ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΤΟΚΕΤΟ («ΕΠΙΛΟΧΕΙΑ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ»)

[User1984]

καλησπερα! ευχαριστω πολυ για τα θετικα σας μηνυματα,η αληθεια ειναι οτι νιωθω καπως πιο ανακουφισμενη,ισως επειδη εχω συνεχεια παρεα(τον αντρα μου).η αληθεια ειναι οτι ακομα αντιμετωπιζω προβλημα με την οξυθυμη συμπεριφορα μου,και μερικες φορες ειμαι πολυ ηρεμη κ αλλες φορες ειμαι παρα πολυ νευρικη κ μου φταινει ολοι.

το μωρο αναγκαστικα το αφησα γιατι πιστευα οτι δε θα με αφησει να πω ουτε μια λεξη με τη γυναικα κ θα γινομουν ρεζιλι. αλλα απο την αλλη,εκεινη ηθελε να με δει πως αντιδραω με το μωρο,πιστευω θα καταλαβαινε πολλα. ισως την επομενη φορα...

στο μεταξυ εχω ξεκινησει επαφες με μια αλλη κοπελα απο το φορουμ,η οποια αντιμετωπιζει κι εκεινη προβληματα ομοια με τα δικα μου και καπως εκτονωνεται η κατασταση.

[BabyCute]

Φιλενάδα μπράβο για την τεράστια πρόοδο και για την συνάντηση με την άλλη κοπέλα απο εδώ.... Αυτά ειναι τα τέλεια του φορουμ!!!!!!

[User1984]

καλησπερα. δυστυχως δεν εχουμε συναντηθει ακομα,μονο μιλαμε με πμ.. αλλα ειναι ευχαριστη παρεα και ανταλλαζουμε αποψεις και σκεψεις.. ελπιζω καποια στιγμη να τα φερει ετσι το προγραμμα να βρεθουμε και απο κοντα με τα μωρα μας.

πιθανοτατα θα μεταφερω το ραντεβου με τη φαιναρετη για αλλη μερα,γιατι θελω να συναντηθω με τον ψυχιατρο μου πρωτα και να παρω το 'οκ' για τις συνεδριες (σκεφτομαι μηπως εχει αντιρρηση και θελει να τις κανω μαζι του).επισης πρεπει και να με δει. τα φαρμακα αρχισαν τις παρενεργειες ενω δε βλεπω ουσιαστικα αποτελεσματα ακομα κ τα παιρνω 2 εβδομαδες. οταν λεω παρενεργειες εννοω ναυτιες,τρεμουλο στα χερια,μουδιασμα στη μουρη,ελλειψη συγκεντρωσης,αυπνια(οπως τωρα),μεγαλη δυσκολια στο ξυπνημα κ οχι λογω της αυπνιας,νιωθω 'βαρια'. εντω μεταξυ καπνιζω περισσοτερο απο πριν,ξεπερναω το 1 πακετο.νιωθω οτι πνιγομαι μεσα στο σπιτι.καλα αυτο οφειλεται και στην αφορητη ζεστη που δεν την αντεχω,μακαρι να ημουν τωρα στην ανταρκτικη! γενικα δε με χωραει ο τοπος...

[argini]

καλησπερα. δυστυχως δεν εχουμε συναντηθει ακομα,μονο μιλαμε με πμ.. αλλα ειναι ευχαριστη παρεα και ανταλλαζουμε αποψεις και σκεψεις.. ελπιζω καποια στιγμη να τα φερει ετσι το προγραμμα να βρεθουμε και απο κοντα με τα μωρα μας.

πιθανοτατα θα μεταφερω το ραντεβου με τη φαιναρετη για αλλη μερα,γιατι θελω να συναντηθω με τον ψυχιατρο μου πρωτα και να παρω το 'οκ' για τις συνεδριες (σκεφτομαι μηπως εχει αντιρρηση και θελει να τις κανω μαζι του).επισης πρεπει και να με δει. τα φαρμακα αρχισαν τις παρενεργειες ενω δε βλεπω ουσιαστικα αποτελεσματα ακομα κ τα παιρνω 2 εβδομαδες. οταν λεω παρενεργειες εννοω ναυτιες,τρεμουλο στα χερια,μουδιασμα στη μουρη,ελλειψη συγκεντρωσης,αυπνια(οπως τωρα),μεγαλη δυσκολια στο ξυπνημα κ οχι λογω της αυπνιας,νιωθω 'βαρια'. εντω μεταξυ καπνιζω περισσοτερο απο πριν,ξεπερναω το 1 πακετο.νιωθω οτι πνιγομαι μεσα στο σπιτι.καλα αυτο οφειλεται και στην αφορητη ζεστη που δεν την αντεχω,μακαρι να ημουν τωρα στην ανταρκτικη! γενικα δε με χωραει ο τοπος...

 

Aν είναι ο ψυχίατρος σου σε δημοσιο φορεα και μπορείτε να τις κανετε δωρεαν ...αλλα αν δεν μπορείς να πληρωσεις τότε μάλλον δεν θα εχει πρόβλημα με τη φαιναρετη αφου και οι ψυχολογοι θα είναι σε επικοινωνία μαζί του. Υπάρχουν και ΄αλλα αντικαταθλιπτικα από το ladose ενδεχεατι να σου αλλαξει αγωγη...τωρα με τη ζεστη΄΄όπως βλέπεις πολλες δεν κοιμομαστε!!

[ellain]

andie καλησπερα!εχεις καιρο να γραψεις κ αναρωτιεμαι πως να τα πηγαινεις

Εχω περασει ακριβως μεσα απο την κολαση που περνας τωρα εσυ κ με βεβαιοτητα σου λεω οτι ξεπερνιεται.Αν θες,στειλε μου πμ.

