Ύπνος - προβλήματα με τον υπνο!!!!!

[Lenia16]

Η αλήθεια είναι ότι γνωρίζουμε την κατάσταση υποκειμενικά και μονόπλευρα, από μια μητέρα με καταρρεον νευρικό σύστημα. Ο οποιοσδήποτε θα έβλεπε μεγενθυμενη την κατασταση. Το θέμα είναι να βρεθεί λύση με το πρόγραμμα του μωρού κ αν δε συνδράμει ο πατέρας δεν μπορεί να γίνει αυτό. Στην ανάγκη ας πάρει 2μερες άδεια να μείνει σπίτι να βοηθήσει. Ακόμα κ νευροχειρουργός να είναι ο άντρας της, αρνούμαι να δεχτώ ότι μια γυναίκα ταλαιπωρείται έτσι κ ο σύζυγος επειδή δουλεύει εξουσιοδοτείται να μην βοηθάει γιατί τον παίρνει ο ύπνος απτην κούραση. Την κοπέλα γιατί δεν την παίρνει δηλαδή; Ας μας απαντήσει κιόλας αν υπάρχει άλλη εξωτερική βοήθεια που θα ήταν αρκετά σημαντική.

[Έσπερος]

Just now, kotsifikos είπε:

Εγώ μίλησα για τον καταμερισμό εργασιών του σπιτιού και όχι ως μία αφηρημένη αντίληψη περί ισότητας όπως λες, αλλά ως μία πραγματική συνθήκη.

Η φροντίδα του μωρού και κυρίως βρέφους, είναι ''εργασία'' 24ωρη αμισθί, (προσωπική μου άποψη αυτό ). Δεν είναι άδικο για την μητέρα να μην μπορεί καμία στιγμή μέσα στην ημέρα να ξεκουραστεί? Εγώ σκεπτόμενη αυτό γράφω.

 

Εγώ σ αυτό συμφωνώ απόλυτα. Γιατί αν ο εργαζόμενος διεκδικήσει τη μία ώρα πχ που θέλει να ξαπλώσει γυρνώντας από τη δουλειά, που δεν είναι παράλογο, αυτό θα πρέπει να ισχύει και για τους δύο γονείς, είτε εργάζονται είτε ΄όχι, δηλαδή κ η μητέρα που είναι στο σπίτι θα πρέπει κι αυτή να διεκδικήσει ανάλογη ώρα ξεκούρασης που αν δεν είναι εφικτό να γίνει σε ώρες ύπνου του παιδιού, προφανώς θα εξφασφαλιστεί με τη συνεργασία του άλλου γονιού. Και φυσικά αν εργάζονται και οι δύο, έχουν κανονικά εξίσου την ανάγκη να ξεκουραστούν μετά τη δουλειά. Το κακό είναι ότι συχνά παγιώνεται μια κατάσταση όσο η μητέρα έχει άδεια και αυτό δεν ανατρέπεται εύκολα μόλις γυρίσει στην εργασία της. 

[elemaxi]

Επειδή έχω βρεθεί στη θέση της @Sansaμε ένα μωράκι που κοιμόταν και λίγο και σκόρπια και άστατα και είχε κάνει την νύχτα μέρα, αυτό που κάναμε με τον άντρα μου ήταν τις καθημερινές να με αφήνει να κοιμάμαι το βράδυ 20:00-00:00 και μετά με ξυπνούσε για να αναλάβω την βραδινή βάρδια για να πάει αυτός για ύπνο δεδομένου οτι στις 05:30 ξυπνούσε για δουλειά. Κάτι ήταν κι αυτό. Τουλάχιστον κοιμόμουνα σερί τέσσερις ώρες.

[Deena]

Just now, maripoz είπε:

 

Αυτό που κατάλαβα εγώ είναι ότι ο άντρας της κοπέλας προσφερθηκε να κρατήσει το μωρό και κάποια στιγμή τον πήρε ο ύπνος. @Deena ανεφερα και παραπάνω ότι εάν εργαζόταν και οι δύο γονείς, όπως στην περίπτωση της μητέρας που έχει ασαραντιστο μωρό και επιστρέφει στην εργασία της, θα μιλούσαμε για άλλη συνηθηκη που δεν έχει σχέση με την παρούσα καθώς το μωρό θα εμένε με κάποιον φροντιστήριο εντός της ημέρας. Οπότε δεν αναφέρομαι σε αυτή την υποθετικη περίπτωση αλλά στην πολύ συγκεκριμένη όπως έχει περιγράφει από την @Sansa. @Έσπερος και εγώ συμφωνώ απόλυτα ότι ο εργαζόμενος γονιος ( είτε πατέρας είτε μητέρα) οφείλει να συμμετέχει όσο το δυνατόν περισσοτερο αλλά αυτό γίνεται με ένα customised πρόγραμμα στο πλαίσιο του εφικτόυ της κάθε κατάστασης. Εν προκειμένω η πρόταση μου ήταν να αναλαμβάνει ο πατέρας το μωρό τα ΣΚ. Φυσικά αυτή η πρόταση είναι απλώς μια φόρμουλα και το ζευγάρι μετά από μια ήρεμη συζήτηση μπορεί να αποφασίσει τι βολεύει περισσότερο. Δεν μίλησα ποτέ για μη συμμετοχή του πατέρα ή να βλέπει την μητέρα να καταρρέει και να κοιμάται αμεριμνος. Γράφω λίγο βιαστικά συγγνώμη αν έχω παραβλεψει κατι

 Το Σ/Κ κανονικά δεν θα έπρεπε καν μα το συζητάμε, θα επρεπε να ήταν αυτονόητο και να το επεδίωκε και ο ίδιος ο πατέρας. Αν και είναι αφελές να περιμένει κανείς ότι απέχοντας από την διαδικασία μπάνιου-αλλάγματος- ταΐσματος- νανούρισματος όλη την εβδομάδα μπορείς έτσι απλά να αναλάβεις το Σ/Κ και να τα καταφέρεις.
 

