Αχ αυτή η ζήλεια... Συμβουλες..

[Fenia27]

Just now, elenip είπε:

 

Μεταξύ της πλήρης ασυδοσίας και της τιμωρίας υπάρχουν και άλλα ενδιάμεσα στάδια. Υπάρχουν παιδιά που είναι κακομαθημένα όσο δεν παίρνει άλλο, ωσάν να είναι το κέντρο του κόσμου. Υπάρχουν φυσικά και περιπτώσεις όπως αυτές που αναφέρεις αλλά μην τα τσουβαλιάζουμε όλα!

 

Συμφωνω μαζι σου. Το ενα ακρο για μενα ειναι η τιμωρια και το αλλο "τα δινω ολα στο παιδι μου, ειναι το καλυτερο, αγορι μου εσυ, κορακλα μου εσυ, δεν σε φτανει κανενας, τι θελεις? παιχνιδι? παρτο!!! τι θελεις μωρο μου? ναι αμεσως!!! Μην κλαις αγαπη μου ! τι θελεις? η μανουλα ολα θα τα κανει! Τι εκανες? χτυπησες το παιδακι? οχι αγααααααπη μου δεν πειραζει μωρο μου...μην το ξανακανεις ομως ενταξει? "

[little lamb]

13 ώρες πρίν, anemoni1989 είπε:

Πως οι παλαιοτεροι νε τοσο λαθος τροπους διαπαιδαγωγησης ζουσαν σε μια κοινωνια με αρχες και ηθικες αξιες και εμεις οι νεοι, μοντερνοι κλπ εχουμε καταντησει μια κοινωνια "για τα μπαζα", ζουγκλα??? Μηπως σ προσπάθεια μας να δωσουμε καποιες ελευθεριες και δικαιωματα στα μικρα παιδια, υπερβαλαμε και δημιουργησαμε μικρους εγωιστες που δεν σεβονται τιποτα και επομενως οταν μεγαλωνουν δεν μπορουν να σταθουν πουθενα και τα κανουν μανταρα??? (βασικα αυτο παει σ γενια των γονιων μας, εμει;  τωρα μεγαλωνουμε τα παιδιά μας) 

 

Μπερδεύτηκα λίγο με αυτό που γράφεις. Λες ότι η κοινωνία τώρα είναι για τα μπάζα επειδή ίσως υπερβάλουμε στις ελευθερίες που δίνουμε στα παιδιά. Όμως η κοινωνία για τα μπάζα είμαστε εμείς οι μεγάλοι (που μεγαλώσαμε με αυστηρότητα), δεν είναι τα παιδιά τα δικά μας που προσπαθούμε να μεγαλώσουμε αλλιώς ακριβώς επειδή εμείς μεγαλώσαμε αυστηρά και έγινε η κοινωνία για τα μπάζα (μήπως και αλλάξει λοιπόν η κοινωνία και γίνει πιο ανθρώπινη). Παρακάτω βέβαια λες κι εσύ ότι αναφέρεσαι κυρίως στη γενιά των γονιών μας ότι έκανε έτσι τα παιδιά της=την τωρινή κοινωνία, όμως νομίζω πως η γενιά των γονιών μας δεν έδινε δικαιώματα στα παιδιά, τώρα άρχισαν να δίνονται. (Παρεμπιπτόντως είμαστε ακριβώς συνομήλικες)

[Chrysoum]

Just now, little lamb said:

 

Μπερδεύτηκα λίγο με αυτό που γράφεις. Λες ότι η κοινωνία τώρα είναι για τα μπάζα επειδή ίσως υπερβάλουμε στις ελευθερίες που δίνουμε στα παιδιά. Όμως η κοινωνία για τα μπάζα είμαστε εμείς οι μεγάλοι (που μεγαλώσαμε με αυστηρότητα), δεν είναι τα παιδιά τα δικά μας που προσπαθούμε να μεγαλώσουμε αλλιώς ακριβώς επειδή εμείς μεγαλώσαμε αυστηρά και έγινε η κοινωνία για τα μπάζα (μήπως και αλλάξει λοιπόν η κοινωνία και γίνει πιο ανθρώπινη). Παρακάτω βέβαια λες κι εσύ ότι αναφέρεσαι κυρίως στη γενιά των γονιών μας ότι έκανε έτσι τα παιδιά της=την τωρινή κοινωνία, όμως νομίζω πως η γενιά των γονιών μας δεν έδινε δικαιώματα στα παιδιά, τώρα άρχισαν να δίνονται. (Παρεμπιπτόντως είμαστε ακριβώς συνομήλικες)

Πανω σ αυτο και πανω στα παραδειγματα που αναφερει η @anemoni1989 εχω να προσθεσω οτι οντως η γενια των γονιων μας δεν εδινε δικαιωματα στα παιδια, αλλα μεγαλωσαμε με το να αντιμετωπιζομαστε ως παιδια για πολυ περαν της παιδικης ηλικιας. Νομιζω το ειπε και η @Έσπερος οτι δεν μας βλεπουν ως ενηλικες ακομη και τωρα στα 30 και νομιζω οτι εκει εστιαζεται η αιτια του κακου. Αυτο, το κατσε παιδακι μου, εγω θα σε βοηθησω σε ολα. Αυτη η μανα που ετρεχε για ολους και για ολα και που κατα συνεπεια αποφασιζε για ολους και για ολα. Το παιδι που φυσικα εμενε ακομα μαζι με τους γονεις οσο σπουδαζε και φυσικα δεν εκανε τιποτα στο σπιτι, ουτε καν να πλυνει τα ρουχα του. Και η δικαιολογηση ολων των πραξεων του "παιδιου", ακομη κι αν αυτες ειναι που κ που παραλογες. 

[Έσπερος]

Just now, Chrysoum είπε:

Πανω σ αυτο και πανω στα παραδειγματα που αναφερει η @anemoni1989 εχω να προσθεσω οτι οντως η γενια των γονιων μας δεν εδινε δικαιωματα στα παιδια, αλλα μεγαλωσαμε με το να αντιμετωπιζομαστε ως παιδια για πολυ περαν της παιδικης ηλικιας. Νομιζω το ειπε και η @Έσπερος οτι δεν μας βλεπουν ως ενηλικες ακομη και τωρα στα 30 και νομιζω οτι εκει εστιαζεται η αιτια του κακου. Αυτο, το κατσε παιδακι μου, εγω θα σε βοηθησω σε ολα. Αυτη η μανα που ετρεχε για ολους και για ολα και που κατα συνεπεια αποφασιζε για ολους και για ολα. Το παιδι που φυσικα εμενε ακομα μαζι με τους γονεις οσο σπουδαζε και φυσικα δεν εκανε τιποτα στο σπιτι, ουτε καν να πλυνει τα ρουχα του. Και η δικαιολογηση ολων των πραξεων του "παιδιου", ακομη κι αν αυτες ειναι που κ που παραλογες. 

Πίσω από αυτό υποσυνείδητα πιστεύω βρίσκεται μια απίστευτη κτητικότητα κι επιθυμία ελέγχου. Όταν είσαι μικρός δεν σε υπολογίζουν για να κάνεις ό,τι θέλουν, κι όταν είσαι μεγάλος σε θέλουν πλήρως άβουλο και ευνουχισμένο για τον ίδιο λόγο. Υποσυνειδητα τονίζω, δεν κρύβεται κάποιο σατανικό σχέδιο!!!!!

[Chrysoum]

Just now, Έσπερος said:

Πίσω από αυτό υποσυνείδητα πιστεύω βρίσκεται μια απίστευτη κτητικότητα κι επιθυμία ελέγχου. Όταν είσαι μικρός δεν σε υπολογίζουν για να κάνεις ό,τι θέλουν, κι όταν είσαι μεγάλος σε θέλουν πλήρως άβουλο και ευνουχισμένο για τον ίδιο λόγο. Υποσυνειδητα τονίζω, δεν κρύβεται κάποιο σατανικό σχέδιο!!!!!