Μακαρι αυτη η "απουσια" απο το φορουμ να οφειλεται στην βελτιωση της διαθεσης σου κ τις βολτες που πηγαινεις

[Sofia sofia]

Γεια σας, μ΄ηπως έχετε κ΄αποια άποψη σχετικά με το αν η επιλοχειος σχετίζεται με την εμπειρία του τοκετού; Αν δηλαδ΄η ο τοκετος ειναι πολυ επίπονος μπορει να προκληθεί έξ αυτού επιλοχειος; Αν γίνει καισαρικη ξέρετε αν οι πιθανότητες για επιλοχειο ειναι περισσότερες ή λιγοτερες; Η πρώτη επαφή με το μωρο και ο τρόπος με τον όποιον αντιμετωπίζεται η γυναίκα απ΄ο το προσωπικό του νοσοκομείου μπορει να εχει σχ΄εση με το αν θα εμφανιστεί κατάθλιψη;

[Marirena]

Σαφέστατα, όλα τα παραπάνω μπορεί να βάλουν το χεράκι τους σε μία κακή διάθεση, ή περίεργη διάθεση, δεν είναι ανάγκη να είναι ντε και καλά κατάθλιψη. Η μητέρα μπορεί να μην έχει τις εμπειρίες που περίμενε πως θα είχε (τί πιο φυσιολογικό) και να τις βιώνει επώδυνα, και όλα αυτό θέλει το χρόνο του και την επεξεργασία του για να καταλαγιάσει και να λάβει τις σωστές του διαστάσεις. Ωστόσο καλό είναι να μην μπερδεύουμε την μελαγχολία των πρώτων εβδομάδων , συνήθως στη βιβλιογραφία αναφέρεται ως baby blues, και οφείλεται στην αναταραχή των ορμονών και περνάει σχετικά γρήγορα, με την επιλόχειο η οποία συνήθως εμφανίζεται με το σοβαρό της πρόσωπο μετά το δίμηνο, ή και τρίμηνο.

[Gummy Bear]

Καλημέρα σε όλες τις εγκυούλες με τις όμορφες κοιλίτσες! 

Φτάσαμε και επίσημα στον τελευταίο μήνα της εγκυμοσύνης.... Μέσα Ιανουαρίου με το καλό, θα κρατάω και εγώ το αγγελούδι μου στην αγκαλιά μου!! 

Όλα ωραία και καλά, μόνο που τον τελευταίο καιρό όλο συγκινούμαι και κλαίω με το πάρα μικρό.... Και αυτό τώρα στο τέλος της εγκυμοσύνης...! Και δωστου το βράδυ και να μην μπορώ να κοιμηθώ μετά! Έχει τύχει σε καμία σας κορίτσια? Ίσως και να είναι και λίγο που μένω εξωτερικό, δεν ξέρω τι να πω! Το μόνο που με ανησυχεί είναι μήπως αυτή η σύγκινηση και τα κλάματα κάνουν κακό στο μωράκι μου... 

Είχε καμία σας παρόμοια εμπειρία? Πώς το διαχειριστηκε?? 

[Sentir...natureza]

3 ώρες πρίν, Gummy Bear είπε:

Καλημέρα σε όλες τις εγκυούλες με τις όμορφες κοιλίτσες! 

Φτάσαμε και επίσημα στον τελευταίο μήνα της εγκυμοσύνης.... Μέσα Ιανουαρίου με το καλό, θα κρατάω και εγώ το αγγελούδι μου στην αγκαλιά μου!! 

Όλα ωραία και καλά, μόνο που τον τελευταίο καιρό όλο συγκινούμαι και κλαίω με το πάρα μικρό.... Και αυτό τώρα στο τέλος της εγκυμοσύνης...! Και δωστου το βράδυ και να μην μπορώ να κοιμηθώ μετά! Έχει τύχει σε καμία σας κορίτσια? Ίσως και να είναι και λίγο που μένω εξωτερικό, δεν ξέρω τι να πω! Το μόνο που με ανησυχεί είναι μήπως αυτή η σύγκινηση και τα κλάματα κάνουν κακό στο μωράκι μου... 

Είχε καμία σας παρόμοια εμπειρία? Πώς το διαχειριστηκε?? 

Γενικως, στην εγκυμοσυνη λογω των ορμονων μια ευσυγκινησια ειναι φυσιολογικη. Κι εγω πολλες φορες κυριως στην πρωτη μου εγκυμοσυνη μπορει να εβλεπα κατι λυπηρο και να εκλαιγα (με ληγμους καποιες φορες) που στα κανονικα μου ενταξει απλα θα με εκανε να στεναχωρηθω για λιγο. Πολλες γυναικες περνανε τετοιες φασεις στην εγκυμοσυνη τους, κλαινε με το παραμικρο για λογους που κανονικα θα θεωρουσαν ασημαντους. Αλλα εσυ θεωρεις οτι ο λογος ειναι ασημαντος ή μηπως εισαι οντως στεναχωρημενη που εισαι στο εξωτερικο;

[Gummy Bear]

4 ώρες πρίν, Sentir...natureza είπε:

Γενικως, στην εγκυμοσυνη λογω των ορμονων μια ευσυγκινησια ειναι φυσιολογικη. Κι εγω πολλες φορες κυριως στην πρωτη μου εγκυμοσυνη μπορει να εβλεπα κατι λυπηρο και να εκλαιγα (με ληγμους καποιες φορες) που στα κανονικα μου ενταξει απλα θα με εκανε να στεναχωρηθω για λιγο. Πολλες γυναικες περνανε τετοιες φασεις στην εγκυμοσυνη τους, κλαινε με το παραμικρο για λογους που κανονικα θα θεωρουσαν ασημαντους. Αλλα εσυ θεωρεις οτι ο λογος ειναι ασημαντος ή μηπως εισαι οντως στεναχωρημενη που εισαι στο εξωτερικο;

 

Καλησπερα και ευχαριστώ πολύ που μοιράζεσαι και εσύ την εμπειρία σου μαζί μου! γενικά έχω αγχωθεί με τον τοκετό τώρα που πλησιάζει ο καιρός, γιατί είναι η πρώτη μου εγκυμοσύνη...! Γενικά είμαι πολύ ευχαριστημένη εδώ στο εξωτερικό. Με τον άντρα μου αποφασίσαμε να είναι δίπλα μου στην αίθουσα τοκετού (το θέλουμε και οι δύο πολύ), και στην αρχή να είμαστε οι δύο μας με το μωράκι μας για να δεθουμε, και έπειτα από λίγες εβδομάδες να αρχίσουμε να δεχτούμε επισκέψεις από Ελλάδα (τους γονείς μας). Φαντάζομαι ότι ο πρώτος καιρός είναι λίγο δύσκολος και θέλεις τον χρόνο σου να ανακάμψεις λίγο... Έλα που όμως ενώ στηρίζω την απόφαση μας αυτή και είναι αυτό που θέλω στην ουσία, καμιά φορά λέω να είχα τους δικούς μου δίπλα μου (κυρίως τη μαμά μου), και η συγκίνηση πάει και έρχεται..... 

Πρακτικά, εδώ έξω έρχεται η μαία που έχεις επιλέξει κάθε μέρα σπίτι σου και σε βοηθάει και σου δείχνει όλα τα απαραίτητα. Οπότε σε αυτό το κομμάτι δεν υπάρχει θέμα. Αλλά όσο να'ναι όταν μένεις έξω, σε πιάνει καμιά φορά το παράπονο. Το θέμα μου είναι ότι δεν θέλω αυτή η ευσυγκινησια να "κάνει κακό" στο μωράκι που έχω στην κοιλίτσα μου....