Επαναλαμβανω ότι είναι θέμα διάθεσης και αν απουσιάζει αυτή οι δικαιολογίες περισσεύουν. Μια χαρά μπορεί ο μπαμπάς να αναλαμβάνει το μωρό κάθε βράδυ από τις 8.00 έως τις 12.00, να παίρνει η κοπέλα μια ανάσα και να κοιμάται. Ας αναλαμβάνει τα βραδιά της Παρασκευής και του Σαββάτου, τόσο δύσκολο είναι; 

[Lenia16]

Just now, elemaxi είπε:

Επειδή έχω βρεθεί στη θέση της @Sansaμε ένα μωράκι που κοιμόταν και λίγο και σκόρπια και άστατα και είχε κάνει την νύχτα μέρα, αυτό που κάναμε με τον άντρα μου ήταν τις καθημερινές να με αφήνει να κοιμάμαι το βράδυ 20:00-00:00 και μετά με ξυπνούσε για να αναλάβω την βραδινή βάρδια για να πάει αυτός για ύπνο δεδομένου οτι στις 05:30 ξυπνούσε για δουλειά. Κάτι ήταν κι αυτό. Τουλάχιστον κοιμόμουνα σερί τέσσερις ώρες.

Ναι παιδιά, το λέω μετά λόγου γνωσεως, αν δεν κοιμάσαι σερί είναι σχεδόν σαν να μην κοιμάσαι. Δραματική κατάσταση.

[maripoz]

Just now, Deena said:

 Το Σ/Κ κανονικά δεν θα έπρεπε καν μα το συζητάμε, θα επρεπε να ήταν αυτονόητο και να το επεδίωκε και ο ίδιος ο πατέρας. Αν και είναι αφελές να περιμένει κανείς ότι απέχοντας από την διαδικασία μπάνιου-αλλάγματος- ταΐσματος- νανούρισματος όλη την εβδομάδα μπορείς έτσι απλά να αναλάβεις το Σ/Κ και να τα καταφέρεις.
 

Επαναλαμβανω ότι είναι θέμα διάθεσης και αν απουσιάζει αυτή οι δικαιολογίες περισσεύουν. Μια χαρά μπορεί ο μπαμπάς να αναλαμβάνει το μωρό κάθε βράδυ από τις 8.00 έως τις 12.00, να παίρνει η κοπέλα μια ανάσα και να κοιμάται. Ας αναλαμβάνει τα βραδιά της Παρασκευής και του Σαββάτου, τόσο δύσκολο είναι; 

Όχι δεν είναι ίσα ίσα είναι μια πολύ καλή φόρμουλα, καλύτερη από αυτήν που πρότεινα εγώ μάλλον 

[Yovanna]

Just now, maripoz said:

Αυτό που κατάλαβα εγώ είναι ότι ο άντρας της κοπέλας προσφερθηκε να κρατήσει το μωρό και κάποια στιγμή τον πήρε ο ύπνος

Αν είναι αγκαλιά με το παιδί, δεν επιτρέπεται να αποκοιμηθεί! Μπορεί να του πέσει το μωρό ή να το πλακώσει! Εγώ θα πρότεινα, αν δεν κλαίει το μωρό, να το έχει ο σύζυγος σε καλαθούνα , στο σαλόνι, πάνω στον καναπέ, ( η sansa θα κοιμάται στο δωμάτιο ), να του χάιδεύει πλατούλα/κεφαλάκι και ίσως κοιμηθούνε έτσι λιγάκι. Ή ακόμη και να κλείσει λίγο τα μάτια του, δεν κινδυνεύει το μωρό.

Πρίν λίγο μου έστειλε μήνυμα φίλη μου που ζεί στην Αγγλία με λίγο μηνών μωρό, που κι αυτό κοιμάται πολύ λίγο. αυτή είναι σε άδεια και ο άντρας της δουλεύει οδηγός λεωφορείων! Την ρώτησα λοιπόν πώς την παλεύει και μου είπε ότι τις νύχτες, την κύρια μέριμνα την έχει αυτός! Εκείνη είναι βοηθητική!  Αυτός κοιμάται ένα τετράωρο το πρωί! Του φτάνει μου είπε ! Όλα γίνονται, διάθεση να υπάρχει!

Επεξεργάστηκαν 27 Ιανουαρίου,2020 by Yovanna

[kotsifikos]

Just now, Έσπερος said:

Εγώ σ αυτό συμφωνώ απόλυτα. Γιατί αν ο εργαζόμενος διεκδικήσει τη μία ώρα πχ που θέλει να ξαπλώσει γυρνώντας από τη δουλειά, που δεν είναι παράλογο, αυτό θα πρέπει να ισχύει και για τους δύο γονείς, είτε εργάζονται είτε ΄όχι, δηλαδή κ η μητέρα που είναι στο σπίτι θα πρέπει κι αυτή να διεκδικήσει ανάλογη ώρα ξεκούρασης που αν δεν είναι εφικτό να γίνει σε ώρες ύπνου του παιδιού, προφανώς θα εξφασφαλιστεί με τη συνεργασία του άλλου γονιού. Και φυσικά αν εργάζονται και οι δύο, έχουν κανονικά εξίσου την ανάγκη να ξεκουραστούν μετά τη δουλειά. Το κακό είναι ότι συχνά παγιώνεται μια κατάσταση όσο η μητέρα έχει άδεια και αυτό δεν ανατρέπεται εύκολα μόλις γυρίσει στην εργασία της. 

Συμφωνώ, για αυτό και επιμένω πως θα πρέπει να οριοθετηθούν οι ''υποχρεώσεις '' του κάθε ένα όσον αφορά τα πρακτικά. Είναι πολυ σημαντικό για την μητέρα να είναι ξεκούραστη, να νοιώθει καλά, πως θα ανταποκριθεί σε όσα πρέπει αν δεν υπάρχει συμπαράσταση και στήριξη σε όσα περνάει? Για να λειτουργήσει αρμονικά μία οικογένεια πρέπει να γίνει ομάδα, αλλιώς είναι πολυ δύσκολα τα πράγματα.

