Gummy Bear

Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας! Vicky86 κάνει περίπου 5 βήματα μόνος του και στέκεται και λίγο όρθιος μόνος του. Θα τον πάω λίγο πιο "χαλαρά" λοιπόν έχοντας υπόψη τις απόψεις σας, γιατί πιο πριν νόμιζα ότι θέλει να εκτονώνεται περπατώντας όπως σας περιέγραψα

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση! Το θέμα είναι ότι πιάνεται μόνος του από τα έπιπλα και σηκώνεται, παίρνει φόρα και αρχίζει και τρέχει χωρίς να θέλει να κρατηθεί ο ίδιος από κάπου... Όσο για το μπουσουλημα, δεν το κάνει καθόλου σχεδόν. Από την αρχή σηκώθηκε μόνος του στο πάρκο και αν και τον αφήνω να μπουσουλισει, σηκώνεται μόνος του.

Το μωράκια μου 9.5 μηνών έχει αρχίσει εδώ και 1 μήνα και κάτι και κάνει 3-5 βήματά μόνος του στο πάρκο η σε στρώματα χοντρά που βάζω γιατί έχουμε παρκέ πάτωμα και φοβάμαι μην χτυπήσει στο κεφάλι. Το θέμα είναι ότι σχέδιον τρέχει , τόσο γρήγορα πάει. Επειδή δεν μπορεί να περπατάει τελειώς μονός του, τον κρατάω από τις αμασχαλες ας το πούμε έτσι και περπατάμε όλοι το σπίτι και έξω όταν βγαίνουμε στο πάρκο να παίξουμε. Η απορία μου είναι δεν ξέρω πόση ώρα την ημέρα κάνει καλό να τον αφήνω με τη βοήθεια μου (κρατώντας τον) να περπατάει. Θέλω να να εκτονώνεται γιατί έχει ενέργεια και δεν μπορεί συνέχεια μεσά στον πάρκο, από την άλλη ανησυχώ λίγο μήπως αν περπατάει από τώρα πολύ κάθε μέρα, πάθουν τα ποδαράκια του. Μέχρι πριν 1 εβδομάδα περπατουσαμε 1 ώρα την ημέρα στο σπίτι αλλά με έπιασε η μέση μου από το σκυψιμο και τώρα το έχω ελαττώσει. Τι κάνατε εσείς κορίτσια?

Εγώ θα της το έλεγα. Για εμένα προεχει η ασφάλεια του παιδιού πάντα. Θα τής το ζητούσα με ωραίο τρόπο, χωρίς να την πιέσω, αλλά εξηγώντας της. Πιστεύω είναι κάτι λογικό να ζητήσεις από κάποιον που προσέχει το παιδί σου και το έχει προτείνει και παιδίατρος να γίνει.... Εγώ ένα δεν έχω καταλάβει: τα μωρά απαγορεύεται να εμβολιαστούν απευθείας?

Καλησπέρα, Ξέρει καμιά σας που μπορώ να βρω παραμύθια εικονογραφημενα για μωρά? Ίσως και κάποιο site στο ίντερνετ ?

Θήκες για πιπιλες, πετσετακια, αν δίνει συμπλήρωμα γάλα ειδικές θήκες όπου βάζεις μέσα τη σκόνη, παιχνιδάκι για να δαγκώνει για τα δοντάκια του ή ακόμη και ένα κουπόνι εταιρείας με ένα ποσό όπου μπορεί για ένα χρονικο διάστημα να αγοράζει πάνες.

