18 μηνών! Κομβική ηλικία ή οχι?

[Sentir...natureza]

5 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Δείχνει μόνος του για να ρωτήσει αλλά αν του πεις να δείξει, δεν δείχνει. Δηλαδή αν δείχνει το κόκκινο κ του πω είναι ροζ, αντιδρά. Άρα καταλαβαίνει το άκουσμα. Αν του πω δώσε μου το κόκκινο, ή δείξε μου το παπακι στη σελίδα, δεν το κανει. Θα δείξει αυτό που θέλει να δείξει.

Μήπως ο τόνος σου είναι λίγο διδακτικός και δεν του αφήνει την επιλογή του λάθους; Για παράδειγμα αντί να πεις "δείξε μου το παπάκι" προτίμησε να πεις με χρώμα στη φωνή σου "που είναι το παπάκι; το βλέπεις κάπου; ας το ψάξουμε μαζί!" η αντί να διορθώσεις λέγοντας "αυτό είναι το ροζ" πες πάλι με παιχνιδιαρικο χρώμα στη φωνή σου "αυτό δεν μου φαίνεται για κόκκινο, για ψάξε λίγο καλύτερα" και δείξε ένα άλλο χρώμα (όχι κοκκινο) ρωτώντας τον "μήπως είναι αυτό;". Τα γράφω απλά για να πάρεις μια ιδέα για το πως να του επικοινωνεις αυτό που θέλεις.  Ο τόνος της φωνής μας, το χρώμα, το ύφος σε συνδυασμό με τα λόγια που χρησιμοποιούμε δίνουνε πολλαπλά μηνύματα για το πως τα αντιλαμβανομαστε. Αν αντιληφθεί το παιδί ότι ρωτάμε κάτι για να δούμε τι θα απαντήσει είναι απόλυτα λογικό να κουμπωνεται, να αντιδράει κλπ. Για να ανοιχτεί και να εκφράζεται είναι βασικό το να νιώθει ότι δεν θα κρίνουν την απάντηση του. Ότι ρωτάνε γιατί ενδιαφέρονται να ακούσουν αυτά που έχει να πει και όχι για να δούνε αν ξέρει τι του γίνεται. Πάντως, κι εμένα ο μεγάλος μου μετά τα 2 άρχισε να μιλαει(στη γλώσσα του), μετά τα 2,5 πήρε φορά, με προτάσεις και συντακτικό και σωστούς χρόνους! Πλέον στα 3,5 μπορεί να λέει ιστορίες για ώρες (έχει και πολλή φαντασία!). Πότε δεν αγχωθηκα, δεν έκανε ούτε τα μισά από αυτά που γράφονται στο διαδίκτυο αλλά έβλεπα ότι με το παιδί επικοινωνουσαμε κανονικά με το δάχτυλο, με φωνές, κραυγές, μουγκρισματα κλπ. Βέβαια, από το έτος και μετά μιμοταν πολλούς ήχους ζώων, μηχανών κλπ αλλά λέξεις άρχισε να λέει μετά τα 2.

Όσον αφορά τις επιλογές θα συμφωνήσω με ό, τι έχει ειπωθει. Θα πρέπει λίγο να χαλαρώσεις με τον προγραμματισμό γιατί θα ζοριστεις πολύ όσο το παιδί θα μεγαλώνει και θα διεκδικεί τη θέση του στην οικογένεια . Κι εγώ ήμουν αρκετά του προγραμματισμού και τα έχανα λίγο όταν δεν γινόταν αυτό που είχα στο μυαλό μου, αλλά το δούλεψα μέσα μου και άρχισα να προσαρμοζομαι στις όποιες αλλαγές, να δίνω τον χώρο για επιλογές και κατ'επεκταση για τη διαμόρφωση της καθημερινοτητας (της ζωής του εν τέλει) και να κάνω αυτό που με βοηθούσε πάντα : να αποστασιοποιουμαι και να βλέπω την "μεγάλη εικόνα" και πόσο ασήμαντα ήταν αυτά για τα οποία κατανάλωνα τόση ενέργεια. 

[Nefeli2014]

3 ώρες πρίν, Mama_Anesti_ είπε:

Δεν ξέρω σε ποια αναφερεσαι, αυτά τα έκανα αρχικά γιατί είδα ανταπόκριση. Θυμάσαι που όταν είναι μωράκια σε κοιτούν κατάματα και μόλις τους μιλάς κοιταν τα χείλη και προσπαθούν να μπαμπαδισουν? Έτσι θεωρησα πως τους είναι πιο εύκολο να προφερουν-μιλησουν ακούγοντας τον ήχο σε συνδιασμό με την κίνηση του στόματος. Μόνο που δεν ξέρω αν γίνεται εφαρμογή κ σε μεγαλύτερα παιδάκια. Εγώ πάντως το κάνω ακομα για δύσκολες λέξεις.

Εννοούσα τη λογοθεραπευτρια μας:D

 

 

 

Η αλήθεια ειναι κορίτσια πως εμείς οι δασκαλες δυσκολεύομαστε η και φοβόμαστε Καμμια φορά τη διδαχη στα παιδιά μας. Γιαυτό η την αποφεύγουμε τελείως, όπως έκανα κι εγώ στην πρώτη τον πρώτο καιρό, η το πάρα.. Ξηλωνουμε. Θέλει μια μέση κατάσταση και επειδή είναι επίφοβο να ξεφύγουμε, καλό είναι να συμβουλευομαστε και κανέναν πιο ειδικό. Η μία μαμά που να μην είναι δασκάλα. Να κάνουμε το ενδιάμεσο. Μπορείς πάντως πολύ εύκολα να ξεφύγεις. Πιστεύω παίζει πολύ σημαντικό ρόλο το επάγγελμα και με όσες συναδέλφους το έχω συζητήσει. Βέβαια στην πορεια μαθαίνεις.. Κι αν χρησιμοποιήσεις και τις γνώσεις σου στα παιδιά και στα δικά σου παιδιά σωστά, κανεις παπάδες. Θέλει όμως λίγη προσοχή.. 

Επεξεργάστηκαν 11 Σεπτεμβρίου,2019 by Nefeli2014

[Έσπερος]

13 ώρες πρίν, Sentir...natureza είπε:

Αν αντιληφθεί το παιδί ότι ρωτάμε κάτι για να δούμε τι θα απαντήσει είναι απόλυτα λογικό να κουμπωνεται, να αντιδράει κλπ. Για να ανοιχτεί και να εκφράζεται είναι βασικό το να νιώθει ότι δεν θα κρίνουν την απάντηση του. Ότι ρωτάνε γιατί ενδιαφέρονται να ακούσουν αυτά που έχει να πει και όχι για να δούνε αν ξέρει τι του γίνεται.

Εγώ με αυτό το σκεπτικό αποφεύγω οτιδήποτε μπορεί να δώσει τη εντύπωση ότι ελέγχουμε το παιδί αν ξέρει κάτι. Γι αυτό και δεν αρχίσω τα κάνε παλαμάκια, χαιρέτα, δείξε μου αυτό κλπ. Αν μου βγαίνει να το εντάξω στην κουβέντα, το κάνω. Αν δεν μου βγαίνει, δεν το κάνω. Γι αυτό δεν πιστεύω ότι έχω διδακτικό τόνο στις απαντήσεις. Δλδ αν του πω δώσε μου το πράσινο τουβλάκι και μου δώσει το κόκκινο, λέω κάτι του στιλ "α δεν θες το πράσινο, θες να βάλουμε το κόκκινο;" και πιστεύω ότι αυτό δεν δείχνει το λάθος. Αλλά μου φαίνεται κι αυτό άσχημο και γενικά το αποφεύγω. 

 

13 ώρες πρίν, Sentir...natureza είπε:

Όσον αφορά τις επιλογές θα συμφωνήσω με ό, τι έχει ειπωθει. Θα πρέπει λίγο να χαλαρώσεις με τον προγραμματισμό γιατί θα ζοριστεις πολύ όσο το παιδί θα μεγαλώνει και θα διεκδικεί τη θέση του στην οικογένεια .

Η αλήθεια είναι ότι όπως λέει κ η @Anna3011 ζορίζομαι με το απρόβλεπτο. πχ αν δω ότι το απόγευμα πεινάει νωρίτερα αγχώνομαι ότι θα φάει νωρίς και μετά ίσως ζητήσει κάτι άλλο κι εγώ δεν έχω τι να του δώσω. Η αν αφήσει κάτι που συνήθως τρώει, σκέφτομαι ότι μπορεί να πεινάσει αργότερα και δεν θα έχω τι άλλο να δώσω. Πάντως μια φορά που είχαμε πάει να διαλέξουμε ένα χαρτόνι για να κάνουμε μια κατασκευή και τον άφησα να διαλέξει, δεν καταλαβαινε την έννοια της επιλογής ούτε το ότι θα κρατούσαμε λίγα από όλα αυτά που είδαμε. ήταν βέβαια 3-4 μήνες πριν, δεν ξαναδοκίμασα έκτοτε να διαλέξει. Αλλά δεν θεωρώ ότι τον πιέζω να κάνει πράγματα που δεν θέλει. Το αντίθετο θα έλεγα. Απλώς δεν συζητάμε για τις επιλογές. 

[Nefeli2014]

Εσπερο είναι πλέον σε μια ηλικία που δε χραιεζευαι να είσαι strict με το ωράριο του φαγητού. Εμένα ας πούμε η μπεμπα που είναι και πιο μικρή από τον δικό σου, ήταν να φάει πχ φρούτα. Αλλά επειδή βγήκαμε έξω με το σχολείο της μεγάλης μετά δεν ήθελε την έπιασε νύστα και ανορεξία. Οκ λέω μετά. Όταν ξύπνησε της έδωσα μεσημεριανό, πάνε τα φρούτα προς ώρας πέταξαν, αλλά μετά που ρθε η μεγάλη από Σχολείο έτρωγε κουλούρι με τυρί. Ζήλεψε το μικρό, να σου καταβροχθιζει την κουλουρα. Πάει και η κρέμα δηλαδή. Πάνε και τα φρούτα. Μπορεί μετά να της δώσω μια μπανάνα ας πούμε. Αλλά γενικά ζηλεύει με ότι τρώμε οπότε της δίνω κι άκυρες στιγμές. Γενικά δεν έχουμε στάνταρ ωράριο πια φαγητού. Καλό θα είναι να έχεις ποικιλία στην κουζίνα σου κι αν δε θέλει αυτό να του δίνεις μια άλλη επιλογή υγιεινή όμως.. Όχι ας πούμε θες πατατάκια η μπανάνα.. Καταλαβαίνεις τι θέλω να πω? 