Ναι, ναι ! Γι αυτο ειπα κιολας η μανα που αποφασιζει κιολας, ή επιθυμει να αποφασιζει τουλαχιστον

[anemoni1989]

Just now, little lamb είπε:

 

Μπερδεύτηκα λίγο με αυτό που γράφεις. Λες ότι η κοινωνία τώρα είναι για τα μπάζα επειδή ίσως υπερβάλουμε στις ελευθερίες που δίνουμε στα παιδιά. Όμως η κοινωνία για τα μπάζα είμαστε εμείς οι μεγάλοι (που μεγαλώσαμε με αυστηρότητα), δεν είναι τα παιδιά τα δικά μας που προσπαθούμε να μεγαλώσουμε αλλιώς ακριβώς επειδή εμείς μεγαλώσαμε αυστηρά και έγινε η κοινωνία για τα μπάζα (μήπως και αλλάξει λοιπόν η κοινωνία και γίνει πιο ανθρώπινη). Παρακάτω βέβαια λες κι εσύ ότι αναφέρεσαι κυρίως στη γενιά των γονιών μας ότι έκανε έτσι τα παιδιά της=την τωρινή κοινωνία, όμως νομίζω πως η γενιά των γονιών μας δεν έδινε δικαιώματα στα παιδιά, τώρα άρχισαν να δίνονται. (Παρεμπιπτόντως είμαστε ακριβώς συνομήλικες)

Μαλλον γμτα εγραψα μπουρδουκλωμενα... Λεω πως αν θεωρησουμε πως η κοινωνία μας ειναι "για τα μπαζα", φταιμε εμεις... Αρα εμεις ειμαστε προβληματικοι... Αρα πως γινετα αυτα που εμεις θεωρουμε σωστα (αλλα αφου ειμαστε προβληματικοι, μαλλον ειναι λαθος) θα συμβαλλουν στη διαπαιδαγωγηση σωστων χαρακτηρων??? (καταλαβες τωρα ή τα εκανα χειρότερα???) 

Just now, Fenia27 είπε:

 

Συμφωνω μαζι σου. Το ενα ακρο για μενα ειναι η τιμωρια και το αλλο "τα δινω ολα στο παιδι μου, ειναι το καλυτερο, αγορι μου εσυ, κορακλα μου εσυ, δεν σε φτανει κανενας, τι θελεις? παιχνιδι? παρτο!!! τι θελεις μωρο μου? ναι αμεσως!!! Μην κλαις αγαπη μου ! τι θελεις? η μανουλα ολα θα τα κανει! Τι εκανες? χτυπησες το παιδακι? οχι αγααααααπη μου δεν πειραζει μωρο μου...μην το ξανακανεις ομως ενταξει? "

Ναι αλλα οταν λες τιμωρία τι εννοείς?? Τιμωρια μπορεί να ειναι η απαγορευση να δει τηλεοραση, τιμωρία ειναι και το να μεινει κλεισμενο το παιδι στο δωματιο του ή να φαει ξυλο... Προσωπικα ειμαι της αποψης πως τα ακρα δεν κανουν καλο, απο οποια μερια κι αν τα πιασουμε... Δεν ειμαι υπερ τ να χτυπανε τα παιδια οι γονεις κλπ, αλλα θεωρώ πως η στερηση καποιου αγαπημενου αντικειμενου ή ασχολιας μπορεί να ειναι ευεργετικη... Πχ αν δεν κανει τα μαθήματα για το σχολειο δεν θα παει στο κολυμβητηριο το απόγευμα ή σινεμα το σ/κ διότι δεν ηταν ενταξει στις υποχρεώσεις του και θα πρέπει να εχει καποιο αντικτυπο ολο αυτο. Εγω πχ αν δν παω στην δουλειά δεν θα πληρωθω, αφου δεν θα εχω εργαστει... Το παιδι αν δεν ειναι εντάξει στις υποχρεωσεις του (σεβασμος, καλη συμπεριφορα κλπ)  δεν θα πρέπει να εχει καποιες επιπτωσεις??? 

Just now, Chrysoum είπε:

Πανω σ αυτο και πανω στα παραδειγματα που αναφερει η @anemoni1989 εχω να προσθεσω οτι οντως η γενια των γονιων μας δεν εδινε δικαιωματα στα παιδια, αλλα μεγαλωσαμε με το να αντιμετωπιζομαστε ως παιδια για πολυ περαν της παιδικης ηλικιας. Νομιζω το ειπε και η @Έσπερος οτι δεν μας βλεπουν ως ενηλικες ακομη και τωρα στα 30 και νομιζω οτι εκει εστιαζεται η αιτια του κακου. Αυτο, το κατσε παιδακι μου, εγω θα σε βοηθησω σε ολα. Αυτη η μανα που ετρεχε για ολους και για ολα και που κατα συνεπεια αποφασιζε για ολους και για ολα. Το παιδι που φυσικα εμενε ακομα μαζι με τους γονεις οσο σπουδαζε και φυσικα δεν εκανε τιποτα στο σπιτι, ουτε καν να πλυνει τα ρουχα του. Και η δικαιολογηση ολων των πραξεων του "παιδιου", ακομη κι αν αυτες ειναι που κ που παραλογες. 

Ναι αλλα μηπως η γενια μας ως γονείς παραδινει δικαιώματα στα παιδιά, οντας στερημενη η ιδια και δημιουργει με τν τροπο αυτο αγενεις μικρους ενηλικες??? (γενικα αναφερομαι ως  προβληματισμο, μην το παρει καμια προσωπικα)... Γιατι πχ εμεις σεβομασταν στο δασκαλο... Σημερα η πλειοψηφία γονεων και παιδιων δε σεβονται τίποτα. Μου ειχε τυχει μαλιστα πολλες φορες στο σχολειο που δουλεψα, οταν εκανε ο δασκαλος παρατηρηση σε μαθητη/τρια, να παει το παιδι στο σπίτι , να πει ενα σωρο ψέματα στο γονιο και ο γονιος να ερθει την επόμενη μέρα στο σχολειο και να ζητήσει τα ρεστα απο τον εκπαιδευτικό γτ το βλασταρι του συμφωνα με τον ιδιο "δεν ελεγε ποτε ψέματα"!!!! Και ομως, τν δουλευε ψιλο γαζι και αντι να τιμωρησει την κακη συμπεριφορά του παιδιού, την ενισχυε, δειχνοντας του πως "οποιος σε στεναχωρησει θα τον τσακισει η μανουλα"... Και αυτό δεν ηταν μεμονωνενο περιστατικο, ηταν ο κανονας!!! Αυτος ο γονιος αραγε ποσο καλο κανει στο παιδί του??? Κατεμε καθολου!!! Αντιθετα τ κανει κακο. Γτ μέχρι ποτε θα μπορει να προστατευει και να υπερασπιζεται τα ψέματα του??? Καποια στιγμη αυτο το παιδι θα βγει μονο του στην κοινωνια και δεν θα μπορει να σταθει ουτε στο σούπερ μάρκετ οταν θα του κλεψουν τη σειρα για το ταμειο διχως τη μαμα και το μπαμπα να το υπερασπιστει... 

[little lamb]

Συμβαίνει τώρα! Πάνω σε αυτό που λέμε ότι μας βλέπουν σαν παιδιά, βγαίνω τώρα από το ντους και μου λέει η μητέρα μου "να στεγνώσεις τα μαλλιά σου"! 

[marakiz]

Just now, little lamb είπε:

Συμβαίνει τώρα! Πάνω σε αυτό που λέμε ότι μας βλέπουν σαν παιδιά, βγαίνω τώρα από το ντους και μου λέει η μητέρα μου "να στεγνώσεις τα μαλλιά σου"! 

Δεν μας βλέπουν σαν παιδιά. Μας βλέπουν σαν παιδιά τους κι αυτό δεν θα σταματήσει ποτέ, η ανάγκη για φροντιδα.  Εφόσον δεν υπάρχει πίεση ή στέρηση της ελευθερίας το βρίσκω φυσιολογικο.  Πάνω στο παράδειγμα που δίνεις τουλάχιστον.  

