδιος και η μαία δίπλα μου να με καθησυχάζει. Πραγματικά άξια. Κοπελες που λένε ότι δεν είχαν καλή αντιμετώπιση την ώρα του τοκετού πραγματικα νιώθω τόσο άσχημα να το ακούω αυτό. Γιατί μπορεί να πήγα με καισαρική αλλά ήθελα τόσο πολύ να το απολαύσω όπως και να έχει και ο γιατρός βοήθησε τόσο πολύ την ώρα της επέμβασης και μουσική μου έβαζε και πλάκες μου έκανε. Ένιωσα τη γεννά και την ευχαριστήθηκα με όλη μου την καρδιά. Προσπάθησα κ να θηλάσω,  ακούμπησαν το μωρό πάνω μου εννοείτε. Δεν μας βγήκε ο θηλασμός επιτόπου αλλά μετά από 2 ώρες που με πήγαν στο δωμάτιο θήλασα αμέσως με την βοήθεια από τις νοσοκόμες εκεί. Ήταν όλοι πολύ καλοί. Πάνω από όλα υπήρξε σωστή ενημέρωση και συνεχόμενη μετά και για τον θηλασμό. Πείτε μου λίγο κορίτσια είστε υπέρ να κρατάτε το μωράκι σας 24 ώρες το 24 ωρο στο δωμάτιο σας ; Είμαι τώρα έγκυος στο δεύτερο μωράκι μου κι το σκέφτομαι. Στο πρώτο δεν το έκανα. Δεν ξέρω κατά ποσό είναι σωστό η όχι. Εσείς τι πιστεύεται πάνω σε αυτό ; Να κρατήσω το δεύτερο μωράκι στο δωμάτιο μου ; Το μαιευτήριο δίνει την δυνατότητα άμα θες. Κατά ποσό θα είναι εύκολο όμως ; Γιατί εγώ θα πάω πάλι με καισαρική. Και θυμάμαι από το πρώτο μωρό ότι η πρώτη μέρα ήταν τραγική :p ποναγα κ δεν μπορούσα να σηκωθώ και είχα κ τον όρο κ τον ουροκαθετηρα. 

[Sentir...natureza]

Just now, Super.mum είπε:

Πείτε μου λίγο κορίτσια είστε υπέρ να κρατάτε το μωράκι σας 24 ώρες το 24 ωρο στο δωμάτιο σας ; Είμαι τώρα έγκυος στο δεύτερο μωράκι μου κι το σκέφτομαι. Στο πρώτο δεν το έκανα. Δεν ξέρω κατά ποσό είναι σωστό η όχι. Εσείς τι πιστεύεται πάνω σε αυτό ; Να κρατήσω το δεύτερο μωράκι στο δωμάτιο μου ; Το μαιευτήριο δίνει την δυνατότητα άμα θες. Κατά ποσό θα είναι εύκολο όμως ; Γιατί εγώ θα πάω πάλι με καισαρική. Και θυμάμαι από το πρώτο μωρό ότι η πρώτη μέρα ήταν τραγική :p ποναγα κ δεν μπορούσα να σηκωθώ και είχα κ τον όρο κ τον ουροκαθετηρα.

Το να εχεις το μωρο μαζι σου ειναι αποδεδειγμενα και αναμφισβητητα η καλυτερη επιλογη. Αρχικα, εχει βρεθει οτι οι γυναικες και τα μωρα κοιμουνται καλυτερα οταν ειναι μαζι, παρα απομονωμενοι. Εξαλλου, κανενα θηλαστικο στη φυση δεν αποχωριζεται ουτε ενα λεπτο τα μωρα του τις πρωτες μερες.

Οταν η μαμα ειναι μαζι με το μωρο: μαθαινει καλυτερα να γνωριζει την προσωπικοτητα του, τα σημαδια πεινας, πως να το φροντιζει, τα επιπεδα οκυτοκινης ειναι υψηλοτερα απ'οτι αν ειναι χωρια, κατι το οποιο βοηθαει στην ενισχυση του δεσμου τους αλλα και στην επιτυχια του θηλασμου.

Οσον αφορα το μωρο: ολος του ο οργανισμος λειτουργει διαφορετικα. Οταν βρισκεται με τη μαμα, την μυριζει, την αισθανεται, την νιωθει, ειναι ηρεμο, ο καρδιακος παλμος αλλα και η αναπνοη σταθεροποιουνται, η γλυκοζη βρισκεται σε φυσιολογικα επιπεδα λογω της ελλειψης αγχους (κατι το οποιο συνηθως βιωνουν οταν ειναι μακρυα απο τη μαμα τους). 

