Να κάνω κατι για μενα...

[Super.mum]

πρίν από 27 λεπτά , ΑΡΓΚ είπε:

Ομολογω ότι ποτέ δεν κατάλαβα τον κόσμο που τρώει στην παραλία. Εκτός αν είναι να μείνει σε ανοργάνωτη παραλία όλη μέρα, να κάνει ελεύθερη κατασκήνωση κλπ. Δεν παίζει να έχω ποτέ πεινάσει στην παραλία και μου φαίνεται εξίσου παράλογο σαν να βγάλεις ξέρω γω τάπερ με καρπούζι στο λεωφορείο. Το ξέρω ότι είμαι περίεργη

Ηηηη τι λες εμείς όλο ταπεράκια είμαστε. Μας ανοίγει η θάλασσα πολύ την όρεξη. Ειδικά αμα κάθεσαι πολλές ώρες δεν θα φας ; 

πρίν από 15 λεπτά , ΑΡΓΚ είπε:

Ναι εγώ η αλήθεια είναι ότι από παιδί το έβλεπα σαν αθλητική δραστηριότητα, δηλαδή πάω για κολύμπι όχι για παραλία. Η που θα κολυμπάω με τις ώρες η που θα κάνω μικροδιαλειμματα, τύπου μια ώρα κολύμπι, κανένα τέταρτο έξω ξεκούραση και πάλι μέσα. Μόνο αν είμαστε όλη μέρα στην παραλία (σπάνια) να αράξω με βιβλίο. Οπότε δε μου βγαίνει το φαγητό .

Α τώρα το είδα αυτό 

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 1 λεπτό , Super.mum είπε:

Ηηηη τι λες εμείς όλο ταπεράκια είμαστε. Μας ανοίγει η θάλασσα πολύ την όρεξη. Ειδικά αμα κάθεσαι πολλές ώρες δεν θα φας ; 

Νομίζω δεν το έχω κάνει ποτέ στη ζωή μου σε παραλία και δε θυμάμαι ούτε όταν ήμουν παιδί τέτοια εμπειρία. Άντε κανένα κουλούρι, όταν ήταν τα παιδιά πολύ μικρά. Πώς να κολυμπήσεις άλλωστε αν φας; Μεγάλη απορία το έχω αυτό το τελευταίο.

[Super.mum]

πρίν από 11 λεπτά , ΑΡΓΚ είπε:

Νομίζω δεν το έχω κάνει ποτέ στη ζωή μου σε παραλία και δε θυμάμαι ούτε όταν ήμουν παιδί τέτοια εμπειρία. Άντε κανένα κουλούρι, όταν ήταν τα παιδιά πολύ μικρά. Πώς να κολυμπήσεις άλλωστε αν φας; Μεγάλη απορία το έχω αυτό το τελευταίο.

Εμείς δεν τρώμε του σκασμού .. απλά ανα διαστήματα τσιμπάμε κάνα φρουτάκι , κάνα κρακερακι .. το ίδιο και τα μωρα 

[Έσπερος]

8 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

Ναι εγώ η αλήθεια είναι ότι από παιδί το έβλεπα σαν αθλητική δραστηριότητα, δηλαδή πάω για κολύμπι όχι για παραλία. Η που θα κολυμπάω με τις ώρες η που θα κάνω μικροδιαλειμματα, τύπου μια ώρα κολύμπι, κανένα τέταρτο έξω ξεκούραση και πάλι μέσα. Μόνο αν είμαστε όλη μέρα στην παραλία (σπάνια) να αράξω με βιβλίο. Οπότε δε μου βγαίνει το φαγητό .

Εμείς πριν από το παιδί παρομοίως δεν καθόμασταν έξω. και τψρα αυτό που έχω καταλάβει ότι κάνουν άλλες οικογένειες που κάθονται με τις ώρες, δεν το κάνουμε. κολυμπάμε κ καθόμαστε λίγο για να παίξει ο μικρός με κανένα παιδάκι μέχρι να ανεβεί ο ήλιος. ούτε ξαπλώστρες ούτε ομπρέλες είχαμε ποτέ. αλλά το παιδί κάτι πρέπει να φάει εκείνη την ώρα κ οι υπόλοιπο απλώς κάτι να μας κρατήσει μέχρι το μεσημεριανό. 

[Mama_Anesti_]

Να σας ρωτήσω, από την εγκυμοσύνη και μετά παρατήρησα πως οποτε βάφω τα μαλλιά μου μου παρουσιάζεται μια φοβερή αλλεργική αντίδραση στο τριχωτό της κεφαλής και πίσω από τα αυτιά. Έχω δοκιμάσει επαγγελματικές βαφές ακόμα και φυτικές με το ίδιο αποτέλεσμα. Τελικά βρήκα λύση στο να μην βάφω την ρίζα αλλά να ξεκινώ λίγα εκατοστά παρακάτω. Πλέον τα βάφω περίπου στο φυσικό μου δύο τρεις φορές το χρόνο οπότε δεν φαίνεται μεγαλη διαφορα αλλά είδα πως οι ασπρες τρίχες μου πύκνωσαν λιγουλακι. 

Έχει κάποια αντιμετωπίσει το ίδιο θέμα? Βρήκε κάποιο προϊόν κατάλληλο? Επίσης τα χρωμοσαμπουαν τι ακριβώς κανουν? Τα έχετε δοκιμάσει? 

[kotsifikos]

8 minutes ago, Mama_Anesti_ said:

Να σας ρωτήσω, από την εγκυμοσύνη και μετά παρατήρησα πως οποτε βάφω τα μαλλιά μου μου παρουσιάζεται μια φοβερή αλλεργική αντίδραση στο τριχωτό της κεφαλής και πίσω από τα αυτιά. Έχω δοκιμάσει επαγγελματικές βαφές ακόμα και φυτικές με το ίδιο αποτέλεσμα. Τελικά βρήκα λύση στο να μην βάφω την ρίζα αλλά να ξεκινώ λίγα εκατοστά παρακάτω. Πλέον τα βάφω περίπου στο φυσικό μου δύο τρεις φορές το χρόνο οπότε δεν φαίνεται μεγαλη διαφορα αλλά είδα πως οι ασπρες τρίχες μου πύκνωσαν λιγουλακι. 

Έχει κάποια αντιμετωπίσει το ίδιο θέμα? Βρήκε κάποιο προϊόν κατάλληλο? Επίσης τα χρωμοσαμπουαν τι ακριβώς κανουν? Τα έχετε δοκιμάσει? 