 

[Sentir...natureza]

On 24/12/2018 at 6:35 ΜΜ, Gummy Bear είπε:

 

Καλησπερα και ευχαριστώ πολύ που μοιράζεσαι και εσύ την εμπειρία σου μαζί μου! γενικά έχω αγχωθεί με τον τοκετό τώρα που πλησιάζει ο καιρός, γιατί είναι η πρώτη μου εγκυμοσύνη...! Γενικά είμαι πολύ ευχαριστημένη εδώ στο εξωτερικό. Με τον άντρα μου αποφασίσαμε να είναι δίπλα μου στην αίθουσα τοκετού (το θέλουμε και οι δύο πολύ), και στην αρχή να είμαστε οι δύο μας με το μωράκι μας για να δεθουμε, και έπειτα από λίγες εβδομάδες να αρχίσουμε να δεχτούμε επισκέψεις από Ελλάδα (τους γονείς μας). Φαντάζομαι ότι ο πρώτος καιρός είναι λίγο δύσκολος και θέλεις τον χρόνο σου να ανακάμψεις λίγο... Έλα που όμως ενώ στηρίζω την απόφαση μας αυτή και είναι αυτό που θέλω στην ουσία, καμιά φορά λέω να είχα τους δικούς μου δίπλα μου (κυρίως τη μαμά μου), και η συγκίνηση πάει και έρχεται..... 

Πρακτικά, εδώ έξω έρχεται η μαία που έχεις επιλέξει κάθε μέρα σπίτι σου και σε βοηθάει και σου δείχνει όλα τα απαραίτητα. Οπότε σε αυτό το κομμάτι δεν υπάρχει θέμα. Αλλά όσο να'ναι όταν μένεις έξω, σε πιάνει καμιά φορά το παράπονο. Το θέμα μου είναι ότι δεν θέλω αυτή η ευσυγκινησια να "κάνει κακό" στο μωράκι που έχω στην κοιλίτσα μου....

Nα μιλας στο μωρακι σου, να του εκφραζεις τα συναισθηματα σου. Αντιλαμβανονται πολλα περισσοτερα απ'οσα μπορουμε να φανταστουμε, ειστε στο ιδιο σωμα. Μην νιωθεις ασχημα οτι του κανεις κακο, να του εξηγεις γιατι νιωθεις ετσι και να εισαι σιγουρη οτι δειχνει κατανοηση  Καταλαβαινω αυτα που λες για την παρουσια της μαμας σου, αλλα εφ'οσον επιλεξατε να ζησετε μακρυα, παρτο αποφαση οτι δεν θα ειναι εκει τις πρωτες μερες για να μην νιωθεις ασχημα. Ειναι μεγαλο πλεονεκτημα η παρουσια μαιας. Σιγουρα η μαμα δεν αντικαθισταται τοσο ευκολα (ειδικα αν εχετε καλη σχεση, διαφορετικα δεν κανει καμια διαφορα) αλλα σκεψου οτι μια επαγγελματικη βοηθεια μπορει να ειναι πιο αξιοποιησιμη απο την αγνοια και τις λαθος συμβουλες ενος συγγενη που κανουν την ευθραυστη ψυχολογια της λεχωνας χαλια. Δες τα θετικα της καταστασης, μην αναλωνεσαι σε ασχημες σκεψεις αφου ετσι κι αλλιως δεν μπορεις να αλλαξεις κατι. Προσωπικα, συμφωνω στις επισκεψεις μετα τις πρωτες εβδομαδες. Θα παρετε τον χρονο σας να γνωριστειτε με το μωρακι σας, να προσαρμοστειτε ολοι στην νεα κατασταση και θα τους δεχτειτε ολους με πολυ καλυτερες συνθηκες. Οσον αφορα το αγχος της πρωτοτοκης, φανταζομαι γνωριζεις πως δεν εισαι η μονη  

[Gummy Bear]

17 ώρες πρίν, Sentir...natureza είπε:

Nα μιλας στο μωρακι σου, να του εκφραζεις τα συναισθηματα σου. Αντιλαμβανονται πολλα περισσοτερα απ'οσα μπορουμε να φανταστουμε, ειστε στο ιδιο σωμα. Μην νιωθεις ασχημα οτι του κανεις κακο, να του εξηγεις γιατι νιωθεις ετσι και να εισαι σιγουρη οτι δειχνει κατανοηση  Καταλαβαινω αυτα που λες για την παρουσια της μαμας σου, αλλα εφ'οσον επιλεξατε να ζησετε μακρυα, παρτο αποφαση οτι δεν θα ειναι εκει τις πρωτες μερες για να μην νιωθεις ασχημα. Ειναι μεγαλο πλεονεκτημα η παρουσια μαιας. Σιγουρα η μαμα δεν αντικαθισταται τοσο ευκολα (ειδικα αν εχετε καλη σχεση, διαφορετικα δεν κανει καμια διαφορα) αλλα σκεψου οτι μια επαγγελματικη βοηθεια μπορει να ειναι πιο αξιοποιησιμη απο την αγνοια και τις λαθος συμβουλες ενος συγγενη που κανουν την ευθραυστη ψυχολογια της λεχωνας χαλια. Δες τα θετικα της καταστασης, μην αναλωνεσαι σε ασχημες σκεψεις αφου ετσι κι αλλιως δεν μπορεις να αλλαξεις κατι. Προσωπικα, συμφωνω στις επισκεψεις μετα τις πρωτες εβδομαδες. Θα παρετε τον χρονο σας να γνωριστειτε με το μωρακι σας, να προσαρμοστειτε ολοι στην νεα κατασταση και θα τους δεχτειτε ολους με πολυ καλυτερες συνθηκες. Οσον αφορα το αγχος της πρωτοτοκης, φανταζομαι γνωριζεις πως δεν εισαι η μονη  

 

Sentir natureza σε ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές και τα λόγια σου! Είναι πολύ όμορφο και σημαντικό να μοιραζόμαστε όλες οι έγκυες και οι λεχωνες τις ανησυχίες και τα άγχη μας, ακόμη και τα συναισθήματά μας, καθώς μας ενώνει όλες το ίδιο πανέμορφο θαύμα της φύσης..!

[belleblue]

όταν κλαίς και μετά δε μπορείς να κοιμηθείς , τι σκέφτεσαι?  τι είναι που σε κάνει να μη χαλαρώνεις,..?

άν σε ρώταγε κάποιος εκείνη τη στιγμή πως αισθάνεσαι τι θα έλεγες?  η λέξη απελπισία ή αβοήθητη σου λέει κάτι; 

 

εγώ είχα συναισθήματα που ήταν πολύ έντονα - μετά τον τοκετό - αλλά δεν έβγαιναν προς τα έξω ή τα "χαμήλωνα" μέσα μου. είναι σημαντικό να τα πείς και να τα ακούσουν και να τα πάρουν σοβαρά οι γύρω σου για να πάρεις από αυτούς την σιγουριά και ότι σου λείπει.  

