Κορωνοιός και προληπτικά μέτρα

[Fenia27]

Just now, Έσπερος είπε:

νομίζω ότι απλώς λειπει ένα πλαίσιο. χθες το απόγευμα άκουγαμε την κεραμεως κ εγω έκανα κάτι δουλίτσες ταυτόχρονα, ο μικρός μαδούσε κάτι κουκουνάρια, χάλια το πάτωμα, μέρα πήρε κ τη σκούπα να τα σκουπίσει, προφανώς καταλαβαίνω το τι αποκόμισε από τη διαδικασία, αλλά ήταν απλώς κάτι που επινόησε γιατί του άρεσε, για να περάσει η ώρα, κ κάτι που μας βόλεψε κ εμάς ως γονείς γιατί κάναμε τα δικά μας. Ποιοτικά είναι τεράστια η διαφορα από το να γίνει αυτό σαν οικογενειακή έξοδος που συμμετέχουν γονείς κ παιδιά κ μένει μια ανάμνηση. 

 

Μα τι πλαισιο? με μπερδευει ο τροπος που σκεφτεσαι ισως και ειναι  γραπτος λογος...Σε νηπιακη ηλικια η αναμνησεις ειναι ολοκληρα τα νηπιακα και βρεφικα χρονια που "χτιζουν" μεσα του ενα παιδι. Ενα τριχρονο αμφιβαλλω πολυ αν θυμαται "ααααα η μαμα με τον μπαμπα με πηγαν σε αυτο το φανταστηκο χωρο που παιξαμε με χρωματιστους αφρους"....

 

Φυσικα ο ποιοτικος χρονος ειναι καθε μερα που ασχολεισαιι με το παιδι με αγαπη και προσοχη...Ποιοτικος χρονος ειναι και δεν ειναι ενα κατευθυνομενο παιχνιδι σε πλαισιο αν εννοεις αυτο..

 

αναμνησεις θα χτισεις με το παιδι οπως καθε οικογενεια αλλα πραγματικα δεν καταλαβαινω γιατι πρεπει να απευθυνθεις καπου και να πληρωσεις για να σου δωσουν ενα "πλαισιο" και εσυ να πεις αχ ναι ωραια τωρα εχτισα μια αναμνηση...τα μπανια οι βολτες τα χαζοπαιχνιδια πριν τον υπνο οι εκδρομες οι ωρες που κανεις δουλειες και το παιδι βοηθαει...και αυτες αναμνησεις ειναι...και μαλιστα μπορει ενα παιδι να θυμαται οταν μεγαλωσει με μεγαλυτερη νοσταλγια να βοηθαει τον μπαμπα με μια δουλεια στον κηπο παρα το messy play 1 φορα την εβδομαδα....

[ΑΡΓΚ]

Για να το επαναφέρω στο αρχικό θέμα, όσοι έχετε δραστηριότητες εκτός σχολείου, θα τις συνεχίσετε το Φθινόπωρο; Αθλήματα, μουσική, θέατρο, χειροτεχνίες, οτιδήποτε γενικά δεν είναι "υποχρεωτικό" αλλά έχει μπει στη ρουτίνα των παιδιών. Είμαι πολύ προβληματισμένη, ειδικά για ομαδικές δραστηριότητες, και από όσο βλέπω δεν υπάρχει και καμία μα καμία διάθεση μείωσης των παιδιών που συμμετέχουν από κανένα διοργανωτή

[irin]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

Για να το επαναφέρω στο αρχικό θέμα, όσοι έχετε δραστηριότητες εκτός σχολείου, θα τις συνεχίσετε το Φθινόπωρο; Αθλήματα, μουσική, θέατρο, χειροτεχνίες, οτιδήποτε γενικά δεν είναι "υποχρεωτικό" αλλά έχει μπει στη ρουτίνα των παιδιών. Είμαι πολύ προβληματισμένη, ειδικά για ομαδικές δραστηριότητες, και από όσο βλέπω δεν υπάρχει και καμία μα καμία διάθεση μείωσης των παιδιών που συμμετέχουν από κανένα διοργανωτή

Ειναι κατι που με προβληματιζει. Η κορη μου κανει ζωγραφικη μια φορα την εβδομαδα, περυσι ηταν 5-6 παιδακια. Της αρεσει πολυ αλλα αξιζει το ρισκο;

Επεξεργάστηκαν 25 Αυγούστου,2020 by irin

[Yovanna]

Ειλικρινά απορώ και θλίβομαι. Βγαίνει ένα μέλος και λέει με την καλή του τη διάθεση, πηγαίνουμε με τη μικρή μου και κάνουμε messy play και περνάμε τέλεια! Έχουμε μάθει και το κάνουμε και σπίτι κάποιες φορές! Δεν είπε γιατί εσείς δεν κάνετε ή ότι όλοι πρέπει να κάνουν! Και όμως βλέπω μια προσπάθεια να μειώσουμε τη δραστηριότητα που επέλεξε το μέλος αυτό, να την καταρρίψουμε , να την κάνουμε να νιώσει και άσχημα που το κάνει, να την πούμε θύμα του marketing και της βιομηχανίας γύρω από το παιδί, ενώ εμείς είμαστε οι ψαγμένοι που ξέρουμε τις πραγματικές ανάγκες των παιδιών και δεν πέφτουμε σε τέτοιες παγίδες. Συγχαρητήρια λοιπόν.

[Έσπερος]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

Για να το επαναφέρω στο αρχικό θέμα, όσοι έχετε δραστηριότητες εκτός σχολείου, θα τις συνεχίσετε το Φθινόπωρο; Αθλήματα, μουσική, θέατρο, χειροτεχνίες, οτιδήποτε γενικά δεν είναι "υποχρεωτικό" αλλά έχει μπει στη ρουτίνα των παιδιών. Είμαι πολύ προβληματισμένη, ειδικά για ομαδικές δραστηριότητες, και από όσο βλέπω δεν υπάρχει και καμία μα καμία διάθεση μείωσης των παιδιών που συμμετέχουν από κανένα διοργανωτή

Το θέμα είναι ότι το άνοιγμα των σχολείων υποτίθεται ότι βασίζεται στη λογική να μένει το κρουσμα εντός τμήματος. αυτοί που το σκέφτηκαν, πέραν του ότι αγνοούν την ελληνική πραγματικότητα του καθηγητή που πηγαίνει σε 2-3 σχολεία, αγνοούν κ τις πολλές εξωσχολικές δραστηριότητες. 
 