 

 

 

[Mamaloulou]

Εγώ νομίζω πως όπως ανέφερε και κάποια άλλη κοπέλα παραπάνω αν δεν υπάρχει διάθεση όσες λύσεις και να προτείνει το κορίτσι στον άντρα της δεν θα συμφωνεί με καμία,αν έχει κάποια άλλη βοήθεια από μητέρα έστω από πεθερά ας την δεχτεί μέχρι να στρώσει λίγο ο ύπνος του μωρου,και άλλοι άντρες δουλεύουν δωδεκάωρο αλλά όσο μπορούν βοηθάνε είτε με το μωρό είτε με οτιδήποτε άλλο,Και εμένα ο άντρας μου δεν κοιμόταν με το μωρό αλλά τα σ/κ το κρατάγε και το πρωί και το μεσημέρι για να κοιμηθώ και κάθε  βραδυ μαγειρεύε για την επόμενη γιατί εγώ το πρωί κοιμόμουν μαζί με το μωρό αν δεν ήθελε όσο και να τον παρακαλούσα κάπου θα έβρισκε σκαλωμα να μην τα κάνει 

[maripoz]

Just now, kotsifikos said:

Εγώ μίλησα για τον καταμερισμό εργασιών του σπιτιού και όχι ως μία αφηρημένη αντίληψη περί ισότητας όπως λες, αλλά ως μία πραγματική συνθήκη.

Η φροντίδα του μωρού και κυρίως βρέφους, είναι ''εργασία'' 24ωρη αμισθί, (προσωπική μου άποψη αυτό ). Δεν είναι άδικο για την μητέρα να μην μπορεί καμία στιγμή μέσα στην ημέρα να ξεκουραστεί? Εγώ σκεπτόμενη αυτό γράφω.

 

Φυσικά είναι άδικο. Κατάφωρα άδικο. Γιαυτό πρότεινα, και άλλες κοπέλες, να εκμεταλλευτει τις ώρες που κοιμάται το μωρό για να ξεκουραστεί - όλες οι νέες μαμάδες αυτό κάνουν. Και φυσικά να βρεθεί μια φόρμουλα μεταξύ του ζευγαριού για καταμερισμο εργασιών και φροντίδας του μωρού. Πχ το 8-12 βαρδια μπαμπά που προτάθηκε από άλλη κοπέλα. Αλλά το ξενύχτι και η αϋπνία όταν την άλλη μέρα πρέπει να σηκωθεί ο μπαμπάς 6 και να πάει για 12 ώρες δουλειά μου φαίνεται και ανεφικτο και επικίνδυνο. Ως αφηρημενη έννοια περί ισότητας εννοώ ακαμπτες απόψεις πχ οι γονείς πρέπει να μένουν τις ίδιες ώρες ξυπνιοι το βράδυ ή να κάνουν τις δουλειές του σπιτιού αυστηρά 50-50 χωρίς να λαμβάνεται υποψην η συγκεκριμένη συνθήκη, πχ το ότι ο μπαμπάς πρέπει να φύγει στις 6 για 12 ωρη εργασία ενώ η μαμά, που defacto είναι ρηγμενη εφόσον δεν εργάζεται γιατί δεν βγαίνει από το σπίτι να αλλάξει παραστασεις (αλλά αυτό είναι μια αλλη συζήτηση), μπορεί να κοιμηθει εφόσον το μωρό κοιμάται μέρα. Δηλαδή είμαι τελείως υπέρ της ισότητας αλλά όχι ως αφηρημενης και μη εφαρμοσιμης ιδέας αλλά ως μια δίκαιη φόρμουλα προσαρμοσμενη στις υπάρχουσες συνθήκες 

Just now, Yovanna said:

Αν είναι αγκαλιά με το παιδί, δεν επιτρέπεται να αποκοιμηθεί! Μπορεί να του πέσει το μωρό ή να το πλακώσει! Εγώ θα πρότεινα, αν δεν κλαίει το μωρό, να το έχει ο σύζυγος σε καλαθούνα , στο σαλόνι, πάνω στον καναπέ, ( η sansa θα κοιμάται στο δωμάτιο ), να του χάιδεύει πλατούλα/κεφαλάκι και ίσως κοιμηθούνε έτσι λιγάκι. Ή ακόμη και να κλείσει λίγο τα μάτια του, δεν κινδυνεύει το μωρό.

Πρίν λίγο μου έστειλε μήνυμα φίλη μου που ζεί στην Αγγλία με λίγο μηνών μωρό, που κι αυτό κοιμάται πολύ λίγο. αυτή είναι σε άδεια και ο άντρας της δουλεύει οδηγός λεωφορείων! Την ρώτησα λοιπόν πώς την παλεύει και μου είπε ότι τις νύχτες, την κύρια μέριμνα την έχει αυτός! Εκείνη είναι βοηθητική!  Αυτός κοιμάται ένα τετράωρο το πρωί! Του φτάνει μου είπε ! Όλα γίνονται, διάθεση να υπάρχει!

Συμφωνώ σε όλα όσα είπες. Αλλά αν δεν του φτάνει το 4ωρο πρέπει να βρεθεί άλλη φόρμουλα και όχι να γίνεται επικίνδυνος και για τη δουλειά και για το παιδί. Αυτό που λέω είναι ότι το κάθε ζευγάρι πρέπει να βρει ενα πρόγραμμα στο οποίο να μπορούν να ανταποκριθουν και οι δύο. εγώ προσωπικά με 4 ώρες ύπνο κάθε μέρα  Δεν θα άντεχα 

[mama16]