Προσωπικα, τον πρωτο μου δεν τον αποχωριστηκα παρα μονο την πρωτη ημερα οταν τον εδινα να τον αλλαξουν. Τον δευτερο τον αποχωριζομουν οταν κοιμοταν για λιγο μεχρι να κανω ενα ντουζακι. Με την καισαρικη σιγουρα θα χρειαστεις βοηθεια, ειδικα τις πρωτες μερες αν και εχω ακουσει γενικως οτι την δευτερη φορα συνηθως ειναι ολα καλυτερα απο την πρωτη (ειτε καισαρικη ειτε φυσιολογικος). Δεν θα εχεις συνοδο μαζι σου; Αν δεν εχεις θα μπορεις να φωναζεις την μαια να ερθει αν χρειαζεσαι κατι, ακομη κι αν αυτο σημαινει οτι θα την φωναζεις 5 φορες την ωρα. Oπως και να 'χει θα δεις πως θα εισαι. Δεν χρειαζεται να υπερπροσπαθεις και να ζοριζεσαι υπερβολικα για να εχεις το μωρο μαζι σου αν δεις οτι ξεπερνας τα σωματικα σου ορια. Η καισαρικη ειναι μεγαλο χειρουργειο και η πρωτη μερα λογικα θα ειναι δυσκολη. Αν εχεις συνοδο ολο το 24ωρο μπορεις ανετα να το εχεις μαζι σου, αλλιως θα δεις πως θα εισαι και θα πραττεις αναλογως.

[Mama_Anesti_]

Εγώ δεν είχα πλάνο τοκετού, δεν είχα διαβάσει σχετικά παρά μονο εμπειρίες κ το τι συμβαίνει επιγραμματικά στο σώμα κατά τον τοκετό. Το μόνο που φοβόμουν ήταν να μην με βάλει για καισαρική ο γιατρός χωρις ουσιαστικό λόγο γιατί δεν μπορούσε να περιμένει μιας κ γεννουσα μέσα στις γιορτές των Χριστουγεννων.  Το κλισμα το σκεφτόμουν κι εγώ αλλά τελικά ήταν το μοναδικό που δεν με ενοχλησε. Τελικα γεννησα φυσιολογικα μέσα σε τέσσερεις ώρες σε ιδιωτική κλινικη. Έκανα τρία ράμματα στο περίνεο για τα οποία είχα συζητήσει από πριν. 

  Το μοναδικό μου που θα άλλαζα ήταν να έχω συνεννοηθεί με τον γιατρο(κ με τον παιδίατρο) να μου αφησουν περισσότερο πάνω μου το παιδι κ οχι δύο λεπτά ίσα που πρόλαβα να του πιάσω το χέρι. Θα ήθελα να έχει νιώσει την μαμά του, να με μυρίσει, να ζεσταθεί πάνω στο κορμί μου, να θηλασει, να νιώσει ασφαλης κ μετά να τον εξετάσουν. 

  Για να έχετε τον τοκετό που θα θέλατε, διαβάστε, ενημερωθειτε, συζητηστε! 

[Super.mum]

Just now, Sentir...natureza είπε:

Το να εχεις το μωρο μαζι σου ειναι αποδεδειγμενα και αναμφισβητητα η καλυτερη επιλογη. Αρχικα, εχει βρεθει οτι οι γυναικες και τα μωρα κοιμουνται καλυτερα οταν ειναι μαζι, παρα απομονωμενοι. Εξαλλου, κανενα θηλαστικο στη φυση δεν αποχωριζεται ουτε ενα λεπτο τα μωρα του τις πρωτες μερες.

Οταν η μαμα ειναι μαζι με το μωρο: μαθαινει καλυτερα να γνωριζει την προσωπικοτητα του, τα σημαδια πεινας, πως να το φροντιζει, τα επιπεδα οκυτοκινης ειναι υψηλοτερα απ'οτι αν ειναι χωρια, κατι το οποιο βοηθαει στην ενισχυση του δεσμου τους αλλα και στην επιτυχια του θηλασμου.

Οσον αφορα το μωρο: ολος του ο οργανισμος λειτουργει διαφορετικα. Οταν βρισκεται με τη μαμα, την μυριζει, την αισθανεται, την νιωθει, ειναι ηρεμο, ο καρδιακος παλμος αλλα και η αναπνοη σταθεροποιουνται, η γλυκοζη βρισκεται σε φυσιολογικα επιπεδα λογω της ελλειψης αγχους (κατι το οποιο συνηθως βιωνουν οταν ειναι μακρυα απο τη μαμα τους). 