Υποθετω θα συνέχιζα σίγουρα ο,τι είναι ατομικό πχ μουσική κ με μάσκα ή άθλημα σε ανοιχτό χώρο ή κάτι προσαρμοσμένο με κάποια μέτρα ή κάτι σχετικά ήσυχο που μπορεί να γίνει με αποστάσεις κ μάσκα. 

 

εμεις έχουμε αφήσει ένα παράθυρο για το kindermusik αν η κατάσταση στο νησί είναι ήρεμη κ σταματήσουν οι πολλές μετακινήσεις οπότε θα θεωρηθούμε λογικά κάπως σαν «σφραγισμένοι» (αν μάθουμε ποτέ πόσοι ακριβώς έχουν αρρωστήσει εγκαίρως κ όχι όταν μας πει το 112 να φοράμε μάσκα παντού). 

[irin]

Just now, Yovanna είπε:

Ειλικρινά απορώ και θλίβομαι. Βγαίνει ένα μέλος και λέει με την καλή του τη διάθεση, πηγαίνουμε με τη μικρή μου και κάνουμε messy play και περνάμε τέλεια! Έχουμε μάθει και το κάνουμε και σπίτι κάποιες φορές! Δεν είπε γιατί εσείς δεν κάνετε ή ότι όλοι πρέπει να κάνουν! Και όμως βλέπω μια προσπάθεια να μειώσουμε τη δραστηριότητα που επέλεξε το μέλος αυτό, να την καταρρίψουμε , να την κάνουμε να νιώσει και άσχημα που το κάνει, να την πούμε θύμα του marketing και της βιομηχανίας γύρω από το παιδί, ενώ εμείς είμαστε οι ψαγμένοι που ξέρουμε τις πραγματικές ανάγκες των παιδιών και δεν πέφτουμε σε τέτοιες παγίδες. Συγχαρητήρια λοιπόν.

Η αληθεια ειναι οτι εκτροχιαστηκε το θεμα, συνηθως εδω ειμαστε πιο κοσμιες. Κι εγω εντυπωσιαστηκα που κρινεται ο καθενας για τις επιλογες δραστηριοτητων ή για το αν επιλεγει νταντα ή παιδικο σταθμο,ή οτι ο παιδικος ειναι σιγουρα αναγκαστικη λυση λογω οικονομικων. 
Στο πρωτο μου παιδι επελεξα νταντα, μεχρι 3 ετων. Στο δευτερο ξεκινησα ετσι,αλλα τελικα 14 μηνων πηγε παιδικο, οχι λογω οικονομικων. Απλα η καλη νταντα που ειχαμε εφυγε και μετα ηρθε μια για δυο μηνες και μετα συνειδητοποιησα οτι προτιμω να ειναι το παιδι στο σχολειο παρα να αλλαζω ντανταδες οποτε προκυπτει. Συν οτι η πρωτη ειχε καταληξει λιγο «πριγκιπισσα» επειδη ηταν μονη με τη νταντα που την ειχε στα ωπα ωπα και θεωρησα καλυτερο να παει ο μικρος νωρις παιδικο. Και σιγουρα δεν ηταν οικονομικο το θεμα,γιατι μετα απο καποιο διαστημα παλι χρειαστηκα νταντα να ερχεται για δυο ωρες μεχρι να γυρισω εγω απο τη δουλεια. Αλλα αλλη επιδραση εχει σε 9 ωρες και αλλη σε 2 ωρες μετα το σχολειο. 
ομως ο καθενας επιλεγει οτι του ταιριαζει

Επεξεργάστηκαν 25 Αυγούστου,2020 by irin

[Fenia27]

Just now, irin είπε:

Ειναι κατι που με προβληματιζει. Η κορη μου κανει ζωγραφικη μια φορα την εβδομαδα, περυσι ηταν 5-6 παιδακια. Της αρεσει πολυ αλλα αξιζει το ρισκο;

 

Νομιζω οτι ειναι λιγο βλεποντας και κανοντας σε αυτη την φαση...Απο την μια καλο ειναι τα παιδια να συνεχισουν την κανονικη τους ζωη και τις δραστηριοτητες που τους αρεσουν...ειδικα η ζωγραφικη ειναι μια πιο "ασφαλη" δραστηριοτητα γιατι δεν απαιτει σωματικη επαφη με τα αλλα παιδιακαι οι αποστασεις μπορουν να διατηρηθουν...Απο την αλλη εξαρταται και απο το μοτιβο της οικογενειας..αν υπαρχει καποιος σε ευπαθη ομαδα για παραδειγμα και θα προσπαθησετε ολοι να απομονωθειτε οσο το δυνατον πιο πολυ...

[irin]

Just now, Fenia27 είπε:

 

Νομιζω οτι ειναι λιγο βλεποντας και κανοντας σε αυτη την φαση...Απο την μια καλο ειναι τα παιδια να συνεχισουν την κανονικη τους ζωη και τις δραστηριοτητες που τους αρεσουν...ειδικα η ζωγραφικη ειναι μια πιο "ασφαλη" δραστηριοτητα γιατι δεν απαιτει σωματικη επαφη με τα αλλα παιδιακαι οι αποστασεις μπορουν να διατηρηθουν...Απο την αλλη εξαρταται και απο το μοτιβο της οικογενειας..αν υπαρχει καποιος σε ευπαθη ομαδα για παραδειγμα και θα προσπαθησετε ολοι να απομονωθειτε οσο το δυνατον πιο πολυ...