Αν έχεις άσπρες τα χρωμοσαμπουαν δεν κάνουν τίποτα. Καλή είναι η ινοά, όπως και του κορέ, είναι χωρίς αμμωνία αυτές οπότε πολύ πιθανό να σε πειράξουν λιγότερο.

[samsympan]

2 ώρες πρίν, Mama_Anesti_ είπε:

Να σας ρωτήσω, από την εγκυμοσύνη και μετά παρατήρησα πως οποτε βάφω τα μαλλιά μου μου παρουσιάζεται μια φοβερή αλλεργική αντίδραση στο τριχωτό της κεφαλής και πίσω από τα αυτιά. Έχω δοκιμάσει επαγγελματικές βαφές ακόμα και φυτικές με το ίδιο αποτέλεσμα. Τελικά βρήκα λύση στο να μην βάφω την ρίζα αλλά να ξεκινώ λίγα εκατοστά παρακάτω. Πλέον τα βάφω περίπου στο φυσικό μου δύο τρεις φορές το χρόνο οπότε δεν φαίνεται μεγαλη διαφορα αλλά είδα πως οι ασπρες τρίχες μου πύκνωσαν λιγουλακι. 

Έχει κάποια αντιμετωπίσει το ίδιο θέμα? Βρήκε κάποιο προϊόν κατάλληλο? Επίσης τα χρωμοσαμπουαν τι ακριβώς κανουν? Τα έχετε δοκιμάσει?

Τα βάφεις μόνη σου ή κομμώτρια; (κάνε μια ερώτηση και σε κομμώτρια που εμπιστεύεσαι,να σε κατευθύνει σχετικά). Ποια λιπαρή ουσία χρησιμοποιείς πριν την βαφή, προστατευτική του δέρματος; Υπάρχει πιθανότητα να σε ενοχλεί αυτή κι όχι η βαφή αυτή καθ'αυτή; 

Επίσης, υπάρχουν προϊόντα εναλλακτικά των μόνιμων βαφών. Χρωμοσαμπουάν, βαφές που φεύγουν σταδιακά με τα λουσίματα (και σε καταστήματα με βιολογικά προϊόντα μπορείς να βρεις), ακόμη κι άλλα σκευάσματα (θυμάστε μια κυρία στην τηλεόραση που διαφήμιζε το "μαγικό νερό" για τα γκρίζα μαλλιά ). Λοιπόν προ 10ετίας τα έχω χρησιμοποιήσει αυτά τα παραπάνω. Αν έχεις λίγες λευκές και το φυσικό σου είναι ανοιχτό (πχ καστανό ανοιχτό, ξανθό σκούρο, κλπ), υπάρχει ένα καλό blending των τριχών και θέλεις ίσα ίσα να δίνεις μια λάμψη, να κάνεις ένα φρεσκάρισμα, θα μπορούσες να τα δοκιμάσεις αυτά να δεις αν σου ταιριάζει κάτι. Αφενός βέβαια το αποτέλεσμα κρατάει λίγο (αναλόγως και πόσο συχνά λούζεσαι, αν πχ λούζεσαι κάθε μέρα ή μέρα παρά μέρα δεν θα το πρότεινα καν). Κι αφετέρου μένουν λεκέδες στην πετσέτα και στο μαξιλάρι (νωπό μαλλί δεν παίζει να ακουμπήσει πουθενά).

Ακόμη, αν οι λευκές είναι λίγες και δεν σε ενοχλούν ιδιαίτερα, γιατί δεν σκέφτεσαι τις ανταύγειες ή το balayage. Που δεν είναι σκληρή παρέμβαση, όπως η μόνιμη βαφή σε όλο το τριχωτό. Δεν έρχονται σε επαφή με το δέρμα. Είναι πολύ μόδα (balayage, micro balayage, babylights, ballet lights, κι ένα σωρό νέες τεχνικές) κι αν ο κομμωτής είναι καλός, σωστός ειδικός, επιλέξει ταιριαστή απόχρωση, έχει "καλό χέρι" και τοποθετήσει την βαφή στα σωστά σημεία, το αποτέλεσμα μπορεί να βγει υπέροχο. Και η συντήρηση μπορεί να είναι αυτή που λες, 2-3 φορές ετησίως (αναλόγως βέβαια και πόσο γρήγορα μακραίνουν τα μαλλιά σου).

[Έσπερος]

@Mama_Anesti_ συμφωνώ με @samsympanγια balayage, baby lights κλπ. Μικρούλα είσαι, λογικά δεν εχεις πολλές άσπρες. Η τρίχα επηρεάζεται λιγότερο, θέλει λιγότερη συντήρηση κ υο αποτέλεσμα μπορεί να είναι πολύ φυσικό. 

 

Κι εγω είδα άσπρες τρίχες!!! Είχα εντοπίσει πιο παλιά πολύ αραιές αλλά είμαι καστανόξανθη έτσι κ αλλιώς κ δν φαίνονται. Τώρα όμως είναι πιο πολλές αν τις παρατηρήσεις συστηματικα. Έτσι θα ξαναρχίσω τις ανταύγειες που είχα αφήσει τα τελευταία χρόνια. (από πέρσι το έλεγα αλλά με τα λοκνταουν δεν υπήρχε λόγος, βαριέμαι το κομμωτηριο όπως έχω πει κ το ανεβαλλα). Θα ρωτήσω κ εγω ακριβώς τις διάφορες τεχνικές κ τι μου προτείνει (με κριτήριο το τι γίνεται πιο γρήγορα ). Αν μάθω κάτι ενδιαφέρον, θα ενημερώσω! 

[Mama_Anesti_]

7 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

@Mama_Anesti_ συμφωνώ με @samsympanγια balayage, baby lights κλπ. Μικρούλα είσαι, λογικά δεν εχεις πολλές άσπρες. Η τρίχα επηρεάζεται λιγότερο, θέλει λιγότερη συντήρηση κ υο αποτέλεσμα μπορεί να είναι πολύ φυσικό. 

 

Κι εγω είδα άσπρες τρίχες!!! Είχα εντοπίσει πιο παλιά πολύ αραιές αλλά είμαι καστανόξανθη έτσι κ αλλιώς κ δν φαίνονται. Τώρα όμως είναι πιο πολλές αν τις παρατηρήσεις συστηματικα. Έτσι θα ξαναρχίσω τις ανταύγειες που είχα αφήσει τα τελευταία χρόνια. (από πέρσι το έλεγα αλλά με τα λοκνταουν δεν υπήρχε λόγος, βαριέμαι το κομμωτηριο όπως έχω πει κ το ανεβαλλα). Θα ρωτήσω κ εγω ακριβώς τις διάφορες τεχνικές κ τι μου προτείνει (με κριτήριο το τι γίνεται πιο γρήγορα ). Αν μάθω κάτι ενδιαφέρον, θα ενημερώσω! 

