Gummy Bear

Καλησπέρα, Ξέρει καμιά σας που μπορώ να βρω παραμύθια εικονογραφημενα για μωρά? Ίσως και κάποιο site στο ίντερνετ ?

Θήκες για πιπιλες, πετσετακια, αν δίνει συμπλήρωμα γάλα ειδικές θήκες όπου βάζεις μέσα τη σκόνη, παιχνιδάκι για να δαγκώνει για τα δοντάκια του ή ακόμη και ένα κουπόνι εταιρείας με ένα ποσό όπου μπορεί για ένα χρονικο διάστημα να αγοράζει πάνες.

Εγώ του τραγουδάω από την ημέρα που γεννήθηκε. Συνήθως κάποιο τραγούδι με στίχους που έχουν κάποιο συναίσθηματικο νόημα για εμένα ως προς εκείνον. Πχ αν θέλω να τον νανουρισω του τραγουδάω "όλα μοιάζουν καλοκαίρι στη δική σου αγκαλιά" από Μέλισσες. Του αρέσει πολύ και ηρεμεί και μου χαμόγελαει. Κατά τα άλλα του αρέσουν πολύ οι Mazoo and the zoo και γελάει. Όταν μια κατάσταση είναι δύσκολη πχ δεν μπορεί να φάει λόγω των δοντιών του που βγάζει, τότε μπορεί για έκτακτη ανάγκη και μόνο να του βάλω να δει και το βίντεο από το κινητό ή την τηλεόραση. Αλλά το αποφεύγω γενικά και του τα τραγουδάω εγώ. Από κλασσικά παιδικά τραγούδια του λέω την κουκουβάγια, το γάιδαρο, την πεταλούδα, το κουνελάκι κλπ πάντα με αναπαράσταση και κινήσεις χεριών για να αρχίσει να καταλαβαίνει. Παλιά έβαζα και στο πρωινό άσχετη ξένη μουσική αλλά τώρα το έχω ξεχάσει και δεν έχω βάλει άλλο. Αλλά με αφορμή το ποστ, θα αρχίσω να να ξανά βάζω και άσχετη μουσική γιατί πιστεύω είναι ωραίο να υπάρχει συχνά μουσική στο σπίτι.

Εγώ είχα γεννήσει Ιανουάριο. Η παιδίατρος προτού γεννησω ήταν καθετή να το κάνω οπωσδήποτε για το μωρό και εννοείται ότι το έκανα. Ο γυναικολόγος έλεγες δεν είναι απαραίτητο. Αλλά και οι μαιες μου είχαν πει ότι οι γυναικολόγοι γενικά δεν πολύ ασχολούνται με τα εμβόλια. Εγώ που το είχα κάνει δεν είχα κανένα πρόβλημα.

Εμένα το παιδί μου δεν είναι ακόμη σε αυτή την ηλικία, άλλα του ίδιο ακριβώς πρόβλημα αντιμετώπιζε ο ανιψιός μου με τότε γονείς μου. Ο αδερφός μου ζει και αυτός εξωτερικό και λόγω απόστασης βλέπει 1-2 φορές το χρόνο τους γονείς μου. Ο ανιψιός μου έκλαιγε χτυπιοταν και δεν καθόταν καθόλου με τότε γονείς μου όταν ερχόταν. Εν πασει περιπτώσει για να μην μακρυλογω, ήταν μια φάση που περνούσε. Το σκαιπ γενικά βοηθούσε πολύ και πλέον όταν τους βλέπει κάθεται με τις ώρες μαζί τους και παίζει.

Είμαι άνθρωπος που δεν μου αρέσουν οι φωνές. Πάντα μπαίνω πρώτα στη θέση του άλλου και μετά στη δική μου. Θα ήταν τουλάχιστον αγενές να ζητήσω κάτι από τη μητέρα μου με φωνές από τη στιγμή που έχει προσφερθεί και έχει έρθει να με βοηθήσει. Οπότε σαφώς και δεν τα λέω με φωνές, είμαι συγκρατημένη και ήρεμη με τους ανθρώπους. Φυσικά και δεν είμαι τέλεια, αλλά το ότι περνάω εγώ με την οικογένεια μου μια πολύ δύσκολη περίοδο, σε σημαίνει ότι μου δίνει τον δικαίωμα να μιλάω απότομα ή αγενές σε άλλους ανθρώπους πόσο μάλλον στη μητέρα μού. Αλλά εκείνη έχει μάθει μια ζωή να αντιδράει σε οτιδήποτε αφορά κάποια υπόδειξη με μούτρα. Συμφωνώ ότι ο διάλογος λύνει πολλά θέματα, αλλά πρέπει να και οι δύο μεριές να είναι έτοιμες να ακούσουν αλήθειες, και όχι μόνο η μία. Από εκείνη και πέρα, θεωρώ ότι όταν υπάρχει μια μπόρα (δηλαδή μιας δύσκολη περίοδος για κάποιον), μία βοήθεια συμπεριλαμβάνει και να κάνω λίγο πέρα τον εγωισμό μου και ειδικά από την στιγμή που δεν έχει γίνει κάτι...