[Έσπερος]

Just now, Nefeli2014 είπε:

Εσπερο είναι πλέον σε μια ηλικία που δε χραιεζευαι να είσαι strict με το ωράριο του φαγητού. Εμένα ας πούμε η μπεμπα που είναι και πιο μικρή από τον δικό σου, ήταν να φάει πχ φρούτα. Αλλά επειδή βγήκαμε έξω με το σχολείο της μεγάλης μετά δεν ήθελε την έπιασε νύστα και ανορεξία. Οκ λέω μετά. Όταν ξύπνησε της έδωσα μεσημεριανό, πάνε τα φρούτα προς ώρας πέταξαν, αλλά μετά που ρθε η μεγάλη από Σχολείο έτρωγε κουλούρι με τυρί. Ζήλεψε το μικρό, να σου καταβροχθιζει την κουλουρα. Πάει και η κρέμα δηλαδή. Πάνε και τα φρούτα. Μπορεί μετά να της δώσω μια μπανάνα ας πούμε. Αλλά γενικά ζηλεύει με ότι τρώμε οπότε της δίνω κι άκυρες στιγμές. Γενικά δεν έχουμε στάνταρ ωράριο πια φαγητού. Καλό θα είναι να έχεις ποικιλία στην κουζίνα σου κι αν δε θέλει αυτό να του δίνεις μια άλλη επιλογή υγιεινή όμως.. Όχι ας πούμε θες πατατάκια η μπανάνα.. Καταλαβαίνεις τι θέλω να πω? 

Υγιεινό είναι το φρούτο που υπαρχει σε αφθονία αλλα ηδη τρωει 3-4. υποτιθεται οτι πρεπει να τρωει 1-2. ο αντρας μου του δινει φρουτα σε αλλες ωρες κ γενθκα το εχουμε σαν σνακ σε εξοδο, παντα καλου κακου εχουμε μαζι μπανανα. τυρι ειναι υγιεινο αλλα παλι εχουν οριο τα γαλακτοκομικα που το περναει. Λαχανικα πχ δεν τρωει παντα αγγουροντομάτα που ειναι ευκολο κ αμεσα διαθεσιμο. αν πεινασει κ εχει μεινει κατι απο το φαγητο, του δινω. αλλα πχ αν αφησε κρεας μεσημερι δεν το ξαναθελει βραδυ. αρα περιοριζόμαστε παλι αν θελω να αποφυγω ψωμια κ πατατες. ειναι παιδι οου τρωει πολλα ή αχεδον ολα αλλα εχει μικρες παραξενιές πχ αν χορτάσει κ αφησει γιαουρτι δεν το θελει αργοτερα. αν αφησει το κρεας του το μεσημερι δεν το ξαναθελει βραδυ. προβληματα πολυτελείας, το ξερω, αλλα με αγχωνουν. 

[Nefeli2014]

Μου θυμίζει την κόρη μου, όπως και πολλά παιδάκια σε αυτή την ηλικία αλλά τώρα έχουν κοπεί αυτά, την έχω αφήσει και νηστικη προκειμένου να καταλάβει πως ΑΥΤΆ έχουμε, από αυτά θα διαλέξει. Και το χει καταλάβει. Όταν λέω αυτά εννοώ της δίνω 2 με 3 επιλογές. Αυτά και τέλος. Συνήθως όταν κάνουν καψόνια είναι γιατί είναι χορτατα.. Μπορείς να του φτιάχνεις λαχανικά βρασμένα άνα 2 μέρες πχ να υπάρχει ένα ταπερ στο ψυγείο. Μπορείς να κρατάς ζωμό από κοτόπουλο και επιτόπου να του κάνεις αστεράκι με ζωμό. Που αυτό συνήθως αρέσει σε όλα τα παιδιά. Μπορείς να του κάνεις κάθε σκ όπως κάνω εγώ, κουλουράκια αλμυρα η μπισκότα.. Τοστ σάντουιτς.. Εύκολα είναι αυτά.. 

 

Σημερα είχαμε γίγαντες στο φούρνο. Πωπω γκρίνια.. Ωραία της λέω. Θες το λουκάνικο? Πρώτα θα φας το μισό πιάτο σου και μετά το λουκάνικο. Τελικά με τα χίλια ζόρια έφαγε το εν τρίτο λιώμενο με το πιρούνι και μετά το λουκάνικο. Στην ηλικία των 18 μηνών θα τα ανακατεύα.. Και στην ανάγκη θα τα έκανα και πουρέ.. Το χω κανει κι αυτό.. 

Επεξεργάστηκαν 12 Σεπτεμβρίου,2019 by Nefeli2014

[maripoz]

Just now, Nefeli2014 said:

Μου θυμίζει την κόρη μου, όπως και πολλά παιδάκια σε αυτή την ηλικία αλλά τώρα έχουν κοπεί αυτά, την έχω αφήσει και νηστικη προκειμένου να καταλάβει πως ΑΥΤΆ έχουμε, από αυτά θα διαλέξει. Και το χει καταλάβει. Όταν λέω αυτά εννοώ της δίνω 2 με 3 επιλογές. Αυτά και τέλος. Συνήθως όταν κάνουν καψόνια είναι γιατί είναι χορτατα.. Μπορείς να του φτιάχνεις λαχανικά βρασμένα άνα 2 μέρες πχ να υπάρχει ένα ταπερ στο ψυγείο. Μπορείς να κρατάς ζωμό από κοτόπουλο και επιτόπου να του κάνεις αστεράκι με ζωμό. Που αυτό συνήθως αρέσει σε όλα τα παιδιά. Μπορείς να του κάνεις κάθε σκ όπως κάνω εγώ, κουλουράκια αλμυρα η μπισκότα.. Τοστ σάντουιτς.. Εύκολα είναι αυτά.. 

 

Σημερα είχαμε γίγαντες στο φούρνο. Πωπω γκρίνια.. Ωραία της λέω. Θες το λουκάνικο? Πρώτα θα φας το μισό πιάτο σου και μετά το λουκάνικο. Τελικά με τα χίλια ζόρια έφαγε το εν τρίτο λιώμενο με το πιρούνι και μετά το λουκάνικο. Στην ηλικία των 18 μηνών θα τα ανακατεύα.. Και στην ανάγκη θα τα έκανα και πουρέ.. Το χω κανει κι αυτό.. 

Ενός έτους και συνεργάστηκε να φάει πρώτα τους γίγαντες για να φάει το λουκάνικο μετά? Έχω εντυπωσιάστει.

 

4 hours ago, Έσπερος said:

Υγιεινό είναι το φρούτο που υπαρχει σε αφθονία αλλα ηδη τρωει 3-4. υποτιθεται οτι πρεπει να τρωει 1-2. ο αντρας μου του δινει φρουτα σε αλλες ωρες κ γενθκα το εχουμε σαν σνακ σε εξοδο, παντα καλου κακου εχουμε μαζι μπανανα. τυρι ειναι υγιεινο αλλα παλι εχουν οριο τα γαλακτοκομικα που το περναει. Λαχανικα πχ δεν τρωει παντα αγγουροντομάτα που ειναι ευκολο κ αμεσα διαθεσιμο. αν πεινασει κ εχει μεινει κατι απο το φαγητο, του δινω. αλλα πχ αν αφησε κρεας μεσημερι δεν το ξαναθελει βραδυ. αρα περιοριζόμαστε παλι αν θελω να αποφυγω ψωμια κ πατατες. ειναι παιδι οου τρωει πολλα ή αχεδον ολα αλλα εχει μικρες παραξενιές πχ αν χορτάσει κ αφησει γιαουρτι δεν το θελει αργοτερα. αν αφησει το κρεας του το μεσημερι δεν το ξαναθελει βραδυ. προβληματα πολυτελείας, το ξερω, αλλα με αγχωνουν. 

Κι εμένα ακριβώς έτσι είναι το δικό μου σχεδόν 18 μηνών δεν υπάρχει περίπτωση να φάει αργότερα ο,τι έχει περισσεψει στο πιάτο. Είναι αισθητικό το θέμα νομιζω 

[Mama_Anesti_]

21 ώρες πρίν, Nefeli2014 είπε:

Εννοούσα τη λογοθεραπευτρια μας:D

 

 

 

Η αλήθεια ειναι κορίτσια πως εμείς οι δασκαλες δυσκολεύομαστε η και φοβόμαστε Καμμια φορά τη διδαχη στα παιδιά μας. Γιαυτό η την αποφεύγουμε τελείως, όπως έκανα κι εγώ στην πρώτη τον πρώτο καιρό, η το πάρα.. Ξηλωνουμε. Θέλει μια μέση κατάσταση και επειδή είναι επίφοβο να ξεφύγουμε, καλό είναι να συμβουλευομαστε και κανέναν πιο ειδικό. Η μία μαμά που να μην είναι δασκάλα. Να κάνουμε το ενδιάμεσο. Μπορείς πάντως πολύ εύκολα να ξεφύγεις. Πιστεύω παίζει πολύ σημαντικό ρόλο το επάγγελμα και με όσες συναδέλφους το έχω συζητήσει. Βέβαια στην πορεια μαθαίνεις.. Κι αν χρησιμοποιήσεις και τις γνώσεις σου στα παιδιά και στα δικά σου παιδιά σωστά, κανεις παπάδες. Θέλει όμως λίγη προσοχή.. 

Το υποψιαστηκα αργότερα! 