λένε συχνά ότι η κατάθλιψη μπορεί να έρθει και πριν τον τοκετό, οπότε καλά κάνεις που το ψάχνεις!  αν θυμάμαι καλά η στεναχώρια πριν τον τοκετό ίσως είναι σημάδι ότι ειναι πιο πιθανό μετά τον τοκετό να έχεις κατάθλιψη. Επίσης αν έχεις παλιότερα περιστατικά κατάθλιψης ή συμβάντων τραυματικών, και αυτός ειναι παράγοντας που η εγκυμοσύνη επαναφέρει δυστυχώς. Ακόμα και εάν ήσουν πριν μια χαρά, οι ορμόνες μπορούν να τρελλάνουν το μυαλό. Δεν σημαίνει αυτά οτι θα κανεις κακό στο μωρό σου, αλλά ότι μπορεί εσένα η ποιότητα του δεσίματός σου με το μωρό, ή ευτυχία σου να είναι μειωμένη, κάτι που δεν είναι με τίποτα καλό. κάνε ένα ημερολόγιο για selfcheck. πόσες μέρες δε μπορούσες να κοιμηθείς, ποιο ηταν το χειρότερο που αισθάνθηκες απο το 0-10, πως θα το περιέγραφες... η συνειδητότητα είναι φοβερο΄εργαλείο κ βοηθάει να ξεφύγεις από κακά συναισθήματα. 

 

[Gummy Bear]

19 ώρες πρίν, belleblue είπε:

όταν κλαίς και μετά δε μπορείς να κοιμηθείς , τι σκέφτεσαι?  τι είναι που σε κάνει να μη χαλαρώνεις,..?

άν σε ρώταγε κάποιος εκείνη τη στιγμή πως αισθάνεσαι τι θα έλεγες?  η λέξη απελπισία ή αβοήθητη σου λέει κάτι; 

 

εγώ είχα συναισθήματα που ήταν πολύ έντονα - μετά τον τοκετό - αλλά δεν έβγαιναν προς τα έξω ή τα "χαμήλωνα" μέσα μου. είναι σημαντικό να τα πείς και να τα ακούσουν και να τα πάρουν σοβαρά οι γύρω σου για να πάρεις από αυτούς την σιγουριά και ότι σου λείπει.  

λένε συχνά ότι η κατάθλιψη μπορεί να έρθει και πριν τον τοκετό, οπότε καλά κάνεις που το ψάχνεις!  αν θυμάμαι καλά η στεναχώρια πριν τον τοκετό ίσως είναι σημάδι ότι ειναι πιο πιθανό μετά τον τοκετό να έχεις κατάθλιψη. Επίσης αν έχεις παλιότερα περιστατικά κατάθλιψης ή συμβάντων τραυματικών, και αυτός ειναι παράγοντας που η εγκυμοσύνη επαναφέρει δυστυχώς. Ακόμα και εάν ήσουν πριν μια χαρά, οι ορμόνες μπορούν να τρελλάνουν το μυαλό. Δεν σημαίνει αυτά οτι θα κανεις κακό στο μωρό σου, αλλά ότι μπορεί εσένα η ποιότητα του δεσίματός σου με το μωρό, ή ευτυχία σου να είναι μειωμένη, κάτι που δεν είναι με τίποτα καλό. κάνε ένα ημερολόγιο για selfcheck. πόσες μέρες δε μπορούσες να κοιμηθείς, ποιο ηταν το χειρότερο που αισθάνθηκες απο το 0-10, πως θα το περιέγραφες... η συνειδητότητα είναι φοβερο΄εργαλείο κ βοηθάει να ξεφύγεις από κακά συναισθήματα. 

 

Bellebleu έχεις δίκιο. Ευτυχώς έχω έναν υπέροχο άντρα δίπλα μου που με στηρίζει, με κατανοεί και με βοηθάει να αντιμετωπίζουμε μαζί τους συναισθηματισμους και τα άγχη μου. Πολύ ωραίο εργαλείο αυτό που έγραψες, θα ξεκινήσω να το χρησιμοποιώ και εγώ. 

Ξέρω ότι το δέσιμο με το μωρό ειδικά μετά τον τοκετό είναι πολύ σημαντικό και είναι κάτι που θέλω να το ζήσω και να το "κάνω όσο καλύτερα γίνεται". Να του δώσω όλη την απαραίτητη αγάπη και στοργή που χρειάζεται....!! 

Θέλω να πιστεύω ότι πολλές μέλλουσες μαμάδες ή κάποιες που έχουν ήδη γίνει, έχουν βιώσει παρόμοια συναισθήματα. Γιατί θέλουμε το καλύτερο για τα μωράκια μας!

[SofiaR]

Γεια σας!!! Ήθελα να ανοίξω αυτό το θέμα να μου πείτε αν το έχει περάσει καμία άλλη γιατί περνάω δύσκολα είμαι στην περίοδο της λοχείας και αντιμετωπίζω σοβαρό πρόβλημα αϋπνίας τη μέρα δεν μπορω να κοιμηθώ με τίποτα το βράδυ κοιμάμαι το πρώτο τριωρο που κοιμάται το μωρό ξυπνάω το θηλάζω και μετά δεν μπορω να κοιμηθώ φοβάμαι μην έχω κάτι ψυχολογικό τι είναι αυτό γιατί μου συμβαίνει ειναι βασανιστικό είμαι πολύ κουρασμένη και δεν μπορω να κοιμηθώ πάνω από ένα τριωρο θα ήθελα τις εμπειρίες σας!!

[Nefeli2014]

On 14/12/2019 at 9:23 ΠΜ, SofiaR είπε:

Γεια σας!!! Ήθελα να ανοίξω αυτό το θέμα να μου πείτε αν το έχει περάσει καμία άλλη γιατί περνάω δύσκολα είμαι στην περίοδο της λοχείας και αντιμετωπίζω σοβαρό πρόβλημα αϋπνίας τη μέρα δεν μπορω να κοιμηθώ με τίποτα το βράδυ κοιμάμαι το πρώτο τριωρο που κοιμάται το μωρό ξυπνάω το θηλάζω και μετά δεν μπορω να κοιμηθώ φοβάμαι μην έχω κάτι ψυχολογικό τι είναι αυτό γιατί μου συμβαίνει ειναι βασανιστικό είμαι πολύ κουρασμένη και δεν μπορω να κοιμηθώ πάνω από ένα τριωρο θα ήθελα τις εμπειρίες σας!!