Προσωπικα, τον πρωτο μου δεν τον αποχωριστηκα παρα μονο την πρωτη ημερα οταν τον εδινα να τον αλλαξουν. Τον δευτερο τον αποχωριζομουν οταν κοιμοταν για λιγο μεχρι να κανω ενα ντουζακι. Με την καισαρικη σιγουρα θα χρειαστεις βοηθεια, ειδικα τις πρωτες μερες αν και εχω ακουσει γενικως οτι την δευτερη φορα συνηθως ειναι ολα καλυτερα απο την πρωτη (ειτε καισαρικη ειτε φυσιολογικος). Δεν θα εχεις συνοδο μαζι σου; Αν δεν εχεις θα μπορεις να φωναζεις την μαια να ερθει αν χρειαζεσαι κατι, ακομη κι αν αυτο σημαινει οτι θα την φωναζεις 5 φορες την ωρα. Oπως και να 'χει θα δεις πως θα εισαι. Δεν χρειαζεται να υπερπροσπαθεις και να ζοριζεσαι υπερβολικα για να εχεις το μωρο μαζι σου αν δεις οτι ξεπερνας τα σωματικα σου ορια. Η καισαρικη ειναι μεγαλο χειρουργειο και η πρωτη μερα λογικα θα ειναι δυσκολη. Αν εχεις συνοδο ολο το 24ωρο μπορεις ανετα να το εχεις μαζι σου, αλλιως θα δεις πως θα εισαι και θα πραττεις αναλογως.

Πολύ όμορφα όλα αυτά που γράφεις ... πραγματικά θα ήθελα πολύ να το επιχειρήσω. Αν όντως την δεύτερη φορά θα είναι καλύτερα θα τα καταφέρω πιστεύω .... την πρώτη μέρα μόνο θα έχω τον άντρα μου και μέσα στην μέρα και μέσα στην νύχτα. Τις υπόλοιπες θα τον έχω κατά την διάρκεια της μέρας αλλά την νύχτα όχι δεν επιτρέπεται. Όποτε σίγουρα θα με βοηθήσει πολύ. Από την άλλη σκέφτομαι και το πρώτο μου παιδί .. θα είναι τότε 1 μισή χρόνων σχεδόν όποτε δεν θέλω να τραυματιστεί η ψυχολογία του με την απουσία μου και σκέφτομαι να πω στον άντρα μου να μην μείνει ούτε την πρώτη νύχτα μαζί μου. Να πάει να κοιμηθεί μαζί του γιατί το μωρό δεν έχει μάθει με κανέναν άλλον παρά μόνο με τον άντρα μου και με εμένα και αυτές τις 4 νύχτες θα μείνει στους γονείς μου στο πατρικό μου σπίτι. Έχω πει στον άντρα μου να κοιμάται μαζί του εκείνος σε ένα δωμάτιο αγκαλιά να τον έχει για να περάσουν αυτές οι νύχτες όσο πιο ήπια γίνεται για το μωρό :,( θα είναι η πρώτη φορά που δεν θα είμαι μαζί του νύχτα και ανησυχώ γιατί θα είναι και το άγχος αποχωρισμού κάπου εκεί αν έχω ακούσει καλά και μην το πάρει βαριά. Όποτε ίσως καλύτερα ο άντρας μου να μένει μαζί του ειδικά νύχτες και μέσα στην μέρα θα τον απασχολεί η μαμά μου η θα του πω να μου τον φέρει να τον δω την δεύτερη μέρα έξω από το νοσοκομείο. Σε τρέλανα αλλά θα ήθελα να ικανοποιήσω τις ανάγκες και των δυο μωρών και φοβάμαι μην αδικήσω κάποιο. Πάντως και στον γιο μου έλεγα να μου τον αφήνουν όσο περισσότερο γίνεται μαζί μου τότε και τις νύχτες μου τον πηγαινοφερνανε. Μήπως να ζητήσω να τον αλλάζουν μόνο ; Και όλο το άλλο διάστημα να τον έχω μαζί μου και την νύχτα ; Για να γλιτώσω το σήκωμα από το κρεβάτι γιατί την πρώτη φορά μετά το χειρουργείο είχε τύχει από τον πόνο να χάσω τις αισθήσεις μου δυο φορές. Γενικά είμαι 40 κιλά και με την εγκυμοσύνη άντε να πάω 55 και μάλλον επειδή είχα χάσει και αίμα ήταν πιο λίγο πιο δύσκολο για εμένα μετά το χειρουργείο. Σε τρέλανα!!!!!!! Αλλά αγχώνομαι τόσο πολύ   