Εγώ του τραγουδάω από την ημέρα που γεννήθηκε. Συνήθως κάποιο τραγούδι με στίχους που έχουν κάποιο συναίσθηματικο νόημα για εμένα ως προς εκείνον. Πχ αν θέλω να τον νανουρισω του τραγουδάω "όλα μοιάζουν καλοκαίρι στη δική σου αγκαλιά" από Μέλισσες. Του αρέσει πολύ και ηρεμεί και μου χαμόγελαει. Κατά τα άλλα του αρέσουν πολύ οι Mazoo and the zoo και γελάει. Όταν μια κατάσταση είναι δύσκολη πχ δεν μπορεί να φάει λόγω των δοντιών του που βγάζει, τότε μπορεί για έκτακτη ανάγκη και μόνο να του βάλω να δει και το βίντεο από το κινητό ή την τηλεόραση. Αλλά το αποφεύγω γενικά και του τα τραγουδάω εγώ. Από κλασσικά παιδικά τραγούδια του λέω την κουκουβάγια, το γάιδαρο, την πεταλούδα, το κουνελάκι κλπ πάντα με αναπαράσταση και κινήσεις χεριών για να αρχίσει να καταλαβαίνει. Παλιά έβαζα και στο πρωινό άσχετη ξένη μουσική αλλά τώρα το έχω ξεχάσει και δεν έχω βάλει άλλο. Αλλά με αφορμή το ποστ, θα αρχίσω να να ξανά βάζω και άσχετη μουσική γιατί πιστεύω είναι ωραίο να υπάρχει συχνά μουσική στο σπίτι.

Εγώ είχα γεννήσει Ιανουάριο. Η παιδίατρος προτού γεννησω ήταν καθετή να το κάνω οπωσδήποτε για το μωρό και εννοείται ότι το έκανα. Ο γυναικολόγος έλεγες δεν είναι απαραίτητο. Αλλά και οι μαιες μου είχαν πει ότι οι γυναικολόγοι γενικά δεν πολύ ασχολούνται με τα εμβόλια. Εγώ που το είχα κάνει δεν είχα κανένα πρόβλημα.

Εμένα το παιδί μου δεν είναι ακόμη σε αυτή την ηλικία, άλλα του ίδιο ακριβώς πρόβλημα αντιμετώπιζε ο ανιψιός μου με τότε γονείς μου. Ο αδερφός μου ζει και αυτός εξωτερικό και λόγω απόστασης βλέπει 1-2 φορές το χρόνο τους γονείς μου. Ο ανιψιός μου έκλαιγε χτυπιοταν και δεν καθόταν καθόλου με τότε γονείς μου όταν ερχόταν. Εν πασει περιπτώσει για να μην μακρυλογω, ήταν μια φάση που περνούσε. Το σκαιπ γενικά βοηθούσε πολύ και πλέον όταν τους βλέπει κάθεται με τις ώρες μαζί τους και παίζει.

Είμαι άνθρωπος που δεν μου αρέσουν οι φωνές. Πάντα μπαίνω πρώτα στη θέση του άλλου και μετά στη δική μου. Θα ήταν τουλάχιστον αγενές να ζητήσω κάτι από τη μητέρα μου με φωνές από τη στιγμή που έχει προσφερθεί και έχει έρθει να με βοηθήσει. Οπότε σαφώς και δεν τα λέω με φωνές, είμαι συγκρατημένη και ήρεμη με τους ανθρώπους. Φυσικά και δεν είμαι τέλεια, αλλά το ότι περνάω εγώ με την οικογένεια μου μια πολύ δύσκολη περίοδο, σε σημαίνει ότι μου δίνει τον δικαίωμα να μιλάω απότομα ή αγενές σε άλλους ανθρώπους πόσο μάλλον στη μητέρα μού. Αλλά εκείνη έχει μάθει μια ζωή να αντιδράει σε οτιδήποτε αφορά κάποια υπόδειξη με μούτρα. Συμφωνώ ότι ο διάλογος λύνει πολλά θέματα, αλλά πρέπει να και οι δύο μεριές να είναι έτοιμες να ακούσουν αλήθειες, και όχι μόνο η μία. Από εκείνη και πέρα, θεωρώ ότι όταν υπάρχει μια μπόρα (δηλαδή μιας δύσκολη περίοδος για κάποιον), μία βοήθεια συμπεριλαμβάνει και να κάνω λίγο πέρα τον εγωισμό μου και ειδικά από την στιγμή που δεν έχει γίνει κάτι...