Δεν θα απομονωθουμε,με την παρουσα κατασταση. Αλλα θα εχουμε το ρισκο απο δυο σχολικα περιβαλλοντα, συν βεβαια εμας που εργαζομαστε αλλα θεωρητικα προσεχουμε περισσοτερο. Να προσθεσουμε αλλο ενα ρισκο;

[Έσπερος]

Just now, Yovanna είπε:

Ειλικρινά απορώ και θλίβομαι. Βγαίνει ένα μέλος και λέει με την καλή του τη διάθεση, πηγαίνουμε με τη μικρή μου και κάνουμε messy play και περνάμε τέλεια! Έχουμε μάθει και το κάνουμε και σπίτι κάποιες φορές! Δεν είπε γιατί εσείς δεν κάνετε ή ότι όλοι πρέπει να κάνουν! Και όμως βλέπω μια προσπάθεια να μειώσουμε τη δραστηριότητα που επέλεξε το μέλος αυτό, να την καταρρίψουμε , να την κάνουμε να νιώσει και άσχημα που το κάνει, να την πούμε θύμα του marketing και της βιομηχανίας γύρω από το παιδί, ενώ εμείς είμαστε οι ψαγμένοι που ξέρουμε τις πραγματικές ανάγκες των παιδιών και δεν πέφτουμε σε τέτοιες παγίδες. Συγχαρητήρια λοιπόν.

Δεν νομίζω ότι οτ είπε επικριτικά. ΠΙστέυω ότι το είπε με τον αέρα μιας πιο έμπειρης μαμάς λίγο διαφορετικής γενιάς (όχι ηλικιακά αλλά επειδή το πρώτο της παιδί είναι νομίζω 15 ενώ τα δικά μας ούτε 3). Με την εκ των υστέρων γνώση ότι τα παιδιά θα βρουν έναν δρόμο μέσα στο πλαίσιο που επιλ΄γει η οικογένεια χωρίς το άγχος που έχουμε εμείς οι πιο νέοι γονείς, ή με την γνώση ότι πιο μεγάλη σημασία έχει το τι θα κάνεις με τις καθαυτό ακαδημαϊκές δραστηριότητες παρά το παιχνίδι. Και σαν συμβουλή μάλλον, ότι αντί να αγχώνεται ο γονιός αν θα του βγει το πρόγραμμα ή τα χρήματα για να πάει σε κάτι οργανωμένο, θα μπορούσε να κάνει κάτι στο σπίτι με ανάλογα αποτελέσματα. Εγώ είμαι στην κατηογρία των αγχωμένων γονιών όπως ξέρετε αλλά κάποιες φορές σκέφτομαι ότι όλα αυτά μπορεί να είναι και τεχνητά. μιλάμε για αισθητηριακά ερεθίσματα και για αισθητητηριακές διαταραχές (δεν λέω τις πολύ σοβαρές που συνδέονται κ με αλλες παθήσεις) και ψάχνουμε το messy play ή τη βοήθεια από επαγγελματία.... γιατί άραγε; μήπως γιατί τα παιδια μεγαλώνουν σε αποστειρωμένα περιβάλλοντα; οι παιδικές χαρές δεν έχουν χώμα, τα παιδάκια τα ψυχαναγκάζουμε μην βραχούν, ,μην λερωθούν, μην στάξει το φαγητό, μην τυχόν και φάνε χωρίς να έχουν πλύνει τα χέρια, και προ κορονοιού αυτά, θεωρούμε διασκέδαση τους ψεύτικους πλαστικους παιδότοπους, στην παραλία πάμε σε ξαπλώστρες για να είναι πιο καθαρά υποτίθεται από την άμμο, και μετά πληρώνουμε για να μας πουν τι αισθητηριακα ερεθίσματα θα δώσουμε ή αναρωτιόμαστε γιατί σιχαίνονται να πιάσουν φαγητό με τα χέρια.

[Yovanna]

Just now, Έσπερος said:

Δεν νομίζω ότι οτ είπε επικριτικά. ΠΙστέυω ότι το είπε με τον αέρα μιας πιο έμπειρης μαμάς λίγο διαφορετικής γενιάς (όχι ηλικιακά αλλά επειδή το πρώτο της παιδί είναι νομίζω 15 ενώ τα δικά μας ούτε 3). Με την εκ των υστέρων γνώση ότι τα παιδιά θα βρουν έναν δρόμο μέσα στο πλαίσιο που επιλ΄γει η οικογένεια χωρίς το άγχος που έχουμε εμείς οι πιο νέοι γονείς, ή με την γνώση ότι πιο μεγάλη σημασία έχει το τι θα κάνεις με τις καθαυτό ακαδημαϊκές δραστηριότητες παρά το παιχνίδι. Και σαν συμβουλή μάλλον, ότι αντί να αγχώνεται ο γονιός αν θα του βγει το πρόγραμμα ή τα χρήματα για να πάει σε κάτι οργανωμένο, θα μπορούσε να κάνει κάτι στο σπίτι με ανάλογα αποτελέσματα. Εγώ είμαι στην κατηογρία των αγχωμένων γονιών όπως ξέρετε αλλά κάποιες φορές σκέφτομαι ότι όλα αυτά μπορεί να είναι και τεχνητά. μιλάμε για αισθητηριακά ερεθίσματα και για αισθητητηριακές διαταραχές (δεν λέω τις πολύ σοβαρές που συνδέονται κ με αλλες παθήσεις) και ψάχνουμε το messy play ή τη βοήθεια από επαγγελματία.... γιατί άραγε; μήπως γιατί τα παιδια μεγαλώνουν σε αποστειρωμένα περιβάλλοντα; οι παιδικές χαρές δεν έχουν χώμα, τα παιδάκια τα ψυχαναγκάζουμε μην βραχούν, ,μην λερωθούν, μην στάξει το φαγητό, μην τυχόν και φάνε χωρίς να έχουν πλύνει τα χέρια, και προ κορονοιού αυτά, θεωρούμε διασκέδαση τους ψεύτικους πλαστικους παιδότοπους, στην παραλία πάμε σε ξαπλώστρες για να είναι πιο καθαρά υποτίθεται από την άμμο, 

Δεν το είπα μόνο για την Αργκ.

 

[Έσπερος]

Just now, Yovanna είπε:

Δεν το είπα μόνο για την Αργκ.

 

Δεν νομίζω ότι εξέφρασε κάποιος άλλος άποψη για το θέμα.