Να σου ζήσει το μωράκι και χρονια πολλά. Υπομονή και κάθε αρχή και δύσκολη. Ειναι περίοδος προσαρμογής και είναι φυσιολογικό ειδικά αν ειναι και το πρώτο σου μωρό. Όλες πάνω κάτω το περάσαμε, άλλες πιο έντονα άλλες πιο χαλαρά. Σιγά σιγά θα αρχίσεις να κοιμάσαι παραπάνω, αν αισθάνεσαι τόσο άσχημα μπορείς να μιλήσεις στο γιατρό σου, σε μια μαία, στο μαιευτήριο σου να σε συμβουλέψουν η να σε παραπέμψουν. Εγώ θυμάμαι στην πρώτη γέννα είχα τρομερό άγχος στη αρχή ειδικά. Δεν πέρασα επιλοχειο, το έλεγχα αλλά δυσκολεύτηκα πολύ και με θηλασμό και με προσαρμογή και με όλα. Αυτό που με δυσκόλεψε πολύ επίσης ήταν οι σεξουλικες επαφές. Δεν είχα διάθεση κοντά ένα χρονο. Προσπαθούσα να πιεσω τον εαυτό μου, τίποτα. Μέχρι που είχα ρωτήσει το γιατρό αν υπάρχει κάνα μπλε χαπι για γυναίκες. κρατήθηκε να μη γελάσει και μου είπε πόσο χειρότερα υπάρχουν και να κάμω υπομονή,να σκέφτομαι θετικά. Όσο για τον ύπνο είναι σημαντικό κομμάτι, εγώ ευτυχώς κοιμόμουν γιατί το μωρό δεν ξυπνουσε. Αντιθέτως εγώ εμένα πολλές φορές  ξύπνια να τσεκάρω αν.. αναπνεει, αν ειναι εδώ, τι κανει, όλα μου φαίνονταν περίεργα. Από αϋπνίες δηλαδή δεν πέρασα. Και ειναι πάρα πολύ σημαντική η σωματική ξεκούραση. Όταν ξυπνάει να φάει πρέπει να προσπαθείς να ξανακοιμασαι. Τουλάχιστον να ξεκινήσεις με ένα 5 με 6ωρο ύπνου συνολικά και μεσα στη μερα όταν κοιμάται να ξαπλώνεις. Μην κοιμάσαι, απλώς ξάπλωσε, χαλάρωσε κ άδειασε το μυαλό σου. Κι ας μην κοιμηθείς. Ειναι κι αυτό ένα είδος ξεκούρασης. 

Θα χαλαρώσεις. Μίλα εδώ και όλα καλά θα πάνε. Μπέμπης η μπεμπα? Ο σύζυγος συμμετέχει? Βοήθεια έχεις από κάποιον? Φίλες φίλους που έχουν μωρά? Όλα αυτά επίσης είναι σημαντικά διότι αν τα περνάς πολλά μόνη σου είναι βαρύ σε αυτή τη φάση. Υπομονή περίπου 6 με 12 μήνες. Όσο περνά ο καιρός τόσο καλύτερα θα αισθάνεσαι. Θα στο πουν και άλλες κοπέλες εδώ. Ειναι όλα απολύτως φυσιολογικά! 

Θα ειναι κάτι κακό που χρήζει αντιμετώπισης αν κάνεις συνεχώς κακες άσχημες σκέψεις, αν κλαις συνέχεια, αν τελοσπαντων αισθάνεσαι ότι κάτι δεν πάει καλά σοβαρά και έντονα. Πάντως σε οποιαδήποτε περίπτωση μια κουβεντούλα με τον γιατρό σου θα σε ηρεμήσει. Αυτός ξέρει, αρκεί να του πεις όλα όσα αισθάνεσαι και σκέφτεσαι. 

Εγώ καμμια φορά σκέφτομαι τι ερωτήσεις έχω κάνει σε γυναικολόγο και παιδίατρο εκείνον τον πρώτο καιρό και ειλικρινά θαυμάζω τώρα την υπομονή τους. Γιαυτό δεν τους άλλαξα. Ήταν πολύ δίπλα μου και απορώ πως δεν καραφλιασαν μαζί μου. Τους τα λέω τώρα και γελάνε. Πάλι καλά. 

Επεξεργάστηκαν 26 Δεκεμβρίου,2019 by Nefeli2014

[Sentir...natureza]

On 14/12/2019 at 9:23 ΠΜ, SofiaR είπε:

Γεια σας!!! Ήθελα να ανοίξω αυτό το θέμα να μου πείτε αν το έχει περάσει καμία άλλη γιατί περνάω δύσκολα είμαι στην περίοδο της λοχείας και αντιμετωπίζω σοβαρό πρόβλημα αϋπνίας τη μέρα δεν μπορω να κοιμηθώ με τίποτα το βράδυ κοιμάμαι το πρώτο τριωρο που κοιμάται το μωρό ξυπνάω το θηλάζω και μετά δεν μπορω να κοιμηθώ φοβάμαι μην έχω κάτι ψυχολογικό τι είναι αυτό γιατί μου συμβαίνει ειναι βασανιστικό είμαι πολύ κουρασμένη και δεν μπορω να κοιμηθώ πάνω από ένα τριωρο θα ήθελα τις εμπειρίες σας!!

Aρχικα να σου ζησει! Μηπως κοιτας πολλες ωρες οθονη (πχ κινητο, τηλεοραση), ειδικα πριν τον υπνο; Μηπως καταναλωνεις καφε; Ολα αυτα μπορει να επιβαρυνουν σημαντικα την κατασταση. Το μωρακι το εχεις διπλα σου ή σε αλλο δωματιο; Δοκιμασε να παιρνεις μερικες βαθιες αναπνοες για να χαλαρωσεις οταν ξαπλωνεις, εισπνοη απο τη μυτη και αργη εκπνοη απο το στομα. Επισης, δοκιμασε να εισπνευσεις λιγο αιθεριο ελαιο λεβαντα για να σε ηρεμησει. Σκεψου κατι που σε ευχαριστει και σε χαλαρωνει οταν ξαπλωνεις, προσπαθησε να μην κανεις περιπλοκες σκεψεις ή ανασκοπηση της ημερας. Δεν περιγραφεις κατι περιεργο, νομιζω αρκετες εχουνε περασει παρομοιες φασεις (κι εγω επισης και ηρεμησα οταν μειωσα τον καφε) που δυσκολευονται να χαλαρωσουν και να αδειασουν το κεφαλι τους ωστε να τους παρει ο υπνος.