[elenip]

 

Just now, anemoni1989 said:

Μαλλον γμτα εγραψα μπουρδουκλωμενα... Λεω πως αν θεωρησουμε πως η κοινωνία μας ειναι "για τα μπαζα", φταιμε εμεις... Αρα εμεις ειμαστε προβληματικοι... Αρα πως γινετα αυτα που εμεις θεωρουμε σωστα (αλλα αφου ειμαστε προβληματικοι, μαλλον ειναι λαθος) θα συμβαλλουν στη διαπαιδαγωγηση σωστων χαρακτηρων??? (καταλαβες τωρα ή τα εκανα χειρότερα???) 

Ναι αλλα οταν λες τιμωρία τι εννοείς?? Τιμωρια μπορεί να ειναι η απαγορευση να δει τηλεοραση, τιμωρία ειναι και το να μεινει κλεισμενο το παιδι στο δωματιο του ή να φαει ξυλο... Προσωπικα ειμαι της αποψης πως τα ακρα δεν κανουν καλο, απο οποια μερια κι αν τα πιασουμε... Δεν ειμαι υπερ τ να χτυπανε τα παιδια οι γονεις κλπ, αλλα θεωρώ πως η στερηση καποιου αγαπημενου αντικειμενου ή ασχολιας μπορεί να ειναι ευεργετικη... Πχ αν δεν κανει τα μαθήματα για το σχολειο δεν θα παει στο κολυμβητηριο το απόγευμα ή σινεμα το σ/κ διότι δεν ηταν ενταξει στις υποχρεώσεις του και θα πρέπει να εχει καποιο αντικτυπο ολο αυτο. Εγω πχ αν δν παω στην δουλειά δεν θα πληρωθω, αφου δεν θα εχω εργαστει... Το παιδι αν δεν ειναι εντάξει στις υποχρεωσεις του (σεβασμος, καλη συμπεριφορα κλπ)  δεν θα πρέπει να εχει καποιες επιπτωσεις??? 

Ναι αλλα μηπως η γενια μας ως γονείς παραδινει δικαιώματα στα παιδιά, οντας στερημενη η ιδια και δημιουργει με τν τροπο αυτο αγενεις μικρους ενηλικες??? (γενικα αναφερομαι ως  προβληματισμο, μην το παρει καμια προσωπικα)... Γιατι πχ εμεις σεβομασταν στο δασκαλο... Σημερα η πλειοψηφία γονεων και παιδιων δε σεβονται τίποτα. Μου ειχε τυχει μαλιστα πολλες φορες στο σχολειο που δουλεψα, οταν εκανε ο δασκαλος παρατηρηση σε μαθητη/τρια, να παει το παιδι στο σπίτι , να πει ενα σωρο ψέματα στο γονιο και ο γονιος να ερθει την επόμενη μέρα στο σχολειο και να ζητήσει τα ρεστα απο τον εκπαιδευτικό γτ το βλασταρι του συμφωνα με τον ιδιο "δεν ελεγε ποτε ψέματα"!!!! Και ομως, τν δουλευε ψιλο γαζι και αντι να τιμωρησει την κακη συμπεριφορά του παιδιού, την ενισχυε, δειχνοντας του πως "οποιος σε στεναχωρησει θα τον τσακισει η μανουλα"... Και αυτό δεν ηταν μεμονωνενο περιστατικο, ηταν ο κανονας!!! Αυτος ο γονιος αραγε ποσο καλο κανει στο παιδί του??? Κατεμε καθολου!!! Αντιθετα τ κανει κακο. Γτ μέχρι ποτε θα μπορει να προστατευει και να υπερασπιζεται τα ψέματα του??? Καποια στιγμη αυτο το παιδι θα βγει μονο του στην κοινωνια και δεν θα μπορει να σταθει ουτε στο σούπερ μάρκετ οταν θα του κλεψουν τη σειρα για το ταμειο διχως τη μαμα και το μπαμπα να το υπερασπιστει... 

 

Ο δοκιμότερος όρος είναι συνέπεια, πχ: χτυπάω παιδιά στην παιδική χαρά? Παίρνουμε το παιδί και φεύγουμε, όπερ και σημαίνει ότι στερείται εκείνη την στιγμή κάτι που του προκαλεί ευχαρίστηση. Έτσι μαθαίνει / εκπαιδεύεται ότι η βόλτα στην παιδική χαρά διέπεται από κανόνες τους οποίους πρέπει να τηρεί, αλλιώς δεν θα πηγαίνει εκεί.

Η συνέπεια πρέπει να είναι άμεση μόνο τότε έχει διδακτικό χαρακτήρα, αν π.χ. λέμε στο παιδί ότι επειδή χτύπησες το παιδάκι δεν θα πας στο πάρτυ της Αννούλας το Σάββατο δεν έχει κάποια επίπτωση καθώς αφορά μελλοντική ευχαρίστησή του.

Η συνέπεια πρέπει να είναι άμεση και εκείνη την στιγμή που λαμβάνει χώρα μία μη αποδεκτή συμπεριφορά εκ μέρους του παιδιού.

[anemoni1989]

Just now, elenip είπε:

 

 

Ο δοκιμότερος όρος είναι συνέπεια, πχ: χτυπάω παιδιά στην παιδική χαρά? Παίρνουμε το παιδί και φεύγουμε, όπερ και σημαίνει ότι στερείται εκείνη την στιγμή κάτι που του προκαλεί ευχαρίστηση. Έτσι μαθαίνει / εκπαιδεύεται ότι η βόλτα στην παιδική χαρά διέπεται από κανόνες τους οποίους πρέπει να τηρεί, αλλιώς δεν θα πηγαίνει εκεί.

Η συνέπεια πρέπει να είναι άμεση μόνο τότε έχει διδακτικό χαρακτήρα, αν π.χ. λέμε στο παιδί ότι επειδή χτύπησες το παιδάκι δεν θα πας στο πάρτυ της Αννούλας το Σάββατο δεν έχει κάποια επίπτωση καθώς αφορά μελλοντική ευχαρίστησή του.

Η συνέπεια πρέπει να είναι άμεση και εκείνη την στιγμή που λαμβάνει χώρα μία μη αποδεκτή συμπεριφορά εκ μέρους του παιδιού.

Εχεις δικιο, αλλα ενταξει δεν μπορουμε να παιζουμε με τις λεξεις, καταλαβαινομαστε!! Εγω στα ξαδερφια μου που τα προσεχα μέχρι μια ηλικια αυτο που περιγραφεις εκανα: δεν ακουγαν στην παιδικη χαρα? Προειδοποιω 1-2 φορες, τριτη δεν ειχε!!! Σε διαβεβαιώ πως μετα απο κανα 2 φορες που φυγαμε οντως στην παιδική χαρα με ακουγαν στα παντα και επαιζαν πολυ ομορφα!!! Και με αγαπανε ακομα πολυ, παροτι τους χαλαγα πολλα χατηρια!!!  Τον πατερα τς απο την αλλη που τα ειχε στον αφρο μην τυχον και κλαψουν, ακομα και τωρα που ειναι φοιτητριες στα δάχτυλα τον παιζουν... 

[little lamb]

Just now, marakiz είπε:

Δεν μας βλέπουν σαν παιδιά. Μας βλέπουν σαν παιδιά τους κι αυτό δεν θα σταματήσει ποτέ, η ανάγκη για φροντιδα.  Εφόσον δεν υπάρχει πίεση ή στέρηση της ελευθερίας το βρίσκω φυσιολογικο.  Πάνω στο παράδειγμα που δίνεις τουλάχιστον.  

 

Ναι εντάξει προφανώς το παράδειγμά μου δεν ήταν κάτι τραγικό, απλά επειδή έγινε πάνω που διάβαζα αυτά το συνδύασα! Λες και δεν θα σκεφτόμουν να τα στεγνώσω!