 

Just now, Fenia27 είπε:

ειδικα η ζωγραφικη ειναι μια πιο "ασφαλη" δραστηριοτητα γιατι δεν απαιτει σωματικη επαφη με τα αλλα παιδιακαι οι αποστασεις μπορουν να διατηρηθουν..

κι εγώ τη ζωγραφική ασφαλή θα την θεωρούσα, αν συμπεριφέρονται σοβαρά οι υπεύθυνοι του χώρου. για κάτι άλλο με σωματική επαφή πχ πολεμικές τέχνες, θα είχα αμφιβολίες. 

 

πολύ επικίνδυνα θεωρώ τα φροντιστήρια γιατί είναι μικρές αίθυσες, πολύωρη παραμονή αρκετές ώρες τν εβδομάδα, συχνά βγαίνει το ένα τμήμα κ μπαίνει το άλλο κ δεν ξέρω πώς αερίζονται κ επειδή έχει κ έναν πιο υποχρεωτικό χαρακτήρα, είαι πιθανό να πάει παιδί που δεν νιώθει πολύ καλά αλλά δεν ψήνεται κ στον πυρετό. ενω ένα 5χρονο στη ζωγραφική υποθέτω δεν θα το στείλει ο γονιός αν δεν είναι κ πολύ καλά. 

 

παιχνίδι με τις πιθανότητες είναι όλα.

[Yovanna]

Just now, Έσπερος said:

Δεν νομίζω ότι εξέφρασε κάποιος άλλος άποψη για το θέμα.

 

Just now, Fenia27 said:

 

Μα τι πλαισιο? με μπερδευει ο τροπος που σκεφτεσαι ισως και ειναι  γραπτος λογος...Σε νηπιακη ηλικια η αναμνησεις ειναι ολοκληρα τα νηπιακα και βρεφικα χρονια που "χτιζουν" μεσα του ενα παιδι. Ενα τριχρονο αμφιβαλλω πολυ αν θυμαται "ααααα η μαμα με τον μπαμπα με πηγαν σε αυτο το φανταστηκο χωρο που παιξαμε με χρωματιστους αφρους"....

 

Φυσικα ο ποιοτικος χρονος ειναι καθε μερα που ασχολεισαιι με το παιδι με αγαπη και προσοχη...Ποιοτικος χρονος ειναι και δεν ειναι ενα κατευθυνομενο παιχνιδι σε πλαισιο αν εννοεις αυτο..

 

αναμνησεις θα χτισεις με το παιδι οπως καθε οικογενεια αλλα πραγματικα δεν καταλαβαινω γιατι πρεπει να απευθυνθεις καπου και να πληρωσεις για να σου δωσουν ενα "πλαισιο" και εσυ να πεις αχ ναι ωραια τωρα εχτισα μια αναμνηση...τα μπανια οι βολτες τα χαζοπαιχνιδια πριν τον υπνο οι εκδρομες οι ωρες που κανεις δουλειες και το παιδι βοηθαει...και αυτες αναμνησεις ειναι...και μαλιστα μπορει ενα παιδι να θυμαται οταν μεγαλωσει με μεγαλυτερη νοσταλγια να βοηθαει τον μπαμπα με μια δουλεια στον κηπο παρα το messy play 1 φορα την εβδομαδα....

 

[Έσπερος]

Just now, Yovanna είπε:

 

 

Εντάξει σε αυτό δεν βρήκα κάτι προσβλητικό και μειωτικό. Έχω διαφνήσει πολλές φορές με τη @Fenia27 αλλά εδώ δεν βλέπω κάτι στον τόνο της.μια άποψη είναι. και δεν είμαι σίγουρη αν έχει άδικο. δεν είμαι σίγουρη αν εμείς οι αγχωμένοι γονείς που φοβόμαστε μήπως το παιδί μας δεν κάνει κάτι ψαγμένο, τελικά προσφέρουμε ουσιωδώς περισσότερα στο παι΄δι και δεν προβάλουμε απλώς ιτς δικές μας αντιλήψεις. Ούτε η @ΑΡΓΚ πάντως είπε κάτι βαρύ, για τα δεδομένα της μάλλον ήπια ήταν!

[Fenia27]

Just now, irin είπε:

Δεν θα απομονωθουμε,με την παρουσα κατασταση. Αλλα θα εχουμε το ρισκο απο δυο σχολικα περιβαλλοντα, συν βεβαια εμας που εργαζομαστε αλλα θεωρητικα προσεχουμε περισσοτερο. Να προσθεσουμε αλλο ενα ρισκο;

 

εγω θα ζυγιζα ποσο θα του στοιχιζε του παιδιου ποσο αναγκη θα το ειχε και ποσο μεγαλο ειναι τελικα το ρισκο για την ζωγραφικη... 

 

αν αξιζει η οχι το ξερετε εσεις γιατι αλλιως ζυγιζει ο καθενας τα πραγματα και αλλιως τους δινει αξια...

 

ολοι θελουμε να μεινουμε καλα και με υγεια και απεναντι μας δεν εχουμε τον κορωνοιο μονο αλλα και πολλα αλλα θεματα υγειας και ευημερειας...

 

Φτανουμε σε ενα σημειο τωρα που αναρωτιεμαι εγω προσωπικα ποσο ειναι το ρισκο τελικα? τι εχει σημασια? η ζωη σαν ζωη με καθε μεσο? να λεω οτι αναπνεω και ζω με λιγοτερα? ή να ζω την ζωη? ειδικα τα παιδια χανουν λιγο λιγο την ποιοτητα της ζωης τους...Πραγματικα εσεις μονο ξερετε ποσο μεγαλο ειναι το ρισκο...για μενα η ζωγραφικη δεν ειναι μεγαλο ρισκο...αλλα μιλωντας με τα σημερινα δεδομενα...δεν ξερεις πως θα εξελιχθει... αργοτερα με πολλα κρουσματα μπορει και εγω να το εβλεπα μεγαλο....

