Thean

Είναι δύσκολο για το γονιό σε καταλαβαίνω.Η μεγάλη μου κόρη ξεκίνησε ένα τικ ηχητικό πριν 2 χρόνια. Έκανε σαν να καθαρίζει το λαιμό της.Ξεκινησε σιγά σιγά, και κάποια στιγμή κορυφώθηκε,το έκανε όλη μέρα....Ακόμη και την ώρα που έτρωγε. Όλο αυτό κράτησε περίπου 6 μήνες.Οταν αγχωνοταν ήταν πολύ πιο έντονα.Εμας προσωπικά μας βοήθησε πάρα πολύ μια παιδοψυχολογος φίλη του άντρα μου. Το παιδί τελικά αγχωνοταν υπερβολικά για κάποιες καταστασεις που δεν πήγαινε καν το μυαλό μου. Και γω τότε πίστευα ότι δεν θα σταματήσει να το κάνει ποτέ. Ενημέρωσε απλά το σχολείο για την κατάσταση και δώσε της χρόνο. Μην της δείχνεις ότι σκας από αυτό.Αυτες οι κινήσεις την ίδια τη χαλαρώνουν όσο και αν μας φαίνεται εμάς άσχημο.Θα περάσει, αλλά και να μην περάσει δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου. Αν κάποια παιδάκια την κοροϊδέψουν δεν αξίζει απλά να είναι φίλοι της.Αυτοι που αξίζουν θα την αγαπήσουν για αυτό που είναι και κάνει. Στους δασκάλους όμως να είσαι αυστηρή και να απαιτήσεις να σεβαστούν και να ενθαρρύνουν το παιδί .

Όλα είναι φυσιολογικοτατα.Εχω τρία παιδιά ,το μικρότερο 22 μηνών.Μιλαει σαν τρίχρονο και όταν χαίρεται κάνει αυτό με τα χεράκια. Μην αγχώνεσαι άδικα.

Η μεγάλη μου κόρη έκοψε την πιπίλα στα 4.Για κάποιο διάστημα προσπάθησα να της την κόψω ,δεν το κατάφερα με τίποτα και μετά άλλαξα τελείως και την άποψη μου για την πιπίλα. Πρώτ απ' όλα είναι τρομερά εθιστική συνήθεια,αλλά είναι ένας εθισμός που εμείς η ίδιοι δείξαμε στο παιδί. Αν την έχει πραγματικά ανάγκη δεν γίνεται έτσι βίαια να τη διακόψουμε. Δεν ενοχλεί κανέναν με αυτό που κάνει και είναι κάτι που την ηρεμεί όταν το έχει ανάγκη. Αφού λοιπόν απενοχοποίηση την "κακια" πιπίλα και άρχισα να τη συμπαθώ και γω κάποια στιγμή η μικρή την έκοψε μόνη της ,απλά μια μερα την άφησε στο τραπεζάκι και δεν την ξαναεβαλε στο στόμα της. Τώρα όσον αφορά τα δοντακια. Τα νεογιλα δοντακια της είχαν στραβωσει αρκετά οπότε ήμουν σίγουρη ότι θα βάλουμε σιδεράκια.Οταν όμως πέσανε και βγήκαν τα μόνιμα ήταν ολόισια.Η οδοντοστοιχία της είναι πραγματικά τέλεια οπότε μου έφυγε και αυτό το άγχος. Τώρα κοντεύει 10 χρόνων και θυμάται ακόμη πόσο πολύ αγαπούσε την "τιτη" της όπως την έλεγε....

Νομίζω ότι το σοβαρότερο πρόβλημα είναι η χαμηλή αυτοεκτίμηση του παιδιού.Εκει θα εστίαζα κυρίως.Γιατι η απορριψη από κάποιο αγόρι η μετέπειτα άντρα μπορεί να συμβεί σε οποιοδήποτε στάδιο και τομέα της ζωής της.Αυτο δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να αποριψει και τη ζωή της γενικά.Πρεπει να μάθει πρώτα απ' όλα να αγαπαει τον εαυτό της και να προχωράει αν κάτι δεν τραβαει. Εγώ θα προέτρεπα την κόρη μου να μιλήσει σε καποιον ενηλικα που εμπιστεύεται η άλλη κοπέλα.Ειτε αυτός ήταν η μητέρα,ο πατέρας της,κάποιος καθηγητής η καθηγήτρια του σχολείου ή ακόμη και εσύ αν σε εμπιστεύεται το παιδί και μπορείς να της δώσεις κάποιες συμβουλές. Γιατί αυτές οι ηλικίες είναι λίγο περιεργες,δεν ξέρεις που μπορεί να την οδηγήσει η κατάθλιψη...