Άρχισα να βρίσκω άσπρες τρίχες πριν τα είκοσι και τώρα ειναι περισσότερες ειδικά στο μπροστινό μέρος του κεφαλιού. Επειδη το φυσικό μου είναι πολύ σκούρο φαίνονται ή εγώ τουλάχιστον τις βλέπω. Θα κανονίσω ραντεβού μετά τις διακοπές να δούμε τι θα μπορούσαμε να κάνουμε. 

[kotsifikos]

On 7/23/2021 at 3:45 PM, Mama_Anesti_ said:

Άρχισα να βρίσκω άσπρες τρίχες πριν τα είκοσι και τώρα ειναι περισσότερες ειδικά στο μπροστινό μέρος του κεφαλιού. Επειδη το φυσικό μου είναι πολύ σκούρο φαίνονται ή εγώ τουλάχιστον τις βλέπω. Θα κανονίσω ραντεβού μετά τις διακοπές να δούμε τι θα μπορούσαμε να κάνουμε. 

Κοίτα μίλα και με έναν δερματολόγο να σου πει τι μπορεί να φταίει, μπορεί να σου προτείνει κάτι εναλλακτικά. Μπορεί να έχει αλλεργία σε ένα συγκεκριμένο συστατικό, τουλάχιστον να ξέρεις τι να αποφύγεις.

[Mama_Anesti_]

Τελικά το ζήτημα με τα μαλλιά το έλυσα με ανταυγειες που δεν ακουμπούν στο τριχωτό της κεφαλής! Αυτά για να μην αφήνουμε απορίες! 

 

Στα τωρινά, μετά από έντεκα χρόνια που έχω το δίπλωμα αποφάσισα να ξεκινήσω να οδηγώ. Κάνω "μάθημα" με τον άνδρα μου στο δικό μας αυτοκίνητο γιατί σκέφτηκα πως αν μάθω πάλι του δασκάλου θα δυσκολεύομαι στο δικό μας λόγο ογκου. Μέχρι στιγμής έχουμε πάει τρεις φορές σε δρόμους με ελάχιστη κυκλοφορία. Αν εξαιρεσουμε το άγχος που έχω τα πρώτα λεπτά μετά νιώθω οκ. Ξαναθυμήθηκα ξεκίνημα,  σταμάτημα, όπισθεν, πορεία, Αναστροφή και παρκάρισμα επίσης, με τις οδηγίες του άνδρα μου από μια φορά. Ο δασκαλος μου είχε πει για κάποια σημάδια που κοιταμε για να παρκαρουμε ή να κάνουμε οπισθογωνια, αλλά δεν τα θυμάμαι ακριβώς. Θυμάστε ή έχετε τέτοια σημάδια να μου προτείνετε μέχρι να πάρω τον αέρα? 

[μαγιοπουλας]

πρίν από 43 λεπτά , Mama_Anesti_ είπε:

Τελικά το ζήτημα με τα μαλλιά το έλυσα με ανταυγειες που δεν ακουμπούν στο τριχωτό της κεφαλής! Αυτά για να μην αφήνουμε απορίες! 

 

Στα τωρινά, μετά από έντεκα χρόνια που έχω το δίπλωμα αποφάσισα να ξεκινήσω να οδηγώ. Κάνω "μάθημα" με τον άνδρα μου στο δικό μας αυτοκίνητο γιατί σκέφτηκα πως αν μάθω πάλι του δασκάλου θα δυσκολεύομαι στο δικό μας λόγο ογκου. Μέχρι στιγμής έχουμε πάει τρεις φορές σε δρόμους με ελάχιστη κυκλοφορία. Αν εξαιρεσουμε το άγχος που έχω τα πρώτα λεπτά μετά νιώθω οκ. Ξαναθυμήθηκα ξεκίνημα,  σταμάτημα, όπισθεν, πορεία, Αναστροφή και παρκάρισμα επίσης, με τις οδηγίες τουΙ.αυτοί κολλαγαν αυτοκόλλητα στο αυτοκίνητο τους. άνδρα μου από μια φορά. Ο δασκαλος μου είχε πει για κάποια σημάδια που κοιταμε για να παρκαρουμε ή να κάνουμε οπισθογωνια, αλλά δεν τα θυμάμαι ακριβώς. Θυμάστε ή έχετε τέτοια σημάδια να μου προτείνετε μέχρι να πάρω τον αέρα? 

Θέμα συνήθειας είναι.αυτοι κολλαγαν αυτοκόλλητα.

[Anna3011]

1 ώρα πρίν, Mama_Anesti_ είπε:

Τελικά το ζήτημα με τα μαλλιά το έλυσα με ανταυγειες που δεν ακουμπούν στο τριχωτό της κεφαλής! Αυτά για να μην αφήνουμε απορίες! 

 

Στα τωρινά, μετά από έντεκα χρόνια που έχω το δίπλωμα αποφάσισα να ξεκινήσω να οδηγώ. Κάνω "μάθημα" με τον άνδρα μου στο δικό μας αυτοκίνητο γιατί σκέφτηκα πως αν μάθω πάλι του δασκάλου θα δυσκολεύομαι στο δικό μας λόγο ογκου. Μέχρι στιγμής έχουμε πάει τρεις φορές σε δρόμους με ελάχιστη κυκλοφορία. Αν εξαιρεσουμε το άγχος που έχω τα πρώτα λεπτά μετά νιώθω οκ. Ξαναθυμήθηκα ξεκίνημα,  σταμάτημα, όπισθεν, πορεία, Αναστροφή και παρκάρισμα επίσης, με τις οδηγίες του άνδρα μου από μια φορά. Ο δασκαλος μου είχε πει για κάποια σημάδια που κοιταμε για να παρκαρουμε ή να κάνουμε οπισθογωνια, αλλά δεν τα θυμάμαι ακριβώς. Θυμάστε ή έχετε τέτοια σημάδια να μου προτείνετε μέχρι να πάρω τον αέρα? 