[Sentir...natureza]

Just now, Super.mum είπε:

θα είναι τότε 1 μισή χρόνων σχεδόν όποτε δεν θέλω να τραυματιστεί η ψυχολογία του με την απουσία μου και σκέφτομαι να πω στον άντρα μου να μην μείνει ούτε την πρώτη νύχτα μαζί μου. Να πάει να κοιμηθεί μαζί του γιατί το μωρό δεν έχει μάθει με κανέναν άλλον παρά μόνο με τον άντρα μου και με εμένα και αυτές τις 4 νύχτες θα μείνει στους γονείς μου στο πατρικό μου σπίτι. Έχω πει στον άντρα μου να κοιμάται μαζί του εκείνος σε ένα δωμάτιο αγκαλιά να τον έχει για να περάσουν αυτές οι νύχτες όσο πιο ήπια γίνεται για το μωρό :,( θα είναι η πρώτη φορά που δεν θα είμαι μαζί του νύχτα και ανησυχώ γιατί θα είναι και το άγχος αποχωρισμού κάπου εκεί αν έχω ακούσει καλά και μην το πάρει βαριά. Όποτε ίσως καλύτερα ο άντρας μου να μένει μαζί του ειδικά νύχτες και μέσα στην μέρα θα τον απασχολεί η μαμά μου η θα του πω να μου τον φέρει να τον δω την δεύτερη μέρα έξω από το νοσοκομείο. Σε τρέλανα αλλά θα ήθελα να ικανοποιήσω τις ανάγκες και των δυο μωρών και φοβάμαι μην αδικήσω κάποιο.

Εφ'οσον το πρωτο σου παιδακι ειναι τοσο μικρουλη και θα ειναι πανω στο αγχος του αποχωρισμου καλα το σκεφτεσαι να μεινει ο μπαμπας μαζι του. Αλλα και παλι, επειδη θα ερχεται καποιες ωρες ξεκινηστε να εχετε συχνοτερες επαφες με τους παππουδες για να τους συνηθισει και να μπορει τοτε να κατσει μαζι τους οσο περισσοτερο γινεται χωρις να κλαιει.

 

Just now, Super.mum είπε:

Πάντως και στον γιο μου έλεγα να μου τον αφήνουν όσο περισσότερο γίνεται μαζί μου τότε και τις νύχτες μου τον πηγαινοφερνανε. Μήπως να ζητήσω να τον αλλάζουν μόνο ; Και όλο το άλλο διάστημα να τον έχω μαζί μου και την νύχτα ; Για να γλιτώσω το σήκωμα από το κρεβάτι γιατί την πρώτη φορά μετά το χειρουργείο είχε τύχει από τον πόνο να χάσω τις αισθήσεις μου δυο φορές. Γενικά είμαι 40 κιλά και με την εγκυμοσύνη άντε να πάω 55 και μάλλον επειδή είχα χάσει και αίμα ήταν πιο λίγο πιο δύσκολο για εμένα μετά το χειρουργείο. Σε τρέλανα!!!!!!! Αλλά αγχώνομαι τόσο πολύ 

Εννοειται οτι θα τον δινεις για αλλαγμα. Στις πρωτοτοκες συστηνεται να τον αλλαζουν μονες τους για να μην πανε ξαφνικα στο σπιτι και δεν ξερουν τι να κανουν! Αλλα εσυ οτιδηποτε μπορεις να γλιτωσεις και να αφοσιωθεις μονο στον θηλασμο και στην αγκαλια να το κανεις. Θα δεις πως θα εισαι. Παντως, οι μαιες βρισκονται εκει για να σε βοηθανε και να μην νιωθεις βαρος ή ενοχες αν της ζητας συχνα. Αν εσυ αισθανεσαι καλα (εννοω χωρις να χανεις τις αισθησεις σου) και θελεις να εχεις το μωρο μαζι σου, να ζητας βοηθεια απο τις μαιες για να το πραγματοποιεις. Και μην δισταζεις να ζητας παυσιπονα, δεν χρειαζεται να χανεις τις αισθησεις σου απο τον πονο  

[Super.mum]

Just now, Sentir...natureza είπε:

Εφ'οσον το πρωτο σου παιδακι ειναι τοσο μικρουλη και θα ειναι πανω στο αγχος του αποχωρισμου καλα το σκεφτεσαι να μεινει ο μπαμπας μαζι του. Αλλα και παλι, επειδη θα ερχεται καποιες ωρες ξεκινηστε να εχετε συχνοτερες επαφες με τους παππουδες για να τους συνηθισει και να μπορει τοτε να κατσει μαζι τους οσο περισσοτερο γινεται χωρις να κλαιει.

