Ύπνος - προβλήματα με τον υπνο!!!!!

[Yovanna]

Just now, Αννα 35 said:

Θα ήθελα να εκφέρω έναν προβληματισμό. Διαφαίνεται μια υποτίμηση σε σχέση με την κούραση που μπορεί να επιφέρει μια 12ωρη εκτός σπιτιού εργασία, πόσο μάλλον εάν είναι και χειρονακτική.

 

Ιδιαίτερη εντύπωση μου προκάλεσε δε το παράδειγμα με τον οδηγό λεωφορείου και το γεγονός ότι παρουσιάστηκε ως θετικό το ότι θυσιάζει ώρες από την πνευματική και σωματική του ξεκούραση, παρόλο που η μητέρα δεν εργάζεται. Συμφωνούμε στο ότι ο πατέρας δεν είναι επικουρικός ή ευκαιριακος, όμως να είμαστε και ρεαλιστές. Στο συγκεκριμένο παράδειγμα ο άνθρωπος αυτός έχει στην ευθύνη του ανθρώπινες ζωές. Δεν θα αναφερθώ στο ακραίο - όχι όμως και απίθανο σενάριο - να αποκοιμηθεί οδηγώντας, όμως εξαιτίας της έλλειψης επαρκούς ανάπαυσης ένα λάθος μπορεί να κοστίσει τις ζωές πολλών ανθρώπων. Το ίδιο ισχύει και για μια σειρά άλλα επαγγέλματα, όπου η κούραση δεν επιφέρει απλώς μειωμένη απόδοση για κάποιους μήνες, αλλά μπορεί να στοιχίσει ακόμα και τη ζωή του εργαζόμενου. 

 

Επίσης, προφανώς και όταν ο ένας εκ των δύο απουσιάζει 12 ώρες από το σπίτι δεν μπορεί να συνεισφέρει ισότιμα σε υποχρεώσεις που αφορούν το ίδιο το σπίτι. Δηλαδή, ο άντρας ή η γυναίκα (δεν το θέτω ούτε κατά διάνοια φυλετικά) που βρίσκεται τις 12 ώρες κατά τις οποίες ο έτερος απουσιάζει εντός σπιτιού δεν προλαβαίνει να καταπιαστεί με τη χ, ψ, ζ εργασία και εγείρεται η αξίωση να προλάβει ο άλλος; Κάπως η εξίσωση δε βγαίνει.

 

Κατά τα άλλα συμφωνώ, ότι με έναν τρόπο θα πρέπει να ρυθμίσεις το βιολογικό ρολόι του παιδιού και να επιδιώκεις να ξεκουράζεσαι όσο εκείνο κοιμάται. Προφανώς και ο πατέρας - σύζυγος δεν είναι διακοσμητικός, αλλά από πλευράς σου να θέσεις ρεαλιστικές απαιτήσεις ως προς την προσφορά του.

 

 

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων.. Δεν θέτει ζωές σε κίνδυνο. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος, πάντα κοιμόταν ένα πεντάωρο, Ήταν πάντα τσακωμένος με τον ύπνο (δυστυχώς μάλλον του έμοιασε ο μικρός)  , και τόσο κοιμάται και τώρα. Συμπληρώνει και μια ώρα αργά το απόγευμα. Αντίθετα, εκείνη κοιμόταν τουλάχιστον 10 ώρες τη μέρα. 

Μπορεί να μένει στο σπίτι, όμως ο μικρός κοιμάται ελάχιστα την ημέρα, οπότε πάλι δεν ξεκουράζεται εκείνη. Ε, κάποια στιγμή θα πρέπει και να κοιμηθεί. Επίσης δεν είδα κάποια υποτίμηση. Το αντίθετο. Γι' αυτό και όλες της είπαμε να αναλάβει εκείνος το Σαββατοκύριακο κυρίως. 

Επεξεργάστηκαν 27 Ιανουαρίου,2020 by Yovanna

[maripoz]

3 hours ago, Sansa said:

Λάθος κατάλαβες. Εγραψα και πιο πάνω ότι εγώ τον παρακάλεσα κάποιες φορές να κρατήσει το μωρό τη νύχτα για να κοιμηθώ επειδή δεν άντεχα άλλο. Κάποιες από αυτές τις νύχτες ήταν και σαββατοκύριακα που δεν δουλεύει. Όσο για τις δουλειές του σπιτιού, ούτε εκεί βοηθάει. Δεν νομίζω ότι έχω παράλογες απαιτήσεις, από ότι διαβάζω από όλες σας,  οι άντρες σας βοηθούσαν από λίγο έως πολύ. Επίσης, επειδή θιξατε την εργασία, εγώ είμαι άνεργη τους τελευταίους 5 μήνες αλλά σε έναν μήνα επιστρέφω στη δουλειά με μειωμένο ωράριο. 

Εμένα ο άντρας μου δεν δουλευε 12 ώρες, βασικά όταν το μωρό ήταν νεογέννητο δεν δουλευε καθόλου για μερικούς μήνες, οπότε ναι μπορούσε να βοηθάει περισσότερο. Επειδή δεν ξέρω ποιες είναι οι προθέσεις του δικού σου, και δεν έχω καταλάβει αν τις ξέρεις και εσύ, κάντε μια ήρεμη συζήτηση να δεις πώς το βλέπει. Καταλαβαίνω ότι του έχεις κάποιες φορές ζητήσει βοήθεια και δεν έχει ανταποκριθεί ή έχει ανταποκριθεί ανεπιτυχώς αλλά χρειάζεται μια ειλικρινής συζήτηση για να σου εξηγήσει πώς το βλέπει και αυτός και φυσικά να του εξηγήσεις και εσύ την κατάσταση σου και να βρεθεί μια λύση που να δουλεύει και για τους δύο. Αυτή είναι η γνώμη μου. Η κατάσταση είναι από μόνη της δύσκολη επειδή ο μπαμπάς δουλεύει περισσότερο και από φουλ ταιμ οπότε εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να συνεισφέρει ιδιαίτερα τις καθημερινές και επειδή εξαιτίας αυτού εσύ δεν έχεις ιδιαίτερη βοήθεια τις καθημερινές και νιώθεις / είσαι εγκλωβιασμενη. Αλλά για αυτήν την δύσκολη κατάσταση δεν φταίει ο μπαμπάς. Εκτός πια αν όταν το συζητήσετε δεις ότι δεν έχει καμία διάθεση να βοηθήσει ούτε λίγο το απόγευμα ούτε περισσότερο το ΣΚ. Πάντως εγώ από το περιστατικό που περιέγραψες, ότι δηλαδή προσφερθηκε να το κρατήσει όλη νύχτα ενώ δούλευε την άλλη μέρα, ακόμα και που δεν του βγήκε και τον πήρε ο ύπνος, μου φαίνεται πως έχει αντιληφθεί ότι έχει ευθύνες. Μένει να τις προσδιορισετε στο πλαίσιο του εφικτόυ. Τώρα το να μην κοιμάται όλη νύχτα και να δουλεύει 12ωρο προσωπικά δεν το θεωρώ εφικτό. Όταν θα επιστρέψεις στην δουλειά ποιος θα κρατάει το παιδί? 