Μπράβο! Μεγάλη υπόθεση η οδήγηση! Θα σου δώσει απίστευτη ανεξαρτησία! Προσωπικά δε χρησιμοποίησα ποτέ σημάδια, μόνο στα μαθήματα με το δάσκαλο για να περάσω τις εξετάσεις. Το παρκάρισμα θέλει λίγη εξάσκηση παραπάνω για να αντιληφθείς ουσιαστικά το χώρο που καταλαμβάνει το αμάξι σε σχέση με τη θέση που έχεις στη διάθεσή σου. Ξεκίνα με τον άντρα σου να κάνετε μαζί κάποια δεξιά και αριστερά παρκαρίσματα για να σου λέει αρχικά σε ποιό σημείο πρέπει πάνω κάτω να ξεκινάς να στρίβεις το τιμόνι και όταν αρχίσεις να νιώθεις άνετα με την πορεία πάρτο μόνη σου, βρες ένα δρόμο με σχετικά μικρή κίνηση για να μην αγχώνεσαι και κάνε παρκαρίσματα. Είναι ξεκάθαρα θέμα εξάσκησης.

[Yovanna]

2 hours ago, Mama_Anesti_ said:

Τελικά το ζήτημα με τα μαλλιά το έλυσα με ανταυγειες που δεν ακουμπούν στο τριχωτό της κεφαλής! Αυτά για να μην αφήνουμε απορίες! 

 

Στα τωρινά, μετά από έντεκα χρόνια που έχω το δίπλωμα αποφάσισα να ξεκινήσω να οδηγώ. Κάνω "μάθημα" με τον άνδρα μου στο δικό μας αυτοκίνητο γιατί σκέφτηκα πως αν μάθω πάλι του δασκάλου θα δυσκολεύομαι στο δικό μας λόγο ογκου. Μέχρι στιγμής έχουμε πάει τρεις φορές σε δρόμους με ελάχιστη κυκλοφορία. Αν εξαιρεσουμε το άγχος που έχω τα πρώτα λεπτά μετά νιώθω οκ. Ξαναθυμήθηκα ξεκίνημα,  σταμάτημα, όπισθεν, πορεία, Αναστροφή και παρκάρισμα επίσης, με τις οδηγίες του άνδρα μου από μια φορά. Ο δασκαλος μου είχε πει για κάποια σημάδια που κοιταμε για να παρκαρουμε ή να κάνουμε οπισθογωνια, αλλά δεν τα θυμάμαι ακριβώς. Θυμάστε ή έχετε τέτοια σημάδια να μου προτείνετε μέχρι να πάρω τον αέρα? 

Μπράβο σου! Κάλιο αργά παρά ποτέ. Και εγώ το πήρα στα 18, έφυγα στο εξωτερικό 8 χρόνια και το έπιασα πάλι με το που γύρισα. Έκανα κάποια μαθήματα με δάσκαλο και μετά το πήρα μια φορά με τη μαμά μου ( σφαχτήκαμε), μία με τον μπαμπά μου ( μια χαρά φυσικά) και μετά μόνη μου. Και εγώ τις πρώτες φορές ένιωθα ένα πεταλούδισμα, αλλά ήμουν πολύ ευτυχισμένη που οδηγούσα. Έβαζα μουσικούλα και χαιρόμουν. Όταν ψιλοφοβόμουν να πάω κάπου ( κάπου μακριά ή που δεν γνώριζα τους δρόμους), έλεγα σιγά, οι άλλοι που το καταφέρνουν, καλύτεροι είναι? Και έτσι στο τρίμηνο πάνω, πήγαινα πλέον παντού. 

Τα σημάδια, είναι τεχνάσματα των καθηγητών για να περνάνε οι μαθητές. Δεν τα χρειάζεσαι. Θα πηγαίνεις με την ταχύτητα με την οποία αισθάνεσαι άνετα και άσε τους άλλους να κορνάρουν. Όσο περνάει ο καιρός, θα αυξάνεις. Ξεκίνα να το παίρνεις μόνη σου, έστω για να πας στο σούπερ μάρκετ.

[Έσπερος]

2 ώρες πρίν, Mama_Anesti_ είπε:

Τελικά το ζήτημα με τα μαλλιά το έλυσα με ανταυγειες που δεν ακουμπούν στο τριχωτό της κεφαλής! Αυτά για να μην αφήνουμε απορίες! 

 

Στα τωρινά, μετά από έντεκα χρόνια που έχω το δίπλωμα αποφάσισα να ξεκινήσω να οδηγώ. Κάνω "μάθημα" με τον άνδρα μου στο δικό μας αυτοκίνητο γιατί σκέφτηκα πως αν μάθω πάλι του δασκάλου θα δυσκολεύομαι στο δικό μας λόγο ογκου. Μέχρι στιγμής έχουμε πάει τρεις φορές σε δρόμους με ελάχιστη κυκλοφορία. Αν εξαιρεσουμε το άγχος που έχω τα πρώτα λεπτά μετά νιώθω οκ. Ξαναθυμήθηκα ξεκίνημα,  σταμάτημα, όπισθεν, πορεία, Αναστροφή και παρκάρισμα επίσης, με τις οδηγίες του άνδρα μου από μια φορά. Ο δασκαλος μου είχε πει για κάποια σημάδια που κοιταμε για να παρκαρουμε ή να κάνουμε οπισθογωνια, αλλά δεν τα θυμάμαι ακριβώς. Θυμάστε ή έχετε τέτοια σημάδια να μου προτείνετε μέχρι να πάρω τον αέρα? 

Μπράβο! Λοιπόν σημάδια θα σου πει εδώ ο έμπειρος οδηγός που ακόμα αναρωτιέται όταν ανάβει φώτα, μήπως αντί για τα πορείας άναψε τα ομιχλης (το χω κάνει όντως). βρίσκεις ένα σημείο άδειο, με θέσεις γι τουλάχιστον δυο αυτοκίνητα, καλύτερα παραπάνω. δεν έχει σημασία αν είναι λίγο πιο μακριά. κερδίζεις χρόνο από τις μανούβρες. ιδανικά μπαίνεις με τη μούρη. αν δεν μπαίνεις με τη μούρη, κανεις πίσω πίσω πίσω μέχρι να ακουμπήσει η πίσω ρόδα πεζοδρόμιο. μετά ισιωνεισ κ τσουλάς μπροστά λίγο λίγο για να μην απομακρυνθείς. κατά προτίμηση όλα αυτά τα κανεις σε ώρα κ μέρος χωρίς κίνηση για να μην σε βλέπουν και γελάνε. 