@Sansa μην παίρνεις βιαστικές αποφάσεις, είναι μια περίοδος προσαρμογής τόσο για σένα όσο κ για τον άντρα σου. Η κούραση κ η αϋπνία μιλάνε. Πρώτα απ' όλα πρέπει να μάθεις το μωρό να κοιμάται το βράδυ κ όχι τις πρωινές ώρες. Δεύτερον να μιλήσεις τον σύζυγό σου να σε βοηθάει τουλάχιστον απ' τη στιγμή που γυρίζει σπίτι μέχρι τις 12 το βράδυ ώστε να κοιμάσαι εσύ εκείνες τις ώρες. Είναι αρκετά δύσκολη περίοδος κ για τους 2 σας.. Ο ερχομός του πρώτου παιδιού αλλάζει πολλά στη ζωή του ζευγαριού. Τα σαββατοκύριακα να σε βοηθάει πιο ενεργά. Τώρα δεν θα πω κάτι για τον σύζυγό σου γιατί από την κούραση μπορεί κ να μεγαλοποιεις λίγο τα πράγματα. Πχ εγώ στην πρώτη μου κόρη μετρούσα τις ώρες που κοιμάμαι εγώ κ τις ώρες που κοιμάται ο άντρας μου. Συνήθως κοιμόταν 1 με 1,5 ώρα παραπάνω κ με ενοχλούσε ακόμα κ αυτό κ ας με βοηθούσε πολύ κατά την διάρκεια της μέρας κ το βράδυ κατά τις 9 εγώ κοιμόμουν κ αναλάμβανε αυτός το τελευταίο τάισμα της ημέρα!

[maripoz]

Just now, mama16 said:

@Sansa μην παίρνεις βιαστικές αποφάσεις, είναι μια περίοδος προσαρμογής τόσο για σένα όσο κ για τον άντρα σου. Η κούραση κ η αϋπνία μιλάνε. Πρώτα απ' όλα πρέπει να μάθεις το μωρό να κοιμάται το βράδυ κ όχι τις πρωινές ώρες. Δεύτερον να μιλήσεις τον σύζυγό σου να σε βοηθάει τουλάχιστον απ' τη στιγμή που γυρίζει σπίτι μέχρι τις 12 το βράδυ ώστε να κοιμάσαι εσύ εκείνες τις ώρες. Είναι αρκετά δύσκολη περίοδος κ για τους 2 σας.. Ο ερχομός του πρώτου παιδιού αλλάζει πολλά στη ζωή του ζευγαριού. Τα σαββατοκύριακα να σε βοηθάει πιο ενεργά. Τώρα δεν θα πω κάτι για τον σύζυγό σου γιατί από την κούραση μπορεί κ να μεγαλοποιεις λίγο τα πράγματα. Πχ εγώ στην πρώτη μου κόρη μετρούσα τις ώρες που κοιμάμαι εγώ κ τις ώρες που κοιμάται ο άντρας μου. Συνήθως κοιμόταν 1 με 1,5 ώρα παραπάνω κ με ενοχλούσε ακόμα κ αυτό κ ας με βοηθούσε πολύ κατά την διάρκεια της μέρας κ το βράδυ κατά τις 9 εγώ κοιμόμουν κ αναλάμβανε αυτός το τελευταίο τάισμα της ημέρα!

Ποπο τι μου θύμησες κι εγώ μετρουσα τις ώρες και αν κοιμόταν μια ώρα παραπάνω του το χτυπαγα αρκετές φορές μες στην ημέρα.

[elemaxi]

Εγώ πάλι θυμάμαι ότι ζήλευα απίστευτα τον άντρα μου που αυτός δούλευε και έφευγε απ' το σπίτι ενώ εγώ έμενα μέσα με το μωρό. Ένιωθα πραγματική ζήλια και θυμό. Παράλογο, το ξέρω. Αφού πολλές φορές όταν επέστρεφε στο σπίτι από την δουλειά, τον υποδεχόμουν με ύφος τύπου: Μπα, τον βρήκες τον δρόμο για το σπίτι; 

[mama16]

Just now, maripoz είπε:

Ποπο τι μου θύμησες κι εγώ μετρουσα τις ώρες και αν κοιμόταν μια ώρα παραπάνω του το χτυπαγα αρκετές φορές μες στην ημέρα.

Χαχαχα άσε μην το συζητάς... Στο δεύτερο παιδι πάντως ποτέ δεν έκανα τέτοιες σκέψεις γιατί εφόσον μεγάλωσε η πρώτη μου κόρη αντιληφθηκα ότι πλέον εγώ κοιμόμουν περισσότερο απ' τον άντρα μου αλλά ποτέ δεν Μ έκανε παράπονα η μούτρα!!!!

[Yovanna]

Just now, elemaxi said:

Εγώ πάλι θυμάμαι ότι ζήλευα απίστευτα τον άντρα μου που αυτός δούλευε και έφευγε απ' το σπίτι ενώ εγώ έμενα μέσα με το μωρό. Ένιωθα πραγματική ζήλια και θυμό. Παράλογο, το ξέρω. Αφού πολλές φορές όταν επέστρεφε στο σπίτι από την δουλειά, τον υποδεχόμουν με ύφος τύπου: Μπα, τον βρήκες τον δρόμο για το σπίτι; 

Πού να δείς εμένα, που πριν το μωρό, πήγαινε 3 απογεύματα την εβδομάδα και πάλευε! ( έχει μαύρη ζώνη σε πολεμική τέχνη). Μιλάμε σφαζόμασταν όταν ζητούσε να πάει! Τελικά είχαμε συμφωνήσει να ξαναξεκινήσει όταν θα γυρνούσα και γω στην δουλειά. Μετά από 3 μήνες δηλαδή. Του είχε στοιχίσει πάρα πολύ!

[mama16]

Just now, elemaxi είπε:

Εγώ πάλι θυμάμαι ότι ζήλευα απίστευτα τον άντρα μου που αυτός δούλευε και έφευγε απ' το σπίτι ενώ εγώ έμενα μέσα με το μωρό. Ένιωθα πραγματική ζήλια και θυμό. Παράλογο, το ξέρω. Αφού πολλές φορές όταν επέστρεφε στο σπίτι από την δουλειά, τον υποδεχόμουν με ύφος τύπου: Μπα, τον βρήκες τον δρόμο για το σπίτι; 

Καλά εγώ ακόμα το κάνω αυτό, απ' τη στιγμή που γυρνάει απ' τη δουλειά χρονομετρω την ώρα... Αν τυχόν καθυστερήσει έστω κ δευτερόλεπτα αρχίζω τα 10 λεπτά κήρυγμα... 

