Κορωνοιός και προληπτικά μέτρα

[diane2020]

πρίν από 8 λεπτά , Έσπερος είπε:

Αλήθεια; Γενικα έχω καταλάβει ότι οι περισσότεροι γονείς δεν έχουν κανέναν ιδιαίτερο καημό για τον κορονοιο στα παιδιά τους, τόσο δηλαδή που να τους περιορίσουν τις παρέες. 

Το καλοκαίρι 3 μήνες που θα ανοίξουν ολα γράψτε τον κάτι και φέρτε τον σε επαφή. Και οι παιδικοί ανοιχτοί είναι οι ιδιωτικό ι ως τέλος Ιουλιο υ

[λουκουμαδάκι]

10 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Αυτά τα έχω ξεγράψει ούτως ή άλλως. Μπορεί να έχουν μια χαρά μεθόδους, μπορεί και να μην έχουν. Δεν περιμενω τίποτα, ελπίζω απλως να έχουν κατανόηση και υπομονή για την περιπτωσή μας. Δεν αγχώνομαι για πράγματα που δεν περνάνε από το χέρι μου έτσι κι αλλιώς, από το στιγμή που δεν μπορώ να επιλέξω ή να αλλάξω κάτι. 

Έσπερος είναι τέλη 17 γεννημένος; Δλδ θα πάει Σεπτέμβρη νήπια; Πιστεύω θα είναι μια χαρά έρχεται καλοκαίρι θα έχει επαφές γιατί τι στο καλό θα χαλαρώσουν τα μέτρα θα γίνουν και περισσότερα εμβόλια. Θα έχει τριβή με παιδιά όλα έξω θα είναι σε γειτονιές πάρκα η στις παραλίες που πάτε. 

[irin]

1 hour ago, λουκουμαδάκι είπε:

Έσπερος είναι τέλη 17 γεννημένος; Δλδ θα πάει Σεπτέμβρη νήπια; Πιστεύω θα είναι μια χαρά έρχεται καλοκαίρι θα έχει επαφές γιατί τι στο καλό θα χαλαρώσουν τα μέτρα θα γίνουν και περισσότερα εμβόλια. Θα έχει τριβή με παιδιά όλα έξω θα είναι σε γειτονιές πάρκα η στις παραλίες που πάτε. 

@Έσπερος  νομιζω ότι το παιδί θα ενθουσιαστεί τόσο πολύ από την επαφή με παιδάκια, που θα συνηθίσει γρήγορα! Και  τα μικρά παιδιά δεν πρόκειται να τον παραμερίσουν, επειδή  ήδη έχουν συναναστραφεί με άλλα παιδάκια. Αυτές είναι συμπεριφορές ενηλίκων, ή έστω εφήβων.

Και όσο για τις άλλες μαμάδες που αναφέρεις ότι έχουν κύκλο εκτός σχολείου από το νησί, κι  εγώ έχω κύκλο δικό μου όμως επικοινωνώ με μαμάδες συμμαθητών επί τούτου, γιατί  πλέον το παιδί θέλει τους δικούς του φίλους,  και όχι  αυτούς που του επιβάλλω εγώ επειδή είναι παιδιά φίλων μου. Επομένως, έστω και αναγκαστικά γιατί δεν ταιριάζεις με όλους, κάνεις παρέα με γονείς συμμαθητών. Και είναι πιο εύκολο απ'όσο  φαντάζεσαι. Κι εγώ στην αρχή κολλούσα να στείλω πχ  χαρτάκι με το τηλέφωνό μου, αλλά όταν το έκανα είδα μεγάλη και άμεση ανταπόκριση. Γιατί όλοι οι γονείς  θέλουν να παίζουν χαρούμενα τα παιδιά τους με φίλους τους, κι εκείνοι να πιούν έναν ήρεμο καφέ.

Επομένως, μη σκέφτεσαι αρνητικά, πολλά παιδιά πηγαίνουν πρώτη χρονιά στο σχολείο στα 4, και τα πηγαίνουν μια χαρά. Και να σου πω και κάτι? ο δικός μου είναι γεννημένος αρχές Αυγούστου 2017, πηγαίνει σχολείο από ενός  έτους, και ακόμα δεν ξέρει να μετράει ως το 10, και εννοείται ότι δεν ξέρει τα γράμματα της αλφαβήτας. Ξέρει άλλα πράγματα, δεν έχει κάποιο θέμα, όμως σε αυτά είναι πίσω, γιατί αρνείται να καθίσει να τα πούμε. Άρα σίγουρα και γνωστικά ο γιός σου δεν θα είναι καθόλου πίσω!

[Έσπερος]

πρίν από 7 λεπτά , irin είπε:

@Έσπερος  νομιζω ότι το παιδί θα ενθουσιαστεί τόσο πολύ από την επαφή με παιδάκια, που θα συνηθίσει γρήγορα! Και  τα μικρά παιδιά δεν πρόκειται να τον παραμερίσουν, επειδή  ήδη έχουν συναναστραφεί με άλλα παιδάκια. Αυτές είναι συμπεριφορές ενηλίκων, ή έστω εφήβων.

Και όσο για τις άλλες μαμάδες που αναφέρεις ότι έχουν κύκλο εκτός σχολείου από το νησί, κι  εγώ έχω κύκλο δικό μου όμως επικοινωνώ με μαμάδες συμμαθητών επί τούτου, γιατί  πλέον το παιδί θέλει τους δικούς του φίλους,  και όχι  αυτούς που του επιβάλλω εγώ επειδή είναι παιδιά φίλων μου. Επομένως, έστω και αναγκαστικά γιατί δεν ταιριάζεις με όλους, κάνεις παρέα με γονείς συμμαθητών. Και είναι πιο εύκολο απ'όσο  φαντάζεσαι. Κι εγώ στην αρχή κολλούσα να στείλω πχ  χαρτάκι με το τηλέφωνό μου, αλλά όταν το έκανα είδα μεγάλη και άμεση ανταπόκριση. Γιατί όλοι οι γονείς  θέλουν να παίζουν χαρούμενα τα παιδιά τους με φίλους τους, κι εκείνοι να πιούν έναν ήρεμο καφέ.

Επομένως, μη σκέφτεσαι αρνητικά, πολλά παιδιά πηγαίνουν πρώτη χρονιά στο σχολείο στα 4, και τα πηγαίνουν μια χαρά. Και να σου πω και κάτι? ο δικός μου είναι γεννημένος αρχές Αυγούστου 2017, πηγαίνει σχολείο από ενός  έτους, και ακόμα δεν ξέρει να μετράει ως το 10, και εννοείται ότι δεν ξέρει τα γράμματα της αλφαβήτας. Ξέρει άλλα πράγματα, δεν έχει κάποιο θέμα, όμως σε αυτά είναι πίσω, γιατί αρνείται να καθίσει να τα πούμε. Άρα σίγουρα και γνωστικά ο γιός σου δεν θα είναι καθόλου πίσω!