 

Πέρα από την πλάκα, εγω την οδήγηση τη θεωρώ ταλαιπωρία, μεγάλωσα σε κεντρική γειτονιά της Αθήνας που πλα ήταν σε απόσταση περπατήματος, αλλιώς λεωφορείο ή μέτρο κ έφτανες κε σε μισή ώρα (το ότι δεν μπορπυσα να πάω σε άλλες γειτονιές το αντιπαρέρχομαι). Κάποια στιγμή εδώ στο νησί το να μην οδηγώ έγινε βάρος για την οικογένεια. Το ένα αυτοκίνητο που βάζουμε το παιδί είναι τεράστιο κ καινούργιο κ φοβάμαι βασικά μην το χαλάσω, οπότε το παίρνω σπάνια πράγμα επίσης δυσλειτουργικό αλλά τέλος πάντων το παίρνω. Το άλλο είναι τόσο παλιό που μπορεί να αρχίσουν να φεύγουν εξαρτήματα αλλά γι συτο το λόγο δεν με νοιάζει, δεν μπορεί να μου επιρρίψει ευθύνη κανεις ότι το χάλασα. κάποια στιγμή είχε ένα θέμα ο άντρας μ κι άρχισα να το παίρνω πολύ συστηματικά. Αρχικά έκανα ο,τι μπορπυσα για να το αποφύγω, μετά το πάρκαρα στα πιο περιφερειακά πάρκινγκ κ περπατούσα, αλλά μετά συνήθισα κ τώρα δεν έχω θέμα, έχω βρει και σημεία που με βολεύει το παρκάρισμα κ πάω σχεδον παντού (το οποίο το περιγράφω λες κ παρκάρω στο Παγκράτι, ενώ είμαι σε ένα μεγάλο χωριό). Πάντως αν μέναμε κάπου που δν χρειαζόταν, θα ήμουν ευτυχέστερη, αλλά τότε δν θα ήμασταν πάνω στη θάλασσα κ δν  θα είχαμε κήπο. 

πρίν από 22 λεπτά , Yovanna είπε:

έλεγα σιγά, οι άλλοι που το καταφέρνουν, καλύτεροι είναι?

αυτό καποιες φορές με παρηγορεί! πραγματικά μου δίνει θάρρος. είχαμε πχ μια συνάδελφο παρα πολύ αργή σε ολα. απ αυτούς που από την ώρα που ανοίξουν το στόμα μέχρι να μιλήσουν, μεσολαβεί χρονικό διάστημα σαν την απόσταση αστραπής και βροντής. η κοπέλα λοιπόν επειδή γεννήθηκε σε γειτονικό νησί με άσχημο οδικό δίκτυο και μεγάλωνε κ παιδί μονη της, στην οδήγηση είχε αέρα αναντίστοιχο με την εικόνα που σου έδινε όταν της ζητούσες να βγάλει μια φωτοτυπία και έκανε πεντε λεπτά να βάλει το χαρίτ, να ανοίξει το καπάκι, να το κλείσει, να πατήσει το κουμπί.........! την έχουμε δει να κάνει προσπεράσματα και σφήνες για να χωθεί κάπου που την βολεύει, που μέναμε με το στόμα ανοιχτ, σαν ταξιτζής έκανε! . Ε κάτι τέτοια βλέπω και λέω δεν μπορεί, γιατί εγώ να μην μπορώ να το κάνω; 

[mama16]

3 ώρες πρίν, Mama_Anesti_ είπε:

Τελικά το ζήτημα με τα μαλλιά το έλυσα με ανταυγειες που δεν ακουμπούν στο τριχωτό της κεφαλής! Αυτά για να μην αφήνουμε απορίες! 

 

Στα τωρινά, μετά από έντεκα χρόνια που έχω το δίπλωμα αποφάσισα να ξεκινήσω να οδηγώ. Κάνω "μάθημα" με τον άνδρα μου στο δικό μας αυτοκίνητο γιατί σκέφτηκα πως αν μάθω πάλι του δασκάλου θα δυσκολεύομαι στο δικό μας λόγο ογκου. Μέχρι στιγμής έχουμε πάει τρεις φορές σε δρόμους με ελάχιστη κυκλοφορία. Αν εξαιρεσουμε το άγχος που έχω τα πρώτα λεπτά μετά νιώθω οκ. Ξαναθυμήθηκα ξεκίνημα,  σταμάτημα, όπισθεν, πορεία, Αναστροφή και παρκάρισμα επίσης, με τις οδηγίες του άνδρα μου από μια φορά. Ο δασκαλος μου είχε πει για κάποια σημάδια που κοιταμε για να παρκαρουμε ή να κάνουμε οπισθογωνια, αλλά δεν τα θυμάμαι ακριβώς. Θυμάστε ή έχετε τέτοια σημάδια να μου προτείνετε μέχρι να πάρω τον αέρα? 

Οπισθογωνια πραγματικά δεν νομίζω να χρειάζεται καν να κάνεις κ να έχεις μικρή απόσταση από το πεζοδρόμιο. Κ εγώ τεχνάσματα δεν θυμάμαι, το μόνο που κάνω όταν είναι να παρκάρω ανάμεσα σε 2 αυτοκίνητα είναι να πάω καθρέφτη με καθρέφτη με το άλλο αυτοκίνητο, να γυρίσω μια ολόκληρη στροφή το τιμόνι κ να πάω όπισθεν σιγά σιγά. Εκεί που νιώθω ότι φτάνω κοντά στο πεζοδρόμιο στρίβω απ' την άλλη το τιμόνι κ μετά ισιωνω. Αν δεν μπεις με την πρώτη κ χρειαστεί να κάνεις λίγο μπρος πίσω δεν έγινε κ κάτι.

 

@Έσπερος με τα σχόλια για παρκάρισμα ελπίζω να έκανες πλάκα!  το να μπεις με την μούρη μπορείς να το καταφέρεις μόνο αν δεν έχεις αυτοκίνητο πίσω η αν είναι σε απόσταση 10 μέτρων, αλλιώς πιο δύσκολο είναι να προσπαθείς να μπεις με την μούρη έχοντας κοντά κ άλλο αυτοκίνητο. Όσο για το ότι να βρει πεζοδρόμιο δεν νομίζω να είναι καλό γιατί μπορεί να υπάρχει κάποια κολώνα η κάτι τέτοιο κ να χτυπήσεις το αυτοκίνητο

[Έσπερος]

πρίν από 27 λεπτά , mama16 είπε:

με τα σχόλια για παρκάρισμα ελπίζω να έκανες πλάκα!  το να μπεις με την μούρη μπορείς να το καταφέρεις μόνο αν δεν έχεις αυτοκίνητο πίσω η αν είναι σε απόσταση 10 μέτρων, αλλιώς πιο δύσκολο είναι να προσπαθείς να μπεις με την μούρη έχοντας κοντά κ άλλο αυτοκίνητο. Όσο για το ότι να βρει πεζοδρόμιο δεν νομίζω να είναι καλό γιατί μπορεί να υπάρχει κάποια κολώνα η κάτι τέτοιο κ να χτυπήσεις το αυτοκίνητο