[Έσπερος]

Just now, Fenia27 είπε:

Φτανουμε σε ενα σημειο τωρα που αναρωτιεμαι εγω προσωπικα ποσο ειναι το ρισκο τελικα? τι εχει σημασια? η ζωη σαν ζωη με καθε μεσο? να λεω οτι αναπνεω και ζω με λιγοτερα? ή να ζω την ζωη? ειδικα τα παιδια χανουν λιγο λιγο την ποιοτητα της ζωης τους...Πραγματικα εσεις μονο ξερετε ποσο μεγαλο ειναι το ρισκο...για μενα η ζωγραφικη δεν ειναι μεγαλο ρισκο...αλλα μιλωντας με τα σημερινα δεδομενα...δεν ξερεις πως θα εξελιχθει... αργοτερα με πολλα κρουσματα μπορει και εγω να το εβλεπα μεγαλο....

Το θέμα είναι ότι όσο πιο νωρίς κ πιο πολύ περιοριστούμε, αν προσέξουμε όταν χαλαρώσουμε το αποτέλεσμα θα είναι άμεσο κ διαρκές. Εμείς βέβαια περιοριστήκαμε γρήγορα κ μετά πήγαμε στο άλλο άκρο. 

 

σκέφτομαι ότι έγινε προσπάθεια να λειτουργήσουν όλοι οι χώροι , ίσως για να μην χρειάζεται κ να τους στηρίζει το κράτος, κ τελικέ η ζημιά θα είναι μεγαλύτερη τον χειμώνα που έρχεται ενώ αν πχ δεν είχαν ανοίξει χώροι δεξιώσεων, νυχτερινά μαγαζιά, μεγάλες συναυλίες κλπ, τώρα θα ήμασταν καλύτερα κ θα μπορούσαν κάποιοι χώροι να λειτουργήσουν κ τον χειμώνα, ενώ τώρα μάλλον δεν θα μπορούν. 

 

έτσι κ τα εξωσχολικά. αν σε μια περιοχή γίνει μεγάλη διασπορά σε όλες τις δημόσιες κ ιδιωτικές σχολικές κα δραστηριότητες, κ χρειαστεί να κλείσουν κ αυτές κ να περιοριστούν και άλλες εμπορικές, η ζημιά θα είναι μακροπρόθεσμα μεγάλη. ενώ αν έλεγαν ότι ανοίγουν τα σχολεία αλλά θα υπάρχει μεγάλη αυστηρότητα στα εξωσχολικά, μέχρι να δούμε πώς θα πάει, τα πράγματα μπορεί μακροπρόθεσμα να ήταν καλύτερα.

[little lamb]

Just now, Fenia27 είπε:

Φτανουμε σε ενα σημειο τωρα που αναρωτιεμαι εγω προσωπικα ποσο ειναι το ρισκο τελικα? τι εχει σημασια? η ζωη σαν ζωη με καθε μεσο? να λεω οτι αναπνεω και ζω με λιγοτερα? ή να ζω την ζωη?

 

Υπάρχουν όμως και οι ευπαθείς άνθρωποι που δεν έχουν την πολυτέλεια αυτού του διλήμματος. Τι θα λέγαμε σε αυτούς; Ότι επειδή πρέπει να ζείτε με λιγότερες απολαύσεις, δεν αξίζει μόνο να αναπνέετε κ δεν είναι ζωή αυτή; Θυμήθηκα τώρα παραπάνω που είπε μια κοπέλα ότι κάνουμε σαν να μην αφορά εμας ο κορωνοϊός. Αν νοσουσαμε και υποφέραμε (για να μην πω πεθαίναμε) θα λέγαμε "δεν πειράζει, άξιζε, γιατί δεν περιορίστηκα και απόλαυσα έστω αυτό τον ένα χρόνο που μου έμεινε"; Ή θα λέγαμε "αν είχα περιοριστεί για κάποιο διάστημα, τώρα θα είχα μια ζωή μπροστά μου";

[μαγιοπουλας]

Just now, Έσπερος είπε:

Δεν νομίζω ότι οτ είπε επικριτικά. ΠΙστέυω ότι το είπε με τον αέρα μιας πιο έμπειρης μαμάς λίγο διαφορετικής γενιάς (όχι ηλικιακά αλλά επειδή το πρώτο της παιδί είναι νομίζω 15 ενώ τα δικά μας ούτε 3). Με την εκ των υστέρων γνώση ότι τα παιδιά θα βρουν έναν δρόμο μέσα στο πλαίσιο που επιλ΄γει η οικογένεια χωρίς το άγχος που έχουμε εμείς οι πιο νέοι γονείς, ή με την γνώση ότι πιο μεγάλη σημασία έχει το τι θα κάνεις με τις καθαυτό ακαδημαϊκές δραστηριότητες παρά το παιχνίδι. Και σαν συμβουλή μάλλον, ότι αντί να αγχώνεται ο γονιός αν θα του βγει το πρόγραμμα ή τα χρήματα για να πάει σε κάτι οργανωμένο, θα μπορούσε να κάνει κάτι στο σπίτι με ανάλογα αποτελέσματα. Εγώ είμαι στην κατηογρία των αγχωμένων γονιών όπως ξέρετε αλλά κάποιες φορές σκέφτομαι ότι όλα αυτά μπορεί να είναι και τεχνητά. μιλάμε για αισθητηριακά ερεθίσματα και για αισθητητηριακές διαταραχές (δεν λέω τις πολύ σοβαρές που συνδέονται κ με αλλες παθήσεις) και ψάχνουμε το messy play ή τη βοήθεια από επαγγελματία.... γιατί άραγε; μήπως γιατί τα παιδια μεγαλώνουν σε αποστειρωμένα περιβάλλοντα; οι παιδικές χαρές δεν έχουν χώμα, τα παιδάκια τα ψυχαναγκάζουμε μην βραχούν, ,μην λερωθούν, μην στάξει το φαγητό, μην τυχόν και φάνε χωρίς να έχουν πλύνει τα χέρια, και προ κορονοιού αυτά, θεωρούμε διασκέδαση τους ψεύτικους πλαστικους παιδότοπους, στην παραλία πάμε σε ξαπλώστρες για να είναι πιο καθαρά υποτίθεται από την άμμο, και μετά πληρώνουμε για να μας πουν τι αισθητηριακα ερεθίσματα θα δώσουμε ή αναρωτιόμαστε γιατί σιχαίνονται να πιάσουν φαγητό με τα χέρια.

