Gummy Bear

Συμφωνώ. Στο σπίτι επίσης ξέρουν ότι είναι σπίτι τους και αισθάνονται αυτοπεποίθηση και ασφάλεια.

Και εγώ πιστεύω ότι είναι η προσαρμογή. Πολλά παιδιά ενώ στην αρχή δεν δείχνουν σημάδια αντίδρασης, αντιδρούν αργότερα όταν συνειδητοποίουν ότι χωρίζονται για κάποιες ώρες από τη μαμά / το σπίτι. Άλλα παιδιά αντιδρούν στον ύπνο ή όταν σε δουν όταν πας να τα πάρεις το απόγευμα. Πιστεύω ότι βλέποντας τα άλλα παιδάκια να τρώνε, θα συνηθίσει και το δικό σου. Καταλαβαίνω το άγχος σου, και εγώ παίρνω τηλέφωνο να ρωτήσω αν έφαγε γιατί υπάρχουν μέρες που δεν του αρέσει το φαγητό. Όμως βλέπω ότι διαλέγει και τρώει αυτό που του αρέσει από ένα πιάτο φαγητό, και επίσης παρατηρεί και τα άλλα παιδάκια. Δωστου λίγο χρόνο και κυρίως στον εαυτό σου, και θα δεις θα στρώσει και στο φαγητό. Το σημαντικό είναι ότι περνάει ωραία, οπότε θα του έρθει και η όρεξη.

Αυτό ξανά πες το! Εγώ δεν έχω γιαγιάδες εδώ ούτε συγγενείς. Οπότε αναγκαστικά ή νταντά (που δεν εμπιστεύομαι) ή παιδικό...

Εγώ θα τον έστελνα. Είναι σε ηλικία όπου πιο εύκολα βαριέται από άποψης ότι θέλει περισσότερα ερεθίσματα και αν ήταν πχ ενός έτους, απασχολουνται με πιο απλά πράγματα επειδή είναι στην αρχή εξερεύνησης. Επίσης πιστεύω ότι στην ηλικία των 3.5 ετών έχουν ανάγκη από κοινωνικοποιηση με άλλα παιδιά. Από την άλλη καταλαβαίνω την ανησυχία σου επειδή έχεις και ένα μωρό, μην κολλήσουν τα παιδιά σου κλπ. Για κάποιο λόγο (αποτι λένε οι έρευνες μέχρι τώρα) , κολλάνε πιο δύσκολα σε αυτή την ηλικία. Άσε που αν δεις ότι αρρωσταίνει συχνά μπορείς να τον κρατάς σπίτι. Εγώ τον ξανά ξεκίνησα τον δικό μου είναι 19 μηνών και εδώ έχουμε περισσότερα κρούσματα σε σχέση με την Ελλάδα. Φοράνε από σήμερα και οι δασκάλες μάσκα οπότε κάπως σώζεται το θέμα... Προσωπικά θεωρώ κρίμα να κάτσει σπίτι, αλλά είναι καθαρά δική μου άποψη. Δε σημαίνει ότι δεν θα κάνεις καλά αν τον κρατήσεις. Άσε που μάλλον πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τον κορονοιο, ποιος μας λέει ότι του χρόνου θα είναι όλα ρόδινα...

@Sentir...natureza ευχαριστώ πολύ που άνοιξες αυτό το θέμα. Δεν ήξερα ότι υπάρχουν οι βοηθοί μητρότητας και έχω ανακουφιστεί πολύ που υπάρχουν. Η πρώτη μου γέννα ήταν όμορφη σαν εμπειρία αλλά ταυτόχρονα και τραυματική γιατί μου είχαν πάρει κατευθείαν το μωρό επειδή είχε καταπιεί πολύ αμνιακό υγρό και δεν μπορούσε να αναπνεύσει μόνος του. Όπως καταλαβαίνεις, μέσα στο χαμό των συναισθημάτων, της κούρασης και του άγχους δεν είχα καταλάβει τι έγινε και γιατί τον πήραν ξαφνικά και έφυγαν. Μου τον έδωσαν μετά από 2 ημέρες. Φυσικά ένιωθα και νιώθω απίστευτα ευγνώμων και ευτυχισμένη που ο γιος μου είναι καλά, όμως τους πρώτους μήνες είχα απίστευτο άγχος μην σταματήσει να αναπνέει ξαφνικά. Δεν μπορούσα να το διαχειριστώ όλο αυτό. Ήθελα να βλέπει το μωρό μια χαρούμενη μαμά και ήμουν, αλλά έβλεπα συνέχεια εφιάλτες και όταν με ρωτούσε κάποιος πώς ήταν η γέννα ξεσπουσα σε κλάματα. Εδώ στο εξωτερικό που μένω, έρχεται η μαία 16 φορές μετά την γέννα και ζυγίζει το μωρό, σε εξετάζει και συζητάτε πώς νιώθεις. Δε λέω, είχα καλή μαία και με βοήθησε, όμως είχα ανάγκη το κάτι παραπάνω. Όπως καταλαβαίνεις, όταν με το καλό κάνουμε και δεύτερο παιδί, αγχώνομαι από τώρα να πάνε όλα καλά. Έψαξα λοιπόν στο Internet και για μεγάλη έκπληξη είδα ότι εδώ υπάρχει μια ένωση βοηθών μητρότητας. Αισθάνομαι πολύ πιο "ασφάλεια" ότι υπάρχει αυτή η λύση...