 

Εννοειται οτι θα τον δινεις για αλλαγμα. Στις πρωτοτοκες συστηνεται να τον αλλαζουν μονες τους για να μην πανε ξαφνικα στο σπιτι και δεν ξερουν τι να κανουν! Αλλα εσυ οτιδηποτε μπορεις να γλιτωσεις και να αφοσιωθεις μονο στον θηλασμο και στην αγκαλια να το κανεις. Θα δεις πως θα εισαι. Παντως, οι μαιες βρισκονται εκει για να σε βοηθανε και να μην νιωθεις βαρος ή ενοχες αν της ζητας συχνα. Αν εσυ αισθανεσαι καλα (εννοω χωρις να χανεις τις αισθησεις σου) και θελεις να εχεις το μωρο μαζι σου, να ζητας βοηθεια απο τις μαιες για να το πραγματοποιεις. Και μην δισταζεις να ζητας παυσιπονα, δεν χρειαζεται να χανεις τις αισθησεις σου απο τον πονο  

Ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές έτσι θα κάνω. Γιατί με έτρωγε που δεν το έκανα στο πρώτο παιδί. Όσο για τα παυσίπονα επειδή ζήταγα την πρώτη φορά και με κοιταγανε κάποιες νοσοκόμες με ματια κουκουβάγιας και με ρωτάγαν ....πονάτε τόσο πολύ ; .... ξέρεις έλεγα οκ ίσως εγώ υπερβάλω ίσως όλες τόσο πονάνε και εγώ απλά τα παρά λέω ... οκ ίσως δεν χρειάζονται αλλά παυσίπονα γιατί φοβόμουν ότι θηλάζω κιόλας και μην και δεν κάνει για το μωρό. Έλεγα εντάξει ας κάνω κ άλλο υπομονή ... και τελικά δεν έπρεπε. Πρέπει να κανείς ότι νιώθεις ότι πιστεύεις εσυ καλύτερο για τον εαυτό σου. Ο άλλος δεν θα μπορέσει να μπει στην θέση σου για να καταλάβει. Όποτε θεωρώ την δεύτερη φορά θα είμαι πιο προετοιμασμένη για όλα αυτά. Από την μαία ζήταγα βοήθεια όχι και τόσο συχνά μπορώ να πω αλλά δεν έχω παράπονο όσες φορές της είχα ζητήσει έτρεχε για μένα. Αγχώνομαι από τώρα και έχω ακόμα 5 μήνες μπροστά μου. :p 

[kine]

10 ώρες πρίν, Fenia27 είπε:

Συμφωνώ με όλα όσα είπες.  Να προσθέσω μόνο ότι κατά την γνώμη μου οποιαδήποτε μαία και αν διαλέξεις όσο και να σε στηρίζει όταν είσαι σε ένα ιδιωτικό μαιευτήριο με τον γιατρό παροντα η μαια δεν είναι πάνω από τον γιατρό.  Αυτά τα δύο πάνε μαζί. Θα ήταν πιό έξυπνο να διαλέξεις μαία και γιατρό που έχουν συνεργαστεί ξανά και μοιράζονται την ίδια φιλοσοφία. Αλλιώς η μαία δεν μπορεί να βοηθήσει και πολύ αν ο γιατρός λέει το άλφα και αυτή το βήτα. Η τελική απόφαση είναι στα χέρια του γιατρού. Μόνο αν συνεργαζοντε  και υπάρχει συννενοηση η μαία βοηθάει ουσιαστικά. Αλλιώς είναι δώρο άδωρον. 

 

Δεν παίρνω κι όρκο αλλά νομίζω ότι ο γιατρός ΔΕΝ έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο στον τοκετό. Νομικά πάντα. Η μαία υπογράφει κι αυτή και είναι υπεύθυνη/συνυπέυθυνη ; Δεν τα ξέρω και καλά. Αν ενημερωθώ καλύτερα θα ενημερώσω. Οπότε, ναι μεν ο γιατρός μοιάζει να έχει τον πρώτο λόγο, αλλά μονάχα επειδή η μαία, είναι προκαταβολικά υπέρ της τακτικής του γιατρού. Είναι ζητήματα επαγγελματικών δικαιωμάτων τώρα αυτά και δεν τα κατέχω πλήρως....