Συγκεκριμένα επειδή εγώ έκανα την αναφορά στο messy,δεν είπα ότι μεγαλώνω το παιδι σε αποστειρωμενο περιβαλλον.Το αντίθετο.Κ σίγουρα ο γονιος που κάνει messy στο σπίτι η οργανωμένα δεν είναι αυτός ο τύπος γονιού. Δεν αναφέρομαι σε σένα αλλά καλό θα είναι πρινΔικο μου  κρίνουμε κάτι να εξετάσουμε πρώτα για τι πραγμα  μιλαει ο αλλος.Και σας διαβεβαιώ οτι κατά τη διάρκεια της καραντίνας ειδικά η γνώση που είχα πάρει απ όλα αυτα που εχουμε παρει ηταν πολύτιμη .

Κ να σας εξομολογηθώ κ κατι....νιώθω παρα πολλες τύψεις που σημερα έχω κάτι τόση ώρα με το κινητό στο χερι κ γράφω για κάτι που ουσιαστικά δεν έχει νόημα αντί να ασχοληθώ με το παιδάκι μου.Εδωσα τις ιδέες χθες καλοπροαιρετα κ χαίρομαι πολύ που κάποιοι θα τις υλοποιήσουν αλλα λυπάμαι για το χρόνο που έχασα. Κ δεν το λέω υποτιμητικά προς κανέναν.Μου αρέσει να μιλάω μαζί σας αλλά σήμερα πραγματικά το παράκανα με την οθόνη εις βάρος του παιδιού.

Εσπερος δεν έχω κανένα πρόβλημα με εσένα. Πραγματικά.Το λεω φθατι κατά λάθος έκανα παράθεση σε σένα κ δεν μπορώ να βγω για να γράψω ξεχωριστά.

[Mama_Anesti_]

1 hour ago, μαγιοπουλας είπε:

Συγκεκριμένα επειδή εγώ έκανα την αναφορά στο messy,δεν είπα ότι μεγαλώνω το παιδι σε αποστειρωμενο περιβαλλον.Το αντίθετο.Κ σίγουρα ο γονιος που κάνει messy στο σπίτι η οργανωμένα δεν είναι αυτός ο τύπος γονιού. Δεν αναφέρομαι σε σένα αλλά καλό θα είναι πρινΔικο μου  κρίνουμε κάτι να εξετάσουμε πρώτα για τι πραγμα  μιλαει ο αλλος.Και σας διαβεβαιώ οτι κατά τη διάρκεια της καραντίνας ειδικά η γνώση που είχα πάρει απ όλα αυτα που εχουμε παρει ηταν πολύτιμη .

Κ να σας εξομολογηθώ κ κατι....νιώθω παρα πολλες τύψεις που σημερα έχω κάτι τόση ώρα με το κινητό στο χερι κ γράφω για κάτι που ουσιαστικά δεν έχει νόημα αντί να ασχοληθώ με το παιδάκι μου.Εδωσα τις ιδέες χθες καλοπροαιρετα κ χαίρομαι πολύ που κάποιοι θα τις υλοποιήσουν αλλα λυπάμαι για το χρόνο που έχασα. Κ δεν το λέω υποτιμητικά προς κανέναν.Μου αρέσει να μιλάω μαζί σας αλλά σήμερα πραγματικά το παράκανα με την οθόνη εις βάρος του παιδιού.

Εσπερος δεν έχω κανένα πρόβλημα με εσένα. Πραγματικά.Το λεω φθατι κατά λάθος έκανα παράθεση σε σένα κ δεν μπορώ να βγω για να γράψω ξεχωριστά.

Δεν έχω προλάβει να διαβάσω όλα τα μηνύματα, από ότι κατάλαβα καπου ή κουβέντα πήρε άλλη τροπή. 

   Μαγιοπουλας, ευχαριστουμε παρά πολυ για τις ιδέες, μακάρι να ήταν κάπου συγκεντρωμένες για να τις ανατρέξουμε γιατί έχασα τα σχόλια και κάποια στιγμή θα τα ψαξω να τα δω καλύτερα. 

  Μου άρεσαν παρά πολύ. Κάνουμε κι εμείς διάφορα περισσότερο καλλιτεχνικά, αναπτύσει τις ικανότητές του(λεπτη-αδρη κινητικοτητα, παρατηρητικοτητα κα) μέσα απ τις δουλειές του σπιτιού, παίζουμε πολύ στον κήπο στο εξοχικό, στην βεράντα ή στην θάλασσα αλλά ομολογώ ότι προσπαθώ να μετριασω την ακαταστασια στο καλύτερο δυνατό, έστω πχ σε ενα μέρος του σπιτιού. 

 

  Οι ιδεες ήταν φοβερές όπως κι αν ονομάζεται ή προσφέρεται δεν παύει να είναι ελεύθερο παιχνίδι.  

[Fenia27]

Just now, little lamb είπε:

 

Υπάρχουν όμως και οι ευπαθείς άνθρωποι που δεν έχουν την πολυτέλεια αυτού του διλήμματος. Τι θα λέγαμε σε αυτούς; Ότι επειδή πρέπει να ζείτε με λιγότερες απολαύσεις, δεν αξίζει μόνο να αναπνέετε κ δεν είναι ζωή αυτή; Θυμήθηκα τώρα παραπάνω που είπε μια κοπέλα ότι κάνουμε σαν να μην αφορά εμας ο κορωνοϊός. Αν νοσουσαμε και υποφέραμε (για να μην πω πεθαίναμε) θα λέγαμε "δεν πειράζει, άξιζε, γιατί δεν περιορίστηκα και απόλαυσα έστω αυτό τον ένα χρόνο που μου έμεινε"; Ή θα λέγαμε "αν είχα περιοριστεί για κάποιο διάστημα, τώρα θα είχα μια ζωή μπροστά μου";

Εγώ δεν είπα αυτό προφανώς αν κάποιος είναι ευπαθείς έχει μάθει να προσέχει πολύ πριν τον κορωνοιο και θα συνεχίσει να το κανει. ..Όσο τέλος πάντων του επιτρέπουν οι συνθήκες  (εργασίας παιδιών κτλ)....Ο κάθε ένας όμως θα αποφασίσει μέσα στο πλαίσιο του νομικό πάντα πού   του δίνει το κρατις τι είναι ρίσκο για αυτόν και τι θα περιορίσει στην ζωή του. ...