[Nurse1985]

Καλησπέρα κορίτσια! Και να που βρίσκομαι 10 εβδομάδες μετά την καισαρικη των διδυμων μου σε μαύρα χάλια.. Νιωθω απαίσια.. Πήγα σε ψυχίατρο και μου διέγνωσε βαρβάτο burn out - κατάθλιψη και ξεκίνησα αντικαταθλιπτικο.Ποιες έχετε εμπειρία από επιλόχειο κατάθλιψη? Σας βοήθησε η φαρμακευτική αγωγή? Πόσο καιρό κάνατε να το ξεπεράσετε? Δώστε μου λίγη δύναμη γιατί τα βλέπω όλα μαύρα...

[Annitamik]

Εγώ είχα περιγεννητική αγχώδη διαταραχή, συγκεκριμένα στην εγκυμοσύνη που εκδηλωνόταν με κρίσεις πανικού και μαύρες σκέψεις. Εμένα με έπιασε πριν το τοκετό. Ακόμα και τώρα κάποιες φορές έχω τις μαύρες μου, αλλά τώρα νιώθω δυνατή και το ελέγχω πολύ περισσότερο δεν το αφήνω να με πάρει από κάτω. Δε πήρα φαρμακευτική αγωγή , αλλά έκανα ψυχοθεραπεία , η οποία ήταν πολύ βοηθητική. Τώρα θα την αρχίσω ξανά γιατί βλέπω ότι θέλω υποστήριξη.

 

Εμένα είχε να κάνει με τη συνειδητοποίηση ότι θα γίνω γονιός και με τις ευθύνες που συνεπάγεται αυτό, με το άγχος αν θα πάει καλά η εγκυμοσύνη, γιατί είχα κάποια θέματα με αιμορραγίες και ψιλοσυσπασεις συν μία προηγούμενη αποβολή και σκεφτόμουν πολύ αρνητικά για το μωρό, αν και τώρα ειλικρινά λυπάμαι για αυτές μου τις σκέψεις. Με τη ψυχοθεραπεία βέβαια τις απενοχοποίησα. Έχει σημασία αυτό να αποδέχεσαι τον εαυτό σου. Μου πέρασε όταν γέννησα. Τώρα μετά τη γέννα είχα κακή διάθεση και άγχος λόγω της καραντίνας και που ξαφνικά πέσαν όλα πάνω μου  , χωρίς βοήθεια, αλλά η αλήθεια είναι ότι είμαι πολυ καλύτερα από ότι στην εγκυμοσύνη, αν και όπως σου είπα θα ξαναπάω γιατί είδα ότι μου έκανε καλό η ψυχοθεραπεία.

 

Σου περιγράφω τι έγινε με μένα για να καταλήξω ότι είναι κάτι συνηθισμένο και ναι περνάει και γίνεσαι καλύτερα. Μη στεναχωριέσαι αν έχεις κακές σκέψεις, δεν είναι ταμπού, φυσιολογικό δεν είναι; Είναι δύσκολα, άσε τις ορμόνες που όλοι λένε ότι είναι κάπως μετά τη γέννα, εδώ λέμε ότι άλλαξε η ζωή σου ολόκληρη, εσύ έχεις και δίδυμα , εμείς με ένα και τα έχουμε παίξει. Κλείσε ένα φυσιολογικό άτομο όλη την μέρα μέσα στο σπίτι να ασχολείται με το ίδιο πράγμα συνέχεια, να μην μιλάει με ενήλικες , αλλά να ακούει συνεχώς μωρουδιστικα κλάματα , μια ψιλοκρισουλα θα την πάθει. 

 

Οι συμβουλές είναι κλισέ, αλλά ισχύουν: βγες όσο μπορείς και όσο είναι εφικτό και προς θεού μη τα κάνεις όλα εσύ! Δεν εννοώ με τις δουλειές που θεωρώ αυτονόητο ότι δε θα τα κάνεις όλα εσύ, αλλά με τα μωρά κυρίως. Άμα τα δίνεις και ξένο γάλα, άσε τα στη μαμά σου ή στη πεθερά και βγες μια βόλτα. Αν θηλάζεις πιο δύσκολο, αλλά έστω για λίγο άσε τα . Και κυρίως απενοχοποίησε τις σκέψεις σου. Δεν είσαι περίεργη που αισθάνεσαι έτσι ούτε κακιά μαμά, είσαι άνθρωπος.

 

 

[sweety**]

30 minutes ago, Nurse1985 said:

Καλησπέρα κορίτσια! Και να που βρίσκομαι 10 εβδομάδες μετά την καισαρικη των διδυμων μου σε μαύρα χάλια.. Νιωθω απαίσια.. Πήγα σε ψυχίατρο και μου διέγνωσε βαρβάτο burn out - κατάθλιψη και ξεκίνησα αντικαταθλιπτικο.Ποιες έχετε εμπειρία από επιλόχειο κατάθλιψη? Σας βοήθησε η φαρμακευτική αγωγή? Πόσο καιρό κάνατε να το ξεπεράσετε? Δώστε μου λίγη δύναμη γιατί τα βλέπω όλα μαύρα...

καλησπερα! να σου ζήσει το μωρακι σου!εγω γεννησα τον δεκεμβρη του 2017..με το που γύρισα στο σπιτι απλα ολα μου φαινονταν μαυρα..(γτ γεννησα με καισαρικη,γτ ,,γτ ενα σωρο ,κακες σκεψεις οσο δεν παει το χειροτερο που σκεφτομουν ηταν οτι κατι θα παθει το μωρο και ημουν σιγουρη γ αυτο να φανταστεις το εβγαζα φωτο για να τ εχω να το βλεπω....το σκεφτομαι τωρα αυτο και τρομαζω)...τεσπα...εγω δυστυχως δεν πηγα σε ψυχολογο οποτε δεν ξερω τι ειχα...οι πρωτοι  2μηνες ηταν πολυ δυσκολοι δεν χαρηκα και εχασα μπορω να πω τους πρωτους μηνες του μωρου που δεν γυριιζουν πισωω(το ταιζα το αλλαζα εννοειται ολα τα εκανα αλλα ημουν παντα σε φαση οτι με περιμενε το "κακο" στο επομενο λεπτο...), εκανα διαφορα σκηνικα ειχα διωξει τον αντρα μου απο το σπιτι για ενα βραδυ, καθε φορα που φτερνιζοταν το μωρο ελεγα να το το ξερα εγω οτι κατι θα παθει το παιδακι μου και  επερνα τηλ να δω που εφημερευει και ντυνομουν για να το παω,ευτυχως που με σταματουσε ο αντρας μου , εκλαιγα με λυγμους ολη μερα  και πολλα αλλα..) μετα τους 3 μηνες αρχισα να αλλαζω και να τα βλεπω καπως αλλιως και πλεον σκεφτομαι να επισκεφτω καποιον να με βοηθησει σε κπ πραγματακια ...δεν ξερω τι κανεις ακριβως και τι σκεφτεσαι εσυ αλλα εκανες πολυ καλα και επισκεφτηκες καποιον ειδικο μη φοβασαι τπτ ειναι οι ορμονες ολες περνανε μια κατασταση αλλες πιο ηπια αλλες πιο βαρια,το ξερω οτι τωρα σου φαινεται πολυ δυσκολο αλλα ειναι σιγουρα ππροσωρινη η κατασταση και αφου εχεις και βοηθεια απο ειδικο ολα θα πανε μια χαρα...προσπαθησε και μονη σου οσο μπορεις ,εμενα με ηρεμουσε ετσι που και που η μουσικη και γενικοτερα ο,τι χαρουμενο πχ ενα βιβλιο..ο γιατρος τι σου ειπε?ποσο καιρο θα παρει??