 

Από πολλούς μπορείς να πάρεις πραγματα, πιο κοντά μου έχω την πεθερά μου και παίρνω πολλά στοιχεία παρ'ολο που μεγάλωσε τα παιδιά της πολλά χρονια πριν. Παράδειγμα με την αναγνώριση κάποιων γραμμάτων και αριθμων. Εγώ το είχα στο νου μου για πολύ αργότερα. Εκείνη μέσα απ το παιχνίδι και με εναν γλυκό τροπο του τα έδειξε. Εγώ δεν θα το προσπαθούσα καν και όμως ο μικρός τα δέχτηκε! Και μέσα απ το φόρουμ παίρνω ιδέες και με έχει βοηθήσει πολυ! Γενικά εφαρμοζω ό,τι μου αρέσει στα μέτρα μας! 

 

Just now, Nefeli2014 είπε:

αλλά τώρα έχουν κοπεί αυτά, την έχω αφήσει και νηστικη προκειμένου να καταλάβει πως ΑΥΤΆ έχουμε, από αυτά θα διαλέξει.

Λόγο μιας δυσκοιλιότητας αναγκάστηκα να επιμεινω σε κάποιες τροφές ενώ πριν ήμουν πολύ διαλλακτική και εφτιαχνα και δεύτερο φαγητό στα γούστα του μικρού. Την πρώτη μέρα αρνήθηκε να φάει για δύο ώρες(+2.5 από το προηγούμενο γεύμα). Αν και με έτρωγε δεν υπέκυψα. Την δεύτερη μέρα εφαγε μετά από μία ωρα, και την τρίτη κανονικά. Τώρα δυόμιση χρόνων τρώει ό,τι μεσημεριανό και αν έχω. 

 

Just now, Nefeli2014 είπε:

 

Σημερα είχαμε γίγαντες στο φούρνο.

Είχαμε κι εμείς χτες! Ξινισε λίγο την μουριτσα του στην αρχή αλλά έχω βρει το κόλπο και ό,τι δεν του αρέσει συνοδεύεται με φέτα και το τρώει μία χαρά! 

 

Just now, Nefeli2014 είπε:

Στην ηλικία των 18 μηνών θα τα ανακατεύα.. Και στην ανάγκη θα τα έκανα και πουρέ.. Το χω κανει κι αυτό.. 

 

  Πουρέ-κρεμα στην ανάγκη κάνω τα φρούτα κι ας είναι 2.5! Στην κανονική τους μορφή τον αναγουλιαζουν και απ το να μην τρώει καθόλου νομίζω πως είναι καλύτερα να τα τρώει έστω ως φρουτοκρεμα! 

[Nefeli2014]

22 ώρες πρίν, maripoz είπε:

Ενός έτους και συνεργάστηκε να φάει πρώτα τους γίγαντες για να φάει το λουκάνικο μετά? Έχω εντυπωσιάστει.

 

Κι εμένα ακριβώς έτσι είναι το δικό μου σχεδόν 18 μηνών δεν υπάρχει περίπτωση να φάει αργότερα ο,τι έχει περισσεψει στο πιάτο. Είναι αισθητικό το θέμα νομιζω 

Χαχαχ όχι, η μεγάλη το έκανε αυτό. Το μικρό δε χρειάζεται ξεγέλασμα, τα χλαπακιαζει όλα ταυτόχρονα!! Χαχαχα

22 ώρες πρίν, Mama_Anesti_ είπε:

Το υποψιαστηκα αργότερα! 

 

Από πολλούς μπορείς να πάρεις πραγματα, πιο κοντά μου έχω την πεθερά μου και παίρνω πολλά στοιχεία παρ'ολο που μεγάλωσε τα παιδιά της πολλά χρονια πριν. Παράδειγμα με την αναγνώριση κάποιων γραμμάτων και αριθμων. Εγώ το είχα στο νου μου για πολύ αργότερα. Εκείνη μέσα απ το παιχνίδι και με εναν γλυκό τροπο του τα έδειξε. Εγώ δεν θα το προσπαθούσα καν και όμως ο μικρός τα δέχτηκε! Και μέσα απ το φόρουμ παίρνω ιδέες και με έχει βοηθήσει πολυ! Γενικά εφαρμοζω ό,τι μου αρέσει στα μέτρα μας! 

 

Λόγο μιας δυσκοιλιότητας αναγκάστηκα να επιμεινω σε κάποιες τροφές ενώ πριν ήμουν πολύ διαλλακτική και εφτιαχνα και δεύτερο φαγητό στα γούστα του μικρού. Την πρώτη μέρα αρνήθηκε να φάει για δύο ώρες(+2.5 από το προηγούμενο γεύμα). Αν και με έτρωγε δεν υπέκυψα. Την δεύτερη μέρα εφαγε μετά από μία ωρα, και την τρίτη κανονικά. Τώρα δυόμιση χρόνων τρώει ό,τι μεσημεριανό και αν έχω. 

 

Είχαμε κι εμείς χτες! Ξινισε λίγο την μουριτσα του στην αρχή αλλά έχω βρει το κόλπο και ό,τι δεν του αρέσει συνοδεύεται με φέτα και το τρώει μία χαρά! 

 

 

  Πουρέ-κρεμα στην ανάγκη κάνω τα φρούτα κι ας είναι 2.5! Στην κανονική τους μορφή τον αναγουλιαζουν και απ το να μην τρώει καθόλου νομίζω πως είναι καλύτερα να τα τρώει έστω ως φρουτοκρεμα! 

Εγώ μαμά του ανέστη της κάνω ακομα φρούτοκρεμα με 3 φρούτα συν χυμό πορτοκάλι. Κι επειδή μου κόψε το αυγό το κάνω κι αυτό πουρέ μέσα στην κρέμα. Της αρέσει πολύ.. Κι εγώ δε χάνω την ευκαιρία φυσικά..... 

[ΑΡΓΚ]

@Έσπερος αν μέχρι τώρα έχετε μόνο μία παιδίατρο, θα σου έλεγα να πάρετε μία δεύτερη γνώμη. Καλό είναι μεν να μην αγχωνόμαστε εύκολα για σαχλαμάρες, από την άλλη τα αναπτυξιακά ορόσημα υπάρχουν για κάποιο λόγο. Με παραξενεύει λίγο ότι παραδόξως ανησυχείς για πράγματα που οι περισσότερες μαμάδες δε θα ανησυχούσαν μεν, αλλά από την άλλη αφήνεις να περνούν πράγματα που τους περισσότερους θα τους είχαν προβληματίσει σε μία τόσο σημαντική ηλικία. Μήπως επειδή γενικά είσαι αγχώδης, προσπαθείς έτσι να το αντισταθμίσεις και περνάς στο άλλο άκρο.

Αν το παιδί δεν λέει καμία λέξη, και αντίστοιχα δεν νιώθεις ότι επικοινωνείτε σαν να αρχίζει να είναι παιδάκι, έπρεπε να είχατε παραπεμφθεί για έλεγχο εδώ και αρκετό καιρό, όσο χαλαρά και αν το βλέπει το θέμα η παιδίατρος. 

Αναπτυξιακά, θα έπρεπε να έχει λέξεις εκτός του μαμα-μπαμπά, να μπορεί να συνδυάσει τις λέξεις του σιγά σιγά σε προτάσεις (έστω και αν το αποτέλεσμα ήταν "μαμά λάλα" για να πει ότι θέλει γάλα, δεν είπαμε να εκφωνήσει και λόγο φυσικά ούτε να έχει καθαρή άρθρωση, ας καταλαβαίνεις μόνο εσύ τι λέει, να μπορεί να δείξει τα καθημερινά αντικείμενα για να διαλέξει τι θα φάει, τι θα φορέσει κλπ, να κάνει σαφέστατα επιλογές, να ακολουθεί οδηγίες με παραπάνω από ένα βήματα, να μπορεί να γκρουπάρει αντικείμενα κατά χρώμα, σχήμα, χρήση κλπ, να έχει ξεκινήσει το παιχνίδι μίμησης και προσποίησης, να ευχαριστιέται όχι μόνο να του διαβάζεις βιβλία αλλά να περιμένει και τι θα γίνει παρακάτω και να έχει τα αγαπημένα του σημεία στην ιστορία κλπ. Γενικά περιγράφεις ένα παιδάκι μικρότερο από την ηλικία του, και είναι λίγο δύσκολο να καταλάβει κανείς αν αυτό συμβαίνει γιατί το αντιμετωπίζετε σαν να είναι αρκετά μικρότερο, ή αν κάτι χρειάζεται λίγο προσοχή, π.χ. η ακοή. 

[Mama_Anesti_]

9 ώρες πρίν, Nefeli2014 είπε:

Εγώ μαμά του ανέστη της κάνω ακομα φρούτοκρεμα με 3 φρούτα συν χυμό πορτοκάλι. Κι επειδή μου κόψε το αυγό το κάνω κι αυτό πουρέ μέσα στην κρέμα. Της αρέσει πολύ.. Κι εγώ δε χάνω την ευκαιρία φυσικά..... 

Σε καταλαβαινω απόλυτα σε αυτό!  Τι να κάνουμε, κάποιες τροφές απ το να μην τις τρώνε καθολου ας τις δοκιμάζουν σε άλλες μορφές! Τώρα σκέφτομαι να αρχίσω τους ξηρούς καρπούς σε μορφή σκονης (πήρα την ιδέα απ την @Έσπερος ) και να τους βάζω στα φρούτα ή το γιαούρτι. Δεν έχει δοκιμάσει ακόμη, το αμελησα δυστυχώς!

[Nefeli2014]

Θα κλέψω κι εγώ την ιδέα! Αν και τρώει φυστίκια αλλά όχι πάντα.. Άσε που τα φοβάμαι λίγο, ενώ καταπίνει μασάει δεν ξέρω.. Την θεωρώ ώρες ώρες ακόμα μωρό.. 

[Έσπερος]

11 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

@Έσπερος αν μέχρι τώρα έχετε μόνο μία παιδίατρο, θα σου έλεγα να πάρετε μία δεύτερη γνώμη. Καλό είναι μεν να μην αγχωνόμαστε εύκολα για σαχλαμάρες, από την άλλη τα αναπτυξιακά ορόσημα υπάρχουν για κάποιο λόγο. Με παραξενεύει λίγο ότι παραδόξως ανησυχείς για πράγματα που οι περισσότερες μαμάδες δε θα ανησυχούσαν μεν, αλλά από την άλλη αφήνεις να περνούν πράγματα που τους περισσότερους θα τους είχαν προβληματίσει σε μία τόσο σημαντική ηλικία. Μήπως επειδή γενικά είσαι αγχώδης, προσπαθείς έτσι να το αντισταθμίσεις και περνάς στο άλλο άκρο.