 

Εσυ το βλεπει ςνομιζω απο την σκοπια των νεων ανθρωπων  που θεωρουν και εχουν λογικα οχι ομως σιγουρα την ζωη μπροατα τους....υπάρχουν βέβαια και οι άνθρωποι σαν ας πούμε τον θείο μου 89 χρονών η την γιαγιά μου στα 80 που πέρασαν πολλά στην ζωή και την υγεία τους και έχουν τον θάνατο απέναντι.  Και άλλοι τόσοίσως τέλος πάντων που μπορεί να αξιολογούν την αξία της ζωής στο σήμερα γιατί δεν ξέρουν το αύριο. ..Οπότε υπάρχουν πολλές οψεις  και   ο καθένας κρίνει και αποφασίζει μέσα σε αυτό που ο νόμος ορίζει για όλους ...

 

Το πώς αξιολογεί ο κάθε ένας  κάποια πράγματα όπως ας πούμε ένα μάθημα ζωγραφικήΣε για το παιδί και πόση αξία του δίνει έναντι ρίσκου είναι καθαρά προσωπικό και ατομικό. ..Όπως το ίδιο ισχύει για ένα ταξίδι μια επίσκεψη συνάντηση μια βόλτα  κτλ. ..

[little lamb]

Δεν κατάλαβες τι εννοω. Δεν το πάω ούτε νομικά ούτε ηθικά. Σχολιάζω αυτό που είπες αν έχει νόημα να εξασφαλίζουμε τη σωματική επιβιωση στερούμενοι πράγματα. Δεν εννοώ ότι έχουμε ευθύνη απέναντι στους ευπαθείς και πρέπει να προσέξουμε για αυτούς κ τους θέτουμε σε κίνδυνο εγωιστικά κλπ κλπ κλπ. Καθόλου δεν το πάω εκεί. Εννοώ ότι αν ισχυει το "τι νόημα έχει η ζωή αν δεν μπορείς να την απολαύσεις", τοτε όλοι οι καρκινοπαθείς, οι καρδιοπαθεις, οι αιμοκαθαιρομενοι, οι αναπηροι, ακόμα κι όσοι έχουν στην οικογένειά τους πρόσωπο που νοσεί από κάτι, σωματικό ή νοητικό, και επομένως για χρόνια και δεκαετίες στερούνται πράγματα, θα είχαν αυτοκτονήσει επειδή στερούνται πραγματα. Κι όμως βρίσκουν νόημα στη ζωή έστω κι έτσι και παρακαλάνε να ζήσουν λίγο ακόμα. Οπότε μόνο όταν βρεθείς πραγματικά σε κατάσταση να προσπαθείς να επιβιώσεις καταλαβαίνεις ότι έστω και η επιβίωση έχει νόημα.

[Έσπερος]

Just now, Fenia27 είπε:

Εσυ το βλεπει ςνομιζω απο την σκοπια των νεων ανθρωπων  που θεωρουν και εχουν λογικα οχι ομως σιγουρα την ζωη μπροατα τους....υπάρχουν βέβαια και οι άνθρωποι σαν ας πούμε τον θείο μου 89 χρονών η την γιαγιά μου στα 80 που πέρασαν πολλά στην ζωή και την υγεία τους και έχουν τον θάνατο απέναντι.  Και άλλοι τόσοίσως τέλος πάντων που μπορεί να αξιολογούν την αξία της ζωής στο σήμερα γιατί δεν ξέρουν το αύριο. ..Οπότε υπάρχουν πολλές οψεις  και   ο καθένας κρίνει και αποφασίζει μέσα σε αυτό που ο νόμος ορίζει για όλους ...

 

 

Just now, little lamb είπε:

Δεν κατάλαβες τι εννοω. Δεν το πάω ούτε νομικά ούτε ηθικά. Σχολιάζω αυτό που είπες αν έχει νόημα να εξασφαλίζουμε τη σωματική επιβιωση στερούμενοι πράγματα. Δεν εννοώ ότι έχουμε ευθύνη απέναντι στους ευπαθείς και πρέπει να προσέξουμε για αυτούς κ τους θέτουμε σε κίνδυνο εγωιστικά κλπ κλπ κλπ. Καθόλου δεν το πάω εκεί. Εννοώ ότι αν ισχυει το "τι νόημα έχει η ζωή αν δεν μπορείς να την απολαύσεις", τοτε όλοι οι καρκινοπαθείς, οι καρδιοπαθεις, οι αιμοκαθαιρομενοι, οι αναπηροι, ακόμα κι όσοι έχουν στην οικογένειά τους πρόσωπο που νοσεί από κάτι, σωματικό ή νοητικό, και επομένως για χρόνια και δεκαετίες στερούνται πράγματα, θα είχαν αυτοκτονήσει επειδή στερούνται πραγματα. Κι όμως βρίσκουν νόημα στη ζωή έστω κι έτσι και παρακαλάνε να ζήσουν λίγο ακόμα. Οπότε μόνο όταν βρεθείς πραγματικά σε κατάσταση να προσπαθείς να επιβιώσεις καταλαβαίνεις ότι έστω και η επιβίωση έχει νόημα.

Αυτό που καταλαβαίνω ότι εννοεί η κοπέλα είναι ότι καμιά φορά μια ζωή χωρίς καμία ευχαρίστηση ίσως να θεωρηθεί χαμηλότερης αξίας σε σχέση με μια ευχαρίστηση που ίσως έιναι επικίνδυνη. 