[ΒαλεντιναΧρηστος]

@Sansa εν μέρει σε καταλαβαινω.....ο άντρας μου δούλευε και δουλεύει από τις 6:30-7 το πρωί και γυρνάει στις 8:30 το βράδυ Δευτέρα μέχρι Κυριακή 3δουλειες 2δικες του και μια που πάει οπότε μπορεί (στον αδερφό του δηλ) όταν γέννησα δεν μπορούσε να πάρει άδεια(ελεύθερος επαγγελματίας και οι δουλειές έτρεχαν)....ανέφερα κ παραπάνω πως είχαμε θεμα με τον ύπνο της μικρής κοιμόταν μόνο πάνω μου τα πρωινά το βράδυ είχαμε βρει το ρηλαξ και θυμάμαι πως κάθε φορά για 2μηνες όταν ξυπνούσε η μικρή το βραδυ για φαγητο ο αντρας μου ξυπνούσε από μόνος του να ετοιμάσει το γάλα της μικρής...διάβασα κάπου παραπάνω που είπε μια κοπελα ότι είναι ψυχολογική υποστήριξη και συμφωνώ αισθανομουν ότι είχα σύμμαχο.....παρόλαυτα τις πρώτες μέρες το σπίτι μας ήταν ρημαδιο τρώγαμε τοστ και σάντουιτς για 20μερες,ποτέ δεν μου παραπονέθηκε θυμάμαι μια μέρα να του λέω δεν μπορώ νυστάζω κρατά την να πάω για ύπνο την άφησα και έφυγα για ύπνο κοιμήθηκα 2ωρες σωτήριες πριν ξεκινήσει το βράδυ μας! Παρόλαυτα κάποια στιγμή ζοριστικα βοήθεια δεν είχα από πουθενά κυριολεκτικά έτσι κάποιο απόγευμα που ήρθε στις 8 του λέω πάω μια βόλτα το τετράγωνο μένουμε σε χωριό οπότε δεν έχει τίποτα να ξεχάστεις βγήκα πήγα την βόλτα μου πήγα σούπερ μάρκετ και γύρισα άλλος άνθρωπος έκτοτε βρήκα την σειρά μου! Κάνε μια συζήτηση με τον άντρα σου πως αισθάνεσαι,πως αισθάνεται και ο ίδιος που μπορεί και θέλει να σε βοηθήσει...φτιάξε το 'προγραμμα' του ύπνου του μωρού σου μερα-νυχτα άσε το σπίτι για λίγο κάνε λίγα,, κανείς δεν θα σου πει μπράβο που το κρατάς καθαρό με ένα νεογεννητο...και εγώ δεν μπορούσα με τίποτα να κοιμηθώ το πρωί που κοιμόταν όσο και αν ήθελα έκανα τις δουλειές μου αλλά όσες συμβουλές σου είπαν τα κορίτσια έχουν δίκιο! 

Πω πω πάλι πολλά έγραψα....

[Super.mum]

On 26/1/2020 at 2:42 ΜΜ, Sansa είπε:

Κορίτσια καλημέρα. Θέλω τη πολύτιμη  συμβουλή σας και φυσικά την εμπειρία σας που εγώ δεν έχω. Λοιπόν, έχω ένα μωράκι 3 μηνών και είμαι άνεργη. Κοιμάται πλέον ήσυχα από το πρωί μέχρι το απόγευμα. Από όταν πέσει ο ήλιος, ή θα κοιμάται καμιά ωρίτσα ή καθόλου. Κυρίως τη νύχτα μετά τις 11 μεχρι 8-9 το πρωί δεν κοιμάται, παίζει νευρικά τα ποδαράκια. Κάνουμε συγκοιμηση για να καταφέρει να κοιμηθεί αλλά και πάλι τίποτα. Κάποιες φορές κοιμήθηκε μισή ώρα στην αγκαλιά μου στο κρεβάτι και ξύπνησε στη μισή ώρα με κλάματα (σαν να βλέπει εφιάλτες ένα πράγμα. Ρώτησα τον παιδίατρο καιμου είπε ότι δεν έχουν εφιάλτες από τόσο μικρά. Το έχει ελέγξει και δεν έχει κάτι παθολογικό).  Να διευκρινίσω ότι μέχρι πριν λίγο καιρό ήταν δύσκολο στον ύπνο όλο το 24ωρο (κουράστηκα απίστευτα), όλη μέρα κοιμόταν μόνο στην αγκαλιά μου. το πρόβλημα είναι ότι είμαι μόνη και δεν έχω βοήθεια από τον συζυγο που λείπει 12ωρα λόγω δουλειάς και όταν επιστρέφει σπίτι τρώει και κοιμάται. Πλέον σκέφτομαι σοβαρά να χωρίσω γιατί η ψυχολογία μου είναι στα τάρταρα, είμαι πολύ κουρασμένη και άυπνη. Μέσα στη μέρα, που πλέον το μωρό κοιμάται στην κούνια (εφόσον έχει αποκοιμηθεί στην αγκαλιά μου και μόνο από τις 9 το πρωί μέχρι 5-6 το απόγευμα) δενξεκουραζομαι γιατί έχω να κάνω όλα τα υπόλοιπα :μαγειρεμα,καθαριοτητα, ετοιμασία των μπιμπερό, μπάνιο κλπ.  Δεν είμαι δυστυχώς και άνθρωπος που κοιμάται την μέρα, όσο κουρασμένη και να είμαι. Οπότε έχω αυτά τα προβλήματα :να μπορέσει να κοιμηθεί το μωρό έστω 2-3 ώρες το βράδυ για να ξεκουραστώ κι εγώ και τι θα κάνω με τον γάμο μου που βλέπω να διαλύεται. Ο σύζυγος δεν θέλει διαζύγιο αλλά αυτή η μη συμμετοχή του και η αδιαφορία για την ψυχική και κυρίως σωματική μου κούραση μου δείχνει ότι δεν ενδιαφέρεται πλέον για μένα. Καταλαβαίνω ότι είναι και οι ορμόνες και η αϋπνία που τα βλέω τόσο μαύρα αλλά δεν θέλω να μεγαλώσει το παιδί μου σε μια οικογένεια που ο πατέρας  αδιαφορεί και η μάνα είναι κουρασμένη και δυστυχισμένη. Νιώθω πολύ μόνη σε όλο αυτό. 