Αν το παιδί δεν λέει καμία λέξη, και αντίστοιχα δεν νιώθεις ότι επικοινωνείτε σαν να αρχίζει να είναι παιδάκι, έπρεπε να είχατε παραπεμφθεί για έλεγχο εδώ και αρκετό καιρό, όσο χαλαρά και αν το βλέπει το θέμα η παιδίατρος. 

Αναπτυξιακά, θα έπρεπε να έχει λέξεις εκτός του μαμα-μπαμπά, να μπορεί να συνδυάσει τις λέξεις του σιγά σιγά σε προτάσεις (έστω και αν το αποτέλεσμα ήταν "μαμά λάλα" για να πει ότι θέλει γάλα, δεν είπαμε να εκφωνήσει και λόγο φυσικά ούτε να έχει καθαρή άρθρωση, ας καταλαβαίνεις μόνο εσύ τι λέει, να μπορεί να δείξει τα καθημερινά αντικείμενα για να διαλέξει τι θα φάει, τι θα φορέσει κλπ, να κάνει σαφέστατα επιλογές, να ακολουθεί οδηγίες με παραπάνω από ένα βήματα, να μπορεί να γκρουπάρει αντικείμενα κατά χρώμα, σχήμα, χρήση κλπ, να έχει ξεκινήσει το παιχνίδι μίμησης και προσποίησης, να ευχαριστιέται όχι μόνο να του διαβάζεις βιβλία αλλά να περιμένει και τι θα γίνει παρακάτω και να έχει τα αγαπημένα του σημεία στην ιστορία κλπ. Γενικά περιγράφεις ένα παιδάκι μικρότερο από την ηλικία του, και είναι λίγο δύσκολο να καταλάβει κανείς αν αυτό συμβαίνει γιατί το αντιμετωπίζετε σαν να είναι αρκετά μικρότερο, ή αν κάτι χρειάζεται λίγο προσοχή, π.χ. η ακοή. 

Για την ομιλία δεν είχα προβληματιστεί μέχρι πρόσφατα γιατί από τον περίγυρο μου περισσοτερα παιδια ηξερα που μίλησαν μετα τα δυο μη σου πω και τα δυόμιση παρα νωριτερα. Παντως η παιδίατρος του ανιψιου μου που μιλησε στα τρια (σκόρπιες λεξεις ελεγε μεχρι τοτε) ειχε πει οτι δεν χρειαζοταν λογοθεραπεία και οι οι λογοθεραπευτές δεν κανουν αξιολογηση πριν απο τα τρια κ αυτο νομίζω το έχω διαβάσει και αλλου. Επικοινωνία έχουμε αλλά όχι λεκτική. Εντολές καταλαβαινει και ακολουθεί (αν ειναι κατι που θελει να κανει βεβαια), όταν τραγουδάω με παντομίμα καταλαβαίνει ποια κίνηση είναι σε ποιο σημείο, προσπαθει να δειξει μερη σωματος -οχι παντα σωστα αλλα παντα καταλαβαινει οτι μιλαμε για το σωμα κ οχι κατι αλλο.  ιστοριες δεν του εχω πει ποτε να σου πω την αληθεια. δεν ειναι μικρος για να τις καταλαβει; ειναι πραγματα που δεν κανει γιατι δεν του εχω μαθει συστηματικα οπως το κουκουτσα ή το κόλλα το, τώρα επιμενω σε παλαμάκια κ να χαιρετάει. Κατι εχω παραλείψει στην ομιλία αλλά δεν καταλαβαίνω τι γιατί όσα διαβάζω τα κάνω. Οι επιλογές πάντως με μπερδεύουν γιατί δεν μπορώ να σκεφτώ πώς λειτουργούν. θα μπορούσα να τον ρωτήσω αν θέλει καρύδι ή αμύγδαλο αλλά αφού τα τρώει θρυμματισμένα πώς θα καταλάβει τη διαφορα; μονος του επιλέγει βεβαια τι θα φαει απο οσα εχει το πιατο. Μπορει να μην τα φαει ολα, εχει προτιμησεις και στο τι κ στη σειρα που θα τα φαει. μεχρι τώρα βέβαια δεν τα ονόμαζα όλα για να μην ακούει ότι είναι κάτι διαφορετικό κ να τον μπερδεύω για να τρώει κάποια που δεν ήθελε πχ τη σέλινο ρίζα τον άφηνα να νομίζει ότι είναι πατάτα αλλα το καταλαβε οτι ειναι αλλο. Στα ρουχα σκεφτομαι λίγο ύπουλα να έχω δυο συνδυασμένα σετακια πάνω πάνω για να πάρει ένα από τα δυο. Κάτι άλλο δεν μπορώ να κανω μεχρι τα χριστουγεννα που θα μπορουσαμε να δουμε αναπτυξιολογο αν κ δεν μπορω να φανταστω πώς θα συνεργαστει. απο την αλλη ομως κανει πραγματα που αλλα γνωστά παιδακια στην ιδια ηλικια δεν κανουν πχ τρωει μονος του κ με το κουταλι ακομα χωρθς να λερωθεί κ βασικα χωρθς να ασχοληθω καθολου, μπορει να κανω κατι ασχετο κ να αδειασει το πιατο με μεγαλη σοβαρότητα, εκτος αν ειναι κατι απο τα λιγα που δν του αρεσουν. ή συγκεντρώνεται πολυ καλα οταν παιζει με κατι που του αρεσει κ επινοει παιχνιδια με δθαφορα αντικειμενα κ εχει πολυ καλη λεπτή κινητικότητα και ψιλοκοιμαται κ μονος του χωρις αγκαλια (με την νταντα κ αν ειχα υπομονη θα το εκανε κ μ εμενα). αλλα σε αλλα πραγματα μου φαινεται πιο μικρος δλδ στην κοινωνικοποιηση κ ειναι κ πιο μαζεμένος πχ εκτος σπιτιου του αρεσει να μας κραταει το χερι κ στο περπατημα κ το τρεξιμο κ το σκαρφάλωμα, ενω αλλα τα βλεπω πιο ξεπεταγμενα, χωρις να μπορω να περιγράψω ακριβως το γιατθ, οχι οτι κανουν κατι συγκεκριμενο αλλα φαινονται πιο ανετα σε κατι που δεν μπορω να προσδιορίσω. και μιλαω κ για παιδακια που ειναι τα πρωτα παιδια της οικογενειας, οχι για δευτερα που ακολουθούν το πρωτο. 

[maripoz]

12 hours ago, ΑΡΓΚ said:

@Έσπερος αν μέχρι τώρα έχετε μόνο μία παιδίατρο, θα σου έλεγα να πάρετε μία δεύτερη γνώμη. Καλό είναι μεν να μην αγχωνόμαστε εύκολα για σαχλαμάρες, από την άλλη τα αναπτυξιακά ορόσημα υπάρχουν για κάποιο λόγο. Με παραξενεύει λίγο ότι παραδόξως ανησυχείς για πράγματα που οι περισσότερες μαμάδες δε θα ανησυχούσαν μεν, αλλά από την άλλη αφήνεις να περνούν πράγματα που τους περισσότερους θα τους είχαν προβληματίσει σε μία τόσο σημαντική ηλικία. Μήπως επειδή γενικά είσαι αγχώδης, προσπαθείς έτσι να το αντισταθμίσεις και περνάς στο άλλο άκρο.

Αν το παιδί δεν λέει καμία λέξη, και αντίστοιχα δεν νιώθεις ότι επικοινωνείτε σαν να αρχίζει να είναι παιδάκι, έπρεπε να είχατε παραπεμφθεί για έλεγχο εδώ και αρκετό καιρό, όσο χαλαρά και αν το βλέπει το θέμα η παιδίατρος. 

Αναπτυξιακά, θα έπρεπε να έχει λέξεις εκτός του μαμα-μπαμπά, να μπορεί να συνδυάσει τις λέξεις του σιγά σιγά σε προτάσεις (έστω και αν το αποτέλεσμα ήταν "μαμά λάλα" για να πει ότι θέλει γάλα, δεν είπαμε να εκφωνήσει και λόγο φυσικά ούτε να έχει καθαρή άρθρωση, ας καταλαβαίνεις μόνο εσύ τι λέει, να μπορεί να δείξει τα καθημερινά αντικείμενα για να διαλέξει τι θα φάει, τι θα φορέσει κλπ, να κάνει σαφέστατα επιλογές, να ακολουθεί οδηγίες με παραπάνω από ένα βήματα, να μπορεί να γκρουπάρει αντικείμενα κατά χρώμα, σχήμα, χρήση κλπ, να έχει ξεκινήσει το παιχνίδι μίμησης και προσποίησης, να ευχαριστιέται όχι μόνο να του διαβάζεις βιβλία αλλά να περιμένει και τι θα γίνει παρακάτω και να έχει τα αγαπημένα του σημεία στην ιστορία κλπ. Γενικά περιγράφεις ένα παιδάκι μικρότερο από την ηλικία του, και είναι λίγο δύσκολο να καταλάβει κανείς αν αυτό συμβαίνει γιατί το αντιμετωπίζετε σαν να είναι αρκετά μικρότερο, ή αν κάτι χρειάζεται λίγο προσοχή, π.χ. η ακοή. 

Γνωρίζω καλα 4-5 παιδάκια 18 μηνών και κανένα δεν κάνει προτάσεις με δύο λέξεις. Σκόρπιες λέξεις λένε όλα από 2-3 μέχρι αρκετά περισσότερες. Στο πλαίσιο του φυσιολογικου νομίζω είναι όλα αυτά. Τουλάχιστον διαφορετικοι παιδίατροι αυτό έχουν πει. Φυσικά θα υπάρχουν και παιδάκια 18 μηνων που κάνουν προτάσεις αλλά αυτά θεωρούνται "μπροστά". Όπως και υπάρχουν και 18 μηνών που ακόμα δεν έχουν πει την πρώτη τους λέξη και αυτό επίσης μπορεί να είναι φυσιολογικό.