Ένας παππούς πολύ ευπαθής που δεν βλέπει τα εγγόνια του και μένει όλο τον καιρό μέσα στο σπίτι  (ο πεθερός μου πχ), είναι πιθανό κάποια στιγμή να σκεφτεί ότι θα ήθελε να περάσει λίγο χρόνο με τους αγαπημένους του παρά να κάνει αυτή τη ζωή όλο τον χειμώνα για τον υποθετικό κίνδυνο του κορονοιού, υποθετικό με την έννοια ότι εκείνος έχει καρδια, βηματοδότη, ζει χάρη σε ένα αυστηρά ρυθμισμένο κοκτέιλ φαρμάκων που ταυτόχρονα τον φθείρει, άρα θα μπορούσε να πεθάνει από οτιδήποτε ανά πάσα στιγμή και χωρίς κορονοιό. 

[little lamb]

Ναι ισχύει αυτό, όπως ισχύει και για ανθρώπους σε εντατικές που δεν έχουν ούτε καν ελπίδα επιβίωσης. Εκεί όντως λες "τι νόημα έχει αυτή η ζωή". Η κοπέλα όμως το είπε για τους νέους και για τα παιδιά που θα στερηθούν πραγματα για ένα συγκεκριμένο διάστημα. Εκεί νομίζω προτιμάς να στερηθεις πραγματα για ένα διάστημα παρά να πάθεις κορωνοϊό και να πεθάνεις ή έστω να υποφέρεις με δύσπνοια κλπ. Δεν είναι δηλαδή ότι για πάντα θα στερεισαι οπότε δεν έχει νόημα να ζεις έτσι, όπως σε κάποιον με χρόνιο νόσημα ή που έτσι κι αλλιώς θα πεθάνει συντομα. Στερεισαι για λίγο για να μπορέσεις να απολαύσεις τα πάντα αργότερα. Ή ρισκάρεις να απολαύσεις για λίγο με κίνδυνο να πεθάνεις ή να υποφέρεις. Εγώ προτιμώ το πρώτο πάντως!

[Fenia27]

Just now, little lamb είπε:

Δεν κατάλαβες τι εννοω. Δεν το πάω ούτε νομικά ούτε ηθικά. Σχολιάζω αυτό που είπες αν έχει νόημα να εξασφαλίζουμε τη σωματική επιβιωση στερούμενοι πράγματα. Δεν εννοώ ότι έχουμε ευθύνη απέναντι στους ευπαθείς και πρέπει να προσέξουμε για αυτούς κ τους θέτουμε σε κίνδυνο εγωιστικά κλπ κλπ κλπ. Καθόλου δεν το πάω εκεί. Εννοώ ότι αν ισχυει το "τι νόημα έχει η ζωή αν δεν μπορείς να την απολαύσεις", τοτε όλοι οι καρκινοπαθείς, οι καρδιοπαθεις, οι αιμοκαθαιρομενοι, οι αναπηροι, ακόμα κι όσοι έχουν στην οικογένειά τους πρόσωπο που νοσεί από κάτι, σωματικό ή νοητικό, και επομένως για χρόνια και δεκαετίες στερούνται πράγματα, θα είχαν αυτοκτονήσει επειδή στερούνται πραγματα. Κι όμως βρίσκουν νόημα στη ζωή έστω κι έτσι και παρακαλάνε να ζήσουν λίγο ακόμα. Οπότε μόνο όταν βρεθείς πραγματικά σε κατάσταση να προσπαθείς να επιβιώσεις καταλαβαίνεις ότι έστω και η επιβίωση έχει νόημα.

 

Καταλαβαινω τι εννοεις...Και φυσικα δεν εννοω οτι η ζωη δεν εχει αξια για τον οποιονδηποτε που εχει καποια ασθενεια που απειλει την ζωη του ή εστω επηρεαζει την ποιοτητας...Πανω στο θεμα του κορονοιου ομως που αποτελει μια εντελως διαφορετικη κατασταση και "πραγματικοτητα" για ολους, ο καθε ανθρωπος θα αποφασισει τι "διατιθεται" να περιορισει να "θυσιασει" μπροστα στην απειλη του κορονοιου και ποσο "μεγαλη" ειναι αυτη η απειλη για εκεινον...

 

Φυσικα οταν ερχεσαι αντιμετωπος με μια ασθενεια που απειλει τη ζωη σου θα κανεις οτι χρειαζεται να επιβιωσεις οπως θα κανεις και το κατα δυναμη για να κρατησεις και την ποιοτητα της ζωης σου οσο πιο ψηλα...Ο κορονοιος δεν ειναι θεμα επιβιωσης ακριβως...

 

Δεν αποτελει για ολους απειλη στην ζωη τους. Κρινεις λοιπον την "αξια" του καθε πραγματος για σενα προσωπικα και πορευεσαι με ενα α' ρισκο να κολλησεις και ενα β' να νοσησεις και ουτω καθεξης...Κανενας δεν μπορει να προδιαγραψει τι θα του συμβει...Η δυσκολια ειναι οτι μιλαμε για ενα μεγαλο διαστημα χρονικα οποτε πολλα και διαφορετικα διακυβευονται για τον καθενα...

[little lamb]

Όπως είπε όμως και μια κοπέλα παραπάνω, θεωρούμε ότι δεν απειλεί τη ζωή μας χωρίς να ισχύει απόλυτα. Ίσως δηλαδη το ρίσκο να είναι μεγαλύτερο από όσο νομίζουμε, γι'αυτο τα έγραψα όλα αυτά.

[Έσπερος]

Just now, little lamb είπε:

Όπως είπε όμως και μια κοπέλα παραπάνω, θεωρούμε ότι δεν απειλεί τη ζωή μας χωρίς να ισχύει απόλυτα. Ίσως δηλαδη το ρίσκο να είναι μεγαλύτερο από όσο νομίζουμε, γι'αυτο τα έγραψα όλα αυτά.

Δεν είναι μόνο αυτό. είναι ότι οι πράξεις μας ίσως έχουν αντίκτυπο σε άλλους πχ έναν συνάδελφο στο διπλανό γραφείο, έναν συμμαθητή του παιδιού κας κλπ. κ φυσικά όσο αρρωσταίνουν πολλοί, παρατείνονται κ τα μέτρα με τις οικονομικές επιπτώσεις. είναι πολύ λεπτή ισορροπία δυστυχώς....