Γλυκιά μανούλα μην αγχώνεσαι όλα θα στρώσουν. Όπως καταλαβαίνω εγώ από αυτά που γράφεις που κοιμάται την μέρα και όχι την νύχτα βλέπω ότι το μωρό έχει μπερδέψει την μέρα και την νύχτα. Θα πρέπει να προσπαθήσεις να του αλλάξεις το προγραμμα. Στην αρχή θα είναι πολύ δύσκολο αλλά στην πορεία θα πιάσει. Εγώ θα σου πρότεινα να κανείς φασαρία κατά την διάρκεια της μέρας και να την έχεις σε φωτεινό δωμάτιο, να μην την αφήσεις να χαλαρώσει και να κοιμηθεί. Σίγουρα την πρώτη μέρα μπορεί και τις επόμενες να έχεις γκρίνια πολύ, αλλά αξίζει τον κόπο. Προς το βραδάκι που νυχτώνει εκεί κατά τις 18:00 ξεκινά μια ρουτίνα καθημερινή που θα την χαλαρώνει. Εμένα βοηθούσε το μπανάκι και ο χαμηλός φωτισμός. Όταν το μωράκι μου ήταν στην ηλικία την δικιά σας κοντά στις 18:00 η ώρα κάθε μέρα ξεκίναγα το έκανα ένα μπανάκι , έκλεινα τα φώτα και έβαζα ένα μικρό φωτακι , μίλαγα πιο χαμηλόφωνα , το έντυνα , ξαπλώναμε μαζί παρέα τον τάισα μέχρι που σιγά σιγά εβλεπα ότι γλαρωνει. Και έτσι τον μετέφερα στην κούνια του. Έλεγα και λέω ακόμα το κλασικο «Σσσσσσσσσσς» μέχρι που κοιμόταν. Όσο αφορά τον σύζυγο τώρα. Να σου πω ότι και εμένα ο άντρας μου δουλεύει παρααα πολλές ώρες σε δυο δουλειές γιατί και εγώ ακόμα δεν δουλεύω και είναι ανάγκη για να τα βγάζουμε πέρα. Δεν τον βλέπω πολύ συχνά και δεν με βοηθάει απόλυτος σε τίποτα γιατί ο άνθρωπος κοιμάται από 5 ώρες την νύχτα και όλη μέρα δουλεύει. Άρα η λύση για Εμάς για να «επινοήσουμε» Σαν οικογένεια στην προκειμένη περίπτωση είναι εγώ ασχολουμε με σπίτι κ μωρό , ο άντρας μου με την δουλειά. Αν και εσείς έχετε την ίδια περίπτωση θα σου πρότεινα να μπεις και λίγο στα δικά του τα παπούτσια και να δεις εσυ πως θα ήσουν και πως θα φερόσουν. Γιατί ίσως και εσυ λόγο και της δύσκολης περιόδου που περνάς να έχεις παρεξηγήσει και να το βλέπεις ότι δεν νοιάζεται αλλά να μην είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. Όπως και να έχει είναι μια πολύ δύσκολη περίοδος για χωρισμό αυτή και θεωρώ και τελείως λάθος στιγμή γιατί κ εσυ δεν είσαι καλά ψυχικά. Ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολα ναι και σε πιστεύω. Αλλά είσαι σίγουρη ότι βλέπεις τα πράγματα καθαρά ; Στην φάση που είσαι ; 

Just now, Irina095 είπε:

για να «επινοησουμε» σαν οικογένεια 

Για να επιβιώσουμε ήθελα να πω 

[Nefeli2014]

22 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

Oταν λες δυσκοιλιότητα;

Τι όταν λέει δυσκοιλιοτητα? Η δυσκοιλιοτητα μια ειναι

[Nefeli2014]

15 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Εγώ σ αυτό συμφωνώ απόλυτα. Γιατί αν ο εργαζόμενος διεκδικήσει τη μία ώρα πχ που θέλει να ξαπλώσει γυρνώντας από τη δουλειά, που δεν είναι παράλογο, αυτό θα πρέπει να ισχύει και για τους δύο γονείς, είτε εργάζονται είτε ΄όχι, δηλαδή κ η μητέρα που είναι στο σπίτι θα πρέπει κι αυτή να διεκδικήσει ανάλογη ώρα ξεκούρασης που αν δεν είναι εφικτό να γίνει σε ώρες ύπνου του παιδιού, προφανώς θα εξφασφαλιστεί με τη συνεργασία του άλλου γονιού. Και φυσικά αν εργάζονται και οι δύο, έχουν κανονικά εξίσου την ανάγκη να ξεκουραστούν μετά τη δουλειά. Το κακό είναι ότι συχνά παγιώνεται μια κατάσταση όσο η μητέρα έχει άδεια και αυτό δεν ανατρέπεται εύκολα μόλις γυρίσει στην εργασία της. 

Αυτό με την κούραση ειναι άστα να πάνε. Το καλό ειναι ότι δεν ειναι όλες οι μέρες ίδιες. Εγώ χθες πχ γύρισα από δουκεια με ψύξη δύο μέρες στα πλευρα και σκεφτόμουν αχ τι καλά, πάω σπιτάκι μου να χαλαρώσω να τα βάλω για ύπνο.. Αμ δε, μόλις μπαίνω βλέπω τον άντρα μου να σέρνεται.. Ανάλαβε, μου λέει, δεν αντέχω (ήταν στο πόδι από τις 6 το πρωί ως τις 7.30 το απόγευμα, δουλειά, να ψωνίσει, να τα πάει στις δραστηριότητες..) κι έπεσε ξερός από τις 8.30... Μια κουζίνα κ.. χάλια.. Ένα σαλόνι βόμβα και Δύο παιδια μέσα στην τρέλα, αχ λέω δεν ειναι η μερα μου. Πρέπει να κατανοεί ο ένας την κούραση του άλλου και να μοιράζονται. Κάποιος φορές θα κάνει κάποιος περισσότερα κάποιες λιγότερα δεν είναι όλα ισάριθμα αλλά σίγουρα θέλει κατανόηση... Και όλα καλά.. 