Δώσε λίγο χρόνο στο παιδάκι να επανέλθει από τα δοντακια και το εμβόλιο αλλά πάντα αν βλέπεις κάτι που σε ανησυχεί και επιμένει για αρκετό καιρό ,πάνω από ένα μήνα πρέπει να διερευνηθεί και θα σου εξηγήσω γιατί. Η τρίτη μου κορούλα από το Μάρτιο και μετά,δηλ σε ηλικία 16 μηνών άρχισε να έχει μια σχετική ανορεξία ενώ μέχρι τότε ήταν ένα μέτρια καλοφαγο παιδί.Απο τον Μάιο και μετά είδα μια στασιμότητα στο βάρος της.Δεν έχανε αλλά δεν εβαζε κιόλας.Πριν ένα μήνα άρχισε να μου κάνει εμετούς ,ένα με δύο την ημέρα.Και ήταν τελείως ανορεκτη.Το αποδώσαμε σε ίωση.Συνεχισε για δύο εβδομάδες αυτή η κατάσταση και το παιδί έχασε μισό κιλό.Επειδη οι μαμάδες λίγο πολύ καταλαβαίνουμε ότι κάτι δεν πάει καλά πήγα το παιδί σε παιδογαστρεντερολογο.Πριν μια εβδομάδα διαγνωστηκαμε με κοιλιοκάκη.Το παιδί άρχισε ειδική διατροφή και σε δύο εβδομάδες επανήλθε η όρεξη που είχε χάσει πριν τόσους μήνες.Και τώρα δοκιμάζει τα πάντα. Το πιθανότερο φυσικά είναι να μην έχει τίποτα το παιδάκι σου και να επανέλθει πολύ γρήγορα αλλα αν δεις ότι συνεχίζει να χάνει βάρος και η ανορεξία κρατάει αρκετό καιρό κάνε τις απαραίτητες εξετάσεις για να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο. Εγώ μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα είχα μαλώσει με όλους ,γιατί απέδιδαν την ανορεξία του παιδιου στα δόντια,στο ότι θηλάζει ακόμη ,στο ότι είναι καλοκαίρι κτλ. Ο παιδογαστρεντερολογος στο πρώτο που σταθηκε ήταν στην απώλεια βάρους.Εμενα ειχε χάσει περίπου 800 γραμμάρια.

Εμένα και τα τρία μου παιδιά το κάνουν αφού πέσει ο πυρετός.Μην ανησυχείς απλά γεμίζει τις μπαταρίες της.Βεβαια κρατάει 1με 2 μέρες όχι περισσότερο. Τα δικά μου βέβαια όσο έχουν ούτε πυρετό κοιμούνται πολύ δύσκολα οπότε μετά που πέφτει ξεκουραζονται.

Καλή επιτυχία αρχικά.Δεν έχω προσωπική εμπειρία αλλά μια πολύ καλή μου φίλη πηγαίνει αναπληρώτρια τα δύο τελευταία χρόνια.Την πρώτη χρονιά πήγε μόνη και ερχόταν σκ αλλά τη δεύτερη συμβουλεύτηκε παιδοψυχολογο και πήρε μαζί και τα παιδιά και τη μαμά της στην αρχή.Και αυτό επειδή είχαν κάποια ψυχολογικά ξεσπάσματα τα παιδιά που προφανώς οφείλονταν εκεί.Το ένα ήταν 6 και το άλλο 3ων ετών.

Η χοριακη δεν είναι μια σταθερή τιμή για όλες τις εγκυμοσύνες. Εξαρτάται από τις δικές σου τιμές οι οποίες πρέπει να αυξάνονται.Οποτε μια μεμονωμένη τιμή δε λέει τίποτα.Θα τη δείτε συγκριτικά με την επόμενη μέτρηση.Οποτε μην αγχώνεσαι άδικα.Ειναι νωρίς ακόμα για να ακούσετε καρδούλα. Καλά αποτελέσματα.

Αφού γράφει λόγω ανεπαρκούς δείγματος απλά δεν έφτασε το δείγμα.Το είχα ξαναστείλει και γω στην πρώτη μου κόρη.Τους ξαναεστειλα και όλα καλά. Αν το βρίσκανε θετικό απλά θα σου γράφανε θετικό η επανάληψη για επιβεβαίωση. Δεν υπάρχουν ευγένειες σε τέτοια ινστιτούτα δυστυχώς. Μην ανησυχείς πάντως συμβαίνει πολύ συχνά. Και θα στείλετε μόνο γιαυτα που δεν έφτασε το δείγμα. Αν θες πάρε και τηλ ,τους είχα πάρει και γω.