 

Πάντως ακόμα και χωρίς πίεση ή στέρηση ελευθερίας κάποιες φορές το να έχουν συνέχεια το νου τους να μας θυμίζουν τι να κάνουμε δεν είναι καλό... Μεγάλωσα έτσι και από υπερπροστατευτικούς γονείς και αδελφή 6 χρόνια μεγαλύτερη που ώρες ώρες με αντιμετώπιζε σαν γονιός (!) Απλά αμελητέα παραδειγματα, κάθε βράδυ μέχρι και που παντρεύτηκα προλάβαινε ο πατέρας μου και μου έκλεινε το παντζούρι στο δωμάτιο λες και θα το άφηνα έτσι ας πούμε! ή π.χ. σε εργασίες του σχολείου που δεν προλάβαινα ή που είχαν κάποια καλλιτεχνική κατασκευή προθυμοποιείτο η αδελφή μου χωρίς λόγο να μου την κάνει επειδή της άρεσε κιόλας  Έτσι όταν πια πήγα ως φοιτήτρια σε πρακτικές ασκήσεις (και ως ένα βαθμό σε δουλειές αργότερα) και παρότι ήμουν από τους πρώτους σε βαθμούς κλπ, ήθελα συνεχώς μια καθοδήγηση και έναν έλεγχο σε ό,τι έκανα: να ρωτήσουμε τον καθηγητή/προϊστάμενο πριν κάνουμε το ένα, πριν κάνουμε το άλλο, μήπως δεν είναι καλό το τάδε, ή αφού δεν μας είπαν να κάνουμε το τάδε ας μην το κάνουμε αν δεν ρωτήσουμε πρώτα κλπ κλπ και ήταν μεγάλη η διαφορά με άλλους συμφοιτητές που είχαν μεγαλώσει αλλιώς. Μου έλεγαν και τα ίδια τα άλλα "παιδιά" "μη φοβάσαι, πάρε πρωτοβουλίες"! Και δεν μιλάω για σοβαρά θέματα, αλλά για την παραμικρή πρωτοβουλία που όντως και οι καθηγητές δεν είχαν θέμα να τους ρωτάμε συνέχεια!

[anemoni1989]

Επισης, όσον αφορά το θέμα με τη στερηση του παρτυ πιστευω και αυτο θα έχει καποιο αποτέλεσμα στην εξης περίπτωση :έστω ότι παιρνω το παιδι απο τις κουνιες 1-2-5 φορές και εξακολουθεί να χτυπάει παιδακια. Θα τ πω πως επειδη χτυπας τα αλλα παιδάκια και δεν παίζεις ωραία μαζι τους δεν θα ξαναπας σε παρτυ συμμαθητη σου, μέχρι να μου αποδειξεις πως  μπορείς να παίξεις ομορφα. Οταν αποφασισεις να αλλαξρις συμπεριφορά και μου το αποδειξεις στην πραξη, το ξανασυζηταμε!!! Στο 1ο παρτυ μπορεί να μην το νοιαξει, αν ομως οι συμμαθητες του πανε σε παρτυ και αυτο οχι, τοτε αποκλειεται να περασει απαρατηρητο... Εν τ μεταξυ εννοείται πως καθε φορα που θα ζηταει θα λεω "χτυπησες παιδακι παλι την τελευταία φορά που πηγαμε στις κουνιες, αρα δεν τηρησες τη συμφωνια μας, οποτε δεν μπορεις να πας στο παρτυ. Μπορει;  να προσπαθησεις ομως να παιζεις ομορφα νε τς φιλους σου απο εδω και περα για να πας στο επομενο"... Εγω τουλάχιστον ετσι το εχω σκεφτει 

[elenip]

Just now, anemoni1989 said:

Εχεις δικιο, αλλα ενταξει δεν μπορουμε να παιζουμε με τις λεξεις, καταλαβαινομαστε!! Εγω στα ξαδερφια μου που τα προσεχα μέχρι μια ηλικια αυτο που περιγραφεις εκανα: δεν ακουγαν στην παιδικη χαρα? Προειδοποιω 1-2 φορες, τριτη δεν ειχε!!! Σε διαβεβαιώ πως μετα απο κανα 2 φορες που φυγαμε οντως στην παιδική χαρα με ακουγαν στα παντα και επαιζαν πολυ ομορφα!!! Και με αγαπανε ακομα πολυ, παροτι τους χαλαγα πολλα χατηρια!!!  Τον πατερα τς απο την αλλη που τα ειχε στον αφρο μην τυχον και κλαψουν, ακομα και τωρα που ειναι φοιτητριες στα δάχτυλα τον παιζουν... 

 

Αυτό ακριβώς, τα παιδιά πρέπει να γνωρίζουν (και αυτό πραγματώνεται από πολύ μικρή ηλικία) ότι όλα όσα κάνουν έχουν συνέπειες. Οι συνέπειες δεν έχουν πάντα αρνητικό αλλά και θετικό πρόσημα. Π.χ. διάβασες και τελείωσες τα μαθήματά σου? θα πάμε στο πάρκο να παίξουμε με ένα φίλο σου γιατί μας φτάνει και μας περισσεύει ο χρόνος! Οπότε η συνέπεια της διεκπεραίωσης των μαθημάτων σε σύντομο χρόνο έχεις ως φυσικό επακόλουθο / συνέπεια να βρεθεί το παιδι να παίξει με ένα φίλο του.

Ο τρόπος που χειρίστηκες τα ξαδέρφια σου ήταν ο πλέον κατάλληλος. Γιατί τα παιδιά δεν τιμωρήθηκαν, κατάλαβαν απλώς ότι υπάρχουν όρια.

Πολλοί ως τιμωρία θεωρούν σωματική ή λεκτική βία που έναι σαφώς μη αποδεκτά.

 

[Έσπερος]

Just now, elenip είπε:

 

 

Ο δοκιμότερος όρος είναι συνέπεια, πχ: χτυπάω παιδιά στην παιδική χαρά? Παίρνουμε το παιδί και φεύγουμε, όπερ και σημαίνει ότι στερείται εκείνη την στιγμή κάτι που του προκαλεί ευχαρίστηση. Έτσι μαθαίνει / εκπαιδεύεται ότι η βόλτα στην παιδική χαρά διέπεται από κανόνες τους οποίους πρέπει να τηρεί, αλλιώς δεν θα πηγαίνει εκεί.

Η συνέπεια πρέπει να είναι άμεση μόνο τότε έχει διδακτικό χαρακτήρα, αν π.χ. λέμε στο παιδί ότι επειδή χτύπησες το παιδάκι δεν θα πας στο πάρτυ της Αννούλας το Σάββατο δεν έχει κάποια επίπτωση καθώς αφορά μελλοντική ευχαρίστησή του.

Η συνέπεια πρέπει να είναι άμεση και εκείνη την στιγμή που λαμβάνει χώρα μία μη αποδεκτή συμπεριφορά εκ μέρους του παιδιού.

Ακριβως. Και οχι μόνο άμεση αλλά κ να απορρέει φυσικά ως επακόλουθο απο την ιδια τη συμπεριφορα κι οχι να ειναι κατι που απλα εμεις ορίσαμε ως "συνέπεια" επειδη ξερουμε οτι θα ενοχλησει. 

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 36 λεπτά , elenip είπε:

 

Μεταξύ της πλήρης ασυδοσίας και της τιμωρίας υπάρχουν και άλλα ενδιάμεσα στάδια. Υπάρχουν παιδιά που είναι κακομαθημένα όσο δεν παίρνει άλλο, ωσάν να είναι το κέντρο του κόσμου. Υπάρχουν φυσικά και περιπτώσεις όπως αυτές που αναφέρεις αλλά μην τα τσουβαλιάζουμε όλα!

 

Ως μητέρα με μεγάλη εμπειρία θα σε συμβούλευα να σκεφτείς πιο αποστασιοποιημένα. Ως αντικείμενα που υπάρχει δρόμος μέχρι να καταλήξετε σε συμφωνία μπορούν να θεωρηθούν και τα κάτωθι? τι τρώει, τι ώρα κοιμάτα, συνέπεια ως προς το διάβασμα κλπ.