[elemaxi]

Just now, Yovanna είπε:

Πού να δείς εμένα, που πριν το μωρό, πήγαινε 3 απογεύματα την εβδομάδα και πάλευε! ( έχει μαύρη ζώνη σε πολεμική τέχνη). Μιλάμε σφαζόμασταν όταν ζητούσε να πάει! Τελικά είχαμε συμφωνήσει να ξαναξεκινήσει όταν θα γυρνούσα και γω στην δουλειά. Μετά από 3 μήνες δηλαδή. Του είχε στοιχίσει πάρα πολύ!

 

Α, καλά αν είχε και κανένα τέτοιο χόμπι, θα είχα σκάσει απ' το κακό μου. Εδώ για δουλειά πήγαινε ο άνθρωπος και 'γω στράβωνα λες και πήγαινε για καφέ. (Τι σου κάνουν αυτές οι ορμόνες και η κούραση).

Δίκαιη συμφωνία πάντως.  Γιατί ρε κορίτσια δεν είναι μόνο η βοήθεια ουσιαστική και πρακτική που χρειαζόμαστε, είναι και ψυχολογική, να μην νιώθουμε μόνες μας σε όλο αυτό. Εγώ δηλ. όταν ξυπνούσε νωρίς το πρωί μαζί μου (όχι τόσο συχνά, μην φανταστείτε) λόγω του μωρού και δεν ξανακοιμόταν, το ένιωθα σαν συμπαράσταση ρε παιδί μου.

Επεξεργάστηκαν 27 Ιανουαρίου,2020 by elemaxi

[maripoz]

Just now, mama16 said:

Χαχαχα άσε μην το συζητάς... Στο δεύτερο παιδι πάντως ποτέ δεν έκανα τέτοιες σκέψεις γιατί εφόσον μεγάλωσε η πρώτη μου κόρη αντιληφθηκα ότι πλέον εγώ κοιμόμουν περισσότερο απ' τον άντρα μου αλλά ποτέ δεν Μ έκανε παράπονα η μούτρα!!!!

Ακριβώς ακριβώς το ίδιο και εδω

[Έσπερος]

Εμένα πάλι όταν έλεγα ότι δεν βγαίνω κ δεν βλέπω άνθρωπο, έλεγε "γιατί εγώ με ποιον βγαίνω;". Γιατί όντως δεν έβγαινε πέρα από το σουπερμάρκετ απλως εγω τη δουλεια τη θεωρω κοινωνικη εξοδο, οι παρεεσμας από εκεί είναι, δεν ξερω κ κανεναν εκτος σχολειου στο νησι, κ τα έχω στο μυαλό ότι η κοινωνική ζωή μας το σχολείο κ τον ζήλευα γι αυτό. Εκείνος πάλι ζήλευε που ήμουν σπίτι, όχι ότι το θεωρεί ξεκούραστο αλλά δεν καταλάβαινε κ δεν καταλάβαινει τι το τόσο ευχάριστο είχε το σχολείο που ανυπομονούσε να πάω εκεί αντί για το παιδι! έτσι σ αυτόν τον τομέα δεν συνεννοηθήκαμε ποτέ. 

[vtgian]

On 26/1/2020 at 2:42 ΜΜ, Sansa είπε:

Κορίτσια καλημέρα. Θέλω τη πολύτιμη  συμβουλή σας και φυσικά την εμπειρία σας που εγώ δεν έχω. Λοιπόν, έχω ένα μωράκι 3 μηνών και είμαι άνεργη. Κοιμάται πλέον ήσυχα από το πρωί μέχρι το απόγευμα. Από όταν πέσει ο ήλιος, ή θα κοιμάται καμιά ωρίτσα ή καθόλου. Κυρίως τη νύχτα μετά τις 11 μεχρι 8-9 το πρωί δεν κοιμάται, παίζει νευρικά τα ποδαράκια. Κάνουμε συγκοιμηση για να καταφέρει να κοιμηθεί αλλά και πάλι τίποτα. Κάποιες φορές κοιμήθηκε μισή ώρα στην αγκαλιά μου στο κρεβάτι και ξύπνησε στη μισή ώρα με κλάματα (σαν να βλέπει εφιάλτες ένα πράγμα. Ρώτησα τον παιδίατρο καιμου είπε ότι δεν έχουν εφιάλτες από τόσο μικρά. Το έχει ελέγξει και δεν έχει κάτι παθολογικό).  Να διευκρινίσω ότι μέχρι πριν λίγο καιρό ήταν δύσκολο στον ύπνο όλο το 24ωρο (κουράστηκα απίστευτα), όλη μέρα κοιμόταν μόνο στην αγκαλιά μου. το πρόβλημα είναι ότι είμαι μόνη και δεν έχω βοήθεια από τον συζυγο που λείπει 12ωρα λόγω δουλειάς και όταν επιστρέφει σπίτι τρώει και κοιμάται. Πλέον σκέφτομαι σοβαρά να χωρίσω γιατί η ψυχολογία μου είναι στα τάρταρα, είμαι πολύ κουρασμένη και άυπνη. Μέσα στη μέρα, που πλέον το μωρό κοιμάται στην κούνια (εφόσον έχει αποκοιμηθεί στην αγκαλιά μου και μόνο από τις 9 το πρωί μέχρι 5-6 το απόγευμα) δενξεκουραζομαι γιατί έχω να κάνω όλα τα υπόλοιπα :μαγειρεμα,καθαριοτητα, ετοιμασία των μπιμπερό, μπάνιο κλπ.  Δεν είμαι δυστυχώς και άνθρωπος που κοιμάται την μέρα, όσο κουρασμένη και να είμαι. Οπότε έχω αυτά τα προβλήματα :να μπορέσει να κοιμηθεί το μωρό έστω 2-3 ώρες το βράδυ για να ξεκουραστώ κι εγώ και τι θα κάνω με τον γάμο μου που βλέπω να διαλύεται. Ο σύζυγος δεν θέλει διαζύγιο αλλά αυτή η μη συμμετοχή του και η αδιαφορία για την ψυχική και κυρίως σωματική μου κούραση μου δείχνει ότι δεν ενδιαφέρεται πλέον για μένα. Καταλαβαίνω ότι είναι και οι ορμόνες και η αϋπνία που τα βλέω τόσο μαύρα αλλά δεν θέλω να μεγαλώσει το παιδί μου σε μια οικογένεια που ο πατέρας  αδιαφορεί και η μάνα είναι κουρασμένη και δυστυχισμένη. Νιώθω πολύ μόνη σε όλο αυτό. 