Επεξεργάστηκαν 28 Ιανουαρίου,2020 by Nefeli2014

[erin0000]

Διαπιστώνω ότι η θεματοθέτρια έχει πάρει σαν δεδομένοότι το παιδί δεν κοιμάται τη νύχτα. Έχουν γίνει καθόλου προσπάθειες να αλλάξει αυτό;

Δεν είναι δυνατόν να είναι η μαμά όλη μέρα σπίτι και να έχει απαίτηση από τον μπαμπά που δουλεύει 12ωρα -όπως η ίδια λέει- να ξενυχτήσει, επειδή η μαμά δεν μπορεί να κοιμηθεί μεσα στην ημέρα.

Κάπου πρέπει να βρεθεί μια λύση. Είτε η μαμά να ξεκουράζεται μέσα στην ημέρα σε κάθε ευκαιρία, είτε κάπως να αλλάξει το ωράριο ύπνου του μωρού. Υπάρχουν τρόποι κάπως να μπει ένα πρόγραμμα έστω σιγά σιγά. 

Δεν λέω ότι ο μπαμπάς δεν πρέπει να ασχολείται. Φυσικά και πρέπει, αλλά λαμβάνοντας υπόψη και τα δικά του ωράρια και τη δική του κούραση.

Η δε μαμά να περιορίσει τις δουλειές του σπιτιού, στις απολύτως αναγκαίες.

[Yovanna]

Εγώ πάντως, όσα ζευγάρια με μικρά μωράκια ξέρω και έχω γνωρίσει , τους βλέπω / έβλεπα και τους 2 άυπνους , ξενυχτισμένους και κουρασμένους, άσχετα με το πόσο και αν δούλευε ο καθένας. Νόμιζα ότι αυτές οι αρχέγονες καταστάσεις που η γυναίκα αναλαμβάνει αποκλειστικά την φροντίδα του μωρού και κάνει και ησυχία μη  ξυπνήσει ο άντρας της από τα κλάματα του μωρού, έτειναν να εκλείψουν. Ούτως ή άλλως , από τον επόμενο μήνα, η κοπέλα ξεκινάει δουλειά , οπότε μέχρι να φτιάξει το πρόγραμμα του μωρού, θα πρέπει να μοιράζονται το ξενύχτι. Εκτός αν και τότε της λέμε εσύ δουλεύεις 7 ώρες , ο άντρας σου 12, άρα εκείνος θα κοιμάται περισσότερο.

Επεξεργάστηκαν 28 Ιανουαρίου,2020 by Yovanna

[erin0000]

Just now, Yovanna είπε:

Εγώ πάντως, όσα ζευγάρια με μικρά μωράκια ξέρω και έχω γνωρίσει , τους βλέπω / έβλεπα και τους 2 άυπνους , ξενυχτισμένους και κουρασμένους, άσχετα με το πόσο και αν δούλευε ο καθένας. Νόμιζα ότι αυτές οι αρχέγονες καταστάσεις που η γυναίκα αναλαμβάνει αποκλειστικά την φροντίδα του μωρού και κάνει και ησυχία μη  ξυπνήσει ο άντρας της από τα κλάματα του μωρού, έτειναν να εκλείψουν. Ούτως ή άλλως , από τον επόμενο μήνα, η κοπέλα ξεκινάει δουλειά , οπότε μέχρι να φτιάξει το πρόγραμμα του μωρού, θα πρέπει να μοιράζονται το ξενύχτι. Εκτός αν και τότε της λέμε εσύ δουλεύεις 7 ώρες , ο άντρας σου 12, άρα εκείνος θα κοιμάται περισσότερο.

 

Δεν είπε κανείς κάτι τέτοιο.

 

Έμεινα και εγώ μόνη μου ένα διάστημα με το μωρό και ο άντρας μου δούλευε. Προφανώς κουραζόμουν, αγχωνόμουν, είχα άστατο ύπνο. Αλλά δεν είχα την απαίτηση να αναλαμβάνει συγκεκριμένα τις νύχτες. Κοινή λογική νομίζω. Άφηνα πίσω τις μη απαραίτητες δουλειές και επικεντρωνόμουν στη φροντίδα του μωρού. Άλλωστε όταν είσαι όλη μέρα στο σπίτι, μπορείς και κανονίζεις τις δουλειές σου και τη σειρά που θα τις κάνεις χωρίς πίεση.  Ο σύζυγος βοηθούσε και εκείνος όσο μπορούσε αλλά δεν του έβγαζα πρόγραμμα. Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητή. 

Το πρόγραμμα του μωρού πρέπει να το φτιάξει ούτως η άλλως. Σε αντίστοιχα θέματα θα βρει κάποιες συμβουλές για το πως να το χειριστεί. 

Πρέπει σε συνεννόηση με τον σύζυγο και όχι με απειλές διαζυγίου, να βρουν κάποια φόρμουλα, που να δουλεύει για όλους.

[Yovanna]

Just now, erin0000 said:

 

Δεν είπε κανείς κάτι τέτοιο.

 

Έμεινα και εγώ μόνη μου ένα διάστημα με το μωρό και ο άντρας μου δούλευε. Προφανώς κουραζόμουν, αγχωνόμουν, είχα άστατο ύπνο. Αλλά δεν είχα την απαίτηση να αναλαμβάνει συγκεκριμένα τις νύχτες. Κοινή λογική νομίζω. Άφηνα πίσω τις μη απαραίτητες δουλειές και επικεντρωνόμουν στη φροντίδα του μωρού. Άλλωστε όταν είσαι όλη μέρα στο σπίτι, μπορείς και κανονίζεις τις δουλειές σου και τη σειρά που θα τις κάνεις χωρίς πίεση.  Ο σύζυγος βοηθούσε και εκείνος όσο μπορούσε αλλά δεν του έβγαζα πρόγραμμα. Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητή. 