εν μέρει χιουμοριστικά αλλά όντως εγγ έτσι παρκάρω. Αν έχει χώρο γις ένα αυτοκίνητο, δεν μπαίνω. Θα κάνω έναν αιώνα για να μπω κ θα έχω άγχος μη γίνει ζημια κ θα φοβάμαι κ μη με κλείσουν. προτιμώ να πάω στο πάρκινγκ κ να περπατήσω μετά. Το ακούμπημα πεζοδρομίου αλήθεια το θεωρώ καλό σημάδι αν εχεις χώρο. όχι με φορα για να χτυπήσεις. απλώς για να καταλάβεις ότι εχεις πλησιάσει όσο χρειάζεται. στην Αθήνα εννοειται ότι δεν μπορώ να πάω πουθενά με αυτοκίνητο. 
 

Το διακωμωδώ τώρα αλλά μου στοιχίζει, δλδ χάνω πράγματα. Ένα πρόβλημα που έχουμε πολλές γυναίκες, είναι ότι αν δεν χρειαστεί να οδηγήσουμε πολύ πριν παντρευτούμε, κ ακόμα καλύτερα να έχουμε δικό μας αυτοκίνητο, μετά φοβόμαστε, δεν το εξασκούμε όσο πρέπει κλπ. εγω οδηγούσα πολύ λίγο ως φοιτήτρια, χωρίς ιδιαίτερη ενθάρρυνση από την οικογένεια. μόνο για τη σχολή ή για κάτι πολύ κοντινό κ ελεγχόμενο κ στο χωριό. Κ επειδή δεν προσανατολίζομαι, δεν μπορούσα να πάω πουθενά μόνη μου αν δεν είχα ξαναπάει εκατό φορές με κάποιον. κ ποτέ δεν το συμπάθησα, ένιωθα ότι με δέσμευε. πάντα κέντρο έδινα ραντεβού όμως κ δεν μου έλειπε ιδιαίτερα. μετά πήγα στο εξωτερικό κ το άφησα, μετά δεν είχα δικό μου αυτοκίνητο στο νησί. ο άντρας μου όμως θεωρεί αδιανόητο ενήλικας να μην οδηγεί κ με κυνήγησε πολύ για να κάνω κάποιες διαδρομές. 

[mama16]

πρίν από 11 λεπτά , Έσπερος είπε:

εν μέρει χιουμοριστικά αλλά όντως εγγ έτσι παρκάρω. Αν έχει χώρο γις ένα αυτοκίνητο, δεν μπαίνω. Θα κάνω έναν αιώνα για να μπω κ θα έχω άγχος μη γίνει ζημια κ θα φοβάμαι κ μη με κλείσουν. προτιμώ να πάω στο πάρκινγκ κ να περπατήσω μετά. Το ακούμπημα πεζοδρομίου αλήθεια το θεωρώ καλό σημάδι αν εχεις χώρο. όχι με φορα για να χτυπήσεις. απλώς για να καταλάβεις ότι εχεις πλησιάσει όσο χρειάζεται. στην Αθήνα εννοειται ότι δεν μπορώ να πάω πουθενά με αυτοκίνητο. 
 

Το διακωμωδώ τώρα αλλά μου στοιχίζει, δλδ χάνω πράγματα. Ένα πρόβλημα που έχουμε πολλές γυναίκες, είναι ότι αν δεν χρειαστεί να οδηγήσουμε πολύ πριν παντρευτούμε, κ ακόμα καλύτερα να έχουμε δικό μας αυτοκίνητο, μετά φοβόμαστε, δεν το εξασκούμε όσο πρέπει κλπ. εγω οδηγούσα πολύ λίγο ως φοιτήτρια, χωρίς ιδιαίτερη ενθάρρυνση από την οικογένεια. μόνο για τη σχολή ή για κάτι πολύ κοντινό κ ελεγχόμενο κ στο χωριό. Κ επειδή δεν προσανατολίζομαι, δεν μπορούσα να πάω πουθενά μόνη μου αν δεν είχα ξαναπάει εκατό φορές με κάποιον. κ ποτέ δεν το συμπάθησα, ένιωθα ότι με δέσμευε. πάντα κέντρο έδινα ραντεβού όμως κ δεν μου έλειπε ιδιαίτερα. μετά πήγα στο εξωτερικό κ το άφησα, μετά δεν είχα δικό μου αυτοκίνητο στο νησί. ο άντρας μου όμως θεωρεί αδιανόητο ενήλικας να μην οδηγεί κ με κυνήγησε πολύ για να κάνω κάποιες διαδρομές. 

Και καλά έκανε ο σύζυγος γιατί η αλήθεια είναι ότι πρέπει να οδηγεί κ η γυναίκα. Δεν γίνεται να εξαρτιομαστε απ' τον άντρα για να πάμε κάπου το παιδί!

[Έσπερος]

πρίν από 11 λεπτά , mama16 είπε:

Και καλά έκανε ο σύζυγος γιατί η αλήθεια είναι ότι πρέπει να οδηγεί κ η γυναίκα. Δεν γίνεται να εξαρτιομαστε απ' τον άντρα για να πάμε κάπου το παιδί!

είχε επιμείνει από πιο πριν, σχεδον απ όταν πρωτομειναμε μαζί. βασικά να είμαι υποτυπωδώς εξοικειωμένη μ το αυτοκίνητο κ τους δρόμους ώστε αν γίνει κάτι τουλάχιστον, να μην ψάχνομαι εκείνη την ώρα τι θα κάνω. κ για το παιδί φυσικά, κ για λόγους ασφαλείας αλλά κ για βόλτες όταν ήταν το πρωί σχολείο, να μην είμαστε εγκλωβισμένοι. τώρα πάντως, έχω σταματήσει να αγχώνομαι στην ιδέα να πάρω το αυτοκίνητο, αλλά γενικα κάνω ο,τι μπορώ για να συνδυάσω διαδρομές ώστε να μην χρειάζεται συχνά. όμως την ψρα που οδηγώ, ειδικά στους πιο περιφερειακούς δρόμους, νιώθω ωραία. τραγουδάω κιόλας που μ αρέσει όταν είμαι μόνη. αλλά αυτό μετά από πολύ καιρό που έτρεμα στην ιδέα ότι θα πρέπει να πάω κάπου. 