Πρόσεχε επίσης και το θέμα του ταξίματος, αυτή την φορά ήταν ένα παραμύθι για να κάνει το αυτονόητο, αύριο τι θα είναι? Και αν αύριο δεν ενδώσεις στην όποια απαίτησή της να κάνει το αυτονόητο, δεν θα φανείς κάπως? γιατί να μην της κάνεις το χατήρι? αφού  την προηγούμενη ημέρα για το ίδιο πράγμα της έκανες το χατήρι.

Και κάπου εκεί μπερδεύονται τα παιδιά!

 

Συμφωνώ και επαυξάνω :) Τα παιδιά δεν χρειάζονται συμφωνίες. Χρειάζονται σεβασμό μεν, να τα ακούσουμε, να τους εξηγήσουμε, αλλά και όρια. Που δεν είναι αντικείμενα διαπραγμάτευσης. Η ψευδαίσθηση της συμφωνίας για πράγματα που στην πραγματικότητα είναι απαράβατα (π.χ. το ότι το μωρό πρέπει να κοιμηθεί, ή ότι πρέπει να πάμε στο σχολείο διαβασμένοι) τελικά και ένταση προκαλεί, γιατί ναι μεν λέμε "συμφωνία" αλλά εννοούμε "πρέπει να κάνεις αυτό που λέω", και το παιδί μπερδεύει, και δίνει και μια ψεύτικη αίσθηση εξουσίας και τελικά αβεβαιότητας στο μικρό παιδί. 

[xaroumenh mama]

Just now, anemoni1989 είπε:

Επισης, όσον αφορά το θέμα με τη στερηση του παρτυ πιστευω και αυτο θα έχει καποιο αποτέλεσμα στην εξης περίπτωση :έστω ότι παιρνω το παιδι απο τις κουνιες 1-2-5 φορές και εξακολουθεί να χτυπάει παιδακια. Θα τ πω πως επειδη χτυπας τα αλλα παιδάκια και δεν παίζεις ωραία μαζι τους δεν θα ξαναπας σε παρτυ συμμαθητη σου, μέχρι να μου αποδειξεις πως  μπορείς να παίξεις ομορφα. Οταν αποφασισεις να αλλαξρις συμπεριφορά και μου το αποδειξεις στην πραξη, το ξανασυζηταμε!!! Στο 1ο παρτυ μπορεί να μην το νοιαξει, αν ομως οι συμμαθητες του πανε σε παρτυ και αυτο οχι, τοτε αποκλειεται να περασει απαρατηρητο... Εν τ μεταξυ εννοείται πως καθε φορα που θα ζηταει θα λεω "χτυπησες παιδακι παλι την τελευταία φορά που πηγαμε στις κουνιες, αρα δεν τηρησες τη συμφωνια μας, οποτε δεν μπορεις να πας στο παρτυ. Μπορει;  να προσπαθησεις ομως να παιζεις ομορφα νε τς φιλους σου απο εδω και περα για να πας στο επομενο"... Εγω τουλάχιστον ετσι το εχω σκεφτει 

Αυτό δεν είναι συνέπεια μιας πράξης αλλά τιμωρία για την πράξη κ πες ότι έχει αποτέλεσμα όταν πηγενεται στη παιδική χαρά δε χτυπάει παιδιά για να μη χάσει κάποιο προνόμιο πως είσαι σίγουρη όμως πως αν πηγενει στο σχολείο που δε θα είσαι εσύ μπροστά ότι δε θα χτυπάει αλλά παιδιά ; Σημασία έχει τα παιδιά να καταλάβουν τον λόγο που δεν είναι σωστό να κάνουν κάτι όχι για να μη χάσουν κάποιο προνόμιο 

[anemoni1989]

Just now, elenip είπε:

 

Αυτό ακριβώς, τα παιδιά πρέπει να γνωρίζουν (και αυτό πραγματώνεται από πολύ μικρή ηλικία) ότι όλα όσα κάνουν έχουν συνέπειες. Οι συνέπειες δεν έχουν πάντα αρνητικό αλλά και θετικό πρόσημα. Π.χ. διάβασες και τελείωσες τα μαθήματά σου? θα πάμε στο πάρκο να παίξουμε με ένα φίλο σου γιατί μας φτάνει και μας περισσεύει ο χρόνος! Οπότε η συνέπεια της διεκπεραίωσης των μαθημάτων σε σύντομο χρόνο έχεις ως φυσικό επακόλουθο / συνέπεια να βρεθεί το παιδι να παίξει με ένα φίλο του.

Ο τρόπος που χειρίστηκες τα ξαδέρφια σου ήταν ο πλέον κατάλληλος. Γιατί τα παιδιά δεν τιμωρήθηκαν, κατάλαβαν απλώς ότι υπάρχουν όρια.

Πολλοί ως τιμωρία θεωρούν σωματική ή λεκτική βία που έναι σαφώς μη αποδεκτά.

 

Αυτο εννοούσα τιμωρία... Θες λαθος επιλογη λεξης?? Μπορεί... Αλλα μπηκαν εξαρχης ορια... Και εννοείται πως αν κατι γινοταν στην ωρα τ/σωστα κλπ υπηρχε θετικη επιβραβευση ακριβώς οπως περιγραφεις! 

Just now, xaroumenh mama είπε:

Αυτό δεν είναι συνέπεια μιας πράξης αλλά τιμωρία για την πράξη κ πες ότι έχει αποτέλεσμα όταν πηγενεται στη παιδική χαρά δε χτυπάει παιδιά για να μη χάσει κάποιο προνόμιο πως είσαι σίγουρη όμως πως αν πηγενει στο σχολείο που δε θα είσαι εσύ μπροστά ότι δε θα χτυπάει αλλά παιδιά ; Σημασία έχει τα παιδιά να καταλάβουν τον λόγο που δεν είναι σωστό να κάνουν κάτι όχι για να μη χάσουν κάποιο προνόμιο 

Στο σχολειο ειναι υπεύθυνος ο δασκαλος. Αν ο δάσκαλος μου το μεταφερει (γτ ποτε τετοιες συμπεριφορες δεν περνανε απαρατηρητες) εννοείται θα αντιδρασω αναλογα και θα εχει τις αναλογες συνέπειες... Δηλαδη τι?? Και θα συμπεριφερεται ασχημα και θα διασκεδαζει χωρίς συνεπειες??? Τα παιδιά ξαναλεω δεν μπορουμε να τα αντιμετωπιζουμε ως ενηλικες... Αλλα και ως ενηλικες αν τα αντιμετωπισουμε, οι συνεπειες θα πρέπει να ειναι αντιστοιχες. Ξαναλεω, αν δεν παω για δουλειά δεν θα πληρωθω. Αυτο σαν αμεσο αποτέλεσμα θα εχει την απωλεια τ μισθου. Μακροπροθεσμα ομως δεν θα μπορέσω να παω και διακοπες ή να ψωνοσω κατι, αφου δεν θα εχω λεφτα στην ακρξ... Ετσι και με τα παιδιά... Η κακη συμπεριφορά θα επιφερει απωλεια καποιας αμεσης ευχαριστης δραστηριοτητας (πχ παιδικη χαρα, κολυμβητηριο, κιθαρα κλπ)... Αν συνεχισει ομως και δε συνετιστει θα πρέπει να χασει και κατι αλλο, αμεσα σχετιζομενο με την κακη συμπεριφορά... 