 

Πολύ στενάχωρο το μήνυμά σου.

Όπως καταλαβαίνεις και η ίδια, σου έχουν πέσει όλα μαζί, η κούραση, η αϋπνία και παράλληλα από ότι φαίνεται τώρα γνωρίζεις τον σύντροφό σου ουσιαστικά.

Πέρα από την αϋπνία που σε εξαντλεί καταλαβαίνω πολύ καλά και την ψυχική κούραση. Δεν αρκεί που έχεις να κάνεις τις δουλειές του σπιτιού, είναι που είσαι υπεύθυνη και για τον προγραμματισμό τους. Δεν είναι ότι θα σου πει κάποιος, τώρα κάνε το α, το β και το γ και τέλος.  Είναι οτι έχεις να προγραμματίσεις το πως και πότε θα γίνουν ώστε να μην συμπέσουν με το δ, αλλά να έχουν γίνει πριν το ε, ώστε να μπορέσεις μετά να κάνεις το ζ. Είναι ότι νιώθεις ότι έχεις εσύ μόνο την υποχρέωση να θυμάσαι πότε θα βάλεις πλυντήριο, γιατί αν δεν το κάνεις εσύ, δεν θα το κάνει κανείς άλλος. Και όλα αυτά σε συνδυασμό με το άγχος του πρωτάρη γονέα και την αυπνία. Είναι φοβερά εξαντλητικό, ακόμα και αν δεν δουλεύεις. Νιώθεις μόνη, νιώθεις απογοητευμένη, είναι λογικό.

 

Σε σχέση με το μωρό, όπως σωστά είπαν και τα υπόλοιπα κορίτσια, προσπάθησε για αρχή να αλλάξετε το μέρα νύχτα. Είναι το ουσιαστικότερο που μπορείς να κάνεις σε αυτή τη φάση. Ούτε εγώ μπορούσα να κοιμηθώ μέσα στην ημέρα και τις ημέρες που η μικρή είχε αϋπνία, μετά σερνόμουν κυριολεκτικά. Πάρε ό,τι βοήθεια μπορείς, από όπου μπορείς. Μη κάνεις τον οσιομάρτυρα ακόμα και αν ακούσεις μπηχτές του στυλ "εμείς όλα τα καταφέρναμε". Πρέπει να φροντίσεις τον εαυτό σου για να μπορείς να φροντίσεις και το παιδί σου. Αν σας παίρνει για μια γυναίκα να έρχεται μια φορά την εβδομάδα για τα πολλά, κάνε το χωρίς τύψεις. Έχε στο πίσω μέρος του μυαλού σου ότι κανένα σπίτι δεν είναι όπως πριν έρθει το μωρό. Κάνουμε υποχωρήσεις σε τακτοποίηση, σε όγκο δουλειάς, σε ό,τι μπορούμε, ώστε να τη "βγάλουμε" καθαρή τους πρώτους δύσκολους μήνες. 

 

Σε σχέση με τον σύντροφό σου τώρα, εσύ ξέρεις καλύτερα αν δέχεται βελτίωση ή όχι. Σίγουρα οι απαιτήσεις του μωρού τον έχουν πιάσει και αυτόν απροετοίμαστο και 12ωρο δουλειάς, ό,τι και να είναι αυτή, είναι πολύ. Δε θέλω να ακουστώ απαισιόδοξη αλλά αν μέχρι τώρα, τα περίμενε όλα από εσένα, η νέα κατάσταση θα τον ζορίσει πολύ. Η συμβουλή μου είναι μίλα ανοιχτά για ό,τι σε δυσκολεύει, χωρίς ένταση, ζήτα βοήθεια ξεκάθαρα γιατί δεν την παλεύεις. Αν δεν μπορεί να κάνει τίποτα τις καθημερινές, ας αναλάβει το Σαββατοκύριακο. Ρώτα τον ευθέως τι μπορεί να αναλάβει και άφησέ το επάνω του εντελώς, όσο χάλια και αν το κάνει. Π.χ. ας αναλάβει το πλυντήριο ρούχων. Αλλά ολοκληρωτικά, να μαζέψει τα άπλυτα, να τα χωρίσει, να τα βάλει για πλύσιμο, να τα απλώσει, να τα μαζέψει. Η τα πιάτα. Αφού φάει και πριν πέσει για ύπνο, να ξέρει ότι έχει να πλύνει ό,τι έχει βγει, να στεγνώσει, να τακτοποιήσει και εσύ μην ξανακουμπήσεις νεροχύτη. 

 

Σκέψεις για διαζύγιο έχουν πολλοί νέοι γονείς και είναι φυσιολογικό αφού έρχονται τα πάνω κάτω. Το αν είναι βάσιμοι οι λόγοι και δε μιλάει μόνο η κούραση, το πόσο μπορείτε και θέλετε να παλέψετε για τον γάμο σας, το ξέρετε μόνο εσείς. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η αρχή με το μωρό είναι σχεδόν πάντα δύσκολη.