Το γνωστικό σ αυτή τι φάση είναι το τελευταίο που με νοιάζει, λογικά θα είναι λίγο πιο πίσω σε ζωγραφική κ κόψιμο αφού είναι πιο μικρός, αλλά γενικα έχει καλή μνήμη κ ξέρει πολλά πράγματα, αχρείαστα κιόλας για την ηλικία του. Τη συμπεριφορά φοβάμαι. Έχω κ το σύνδρομο του επαγγέλματος, φοβάμαι μην βγει το παιδάκι που δεν κάθεται στην καρέκλα κ δεν συνεργάζεται κ δημιουργεί προβλήματα, που είναι το μαρτύριο του δασκάλου κ των άλλων παιδιών αλλά μπορεί κ να μην φταίει κ το ίδιο το παιδί, που συνήθως δεν φταίει, κ μας βγει η ταμπέλα ότι είναι χαϊδεμένος κ δεν βάλαμε όρια κ «τα παιδιά των εκπαιδευτικών τελικά είναι τα χειρότερα» κλπ κλπ... Τα οποία είναι πράγματα που δεν είχα σκεφτεί παλιότερα, όσο περναει ο καιρός μ έρχονται σαν ιδέες κ έχουμε ακόμα μισό χρόνο...

[μαγιοπουλας]

Just now, Έσπερος είπε:

Το γνωστικό σ αυτή τι φάση είναι το τελευταίο που με νοιάζει, λογικά θα είναι λίγο πιο πίσω σε ζωγραφική κ κόψιμο αφού είναι πιο μικρός, αλλά γενικα έχει καλή μνήμη κ ξέρει πολλά πράγματα, αχρείαστα κιόλας για την ηλικία του. Τη συμπεριφορά φοβάμαι. Έχω κ το σύνδρομο του επαγγέλματος, φοβάμαι μην βγει το παιδάκι που δεν κάθεται στην καρέκλα κ δεν συνεργάζεται κ δημιουργεί προβλήματα, που είναι το μαρτύριο του δασκάλου κ των άλλων παιδιών αλλά μπορεί κ να μην φταίει κ το ίδιο το παιδί, που συνήθως δεν φταίει, κ μας βγει η ταμπέλα ότι είναι χαϊδεμένος κ δεν βάλαμε όρια κ «τα παιδιά των εκπαιδευτικών τελικά είναι τα χειρότερα» κλπ κλπ... Τα οποία είναι πράγματα που δεν είχα σκεφτεί παλιότερα, όσο περναει ο καιρός μ έρχονται σαν ιδέες κ έχουμε ακόμα μισό χρόνο...

Το τι θα πει ο κόσμος βλεπω οτι σε απασχολεί κι εδώ.Νομιζω οτι δεν το χεις καταλάβει αλλά τις έχεις βάλει ήδη τις ταμπέλες.Εχεις πιάσει μια κατάσταση που δεν έχει συμβεί ακομη κ πιθανον να μην συμβει τίποτα σπ όλα αυτά.Μιλαμε για επτα μήνες μετά που ετσι κι αλλιώς το παιδι θα έχει εξελιχθεί και αλλιώς.

[ΑΡΓΚ]

2 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Το γνωστικό σ αυτή τι φάση είναι το τελευταίο που με νοιάζει, λογικά θα είναι λίγο πιο πίσω σε ζωγραφική κ κόψιμο αφού είναι πιο μικρός, αλλά γενικα έχει καλή μνήμη κ ξέρει πολλά πράγματα, αχρείαστα κιόλας για την ηλικία του. Τη συμπεριφορά φοβάμαι. Έχω κ το σύνδρομο του επαγγέλματος, φοβάμαι μην βγει το παιδάκι που δεν κάθεται στην καρέκλα κ δεν συνεργάζεται κ δημιουργεί προβλήματα, που είναι το μαρτύριο του δασκάλου κ των άλλων παιδιών αλλά μπορεί κ να μην φταίει κ το ίδιο το παιδί, που συνήθως δεν φταίει, κ μας βγει η ταμπέλα ότι είναι χαϊδεμένος κ δεν βάλαμε όρια κ «τα παιδιά των εκπαιδευτικών τελικά είναι τα χειρότερα» κλπ κλπ... Τα οποία είναι πράγματα που δεν είχα σκεφτεί παλιότερα, όσο περναει ο καιρός μ έρχονται σαν ιδέες κ έχουμε ακόμα μισό χρόνο...

 

Πού να κάνει και κανένα ορθογραφικό λάθος στην Α Δημοτικού και να μην πάρει αυτοκόλλητο, ε; Δε συζητώ να βγει όπως η περίπτωση μιας φιλολόγου στη γειτονιά, που ο γιος της ανακοίνωσε ότι παρατάει τις σπουδές γιατί το όνειρο ζωής του είναι να γίνει μπάρμαν. Απλά θεωρείς ότι το παιδί του καθηγητή θα είναι οπωσδήποτε καλός μαθητής και ακόμη ούτε καν σκέφτεσαι και αυτό το ενδεχόμενο

Τρομακτικό όμως δεν είνα να έχεις ένα παιδί που το όνειρό σου γι αυτό είναι να είναι για πάντα η χρυσή μετριότητα: να μην ξεχωρίζει στην τάξη, να μην ενοχλεί, να μην αντιδρά, και φαντάζομαι να κάνει εκ των πραγμάτων και μια μέτρια δουλειά με μέτριες φιλοδοξίες; Γιατί το να ξεχωρίσεις, θέλει και αυτοπεποίθηση και αμφισβήτηση, με το "τι θα πει η γειτόνισσα" δεν πήγε κανείς ποτέ και πολύ μακριά.

[Έσπερος]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

Απλά θεωρείς ότι το παιδί του καθηγητή θα είναι οπωσδήποτε καλός μαθητής και ακόμη ούτε καν σκέφτεσαι και αυτό το ενδεχόμενο 

Όχι δεν θεωρώ κάτι τέτοιο. Εξάλλου ξέρεις τις απόψεις μου για το τι θεωρεί καλό μαθητή το ελληνικό σχολείο. Όμως από το παιδί του καθηγητη περιμενω άψογη συμπεριφορά κ γενικα ξέρω εκ πείρας ότι αν ένας οποιοσδήποτε μαθητής πετάγεται, είναι απλα κουραστικός, αν πετάγεται όμως παιδί καθηγητη, είναι μόνιμο θέμα συζήτησης κ διογκώνεται σαν να μιλάμε για κάποια διαταραχή συμπεριφοράς. 

 

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

Γιατί το να ξεχωρίσεις, θέλει και αυτοπεποίθηση και αμφισβήτηση, με το "τι θα πει η γειτόνισσα" δεν πήγε κανείς ποτέ και πολύ μακριά.

Αυτό το ξέρω κ από τον εαυτό μου. Δεν εχεις άδικο. Δεν κινδυνεύει απ αυτό το παιδί όμως, ο άντρας μ είναι το άλλο άκρο. 

 

Το άγχος μου είναι κυρίως αν εμείς σαν οικογένεια έχουμε προετοιμάσει το παιδί όπως πρέπει για να ενταχθεί στο σχολικό περιβάλλον. Γθατι αν τα έχουμε κάνει όλα κ παρόλα αυτά προκύψει κάτι,είναι άλλη συζήτηση. 