Δεν τσακωνομασταν, αλλά πάντα υπήρχε αυτό με τα μούτρα μέσα στο σπίτι. Δηλαδή ανέκαθεν δε δεχόταν κάποια παρατήρηση και μουτρωνε αμέσως και για μέρες. Πίστευα ότι τα τελευταία χρόνια που λείπω εξωτερικό είχε αλλάξει, γιατί μου έλεγε να της λέω ό,τι θέλω, αλλά έκανα λάθος προφανώς και τώρα το θυμήθηκα....

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Και για εμένα αυτό είναι βοήθεια μια φορά μέχρι στιγμής μου έτυχαν τόσα μαζί και τώρα είναι που θέλω βοήθεια χωρίς εγωισμούς και πεισματα. Εξάλλου της είπα προτού έρθει οτι αν δεν μπορεί ή δεν θέλει να έρθει, να μου το πει. Δε ζητάω να δεσμευτεί. Εξάλλου κάνω το παν για να περνάει και εκείνη ωραία. Αισθάνομαι ότι έχω διπλό ρόλο μαμάς, μια φορά ως προς το μωρό μου και μια ως προς τη μητέρα μου γιατί αντιδράει σαν ένα μικρο παιδί που μουτρωνει για μεεεεεεεεερες.... Οι γνώμες των γονιών μού ειναι καλοδεχουμενες, αλλά όχι όταν εγώ απλά λέω "να σε πληροφορήσω για αυτό ή σε παρακαλώ σκέπασε το φαγητό του μωρού μην το αφήνεις εκτεθειμένο θα πάνε μύγες", να θυμώνει τόσο πολύ. Κοπέλα μου το αρκουδάκι ήταν εκεί γιατί έπαιζε το μωρό. Μετά τον πήρε ο ύπνος και το πήρα φυσικά. Το επεσήμανα στη μητέρα μου για να το ξέρει να μην το αφήσει ούτε εκείνη άλλη στιγμή όταν δεν θα είμαι εγώ σπίτι. Τόσο απλά.

Καταλαβαίνω τι λες και μπράβο που ξεκαθάρισες τα πράγματα. Όχι δεν υπάρχει κάτι άλλο, εκτός ίσως το θέμα με την αδερφή της που έφυγε.

Σε ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου! Περνάω αρκετό χρόνο μαζί της, πάμε στα μαγαζιά, τρώμε μαζί έξω στη λίμνη το φαγητό από το σπίτι, προχθές βλέπαμε μαζί τηλεόραση, προσπαθώ να έχω αισιόδοξο και ευχάριστο κλίμα (κυρίως και για το μωρό), κλπ... Και αστεία της κάνουμε όλοι και πραγματικά προσπαθούμε να την κάνουμε να περνάει καλά. Μέχρι και εκδρομή μονοήμερη πήγαμε όλοι μαζί! Θέλω πολύ να της μιλήσω, φοβάμαι μόνο ότι θα τσαντιστεί πάνω στην κουβέντα και θα πει "αν νομίζεις ότι δεν τα κάνω καλά, να φύγω" και θα σηκωθεί να φύγει. Και τότε θα είμαστε διπλά αναστατωμενοι.... Ειλικρινά δεν ξέρω πλέον τι άλλο να κάνω και ποιον να πρώτο κοιτάξω...

Και εγώ στεναχωριέμαι, για όλα όσα ανέφερες. Όταν όμως την ρωτάω τι έχει, απλά μου απαντάει τίποτα και να κάτι μούτρα. Της έχω εξηγήσει πολλές φορές ότι περνάμε μια δύσκολη φάση και θέλω τη στήριξη της (εξάλλου γιαυτό προσφέρθηκε και μόνη της να έρθει) και πραγματικά δεν της μιλάω απότομα. Επίσης της έχω πει να χαρεί αυτή την περίοδο με το εγγόνι της, μετά θα φύγει και δεν θα το έχει άλλο κοντά της. Αλλά τίποτα.... Όλα τη δυσκολεύουν και όλα τα παρεξηγεί.... Επίσης όταν ξεκινάω να συζητήσω μαζί της, γίνεται ξεροκεφαλη και δεν παραδέχεται τίποτα, ούτε και δέχεται να της πω κάτι που θέλω....