[ΑΡΓΚ]

5 ώρες πρίν, maripoz είπε:

Γνωρίζω καλα 4-5 παιδάκια 18 μηνών και κανένα δεν κάνει προτάσεις με δύο λέξεις. Σκόρπιες λέξεις λένε όλα από 2-3 μέχρι αρκετά περισσότερες. Στο πλαίσιο του φυσιολογικου νομίζω είναι όλα αυτά. Τουλάχιστον διαφορετικοι παιδίατροι αυτό έχουν πει. Φυσικά θα υπάρχουν και παιδάκια 18 μηνων που κάνουν προτάσεις αλλά αυτά θεωρούνται "μπροστά". Όπως και υπάρχουν και 18 μηνών που ακόμα δεν έχουν πει την πρώτη τους λέξη και αυτό επίσης μπορεί να είναι φυσιολογικό.

 

Δυστυχώς όχι, το όριο για τις πρώτες λέξεις (ας είναι και πραγματικά κατανοητές μόνο από τους γονείς, είναι το έτος και τραβηγμένα 1-2 μήνες ακόμη). Αναπτυξιακά  τα παιδάκια 18 μηνών περιμένουμε να έχουν καμιά δεκαριά λέξεις κατ ελάχιστον πέραν του μαμα-μπαμπα και να πειραματίζονται σιγά σιγά με το πώς θα τις συνδυάσουν. Πολλές φορές σαφώς και δεν θα πει κάτι η αργοπορία, αλλά είναι το πρώτο καμπανάκι για έλεγχο. Σε αυτές τις ηλικίες δεν είναι το θέμα η λογοθεραπεία που ανέφερε η @Έσπερος πιο πάνω, είναι η ακοή από τη μία, και η γενικότερη ανάπτυξη από την άλλη, οπότε σαφώς και ένα ένα θέμα μόνο του δεν μπορεί να βγάλει καμία διάγνωση, αλλά είναι ενδείξεις για περαιτέρω αξιολόγηση, που σαφέστατα και πολλές φορές δε θα δείξει τίποτα.

Δες για παράδειγμα εδώ για αυτή την ηλικία, είναι νομίζω αρκετά κατατοποστικό του τι είναι το αναμενόμενο που ελέγχουν οι παιδίατροι: https://www.paidiatros.com/paidi/anaptixi/eighteen-months

ή και εδώ https://www.noesi.gr/book/study/vasika-orosima-1-eos-4 για συνολικότερη εικόνα

Δεν ξέρω αν μπορεί κανείς να αξιολογήσει αυτό το "γνωρίζω παιδιά που δεν μιλούν" όταν δεν είναι το δικό τους παιδί. Κάποια στιγμή μετά το χρόνο η γλώσσα λύνεται και τα νήπια μιλάνε ακατάπαυστα, που είναι αισθητό από όλους, αλλά μέχρι τότε αν το παιδάκι λέει λίγες λέξεις στην ασφάλεια του σπιτιού τύπου "μαμ", "λάλα", "νάνι" κλπ, μπορεί να το ονομάζουμε "ακόμη δε μιλάει" και να μην τον βλέπουν οι εκτός σπιτιού, αλλά είναι λέξεις.

Πάντως περισσότερο με παραξενεύει αυτό που λέει η @Έσπερος ότι το παιδί γενικά δεν έχει αμφίδρομη επικοινωνία με τους ενήλικες ακόμη, ότι δεν κάνουν έναν "διάλογο" (με χειρονομίες μαζί φυσικά), του τύπου να επιλέξουν μαζί αν το φρούτο θα είναι μπανάνα ή μήλο ή αν θα χρησιμοποιήσουν το κόκκινο ή το πράσινο χαρτόνι στο παιχνίδι, αν το αγαπημένο του βιβλίο είναι η Κοκκινοσκουφίτσα ή τα Τρία Γουρουνάκια. Η δηλαδή είναι όλη η μέρα του παιδιού προκαθορισμένη και δεν επιτρέπεται να αποκλίνει από το πλάνο, οπότε όντως δεν έχει ευκαιρία να ζητήσει πράγματα (άρα γιατί να μιλήσει; ) ή κάτι αντικειμενικά κρατάει πίσωτην επικοινωνία, είτε λεκτική είτε όχι. 

[Έσπερος]

πρίν από 29 λεπτά , ΑΡΓΚ είπε:

Πάντως περισσότερο με παραξενεύει αυτό που λέει η @Έσπερος ότι το παιδί γενικά δεν έχει αμφίδρομη επικοινωνία με τους ενήλικες ακόμη, ότι δεν κάνουν έναν "διάλογο" (με χειρονομίες μαζί φυσικά), του τύπου να επιλέξουν μαζί αν το φρούτο θα είναι μπανάνα ή μήλο ή αν θα χρησιμοποιήσουν το κόκκινο ή το πράσινο χαρτόνι στο παιχνίδι, αν το αγαπημένο του βιβλίο είναι η Κοκκινοσκουφίτσα ή τα Τρία Γουρουνάκια. Η δηλαδή είναι όλη η μέρα του παιδιού προκαθορισμένη και δεν επιτρέπεται να αποκλίνει από το πλάνο, οπότε όντως δεν έχει ευκαιρία να ζητήσει πράγματα (άρα γιατί να μιλήσει; ) ή κάτι αντικειμενικά κρατάει πίσωτην επικοινωνία, είτε λεκτική είτε όχι. 

Μα δεν είπα ότι δεν υπάρχει αμφίδρομη επικοινωνία. Ό,τι θέλει το ζητάει και το έχει. Απλώς δεν το ζητάει με λέξεις. Είτε δείχνει είτε ξέρει πού είναι και το παίρνει μόνος του. Φυσικά και έχει αγαπημένα βιβλία. Έχει επιλέξει μόνος του μάλιστα ότι θέλει να είναι σε ένα συγκεκριμένο ράφι για να του τα δίνουμε και το κάνει παιχνίδι να μας τα ζητάει και να τα τακτοποιούμε. Και παιχνίδι εκείνος επιλέγει με τι θα παίξει, εμείς ακολουθούμε. Το σπίτι μας είναι μικρό, δεν έχει πολλούς αποθηκευτικούς χώρους, υπάρχουν 2-3 "γωνίες" με παιχνίδια και βιβλία προσβάσιμα και ανάλογα επιλέγει το μέρος και το παιχνίδι. Θα μπορούσα κάποια να τα κρύβω για να δω αν θα τα ζητήσει αλλά βασικά δεν έχω χώρο. Έτσι κι αλλιώς όμως είναι λίγα τα παιχνίδια, δεν βρίσκω νόημα να τα κρύψω αφού κάθε μέρα παίζει με όλα. Αν βαριέται ή έχει εκνευριστεί με κάτι, δεν έχω δει καμία διαφορά στο να του προτείνω το ένα ή το άλλο ή να του προτείνω μόνο ένα. Θα μπορούσα να βέβαια να προτείνω, αυτό όντως το έχω αμελήσει. Ούτε φρούτα προτείνω να διαλέξει γιατί ξέρω ότι στην κάθε εποχή τα θέλει όλα τα φρούτα και έτσι κι αλλιώς τρώει 3-4 τη μέρα, οπότε επί της ουσίας τρώει ό,τι υπάρχει στο σπίτι σε φρούτο (πιστεύω ότι μια ποικιλία 3-4 ειδών φρούτων για ένα νοικοκυριό είναι μια λογική ποσότητα). Αντικειμενικά όμως παραδέχομαι ότι δεν είχα ασχοληθεί ιδιαίτερα με το θέμα της ομιλίας γιατί θεωρούσα ότι είναι νωρίς. Πίστευα ότι αν απλά μιλάω συνέχεια, κάποια στιγμή θα μιλήσει. Αλλά δεν μιλούσα κιόλας σε φάση να κάνουμε διάλογο. Όποτε μου ερχόταν κάτι μιλούσα και έλεγα τι  κάνουμε αλλά πιο συχνά τραγουδάω ειδικά στη βόλτα γιατί έχω βαρεθεί να περιγράφω τα φυτά κ τα μηχανάκια κ τα καράβια. Ο άντρας μου μιλάει πιο πολύ σαν να κάνουν διάλογο. Εγώ σκέφτομαι ότι αν τον ρωτάω κάτι και δεν απαντάει μπορεί να στενοχωριέται και το αποφεύγω. Επίσης αν βλέπουμε κόσμο που τον ρωτάει πόσο είναι κ πώς τον λένε, πάλι απαντάω εγώ για να μην νομίζει ότι τον πιέζουμε. Μήπως είλναι υπερβολή αυτό;

 

Το ότι επαναλαμβάνω αυτά που λέει είναι σωστό άραγε; Δηλαδή όταν είναι χαρούμενος ξέρω ότι λέει διάφορα τύπου νταντα γκαγκά κλπ με διαφορετικό επιτονισμό ανάλογα με τη διάθεση. Εμείς τα επαναλαμβάνουμε πάλι με επιτονισμό σαν να συζητάμε. Μήπως αυτό τον κρατάει πίσω; 

[ΑΡΓΚ]

Just now, Έσπερος είπε:

Το ότι επαναλαμβάνω αυτά που λέει είναι σωστό άραγε; Δηλαδή όταν είναι χαρούμενος ξέρω ότι λέει διάφορα τύπου νταντα γκαγκά κλπ με διαφορετικό επιτονισμό ανάλογα με τη διάθεση. Εμείς τα επαναλαμβάνουμε πάλι με επιτονισμό σαν να συζητάμε. Μήπως αυτό τον κρατάει πίσω; 

Δηλαδή μπαμπαλίζει; Ή αν προσέξεις υπάρχει κάποιο μοτίβο σε αυτούς τους ήχους; Ειναι λίγο περίεργο από τη μία να μπαμπαλίζει, από την άλλη να μην σε φωνάζει πια. Απαντάει αυτός με ήχους, έστω και ασυνάρτητους σε αυτά που λέτε εσείς; Δηλαδή, αν εσύ του μιλάς, κάνει και αυτός σε απάντηση τα αντιστοιχα μπαμπαλίσματα, ανεξάρτητα από το αν βγάζει νόημα; 

[Nefeli2014]

Εγώ τσεκάρω τη μικρή και της κάνω "μάθημα" αρκετα συχνά. Μέχρι στιγμής λέει μαμά, μπαμπά, μαμ, ατα, μπα(μπάλα), παπα(κάνει το παπάκι) μμμ(κάνει η αγελάδα). Είπε νάνι μια φορά μόνο,βαβ(κανει ο σκύλος), κοίτα. 