[chocolate_eater]

Just now, Έσπερος said:

Όχι δεν θεωρώ κάτι τέτοιο. Εξάλλου ξέρεις τις απόψεις μου για το τι θεωρεί καλό μαθητή το ελληνικό σχολείο. Όμως από το παιδί του καθηγητη περιμενω άψογη συμπεριφορά κ γενικα ξέρω εκ πείρας ότι αν ένας οποιοσδήποτε μαθητής πετάγεται, είναι απλα κουραστικός, αν πετάγεται όμως παιδί καθηγητη, είναι μόνιμο θέμα συζήτησης κ διογκώνεται σαν να μιλάμε για κάποια διαταραχή συμπεριφοράς.

 

Έχεις σκεφτεί από ποιους ακριβώς θα ήταν θέμα συζήτησης με τον τρόπο και για τους λόγους που περιγράφεις; Μήπως από ανθρώπους που επίσης έχουν, εντελώς αβάσιμα, τέτοιου είδους expectations από παιδιά που απλώς έτυχε να είναι παιδιά εκπαιδευτικών; Ποιοι είναι αυτοί; Άντε 3-4 μεσήλικες καθηγητές του σχολείου και μερικοί καθυστερημένοι γονείς. Νομίζεις οτι το παιδί πραγματικά θα έχει κάποιο θέμα ή το ενδιαφέρει αν είναι θέμα συζήτησης από τη συγκεκριμένη  κατηγορία ανθρώπων; Φοβάμαι πως περισσότερο εσένα απασχολεί αυτό και δεν είναι απαραίτητα πρόβλημα του παιδιού. Γιατί του το φορτώνεις;

 

Το παιδί θα επηρεαστεί μόνο αν γίνει θέμα συζήτησης από τους συμμαθητές του....κι αυτό σε διαβεβαιώ οτι στα παιδιά καθηγητών γινόταν μόνο στις περιπτώσεις εκείνες που τα παιδιά έγραφαν στο κούτελο οτι είναι κάτι "ιδιαίτερο", ότι είναι κάποια ειδικη ράτσα "παιδί καθηγητή", φορτωμένα με όλα αυτά που περιγράφεις από τους γονείς τους που συνεχώς τα κρατούσαν ένα βήμα πιο πέρα από τη φυσιολογική ζωή του μαθητή (πάντα απουσιολόγοι, πάντα "λίγο ανάμεσα" σε παιδιά και καθηγητές, λίγο μικρομέγαλα κλπ.). Κανένα παιδί καθηγητή που φέρεται φυσιολογικά, όπως κάθε μαθητής, δεν αποτελεί θέμα συζήτησης στο πεδίο που ενδιαφέρει το ίδιο, ακόμη κι αν οργανώνει καταλήψεις ή καπνίζει στην άκρη του προαυλίου.

 

Κάθε παιδί - και το δικό σου - δικαιούται ίση ευκαιρία με κάθε άλλο στο να έχει απαίσια συμπεριφορά και κακή επίδοση. Όσο δεν κοιτάμε την κοινωνική επιβεβαίωση μέσα από τα παιδιά μας (και την επαγγελματική εν προκειμένω), αδυνατώ να καταλάβω γιατί να φορτώνονται με ένα σωρό βάρη που δε ζήτησαν και χωρίς κανένα λόγο....Το καλύτερο το θέλουμε ούτως ή άλλως, δεν δικαιολογείται να αλλάζει κάτι ποιοτικά μόνο και μόνο επειδή η μαμά είναι φιλόλογος και ο μπαμπάς μαθηματικός.....

[μαγιοπουλας]

Just now, Έσπερος είπε:

Όχι δεν θεωρώ κάτι τέτοιο. Εξάλλου ξέρεις τις απόψεις μου για το τι θεωρεί καλό μαθητή το ελληνικό σχολείο. Όμως από το παιδί του καθηγητη περιμενω άψογη συμπεριφορά κ γενικα ξέρω εκ πείρας ότι αν ένας οποιοσδήποτε μαθητής πετάγεται, είναι απλα κουραστικός, αν πετάγεται όμως παιδί καθηγητη, είναι μόνιμο θέμα συζήτησης κ διογκώνεται σαν να μιλάμε για κάποια διαταραχή συμπεριφοράς. 

 

Αυτό το ξέρω κ από τον εαυτό μου. Δεν εχεις άδικο. Δεν κινδυνεύει απ αυτό το παιδί όμως, ο άντρας μ είναι το άλλο άκρο. 

 

Το άγχος μου είναι κυρίως αν εμείς σαν οικογένεια έχουμε προετοιμάσει το παιδί όπως πρέπει για να ενταχθεί στο σχολικό περιβάλλον. Γθατι αν τα έχουμε κάνει όλα κ παρόλα αυτά προκύψει κάτι,είναι άλλη συζήτηση. 

Εγω προσωπικά προσπαθώ να ξεπεράσω τα φαντάσματα του παρελθόντος και επισης προσπαθώ με πολλούς τρόπους να ξεπεράσω τις αδυναμίες μου,να ενημερωθώ και να βοηθήσω το παιδι καλυτερα.

Παίρνω το θάρρος να σε ρωτήσω,με όλη την καλή διάθεση και επειδή αναρωτιέσαι αν προετοιμαζετε το παιδι σωστά,αν έχετε σκεφτεί να απευθυνθείτε σε κάποιον ειδικό.

Οχι για το παιδι καθαυτό,αλλά για τον τρόπο που σκέφτεστε σε σχέση με αυτό.

Ειλικρινά πολυ με προβληματίζει το οτι αυτο που σε απασχολεί δεν είναι αν το παιδί θα βρεθεί στους κατάλληλους παιδαγωγούς αλλα το τι θα πει ο κοσμος.Για ποιον?Για το τετράχρονο?Οι ειδικοί υποστηρίζουν,και αυτό το βλεπω στην πράξη οτι ερχόμαστε αντιμέτωποι με το εσωτερικό μας παιδι καθε φορα που πρέπει να ανταπεξελθουμε σε κάτι στη σχέση μας με το παιδι.Ξεπηδαει απο μεσα μας η παιδική μας ηλικία και όλα αυτά που κουβαλάμε.

Σαν εκπαιδευτικος τοσα χρονια,πως αξιολογείς τα παιδια που δεν έχουν μια συμπεριφορα comme il faut?Τι έχεις ακριβως στο μυαλό σου όταν τα λες αυτά για το παιδι σου?Ειλικρινα αναρωτιέμαι και τρομάζω.

Και σου ξαναλέω: με όλη μου την καλή διάθεση και με αγαθες προθέσεις ρωτάω.Οχι για να σου κουνήσω το δάχτυλο. 