Το πρόγραμμα του μωρού πρέπει να το φτιάξει ούτως η άλλως. Σε αντίστοιχα θέματα θα βρει κάποιες συμβουλές για το πως να το χειριστεί. 

Πρέπει σε συνεννόηση με τον σύζυγο και όχι με απειλές διαζυγίου, να βρουν κάποια φόρμουλα, που να δουλεύει για όλους.

Συμφωνώ σε όσα λες. Όμως, επειδή η κοπέλα έχει ήδη επιβαρυμένη ψυχολογία ( λόγω της αυπνίας, της κούρασης και των προβλημάτων που αισθάνεται ότι έχουν προκύψει στο γάμο της) , καλό θα ήταν , και μιλάω γενικά, να μην την επιβαρύνουμε/ στενοχωρούμε επιπλέον ,διαστρεβλώνοντας τα λεγόμενα της, αλλά να παίρνουμε ως δεδομένα τα όσα εκείνη μας λέει. Το ξέρω ότι δεν γίνεται ηθελημένα, μετά  από τόσα ποστς  μπερδεύεται κανείς, λογικό είναι. Όμως ποτέ δεν είπε η Sansa να ξενυχτάει εκείνος τις καθημερινές που δουλεύει για να κοιμάται εκείνη. " Ζητάει να κοιμάται τα Σαββατοκύριακα τα βράδια σαν άνθρωπος και ίσως και λίγο τις καθημερινές. Και γενικότερα περιμένει περισσότερη κατανόηση /στήριξη από τον σύζυγο της και πατέρα του παιδιού της. Επίσης δεν είπε ότι απειλεί με διαζύγιο. Δεν το γνωρίζουμε αυτό. Είπε απλά τις σκέψεις της σε μας.

[erin0000]

Έχω διαβάσει στο γρήγορο, οπότε δεν επιμένω ούτε έχω σκοπό να διαστρεβλώσω τα λεγόμενά της.

Συζήτηση με τον σύζυγο χρειάζεται σε λογική βάση.

 

Μιλώντας για τον εαυτό μου, έχω περάσει από φάση όπου κλαιγόμουν, τι περνάω η καημένη, που έχω κλειστεί μέσα, που τρέχω και δεν φτάνω, που δεν μπορώ να κάνω ένα μπάνιο με την ησυχία μου, που δεν με καταλαβαίνει κανείς κτλ. Μετά είδα τα πράγματα λίγο πιο κυνικά και αντικειμενικά και συνειδητοποίησα ότι τα πράγματα δεν ήταν τελικά τόσο δύσκολα. Όταν άλλαξε η ψυχολογία μου, μειώθηκε και η δυσκολία των όσων αντιμετώπιζα... όταν δε ήρθε και το δεύτερο παιδί, εκεί είδα τι πάει να πει κούραση. Άντε να συγχρονίσεις δύο παιδιά ώστε να ξεκουραστείς.

[elenip]

Just now, erin0000 said:

Έχω διαβάσει στο γρήγορο, οπότε δεν επιμένω ούτε έχω σκοπό να διαστρεβλώσω τα λεγόμενά της.

Συζήτηση με τον σύζυγο χρειάζεται σε λογική βάση.

 

Μιλώντας για τον εαυτό μου, έχω περάσει από φάση όπου κλαιγόμουν, τι περνάω η καημένη, που έχω κλειστεί μέσα, που τρέχω και δεν φτάνω, που δεν μπορώ να κάνω ένα μπάνιο με την ησυχία μου, που δεν με καταλαβαίνει κανείς κτλ. Μετά είδα τα πράγματα λίγο πιο κυνικά και αντικειμενικά και συνειδητοποίησα ότι τα πράγματα δεν ήταν τελικά τόσο δύσκολα. Όταν άλλαξε η ψυχολογία μου, μειώθηκε και η δυσκολία των όσων αντιμετώπιζα... όταν δε ήρθε και το δεύτερο παιδί, εκεί είδα τι πάει να πει κούραση. Άντε να συγχρονίσεις δύο παιδιά ώστε να ξεκουραστείς.

 

Συμφωνώ! Άλλο πράγμα να έχει κουραστεί κάποιος σωματικά / ψυχολογικά από τις απαιτήσεις ενός βρέφους και άλλο αν πραγματικά χρειάζεται βοήθεια ένας γονέας που δεν δουλεύει και μένει σπίτι να μεγαλώσει το παιδί.

Ξέρω μαμάδες που κοιμούνται μια χαρά και παρόλα αυτά γκρινιάζουν γιατί τις έχει φάει η κλεισούρα. Ξέρω και μαμάδες που και βοήθεια έχουν και πάλι δεν μπορούν να χαλαρώσουν γιατί έχουν υπερένταση και άγχος.

Για να μπορέσει να λειτουργήσει σωστά μία οικογένεια και να είναι όλοι ευχαριστημένοι θα πρέπει να δουν την νέα κατάσταση όπως αυτή διαμορφώνεται και να βρουν μαζί λύσεις. Και ο καθένας να συνεισφέρει στο βαθμό που μπορεί και δεν είναι εις βάρος της υγεία του, σωματικής ή ψυχικής.

Το ζευγάρι πρέπει να είναι μαζί, δεν είναι εχθροί, ούτε συναγωνίζεται ποιος κάνει τα περισσότερα ή ποιος κάνει τα λιγότερα.

Ο ένας πρέπει να κατανοεί τις ανάγκες του άλλου και να βοηθά ο ένας τον άλλον.

[maripoz]

1 hour ago, Yovanna said:

Εγώ πάντως, όσα ζευγάρια με μικρά μωράκια ξέρω και έχω γνωρίσει , τους βλέπω / έβλεπα και τους 2 άυπνους , ξενυχτισμένους και κουρασμένους, άσχετα με το πόσο και αν δούλευε ο καθένας. Νόμιζα ότι αυτές οι αρχέγονες καταστάσεις που η γυναίκα αναλαμβάνει αποκλειστικά την φροντίδα του μωρού και κάνει και ησυχία μη  ξυπνήσει ο άντρας της από τα κλάματα του μωρού, έτειναν να εκλείψουν. Ούτως ή άλλως , από τον επόμενο μήνα, η κοπέλα ξεκινάει δουλειά , οπότε μέχρι να φτιάξει το πρόγραμμα του μωρού, θα πρέπει να μοιράζονται το ξενύχτι. Εκτός αν και τότε της λέμε εσύ δουλεύεις 7 ώρες , ο άντρας σου 12, άρα εκείνος θα κοιμάται περισσότερο.