[ΑΡΓΚ]

Just now, xaroumenh mama είπε:

Αυτό δεν είναι συνέπεια μιας πράξης αλλά τιμωρία για την πράξη κ πες ότι έχει αποτέλεσμα όταν πηγενεται στη παιδική χαρά δε χτυπάει παιδιά για να μη χάσει κάποιο προνόμιο πως είσαι σίγουρη όμως πως αν πηγενει στο σχολείο που δε θα είσαι εσύ μπροστά ότι δε θα χτυπάει αλλά παιδιά ; Σημασία έχει τα παιδιά να καταλάβουν τον λόγο που δεν είναι σωστό να κάνουν κάτι όχι για να μη χάσουν κάποιο προνόμιο 

 

Γιατί δεν είναι; Όχι προφανώς για ένα παιδί 2 ετών, αυτό είναι παράλογο. Αλλά ένα παιδί σχολικής ηλικίας, έστω και 5 ετών, που συστηματικά ενοχλεί τα άλλα παιδάκια, είναι πολύ λογικό να το προειδοποιήσει (και να το τηρήσει αν χρειαστεί) ο γονιός ότι αν δεν σταματήσει, δεν θα πάει στο πάρτυ το Σάββατο. Εξάλλου είναι μία αναμενόμενη συνέπεια ότι αργά ή γρήγορα δεν θα το ξανακαλέσουν καν σε πάρτυ, και είναι κάτι που σε παιδιά σχολικής ηλικίας, έχω δει να συμβαίνει, και θα ήταν μάλλον πολύ πιο ανώδυνο για το παιδί και για τους υπόλοιπους να είχε αντιμετωπιστεί το θέμα πιο "σκληρά" από το σπίτι, γιατί μετά το παιδί πληγώθηκε πολύ περισσότερο.

Συνέβη πριν λίγα χρόνια στο σχολείο το εξής περιστατικό, στο οποίο ήμουν και εγώ και άλλοι γονείς και παιδιά παρόντες: Παιδάκι, αν θυμάμαι καλά περίπου 7-8 ετών τότε, δεν είναι καλεσμένο σε ένα πάρτυ και πηγαίνει μόνο του στο σχόλασμα να διαμαρτυρηθεί στη μαμά του εορτάζοντα. Το συγκεκριμένο παιδί συστηματικά έσπρωχνε, χτυπούσε και ούρλιαζε όποτε δεν γινόταν το δικό του, όλα τα παιδιά μας είχαν διαμαρτυρηθεί πολλές φορές. Σε προηγούμενα πάρτυ είχε απαράδεκτη συμπεριφορά και ναι μεν η μαμά το μάλωνε, αλλά ποτέ δεν έφτασε στο σημείο να το πάρει να φύγει, ή να μην το φέρει στο επόμενο πάρτυ, έδινε πάντα το παρόν. Γυρίζει λοιπόν πολύ ήρεμα η μαμά του εορτάζοντα και του λέει "Καταλαβαίνω ότι σου φαίνεται άδικο που μόνο εσένα δεν καλέσαμε, αλλά αν έρθεις, θα περάσουν τα άλλα παιδιά καλά; Μάλλον όχι, σωστά; Τις προηγούμενες φορές, δεν πέρασε κανείς καλά. Για σκέψου το λίγο". Νομίζω ότι θα είχε έρθει σε πολύ λιγότερο δύσκολη θέση το παιδί αν οι ίδιοι του οι γονείς είχαν θέσει αντίστοιχα όρια, και είχαν στερήσει κάποιες διασκεδάσεις από το παιδί, είτε το ονομάσουμε τιμωρία είτε συνέπεια αυτό.

 

Στο σχολείο πάντως, τιμωρίες  (και όχι συνέπειες) επιβάλλει συνήθως η δασκάλα ή ο δάσκαλος. Και ναι μεν δεν υπάρχει ευτυχώς πια σωματική τιμωρία, αλλά και φωνές υπάρχουν, και στέρηση διαλείμματος και αλλαγή θέσης και το παλιό κλασικό "πήγαινε στο γραφείο", που ναι μεν ο κάθε εκπαιδευτικός τα προσαρμόζει στο χαρακτήρα του και στην παιδαγωγική του αντίληψη, ώστε να είναι από χρήσιμα εργαλεία ως κατάχρηση εξουσίας, αλλά τάξη όπου απλά περιμένει ο εκπαιδευτικός να "καταλάβει" το παιδί, δεν έχω δει, ούτε ως μαθήτρια, ούτε ως γονιός. 

[xaroumenh mama]

Just now, anemoni1989 είπε:

Αυτο εννοούσα τιμωρία... Θες λαθος επιλογη λεξης?? Μπορεί... Αλλα μπηκαν εξαρχης ορια... Και εννοείται πως αν κατι γινοταν στην ωρα τ/σωστα κλπ υπηρχε θετικη επιβραβευση ακριβώς οπως περιγραφεις! 

Στο σχολειο ειναι υπεύθυνος ο δασκαλος. Αν ο δάσκαλος μου το μεταφερει (γτ ποτε τετοιες συμπεριφορες δεν περνανε απαρατηρητες) εννοείται θα αντιδρασω αναλογα και θα εχει τις αναλογες συνέπειες... Δηλαδη τι?? Και θα συμπεριφερεται ασχημα και θα διασκεδαζει χωρίς συνεπειες??? Τα παιδιά ξαναλεω δεν μπορουμε να τα αντιμετωπιζουμε ως ενηλικες... Αλλα και ως ενηλικες αν τα αντιμετωπισουμε, οι συνεπειες θα πρέπει να ειναι αντιστοιχες. Ξαναλεω, αν δεν παω για δουλειά δεν θα πληρωθω. Αυτο σαν αμεσο αποτέλεσμα θα εχει την απωλεια τ μισθου. Μακροπροθεσμα ομως δεν θα μπορέσω να παω και διακοπες ή να ψωνοσω κατι, αφου δεν θα εχω λεφτα στην ακρξ... Ετσι και με τα παιδιά... Η κακη συμπεριφορά θα επιφερει απωλεια καποιας αμεσης ευχαριστης δραστηριοτητας (πχ παιδικη χαρα, κολυμβητηριο, κιθαρα κλπ)... Αν συνεχισει ομως και δε συνετιστει θα πρέπει να χασει και κατι αλλο, αμεσα σχετιζομενο με την κακη συμπεριφορά... 

Αν μια πράξη συνεχίζεται σημαίνει πως η μέθοδος που χρησιμοποιεί ο γονιός δεν έχει αποτέλεσμα κ πρέπει να κοιτάξει να βρει την αιτία ... Αν συνεχιζει ο γονέας να χρησιμοποιεί την ίδια μέθοδο που δεν έχει αποτέλεσμα ξεκινάει ένας αγώνας εξουσίας ανάμεσα σε παιδί κ γονέα κ το παιδί χάνει την εμπιστοσύνη του απέναντι στον γονιό κ ξεκινάει τα ψέματα κ ότι συνεπάγεται με αυτό ... 

[xaroumenh mama]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

 

Γιατί δεν είναι; Όχι προφανώς για ένα παιδί 2 ετών, αυτό είναι παράλογο. Αλλά ένα παιδί σχολικής ηλικίας, έστω και 5 ετών, που συστηματικά ενοχλεί τα άλλα παιδάκια, είναι πολύ λογικό να το προειδοποιήσει (και να το τηρήσει αν χρειαστεί) ο γονιός ότι αν δεν σταματήσει, δεν θα πάει στο πάρτυ το Σάββατο. Εξάλλου είναι μία αναμενόμενη συνέπεια ότι αργά ή γρήγορα δεν θα το ξανακαλέσουν καν σε πάρτυ, και είναι κάτι που σε παιδιά σχολικής ηλικίας, έχω δει να συμβαίνει, και θα ήταν μάλλον πολύ πιο ανώδυνο για το παιδί και για τους υπόλοιπους να είχε αντιμετωπιστεί το θέμα πιο "σκληρά" από το σπίτι, γιατί μετά το παιδί πληγώθηκε πολύ περισσότερο.