Εγώ φτιάχνω το εξής για τον δικό μου που είναι 18,5 μηνών (το φτιάχνω πχ ένα βράδυ που έχω χρόνο) : αγοράζω έτοιμο φύλλο κούρου για πίτα (γιατί ούτε εγώ έχω χρόνο για να το φτιάξω μόνη μου ) και σε ένα μπλέντερ βάζω 1 μπανανα, ένα μήλο και ένα ροδάκινο (μπορείς εννοείται να βάλεις ότι φρούτα εποχής θέλεις) και τα χτυπάω. Προσθέτω 3 κουταλιές βρώμη για να σφίξει το μίγμα και το βάζω στην πίτα. Είναι κάτι σαν φρουτοπιτα. Το ψήνεις 20 λεπτά και έτοιμο! Το τρώει το πρωί ο δικός μου και τρελαίνεται. Ή επίσης γιαούρτι με φρούτα ή γιαούρτι και μια μπάρα.

Όταν ήρθα Ελλάδα μέσα Ιουλίου, μόνο αυτά άκουγα! Να μπω στο YouTube μου έλεγαν, να δω διάφορα βίντεο που υπάρχουν και αποδεικνύουν ότι δεν υπάρχει κορονοιος και τέτοια. λογικά η αστυνομία δεν αναλαμβάνει?

Τι λες τώρα!! Σου βγάζω το καπέλο, μπράβο!!

Αα ναι! Και ο άντρας μου λείπει πολλές ώρες, φεύγει προτού ξυπνήσει ο μικρός κατά τις 6 και γυρνάει κατά τις 5... Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση σου!

Εγώ από τότε που είμαι μαμά ξεχνάω συνέχεια πράγματα. Ακόμα και τι ήθελα να πω σε κάποιον. Ή πάω πχ στην κουζίνα και φτάνοντας έχω ξεχάσει τι ήθελα να πάρω / κάνω. Οι πληρωμές λογαριασμών μου είναι τόσο βαρετές πλέον έως και κουραστικες ή αφόρητες. Όλο αυτό το έχω αποδώσει στο ότι κάνουμε πολλά στην καθημερινότητα μας ως μαμάδες. Δουλεύουμε, φροντίζουμε το ή τα παιδί - α μας, έχουμε το νοικοκυριό και και και.... Μέσα σε όλα αυτά εγώ θέλω να περιποιουμαι και τον εαυτό μου πχ ενώ το βράδυ μπορεί να είμαι απίστευτα κουρασμένη, θα κάτσω μέχρι αργά να φτιάξω τα νύχια μου ή να κάνω λίγες ασκήσεις γυμναστικής ή να ψάξω κάτι στο ίντερνετ που με ενδιαφέρει, στερωντας από τον εαυτό μου ύπνο.

Αποτι καταλαβαίνω αν και δεν έχουν την ίδια ηλικία τα παιδιά μας και ο δικός μου δεν μιλάει ακόμα, ψηλό αντιδρούν παρόμοια οπότε ίσως να φταίει η αλλαγή που λες. Και ο δικός μου το βράδυ αρχίζει να κλαίει χωρίς λόγο, αλλά μιλάμε πάρα πολύ. Ίσως το κλάμα να είναι και ένας τρόπος αποσυμφόρησης από όλη την ημέρα και την αλλαγή.

Σε ευχαριστώ πολύ για την απάντηση σου!! Αποτι καταλαβαίνω έχουμε να περάσουμε από πολλές τέτοιες φάσεις ακόμα όσο θα μεγαλώνει

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση! Να σου πω την αλήθεια ανακουφιστηκα λίγο που δεν είμαι η μόνη που αντιμετωπίζω αυτό το θέμα. Θα δοκιμάσω και εγώ κάτι χαλαρό - αν και βιβλία διαβάζουμε πριν τον ύπνο - ίσως και μέσα στην ημέρα να τον βοηθήσει....

Προς το παρόν, επειδή κάνω ακόμη τηλεεργασια, έχω τη δυνατότητα να τον πηγαίνω και να τον παίρνω εγώ. Αργότερα όμως όταν ξανά πάω στο γραφείο, θα τον αφήνω εγώ το πρωί και θα τον παίρνει ο πατέρας του. Έκανε την περασμένη εβδομάδα προσαρμογή και πήγε πολύ καλά. Ειλικρινά δεν ξέρω τι φταίει... Ελπίζω να μην τον έχει πειράξει κανείς... Είναι και σε ηλικία που δεν μιλάει ακόμα οπότε αγχώνομαι ακόμη λίγο...

Εγώ ήμουν ο κύριος φροντιστής. Βέβαια ήμασταν διακοπές 2,5 εβδομάδες μέσα έως τέλη Ιουλίου και πιο πριν ήταν σπίτι μαζί μου με τηλεεργασια.