Μα ποιος είπε να αναλαμβάνει η μαμά αποκλειστικά το μωρό και να προσπαθεί να μην ξυπνήσει ο μπαμπάς από το κλάμα? Αυτό που λέμε είναι ότι δεν μπορεί ο πατέρας να μην κοιμάται και να αναλαμβανει το παιδί την νύχτα εφόσον την επόμενη μέρα έχει 12ωρη δουλειά εκτός σπιτιού. Το σκ φυσικά να το αναλάβει τη νύχτα. Και τις καθημερινές λίγες ώρες να ξεκουραστεί και η μαμά. Φυσικά το παιδί πρέπει σταδιακα να μάθει να κοιμάται νύχτα οπότε το πρόβλημα θα είναι πολύ μικρότερο. Κ εν τω μεταξύ η μαμά να προσπαθήσει να κοιμάται μαζί με το μωρό την ημέρα. Όταν η μαμά επιστρέψει στην εργασία το μωρό θα το αναλαβει κάποιος φροντιστης / παιδικός σταθμός και μέχρι τότε θα έχει μάθει να κοιμάται νύχτα. Για τα random ξύπνηματα της νύχτας προφανώς είναι και οι δύο γονείς on call 

[Sansa]

Ευχαριστώ για τις συμβουλές πως να κοιμάται τη νύχτα, έχω ήδη ξεκινήσει να τις ακολουθώ από την Κυριακή που άνοιξα το θέμα, ακόμα δεν έχω δει βελτίωση αλλά συνεχίζω. 

Κάποιες κοπέλες δεν έχουν διαβάσει μάλλον τα ποστ μου και βγάλαν το συμπέρασμα ότι έχω απαίτηση να κρατάει το μωρό τις καθημερινές ο σύζυγος. Μόνο για το σαββατοκύριακο μίλησα. Ούτε τον απειλώ με διαζύγιο, αυτό ήταν μια σκέψη που μοιράστηκα μαζί σας. Κάποια σχόλια για μένα ήταν άδικα και δεν θα τα ονομάσω, πάντως από τις λίγες που κατάλαβαν αυτά που έγραψα και περνάω, @Yovanna, @kotsifikos @vtgian@Lenia16 μάλλον διάβασαν καλύτερα τα ποστ μου και τις ευχαριστώ για την υποστήριξή. 

[maripoz]

Just now, Sansa said:

Ευχαριστώ για τις συμβουλές πως να κοιμάται τη νύχτα, έχω ήδη ξεκινήσει να τις ακολουθώ από την Κυριακή που άνοιξα το θέμα, ακόμα δεν έχω δει βελτίωση αλλά συνεχίζω. 

Κάποιες κοπέλες δεν έχουν διαβάσει μάλλον τα ποστ μου και βγάλαν το συμπέρασμα ότι έχω απαίτηση να κρατάει το μωρό τις καθημερινές ο σύζυγος. Μόνο για το σαββατοκύριακο μίλησα. Ούτε τον απειλώ με διαζύγιο, αυτό ήταν μια σκέψη που μοιράστηκα μαζί σας. Κάποια σχόλια για μένα ήταν άδικα και δεν θα τα ονομάσω, πάντως από τις λίγες που κατάλαβαν αυτά που έγραψα και περνάω, @Yovanna, @kotsifikos @vtgian@Lenia16 μάλλον διάβασαν καλύτερα τα ποστ μου και τις ευχαριστώ για την υποστήριξή. 

@Sansaόλες μαζί σου είμαστε, δε νομίζω ότι τίθεται θέμα μια μαμά να μην είναι με τη μαμά. Αυτό που προσπάθησα εγώ προσωπικά να κάνω, και πιστεύω και οι άλλες κοπέλες, είναι να σε βοηθήσω να το δεις πιο ψυχραιμα γιατί είδα ότι κινδυνεύει ο γάμος σου. Αν τελικά δεν βοήθησαμε είναι κρίμα. Παρεμπιπτόντως, το σκηνικό που περιέγραψες είναι ότι ο σύζυγος σου προσφερθηκε να κρατήσει το μωρό όλη την νύχτα ενώ την επόμενη μέρα εργαζόταν. Δεν περιέγραψες περιστατικο που να προσφερθηκε να το κρατήσει όλη τη νύχτα ενώ την άλλη μέρα ήταν Σάββατο ή Κυριακή. Εκεί στάθηκα εγώ και οι περισσότερες πιστεύω. Σε κάθε περίπτωση, η πρόθεση ήταν να υποστηρίξουμε τον γάμο σας και να σε βοηθήσουμε να "ξεθολωσεις" γιατί οι πρώτοι μήνες με το μωρό είναι πολύ ζόρικο και όλες έχουμε θολωσει και μας έχει ξεφύγει το μυαλό. Όπως και να έχει, Εύχομαι το καλύτερο. 

[kotsifikos]

Just now, maripoz said:

οι πρώτοι μήνες με το μωρό είναι πολύ ζόρικο και όλες έχουμε θολωσει και μας έχει ξεφύγει το μυαλό. Όπως και να έχει, Εύχομαι το καλύτερο. 

Συμφωνώ απόλυτα σε αυτό.

Το σίγουρο είναι πως στο πρώτο παιδί κανείς από τους δύο γονείς δεν είναι στην πραγματικότητα προετοιμασμένος για αυτό που θα έρθει, και αυτό γιατί η θεωρία από την πράξη διαφέρει.

Όσο συνειδητά και αν κάνει κανείς παιδί, όσο αποφασισμένος και αν είναι για το ότι η ζωή του θα αλλάξει αυτό που έρχεται (αναφέρομαι στην αυπνία των πρώτων εβδομάδων)  δεν το περιμένει. Η κούραση είναι πραγματικά εξοντωτική, και η αϋπνία βαράει κόκκινο. Οι πρώτοι μήνες είναι η πιο δύσκολη περίοδος για τους γονείς, ευτυχώς κρατάει λίγο..θέλει υπομονή, να συμπαραστέκεται ο ένας στον άλλο και όλα θα μπουν σε μία σειρά.

Τώρα βλέπω φωτο και βίντεο του μωρού μου όταν ήταν λεχούδι και λεω Θεέ μου γιατί δεν μπορούσα να το απολαύσω όσο απολαμβάνω τώρα πια τις στιγμές, και μετά σκέφτομαι πως έχω ξεχάσει πόσο κουρασμένη ένιωθα τότε για αυτό.