Συνέβη πριν λίγα χρόνια στο σχολείο το εξής περιστατικό, στο οποίο ήμουν και εγώ και άλλοι γονείς και παιδιά παρόντες: Παιδάκι, αν θυμάμαι καλά περίπου 7-8 ετών τότε, δεν είναι καλεσμένο σε ένα πάρτυ και πηγαίνει μόνο του στο σχόλασμα να διαμαρτυρηθεί στη μαμά του εορτάζοντα. Το συγκεκριμένο παιδί συστηματικά έσπρωχνε, χτυπούσε και ούρλιαζε όποτε δεν γινόταν το δικό του, όλα τα παιδιά μας είχαν διαμαρτυρηθεί πολλές φορές. Σε προηγούμενα πάρτυ είχε απαράδεκτη συμπεριφορά και ναι μεν η μαμά το μάλωνε, αλλά ποτέ δεν έφτασε στο σημείο να το πάρει να φύγει, ή να μην το φέρει στο επόμενο πάρτυ, έδινε πάντα το παρόν. Γυρίζει λοιπόν πολύ ήρεμα η μαμά του εορτάζοντα και του λέει "Καταλαβαίνω ότι σου φαίνεται άδικο που μόνο εσένα δεν καλέσαμε, αλλά αν έρθεις, θα περάσουν τα άλλα παιδιά καλά; Μάλλον όχι, σωστά; Τις προηγούμενες φορές, δεν πέρασε κανείς καλά. Για σκέψου το λίγο". Νομίζω ότι θα είχε έρθει σε πολύ λιγότερο δύσκολη θέση το παιδί αν οι ίδιοι του οι γονείς είχαν θέσει αντίστοιχα όρια, και είχαν στερήσει κάποιες διασκεδάσεις από το παιδί, είτε το ονομάσουμε τιμωρία είτε συνέπεια αυτό.

 

Στο σχολείο πάντως, τιμωρίες  (και όχι συνέπειες) επιβάλλει συνήθως η δασκάλα ή ο δάσκαλος. Και ναι μεν δεν υπάρχει ευτυχώς πια σωματική τιμωρία, αλλά και φωνές υπάρχουν, και στέρηση διαλείμματος και αλλαγή θέσης και το παλιό κλασικό "πήγαινε στο γραφείο", που ναι μεν ο κάθε εκπαιδευτικός τα προσαρμόζει στο χαρακτήρα του και στην παιδαγωγική του αντίληψη, ώστε να είναι από χρήσιμα εργαλεία ως κατάχρηση εξουσίας, αλλά τάξη όπου απλά περιμένει ο εκπαιδευτικός να "καταλάβει" το παιδί, δεν έχω δει, ούτε ως μαθήτρια, ούτε ως γονιός. 

Είναι άλλο το παιδί μου πχ να μη συμμορφώνεται σε μια παρατήρηση που θα του κάνω στην παιδική χαρά που θα έχει ως αποτελέσματα να τον πάρω να φύγουμε γιατί δε μου άρεσε η πράξη του κ άλλο να τον απειλησω ότι εφόσον δεν έκανες αυτό που σου είπα στη παιδική χαρά δε θα πάμε στο πάρτι το Σάββατο 

[anemoni1989]

Just now, xaroumenh mama είπε:

Είναι άλλο το παιδί μου πχ να μη συμμορφώνεται σε μια παρατήρηση που θα του κάνω στην παιδική χαρά που θα έχει ως αποτελέσματα να τον πάρω να φύγουμε γιατί δε μου άρεσε η πράξη του κ άλλο να τον απειλησω ότι εφόσον δεν έκανες αυτό που σου είπα στη παιδική χαρά δε θα πάμε στο πάρτι το Σάββατο 

Μα δεν αναφερομαστε προφανως σε μια φορά... Αναφερομαστε σε επαναλαμβανομενο μοτιβο... 

Just now, xaroumenh mama είπε:

Αν μια πράξη συνεχίζεται σημαίνει πως η μέθοδος που χρησιμοποιεί ο γονιός δεν έχει αποτέλεσμα κ πρέπει να κοιτάξει να βρει την αιτία ... Αν συνεχιζει ο γονέας να χρησιμοποιεί την ίδια μέθοδο που δεν έχει αποτέλεσμα ξεκινάει ένας αγώνας εξουσίας ανάμεσα σε παιδί κ γονέα κ το παιδί χάνει την εμπιστοσύνη του απέναντι στον γονιό κ ξεκινάει τα ψέματα κ ότι συνεπάγεται με αυτό ... 

Μα αναφερομαι σε συγκεξριμενη μεθοδο, αυτη του να απευθυνομαι στο παιδί και να του εξηγω κλπ κλπ κλπ.. Δηλαδη θεωρείς πως δεν υπάρχουν παιδιά που δεν συμμορφωνονται μετα απο παρατηρηση??? Προσωπικά, αν δεν επιανε με τς 2-3-5 παρατηρήσεις θα προτιμησω να στερησω απο το παιδι μου και 1 και 2 και 5 παρτυ, απο το να παω καπου οπου θα ενοχλει τα υπόλοιπα παιδιά και θα φτάσει στο σημείο να μην του μιλαει κανένας επειδή θα ειναι το αυτις που χαλαει την παρεα... Το εχω ξαναπει και το ξαναλεω, προτιμω να κλαψει το παιδι μου λιγες φορες απο εμενα για να "γινει σωστος άνθρωπος", παρα να κλαίει για μια ζωη στην πορεια επειδή εγω δεν εκανα σωστα τη δουλειά μου. 

[Αννα 35]

Θεωρώ κι εγώ, πως ορισμένοι κανόνες θα πρέπει να είναι αδιαπραγματευτοι και τα αυτονόητα περιττεύει να τα επιβραβεύουμε.

Αναφερόμαστε σε ένα παιδί τριάμισι χρόνων, το οποίο συμφωνώ πως βρίσκεται σε μια κατάσταση επαναπροσδιορισμού της θέσης του εντός της οικογένειας. Ο ρόλος του γονέα τώρα είναι να το βοηθήσει να προσδιορίσει τη θέση του εκ νέου. Όπως υπάρχουν όρια σε άλλα θέματα, έτσι πρέπει να τεθούν όρια και στο θέμα της συμπεριφοράς προς το μωρό, του σεβασμού προς τις ανάγκες του μωρού, κοκ.

Το παιδί αυτή τη στιγμή δοκιμάζει, όχι σκοπίμως ή κακοβουλως, αλλά ενστικτωδώς το πόσο, τι και πως μπορεί να διεκδικήσει στο πλαίσιο της νέας κατάστασης που έχει διαμορφωθεί στην οικογένεια.

Ουσιαστικά σας ζητά, με τον τρόπο του, δεδομένης της ηλικίας, να του πείτε πως έχουν τα πράγματα τώρα.

Δε θεωρώ πως θα στιγματιστεί ανεπανόρθωτα εάν του πείτε την ώρα που θέλετε να βάλετε το μωρό για ύπνο: αγάπη μου, πάρε αυτούς τους μαρκαδόρους και αυτά τα χαρτιά και φτιάξε μια όμορφη ζωγραφιά όσο η μαμά κοιμίζει το μωρό. Δεν θα το κατανοήσει αμέσως, αλλά ύστερα από ορισμένες επαναλήψεις θα κατανοήσει ότι την ώρα που η μαμά κοιμίζει το μωρό ασχολούμαι με κάτι μόνη μου.

Της εξηγείτε, ότι όσο το μωρό κοιμάται της δίνεται χρόνος να ασχοληθεί αποκλειστικά η μαμά μαζί της. Αν ξυπνήσει σκοπίμως το μωρό εξ αντικειμένου αυτή η αποκλειστικότητα θα πάψει να βρίσκεται σε ισχύ. "Τι κρίμα που έκανες φασαρία μεγάλη, τώρα πρέπει να διακόψουμε το παιχνίδι. Θα συνεχίσουμε όταν κοιμηθεί πάλι το μωρό".

Επειδή η αλλαγή έφερε μια ανασφάλεια στο παιδί, τα όρια θα είναι αυτά που θα επαναφέρουν το πρότερο αίσθημα ασφάλειας.