[Fenia27]

7 ώρες πρίν, kine είπε:

 

Δεν παίρνω κι όρκο αλλά νομίζω ότι ο γιατρός ΔΕΝ έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο στον τοκετό. Νομικά πάντα. Η μαία υπογράφει κι αυτή και είναι υπεύθυνη/συνυπέυθυνη ; Δεν τα ξέρω και καλά. Αν ενημερωθώ καλύτερα θα ενημερώσω. Οπότε, ναι μεν ο γιατρός μοιάζει να έχει τον πρώτο λόγο, αλλά μονάχα επειδή η μαία, είναι προκαταβολικά υπέρ της τακτικής του γιατρού. Είναι ζητήματα επαγγελματικών δικαιωμάτων τώρα αυτά και δεν τα κατέχω πλήρως....

Καταλαβαίνω  ακριβώς τι λες  και  είναι σίγουρο ότι η μαία έχει και αυτή την ευθύνη της κτλ. Πτυχίο κατέχει και ο καθενας  με τις ευθύνες του...  Άλλο  η θεωρία και άλλο η πράξη ομως....Στην ουσία  πάντως φαντάζεσαι μια  γυναίκα να γεννάει και ο γιατρός με την μαία να αντιμαχοντε?  Ούτε παραγωγικό ούτε  ευχάριστο. ..

[samsympan]

Just now, Fenia27 είπε:

Καταλαβαίνω  ακριβώς τι λες  και  είναι σίγουρο ότι η μαία έχει και αυτή την ευθύνη της κτλ. Πτυχίο κατέχει και ο καθενας  με τις ευθύνες του...  Άλλο  η θεωρία και άλλο η πράξη ομως....Στην ουσία  πάντως φαντάζεσαι μια  γυναίκα να γεννάει και ο γιατρός με την μαία να αντιμαχοντε?  Ούτε παραγωγικό ούτε  ευχάριστο. ..

Εφόσον ο τοκετός γίνει παρουσία μαιευτήρα, τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο τον έχει αυτός.

Επίσης δε δέχεται κανείς ιατρός-μαιευτήρας-κλινική παρουσία άλλου ειδικού (εν προκειμένω μαίας) στις αίθουσες τοκετών ή τα χειρουργεία, με τον οποίο δεν συνεργάζεται. Σε περίπτωση πχ που εγώ γεννάω και θέλω συνοδό μαζί μου και ο/η συνοδός είναι μαία/μαιευτήρας, η παρουσία του ατόμου αυτού δίπλα μου αυτομάτως του αφαιρεί την ιδιότητα. Είναι μόνο ο/η συνοδός συγγενής-φίλος. Δεν έχει λόγο επί της διαδικασίας. Και οι ίδιοι οι συνοδοί εάν τυγχάνει να είναι ειδικοί, το γνωρίζουν αυτό και σε καμία περίπτωση δεν παρεμβαίνουν σε ιατρικό χειρισμό συναδέλφου. Δεν επιτρέπεται βάσει ιατρικής δεοντολογίας. Αλοίμονο εάν ήταν διαφορετικά και η αίθουσα τοκετού/χειρουργείου γινόταν χώρος debate ή/και διαμάχης.

Για αυτό και στην πλειοψηφία των περιπτώσεων που ο συνοδός είναι και ειδικός... τελικά δεν είναι αυτός ο συνοδός. Δηλαδή δε θέλει από μόνος του να συνοδεύσει, για να μην βρεθεί σε δύσκολη θέση και φέρει σε δύσκολη θέση συναδέλφους.

 

Ο μόνος τρόπος είναι αυτός

On 11/5/2020 at 6:05 ΠΜ, kine είπε:

Συμπέρασμα; Μην κολλάτε με έναν επαγγελματία υγείας λες και είναι κανένας θεός. Ψάκτε, ρωτήστε, κάντε επίσκεψη και σε έναν δευτερο ή και τρίτο όσο είναι ακόμη στην αρχή η εγκυμοσύνη και υπάρχει χρόνος για έρευνα και αποφάσεις ψύχραιμες.