[Lenia16]

Just now, Sansa είπε:

Ευχαριστώ για τις συμβουλές πως να κοιμάται τη νύχτα, έχω ήδη ξεκινήσει να τις ακολουθώ από την Κυριακή που άνοιξα το θέμα, ακόμα δεν έχω δει βελτίωση αλλά συνεχίζω. 

Κάποιες κοπέλες δεν έχουν διαβάσει μάλλον τα ποστ μου και βγάλαν το συμπέρασμα ότι έχω απαίτηση να κρατάει το μωρό τις καθημερινές ο σύζυγος. Μόνο για το σαββατοκύριακο μίλησα. Ούτε τον απειλώ με διαζύγιο, αυτό ήταν μια σκέψη που μοιράστηκα μαζί σας. Κάποια σχόλια για μένα ήταν άδικα και δεν θα τα ονομάσω, πάντως από τις λίγες που κατάλαβαν αυτά που έγραψα και περνάω, @Yovanna, @kotsifikos @vtgian@Lenia16 μάλλον διάβασαν καλύτερα τα ποστ μου και τις ευχαριστώ για την υποστήριξή. 

Δεν τίθεται θέμα νομίζω όλες προσπαθούμε να βοηθήσουμε πάντα απλά στην πορεία η συζήτηση παρεκτρέπεται . Μην περιμένεις να δεις διαφορά σε δύο μέρες, σιγά σιγά κ σταδιακά, ώρα με την ώρα. Το βράδυ ούτε παιχνίδια ούτε φώτα ούτε φασαρία. Κ όταν λέμε βράδυ στην περίπτωσή σου από την ώρα που νυχτώνει. Το πρωί μπάνιο, βόλτες, φασαρία, παιχνίδι. 

Πάντως, δε χρειαζεται να νιώθεις άσχημα για τα συναισθήματα σου, αν όχι όλες, οι περισσότερες νιώθαμε έτσι ως ένα βαθμό, ειτε για τον έναν είτε για τον άλλο λόγο. Εμένα κοιμόταν τη νύχτα αλλά ξυπνούσε κάθε μία ώρα -μην αρχίσω πάλι να λέω τον πόνο μου! Βασικά ακομα το κάνει. Τελοσπαντων. Σκοτωνομασταν με τον άντρα μου, που έκανε κ χίλια δυο, κ δουλειές, κ ξυπνούσε κ βόλτες μας έβγαζε να ξεσκαω. Αλλά εμένα με έπνιγε κ το κάθε μία ώρα θηλασμός κ αν δεν γκρινιαζα για τον υπνο γκρινιαζα για αυτό ή για τα κιλα. Γι αυτό σου λέω, υπομονή ο ουρανός θα γίνει πιο καθαρός!

[Yovanna]

Just now, kotsifikos said:

Συμφωνώ απόλυτα σε αυτό.

Το σίγουρο είναι πως στο πρώτο παιδί κανείς από τους δύο γονείς δεν είναι στην πραγματικότητα προετοιμασμένος για αυτό που θα έρθει, και αυτό γιατί η θεωρία από την πράξη διαφέρει.

Όσο συνειδητά και αν κάνει κανείς παιδί, όσο αποφασισμένος και αν είναι για το ότι η ζωή του θα αλλάξει αυτό που έρχεται (αναφέρομαι στην αυπνία των πρώτων εβδομάδων)  δεν το περιμένει. Η κούραση είναι πραγματικά εξοντωτική, και η αϋπνία βαράει κόκκινο. Οι πρώτοι μήνες είναι η πιο δύσκολη περίοδος για τους γονείς, ευτυχώς κρατάει λίγο..θέλει υπομονή, να συμπαραστέκεται ο ένας στον άλλο και όλα θα μπουν σε μία σειρά.

Τώρα βλέπω φωτο και βίντεο του μωρού μου όταν ήταν λεχούδι και λεω Θεέ μου γιατί δεν μπορούσα να το απολαύσω όσο απολαμβάνω τώρα πια τις στιγμές, και μετά σκέφτομαι πως έχω ξεχάσει πόσο κουρασμένη ένιωθα τότε για αυτό.

Εγώ τον πρώτο καιρό ένιωθα ότι καταστράφηκε η ζωή μου.. Δεν το πίστευα ότι το είχα κάνει αυτό στον εαυτό μου! Στο μαιευτήριο δεν είχα κοιμηθεί σχεδόν καθόλου και όταν γύρισα σπίτι, ήθελα να κοιμηθώ 10ωρα! Φυσικά καμία σχέση γιατί θήλαζα. Και είχα και καλόβολο μωρό που κοιμόταν πολύ και στην κούνια του. Το βράδυ δηλαδή γθατί την ημέρα ένα τρίωρο το πολύ. Τον πρώτο μήνα όλο έκλαιγα και ένιωθα δυστυχισμένη. Δεν άντεχα μόνη μου μέχρι το απόγευμα με ένα μωρό και μου έλειπε η δουλειά, οι βόλτες, η ανεμελιά, ο ύπνος. Η μητέρα μου ερχόταν 2 φορές την εβδομάδα και άφηνε ένα φαγητό και ενώ την παρακαλούσα να κάτσει λίγο, προφασιζόταν κάτι και έφευγε γιατί ήθελε να πάει σπίτι της να πενθήσει (χάσαμε τον μπαμπά μου όταν ήμουν 8 μηνών έγκυος). Πραγματικά ήταν από τις χειρότερες περιόδους της ζωής μου. Μερικές φορές εύχομαι να μπορούσα να κάνω δεύτερο, για να βιώσω διαφορετικά την περίοδο αυτή και να απολαύσω το μωρό μου .

Επίσης ο άντρας μου ναι μεν βοηθούσε πάααρα πολύ, αλλά είχε τόσο τρελαθεί με το μωρό, που εγώ δεν υπήρχα .. Ακόμη δηλαδή..

Επεξεργάστηκαν 28 Ιανουαρίου,2020 by Yovanna

[Lenia16]

Just now, Yovanna είπε:

Φυσικά καμία σχέση γιατί θήλαζα. Και είχα και καλόβολο μωρό που κοιμόταν πολύ και στην κούνια του. Το βράδυ δηλαδή γθατί την ημέρα ένα τρίωρο το πολύ

Πλάκα κάνεις κοπελιά;;; Απλά σε μισω!  εμένα τρίωρο δεν κοιμάται ακόμα 3 χρόνων. Την ημέρα κοιμόταν απο μισή ώρα!