[μαγιοπουλας]

 

Ντροπιάζουμε τα παιδιά μας ,προκειμένου να συμμορφωθούν. Στέλνουμε συνεχώς μηνύματα στα παιδιά ότι δεν είναι αρκετά.Τους λέμε ότι πρέπει να παίρνουν Α για να είναι χαρούμενα, επιτυχημένα και αποδεκτά από εμάς. Υποτιμούμε τα παιδιά όταν εκφράζουν συναισθήματα με τρόπο που μας ενοχλεί.
Λέμε στα παιδιά ότι είναι «κακά» όταν απλά είναι ο εαυτός τους .
Αυτή η νοοτροπία επίκρισης και ντροπής /ντροπιάσματος  φυτεύει τους σπόρους ανασφάλειας που προβάλλουμε σε άλλους.
 ΟΛΟΙ έχουμε ντροπιαστεί για κάτι. Πώς το ξέρουμε αυτό; Επειδή ζούμε σε μια κουλτούρα επίκρισης και ντροπιάσματος.Γι 'αυτό επικρίνουμε τους άλλους. Καθώς τα παιδιά, μας παρακολουθούν τους ενήλικες να επικρίνουμε και να ντροπιάζουμε  ο ένας τον άλλον και βιώνουν επίκριση και ντρόπιασμα  από εμάς, ο κύκλος διαιωνίζεται. 
Στη συνέχεια, τα παιδιά αρχίζουν να επικρίνουν / ντροπιάζουν το ένα το άλλο ( εκφοβισμός / εκφοβισμός στον κυβερνοχώρο) και  σοκαριζόμαστε , μη συνειδητοποιώντας ότι  το καλλιεργήσαμε και τα αναθρέψαμε  σε μια κουλτούρα επίκρισης και ντροπής.
Πηγή :MrChazz MrChazz
Μετάφραση :Διαπροσωπικές Σχέσεις

 

Δεν είναι δικό μου.Σας το παραθέτω. Τροφή για σκέψη.

[Έσπερος]

5 ώρες πρίν, μαγιοπουλας είπε:

λικρινά πολυ με προβληματίζει το οτι αυτο που σε απασχολεί δεν είναι αν το παιδί θα βρεθεί στους κατάλληλους παιδαγωγούς αλλα το τι θα πει ο κοσμος.Για ποιον?Για το τετράχρονο?

Μα αυτά είναι αλληλένδετα. Μια νηπιαγωγός χωρίς υπομονή κ χωρίς διάθεση για πολλά κανακέματα μπορεί να πει οτιδήποτε, μέχρι κ καμία ταμπέλα αναπτυξιακής διαταραχής να μας κολλήσει, όπως συμβαίνει σε πολλά παιδθα. Δεν έχει νόημα να ανησυχώ όμως για την παιδαγωγό, αφού δεν μπορώ να την γνωριζω εκ των προτέρων, δεν μπορώ να την επιλέξω κ στο κάτω κάτω δεν είναι δυνατό μια νηπιαγωγός να εχει παιδαγωγικές μεθόδους που θα ικανοποιούν ταυτόχρονα κ τους είκοσι γονείς. 

Το παιδί μου είναι μοναχοπαίδι, με γονείς που είναι κ ο δυο αρκετές ώρες στο σπίτι. Αυτό σημαίνει σίγουρα ότι έχουμε πολύ περισσότερη υπομονή πχ για να αφήνουμε διάφορες χαριτωμένες παιδικές ιδιορρυθμίες που μια οικογένεια με δυο παιδιά ή γονείς που σχολάνε αργά, σίγουρα θα έχουν φροντίσει να σταματήσουν γιατί δεν έχουν χρόνο, υπομονή κ δεν  διευκολύνει τη λειτουργία της οικογένειας. . Αυτό σίγουρα παραέξω μεταφράζεται σαν έλλειψη ορίων. Για τετοια προετοιμασια μιλάω. Δεν είναι παιδί που γκρεμίζει το σύμπαν, καμία σχέση. Αλλά σίγουρα μεγαλώνει διαφορετικά από τα παιδιά που έχουν υποστεί το σοκ του να έχουν αδερφάκι ή να ειναο τα ιδθα δεύτερο παιδί κ να έχουν μεγαλώσει με λιγότερη προσοχή στραμμένη πάνω τους. Θεωρώ ότι έχουμε σωρευτικά αρκετούς παράγοντες που δεν διευκολύνουν τη σωστή προσαρμογή στο σχολείο κ αυτό με αγχώνει. 

5 ώρες πρίν, μαγιοπουλας είπε:

αν εκπαιδευτικος τοσα χρονια,πως αξιολογείς τα παιδια που δεν έχουν μια συμπεριφορα comme il faut?Τι έχεις ακριβως στο μυαλό σου όταν τα λες αυτά για το παιδι σου?Ειλικρινα αναρωτιέμαι και τρομάζω.

Εγω ασχολούμαι με μεγαλύτερα παιδιά. Δεν είναι όλες οι συμπεριφορές ίδιες. Φυσικά καταλαβαίνω ποιος αντιδρά γιατί τον έχει απορρίψει το σχολείο κ έχει απορρίψει κ εκείνος το σχολείο, ποιος ξεσπά τα προβλήματα που έχει σπίτι (είναι μικρό μέρος κ τα ξέρουμε), ποιος βαριέται γιατί είναι πιο έξυπνος ή έχει περισσότερες γνώσεις, ποιος είναι απλα πιο δραστήριος, ποιος δεν έχει ακούσει ποτέ όχι στο σπίτι του και δεν έχει μάθει να το δέχεται. Στις περισσότερες από τις περιπτώσεις δεν φταίει ούτε το παιδί ούτε ο γονιός, εκτός από κάποιες πολύ κραυγαλέες που το καταλαβαίνεις αμέσως μόλις μιλήσεις με την οικογένεια. δεν είναι το ίδιο με τα νήπια προφανώς. άτοπη τελείως η σύγκριση. 

[ΑΡΓΚ]

1 hour ago, Έσπερος είπε:

Μα αυτά είναι αλληλένδετα. Μια νηπιαγωγός χωρίς υπομονή κ χωρίς διάθεση για πολλά κανακέματα μπορεί να πει οτιδήποτε, μέχρι κ καμία ταμπέλα αναπτυξιακής διαταραχής να μας κολλήσει, όπως συμβαίνει σε πολλά παιδθα. Δεν έχει νόημα να ανησυχώ όμως για την παιδαγωγό, αφού δεν μπορώ να την γνωριζω εκ των προτέρων, δεν μπορώ να την επιλέξω κ στο κάτω κάτω δεν είναι δυνατό μια νηπιαγωγός να εχει παιδαγωγικές μεθόδους που θα ικανοποιούν ταυτόχρονα κ τους είκοσι γονείς. 

Το παιδί μου είναι μοναχοπαίδι, με γονείς που είναι κ ο δυο αρκετές ώρες στο σπίτι. Αυτό σημαίνει σίγουρα ότι έχουμε πολύ περισσότερη υπομονή πχ για να αφήνουμε διάφορες χαριτωμένες παιδικές ιδιορρυθμίες που μια οικογένεια με δυο παιδιά ή γονείς που σχολάνε αργά, σίγουρα θα έχουν φροντίσει να σταματήσουν γιατί δεν έχουν χρόνο, υπομονή κ δεν  διευκολύνει τη λειτουργία της οικογένειας. . Αυτό σίγουρα παραέξω μεταφράζεται σαν έλλειψη ορίων. Για τετοια προετοιμασια μιλάω. Δεν είναι παιδί που γκρεμίζει το σύμπαν, καμία σχέση. Αλλά σίγουρα μεγαλώνει διαφορετικά από τα παιδιά που έχουν υποστεί το σοκ του να έχουν αδερφάκι ή να ειναο τα ιδθα δεύτερο παιδί κ να έχουν μεγαλώσει με λιγότερη προσοχή στραμμένη πάνω τους. Θεωρώ ότι έχουμε σωρευτικά αρκετούς παράγοντες που δεν διευκολύνουν τη σωστή προσαρμογή στο σχολείο κ αυτό με αγχώνει. 