[mama16]

πρίν από 10 λεπτά , Έσπερος είπε:

είχε επιμείνει από πιο πριν, σχεδον απ όταν πρωτομειναμε μαζί. βασικά να είμαι υποτυπωδώς εξοικειωμένη μ το αυτοκίνητο κ τους δρόμους ώστε αν γίνει κάτι τουλάχιστον, να μην ψάχνομαι εκείνη την ώρα τι θα κάνω. κ για το παιδί φυσικά, κ για λόγους ασφαλείας αλλά κ για βόλτες όταν ήταν το πρωί σχολείο, να μην είμαστε εγκλωβισμένοι. τώρα πάντως, έχω σταματήσει να αγχώνομαι στην ιδέα να πάρω το αυτοκίνητο, αλλά γενικα κάνω ο,τι μπορώ για να συνδυάσω διαδρομές ώστε να μην χρειάζεται συχνά. όμως την ψρα που οδηγώ, ειδικά στους πιο περιφερειακούς δρόμους, νιώθω ωραία. τραγουδάω κιόλας που μ αρέσει όταν είμαι μόνη. αλλά αυτό μετά από πολύ καιρό που έτρεμα στην ιδέα ότι θα πρέπει να πάω κάπου. 

Καλά στην αρχή όλοι πιστεύω ότι αγχώνονται κ σκέφτονται πως θα το πάρουν... Αλλά σιγά σιγά όλοι μας εξοικειωνομαστε! Κ εγώ με το πάρκινγκ δεν το έχω όπως ο άντρας μου απλά όταν θέλω να πάω στο κέντρο της πόλης μου παρκάρω σε δρόμους που δεν είναι κεντρικοί ώστε να μην ακούω κόρνες από πίσω

[Ilaeira]

5 ώρες πρίν, Mama_Anesti_ είπε:

Τελικά το ζήτημα με τα μαλλιά το έλυσα με ανταυγειες που δεν ακουμπούν στο τριχωτό της κεφαλής! Αυτά για να μην αφήνουμε απορίες! 

 

Στα τωρινά, μετά από έντεκα χρόνια που έχω το δίπλωμα αποφάσισα να ξεκινήσω να οδηγώ. Κάνω "μάθημα" με τον άνδρα μου στο δικό μας αυτοκίνητο γιατί σκέφτηκα πως αν μάθω πάλι του δασκάλου θα δυσκολεύομαι στο δικό μας λόγο ογκου. Μέχρι στιγμής έχουμε πάει τρεις φορές σε δρόμους με ελάχιστη κυκλοφορία. Αν εξαιρεσουμε το άγχος που έχω τα πρώτα λεπτά μετά νιώθω οκ. Ξαναθυμήθηκα ξεκίνημα,  σταμάτημα, όπισθεν, πορεία, Αναστροφή και παρκάρισμα επίσης, με τις οδηγίες του άνδρα μου από μια φορά. Ο δασκαλος μου είχε πει για κάποια σημάδια που κοιταμε για να παρκαρουμε ή να κάνουμε οπισθογωνια, αλλά δεν τα θυμάμαι ακριβώς. Θυμάστε ή έχετε τέτοια σημάδια να μου προτείνετε μέχρι να πάρω τον αέρα? 

 

Για το παρκάρισμα: μόλις το πίσω σου φανάρι απ' την έξω πλευρά (όχι του πεζοδρομίου) φτάσει στην ευθεία από την πινακίδα του πίσω αυτοκινήτου, κόβεις το τιμόνι από την άλλη. Αυτό μου έλεγε ο δάσκαλος όταν έκανα μαθήματα. 

Για την οπισθογωνία ειλικρινά δεν θυμάμαι, αλλά επειδή θα σου χρειαστεί το παρκάρισμα σε κάθετες θέσεις, όπως είναι στα πάρκινγκ των σουπερμάρκετ, εξασκήσου σ' αυτό. 

 

Στο μεταξύ άκουγα κι εγώ για σημάδια, και νόμιζα ότι αυτά ήταν τα σημάδια, σαν αυτό το κόλπο που μου έλεγε. Όταν συνειδητοποίησα ότι στις άλλες σχολές βάζουν αυτοκόλλητα μέσα στο αυτοκίνητο, έπαθα σοκ. Καλά σου είπαν τα κορίτσια, αυτά δεν τα χρειάζεσαι. 

 

Μπράβο που ξανάρχισες! Είναι πολύ σημαντικό να οδηγείς, θα δεις ότι θα χαρείς πολύ αυτήν την ανεξαρτησία. Πήγαινε με τον ρυθμό σου και μια χαρά θα εξοικειωθείς.

[Yovanna]

1 hour ago, Έσπερος said:

εν μέρει χιουμοριστικά αλλά όντως εγγ έτσι παρκάρω. Αν έχει χώρο γις ένα αυτοκίνητο, δεν μπαίνω. Θα κάνω έναν αιώνα για να μπω κ θα έχω άγχος μη γίνει ζημια κ θα φοβάμαι κ μη με κλείσουν. προτιμώ να πάω στο πάρκινγκ κ να περπατήσω μετά. Το ακούμπημα πεζοδρομίου αλήθεια το θεωρώ καλό σημάδι αν εχεις χώρο. όχι με φορα για να χτυπήσεις. απλώς για να καταλάβεις ότι εχεις πλησιάσει όσο χρειάζεται. στην Αθήνα εννοειται ότι δεν μπορώ να πάω πουθενά με αυτοκίνητο. 

Είναι επειδή είσαι σε νησί. Αν ζούσες Αθήνα, θα είχες μάθει να παρκάρεις άνετα σε θέσεις που χωράς τσίμα τσίμα, διότι δεν θα είχες τη δυνατότητα να την προσπεράσεις. 

Στην Αθήνα γιατί δεν οδηγείς? Λόγω παρκαρίσματος? 

1 hour ago, mama16 said:

Και καλά έκανε ο σύζυγος γιατί η αλήθεια είναι ότι πρέπει να οδηγεί κ η γυναίκα. Δεν γίνεται να εξαρτιομαστε απ' τον άντρα για να πάμε κάπου το παιδί!

Εννοείται, αν δεν οδηγούσα, θα έπρεπε να πληρώνω σχολικό, δεν θα μπορούσα ποτέ να πάρω το παιδί από το σχολείο, να το πάω σε δραστηριότητες, να πάμε βόλτες, για ψώνια κτλ. Εκτός αν κάποιος μένει στην Ύδρα και πάει παντού με τα πόδια. Πρέπει και οι 2 γονείς να οδηγούν. Και πέρα από το παιδί, πρέπει και εμείς να μετακινούμαστε , να πηγαίνουμε στη δουλειά μας, στις δραστηριότητες μας κτλ. 