[Sansa]

1 hour ago, maripoz είπε:

 

Αυτό που κατάλαβα εγώ είναι ότι ο άντρας της κοπέλας προσφερθηκε να κρατήσει το μωρό και κάποια στιγμή τον πήρε ο ύπνος. @Deena ανεφερα και παραπάνω ότι εάν εργαζόταν και οι δύο γονείς, όπως στην περίπτωση της μητέρας που έχει ασαραντιστο μωρό και επιστρέφει στην εργασία της, θα μιλούσαμε για άλλη συνηθηκη που δεν έχει σχέση με την παρούσα καθώς το μωρό θα εμένε με κάποιον φροντιστή εντός της ημέρας και φυσικά  οι γονείς θα ήταν εξίσου υπεύθυνοι για τα νυχτερινά ξύπνηματα. Οπότε δεν αναφέρομαι σε αυτή την υποθετικη περίπτωση αλλά στην πολύ συγκεκριμένη όπως έχει περιγράφει από την @Sansa. @Έσπερος και εγώ συμφωνώ απόλυτα ότι ο εργαζόμενος γονιος ( είτε πατέρας είτε μητέρα) οφείλει να συμμετέχει όσο το δυνατόν περισσοτερο αλλά αυτό γίνεται με ένα customised πρόγραμμα στο πλαίσιο του εφικτόυ της κάθε κατάστασης. Εν προκειμένω η πρόταση μου ήταν να αναλαμβάνει ο πατέρας το μωρό τα ΣΚ. Φυσικά αυτή η πρόταση είναι απλώς μια φόρμουλα και το ζευγάρι μετά από μια ήρεμη συζήτηση μπορεί να αποφασίσει τι βολεύει περισσότερο. Δεν μίλησα ποτέ για μη συμμετοχή του πατέρα ή να βλέπει την μητέρα να καταρρέει και να κοιμάται αμεριμνος. Γράφω λίγο βιαστικά συγγνώμη αν έχω παραβλεψει κατι

Λάθος κατάλαβες. Εγραψα και πιο πάνω ότι εγώ τον παρακάλεσα κάποιες φορές να κρατήσει το μωρό τη νύχτα για να κοιμηθώ επειδή δεν άντεχα άλλο. Κάποιες από αυτές τις νύχτες ήταν και σαββατοκύριακα που δεν δουλεύει. Όσο για τις δουλειές του σπιτιού, ούτε εκεί βοηθάει. Δεν νομίζω ότι έχω παράλογες απαιτήσεις, από ότι διαβάζω από όλες σας,  οι άντρες σας βοηθούσαν από λίγο έως πολύ. Επίσης, επειδή θιξατε την εργασία, εγώ είμαι άνεργη τους τελευταίους 5 μήνες αλλά σε έναν μήνα επιστρέφω στη δουλειά με μειωμένο ωράριο. 

[Deena]

@Sansa για να μπορέσει να ξεχωρίσει μέρα και νύχτα:

 

Μην την αφήνεις ποτέ να κοιμάται πάνω από 2 ώρες μέσα στην ημέρα.

 

Την ημέρα τάιζε την υπό φως και ήχο, μπορεί να κοιμάται στην κούνια της αλλά όχι υπό πολύ σκοτάδι.

 

Μην την κοιμιζεις στο μπουκάλι. Φρόντιζε μεταξύ γεύματος και ύπνου να υπάρχει μια μίνι «δραστηριότητα» που το μωρό θα είναι ξύπνιο (αλλαγή πάνας, βόλτα μέσα στο σπίτι στην αγκαλιά, βρεφικό γυμναστήριο κλπ).

 

Το βράδυ, κάνε όλα τα παραπάνω αντίθετα: πολλή ησυχία, σκοτάδι, γεύμα υπό πολύ ήρεμες συνθήκες, αλλαγή πάνας μόνο αν είναι απολύτως απαραίτητο κλπ.

 

Δοκιμασε να την βάλεις μπρούμυτα μήπως κοιμάται καλύτερα.

 

Θα σε βοηθούσε να διαβάσεις το on becoming babywise, έχει πολύ καλές συμβουλές για τον διαχωρισμό μέρας και νύχτας και γενικά για το χτίσιμο ρουτίνας. Μπορείς να το αγοράσεις διαδικτυακά και διαβάζεται σε οθόνη κινητού/ταμπλέτα/υπολογιστή. Είναι μικρό και ευκολοδιαβαστο.

[Έσπερος]

Just now, Sansa είπε:

δουλειές του σπιτιού, ούτε εκεί βοηθάει. Δεν νομίζω ότι έχω παράλογες απαιτήσεις, από ότι διαβάζω από όλες σας,  οι άντρες σας βοηθούσαν από λίγο έως πολύ. Επίσης, επειδή θιξατε την εργασία, εγώ είμαι άνεργη τους τελευταίους 5 μήνες αλλά σε έναν μήνα επιστρέφω στη δουλειά με μειωμένο ωράριο. 

Νομίζω ότι ολοι οσοι κανουν πραγματα μετα τον ερχομό του παιδιου ειναι οσοι θα εκαναν κ οραγματα πριν. κ καποιοι πιο αςχετοι με τις δουλειες κ ισως λιγο πιο παραδοσιακοί σ αυτα, ολο κ κατι κανουν για το παιδι, εστω κ το ταισμα με το μπιμπερο που γενικα αρεσει στους μπαμπαδες. δεν νομιζω οτι ετσι ξαφνικα καποιος αποκτά αισθηση των αναγκών του νοικοκυριού αν δεν ειχε πριν καποια αρμοδιότητα. το πώς ειναι μοιρασμένα αυτα ποικίλλει απο ζευγαρι σε ζευγαρι, αλλα σιγουρα αν εισαι εξ αρχης ο αντρας της Μαιρης Παναγιωταρα, θα παραμεινεις κ στη συνεχεια. 

 

Αν στρώσει το βραδυνο, πιστευω οτι με τη δουλεια θα νιώσεις καλυτερα. οποιος σας κραταει το παιδι, δες αν μπορει να κανει κ καμια δουλιτσα, ενα σκουπισμα, άπλωμα ρουχων, κατι τετοια απλα συνηθως τα κανουν οι νταντάδες. αλλα πρεπει να θέσετε καποιες βάσεις για μια αρμονικότερη κατανομη εργασιων. 

[xaroumenh mama]

Just now, Sansa είπε:

Λάθος κατάλαβες. Εγραψα και πιο πάνω ότι εγώ τον παρακάλεσα κάποιες φορές να κρατήσει το μωρό τη νύχτα για να κοιμηθώ επειδή δεν άντεχα άλλο. Κάποιες από αυτές τις νύχτες ήταν και σαββατοκύριακα που δεν δουλεύει. Όσο για τις δουλειές του σπιτιού, ούτε εκεί βοηθάει. Δεν νομίζω ότι έχω παράλογες απαιτήσεις, από ότι διαβάζω από όλες σας,  οι άντρες σας βοηθούσαν από λίγο έως πολύ. Επίσης, επειδή θιξατε την εργασία, εγώ είμαι άνεργη τους τελευταίους 5 μήνες αλλά σε έναν μήνα επιστρέφω στη δουλειά με μειωμένο ωράριο. 