Εγω ασχολούμαι με μεγαλύτερα παιδιά. Δεν είναι όλες οι συμπεριφορές ίδιες. Φυσικά καταλαβαίνω ποιος αντιδρά γιατί τον έχει απορρίψει το σχολείο κ έχει απορρίψει κ εκείνος το σχολείο, ποιος ξεσπά τα προβλήματα που έχει σπίτι (είναι μικρό μέρος κ τα ξέρουμε), ποιος βαριέται γιατί είναι πιο έξυπνος ή έχει περισσότερες γνώσεις, ποιος είναι απλα πιο δραστήριος, ποιος δεν έχει ακούσει ποτέ όχι στο σπίτι του και δεν έχει μάθει να το δέχεται. Στις περισσότερες από τις περιπτώσεις δεν φταίει ούτε το παιδί ούτε ο γονιός, εκτός από κάποιες πολύ κραυγαλέες που το καταλαβαίνεις αμέσως μόλις μιλήσεις με την οικογένεια. δεν είναι το ίδιο με τα νήπια προφανώς. άτοπη τελείως η σύγκριση. 

 

@Έσπερος επειδή η κριτική δεν αλλάζει με τα χρόνια, αλλά υπάρχει πολύ περισσότερο στο δεκατετράχρονο από όσο στο τετράχρονο, όταν η κόρη μου ερχόταν και μου έλεγε "μου είπε η καθηγήτρια ότι δεν της άρεσε η άποψή μου" ή "μου είπε η συμμαθήτρια ότι δεν της άρεσαν τα ρούχα μου", αυτό που έλεγα πάντα ήταν: Θες να γίνεις σαν και αυτούς; Αν κάποιος σε κρίνει ή και ακόμη σε συμβουλεύει και αυτόν τον κάποιον τον θαυμάζεις, για το ντύσιμο, το σώμα, τα επιστημόνικά του επιτεύγματα, την καριέρα του, τον τρόπο του με τον κόσμο, κάθησε και άκουσέ τον. Αν όχι, ακολουθώντας τις συμβουλές του, το πολύ πολύ να γίνεις σαν και αυτόν. Κι αν δεν τον έχεις σαν πρότυπο, γιατί να γίνεις σαν και αυτόν;

Εσύ λοιπόν, από τη μία είναι σαφές ότι δε συμπαθείς το μέρος στο οποίο βρίσκεσαι, νιώθεις ότι είναι οι άνθρωποι οπισθοδρομικοί, δεν έχει η ζωή ευκαιρίες κλπ και όμως σκας τόσο πολύ να γίνει αρεστό το παιδί σου; Πώς θα νιώθει αν από τη μία του περνάς ότι είναι λίγο "κάτω" από εσάς όλοι και από την άλλη πρέπει να τους ευχαριστεί;

[μαγιοπουλας]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

 

@Έσπερος επειδή η κριτική δεν αλλάζει με τα χρόνια, αλλά υπάρχει πολύ περισσότερο στο δεκατετράχρονο από όσο στο τετράχρονο, όταν η κόρη μου ερχόταν και μου έλεγε "μου είπε η καθηγήτρια ότι δεν της άρεσε η άποψή μου" ή "μου είπε η συμμαθήτρια ότι δεν της άρεσαν τα ρούχα μου", αυτό που έλεγα πάντα ήταν: Θες να γίνεις σαν και αυτούς; Αν κάποιος σε κρίνει ή και ακόμη σε συμβουλεύει και αυτόν τον κάποιον τον θαυμάζεις, για το ντύσιμο, το σώμα, τα επιστημόνικά του επιτεύγματα, την καριέρα του, τον τρόπο του με τον κόσμο, κάθησε και άκουσέ τον. Αν όχι, ακολουθώντας τις συμβουλές του, το πολύ πολύ να γίνεις σαν και αυτόν. Κι αν δεν τον έχεις σαν πρότυπο, γιατί να γίνεις σαν και αυτόν;

Εσύ λοιπόν, από τη μία είναι σαφές ότι δε συμπαθείς το μέρος στο οποίο βρίσκεσαι, νιώθεις ότι είναι οι άνθρωποι οπισθοδρομικοί, δεν έχει η ζωή ευκαιρίες κλπ και όμως σκας τόσο πολύ να γίνει αρεστό το παιδί σου; Πώς θα νιώθει αν από τη μία του περνάς ότι είναι λίγο "κάτω" από εσάς όλοι και από την άλλη πρέπει να τους ευχαριστεί;

Μα ακομη δεν εχει παει καν.δεν εχει γνωρίσει κανέναν και δεν ξερει ετσι κι αλλιώς παιδια μικρα.πως το προεξοφλεί?Αυτό για το κομμάτι της φυσικής παρουσίας Για όλα τα άλλα που λέει πραγματικα σηκώνω τα χερια ψηλά.

[ΑΡΓΚ]

Just now, μαγιοπουλας είπε:

Μα ακομη δεν εχει παει καν.δεν εχει γνωρίσει κανέναν και δεν ξερει ετσι κι αλλιώς παιδια μικρα.πως το προεξοφλεί?Αυτό για το κομμάτι της φυσικής παρουσίας Για όλα τα άλλα που λέει πραγματικα σηκώνω τα χερια ψηλά.

 

Μα ανησυχεί προληπτικά, μήπως κάποιος, που δεν ξέρουμε καν ποιος θα είναι και ούτε αν τον έχει σε υπόληψη η @Έσπερος, κρίνει το παιδί στο προνήπιο. Φαντάσου όντως να το κρίνει τελικά τι έχει να γίνει!

[vicky86]

11 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Όχι δεν θεωρώ κάτι τέτοιο. Εξάλλου ξέρεις τις απόψεις μου για το τι θεωρεί καλό μαθητή το ελληνικό σχολείο. Όμως από το παιδί του καθηγητη περιμενω άψογη συμπεριφορά κ γενικα ξέρω εκ πείρας ότι αν ένας οποιοσδήποτε μαθητής πετάγεται, είναι απλα κουραστικός, αν πετάγεται όμως παιδί καθηγητη, είναι μόνιμο θέμα συζήτησης κ διογκώνεται σαν να μιλάμε για κάποια διαταραχή συμπεριφοράς. 

 

Αυτό το ξέρω κ από τον εαυτό μου. Δεν εχεις άδικο. Δεν κινδυνεύει απ αυτό το παιδί όμως, ο άντρας μ είναι το άλλο άκρο. 

 

Το άγχος μου είναι κυρίως αν εμείς σαν οικογένεια έχουμε προετοιμάσει το παιδί όπως πρέπει για να ενταχθεί στο σχολικό περιβάλλον. Γθατι αν τα έχουμε κάνει όλα κ παρόλα αυτά προκύψει κάτι,είναι άλλη συζήτηση. 