Το έκανε η μεγάλη μου κόρη από τα 2 μέχρι τα τέσσερα περιπου.Ξυπνουσε με λυγμούς και μετά από 5 λεπτακια ξανακοιμοταν αλλά δεν καταλάβαινε τι της έλεγα.Το έκανε καμία ωρίτσα αφού την έπαιρνε ο ύπνος.Την είχα τραβήξει βίντεο και το είδε ο παιδίατρος ο οποίος μου μίλησε για τους νυχτερινούς τρόμους.Δεν είναι κάτι παθαλογικο απλά ο εγκέφαλος δεν μπορεί να διαχειριστεί καποιες φάσεις του ύπνου.Μεγαλωνοντας σταματάνε...και αρχίζουν οι εφιάλτες.

Και μεις είμαστε τα μαύρα πρόβατα της οικογένειας του άντρα μου επειδή δεν δεχτηκαμε να δούμε τους συγγενείς του που ήρθαν από Γερμανία για διακοπές αλλά δεν πειράζει.Αν δεν κρατήσουμε έστω και λίγοι τα μέτρα το χάσαμε τελείως το παιχνίδι.Και συ χίλια δίκια είχες αλλά που να τα βρεις. Δηλαδή οι επαγγελματίες υγείας που χτυπάνε δεκαωρα με τις μάσκες τι πρέπει να λένε;

Εδώ στη βόρεια Ελλάδα αυτά είναι ο κανόνας.Ελαχιστοι φοράνε μάσκα κανονικά.Μαλλον έχει κυκλοφορήσει η φήμη ότι ο ιός κολλάει από το σαγόνι γιατί όλοι εκεί την φοράνε.Μονο εγώ και ο άντρας μου γινόμαστε γραφικοί που κάνουμε παρατηρήσεις σε όλους.Και μόλις μας βλέπουν επειδή όλοι λίγο πολλοί γνωριζόμαστε,σηκωνουν τη μάσκα που έχουν καταφτυσει,κάτι καταλάβαμε. Και μιλάμε για μια περιοχή που κατά καιρούς είχαμε πλήθος κρουσμάτων... Σε λίγο καιρό θα κλαίμε αλλά δυστυχώς θα είναι αργά.

Αυτό παλι με το ένα μπουκάλι αντισηπτικο για όλους έχει λογική;Αν όλοι πατάνε το ίδιο μπουκάλι τι καταλάβαμε;Κανονικά πρέπει να υπάρχει κάποιος που να πιέζει το αντισηπτικό με γάντια σε κάθε πελάτη. Πατώντας όλοι την αντλία αφήνουμε ένα εκατομμύριο μικρόβια εκεί επάνω.Σκεφτειτε τι μπορεί να έχει πιάσει ο καθένας... Για μένα αυτό είναι τελείως ανορθόδοξο. Ίσα ίσα να κοροιδευομαστε ότι καθαρίζουμε τα χέρια μας.

Υπάρχουν πάρα πολλές ιώσεις και δω στην περιοχή μας.Εγω έχω τα δύο από τα τρία άρρωστα.Η μικρή με μια ήπια (ευτυχώς) γαστρεντερίτιδα και η μεσαία με συνάχι.Και δεν πάμε πουθενά εκτός από την αυλή του σχολείου που είναι ανοιχτός χώρος ,παίζουν με συγκεκριμένα παιδάκια και κυριολεκτικά τα λούζουμε με αντισηπτικο συνεχεια.Την προηγούμενη εβδομαδα ήρθαν σε επαφή με παιδάκια που πάνε παιδικό και εκ των υστέρων έμαθα ότι ήταν αδιαθετα και τα βγάλανε εκεί οι γονείς να παίξουν.Ποτε;Την περίοδο αυτή που όλοι φοβόμαστε ακόμη και αν τρέξει η μύτη μας.Αλλα όπως είπαμε τα έχουμε ισοπεδώσει όλα για αυτό θα φάμε τα μουτρα μας.

Θα το χτυπήσει και το κεφαλάκι του κάποια στιγμή και μην ανησυχείς γιατί και αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό. Μετά από τρία παιδιά άρχισα να συγχωρώ τον εαυτό μου για τα χτυπήματα (ευτυχώς όχι πολλά),που έχουν κάνει...Και στα περισσότερα ήμουν δίπλα.Κυριως αυτή η φάση από την ώρα που κάνουν τα πρώτα τους βηματα και μέχρι να σταθεροποιηθουν καλά,είναι η πιο δυσκολη νομίζω.