[Thean]

πρίν από 55 λεπτά , Nurse1985 είπε:

Καλησπέρα κορίτσια! Και να που βρίσκομαι 10 εβδομάδες μετά την καισαρικη των διδυμων μου σε μαύρα χάλια.. Νιωθω απαίσια.. Πήγα σε ψυχίατρο και μου διέγνωσε βαρβάτο burn out - κατάθλιψη και ξεκίνησα αντικαταθλιπτικο.Ποιες έχετε εμπειρία από επιλόχειο κατάθλιψη? Σας βοήθησε η φαρμακευτική αγωγή? Πόσο καιρό κάνατε να το ξεπεράσετε? Δώστε μου λίγη δύναμη γιατί τα βλέπω όλα μαύρα...

Θα σου πω μόνο ότι με τον καιρό θα είναι τα πράγματα καλύτερα.Το έπαθα και γω και στις τρεις εγκυμοσύνες μου τους πρώτους μήνες.Βεβαια όχι σε βαθμό να επισκεφτώ ειδικό αλλά ήταν πολύ δύσκολη περίοδος και τις τρεις φορές.Προσπαθησε να διώχνεις τις μαύρες σκέψεις από το μυαλό σου,απλά να τις μπλοκάρεις όταν έρχονται και όλα θα πάνε καλά.Εγω μετά που χρονιζαν τα μωρά μου άρχιζα να επανέρχομαι στα τελείως φυσιολογικά μου.Παντως συμβαίνει στις περισσότερες οπότε μην ανησυχείς.

[ΑΡΓΚ]

Πέρασα επιλόχειο που δυστυχώς δεν κατάλαβε κανείς εγκαίρως και απλά υποχώρησε μόνοι της. Ήταν μερικοί άσχημοι μήνες.

[Nurse1985]

3 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

Πέρασα επιλόχειο που δυστυχώς δεν κατάλαβε κανείς εγκαίρως και απλά υποχώρησε μόνοι της. Ήταν μερικοί άσχημοι μήνες.

 

15 ώρες πρίν, sweety** είπε:

καλησπερα! να σου ζήσει το μωρακι σου!εγω γεννησα τον δεκεμβρη του 2017..με το που γύρισα στο σπιτι απλα ολα μου φαινονταν μαυρα..(γτ γεννησα με καισαρικη,γτ ,,γτ ενα σωρο ,κακες σκεψεις οσο δεν παει το χειροτερο που σκεφτομουν ηταν οτι κατι θα παθει το μωρο και ημουν σιγουρη γ αυτο να φανταστεις το εβγαζα φωτο για να τ εχω να το βλεπω....το σκεφτομαι τωρα αυτο και τρομαζω)...τεσπα...εγω δυστυχως δεν πηγα σε ψυχολογο οποτε δεν ξερω τι ειχα...οι πρωτοι  2μηνες ηταν πολυ δυσκολοι δεν χαρηκα και εχασα μπορω να πω τους πρωτους μηνες του μωρου που δεν γυριιζουν πισωω(το ταιζα το αλλαζα εννοειται ολα τα εκανα αλλα ημουν παντα σε φαση οτι με περιμενε το "κακο" στο επομενο λεπτο...), εκανα διαφορα σκηνικα ειχα διωξει τον αντρα μου απο το σπιτι για ενα βραδυ, καθε φορα που φτερνιζοταν το μωρο ελεγα να το το ξερα εγω οτι κατι θα παθει το παιδακι μου και  επερνα τηλ να δω που εφημερευει και ντυνομουν για να το παω,ευτυχως που με σταματουσε ο αντρας μου , εκλαιγα με λυγμους ολη μερα  και πολλα αλλα..) μετα τους 3 μηνες αρχισα να αλλαζω και να τα βλεπω καπως αλλιως και πλεον σκεφτομαι να επισκεφτω καποιον να με βοηθησει σε κπ πραγματακια ...δεν ξερω τι κανεις ακριβως και τι σκεφτεσαι εσυ αλλα εκανες πολυ καλα και επισκεφτηκες καποιον ειδικο μη φοβασαι τπτ ειναι οι ορμονες ολες περνανε μια κατασταση αλλες πιο ηπια αλλες πιο βαρια,το ξερω οτι τωρα σου φαινεται πολυ δυσκολο αλλα ειναι σιγουρα ππροσωρινη η κατασταση και αφου εχεις και βοηθεια απο ειδικο ολα θα πανε μια χαρα...προσπαθησε και μονη σου οσο μπορεις ,εμενα με ηρεμουσε ετσι που και που η μουσικη και γενικοτερα ο,τι χαρουμενο πχ ενα βιβλιο..ο γιατρος τι σου ειπε?ποσο καιρο θα παρει??

 

15 ώρες πρίν, Thean είπε:

Θα σου πω μόνο ότι με τον καιρό θα είναι τα πράγματα καλύτερα.Το έπαθα και γω και στις τρεις εγκυμοσύνες μου τους πρώτους μήνες.Βεβαια όχι σε βαθμό να επισκεφτώ ειδικό αλλά ήταν πολύ δύσκολη περίοδος και τις τρεις φορές.Προσπαθησε να διώχνεις τις μαύρες σκέψεις από το μυαλό σου,απλά να τις μπλοκάρεις όταν έρχονται και όλα θα πάνε καλά.Εγω μετά που χρονιζαν τα μωρά μου άρχιζα να επανέρχομαι στα τελείως φυσιολογικά μου.Παντως συμβαίνει στις περισσότερες οπότε μην ανησυχείς.