αν εσυ προσωπικα περιμενεις αψογη συμπεριφορα απο το παιδι καθηγητη,να σου πω οτι ευτυχως ο περισσοτερος κοσμος δ ειναι ετσι

δλδ εισαι πιο αυστηρη με το παιδι καθηγητη που πεταγεται απο το παιδι οποιουδηποτε αλλου;

κ πιστευεις οτι το ιδιο ειναι κ μια δασκαλα νηπιου;που τοτε ειναι αναμενομενο κιολας το παιδι να πεταχτει,να σηκωνεται κ να περιφερεται,να μην δεχεται να μοιραζεται,να μην περιμενει την σειρα του;

ευτυχως οι δασκαλες εχουν συνηθως μεγαλη εμπειρια,εχουν περασει απο τις ταξεις παρα πολλα παιδακια,οποτε αυτες τις συμπεριφορες τις βλεπουν στις πραγματικες τους διαστασεις κ ξερουν να τις δουλεψουν

μεχρι τωρα δ μου εχει περασει σε καμια βαθμιδα οτι το παιδι επρεπε να ειναι δουλεμενο τελεια.πχ δ υπηρχε θεμα αν δ ειχε βγαλει πανα στον παιδικο.θελανε μια αυτοεξυπηρετηση στο νηπιο,αλλα αυτο ηταν στην ουσια που δουλευανε εκει κ εμεις παραλληλα στο σπιτι.ακομη κ στην πρωτη πεταγονται,σηκωνονται,μιλανε για ασχετα.κ οι δασκαλες ειναι επιεικεις γτ ξερουν οτι ειναι παιδια 4-6χρ.

μηπως εχεις μπερδεψει λιγο κ τον ρολο του νηπιαγωγειου;ειδικα απο τα προνηπια;καλο θα ηταν να εχεις ρεαλιστικες απαιτησεις κ προσδοκιες

[Ilaeira]

Βασικά σταμάτα να σκέφτεσαι ότι το παιδί σου είναι πίσω. Δεν είναι πίσω. Μεγαλώνει σ' ένα περιβάλλον με αγάπη, με γονείς που ασχολούνται μαζί του και προσπαθούν όσο μπορούν να ενισχύσουν την ανάπτυξή του. Αυτά είναι περισσότερα απ' όσα έχουν πολλά παιδιά της ηλικίας του (δεν είναι όλος ο κόσμος οι μαμάδες στις ομάδες του φέισμπουκ). Επίσης δεν είναι σε καμία περίπτωση το μόνο παιδί που θα πάει προνήπια χωρίς να έχει κοινωνικοποιηθεί πολύ, ειδικά τώρα με την πανδημία. Τεσσάρων χρονών και θα πετάγεται, και θα διακόπτει, και δεν θα μοιράζεται, και μπορεί να τραβήξει κανένα μαλλί μέχρι να μάθει ότι δεν πρέπει, και γενικά η προσαρμογή σ' αυτές τις ηλικίες δεν έχει να κάνει με το αν έχει ξαδερφάκια στον σταθμό, αλλά με την ιδιοσυγκρασία του παιδιού και την ατμόσφαιρα στο σπίτι του. Είναι μη οριοθετημένο επειδή πχ έχει συνηθίσει να είναι το επίκεντρο της προσοχής;;; Φυσικά και δεν είναι! Θα πάει και θα προσαρμοστεί μια χαρά και σταμάτα να προδικάζεις.

 

Εγώ καταλαβαίνω ότι το παιδί είναι μια χαρά κι ότι εσύ στρεσάρεσαι για χαζά πράγματα, κι όσο και να μην του το εκφράζεις, το να περιμένεις ότι θα προκύψουν προβλήματα του περνάει την (υπόγεια) αίσθηση ότι όντως θα προκύψουν προβλήματα. 

[μαγιοπουλας]

Just now, Ilaeira είπε:

Βασικά σταμάτα να σκέφτεσαι ότι το παιδί σου είναι πίσω. Δεν είναι πίσω. Μεγαλώνει σ' ένα περιβάλλον με αγάπη, με γονείς που ασχολούνται μαζί του και προσπαθούν όσο μπορούν να ενισχύσουν την ανάπτυξή του. Αυτά είναι περισσότερα απ' όσα έχουν πολλά παιδιά της ηλικίας του (δεν είναι όλος ο κόσμος οι μαμάδες στις ομάδες του φέισμπουκ). Επίσης δεν είναι σε καμία περίπτωση το μόνο παιδί που θα πάει προνήπια χωρίς να έχει κοινωνικοποιηθεί πολύ, ειδικά τώρα με την πανδημία. Τεσσάρων χρονών και θα πετάγεται, και θα διακόπτει, και δεν θα μοιράζεται, και μπορεί να τραβήξει κανένα μαλλί μέχρι να μάθει ότι δεν πρέπει, και γενικά η προσαρμογή σ' αυτές τις ηλικίες δεν έχει να κάνει με το αν έχει ξαδερφάκια στον σταθμό, αλλά με την ιδιοσυγκρασία του παιδιού και την ατμόσφαιρα στο σπίτι του. Είναι μη οριοθετημένο επειδή πχ έχει συνηθίσει να είναι το επίκεντρο της προσοχής;;; Φυσικά και δεν είναι! Θα πάει και θα προσαρμοστεί μια χαρά και σταμάτα να προδικάζεις.

 

Εγώ καταλαβαίνω ότι το παιδί είναι μια χαρά κι ότι εσύ στρεσάρεσαι για χαζά πράγματα, κι όσο και να μην του το εκφράζεις, το να περιμένεις ότι θα προκύψουν προβλήματα του περνάει την (υπόγεια) αίσθηση ότι όντως θα προκύψουν προβλήματα. 

Δεν φτάνει μόνο η αγάπη ξερεις.Το κακο με την περίπτωση είναι σύμφωνα με τα λεγόμενα της Έσπερος οτι με τον μπαμπά είναι στο ιδιο μήκος κυματος.Με απόλυτη συνείδηση αυτών που γράφω και με αγάπη και όχι διαθεση για κριτική, θα πω οτι το ζευγάρι χρειάζεται βοήθεια γιατι στο μέλλον θα προκύψουν θέματα με το παιδι.Ολο αυτο αντανακλάται στο παιδι .

 

[chocolate_eater]

Just now, ΑΡΓΚ said:

 

Μα ανησυχεί προληπτικά, μήπως κάποιος, που δεν ξέρουμε καν ποιος θα είναι και ούτε αν τον έχει σε υπόληψη η @Έσπερος, κρίνει το παιδί στο προνήπιο. Φαντάσου όντως να το κρίνει τελικά τι έχει να γίνει!

 

Φοβάμαι οτι η ιδια τους έχει αρκετά σε υποληψη αυτούς (αν κρίνουμε απο το πόσο επηρεάζουν την καθημερινότητά της σε τόσο σημαντικά ζητήματα).....απλώς προεξοφλεί (και ίσως περιμένει) οτι και το παιδί της θα τους έχει στην ιδια υπόληψη, οπότε και θα έπρεπε να το ενδιαφέρει/επηρεάζει η γνώμη τους.

 

Κι επειδή ακριβώς τους έχει σε υπόληψη, μάλλον την ίδια επηρεάζει όλο αυτό και όχι το παιδί. Γι'αυτό γίνεται τόσο μεγάλο θέμα. Την ιδια θα πειράξει αν ο 60αρης συνάδελφος της πει "μα τι συμπεριφορά έχει το παιδί σου", όχι το παιδί. Συνεπώς εδώ μιλάμε 100% για ανάγκη και ανησυχία της ίδιας, όχι του παιδιού.