 

[despoina34]

On 9/5/2020 at 3:15 ΜΜ, atzela είπε:

Να σου ζήσει, ευχαριστώ πολύ, όταν λες ότι δεν είχε σχέση με αυτό που φανταζοσουν; καλύτερα η χειρότερα;; σίγουρα θα παίζει ρόλο και η δεδομένη στιγμή, οι πονοι ήταν ανεχτοι; 

Εννοώ ότι περίμενα να πονέσω αλλά όλα πήγαν τέλεια.Λίγο στις συσπάσεις ένιωσα λίγους πόνους ανεκτούς και μόλις έκανα επικσληρίδιο δν ένιωθα τίποτα

[kine]

Ναι ρε κορίτσια, εννοείται ότι σκοπός δεν είναι να ξεμαλλιαστεί μαία με γιατρό και η επίτοκος στη μέση.

 

Απλά υπάρχουν κι όλες οι ενδιάμεσες καταστάσεις, όπου ο/η γιατρός είναι λίγο σε σένα, λίγο σε άλλες 3-4 που ξεγεννάει, λίγο σου βάζει ωκυτοκίνη για να "προχωράει" το πράγμα, σου λέει όμως κι ότι "πρέπει να το προσπαθήσεις για φυσιολογικό τοκετό", λίγο έρχεται και σε βλέπει, λίγο είναι εξαφανισμένος...

Είναι εύκολο να αισθανθεί χαμένη, παραμελημένη, ανίκανη, φοβισμένη και σίγουρα μπερδμένη μια επίτοκος, ειδικά στην πρώτη γέννα.

Αν έχεις εκεί μαζί σου, μια μαία την οποία γνωρίζεις και έχεις συζητήσει προκαταβολικά διάφορα σενάρια, που έχει πιάσει λίγο πολύ τον παλμό σου και τον τρόπο σου, εκείνες τις ώρες που είσαι στο περίπου (και περιμένεις τον γιατρό να σε κάνει να νιώσεις σιγουριά, αλλά αυτός αργεί να έρθει γιατί τελικά άλλες 3 γεννάνε τώρα μαζίμε σένα), μπορεί η μαία σου να σε συνεφέρει, να σε καθοδηγεί, να σε εμψυχώνει και όλα να κυλήσουν πιο φιλικά.

 

Εκτός των άλλων, ο γιατρός φεύγει μετά το πέρας του τοκετού. Η μαία μένει. Κι έρχεται και τις επόμενες μέρες κι έρχεται και στο σπίτι και σηκώνει και τα τηλέφωνα για τις 30 και πλέον απίθανες απορίες που σου κατέβηκαν στο κεφάλι και δεν φανταζόσουν ποτέ ότι θα είχες.

 

Υπάρχει και η καλή τύχη που πέφτεις πάνω σε μαία της κλινικής και είναι "μανούλα". Αλλά δεν είναι ο κανόνας. Αν είσαι με τη δική σου μαία, θα ασχοληθεί με το να πάρεις το βρέφος όταν το ζητήσεις, να μην το ταϊζουν ξενο γάλα αν δεν το θέλεις, να σε βοηθήσει να αυτοεξυπηρετηθείς αν το χρειάζεσαι, να σε καθοδηγεί με υπομονή όσο θα φροντίζεις το μωρό σου (δεν θα βιάζεται να πάει στην επόμενη λόγω φόρτου εργασίας ή κυνισμού) κ.α. καλά. 

 

Προσωπικά, έχω καταλήξει ότι επειδή δεν είχα ιδέα ότι υπάρχουν οι μαίες και ότι αντικείμενο τους είναι ο τοκετός, βασιζόμουν εξολοκλήρου πάνω στην αντίληωη των ιατρών για την εγκυμοσύνη και τον τοκετό. Και δυστυχώς, αλλά λογικώς οι γιατροί συνήθως ιατρικοποιούν την φυσική πορεία τόσο της εγκυμοσύνης όσο και του τοκετού. Πλην εξαιρέσεων βεβαίως βεβαίως.

Γι' αυτό πλέον μιλάω συνέχεια για τη μαία κι όχι για τον γιατρό διότι, το είδος του επαγγελματία που θα σε συμβουλεύει και θα σε παρακολουθεί, δίνει και διαφορετική διάσταση στα διάφορα σημαίνοντα της πορείας. 

 

Είναι κρίμα να βγαίνει μια γυναίκα από την κλινική πικραμένη και πληγωμένη, χωρίς να ξέρει γιατί νιώθει περίεργα και όλοι να της λένε με ευκολία "φταίνει η ορμόνες γλυκιά μου...", ενώ στην πραγματικότητα φταίει ότι δεν πήρε την υποστήριξη και την καθοδήγηση που χρειαζόταν για να κατανοεί τί κάνει και να έχει εμπιστοσύνη στις δυνάμεις της.