Μπουσουλαει και στέκεται και περπατά με βοήθεια δύο χέρια ίσως και ένα από 9 μηνών. Έχει φτάσει 13 και δε λέει να πάει μόνη της. Νιώθω σα να φοβάται. Πάω να την αφήσω και κάθεται. Τι θα μπορούσα λέτε να κάνω να την ενθάρρυνω κι άλλο? Δε θέλω να μείνει στάσιμη γιατί η πρώτη εκεί κάπου στους 14 μου έμεινε για κάποιους μήνες στάσιμη. Εσπερο δίνε του πάρα πολλά ερεθίσματα και πολλή τρυφερότητα να μη φοβάται καθόλου, είναι νομίζω ηλικία ανασφαλειων για να μπορούν να προχωρήσουν σε επόμενο στάδιο. 

[maripoz]

Just now, Έσπερος said:

Μα δεν είπα ότι δεν υπάρχει αμφίδρομη επικοινωνία. Ό,τι θέλει το ζητάει και το έχει. Απλώς δεν το ζητάει με λέξεις. Είτε δείχνει είτε ξέρει πού είναι και το παίρνει μόνος του. Φυσικά και έχει αγαπημένα βιβλία. Έχει επιλέξει μόνος του μάλιστα ότι θέλει να είναι σε ένα συγκεκριμένο ράφι για να του τα δίνουμε και το κάνει παιχνίδι να μας τα ζητάει και να τα τακτοποιούμε. Και παιχνίδι εκείνος επιλέγει με τι θα παίξει, εμείς ακολουθούμε. Το σπίτι μας είναι μικρό, δεν έχει πολλούς αποθηκευτικούς χώρους, υπάρχουν 2-3 "γωνίες" με παιχνίδια και βιβλία προσβάσιμα και ανάλογα επιλέγει το μέρος και το παιχνίδι. Θα μπορούσα κάποια να τα κρύβω για να δω αν θα τα ζητήσει αλλά βασικά δεν έχω χώρο. Έτσι κι αλλιώς όμως είναι λίγα τα παιχνίδια, δεν βρίσκω νόημα να τα κρύψω αφού κάθε μέρα παίζει με όλα. Αν βαριέται ή έχει εκνευριστεί με κάτι, δεν έχω δει καμία διαφορά στο να του προτείνω το ένα ή το άλλο ή να του προτείνω μόνο ένα. Θα μπορούσα να βέβαια να προτείνω, αυτό όντως το έχω αμελήσει. Ούτε φρούτα προτείνω να διαλέξει γιατί ξέρω ότι στην κάθε εποχή τα θέλει όλα τα φρούτα και έτσι κι αλλιώς τρώει 3-4 τη μέρα, οπότε επί της ουσίας τρώει ό,τι υπάρχει στο σπίτι σε φρούτο (πιστεύω ότι μια ποικιλία 3-4 ειδών φρούτων για ένα νοικοκυριό είναι μια λογική ποσότητα). Αντικειμενικά όμως παραδέχομαι ότι δεν είχα ασχοληθεί ιδιαίτερα με το θέμα της ομιλίας γιατί θεωρούσα ότι είναι νωρίς. Πίστευα ότι αν απλά μιλάω συνέχεια, κάποια στιγμή θα μιλήσει. Αλλά δεν μιλούσα κιόλας σε φάση να κάνουμε διάλογο. Όποτε μου ερχόταν κάτι μιλούσα και έλεγα τι  κάνουμε αλλά πιο συχνά τραγουδάω ειδικά στη βόλτα γιατί έχω βαρεθεί να περιγράφω τα φυτά κ τα μηχανάκια κ τα καράβια. Ο άντρας μου μιλάει πιο πολύ σαν να κάνουν διάλογο. Εγώ σκέφτομαι ότι αν τον ρωτάω κάτι και δεν απαντάει μπορεί να στενοχωριέται και το αποφεύγω. Επίσης αν βλέπουμε κόσμο που τον ρωτάει πόσο είναι κ πώς τον λένε, πάλι απαντάω εγώ για να μην νομίζει ότι τον πιέζουμε. Μήπως είλναι υπερβολή αυτό;

 

Το ότι επαναλαμβάνω αυτά που λέει είναι σωστό άραγε; Δηλαδή όταν είναι χαρούμενος ξέρω ότι λέει διάφορα τύπου νταντα γκαγκά κλπ με διαφορετικό επιτονισμό ανάλογα με τη διάθεση. Εμείς τα επαναλαμβάνουμε πάλι με επιτονισμό σαν να συζητάμε. Μήπως αυτό τον κρατάει πίσω; 

Όχι, δεν τον κρατάει αυτό πίσω. Δεν υπάρχει κάτι που να τον κρατάει πίσω εφόσον ακούει ομιλία. Κανένας γονιος δεν γεννήθηκε λογοθεραπευτης ούτε οφείλει να συμπεριφορεται στο παιδί του ως τέτοιος. Φυσικά και απαντάς εσύ σε όσους ρωτανε για την ηλικία και το όνομα, αυτο θα έκανα και εγώ. Εφόσον ο παιδιατρος σας δεν ανησυχει για κάποιο πρόβλημα ακοης ή για κάποιο αναπτυξιακο τότε το παιδί μάλλον θέλει χρόνο και θα μιλήσει όταν είναι να μιλήσει. Οι παιδίατροι που ξέρω δίνουν μέχρι τους 24 μήνες (να λένε καποιες λέξεις μέχρι τους 24 μήνες) αλλιώς παραπέμπουν  για περαιτέρω διερεύνηση. Η κουμπάρα μου που είναι λογοθεραπευτρια είναι λίγο ακόμα πιο χαλαρή και αν δεν συντρεχει καμια άλλη ενδειξη δίνει μέχρι περίπου τα 2μιση χρόνια. Βεβαίως κάνεις και την δική σου έρευνα σχετικά με αυτα, αλλά καντην μιλώντας με επαγγελματιες γιατί στο ίντερνετ μπορείς να βρεις ο,τι να είναι από 1 λέξη στους 18 μήνες μέχρι 20 στους 18 κι από 3-4 στους 24 μέχρι 50 στους 24 κλπ. Όλα αυτά είναι απλως προς αναφορά και αξιολογουνται κατά περίπτωση. Οι late talkers στην συντριπτική πλειοψηφία φτάνουν στο επίπεδο των άλλων παιδιών από μόνοι τους. Επίσης 1/4 έως 1/8 παιδιά είναι late talkers χωρίς να συντρεχει κάποιο άλλο πρόβλημα. Εγώ θα εμπιστευομουν αρκετά και την διαισθηση μου σε αυτό το θέμα, δηλαδή αν νιώθεις ότι επικοινωνείς με το παιδί σου και έχει αρκετά καλή αντίληψη του λόγου, ακόμα κι αν δεν μιλάει, είναι πολύ καλό σημάδι και προσωπικά δεν θα ανησυχουσα ιδιαίτερα ακόμα. Αν όμως αισθάνεσαι ότι δεν κατανοει τι του λέτε (καθημερινό λόγο εννοώ για πράγματα που είναι στην καθημερινότητα του) τότε να το επισημάνεις στον παιδίατρο ή και σε δεύτερο παιδίατρο. Εμένα η κόρη μου, σχεδόν 18 μηνών, ενδιαφέρεται πολύ για ήχους από ζωάκια μουουουου, μπεεεε, τον ήχο του ελέφαντα. Δοκίμασε λίγο να του κάνεις τέτοιους ήχους (μην αρχίσεις με το γαβ και το νιαου που είναι δύσκολα ούτως ή άλλως) και ίσως η πρώτη του λέξη να είναι κάποιος ήχος από ζωάκι! Γενικά τα παιδιά επικεντρωνονται σε αυτό που τους τραβάει την προσοχή και τους δίνει κίνητρο και τα ζωακια ενδιαφέρουν όλα τα παιδάκια. Γενικότερα όμως, σε καμία περίπτωση μην θεωρείς τον εαυτό σου υπεύθυνο, τα παιδιά αποκτούν τις ικανότητες να μιλήσουν από τη στιγμή που εκτίθενται σε λόγο, από εκεί και πέρα η έναρξη του λόγου είναι συνισταμενη πολλών παραγόντων που δεν μπορείς να τους ελέγξεις και, ως επί το πλείστον, δεν έχεις και καμιά ευθύνη. Σίγουρα θα βοηθήσει να του απευθύνεσαι και να του μιλάς σαν να κάνεις συζήτηση αλλά η ομιλία είναι ανάγκη, επιτακτική κιόλας, αν το παιδί είναι ώριμο να μιλήσει θα μιλήσει γιατί είναι ανάγκη του όπως και να σηκωθεί να περπατήσει που θα το κάνει είτε έχει περπατουρα είτε δεν έχει. Αλλά, κατά τη γνώμη μου, καλό είναι να του δίνεις και εσύ την ευκαιρία να απαντήσει (ακόμα κι αν δεν μπορεί ακόμα) όπως κάνει ο μπαμπάς του κι αυτο κυρίως για λόγους συναισθηματικης/ κοινωνικής ανάπτυξης του παιδιού και όχι επειδή πιστεύω πως αυτό τον κρατάει πίσω να πει την πρώτη λέξη, εγώ προσωπικά δεν το πιστεύω. Άλλα σημαντικά σημεία να παρατηρήσεις στο παιδί σου είναι αν κάνει χειρονομίες για να επικοινωνήσει: αν δειχνει με το δάχτυλο,  αν κάνει παλαμακια όταν υπάρχει λόγος (πχ αν του πεις μπράβο), αν ακολουθεί εντολές (πχ φέρε τα παπούτσια σου, εφόσον βλέπει ή ξέρει που είναι τα παπούτσια). 