Από τη δική μου εμπειρία κάποιοι αντρες θέλουν χρόνο για να συνηδιτοποιοισουν κάποιες καταστάσεις ο δικός μου άντρας άλλαξε πρώτη φορά πάνα στο μεγάλο μου γιο όταν ήταν ενος χρόνον κ γιατί φοβόταν κ γιατί είχε μεγάλωσει διαφορετικά.. Μπάνιο τον έκανε πρώτη φορά όταν έκλεισε τα δύο αναγκαστικά γιατί ειμουν έγκυος το δεύτερο παιδί μου.. Για δουλειές δε συζητώ καν..... Βλέποντας φίλους του πως ήταν με τα μωρά τους άρχισε να παίρνει τα πάνω του σιγά σιγά κ στο δεύτερο μωρό ήταν πολύ πρόθυμος να βοηθήσει όταν τον άφηνε ο μεγάλος γιατί πλέον περνούσαν πάρα πολύ χρόνο μαζί κ αναπληρωσαν τον χρόνο που είχαν χάσει... Πριν λίγη ώρα ήταν οι τρεις τους στο σαλόνι κ έπαιζαν κ εγώ έπινα τον καφέ μου.. Βέβαια χρειαζόταν κ χρειάζεται πολύ υπομονή κ κατανόηση από τη δική μου μεριά για να καταλάβει κ ο ίδιος πως οι υποχρεώσεις του πλέον έχουν αλλάξει πιστεύω είμαστε σε καλό δρόμο όμως. 

Δώσε του λίγο χρόνο να καταλάβει πως οι υποχρεώσεις του έχουν αλλάξει.. Προσπάθησε σιγά σιγά να φτιάξεις το πρόγραμμα του μωρού που αυτό θα σε βοηθήσει να ξεκουραστείς λίγο κ δώσε χρόνο στον εαυτό σου να ηρεμισουν οι ορμόνες σου.. Σίγουρα είναι πολύ δύσκολο όλο αυτό που περνας τώρα. Εύχομαι γρήγορα να βρείτε τους ρυθμούς σας.... 

 

Just now, Sansa είπε:

Λάθος κατάλαβες. Εγραψα και πιο πάνω ότι εγώ τον παρακάλεσα κάποιες φορές να κρατήσει το μωρό τη νύχτα για να κοιμηθώ επειδή δεν άντεχα άλλο. Κάποιες από αυτές τις νύχτες ήταν και σαββατοκύριακα που δεν δουλεύει. Όσο για τις δουλειές του σπιτιού, ούτε εκεί βοηθάει. Δεν νομίζω ότι έχω παράλογες απαιτήσεις, από ότι διαβάζω από όλες σας,  οι άντρες σας βοηθούσαν από λίγο έως πολύ. Επίσης, επειδή θιξατε την εργασία, εγώ είμαι άνεργη τους τελευταίους 5 μήνες αλλά σε έναν μήνα επιστρέφω στη δουλειά με μειωμένο ωράριο. 

 

[Αννα 35]

Θα ήθελα να εκφέρω έναν προβληματισμό. Διαφαίνεται μια υποτίμηση σε σχέση με την κούραση που μπορεί να επιφέρει μια 12ωρη εκτός σπιτιού εργασία, πόσο μάλλον εάν είναι και χειρονακτική.

 

Ιδιαίτερη εντύπωση μου προκάλεσε δε το παράδειγμα με τον οδηγό λεωφορείου και το γεγονός ότι παρουσιάστηκε ως θετικό το ότι θυσιάζει ώρες από την πνευματική και σωματική του ξεκούραση, παρόλο που η μητέρα δεν εργάζεται. Συμφωνούμε στο ότι ο πατέρας δεν είναι επικουρικός ή ευκαιριακος, όμως να είμαστε και ρεαλιστές. Στο συγκεκριμένο παράδειγμα ο άνθρωπος αυτός έχει στην ευθύνη του ανθρώπινες ζωές. Δεν θα αναφερθώ στο ακραίο - όχι όμως και απίθανο σενάριο - να αποκοιμηθεί οδηγώντας, όμως εξαιτίας της έλλειψης επαρκούς ανάπαυσης ένα λάθος μπορεί να κοστίσει τις ζωές πολλών ανθρώπων. Το ίδιο ισχύει και για μια σειρά άλλα επαγγέλματα, όπου η κούραση δεν επιφέρει απλώς μειωμένη απόδοση για κάποιους μήνες, αλλά μπορεί να στοιχίσει ακόμα και τη ζωή του εργαζόμενου. 

 

Επίσης, προφανώς και όταν ο ένας εκ των δύο απουσιάζει 12 ώρες από το σπίτι δεν μπορεί να συνεισφέρει ισότιμα σε υποχρεώσεις που αφορούν το ίδιο το σπίτι. Δηλαδή, ο άντρας ή η γυναίκα (δεν το θέτω ούτε κατά διάνοια φυλετικά) που βρίσκεται τις 12 ώρες κατά τις οποίες ο έτερος απουσιάζει εντός σπιτιού δεν προλαβαίνει να καταπιαστεί με τη χ, ψ, ζ εργασία και εγείρεται η αξίωση να προλάβει ο άλλος; Κάπως η εξίσωση δε βγαίνει.

 

Κατά τα άλλα συμφωνώ, ότι με έναν τρόπο θα πρέπει να ρυθμίσεις το βιολογικό ρολόι του παιδιού και να επιδιώκεις να ξεκουράζεσαι όσο εκείνο κοιμάται. Προφανώς και ο πατέρας - σύζυγος δεν είναι διακοσμητικός, αλλά από πλευράς σου να θέσεις ρεαλιστικές απαιτήσεις ως προς την προσφορά του.