Είχα μια δύσκολη εγκυμοσυνη με αιμορραγίες, διαβήτη κυησης και πρόβλημα του ενός μωρου στην καρδιά. Γέννησα προωρα στην 35η εβδομάδα. Έπαθα υπερκόπωση από την φροντίδα των μωρών και την αϋπνία, νιώθω απαίσια για το σώμα μου,από εκεί που ήμουν ένας πολύ κοινωνικός άνθρωπος, δραστήριος και ακούραστος είμαι κλεισμένη στο σπίτι, το οποίο παρεμπιπτόντως βρίσκεται υπό ανακαίνιση και είναι ένα χάος. Το μέλλον μου φαντάζει κενό και θολό, προσπαθώ να σκεφτώ κάτι θετικό αλλά μου είναι αδύνατο.Ο άντρας μου είναι ο στυλοβάτης μου ευτυχώς! Η πεθερά μου έρχεται από Ελλάδα για να βοηθήσει, θα μείνει για ένα μήνα και μετά θα φύγουμε παρέα στο χωριό που είναι παραθαλάσσιο(ελπίζω να μου κάνει καλό ή θάλασσα) από αρχές Αυγούστου μέχρι αρχές Οκτώβρη . Τον Οκτώβρη τα μωρά θα είναι σχεδόν 6 μηνών και πιστεύω θα αρχίσουμε να αλληλεπιδρουμε λίγο καλύτερα. Ή το ελπίζω.. Ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι ότι δεν θα καταφέρω να φροντίσω ποτέ μόνη τα παιδιά και ότι είμαι ανεπαρκής.... Μάλλον μιλάει η κατάθλιψη μου.... Ελπίζω το αντικαταθλιπτικο να δράσει σύντομα.. 

[samsympan]

20 ώρες πρίν, Nurse1985 είπε:

Πήγα σε ψυχίατρο και μου διέγνωσε βαρβάτο burn out - κατάθλιψη και ξεκίνησα αντικαταθλιπτικο.

 

Just now, Nurse1985 είπε:

Μάλλον μιλάει η κατάθλιψη μου.... Ελπίζω το αντικαταθλιπτικο να δράσει σύντομα.. 

Κάνατε πολύ σωστά που α) δεν αποσιωπήσατε αυτό που νιώθετε, β) το μοιραστήκατε με την οικογένεια σας και γ) απευθυνθήκατε σε ειδικό. Πάντα μα πάντα να μιλάτε με τον σύντροφο σας (και/ή το άτομο που νιώθετε πιο κοντά σας πχ γονέας σας, αδερφός-ή, κλπ) και να πορεύεστε μαζί σε τέτοια ζητήματα. Το κοινωνικό δίκτυο γύρω από έναν άνθρωπο είναι ο σημαντικότερος μηχανισμός υποστήριξης του.

 

Ωστόσο, ήθελα να επισημάνω. Ο ψυχίατρος που απευθυνθήκατε πέρα από την αγωγή που σας συνέστησε (και η οποία δρα ανακουφιστικά έναντι κάποιων συμπτωμάτων που εμφανίσατε), συζητήσατε μαζί του - σας συνέστησε να κάνετε παράλληλα συνεδρίες ψυχοθεραπείας; Ατομικές ή/και ζεύγους/οικογένειας/ομαδικές; Οι οποίες στοχεύουν σε βαθύτερους μηχανισμούς του ατόμου και προσφέρουν κάτι πέρα από επιφανειακή ανακούφιση συμπτωμάτων. Προσφέρουν βαθύτερη ενδοσκόπιση και απόκτηση εφόδιου ζωής και ενδυνάμωσης. Ρωτήστε τον σχετικά ή σκεφθείτε να λάβετε κι άλλη γνώμη με τέτοιον προσανατολισμό στο μυαλό σας.

 

Επίσης χρήσιμο και βοηθητικό είναι να ενημερώσετε σχετικά με την κατάσταση και τον γυναικολόγο σας (πιο εκτενώς), καθώς και τον παιδίατρο σας (πιο συνοπτικά) και αναλόγως της σχέσης που έχετε να συζητήσετε και/ή να ζητήσετε κι από αυτούς την επιστημονική τους άποψη ή/και συστάσεις εάν έχουν για ειδικούς.

 

Να σας ζήσουν τα παιδάκια και όλα θα πάνε περίφημα! 

[Nurse1985]

Just now, samsympan είπε:

 

Κάνατε πολύ σωστά που α) δεν αποσιωπήσατε αυτό που νιώθετε, β) το μοιραστήκατε με την οικογένεια σας και γ) απευθυνθήκατε σε ειδικό. Πάντα μα πάντα να μιλάτε με τον σύντροφο σας (και/ή το άτομο που νιώθετε πιο κοντά σας πχ γονέας σας, αδερφός-ή, κλπ) και να πορεύεστε μαζί σε τέτοια ζητήματα. Το κοινωνικό δίκτυο γύρω από έναν άνθρωπο είναι ο σημαντικότερος μηχανισμός υποστήριξης του.

 

Ωστόσο, ήθελα να επισημάνω. Ο ψυχίατρος που απευθυνθήκατε πέρα από την αγωγή που σας συνέστησε (και η οποία δρα ανακουφιστικά έναντι κάποιων συμπτωμάτων που εμφανίσατε), συζητήσατε μαζί του - σας συνέστησε να κάνετε παράλληλα συνεδρίες ψυχοθεραπείας; Ατομικές ή/και ζεύγους/οικογένειας/ομαδικές; Οι οποίες στοχεύουν σε βαθύτερους μηχανισμούς του ατόμου και προσφέρουν κάτι πέρα από επιφανειακή ανακούφιση συμπτωμάτων. Προσφέρουν βαθύτερη ενδοσκόπιση και απόκτηση εφόδιου ζωής και ενδυνάμωσης. Ρωτήστε τον σχετικά ή σκεφθείτε να λάβετε κι άλλη γνώμη με τέτοιον προσανατολισμό στο μυαλό σας.

 

Επίσης χρήσιμο και βοηθητικό είναι να ενημερώσετε σχετικά με την κατάσταση και τον γυναικολόγο σας (πιο εκτενώς), καθώς και τον παιδίατρο σας (πιο συνοπτικά) και αναλόγως της σχέσης που έχετε να συζητήσετε και/ή να ζητήσετε κι από αυτούς την επιστημονική τους άποψη ή/και συστάσεις εάν έχουν για ειδικούς.

 

Να σας ζήσουν τα παιδάκια και όλα θα πάνε περίφημα! 

Έκανα ψυχοθεραπεία με μια εκπληκτική ψυχολόγο  από το 2017 μέχρι 2018 λόγω υπερβολικού στρες στην δουλειά που με βοήθησε πάρα πολύ. Ξεκίνησα ξανά στην εγκυμοσύνη γιατί άρχισα να εμφανιζω έντονο στρες. Τώρα προσπαθώ πάλι να βρω χρόνο παράλληλα με την αγωγή μου ώστε να τις ξεκινησω πάλι!