[ninaki80]

Just now, Έσπερος είπε:

Μα δεν είπα ότι δεν υπάρχει αμφίδρομη επικοινωνία. Ό,τι θέλει το ζητάει και το έχει. Απλώς δεν το ζητάει με λέξεις. Είτε δείχνει είτε ξέρει πού είναι και το παίρνει μόνος του. Φυσικά και έχει αγαπημένα βιβλία. Έχει επιλέξει μόνος του μάλιστα ότι θέλει να είναι σε ένα συγκεκριμένο ράφι για να του τα δίνουμε και το κάνει παιχνίδι να μας τα ζητάει και να τα τακτοποιούμε. Και παιχνίδι εκείνος επιλέγει με τι θα παίξει, εμείς ακολουθούμε. Το σπίτι μας είναι μικρό, δεν έχει πολλούς αποθηκευτικούς χώρους, υπάρχουν 2-3 "γωνίες" με παιχνίδια και βιβλία προσβάσιμα και ανάλογα επιλέγει το μέρος και το παιχνίδι. Θα μπορούσα κάποια να τα κρύβω για να δω αν θα τα ζητήσει αλλά βασικά δεν έχω χώρο. Έτσι κι αλλιώς όμως είναι λίγα τα παιχνίδια, δεν βρίσκω νόημα να τα κρύψω αφού κάθε μέρα παίζει με όλα. Αν βαριέται ή έχει εκνευριστεί με κάτι, δεν έχω δει καμία διαφορά στο να του προτείνω το ένα ή το άλλο ή να του προτείνω μόνο ένα. Θα μπορούσα να βέβαια να προτείνω, αυτό όντως το έχω αμελήσει. Ούτε φρούτα προτείνω να διαλέξει γιατί ξέρω ότι στην κάθε εποχή τα θέλει όλα τα φρούτα και έτσι κι αλλιώς τρώει 3-4 τη μέρα, οπότε επί της ουσίας τρώει ό,τι υπάρχει στο σπίτι σε φρούτο (πιστεύω ότι μια ποικιλία 3-4 ειδών φρούτων για ένα νοικοκυριό είναι μια λογική ποσότητα). Αντικειμενικά όμως παραδέχομαι ότι δεν είχα ασχοληθεί ιδιαίτερα με το θέμα της ομιλίας γιατί θεωρούσα ότι είναι νωρίς. Πίστευα ότι αν απλά μιλάω συνέχεια, κάποια στιγμή θα μιλήσει. Αλλά δεν μιλούσα κιόλας σε φάση να κάνουμε διάλογο. Όποτε μου ερχόταν κάτι μιλούσα και έλεγα τι  κάνουμε αλλά πιο συχνά τραγουδάω ειδικά στη βόλτα γιατί έχω βαρεθεί να περιγράφω τα φυτά κ τα μηχανάκια κ τα καράβια. Ο άντρας μου μιλάει πιο πολύ σαν να κάνουν διάλογο. Εγώ σκέφτομαι ότι αν τον ρωτάω κάτι και δεν απαντάει μπορεί να στενοχωριέται και το αποφεύγω. Επίσης αν βλέπουμε κόσμο που τον ρωτάει πόσο είναι κ πώς τον λένε, πάλι απαντάω εγώ για να μην νομίζει ότι τον πιέζουμε. Μήπως είλναι υπερβολή αυτό;

 

Το ότι επαναλαμβάνω αυτά που λέει είναι σωστό άραγε; Δηλαδή όταν είναι χαρούμενος ξέρω ότι λέει διάφορα τύπου νταντα γκαγκά κλπ με διαφορετικό επιτονισμό ανάλογα με τη διάθεση. Εμείς τα επαναλαμβάνουμε πάλι με επιτονισμό σαν να συζητάμε. Μήπως αυτό τον κρατάει πίσω; 

ισως ειναι λιγο υπερβολη οτι στεναχωριεται επειδη δεν μπορει να απαντησει. παντως γενικα δεν ξερω αν μπορεις να κανεις κ παρα πολλα για να μιλησει νομιζω οτι ειναι απλα θεμα εγκεφαλου απτην στιγμη που του μιλατε δεν ξερω κατα ποσο το εμποδιο εισαι εσυ. 

απλα προσπαθησε να τον ενθαρυνεις κ μπροστα σε ξενους. πχ εμενα ντρεπετε να δειχνει πραγματα που εχουμε μαθει μπροστα σε αλλους. ειναι 13 μηνων δεν θελω να τον πιεζω αλλα αν δεν επαναλαμβανουμε κ αυτα που εχει μαθει μπροστα σε αλλους πως θα ξεθαρεψει να καταλαβει οτι ειναι οκ να παιζουμε λεκτικα κ με αλλους ανθρωπους. επισης η επαναληψη ειναι που τα βοηθαει αρκετα. 

Just now, Nefeli2014 είπε:

Εγώ τσεκάρω τη μικρή και της κάνω "μάθημα" αρκετα συχνά. Μέχρι στιγμής λέει μαμά, μπαμπά, μαμ, ατα, μπα(μπάλα), παπα(κάνει το παπάκι) μμμ(κάνει η αγελάδα). Είπε νάνι μια φορά μόνο,βαβ(κανει ο σκύλος), κοίτα. 

Μπουσουλαει και στέκεται και περπατά με βοήθεια δύο χέρια ίσως και ένα από 9 μηνών. Έχει φτάσει 13 και δε λέει να πάει μόνη της. Νιώθω σα να φοβάται. Πάω να την αφήσω και κάθεται. Τι θα μπορούσα λέτε να κάνω να την ενθάρρυνω κι άλλο? Δε θέλω να μείνει στάσιμη γιατί η πρώτη εκεί κάπου στους 14 μου έμεινε για κάποιους μήνες στάσιμη. Εσπερο δίνε του πάρα πολλά ερεθίσματα και πολλή τρυφερότητα να μη φοβάται καθόλου, είναι νομίζω ηλικία ανασφαλειων για να μπορούν να προχωρήσουν σε επόμενο στάδιο. 

να σε ρωτησω βρε κοριτσι εσυ που εισαι εμπειρη κ εμενα 13 μηνων ειναι λεει ""παει' οταν φευγει καποιος λεει κοκο οταν του λεω πως κανει η κοτουλα κ παπα πως κανει το παπακι. θεωρουνται λεξεις? α επισης οταν του λεω κακο μη μου λεει κακο κ.αυτος .

[maripoz]

Just now, Nefeli2014 said:

Εγώ τσεκάρω τη μικρή και της κάνω "μάθημα" αρκετα συχνά. Μέχρι στιγμής λέει μαμά, μπαμπά, μαμ, ατα, μπα(μπάλα), παπα(κάνει το παπάκι) μμμ(κάνει η αγελάδα). Είπε νάνι μια φορά μόνο,βαβ(κανει ο σκύλος), κοίτα. 

Μπουσουλαει και στέκεται και περπατά με βοήθεια δύο χέρια ίσως και ένα από 9 μηνών. Έχει φτάσει 13 και δε λέει να πάει μόνη της. Νιώθω σα να φοβάται. Πάω να την αφήσω και κάθεται. Τι θα μπορούσα λέτε να κάνω να την ενθάρρυνω κι άλλο? Δε θέλω να μείνει στάσιμη γιατί η πρώτη εκεί κάπου στους 14 μου έμεινε για κάποιους μήνες στάσιμη. Εσπερο δίνε του πάρα πολλά ερεθίσματα και πολλή τρυφερότητα να μη φοβάται καθόλου, είναι νομίζω ηλικία ανασφαλειων για να μπορούν να προχωρήσουν σε επόμενο στάδιο. 

Συνήθως τα παιδάκια σε αυτή την ηλικία επικεντρωνουν είτε στην κίνηση είτε στην ομιλία. Το δικό σου τα πάει πολυ καλά στην ομιλία και επίσης καλά στην κίνηση, εφόσον είναι σε αυτό το σημείο είναι λογικά θέμα εβδομάδων να αφήσει τα χεράκια. Δεν είναι μεγαλη 13 μηνών αλλά είναι σιγουρα μεγάλη για να καταλαβαίνει ενδεχόμενο άγχος σου οπότε εγώ θα πρότεινα να μην την πιεζεις για να μην καταλάβει ότι είναι θέμα αυτό. Πιο γρήγορα θα περπατήσει χωρίς πίεση, τα μωρά καταλαβαίνουν πάρα πάρα πολλά και τους αρέσει να είναι χειριστικα αλλά το χειρότερο είναι να της μεταδίδεται το άγχος σου. Πάντως ένα γνωστό κόλπο για να αφήσει τα χεράκια είναι να της δώσεις να κρατάει ένα αρκουδάκι πχ να το κρατάει για στήριγμα και να το κρατάς και εσύ και όταν νιώσεις ότι είναι έτοιμη να σταθεί μόνη της και μόνο ο φόβος την κρατάει  από το χέρι σου/αρκουδάκι αφήνεις εσύ το αρκουδάκι και πάει αυτή κρατώντας το αρκουδάκι χοχοχο. Δεν το έχω κάνει αλλά το έχουν κάνει 2 γνωστές μου με επιτυχία. Αλλά αυτές είχαν μεγαλύτερα παιδάκια 16 μηνών περίπου που πραγματικά μόνο ο φόβος και η ανασφάλεια τα κραταγε από το χέρι των γονιών. Σίγουρεψου ότι είναι σταθερή μόνη της πριν το κάνεις και σίγουρα δεν χρειάζεται να βιάζεσαι ακόμα σε αυτή την ηλικία. 

Just now, ninaki80 said:

ισως ειναι λιγο υπερβολη οτι στεναχωριεται επειδη δεν μπορει να απαντησει. παντως γενικα δεν ξερω αν μπορεις να κανεις κ παρα πολλα για να μιλησει νομιζω οτι ειναι απλα θεμα εγκεφαλου απτην στιγμη που του μιλατε δεν ξερω κατα ποσο το εμποδιο εισαι εσυ. 