Δεν τσακωνομασταν, αλλά πάντα υπήρχε αυτό με τα μούτρα μέσα στο σπίτι. Δηλαδή ανέκαθεν δε δεχόταν κάποια παρατήρηση και μουτρωνε αμέσως και για μέρες. Πίστευα ότι τα τελευταία χρόνια που λείπω εξωτερικό είχε αλλάξει, γιατί μου έλεγε να της λέω ό,τι θέλω, αλλά έκανα λάθος προφανώς και τώρα το θυμήθηκα....

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Και για εμένα αυτό είναι βοήθεια μια φορά μέχρι στιγμής μου έτυχαν τόσα μαζί και τώρα είναι που θέλω βοήθεια χωρίς εγωισμούς και πεισματα. Εξάλλου της είπα προτού έρθει οτι αν δεν μπορεί ή δεν θέλει να έρθει, να μου το πει. Δε ζητάω να δεσμευτεί. Εξάλλου κάνω το παν για να περνάει και εκείνη ωραία. Αισθάνομαι ότι έχω διπλό ρόλο μαμάς, μια φορά ως προς το μωρό μου και μια ως προς τη μητέρα μου γιατί αντιδράει σαν ένα μικρο παιδί που μουτρωνει για μεεεεεεεεερες.... Οι γνώμες των γονιών μού ειναι καλοδεχουμενες, αλλά όχι όταν εγώ απλά λέω "να σε πληροφορήσω για αυτό ή σε παρακαλώ σκέπασε το φαγητό του μωρού μην το αφήνεις εκτεθειμένο θα πάνε μύγες", να θυμώνει τόσο πολύ. Κοπέλα μου το αρκουδάκι ήταν εκεί γιατί έπαιζε το μωρό. Μετά τον πήρε ο ύπνος και το πήρα φυσικά. Το επεσήμανα στη μητέρα μου για να το ξέρει να μην το αφήσει ούτε εκείνη άλλη στιγμή όταν δεν θα είμαι εγώ σπίτι. Τόσο απλά.

Καταλαβαίνω τι λες και μπράβο που ξεκαθάρισες τα πράγματα. Όχι δεν υπάρχει κάτι άλλο, εκτός ίσως το θέμα με την αδερφή της που έφυγε.

Σε ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου! Περνάω αρκετό χρόνο μαζί της, πάμε στα μαγαζιά, τρώμε μαζί έξω στη λίμνη το φαγητό από το σπίτι, προχθές βλέπαμε μαζί τηλεόραση, προσπαθώ να έχω αισιόδοξο και ευχάριστο κλίμα (κυρίως και για το μωρό), κλπ... Και αστεία της κάνουμε όλοι και πραγματικά προσπαθούμε να την κάνουμε να περνάει καλά. Μέχρι και εκδρομή μονοήμερη πήγαμε όλοι μαζί! Θέλω πολύ να της μιλήσω, φοβάμαι μόνο ότι θα τσαντιστεί πάνω στην κουβέντα και θα πει "αν νομίζεις ότι δεν τα κάνω καλά, να φύγω" και θα σηκωθεί να φύγει. Και τότε θα είμαστε διπλά αναστατωμενοι.... Ειλικρινά δεν ξέρω πλέον τι άλλο να κάνω και ποιον να πρώτο κοιτάξω...

Και εγώ στεναχωριέμαι, για όλα όσα ανέφερες. Όταν όμως την ρωτάω τι έχει, απλά μου απαντάει τίποτα και να κάτι μούτρα. Της έχω εξηγήσει πολλές φορές ότι περνάμε μια δύσκολη φάση και θέλω τη στήριξη της (εξάλλου γιαυτό προσφέρθηκε και μόνη της να έρθει) και πραγματικά δεν της μιλάω απότομα. Επίσης της έχω πει να χαρεί αυτή την περίοδο με το εγγόνι της, μετά θα φύγει και δεν θα το έχει άλλο κοντά της. Αλλά τίποτα.... Όλα τη δυσκολεύουν και όλα τα παρεξηγεί.... Επίσης όταν ξεκινάω να συζητήσω μαζί της, γίνεται ξεροκεφαλη και δεν παραδέχεται τίποτα, ούτε και δέχεται να της πω κάτι που θέλω....