[Έσπερος]

πρίν από 51 λεπτά , ΑΡΓΚ είπε:

 

Γιατί δεν είναι; Όχι προφανώς για ένα παιδί 2 ετών, αυτό είναι παράλογο. Αλλά ένα παιδί σχολικής ηλικίας, έστω και 5 ετών, που συστηματικά ενοχλεί τα άλλα παιδάκια, είναι πολύ λογικό να το προειδοποιήσει (και να το τηρήσει αν χρειαστεί) ο γονιός ότι αν δεν σταματήσει, δεν θα πάει στο πάρτυ το Σάββατο. Εξάλλου είναι μία αναμενόμενη συνέπεια ότι αργά ή γρήγορα δεν θα το ξανακαλέσουν καν σε πάρτυ, και είναι κάτι που σε παιδιά σχολικής ηλικίας, έχω δει να συμβαίνει, και θα ήταν μάλλον πολύ πιο ανώδυνο για το παιδί και για τους υπόλοιπους να είχε αντιμετωπιστεί το θέμα πιο "σκληρά" από το σπίτι, γιατί μετά το παιδί πληγώθηκε πολύ περισσότερο.

Συνέβη πριν λίγα χρόνια στο σχολείο το εξής περιστατικό, στο οποίο ήμουν και εγώ και άλλοι γονείς και παιδιά παρόντες: Παιδάκι, αν θυμάμαι καλά περίπου 7-8 ετών τότε, δεν είναι καλεσμένο σε ένα πάρτυ και πηγαίνει μόνο του στο σχόλασμα να διαμαρτυρηθεί στη μαμά του εορτάζοντα. Το συγκεκριμένο παιδί συστηματικά έσπρωχνε, χτυπούσε και ούρλιαζε όποτε δεν γινόταν το δικό του, όλα τα παιδιά μας είχαν διαμαρτυρηθεί πολλές φορές. Σε προηγούμενα πάρτυ είχε απαράδεκτη συμπεριφορά και ναι μεν η μαμά το μάλωνε, αλλά ποτέ δεν έφτασε στο σημείο να το πάρει να φύγει, ή να μην το φέρει στο επόμενο πάρτυ, έδινε πάντα το παρόν. Γυρίζει λοιπόν πολύ ήρεμα η μαμά του εορτάζοντα και του λέει "Καταλαβαίνω ότι σου φαίνεται άδικο που μόνο εσένα δεν καλέσαμε, αλλά αν έρθεις, θα περάσουν τα άλλα παιδιά καλά; Μάλλον όχι, σωστά; Τις προηγούμενες φορές, δεν πέρασε κανείς καλά. Για σκέψου το λίγο". Νομίζω ότι θα είχε έρθει σε πολύ λιγότερο δύσκολη θέση το παιδί αν οι ίδιοι του οι γονείς είχαν θέσει αντίστοιχα όρια, και είχαν στερήσει κάποιες διασκεδάσεις από το παιδί, είτε το ονομάσουμε τιμωρία είτε συνέπεια αυτό.

 

Στο σχολείο πάντως, τιμωρίες  (και όχι συνέπειες) επιβάλλει συνήθως η δασκάλα ή ο δάσκαλος. Και ναι μεν δεν υπάρχει ευτυχώς πια σωματική τιμωρία, αλλά και φωνές υπάρχουν, και στέρηση διαλείμματος και αλλαγή θέσης και το παλιό κλασικό "πήγαινε στο γραφείο", που ναι μεν ο κάθε εκπαιδευτικός τα προσαρμόζει στο χαρακτήρα του και στην παιδαγωγική του αντίληψη, ώστε να είναι από χρήσιμα εργαλεία ως κατάχρηση εξουσίας, αλλά τάξη όπου απλά περιμένει ο εκπαιδευτικός να "καταλάβει" το παιδί, δεν έχω δει, ούτε ως μαθήτρια, ούτε ως γονιός. 

Να ρωτήσω κάτι τελείως αφελώς: εάν ένα παιδί παρουσιάζει τόσο συστηματικά μια ανεπιθύμητη συμπεριφορά, που αυτό να τον καθιστα ανεπιθύμητο στην τάξη ή στα πάρτι, αυτό δεν είναι ένδειξη ότι κάπου σε πολύ προηγούμενο και αρχικό στάδιο η κατάσταση ξέφυγε λόγω αδιαφορίας ή αμέλειας των γονέων; Εννοώ δλδ, μπορεί ένα παιδί στα καλά καθούμενα, ενώ έχει καλή επικοινωνία με τους γονείς και υπάρχει στο σπίτι διάθεση και για συζήτηση αλλά και για οριοθέτηση, να επιδεικνύει συστηματικά βίαιες συμπεριφορές; Δεν εννοώ τα ταντρουμ ή το να ξεσπάει βίαια όταν είναι 2 ή 3 που καταλαβαίνω ότι είναι μάλλον αναμενόμενο μέχρι να οριοθετηθεί. Με δυο λόγια, μια τέτοια συμπεριφορά πιστεύετε ότι μπορεί να προληφθεί πριν χρειαστούν ριζικά μέτρα αντιμετώπισής της; 

 

Στο σχολείο κι εγώ πιστεύω ότι δεν γίνεται όλα να λειτουργούν με συζήτηση και κατανόηση και υπομονή. Απλώς δεν είναι και βέβαιο ότι οι τιμωρίες θα έχουν αποτέλεσμα. Εγώ προσωπικά μέσα στην τάξη πέτυχα περισσότερα με τον διάλογο και το χτίσιμο μιας σχέσης εμπιστοσύνης, παρά με άλλες μεθόδους. Όμως μόνο μέσα στην τάξη. Σε εφημερίες ή όταν παρακολουθούμε κάποιο θέαμα, όχι μόνο εγώ αλλά και οι περισσότεροι, δεν καταφέρνουμε και πολλά ούτε με παρατηρήσεις, ούτε με αλλαγές θέσης, ούτε καν και με αποβολές (που είναι πραγματικά γελοίο να πάρεις αποβολή από σχολική γιορτή...). Δυστυχώς εκεί ηρεμία επέρχεται μόνο αν κάποιος βγει από τα ρούχα του και βάλει τις φωνές με αγριάδα. Συνήθως άντρας ή κάποια γυναίκα με πιο βροντερή φωνή, γιατί αν το κάνω εγώ που έχω κάπως τσιριχτή φωνή, είμαι απλά σαν μια μαμά που έπαθε υστερία οπότε δεν μου δίνει κανείς σημασία. Όμως αυτό δεν είναι λύση και δεν μας αρέσει κιόλας (κι έχουμε και μεγάλους ανθρώπους με πίεση!). Εκεί πραγματικά θα ήθελα μια αποφασιστική τιμωρία γιατί είναι διαφορετικό πλαίσιο από το μάθημα. Στην τάξη όμως με τις αποβολές δεν έχω καταφέρει και πολλά ούτε εγώ, ούτε οι περισσότεροι. 

[little lamb]

Just now, anemoni1989 είπε:

Το εχω ξαναπει και το ξαναλεω, προτιμω να κλαψει το παιδι μου λιγες φορες απο εμενα για να "γινει σωστος άνθρωπος", παρα να κλαίει για μια ζωη στην πορεια επειδή εγω δεν εκανα σωστα τη δουλειά μου. 

 

Άσχετο (εντελώς) αλλά μου θύμισες κάτι που έλεγε η μητέρα της Πηνελόπης Δέλτα (το γράφει στα απομνημονεύματά της): "Καλύτερα να κλάψει το παιδί μου όταν είναι μικρό παρά να κλαίω εγώ όταν μεγαλώσει"!

On 27/3/2019 at 8:44 ΜΜ, anemoni1989 είπε:

ειναι προτιμότερο να κλαψει αυτη μια δυο φορές μικρη, παρα να κλαιω εγω για μια ζωη μετα! 

 

 

[anemoni1989]

Just now, little lamb είπε:

 

Άσχετο (εντελώς) αλλά μου θύμισες κάτι που έλεγε η μητέρα της Πηνελόπης Δέλτα (το γράφει στα απομνημονεύματά της): "Καλύτερα να κλάψει το παιδί μου όταν είναι μικρό παρά να κλαίω εγώ όταν μεγαλώσει"!

 

 

Δεν το ήξερα!!! Σοκ!!! 

Ευτυχως ήταν η μανα της Πηνελόπης Δελτα και όχι του Χίτλερ!!!