Και η μαμά μου δεν οδηγούσε |(ήταν σύνηθες τότε βέβαια) αλλά όταν μας έκανε, κατάλαβε ότι δεν γίνεται να ζει έτσι και έβγαλε δίπλωμα και οδηγεί ακόμα και παντού αλλιώς η ζωή της θα ήταν εντελώς διαφορετική ( προς το χειρότερο)!

[Mamaloulou]

Αχ κορίτσια,μου δίνετε δύναμη και κουράγιο,έχω το δίπλωμα 13 χρόνια και έχω οδηγήσει ελάχιστες φορές,Τώρα με το παιδί όμως μου χρειάζεται.Ειπα να αρχίσω μαθήματα και σιγά σιγά ελπίζω να τα καταφέρω 

[Έσπερος]

πρίν από 29 λεπτά , Yovanna είπε:

Είναι επειδή είσαι σε νησί. Αν ζούσες Αθήνα, θα είχες μάθει να παρκάρεις άνετα σε θέσεις που χωράς τσίμα τσίμα, διότι δεν θα είχες τη δυνατότητα να την προσπεράσεις. 

Στην Αθήνα γιατί δεν οδηγείς? Λόγω παρκαρίσματος? 

Υποθέτω ότι αν ζούσα κ δούλευα θα είχα μάθει. Όπως μαθαίνουν όλοι.. όμως ήμουν εξαρχής αρνητική κ αδέξια. για να πάω στη σχολή μόνη μου έπρεπε να πάω καμία δεκαριά φορές με παρέα κ γενικα προσπαθούσα να κανονίζω να πάρω κ κάποιον μαζί, αλλιώς μπορεί να βαριόμουν κ να έπαιρνα λεωφορείο. δλδ προτιμούσα 1.30 ώρα συγκοινωνίες κ να κουβαλάω λαπτοπ κ βιβλία, από το 40 λεπτά στην χειρότερη με το αυτοκίνητο. Τώρα στην Αθήνα δεν υπάρχει περίπτωση να οδηγήσω. έχω ξεχασει τους δρόμους αλλά βασικά το παρκάρισμα. δεν μπορώ να παρκάρω στο νησί ένα μικρό σαράβαλο, πώς θα παρκάρω στην Αθήνα μεγάλο πολυμορφικό σε γειτονιές του κέντρου; ( κι εγω κι ο άντρας μου εκεί μένουμε). Είμαι τελείως ατσουμπαλη. περνάω ανάμεσα σε δυο γραφεία κ χτυπάω σε γωνιές, βγαίνω από δωμάτιο κ χτυπάω στο κούφωμα. Τα στοπ δεν τα βλέπω, έχω μάθει απ έξω πού είναι. όπως κ άλλες ταμπέλες πχ αδιέξοδα. σε διασταυρώσεις δεν καταλαβαίνω ποτέ ποιος έχει προτεραιότητα. δεν έχω μάθει να σκέφτομαι σαν οδηγός. είναι μια αγγαρεία που απλώς φέρνω εις πέρας σε συγκεκριμένες ιδεατές συνθήκες κ το χειρότερο ειναο ότι ο μόνος λόγος που θα ήθελα να το κάνω πιο καλά είναι το κόμπλεξ κι όχι για να με διευκολύνει. Το ιδανικό για μένα θα ήταν πόλη του εξωτερικού πεζοδρομημένη με ποδηλατοδρόμους  κ εκδρομές με τραινο. 

[Mama_Anesti_]

Κορίτσια σας ευχαριστώ πάρα πολύ όλες!!!

Μου δίνετε απίστευτη ενέργεια και δύναμη! 

 

6 ώρες πρίν, μαγιοπουλας είπε:

Θέμα συνήθειας είναι.αυτοι κολλαγαν αυτοκόλλητα.

Δεν είχα στο νου τα αυτοκόλλητα, δεν είχε τέτοια ο δάσκαλος, εννοούσα νοητά σημάδια σε σχέση με τα άλλα αυτοκίνητα και το πεζοδρόμιο. 

 

4 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

4 ώρες πρίν, Yovanna είπε:

έλεγα σιγά, οι άλλοι που το καταφέρνουν, καλύτεροι είναι?

αυτό καποιες φορές με παρηγορεί! πραγματικά μου δίνει θάρρος. είχαμε πχ μια συνάδελφο παρα πολύ αργή σε ολα. απ αυτούς που από την ώρα που ανοίξουν το στόμα μέχρι να μιλήσουν

 

Για να πω την αλήθεια αυτή η φράση ποτέ δεν έπιασε σε μένα. Μου το λέγανε αλλά δεν το ένιωθα, δεν μπαίνω και εύκολα σε τρίπ σύγκρισης με όσα καταφέρνουν ή όχι οι άλλοι. Αυτό που μου έκανε το μαγικό κλικ (εκτός από την ευκολη μετακίνηση μαζί με το παιδί) είναι ένας προσωπικος απολογισμός. Δηλ έχω το δίπλωμα γιατί να μην οδηγώ? Γιατί το πήρα? Γιατί να μην οδηγήσω ποτέ? Είμαι καλύτερα χωρίς αμάξι? Αυτά συλλογιστηκα και είπα θα το προσπαθησω κι αυτό! 

 

Έχω άγχος, να μην πω ψέματα, αλλά αν δεν εξασκηθω δεν θα μάθω και ποτε! Ό,τι αφήνεις σε αφήνει! 

 

πρίν από 46 λεπτά , Έσπερος είπε:

Είμαι τελείως ατσουμπαλη. περνάω ανάμεσα σε δυο γραφεία κ χτυπάω σε γωνιές, βγαίνω από δωμάτιο κ χτυπάω στο κούφωμα.

Δεχομαι πως είσαι άνθρωπος με αυτογνωσία σε πολλά επίπεδα, κι εγώ θέλω να πιστεύω, δηλ παραδέχομαι την έλλειψη ικανότητας μου σε κάτι ή τις ανασφάλειες μου. Πολλές φορές όμως αυτός ο τρόπος σκέψης (δηλ "είμαι αδέξια σε κάτι πως θα καταφέρω το άλλο?")  σαμποτάρει τον εαυτό μας και τις προσπάθειες μας. Ό,τι καταφέρουμε στο κάτω κάτω, αρκεί να είμαστε εντάξει με τον εαυτό μας!