[Έσπερος]

Just now, μαγιοπουλας είπε:

Δεν φτάνει μόνο η αγάπη ξερεις.Το κακο με την περίπτωση είναι σύμφωνα με τα λεγόμενα της Έσπερος οτι με τον μπαμπά είναι στο ιδιο μήκος κυματος.Με απόλυτη συνείδηση αυτών που γράφω και με αγάπη και όχι διαθεση για κριτική, θα πω οτι το ζευγάρι χρειάζεται βοήθεια γιατι στο μέλλον θα προκύψουν θέματα με το παιδι.Ολο αυτο αντανακλάται στο παιδι .

 

Καμία σχέση. Ο άντρας μου αγχώνεται μόνο μην κολλήσει κατι το παιδί. Για όλα τ αλλά, θεωρεί ότι δεν υπάρχει κανένα θέμα. Και θυμώνει πολύ αν ακουστεί υπόνοια περί ακοινωνησίας από τους παππούδες κ μάλιστα αν δούμε έξω κάποιο παιδάκι ίδιας ηλικίας ή μεγαλύτερο που δεν είναι ομιλητικό, είναι το πρώτο σχόλιο που κάνει, ότι οκά τα παιδάκια είναι έτσι. Η κόρη μιας συναδέλφου μισό χρόνο μικρότερη, από τις περιγραφές της μαμάς της ως προς την κοινωνικότητα σε σχέση με τον δικό μου φαινόταν έτη φωτός μπροστά κ του το έλεγα συνέχεια, κ το καλοκαίρι που παίζαμε στην παραλία συνειδητοποίησα ότι τουλάχιστον με τους μεγάλους, δεν ήταν καθολου πιο κοινωνική, ίσως κ λιγότερο, απλώς μπορεί να απηύθυνε ευκολοτερα τον λόγο σε κάποιο παιδάκι που ο δικός μ δεν το κάνει. κ με είχε φάει ο άντρας μου ότι πώς του την παρουσίαζα κ τελικά δεν του έκανε καμία τετοια εντύπωση. τέλος πάντων, για το προνήπιο ο άντρας μου ανησυχεί σε ελάχιστο βαθμό, ή τέλος πάντων έχει ευρύτερες ανησυχίες για το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας. Κ επειδή ο ίδιος ως μαθητής ήταν ο εφιάλτης των καθηγητών, κατά βάθος πιστεύει ότι κάποιοι εκπαιδευτικό δικαίως υφίστανται όσα υφίστανται από μαθητες, οπότε το βλέπει τελείως διαφορετικά. Ακριβώς λοιπόν επειδή εκείνος δεν αγχώνεται για αυτά τα θέματα, αγχώνομαι εγω πολλαπλάσια. 

 

 

[irin]

Just now, Έσπερος είπε:

Καμία σχέση. Ο άντρας μου αγχώνεται μόνο μην κολλήσει κατι το παιδί. Για όλα τ αλλά, θεωρεί ότι δεν υπάρχει κανένα θέμα. Και θυμώνει πολύ αν ακουστεί υπόνοια περί ακοινωνησίας από τους παππούδες κ μάλιστα αν δούμε έξω κάποιο παιδάκι ίδιας ηλικίας ή μεγαλύτερο που δεν είναι ομιλητικό, είναι το πρώτο σχόλιο που κάνει, ότι οκά τα παιδάκια είναι έτσι. Η κόρη μιας συναδέλφου μισό χρόνο μικρότερη, από τις περιγραφές της μαμάς της ως προς την κοινωνικότητα σε σχέση με τον δικό μου φαινόταν έτη φωτός μπροστά κ του το έλεγα συνέχεια, κ το καλοκαίρι που παίζαμε στην παραλία συνειδητοποίησα ότι τουλάχιστον με τους μεγάλους, δεν ήταν καθολου πιο κοινωνική, ίσως κ λιγότερο, απλώς μπορεί να απηύθυνε ευκολοτερα τον λόγο σε κάποιο παιδάκι που ο δικός μ δεν το κάνει. κ με είχε φάει ο άντρας μου ότι πώς του την παρουσίαζα κ τελικά δεν του έκανε καμία τετοια εντύπωση. τέλος πάντων, για το προνήπιο ο άντρας μου ανησυχεί σε ελάχιστο βαθμό, ή τέλος πάντων έχει ευρύτερες ανησυχίες για το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας. Κ επειδή ο ίδιος ως μαθητής ήταν ο εφιάλτης των καθηγητών, κατά βάθος πιστεύει ότι κάποιοι εκπαιδευτικό δικαίως υφίστανται όσα υφίστανται από μαθητες, οπότε το βλέπει τελείως διαφορετικά. Ακριβώς λοιπόν επειδή εκείνος δεν αγχώνεται για αυτά τα θέματα, αγχώνομαι εγω πολλαπλάσια. 

 

 

Kαι γιατί ένα τρίχρονο-τετράχρονο-πεντάχρονο πρέπει να είναι άνετο να μιλάει με τους μεγάλους;; Δεν είναι πολύ φυσιολογικό να ντρέπεται; ή γενικά να μην είναι άνετο να ανοίγει κουβέντα;; Από αυτό κρίνεται;

Ξέρω πολλά παιδάκια που, και κύκλο μεγάλο έχουν, και παιδικό σταθμό πηγαίνουν από μικρά, αλλά σε μεγάλους κολλάνε να μιλήσουν.

Επεξεργάστηκαν 18 Φεβρουαρίου,2021 by irin

[kotsifikos]

@Έσπερος εγώ δεν ξέρω κανένα τετράχρονο που να κάθεται στο θρανίο χωρίς να σηκώνεται και να πετάγεται κάθε τρεις και λίγο, είναι μικρά ακόμα σε αυτή την ηλικία, δεν σε βοηθάει ιδιαίτερα να σκέφτεσαι συνεχώς τι θα πει ο κόσμος, θα ήταν καλύτερο να εστιάσεις στο πως νιώθει το παιδί σου με τις προσδοκίες που έχεις εσύ από εκείνο.

[Anna3011]

@Έσπεροςέχοντας και εγώ παιδί στην ίδια ηλικία ακριβώς με το δικό σου που θα βρεθεί επίσης πρώτη φορά σε σχολικό περιβάλλον το Σεπτέμβρη, που είναι επίσης μοναχοπαίδι με ό,τι αυτό συνεπάγεται (ο προβολέας της προσοχής πάνω του) και ζωντας τον τελευταίο καιρό επίσης σε ένα πολύ κλειστό περιβάλλον λόγω covid (δε βλέπουμε άνθρωπο), το μόνο ειλικρινά που με απασχολεί είναι η ψυχολογία της όταν θα βρεθεί μοναχούλα σε ξένο περιβάλλον, αν θα εγκλιματιστεί γρηγορα με τα παιδάκια, και το αν η δασκάλα της θα την εμπνεύσει στο να έχει θετική πρώτη εμπειρία από το σχολικό περιβάλλον. Κατά τα λοιπά πραγματικά δε βλέπω την ώρα να τη στείλω και λυπάμαι που δεν έγινε αυτό νωρίτερα, γιατί η ανάγκη για κοινωνικοποίηση σε αυτή την ηλικία είναι πολύ μεγάλη.