[Yovanna]

Just now, Lenia16 said:

Πλάκα κάνεις κοπελιά;;; Απλά σε μισω!  εμένα τρίωρο δεν κοιμάται ακόμα 3 χρόνων. Την ημέρα κοιμόταν απο μισή ώρα!

Όταν έκλεισε τις 40 μέρες, κοιμόταν 10-11 ώρες σερί την νύχτα. Αυτό βέβαια σταμάτησε όταν ξεκίνησαν τα δόντια.. 

[Lenia16]

Just now, Yovanna είπε:

Όταν έκλεισε τις 40 μέρες, κοιμόταν 10-11 ώρες σερί την νύχτα. Αυτό βέβαια σταμάτησε όταν ξεκίνησαν τα δόντια.. 

Πρόσεξε τι λες στο θέμα που γράφουμε γιατί υπάρχουν κ οι κατάρες 

Πάντως, να συνδυάσω τον @**nikos** κ τη Σάνσα, εσύ που θηλαζες το μωρό σου κοιμόταν τόσες ώρες σερί ενώ η κοπέλα δίνει ξένο κ δεν κοιμάται. Άρα δεν είναι κανόνας αυτό κ δε χρειάζεται πάνω στην απόγνωση να κόβεται ο θηλασμός.

Επεξεργάστηκαν 28 Ιανουαρίου,2020 by Lenia16

[ΑΡΓΚ]

7 ώρες πρίν, Nefeli2014 είπε:

Τι όταν λέει δυσκοιλιοτητα? Η δυσκοιλιοτητα μια ειναι

Σε νεογέννητο; Οι περισσότεροι νέοι γονείς θεωρούν ότι αν το μωρό π.χ. ενεργείται κάθε 3-4 μέρες είναι δυσκοίλιο, που δεν ισχύει

 

 

[maripoz]

Just now, Lenia16 said:

Πλάκα κάνεις κοπελιά;;; Απλά σε μισω!  εμένα τρίωρο δεν κοιμάται ακόμα 3 χρόνων. Την ημέρα κοιμόταν απο μισή ώρα!

Τέτοια φάση Κ εδώ 2 χρόνων σε δύο μήνες, σε νιώθω τόσο πολύ αχ βαχ

[marakiz]

Κοιμοταν το πολύ 3 ώρες την ημέρα λέει!  Τι λέει ρε παιδιά! ! 

[Anna3011]

Just now, Lenia16 είπε:

Πρόσεξε τι λες στο θέμα που γράφουμε γιατί υπάρχουν κ οι κατάρες 

Πάντως, να συνδυάσω τον @**nikos** κ τη Σάνσα, εσύ που θηλαζες το μωρό σου κοιμόταν τόσες ώρες σερί ενώ η κοπέλα δίνει ξένο κ δεν κοιμάται. Άρα δεν είναι κανόνας αυτό κ δε χρειάζεται πάνω στην απόγνωση να κόβεται ο θηλασμός.

Εγώ πάλι που είμαι στην κατηγορία "γάλα αντλημένο και τάισμα με μπιμπερό" πάλι δεν κοιμόμουν . Σρα η αυνία παίζει παντού!  Η κόρη μου με τον συνδυασμό που σκοτώνει "γοπ και κολικοί" κοιμόταν επί 4 μήνες αποκλειστικά πάνω μου (μόνο εκεί ηρεμούσε) με ύπνους 10-20 λεπτών, οι οποίοι διακόπτονταν απο σπαρακτικό κλάμα και εμένα να τρέχω κάτω από απορροφητήρες ή να την κουνάω πάνω κάτω μπας και ηρεμήσει. Εκείνη η "μαγική" περίοδος ήταν σαφώς διδακτική αφού έμαθα πως ο άνθωπος μπορεί να επιβιώσει με 3 ώρες ύπνου σπαστά την ημέρα, ενώ υπήρξαν και κάποιες στιγμές που με θολωμένο κεφάλι είχα σκεφτεί ότι έκανα λάθος που γέννησα και πως δεν είναι η μητρότητα για εμένα (να σημειωθεί εδώ ότι η μικρή έγινε απόλυτα συνειδητά και με πολύ κόπο).

Όλα αυτά τα λέω γλυκιά μου @Sansa για να κατανοήσεις όλες τις κοπέλες που μπορεί να σου φάνηκε ότι δικαιολόγησαν τον άντρα σου. Δεν είναι ότι δεν καταλαβαίνουν την απόγνωση που νιώθεις, είναι που ξέρουν πόσο διαφορετικά είδαν τα πραγματα όταν το πάρτυ των ορμονών της λοχείας πέρασε και γι αυτό σου λένε να προσπαθήσεις να δεις και την άλλη πλευρά με ηρεμία. Προφανώς και καμιά μας δεν ξέρει τι γίνεται στο σπίτι σου, πως ήταν η σχέση με τον άντρα σου πριν το παιδί ούτε τους χαρακτήρες σας. Το χαρακτήρα του άντρα σου τον γνωρίζεις εσύ μόνο. Αν ήταν ένας άνθρωπος τρυφερός και συναισθηματικός μαζί σου πριν το παιδί μάλλον η συμπεριφορά του σήμερα δηλώνει ότι και αυτός είναι φρικαρισμένος και χρειάζεται λίγο χρόνο να αποδεχτεί τη νέα κατάσταση. Εκεί πας με συζήτηση και σιγά σιγά βρίσκετε τους ρυθμούς σας. Αν πάλι ήταν αδιάφορος πάντα γιατί τώρα να αλλάξει; Δες την κατάσταση όσο πιο ψύχραιμα μπορείς και φρόντισε αρχικά για την αλλαγή του ύπνου του παιδιού προκειμένου να καταπολεμήσεις την αυπνία. Αυτό προηγείται. Σε κάθε περίπτωση όλες θεωρώ οτι σε καταλαβαίνουν απλά προσπαθούν να σου δώσουν τροφή για σκέψη μήπως και αποφύγεις το "σκοτωμό" με τον άντρα σου λόγω ορμονών και νύστας ! Εύχομαι να λυθούν τα προβλήματα το συντομότερο!