Δεν ξέρω ,σίγουρα φταίω, ίσως είμαι υπερβολική κ σεμνότυφη κ τα γιγαντώνω στο μυαλό μου κ κάνω κ αρνητικά σενάρια μήπως της δημιουργούμε σεξουαλικό τραύμα.Θεωρώ απαράδεκτο να έχει το παιδί εικόνα , αυτό είναι αγκάθι στη ψυχή μου.Προσέχουμε πάρα πολύ ,δεν είχε ποτέ ακουστική πληροφορία, αλλά δεν είχε ρωτήσει ποτέ τίποτα κ θεωρούσα οτι δεν είναι έτοιμη,είχαμε πει κάποια πράγματα πριν δυο χρόνια κ τωρα σίγουρα πρέπει να ξαναπούμε.Αλλά θα περιμένω μέχρι να μιλήσω με ειδικό γιατι δεν ξέρω πως να το χειριστώ κ ντρέπομαι. Οπου το συζήτησα με κατηγορούν οτι φταίω γιατί δεν έβαλα όρια απ οταν ήταν μικρή ,δεν οριοθετησα το χωρο ,ποτε δεν μας εβλεπε χωρια ως ζευγαρι , μέχρι μια ηλικία 6 χρονών τη κοιμίζαμε στη μέση .Η ξαδέλφη μου οταν της το είπα εχτές που είναι αρκετά μεγαλύτερη κ με μεγάλα παιδιά σήμερα γελούσε κ μου είπε οτι της έχει συμβεί κ με τα 3 της παιδιά να δούνε "κάτι" κ αντιδρούσε φυσιολογικά κάθε φορά χωρίς φωνές ή ενοχή ως κάτι φυσιολογικό , μου είπε την κορυφαία εμπειρία " που μπήκε ο γιος της στο δωμάτιο κ του είπε οτι επαιζε με το μπαμπά "αλογάκι" κ είπε στο παιδί να βγει έξω για να τελειώσει το παιχνίδι κ μετα όταν βγήκε τη ρώτησε διάφορα κ του εξήγησε οτι ο μπαμπάς κ η μαμα μπορούν να παιζουν αλογάκι χωρίς ρούχα κ πρέπει να είναι μόνοι τους κ όταν μεγαλώσει θα παίζει ετσι κ εκείνος με τη γυναίκα του κ το παιδί ήταν φυσιολογικό μετά στη συμπεριφορά του, Αυτό στο δικό μου μυαλό δεν χωράει κ νιώθω τυψεις.
Νομίζω οτι θέλει να είναι το κέντρο,μας θέλει αγαπημένους ως οικογένεια οχι ως ζευγαρι