απλα προσπαθησε να τον ενθαρυνεις κ μπροστα σε ξενους. πχ εμενα ντρεπετε να δειχνει πραγματα που εχουμε μαθει μπροστα σε αλλους. ειναι 13 μηνων δεν θελω να τον πιεζω αλλα αν δεν επαναλαμβανουμε κ αυτα που εχει μαθει μπροστα σε αλλους πως θα ξεθαρεψει να καταλαβει οτι ειναι οκ να παιζουμε λεκτικα κ με αλλους ανθρωπους. επισης η επαναληψη ειναι που τα βοηθαει αρκετα. 

να σε ρωτησω βρε κοριτσι εσυ που εισαι εμπειρη κ εμενα 13 μηνων ειναι λεει ""παει' οταν φευγει καποιος λεει κοκο οταν του λεω πως κανει η κοτουλα κ παπα πως κανει το παπακι. θεωρουνται λεξεις? α επισης οταν του λεω κακο μη μου λεει κακο κ.αυτος .

Σορρυ που απαντάω εγώ ενώ ρώτησες τη Νεφέλη, έχω πάρει φορά σήμερα. Ναι, και οι Αμερικανοι παιδίατροι που γενικά είναι πιο αυστηρόι από τους Ευρωπαίους θεωρούν τους ήχους από ζωάκια λέξεις. Και τους ήχους από μηχανές, αυτοκινητα κλπ. Μέχρι τους 24 μήνες ο ήχος από ζωάκι (πχ να λεει κοκο αντί για κότα) μετράει ως κανονικη λέξη. Μετά τα δύο χρόνια καλό είναι σιγά σιγά να αντικαθιστωνται από τη λέξη αλλά έχετε καιρό

[vicky86]

Just now, ninaki80 είπε:

ισως ειναι λιγο υπερβολη οτι στεναχωριεται επειδη δεν μπορει να απαντησει. παντως γενικα δεν ξερω αν μπορεις να κανεις κ παρα πολλα για να μιλησει νομιζω οτι ειναι απλα θεμα εγκεφαλου απτην στιγμη που του μιλατε δεν ξερω κατα ποσο το εμποδιο εισαι εσυ. 

απλα προσπαθησε να τον ενθαρυνεις κ μπροστα σε ξενους. πχ εμενα ντρεπετε να δειχνει πραγματα που εχουμε μαθει μπροστα σε αλλους. ειναι 13 μηνων δεν θελω να τον πιεζω αλλα αν δεν επαναλαμβανουμε κ αυτα που εχει μαθει μπροστα σε αλλους πως θα ξεθαρεψει να καταλαβει οτι ειναι οκ να παιζουμε λεκτικα κ με αλλους ανθρωπους. επισης η επαναληψη ειναι που τα βοηθαει αρκετα. 

να σε ρωτησω βρε κοριτσι εσυ που εισαι εμπειρη κ εμενα 13 μηνων ειναι λεει ""παει' οταν φευγει καποιος λεει κοκο οταν του λεω πως κανει η κοτουλα κ παπα πως κανει το παπακι. θεωρουνται λεξεις? α επισης οταν του λεω κακο μη μου λεει κακο κ.αυτος .

Φυσικα κ ειναι λέξεις. 4κανονικοτατες κ πολυ αντιληπτές ακομη κ απο ξένους! Μπράβο του! 

Νεφέλη αν περπαταει καλά κ απλα θελει για ασφάλεια το χερι κτ που βοηθαει είναι να κραταει ένα παιχνίδι, όπως ειπώθηκε, κ να έχεις μικρές αποστάσεις 3-4βηματων δικών της ετσι ώστε να αφήσει εύκολα τα χέρια να της διανύσει. Δλδ παίζετε στον καναπε, το τραπεζακι είναι 3-4βηματα δικά της μακριά, να δοκιμάσει να πάρει από εκεί ένα άλλο παιχνιδι(ισως ειναι αυθαίρετο συμπέρασμα, αλλα αν κάποια στιγμή έπεσε, η μπορει να την έριξε η μεγαλη, λογικο να θελει το χερι για ασφαλεια) 

[ninaki80]

Just now, maripoz είπε:

Συνήθως τα παιδάκια σε αυτή την ηλικία επικεντρωνουν είτε στην κίνηση είτε στην ομιλία. Το δικό σου τα πάει πολυ καλά στην ομιλία και επίσης καλά στην κίνηση, εφόσον είναι σε αυτό το σημείο είναι λογικά θέμα εβδομάδων να αφήσει τα χεράκια. Δεν είναι μεγαλη 13 μηνών αλλά είναι σιγουρα μεγάλη για να καταλαβαίνει ενδεχόμενο άγχος σου οπότε εγώ θα πρότεινα να μην την πιεζεις για να μην καταλάβει ότι είναι θέμα αυτό. Πιο γρήγορα θα περπατήσει χωρίς πίεση, τα μωρά καταλαβαίνουν πάρα πάρα πολλά και τους αρέσει να είναι χειριστικα αλλά το χειρότερο είναι να της μεταδίδεται το άγχος σου. Πάντως ένα γνωστό κόλπο για να αφήσει τα χεράκια είναι να της δώσεις να κρατάει ένα αρκουδάκι πχ να το κρατάει για στήριγμα και να το κρατάς και εσύ και όταν νιώσεις ότι είναι έτοιμη να σταθεί μόνη της και μόνο ο φόβος την κρατάει  από το χέρι σου/αρκουδάκι αφήνεις εσύ το αρκουδάκι και πάει αυτή κρατώντας το αρκουδάκι χοχοχο. Δεν το έχω κάνει αλλά το έχουν κάνει 2 γνωστές μου με επιτυχία. Αλλά αυτές είχαν μεγαλύτερα παιδάκια 16 μηνών περίπου που πραγματικά μόνο ο φόβος και η ανασφάλεια τα κραταγε από το χέρι των γονιών. Σίγουρεψου ότι είναι σίγουρα σταθερή μόνη της πριν το κάνεις και σίγουρα δεν χρειάζεται να βιάζεσαι ακόμα σε αυτή την ηλικία. 

Σορρυ που απαντάω εγώ ενώ ρώτησες τη Νεφέλη, έχω πάρει φορά σήμερα. Ναι, και οι Αμερικανοι παιδίατροι που γενικά είναι πιο αυστηρόι από τους Ευρωπαίους θεωρούν τους ήχους από ζωάκια λέξεις. Και τους ήχους από μηχανές, αυτοκινητα κλπ. Μέχρι τους 24 μήνες ο ήχος από ζωάκι (πχ να λεει κοκο αντί για κότα) μετράει ως κανονικη λέξη. Μετά τα δύο χρόνια καλό είναι σιγά σιγά να αντικαθιστωνται από τη λέξη αλλά έχετε καιρό

 

Just now, vicky86 είπε:

Φυσικα κ ειναι λέξεις. 4κανονικοτατες κ πολυ αντιληπτές ακομη κ απο ξένους! Μπράβο του! 

Νεφέλη αν περπαταει καλά κ απλα θελει για ασφάλεια το χερι κτ που βοηθαει είναι να κραταει ένα παιχνίδι, όπως ειπώθηκε, κ να έχεις μικρές αποστάσεις 3-4βηματων δικών της ετσι ώστε να αφήσει εύκολα τα χέρια να της διανύσει. Δλδ παίζετε στον καναπε, το τραπεζακι είναι 3-4βηματα δικά της μακριά, να δοκιμάσει να πάρει από εκεί ένα άλλο παιχνιδι(ισως ειναι αυθαίρετο συμπέρασμα, αλλα αν κάποια στιγμή έπεσε, η μπορει να την έριξε η μεγαλη, λογικο να θελει το χερι για ασφαλεια) 

ααα ευχαριστω κοριτσια εννοειτε οτι η ερωτηση πηγαινε κ σε ολες τις κοπελες ! 

[Anna3011]

Just now, ninaki80 είπε:

 

ααα ευχαριστω κοριτσια εννοειτε οτι η ερωτηση πηγαινε κ σε ολες τις κοπελες ! 

Ναι ναι είναι ωραιότατες λέξεις θα πω και εγώ ! Και εμείς κάπως έτσι ξεκινήσαμε, μάθαμε πως κάνεξ όλο το ζωικό βασίλειο και μετά είπαμε τα υπόλοιπα!

@Nefeli2014έτσι ήταν και η δικιά μου για 2 μήνες τουλάχιστον. Μπορούσε να κάνει βόλτα το τετράγωνο κρατώντας χεράκι και μόλις το άφηνα κατευθείαν κάτω με τον πωπό. Σε εμάς δεν έπιασε κανένα κόλπο, κάποια στιγμή απλώς μου άφησε μόνη της το χέρι. Μια και καλή. Τώρα δε δίνει χέρι για κανένα λόγο.

[Έσπερος]

Just now, Anna3011 είπε:

@Nefeli2014έτσι ήταν και η δικιά μου για 2 μήνες τουλάχιστον. Μπορούσε να κάνει βόλτα το τετράγωνο κρατώντας χεράκι και μόλις το άφηνα κατευθείαν κάτω με τον πωπό. Σε εμάς δεν έπιασε κανένα κόλπο, κάποια στιγμή απλώς μου άφησε μόνη της το χέρι. Μια και καλή. Τώρα δε δίνει χέρι για κανένα λόγ

Κι ο δικός μου άργησε. Σπίτι πιάνονταν κ εκανε βηματάκια (απο επιπλα, οχι το χερι μας) από πριν χρονίσει, λιγο μερα το χρονο αφηνε χερια κ ειχε ισορροπια καμποση ωρα κ μετα τιποτα. μπουσουλημα φουλ βέβαια. 13 κ κατι αρχισε περπατημα απο το χερι ετσι τυχαία. ημασταν εξω μπροστα σε ενα παρτέρι όρθιοι κ του εδωσα χερι κ εφυγε σαν μα περπατούσε μηνες. ομως πηρε κοντα διμηνο για να το αφησει. κ τωρα ακομα εκτος σπιτιου σπανια το αφηνει. κι οταν ακομα λεω οτι ειναι ασφαλες κ μπορει, ζηταει την παρεούλα.