Καλησπερα σας κορίτσια, Έπειτα από πολλή σκέψη και με βαριά καρδιά είπα να πω και εγώ κάτι που με απασχολεί σχετικά με τη μητέρα μου. Για να μη σας κουράσω, όταν έμεινα έγκυος αλλά και πιο παλιά είχε πει μόνη της ότι αν χρειαστώ ποτέ βοήθεια με το μωρό θα έρθει ευχαρίστως να το κρατήσει. Μένω εξωτερικό με τον άντρα μου και το 8 μηνών γιο μας. Επειδή για βιοποριστικους λόγους ξανά έπιασα δουλειά εδώ και 1,5 μήνα, ήρθε λοιπόν η μητέρα μου για να κρατάει τον μικρό όσο εγώ λείπω στη δουλειά. Όταν πάει 1 χρόνων θα πάει παιδικό ο μικρός. Το πρόβλημα μου είναι ότι δεν μπορώ να πω τίποτα στη μητέρα μου γιατί παρεξηγεί και θυμώνει με τα πάντα. Πχ της είπα ένα πρωί "μην απασχόλησεις σήμερα το τον άντρα μου με το μωρό, γιατί έχει να ετοιμαστεί για μια συνέντευξη για δουλειά". Καταλαβαίνετε τη δύσκολη κατάσταση μας, ο άντρας μου άνεργος έχασε τη του και εγώ δουλειά και δύσκολα τα οικονομικά. Ε το ποσό θύμωσε που της είπα να τον αφήσει να ετοιμαστεί δε λέγεται άρχισε να μου φωνάζει και να κρατάει μούτρα. Μια άλλη φορά είπα "έχε το νου σου έχει ένα αρκουδάκι στο κρεβατάκι του μωρού, να μην πάει στο πρόσωπο του και δεν μπορέσει να αναπνεύσει ". Πάλι τα ίδια, φωνές και μούτρα. Ότι εγώ το έχω βάλει εκεί, γιατί το λέω σε εκείνη κλπ. Πραγματικά μας έχει κουράσει πολύ αυτό το θέμα με τα μούτρα της και ότι δε σηκώνει μύγα στο σπαθί της. Της έχω εξηγήσει ότι δεν λέω κάτι εναντίον της, απλά επισημαίνω κάποια πράγματα για να τα ξέρει. Αλλά τίποτα. Όλο μούτρα αν πω και έστω για πληροφορία για το μωρό. Περιττό να σας πω πώς έχω απογοητευτεί πααααρα πολύ με αυτή τη συμπεριφορά της. Είμαι και εγώ μαμά τώρα, και δεν είναι καθόλου ωραίο να φέρεσαι έτσι στο παιδί σου από τη στιγμή που σε έχει ανάγκη..... Σκέφτομαι τι μπορεί να φταίει και μου φέρεται έτσι. Μήπως επειδή έχασε την αδερφή της πρόσφατα (με την οποία όμως δεν είχαν και ποτέ ιδιαίτερες σχέσεις, σχεδόν καθόλου). Της είχα πει να μην έρθει αν δεν μπορεί και είχε πει όχι ότι θέλει να έρθει και ότι θα της κάνει καλό. Δεν ξέρω γιατί μου φέρεται έτσι πραγματικά..... Και όπως είπα διανύουμε μια δύσκολη περίοδο....

Εγώ θα σου έλεγα να του δίνεις αυτό που βλέπεις ότι το δέχεται το στομάχι του, ειδικά από τη στιγμή που θηλάζεις ταυτόχρονα. Δηλαδή εγώ θήλαζα και έδινα και συμπλήρωμα ένα που έλεγαν όλοι ότι είναι χορταστικό, με αποτέλεσμα να πάθει φοβερούς κολικούς και πονοκοιλο, επειδή η διαφορά του μητρικου γάλακτος με το συμπλήρωμα ήταν μεγάλη (το μητρικό γάλα είναι πιο "ελαφρύ"). Πάρε αυτό που λέει το ένστικτο σου και που βλέπεις ότι δεν τον ενοχλεί, ανεξάρτητα από το πόσο χορταστικό λένε ότι είναι.

https://www.c-and-a.com/eu/en/shop/babies-baby-boys-clothing Αυτό εδώ έχει αρκετά οικονομικά ρουχαλάκια. Είναι φυσικό μαγαζί στο εξωτερικό, αλλά αγοράζεις και από το ίντερνετ. Και στις εκπτώσεις τα κατεβάζουν ακόμη περισσότερο.

Όχι, από 9 ετών που διορθωσαμε το θέμα με τα κερατάκια, δεν έχω ξανά ροχαλίσει!