 

Ειλικρινά δε θα μου πέρναγε ποτέ από το μυαλό ότι μια μαμά θα μπορούσε να αγχωθεί έστω και λίγο σε αυτή τη συνθήκη για την εικόνα που θα έχουν οι άλλοι για το παιδί της, πόσο μάλλον να δεχτώ ότι αυτός θα ήταν ο βασικός της προβληματισμός. Εκτός αν υπήρχε κάποια σοβαρή ιδιαιτερότητα, ήταν πχ εξαιρετικά επιθετικό ωστε να αποτελεί κίνδυνο για τη σωματική ακεραιότητα των άλλων παιδιών αλλά αυτή σιγουρα δεν είναι η περίπτωσή σου. Πάντα πίστευα ότι οι άνθρωποι που φοβούνται την κριτική και ζουν τη ζωή τους ανησυχώντας για το τι θα πει ο κόσμος είναι και αυτοί που τελικά ασκούν και την αυστηρότερη κριτική στους άλλους.Παραδειγματιζόμενοι δηλαδή από τους ίδιους τους εαυτούς τους που έχουν την τάση να σχολιάζουν και να κριτικάρουν, θεωρού ότι και ο υπόλοιπος κόσμος κινείται σε αυτό το μοτίβο. Όχι πίστεψέ με, δεν θα ασχοληθούν όλοι με τη συμπεριφορά του παιδιού σου, έχουν καλύτερα πράγματα να κάνουν. Στη θέση σου αν κάτι θα με προβλημάτιζε θα ήταν η δική μου σχέση με την κριτική και η δική μου ανοχή στα λάθη του παιδιού μου και όχι η υποτιθέμενη ιδέα των άλλων για το δικό μου το παιδί. Το βάρος δε που φορτώνεις στο παιδί επειδή εσύ επέλεξες να γίνεις εκπαιδευτικός δεν το σχολιάζω καν.

[Έσπερος]

Just now, Anna3011 είπε:

έχοντας και εγώ παιδί στην ίδια ηλικία ακριβώς με το δικό σου που θα βρεθεί επίσης πρώτη φορά σε σχολικό περιβάλλον το Σεπτέμβρη, που είναι επίσης μοναχοπαίδι με ό,τι αυτό συνεπάγεται (ο προβολέας της προσοχής πάνω του) και ζωντας τον τελευταίο καιρό επίσης σε ένα πολύ κλειστό περιβάλλον λόγω covid (δε βλέπουμε άνθρωπο), το μόνο ειλικρινά που με απασχολεί είναι η ψυχολογία της όταν θα βρεθεί μοναχούλα σε ξένο περιβάλλον, αν θα εγκλιματιστεί γρηγορα με τα παιδάκια, και το αν η δασκάλα της θα την εμπνεύσει στο να έχει θετική πρώτη εμπειρία από το σχολικό περιβάλλον. Κατά τα λοιπά πραγματικά δε βλέπω την ώρα να τη στείλω και λυπάμαι που δεν έγινε αυτό νωρίτερα, γιατί η ανάγκη για κοινωνικοποίηση σε αυτή την ηλικία είναι πολύ μεγάλη.

 

Ειλικρινά δε θα μου πέρναγε ποτέ από το μυαλό ότι μια μαμά θα μπορούσε να αγχωθεί έστω και λίγο σε αυτή τη συνθήκη για την εικόνα που θα έχουν οι άλλοι για το παιδί της, πόσο μάλλον να δεχτώ ότι αυτός θα ήταν ο βασικός της προβληματισμός. Εκτός αν υπήρχε κάποια σοβαρή ιδιαιτερότητα, ήταν πχ εξαιρετικά επιθετικό ωστε να αποτελεί κίνδυνο για τη σωματική ακεραιότητα των άλλων παιδιών αλλά αυτή σιγουρα δεν είναι η περίπτωσή σου. 

Σε πρώτη φάση, αυτά είπα ότι με απασχολούν. Το τι θα πει η δασκάλα όμως, δεν έχει σχέση μόνο με το δικό μου άγχος για το τι θα πουν οι άλλοι, το οποίο ομολογουμένως είναι έντονο. Έχει σχέση με την υπομονή που θα δείξει, το πώς θα διευκολύνει το κάθε παιδί να ενταχθεί, ή το αν θα σπεύσει να βάλει μια ταμπέλα και να πιέσει τους γονείς να ακολουθήσουν πιο αυστηρές τεχνικές κλπ. 

 

πρίν από 15 λεπτά , kotsifikos είπε:

@Έσπερος εγώ δεν ξέρω κανένα τετράχρονο που να κάθεται στο θρανίο χωρίς να σηκώνεται και να πετάγεται κάθε τρεις και λίγο, είναι μικρά ακόμα σε αυτή την ηλικία,

Καλά και τα δεκατετράχρονα που ξέρω δυσκολεύονται γενικά να το κάνουν αυτό και είναι πολύ φυσιολογικό, όμως αυτά που έχουν πάει σταθμό, δεν ξέρουν ήδη τους κανόνες; δεν φαίνεται δηλαδή η διαφορά στο ποιος εχει ξαναπάει σχολείο και ποιος δεν έχει ξαναπάει;

[μαγιοπουλας]

Just now, Έσπερος είπε:

Σε πρώτη φάση, αυτά είπα ότι με απασχολούν. Το τι θα πει η δασκάλα όμως, δεν έχει σχέση μόνο με το δικό μου άγχος για το τι θα πουν οι άλλοι, το οποίο ομολογουμένως είναι έντονο. Έχει σχέση με την υπομονή που θα δείξει, το πώς θα διευκολύνει το κάθε παιδί να ενταχθεί, ή το αν θα σπεύσει να βάλει μια ταμπέλα και να πιέσει τους γονείς να ακολουθήσουν πιο αυστηρές τεχνικές κλπ. 

 

Καλά και τα δεκατετράχρονα που ξέρω δυσκολεύονται γενικά να το κάνουν αυτό και είναι πολύ φυσιολογικό, όμως αυτά που έχουν πάει σταθμό, δεν ξέρουν ήδη τους κανόνες; δεν φαίνεται δηλαδή η διαφορά στο ποιος εχει ξαναπάει σχολείο και ποιος δεν έχει ξαναπάει;

Μήπως έχεις άγχος επειδή ίσως στο νησί σας θεωρούν  ιδιομορφους? Η εντύπωση που μου έχεις δώσει ειναι οτι αποκλίνετε από τον μέσον όρο.

[Έσπερος]

Just now, μαγιοπουλας είπε:

Μήπως έχεις άγχος επειδή ίσως στο νησί σας θεωρούν  ιδιομορφους? Η εντύπωση που μου έχεις δώσει ειναι οτι αποκλίνετε από τον μέσον όρο.

Δεν νομίζω ότι μας θεωρεί κανένας ιδιόμορφους. Ούτε αποκλίνουμε από κάτι, εκτός του ότι προφανώς δεν έχουμε τις διασυνδέσεις που έχουν οι ντόπιοι. 

Να σου πω όμως, εσένα το παιδί σου πήγε σταθμό φέτος, ακόμα πιο μικρό, πραγματικά δεν είχες άγχος; Δηλαδή δεν καταλαβαίνω γιατί κάνει τόση εντύπωση να αγχώνεται ένας γονιός που το παιδί του θα πάει σχολείο, θα είναι το μικρότερο, και δεν έχει ξαναπάει σταθμό. Το παράλογο θα ήταν να μην αγχωνόμουν.