[samsympan]

Δε διαφωνούμε. Πολύ σωστά είναι αυτά που γράφεις @kine.

Εφόσον μάλιστα κατά κοινή παραδοχή θεωρούμε ότι ο ιατρός πρωτίστως οφείλει να κάνει τους σωστούς/κατάλληλους ιατρικούς χειρισμούς και δευτερευόντως να έχει επικοινωνιακό χάρισμα (όποιος ιατρός έχει και τα δύο χαρίσματα πραγματικά υπερτερεί) , τότε ο ρόλος της μαίας είναι καθοριστικός και αναντικατάστατος. Και η μόνη προϋπόθεση για αρμονικό αποτέλεσμα είναι αυτοί οι δύο να συνεργάζονται.

[ninika84]

Η γυναικολογος μου σεβαστηκε καθε επιθυμια που ειχα.Μαλιστα ειχα δωσει συγκεκριμενες οδηγιες οι οποιες ακολουθηκαν κατα γραμμα σε σχεση με θηλασμο επισκληριδιο παρουσια του συζύγου κατα τη διαρκεια του τοκετού κ.α.Μαια επελεξα να μην εχω.Οι κοπελες του χειρουργείου ηταν αψογες και πολυ υποστηρικτικες.

[kine]

Είσαι πολύ τυχερή που είχες άψογη συνεργασία με την γιατρό σου. Προφανώς ήταν και η κατάλληλη για σένα και δεν σε απογοήτευσε στη διαδρομή.

 

Παρόλα αυτά, για να αναφέρεσαι σε χειρουργείο (προγραμματισμένο μάλλον;) η παρουσία της μαίας, μπορεί να πει κανείς ότι θα ήταν και περιττή, αφού σε προγραμματισμένες καισαρικές, δεν υπάρχει κάτι μη ιατρικό να διαυθετηθεί σε σχέση με την εξέλιξη του τοκετού. Είναι μια ιατρική πράξη εξ ορισμού. 

[ninika84]

Οχι δεν ηταν προγραμματισμενο.Γεννησα με φυσιολογικο τοκετο.Απλα επελεξα να μην εχω μαια.

[maripoz]

Just now, kine said:

Είσαι πολύ τυχερή που είχες άψογη συνεργασία με την γιατρό σου. Προφανώς ήταν και η κατάλληλη για σένα και δεν σε απογοήτευσε στη διαδρομή.

 

Παρόλα αυτά, για να αναφέρεσαι σε χειρουργείο (προγραμματισμένο μάλλον;) η παρουσία της μαίας, μπορεί να πει κανείς ότι θα ήταν και περιττή, αφού σε προγραμματισμένες καισαρικές, δεν υπάρχει κάτι μη ιατρικό να διαυθετηθεί σε σχέση με την εξέλιξη του τοκετού. Είναι μια ιατρική πράξη εξ ορισμού. 

Στο χειρουργείο γεννας και στον φτ.

[kine]

α, συγνωμη, δεν το καταλαβα έτσι. Κάπως αλλιώς τα έλεγαν τα δωμάτια στις κλινικές που είχα ρωτήσει.... Δωμάτιο τοκετού; Δεν το κατάλαβα ότι γεννάς στο χειρουργείο. Βασικά μου είχαν πει συγκεκριμένα ότι "μεταφέρεσαι στο χειρουργείο" αν χρειαστεί.

 

Ισως είναι ζήτημα πρακτικής των κλινικών ή εγώ δεν έχω καταλάβει κάτι;

[Sentir...natureza]

Just now, kine είπε:

α, συγνωμη, δεν το καταλαβα έτσι. Κάπως αλλιώς τα έλεγαν τα δωμάτια στις κλινικές που είχα ρωτήσει.... Δωμάτιο τοκετού; Δεν το κατάλαβα ότι γεννάς στο χειρουργείο. Βασικά μου είχαν πει συγκεκριμένα ότι "μεταφέρεσαι στο χειρουργείο" αν χρειαστεί.

 

Ισως είναι ζήτημα πρακτικής των κλινικών ή εγώ δεν έχω καταλάβει κάτι;

Απ'οσο γνωριζω εισαι πρωτα στην αιθουσα ωδινων και λιγο πριν γεννησεις σε μεταφερουν στο χειρουργειο (τραγικο κατ'εμε) οταν εισαι σε δημοσιο νοσοκομειο. Στις ιδιωτικες κλινικες υπαρχει αιθουσα τοκετου, εκει γεννας εκτος απροοπτου οποτε και μεταφερεσαι στο χειρουργειο για καισαρικη.